Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik weterynarii
  • Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
  • Data rozpoczęcia: 22 maja 2025 16:41
  • Data zakończenia: 22 maja 2025 17:07

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Skąd pobiera się próbki do analizy w kierunku BSE?

A. z pnia mózgu
B. z rogów Ammona
C. z rdzenia kręgowego
D. z istoty szarej kory mózgowej
Wybór odpowiedzi dotyczącej rogów Ammona, rdzenia kręgowego lub istoty szarej kory mózgowej wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące anatomii i funkcji układu nerwowego. Rogi Ammona są częścią hipokampa, a ich główną rolą jest uczestniczenie w procesach pamięci i uczenia się. Nie mają one jednak związku z badaniami nad BSE i nie są odpowiednie do pobierania próbek w tym kontekście. Rdzeń kręgowy, z kolei, jest odpowiedzialny za przewodzenie sygnałów nerwowych między mózgiem a resztą ciała, ale nie jest miejscem, gdzie występują charakterystyczne zmiany patologiczne związane z BSE. Istota szara kory mózgowej, choć istotna dla przetwarzania informacji i wyższych funkcji poznawczych, nie jest lokalizacją, w której można skutecznie wykrywać zmiany wynikające z obecności prionów. Typowym błędem jest zakładanie, że każda część mózgu może być równie przydatna w diagnostyce chorób neurodegeneracyjnych, podczas gdy w rzeczywistości tylko specyficzne struktury, takie jak pień mózgu, są odpowiednie do analizy w przypadku BSE. Zrozumienie różnic między tymi strukturami oraz ich rolą w patogenezie chorób prionowych jest kluczowe dla skutecznej diagnostyki i leczenia.
Pytanie 2

Brak witaminy E w organizmie zwierząt ma wpływ na zakłócenia

A. płodności
B. krzepliwości krwi
C. wzroku
D. mineralizacji kości
Niedobór witaminy E w organizmach zwierzęcych ma istotny wpływ na płodność, ponieważ witamina ta jest kluczowym antyoksydantem, który chroni komórki przed stresem oksydacyjnym. W kontekście reprodukcji, jej niedobór może prowadzić do obniżenia jakości jajników i nasienia, co wpływa na zdolności reprodukcyjne. Na przykład, badania wykazały, że u samic bydła mlecznego, suplementacja witaminy E zwiększała wskaźniki ciąż oraz poprawiała przeżywalność zarodków. Normy jakościowe dla pasz zwierzęcych, takie jak te opracowane przez European Feed Manufacturers' Federation, rekomendują odpowiednie dawki witaminy E w diecie, aby wspierać zdrowie reprodukcyjne zwierząt. Dlatego istotna jest regularna kontrola zawartości witamin w paszach i suplementacja w razie niedoborów, co jest kluczowe dla efektywności hodowli zwierząt i ich płodności.
Pytanie 3

Nadmiar witamin w ciele ludzkim nazywany jest

A. hiperwitaminozą
B. witaminozą
C. hipowitaminozą
D. awitaminozą
Hiperwitaminoza to stan, w którym w organizmie występuje nadmiar witamin, co może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. W szczególności dotyczy to witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, takich jak witamina A, D, E i K, które są magazynowane w organizmie i mogą kumulować się w niebezpiecznych ilościach. Na przykład, nadmiar witaminy A może prowadzić do toksyczności, objawiającej się bólami głowy, zawrotami głowy, a w skrajnych przypadkach do uszkodzenia wątroby. Z kolei nadmiar witaminy D może powodować hiperkalcemię, co skutkuje osłabieniem kości i problemami z nerkami. W praktyce, aby uniknąć hiperwitaminozy, ważne jest, aby stosować się do zaleceń dotyczących dawkowania suplementów diety oraz konsultować wszelkie zmiany w diecie z lekarzem lub dietetykiem. Warto również pamiętać, że różne grupy społeczne mogą mieć odmienne zapotrzebowanie na witaminy, co powinno być brane pod uwagę w planowaniu diety. Standardy żywieniowe, takie jak te opracowane przez FAO i WHO, dostarczają wskazówek dotyczących bezpiecznego spożycia witamin.
Pytanie 4

Oryginalne zaświadczenie potwierdzające wykonanie zabiegu sztucznego unasienniania krowy, która jest oceniana pod względem wydajności mlecznej, znajduje się

A. u podmiotu dostarczającego nasienie
B. u posiadacza zwierzęcia
C. u podmiotu realizującego zabieg
D. w Związku Hodowców i Producentów mleka
Oryginał zaświadczenia wykonania zabiegu sztucznego unasienniania krowy powinien znajdować się u posiadacza zwierzęcia, co jest zgodne z regulacjami prawnymi dotyczącymi hodowli bydła i sztucznego unasienniania. Takie zaświadczenie dokumentuje przeprowadzony zabieg oraz jego wyniki, co jest kluczowe dla dalszej oceny użytkowości mlecznej krowy. Posiadacz zwierzęcia jest odpowiedzialny za prowadzenie dokumentacji dotyczącej zdrowia i reprodukcji zwierząt, co jest istotne zarówno z perspektywy zarządzania stadem, jak i w przypadku ewentualnych kontroli weterynaryjnych. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy polega na zapewnieniu, że wszelkie dokumenty są dostępne w przypadku audytów lub inspekcji, co może wpływać na ocenę stanu zdrowia stada oraz jego wydajności. Warto również zaznaczyć, że prawidłowe przechowywanie takich dokumentów jest elementem dobrej praktyki hodowlanej, która pomaga uniknąć ewentualnych problemów związanych z niewłaściwym zarządzaniem informacjami.
Pytanie 5

Knury rasy białej powinny być wykorzystywane do hodowli, gdy osiągną wiek około 10 miesięcy oraz adekwatną masę ciała

A. 150-170 kg
B. 130-150 kg
C. 90-110 kg
D. 110-130 kg
Wybór masy ciała knurów ras białych na poziomie 110-130 kg, 90-110 kg lub 150-170 kg nie jest odpowiedni z perspektywy hodowlanej. Knury o masie 110-130 kg mogą być jeszcze w fazie rozwoju, co oznacza, że ich zdolności reprodukcyjne mogą być ograniczone. Zbyt wczesne użycie knurów do rozpłodu, zanim osiągną wystarczający etap rozwoju fizycznego, może prowadzić do problemów z jakością nasienia oraz niższą płodnością. Knury w tej masie ciała mogą również być bardziej podatne na stres, co negatywnie wpływa na ich wydajność rozmnażania. Z kolei odpowiedź dotycząca masy ciała 90-110 kg jest jeszcze bardziej nieadekwatna, ponieważ knury w tym przedziale wagowym zazwyczaj są wciąż młode i nieosiągające pełnej dojrzałości, co całkowicie wyklucza ich użycie do rozmnażania. Z drugiej strony, masa ciała 150-170 kg może wskazywać na nadwagę, co niesie ze sobą ryzyko zdrowotne, w tym choroby metaboliczne, które mogą negatywnie wpływać na zdolność do reprodukcji. Odpowiednia masa ciała jest kluczowa dla zapewnienia dobrego zdrowia i efektywności hodowlanej, dlatego należy przestrzegać zaleceń dotyczących optymalnej masy ciała knurów do rozpłodu.
Pytanie 6

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz dzienną dawkę mieszanki treściwej dla jednego tucznika.

Parametry 1 kg mieszanki:
Energia metaboliczna – 12,8 MJ
Białko ogólne – 14,8 %
Dzienne zapotrzebowanie tucznika na energię metaboliczną i białko ogólne:
Energia metaboliczna – 28,2 MJ
Białko ogólne – 325 g

A. 3,0 kg
B. 2,2 kg
C. 2,5 kg
D. 2,0 kg
Dobra robota, odpowiedź 2,2 kg jest jak najbardziej trafna. To wynika z dokładnych obliczeń dotyczących tego, ile energii i białka tuczniki potrzebują na co dzień. W hodowli naprawdę ważne jest, żeby dobrze dobrać paszę. Mieszanka powinna być odpowiednia do wieku, wagi i stanu zdrowia zwierzęcia, żeby pasza była efektywnie wykorzystywana i żeby tuczniki pięknie rosły. Standardy dotyczące żywienia są ustalane przez specjalistów od zootechniki i są dosyć precyzyjne. Ważne jest też, żeby wziąć pod uwagę jakość paszy, porę roku oraz warunki, w jakich zwierzęta żyją, bo to wszystko może wpływać na ich apetyt. Dobrze przemyślana dieta nie tylko pomoże w redukcji kosztów, ale także poprawi jakość mięsa, co jest kluczowe w naszej branży.
Pytanie 7

Obecny stan fizjologiczny zwierzęcia, który jest wpływany przez czynniki środowiskowe i oceniany pod względem jego użyteczności, to

A. kondycja
B. usposobienie
C. temperament
D. konstytucja
Usposobienie zwierzęcia zazwyczaj odnosi się do jego trwałych cech osobowościowych, które mogą wpływać na jego zachowanie, ale nie odzwierciedla aktualnego stanu fizjologicznego. Ta pomyłka może wynikać z mylenia cech psychologicznych z fizjologicznymi aspektami zdrowia zwierzęcia. Konstytucja, choć często używana w kontekście opisu budowy ciała zwierzęcia, jest bardziej związana z cechami genetycznymi i morfologicznymi niż ze stanem zdrowia, co czyni tę odpowiedź niewłaściwą w kontekście pytania. Natomiast temperament, podobnie jak usposobienie, odnosi się do wewnętrznych cech zwierzęcia, które wpływają na jego reakcję w różnych sytuacjach, ale nie jest tożsamy z jego fizjologiczną kondycją. Zwykle te pojęcia są mylone z kondycją, co prowadzi do nieprawidłowych ocen zdrowia i wydolności zwierzęcia. W praktyce, zrozumienie różnicy między tymi terminami jest kluczowe, ponieważ niewłaściwe podejście do oceny stanu zwierzęcia może prowadzić do niewłaściwych decyzji dotyczących jego opieki, treningu czy użytkowania, co w ostateczności może negatywnie wpłynąć na jego wydajność i zdrowie. Każde z tych pojęć ma swoje miejsce w ocenie zwierząt, ale tylko kondycja odnosi się bezpośrednio do ich aktualnego stanu fizjologicznego i zdolności użytkowej.
Pytanie 8

Oblicz potrzebną ilość kiszonki z kukurydzy dla 15 krów w czasie zimowego żywienia, które trwa 200 dni, zakładając, że dzienna porcja wynosi 25 kg?

A. 15 t
B. 25 t
C. 20 t
D. 75 t
Aby obliczyć zapotrzebowanie na kiszonkę z kukurydzy dla 15 krów na okres 200 dni, należy zastosować prostą formułę. Dzienna dawka dla jednej krowy wynosi 25 kg. Dla 15 krów, dzienne zapotrzebowanie wynosi 15 krów x 25 kg = 375 kg. Następnie mnożymy to przez liczbę dni żywienia: 375 kg x 200 dni = 75 000 kg, co przelicza się na 75 ton. Praktyczna wiedza z zakresu żywienia bydła wskazuje, że odpowiednie obliczenia są kluczowe dla zapewnienia zdrowia zwierząt, a także dla optymalizacji kosztów. Właściwa ilość paszy jest niezbędna do uzyskania dobrych wyników w produkcji mleka oraz jakości mięsa. W branży hodowlanej zaleca się regularne monitorowanie zapotrzebowania na pasze, aby dostosować strategie żywieniowe do zmieniających się warunków i potrzeb zwierząt. Takie działania zapewniają nie tylko oszczędności, ale także zdrowie oraz wydajność stada.
Pytanie 9

W ekologicznej hodowli bydła mięsnego nie rekomenduje się rasy

A. limousine
B. belgijska błękitno-biała
C. aberdeen angus
D. hereford
Rasa belgijska błękitno-biała raczej nie nadaje się do ekologicznego chowu bydła mięsnego i to z kilku powodów. Z jednej strony ma świetną wydajność mięsną, co jest super w chowie konwencjonalnym, ale w ekologii stawiamy na dobrostan zwierząt i różnorodność genetyczną. Dodatkowo, bydło tej rasy miewa problemy z rodzeniem, a to sprawia, że trzeba częściej interweniować weterynaryjnie, co jest sprzeczne z zasadami ekologicznego chowu. Tam chodzi o to, żeby jak najmniej ingerować w naturalne procesy. Dlatego polecałbym wybierać rasy takie jak Aberdeen Angus, Limousine czy Hereford. Te rasy są lepiej przystosowane do naszych warunków i mają lepszą zdolność do adaptacji. Poza tym, są bardziej odporne i mają lepsze wskaźniki dobrostanu. Warto też zwrócić uwagę na standardy ekologiczne, które mówią o zachowaniu bioróżnorodności i produkcji zgodnej z naturalnymi cyklami zwierząt.
Pytanie 10

Średni czas cyklu płciowego u loch wynosi

A. 28 dni
B. 17 dni
C. 21 dni
D. 25 dni
Odpowiedź 21 dni jest poprawna, ponieważ cykl płciowy loch, znany jako cykl rujowy, rzeczywiście trwa średnio 21 dni. Ten cykl składa się z kilku faz, w tym proestrus, estrus, metestrus i diestrus, z których każda odgrywa kluczową rolę w procesie reprodukcji. W fazie estrus, która trwa średnio 48-72 godziny, locha jest gotowa do zapłodnienia. Zrozumienie cyklu płciowego jest kluczowe dla hodowców świń, ponieważ pozwala na właściwe planowanie kryć i maksymalizację efektywności reprodukcji. Przykładowo, monitorując objawy rui, hodowcy mogą skuteczniej planować inseminację, co może prowadzić do lepszych wyników w produkcji świń. Warto również zauważyć, że czynniki zewnętrzne, takie jak stres, dieta czy warunki środowiskowe, mogą wpływać na regularność cyklu płciowego. Dobrą praktyką jest regularne obserwowanie samic oraz prowadzenie rejestrów ich cykli, co ułatwia zarządzanie stadem i poprawia wyniki produkcyjne.
Pytanie 11

Przygotowanie bilansu pasz wiąże się z

A. obliczaniem zapotrzebowania na pasze dla wszystkich zwierząt w gospodarstwie
B. porównaniem produkcji pasz z potrzebami na pasze dla zwierząt
C. porównaniem produkcji pasz objętościowych z zapotrzebowaniem na nie dla bydła
D. ustaleniem ilości pasz objętościowych wytworzonych w gospodarstwie
Wybór odpowiedzi, która ogranicza się do określenia ilości pasz objętościowych lub porównania tylko ich produkcji z zapotrzebowaniem na bydło, pomija kluczowe aspekty procesu bilansowania pasz. Bilans pasz to złożony mechanizm, który powinien obejmować różnorodne rodzaje pasz i różne kategorie zwierząt w gospodarstwie. Odpowiedzi sugerujące jedynie produkcję pasz objętościowych lub ograniczenie porównania do jednego gatunku zwierząt, jak bydło, prowadzą do uproszczeń, które mogą być mylące. W rzeczywistości, każde gospodarstwo rolne ma swoją specyfikę, dlatego konieczne jest uwzględnienie wszystkich rodzajów pasz oraz ich potrzeb w całym cyklu produkcyjnym. Koncentracja na jednym aspekcie, takim jak ilość pasz objętościowych, nie uwzględnia innych kluczowych elementów, takich jak pasze treściwe, które również mają istotny wpływ na bilans. Ponadto, obliczenie zapotrzebowania na pasze dla wszystkich zwierząt wymaga analizy ich indywidualnych potrzeb żywieniowych, a nie tylko szacunków opartych na dostępnych danych. W konsekwencji, uproszczone podejście do bilansowania może prowadzić do niewłaściwych decyzji, które wpływają na zdrowie zwierząt, efektywność produkcji oraz rentowność gospodarstwa. Dlatego ważne jest, aby przy sporządzaniu bilansu pasz stosować holistyczne podejście, które uwzględnia różnorodność gatunków, ich potrzeby oraz zmieniające się warunki rynkowe.
Pytanie 12

Pełnowartościowe białko powinno być złożone z odpowiednich ilości aminokwasów oraz w właściwych proporcjach

A. aminokwasy egzogenne
B. aminokwasy endogenne
C. nienasycone kwasy tłuszczowe
D. nasycone kwasy tłuszczowe
Aminokwasy endogenne to te, które organizm ludzki jest w stanie wytwarzać samodzielnie, co oznacza, że nie muszą być dostarczane z pożywieniem. Dlatego koncentrowanie się na nich w kontekście pełnowartościowego białka jest nieuzasadnione, ponieważ nie spełniają one kryteriów niezbędnych aminokwasów w diecie. Możliwe jest również mylenie pojęć związanych z kwasami tłuszczowymi. Nasycone i nienasycone kwasy tłuszczowe to klasyfikacje odnoszące się do rodzaju wiązań chemicznych w cząsteczkach tłuszczu, a nie mają bezpośredniego związku z białkami i aminokwasami. Nasycone kwasy tłuszczowe, występujące głównie w produktach pochodzenia zwierzęcego, mogą wpływać na zdrowie serca, podczas gdy nienasycone kwasy tłuszczowe, znajdujące się w olejach roślinnych, rybach czy orzechach, są uważane za korzystne dla zdrowia. Użytkownicy często mylą terminologię, co prowadzi do nieporozumień w zakresie zrozumienia, jakie składniki odżywcze są kluczowe dla prawidłowego odżywiania. Zrozumienie różnicy między aminokwasami egzogennymi a endogennymi oraz ich rolą w diecie jest kluczowe dla planowania zdrowego jadłospisu, a ignorowanie tych informacji może prowadzić do niedoborów pokarmowych oraz zaburzeń zdrowotnych. Właściwe zbilansowanie aminokwasów w diecie ma fundamentalne znaczenie dla utrzymania prawidłowej kondycji organizmu oraz wspierania procesów metabolicznych.
Pytanie 13

Krzyżowanie mające na celu zamianę genów jednej rasy genami innej rasy, które posiada pożądane cechy, nazywamy krzyżowaniem

A. wypierającym
B. przemiennym
C. towarowym
D. krewniaczym
Krzyżowanie towarowe, krewniacze i przemienne to takie pojęcia, które niby są związane z genetyką, ale nie mówią o tym, jak zastępować geny jednej rasy genami innej w celu osiągnięcia fajnych cech. Krzyżowanie towarowe w sumie chodzi o tworzenie hybryd, które mają lepsze cechy towarowe, ale niekoniecznie chodzi o usuwanie genów jednej rasy. Krzyżowanie krewniacze z kolei to łączenie osobników, które są sobie bliskie, co może prowadzić do utrwalenia niekorzystnych cech, zamiast ich eliminacji. A krzyżowanie przemienne to strategia, gdzie korzysta się z różnych ras w kolejnych pokoleniach, co nie do końca oznacza, że jeden gen wypiera drugi. To raczej jest mieszanie ras. Typowe błędy, jakie tu mogą wystąpić, to mylenie celów krzyżowania czy brak zrozumienia zasad dziedziczenia genów. W hodowli naprawdę ważne jest, żeby wiedzieć, jakie są różnice między tymi metodami, żeby móc stosować odpowiednie strategie i osiągać to, co chcemy.
Pytanie 14

Wole u kur stanowi element układu

A. wydalniczego
B. oddechowego
C. dokrewnego
D. trawiennego
Wole u kur jest częścią układu trawiennego, ponieważ pełni kluczową rolę w procesie trawienia pokarmu. Wole, jako rozszerzona część przełyku, gromadzi pokarm przed dalszym trawieniem. U kur, wole działa jako swoisty zbiornik, w którym pokarm może być przechowywany i nawilżany. Dzięki temu zwierzęta te mogą zjadać większe ilości pokarmu w krótkim czasie, a następnie stopniowo go przetwarzać. Przykładowo, po zjedzeniu ziarna, wole umożliwia jego przetrzymanie, co jest szczególnie istotne dla ptaków, które mogą nie mieć dostępu do pokarmu przez dłuższy czas. W praktyce oznacza to, że wole ułatwia ptakom przetrwanie w trudnych warunkach środowiskowych, co jest zgodne z zasadami dobrego stanu zdrowia i dobrego samopoczucia zwierząt. Znajomość funkcji wola jest kluczowa dla hodowców drobiu, którzy muszą monitorować dietę kur, aby zapewnić im odpowiednią ilość składników odżywczych niezbędnych do zdrowego wzrostu i rozwoju.
Pytanie 15

Gdzie występuje nerka gładka wielobrodawkowa?

A. u psa
B. u świni
C. u bydła
D. u konia
Wybór odpowiedzi niewłaściwych, takich jak bydło, pies czy koń, może wynikać z ogólnie panującej nieświadomości na temat różnorodności anatomicznej nerek u różnych gatunków. Nerkę gładką wielobrodawkową można spotkać tylko u świń, co jest ściśle związane z ich specyficznymi potrzebami metabolicznymi. U bydła oraz koni występują nerki o innej budowie, a mianowicie nerki łagodne o brodawkach, które przystosowane są do bardziej intensywnego metabolizmu białkowego. Pies, jako drapieżnik, ma jeszcze inną strukturę, która odzwierciedla jego dietę i sposób życia. Wybierając te nieprawidłowe odpowiedzi, można także wpaść w pułapkę myślową, polegającą na założeniu, że wszyscy przedstawiciele danego rzędu mają podobną budowę anatomiczną. Jednak każdy gatunek ewoluował w odpowiedzi na swoje środowisko i wymagania biologiczne, co skutkuje różnorodnością w budowie nerek. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla weterynarii i zrozumienia zdrowia zwierząt, a także dla efektywności w hodowli różnych gatunków zwierząt gospodarskich. Ignorowanie tych różnic prowadzi do błędnych wniosków i nieefektywnego zarządzania zdrowiem zwierząt.
Pytanie 16

Opis dotyczy selekcji

W hodowli bydła mlecznego selekcja ta pozwala na identyfikację dużej liczby najlepszych zwierząt w bardzo młodym wieku, pozwala na zastosowanie ostrzejszej selekcji, skrócenie odstępu między pokoleniami i prawie dwukrotnie większy postęp hodowlany.

A. genomowej.
B. naturalnej.
C. hodowlanej.
D. sztucznej.
Selekcja naturalna opiera się na procesach, które zachodzą w środowisku naturalnym, gdzie osobniki lepiej przystosowane do warunków środowiskowych mają większe szanse na przeżycie i rozmnażanie. Z tego powodu, choć selekcja naturalna odgrywa kluczową rolę w ewolucji gatunków, nie jest to podejście, które można bezpośrednio zastosować w hodowli, gdzie celem jest maksymalizacja wydajności i jakości produktów zwierzęcych. Selekcja sztuczna, z kolei, to proces, w którym człowiek świadomie wybiera osobniki do rozmnażania, kierując się określonymi cechami, jednak nie wykorzystuje ona zaawansowanych narzędzi genetycznych, które umożliwiłyby dokładną ocenę wartości hodowlanej na podstawie DNA. Istotnym błędem jest również mylenie selekcji genomowej z selekcją hodowlaną, która opiera się na tradycyjnych metodach oceny osobników, często prowadzących do suboptymalnych wyborów. Selekcja hodowlana, choć istotna, nie dostarcza tak precyzyjnych informacji o wartościach genetycznych jak selekcja genomowa, co może skutkować dłuższym czasem potrzebnym na osiągnięcie pożądanych efektów oraz mniejszym postępem w hodowli. Dlatego kluczowe jest rozróżnienie tych pojęć oraz zrozumienie, że selekcja genomowa, jako nowoczesna technologia, stanowi istotny krok naprzód w efektywności procesów hodowlanych.
Pytanie 17

Rasa owiec, z której pozyskuje się wełnę mieszaną charakteryzującą się typowo kożuchowym układem frakcji włosów, to

A. wrzosówka
B. merynos polski
C. suffolk
D. texel
Odpowiedzi takie jak suffolk, merynos polski i texel, choć są znane, nie są rasami, z których pozyskuje się wełnę o typowo kożuchowym układzie frakcji włosów. Suffolk to rasa, która jest w szczególności ceniona za mięso, a jej wełna nie odpowiada wymaganiom dotyczącym kożuchowego ułożenia. Merynos polski, znany z produkcji wełny o doskonałej jakości, również nie ma charakterystyki kożuchowej; jego wełna jest bardziej gładka i delikatna, co sprawia, że jest preferowana w odzieży wysokiej jakości, ale nie spełnia norm dla wełny kożuchowej. Texel, z kolei, jest rasą, która skupia się głównie na najlepszej jakości mięsa, a jego wełna ma tendencję do bycia krótką i grubą, nieodpowiednią do produkcji kożuchów. Często popełnianym błędem jest mylenie rasy owiec z ich zastosowaniem w produkcji wełny lub mięsa bez uwzględnienia specyficznych cech, które determinuje ich wartość w danym kontekście. Właściwe zrozumienie, która rasa owiec odpowiada za konkretne rodzaje produktów, jest kluczowe dla skutecznej hodowli i przetwórstwa.
Pytanie 18

Sprzedaż zwierząt powinna być rozważona w sytuacji, gdy bilans pasz jest

A. zrównoważony
B. dodatni
C. zerowy
D. ujemny
Decyzja o sprzedaży zwierząt w sytuacji bilansu pasz ujemnego to kluczowy element zarządzania hodowlą zwierząt. Bilans pasz ujemny oznacza, że ilość dostępnych pasz jest niewystarczająca w stosunku do potrzeb zwierząt, co może prowadzić do niedożywienia, a w konsekwencji do obniżenia wydajności produkcyjnej i zdrowotnej stada. W praktyce, hodowcy powinni regularnie monitorować zasoby paszowe oraz ich zużycie, co pozwala na podjęcie odpowiednich działań w momencie, gdy bilans staje się negatywny. Na przykład, jeżeli zauważymy, że stado wykazuje objawy niedożywienia, takie jak spadek masy ciała lub obniżona wydajność mleczna, powinniśmy rozważyć sprzedaż części zwierząt, aby dostosować ich liczbę do dostępnych zasobów. W branży hodowlanej stosuje się również różne techniki zarządzania paszami, takie jak planowanie sezonowe, które mogą pomóc w unikaniu sytuacji kryzysowych. Warto także zaznaczyć, że podjęcie decyzji o sprzedaży zwierząt w przypadku bilansu ujemnego jest zgodne z zasadami dobrego zarządzania hodowlą, których celem jest utrzymanie dobrostanu zwierząt oraz efektywności produkcji.
Pytanie 19

Gdzie zaczyna się mały krwiobieg?

A. w lewej komorze
B. w prawym przedsionku
C. w prawej komorze
D. w lewym przedsionku
Odpowiedzi wskazujące na lewy przedsionek, lewą komorę czy prawy przedsionek nie są poprawne, ponieważ w małym krwiobiegu to właśnie prawa komora jest kluczowym punktem startowym. Lewy przedsionek i lewa komora są częścią dużego krwiobiegu, który zajmuje się rozprowadzaniem utlenowanej krwi po całym organizmie. Typowym błędem myślowym jest mylenie ról poszczególnych komór serca. Często ludzie uważają, że wszystkie krążenia (małe i duże) zaczynają się od lewej strony serca, co nie jest zgodne z rzeczywistością. Prawy przedsionek natomiast pełni funkcję zbiornika dla krwi odtlenowanej, która wpływa do serca z organizmu. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że mały krwiobieg ma odrębne miejsce rozpoczęcia i zakończenia, które różni się od dużego krwiobiegu. Ustanowienie jasnego zrozumienia obydwu krwiobiegów jest kluczowe w kontekście chorób serca i płuc, gdzie złożoność tych układów wymaga szczegółowej analizy ich funkcjonowania.
Pytanie 20

W mieszance stosowanej do żywienia prosiąt zawartość zakwaszacza wynosi 0,5%. Ile kilogramów zakwaszacza powinno się dodać do przygotowania 1 tony tej mieszanki?

A. 20 kg
B. 10 kg
C. 50 kg
D. 5 kg
Odpowiedzi 10 kg, 50 kg oraz 20 kg wynikają z błędnych interpretacji procentowych wartości zakwaszacza w mieszance. W przypadku podania 10 kg, mogło to wynikać z pomyłki w pomnożeniu udziału procentowego przez masę mieszanki. Niepoprawne obliczenie procentu z masy 1000 kg prowadzi do nadmiernej ilości zakwaszacza, co może negatywnie wpłynąć na zdrowie prosiąt. Typowe błędy myślowe, które mogą przyczynić się do takich niepoprawnych odpowiedzi, obejmują pomylenie procentu z innej skali, jaką często stosuje się w innych kontekstach, lub ignorowanie dokładnych zasad obliczeń matematycznych. Ponadto, 50 kg i 20 kg to tak duże wartości, że ich zastosowanie mogłoby prowadzić do poważnych zaburzeń równowagi mikroflory jelitowej, co negatywnie wpłynęło by na zdrowie prosiąt. Stosowanie odpowiednich dawek zakwaszaczy zgodnie z zaleceniami producentów oraz normami żywieniowymi jest kluczowe, aby uniknąć problemów zdrowotnych, które mogą wynikać z nadmiaru substancji aktywnych w diecie. Właściwe dozowanie jest fundamentalne w kontekście zarządzania dietą zwierząt i ich rozwoju.
Pytanie 21

Wybierz rasę kóz odpowiednią do hodowli mięsnej?

A. Saaneńska
B. Burska
C. Alpejska
D. Kaszmirska
Burska koza jest jedną z najlepszych ras do użytkowania mięsnego, ze względu na swoje walory produkcyjne oraz wysoką jakość mięsa. Rasa ta charakteryzuje się dużą masą ciała, co wpływa na wydajność rzeźną. Burskie kozy osiągają wagę do 90 kg, a ich mięso jest cenione za delikatność i intensywny smak. W hodowli zwraca się uwagę na ich odporność na choroby oraz zdolność do adaptacji w różnych warunkach klimatycznych. Dodatkowo, burskie kozy są stosunkowo łatwe w utrzymaniu, co sprawia, że są popularne wśród rolników zajmujących się produkcją mięsa. Dobre praktyki związane z ich hodowlą obejmują odpowiednią dietę bogatą w białko oraz regularne kontrole weterynaryjne, co przekłada się na zdrowie zwierząt oraz jakość uzyskiwanego mięsa. Hodowcy, którzy decydują się na Burskie kozy, powinni również brać pod uwagę aspekty etyczne związane z dobrostanem zwierząt, co w dłuższej perspektywie przyczynia się do zrównoważonego rozwoju produkcji mięsnej.
Pytanie 22

Aby ułatwić proces zakiszania pasz, dodaje się

A. przeciwutleniacze
B. inokulanty
C. detoksykanty
D. prebiotyki
Prebiotyki to substancje, które wspierają rozwój pożytecznych bakterii w jelitach, ale nie mają one bezpośredniego zastosowania w procesie zakiszania pasz. Ich obecność w paszy ma na celu głównie poprawę zdrowia układu pokarmowego zwierząt i nie wpływa na jakość fermentacji paszy. Detoksykanty, z kolei, są używane do neutralizowania toksycznych substancji w paszach, co również nie ma związku z procesem zakiszania. Chociaż mogą poprawić bezpieczeństwo paszy, nie przyczyniają się do efektywności fermentacji. Przeciwutleniacze mają na celu zapobieganie utlenianiu składników odżywczych w paszy, co jest ważne, ale również nie zwiększa jakości kiszonki. Osoby wybierające te odpowiedzi mogą myśleć, że każde z tych dodatków poprawia jakość paszy w kontekście przechowywania, co jednak prowadzi do mylnych wniosków. W rzeczywistości, kluczem do skutecznego zakiszania jest stymulacja pożądanych mikroorganizmów, co zapewniają jedynie inokulanty. W związku z tym, organizacje zajmujące się żywieniem zwierząt oraz badania naukowe jednoznacznie wskazują na konieczność używania inokulantów w procesie kiszenia, aby uzyskać optymalne efekty.
Pytanie 23

Zjawisko heterozji (wzrost wydajności mieszańców) jest wynikiem krzyżowania

A. uszlachetniającego
B. wypierającego
C. w czystości rasy
D. towarowego
Zjawisko heterozji nie jest efektem krzyżowania w czystości rasy, ponieważ takie podejście opiera się na reprodukcji osobników o identycznym materiale genetycznym, co prowadzi do utrzymania cech rodzicielskich, ale nie sprzyja wytwarzaniu nowych, korzystnych właściwości. Krzyżowanie w czystości rasy ma na celu stabilizację pożądanych cech, jednak nie sprzyja to powstawaniu heterozji, gdyż ogranicza różnorodność genetyczną. Uszlachetniające krzyżowanie może prowadzić do poprawy cech, ale w praktyce nie zawsze jest to tożsame z uzyskiwaniem heterozji, gdyż często dotyczy ono poprawy tylko jednego aspektu fenotypu, a nie synergii wszystkich pozytywnych cech. Z kolei krzyżowanie wypierające, które polega na zastępowaniu oryginalnych genotypów lepszymi, ma niewiele wspólnego z heterozją, ponieważ nie bazuje na tworzeniu nowych kombinacji genetycznych. Przyczyny błędnych koncepcji często tkwią w niezrozumieniu, że heterozja wymaga różnorodności genetycznej i łączenia cech różnych linii, co jest kluczowe dla uzyskania synergicznych efektów w hodowli.
Pytanie 24

Który organ nadzoruje, czy gospodarstwo realizuje produkcję zwierzęcą zgodnie ze Zwykłą Dobrą Praktyką Rolniczą?

A. Inspekcja Weterynaryjna
B. Departament Ochrony Środowiska
C. Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
D. Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (ARiMR) jest kluczowym organem odpowiedzialnym za kontrolę przestrzegania Zwykłej Dobrej Praktyki Rolniczej w gospodarstwach zajmujących się produkcją zwierzęcą. Jej zadania obejmują monitorowanie przestrzegania przepisów dotyczących dobrostanu zwierząt, ochrony środowiska oraz jakości produktów rolnych. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest konieczność prowadzenia dokumentacji dotyczącej zdrowia zwierząt, co ARiMR weryfikuje podczas kontroli. Zwykła Dobra Praktyka Rolnicza to zbiór zasad, które mają na celu zapewnienie efektywnej produkcji przy jednoczesnej ochronie środowiska i dobrostanu zwierząt. ARiMR wykorzystuje te standardy w swojej działalności, co pozwala na promowanie zrównoważonego rozwoju w rolnictwie. Wiedza na temat roli ARiMR jest istotna dla każdego rolnika, ponieważ pozwala na odpowiednie przygotowanie się do kontroli i wdrożenie najlepszych praktyk w gospodarstwie, co przekłada się na jakość produktów i zgodność z obowiązującymi przepisami.
Pytanie 25

Selekcja zwierząt do hodowli, które posiadają pożądane cechy, przeprowadzona na podstawie oceny ich wartości użytkowej, to

A. brakowanie
B. heterozja
C. eksterier
D. selekcja
Selekcja to proces, który polega na wybieraniu osobników do rozrodu, które wykazują pożądane cechy w obrębie danej rasy lub gatunku. W kontekście hodowli zwierząt, selekcja opiera się na ocenie wartości użytkowej, co oznacza, że hodowcy podejmują decyzje na podstawie konkretnych kryteriów, takich jak wydajność produkcyjna, odporność na choroby, temperament czy cechy fizyczne. Dobrym przykładem jest hodowla bydła mlecznego, gdzie selekcjonuje się osobniki o wysokiej wydajności mlecznej, co ma na celu poprawę całej stada. W praktyce selekcja może przybierać różne formy, takie jak selekcja fenotypowa, genotypowa, czy molekularna, a jej celem jest maksymalizacja wartości genetycznej populacji. Standardy w hodowli zwierząt często zalecają stosowanie programów selekcyjnych, które uwzględniają zarówno aspekty genetyczne, jak i środowiskowe, aby zapewnić długoterminowy rozwój i zrównoważony postęp genetyczny.
Pytanie 26

Do jakiej czynności stosuje się tarnik?

A. sierści
B. kopyt
C. wymienia
D. skóry
Tarnik to super narzędzie, które pomaga dbać o kopyta koni. Jego główną rolą jest pozbycie się nadmiaru rogu, co jest ważne dla zdrowia konika. Jak często go używać? Najlepiej co 4-6 tygodni, ale to zależy od tego, jak dużo koń pracuje i w jakich warunkach żyje. Regularne korzystanie z tarnika zapobiega różnym problemom, takim jak rogowacenie kopyt czy infekcje, które mogą doprowadzić do kulawizny, a tego przecież wszyscy chcemy uniknąć. Warto też mieć pojęcie o anatomii kopyta, bo to pomoże nam nie uszkodzić delikatnych struktur. Można też poszerzyć swoją wiedzę o to, jak dobierać odpowiednie narzędzia czy techniki strugania, co na pewno przyda się każdemu, kto zajmuje się końmi.
Pytanie 27

Mocznika dodatek do dawki paszowej może być wykorzystywany w żywieniu

A. koni
B. indyków
C. bydła
D. świń
Stosowanie mocznika w żywieniu świń, indyków czy koni jest niewłaściwe i może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. Świnie mają inną fizjologię trawienia białka i nie są w stanie efektywnie wykorzystać mocznika jako źródła azotu. Ich dieta powinna być oparta na pełnowartościowych białkach, takich jak soja czy śruty rzepakowe, które dostarczają aminokwasów niezbędnych do prawidłowego wzrostu i rozwoju. W przypadku indyków, podobnie jak u świń, dodatek mocznika może prowadzić do zaburzeń metabolicznych oraz obniżenia jakości mięsa. Koni z kolei, będących zwierzętami roślinożernymi, nie są przystosowane do trawienia mocznika, a jego podawanie może skutkować kolką lub innymi problemami trawiennymi. Dobrą praktyką jest unikanie wprowadzania do diety tych zwierząt substancji, które nie są zgodne z ich naturalnym sposobem odżywiania. Kluczowe jest, aby zapewnić im odpowiednie proporcje składników odżywczych, dostosowane do ich potrzeb, bowiem nieprawidłowe żywienie może prowadzić do obniżenia wydajności produkcji oraz wzrostu ryzyka chorób.
Pytanie 28

Która rasa kur jest najbardziej odpowiednia do ekologicznego chowu w Polsce?

A. New Hampshire
B. Plymouth Rock
C. Dominant White Cornish
D. Zielononóżka kuropatwiana
Wybór innych ras kur do chowu ekologicznego może prowadzić do nieefektywności oraz naruszenia zasad ekologicznego rolnictwa. Plymouth Rock, choć popularna, nie jest optymalną rasą do ekologicznych warunków, ponieważ nie posiada zdolności do efektywnego poszukiwania pokarmu na wolnym wybiegu, co jest kluczowe dla zrównoważonego rozwoju w tym systemie. Dodatkowo, ta rasa często wymaga większej troski o zdrowie i odżywianie, co zwiększa koszty eksploatacji. Rasa New Hampshire, choć uznawana za dobrą dla produkcji jaj, nie jest dobrze przystosowana do warunków wolnowybiegowych, co neguje zalety chowu ekologicznego. Dominant White Cornish, z kolei, jest głównie hodowana dla mięsa, a nie produktów jajowych, co w przypadku chowu ekologicznego jest istotnym ograniczeniem. Wybierając nieodpowiednie rasy, hodowcy mogą nie tylko stracić korzyści związane z ekologicznym rolnictwem, ale także narazić się na trudności w spełnieniu standardów jakości oraz dobrostanu zwierząt, co jest kluczowe w branży ekologicznej. W efekcie, niepoprawny wybór rasy może prowadzić do obniżenia rentowności gospodarstwa oraz jego negatywnego wizerunku na rynku ekologicznym.
Pytanie 29

Właściciel samicy otrzymuje dokument potwierdzający przeprowadzenie zabiegu sztucznego unasiennienia w postaci

A. dowolnej kopii
B. II kopii
C. I kopii
D. oryginału
Odpowiedź, że posiadacz samicy otrzymuje zaświadczenie o wykonaniu zabiegu sztucznego unasiennienia w formie oryginału, jest prawidłowa. W procesie sztucznego unasienniania dokumentacja jest kluczowa, ponieważ pozwala na potwierdzenie przeprowadzenia zabiegu oraz jego zgodności z normami weterynaryjnymi. Oryginał zaświadczenia jest niezbędny, aby móc udokumentować legalność oraz jakość przeprowadzonego zabiegu, co jest istotne zarówno z punktu widzenia właściciela zwierzęcia, jak i organów kontrolnych. W praktyce, oryginalne zaświadczenie może być również wymagane w przypadku ubiegania się o dopłaty lub wsparcie finansowe związane z hodowlą zwierząt. Ponadto, standardy weterynaryjne w wielu krajach nakładają obowiązek posiadania oryginału dokumentacji dla celów inspekcji oraz monitorowania zdrowia zwierząt.
Pytanie 30

Prosięta można odsadzać dopiero po upływie minimum

A. 28 dni od narodzin
B. 35 dni od narodzin
C. 21 dni od narodzin
D. 42 dni od narodzin
Odpowiedzi sugerujące wcześniejsze odsadzenie prosiąt, takie jak 21, 35 czy 42 dni, mogą opierać się na błędnych założeniach dotyczących potrzeb rozwojowych młodych zwierząt. W przypadku odsadzenia w 21 dniu prosięta nie zdobędą wystarczającej ilości przeciwciał i składników odżywczych, które są kluczowe w pierwszych tygodniach życia. Wiele badań wskazuje, że młode zwierzęta potrzebują co najmniej 28 dni, aby ich układ pokarmowy oraz system odpornościowy mogły w pełni dojrzeć. Odsadzanie w 35 lub 42 dniu, chociaż może wydawać się korzystne w niektórych przypadkach, nie jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi dobrostanu, które promują efektywne i zdrowe odchowanie prosiąt. Wczesne odsadzenie może prowadzić do stresu, co z kolei może wpływać na ich rozwój emocjonalny i fizyczny. Ważne jest, aby właściciele gospodarstw hodowlanych byli świadomi tych informacji i stosowali się do wytycznych, aby uniknąć typowych błędów w hodowli, które mogą negatywnie wpłynąć na zdrowie i dobrostan zwierząt. Rekomendacje te są oparte na szerokiej literaturze naukowej oraz praktykach stosowanych w nowoczesnej hodowli zwierząt.
Pytanie 31

Czubki kopyt są skierowane do wewnątrz, co powoduje, że zewnętrzne ścianki kopyt znoszą większy ciężar niż te wewnętrzne, i to pod ostrzejszym kątem. Czasami tylko jedna noga może ujawniać tę deformację. Konie przy takiej postawie często w ruchu bilardują. Taki układ występuje często w przypadku tylnych nóg o kształcie krowim.

A. zgodna
B. krowia
C. szpotawa
D. poprawna
Wybór odpowiedzi "prawidłowa" może wynikać z nieporozumienia dotyczącego biomechaniki kończyn konia. Prawidłowa postawa nóg powinna zapewniać równomierne obciążenie wszystkich części kopyta oraz stawów, co jest kluczowe dla zdrowia i sprawności konia. W przypadku postawy szpotawą, obciążenie jest nierównomierne, co prowadzi do nieprawidłowego rozkładu sił działających na koń. Z kolei odpowiedzi "zbieżna" oraz "krowia" odnoszą się do innych typów ustawienia nóg. Postawa zbieżna charakteryzuje się tym, że kończyny przednie zbliżają się do siebie w ruchu, co nie jest zgodne z opisanym przypadkiem. Z kolei postawa krowia, w której nogi tylnie ustawione są szerzej, również różni się od opisanego fenomenu. Błędne przypisanie tych terminów do sytuacji opisanej w pytaniu może wynikać z mylnych przekonań o ich definicjach. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w pracy ze zwierzętami, ponieważ może mieć znaczący wpływ na ich kondycję zdrowotną oraz możliwości treningowe. Dlatego ważne jest, aby osoby pracujące z końmi miały solidną wiedzę na temat anatomii i biomechaniki, aby skutecznie diagnozować i korygować postawy kończyn.
Pytanie 32

Opuchlizna powiek, niestabilność zadu, osłabienie, brak łaknienia, leżenie, obniżona temperatura ciała. Choroba ta zazwyczaj dotyczy odsadzonych prosiąt i warchlaków. Co może wskazywać na tę chorobę?

A. nosoryjowej
B. smołowej
C. cementowej
D. obrzękowej
Odpowiedź obrzękowa jest poprawna, ponieważ opisane objawy kliniczne, takie jak obrzęk powiek, chwiejność zadu, osłabienie, brak apetytu, pokładanie się oraz spadek temperatury ciała, wskazują na obrzęk, który jest typowy dla chorób zapalnych i infekcyjnych. Choroba obrzękowa, często związana z wirusami lub bakteriami, dotyka głównie młodych zwierząt, a zwłaszcza prosiąt i warchlaków, co odpowiada charakterystyce przedstawionej w pytaniu. Objawy te mogą prowadzić do znacznego osłabienia organizmu, a w przypadku nieleczonym do poważnych komplikacji, w tym śmierci. W praktyce weterynaryjnej kluczowe jest wczesne rozpoznanie choroby, co pozwala na wdrożenie odpowiednich działań profilaktycznych oraz terapeutycznych. Warto również zwrócić uwagę na aspekty bioasekuracji oraz odpowiednie żywienie, które mogą pomóc w zapobieganiu wystąpieniu takich chorób. Standardy hodowlane zalecają monitorowanie stanu zdrowia zwierząt oraz regularne konsultacje z lekarzem weterynarii, co jest niezbędne dla utrzymania zdrowia stada.
Pytanie 33

Przy użyciu skalera przeprowadza się u psów procedurę

A. przycinania pazurów
B. usuwania kamienia nazębnego
C. usuwania martwych włosów
D. kontroli stanu uszu
Zabieg usuwania kamienia nazębnego u psów za pomocą skalera jest kluczowym elementem dbałości o zdrowie jamy ustnej czworonogów. Kamień nazębny, powstający w wyniku osadzania się płytki nazębnej, może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak choroby dziąseł, infekcje oraz utrata zębów. Skaler, zarówno ultradźwiękowy, jak i mechaniczny, jest stosowany do skutecznego usuwania twardych osadów, co jest ważne dla zapobiegania stanom zapalnym. Regularne czyszczenie zębów psów powinno być częścią rutynowej opieki weterynaryjnej, a zalecane jest, aby odbywało się to przynajmniej raz w roku. Przykładowo, w praktyce weterynaryjnej, lekarze często łączą zabieg skalingu z profesjonalnym czyszczeniem zębów, co zwiększa skuteczność terapii i poprawia ogólny stan zdrowia psa. Właściwa higiena jamy ustnej wpływa nie tylko na zdrowie zębów, ale również na ogólne samopoczucie zwierzęcia, dlatego warto podchodzić do tego tematu z należytą uwagą.
Pytanie 34

Dysponujemy kosiarką, prasą zwijającą oraz owijarką do bel folią. Słoneczne warunki atmosferyczne prognozowane są jedynie na następne dwa dni od momentu koszenia trawy. Biorąc pod uwagę te czynniki, trawę powinno się zabezpieczyć w formie

A. sianokiszonki
B. kiszonki
C. suszenia
D. siana
Odpowiedzi jak susz, kiszonka i siano to raczej nie najlepsze pomysły, jeśli mówimy o konserwacji trawy w sytuacji, gdy prognoza mówi o dwóch słonecznych dniach. Susz to metoda, która po prostu wysusza trawę do niskiej wilgotności, a to może oznaczać, że stracimy większość składników odżywczych, zwłaszcza przy zmieniającej się pogodzie. Jak trawa za mocno się wysuszy, to nie tylko stracimy te składniki, ale także pasza stanie się mniej kusząca dla zwierząt. Kiszonka, podobnie jak sianokiszonka, potrzebuje dłuższego czasu na fermentację, co nie ma sensu przy prognozowanych dwóch słonecznych dniach. Trawa musi być zbierana w odpowiednim momencie i przechowywana w dobrych warunkach, w przeciwnym razie fermentacja nie zadziała. Co do siana, to jest popularne, ale też łatwo traci wartość odżywczą, zwłaszcza gdy nie jest dobrze przechowywane. A jeszcze, siano wymaga dłuższego czasu na wysuszenie, co w kontekście krótkoterminowych prognoz nie jest najlepszym rozwiązaniem. Wybór metody przechowywania paszy powinien być przemyślany i oparty na analizie warunków pogodowych, żeby uniknąć typowych błędów przy zbiorze i przechowywaniu.
Pytanie 35

Korzenie buraków, które mają być używane do karmienia bydła, powinny być

A. oczyszczone i całe.
B. oczyszczone.
C. oczyszczone i pokrojone.
D. pokrojone.
Odpowiedź "oczyszczone i rozdrobnione" jest prawidłowa, ponieważ przygotowanie korzeni buraków do skarmiania bydła powinno obejmować zarówno oczyszczenie, jak i rozdrobnienie. Oczyszczenie buraków jest kluczowe, aby usunąć zanieczyszczenia, takie jak gleba, kamienie czy resztki roślinne, które mogą być szkodliwe dla zdrowia zwierząt. Rozdrobnienie buraków zwiększa ich dostępność dla bydła, ułatwiając trawienie i przyswajanie składników odżywczych. W praktyce, buraki mogą być poddawane procesowi szatkowania lub mielenia, co nie tylko poprawia ich strawność, ale również może zwiększyć smakowitość paszy. Standardy dotyczące skarmiania bydła zalecają, aby pasze były przygotowane w sposób zapewniający ich bezpieczeństwo i wysoką jakość. W przypadku buraków, ich właściwe przygotowanie jest kluczowe dla optymalizacji procesu żywienia i maksymalizacji wydajności zwierząt.
Pytanie 36

Jakie jest proporcjonalne odniesienie powierzchni okien do powierzchni podłogi, jeśli powierzchnia okien wynosi 20 m2, a powierzchnia podłogi 240 m2?

A. 1:24
B. 1:12
C. 1:20
D. 1:10
Wybór innych odpowiedzi może wynikać z błędnych założeń dotyczących obliczania stosunku powierzchni. Często pojawia się nieporozumienie dotyczące sposobu przeliczania wartości. Niektórzy mogą pomylić się w obliczeniach, zakładając, że wystarczy porównać liczby bezpośrednio, co prowadzi do niepoprawnych wniosków. Na przykład, wybór 1:10 mógłby wynikać z błędnego założenia, że 20 m² to 10% z 240 m², co jest nieprawdziwe. Takie obliczenia ignorują matematyczne zasady proporcji, które wymagają pełnego podziału wartości. Podobnie, wybór 1:24 może sugerować, że powierzchnia okien jest znacznie mniejsza niż rzeczywistość, co jest mylne. W rzeczywistości 20 m² to zaledwie 1/12 powierzchni podłogi, a nie 1/24, co prowadzi do wyolbrzymienia rzeczywistych wymagań. Ważne jest zrozumienie, że takie pomyłki mogą wynikać z nieuwagi przy wykonywaniu obliczeń lub z braku znajomości standardów dotyczących projektowania budynków, które jasno określają wymagania dotyczące stosunku powierzchni okien do podłogi w kontekście zapewnienia odpowiednich warunków oświetleniowych i wentylacyjnych.
Pytanie 37

Ile kilogramów preparatu zakwaszającego należy użyć do sporządzenia 500 kg mieszanki pełnoporcjowej dla warchlaków?

Preparat zakwaszający
Dawkowanie na 1 tonę paszy:
- prosięta, warchlaki: 2 kg
- lochy, tuczniki, knury: 1,5 kg

A. 5,0 kg
B. 1,0 kg
C. 3,0 kg
D. 0,5 kg
Wybór niewłaściwej ilości preparatu zakwaszającego może wynikać z błędnego zrozumienia zasad przeliczania dawek. Na przykład, odpowiedź 0,5 kg może sugerować, że użytkownik nie dostrzega związku między jednostkami i że 500 kg to znacznie mniej niż 1 tona, co zaburza logiczne myślenie o zapotrzebowaniu na preparat. Przyjęcie, że 2 kg na tonę oznacza, że wystarczy tylko połowa tej wartości, można uznać za poprawne, ale dalsze zmniejszanie dawki do 0,5 kg jest wynikiem mylnego przekonania, że potrzeba jeszcze mniej, co jest niezgodne z rzeczywistymi standardami dawkowania. Z kolei odpowiedź 3 kg i 5 kg sugeruje, że użytkownik przyjął nadmiarowe dawki, co może wynikać z błędnego przekonania, że większe ilości preparatu przyniosą lepsze efekty, co jest nieprawidłowe, ponieważ nie tylko marnuje to surowce, ale może również prowadzić do problemów zdrowotnych zwierząt. Prawidłowe dawkowanie to klucz do zapewnienia zdrowia i dobrego wzrostu warchlaków, a zrozumienie tych zasad ma fundamentalne znaczenie w codziennej praktyce hodowlanej.
Pytanie 38

Jak długo po zauważeniu początkowych symptomów rui powinno się przeprowadzić zabieg sztucznego unasienniania u krowy?

A. Od 6 do 10 godzin
B. Od 12 do 18 godzin
C. Od 18 do 24 godzin
D. Od 10 do 12 godzin
Wybór odpowiedzi, który sugeruje dokonanie zabiegu w czasie krótszym lub dłuższym niż 12-18 godzin, może prowadzić do nieefektywności w procesie inseminacji. Odpowiedzi takie, jak 'Od 10 do 12 godzin' lub 'Od 6 do 10 godzin', są mylące, ponieważ sugerują wykonanie zabiegu zbyt wcześnie. W przypadku wcześniejszej inseminacji istnieje ryzyko, że komórka jajowa jeszcze nie dojrzała i nie dojdzie do zapłodnienia. Z kolei odpowiedzi wskazujące na czas po 18 godzinach mogą prowadzić do sytuacji, w której komórka jajowa już obumiera, co również uniemożliwi zapłodnienie. Niezrozumienie tego krytycznego okna czasowego może skutkować niższą wydajnością reprodukcyjną w stadzie. W praktyce hodowcy powinni regularnie monitorować rui i stosować metody, takie jak obserwacja zachowań zwierząt, co pozwoli na bardziej precyzyjne określenie momentu inseminacji. Kluczem do sukcesu w reprodukcji bydła jest więc dokładne rozumienie cyklu rujowego i dostosowanie działań do jego przebiegu, co jest zgodne z zaleceniami światowych organizacji zajmujących się hodowlą zwierząt.
Pytanie 39

Mieszanki paszowe w pełnej formie są głównie używane w karmieniu

A. królików i norek
B. kóz i owiec
C. świn i drobiu
D. koni i bydła
Pełnoporcjowe mieszanki paszowe są kluczowym elementem w żywieniu świń i drobiu, ponieważ zapewniają im zbilansowaną dietę, która spełnia wszystkie ich potrzeby żywieniowe. Mieszanki te są starannie opracowane, aby zawierały odpowiednie proporcje białka, tłuszczu, witamin oraz minerałów, co jest niezbędne do prawidłowego wzrostu i rozwoju tych zwierząt. Na przykład, w przypadku prosiąt, odpowiednia dieta wpływa na ich zdrowie oraz tempa przyrostu masy ciała, co jest istotne w intensywnym chowie. W kontekście drobiu, pełnoporcjowe mieszanki paszowe przyczyniają się do zwiększenia wydajności produkcyjnej, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli. Dodatkowo, zastosowanie takich mieszanek pozwala na minimalizację strat paszy oraz poprawę efektywności wykorzystania składników pokarmowych, co jest istotne z perspektywy ekonomicznej. Warto również zauważyć, że pełnoporcjowe mieszanki paszowe są zgodne z normami żywieniowymi zalecanymi przez organizacje zajmujące się dobrostanem zwierząt, co dodatkowo potwierdza ich wysoką wartość w praktyce hodowlanej.
Pytanie 40

Czynności związane z sztucznym unasiennianiem w ramach świadczenia usług mogą być przeprowadzane przez

A. pracownika stacji inseminacji
B. lekarza weterynarii
C. technika weterynarii
D. zootechnika
Lekarz weterynarii jest jedynym profesjonalistą uprawnionym do przeprowadzania zabiegów sztucznego unasienniania w ramach wykonywania usług, ponieważ posiada odpowiednie wykształcenie oraz licencję do wykonywania tego typu procedur. Sztuczne unasiennianie wymaga nie tylko umiejętności technicznych, ale także znajomości biologii reprodukcji zwierząt, a także umiejętności oceny stanu zdrowia samic i samców, co jest kluczowe dla sukcesu zabiegu. Lekarze weterynarii są także zazwyczaj odpowiedzialni za diagnostykę oraz leczenie potencjalnych problemów zdrowotnych związanych z reprodukcją. Dobrze przeprowadzone sztuczne unasiennianie ma ogromne znaczenie w hodowli zwierząt gospodarskich, gdyż pozwala na kontrolowanie i poprawę cech genetycznych populacji, minimalizując ryzyko chorób oraz zwiększając wydajność produkcji zwierzęcej. Zgodnie z aktualnymi standardami branżowymi, lekarze weterynarii są zobowiązani do ciągłego doskonalenia swoich umiejętności w tej dziedzinie poprzez regularne uczestnictwo w szkoleniach oraz konferencjach, co dodatkowo podkreśla ich rolę jako ekspertów w zakresie reprodukcji zwierząt.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej