Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Opiekun osoby starszej
Kwalifikacja: SPO.02 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej
Data rozpoczęcia: 13 maja 2025 21:22
Data zakończenia: 13 maja 2025 21:38

Egzamin zdany!

Wynik: 38/40 punktów (95,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zaburzenia w zakresie pamięci, obniżenie zdolności poznawczych, zmiany nastroju, a także dezorientacja w czasie i przestrzeni, obserwowane u seniora, mogą być wczesnymi symptomami rozwijającego się zespołu

A. depresyjnego

B. urojeniowego

C. parkinsonowskiego

D. otępiennego

Zaburzenia pamięci, pogorszenie funkcji poznawczych, wahania nastroju oraz dezorientacja w czasie i przestrzeni są kluczowymi objawami, które mogą wskazywać na rozwijający się zespół otępienny. Otępienie jest stanem charakteryzującym się postępującym upośledzeniem funkcji poznawczych, co wpływa na codzienne życie pacjentów. Przykładem jest choroba Alzheimera, która jest najczęstszą postacią otępienia, w której występuje stopniowa utrata zdolności do zapamiętywania i myślenia. W przypadku osób starszych, wczesne rozpoznanie otępienia jest kluczowe, ponieważ pozwala na wdrożenie interwencji terapeutycznych, które mogą spowolnić postęp choroby i poprawić jakość życia pacjentów. Rekomenduje się regularne monitorowanie funkcji poznawczych u osób w podeszłym wieku, a także szeroką edukację na temat objawów otępienia wśród opiekunów i bliskich. Warto również zwrócić uwagę na różnorodne metody wsparcia, takie jak terapia zajęciowa i farmakoterapia, które są zgodne z aktualnymi standardami opieki geriatrystycznej.

Pytanie 2

Objaw kliniczny, który jest często obserwowany w chorobie Parkinsona, to drżenie

Opis objawu klinicznego
Drżenie palców występuje, gdy ręce są podparte, np. leżą na udach pacjenta lub są umieszczone wzdłuż jego ciała. Często opisuje się to jako kręcenie pigułek lub liczenie pieniędzy.

A. spoczynkowe

B. intencjonalne

C. psychiczne

D. ortostatyczne

Objaw spoczynkowego drżenia, szczególnie charakterystyczny dla choroby Parkinsona, polega na drżeniu kończyn, gdy są one w stanie spoczynku. Opisany przypadek dotyczy drżenia palców, które często jest porównywane do kręcenia pigułek lub liczenia pieniędzy. Drżenie to występuje, gdy pacjent jest w stanie niewielkiego relaksu, co wyraźnie odróżnia je od drżeń zamiarowych, które pojawiają się podczas próby wykonania konkretnego ruchu. Zrozumienie różnicy między tymi rodzajami drżeń jest kluczowe w diagnostyce i leczeniu choroby Parkinsona. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest ocena stanu pacjenta podczas wizyty u neurologa, gdzie lekarz może zaobserwować specyfikę drżenia i określić jego typ. Wiedza na temat drżenia spoczynkowego pozwala również na lepsze dostosowanie terapii, takiej jak farmakoterapia czy rehabilitacja, co prowadzi do poprawy jakości życia pacjentów. W literaturze medycznej drżenie spoczynkowe jest uznawane za jeden z kluczowych objawów Parkinsonizmu, co potwierdzają liczne badania kliniczne.

Pytanie 3

Wsparciem osób starszych w zakresie aktywizacji psychicznej i intelektualnej zajmuje się

A. środowiskowy dom samopomocy

B. uniwersytet trzeciego wieku

C. warsztat terapii zajęciowej

D. poradnia psychologiczno-pedagogiczna

Uniwersytet trzeciego wieku (UTW) to instytucja edukacyjna, która w szczególności koncentruje się na aktywizacji osób starszych, oferując programy dostosowane do ich potrzeb i możliwości. Uniwersytety te stają się coraz bardziej popularne, gdyż umożliwiają seniorom rozwijanie swoich pasji, zdobywanie nowych umiejętności oraz utrzymywanie aktywności intelektualnej. UTW często organizuje wykłady, warsztaty, zajęcia artystyczne oraz kursy językowe, co sprzyja nie tylko podnoszeniu wiedzy, ale również integracji społecznej. Wspierają one także zdrowie psychiczne seniorów, redukując uczucie osamotnienia i izolacji, co jest szczególnie ważne w dzisiejszym społeczeństwie. Dobre praktyki w zakresie edukacji osób starszych podkreślają znaczenie dostosowania materiałów dydaktycznych do ich poziomu zrozumienia oraz stworzenia atmosfery sprzyjającej aktywnemu udziałowi seniorów w zajęciach. Uniwersytety trzeciego wieku są doskonałym przykładem instytucji, które skutecznie realizują te cele.

Pytanie 4

Podopieczna cierpiąca na zaawansowaną chorobę stawów spędza kilka godzin dziennie w wózku inwalidzkim. Aby zapobiec pojawieniu się odleżyn, opiekun powinien zadbać o to, by wózek był wyposażony w poduszkę

A. z pierza

B. rozgrzewającą

C. zmiennociśnieniową

D. ortopedyczną profilowaną

Poduszka zmiennociśnieniowa to zaawansowane rozwiązanie, które działa na zasadzie cyklicznej zmiany ciśnienia w różnych obszarach poduszki, co zmniejsza ryzyko wystąpienia odleżyn u osób zmuszonych do długotrwałego siedzenia w wózkach inwalidzkich. Dzięki temu równomiernie rozkłada się ciężar ciała pacjenta na powierzchni poduszki, co minimalizuje ucisk na konkretne punkty kontaktowe. W praktyce, stosowanie poduszek zmiennociśnieniowych jest zgodne z rekomendacjami wielu organizacji zajmujących się zdrowiem i rehabilitacją, które podkreślają ich znaczenie w profilaktyce odleżyn, zwłaszcza w przypadku pacjentów z ograniczoną mobilnością. Regularne zmiany pozycji pacjenta w połączeniu z używaniem poduszki zmiennociśnieniowej mogą znacząco obniżyć ryzyko rozwoju owrzodzeń oraz poprawić komfort życia podopiecznych. Warto także uwzględnić, że takie poduszki są często wyposażone w systemy monitorujące, które informują opiekuna o konieczności zmiany pozycji, co dodatkowo zwiększa ich funkcjonalność i efektywność.

Pytanie 5

Aby zapewnić bezpieczeństwo samodzielnie poruszającemu się podopiecznemu z zespołem otępiennym, który nie orientuje się w swoim otoczeniu ani w dostępności różnych sprzętów i środków, należy w jego lokalu

A. zostawić środki czystości oraz leki w stojących szafkach kuchennych

B. usunięcie zainstalowanego czujnika ruchu z drzwi wejściowych

C. zostawić środki oraz sprzęt do higieny w bezpośrednim zasięgu podopiecznego

D. usunąć pokrętło zamka w drzwiach do łazienki

Pozostawienie środków i sprzętu do higieny w zasięgu rąk podopiecznego może wydawać się praktycznym rozwiązaniem, jednak niesie ze sobą poważne ryzyko. Osoby z zespołem otępiennym często nie mają zdolności do oceny bezpieczeństwa poszczególnych przedmiotów, co może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, w których mogą one przypadkowo użyć nieodpowiednich lub szkodliwych substancji. W szczególności, środki czystości i inne chemikalia mogą być mylone z produktami spożywczymi lub innymi codziennymi przedmiotami, co może prowadzić do przypadkowego zatrucia. Z perspektywy opieki nad osobami z demencją, kluczowe jest usunięcie wszelkich potencjalnie niebezpiecznych substancji z zasięgu rąk pacjenta, zamiast ułatwiać im dostęp do takich produktów. Z kolei sugerowane usunięcie czujnika ruchu z drzwi wejściowych jest nie tylko niepraktyczne, ale również zagraża bezpieczeństwu podopiecznego poprzez eliminację możliwości monitorowania jego ruchów w obrębie mieszkania. Z kolei pozostawienie leków w stojących szafkach kuchennych naraża podopiecznego na ryzyko samodzielnego dostępu do nich, co jest skrajnie niebezpieczne. Dlatego istotne jest zrozumienie, że wszystkie te podejścia mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, a odpowiednie zabezpieczenia i przemyślane decyzje w zakresie bezpieczeństwa są kluczowe dla ochrony osób z demencją.

Pytanie 6

Z jakiego dokumentu pochodzą dane dotyczące stanu zdrowia oraz sytuacji materialno-bytowej osoby podopiecznej?

A. W karcie indywidualnej opieki pielęgniarskiej

B. W karcie informacyjnej leczenia szpitalnego

C. W orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności

D. W kwestionariuszu wywiadu środowiskowego

Kwestionariusz wywiadu środowiskowego jest kluczowym dokumentem w procesie oceny sytuacji zdrowotnej oraz materialno-bytowej podopiecznego. Zawiera on szczegółowe informacje dotyczące warunków życia, zdrowia psychicznego i fizycznego, a także dostępności do zasobów społecznych. Przy jego wypełnianiu uwzględnia się wiele aspektów, takich jak stan zdrowia, wsparcie rodziny, warunki mieszkalne, a także finansowe możliwości podopiecznego. Przykładowo, w przypadku oceny osób starszych, kwestionariusz może zawierać pytania o dostęp do opieki medycznej oraz systemu wsparcia, co jest istotne dla zapewnienia odpowiednich usług zdrowotnych. W kontekście standardów branżowych, takie narzędzia są zgodne z wytycznymi WHO, które podkreślają znaczenie holistycznego podejścia do zdrowia i dobrostanu pacjentów. Zastosowanie kwestionariusza wywiadu środowiskowego pozwala na dokładną diagnozę potrzeb opiekuńczych oraz skuteczne planowanie interwencji społecznych.

Pytanie 7

Aby przygotować ciepły okład dla podopiecznego, konieczne jest użycie elastycznego bandaża oraz

A. jednej flaneli i gazy

B. jednej warstwy waty oraz ligniny

C. dwóch warstw ligniny i ceratki

D. dwóch flaneli oraz ceratki

Odpowiedź "dwóch flaneli i ceratki" to strzał w dziesiątkę. Jak się robi ciepły okład, to najważniejsze, żeby było ciepło i wygodnie dla pacjenta. Flanela jest świetna, bo trzyma ciepło, a jak mamy dwie warstwy, to ciepło lepiej dociera do ciała. Do tego chroni skórę przed gorącym źródłem. Ceratka natomiast sprawia, że wilgoć się nie dostaje do środka i nie ma szans na poparzenia. W wielu szpitalach i przychodniach korzysta się z takiego połączenia, bo to naprawdę pomaga w łagodzeniu bólu i wspiera proces zdrowienia. Robienie okładów z flaneli i ceratki to na pewno dobry pomysł, co potwierdzają różne publikacje w branży.

Pytanie 8

Podopieczna po zabiegu usunięcia lewej piersi otrzymała zalecenie od lekarza onkologa dotyczące zakupu protezy piersi. Opiekun, pragnąc wspierać podopieczną w uzyskaniu zwrotu kosztów zakupu, powinien potwierdzić to zalecenie w odpowiednim dla miejsca zamieszkania podopiecznej

A. oddziale Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

B. ośrodku pomocy społecznej.

C. oddziale wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia.

D. powiatowym centrum wsparcia rodzin.

Odpowiedź wskazująca na oddział wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia jest poprawna, ponieważ to właśnie ten organ jest odpowiedzialny za koordynację i refundację świadczeń zdrowotnych w Polsce, w tym kosztów zakupu protez piersi. Przykładowo, po operacji usunięcia piersi pacjentki mają prawo do refundacji kosztów zakupu protez, co jest regulowane przez odpowiednie przepisy prawa. W praktyce, aby uzyskać refundację, opiekun powinien przedstawić zlecenie od lekarza onkologa, które poświadcza zasadność zakupu protezy. Należy pamiętać, że wszelkie wnioski o refundację powinny być składane w odpowiednich instytucjach, ponieważ ich procesy są dostosowane do specyfiki potrzeb pacjentów. Ważne jest także, aby mieć na uwadze, iż w przypadku odmowy refundacji, pacjent ma prawo do odwołania się od decyzji, co również powinno być zgłaszane w wojewódzkim NFZ. Takie podejście nie tylko ułatwia dostęp do potrzebnych artykułów medycznych, ale także wspiera pacjentów w ich procesie rehabilitacji oraz poprawia jakość życia po leczeniu onkologicznym.

Pytanie 9

Jakie czynności powinien podjąć opiekun w odniesieniu do osoby z padaczką w trakcie napadu toniczno-klonicznego?

A. Zapewnić podopiecznemu napój

B. Wsadzić drewnianą szpatułkę między zęby podopiecznego

C. Chronić głowę podopiecznego przed kontuzjami

D. Stabilizować ciało podopiecznego, aby zmniejszyć drgawki

Odpowiedź "Ochraniać głowę podopiecznego przed urazami" jest prawidłowa, ponieważ jednym z najważniejszych zadań opiekuna podczas napadu toniczno-klonicznego jest zapewnienie bezpieczeństwa podopiecznego. Napady te mogą powodować silne drgawki oraz niekontrolowane ruchy ciała, co zwiększa ryzyko urazów, zwłaszcza głowy. Ochrona głowy może polegać na umiejscowieniu pod niej miękkich przedmiotów, takich jak poduszki czy kurtki, które absorbują siłę uderzenia. Warto również unikać trzymania ciała podopiecznego, co mogłoby prowadzić do kontuzji. Zgodnie z wytycznymi organizacji zajmujących się epilepsją, kluczowe jest, aby opiekunowie wiedzieli, że nie należy wkładać niczego do ust osoby mającej napad, ponieważ może to spowodować uszkodzenia zębów oraz zadławienie. Wiedza na ten temat jest istotna nie tylko dla bezpieczeństwa podopiecznych, ale również dla komfortu opiekunów, którzy muszą działać skutecznie i zgodnie z najlepszymi praktykami w trudnych sytuacjach.

Pytanie 10

Przepisy dotyczące przyznawania świadczeń finansowych są zawarte w ustawie

A. o działalności leczniczej

B. o ochronie zdrowia psychicznego

C. o zdrowiu publicznym

D. o pomocy społecznej

Ustawa o pomocy społecznej reguluje zasady udzielania świadczeń pieniężnych, które mają na celu wsparcie osób i rodzin w trudnej sytuacji życiowej. Świadczenia te są często niezbędne do zapewnienia podstawowych potrzeb, takich jak mieszkanie, jedzenie czy opieka zdrowotna. Przykładowo, świadczenia te obejmują zasiłki stałe oraz jednorazowe, które są przyznawane na podstawie kryteriów dochodowych oraz sytuacyjnych. Dobre praktyki w obszarze pomocy społecznej obejmują indywidualne podejście do każdej sprawy, co pozwala na lepsze dopasowanie wsparcia do potrzeb osób ubiegających się o pomoc. Warto również zauważyć, że zgodnie z ustawą, organy pomocy społecznej są zobowiązane do ciągłego monitorowania i oceny efektywności udzielanych świadczeń, co stanowi kluczowy element systemu wsparcia społecznego.

Pytanie 11

Opiekun powinien przygotować napój dla podopiecznego, u którego występuje drżenie zamiarowe rąk

A. w szklance z koszyczkiem

B. w szklance z dużym uchwytem

C. w kubku z dwoma uchwytami

D. w kubku z dużym uchwytem

Kubek z dwoma uchwytami jest optymalnym rozwiązaniem dla osób z drżeniem zamiarowym rąk, ponieważ zapewnia lepszą stabilność i kontrolę podczas picia. Drżenie zamiarowe, które często występuje w schorzeniach neurologicznych, takich jak stwardnienie rozsiane czy choroba Parkinsona, może powodować trudności w precyzyjnym trzymaniu i przelewaniu płynów. Dzięki dwóm uchwytom, pacjent ma możliwość uchwycenia kubka z większą pewnością, co minimalizuje ryzyko rozlania napoju. Stosowanie naczyń dostosowanych do potrzeb osób z ograniczeniami motorycznymi jest zgodne z zasadami ergonomii i dobrymi praktykami w opiece nad osobami z niepełnosprawnościami. Użycie takiego kubka zwiększa niezależność pacjenta oraz wspiera jego poczucie godności w codziennych czynnościach. Ważne jest również, aby rozważyć inne cechy kubka, takie jak materiał, z którego jest wykonany, oraz jego kształt, co może dodatkowo wspierać pacjenta w radzeniu sobie z wyzwaniami związanymi z piciem.

Pytanie 12

W celu oczyszczenia skóry wokół stomii należy zastosować

A. roztwór altacetu

B. ciepłą wodę

C. roztwór spirytusu

D. wodę utlenioną

Użycie ciepłej wody do mycia skóry wokół stomii jest zalecane przez wiele wytycznych dotyczących pielęgnacji stomii, ponieważ ciepła woda jest łagodna dla skóry, skutecznie usuwa zanieczyszczenia oraz minimalizuje ryzyko podrażnień. Ciepła woda wspomaga także naturalne procesy ochronne skóry, co jest kluczowe w okolicy, w której umiejscowiona jest stomia. Do mycia można stosować również miękką gąbkę lub ręcznik, aby delikatnie oczyścić skórę bez ryzyka uszkodzenia delikatnych tkanek. Ważne jest, aby nie używać agresywnych środków czyszczących, które mogą powodować podrażnienia, a także aby unikać kontaktu z substancjami chemicznymi, które mogą prowadzić do dyskomfortu lub alergii. W przypadku osób z wrażliwą skórą, ciepła woda stanowi bezpieczne rozwiązanie. Zgodnie z zaleceniami, po umyciu skóry warto osuszyć ją delikatnie ręcznikiem, aby uniknąć nadmiaru wilgoci, co jest korzystne dla zachowania zdrowia skóry i prawidłowego funkcjonowania stomii.

Pytanie 13

Podczas wspinania się po schodach u podopiecznej występują trudności w oddychaniu, słychać świszczący oddech oraz odczuwa duszność. Te symptomy mogą sugerować

A. zapalenie płuc

B. zapalenie mięśnia sercowego

C. przewlekłą obturacyjną chorobę płuc

D. nieżyt dróg oddechowych

Analizując pozostałe odpowiedzi, warto zwrócić uwagę na ich nieadekwatność w kontekście przedstawionych objawów. Zapalenie mięśnia sercowego, mimo że może prowadzić do duszności, zazwyczaj wiąże się z innymi objawami, takimi jak ból w klatce piersiowej, zmęczenie oraz objawy ogólnoustrojowe, które nie są charakterystyczne dla sytuacji opisanej w pytaniu. Nieżyty dróg oddechowych, choć mogą również powodować trudności w oddychaniu, zazwyczaj mają krótki czas trwania i są związane z infekcją wirusową lub bakteryjną, co nie odpowiada przewlekłemu charakterowi duszności obserwowanej u podopiecznej. Zapalenie płuc to inny stan zapalny, który występuje w płucach, i chociaż może powodować duszność, objawy takie jak kaszel, gorączka i ból w klatce piersiowej są bardziej charakterystyczne dla tego schorzenia. W praktyce medycznej ważne jest stosowanie podejścia diagnostycznego opartego na objawach oraz historii choroby pacjenta. Właściwa ocena stanu zdrowia pacjenta i różnicowanie chorób układu oddechowego są kluczowe w diagnostyce, aby uniknąć nieporozumień i błędnych diagnoz.

Pytanie 14

Symptomy takie jak: zgarbiona postura, opóźnienie w ruchach, zwiększone napięcie mięśni, drżenie dłoni oraz mowa cicha, nieczytelna i spowolniona, wskazują

A. na chorobę Parkinsona

B. na reumatoidalne zapalenie stawów

C. na chorobę Alzheimera

D. na zapalenie nerwów obwodowych

Objawy, które wymieniłeś, są charakterystyczne dla choroby Parkinsona, schorzenia neurodegeneracyjnego, które wpływa na zdolności ruchowe pacjenta. Pochylona sylwetka, spowolnienie ruchów, wzmożone napięcie mięśniowe, drżenie ręki oraz niewyraźna, cicha i spowolniona mowa to klasyczne oznaki tej choroby. W obszarze neurologii, ważne jest, aby zauważyć, że choroba Parkinsona dotyka układ dopaminergiczny, co prowadzi do zakłócenia koordynacji i kontroli ruchów. Wiedza ta jest istotna nie tylko dla lekarzy, ale również dla terapeutów zajęciowych, którzy pracują z pacjentami, pomagając im w codziennych czynnościach. Zastosowanie terapii ruchowej oraz technik rehabilitacyjnych jest kluczowe w poprawie jakości życia osób z tą chorobą, co podkreślają standardy najlepszych praktyk w terapii neurologicznej. Dodatkowo, wczesna diagnoza i interwencja mogą znacząco wpłynąć na przebieg choroby, dlatego ważne jest, aby być świadomym tych objawów.

Pytanie 15

Podopieczny pełnił rolę solisty oraz pierwszego skrzypka w zespole wykonującym muzykę klasyczną. Po wypadku samochodowym amputowano mu prawą rękę. Aktywną formą gospodarowania czasu wolnego, która ma na celu utrzymanie kontaktów społecznych i rozwijanie umiejętności zawodowych podopiecznego, jest

A. występ podopiecznego w konkursie skrzypcowym

B. słuchanie przez podopiecznego koncertów muzycznych

C. uczestnictwo podopiecznego w zajęciach chóru

D. oglądanie przez podopiecznego programów muzycznych

Udział podopiecznego w zajęciach chóru jest najwłaściwszą formą organizacji czasu wolnego, która nie tylko pozwala mu na podtrzymanie kontaktów społecznych, ale także rozwija umiejętności wokalne i muzyczne. Chór angażuje uczestników do współpracy w grupie, co sprzyja integracji społecznej i budowaniu relacji międzyludzkich. Muzyka chóralna oferuje szereg korzyści, takich jak poprawa zdolności słuchowych, koordynacji oraz umiejętności pracy zespołowej. Dodatkowo, chór może być świetnym sposobem na wyrażenie emocji i kreatywności, co jest szczególnie ważne w rehabilitacji po utracie zdolności do gry na instrumencie. Zgodnie z zasadami terapii przez sztukę, takie aktywności mogą znacząco wspierać proces adaptacji do nowej rzeczywistości. Warto również zauważyć, że zajęcia chóralne mogą być dostosowane do indywidualnych potrzeb uczestników, w tym także tych z ograniczeniami fizycznymi, co czyni je inkluzywną formą aktywności.

Pytanie 16

W jaki sposób opiekun może wspierać osobę starszą z demencją podczas codziennych czynności?

A. Stosując krótkie i jasne instrukcje

B. Pozwalając osobie starszej na wykonywanie czynności samodzielnie, ale pod nadzorem

C. Unikając jakiejkolwiek pomocy, aby osoba starsza mogła się rozwijać

D. Ograniczając kontakt werbalny, aby nie przeszkadzać w koncentracji

Stosowanie krótkich i jasnych instrukcji jest kluczowe w pracy z osobami starszymi cierpiącymi na demencję. Osoby te mogą mieć trudności ze zrozumieniem skomplikowanych poleceń, co często wynika z pogorszenia funkcji poznawczych. Dlatego ważne jest, aby komunikować się z nimi w sposób zwięzły i klarowny. Krótkie instrukcje pomagają w koncentracji na jednej czynności naraz, co minimalizuje ryzyko dezorientacji i frustracji. Przykładowo, zamiast mówić: "Idź do łazienki, umyj zęby, potem się ubierz", lepiej podzielić zadania na etapy: "Idź do łazienki", a następnie: "Umyj zęby". To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w opiece nad osobami z demencją, które podkreślają znaczenie dostosowywania komunikacji do potrzeb i możliwości poznawczych podopiecznych. Dzięki temu opiekun może skutecznie wspierać osobę starszą, jednocześnie promując jej autonomię i samodzielność w miarę możliwości.

Pytanie 17

Opiekun powinien zasugerować hortikuloterapię osobie, która ma zamiłowanie do

A. tworzenia biżuterii

B. szycia i haftowania

C. malowania na szkle oraz płótnie

D. dbania o rośliny

Hortikuloterapia to forma terapii zajęciowej, która wykorzystuje czynności związane z pielęgnacją roślin do wspierania zdrowia psychicznego i fizycznego osób. W przypadku podopiecznej, która lubi pielęgnować rośliny, hortikuloterapia jest idealnym rozwiązaniem, ponieważ pozwala jej na wykorzystanie swoich zainteresowań w ramach terapii. Pielęgnacja roślin nie tylko angażuje zmysły, ale również sprzyja poprawie nastroju, redukcji stresu oraz zwiększeniu poczucia odpowiedzialności i satysfakcji. Zajęcia hortikuloterapeutyczne mogą obejmować różnorodne czynności, takie jak sadzenie, podlewanie, przycinanie, a także obserwowanie wzrostu roślin, co może być szczególnie satysfakcjonujące dla osób, które odczuwają radość z obcowania z naturą. Przykładem zastosowania hortikuloterapii może być stworzenie małego ogrodu terapeutycznego, gdzie podopieczna mogłaby pracować nad rozwojem swoich umiejętności w pielęgnacji roślin oraz nawiązywać relacje z innymi uczestnikami zajęć, co sprzyja integracji społecznej i poprawie jakości życia. Zgodnie z dobrą praktyką w terapii zajęciowej, ważne jest dostosowanie aktywności do indywidualnych potrzeb i zdolności uczestników, co w przypadku miłośniczki roślin jest niezwykle korzystne.

Pytanie 18

Osobie z ograniczoną mobilnością wskutek zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa, powinno się zapewnić bezpieczeństwo fizyczne poprzez

A. ułatwianie interakcji społecznych

B. pomaganie w akceptacji choroby i niepełnosprawności

C. eliminowanie czynników ryzyka upadku

D. poprawę sprawności fizycznej i samopoczucia

Eliminowanie czynników ryzyka upadku jest kluczowym aspektem zapewnienia bezpieczeństwa fizycznego podopiecznego z ograniczoną ruchomością, szczególnie w kontekście zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa. Osoby z tą chorobą często doświadczają sztywności stawów oraz ograniczenia zakresu ruchu, co zwiększa ryzyko upadków. Zgodnie z zasadami ergonomii i bezpieczeństwa w opiece nad pacjentami, identyfikacja i eliminacja zagrożeń w otoczeniu pacjenta jest niezbędna. Przykłady działań obejmują usuwanie przeszkód z podłogi, zapewnienie odpowiedniego oświetlenia w pomieszczeniach, stosowanie mat antypoślizgowych oraz instalację uchwytów w łazience i przy schodach. Wprowadzenie takich modyfikacji przestrzeni życiowej nie tylko zmniejsza ryzyko upadków, ale także zwiększa niezależność i komfort pacjenta. Dodatkowo, regularne ocenianie stanu zdrowia i dostosowywanie interwencji w celu zapewnienia bezpieczeństwa jest zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się zdrowiem i rehabilitacją.

Pytanie 19

Podopieczny uzyskał 10 punktów w ocenie według skali Barthel w obszarze korzystania z toalety (WC). Co to oznacza?

A. potrzebuje pomocy przy podcieraniu się

B. jest całkowicie uzależniony od opiekuna podczas korzystania z toalety

C. korzysta z toalety samodzielnie

D. wymaga wsparcia przy zakładaniu spodni

Odpowiedź, że podopieczny samodzielnie korzysta z toalety, jest prawidłowa, ponieważ w skali Barthel punktacja 10 wskazuje na to, że osoba jest w stanie wykonać tę czynność bez pomocy z zewnątrz. Skala Barthel jest używana do oceny zdolności osób do wykonywania codziennych czynności życiowych, a wyniki wskazują na poziom niezależności pacjenta. Przykładowo, osoba z 10 punktami w zakresie korzystania z toalety może samodzielnie wejść do toalety, zdjąć odzież i załatwić swoje potrzeby bez interwencji opiekuna. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe w opiece nad osobami starszymi oraz w rehabilitacji, gdzie ocena niezależności pacjenta może pomóc w dostosowaniu odpowiednich programów terapeutycznych oraz wspierających. Znajomość skali Barthel i jej interpretacji jest również istotna dla zespołów medycznych w kontekście planowania opieki oraz dla rodzin, które pragną zrozumieć poziom samodzielności ich bliskich.

Pytanie 20

Zapobieganie powstawaniu odleżyn opiera się głównie na

A. przyjmowaniu leków przeciwbólowych

B. zmienianiu ułożenia ciała co 2 godziny

C. systematycznym kąpieli ciała

D. używaniu podkładów lateksowych

Profilaktyka przeciwodleżynowa, czyli zapobieganie powstawaniu odleżyn, polega głównie na regularnej zmianie pozycji pacjenta. Zmiana pozycji ciała co 2 godziny jest kluczowym elementem tej profilaktyki, ponieważ zmniejsza ucisk na skórę i tkanki, co z kolei minimalizuje ryzyko rozwinięcia się odleżyn. Utrzymywanie stałego ucisku na określone partie ciała prowadzi do niedokrwienia, a tym samym do obumierania komórek, co jest podstawowym mechanizmem powstawania odleżyn. W praktyce, zmiana pozycji powinna być dostosowana do stanu zdrowia pacjenta, a także jego zdolności do samodzielnego poruszania się. Należy również pamiętać o stosowaniu odpowiednich materacy przeciwodleżynowych, które dodatkowo mogą wspierać profilaktykę poprzez równomierne rozłożenie ciężaru ciała. Wprowadzenie systematycznych działań profilaktycznych opartych na wiedzy medycznej, takich jak zmiana pozycji, jest zgodne z wytycznymi organizacji zdrowotnych, takich jak Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) oraz standardami opieki pielęgniarskiej. Takie podejście nie tylko zapewnia ochronę pacjentów, ale również wspiera ich komfort i jakość życia.

Pytanie 21

Aby uniknąć zachłyśnięcia się osoby leżącej podczas podawania napojów, opiekun powinien

A. ustawić osobę na lewym boku

B. podnieść osobę do pozycji półleżącej

C. zostawić osobę w pozycji leżącej

D. ustawić osobę na prawym boku

Odpowiedź wskazująca na uniesienie osoby do pozycji półleżącej jest poprawna, ponieważ ta pozycja znacząco redukuje ryzyko zachłyśnięcia się podczas podawania napojów. Pozycja półleżąca, czyli kąt około 30-45 stopni względem poziomu, umożliwia swobodny przepływ płynów do przełyku, minimalizując ryzyko dostania się ich do dróg oddechowych. W praktyce, aby osiągnąć tę pozycję, warto wykorzystać odpowiednie poduszki lub specjalistyczne urządzenia wspierające. Zgodnie z wytycznymi organizacji zajmujących się opieką zdrowotną, w tym z wytycznymi European Resuscitation Council, zapewnienie bezpiecznej pozycji pacjenta podczas podawania płynów jest kluczowe dla uniknięcia powikłań, takich jak aspiracja. Dodatkowo, ważne jest, aby monitorować pacjenta podczas picia, co pozwala na szybką reakcję w razie wystąpienia jakichkolwiek trudności. W kontekście opieki nad osobami starszymi lub z ograniczeniami ruchowymi, znajomość technik podawania płynów jest niezbędna i powinna być integralną częścią szkolenia personelu opiekuńczego.

Pytanie 22

Z uwagi na problemy z sercem, podopieczna powinna prowadzić oszczędny tryb życia. Jakie zadanie domowe jest niewskazane dla podopiecznej i koniecznie wymaga wsparcia opiekuna?

A. Mycie wanny

B. Ścieranie kurzu z szafki

C. Mycie talerzy

D. Krojenie warzyw na sałatkę

Mycie wanny jest fizycznie wymagającą czynnością, która może być obciążająca dla osoby z chorobami serca. Zgodnie z zasadami opieki nad osobami starszymi i chorymi, niektóre zadania domowe powinny być realizowane przez opiekunów, aby zmniejszyć ryzyko przeforsowania. Mycie wanny często wymaga schylania się, wyciągania rąk i dużej siły, co może prowadzić do nadmiernego wysiłku i zwiększać ryzyko problemów z sercem. Warto zastosować zasady ergonomii, które zalecają unikanie nadmiernego obciążenia organizmu, zwłaszcza w przypadku osób z już istniejącymi schorzeniami. W takich sytuacjach zaleca się delegowanie trudnych zadań na opiekuna, co pozwala na zachowanie bezpieczeństwa podopiecznej oraz zapewnienie jej komfortu i zdrowia. Przykładowo, opiekun może wykorzystać narzędzia ułatwiające czyszczenie, takie jak długie szczotki, czy środki chemiczne, które nie wymagają intensywnego szorowania, co dodatkowo zmniejsza obciążenie fizyczne.

Pytanie 23

Opiekun powinien zmierzyć tętno podopiecznego poprzez naciskanie na tętnicę promieniową za pomocą opuszków palca drugiego oraz palców

A. czwartego i piątego

B. pierwszego i piątego

C. pierwszego i trzeciego

D. trzeciego i czwartego

Pomiar tętna poprzez uciskanie tętnicy promieniowej jest standardową procedurą w ocenie stanu zdrowia pacjenta. Użycie opuszków palca drugiego oraz palców trzeciego i czwartego pozwala na dokładne wyczucie pulsu. Palec wskazujący (drugi) oraz palce na następnej pozycji (trzeci i czwarty) mają odpowiednią czułość i umożliwiają precyzyjne wyczucie rytmu tętna. Ważne jest, aby ucisk był odpowiedni – zbyt mocny może zablokować przepływ krwi, a zbyt lekki może uniemożliwić wyczucie tętna. Procedura ta jest szczególnie istotna w sytuacjach nagłych, gdy szybkość reakcji jest kluczowa do oceny stanu pacjenta. Dobrze przeprowadzony pomiar tętna może dostarczyć informacji o ogólnym stanie zdrowia, poziomie aktywności fizycznej oraz obecności ewentualnych zaburzeń sercowo-naczyniowych. Zapewnienie właściwej techniki pomiaru tętna jest zgodne z zaleceniami takich organizacji jak American Heart Association, co podkreśla jej znaczenie w praktyce pielęgniarskiej oraz medycznej.

Pytanie 24

W skutecznej komunikacji terapeutycznej pomiędzy opiekunem, osobą starszą oraz jej rodziną, kluczowe znaczenie ma

A. wiek podopiecznego

B. zdolność do uważnego słuchania

C. umiejętność szybkiej zmiany tematu rozmowy

D. wiek opiekuna

Umiejętność uważnego słuchania jest kluczowym elementem skutecznej komunikacji terapeutycznej. W relacji między opiekunem a osobą starszą oraz jej rodziną, aktywne słuchanie pozwala na zrozumienie potrzeb, emocji i obaw podopiecznego. W praktyce oznacza to, że opiekun nie tylko słyszy słowa, ale również zwraca uwagę na niewerbalne sygnały, takie jak mimika, gesty czy ton głosu. Uważne słuchanie sprzyja budowaniu zaufania oraz umożliwia skuteczną interwencję w sytuacjach kryzysowych. W standardach opieki nad osobami starszymi, takich jak te określone przez WHO, podkreśla się, że komunikacja oparta na empatii i zrozumieniu jest fundamentem jakości usług. Przykłady obejmują sytuacje, gdy opiekun zadaje pytania otwarte, aby zachęcić podopiecznego do wyrażania swoich myśli, lub parafrazowanie, aby upewnić się, że zrozumieli intencje rozmówcy, co w efekcie prowadzi do lepszego dostosowania opieki.

Pytanie 25

Zadaniem aktywizacji osób w wieku geriatrycznym nie jest

A. podniesienie ich świadomości na temat zdrowotnych zasad w zapobieganiu niepełnosprawności

B. angażowanie wolontariuszy w opiekę nad nimi oraz pomoc w codziennych zadaniach

C. pokazanie i nauczenie ich, jak radzić sobie w sytuacjach stresowych

D. zwiększenie ich chęci do podejmowania działań prozdrowotnych oraz brania odpowiedzialności za swoje zdrowie

Odpowiedź, która wskazuje na zaangażowanie wolontariuszy w opiekę nad osobami starszymi i wyręczanie ich w codziennych czynnościach, jest nieodpowiednia, ponieważ nie odpowiada na fundamentalny cel aktywizacji osób w wieku geriatrycznym. Głównym celem takich działań jest wspieranie autonomii i niezależności osób starszych, co pozwala im na pełniejsze uczestnictwo w życiu społecznym oraz na podejmowanie odpowiedzialności za własne zdrowie. W praktyce, zamiast polegać na wyręczaniu, programy aktywizacji skupiają się na motywowaniu seniorów do podejmowania prozdrowotnych wyborów, takich jak regularna aktywność fizyczna czy zdrowe odżywianie, co przyczynia się do poprawy ich jakości życia. Zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), ważne jest, aby osoby starsze mogły uczestniczyć w działaniach, które wzmacniają ich umiejętności i wiedzę na temat zdrowia. Realizacja tych celów przyczynia się do zmniejszenia ryzyka niepełnosprawności oraz poprawy samopoczucia psychicznego. Przykłady takich działań to programy edukacyjne, warsztaty zdrowotne oraz grupy wsparcia, które kładą nacisk na samodzielność i aktywność społeczną.

Pytanie 26

Która z poniższych czynności należy do zabiegów pielęgnacyjnych?

A. Wymiana opatrunku

B. Mycie krocza

C. Wymiana kompresu

D. Nałożenie okładu

Mycie krocza to naprawdę ważna sprawa, jeśli chodzi o higienę. Pomaga utrzymać czystość i zapobiega różnym infekcjom w strefie intymnej. Jak regularnie myjesz krocze, to możesz pozbyć się bakterii i innych niedobrych rzeczy, które mogą prowadzić do stanów zapalnych. Warto pamiętać, że szczególnie osoby z obniżoną odpornością, kobiety w ciąży czy ci, co przeszli operacje w tej okolicy, powinny zwracać na to uwagę. Najlepiej myć się letnią wodą z delikatnym środkiem myjącym, żeby uniknąć podrażnień. Pamiętaj też, żeby dobrze osuszyć tę okolicę po umyciu – to naprawdę ważne dla zachowania dobrego poziomu higieny. Takie mycie powinno stać się częścią twojej codziennej rutyny, zwłaszcza jeśli czujesz jakiś dyskomfort w intymnej strefie.

Pytanie 27

Podczas spaceru podopieczny doznał ukąszenia przez pszczołę. Co powinien w pierwszej kolejności zrobić opiekun?

A. usunąć żądło

B. nałożyć ciepły kompres

C. aplikować maść przeciwzapalną

D. podać środek przeciwbólowy

Usunięcie żądła jest kluczowym krokiem w przypadku użądlenia przez pszczołę, ponieważ pozostawienie żądła w skórze może prowadzić do dalszego wprowadzania toksyn do organizmu, co zwiększa ryzyko reakcji alergicznych oraz nasilenia objawów bólowych i obrzęku. W praktyce opiekun powinien użyć płaskiego narzędzia, takiego jak karta kredytowa lub inny przedmiot, aby delikatnie podważyć i usunąć żądło, unikając przy tym nacisku, który mógłby wydobyć więcej jadu. Warto także obserwować stan podopiecznego, zwracając uwagę na objawy, takie jak trudności w oddychaniu, które mogą świadczyć o reakcji anafilaktycznej. W przypadku takich objawów należy niezwłocznie wezwać pomoc medyczną. Dobre praktyki w opiece nad osobami narażonymi na użądlenia sugerują, aby zawsze mieć przy sobie zestaw pierwszej pomocy, który zawiera instrukcje dotyczące postępowania w przypadku użądlenia, co pozwala na szybszą i bardziej efektywną reakcję. Warto również pamiętać, że niektóre osoby mogą być uczulone na jady owadów, co wymaga dodatkowej ostrożności i świadomości ze strony opiekuna.

Pytanie 28

Podopieczny boryka się z chorobą Parkinsona, samodzielnie się porusza, jednak odczuwa samotność. Jaką placówkę powinien zasugerować opiekun, aby poprawić jego interakcję w życiu społecznym?

A. Placówka rehabilitacyjna

B. Ośrodek wsparcia społecznego

C. Świetlica terapeutyczna

D. Dzienny dom pomocy

Dzienny dom pomocy jest idealnym rozwiązaniem dla osoby cierpiącej na chorobę Parkinsona, która porusza się samodzielnie, ale odczuwa samotność. Tego typu placówki oferują szereg programów wspierających aktywność społeczną, rehabilitację oraz integrację z innymi osobami w podobnej sytuacji. Uczestnictwo w zajęciach organizowanych w dziennych domach pomocy pozwala na nawiązywanie nowych relacji, co jest szczególnie ważne w kontekście ograniczonego wsparcia społecznego. Dodatkowo, stale przebywanie w gronie rówieśników może pomóc w redukcji uczucia osamotnienia oraz wpłynąć na poprawę samopoczucia psychicznego. Przykładowe zajęcia to terapia zajęciowa, grupy wsparcia oraz różne formy aktywności fizycznej, które są dostosowane do możliwości uczestników. W Polsce dzienne domy pomocy społecznej są zgodne z wytycznymi Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej, co zapewnia standardy jakości świadczonych usług oraz pozytywne efekty w zakresie integracji społecznej.

Pytanie 29

Które z wymienionych działań jest kluczowe w profilaktyce odleżyn?

A. Regularna zmiana pozycji ciała

B. Stałe nawilżanie skóry

C. Wysoka temperatura otoczenia

D. Ograniczenie ruchu

Profilaktyka odleżyn jest kluczowym elementem opieki nad osobami starszymi, zwłaszcza tymi, które są unieruchomione lub mają ograniczoną mobilność. Regularna zmiana pozycji ciała to jedna z podstawowych metod zapobiegania powstawaniu odleżyn. Odleżyny to uszkodzenia skóry i tkanek podskórnych, które powstają wskutek długotrwałego ucisku na skórę, co prowadzi do zaburzeń krążenia i martwicy tkanek. Zmiana pozycji co 2-3 godziny pozwala na odciążenie uciskanych miejsc ciała, poprawę krążenia krwi i dostarczenie tlenu do tkanek. Taki schemat postępowania jest zgodny z wytycznymi wielu organizacji zajmujących się opieką zdrowotną. Dodatkowo, zmiana pozycji pomaga w monitorowaniu stanu skóry, co umożliwia wczesne wykrycie ewentualnych problemów. W praktyce, ta metoda jest uważana za jedną z najskuteczniejszych i najprostszych do wdrożenia środków zapobiegających odleżynom, a jej skuteczność jest potwierdzona wieloma badaniami klinicznymi. Dlatego regularna zmiana pozycji ciała powinna być standardem w opiece nad osobami starszymi i unieruchomionymi.

Pytanie 30

80-letniBeneficjent otrzymuje świadczenie emerytalne w wysokości 880 zł, z czego dużą część przeznacza na opłaty za mieszkanie, gaz oraz prąd. Nie kupuje leków zalecanych przez lekarza. Taka sytuacja wskazuje na

A. rozrzutny styl życia podopiecznego

B. brak zaradności życiowej podopiecznego

C. brak środków finansowych

D. nieumiejętność zarządzania budżetem

Odpowiedź "brak środków finansowych" jest prawidłowa, ponieważ przedstawiona sytuacja podopiecznego sugeruje, że jego emerytura w wysokości 880 zł nie wystarcza na pokrycie podstawowych wydatków, takich jak opłaty za mieszkanie, gaz i prąd. Wydawanie znaczącej części dochodu na podstawowe potrzeby życiowe często prowadzi do ograniczeń w innych obszarach, jak np. zdrowie, co w tym przypadku objawia się niewykupywaniem przepisanych leków. Taki stan rzeczy może być klasyfikowany jako ubóstwo energetyczne, które dotyka osoby starsze, zmuszając je do podejmowania trudnych decyzji finansowych, które mogą zagrażać ich zdrowiu i dobrostanowi. W takich sytuacjach istotne jest, aby pracownicy socjalni oraz opiekunowie zdawali sobie sprawę z konieczności monitorowania sytuacji finansowej podopiecznych i podejmowali działania w ramach wsparcia, takie jak pomoc w uzyskaniu dodatkowych świadczeń lub zasiłków. Zgodnie z najlepszymi praktykami w pracy z osobami starszymi, należy także promować edukację w zakresie zarządzania budżetem oraz dostępnych programów wsparcia, aby poprawić sytuację finansową starszych osób i zwiększyć ich jakość życia.

Pytanie 31

Jak powinno się przeprowadzać oklepywanie klatki piersiowej w celu zapobiegania powikłaniom płucnym?

A. Dłonią z wyprostowanymi palcami, w kierunku dół drzewa oskrzelowego

B. Dłonią uformowaną w "łódkę", od szczytu płuc wzdłuż żeber do podstawy klatki piersiowej

C. Dłonią uformowaną w "łódkę", od podstawy klatki piersiowej wzdłuż żeber do szczytu płuc

D. Dłonią z wyprostowanymi palcami, w kierunku górę drzewa oskrzelowego

Oklepywanie klatki piersiowej, czyli ten drenaż oskrzelowy, to naprawdę przydatna technika. Pomaga w usuwaniu wydzieliny z dróg oddechowych, co jest ważne, zwłaszcza dla osób z problemami oddechowymi, jak np. mukowiscydoza czy inne choroby płuc. Jak dobrze ułożysz rękę w kształcie 'łódki', to możesz naprawdę lepiej wykorzystać siłę uderzenia. Warto pamiętać, żeby ruch wykonywać od podstawy klatki piersiowej wzdłuż żeber ku górze. Dzięki temu fale wibracji idą w stronę dróg oddechowych, co ułatwia przesuwanie wydzieliny do oskrzeli, gdzie można ją potem odkrztuszać. Na przykład, w rehabilitacji po operacjach klatki piersiowej, jest to kluczowe, bo poprawia wentylację płuc i zmniejsza ryzyko infekcji. Jak będziesz stosować te techniki zgodnie z zaleceniami, to można naprawdę poprawić komfort życia pacjentów z problemami płucnymi.

Pytanie 32

Który z poniższych objawów może wskazywać na odwodnienie u seniora?

A. Suchość błon śluzowych

B. Nadmierne pocenie się

C. Zwiększona ilość oddawanego moczu

D. Przyrost masy ciała

Suchość błon śluzowych to jeden z najbardziej charakterystycznych objawów odwodnienia, który jest szczególnie istotny w przypadku osób starszych. Seniorzy są bardziej narażeni na ryzyko odwodnienia ze względu na zmiany związane z wiekiem, takie jak zmniejszenie uczucia pragnienia czy zmiany w funkcjonowaniu nerek. Błony śluzowe, szczególnie w jamie ustnej, stają się suche, co jest wynikiem redukcji produkcji śliny. To objaw, który można łatwo zaobserwować i który powinien skłonić do szybkiego działania, by zapobiec poważniejszym skutkom odwodnienia. Warto pamiętać, że odwodnienie może prowadzić do zaburzeń elektrolitowych, co z kolei może wpłynąć na funkcjonowanie układu krążenia i nerwowego. Dlatego tak ważne jest, aby osoby zajmujące się opieką nad seniorami były świadome tego objawu i podejmowały odpowiednie kroki, takie jak zwiększenie podaży płynów. W praktyce opiekuńczej, regularne monitorowanie nawilżenia błon śluzowych może stanowić proste i efektywne narzędzie diagnostyczne, pomagające w zapobieganiu odwodnieniu.

Pytanie 33

Osoba, która potrafi dbać o siebie i porusza się na wózku inwalidzkim z powodu paraplegii, będzie wymagała wsparcia opiekuna w trakcie

A. wsiadania do środków komunikacji miejskiej

B. korzystania z toalety

C. przygotowywania dań

D. przemieszczania się na wózek w obrębie mieszkania

Wsiadanie do środków komunikacji miejskiej może być szczególnie trudne dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich, zwłaszcza gdy trzeba pokonać schody lub pokonać różnice wysokości. Osoby z paraplegią, mimo wydolności w zakresie samoopieki, mogą potrzebować wsparcia przy wsiadaniu do autobusu, tramwaju czy metra, gdzie często dostępność dla osób z niepełnosprawnościami nie jest w pełni dostosowana. W takich sytuacjach opiekun może pomóc w bezpiecznym i komfortowym wsiadaniu i wysiadaniu, co jest zgodne z zasadami dostępności i inkluzyjnego projektowania przestrzeni publicznej. Ponadto, dobrze przeszkolony opiekun może zrozumieć, jak najlepiej wspierać osobę z niepełnosprawnością, zwracając uwagę na jej komfort oraz bezpieczeństwo. Na przykład, może to obejmować użycie rampy, jeśli jest dostępna, lub pomoc w znalezieniu miejsca w pojeździe, które umożliwi wygodne siedzenie, co jest kluczowe w zapewnianiu równego dostępu do transportu publicznego.

Pytanie 34

Po usunięciu okładu ciepłego, opiekun powinien nałożyć suchą warstwę w miejscu, z którego okład został zabrany, przez czas

A. 30 minut

B. 120 minut

C. 60 minut

D. 15 minut

Poprawna odpowiedź to 30 minut, co jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi stosowania okładów ciepłych oraz dbania o komfort pacjenta. Po usunięciu ciepłego okładu, ważne jest, aby zastosować warstwę suchą na okres 30 minut, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia szoku termicznego, a także zapewnić odpowiednie schłodzenie obszaru, który był wcześniej poddawany działaniu ciepła. W praktyce, ten czas pozwala na stopniowe dostosowanie się tkanek do zmiany temperatury, co jest kluczowe w terapii cieplnej. W wielu placówkach medycznych oraz rehabilitacyjnych zaleca się monitorowanie reakcji pacjenta w tym czasie, co dodatkowo umożliwia dostosowanie dalszej terapii do jego potrzeb. Przykładem zastosowania tej zasady może być rehabilitacja pacjentów po urazach lub operacjach, gdzie kontrola temperatury jest kluczowym aspektem terapii bólowej.

Pytanie 35

Z kim należy współpracować, aby uzyskać fachowe porady dotyczące wsparcia podopiecznego z afazją ruchową?

A. Z pielęgniarką

B. Z terapeutą zajęciowym

C. Z rehabilitantem

D. Z logopedą

Logopeda to specjalista, który zajmuje się diagnozowaniem oraz terapią zaburzeń mowy, w tym afazji ruchowej, która najczęściej objawia się trudnościami w formułowaniu wypowiedzi oraz w używaniu odpowiednich słów. W przypadku afazji ruchowej, pacjent ma zrozumienie mowy, ale ma problemy z jej produkcją. Współpraca z logopedą może obejmować indywidualnie dostosowane ćwiczenia, które mają na celu poprawę zdolności komunikacyjnych oraz ułatwienie pacjentowi wyrażania swoich myśli. Przykładowo, logopeda może wykorzystywać techniki takie jak terapia werbalna, ćwiczenia oddechowe oraz strategie wizualne, aby pomóc pacjentowi w lepszym zrozumieniu i wydobywaniu słów. Standardy terapii logopedycznej są zgodne z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Logopedycznego, co zapewnia, że podejście jest aktualne i oparte na dowodach naukowych. Ponadto, logopeda jest w stanie ocenić postępy pacjenta oraz dostosować program terapii w miarę jego potrzeb, co jest kluczowe dla skuteczności leczenia.

Pytanie 36

Osobie, która w przeszłości ceniła sobie pracę w ogrodzie, a zwłaszcza zajmowanie się kwiatami, warto zaproponować formę spędzania wolnego czasu w postaci

A. hortikuloterapii

B. choreoterapii

C. chromoterapii

D. hipoterapii

Hortikuloterapia to forma terapii zajęciowej, która wykorzystuje pielęgnację roślin i ogrodnictwo w celu poprawy zdrowia psychicznego i fizycznego pacjentów. Dla osoby, która w przeszłości lubiła pracę w ogrodzie i pielęgnowanie kwiatów, hortikuloterapia może być idealnym sposobem na spędzenie czasu wolnego, ponieważ łączy jej zainteresowania z terapeutycznymi korzyściami. Przykłady zastosowania hortikuloterapii obejmują zajęcia w ogrodzie, w których uczestnicy uczą się o różnych gatunkach roślin, ich pielęgnacji oraz korzystają z pracy z ziemią do wyciszenia umysłu. Badania wykazują, że kontakt z naturą oraz aktywność fizyczna związana z ogrodnictwem mogą prowadzić do redukcji stresu, poprawy nastroju oraz zwiększenia poczucia własnej wartości. W kontekście rehabilitacji, hortikuloterapia jest często stosowana w ośrodkach zdrowia psychicznego oraz domach opieki, zgodnie z najlepszymi praktykami w zakresie terapii zajęciowej.

Pytanie 37

Osoba chora na Parkinsona, mająca trudności z połykaniem jedzenia, leżąca w łóżku, powinna podczas jedzenia znajdować się w pozycji wyprostowanej, z głową

A. lekko przygiętą do klatki piersiowej

B. przechyloną w lewą stronę

C. lekko przechyloną w prawą stronę

D. odchyloną do tyłu

Utrzymanie pacjenta z chorobą Parkinsona w pozycji lekko przygiętej do klatki piersiowej podczas spożywania posiłków jest kluczowe dla prawidłowego połykania. Taka pozycja pozwala na optymalne ustawienie przełyku i minimalizuje ryzyko zachłyśnięcia. W przypadku osób z trudnościami w połykaniu, znanymi jako dysfagia, odpowiednia postawa ciała jest niezbędna do zapewnienia bezpieczeństwa i komfortu podczas jedzenia. Lekko przygięta pozycja ciała wspiera również mechanizmy odruchowe odpowiedzialne za transport pokarmu do żołądka. Praktycznym przykładem zastosowania tej pozycji może być użycie specjalnych poduszek lub dostosowanych krzeseł do jedzenia, które umożliwiają pacjentom utrzymanie wygodnej, ale stabilnej postawy. Warto również zauważyć, że ta metoda jest zgodna z zaleceniami specjalistów w zakresie opieki nad pacjentami z dysfagią, co podkreśla jej znaczenie w codziennej praktyce medycznej.

Pytanie 38

Jakie są cele działań opiekuna w zakresie wsparcia osób starszych?

A. ograniczenie ich aktywności.

B. nauczanie samoopieki w ograniczonej sprawności.

C. podejmowanie ważnych decyzji zamiast nich.

D. eliminacja dolegliwości bólowych.

Nauczanie samoopieki w ograniczonej sprawności jest kluczowym celem działań opiekuna, ponieważ umożliwia seniorom zachowanie jak największej niezależności i godności. W praktyce oznacza to, że opiekun powinien wspierać osoby starsze w nauce technik, które pozwolą im na samodzielne wykonywanie codziennych czynności, takich jak higiena osobista, ubieranie się, czy przygotowywanie posiłków, mimo ich ograniczeń fizycznych. Zgodnie z zasadami geriatrii, opieka nad osobami starszymi powinna być zorientowana na pacjenta, co oznacza, że kluczowe jest zrozumienie ich indywidualnych potrzeb oraz zdolności. Przykładowo, jeśli senior ma trudności z poruszaniem się, opiekun może nauczyć go korzystania z pomocy ortopedycznych, takich jak chodzik, lub dostosować przestrzeń mieszkalną, aby ułatwić mu codzienne funkcjonowanie. Działania te nie tylko przyczyniają się do poprawy jakości życia seniorów, ale również wspierają ich psychiczne i emocjonalne samopoczucie, co jest nieodłącznym elementem holistycznej opieki geriatrycznej.

Pytanie 39

Głównym celem rehabilitacji osób, u których zdiagnozowano chorobę Parkinsona, jest utrzymanie aktywności ruchowej, co w początkowej fazie schorzenia będzie w dużej mierze polegało na

A. częstych spacerach z kontrolowaniem chodu i postawy ciała

B. samodzielnych ćwiczeniach co drugi dzień

C. regularnych ćwiczeniach wzmacniających z obciążeniem wynoszącym przynajmniej 2 kg

D. przeprowadzaniu gimnastyki w pozycji stojącej kilka razy w ciągu dnia

Częste spacery z kontrolowaniem chodu i postawy ciała są kluczowym elementem rehabilitacji osób z chorobą Parkinsona, szczególnie w jej wczesnych stadiach. Chód jest podstawową formą aktywności fizycznej, która pozwala na utrzymanie mobilności i zapobieganie dalszym ograniczeniom ruchowym. Regularne spacery wspierają nie tylko sprawność fizyczną, ale również poprawiają równowagę, co jest szczególnie ważne w kontekście choroby Parkinsona, która często prowadzi do problemów z zachowaniem stabilności. Warto także zaznaczyć, że kontrola postawy ciała podczas chodzenia pozwala na korygowanie ewentualnych nieprawidłowości, które mogą prowadzić do upadków. W praktyce, terapie mogą uwzględniać takie aspekty jak tempo chodu, długość kroków czy techniki oddychania, co przyczynia się do ogólnego polepszenia jakości życia pacjentów. Dobrą praktyką jest także angażowanie się w spacery w różnych środowiskach – na świeżym powietrzu, w parku, co dodatkowo stymuluje zmysły i poprawia samopoczucie.

Pytanie 40

Dokumentem, który potwierdza rozpoczęcie pracy opiekuna z podopiecznym, jest podpisany

A. plan pomocy

B. kontrakt

C. wywiad

D. raport

Kontrakt jest kluczowym dokumentem, który formalizuje relację pomiędzy opiekunem a podopiecznym oraz ich rodziną. Jego celem jest określenie wzajemnych praw i obowiązków, co jest nie tylko standardem w branży, ale także elementem etyki zawodowej. Zawiera on szczegółowe informacje dotyczące zakresu usług, wynagrodzenia, czasu pracy oraz zasad współpracy. Kontrakt chroni interesy obu stron i zapewnia klarowność w relacji, co jest niezwykle istotne w kontekście opieki. Na przykład, w sytuacji, gdy podopieczny wymaga specjalistycznej pomocy, kontrakt powinien jasno określać, jakie usługi są świadczone oraz jakie są oczekiwania wobec opiekuna. Warto również zaznaczyć, że sporządzanie kontraktów jest zgodne z zasadami zarządzania jakością, które podkreślają konieczność dokumentowania procesów oraz ustaleń. Dobrą praktyką w branży opiekuńczej jest również regularne aktualizowanie kontraktów, aby odzwierciedlały zmieniające się potrzeby podopiecznego i jego rodziny.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej