Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik ekonomista
Kwalifikacja: EKA.04 - Prowadzenie dokumentacji w jednostce organizacyjnej
Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 10:21
Data zakończenia: 15 maja 2025 10:47

Egzamin zdany!

Wynik: 37/40 punktów (92,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W firmie w I kwartale przeciętny stan zatrudnienia wynosił 60 osób. W tym czasie do pracy przyjęto 6 osób, a 3 zostały zwolnione. Wskaźnik przyjęć wyniósł 10%, co oznacza, że

A. nowo zatrudnieni pracownicy stanowią 10% przeciętnego stanu zatrudnienia.

B. w firmie pracuje 60 osób.

C. do pracy przyjęto 6 osób.

D. zwolnieni pracownicy stanowią 5% przeciętnego stanu zatrudnienia.

W analizowanym pytaniu pojawiają się różne nieprawidłowe interpretacje dotyczące stanu zatrudnienia oraz wskaźnika przyjęć. W pierwszej z odpowiedzi wspomniano, że 60 pracowników pracuje w przedsiębiorstwie. Choć jest to prawda, to nie jest istotne w kontekście konkretnego pytania, które dotyczy wskaźnika przyjęć, a nie liczby pracowników. Z kolei stwierdzenie, że pracownicy zwolnieni z pracy stanowią 5% średniego stanu zatrudnienia, również jest błędne. Obliczając ten wskaźnik, musielibyśmy zidentyfikować liczbę zwolnionych (3) w odniesieniu do średniego stanu zatrudnienia (60), co daje nam (3 / 60) * 100% = 5%. Jednakże, w kontekście obliczania wskaźnika przyjęć, który dotyczy wyłącznie nowo zatrudnionych, jest to nieistotna informacja. Typowe błędy myślowe w tym przypadku mogą wynikać z mylenia pojęć dotyczących zatrudnienia z pojęciami związanymi ze zwolnieniami, co prowadzi do niepoprawnych wniosków. Ważne jest, aby w analizach kadrowych zwracać uwagę na odpowiednie wskaźniki, które rzeczywiście odzwierciedlają sytuację w przedsiębiorstwie oraz wpływają na decyzje dotyczące polityki personalnej.

Pytanie 2

Która technika planowania zakłada, że dotychczasowa relacja pomiędzy dwoma wielkościami planistycznymi pozostanie niezmieniona, co jest stosowane w obliczeniach na okres planowy?

A. Metoda kolejnych przybliżeń

B. Metoda bilansowa

C. Metoda proporcji stałych

D. Metoda simpleks

Metoda proporcji stałych jest techniką planowania, która zakłada, że stosunki między dwoma wielkościami planistycznymi pozostaną niezmienne w określonym horyzoncie czasowym. Oznacza to, że w prognozach i analizach finansowych, gdy jedna wielkość zmienia się, druga wielkość zmienia się w tym samym proporcjonalnym stosunku. Przykładem zastosowania tej metody może być sytuacja, gdy przedsiębiorstwo planuje wzrost produkcji o 10%. Przy zastosowaniu metody proporcji stałych, można oczekiwać, że wzrośnie także zapotrzebowanie na surowce, a ich proporcja w stosunku do produkcji pozostanie na tym samym poziomie, co w poprzednich okresach. Tego typu podejście jest zgodne z praktykami takich standardów jak budżetowanie oparte na wynikach (Results-Based Budgeting), które kładzie nacisk na realistyczne prognozowanie i efektywne zarządzanie zasobami. Dzięki temu przedsiębiorstwa mogą lepiej planować i alokować środki, minimalizując ryzyko niedoborów lub nadmiaru zasobów w procesie produkcyjnym.

Pytanie 3

W przedsiębiorstwie w ciągu roku sprawozdawczego wyprodukowano 200 jednostek wyrobu gotowego. Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli określ jednostkowy koszt wytworzenia wyrobu.

Pozycje kalkulacyjne	Poniesione koszty (w zł)	Koszt wytworzenia jednostki wyrobu (w zł)
materiały bezpośrednie	5 000	5 000,:200 =25
płace bezpośrednie	8 000	8 000,:200 =40
koszty wydziałowe	3 000	3 000,:200 =15
Techniczny koszt wytworzenia	16 000

A. 90 zł

B. 80zł

C. 55 zł

D. 65 zł

Wybór odpowiedzi innej niż 80 zł wynika z nieporozumień dotyczących sposobu obliczania jednostkowego kosztu wytworzenia. Niektóre z błędnych odpowiedzi, takie jak 90 zł, 65 zł czy 55 zł, mogą sugerować, że nie uwzględniono wszystkich istotnych elementów kosztowych, bądź zastosowano nieprawidłowe metody kalkulacji. Niezrozumienie, że jednostkowy koszt wytworzenia to suma wszystkich kosztów produkcji podzielona przez liczbę wyprodukowanych wyrobów, prowadzi do zawyżania lub zaniżania tego wskaźnika. Może to skutkować błędnymi decyzjami dotyczącymi cen sprzedaży lub kalkulacji rentowności. Warto zwrócić uwagę, że jednostkowy koszt produkcji powinien obejmować zarówno materiały, jak i robociznę oraz koszty ogólne, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w obszarze rachunkowości zarządczej. Ignorowanie któregokolwiek z tych składników lub ich niewłaściwe oszacowanie może prowadzić do znacznych różnic w końcowym wyniku finansowym. Wskazanym jest, aby przed podjęciem decyzji o wyborze odpowiedzi, dokładnie przeanalizować dane i przemyśleć, jakie elementy wpływają na całkowity koszt produkcji.

Pytanie 4

Aby szczegółowo określić zapisy księgowe w ewidencji syntetycznej, używa się kont

A. bilansowych

B. wynikowych

C. korygujących

D. analitycznych

Konta analityczne są kluczowym elementem ewidencji księgowej, ponieważ pozwalają na szczegółowe uszczegółowienie zapisów ujętych na kontach syntetycznych. Zgodnie z zasadami rachunkowości, konta analityczne są wykorzystywane do gromadzenia szczegółowych informacji dotyczących poszczególnych elementów aktywów, pasywów, przychodów i kosztów. Na przykład, konto syntetyczne "Zapasy" może mieć różne konta analityczne, takie jak "Surowce", "Towary" czy "Wyroby gotowe", co umożliwia dokładną kontrolę oraz monitorowanie stanu i wartości poszczególnych grup zapasów. Zastosowanie kont analitycznych pozwala również na lepsze zarządzanie informacjami finansowymi, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie rachunkowości. W efekcie, konta analityczne ułatwiają przygotowywanie raportów finansowych oraz analizę kosztów, co jest istotne dla podejmowania decyzji biznesowych. Dlatego tak ważne jest, aby każdy księgowy znał zasady dotyczące prowadzenia kont analitycznych oraz ich zastosowanie w praktyce.

Pytanie 5

Kontrahent nabył towar z odroczonym terminem płatności. Aby uregulować zobowiązanie w sposób bezgotówkowy, powinien zdecydować się na

A. Przekaz pocztowy

B. Dowód wpłaty gotówkowej

C. Polecenie przelewu

D. Czek gotówkowy

Polecenie przelewu jest najbezpieczniejszą i najbardziej powszechnie stosowaną metodą dokonywania płatności bezgotówkowych. Pozwala na przesyłanie środków z konta jednego przedsiębiorstwa bezpośrednio na konto kontrahenta. Dzięki temu, proces ten jest nie tylko szybki, ale również automatyzowany, co minimalizuje ryzyko błędów. W praktyce, kontrahent powinien wypełnić formularz polecenia przelewu, wskazując dane odbiorcy, kwotę oraz tytuł płatności. Dodatkowo, polecenie przelewu jest zgodne z normami bankowymi oraz regulacjami prawnymi, co czyni je odpowiednim narzędziem w obrocie gospodarczym. W przypadku dużych transakcji, wartością dodaną jest potwierdzenie zlecenia, które można uzyskać od banku, co zwiększa bezpieczeństwo transakcji. Zastosowanie polecenia przelewu w relacjach biznesowych sprzyja również efektywności procesów księgowych, ponieważ umożliwia łatwe śledzenie i dokumentowanie transakcji.

Pytanie 6

Zgodnie z przepisami, pracodawca ma obowiązek dostarczyć zatrudnionym PIT-11 Informację o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy w formacji papierowej bądź elektronicznej do

A. 30 kwietnia

B. końca lutego roku następującego po roku podatkowym

C. końca marca roku następującego po roku podatkowym

D. 25 dnia każdego miesiąca

Prawidłowa odpowiedź to końca lutego roku następującego po roku podatkowym, ponieważ zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pracodawcy mają obowiązek przekazania pracownikom formularza PIT-11 do końca lutego. PIT-11 jest istotnym dokumentem, który zawiera informacje o dochodach pracownika oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy, co pozwala pracownikom na prawidłowe rozliczenie się z urzędem skarbowym. W praktyce oznacza to, że pracodawcy powinni odpowiednio planować czas na jego przygotowanie oraz dostarczenie, aby nie narazić siebie ani pracowników na dodatkowe problemy związane z nieterminowym rozliczeniem. Warto również zauważyć, że od 2020 roku możliwe jest przesyłanie PIT-11 w formie elektronicznej, co znacząco ułatwia proces zarówno dla pracodawców, jak i pracowników, zapewniając jednocześnie większą wydajność oraz bezpieczeństwo danych. Znajomość terminów oraz odpowiedzialności związanych z dokumentacją podatkową jest kluczowa w kontekście prowadzenia odpowiedzialnej polityki kadrowej i finansowej w każdej firmie.

Pytanie 7

Plan miesięcznego zaopatrzenia w materiały dla działu produkcyjnego to plan

A. taktyczny

B. operacyjny

C. zmianowy

D. strategiczny

Miesięczny plan zaopatrzenia materiałowego dla działu produkcji jest klasyfikowany jako plan operacyjny, ponieważ dotyczy krótkoterminowych działań mających na celu zaspokojenie bieżących potrzeb produkcyjnych. Plany operacyjne są zazwyczaj tworzone na okres do jednego roku i koncentrują się na konkretnej realizacji strategii w codziennych operacjach. W przypadku zaopatrzenia materiałowego, plan operacyjny określa, jakie materiały są potrzebne, w jakich ilościach oraz w jakim czasie powinny być dostarczone, aby zapewnić płynność produkcji. Przykładem może być sytuacja, gdy dział produkcji planuje uruchomienie nowej linii produkcyjnej i potrzebuje określonych surowców w określonym terminie, co wymaga ścisłej współpracy z działem zakupów. Dbanie o to, aby materiały były dostępne w odpowiednich ilościach i czasie, jest kluczowe dla efektywności działań operacyjnych. Dobrą praktyką w branży jest regularne przeglądanie i aktualizowanie planów operacyjnych, aby dostosować je do zmieniających się warunków rynkowych oraz potrzeb produkcji.

Pytanie 8

Przedsiębiorca podpisał umowę z osobą fizyczną, która nie prowadzi działalności gospodarczej, na stworzenie programu komputerowego dostosowanego do potrzeb biznesowych zamawiającego. Odbiór dzieła ma nastąpić do 31.01.2019 r. Jakiego typu umowę zawarł przedsiębiorca (zamawiający) z wykonawcą?

A. Umowę o pracę

B. Umowę o dzieło

C. Umowę zlecenia

D. Umowę agencyjną

Wybór umowy o pracę w tym kontekście jest błędny, ponieważ umowa ta dotyczy stosunku pracy, w którym pracownik wykonuje pracę na rzecz pracodawcy w sposób ciągły, w wyznaczonych godzinach i korzystając z narzędzi oraz materiałów dostarczonych przez pracodawcę. W przypadku umowy zlecenia, mamy do czynienia z umową, która dotyczy wykonania czynności prawnych, ale nie zapewnia osiągnięcia konkretnego rezultatu. Tego typu umowa jest bardziej elastyczna, ale nie jest odpowiednia dla sytuacji, w której istotne jest wykonanie konkretnego dzieła, jak w przypadku programu komputerowego. Umowa agencyjna zaś dotyczy umowy, w ramach której jedna strona (agent) zobowiązuje się do działania w imieniu drugiej strony (zleceniodawcy) w celu zawarcia umów z osobami trzecimi. Taki rodzaj umowy również nie pasuje do kontekstu stworzenia programu komputerowego. Te rozróżnienia są kluczowe, ponieważ każdy z rodzajów umów wiąże się z innymi obowiązkami prawnymi i odpowiedzialnościami stron. Typowym błędem przy wyborze rodzaju umowy jest nieodróżnienie umowy o dzieło od innych umów cywilnoprawnych, co może prowadzić do nieporozumień dotyczących zakresu odpowiedzialności wykonawcy oraz formy wynagrodzenia.

Pytanie 9

Walne zgromadzenie akcjonariuszy spółki akcyjnej podjęło uchwałę o rozdziale osiągniętego zysku netto wynoszącego 60 000 zł w następujący sposób:
- na zwiększenie kapitału zapasowego 8 %
- na premie dla pracowników 12 %
- na dywidendy dla akcjonariuszy 20 %

Jaką kwotę zysku pozostanie po dokonaniu podziału?

A. 30 000 zł

B. 36 000 zł

C. 24 000 zł

D. 45 000 zł

Podzielony zysk netto wynoszący 60 000 zł podzielono na różne stawki: 8% idzie na kapitał zapasowy, 12% dostaną pracownicy w postaci nagród, a 20% to dywidendy dla akcjonariuszy. Żeby obliczyć, ile nam zostaje po tych podziałach, najpierw trzeba policzyć, jakie są poszczególne kwoty. Więc, kapitał zapasowy to 8% z 60 000 zł, czyli 4 800 zł. Nagrody dla pracowników wychodzą 12%, co daje 7 200 zł, a dywidendy to 20%, czyli 12 000 zł. Jak to zsumujemy, dostajemy 4 800 zł + 7 200 zł + 12 000 zł = 24 000 zł. Teraz, jeśli odejmiemy tę kwotę od początkowego zysku, to będzie 60 000 zł - 24 000 zł = 36 000 zł. Takie podejście do podziału zysku jest spoko, bo dobrze wpływa na finanse firmy, a przy okazji nagradza zarówno pracowników, jak i akcjonariuszy.

Pytanie 10

Jednostka handlowa będąca podatnikiem podatku VAT UE sprzedała towary kontrahentowi z Włoch i wystawiła w dniu 4 stycznia 2010 r. fakturę na dostawę wewnątrzwspólnotową o wartości 10 000 EUR. Zapłata należności od kontrahenta zagranicznego wpłynęła na rachunek bankowy w dniu 15 stycznia 2010 r. Korzystając z informacji o kursach EUR zamieszczonych w zestawieniu, określ zrealizowaną różnicę kursową.

Waluta	Średni kurs NBP na dzień wystawienia faktury	Kurs kupna na dzień wpływu należności
EUR	4,50 PLN/EUR	4 PLN/EUR

A. Ujemna różnica kursowa w kwocie 5 000 zł

B. Dodatnia różnica kursowa w kwocie 5 000 zł

C. Ujemna różnica kursowa w kwocie 500 zł

D. Dodatnia różnica kursowa w kwocie 500 zł

Odpowiedź o ujemnej różnicy kursowej w kwocie 5 000 zł jest prawidłowa, ponieważ różnice kursowe wynikają z różnicy między kursem waluty w dniu wystawienia faktury a kursem w dniu, w którym wpływa należność. W analizowanym przypadku, kurs EUR na dzień wystawienia faktury wynosił 4,50 PLN/EUR, co oznacza, że wartość faktury w złotych wynosiła 45 000 PLN (10 000 EUR x 4,50 PLN/EUR). Natomiast w dniu wpływu należności kurs spadł do 4,00 PLN/EUR, co daje wartość 40 000 PLN (10 000 EUR x 4,00 PLN/EUR). Różnica między tymi wartościami wynosi 5 000 PLN, co jest stratą dla jednostki handlowej i wskazuje na ujemną różnicę kursową. W praktyce, przedsiębiorstwa powinny regularnie monitorować kursy walut oraz stosować odpowiednie zabezpieczenia przed ryzykiem kursowym, co pomoże uniknąć podobnych strat. Warto również zapoznać się z przepisami dotyczącymi rozliczania różnic kursowych, aby prawidłowo ujmować je w księgach rachunkowych. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy pozwala na lepsze zarządzanie finansami oraz minimalizowanie ryzyka walutowego.

Pytanie 11

Średnia sprzedaż towarów na dzień wynosi 300 sztuk, a dostawy realizowane są co 15 dni. Aby zapewnić ciągłość sprzedaży pomiędzy dostawami, jaki powinien być minimalny zapas towarów w magazynie?

A. 200 szt.

B. 4 500 szt.

C. 300 szt.

D. 5 000 szt.

Aby obliczyć potrzebny zapas towarów w magazynie, warto najpierw określić, ile sztuk towarów sprzedaje się średnio w okresie między dostawami. W tym przypadku przeciętna dzienna sprzedaż wynosi 300 sztuk, a dostawy następują co 15 dni. Dlatego, aby zabezpieczyć sprzedaż przez cały czas oczekiwania na nową dostawę, musimy pomnożyć dzienną sprzedaż przez liczbę dni między dostawami: 300 szt. x 15 dni = 4500 sztuk. W praktyce oznacza to, że firma powinna utrzymywać zapas na poziomie 4500 sztuk, aby nie przerwać ciągłości sprzedaży. Zbyt niski zapas może prowadzić do braków towarowych, co negatywnie wpłynie na satysfakcję klientów oraz reputację firmy. Standardy zarządzania zapasami, takie jak Just-in-Time (JIT), sugerują utrzymanie minimalnych zapasów, jednak w tym przypadku, ze względu na charakter sprzedaży, warto stosować wyższy poziom zapasów, aby uniknąć problemów operacyjnych.

Pytanie 12

Gdy wszystkie decyzje są podejmowane przez lidera i przekazywane pracownikom do realizacji bez możliwości dyskusji czy sprzeciwu, mówimy o sposobie kierowania nazywanym

A. demokratycznym

B. liberalnym

C. autokratycznym

D. patronalnym

Styl kierowania autokratycznego charakteryzuje się tym, że wszystkie decyzje są podejmowane przez przełożonego, a podwładni są zobowiązani do ich wykonania bez jakiejkolwiek dyskusji czy sprzeciwu. Taki model zarządzania może być skuteczny w sytuacjach kryzysowych, gdy konieczne jest szybkie podejmowanie decyzji. Na przykład, w warunkach nagłej awarii w zakładzie produkcyjnym, kierownik może podjąć natychmiastowe decyzje, by zminimalizować straty. W praktyce, styl autokratyczny sprawdza się również w strukturach, gdzie obowiązują ściśle określone procedury, a skuteczność działań jest kluczowa. Mimo że może prowadzić do niskiej motywacji pracowników w dłuższym okresie, w sytuacjach wymagających szybkiej reakcji i autorytatywnego podejścia, jego zalety mogą przeważać nad wadami. Warto jednak pamiętać, że długotrwałe stosowanie tego stylu może prowadzić do problemów z zaangażowaniem zespołu oraz niskiej jakości decyzji ze względu na brak współpracy i różnorodności perspektyw.

Pytanie 13

Korzystając z danych zawartych w tabeli, ustal, jaką kwotę należy wpłacić do urzędu skarbowego z tytułu podatku VAT za maj 2015 roku.

Wyszczególnienie	Wartość netto (w zł)	Kwota podatku VAT (w zł)
Zakup	12 000,00	2 760,00
Zakup	3 000,00	150,00
Sprzedaż	16 500,00	3 795,00
Sprzedaż	5 500,00	275,00

A. 1 160,00 zł

B. 1 035,00 zł

C. 2 610,00 zł

D. 3 520,00 zł

Poprawna odpowiedź to 1 160,00 zł, ponieważ obliczenie podatku VAT do zapłaty polega na zastosowaniu zasady, według której należy od kwoty podatku VAT należnego (uzyskanego ze sprzedaży) odjąć kwotę podatku VAT naliczonego (związanego z zakupami). W praktyce oznacza to, że przedsiębiorcy muszą dokładnie ustalić, ile VAT-u pobrali z tytułu sprzedaży swoich towarów i usług oraz ile VAT-u zapłacili przy zakupach, które mogą być odliczone. Te informacje są kluczowe dla rzetelnego sporządzania deklaracji VAT, co jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa. Dobre praktyki zarządzania finansami w firmie obejmują regularne monitorowanie obrotów oraz kontrolowanie dokumentacji sprzedażowej i zakupowej, co pozwala na minimalizację ryzyka błędów w obliczeniach. Warto również podkreślić, że znajomość przepisów dotyczących VAT-u jest niezbędna dla przedsiębiorców, aby zapewnić zgodność z obowiązującymi regulacjami oraz uniknąć potencjalnych sankcji. W tym przypadku, po obliczeniach, różnica między VAT-em należnym a naliczonym wynosi dokładnie 1 160,00 zł, co oznacza, że jest to kwota, którą należy wpłacić do urzędu skarbowego.

Pytanie 14

Bank obliczył odsetki od środków zdeponowanych na rachunku firmowym przedsiębiorcy, które należy uwzględnić w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w pozycji

A. wartość sprzedanych towarów i usług

B. pozostałe wydatki

C. pozostałe przychody

D. zakup towarów handlowych i materiałów

Odsetki bankowe, które przedsiębiorca uzyskuje od środków zdeponowanych na rachunku firmowym, należy zakwalifikować jako pozostałe przychody. Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz osób prawnych, przychody te nie dotyczą bezpośrednio działalności operacyjnej przedsiębiorstwa, lecz są wynikiem zarządzania kapitałem. W praktyce oznacza to, że przedsiębiorcy powinni prowadzić ewidencję przychodów w sposób, który odzwierciedla prawidłowe źródła ich pozyskania. Przykładowo, jeżeli firma posiada na rachunku bankowym na stałe środki pieniężne, które nie są wykorzystywane do codziennych operacji gospodarczych, to uzyskane odsetki powinny być wykazane jako przychody z tytułu lokat bankowych. Taka kwalifikacja jest zgodna z dobrymi praktykami rachunkowości oraz zasadami prowadzenia księgowości, co pozwala na prawidłowe obliczenie podstawy opodatkowania oraz uniknięcie problemów podczas ewentualnej kontroli skarbowej.

Pytanie 15

Kto rozstrzyga spory dotyczące roszczeń wynikających ze stosunku pracy?

A. sądy administracyjne

B. sądy gospodarcze

C. sądy pracy

D. urzędnicy inspektoratu pracy

Sądy pracy są specjalistycznymi jednostkami w polskim systemie wymiaru sprawiedliwości, które zajmują się rozstrzyganiem sporów dotyczących roszczeń ze stosunku pracy. Prawidłowość tej odpowiedzi wynika z tego, że sądy pracy mają kompetencje do rozpatrywania spraw związanych z zatrudnieniem, w tym kwestii dotyczących wynagrodzeń, wypowiedzeń umów o pracę oraz innych roszczeń pracowniczych. Przykładem może być sytuacja, gdy pracownik wnosi sprawę do sądu o niewypłacone wynagrodzenie; decyzja sądu pracy będzie istotna dla ochrony praw pracownika. Zgodnie z Kodeksem pracy, sądy pracy są również odpowiedzialne za ustalanie zasadności zwolnienia oraz ochronę praw osób zatrudnionych. Ponadto, sądy pracy stosują odpowiednie procedury i normy, co zapewnia sprawiedliwe i obiektywne rozstrzyganie sporów. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują mediacje oraz próby polubownego rozwiązania sporów przed skierowaniem sprawy do sądu, co może przyczynić się do szybszego i mniej stresującego rozwiązania konfliktu.

Pytanie 16

Komplementariusz stanowi jednego ze współwłaścicieli spółki

A. jawnej

B. komandytowej

C. partnerskiej

D. akcyjnej

Komplementariusz jest jednym z kluczowych wspólników w spółce komandytowej, gdzie odgrywa istotną rolę w zarządzaniu oraz odpowiada za zobowiązania spółki całym swoim majątkiem. W przeciwieństwie do komandytariusza, który odpowiada tylko do wysokości wniesionego wkładu, komplementariusz ma pełne prawo do działania w imieniu spółki. Przykładowo, jeśli spółka komandytowa prowadzi działalność gospodarczą, to komplementariusz może podpisywać umowy, zatrudniać pracowników i podejmować kluczowe decyzje finansowe. Taka struktura organizacyjna pozwala na dynamiczne zarządzanie i elastyczność w działaniach przedsiębiorstwa, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania spółkami. Ważne jest, aby komplementariusz miał odpowiednie kompetencje i doświadczenie, co zapewnia skuteczność zarządzania i minimalizuje ryzyko podejmowania niewłaściwych decyzji. Zrozumienie roli komplementariusza jest kluczowe dla osób planujących założenie spółki komandytowej, gdyż odpowiedzialność i zakres uprawnień mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie całej spółki.

Pytanie 17

Przełożony, który prowadzi zespół, wykorzystując negatywne bodźce, narzucając zakres działań, nie pozwalając podwładnym na udział w podejmowaniu decyzji oraz nie określając kryteriów oceny, jest

A. autokratą

B. doradcą

C. demokratą

D. liberałem

Odpowiedź 'autokrata' jest poprawna, ponieważ ten styl zarządzania charakteryzuje się dominującą rolą lidera, który podejmuje wszystkie kluczowe decyzje, nie angażując zespołu w procesy decyzyjne. Przełożony, który stosuje bodźce negatywne oraz narzuca zakres czynności, działa w sposób, który może obniżać morale pracowników i prowadzić do frustracji. W środowisku pracy, które stawia na autokratyczne podejście, pracownicy czują się często niedoceniani, ponieważ ich opinie i pomysły nie są brane pod uwagę. Dobrym przykładem zastosowania tego stylu może być sytuacja, w której lider w kryzysie decyduje się na szybkie działania bez konsultacji z zespołem, co może być uzasadnione w sytuacjach wymagających natychmiastowej reakcji. Niemniej jednak, długofalowo takie podejście może prowadzić do wysokiej rotacji pracowników oraz obniżenia zaangażowania, co jest niezgodne z zaleceniami dobrych praktyk w zarządzaniu, które promują współpracę i zaangażowanie zespołu w podejmowanie decyzji.

Pytanie 18

Przedsiębiorstwo w marcu br. poniosło koszty w wysokości 50 000,00 zł przedstawione w tabeli. Koszty wynagrodzeń w kosztach ogółem stanowią

- amortyzacja	5 000,00 zł
- zużycie materiałów i energii	15 000,00 zł
- wynagrodzenia	20 000,00 zł
- ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia	7 000,00 zł
- pozostałe koszty rodzajowe	3 000,00 zł

A. 40%

B. 25%

C. 20%

D. 35%

Koszty wynagrodzeń przedsiębiorstwa stanowią 40% ogółu kosztów, ponieważ wynoszą 20 000 zł z łącznych kosztów w wysokości 50 000 zł. Aby obliczyć procentowy udział kosztów wynagrodzeń, należy zastosować prostą formułę: (koszty wynagrodzeń / całkowite koszty) * 100%. W tym przypadku obliczenia wyglądają następująco: (20 000 zł / 50 000 zł) * 100% = 40%. Tego rodzaju analizy są kluczowe w zarządzaniu finansami przedsiębiorstwa, ponieważ pozwalają na monitorowanie struktury kosztów. Znajomość udziału poszczególnych wydatków w kosztach ogólnych jest niezbędna do podejmowania strategicznych decyzji finansowych, takich jak cięcia kosztów czy inwestycje w rozwój. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy może być analiza rentowności projektów, gdzie dokładne określenie kosztów pracy jest kluczowe dla oceny efektywności finansowej.

Pytanie 19

Wskaż postawę podczas pracy przy komputerze zgodną z wymaganiami ergonomii.

A.	B.
− stopy oparte na podłodze − plecy pochylone do przodu − łokcie luźno zwisające wzdłuż tułowia − wzrok skierowany na monitor	− stopy oparte o podnóżek − nogi ugięte w kolanach pod kątem 90° − łokcie oparte o blat biurka − plecy pochylone do przodu
C.	D.
− stopy oparte o podnóżek − wzrok skierowany na monitor − wyprostowana pozycja − ręce zgięte w łokciach pod kątem 90°	− nogi ugięte w kolanach pod kątem 45° − wzrok skierowany na klawiaturę − plecy przylegające do oparcia − łokcie oparte o blat biurka

A. D.

B. B.

C. C.

D. A.

Odpowiedź C jest zgodna z zasadami ergonomii pracy przy komputerze, które mają na celu zminimalizowanie ryzyka wystąpienia dolegliwości bólowych oraz zaburzeń postawy. Przyjmując prawidłową postawę, stopy powinny być oparte o podłogę, co zapewnia stabilność i równowagę. Wzrok powinien być skierowany na monitor, który powinien znajdować się na wysokości oczu, co zapobiega nadmiernemu pochylaniu głowy i pleców. Osoba siedząca powinna utrzymywać wyprostowaną pozycję, aby zredukować napięcie w mięśniach pleców i szyi. Ręce zgięte w łokciach pod kątem 90° pozwalają na swobodny ruch nadgarstków i minimalizują ryzyko wystąpienia zespołu cieśni nadgarstka. Warto również pamiętać o odpowiednio dobranym krześle, które wspiera dolną część pleców oraz o regularnych przerwach, które pozwalają na rozluźnienie mięśni. Dążenie do ergonomicznej postawy jest kluczowe dla komfortu pracy oraz długoterminowego zdrowia. Warto stosować się do norm takich jak ISO 9241, które opisują wymagania ergonomiczne w miejscu pracy.

Pytanie 20

Producent zamierza wyprodukować w ciągu miesiąca 10 000 sztuk drewnianych palet. Ustalone normy techniczne zużycia drewna na jedną paletę wynoszą 0,035 m³. Posiada zapas początkowy drewna równy 70 m³, a planowany zapas końcowy to 100 m³. Ile metrów sześciennych drewna powinno być zakupione?

A. 250 m3

B. 380 m3

C. 280 m3

D. 180 m3

Żeby policzyć, ile drewna musimy kupić, na początku warto zorientować się, ile tego surowca nam potrzeba do wytworzenia palet. Mamy w planach zrobienie 10 000 palet i na jedną paletę potrzeba 0,035 m³ drewna. Więc całkowita ilość drewna to 10 000 razy 0,035 m³, co daje nam 350 m³. Potem musimy dodać zapas, który mamy na początku i na końcu. Startujemy z 70 m³, a w planie mamy mieć 100 m³ na koniec. Jak to się policzy? Bierzemy wzór: potrzebne drewno równa się (zużycie drewna plus zapas końcowy) minus zapas początkowy. Podstawiając nasze liczby, mamy (350 m³ plus 100 m³) minus 70 m³, co daje 380 m³. To się zgadza z tym, co mówi się o planowaniu produkcji – trzeba wiedzieć, ile surowców potrzebujemy, zanim zaczniemy pracować. Takie dokładne obliczenia są mega ważne, bo pomagają zaoszczędzić na kosztach i lepiej zarządzać zapasami w firmach produkcyjnych.

Pytanie 21

Klient nabył produkt z 3% zniżką, płacąc za niego 727,50 zł. Jaka była pierwotna cena produktu przed przyznaniem zniżki?

A. 706,31 zł

B. 750,00 zł

C. 705,67 zł

D. 749,33 zł

Poprawna odpowiedź wynika z zastosowania wzoru na obliczenie ceny towaru przed rabatem. Klient zapłacił 727,50 zł, co stanowi 97% ceny towaru przed rabatem. Aby obliczyć cenę przed rabatem, należy podzielić kwotę zapłaconą przez klienta przez 0,97. To oznacza, że cena przed rabatem wynosi: 727,50 zł / 0,97 = 750,00 zł. W praktyce umiejętność obliczania cen z rabatem jest kluczowa w obszarze handlu, gdzie często stosuje się różne promocje i zniżki. Prawidłowe obliczenia cenowe są niezbędne dla zapewnienia rentowności przedsiębiorstwa oraz do prawidłowego informowania klientów o cenach. Warto również zaznaczyć, że takie obliczenia mogą być przydatne w kontekście planowania budżetu lub analizy efektywności promocji. W branży handlowej standardem jest stosowanie różnorodnych zniżek, dlatego umiejętność ich prawidłowego obliczania jest kluczowa.

Pytanie 22

Zdefiniowany proces konstruowania długofalowej strategii, mający na celu identyfikację oraz realizację celów organizacji, którego rezultaty działań mają charakter trwały i są trudne do cofnięcia, zazwyczaj przygotowywany na okres przekraczający 5 lat, to plan

A. bieżący

B. operacyjny

C. strategiczny

D. taktyczny

Plan strategiczny to kluczowy dokument w zarządzaniu organizacją, który definiuje długofalowe cele i kierunki rozwoju. Jego główną cechą jest to, że obejmuje okres dłuższy niż pięć lat, co pozwala na analizowanie i przewidywanie zmieniających się warunków rynkowych oraz adaptowanie strategii do tych zmian. Przykładem zastosowania planu strategicznego może być wprowadzenie nowego produktu na rynek, co wymaga przemyślanej analizy konkurencji, klientów i trendów rynkowych. Dzięki strategicznemu podejściu organizacje mogą zbudować przewagę konkurencyjną, skoncentrować zasoby na kluczowych obszarach oraz zminimalizować ryzyko błędnych decyzji. Planowanie strategiczne jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania, takimi jak analiza SWOT, która umożliwia identyfikację mocnych i słabych stron organizacji oraz szans i zagrożeń płynących z otoczenia. Właściwie opracowany plan strategiczny staje się fundamentem dla podejmowania decyzji operacyjnych i taktycznych, co czyni go niezbędnym narzędziem dla każdej organizacji dążącej do długofalowego sukcesu.

Pytanie 23

Problemy w miejscu pracy związane z interakcjami z wieloma interesariuszami mogą prowadzić do

A. zmęczenia, zatrucia i bólu głowy

B. nerwicą, stresem i depresją

C. pogorszenia widzenia, zmęczenia i depresji

D. zaczerwienienia skóry, nerwic i bezsenności

Odpowiedź wskazująca na nerwicę, stres i depresję jako skutki konfliktów w pracy jest prawidłowa, ponieważ wszystkie te objawy są ściśle powiązane z długotrwałym narażeniem na wysokie napięcie, które często występuje w środowisku zawodowym. Konflikty w pracy, szczególnie te związane z interakcjami z wieloma interesantami, mogą prowadzić do chronicznego stresu, który z czasem może przerodzić się w nerwicę. Praktyczne przykłady obejmują sytuacje, w których pracownicy muszą radzić sobie z trudnymi klientami czy współpracownikami, co może wywoływać uczucie frustracji i bezsilności. Pracodawcy powinni stosować dobre praktyki zarządzania, takie jak organizowanie szkoleń z zakresu zarządzania stresem oraz tworzenie zdrowego środowiska pracy, w którym pracownicy mogą wyrażać swoje obawy. Należy także wprowadzać programy wsparcia psychologicznego, które pomagają w radzeniu sobie z objawami związanymi z nerwicą i depresją. Zrozumienie tych mechanizmów oraz ich konsekwencji jest kluczowe dla utrzymania zdrowia psychicznego w miejscu pracy.

Pytanie 24

Które dokumenty mogą być zniszczone po zakończeniu roku obrotowego, w którym zostały wystawione, a także po dokonaniu rozliczenia osób odpowiedzialnych finansowo?

A. Sprawozdania finansowe

B. Listy płac

C. Faktury VAT za sprzedaż

D. Paragony z kas fiskalnych

Paragony z kas fiskalnych są dokumentami, które można zniszczyć po zakończeniu roku obrotowego oraz po rozliczeniu osób materialnie odpowiedzialnych, ponieważ prawo polskie nie wymaga ich archiwizacji na dłuższy okres. Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, okres przechowywania paragonów wynosi 5 lat od końca roku, w którym dokonano sprzedaży. Umożliwia to firmom uproszczenie procesów zarządzania dokumentacją oraz zmniejszenie obciążeń związanych z jej archiwizowaniem. W praktyce oznacza to, że przedsiębiorcy mogą skutecznie zarządzać swoją dokumentacją, eliminując niepotrzebne dokumenty, co pozwala na lepszą organizację i oszczędność miejsca. Dobre praktyki w zakresie zarządzania dokumentacją podkreślają znaczenie regularnej eliminacji zbędnych dokumentów w celu utrzymania klarowności w procesach biznesowych oraz poprawy efektywności operacyjnej.

Pytanie 25

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli ustal, która brygada robotnicza uzyskała najwyższą wydajność pracy w przeliczeniu na 1 roboczogodzinę.

Brygada	Liczba robotników	Czas pracy (w godz.)	Liczba wyrobów (w szt.)
A.	10	8	400
B.	8	5	320
C.	5	8	360
D.	6	7	294

A. B.

B. C.

C. D.

D. A.

Brygada C uzyskała najwyższą wydajność pracy w przeliczeniu na 1 roboczogodzinę, co potwierdzają obliczenia, które wskazują na 9 wyrobów na roboczogodzinę. Wydajność pracy jest kluczowym wskaźnikiem efektywności produkcji, a jej optymalizacja jest istotna z punktu widzenia zarządzania zasobami ludzkimi i technologicznymi. W kontekście analizy wydajności, istotne jest porównywanie danych wszystkich brygad, aby zidentyfikować najlepsze praktyki, które można wdrożyć także w innych zespołach. Dla przedsiębiorstw produkcyjnych, dążenie do zwiększenia liczby wyrobów na roboczogodzinę powinno być integralną częścią strategii operacyjnej. Ponadto, zastosowanie metod takich jak lean management czy sześć sigma może przyczynić się do dalszej poprawy wydajności, poprzez eliminację marnotrawstwa i optymalizację procesów. Zrozumienie tych wskaźników nie tylko wspiera skuteczne zarządzanie, ale również pozytywnie wpływa na wyniki finansowe firmy.

Pytanie 26

W minionym kwartale sklep spożywczy uzyskał obroty wynoszące 200 000 zł, a średni stan magazynowy towarów wyniósł 25 000 zł. Sklep ten odnowił w kwartale średni stan magazynowy

A. 2 razy

B. 8 razy

C. 4 razy

D. 6 razy

Dobra robota, odpowiedź jest trafna! Obliczając wskaźnik rotacji zapasów, dzielimy całkowite obroty przez średni zapas. W tym przypadku to wygląda tak: obroty wyniosły 200 000 zł, a średni zapas to 25 000 zł. Używając wzoru: Rotacja = Obroty / Średni zapas, mamy 200 000 zł podzielone przez 25 000 zł, co daje 8. To znaczy, że sklep uzupełniał swoje zapasy średnio 8 razy w kwartale. To świetny wynik, bo wskazuje na dobrą sprzedaż i zarządzanie zapasami. W praktyce, szybka rotacja towarów zmniejsza ryzyko, że coś się przeterminuje lub zostanie na półkach za długo. Pamiętaj też, że to, jaka rotacja jest odpowiednia, zależy od produktów i sezonu. W branży spożywczej, gdzie wszystko ma krótki termin ważności, wysoka rotacja zapasów jest szczególnie istotna.

Pytanie 27

Który formularz trzeba wypełnić, aby zgłosić osobę zatrudnioną na umowę zlecenie wyłącznie do ubezpieczenia zdrowotnego?

A. ZUS ZZA

B. ZUS ZUA

C. ZUS WUA

D. ZUS ZUIA

Formularz ZUS ZZA to ten, który powinno się stosować, jeśli chcemy zgłosić kogoś zatrudnionego na umowę zlecenie tylko do ubezpieczenia zdrowotnego. Wypełniając go, rejestrujemy płatnika składek i pracownika w systemie ubezpieczeń społecznych, ale pamiętaj, że w przypadku ZZA zgłaszamy tylko ubezpieczenie zdrowotne. To ważna sprawa dla osób, które pracują na umowach cywilnoprawnych. Na przykład, jeśli zleceniobiorca wykonuje zlecenie dla firmy i nie zarabia na tyle, żeby musieć opłacać składki na ubezpieczenie społeczne, pracodawca może go zgłosić do ubezpieczenia zdrowotnego tym formularzem. Warto, żeby przedsiębiorcy dobrze przemyśleli, jaką formę zatrudnienia wybierają, bo to wpływa na ich obowiązki i koszty związane z ubezpieczeniami. No i dobrze też śledzić zmiany w przepisach dotyczących ubezpieczeń zdrowotnych, żeby być na bieżąco z tym, co trzeba robić.

Pytanie 28

Do jakiej kategorii spółek należy spółka komandytowa?

A. osobowych prawa cywilnego

B. osobowych prawa handlowego

C. kapitałowych prawa cywilnego

D. kapitałowych prawa handlowego

Spółka komandytowa to taki typ spółki, który jest traktowany jako osobowa w prawie handlowym. Oznacza to, że jej zasady działania i struktura są opisane w Kodeksie spółek handlowych. W tej spółce mamy dwóch rodzajów wspólników: komplementariuszy, którzy biorą na siebie pełną odpowiedzialność za zobowiązania, i komandytariuszy, którzy odpowiadają tylko do wysokości swojego wkładu. Taki podział daje fajną elastyczność w zarządzaniu i przyciąganiu inwestorów, którzy mogą chcieć zaangażować się w biznes, ale bez zbytniego ryzyka. Na przykład, w spółce komandytowej jeden z partnerów (komplementariusz) prowadzi firmę, a reszta (komandytariusze) działa bardziej jako inwestorzy i nie muszą się martwić o całość finansów. Spółki komandytowe często występują w branżach, gdzie potrzebny jest duży kapitał, jak budownictwo czy handel, bo pozwalają na łatwiejsze pozyskiwanie ludzi, którzy chcą inwestować, ale bez ryzykowania wszystkiego.

Pytanie 29

Cechy takie jak osobiste wykonywanie pracy oraz działanie pod nadzorem pracodawcy są typowe dla

A. umowy zlecenia

B. umowy agencyjnej

C. umowy o pracę

D. umowy o dzieło

Umowa o pracę jest dokumentem prawnym, który reguluje stosunek pracy między pracodawcą a pracownikiem. Jej fundamentalne cechy to osobisty charakter świadczenia pracy oraz wykonywanie pracy pod kierownictwem pracodawcy. Oznacza to, że pracownik jest zobowiązany do realizacji zadań określonych przez pracodawcę, a także do przestrzegania jego poleceń. Przykładem zastosowania umowy o pracę jest zatrudnienie w firmie, gdzie pracownik wykonuje określone zadania w ramach ustalonego czasu pracy pod nadzorem przełożonego. Taka umowa daje pracownikowi szereg praw, w tym prawo do wynagrodzenia, urlopów oraz ochrony przed zwolnieniem bez uzasadnienia. Standardy w zakresie umowy o pracę są regulowane przez Kodeks pracy, który określa m.in. minimalne wynagrodzenie, czas pracy oraz zasady dotyczące wypowiedzenia umowy. Warto również zauważyć, że zatrudnienie w oparciu o umowę o pracę jest korzystne zarówno dla pracodawcy, który ma większą kontrolę nad pracownikami, jak i dla pracowników, którzy cieszą się większymi przywilejami i stabilnością zatrudnienia.

Pytanie 30

Korzystając z zamieszczonego fragmentu Ustawy Kodeks Pracy, można stwierdzić, że łączny tygodniowy czas pracy z uwzględnieniem godzin nadliczbowych nie może przeciętnie przekroczyć

Art. 129.
§ 1. Czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy, z zastrzeżeniem art. 135–138, 143 i 144.
(…)
Art. 131.
§ 1. Tygodniowy czas pracy łącznie z godzinami nadliczbowymi nie może przekraczać przeciętnie 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym.

A. 40 godzin w 4-miesięcznym okresie rozliczeniowym.

B. 40 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym.

C. 38 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym.

D. 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym.

Odpowiedź 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym jest poprawna, ponieważ zgodnie z Kodeksem Pracy, łączny tygodniowy czas pracy, uwzględniający godziny nadliczbowe, nie może przeciętnie przekraczać 48 godzin. Art. 131 § 1 Kodeksu Pracy ustanawia ten limit, aby zapewnić pracownikom odpowiednie warunki pracy i odpoczynku. Należy pamiętać, że normy te mają bezpośrednie zastosowanie w organizacji czasu pracy w firmach. Pracodawcy zobowiązani są do monitorowania czasu pracy swoich pracowników, by przestrzegać powyższych przepisów. Przykładem może być wdrożenie systemu ewidencji czasu pracy, który pozwala na bieżąco kontrolować godziny pracy oraz nadgodziny, co jest kluczowe dla zachowania zgodności z prawem. W praktyce warto również stosować elastyczne formy zatrudnienia, które nie tylko pomagają w zarządzaniu czasem pracy, ale także w podnoszeniu efektywności zespołów. Poprzez wdrażanie standardów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy oraz poszanowania przepisów prawa pracy, organizacje mogą tworzyć zdrowsze i bardziej zrównoważone środowisko pracy.

Pytanie 31

Tabela zawiera dane dotyczące liczby zatrudnionych i zrealizowanej wielkości sprzedaży w przedsiębiorstwie handlowym Zenit w latach 2007 - 2009. Na podstawie analizy danych można stwierdzić, że w roku 2009 w stosunku do roku 2007 nastąpił

Rok	Liczba zatrudnionych	Wielkość sprzedaży (w tys. zł)
2007	20	540
2008	26	572
2009	24	480

A. spadek wydajności pracy.

B. spadek zatrudnienia.

C. wzrost wydajności pracy.

D. wzrost wielkości sprzedaży.

Wybór odpowiedzi o spadku wydajności pracy w przedsiębiorstwie Zenit w roku 2009 w porównaniu do roku 2007 jest prawidłowy. Wydajność pracy definiuje się jako stosunek wartości produkcji do liczby zatrudnionych, co w przypadku tego przedsiębiorstwa wyraża się jako sprzedaż na jednego pracownika. Analiza danych pokazuje, że w 2007 roku wartość ta wynosiła 27 tys. zł na osobę, natomiast w 2009 roku spadła do 20 tys. zł. Taki spadek oznacza, że każdy pracownik generował mniej przychodu niż w roku wcześniejszym, co jest wskaźnikiem obniżonej efektywności. W praktyce, obniżenie wydajności pracy może wynikać z wielu czynników, takich jak zwiększenie zatrudnienia bez proporcjonalnego wzrostu sprzedaży, co może sugerować problemy w zarządzaniu zasobami ludzkimi lub strategią sprzedaży. Analizowanie wydajności pracy jest kluczowym elementem w ocenie efektywności działania przedsiębiorstw, a także w podejmowaniu decyzji dotyczących optymalizacji procesów i struktury zatrudnienia.

Pytanie 32

Kto uchwala budżet państwowy?

A. Prezydent Rzeczypospolitej

B. Senat

C. Rada Ministrów

D. Sejm

Budżet państwa jest kluczowym dokumentem finansowym, który określa planowane przychody i wydatki na dany rok. Jego uchwalenie przez Sejm jest wynikiem procesu legislacyjnego, który obejmuje m.in. przygotowanie projektu budżetu przez Radę Ministrów oraz jego przedstawienie Sejmowi. Sejm, jako izba niższa polskiego parlamentu, ma prawo do zatwierdzenia lub odrzucenia budżetu. Po zatwierdzeniu przez Sejm, budżet trafia do Senatu, gdzie może być zmieniany, a następnie do Prezydenta, który ma prawo go podpisać. Umożliwia to efektywne zarządzanie finansami publicznymi oraz zapewnienie przejrzystości wydatków. Praktycznym przykładem zastosowania tej wiedzy są publiczne konsultacje i debaty nad budżetem, które angażują społeczeństwo i pozwalają na lepsze zrozumienie priorytetów rządu oraz wpływają na decyzje finansowe na poziomie lokalnym i krajowym.

Pytanie 33

Aby zidentyfikować błędy księgowe wynikające z naruszenia zasady podwójnego zapisu, należy przygotować

A. zestawienie bilansowe

B. rachunek zysków i strat

C. zestawienie obrotów i sald

D. informację dodatkową

Zestawienie obrotów i sald to naprawdę ważne narzędzie, które pomaga w sprawdzaniu, czy wszystko jest okej z danymi księgowymi. Dzięki temu można zobaczyć, czy wszystkie zapisy w księgach są zgodne z zasadą podwójnego zapisu, a to znaczy, że każda operacja wymaga, by zmieniły się co najmniej dwa konta. W praktyce, to zestawienie daje możliwość analizowania sald kont oraz obrotów w danym czasie. To jest mega potrzebne, żeby wychwycić jakieś błędy czy niezgodności. Na przykład, jak suma obrotów po stronie debetowej nie zgadza się z kredytową, to znaczy, że gdzieś popełniono błąd, który trzeba znaleźć i poprawić. Warto też wiedzieć, że to zestawienie jest zgodne z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, co podkreśla jak ważne jest, żeby dane finansowe były rzetelne i weryfikowalne. W praktyce audytorskiej to narzędzie jest wręcz nieocenione, bo bez niego ciężko byłoby ogarnąć temat księgowości w każdej firmie.

Pytanie 34

Osoba ucząca się w technikum (w wieku 18 lat) zatrudniona na podstawie umowy zlecenia otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 2 000,00 zł. Jaką kwotę zostanie potrąconą z jego wynagrodzenia jako zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych?

A. 0,00 zł

B. 298,00 zł

C. 272,00 zł

D. 340,00 zł

Wynagrodzenie ucznia technikum zatrudnionego na umowę zlecenia w wysokości 2 000,00 zł nie podlega potrąceniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych (PIT) z uwagi na to, że student ma prawo do tzw. ulgi dla młodych. W Polsce osoby do 26. roku życia, które nie przekraczają określonego limitu dochodów, mogą korzystać z zwolnienia z podatku dochodowego. W 2023 roku limit ten wynosi 85 528 zł rocznie. W praktyce, w przypadku umowy zlecenia, wynagrodzenie nie przekraczające tej kwoty jest zwolnione od zaliczki na PIT, co oznacza, że w tym przypadku 2 000,00 zł nie będzie obciążone podatkiem. Ulgi te mają na celu wsparcie młodych ludzi na rynku pracy oraz ich aktywizację zawodową, a także ułatwienie zdobywania doświadczeń zawodowych bez obciążenia podatkowego.

Pytanie 35

Firma zamierza wytworzyć w ciągu miesiąca 2 000 sztuk produktów gotowych. Wskaźnik techniczny zużycia materiału dla jednej sztuki wyrobu gotowego wynosi 0,7 kg. Zasób początkowy materiału to 300 kg, a przewidziany zasób końcowy to 250 kg. Ile kilogramów materiału powinno się zakupić, aby zrealizować plan produkcji na ten miesiąc?

A. 850 kg

B. 1 350 kg

C. 1 450 kg

D. 1 950 kg

Aby obliczyć ilość materiału, który należy zakupić do realizacji planu produkcji 2000 sztuk wyrobów gotowych, najpierw ustalamy całkowite zużycie materiału. Norma zużycia wynosi 0,7 kg na sztukę, więc dla 2000 sztuk potrzebujemy: 2000 * 0,7 kg = 1400 kg. Następnie uwzględniamy zapasy materiału. Początkowy zapas wynosi 300 kg, a planowany zapas końcowy 250 kg. Wartość materiału, którą należy mieć na koniec miesiąca, to 250 kg. Zatem, aby obliczyć, ile materiału musimy zakupić, stosujemy wzór: zakup = (zużycie + zapas końcowy) - zapas początkowy. Podstawiając wartości: zakup = (1400 kg + 250 kg) - 300 kg = 1350 kg. Takie obliczenia są zgodne z praktykami zarządzania zapasami, które zalecają dokładne planowanie, aby uniknąć nadwyżek lub niedoborów materiałów. Używanie norm zużycia pozwala na optymalizację kosztów produkcji oraz efektywne zarządzanie decyzjami zakupowymi.

Pytanie 36

Dokumenty, które zostały przekazane do zakładowej składnicy akt, zostały zakwalifikowane jako archiwalne BE5, co oznacza, że

A. są użyteczne i po 5 latach przechowywania mogą zostać zniszczone

B. wartość tych dokumentów budzi wątpliwości i po 5 latach przechowywania powinny być poddane ekspertyzie archiwum państwowego

C. stanowią dokumenty manipulacyjne, które po formalnym przekazaniu wracają do referenta na 5-letni okres przechowywania

D. posiadają trwałą wartość historyczną

Dokumenty zaklasyfikowane do kategorii archiwalnej BE5 są uznawane za te, których wartość archiwalna budzi wątpliwości. Oznacza to, że po upływie 5 lat od ich przechowywania, powinny zostać poddane ekspertyzie w archiwum państwowym. W praktyce, to podejście ma na celu określenie, czy dokumenty zasługują na dalsze przechowywanie w archiwum, czy też mogą być zniszczone. Proces ten jest zgodny z zasadami klasyfikacji dokumentów, które zakładają, że każda kategoria archiwalna ma określone wymagania dotyczące przechowywania i ewentualnej dezintegracji materiałów. Przykładem mogą być dokumenty związane z projektami, które mogą nie mieć długoterminowej wartości dla instytucji, ale ich przydatność musi być dokładnie oceniona przed podjęciem decyzji o ewentualnym zniszczeniu. Właściwe zarządzanie dokumentacją archiwalną zapewnia nie tylko zgodność z obowiązującymi przepisami, ale również optymalizuje przestrzeń archiwalną oraz koszty związane z jej utrzymaniem.

Pytanie 37

W sekcji A aktów osobowych zatrudnionego należy zamieścić

A. Dokument poświadczający podnoszenie przez pracownika swoich kwalifikacji zawodowych

B. Orzeczenie lekarskie potwierdzające brak przeciwwskazań do pracy na danym stanowisku

C. Dokument potwierdzający przeprowadzenie czynności dotyczących zajęcia wynagrodzenia za pracę

D. Umowę o zakazie konkurencji, jeśli taka umowa została zawarta przez strony w trakcie trwania stosunku pracy

Orzeczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku jest kluczowym dokumentem, który należy umieścić w części A akt osobowych pracownika. Dokument ten potwierdza, że pracownik jest zdolny do wykonywania określonych zadań, co jest niezbędne z punktu widzenia zarówno bezpieczeństwa pracy, jak i przestrzegania przepisów prawa pracy. Przy zatrudnieniu na stanowiskach, które mogą wiązać się z ryzykiem dla zdrowia, orzeczenie lekarskie jest wręcz obligatoryjne. Standardy BHP oraz przepisy Kodeksu pracy wskazują, że pracodawca musi dbać o zdrowie i bezpieczeństwo swoich pracowników, a także zapewnić im odpowiednie warunki pracy. Dlatego w sytuacji, gdy pracownik nie przedstawi takiego orzeczenia, pracodawca może odmówić mu przyjęcia do pracy, co jest zgodne z regulacjami. Przykładem zastosowania jest proces rekrutacyjny w zawodach medycznych czy budowlanych, gdzie orzeczenie lekarskie jest kluczowym dokumentem. W praktyce, posiadanie aktualnego orzeczenia lekarskiego może także wpływać na decyzje dotyczące awansu czy przeniesienia na inne stanowisko. W związku z tym, umieszczenie tego dokumentu w aktach osobowych jest niezbędne dla zapewnienia zgodności z przepisami oraz ochrony interesów zarówno pracodawcy, jak i pracowników.

Pytanie 38

Przedsiębiorca, który rozlicza się z podatku dochodowego za pomocą karty podatkowej, zobowiązany jest do złożenia w urzędzie skarbowym formularza PIT-16A Deklaracja o wysokości składki na ubezpieczenie zdrowotne, zapłaconej i odliczonej od karty podatkowej za poszczególne miesiące roku podatkowego, najpóźniej do

A. końca lutego roku następującego po roku podatkowym

B. 31 marca roku następującego po roku podatkowym

C. końca kwietnia roku następującego po roku podatkowym

D. 31 stycznia roku następującego po roku podatkowym

Złożenie deklaracji PIT-16A do 31 stycznia roku następującego po roku podatkowym jest obowiązkowe dla przedsiębiorców, którzy rozliczają się w formie karty podatkowej. Termin ten jest ściśle określony w przepisach prawa podatkowego i ma na celu zapewnienie regularności i transparentności w raportowaniu wysokości składki na ubezpieczenie zdrowotne. W praktyce oznacza to, że przedsiębiorcy muszą starannie monitorować swoje zobowiązania podatkowe, aby uniknąć ewentualnych kar. W przypadku, gdy przedsiębiorca złoży deklarację po terminie, może narazić się na sankcje finansowe. Dobrą praktyką jest prowadzenie skrupulatnej dokumentacji wydatków na ubezpieczenie zdrowotne przez cały rok, co ułatwia późniejsze wypełnianie deklaracji. Ponadto, terminowe składanie PIT-16A jest elementem budowania pozytywnej historii płatniczej w urzędzie skarbowym, co może być istotne przy ewentualnych przyszłych kontrolach czy staraniach o kredyty. Pamiętajmy, że spełnianie obowiązków podatkowych w terminie jest nie tylko wymogiem prawa, ale również przejawem odpowiedzialności jako przedsiębiorcy.

Pytanie 39

Przedsiębiorstwo produkcyjne w ciągu miesiąca wyprodukowało 1 000 szt. wyrobów X i 1 500 szt. wyrobów Y. Poniosło koszty produkcji w wysokości 130 000 zł. Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli kalkulacyjnej wskaż koszt wytworzenia jednej sztuki wyrobu X.

Nazwa wyrobu	Ilość (w szt.)	Współczynnik	Liczba jednostek współczynnikowych	Koszt wytworzenia jednostki współczynnikowej
X	1 000	2	2 000	130 000 : 6 500 = 20
Y	1 500	3	4 500	130 000 : 6 500 = 20
RAZEM			6 500

A. 60 zł

B. 40 zł

C. 30 zł

D. 20 zł

Koszt wytworzenia jednej sztuki wyrobu X wynosi 40 zł, co wynika z analizy całkowitych kosztów produkcji oraz ilości wyprodukowanych sztuk. Koszt jednostkowy wynika z podziału całkowitych kosztów na sumę wyprodukowanych jednostek. W przypadku wyrobów X i Y, całkowity koszt produkcji wynosi 130 000 zł, a całkowita ilość wyrobów to 1 000 + 1 500 = 2 500 sztuk. Koszt jednostkowy całkowity wynosi 130 000 zł / 2 500 sztuk = 52 zł. Następnie stosuje się współczynniki, które przypisują odpowiednią wartość kosztów do poszczególnych wyrobów. W przypadku wyrobu X, współczynnik wynosi 2, co oznacza, że koszt jednostkowy dla wyrobu X obliczamy jako 52 zł * 2 = 40 zł. Takie podejście jest zgodne z metodami kalkulacji kosztów, które są szeroko stosowane w branży produkcyjnej, umożliwiając efektywne zarządzanie kosztami i optymalizację procesów produkcyjnych.

Pytanie 40

Zawarty w przedstawionej definicji prawa popytu łaciński termin ceteris paribus oznacza

Prawo popytu informuje, że wraz ze wzrostem ceny dobra popyt na dobro maleje, a spadek ceny tego dobra powoduje wzrost popytu (ceteris paribus)

A. "na tych samych warunkach co rok temu".

B. "w innych warunkach spowodowanych zmianą waluty'".

C. "w innych warunkach spowodowanych upływem czasu'".

D. "w tych samych, niezmienionych warunkach".

Termin "ceteris paribus" jest kluczowy w analizie ekonomicznej, zwłaszcza w kontekście prawa popytu. Oznacza on, że przy analizowaniu wpływu ceny na popyt zakłada się, iż wszystkie inne czynniki pozostają niezmienione. Taki sposób myślenia pozwala na uproszczenie skomplikowanych zjawisk ekonomicznych, umożliwiając skupienie się na konkretnej relacji między ceną a ilością popytu. Na przykład, jeśli cena produktu rośnie, założenie ceteris paribus pozwala przewidzieć, że przy tej samej sytuacji gospodarczej, popyt na ten produkt spadnie. W praktyce, zrozumienie tego terminu jest niezbędne dla analityków i ekonomistów, gdyż pozwala na formułowanie trafnych prognoz dotyczących skutków zmian cen. Dobre praktyki w ekonomii wymagają stosowania tego założenia w analizach, aby uzyskać klarowne wyniki, które mogą być podstawą podejmowania decyzji biznesowych i politycznych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej