Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 3 maja 2025 09:05
Data zakończenia: 3 maja 2025 09:25

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Do formowania wysokich żywopłotów należy wybrać zestaw roślin:

A. jodła jednobarwna (Abies concolor) oraz świerk biały (Picea glauca)

B. jałowiec pośredni (Juniperus x media) oraz żywotnik wschodni (Thuja orientalis)

C. modrzew europejski (Larix decidua) oraz świerk pospolity (Picea abies)

D. jodła pospolita (Abies alba) i sosna pospolita (Pinus sylvestris)

Wybór roślin do formowania wysokich żywopłotów jest kluczowy, a podane alternatywy nie spełniają wymogów związanych z ich właściwościami. Jodła jednobarwna (Abies concolor) oraz świerk biały (Picea glauca) mogą być zbyt luźne w pokroju, co ogranicza ich zdolność do tworzenia zwartej struktury żywopłotu. Choć są to piękne drzewa, ich naturalny wzrost nie sprzyja kształtowaniu wysokich żywopłotów, co może prowadzić do wrażenia nieporządku w ogrodzie. Modrzew europejski (Larix decidua) i świerk pospolity (Picea abies) są bardziej odpowiednie, ponieważ ich gęstości i struktura umożliwiają osiągnięcie pożądanej formy. Kolejne połączenie jodły pospolitej (Abies alba) z sosną pospolitą (Pinus sylvestris) również jest problematyczne, ponieważ sosna ma tendencję do rozprzestrzeniania się, co może prowadzić do „rozmycia” linii żywopłotu. Ważne jest, aby unikać roślin, które nie mają naturalnej tendencji do gęstego wzrostu lub które mogą być zbyt szerokie. Jałowiec pośredni (Juniperus x media) i żywotnik wschodni (Thuja orientalis) to z kolei rośliny, które dobrze rosną, ale ich forma nie zawsze jest stabilna w wyższych żywopłotach, co czyni je mniej odpowiednimi do tego celu. Zrozumienie właściwych właściwości roślin jest kluczowe przy tworzeniu trwałych i estetycznych żywopłotów, dlatego wybór odpowiednich gatunków jest fundamentem dobrego projektu ogrodowego.

Pytanie 2

Różę okrywową w wyborze A, przeznaczoną do sprzedaży w doniczce, należy oznakować

A. wyb. A, POL, Bb

B. wyb. A, OKR, C

C. wyb. A, BOT, P

D. wyb. A, OKR, P

Odpowiedź 'wyb. A, OKR, P' jest poprawna, ponieważ oznaczanie róż okrywowych w doniczkach zgodnie z kodem OKR (okrywowe) oraz P (przygotowane do sprzedaży) jest zgodne z przyjętymi standardami branżowymi. Róże okrywowe to rośliny, które charakteryzują się niskim wzrostem oraz dużą odpornością na niekorzystne warunki atmosferyczne, co czyni je idealnymi do uprawy w pojemnikach. W oznaczeniach, wyb. A wskazuje na typ odmiany, zaś okr oraz P precyzują, że roślina ta jest gotowa do sprzedaży w formie doniczkowej. Przykładem praktycznego zastosowania tego oznaczenia może być sprzedaż róż okrywowych w szkółkach, gdzie klienci oczekują klarownej informacji o rodzaju rośliny oraz jej gotowości do zakupu. Użycie standardowych oznaczeń wspiera nie tylko zrozumienie oferty przez klientów, ale również ułatwia identyfikację roślin w magazynach oraz podczas dystrybucji, co jest kluczowe dla efektywności operacyjnej w branży ogrodniczej.

Pytanie 3

Nienaturalne szarozielone bądź fioletowe zabarwienie liści oraz ogonków liściowych wskazuje na niedobór

A. fosforu

B. potasu

C. magnezu

D. azotu

Azot, magnez i potas są składnikami odżywczymi, które również mają kluczowe znaczenie dla wzrostu i rozwoju roślin, ale ich niedobór objawia się w inny sposób. Niedobór azotu prowadzi do żółknięcia liści, zwłaszcza starszych, co jest efektem zmniejszonej produkcji chlorofilu. Rośliny z deficytem azotu często wykazują spowolniony wzrost oraz ogólną bladą barwę. Magnez, z kolei, jest niezbędny do aktywacji wielu enzymów oraz syntezy chlorofilu, a jego niedobór może prowadzić do charakterystycznych plam na liściach, co jest wynikiem zubożenia chlorofilu. Potas jest natomiast kluczowy dla regulacji procesów osmotycznych oraz transportu wody i składników odżywczych; jego niedobór objawia się brązowymi plamami na brzegach liści. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby nie mylić objawów różnych niedoborów. Stosując niewłaściwe nawozy w odpowiedzi na błędne diagnozy, można wprowadzić dodatkowe problemy, co może prowadzić do pogorszenia kondycji roślin. Edukacja na temat właściwego rozpoznawania symptomów niedoborów składników pokarmowych oraz zastosowania odpowiednich praktyk agrotechnicznych jest niezbędna dla utrzymania zdrowego wzrostu roślin.

Pytanie 4

Użycie mazacza herbicydowego do eliminacji chwastów stwarza ryzyko dla użytkowników, gdy jest przeprowadzane

A. na trawnikach wzdłuż ulic

B. na trawnikach obiektów zamkniętych

C. na działkach ogrodowych przedszkolnych

D. na skrajach dróg

Niszczenie chwastów w ogrodach przedszkolnych za pomocą mazacza herbicydowego jest szczególnie niebezpieczne, ponieważ obszary te są często odwiedzane przez dzieci, które mogą być bardziej wrażliwe na działanie chemikaliów. Dzieci w wieku przedszkolnym są bardziej podatne na zachorowania związane z narażeniem na substancje chemiczne, ze względu na ich mniejszą masę ciała i rozwijający się układ odpornościowy. W związku z tym, stosowanie herbicydów w takich miejscach powinno być ściśle regulowane i ograniczone do sytuacji, w których nie ma alternatywnych metod kontroli chwastów. Dobrą praktyką jest stosowanie naturalnych metod, takich jak mulczowanie czy ręczne usuwanie chwastów, co znacząco zmniejsza ryzyko dla zdrowia użytkowników. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z obowiązującymi normami ochrony środowiska i zdrowia publicznego, herbicydy powinny być aplikowane w sposób, który minimalizuje ryzyko dla ludzi i zwierząt, co w przypadku przedszkoli nabiera szczególnego znaczenia.

Pytanie 5

Obszary zieleni, których formowanie sprowadza się do odtworzenia koncepcji w zgodzie z duchem epoki, którą reprezentują, to

A. parki i ogrody zabytkowe

B. ogrody jordanowskie

C. parki ludowe

D. parki i ogrody wypoczynkowe

Parki i ogrody zabytkowe to miejsca, które naprawdę mają na celu zachowanie zieleni w zgodzie z tym, co reprezentują różne epoki. W takich przestrzeniach zwraca się uwagę na detale architektoniczne, jak choćby mała architektura i układ roślinności, a także styl budynków, które się tam znajdują. Dobrym przykładem jest Ogród Łazienkowski w Warszawie, który łączy cechy klasycyzmu i romantyzmu. Sposób, w jaki go zaprojektowano, uwzględnia zarówno kontekst historyczny, jak i przyrodnicze walory terenu. Tym wszystkim zajmują się specjaliści z dziedziny konserwacji zabytków i architektury krajobrazu, którzy stosują się do różnych wytycznych, takich jak Karta Florencka. To właśnie ona promuje zrównoważone zarządzanie dziedzictwem kulturowym i przyrodniczym. Tak więc parki i ogrody zabytkowe nie tylko są świetnym miejscem do wypoczynku, ale także pełnią ważną rolę edukacyjną, pozwalając odwiedzającym lepiej zrozumieć konteksty historyczne i wartości kulturowe.

Pytanie 6

Liście jakiego drzewa zmieniają kolor na intensywny żółty w okresie jesieni?

A. Dębu błotnego (Quercus palustris)

B. Wiśni piłkowanej (Prunus serrulata)

C. Miłorzębu dwuklapowego (Ginkgo biloba)

D. Ambrowca balsamicznego (Liquidambar styraciflua)

Miłorzęb dwuklapowy, znany też jako Ginkgo biloba, to drzewo, które naprawdę robi wrażenie, szczególnie jesienią, bo jego liście zamieniają się w intensywny żółty kolor. To wszystko dzieje się, gdy chlorofil zaczyna znikać, a widać wtedy inne barwniki, jak karotenoidy. Wiesz, że Ginkgo ma długą historię i jest często sadzone w parkach? To sprawia, że jesień staje się super kolorowa i przyciąga turystów. A co ciekawe, to drzewo jest też bardzo odporne na zanieczyszczenia, więc świetnie nadaje się do miast. Znając Ginkgo, architekci krajobrazu łatwiej projektują zieleń w miejskim otoczeniu, a ogrodnicy planują różnorodność gatunków. Poza tym, Ginkgo biloba ma swoje miejsce w medycynie naturalnej. Jego ekstrakty często znajdują się w suplementach diety, które wspierają pamięć i krążenie. To ważne, zwłaszcza dla osób starszych, więc Ginkgo to nie tylko ładne drzewo, ale też bardzo przydatne.

Pytanie 7

Jakie materiały powinny zostać przygotowane do przesadzenia rośliny w doniczce?

A. Materiał do ściółkowania, materiał do drenażu, agrowłóknina

B. Doniczka z otworami na dnie, materiał do drenażu, podłoże

C. Podłoże, materiał do ściółkowania, agrowłóknina

D. Agrowłóknina, podłoże, osłonowa doniczka

Odpowiedź wskazująca na potrzebę przygotowania doniczki z otworami w dnie, materiału na drenaż oraz podłoża jest poprawna, ponieważ te elementy są kluczowe dla prawidłowego przesadzania roślin doniczkowych. Doniczka z otworami zapewnia odpowiednią cyrkulację powietrza oraz odprowadzanie nadmiaru wody, co zapobiega gniciu korzeni. Materiał na drenaż, taki jak keramzyt, żwir czy gruboziarnisty piasek, jest niezbędny do utworzenia warstwy, która umożliwia odpływ wody i zapobiega jej stagnacji na dnie doniczki. Stosowanie odpowiedniego podłoża, dostosowanego do konkretnych wymagań rośliny, zapewnia odpowiednie składniki odżywcze oraz właściwą strukturę, co wspomaga zdrowy rozwój korzeni. Przykładem może być użycie podłoża na bazie torfu dla roślin wymagających bardziej kwasowego środowiska lub mieszanki z dodatkiem perlitu dla roślin preferujących dobrze przepuszczalne podłoża. Zastosowanie tych elementów w praktyce ogrodniczej jest zgodne z zaleceniami ekspertów i stanowi fundament prawidłowej pielęgnacji roślin doniczkowych.

Pytanie 8

Krajobraz o najwyższych wartościach przyrodniczych to

A. tereny uprawne

B. tereny zainwestowane

C. obszary miejskie

D. obszary leśne

Obszary leśne charakteryzują się najwyższymi walorami przyrodniczymi, co wynika z ich bogatej bioróżnorodności oraz złożonych ekosystemów. Lasy pełnią kluczowe funkcje ekologiczne, takie jak regulacja klimatu, ochrona gleby przed erozją oraz filtracja wód. Dzięki różnorodności gatunków roślin i zwierząt, lasy są naturalnym siedliskiem dla wielu organizmów, co sprzyja utrzymaniu równowagi ekologicznej. Przykładem może być las bukowy, który jest siedliskiem dla wielu gatunków ptaków i ssaków, a także odgrywa ważną rolę w sekwestracji węgla, co jest istotne w kontekście zmian klimatycznych. Ponadto, lasy są często wykorzystywane w edukacji ekologicznej i turystyce przyrodniczej, co pomaga w podnoszeniu świadomości ekologicznej społeczeństwa oraz promuje zrównoważony rozwój. Wspieranie ochrony obszarów leśnych jest również zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak cele zrównoważonego rozwoju ONZ, które podkreślają znaczenie zachowania ekosystemów lądowych.

Pytanie 9

Gdzie powinno być umiejscowione miejsce okulizacji lub szczepienia po zasadzeniu róż rabatowych bez bryły korzeniowej?

A. 2 - 3 cm powyżej powierzchni gruntu

B. 4 - 5 cm poniżej powierzchni gruntu

C. 10 cm poniżej powierzchni gruntu

D. na poziomie gruntu

Wybór innych głębokości dla umiejscowienia miejsca okulizacji lub szczepienia róż rabatowych może prowadzić do istotnych problemów w ich rozwoju. Umieszczając miejsce szczepienia równo z gruntem, narażamy roślinę na czynniki stresowe, takie jak zmiany temperatury oraz nadmierna wilgotność, co może prowadzić do gnicie czy osłabienia rośliny. Sadzenie zbyt płytko, czyli równo z gruntem, może przyczynić się do odsłonięcia korzeni, co jest niekorzystne dla ich stabilności i zdrowia. Z drugiej strony, umieszczając miejsce szczepienia 10 cm pod powierzchnią gruntu, ryzykujemy zbyt dużym zakopaniem, co może ograniczyć dostęp światła oraz powietrza do rośliny, a także spowodować trudności w kiełkowaniu pąków. W przypadku umiejscowienia miejsca szczepienia 2 - 3 cm nad powierzchnią gruntu, rośliny mogą być bardziej narażone na uszkodzenia mechaniczne oraz niekorzystne warunki atmosferyczne, co może wpłynąć na ich rozwój. Typowym błędem jest brak zrozumienia, jak głęboko powinny być sadzone różne gatunki roślin oraz jakie są ich specyficzne wymagania. Dlatego tak ważne jest, aby przestrzegać dobrych praktyk ogrodniczych oraz stosować się do zaleceń dotyczących głębokości sadzenia, aby zapewnić roślinom zdrowy rozwój oraz optymalne warunki wzrostu.

Pytanie 10

Roślina, której liście mają drobne plamki, a na spodniej stronie oraz w okolicach ogonków liściowych obecna jest delikatna pajęczyna, została zaatakowana przez?

A. przędziorki

B. miniarki

C. nicienie

D. mszyce

Mszyce to małe owady, które również mogą powodować uszkodzenia roślin, jednak ich objawy różnią się od tych, które występują w przypadku przędziorków. Mszyce nie wytwarzają pajęczyny, a ich obecność na roślinach objawia się głównie przez deformacje liści oraz ich lepką powierzchnię, spowodowaną wydzielaniem miodówki. Nicienie, z kolei, to mikroskopijne robaki, które atakują korzenie i zdolność roślin do pobierania wody oraz substancji odżywczych, co prowadzi do osłabienia roślin, ale nie mają one wpływu na liście w postaci pajęczyny. Miniarki to małe muchówki, których larwy żerują w liściach, powodując charakterystyczne korytarze w ich miąższu. Warto pamiętać, że każda z tych grup szkodników wymaga odrębnego podejścia w zakresie ochrony roślin, ponieważ mają różne cykle życiowe i metody zwalczania. Zrozumienie specyfiki każdego szkodnika jest kluczowe dla skutecznego zarządzania ich obecnością. Dlatego identyfikacja problemu na podstawie obserwowanych objawów jest niezwykle istotna, a niepoprawne przypisanie szkodnika do objawów może prowadzić do niewłaściwego doboru metod ochrony roślin.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Rośliny w klombach zaprojektowanych według zasad z XIX wieku powinny być sadzone

A. niższymi w centrum, a wyższymi na obrzeżach

B. o tej samej wysokości

C. o różnorodnej wysokości, w sposób nieregularny

D. niższymi na obrzeżach, a wyższymi w centrum

Projektowanie klombów zgodnie z zasadami XIX wieku opiera się na harmonijnym zestawieniu roślin, gdzie wysokość ma kluczowe znaczenie. Wybór roślin o jednakowej wysokości prowadzi do monotonnego, płaskiego efektu, który nie jest zgodny z estetyką tej epoki. Takie podejście nie uwzględnia naturalnych cech roślin, które różnią się wysokością, co może skutkować utratą walorów dekoracyjnych. Przykładami są klomby w stylu parku angielskiego, które charakteryzują się wprowadzeniem różnorodnych form i tekstur. Zastosowanie roślin o zróżnicowanej wysokości, nieregularnie, może wydawać się atrakcyjne, jednak w kontekście XIX-wiecznego projektowania może prowadzić do chaosu wizualnego, naruszając zasady harmonii i porządku. Z kolei obsadzanie klombów niższymi w środku, a wyższymi na zewnątrz, tworzy efekt odwrotny do zamierzonego, zmniejszając widoczność niższych roślin i może skutkować dominacją wyższych form, co nie jest pożądane. Dlatego kluczowe jest stosowanie właściwych zasad projektowania, które uwzględniają zarówno estetykę, jak i praktyczność, aby uzyskać zamierzony efekt wizualny.

Pytanie 13

Jaką nawierzchnię warto zalecić do użycia na ścieżkach dla pieszych w miejskich lasach?

A. Betonową

B. Tłuczniową

C. Żwirową

D. Bitumiczną

Żwirowa nawierzchnia jest najwłaściwszym rozwiązaniem dla dróg pieszych w lasach miejskich, ponieważ zapewnia ona naturalny, ekologiczny wygląd, który harmonizuje z otoczeniem. Jest to materiał przepuszczalny, co oznacza, że woda deszczowa może swobodnie przenikać w głąb, co redukuje ryzyko powstawania kałuż oraz wspomaga naturalny cykl wody w ekosystemie leśnym. Żwirowe nawierzchnie są również elastyczne, co sprawia, że są wygodne dla pieszych, a ich struktura minimalizuje ryzyko poślizgnięcia się lub upadków. Ponadto, żwir ma zdolność do osłaniania korzeni drzew, co jest istotne dla ich zdrowia. Wybór żwirowej nawierzchni jest zgodny z zasadami zrównoważonego rozwoju oraz zaleceniami dotyczącymi małej architektury w przestrzeni publicznej, co czyni ją doskonałą opcją w kontekście miejskich terenów zielonych. Przykładem może być wiele parków w miastach, które wykorzystują żwirowe ścieżki, aby promować rekreację na świeżym powietrzu oraz zachować naturalny charakter otoczenia.

Pytanie 14

Jakie działania konserwatorskie w zabytkowych ogrodach mają na celu odtworzenie wartości historycznych, przy jednoczesnym zachowaniu oryginalnej formy, funkcji i programu założenia?

A. Rewaloryzacja

B. Rewitalizacja

C. Rekultywacja

D. Adaptacja

Rewitalizacja, jako termin, odnosi się do działań mających na celu ożywienie i przywrócenie życia do przestrzeni, które utraciły swoje funkcje lub znaczenie w wyniku zaniedbania. Choć może wprowadzać zmiany, nie ma na celu jedynie zachowania pierwotnej formy i funkcji, co jest kluczowe w kontekście ogrodów zabytkowych. Z kolei rekultywacja to proces, który zazwyczaj dotyczy przywracania wartości użytkowych terenów zdegradowanych, co niekoniecznie odnosi się do wartości historycznych ogrodów. Adaptacja polega na dostosowaniu budynków i przestrzeni do nowych funkcji, co często wiąże się z wprowadzeniem istotnych zmian, które mogą zagrażać historycznemu charakterowi obiektu. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie tych terminów z rewaloryzacją, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych podejść ma swoje specyficzne cele i metody, które niekoniecznie są zgodne z zasadami ochrony dziedzictwa kulturowego. Dlatego ważne jest, aby w działaniach dotyczących ogrodów zabytkowych kierować się standardami i dobrymi praktykami, które chronią oryginalne cechy obiektu.

Pytanie 15

Która z podanych roślin dekoracyjnych jest rośliną dwuletnią?

A. Szałwia błyszcząca (Salvia splendens)

B. Szafran wiosenny (Crocus vemus)

C. Stokrotka pospolita (Bellis perennis)

D. Żeniszek meksykański (Ageratum houstonianum)

Stokrotka pospolita (Bellis perennis) jest rośliną dwuletnią, co oznacza, że jej cykl życia trwa dwa lata. W pierwszym roku roślina tworzy liście i system korzeniowy, a w drugim roku kwitnie i produkuje nasiona. Ta cecha czyni ją idealną do ogrodów, gdzie można ją wykorzystywać do tworzenia efektownych rabat kwiatowych. W praktyce, stokrotki są często sadzone wczesną wiosną, co pozwala im rozwinąć się i zakwitnąć latem. Ponadto, ich zdolność do samosiewu sprawia, że są popularnym wyborem w naturalistycznych aranżacjach ogrodowych. Dobrą praktyką jest także ich wykorzystanie w ogrodach typu cottage, gdzie ich urokliwe kwiaty dodają uroku i koloru. Warto wiedzieć, że kwiaty stokrotek są również jadalne i mogą być używane w sałatkach, co dodatkowo zwiększa ich wartość użytkową w ogrodzie.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

Rodzajem rośliny, która jest uprawiana głównie dla kolorowych oraz długo utrzymujących się na krzewie żółtych, pomarańczowych lub czerwonych owoców, jest

A. ognik szkarłatny (Pyracantha coccinea)

B. pigwo wiec japoński (Chaenomeles japonica)

C. winobluszcz pięciolistkowy (Parthenocissus quinquefolia)

D. mahonia pospolita (Mahonia aquifolium)

Ognik szkarłatny (Pyracantha coccinea) to gatunek rośliny, który jest ceniony za swoje dekoracyjne owoce, które występują w odcieniach żółtego, pomarańczowego i czerwonego. Owoce te utrzymują się na krzewie przez długi czas, co czyni je atrakcyjnym elementem ogrodów przez cały rok. Ognik jest również bardzo odporny na warunki atmosferyczne, co sprawia, że jest łatwy w uprawie. W ogrodnictwie, ognik szkarłatny jest często wykorzystywany jako roślina osłonowa, ponieważ dobrze znosi przycinanie i można go formować w różne kształty. Ponadto, owoce ognika są źródłem pożywienia dla ptaków, co dodatkowo wspiera bioróżnorodność w ogrodzie. Warto również zauważyć, że ognik jest często stosowany w projektach krajobrazowych, gdzie jego intensywne kolory mogą dodać życia i dynamiki do przestrzeni. Jako roślina z rodziny róży, ognik szkarłatny powinien być sadzony w słonecznych lub półcienistych miejscach, z dobrze przepuszczalną glebą, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w ogrodnictwie.

Pytanie 18

Ogólna inwentaryzacja zieleni przeprowadzana jest na podstawie

A. dziennika niwelacyjnego

B. projektu koncepcyjnego

C. podkładu geodezyjnego

D. tabeli pomiarowej

Inwentaryzacja ogólna zieleni jest kluczowym procesem w planowaniu i zarządzaniu przestrzenią publiczną. Wykonywana na podstawie podkładu geodezyjnego, zapewnia precyzyjne określenie lokalizacji oraz charakterystyki elementów zieleni. Podkład geodezyjny, który zawiera szczegółowe informacje o ukształtowaniu terenu, granicach działek oraz istniejącej infrastrukturze, jest niezbędny do prawidłowego przeprowadzenia inwentaryzacji. Przykładowo, w przypadku projektów urbanistycznych, takich jak budowa parków czy rewitalizacja terenów zielonych, geodezyjny podkład zapewnia niezbędne dane do oceny wpływu projektowanych zmian na istniejącą roślinność. Zastosowanie podkładów geodezyjnych jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi, które podkreślają znaczenie dokładnych i aktualnych danych przestrzennych w procesach planistycznych. Warto również dodać, że stosowanie nowoczesnych technologii, takich jak GIS (Geographic Information System), wspiera inwentaryzację poprzez umożliwienie analizy danych w kontekście przestrzennym i czasowym.

Pytanie 19

Drzewo charakteryzujące się luźną koroną, cienkimi i elastycznymi pędami, bardzo cienkimi, miękkimi igłami o długości 5-5-12 cm, rozłożonymi luźno na pędzie, zebranymi w grupki po 5 sztuk, oraz wydłużonymi, zazwyczaj wygiętymi szyszkami o długości 10-5-15 cm, to

A. sosna wejmutka (Pinus strobus)

B. sosna czarna (Pinus nigra)

C. sosna pospolita (Pinus sylvestris)

D. sosna limba (Pinus cembra)

Sosna wejmutka, znana również jako Pinus strobus, to drzewo, które naprawdę wyróżnia się wśród innych sosnowych. Jej korony są dość luźne, a pędy cienkie i giętkie, co sprawia, że prezentuje się inaczej niż większość sosen, które pewnie znasz. Jeśli chodzi o igły, są one miękkie i mogą mieć od 5 do nawet 12 centymetrów długości. Ciekawostką jest, że rosną w wiązkach po pięć, co jest typowe dla tego gatunku. Co do szyszek, to sosna wejmutka ma dłuższe i często wygięte szyszki, które mierzą od 10 do 15 cm. Wiesz, używanie sosny wejmutki w ogrodnictwie i leśnictwie jest naprawdę szerokie. Drewno z tego drzewa świetnie nadaje się do produkcji mebli albo budowy. A poza tym, jest często stosowana w parkach ze względu na ładny wygląd i przydatność w tworzeniu naturalnych osłon. Moim zdaniem, sosna ta ma także sporo do zaoferowania, jeśli chodzi o poprawę jakości gleby i wspieranie bioróżnorodności, co jest super ważne dla ekosystemu.

Pytanie 20

Rośliny rabatowe dekoracyjne z kwiatów, które mają być użyte do stworzenia letniego kwietnika, powinny mieć

A. wykształcone pąki oraz pierwsze rozkwitnięte kwiaty

B. wykształcone liścienie oraz pierwsze liście właściwe

C. dobrze rozwiniętą rozetę liściową

D. wykształcone, zamknięte pąki kwiatowe

Rośliny rabatowe ozdobne, które mają być wykorzystane w kwietnikach sezonowych, powinny posiadać wykształcone pąki oraz pierwsze rozwinięte kwiaty, ponieważ te cechy wskazują na ich gotowość do kwitnienia. Pąki kwiatowe są kluczowym elementem rozwoju roślin, ponieważ to właśnie z nich rozwiną się kwiaty, które przyciągają uwagę i pełnią funkcję dekoracyjną. W przypadku kwietników letnich, celem jest stworzenie efektownej kompozycji kolorystycznej, która przyciągnie wzrok i stanie się ozdobą ogrodu. Rośliny o rozwiniętych pąkach i kwiatach będą lepiej reagować na warunki panujące w czasie letnim, co sprzyja ich wzrostowi i rozkwitowi. Dobrym przykładem są popularne w Polsce rośliny takie jak pelargonie, petunie czy begonie, które wymagają odpowiednich warunków do rozwoju pąków. Stosowanie roślin w odpowiednich fazach wzrostu zgodnie z zasadami ogrodnictwa i horticultury, zapewnia ich optymalny rozwój oraz estetykę kompozycji. Zgodnie z zasadami dobrego projektowania ogrodów, zaleca się dobieranie roślin w takim stadium ich rozwoju, które zapewni maksymalne walory ozdobne.

Pytanie 21

Która kategoria roślin nie potrzebuje corocznego cięcia na wiosnę?

A. Drzewa owocowe

B. Pnącza

C. Róże rabatowe

D. Różaneczniki

Drzewa owocowe, pnącza oraz róże rabatowe są roślinami, które zazwyczaj wymagają regularnego cięcia, co jest kluczowe dla ich zdrowia i obfitości kwitnienia. Drzewa owocowe, takie jak jabłonie czy grusze, często wymagają corocznego cięcia w celu usunięcia martwych lub chorych gałęzi oraz poprawienia struktury korony, co sprzyja lepszemu nasłonecznieniu owoców i cyrkulacji powietrza. Brak odpowiedniego cięcia może prowadzić do problemów zdrowotnych roślin oraz obniżenia plonów. Pnącza, takie jak winorośl czy wisteria, również wymagają regularnego cięcia, aby kontrolować ich wzrost oraz zachować estetyczny wygląd. Niezadbanie o te rośliny może prowadzić do przepełnienia i osłabienia struktury ich wzrostu. Z kolei róże rabatowe są znane ze swojej potrzeby cięcia, które ma na celu usunięcie martwych pędów oraz formowanie rośliny, co jest kluczowe dla uzyskania zdrowych i obfitych kwiatów. W przypadku tych roślin, nieprzestrzeganie zasad cięcia może skutkować nie tylko obniżeniem jakości kwitnienia, ale również zwiększoną podatnością na choroby. Dlatego regularne cięcie jest istotnym elementem pielęgnacji tych grup roślin.

Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

Jak powinno się postępować z użytymi opakowaniami po preparatach ochrony roślin?

A. oddać w punkcie sprzedaży środków ochrony

B. wyrzucić na wysypisko odpadów

C. spalić w piecu do centralnego ogrzewania

D. umyć i wyrzucić do kosza na śmieci

Wyrzucanie zużytych opakowań po środkach ochrony roślin na śmieci to bardzo zły pomysł. Takie odpady mogą być niebezpieczne, bo chemikalia mogą się przedostać do ziemi i wód gruntowych, co jest szkodliwe dla środowiska. W ogóle nie powinno się ich spalać, bo wtedy wydobywają się toksyczne substancje, które szkodzą ludziom i zwierzętom. Mycie opakowań i wrzucanie ich do kosza też nie jest najlepszym rozwiązaniem, bo nie eliminuje całkowicie ryzyka. Właściwe pozbywanie się tych odpadów jest kluczowe, a każdy, kto używa takich środków, powinien to wiedzieć. Trzymanie się zasad dotyczących ochrony środowiska jest naprawdę istotne.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

Jaką czynność należy wykonać jako pierwszą w celu przygotowania podłoża do sadzenia roślin?

A. Spulchnienie górnej warstwy gleby

B. Wyrównanie powierzchni terenu

C. Porządkowanie terenu

D. Zasilenie gleby w składniki odżywcze

Uporządkowanie terenu to kluczowy pierwszy krok w procesie przygotowywania podłoża do nasadzeń roślinnych. Ten etap polega na usunięciu wszelkich przeszkód, takich jak kamienie, korzenie, śmieci czy inne zanieczyszczenia, które mogą utrudniać dalsze prace oraz wzrost roślin. Przygotowanie terenu poprawia dostęp do gleby, co jest niezbędne do jej dalszej obróbki, takiej jak spulchnienie czy wzbogacenie w składniki pokarmowe. Przykładowo, w przypadku zakupu działki pod ogród, uporządkowanie terenu pozwala na lepsze zaplanowanie przestrzeni, co ułatwia rozmieszczenie roślin oraz nawodnienie. Dobre praktyki wskazują, że prawidłowe uporządkowanie terenu jest fundamentem, który pozwala na optymalne wykorzystanie zasobów gleby. Ponadto, stanowi podstawę do dalszych działań, jak np. wyrównywanie i pielęgnacja roślin, co jest istotne dla ich zdrowego wzrostu i rozwoju.

Pytanie 27

Ogród japoński o majestatycznym charakterze, w którym głównymi elementami były skała i woda, symbolizowane jako zagarnięty piasek lub żwir, służący do duchowego rozwoju, nosił nazwę ogrodu

A. kamiennym

B. zenistycznym

C. literackim

D. herbacianym

Ogród zenistyczny, znany również jako ogród japoński w stylu zen, jest przestrzenią zaprojektowaną z myślą o medytacji i duchowym doskonaleniu. W takich ogrodach kluczowym elementem są skały i woda, które symbolizują naturalne krajobrazy i są często przedstawiane w formie zagrabionego piasku lub żwiru, co nawiązuje do fal morskich czy górskich szczytów. Ogród zenistyczny łączy w sobie estetykę i filozofię, zachęcając odwiedzających do refleksji i wyciszenia umysłu. Przykładem zastosowania ogrodów zenistycznych mogą być japońskie klasztory, gdzie przestrzenie te są tworzone jako miejsca skupienia dla mnichów. W praktyce, projektowanie ogrodów zenistycznych opiera się na zasadzie prostoty, harmonii oraz równowagi, co jest zgodne z wielowiekową tradycją sztuki japońskiej. Dobrze zaprojektowany ogród zenistyczny może również stanowić inspirację do tworzenia podobnych przestrzeni w domach prywatnych, pomagając w poprawie jakości życia i wprowadzeniu elementów medytacji do codzienności.

Pytanie 28

W jakiej skali wykonuje się część graficzną miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego?

A. 1:200

B. 1:1000

C. 1:50

D. 1:100

Odpowiedź 1:1000 jest prawidłowa, ponieważ miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (MPZP) jest dokumentem, który ma na celu określenie zasad zagospodarowania terenu w skali lokalnej. W skali 1:1000 przedstawia się szczegóły dotyczące granic działek, układu komunikacyjnego oraz innych istotnych elementów przestrzennych. Taka skala jest praktyczna, gdyż umożliwia dostrzeganie szczegółów, które są kluczowe dla planowania przestrzennego, a jednocześnie nie jest zbyt mała, co mogłoby prowadzić do nadmiaru szczegółów, które byłyby trudne do zinterpretowania. W kontekście standardów, skala 1:1000 jest stosowana w wielu krajach, w tym w Polsce, zgodnie z zapisami w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Na przykład w miastach często używa się tej skali do opracowywania planów miejscowych, ponieważ pozwala ona na efektywne przedstawienie zabudowy oraz infrastruktury w kontekście otaczającego terenu. Oprócz tego, przy projektowaniu urbanistycznym ważne jest, aby plany były czytelne i zrozumiałe dla różnych interesariuszy, co skala 1:1000 w pełni zapewnia.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

Jaką roślinę dekoracyjną liściastą powinno się uwzględnić w koncepcji sezonowego kwietnika?

A. Cynię wytworną

B. Starzec popielny

C. Paciorecznik ogrodowy

D. Dalię ogrodową

Starzec popielny (Senecio cineraria), znany również jako cieniopęd, to roślina ozdobna charakteryzująca się atrakcyjnymi, srebrzystymi liśćmi, które nadają każdemu kwietnikowi elegancki wygląd. Jest to roślina, która doskonale nadaje się do projektów kwietników sezonowych, ponieważ jej liście są trwałe oraz dobrze komponują się z innymi roślinami. Starzec popielny preferuje dobrze przepuszczalne gleby i pełne nasłonecznienie, co czyni go idealnym wyborem do nasadzeń w miejscach o dużej ekspozycji słonecznej. Dodatkowo, roślina ta jest odporna na suszę, co jest istotnym atutem w przypadku kwietników, które mogą być narażone na zmienne warunki atmosferyczne. W praktyce ogrodniczej, starzec popielny często wykorzystywany jest w kompozycjach z innymi roślinami ozdobnymi, takimi jak pelargonie czy begonie, tworząc harmonijne połączenia kolorów i faktur. Ponadto, w kontekście standardów projektowania krajobrazu, roślina ta wpisuje się w zasady zrównoważonego rozwoju, gdyż nie wymaga intensywnej pielęgnacji ani dużej ilości wody, co jest korzystne dla środowiska.

Pytanie 32

Rośliny cebulowe oraz bulwiaste, które są polecane do tworzenia wiosennych dekoracji florystycznych to

A. krokus (Crocus sp.), śnieżyczka przebiśnieg (Galanthus nivalis)

B. mieczyk (Gladiolus sp.), kosaciec syberyjski (Iris sibirica)

C. zimowit jesienny (Colchicum autumnale), tulipan ogrodowy (Tulipa)

D. czosnek ozdobny (Allium sp.), lilia złotogłów (Lilium martagoń)

Krokus (Crocus sp.) oraz śnieżyczka przebiśnieg (Galanthus nivalis) to dwie rośliny cebulowe, które doskonale nadają się do tworzenia dekoracji florystycznych wczesną wiosną. Krokus, znany ze swojej różnorodności kolorystycznej, zaczyna kwitnienie już w lutym i marcu, co czyni go jednym z pierwszych zwiastunów wiosny. Rośliny te preferują słoneczne stanowiska oraz dobrze przepuszczalne gleby, co jest istotne dla ich zdrowego wzrostu i długotrwałego kwitnienia. Śnieżyczka przebiśnieg, z kolei, charakteryzuje się delikatnymi, białymi kwiatami, które również pojawiają się na początku wiosny. Jej umiejętność przetrwania w chłodniejszych warunkach czyni ją idealnym wyborem do wczesnowiosennych kompozycji. W kontekście praktycznych zastosowań, zarówno krokusy, jak i śnieżyczki można z powodzeniem wykorzystywać w aranżacjach ogrodowych, rabatach oraz w bukietach, dodając im świeżości i wiosennego uroku. Stosowanie tych roślin w dekoracjach florystycznych jest zgodne z zasadami zrównoważonego ogrodnictwa, ponieważ są one łatwe w uprawie i wymagają minimalnej pielęgnacji.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

Drzewa liściaste o odsłoniętym systemie korzeniowym należy sadzić jedynie

A. latem, w szczytowym okresie wegetacji

B. jesienią, zanim ich pędy zdrewnieją

C. późną wiosną, po zaobserwowaniu wyraźnych oznak wegetacji

D. wiosną, przed pojawieniem się pierwszych oznak wegetacji

Sadzenie drzew liściastych z odsłoniętym systemem korzeniowym w innych porach roku, takich jak jesień, lato czy późna wiosna, wiąże się z wieloma komplikacjami, które mogą negatywnie wpłynąć na przeżywalność i przyszły rozwój roślin. W przypadku jesieni, drzewka sadzone przed zimą mogą nie zdążyć się dobrze ukorzenić przed nadejściem mroźnych temperatur, co zwiększa ryzyko ich obumarcia. Korzenie, które nie zdobędą odpowiedniej stabilności, mogą być narażone na uszkodzenia w wyniku działania mrozu. Latem, kiedy rośliny są w pełni rozwoju wegetacyjnego, sadzenie może prowadzić do dużego stresu wodnego, gdyż rośliny muszą konkurować o wodę z innymi roślinami oraz walczyć z wysokimi temperaturami, co może skutkować ich osłabieniem. Późna wiosna nie jest również idealnym czasem, ponieważ nowe pędy mogą wymagać dużych nakładów energii, a sadzenie w tym okresie może zakłócać naturalny cykl wzrostu roślin. Błędem jest również zakładanie, że drzewka są odporne na stres związany z przeszczepem, niezależnie od pory roku. Właściwe sadzenie drzew liściastych wymaga uwzględnienia ich cykli biologicznych oraz lokalnych warunków klimatycznych, co podkreślają specjaliści w dziedzinie arborystyki i ogrodnictwa.

Pytanie 35

Jakie krzewy rekomenduje się do zakupu w celu utworzenia żywopłotów ochronnych?

A. Ligustry, tawuły, wierzby

B. Irgi, derenie, leszczyny

C. Jaśminowce, pęcherznice, lilaki

D. Berberysy, głogi, ogniki

Wybór roślin do tworzenia żywopłotów obronnych jest kluczowy dla zapewnienia bezpieczeństwa i prywatności. Irgi, derenie i leszczyny, które pojawiły się w jednej z odpowiedzi, nie są idealnymi opcjami do takich zastosowań. Irga (Cotoneaster) to krzew o stosunkowo łagodnych cechach, często wykorzystywana w nasadzeniach ozdobnych, ale nie dysponuje naturalnymi mechanizmami obronnymi, takimi jak kolce. Derena (Cornus) to z kolei roślina, która nadaje się do formowania żywopłotów, ale jej struktura nie zapewnia wystarczającego bezpieczeństwa. Leszczyna (Corylus) jest ceniona za jadalne orzechy, ale nie spełnia funkcji obronnej, ponieważ nie tworzy gęstego, kolczastego żywopłotu. Jaśminowce, pęcherznice i lilaki, choć piękne i aromatyczne, również nie są odpowiednie, ze względu na ich łagodny charakter i brak cech obronnych. Ligustry, tawuły i wierzby, natomiast, są roślinami, które mogą tworzyć gęste żywopłoty, ale nie mają one również cech obronnych, takich jak kolce. Wybierając rośliny do żywopłotów obronnych, kluczowe jest uwzględnienie ich cech morfologicznych oraz zdolności do odstraszania intruzów, co nie jest zapewnione przez ww. krzewy. Podczas planowania przestrzeni zielonej, warto kierować się zasadami ekologii oraz bezpieczeństwa, aby uzyskać optymalne efekty w zakresie ochrony posesji.

Pytanie 36

Tabela inwentaryzacji ogólnej drzewostanu powinna zawierać gatunki drzew oraz

A. pierśnice w metrach

B. wysokości drzew w metrach

C. informacje o stanie zdrowotnym drzew

D. wiek różnych gatunków drzew

Część tabelaryczna inwentaryzacji ogólnej drzewostanu powinna rzeczywiście zawierać uwagi na temat stanu zdrowotnego drzew, ponieważ jest to kluczowy element oceny jakości lasu i jego przyszłego zarządzania. Dokładna analiza stanu zdrowotnego drzew pozwala na identyfikację problemów, takich jak choroby, szkodniki czy uszkodzenia mechaniczne, co jest niezbędne do podejmowania odpowiednich działań ochronnych i konserwacyjnych. Przykładowo, w przypadku zauważenia objawów chorobotwórczych na drzewach, leśnicy mogą podjąć decyzję o ich wycince lub zastosowaniu środków ochrony roślin. Zgodnie z dobrymi praktykami leśnymi, regularne monitorowanie stanu zdrowotnego drzewostanu jest integralną częścią zarządzania zasobami leśnymi i ochrony bioróżnorodności.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

Jakie urządzenie wykorzystuje się do pionowania tyczek podczas tyczenia prostych na terenie?

A. węgielnica

B. taśma miernicza

C. podziałka liniowa

D. libella pudełkowa

Wybór innych narzędzi, takich jak taśmy miernicze, podziałki liniowe i węgielnice, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące ich funkcji i zastosowania. Taśma miernicza jest narzędziem przeznaczonym do pomiaru długości, jednak nie ma zdolności do precyzyjnego wyznaczania pionu. Użycie taśmy do tyczenia prostych może prowadzić do błędnych odczytów, gdyż nie określa ona ustawienia tyczki w przestrzeni, a jedynie jej długość. Podobnie, podziałka liniowa, chociaż przydatna w pomiarach liniowych, nie dostarcza informacji o pionowości. Stosowanie podziałki w tyczeniu prostych może być mylące, ponieważ nie uwzględnia orientacji tyczek względem poziomu. Węgielnica, z kolei, jest narzędziem do wyznaczania kątów prostych, a nie do pomiaru pionu. Choć może wydawać się użyteczna w kontekście ustawiania tyczek, nie dostarcza precyzyjnych informacji o ich pionowości, co jest kluczowe w tyczeniu. W rezultacie, użycie tych narzędzi zamiast libelli pudełkowej może prowadzić do znaczących błędów w pomiarach, co z kolei wpływa na jakość i dokładność realizacji projektów budowlanych i geodezyjnych. Ważne jest, aby w praktyce stosować odpowiednie narzędzia zgodnie z ich przeznaczeniem, aby uniknąć nieporozumień i zapewnić wysoką jakość wykonywanych prac.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Przestrzeń, której ściany są otwarte w około 50 procentach, powinna być zaliczana do

A. subiektywne

B. obiektywne

C. śladowe

D. konkretne

Odpowiedź "obiektywne" jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do wnętrza, którego ściany są otwarte w około 50 procentach. W terminologii architektonicznej i projektowej, obiektywność odnosi się do elementów, które mogą być mierzone, oceniane i analizowane na podstawie standardowych kryteriów. W tym przypadku, otwarte ściany mogą wpływać na parametry takie jak wentylacja, oświetlenie oraz akustyka, co można precyzyjnie zmierzyć i zweryfikować. W praktyce, obiektywne podejście jest kluczowe dla projektowania przestrzeni, ponieważ pozwala na precyzyjne określenie ich funkcji i efektywności. Przykładem zastosowania tego pojęcia mogą być nowoczesne biura, gdzie otwarte przestrzenie sprzyjają lepszemu przepływowi powietrza oraz zwiększają dostęp do naturalnego światła, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i dobrych praktyk projektowych. Obiektywne podejście w architekturze i projektowaniu wnętrz przyczynia się do stworzenia przestrzeni sprzyjających zdrowiu i dobrej kondycji użytkowników, co jest istotne w kontekście ergonomii i jakości środowiska pracy.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej