Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 12 marca 2025 07:42
Data zakończenia: 12 marca 2025 07:53

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką temperaturę powinny mieć potrawy przechowywane w bemarze?

A. 65°C

B. 30°C

C. 100°C

D. 120°C

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
W bemarze powinniśmy trzymać potrawy w temperaturze 65°C. To ważne, bo dzięki temu bakterie i inne szkodliwe mikroby się nie rozwijają. Bemar to w sumie bardzo przydatne urządzenie w kuchni, bo pozwala trzymać jedzenie ciepłe bez przesuszenia. Jak się dba o tę temperaturę, potrawy nie tylko smakują lepiej, ale są też bezpieczne dla zdrowia. Z moich doświadczeń z kuchni wynika, że przestrzeganie zasad HACCP jest kluczowe, by uniknąć problemów z żywnością. Na przykład, w restauracji zupy czy sosy lepiej trzymać w bemarze, żeby nie stygły. To pomaga podać je na stół w idealnej formie, a klienci są zadowoleni.

Pytanie 2

Która z potraw jajecznych nie jest akceptowalna w diecie łatwo strawnej?

A. Jaja na twardo

B. Jaja na miękko

C. Jaja w koszulkach

D. Jaja po wiedeńsku

Jaja po wiedeńsku, jaja w koszulkach oraz jaja na miękko to potrawy, które są w pełni dopuszczalne w diecie łatwo strawnej z kilku istotnych powodów. Po pierwsze, ich sposób przygotowania: jaja po wiedeńsku i jaja w koszulkach są gotowane w wodzie przez krótki czas, co sprawia, że białko pozostaje w delikatnej formie, a żółtko zachowuje płynność. Taka konsystencja jest zdecydowanie bardziej przyjazna dla delikatnego układu pokarmowego, co jest kluczowe w przypadku osób z problemami trawiennymi. Ponadto, jaja na miękko również charakteryzują się podobną strukturą, co czyni je łatwymi do strawienia. W przeciwieństwie do jaj na twardo, które wymagają dłuższego gotowania, co prowadzi do ich stwardnienia, te formy jaj są znacznie bardziej wrażliwe w swojej konsystencji. Często osoby błędnie zakładają, że wszystkie formy jaj są jednakowo łatwe do strawienia, nie zdając sobie sprawy z różnicy w procesie gotowania i wpływie na strawność. Ważne jest, aby zrozumieć, że nie tylko smak, ale także metoda przygotowania potraw mają kluczowe znaczenie dla efektywności diety łatwo strawnej. Dietetycy często zalecają przesunięcie na bardziej delikatne metody gotowania, aby poprawić przyswajalność składników odżywczych, co jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi zdrowego żywienia. Dlatego, wybierając potrawy w diecie łatwo strawnej, warto zwrócić uwagę na te aspekty, aby wspierać zdrowie i komfort trawienia.

Pytanie 3

W restauracji miejsce dla kelnerów powinno znajdować się pomiędzy

A. salą dla gości, zmywalnią naczyń stołowych i kuchnią.

B. kuchnią, przygotowalnią oraz salą dla gości.

C. zmywalnią naczyń kuchennych oraz salą dla gości.

D. przygotowalnią, salą dla gości i zmywalnią naczyń.

Odpowiedź wskazująca, że rozdzielnia kelnerska powinna znajdować się pomiędzy salą konsumencką, zmywalnią naczyń stołowych i kuchnią, jest prawidłowa z kilku powodów. Rozdzielnia kelnerska pełni kluczową rolę w organizacji pracy w zakładzie gastronomicznym, służąc jako miejsce, gdzie kelnerzy mogą odbierać zamówienia, przygotowywać je do serwisu i przekazywać na stół. Umiejscowienie jej pomiędzy tymi trzema strefami pozwala na efektywną komunikację oraz szybkie dostarczanie potraw do gości. Przykładowo, gdy kelnerzy mogą łatwo przechodzić pomiędzy kuchnią a salą konsumencką, zmniejsza to czas oczekiwania na serwis, co jest kluczowe dla satysfakcji klientów. Dobre praktyki wskazują, że rozdzielnia powinna być zlokalizowana w taki sposób, aby minimalizować ruch w obszarze sali konsumenckiej, co pozwala na zachowanie komfortu gości. Dodatkowo, umiejscowienie jej w pobliżu zmywalni naczyń stołowych ułatwia zarządzanie naczyniami używanymi podczas serwisu, co przyczynia się do sprawniejszego funkcjonowania restauracji i efektywności pracy personelu.

Pytanie 4

Aby zagęścić jedną porcję zupy, potrzebujemy 4 gramy mąki ziemniaczanej. Ile mąki jest potrzebne do przygotowania 50 porcji zupy?

A. 2,000 kg

B. 0,020 kg

C. 0,200 kg

D. 0,002 kg

Aby obliczyć ilość mąki ziemniaczanej potrzebnej do przygotowania 50 porcji zupy, należy pomnożyć ilość mąki na jedną porcję przez liczbę porcji. W tym przypadku 4 gramy mąki na porcję pomnożone przez 50 porcji równa się 200 gramów. Przechodząc do jednostek kilogramów, 200 gramów to 0,200 kg. Użycie mąki ziemniaczanej w odpowiednich proporcjach jest kluczowe w gastronomii, aby uzyskać pożądany smak i konsystencję potraw. W praktyce, jeśli chcesz przygotować większe ilości zupy, stosowanie takich przeliczeń pozwala na precyzyjne zarządzanie składnikami oraz kosztami produkcji. W gastronomii szczególnie ważne jest, aby znajomość proporcji składników była zgodna z przyjętymi standardami, co wpływa na jakość serwowanych potraw i efektywność operacyjną kuchni.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

Do wyrobów z ciasta wyrabianego w naczyniu można zaliczyć

A. kluski leniwe

B. makarony

C. kopytka

D. kluski francuskie

Kluski francuskie, znane również jako "pasta choux", są wyrobami z ciasta zarabianego w naczyniu, które charakteryzują się unikalnym procesem przygotowania. Ciasto to przygotowuje się na bazie wody, masła, mąki oraz jajek, co sprawia, że nabiera ono specyficznej konsystencji. Kluczowym etapem w produkcji klusek francuskich jest gotowanie ciasta na ogniu, co pozwala na odpowiednie połączenie składników oraz uzyskanie elastyczności. W praktyce kulinarnej kluski francuskie są wykorzystywane do przyrządzania różnych potraw, takich jak ptysie czy eklery, które można nadziewać kremami, owocami czy bitą śmietaną. Ze względu na swoje właściwości, ciasto choux jest bardzo popularne w gastronomii, a jego przygotowanie wymaga precyzyjnego dawkowania składników oraz kontroli temperatury. Zgodnie z europejskimi standardami kulinarnymi, wyroby te muszą spełniać określone normy jakości, co podkreśla ich znaczenie w branży gastronomicznej.

Pytanie 7

Który z procesów obejmuje eliminację z surowca zanieczyszczeń, elementów niejadalnych oraz zepsutych, a także mycie i nadanie mu właściwego kształtu?

A. Mielenia

B. Selekcji

C. Obróbki wstępnej

D. Kształtowania

Obróbka wstępna to kluczowy proces w przetwórstwie żywności, który ma na celu usunięcie z surowca wszelkich zanieczyszczeń, części niejadalnych oraz zepsutych, a także nadanie mu odpowiedniego kształtu. W ramach tego etapu surowce są dokładnie myte, co pozwala na eliminację bakterii oraz resztek ziemi i innych substancji zanieczyszczających. Przykładem może być mycie warzyw i owoców przed ich dalszą obróbką, co jest standardową praktyką w przemyśle spożywczym. Proces ten nie tylko wpływa na bezpieczeństwo żywności, ale również na jej jakość i wygląd. Dobre praktyki w obróbce wstępnej obejmują stosowanie odpowiednich technologii mycia, takich jak mycie w wodzie z dodatkiem środków dezynfekujących, co jest zgodne z normami HACCP. W ten sposób producenci zapewniają, że ich produkty są wolne od szkodliwych mikroorganizmów oraz spełniają wymagania dotyczące jakości i bezpieczeństwa żywności.

Pytanie 8

Na podstawie danych z tabeli określ zawartość białka w 1 porcji medalionów cielęcych.

Lp	Nazwa produktu	Ilość na 1 porcję medalionów cielęcych [g]	Zawartość białka w 100 g produktu [g]
1.	Cielęcina	150	20
2.	Mąka pszenna	2	10
3.	Smalec	10	-

A. 20,20 g

B. 15,00 g

C. 10,00 g

D. 30,20 g

Wybór innych wartości dotyczących zawartości białka w medalionach cielęcych może wynikać z nieporozumień dotyczących źródła białka oraz jego obliczeń. Wiele osób błędnie zakłada, że smalec lub inne składniki mogą wnosić znaczące ilości białka, co jest nieprawdziwe, ponieważ smalec jest tłuszczem i nie zawiera białka. W przypadku, gdy wartością zaniżoną jest 15,00 g, może to wynikać z niepełnej analizy składników, gdzie nie uwzględniono pełnej zawartości białka z cielęciny. Cielęcina, będąca głównym składnikiem medalionów, dostarcza znacznie więcej białka, a jej zawartość w potrawie powinna być zawsze szacowana na podstawie konkretnej wagi produktu. Wartości w zakresie 20,20 g i 10,00 g również mogą wynikać z nieprawidłowego obliczenia lub z niepełnych danych dotyczących zawartości białka w składnikach. Dlatego tak istotne jest posiadanie rzetelnych informacji o wartościach odżywczych używanych produktów oraz ich właściwego przeliczania, co jest niezbędne w kontekście zdrowego odżywiania i planowania diety. Użytkownicy powinni zwracać uwagę na źródła białka oraz na właściwe techniki obliczenia ich zawartości w potrawach, aby uniknąć błędów w identyfikacji wartości odżywczych żywności.

Pytanie 9

W trakcie zagęszczania kisielu kakaowego występuje proces

A. karmelizacji cukru

B. koagulacji białka mleka

C. rozkładu proszku kakaowego

D. kleikowania skrobi

Kleikowanie skrobi to proces, który zachodzi, gdy skrobia jest poddawana działaniu wysokiej temperatury i wilgoci, co prowadzi do jej hydratacji i pęcznienia. W przypadku kisielu kakaowego, skrobia jest głównym składnikiem, który podczas odpowiedniego podgrzewania przekształca się w żel, co nadaje produktowi odpowiednią konsystencję. Proces ten jest kluczowy w przemyśle spożywczym, zwłaszcza w produkcji deserów i sosów, gdzie odpowiednia struktura i tekstura są istotne dla akceptacji przez konsumentów. W praktyce, aby uzyskać optymalne rezultaty, producenci muszą przestrzegać określonych parametrów, takich jak temperatura gotowania i czas, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w technologii żywności. Dobrze przeprowadzony proces kleikowania wpływa nie tylko na konsystencję, ale również na smak i stabilność produktu końcowego, co jest istotne w kontekście rozwoju nowych receptur i innowacji w branży spożywczej.

Pytanie 10

Co należy zrobić, gdy mocny środek dezynfekcyjny dostanie się do oka pracownika podczas prac porządkowych?

A. zakropić do oka specjalistyczne krople

B. przemyć oko naparem rumianku

C. przemyć oko zimną bieżącą wodą

D. zakropić oko wodą utlenioną

Przemywanie oka zimną bieżącą wodą jest najskuteczniejszą i zalecaną metodą udzielania pierwszej pomocy w przypadku kontaktu z substancjami drażniącymi, takimi jak silne środki dezynfekcyjne. Woda pomaga wypłukać substancję chemiczną, minimalizując jej działanie na tkanki oka i zmniejszając ryzyko poważnych uszkodzeń. Ważne jest, aby proces ten był przeprowadzany przez co najmniej 15 minut, co jest zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy (EU-OSHA). Użycie zimnej bieżącej wody jest szczególnie istotne, ponieważ może przynieść ulgę w przypadku podrażnienia, a także pomóc w obniżeniu stanu zapalnego. W praktyce, zaleca się, aby osoba udzielająca pomocy trzymała głowę poszkodowanego w pozycji, która umożliwi swobodne spływanie wody po oku, co zwiększa efektywność działania. Przemywanie oka wodą jest standardową procedurą w wielu zakładach pracy oraz instytucjach medycznych, co podkreśla znaczenie stosowania najbardziej sprawdzonych metod pierwszej pomocy.

Pytanie 11

W diecie redukcyjnej, w której ogranicza się substancje wpływające na wydzielanie soku żołądkowego, zabronione jest przyjmowanie

A. grochówki i rosołu z wołowiny

B. kleiku ryżowego i ugotowanych ziemniaków

C. zupy jarzynowej na wywarze z jarzyn, która została przetarta

D. krupniku oraz zupy mlecznej

Krupnik oraz zupa mleczna to potrawy, które często pojawiają się w diecie i mogą budzić wątpliwości w kontekście ich wpływu na wydzielanie soku żołądkowego. Krupnik, będący zupą na bazie kaszy, charakteryzuje się łagodnym smakiem i nie jest nadmiernie obciążający dla żołądka, co czyni go stosunkowo bezpiecznym wyborem w diecie oszczędzającej. Z kolei zupa mleczna, przygotowywana na bazie mleka, nie powinna wywoływać intensywnego wydzielania soku żołądkowego u osób, które tolerują laktozę. Zupy jarzynowe, w tym przecierane, są również akceptowalne w diecie ograniczającej substancje stymulujące, ponieważ warzywa są źródłem błonnika oraz witamin, a ich delikatny smak oraz konsystencja sprawiają, że są łatwe do strawienia. Kleik ryżowy i gotowane ziemniaki to przykłady potraw, które są łagodne dla układu pokarmowego i zalecane w diecie oszczędzającej. Często błędnym przekonaniem jest, że wszystkie zupy, w tym te oparte na wywarach mięsnych, są równie zdrowe, co potrawy wegetariańskie. W rzeczywistości, potrawy bogate w tłuszcze oraz białka zwierzęce mogą być bardziej obciążające dla osób z problemami trawiennymi, dlatego kluczowe jest dostosowanie diety do indywidualnych potrzeb oraz zaleceń specjalistów.

Pytanie 12

Wskaż, którymi cechami charakteryzuje się śmietanka.

	Barwa	Smak	Konsystencja	Zawartość tłuszczu w %
A.	biała	kwaśny, orzeźwiający	płynna, gęsta	0÷2
B.	kremowa	słodki	płynna	12÷36
C.	kremowa	lekko kwaśny	gęsta	12÷24
D.	biała	łagodnie kwaśny	struktura luźna	0÷55

A. A.

B. D.

C. B.

D. C.

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z wielu nieporozumień dotyczących charakterystyki śmietanki. Często myli się ją z innymi produktami mlecznymi, takimi jak mleko, jogurt czy śmietana, które mają różne właściwości i zastosowania. Mleko, na przykład, ma znacznie niższą zawartość tłuszczu i inną konsystencję, dlatego nie spełnia kryteriów charakteryzujących śmietankę. Jogurt, nawet jeśli jest gęsty, nie ma słodkiego smaku, co czyni go odmiennym od śmietanki. Śmietana, z kolei, ma wyższą zawartość tłuszczu, ale jej konsystencja bywa bardziej gęsta, co może prowadzić do błędnych skojarzeń. Typowym błędem myślowym jest generalizowanie cech produktów mlecznych, co prowadzi do mylnego postrzegania śmietanki jako produktu o cechach innych niż rzeczywiste. Aby właściwie zrozumieć, co to jest śmietanka, warto zwrócić uwagę na jej specyfikę – kremową barwę, płynną konsystencję oraz szeroki zakres zastosowań kulinarnych. Przygotowując potrawy, kluczowe jest użycie odpowiednich składników, a znajomość właściwości śmietanki znacząco poprawia jakość i smak finalnych dań. Ignorowanie tego faktu może skutkować niższą jakością potraw oraz niezadowoleniem gości.

Pytanie 13

Jaka będzie cena netto jednego zestawu obiadowego, jeśli koszt składników do przygotowania 5 zestawów wynosi 50 zł, a marża gastronomiczna to 20 zł?

A. 20 zł

B. 10 zł

C. 8 zł

D. 14 zł

Aby obliczyć cenę gastronomiczną netto jednego zestawu obiadowego, należy najpierw ustalić łączny koszt surowców dla pięciu zestawów, który wynosi 50 zł. W związku z tym koszt surowców na jeden zestaw to 50 zł podzielone przez 5, co daje 10 zł. Następnie dodajemy do tego marżę gastronomiczną, która wynosi 20 zł. W tym przypadku marża ta dotyczy całej partii pięciu zestawów, więc na jeden zestaw przypada 20 zł podzielone przez 5, co wynosi 4 zł. Zatem cena gastronomiczna netto jednego zestawu to 10 zł (koszt surowców) + 4 zł (marża), co łącznie daje 14 zł. Tego typu obliczenia są fundamentalne w branży gastronomicznej, ponieważ umożliwiają precyzyjne ustalenie cen, które są zgodne z kosztami produkcji oraz oczekiwaniami finansowymi restauratorów. Zrozumienie, jak dokładnie wyliczyć koszty jednostkowe oraz marżę, jest kluczowe w zarządzaniu gastronomicznym, ponieważ wpływa na rentowność i konkurencyjność lokalu.

Pytanie 14

Aby przygotować potrawkę, należy wykorzystać mięso

A. wieprzowe lub drobiowe

B. wołowe lub cielęce

C. wołowe lub wieprzowe

D. cielece lub drobiowe

Wybór mięs wołowego i wieprzowego do potrawki może wydawać się atrakcyjny, jednak w kontekście tradycyjnych przepisów na potrawki, te rodzaje mięsa są zazwyczaj mniej pożądane. Wołowina, mimo że ma intensywniejszy smak, wymaga dłuższego czasu gotowania, aby stała się miękka, co może wpływać na końcową teksturę potrawy. Dla potrawki kluczowe jest, aby mięso było delikatne i łatwe do przeżuwania, co często osiąga się poprzez wykorzystanie drobniejszego mięsa, jak cielęcina lub drób. Wieprzowina, z uwagi na swoją tłustość, może również zmieniać smak potrawki, co nie zawsze jest pożądane. Często spotyka się przekonania, że każdy rodzaj mięsa nadaje się do potrawki, co jest uproszczonym podejściem do przygotowania tego dania. Należy pamiętać, że każda kategoria mięsa ma swoje specyficzne cechy kulinarne, a wybór odpowiedniego składnika ma kluczowe znaczenie dla ostatecznego efektu potrawy. W praktyce kucharskiej stosowanie odpowiednich mięs, takich jak cielęcina czy drób, podnosi jakość dania i pozwala na uzyskanie właściwej konsystencji oraz smaku, co jest zgodne z najlepszymi praktykami kulinarnymi.

Pytanie 15

Którą nazwę surowca należy wpisać do tabeli w miejscu X, niezbędnego do sporządzenia Fasolki po bretońsku?

Fasolka po bretońsku

Fasola biała

Kiełbasa

Smalec

Koncentrat pomidorowy 30%

Mąka pszenna

Przyprawy

A. Wołowina.

B. Cebula.

C. Cukinia.

D. Pieczarki.

Wybór nieprawidłowych składników, takich jak cukinia, pieczarki czy wołowina, może wynikać z niepełnego zrozumienia tradycyjnych receptur oraz ich specyfiki. Cukinia, chociaż szeroko stosowana w różnych potrawach, nie jest składnikiem typowym dla fasolki po bretońsku. Dodanie jej do dania mogłoby wprowadzić nieodpowiedni smak i konsystencję, które odbiegałyby od oryginalnego przepisu. Podobnie pieczarki, które są popularnym dodatkiem do wielu potraw, nie pasują do tradycyjnych składników fasolki. Ich lekko orzechowy smak i wilgotność mogą zdominować danie, co jest niezgodne z zasadami tworzenia tej potrawy. Wołowina, będąca składnikiem wielu mięsnych dań, w przypadku fasolki po bretońsku również nie ma zastosowania. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy składnik w potrawie pełni określoną rolę i łączenie ich w sposób niezgodny z tradycją nie tylko zmienia smak, ale także wpływa na odbiór potrawy jako całości. Zrozumienie i znajomość klasycznych przepisów oraz ich składników to fundament, na którym opiera się wiele kulinarnych tradycji, dlatego warto zwrócić na to uwagę podczas planowania potraw.

Pytanie 16

Jaką metodę konserwacji żywności należy wybrać, aby papryka zachowała maksymalną ilość witaminy C?

A. Zamrażanie

B. Wędzenie

C. Osuszanie

D. Marynowanie

Suszenie, wędzenie i marynowanie papryki to metody, które niestety mogą mocno obniżyć zawartość witaminy C. Ta witamina jest dość wrażliwa na ciepło i powietrze. Suszenie niby popularne, ale naprawdę prowadzi do sporej straty składników odżywczych, bo często robi się to w wysokiej temperaturze, a to niszczy witaminy. Wędzenie z kolei używa dymu i ciepła, co też nie sprzyja zachowaniu witamin, a dodatkowo zmienia smak papryki. Marynowanie, gdzie używa się octu, też ma swoje minusy, bo kwasy mogą destabilizować witaminę C i obniżać jej zawartość. Myślenie, że wszystkie metody utrwalania są równe, to spory błąd, więc lepiej wiedzieć, co wybieramy. W końcu, żeby dobrze zachować witaminy, trzeba mieć pojęcie o tym, jak różne metody wpływają na jedzenie.

Pytanie 17

Befsztyk powinien być przygotowywany

A. z polędwicy wołowej

B. z ligawy

C. z polędwicy wieprzowej

D. z antrykotu

Podczas rozważania różnych rodzajów mięsa do przygotowania befsztyku, bardzo ważne jest zrozumienie, że nie wszystkie kwestie dotyczące wyboru mięsa są równoznaczne z uzyskaniem optymalnych rezultatów kulinarnych. Wybór ligawy, antrykotu czy polędwicy wieprzowej nie jest właściwy, ponieważ każde z tych mięs ma inne właściwości, które nie korespondują z tradycyjnymi cechami befsztyku. Ligawa, będąca częścią tuszy wołowej, ma znacznie więcej ścięgien i tłuszczu, co czyni ją mniej odpowiednią na befsztyk – może prowadzić do twardszego i mniej przyjemnego w smaku dania. Antrykot, chociaż również pochodzi z wołowiny, charakteryzuje się wyższą zawartością tłuszczu i innym profilem smakowym, co nie zawsze daje pożądany efekt w kontekście klasycznego befsztyku. Polędwica wieprzowa, z kolei, ma całkowicie inny smak i teksturę, co czyni ją niewłaściwym wyborem do tego dania. Wybór niewłaściwego rodzaju mięsa może prowadzić do błędnych wniosków na temat przygotowania befsztyku, co zniekształca jego tradycyjną formę i oczekiwania smakowe konsumentów. Warto wiedzieć, że dobór mięsa jest kluczowym elementem w sztuce kulinarnej i powinien być oparty na wiedzy o właściwościach różnych kawałków mięsa, ich zastosowaniu oraz technikach obróbki cieplnej, aby osiągnąć zamierzony efekt gastronomiczny.

Pytanie 18

Który produkt żywnościowy nie zawiera cholesterolu?

A. Masło klarowne.

B. Wołowina.

C. Pestki dyni

D. Tłuszcz gęsi.

Pestki dyni to świetny przykład zdrowego jedzenia, które nie ma cholesterolu. Dlatego są mega super dla tych, którzy chcą na tym się skupić. Cholesterol to coś, co znajdziesz tylko w jedzeniu od zwierząt, jak mięso czy nabiał. Dodanie pestek dyni do diety to ekstra pomysł, bo są pełne zdrowych tłuszczów, białka, witamin i minerałów, a do tego wspierają zdrowie serca. Wiele organizacji zdrowotnych to poleca. Pestki są bogate w takie rzeczy jak magnez, żelazo i cynk, co może pomóc naszemu układowi immunologicznemu i zdrowiu kości. Możesz je wrzucać do sałatek, musli, jogurtów... no i jako zdrową przekąskę są super! Dietetycy też mówią, że warto mieć w diecie różne źródła białka roślinnego, więc pestki dyni to strzał w dziesiątkę. Wybierając je, robisz coś dobrego dla swojego serca i zdrowia.

Pytanie 19

Kluczowym elementem efektywności łańcucha chłodniczego jest

A. stopniowe zamrażanie produktów na początku łańcucha do minus 20°C

B. niskie temperatury w poszczególnych jego segmentach

C. zamrożenie produktów na początku łańcucha do minus 40°C

D. zachowanie ciągłości prawidłowej temperatury

Utrzymanie odpowiedniej temperatury w łańcuchu chłodniczym to mega ważna sprawa, jeśli chodzi o jakość i bezpieczeństwo jedzenia. Zaczyna się od zbiorów, przez transport, aż po magazynowanie – cała ta procedura wymaga, żeby temperatura była ciągle na odpowiednim poziomie, bo inaczej może się zdarzyć, że mikroby zaczną się rozwijać, a produkty stracą na jakości. W praktyce oznacza to, że każdy element łańcucha, jak samochody dostawcze, magazyny czy urządzenia chłodnicze, muszą być przystosowane do tego, żeby monitorować i regulować temperaturę. Fajnym rozwiązaniem jest użycie systemów, które na bieżąco kontrolują temperaturę, bo wtedy można szybko zareagować, jak coś jest nie tak. Zgodnie z normą HACCP, trzeba wprowadzić procedury dotyczące ciągłego pomiaru temperatury i prowadzenia dokumentacji, żeby zagwarantować bezpieczeństwo żywności. Ostatecznie, właściwe przechowywanie i transportowanie jedzenia w odpowiednich warunkach termicznych to kluczowy element, nie tylko dla zdrowia ludzi, ale także dla zachowania jakości i trwałości produktów.

Pytanie 20

Zmiany zachodzące w przechowywanych owocach, które skutkują poprawą ich wyglądu, smaku oraz zapachu, są efektem

A. sorpcji

B. transpiracji

C. dojrzewania

D. oddychania

Odpowiedź "dojrzewania" jest prawidłowa, ponieważ dojrzewanie owoców to kluczowy proces biochemiczny, który prowadzi do zmian fizycznych i sensorycznych, takich jak poprawa smaku, koloru i zapachu. W trakcie dojrzewania zachodzi szereg reakcji enzymatycznych, które przyczyniają się do rozkładu skrobi na cukry prostsze, co sprawia, że owoce stają się słodsze. Dodatkowo, zmiany w pigmentacji powodują intensyfikację barw, co zwiększa atrakcyjność wizualną. Przykładowo, banany w procesie dojrzewania zmieniają swoje zabarwienie z zielonego na żółty, a ich smak staje się znacznie słodszy. W praktyce, kontrolowanie procesu dojrzewania jest istotne w przemyśle spożywczym, gdzie często stosuje się etylen, hormon, który przyspiesza dojrzewanie owoców. Dobre praktyki obejmują monitorowanie warunków przechowywania, takich jak temperatura i wilgotność, aby zapewnić optymalne dojrzewanie i minimalizować straty. Wiedza o procesach dojrzewania jest istotna dla producentów, którzy pragną dostarczać świeże, smaczne i atrakcyjne owoce na rynek.

Pytanie 21

W diecie o niskiej zawartości tłuszczu, jakie metody obróbki termicznej są wykorzystywane?

A. pieczenie w folii, gotowanie

B. smażenie w płytkim tłuszczu, duszenie

C. smażenie w głębokim tłuszczu

D. gotowanie na parze, smażenie w tłuszczu

W diecie niskotłuszczowej zaleca się metody obróbki termicznej, które minimalizują dodatek tłuszczu, co jest korzystne dla zdrowia i utrzymania odpowiedniej masy ciała. Pieczenie w folii i gotowanie to techniki, które umożliwiają przygotowanie posiłków z zachowaniem ich wartości odżywczych, jednocześnie ograniczając kaloryczność potraw. Pieczenie w folii pozwala na zatrzymanie wilgoci oraz smaków, co przyczynia się do uzyskania soczystego dania bez konieczności dodawania tłuszczu. Gotowanie, zwłaszcza na parze, jest kolejną metodą, która nie wymaga dodatku tłuszczu, a potrawy zachowują witaminy i minerały. Przykładem praktycznym może być przygotowanie ryby lub kurczaka w folii z dodatkiem ziół i cytryny, co nie tylko ogranicza zawartość tłuszczu, ale również nadaje potrawie intensywny smak. Warto pamiętać, że zgodnie z wytycznymi dietetycznymi, niskotłuszczowe podejście do gotowania wspiera zdrowy styl życia i zapobiega chorobom związanym z nadmiernym spożyciem tłuszczy nasyconych.

Pytanie 22

Podczas urządzania miejsca pracy z użyciem komputera, należy zapewnić, aby odległość wzroku pracownika od ekranu monitora wynosiła co najmniej

A. 30 cm

B. 20 cm

C. 90 cm

D. 50 cm

Odległość 50 cm od ekranu monitora jest uznawana za optymalną, aby zapewnić komfort pracy oraz ochronę wzroku. Taka odległość minimalizuje ryzyko wystąpienia zmęczenia oczu oraz innych dolegliwości, takich jak zespół suchego oka. Zgodnie z normami ergonomii, zachowanie odpowiedniej odległości jest kluczowe dla prawidłowego widzenia oraz redukcji napięcia mięśniowego w obrębie szyi i ramion. W praktyce, aby dostosować stanowisko pracy, warto zastosować regułę 20-20-20, co oznacza, że co 20 minut pracy przy komputerze należy spojrzeć na obiekt oddalony o 20 stóp (około 6 metrów) przez co najmniej 20 sekund. Rekomendacje te są wspierane przez organizacje zajmujące się bezpieczeństwem i zdrowiem w pracy, takie jak OSHA czy ACGIH, które podkreślają znaczenie ergonomii w miejscu pracy. Dodatkowo, odpowiednia odległość od ekranu pozwala na lepsze skupienie oraz efektywność w wykonywaniu zadań.

Pytanie 23

Gdy pracownik przy odcedzaniu ziemniaków oparzył sobie rękę, powinien przede wszystkim

A. nałożyć jałowy opatrunek na miejsce poparzenia

B. nałożyć na poparzone miejsce Panthenol

C. nasmarować poparzoną skórę żelem chłodzącym

D. ochłodzić poparzone miejsce strumieniem zimnej wody

Schłodzenie poparzonego miejsca zimną wodą to naprawdę ważny krok, kiedy mówimy o pierwszej pomocy. Po prostu chodzi o to, żeby obniżyć temperaturę skóry, co pomoże ograniczyć uszkodzenia i złagodzi ból. Woda powinna być chłodna, ale nie lodowata, bo można jeszcze więcej zaszkodzić. Powinno się to robić przez co najmniej 10-20 minut, tak mówią różne organizacje zajmujące się ratownictwem. Jak nie ma wody z kranu, to można użyć chłodnych, wilgotnych kompresów. No i pamiętaj, żeby nie kłaść lodu bezpośrednio na skórę, bo można dostać odmrożeń. Po schłodzeniu najlepiej założyć jałowy opatrunek, żeby zabezpieczyć ranę przed infekcją. To, jak postępujesz przy oparzeniach, ma duże znaczenie, nie tylko żeby zmniejszyć ból, ale też żeby uniknąć poważnych problemów zdrowotnych w przyszłości.

Pytanie 24

Która z metod konserwacji spowoduje najmniejsze straty składników odżywczych w produktach spożywczych?

A. Pasteryzowania

B. Wędzenia

C. Suszenia

D. Zamrażania

Zamrażanie jest metodą, która pozwala na niemal całkowite zachowanie składników odżywczych w żywności, co czyni ją jedną z najskuteczniejszych technik konserwacji. Proces zamrażania polega na obniżeniu temperatury jedzenia do poziomu, w którym wzrost mikroorganizmów oraz reakcje chemiczne są zatrzymane. Dzięki temu, nie tylko tłuszcze, białka i węglowodany, ale także witaminy i minerały są w dużej mierze zachowane. W praktyce, szybkość zamrażania ma kluczowe znaczenie - im szybciej produkt zostanie zamrożony, tym mniejsze będą kryształy lodu, co minimalizuje uszkodzenia komórek oraz utratę substancji odżywczych po rozmrożeniu. Z tego powodu, wiele przemysłowych zakładów spożywczych stosuje techniki takie jak zamrażanie szokowe, które umożliwiają szybkie obniżenie temperatury do -40°C lub niżej. W efekcie, zamrożone produkty zachowują świeżość i wartości odżywcze przez długi czas, co jest zgodne z dobrymi praktykami w przemyśle spożywczym.

Pytanie 25

Aby zredukować hałas, wyrównać powierzchnię i zabezpieczyć blaty stołów w lokalach gastronomicznych, konieczne jest posiadanie

A. napperony

B. laufry

C. skirtingi

D. moltony

Wybór skirtingów, napperonów lub laufr jako alternatyw dla moltonów wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące ich zastosowania w kontekście obiektów zbiorowego żywienia. Skirtingi, które są zazwyczaj używane do maskowania krawędzi stołów i lad, nie pełnią funkcji wyciszenia ani ochrony powierzchni, co sprawia, że ich zastosowanie w tej roli jest niewłaściwe. Ich główną rolą jest estetyka oraz zapewnienie schludności, co jest istotne, ale nie wystarcza w przypadku ochrony blatów. Napperony, z kolei, są małymi serwetkami, które mogą poprawić wygląd stołu, ale ich funkcjonalność ogranicza się głównie do estetyki i nie zapewniają wystarczającej ochrony ani wyciszenia. Laufry, będące często elementami dekoracyjnymi, również nie spełniają wymogów związanych z wyciszeniem i zabezpieczeniem blatów. Takie pomyłki są typowe w branży gastronomicznej, gdzie zrozumienie właściwych funkcji i zastosowań poszczególnych elementów wyposażenia może być kluczowe dla efektywnego zarządzania przestrzenią oraz podnoszenia komfortu użytkowników. Warto zatem dokładnie przemyśleć, które materiały są rzeczywiście odpowiednie do specyficznych potrzeb obiektu, aby unikać wydatków na nieefektywne rozwiązania.

Pytanie 26

System oceny ryzyka w kluczowych punktach kontrolnych to

A. GMP

B. HACCP

C. ISO

D. GHP

HACCP, czyli Analiza Zagrożeń i Krytyczne Punkty Kontroli, to system zarządzania bezpieczeństwem żywności, który ma na celu identyfikację, ocenę i kontrolę zagrożeń, które mogą wystąpić w procesie produkcji żywności. W odróżnieniu od standardów takich jak ISO, które są bardziej ogólnymi normami zarządzania jakością, HACCP kładzie szczególny nacisk na bezpieczeństwo żywności poprzez systematyczne podejście do identyfikacji i zarządzania zagrożeniami. Przykłady zastosowania HACCP obejmują przemysł spożywczy, gdzie wdrożenie tego systemu pozwala na monitorowanie krytycznych punktów kontrolnych, takich jak temperatura przechowywania czy czas obróbki termicznej, co jest kluczowe dla zapobiegania rozwojowi patogenów. Ponadto, stosowanie HACCP jest wymagane przez wiele regulacji prawnych na całym świecie, co czyni ten system nie tylko zalecanym, ale również obowiązkowym w branży spożywczej. Wdrożenie HACCP wspiera również rozwój kultury bezpieczeństwa żywności w organizacji, co ma pozytywny wpływ na reputację firmy oraz zaufanie klientów.

Pytanie 27

Aby uniknąć niekorzystnych zmian podczas przygotowywania surówki, warzywa powinny być

A. pokrojone po umyciu i przykryte

B. pokrojone, doprawione i przechowywane w lodówce

C. dokładnie umyte i umieszczone w zimnej wodzie

D. pokrojone i doprawione tuż przed podaniem

Podejścia zaproponowane w niepoprawnych odpowiedziach mogą prowadzić do niekorzystnych zmian w warzywach oraz obniżenia jakości surówek. Oczyszczanie i moczenie warzyw w zimnej wodzie, mimo że są to praktyki stosowane w kuchni, mogą powodować utratę cennych składników odżywczych, takich jak witaminy rozpuszczalne w wodzie. Ponadto, długotrwałe moczenie może sprzyjać namnażaniu się bakterii, co stanowi zagrożenie dla zdrowia. Drugie podejście, sugerujące rozdrobnienie po opłukaniu i przykrycie, także nie jest optymalne. Przykrycie nie powstrzyma procesu utleniania, a pokrojone warzywa mogą szybko tracić swoje walory smakowe i teksturalne. W przypadku surówek, kluczowe jest, aby zachować świeżość składników, co wymaga ich właściwego przygotowania. Natomiast przechowywanie surówki w chłodni po doprawieniu może prowadzić do zmiany struktury i smaku, zwłaszcza w przypadku warzyw, które szybko tracą chrupkość. Ostatecznie, najważniejszym błędem jest myślenie, że preparacja surówki może odbywać się z wyprzedzeniem bez konsekwencji dla jakości, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami kulinarnymi, które nakładają nacisk na świeżość i odpowiednią obróbkę składników.

Pytanie 28

Knedle z nadzieniem mięsnym, twarogowym, ziemniaczanym lub śliwkowym stanowią danie kuchni

A. francuskiej

B. czeskiej

C. włoskiej

D. węgierskiej

Knedle są potrawą, która często jest mylona z innymi daniami kuchni europejskiej, co może prowadzić do błędnych przyporządkowań. Włoska kuchnia, znana z makaronów i pizzy, rzadko korzysta z knedli jako formy podania potraw. W rzeczywistości, knedle w kuchni włoskiej nie istnieją w tej samej formie, co czeskie danie, co sprawia, że przypisanie knedli do tej kultury kulinarnej jest niepoprawne. Z kolei kuchnia francuska, słynąca z wyrafinowanych potraw oraz technik kulinarnych, również nie ma tradycji związanej z knedlami, które są bardziej związane z potrawami z mąki i ciasta, takimi jak quiche czy croissant. Rozmieszczenie knedli w tradycjach kulinarnych na Węgrzech także podlega pewnym nieporozumieniom; chociaż węgierska kuchnia ma wiele bogatych dań, knedle w węgierskim stylu są zazwyczaj podawane w zupełnie inny sposób, np. jako galaretki. Te mylne koncepcje mogą wynikać z powierzchownego zrozumienia regionalnych tradycji kulinarnych, co prowadzi do błędnych wniosków. Wiedza na temat specyficznych potraw oraz ich kulturowego kontekstu jest kluczowa w gastronomii, a znajomość różnic pomiędzy kuchniami może wzbogacić kulinarne doświadczenie.

Pytanie 29

Podczas krojenia warzyw nożem kucharz zaciął palec. Rana jest głęboka i rozległa. W tej sytuacji należy

A. przemyć wodą utlenioną i zabandażować

B. założyć nieprzemakalny opatrunek

C. nałożyć jałowy opatrunek, zabezpieczyć gazą i skierować poszkodowanego do lekarza

D. przemyć ranę wodą i nałożyć gumową rękawiczkę

Niektóre odpowiedzi sugerują działania, które mogą być niewłaściwe lub niewystarczające w przypadku poważnego skaleczenia. Przemywanie rany wodą utlenioną, na przykład, jest praktyką, która została krytykowana z powodu możliwości uszkodzenia zdrowych komórek oraz podrażnienia rany. Woda utleniona może zabić zarówno bakterie, jak i komórki, które są niezbędne do procesu gojenia. Dodatkowo, użycie bandaża lub oparcia na gumowej rękawiczce nie rozwiązuje problemu głębokiej rany, ponieważ nie zabezpiecza jej w należyty sposób. Opatrunki nieprzemakalne mogą być stosowane w celu ochrony rany przed wodą, ale w przypadku głębokich ran, nie są wystarczające do zapobieżenia infekcjom. Rany wymagające pomocy medycznej powinny być zabezpieczane w sposób zgodny z najlepszymi praktykami, a samodzielne podejmowanie decyzji o leczeniu może prowadzić do poważnych komplikacji. Ignorowanie potrzeby szybkiej interwencji specjalistycznej może skutkować nieodwracalnymi konsekwencjami zdrowotnymi, dlatego kluczowe jest, aby zawsze kierować poszkodowanego do lekarza w przypadku poważnych urazów.

Pytanie 30

Jakie warzywo powinno być gotowane w niewielkiej ilości wody z dodatkiem tłuszczu?

A. Fasolę

B. Brokuł

C. Pasternak

D. Marchew

Brokuł, pasternak i fasola to warzywa, które wymagają nieco innego podejścia podczas gotowania. Brokuł, na przykład, najlepiej gotować na parze lub blanszować, aby zachować jego chrupkość i intensywny zielony kolor. Gotowanie go w dużej ilości wody prowadzi do utraty cennych składników odżywczych, zwłaszcza witamin z grupy B oraz witaminy C, które są wrażliwe na wysokie temperatury i obecność wody. Pasternak, z drugiej strony, jest warzywem korzeniowym, które dobrze absorbuje smaki, więc zazwyczaj dusimy go w większej ilości płynu lub gotujemy razem z innymi składnikami, aby wzbogacić potrawę o jego słodkawy smak. Fasola wymaga namaczania oraz długiego gotowania w dużej ilości wody, co jest niezbędne, aby strąki zmiękły i stały się jadalne. Często gotuje się ją również z dodatkiem tłuszczu, jednak w inny sposób niż marchew. Zastosowanie niewłaściwych technik gotowania może prowadzić do niedostatecznego wydobycia smaków oraz zmniejszenia wartości odżywczych, co jest typowym błędem myślowym, wynikającym z braku zrozumienia specyfiki każdego warzywa.

Pytanie 31

W trakcie opieki nad pacjentem w domu nie powinno się

A. zmieniać pacjentowi bielizny osobistej oraz pościeli

B. zapewniać pacjentowi odpowiednią ilość płynów

C. sugerować pacjentowi stosowania odpowiedniej diety

D. przegrzewać pacjenta

Przegrzewanie chorego jest działaniem, które należy unikać podczas pielęgnacji, ponieważ może prowadzić do pogorszenia stanu zdrowia pacjenta. W sytuacjach, gdy chory ma podwyższoną temperaturę ciała, nadmierne ogrzewanie może przyczynić się do zwiększenia dyskomfortu, odwodnienia oraz osłabienia organizmu. W praktyce pielęgniarskiej, zgodnie z wytycznymi dotyczącymi opieki nad chorymi, istotne jest zapewnienie pacjentowi optymalnego komfortu termicznego. Oznacza to, że należy dbać o to, aby pomieszczenie, w którym przebywa chory, było odpowiednio wentylowane, a odpowiednia odzież nie powodowała nadmiernego przegrzewania. Przykładowo, zamiast stosować grube koce, lepiej jest użyć lekkich narzut lub regulować temperaturę w pomieszczeniu. Warto również monitorować temperaturę ciała pacjenta, aby odpowiednio reagować na wszelkie zmiany, co jest standardem w opiece nad chorymi.

Pytanie 32

Jakiego rodzaju mięso powinno się wykorzystać do przygotowania potrawy boeuf Stroganow?

A. Zrazową

B. Szponder

C. Rozbratel

D. Polędwicę

Rozbratel, szponder i zrazowa to elementy mięsne, które nie nadają się do przygotowania boeuf Stroganow z kilku istotnych powodów. Rozbratel pochodzi z przedniej części bydła i jest stosunkowo tłusty oraz twardy, co czyni go mniej odpowiednim do potraw, w których kluczowa jest delikatność i krótki czas obróbki. Przygotowanie dania z użyciem rozbratela wymagałoby długiego duszenia, co zmieniłoby charakterystyczną dla boeuf Stroganow kruchość mięsa. Szponder, z kolei, ma wysoką zawartość tkanki łącznej i tłuszczu, co również nie sprzyja szybkiemu smażeniu ani uzyskaniu pożądanej tekstury. Przygotowanie go w sposób wymagany w tej potrawie, skutkowałoby twardym i mniej apetycznym rezultatem. Zrazowa, podobnie jak szponder, pochodzi z grubszych partii mięsa, które wymagają dłuższego gotowania, aby zmiękczyć włókna mięśniowe. Użycie tych elementów w potrawie boeuf Stroganow może prowadzić do błędnych konkluzji dotyczących technik kulinarnych, gdzie delikatność i krótki czas obróbki termicznej są kluczowe dla sukcesu dania. Dlatego, w kontekście przygotowywania boeuf Stroganow, zastosowanie polędwicy jest nie tylko klasycznym rozwiązaniem, ale także zgodnym z zasadami profesjonalnej kuchni, które kładą nacisk na jakość mięsa oraz odpowiednią metodę gotowania.

Pytanie 33

Porcja 100 g naleśników z serem dostarcza organizmowi 10 g białka, 10 g tłuszczu i 27 g węglowodanów. Ile wynosi wartość energetyczna naleśników?

Lp.	Nazwa produktu	Ilość na 1 kanapkę [g]	Zawartość w 100 g produktu
Nazwa potrawy: Kanapka z szynką
Lp.	Nazwa produktu	Ilość na 1 kanapkę [g]	Białko [g]	Energia [kcal]
1.	Pieczywo	100	6	246
2.	Szynka	50	16	235
3.	Masło śmietankowe	5	1	660
4.	Pomidor	50	1	15

A. 147 kcal

B. 238 kcal

C. 323 kcal

D. 188 kcal

Wartość energetyczna potrawy jest kluczowym elementem w planowaniu diety i zrozumieniu wpływu jedzenia na organizm. Zgubienie się w obliczeniach dotyczących wartości kalorycznej, jak w przypadku błędnych odpowiedzi, często wynika z nieznajomości podstawowych zasad dotyczących makroskładników. Niewłaściwe wartości, takie jak 147 kcal, 323 kcal czy 188 kcal, mogą sugerować, że uwzględniono niewłaściwe ilości makroskładników lub zastosowano błędne mnożniki. Często spotykanym błędem jest pomijanie istotnych składników, jak tłuszcz, który ma największą wartość energetyczną na gram. Ponadto, mylenie gramów z kaloriami jest powszechnym problemem w edukacji żywieniowej, co prowadzi do poważnych nieporozumień. Warto również zauważyć, że brak umiejętności prawidłowego zsumowania wartości kalorycznych dla różnych makroskładników może prowadzić do nieprecyzyjnych wyników, co jest nie tylko błędem matematycznym, ale także może wpłynąć na zdrowie osób dbających o swoją dietę. Dlatego kluczowe jest przyswojenie sobie zasad obliczania wartości energetycznej i umiejętność krytycznego podejścia do danych żywieniowych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie dietetyki i żywienia.

Pytanie 34

Jakie wino powinno się serwować do dania z kurczaka?

A. Czerwone wytrawne

B. Białe deserowe

C. Białe półwytrawne

D. Czerwone półwytrawne

Białe półwytrawne wino jest doskonałym wyborem do potraw z kurczaka, ponieważ jego zrównoważona kwasowość i delikatna słodycz współgrają z mięsem drobiowym, które często ma subtelny smak. Wina białe, szczególnie te półwytrawne, wzbogacają danie, podkreślając jego aromaty, jednocześnie nie dominując nad nimi. Przykładowo, Chardonnay lub Sauvignon Blanc z niewielką ilością resztkowego cukru mogą wspaniale wzbogacić doznania kulinarne, łącząc się z ziołami i przyprawami użytymi w potrawie. Zgodnie z wytycznymi sommelierów, białe wina są często rekomendowane do dań z kurczaka przygotowanych na różne sposoby, ponieważ ich konstrukcja smakowa dobrze komponuje się z różnorodnymi sosami i dodatkami, takimi jak cytryna, czosnek czy śmietana. Warto również zauważyć, że białe wina są bardziej uniwersalne w parowaniu z potrawami, co czyni je preferowanym wyborem w wielu sytuacjach, szczególnie w kontekście eleganckich kolacji.

Pytanie 35

Aromatyczne substancje Maillarda pojawiają się w mięsie podczas

A. smażenia

B. wędzenia

C. peklowania

D. bejcowania

Wybór odpowiedzi wędzenia, bejcowania czy peklowania odzwierciedla powszechną nieścisłość w rozumieniu procesów kulinarnych zachodzących w mięsie. Wędzenie to technika, która przede wszystkim dodaje dymny aromat do mięsa, ale nie jest kluczowa dla reakcji Maillarda, która wymaga bezpośredniego kontaktu składników z wysoką temperaturą. Bejcowanie to proces polegający na marynowaniu mięsa w roztworze przypraw, który wprawdzie może wpłynąć na jego smak, ale nie wywołuje reakcji Maillarda, ponieważ mięso nie jest poddawane obróbce cieplnej. Peklowanie z kolei jest metodą konserwacji mięsa, która wykorzystuje sól i czas do osiągnięcia odpowiednich właściwości, lecz również nie aktywuje reakcji Maillarda w tym samym sensie co smażenie. Często błędne przekonanie o tych procesach wynika z mylnych analogii dotyczących intensywności smaków. W rzeczywistości, aby uzyskać pożądane aromaty i smaki charakterystyczne dla mięsa, kluczowe jest zrozumienie, że to właśnie smażenie angażuje odpowiednie reakcje chemiczne. W praktyce kucharskiej należy zapamiętać, że różne metody obróbki termicznej mają odmienny wpływ na strukturę i smak mięsa, a zrozumienie chemicznych podstaw tych procesów jest niezbędne do osiągnięcia wysokiej jakości kulinarnej.

Pytanie 36

W diecie ograniczającej, z redukcją substancji stymulujących wydzielanie soku żołądkowego i błonnika, jako dodatek zakwaszający potrawy, powinno się użyć

A. ocet winny

B. musztardę

C. cytrynę

D. ocet stołowy

Cytryna jest doskonałym środkiem zakwaszającym potrawy w diecie oszczędzającej, ponieważ jej naturalna kwasowość nie tylko nadaje potrawom charakterystyczny smak, ale także ogranicza wydzielanie soku żołądkowego. W przeciwieństwie do innych substancji, takich jak ocet czy musztarda, cytryna zawiera witaminę C oraz inne składniki odżywcze, które mogą być korzystne dla organizmu. Stosowanie cytryny w potrawach jest zgodne z zaleceniami dietetyków, którzy rekomendują ograniczenie substancji drażniących układ pokarmowy. Przykładowo, dodanie soku z cytryny do sałatek lub marynat może wprowadzić świeżość i smak, jednocześnie nie stymulując nadmiernie wydzielania soku żołądkowego. Warto również pamiętać, że cytryna jest bardziej alkalizująca przy metabolizmie, co może wspierać równowagę kwasowo-zasadową organizmu. Dobre praktyki kulinarne wskazują, aby cytrynę stosować w umiarkowanych ilościach, co pozwala cieszyć się jej walorami smakowymi bez ryzyka nadmiernego zakwaszenia potrawy.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

Oto propozycja menu na elegancką kolację: zupa kremowa z borowików, halibut po kapitańsku, pieczone ziemniaki oraz bukiet surówek. Wybierz zimną przystawkę z mięsa, która pasowałaby do tego menu.

A. Boeuf Strogonow

B. Pasztet z zająca z żurawiną

C. Befsztyk po angielsku

D. Grillowana polędwica na grzance

Pasztet z zająca z żurawiną to naprawdę świetny wybór na zimną przekąskę. Fajnie się komponuje z całą resztą menu na uroczystość. To danie łączy w sobie mocny smak mięsa i słodycz żurawiny, co razem daje super efekt. Takie zimne przystawki powinny być lekkie, żeby goście mogli na spokojnie spróbować różnych smaków, a ten pasztet idealnie się w to wpasowuje. Przy jego przygotowaniu używa się różnych technik, jak duszenie i blendowanie, co sprawia, że danie wygląda naprawdę profesjonalnie. Żurawina nie tylko dodaje smaku, ale też wprowadza coś zdrowego i mającego inną konsystencję. Wybierając pasztet, dbamy o to, żeby było ładnie i różnorodnie, a to jest naprawdę ważne w dobrym gotowaniu. Taki pomysł na menu jest w zgodzie z nowoczesnymi trendami kulinarnymi, gdzie ważne jest, żeby smaki się ze sobą harmonizowały, a potrawy ładnie się prezentowały.

Pytanie 39

Jakie urządzenie należy zastosować do określenia wilgotności w magazynie?

A. barometru

B. manometru

C. detektora

D. higrometru

Pomiar wilgotności nie może być realizowany za pomocą barometru, manometru ani detektora, ponieważ każde z tych urządzeń ma inne przeznaczenie. Barometr mierzy ciśnienie atmosferyczne, co jest istotne w meteorologii, ale nie ma żadnego związku z wilgotnością powietrza. Użycie barometru w magazynie do oceny warunków przechowywania byłoby mylące, ponieważ zmiany ciśnienia niekoniecznie wskazują na zmiany wilgotności. Podobnie manometr, który mierzy ciśnienie gazów w zamkniętych systemach, również nie dostarcza informacji na temat wilgotności. Jego zastosowanie jest ograniczone do instalacji przemysłowych, gdzie kontrola ciśnienia jest kluczowa, a nie do oceny jakości powietrza w magazynie. Detektor, w zależności od jego typu, może być używany do identyfikacji konkretnych substancji chemicznych lub gazów, ale nie jest przeznaczony do pomiaru wilgotności. Wybór niewłaściwego instrumentu do monitorowania wilgotności jest typowym błędem, który może prowadzić do niewłaściwych decyzji dotyczących przechowywania towarów, co w konsekwencji może prowadzić do strat finansowych związanych z uszkodzeniem produktów. Zrozumienie przeznaczenia i funkcji urządzeń pomiarowych jest kluczowe dla efektywnego zarządzania środowiskiem magazynowym.

Pytanie 40

Jaką metodę obróbki cieplnej powinno się zastosować do przygotowania ragoût?

A. Pieczenie

B. Gotowanie

C. Duszenie

D. Smażenie

Duszenie to technika obróbki cieplnej, która polega na gotowaniu potrawy w niewielkiej ilości płynu, w szczelnie zamkniętym naczyniu, co pozwala na długotrwałe gotowanie w niskiej temperaturze. Dzięki temu mięso staje się niezwykle delikatne, a smaki składników intensyfikują się. Ragoût, będące klasycznym daniem kuchni francuskiej, najczęściej zawiera mięso, warzywa oraz przyprawy, które duszone są razem, co zapewnia głęboki smak i aromat. W praktyce, duszenie pozwala na zachowanie wartości odżywczych składników i jest zgodne z zasadami zdrowego gotowania, ponieważ używa się mniej tłuszczu. Dobrym przykładem duszenia może być przygotowanie gulaszu, gdzie mięso najpierw podsmaża się, a następnie dusi w sosie pomidorowym lub bulionie przez dłuższy czas, co pozwala na współprace smaków. To klasyczna technika w kuchni, która wpisuje się w standardy gastronomiczne, zalecane przez profesjonalnych kucharzy.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej