Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 15:06
Data zakończenia: 15 maja 2025 15:19

Egzamin niezdany

Wynik: 14/40 punktów (35,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Ile arkuszy papieru powinno zostać przygotowanych jako technologiczny naddatek w wysokości 10 procent, zakładając, że całkowity nakład wynosi 20 000 arkuszy?

A. 1 000 szt.

B. 200 szt.

C. 100 szt.

D. 2 000 szt.

Jeśli wybrałeś 200, 100 albo 1 000 arkuszy jako naddatek technologiczny, to musisz wiedzieć, że to raczej błędne podejście do obliczeń. Żeby dobrze obliczyć naddatek, trzeba pomnożyć całkowity nakład przez procent, a w tym przypadku to 10%. Jak ktoś wybiera 200 arkuszy, to może myśli, że 200 to 10% z 2 000, co jest nieprawdziwe. Odpowiedź 100 arkuszy też wynika z mylnego założenia, że to bezpośredni wynik z 20 000. A 1 000 arkuszy to po prostu zły szacunek, prawdopodobnie wynikający z nieporozumienia o procentach. Ważne, żeby w takich obliczeniach dokładnie określać, z czego się liczy, a nie pomijać to, bo można łatwo się pomylić, przeszacować lub niedoszacować potrzebne materiały. W produkcji straty to normalka i dobrze przemyślany naddatek technologiczny pomaga firmom lepiej zarządzać zasobami i minimalizować straty finansowe, co jest bardzo ważne.

Pytanie 2

Który typ grafiki bitmapowej nie umożliwia zachowania przezroczystości tła?

A. TIFF

B. JPEG

C. PNG

D. PSD

Czesto ludzie mylą wybór formatów PSD, TIFF czy PNG, jeśli chodzi o przezroczystość tła. Format PSD, który wymyślił Adobe, działa z przezroczystością i jest super do pracy w programach graficznych, bo można łatwo edytować warstwy i zatrzymać info o przezroczystości. Manipulacja elementami graficznymi jest w nim dość prosta, co daje sporo swobody w projektowaniu. TIFF to format, który znowu znany jest z wysokiej jakości, też ogarnia przezroczystość, więc jest popularny w druku i archiwizacji. Z kolei PNG, który często znajdziesz w necie, ma wsparcie dla przezroczystości i lepiej trzyma jakość obrazu niż JPEG, zwłaszcza przy grafikach z tekstami czy ikonami. Gdy wybierzesz złe formaty, możesz stracić ważne elementy wizualne, co sprawi, że projekt będzie wyglądał źle i wpływnie na doświadczenie odbiorcy. Często mylenie tych formatów wynika z braku wiedzy o ich właściwościach, co jest kluczowe, jeśli chcesz działać profesjonalnie w grafice. Wiedza o odpowiednich formatach i ich funkcjonalności jest niezbędna dla każdego, kto chce tworzyć albo edytować obrazy w różnych kontekstach.

Pytanie 3

Największy nadmiar technologiczny przy ustalaniu kosztów wytwarzania kalendarzy planszowych powinien być przewidywany w trakcie procesów

A. introligatorskich

B. drukowania

C. projektowania graficznego

D. wykonywania form drukowych

Odpowiedź "drukowania" jest prawidłowa, ponieważ to właśnie na etapie drukowania kalendarzy planszowych najczęściej występuje największy naddatek technologiczny. Proces ten wymaga zastosowania skomplikowanych technik druku, które mają bezpośredni wpływ na jakość i efektywność końcowego produktu. Przykładem może być druk offsetowy, który pozwala na osiągnięcie wysokiej jakości reprodukcji kolorów oraz detali. Dobre praktyki w branży zalecają optymalizację tego etapu przez zastosowanie najnowszych technologii i materiałów, co wpływa na redukcję odpadów i kosztów. W praktyce, odpowiednie zarządzanie procesem drukowania może znacząco obniżyć koszty produkcji, a także zminimalizować ryzyko błędów, co potwierdzają standardy ISO 12647 dotyczące kontroli jakości w druku. Ponadto, inwestycja w nowoczesne maszyny drukarskie oraz oprogramowanie do zarządzania procesem produkcji przekłada się na większą efektywność i mniejsze straty materiałowe, co jest kluczowe w kontekście ekonomiki produkcji kalendarzy w skali masowej.

Pytanie 4

Który program z zestawu Adobe umożliwia zautomatyzowane katalogowanie oraz zarządzanie zdjęciami?

A. Bridge

B. Media Encoder

C. Flash

D. Dreamweaver

Adobe Bridge to program, który stanowi centralny punkt zarządzania mediami w ekosystemie Adobe. Umożliwia użytkownikom efektywne katalogowanie, przeglądanie oraz organizowanie zdjęć i innych mediów cyfrowych. Dzięki intuicyjnemu interfejsowi, użytkownicy mogą łatwo tworzyć kolekcje, metadane oraz tagi, co znacznie przyspiesza proces wyszukiwania i sortowania. Program wspiera również integrację z innymi aplikacjami Adobe, co pozwala na sprawną pracę w ramach jednego projektu, na przykład podczas edycji zdjęć w Photoshopie czy tworzenia grafiki w Illustratorze. Przykładem zastosowania Bridge może być przygotowanie dużego projektu fotograficznego, gdzie użytkownik gromadzi setki zdjęć, nadaje im odpowiednie znaki, a następnie za pomocą funkcji „Zbieranie” organizuje je w folderach. Stosowanie Bridge w profesjonalnej pracy z mediami jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, co pozwala na utrzymanie porządku oraz efektywności w zarządzaniu dużymi zbiorami danych wizualnych.

Pytanie 5

Jakie aplikacje są wykorzystywane do stworzenia wektorowego logo w systemie identyfikacji wizualnej przedsiębiorstwa?

A. Illustrator, AfterEffects

B. Inkscape, Lightroom

C. CorelDraw, Premiere

D. Inkscape, CorelDraw

Wybór odpowiedzi, który zawiera programy takie jak Lightroom, Premiere czy AfterEffects, jest błędny z kilku powodów. Lightroom to aplikacja głównie przeznaczona do edycji zdjęć i zarządzania obrazami rastrowymi, a nie do tworzenia grafiki wektorowej. Jego funkcje są skierowane na poprawę jakości zdjęć, organizację bibliotek zdjęciowych oraz ich kalibrację kolorystyczną, co nie ma zastosowania w kontekście projektowania logo. Premiere to oprogramowanie do montażu wideo, służące do edycji filmów, a nie do tworzenia grafik. Z tego powodu, jego funkcjonalności są całkowicie niezwiązane z potrzebami projektantów logo. Z kolei AfterEffects, znany z animacji i efektów wizualnych w filmach oraz projektach multimedialnych, również nie jest narzędziem do projektowania wektorowego. Użycie tych aplikacji w kontekście identyfikacji wizualnej firmy prowadzi do nieporozumień dotyczących właściwych narzędzi graficznych. Kluczowym błędem jest mylenie różnych typów oprogramowania i ich zastosowań. Właściwe wybory powinny koncentrować się na programach, które umożliwiają pracę z grafiką wektorową, co jest niezbędne do tworzenia profesjonalnych i skalowalnych projektów logo.

Pytanie 6

Czym jest broszura w kontekście druku?

A. nieperiodyczna do 48 stron

B. periodyczna powyżej 64 stron

C. periodyczna do 32 stron

D. nieperiodyczna do 160 stron

Broszura to wydanie nieperiodyczne, które zazwyczaj mieści do 48 stron. Jest to istotny element w dziedzinie marketingu i komunikacji wizualnej, gdzie broszury wykorzystywane są do przedstawiania produktów, usług czy wydarzeń w sposób atrakcyjny i przystępny. Przy projektowaniu broszury kluczowe jest uwzględnienie zasad kompozycji, takich jak hierarchia informacji oraz zastosowanie odpowiednich typów czcionek i kolorów, co przyciąga uwagę odbiorcy i wspiera przekaz. Broszury mogą być drukowane w różnych formatach, od małych, składanych do większych, wielostronicowych książek, jednak kluczowym czynnikiem jest, że nie są one publikowane w regularnych odstępach czasu jak czasopisma. W branży istnieją uznawane standardy dotyczące projektowania broszur, takie jak zasady dotyczące DPI (dots per inch) dla druku, co zapewnia wysoką jakość wizualną, oraz normy dotyczące papieru, które wpływają na trwałość i estetykę publikacji. Przykładem zastosowania broszur są materiały reklamowe dla firm, które podczas targów czy konferencji prezentują swoją ofertę w kompaktowej formie.

Pytanie 7

Jaki symbol graficzny używa się do dzielenia słowa na końcu wiersza?

A. Pauza

B. Dywiz

C. Półpauza

D. Myślnik

Myślnik, pauza oraz półpauza to znaki, które często mylone są z dywizem, jednak ich zastosowanie w kontekście dzielenia wyrazów jest niewłaściwe. Myślnik, najczęściej używany do zaznaczania przerwy w zdaniu lub w dialogu, nie pełni funkcji dzielenia wyrazów. Użycie myślnika w tym kontekście prowadzi do zamieszania i obniża czytelność tekstu, gdyż nie oddziela on elementów wyrazu, a raczej wyraża relacje między różnymi częściami zdania. Pauza, z kolei, to znak, który jest używany do rozdzielania zdań lub ich fragmentów, ale nie ma zastosowania w przypadku dzielenia wyrazów na końcu wiersza. Półpauza jest znakiem łączącym, wykorzystywanym w podobny sposób jak myślnik, ale również nie nadaje się do dzielenia wyrazów. Typowym błędem myślowym związanym z tym zagadnieniem jest utożsamianie różnych znaków interpunkcyjnych z funkcjami, które są dla nich niewłaściwe. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych znaków ma swoje specyficzne zastosowanie i nie powinno się ich mylić, szczególnie w kontekście typografii i przygotowania publikacji, gdzie profesjonalizm wymaga precyzyjnego stosowania reguł ortograficznych.

Pytanie 8

Podczas projektowania ulotki w formacie A5, jaki jest właściwy margines bezpieczeństwa?

A. 2 mm

B. 5 mm

C. 15 mm

D. 10 mm

Właściwy margines bezpieczeństwa przy projektowaniu materiałów graficznych, takich jak ulotki, to obszar, który umożliwia zachowanie kluczowych elementów projektu, takich jak tekst czy istotne grafiki, w bezpiecznej odległości od krawędzi strony. Dla formatu A5, który jest powszechnie używany w druku, margines bezpieczeństwa wynoszący 5 mm jest uważany za standardowy i odpowiedni. Dzięki temu kluczowe elementy projektu nie zostaną przycięte podczas procesu produkcyjnego, co jest szczególnie ważne przy cięciu dużych nakładów. Z mojego doświadczenia wynika, że stosowanie 5 mm marginesu pozwala na zminimalizowanie ryzyka nieprzewidzianych błędów drukarskich. Dodatkowo, wiele drukarni zaleca taki margines jako minimum, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży poligraficznej. W praktyce, utrzymywanie tego marginesu nie tylko chroni projekt, ale także ułatwia komunikację z drukarnią, ponieważ jest to standard powszechnie akceptowany i stosowany w większości przypadków.

Pytanie 9

Aby przekształcić fonty na obiekty wektorowe, konieczne jest

A. wstawienie kodu formatowania

B. użycie tekstu zastępczego

C. zamiana na krzywe

D. dopasowanie tekstu do ścieżki

Zamiana fontów na krzywe jest kluczowym procesem w przekształcaniu tekstu do formatu wektorowego, co zapewnia, że wyświetlanie i drukowanie projektu będą niezależne od posiadanych na urządzeniu czcionek. W praktyce, kiedy projekt graficzny zawiera tekst, który ma być użyty w różnych środowiskach, konwersja do krzywych eliminuje ryzyko, że czcionka używana w projekcie nie będzie dostępna na urządzeniu docelowym, co mogłoby prowadzić do nieprawidłowego wyświetlania lub zniekształcenia tekstu. W branży projektowania graficznego jest to standardowa praktyka, szczególnie przed przesłaniem plików do druku. Na przykład, w programach takich jak Adobe Illustrator czy CorelDRAW, funkcja 'Zamień na krzywe' (Convert to Curves) nie tylko zabezpiecza wygląd tekstu, ale także pozwala na dalszą edycję kształtów liter jako obiektów wektorowych, co poszerza możliwości kreatywne projektanta. Warto także zaznaczyć, że przekształcone krzywe zajmują więcej miejsca w pliku, dlatego przy dużych projektach należy zachować ostrożność.

Pytanie 10

Jak należy postępować z przestrzenią przed znakami interpunkcyjnymi?

A. nie wstawia się spacji

B. wstawia się spację twardą

C. wstawia się spację firetową

D. wstawia się spację półfiretową

Pomysł stawiania spacji przed znakami interpunkcyjnymi wynika z nieporozumienia w zakresie zasad typografii. Przykłady odpowiedzi sugerujące stosowanie spacji firetowej, twardej lub półfiretowej pokazują brak zrozumienia, że te pojęcia odnoszą się do innych aspektów formatowania tekstu, a nie interpunkcji. Spacja firetowa jest często używana do oddzielania niektórych elementów tekstu, jednak w kontekście znaków interpunkcyjnych nie ma ona zastosowania. Stawianie spacji przed znakami interpunkcyjnymi, takimi jak kropki, przecinki czy pytajniki, jest praktyką, która nie tylko wprowadza zamieszanie w pisowni, ale również odciąga uwagę od głównej treści tekstu. Z perspektywy typograficznej zasady te są ugruntowane w praktykach edytorskich oraz w podręcznikach stylu, które jednoznacznie stwierdzają, że spacje powinny być stosowane w określony sposób, aby zachować czytelność oraz estetykę dokumentu. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do nieprofesjonalnego wyglądu tekstu i utraty wiarygodności w oczach czytelnika.

Pytanie 11

Zgodnie z Polską Normą definiującą jednostki typograficzne, jeden kwadrat ma wartość równą

A. 16 mm

B. 18 mm

C. 19 mm

D. 20 mm

Odpowiedź 18 mm jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z Polską Normą dotyczącą jednostek wielkości typograficznych, kwadrat typograficzny, znany również jako 'em', ma długość boku równą 18 mm. Jest to kluczowy parametr w projektowaniu typograficznym, gdyż wpływa na czytelność i estetykę tekstu. W praktyce, przy projektowaniu czcionek oraz w składzie typograficznym, znajomość wymiarów kwadratu typograficznego pozwala na właściwe skalowanie i ustawianie elementów tekstowych na stronie. W kontekście grafiki komputerowej i druku, zrozumienie tych wartości ułatwia pracę nad layoutem, gdzie proporcje i przestrzeń między elementami tekstowymi muszą być precyzyjnie dostosowane, aby osiągnąć optymalny efekt wizualny. Dodatkowo, w projektowaniu graficznym, odpowiednie stosowanie kwadratów typograficznych przyczynia się do zachowania harmonii i równowagi w kompozycji, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży. Dlatego też, znajomość wartości 18 mm jako standardowego wymiaru kwadratu typograficznego jest niezbędna dla każdego projektanta i typografa.

Pytanie 12

Wektorowy logotyp, którego rozmiar można zmieniać bez utraty jakości, powinien być zapisany w formacie pliku z rozszerzeniem

A. JPEG

B. PSD

C. AI

D. PHP

Wybór innego formatu pliku, takiego jak PSD, JPEG czy PHP, nie jest adekwatny w kontekście zapisanego logotypu wektorowego. Format PSD, używany w programie Adobe Photoshop, jest przeznaczony do edycji grafiki rastrowej i nie zapewnia możliwości skalowania bez utraty jakości. Grafika rastrowa, w przeciwieństwie do wektorowej, składa się z pikseli, co oznacza, że powiększenie obrazu prowadzi do jego rozmycia i utraty detali. JPEG to format, który również jest przeznaczony dla grafiki rastrowej i, choć oferuje mały rozmiar pliku, nie wspiera wektoryzacji, co czyni go nieodpowiednim dla projektów wymagających elastyczności w skalowaniu. Wreszcie, PHP jest językiem programowania używanym do tworzenia dynamicznych stron internetowych, a nie formatem pliku graficznego. Używanie niewłaściwego formatu do przechowywania logotypów prowadzi do problemów z jakością druku i prezentacji, co może negatywnie wpłynąć na wizerunek marki. Dlatego kluczowe jest, by projektanci używali formatów wektorowych, takich jak AI, do przechowywania swoich projektów graficznych, aby zapewnić ich wysoką jakość w każdym zastosowaniu.

Pytanie 13

Który element wizytówki należy wykonać nadrukiem?

A. Numer telefonu.

B. Napis BEZPŁATNIE/CAŁODOBOWO.

C. Adres.

D. Napis OŚRODEK INTERWENCJI KRYZYSOWEJ.

Patrząc na inne odpowiedzi, zauważyłem, że chociaż adres i napisy o rodzaju "OŚRODEK INTERWENCJI KRYZYSOWEJ" i "BEZPŁATNIE/CAŁODOBOWO" mają swoje znaczenie, to nie są tak istotne jak numer telefonu. Adres jest ważny, żeby wiedzieć, gdzie jesteśmy, ale w sytuacjach kryzysowych liczy się szybki kontakt. Ludzie w trudnych momentach zwykle szukają natychmiastowej pomocy, a dzwoniąc pod numer, mogą ją zdobyć. Napisy informacyjne, jak „BEZPŁATNIE/CAŁODOBOWO”, mogą być przydatne, ale nie zastąpią potrzeby szybkiego dotarcia do kogoś. Często jest tak, że skupiamy się na mniej istotnych informacjach, które są ważne, ale nie kluczowe w pierwszym kontakcie. Dobrze zaprojektowane wizytówki powinny stawiać na najważniejsze informacje, które pomogą w sytuacjach kryzysowych. Mimo że wszystko to może być przydatne, numer telefonu to naprawdę najważniejsza rzecz, a jego nadrukowanie powinno być bezdyskusyjne.

Pytanie 14

Przydzielanie użytków na arkuszu to czynność charakterystyczna dla programu

A. Microsoft World

B. Puzzle Flow Organizer

C. Adobe Acrobat

D. Adobe Media Encoder

Odpowiedzi wskazujące na inne programy, takie jak Adobe Media Encoder, Microsoft Word czy Adobe Acrobat, są błędne ze względu na ich różne funkcjonalności i obszary zastosowania. Adobe Media Encoder jest narzędziem do kodowania i konwersji wideo, co oznacza, że jego zastosowanie koncentruje się na przygotowaniu filmów do publikacji, a nie na rozmieszczaniu użytków na arkuszu. Microsoft Word jest edytorem tekstu, który służy głównie do tworzenia dokumentów, a jego możliwości w zakresie organizacji elementów typowych dla arkuszy są ograniczone w porównaniu z oprogramowaniem przeznaczonym specjalnie do tego celu. Z kolei Adobe Acrobat jest programem do przeglądania i edytowania plików PDF, który również nie oferuje funkcji rozmieszczania użytków na arkuszu w takim stopniu jak Puzzle Flow Organizer. Często dochodzi do mylnych przekonań o wszechstronności tych programów, co prowadzi do nieprawidłowych wyborów w kontekście narzędzi do zarządzania projektami. Ważne jest, aby użytkownicy rozumieli specyfikę i przeznaczenie poszczególnych narzędzi, aby efektywnie je wykorzystywać w praktyce zawodowej.

Pytanie 15

W skład systemu produkcyjnego nie wchodzi

A. skanowanie

B. archiwizacja

C. naświetlanie

D. konserwacja

Wszystkie wymienione odpowiedzi, poza konserwacją, są integralnymi elementami systemów produkcyjnych. Skanowanie odgrywa kluczową rolę w śledzeniu i identyfikacji produktów w całym procesie produkcyjnym, umożliwiając efektywne zarządzanie zapasami oraz zapewnienie jakości. W praktyce, skanowanie kodów QR lub kodów kreskowych jest powszechnie stosowane w magazynach, co pozwala na bieżące monitorowanie stanów magazynowych. Naświetlanie, z kolei, jest istotne w sektorach związanych z tworzeniem materiałów wizualnych, takimi jak reklama czy fotoreportaż. Proces ten jest niezbędny do przekształcania surowych materiałów w gotowe produkty, co czyni go kluczowym w łańcuchu produkcyjnym. Archiwizacja natomiast, choć nieco odmienna w charakterze, również odgrywa ważną rolę w kontekście przechowywania i organizacji danych produkcyjnych, co jest niezbędne dla późniejszego dostępu oraz audytów. Typowe błędy myślowe związane z wyborem niewłaściwych odpowiedzi mogą wynikać z niepełnego zrozumienia definicji systemów produkcyjnych oraz ich funkcji, co prowadzi do błędnych konkluzji na temat zakresu tych systemów.

Pytanie 16

Jaką masę ma 1 000 arkuszy papieru o wymiarach 700 x 1 000 mm oraz gramaturze 100 g/m2?

A. 95 kg

B. 35 kg

C. 70 kg

D. 50 kg

Aby obliczyć masę 1 000 arkuszy papieru o wymiarach 700 x 1 000 mm i gramaturze 100 g/m2, należy najpierw obliczyć powierzchnię jednego arkusza. Powierzchnia wynosi 0,7 m * 1,0 m = 0,7 m2. Następnie, wykorzystując gramaturę, można obliczyć masę jednego arkusza: 0,7 m2 * 100 g/m2 = 70 g. W przypadku 1 000 arkuszy, masa będzie wynosić 1 000 * 70 g = 70 000 g, co odpowiada 70 kg. To obliczenie jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi w obliczeniach dotyczących materiałów papierowych, które zazwyczaj wykorzystują gramaturę do określenia masy. W praktyce, wiedza ta jest niezwykle użyteczna dla osób pracujących w branży poligraficznej oraz w logistyce, gdzie precyzyjne obliczenia masy materiałów są kluczowe dla transportu oraz kosztów produkcji.

Pytanie 17

Jak nazywa się ostatni wiersz akapitu umiejscowiony na startowej linii kolumny?

A. Krawiec

B. Bękart

C. Sierota

D. Szewc

Odpowiedzi 'Szewc', 'Sierota' i 'Krawiec' są niepoprawne, ponieważ odnoszą się do pojęć, które nie mają zastosowania w kontekście typografii i układu tekstu. Termin 'Sierota' odnosi się do sytuacji, w której ostatni wiersz akapitu znajduje się na końcu strony, a reszta akapitu przeniesiona jest do następnej strony, co wpływa na estetyczne wrażenia czytelnika. Z kolei 'Szewc' i 'Krawiec' nie mają żadnego znaczenia w kontekście typograficznym i są terminami, które mogą wprowadzać w błąd. Typowym błędem myślowym jest mylenie pojęć typograficznych z codziennymi użyciami słów, co prowadzi do niewłaściwego zrozumienia zasad edytorskich. W nowoczesnym designie typograficznym, ważne jest, aby stosować właściwe terminologie, aby zapewnić nie tylko czytelność, ale i estetykę. W dobie cyfrowej typografia odgrywa kluczową rolę w projektowaniu graficznym, a zrozumienie pojęć takich jak bękart i sierota jest niezbędne do tworzenia dobrze zorganizowanych i profesjonalnych dokumentów. Używanie niewłaściwych terminów może prowadzić do nieporozumień w komunikacji między projektantami a klientami, co może skutkować nieefektywnymi i nieestetycznymi produktami końcowymi.

Pytanie 18

Co oznacza termin 'proof' w kontekście druku?

A. Specjalny papier do druku

B. Format pliku graficznego

C. Rodzaj farby drukarskiej

D. Próbny wydruk do sprawdzenia

Termin 'proof' w kontekście druku odnosi się do próbnego wydruku, który jest używany do sprawdzenia, jak finalny produkt będzie wyglądać po wydrukowaniu. Jest to kluczowy etap w procesie drukowania, ponieważ pozwala na ocenę jakości kolorów, rozdzielczości, a także rozmieszczenia elementów graficznych. Moim zdaniem, proof jest jak próbne danie w kuchni – zanim zaserwujesz gościom, musisz upewnić się, że wszystko jest dokładnie tak, jak być powinno. W praktyce, proof można wykonywać na różne sposoby, od cyfrowych wydruków na specjalnym papierze proofingowym po bardziej zaawansowane technologie, takie jak proofing na maszynie drukarskiej. Ważne jest, aby proof był jak najbardziej zbliżony do finalnego produktu, co pozwala na wykrycie ewentualnych błędów i ich korektę przed rozpoczęciem masowej produkcji. W branży poligraficznej standardem jest dążenie do jak najwierniejszego odwzorowania kolorów i detali, co jest możliwe właśnie dzięki profesjonalnym próbkom proofingowym.

Pytanie 19

Jakie zastosowanie ma program PuzzleFlow?

A. przetwarzania grafiki wektorowej

B. przetwarzania zdjęć

C. przetwarzania grafiki bitmapowej

D. automatycznej impozycji

Wybór odpowiedzi związanych z obróbką grafiki bitmapowej, fotografii czy grafiki wektorowej ukazuje powszechne nieporozumienia dotyczące funkcji poszczególnych narzędzi w branży graficznej. Obróbka grafiki bitmapowej koncentruje się na edycji obrazów składających się z pikseli, co jest zupełnie innym procesem niż automatyczna impozycja. Programy takie jak Photoshop są dedykowane do tego celu, umożliwiając manipulowanie obrazami w formacie rastrowym, ale nie zajmują się układaniem stron do druku. Z kolei obróbka fotografii, która często odnosi się do poprawy jakości zdjęć, retuszu czy korekcji kolorów, także nie jest związana z procesem impozycji, który wymaga innej logiki działania i innego zestawu narzędzi. Grafika wektorowa, reprezentująca obrazy za pomocą matematycznych równań, wykorzystywana jest w projektowaniu logo czy ilustracji, ale również nie ma zastosowania w kontekście automatycznej impozycji. Wybierając te odpowiedzi, można łatwo pomylić obszary specjalizacji w grafice, prowadząc do błędnych wniosków o funkcjonalności programów. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych programów ma swoją specyfikę i zastosowanie, które nie są wymienne. Zrozumienie różnic między tymi dziedzinami jest niezbędne dla każdego, kto pracuje w branży graficznej i poligraficznej, aby móc dobierać odpowiednie narzędzia do konkretnego zadania.

Pytanie 20

Aby usunąć plamy z bitmapy, należy w programie Adobe Photoshop użyć narzędzia

A. Falowanie

B. Rasteryzowanie

C. Stempel

D. Wyostrzanie

Wyostrzanie w Adobe Photoshop to narzędzie, które w zasadzie służy do podkreślania szczegółów przez akcentowanie krawędzi. Nie jest ono do usuwania plam, bo zamiast je naprawić, tylko uwydatnia niedoskonałości. Falowanie to z kolei bardziej artystyczna technika, nie do retuszu, a do stylizacji obrazu. Rasteryzowanie dotyczy konwersji grafiki wektorowej na bitmapę i w ogóle nie ma nic wspólnego z usuwaniem plam. Często użytkownicy mogą się mylić i myśleć, że rasteryzacja to coś, co ma z edycją obrazu, ale to raczej krok do dalszej obróbki. Ludzie często mylą funkcje narzędzi, a to prowadzi do niezrozumienia ich zastosowania. Każde narzędzie ma swoje miejsce, więc ważne, żeby wybierać te odpowiednie, żeby skutecznie radzić sobie z plamami na obrazach.

Pytanie 21

Ile barw separacyjnych należy przygotować do stworzenia form drukowych offsetowych w technologii CtF dla druku w kolorystyce 4+0?

A. Cztery separacje

B. Osiem separacji

C. Jedną separację

D. Pięć separacji

Aby przygotować offsetowe formy drukowe w technologii CtF (Computer-to-Film) dla druku o kolorystyce 4+0, należy wykonać cztery separacje. Technika ta polega na oddzieleniu poszczególnych składowych kolorów CMYK (Cyan, Magenta, Yellow, Key/Black), które są podstawą druku kolorowego w technologii offsetowej. Proces ten wymaga przygotowania oddzielnych filmów dla każdego z kolorów, co jest niezbędne do precyzyjnego odtworzenia pełnej palety barw na finalnym produkcie. Przykładowo, jeśli projekt graficzny zawiera elementy w kolorze niebieskim, czerwonym, żółtym i czarnym, każda z tych barw będzie drukowana z osobnym filmem, co zapewnia wysoką jakość oraz dokładność odwzorowania. Przygotowanie czterech separacji jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, które zalecają stosowanie standardowych modeli kolorów, aby zapewnić spójność i precyzję w procesie druku.

Pytanie 22

Redukcja odstępu między dwiema literami w tekście publikacji jest określana jako

A. justowaniem

B. akcentowaniem

C. kerningiem

D. interlinią

Interlinia odnosi się do przestrzeni między liniami tekstu, a nie pomiędzy poszczególnymi literami. Zrozumienie różnicy między kerningiem a interlinią jest kluczowe, ponieważ obie te koncepcje wpływają na czytelność tekstu, ale na różne sposoby. Justowanie dotyczy natomiast wyrównania tekstu w danym wierszu, co również ma swoje konsekwencje w estetyce układu strony, ale nie ma bezpośredniego związku z odległością między literami. Akcentowanie odnosi się do stosowania różnych stylów czcionek lub efektów wizualnych, aby zwrócić uwagę czytelnika na konkretne elementy tekstu, co jest różne od zmiany odległości między literami. Błędne zrozumienie tych terminów może prowadzić do nieprawidłowego formatowania dokumentów, co skutkuje nieczytelnością i złym odbiorem komunikatu. Na przykład, jeżeli projektant myli kerning z interlinią, może stworzyć dokument, w którym tekst będzie wyglądał chaotycznie i trudny do zrozumienia, co jest przeciwieństwem zamierzonego efektu graficznego. Dlatego kluczowe jest, aby projektanci i osoby pracujące z tekstem rozumiały te różnice oraz umiały zastosować odpowiednie techniki w praktyce typograficznej.

Pytanie 23

Ile arkuszy SRA3 netto jest koniecznych do wydrukowania 60 ulotek o wymiarach 95 x 200 mm?

A. 12 arkuszy

B. 14 arkuszy

C. 16 arkuszy

D. 10 arkuszy

Wybór 12, 16 czy 14 arkuszy to często efekt błędnego myślenia o tym, jak efektywnie wykorzystać powierzchnię drukarską. Ludzie często zakładają, że można na arkuszu umieścić więcej ulotek, niż jest to możliwe według jego wymiarów. Na przykład, można myśleć, że na 60 ulotek potrzeba 12 arkuszy, ale to błędne podejście, bo zmiana układu nie zawsze pozwala na zwiększenie liczby ulotek na arkuszu. Wybierając 16 albo 14 arkuszy, jeszcze bardziej odbiegamy od rzeczywistego zużycia materiału, co prowadzi do dodatkowych kosztów i marnotrawstwa, co nie jest dobrym pomysłem w nowoczesnej produkcji. Dlatego w poligrafii tak ważna jest optymalizacja i efektywność. Prawidłowe obliczenie ilości arkuszy do spełnienia wymagań klienta jest kluczowe, żeby nie stracić na jakości druku i jednocześnie dobrze zarządzać kosztami.

Pytanie 24

Garmond to wielkość pisma wyrażona w punktach

A. 16 punktów typograficznych

B. 12 punktów typograficznych

C. 5 punktów typograficznych

D. 10 punktów typograficznych

Wybór innych rozmiarów punktów, jak 5, 12 czy 16 punktów, niestety, nie jest dobrym pomysłem. Choć te rozmiary mogą się sprawdzać w różnych sytuacjach, to nie są one odpowiednie dla Garmond, który ma 10 punktów. Rozmiar 5 punktów byłby zbyt mały, co mogłoby powodować, że tekst nie będzie czytelny, zwłaszcza w dłuższych materiałach. Z kolei 12 punktów to standardowa wielkość dla druku, ale nie dla Garmond. Użycie 16 punktów może działać dla nagłówków, ale nie dla ciągłego tekstu pisanego Garmond. Pamiętaj, że dobry wybór wielkości czcionki jest kluczowy w typografii, a niewłaściwe podejście do tego może psuć estetykę i funkcjonalność całego projektu. Testowanie rozmiarów czcionek w praktyce może być też pomocne, żeby znaleźć to, co działa najlepiej dla odbiorców.

Pytanie 25

Przed przystąpieniem do procesu naświetlania form drukarskich z wielokolorowego pliku graficznego, należy wykonać

A. kalibrowanie monitora

B. usunięcie kanału alfa

C. buforowanie pliku

D. separację barwną

Jeśli chodzi o buforowanie pliku, usunięcie kanału alfa i kalibrowanie monitora, to są to rzeczy, które nie mają bezpośredniego wpływu na samo naświetlanie form z wielobarwnego pliku graficznego. Buforowanie oznacza, że przechowujemy dane w pamięci, co może pomóc w szybkości przetwarzania, ale nie jest to kluczowa sprawa przed rozpoczęciem drukowania. Usunięcie kanału alfa, który mówi o przezroczystości, jest ważne w niektórych sytuacjach, ale nie jest to coś, co musimy zrobić przed separacją barwną. W sumie kanał alfa nie wpłynie na to, jak oddzielamy kolory do druku, które przecież opierają się na modelu CMYK. Kalibrowanie monitora to z kolei istotny krok w procesie graficznym, bo daje nam szansę na dokładniejsze odwzorowanie kolorów na ekranie. Jednak to nie powinno być mylone z procesem separacji barwnej przed naświetlaniem form. Wiele osób sądzi, że te czynności są ważne dla przygotowania pliku do druku, ale tak naprawdę kluczowe jest odpowiednie przygotowanie kolorów do wydruku, co właśnie realizujemy przez separację barwną. Zrozumienie tych rzeczy jest istotne, jeśli chcemy mieć naprawdę wysoką jakość druku i uniknąć błędów w finalnym produkcie.

Pytanie 26

Jaką liczbę zadrukowanych arkuszy A2 powinien otrzymać pracownik obsługujący złamywarkę, jeśli nakład 16-stronicowego czasopisma w formacie A4 wynosi 5 000 egzemplarzy, a naddatek technologiczny na procesy introligatorskie to 3%?

A. 5 300 sztuk

B. 5 150 sztuk

C. 10 300 sztuk

D. 10 600 sztuk

Zauważyłem, że wybrałeś 10 600, 5 300 albo 5 150, co nie do końca się zgadza. Często takie pomyłki wynikają z błędnych obliczeń. Na przykład, odpowiedź 10 600 może sugerować, że nadmiar naddatku technologicznego został dodany w złym miejscu. Przypomnij sobie, naddatek wynosi 3%, a powinno się go obliczać na podstawie 10 000 arkuszy A2, nie dodawać do błędnej wartości. W przypadku 5 300 i 5 150, może popełniłeś błąd przy dzieleniu nakładu na arkusze A2. Możliwe, że nie uwzględniłeś wszystkich 16 stron lub pomyliłeś się w liczbie potrzebnych arkuszy A4. Takie błędy w obliczeniach mogą prowadzić do problemów, bo w poligrafii każdy szczegół ma znaczenie. Dlatego ważne jest, aby na spokojnie wszystko przeliczyć przed zamówieniem.

Pytanie 27

Apla, definiowana jako powierzchnia o całkowitym pokryciu, jest płaszczyzną, która ma pokrycie

A. 100% koloru

B. 50% koloru

C. 25% koloru

D. 75% koloru

Odpowiedzi sugerujące 75%, 50% czy 25% koloru są niepoprawne z wielu powodów. Przede wszystkim, takie podejścia wskazują na nieporozumienie dotyczące definicji apli jako pełnego pokrycia. Oznaczenie powierzchni, która ma tylko 75% lub mniej koloru, w rzeczywistości oznacza, że powierzchnia nie jest w pełni pokryta, co może prowadzić do nieestetycznego wyglądu oraz wpływać na trwałość i funkcjonalność tej powierzchni. Na przykład, w kontekście malowania, jeżeli ściana jest pokryta jedynie w 50%, może to prowadzić do widocznych smug i różnic w odcieniu, co jest niepożądane w finalnym efekcie. W branży architektonicznej i wykończeniowej dąży się do uzyskania jednolitych i estetycznych powierzchni, a zatem pojęcia takie jak 'półpokrycie' nie powinny być akceptowane. Ponadto, niepełne pokrycie kolorem może prowadzić do większego zużycia materiałów, a co za tym idzie, zwiększenia kosztów realizacji projektu. Dlatego istotne jest, aby pamiętać, że dla uzyskania najlepszych efektów, pełne pokrycie kolorem, czyli 100%, jest standardem, do którego należy dążyć.

Pytanie 28

Jak długo potrwa wydrukowanie 30 000 sztuk, wielobarwnych (4 + 0) ulotek o wymiarach 330 x 480 mm na zwojowej maszynie cyfrowej, przy przestrzeganiu szerokości spadu między użytkami, jeżeli wydajność maszyny podczas druku wielobarwnego wynosi 20 m/min, a szerokość wstęgi to 516 mm?

A. 8 h 10 min

B. 8 h 30 min

C. 8 h 00 min

D. 8 h 20 min

Obliczenia związane z czasem drukowania ulotek mogą wydawać się skomplikowane, szczególnie gdy chodzi o dużą liczbę arkuszy. Niektóre z błędnych odpowiedzi mogą wynikać z niewłaściwego zrozumienia wydajności maszyny lub błędnego przeliczenia wymagań produkcyjnych. Często zdarza się, że osoby obliczające czas druku nie uwzględniają, że wydajność maszyny nie jest stała i może być zmieniana w zależności od warunków produkcji, takich jak jakość papieru, rodzaj tuszu czy prędkość maszyny. Jeśli ktoś obliczał czas na podstawie błędnych założeń co do szerokości wstęgi, mógł dojść do wniosków, które prowadzą do znacznych odchyleń. Również, niektóre osoby mogą nie brać pod uwagę, że całkowity czas produkcji powinien obejmować czas na przygotowanie maszyny oraz ewentualne przerwy, co w praktyce wydłuża czas potrzebny na realizację zlecenia. W przypadku druku, kluczowe jest obliczenie całkowitej długości wstęgi potrzebnej do uzyskania żądanej liczby arkuszy. Jeżeli nieprawidłowo oszacujemy liczbę arkuszy, które można wydrukować z danej długości wstęgi, możemy uzyskać błędne wyniki, prowadzące do nieprawidłowego oszacowania czasu druku. Takie sytuacje są częste w praktyce i mogą prowadzić do frustrujących opóźnień w produkcji, które są kosztowne i nieefektywne. Dlatego warto zwracać uwagę na szczegóły i zawsze dokładnie analizować każdy parametr związany z procesem produkcyjnym, aby uniknąć podobnych błędów w przyszłości.

Pytanie 29

Aby zredukować efekt mory, kąty rastra dla kolorów w modelu CMYK zwykle różnią się o

A. 45°

B. 10°

C. 20°

D. 30°

Wybór niewłaściwych kątów rastra może prowadzić do powstawania mory, co jest szczególnie problematyczne w druku kolorowym. Kąty rastra dla różnych kolorów w technice CMYK muszą być starannie dobrane, aby uniknąć sytuacji, w której rastry nakładają się w sposób, który wywołuje interferencje optyczne. Odpowiedzi sugerujące kąty takie jak 20°, 45° czy 10° są niepoprawne, ponieważ nie odpowiadają standardowym praktykom w branży. Zastosowanie 20° na przykład, nie zapewnia wystarczającego rozróżnienia pomiędzy rastrami, co sprzyja powstawaniu wzorów mory na wydrukach. Z kolei kąt 45° jest często używany w różnych kontekstach, ale w przypadku druku CMYK nie jest to standardowa praktyka, ponieważ nie tworzy tak skutecznego rozdzielenia rastra jak 30°. Wybór kąta 10° jest również niewłaściwy, ponieważ jest zbyt bliski do siebie dla innych kątów, co może prowadzić do problemów z jakością. Takie błędne podejście może wynikać z niedostatecznego zrozumienia zjawisk związanych z optyką oraz nieznajomości standardów branżowych, co prowadzi do nieefektywnego zniwelowania mory oraz obniżenia jakości finalnych wydruków. Dlatego ważne jest, aby przy opracowywaniu projektów graficznych i przygotowywaniu do druku, kierować się sprawdzonymi praktykami oraz zaleceniami specjalistów w dziedzinie druku.

Pytanie 30

Powiększenie bitmapy przy zachowaniu tej samej rozdzielczości obrazu skutkuje

A. pogorszeniem jakości obrazu na skutek pojawienia się nowych pikseli w bitmapie

B. rozjaśnieniem obrazu, szczególnie w półtonach

C. zwiększeniem ostrości obrazu z powodu mniejszej ilości pikseli w stosunku do rozmiaru bitmapy

D. poprawą jakości obrazu poprzez dodanie nowych pikseli do bitmapy

Pojawiające się wątpliwości dotyczące skutków zwiększania rozmiarów bitmapy często wynikają z mylnych założeń na temat natury pikseli i ich wpływu na jakość obrazu. Niektórzy mogą sądzić, że powiększenie bitmapy skutkuje poprawą jakości przez pojawienie się dodatkowych pikseli, jednak w rzeczywistości dodatkowe piksele są tworzone w wyniku interpolacji istniejących danych, co może prowadzić do rozmycia i zniekształcenia detali. Rozjaśnienie obrazu, szczególnie w półtonach, to kolejny mit, ponieważ takie efekty są zazwyczaj wynikiem zmian w oświetleniu lub balansie kolorów, a nie powiększania bitmapy. Wzrost ostrości obrazu to również nieporozumienie; ostrość jest zależna od liczby pikseli w oryginalnym obrazie, a nie od jego rozmiaru. Ponadto, przy pracy z grafiką, kluczowe jest zrozumienie, że bitmapa i wektory różnią się zasadniczo w sposobie, w jaki przechowują i prezentują dane. Bitmapy są rastrami, które trzymają dane o pikselach, co ogranicza ich jakość przy skalowaniu. W praktyce, w profesjonalnym projektowaniu graficznym, zaleca się używanie wysokiej rozdzielczości obrazów oraz technik wektorowych, które umożliwiają zachowanie jakości przy zmianie rozmiaru. Typowe błędy popełniane przez osoby pracujące z grafiką to ignorowanie zasady, że wyższa rozdzielczość przekłada się na lepszą jakość końcowego produktu. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla osiągania satysfakcjonujących rezultatów w grafice komputerowej.

Pytanie 31

Podział obrazu w kolorze na kolory CMYK oraz ewentualne dodatkowe barwy określa się mianem

A. trappingiem

B. skanowaniem

C. wektoryzacją

D. separacją

Separacja to proces przekształcania obrazu barwnego na kolory składowe CMYK (cyjan, magenta, żółty, czarny), który jest standardowym modelem kolorów stosowanym w druku. W praktyce polega to na rozdzieleniu obrazu na poszczególne warstwy kolorów, które następnie są drukowane osobno. Proces ten jest kluczowy w poligrafii, ponieważ pozwala na uzyskanie szerokiej gamy kolorów poprzez ich nakładanie. Wykorzystanie separacji jest istotne w przypadku druku offsetowego oraz cyfrowego, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów jest kluczowe dla jakości finalnego produktu. Dobre praktyki przy separacji obejmują optymalizację ustawień kolorów w oprogramowaniu graficznym, co może znacznie poprawić jakość druku i zminimalizować problemy związane z konwersją kolorów. Ponadto, warto zwrócić uwagę na możliwość dodawania kolorów dodatkowych, które mogą być stosowane w celu uzyskania specyficznych efektów kolorystycznych, takich jak intensywne odcienie lub kolory metaliczne, co może zwiększyć atrakcyjność wydruku.

Pytanie 32

Tracking to

A. regulowanie odstępów pomiędzy parami znaków w danym kroju pisma

B. globalna regulacja odległości pomiędzy znakami w całym tekście

C. wyróżnianie tekstu przez dodawanie odstępów pomiędzy literami

D. ustalanie przestrzeni pomiędzy kolejnymi wierszami tekstu

Tracking to termin odnoszący się do globalnej regulacji odległości pomiędzy wszystkimi znakami w danym tekście. Ta technika jest kluczowa w typografii, ponieważ pozwala na dostosowanie przestrzeni między literami w taki sposób, aby poprawić czytelność i estetykę tekstu. Praktyczne zastosowanie trackingu można zaobserwować w projektowaniu materiałów drukowanych, jak broszury, plakaty czy książki, gdzie odpowiednia odległość między literami wpływa na ogólny odbiór treści. Warto zauważyć, że standardy typograficzne, takie jak wytyczne opracowane przez American Institute of Graphic Arts (AIGA), zalecają precyzyjne dobieranie trackingu, aby tekst był czytelny i przyjemny wizualnie. Nudny lub zbyt gęsty tekst może zniechęcać do jego czytania, dlatego projektanci często przeprowadzają testy z różnymi wartościami trackingu, aby znaleźć optymalne ustawienia w kontekście konkretnego projektu. Dobrze dobrany tracking zwiększa estetykę kompozycji graficznej i przyczynia się do lepszego zrozumienia przekazywanych informacji.

Pytanie 33

Do jakiego rodzaju druków zalicza się akcydens?

A. broszurowych

B. luźnych

C. książkowych

D. periodycznych

Wybór odpowiedzi związanych z drukami książkowymi, broszurowymi czy periodycznymi jest błędny, gdyż każda z tych kategorii odnosi się do innego typu publikacji. Druki książkowe to przeważnie kompleksowe i trwałe publikacje, które mają ustaloną strukturę i wymagają dłuższego czasu produkcji. Książki są z reguły wydawane w większych nakładach i mają zakres tematyczny, co różni je od akcydensów, które są tymczasowe i często jednorazowego użytku. Broszury, chociaż mogą być związane z akcydensami, zazwyczaj mają bardziej złożoną konstrukcję i są publikowane w większych nakładach jako materiały informacyjne lub reklamowe. Ponadto, druki periodyczne, takie jak czasopisma, są regularnie wydawane w ustalonych odstępach czasu i mają stałych redaktorów oraz autorów, co również różni je od luźnych akcydensów. Typowe błędy w myśleniu, prowadzące do wybierania niepoprawnych odpowiedzi, obejmują utożsamianie różnych form publikacji z jednym rodzajem druku, co wynika z braku zrozumienia struktury i celów poszczególnych typów materiałów drukowanych. Akcydensy powinny być traktowane jako odrębna kategoria, która w praktyce pełni unikalną rolę komunikacyjną i reklamową na rynku.

Pytanie 34

Jaki format koperty nadaje się do umieszczenia dyplomu A4 bez jego zginania?

A. B5

B. A4

C. A5

D. C4

Wybór niewłaściwego formatu koperty może prowadzić do wielu problemów, szczególnie w kontekście przesyłania ważnych dokumentów. Odpowiedź A4 sugeruje użycie koperty o tym samym formacie, co dokument, co oznacza, że dokument musiałby być składany, co prowadzi do zagnieceń, uszkodzeń oraz ogólnego obniżenia estetyki przesyłki. W profesjonalnej korespondencji zaleca się unikanie składania dokumentów, co jest szczególnie istotne w przypadku dyplomów czy certyfikatów, które powinny być prezentowane w nienaruszonej formie. Odpowiedź A5, będąca mniejszym formatem, również jest nieodpowiednia, ponieważ nie jest w stanie pomieścić dokumentów A4 bez ich złożenia. Z kolei B5, który ma wymiary 176 x 250 mm, również nie zapewni odpowiedniej przestrzeni dla dokumentów A4, co skutkuje koniecznością ich składania. Typowym błędem myślowym prowadzącym do takich wyborów jest brak zrozumienia wymagań dotyczących przechowywania i przesyłania dokumentów oraz nieznajomość standardów wymiarowych. Rezygnacja z używania odpowiednich formatów kopert nie tylko zmniejsza profesjonalizm, ale także może negatywnie wpływać na postrzeganie firmy przez odbiorców. Warto zatem zawsze kierować się zasadami prawidłowego doboru materiałów biurowych, w tym kopert, aby zapewnić jakość i integralność przesyłanych dokumentów.

Pytanie 35

Podczas tworzenia publikacji cyfrowej, co oznacza termin 'spad'?

A. Przesunięcie koloru w procesie druku

B. Zmniejszenie rozdzielczości obrazu

C. Rodzaj druku na papierze teksturowanym

D. Obszar dwustronnego marginesu przeznaczony na odcięcie

Termin 'spad' odnosi się do obszaru, który wykracza poza docelowy format strony i jest przeznaczony do odcięcia. Jego celem jest zapewnienie, że tło lub obrazek sięga do samej krawędzi finalnego wydruku, eliminując ryzyko pojawienia się białych marginesów. Spad to kluczowy element w procesie przygotowywania materiałów do druku, zwłaszcza gdy pracujemy z projektami, które mają być przycięte do określonego formatu. Standardowo, spad wynosi zazwyczaj 3-5 mm, ale może się różnić w zależności od wymagań drukarni. W praktyce, projektanci graficzni zawsze powinni uwzględniać spady, projektując materiały do druku, by zapewnić profesjonalny i estetyczny wygląd finalnego produktu. Jest to szczególnie istotne przy projektach takich jak wizytówki, plakaty czy broszury, gdzie dokładność i estetyka są kluczowe.

Pytanie 36

Którego modelu kolorów powinno się używać w materiałach przeznaczonych do druku offsetowego?

A. LAB

B. CMYK

C. HSB

D. RGB

Model barw CMYK jest standardem stosowanym w druku offsetowym, co wynika z jego zdolności do oddawania rzeczywistych kolorów przy pomocy czterech podstawowych atramentów: cyjanowego (C), magentowego (M), żółtego (Y) oraz czarnego (K). Druk offsetowy, który jest jedną z najpopularniejszych metod produkcji materiałów drukowanych, polega na nanoszeniu atramentu na papier w procesie, który wymaga precyzyjnej kontroli kolorów. Użycie modelu CMYK zapewnia, że kolory będą wyglądały tak, jak zaplanowano w projektach graficznych. Na przykład, przy projektowaniu broszur czy plakatów, ważne jest, aby kolory na papierze były spójne z tymi widocznymi na ekranie, dlatego przekształcanie modeli RGB do CMYK podczas przygotowywania plików do druku jest kluczowe. Warto także zaznaczyć, że różne programy graficzne, takie jak Adobe Photoshop czy Illustrator, umożliwiają konwersję kolorów i dobieranie ich w modelu CMYK, co jest niezbędnym krokiem w przygotowaniach do druku.

Pytanie 37

Stworzenie wizytówki oraz realizacja próbnego wydruku wymaga zestawu:

A. komputer z systemem operacyjnym, tablet graficzny, skaner

B. oprogramowanie graficzne, tablet graficzny, drukarka cyfrowa

C. oprogramowanie graficzne, naświetlarka, maszyna offsetowa

D. komputer z systemem operacyjnym, program graficzny, drukarka cyfrowa

W analizie błędnych odpowiedzi zauważamy, że wiele z nich zawiera komponenty, które nie są niezbędne lub nie wystarczą do realizacji projektu wizytówki. Przykładowo, tablet graficzny, wymieniony w niektórych odpowiedziach, jest narzędziem pomocniczym, które może wspierać proces rysowania, ale nie jest koniecznością dla każdego projektanta. W praktyce, projekt można zrealizować wyłącznie przy pomocy komputera i odpowiedniego oprogramowania. Skaner, również wspomniany w jednej z odpowiedzi, służy do digitalizacji istniejących dokumentów, co nie jest wymagane w przypadku tworzenia wizytówki od podstaw. Z kolei maszyna offsetowa i naświetlarka odnoszą się do tradycyjnych metod druku, które są bardziej skomplikowane i wymagają zaawansowanego przygotowania plików oraz znacznych nakładów czasu i kosztów. Takie podejścia nie są optymalne w kontekście małych nakładów, gdzie szybki i efektywny druk cyfrowy staje się bardziej praktycznym rozwiązaniem. Warto także pamiętać o tym, że projektowanie wizytówki to nie tylko kwestia sprzętu, ale także umiejętności artystycznych oraz znajomości zasad kompozycji i typografii. Poprawne podejście do projektowania powinno być związane z dobrymi praktykami w branży, które obejmują zarówno estetykę, jak i funkcjonalność.

Pytanie 38

Podczas produkcji ulotki w kolorystyce 2 + 2 przy zastosowaniu metody odwracania przez margines boczny, jaki będzie koszt jednostkowy ulotki w porównaniu do drukowania z 4 form drukowych?

A. zmniejszy się

B. zwiększy się

C. pozostanie bez zmian

D. nie da się przewidzieć

Stwierdzenie, że koszt jednostkowy ulotki pozostanie bez zmian, jest błędne, ponieważ ignoruje fundamentalne zasady efektywności kosztowej w druku. Każda forma drukowa wiąże się z kosztami przygotowania, które są jednorazowe, ale rozkładają się na ilość wyprodukowanych egzemplarzy. W przypadku drukowania ulotki w technologii 2 + 2, zmniejszenie liczby form prowadzi do mniejszych kosztów stałych przypadających na każdą jednostkę produktu. Z kolei opcja, że koszt wzrośnie, również jest nieprawidłowa; taka sytuacja mogłaby mieć miejsce, gdyby np. zmieniała się jakość materiałów lub technologia, ale opisany proces nie implikuje takich zmian. Zwiększenie kosztów jednostkowych byłoby możliwe jedynie przy dodatkowych wymaganiach dotyczących jakości druku lub specyfikacji, które nie były uwzględnione w pytaniu. Odpowiedź sugerująca, że nie da się przewidzieć kosztów jednostkowych, również pomija kluczowe aspekty analizy kosztów w poligrafii. Na każdym etapie produkcji można i należy przeprowadzać analizy kosztowe, aby przewidzieć i zoptymalizować wydatki. Dlatego, aby skutecznie zarządzać procesem drukowania i unikać nieporozumień, ważne jest zrozumienie wpływu liczby form na całkowity koszt produkcji.

Pytanie 39

Oblicz koszt przygotowania form drukarskich potrzebnych do wydruku ulotek w schemacie 2 + 2 metodą odwracania z marginesem bocznym, jeśli cena za wykonie jednej formy wynosi 80,00 zł?

A. 320,00 zł

B. 160,00 zł

C. 240,00 zł

D. 80,00 zł

Wykonanie form drukowych w kolorystyce 2 + 2 oznacza, że mamy do czynienia z dwoma kolorami na każdej stronie w procesie druku, co jest powszechną metodą w produkcji materiałów reklamowych, takich jak ulotki. Koszt wykonania jednej formy, która wynosi 80,00 zł, odnosi się do tego, że potrzebujemy dwóch form, ponieważ każda z form odpowiada za jeden kolor na stronie. W związku z tym całkowity koszt wykonania form drukowych wynosi 80,00 zł x 2 = 160,00 zł. W praktyce, stosowanie takiej metody druku jest zgodne z zasadami efektywności kosztowej w produkcji, a także pozwala na uzyskanie wysokiej jakości kolorów w finalnym produkcie. W branży poligraficznej standardowe podejście to wykorzystanie oddzielnych form dla każdego koloru, co jest kluczowe dla zachowania precyzji odwzorowania kolorów i jakości wydruku. Przykładem wykorzystania technologii 2 + 2 może być produkcja materiałów promocyjnych dla wydarzeń, gdzie kolorystyka ma znaczący wpływ na odbiór ulotki przez potencjalnego klienta.

Pytanie 40

W jaka sposób powinny być ułożone karty tytułowe w publikacji, która zawiera czwórkę tytułową?

A. Tytułowa, redakcyjna, przedtytułowa, przytytułowa

B. Przedtytułowa, przytytułowa, tytułowa, redakcyjna

C. Przytytułowa, przedtytułowa, redakcyjna, tytułowa

D. Redakcyjna, przedtytułowa, tytułowa, przytytułowa

Wiele osób błędnie interpretuje kolejność kart tytułowych, co może prowadzić do nieporozumień w kontekście publikacji. Na przykład, umieszczanie karty redakcyjnej przed tytułową jest niezgodne z ustalonymi standardami, które podkreślają znaczenie właściwego przedstawienia tytułu publikacji jako centralnego elementu. Karta tytułowa powinna zawsze znajdować się w odpowiedniej pozycji, aby nie wprowadzać czytelnika w błąd. Wybór kart przytytułowej przed tytułową może sugerować, że główny tytuł jest mniej ważny, co jest niezgodne z zasadą hierarchii informacji w publikacjach. Również umieszczenie karty przedtytułowej w niewłaściwej kolejności może prowadzić do braku kontekstu, ponieważ nie dostarcza wstępnych informacji, które są niezbędne do zrozumienia dalszych treści. Wydaje się, że niektórzy autorzy mogą nie być świadomi, jak ważna jest kolejność elementów w publikacji. Poprawna struktura nie tylko sprzyja lepszemu zrozumieniu treści, ale również wpływa na profesjonalny wizerunek autora oraz publikacji jako całości. Dlatego kluczowe jest zapoznanie się z zaleceniami dotyczącymi formatowania i prezentacji, aby uniknąć tych powszechnych błędów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej