Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik optyk
Kwalifikacja: MEP.02 - Montaż i naprawa elementów i układów optycznych
Data rozpoczęcia: 14 maja 2025 06:32
Data zakończenia: 14 maja 2025 06:39

Egzamin zdany!

Wynik: 39/40 punktów (97,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakiej metody nie wykorzystuje się do pomiaru średnicy zaokrąglonych płytek?

A. mikrometru

B. suwmiarki

C. sprawdzianu szczękowego dwugranicznego

D. sprawdzianu szczękowego jednogranicznego

Sprawdzian szczękowy dwugraniczny jest narzędziem, którego nie stosuje się do pomiaru średnicy zaokrąglonych płytek, ponieważ jest on zaprojektowany do mierzenia większych, płaskich powierzchni. Dla średnicy zaokrąglonych obiektów, takich jak płytki, stosuje się narzędzia, które precyzyjnie oceniają odległość w najbardziej wąskim miejscu obiektu. Mikrometr i suwmiarka to narzędzia, które pozwalają na dokładne pomiary średnicy, zapewniając odpowiednią dokładność i powtarzalność. Mikrometr jest szczególnie przydatny w przypadku małych rozmiarów, gdzie wymagana jest niezwykle wysoka precyzja. Z kolei suwmiarka, dzięki swojej wszechstronności, może być używana do różnych pomiarów, w tym średnicy zaokrąglonych obiektów. Zgodnie z normami ISO dotyczącymi pomiarów, właściwy wybór narzędzia pomiarowego jest kluczowy dla uzyskania dokładnych wyników, co ma bezpośrednie przełożenie na jakość produktów w procesach wytwarzania. Dlatego istotne jest, aby znać odpowiednie narzędzia do pomiarów w zależności od kształtu i właściwości badanego obiektu.

Pytanie 2

Podczas skrobania, kąt jaki należy ustawić skrobak względem obrabianej powierzchni powinien wynosić około

A. 90°

B. 60°

C. 120°

D. 30°

Ustawienie skrobaka pod kątem około 30° do obrabianego materiału to naprawdę istotna kwestia w skrawaniu. Dzięki temu kątowi masz lepszą kontrolę nad tym, ile materiału usuwasz, co zmniejsza szansę na uszkodzenie zarówno narzędzia, jak i przedmiotu. Jak się to dobrze ustawi, to skrobak wchodzi w materiał w odpowiedni sposób, co sprawia, że skrawanie jest równomierne i precyzyjne. Powierzchnia po takim skrobaniu jest gładka, więc można ją łatwo poddać dalszej obróbce. Wiele norm w branży, jak na przykład ISO 9001, zwraca uwagę na te wszystkie szczegóły, bo to wpływa na efektywność całego procesu produkcyjnego. No i pamiętaj, ergonomiczne ustawienie narzędzia ważne jest też dla Ciebie – łatwiej się pracuje i mniej się męczysz.

Pytanie 3

Współczynnik absorpcji światła w szkle optycznym można określić przy użyciu

A. frontofokometru

B. refraktometru

C. spektroskopu

D. fotometru

Fotometr jest urządzeniem, które służy do pomiaru natężenia światła oraz jego właściwości, co czyni go odpowiednim narzędziem do określenia współczynnika absorpcji szkła optycznego. Współczynnik absorpcji to miara tego, jak dużo światła jest pochłaniane przez materiał, a zatem fotometr może być użyty do porównania intensywności światła przed i po przejściu przez próbkę szkła. Przykład zastosowania fotometrii w przemyśle optycznym to analiza jakości soczewek okularowych, gdzie kluczowe jest zapewnienie odpowiednich parametrów optycznych, w tym minimalizacji strat światła. Optymalizacja tych parametrów jest zgodna z normami ISO, które określają metody badania właściwości optycznych materiałów. Dzięki zastosowaniu fotometrii można uzyskać rzetelne wyniki, które są niezbędne do zapewnienia wysokiej jakości produktów optycznych oraz ich zgodności z wymaganiami branżowymi, takimi jak normy EN 1836 dotyczące okularów przeciwsłonecznych.

Pytanie 4

W niwelatorze przesuwny pryzmat zamontowany na wahadle ma na celu

A. wyrównanie drogi optycznej

B. poziomowanie lunety

C. odwrócenie obrazu

D. wewnętrzne ogniskowanie

W niwelatorze ruchomy pryzmat umieszczony na wahadle odgrywa kluczową rolę w poziomowaniu lunety. Dzięki swojej konstrukcji, wahadło automatycznie dostosowuje położenie pryzmatu do poziomu ziemi, co jest niezbędne do uzyskania precyzyjnych pomiarów. W praktyce, poziomowanie lunety za pomocą wahadła pozwala na eliminację błędów optycznych, które mogą wyniknąć z nieodpowiedniego ustawienia instrumentu. Właściwe poziomowanie jest fundamentem dla dalszych kroków w procesie niwelacji, takich jak odczyt odległości czy kątów. Standardy branżowe, takie jak normy ISO dotyczące pomiarów geodezyjnych, podkreślają znaczenie precyzyjnego poziomowania, co w praktyce oznacza, że każda praca geodezyjna powinna zaczynać się od dokładnego ustawienia lunety. W efekcie, zastosowanie wahadła w niwelatorze przyczynia się do poprawy dokładności pomiarów oraz zwiększenia efektywności pracy, co jest istotne w różnych projektach budowlanych i inżynieryjnych.

Pytanie 5

Szkło charakteryzuje się chropowatością jako jedną z właściwości

A. elektrycznych

B. cieplnych

C. mechanicznych

D. chemicznych

Chropowatość szkła jest uważana za właściwość mechaniczną, ponieważ odnosi się do struktury powierzchni i jej zdolności do wytrzymywania różnych obciążeń fizycznych. Chropowatość wpływa na wiele aspektów użytkowania szkła, w tym na jego przyczepność, estetykę oraz zachowanie podczas obróbki mechanicznej. Przykładowo, w przemyśle budowlanym, chropowate szkło może być stosowane w konstrukcjach, gdzie wymagana jest lepsza przyczepność do innych materiałów, takich jak kleje czy farby. W kontekście norm branżowych, chropowatość szkła jest często oceniana za pomocą pomiarów zgodnych z metodami określonymi w normach ISO, co pozwala na zapewnienie odpowiedniej jakości produktów szklanych. Dodatkowo, w zastosowaniach optycznych, kontrola chropowatości ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia wysokiej przezroczystości i minimalizacji odbić, co jest istotne w produkcji soczewek i innych elementów optycznych.

Pytanie 6

Jakie powiększenie jest reprezentowane symbolem G?

A. Kątowe

B. Podłużne

C. Poprzeczne

D. Wizualne

Odpowiedź 'Wizualne' jest poprawna, ponieważ w kontekście optyki oraz pomiarów przy użyciu mikroskopów, powiększenie wizualne określa zdolność systemu optycznego do wyrażania obrazu obiektu w powiększonej formie. Wizualne powiększenie jest kluczowym pojęciem w mikroskopii, gdyż pozwala na obserwację detali, które są niewidoczne gołym okiem. Przykładem zastosowania powiększenia wizualnego jest obserwacja próbek biologicznych w mikroskopach świetlnych, gdzie powiększenia mogą dochodzić nawet do 1000x, co umożliwia badanie komórek i ich struktur. W praktyce, wyznaczanie powiększenia wizualnego wiąże się z zastosowaniem soczewek o określonej ogniskowej, co jest zgodne z zasadami optyki geometrzycznej. Znajomość tego pojęcia jest niezbędna dla naukowców, techników laboratoryjnych oraz studentów kierunków biologicznych i medycznych, co czyni go fundamentalnym elementem edukacji w dziedzinie nauk przyrodniczych.

Pytanie 7

Jakie materiały są wykorzystywane do produkcji soczewek w mikroskopach monochromatycznych?

A. z kwarcu lub rubinu

B. z kwarcu lub fluorytu

C. z fluorytu lub rubinu

D. z szkła neodymowego

Soczewki obiektywów mikroskopowych typu monochromat są kluczowym elementem w optyce mikroskopowej. Wykonane z kwarcu lub fluorytu, oferują znacznie lepsze właściwości optyczne w porównaniu do tradycyjnego szkła. Kwarc charakteryzuje się wysoką przezroczystością w zakresie UV oraz stabilnością chemiczną, co czyni go idealnym materiałem do zastosowań wymagających precyzyjnych pomiarów. Fluoryt natomiast, dzięki niskiemu współczynnikowi załamania światła, pozwala na uzyskanie wyższej jakości obrazów oraz redukcję aberracji chromatycznych. Te właściwości są szczególnie istotne w kontekście badań naukowych, gdzie detale są kluczowe dla interpretacji wyników. W praktyce, zastosowanie soczewek z tych materiałów umożliwia lepsze oddzielanie fal świetlnych i uzyskiwanie wyraźniejszych obrazów, co jest niezbędne w mikroskopii fluorescencyjnej oraz w badaniach biologicznych i materiałowych, gdzie precyzyjne obrazowanie jest fundamentem analizy. Standardy branżowe, takie jak normy ISO dotyczące mikroskopów, podkreślają znaczenie odpowiednich materiałów w konstrukcji optycznej, co zapewnia niezawodność i jakość wyników.

Pytanie 8

W procesie tworzenia laserów na ciałach stałych, na pręty nie wykorzystuje się

A. szkła neodymowego

B. tytanu z szafirem

C. kryształu rubinu

D. szkła flintowego

Szkło flintowe, mimo że posiada pewne właściwości optyczne, nie jest używane do budowy laserów na ciałach stałych ze względu na swoje fizyczne właściwości, które nie sprzyjają efektywnemu wzbudzaniu i amplifikacji światła. W laserach na ciałach stałych kluczowe jest, aby materiał aktywny miał odpowiednią strukturę krystaliczną i mógł efektywnie absorbować oraz emitować światło. Kryształy rubinu, tytan z szafirem oraz szkło neodymowe są materiałami, które wykazują korzystne właściwości emitujące i amplifikacyjne, co czyni je idealnymi do zastosowań laserowych. Przykładem może być laser rubinowy, który był jednym z pierwszych laserów stworzonych w historii i jest nadal stosowany w technologiach medycznych oraz w systemach holograficznych, gdzie wymagana jest precyzyjna kontrola nad wiązką światła. W związku z tym, konstrukcje laserów na ciałach stałych opierają się na dobrze zdefiniowanych materiałach, które są zgodne z aktualnymi standardami branżowymi.

Pytanie 9

W przypadku obróbki wykańczającej pryzmatów nie wykorzystuje się mocowania przy użyciu

A. kontaktu optycznego

B. szklanych płyt naklejniczych

C. uchwytów naklejniczych z gniazdami

D. gipsu sztukatorskiego

Szklane płyty naklejnicze nie są stosowane w obróbce wykańczającej pryzmatów ze względu na ich charakterystykę materiałową, która nie zapewnia odpowiednich parametrów trzymania i stabilności podczas skomplikowanych procesów obróbczych. Inne metody mocowania, takie jak uchwyty naklejnicze z gniazdami oraz kontakt optyczny, są znacznie bardziej odpowiednie, ponieważ pozwalają na precyzyjne trzymanie i minimalizację drgań. Gips sztukatorski może być użyty do tymczasowego mocowania, ale nie jest rozwiązaniem trwałym. W praktyce wykorzystanie odpowiednich metod mocowania jest kluczowe dla zapewnienia jakości końcowego produktu oraz bezpieczeństwa pracy. Na przykład, w przemyśle optycznym, zastosowanie mocowań z wykorzystaniem kontaktu optycznego znacząco wpływa na jakość transmisji światła przez pryzmaty, co jest istotne w aplikacjach wymagających wysokiej precyzji, jak w produkcji instrumentów optycznych. Dobre praktyki obejmują także testowanie różnych metod mocowania w kontekście konkretnego materiału oraz zadania, co pozwala na optymalizację procesów produkcyjnych.

Pytanie 10

Jakie jest oznaczenie stali używanej w konstrukcjach?

A. E295

B. P265

C. L360

D. S355

Oznaczenie stali konstrukcyjnej S355 jest zgodne z europejską normą EN 10025, która klasyfikuje stal w zależności od jej właściwości mechanicznych. Litera 'S' w oznaczeniu wskazuje, że jest to stal konstrukcyjna, natomiast liczba '355' odnosi się do minimalnej wytrzymałości na rozciąganie, wyrażonej w megapaskalach (MPa). Stal S355 jest powszechnie stosowana w budownictwie i inżynierii, ze względu na swoje doskonałe właściwości mechaniczne, w tym wysoką wytrzymałość, plastyczność oraz łatwość w obróbce. Jest to materiał, z którego wykonuje się konstrukcje stalowe, takie jak mosty, budynki, oraz różne elementy maszyn. Przykładem zastosowania S355 mogą być stalowe belki i słupy w budynkach wysokich, które muszą utrzymać duże obciążenia. Dodatkowo, stal ta jest dostępna w różnych wariantach, takich jak S355JR, S355J0, co odnosi się do różnych wymagań dotyczących odporności na niskie temperatury i innych właściwości, co czyni ją materiałem bardzo uniwersalnym.

Pytanie 11

Jakiego materiału nie należy stosować jako powłoki ochronnej na soczewkach optycznych?

A. Krystalicznego kwarcu

B. Tytanu

C. Żelaza

D. Aluminium

W kontekście optyki, wybór odpowiednich materiałów na powłoki ochronne soczewek jest kluczowy dla zapewnienia ich funkcjonalności i trwałości. Żelazo nie jest używane jako powłoka ochronna na soczewkach optycznych głównie ze względu na jego właściwości. Jest to metal, który łatwo ulega korozji, co może prowadzić do uszkodzenia powierzchni soczewki. Ponadto, żelazo charakteryzuje się wysoką absorpcją światła, co wpływa negatywnie na właściwości optyczne soczewek, redukując ich przejrzystość i zwiększając straty świetlne. W zastosowaniach optycznych szczególnie istotne jest, aby powłoki były cienkie, twarde, odporne na ścieranie i miały niski współczynnik absorpcji światła, czego żelazo nie jest w stanie zapewnić. Dlatego też, w przemyśle optycznym preferuje się używanie powłok z materiałów takich jak tlenki metali (np. tlenek glinu), które spełniają te wymagania. Stosowanie żelaza jako powłoki byłoby zaprzeczeniem dobrych praktyk i standardów w tej dziedzinie.

Pytanie 12

W jakim urządzeniu stosuje się pryzmat pięciokątny?

A. w refraktometrze zanurzeniowym

B. w aparacie fotograficznym

C. w powiększalniku

D. w lornetce pryzmatycznej

Pryzmat pentagonalny jest elementem optycznym, który znajduje zastosowanie w aparatach fotograficznych, a jego główną rolą jest zmiana kierunku światła w taki sposób, aby uzyskać pożądany kąt widzenia. Ten typ pryzmatu, dzięki swojej konstrukcji, umożliwia kompozycję obrazu w prosty i efektywny sposób, co jest kluczowe w fotografii. Użycie pryzmatu pentagonalnego pozwala na uzyskanie klarownych i wyraźnych zdjęć, minimalizując aberracje chromatyczne oraz inne zniekształcenia optyczne. Przykładowo, w aparatach z wymiennymi obiektywami, takich jak lustrzanki, pryzmaty są kluczowe w mechanizmach wizjerów, co pozwala fotografowi zobaczyć dokładnie, co zostanie uchwycone przez obiektyw. Zastosowanie pryzmatów w aparatach fotograficznych jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, a ich projektowanie uwzględnia rygorystyczne normy dotyczące jakości obrazu i ergonomii użytkowania, co podkreśla ich znaczenie w nowoczesnej optyce.

Pytanie 13

Jakie ziarna ścierne należy wykorzystać do szlifowania (zgrubnie) wykańczającego szkła?

A. 150 ÷ 180 µm

B. 200 ÷ 250 µm

C. 63 ÷ 75 µm

D. 75 ÷ 100 µm

Odpowiedź 63 ÷ 75 µm jest prawidłowa, ponieważ w procesie szlifowania zgrubnego szkła stosuje się odpowiednie ścierniwa, aby uzyskać pożądane właściwości powierzchni. Ścierniwa o tej wielkości ziaren są optymalne do efektywnego usuwania materiału, co pozwala na uzyskanie większej gładkości i lepszej jakości wykończenia. W praktyce, przy szlifowaniu szkła, istotne jest, aby nie tylko dążyć do zgrubnego usunięcia materiału, ale także przygotować powierzchnię do dalszych procesów, takich jak polerowanie. Użycie ziarna o wielkości 63 ÷ 75 µm umożliwia uzyskanie odpowiedniej równowagi między szybkością szlifowania a jakością końcowego wykończenia. Dobre praktyki w branży szklarskiej zalecają stosowanie tego zakresu ziaren, co znajduje potwierdzenie w standardach ISO dotyczących obróbki szkła, gdzie precyzja i jakość powierzchni są kluczowe dla finalnego produktu. W odpowiednich zastosowaniach, takich jak produkcja szkła optycznego czy dekoracyjnego, dobór właściwego ścierniwa ma bezpośredni wpływ na jakość finalnego wyrobu.

Pytanie 14

Zewnętrzna średnica obudowy soczewki wynosi ø31,3k6. Który wymiar średnicy soczewki jest błędny, jeśli dla tego rodzaju pasowania górna odchyłka to +18 μm, a dolna +2 μm?

A. 31,320 mm

B. 31,302 mm

C. 31,310 mm

D. 31,318 mm

Odpowiedź 31,320 mm jest prawidłowa, ponieważ mieści się w granicach dopuszczalnych odchyleń dla podanego pasowania. Dla średnicy zewnętrznej oprawy soczewki ø31,3k6, górna odchyłka wynosi +18 μm, co oznacza, że maksymalny wymiar średnicy soczewki nie powinien przekraczać 31,318 mm (31,300 mm + 0,018 mm = 31,318 mm). W związku z tym, wymiar 31,320 mm wykracza poza tę granicę, co czyni go nieprawidłowym. W praktyce, dokładność wymiarów jest kluczowa dla zapewnienia odpowiedniego dopasowania elementów optycznych, co ma znaczenie w zastosowaniach medycznych oraz technologicznych. Zachowanie wysokich standardów precyzji pozwala unikać problemów związanych z montażem i funkcjonalnością soczewek. W przemyśle optycznym, normy takie jak ISO 286 definiują klasy pasowań, co jest niezbędne do zapewnienia jakości wyrobów. Zrozumienie tych zasad pozwala na lepsze projektowanie i produkcję elementów optycznych, co wpływa na ich efektywność w zastosowaniach użytkowych.

Pytanie 15

Aby zmierzyć krzywiznę niepolerowanych powierzchni, należy wykorzystać

A. szklany sprawdzian interferencyjny

B. metody autokolimacyjne

C. oftalmometr Helmholtza

D. sferometr pierścieniowy

Sferometr pierścieniowy jest urządzeniem pomiarowym, które jest szczególnie skuteczne w pomiarze promienia krzywizny niepolerowanych powierzchni. Dzięki swojej konstrukcji, sferometr pierścieniowy wykorzystuje zasadę interferencji światła, aby określić promień krzywizny w oparciu o zmiany w odległości między pierścieniami. W sytuacjach, gdy powierzchnie są niepolerowane, co często występuje w przypadku materiałów ceramicznych, metalowych lub kompozytowych, sferometr pierścieniowy pozwala na uzyskanie precyzyjnych wyników dzięki możliwości oceny i korekcji błędów pomiarowych. Przykładem zastosowania sferometru pierścieniowego jest przemysł optyczny, gdzie precyzyjny pomiar krzywizny soczewek wpływa na ich właściwości optyczne. Standardy branżowe, takie jak ISO 10110, nakładają na producentów wytyczne dotyczące pomiaru i kontroli jakości, gdzie sferometry, w tym pierścieniowe, odgrywają kluczową rolę w utrzymaniu wysokiej jakości produktów optycznych. Dobrze wykonane pomiary przy użyciu sferometrów przyczyniają się do lepszej wydajności i efektywności w procesach produkcyjnych.

Pytanie 16

Jakimi metodami można zmierzyć kąty pryzmatów bez używania wzorcowego pryzmatu?

A. za pomocą czujnika autokolimacyjnego

B. przy użyciu lunety autokolimacyjnej

C. z wykorzystaniem przyrządu czujnikowego

D. goniometrem

Czujniki autokolimacyjne są używane do pomiaru kątów, ale ich zastosowanie ogranicza się głównie do pomiarów przy użyciu wzorców, a nie bezpośrednich pomiarów kątów pryzmatów. Takie podejście może prowadzić do błędów w interpretacji wyników, gdyż czujniki te są bardziej wrażliwe na zakłócenia zewnętrzne i wymagają stosowania wzorców odniesienia, co czyni je mniej praktycznymi w określonych zastosowaniach. Luneta autokolimacyjna, podobnie jak czujnik, również opiera się na pomiarze kątów w oparciu o odniesienia, co sprawia, że nie nadaje się do pomiaru kątów pryzmatów bez wzorców. Przyrząd czujnikowy jest terminem ogólnym i nie odnosi się bezpośrednio do pomiarów kątów, co może prowadzić do nieprecyzyjnych wyników, a także błędnej interpretacji danych. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do wyboru tych opcji, to nadmierne zaufanie do technologii bez znajomości ich ograniczeń oraz niezrozumienie specyfiki pomiarów kątowych. Aby skutecznie mierzyć kąty pryzmatów, należy korzystać z narzędzi zaprojektowanych specjalnie do tych zastosowań, co pozwala na uzyskanie wiarygodnych i powtarzalnych wyników.

Pytanie 17

W dokumentacji technicznej kąt piramidalności w pryzmatach oznaczany jest literowym symbolem

A. Q

B. P

C. p

D. c

Symbol literowy "p" oznacza kąt piramidalności w pryzmatach według norm i standardów branżowych. Kąt piramidalności jest kluczowym parametrem w projektowaniu pryzmatów, szczególnie w kontekście optyki i architektury. Oznaczenie to stosuje się w dokumentacji technicznej do określenia kątów, które mają istotny wpływ na właściwości pryzmatów, w tym ich zdolność do rozpraszania światła. Przykładem zastosowania tego pojęcia może być projektowanie pryzmatów stosowanych w systemach optycznych, gdzie precyzyjne ustawienie kątów jest kluczowe dla osiągnięcia pożądanych efektów optycznych. Znajomość symboliki oraz właściwości pryzmatów pozwala inżynierom i projektantom na lepsze zrozumienie ich zachowań i wpływu na całe układy optyczne. Przy projektowaniu należy również uwzględnić standardy określające tolerancje dla kątów piramidalności, co ma kluczowe znaczenie dla efektywności i jakości finalnych produktów.

Pytanie 18

Jaką substancję należy wykorzystać do czyszczenia powierzchni optycznych pokrytych fluorkiem magnezu?

A. benzynę ekstrakcyjną

B. benzynę lakową

C. aceton

D. spirytus

Spirytus to naprawdę super wybór do czyszczenia powierzchni optycznych, które mają fluorek magnezu. To alkohol o niskiej lepkości, więc dobrze radzi sobie z różnymi zabrudzeniami, nie robiąc krzywdy delikatnym powłokom. Poza tym, nie wchodzi w reakcję z fluorkiem magnezu, co czyni go bezpiecznym środkiem czyszczącym. W praktyce, gdy używasz spirytusu do czyszczenia soczewek czy filtrów, możesz liczyć na to, że powierzchnie będą czyste, bez ryzyka zarysowań czy zmatowień. W branży optycznej poleca się łączyć spirytus z miękkimi ściereczkami, co jeszcze bardziej poprawia efektywność czyszczenia. Co ważne, spirytus działa też jak środek odkażający, więc nie tylko poprawia wygląd, ale i dba o higienę, co jest istotne w laboratoriach czy medycynie. Tak więc, używanie spirytusu w czyszczeniu to naprawdę dobra praktyka dla konserwacji optyki.

Pytanie 19

Co oznacza symbol ΔN w dokumentacji technicznej dotyczącej wypolerowanej powierzchni szkła?

A. czystość powierzchni

B. pęcherzowatość

C. błąd owalizacji

D. odchyłkę od promienia

Odpowiedź "błąd owalizacji" jest prawidłowa, ponieważ symbol ΔN odnosi się do odchyleń kształtu płaskiej powierzchni szkła, które mogą wpływać na jego właściwości optyczne i mechaniczne. Błąd owalizacji oznacza, że kształt powierzchni nie jest idealnie okrągły lub płaski, co może prowadzić do zniekształceń obrazu, odbić światła i innych problemów w zastosowaniach wymagających precyzyjnych parametrów optycznych, takich jak optyka precyzyjna czy przemysł motoryzacyjny. W standardach takich jak ISO 1101, które definiują zasady tolerancji geometricalnej, pojęcie owalizacji jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniej jakości produkcji. Praktyczne przykłady zastosowania tego pojęcia można znaleźć w produkcji soczewek do okularów, gdzie precyzyjne kształty są niezbędne dla komfortu i jakości widzenia. Wykrywanie i analiza błędów owalizacji często odbywa się za pomocą technik takich jak pomiary współrzędnościowe lub skanowanie laserowe, co pozwala na zapewnienie wysokiej jakości produktów końcowych.

Pytanie 20

Dokładny pomiar średnicy wałka z precyzją ±0,01 mm, pozwala na

A. suwmiarka uniwersalna

B. przymiar liniowy

C. mikrometr zewnętrzny

D. sprawdzian dwugraniczny

Mikrometr zewnętrzny to narzędzie pomiarowe, które umożliwia niezwykle precyzyjne pomiary średnic obiektów, takich jak wałki, z dokładnością do ±0,01 mm. Jego konstrukcja składa się z ruchomego i stałego ramienia oraz skali, co pozwala na bardzo dokładne ustalenie wartości pomiarowej. Mikrometry są powszechnie stosowane w inżynierii mechanicznej, wytwarzaniu elementów maszyn oraz w laboratoriach metrologicznych, gdzie precyzja pomiarów jest kluczowa. Na przykład, w procesie produkcji wałów napędowych, dokładność pomiaru średnicy jest niezbędna do zachowania odpowiednich luzów i dopasowań z innymi elementami. Standardy ISO określają wymagania dotyczące dokładności i kalibracji mikrometrów, co dodatkowo podkreśla znaczenie tego narzędzia w branży. W przypadku mikrometrów zewnętrznych, użytkownicy powinni pamiętać o odpowiednim użytkowaniu i regularnej kalibracji, aby zapewnić długotrwałą dokładność pomiarów.

Pytanie 21

W optyce powiększenie oznaczane jest symbolem α

A. poprzeczne

B. podłużne

C. kątowe

D. wizualne

Powiększenie podłużne, oznaczane symbolem α, jest kluczowym parametrem w optyce, szczególnie w kontekście układów optycznych, takich jak mikroskopy czy teleskopy. Oznacza ono stosunek długości obrazu do długości obiektu, co jest istotne w analizie i projektowaniu systemów optycznych. Przykładem zastosowania powiększenia podłużnego jest mikroskop, w którym umożliwia ono uzyskanie wyraźnych obrazów małych obiektów, takich jak komórki, pod względem ich długości. W praktyce, w celu osiągnięcia odpowiedniego powiększenia, projektanci często dobierają soczewki o odpowiednich parametrach ogniskowych, co pozwala na kontrolowanie wielkości obrazu. Powiększenie podłużne jest również istotne w inżynierii optycznej, gdzie precyzyjne obliczenia są wymagane do zapewnienia jakości obrazu. W kontekście standardów branżowych, istotne jest, aby wszelkie pomiary i obliczenia były zgodne z normami ISO dotyczącymi optyki, co zapewnia właściwą interpretację wyników i stosowanie ich w praktyce naukowej oraz technicznej.

Pytanie 22

Nie powinno się łączyć materiałów w elementach prowadnic ślizgowych?

A. stal — żeliwo

B. stal — mosiądz

C. żeliwo — żeliwo

D. stal — brąz

Zestawienie materiałów żeliwnych w elementach prowadnic ślizgowych jest niewłaściwe ze względu na ich niską odporność na ścieranie oraz skłonność do łamania pod wpływem obciążeń dynamicznych. Żeliwo, chociaż ma dobre właściwości odlewnicze i jest relatywnie tańsze, nie zapewnia wymaganej twardości ani wytrzymałości w aplikacjach, gdzie występuje duża intensywność ruchu. W praktyce, prowadnice ślizgowe wykonane z żeliwa mogą ulegać szybszemu zużyciu, co prowadzi do obniżenia precyzji działania mechanizmów. W standardach przemysłowych, takich jak ISO 13320, zaleca się stosowanie materiałów o wyższej twardości, takich jak stal narzędziowa czy stopy mosiądzu, które oferują lepszą odporność na ścieranie, co przekłada się na dłuższą żywotność komponentów. W aplikacjach, gdzie wymagana jest wysoka precyzja, stosowanie właściwych materiałów jest kluczowe dla zapewnienia efektywności operacyjnej.

Pytanie 23

Kiedy woda jest oznaczana jako ciecz immersyjna pomiędzy preparatem a pierwszym obiektywem, to realizowane jest to

A. czarnym kolorem paska w dolnej części obudowy obiektywu

B. niebieskim kolorem paska w dolnej części obudowy obiektywu

C. niebieskim kolorem emalii wypełniającej grawerunek na obiektywie

D. czarnym kolorem emalii wypełniającej grawerunek na obiektywie

Oznaczenie wody jako cieczy immersyjnej jest kluczowym aspektem w mikroskopii, szczególnie przy użyciu soczewek obiektywów o dużych powiększeniach. Woda immersyjna, której zastosowanie ma na celu zwiększenie współczynnika załamania światła oraz redukcję strat optycznych, jest oznaczona niebieskim kolorem paska w dolnej części oprawy obiektywu. Dzięki temu łatwo dostrzec, które obiektywy wymagają użycia tego rodzaju medium, co jest istotne dla uzyskania optymalnej jakości obrazu. Przykładowo, w przypadku mikroskopów fluorescencyjnych stosowanie wody jako cieczy immersyjnej pozwala na uzyskanie wyraźniejszych i bardziej kontrastowych obrazów preparatów biologicznych. Dobrą praktyką w mikroskopii jest zawsze upewnienie się, że używane medium jest zgodne z zaleceniami producenta obiektywu, co przyczynia się do długowieczności sprzętu oraz precyzyjnych wyników badań.

Pytanie 24

Jakie są właściwe etapy procesu klejenia soczewek balsamem jodłowym?

A. Czyszczenie, nałożenie i usunięcie nadmiaru kleju, centrowanie, odprężanie

B. Podgrzewanie, czyszczenie, klejenie, odprężanie, kontrola precyzji sklejania

C. Czyszczenie, podgrzewanie, nałożenie i usunięcie nadmiaru kleju, centrowanie, odprężanie

D. Wybór, podgrzewanie, czyszczenie, klejenie, centrowanie, kontrola precyzji sklejania

Kolejność czynności podczas klejenia soczewek balsamem jodłowym, określona w poprawnej odpowiedzi, jest kluczowa dla uzyskania trwałego i precyzyjnego połączenia. Proces zaczyna się od mycia soczewek, co ma na celu usunięcie wszelkich zanieczyszczeń, które mogą wpłynąć na jakość klejenia. Następnie nagrzewanie soczewek jest istotnym krokiem, ponieważ poprawia lepkość kleju oraz ułatwia jego równomierne rozprowadzenie. Po nagrzaniu, na soczewki nakłada się klej, a następnie wyciska się nadmiar, co pozwala na uniknięcie tworzenia się pęcherzyków powietrza. Centrowanie soczewek jest niezbędne, aby zapewnić właściwe ich ustawienie względem siebie, co ma wpływ na funkcjonalność oraz estetykę gotowego produktu. Ostatnim krokiem jest odprężanie, które pozwala na pełne utwardzenie kleju w odpowiednich warunkach. Te etapy są zgodne z najlepszymi praktykami w branży optycznej, które gwarantują wysoką jakość wykonania oraz długowieczność sklejonego elementu.

Pytanie 25

Jakie urządzenie wykorzystuje się do bezdotykowego pomiaru średnic otworów?

A. mikrokator

B. głowica mikrometryczna

C. mikroskop warsztatowy

D. pasametr

Mikroskop warsztatowy jest narzędziem, które umożliwia bezstykowe pomiary średnic otworów przy użyciu powiększenia optycznego. Dzięki zastosowaniu technologii optycznej, mikroskop warsztatowy pozwala na precyzyjne obserwacje i pomiary małych obiektów, takich jak otwory w materiałach metalowych czy plastikowych. W praktyce, mikroskop ten jest często używany w przemyśle wytwórczym oraz w laboratoriach metrologicznych, gdzie dokładność pomiarów jest kluczowa. Przykładem zastosowania mikroskopu warsztatowego może być kontrola jakości w procesie produkcji, gdzie wymagana jest dokładność w tolerancjach wymiarowych otworów. Zgodnie z normami ISO, wykorzystanie odpowiednich narzędzi pomiarowych, takich jak mikroskopy warsztatowe, jest uznawane za najlepszą praktykę w zapewnianiu jakości produktów. Dodatkowo, mikroskopy te oferują możliwość dokumentacji wyników pomiarów oraz ułatwiają analizę wizualną, co zwiększa efektywność kontroli jakości.

Pytanie 26

W przypadku mocowania prostokątnych elementów optycznych w ramach nie wykorzystuje się

A. zatapiania

B. zawijania

C. klejenia

D. obtryskiwania

Zawijanie nie jest praktyką stosowaną w mocowaniu płaskich elementów optycznych w oprawach, ponieważ nie zapewnia odpowiedniej stabilności ani precyzyjnego ułożenia tych elementów. Zamiast tego, techniki takie jak wklejanie, zatapianie czy obtryskiwanie są powszechnie stosowane w branży optycznej. Wklejanie gwarantuje trwałe i szczelne połączenie, a jego zastosowanie wymaga użycia odpowiednich klejów o wysokiej przezroczystości, co jest kluczowe dla zachowania jakości optycznej. Zatapianie, polegające na umieszczaniu elementów optycznych w formach wypełnionych materiałem, pozwala na uzyskanie doskonałej precyzji oraz ochrony przed wpływem czynników zewnętrznych. Obtryskiwanie, jako technika formowania wtryskowego, również znajduje zastosowanie w produkcji opraw, gdzie szybkość i efektywność są kluczowe. W praktyce, stosowanie tych metod jest zgodne z normami ISO dotyczącymi jakości w przemyśle optycznym, co zapewnia wysoką funkcjonalność oraz trwałość produktów.

Pytanie 27

Jakiego sposobu nie stosuje się do oceny zdolności rozdzielczej obiektywów mikroskopowych?

A. testu kreskowego

B. preparatu pleurosigma angulatum

C. preparatu amphipleura pelucida

D. siatek dyfrakcyjnych

Test kreskowy nie jest stosowany do oceny zdolności rozdzielczej obiektywów mikroskopowych, ponieważ jego głównym celem jest określenie jakości obrazu w kontekście jego ostrości i kontrastu, a nie zdolności do rozdzielania bliskich sobie detali. W praktyce, zdolność rozdzielcza obiektywów mierzy się najczęściej przy użyciu siatek dyfrakcyjnych lub preparatów mikroskopowych, które zawierają struktury o znanej odległości. Siatki dyfrakcyjne pozwalają na dokładne ocenienie, jak obiektyw radzi sobie z rozdzielaniem szczegółów na poziomie mikro, podczas gdy preparaty takie jak pleurosigma angulatum i amphipleura pelucida, ze względu na swoje unikalne właściwości optyczne, są stosowane w celu oceny rozdzielczości w kontekście biologicznym. Stosując metody zgodne z ISO 9345-2, można dokładnie określić i porównać zdolności różnych obiektywów.

Pytanie 28

Czy podczas finalnego montażu mikroskopu dokonuje się weryfikacji

A. parafokalności

B. apertury numerycznej

C. paracentryczności

D. skręcenia obrazu

Skręcenie obrazu to zjawisko, które najczęściej nie jest sprawdzane podczas montażu końcowego mikroskopu, ponieważ dotyczy to bardziej aspektów optycznych i ustawień, które powinny być zweryfikowane w trakcie kalibracji i regulacji mikroskopu. W praktyce skręcenie obrazu może być efektem błędnego wyrównania układów optycznych lub użycia niewłaściwych okularów. Aby upewnić się, że mikroskop działa prawidłowo, ważne jest, by zwracać uwagę na inne parametry, takie jak parafokalność - czyli zdolność do zachowania ostrości obrazu podczas przełączania między różnymi obiektywami, aperturę numeryczną, która wpływa na rozdzielczość i jasność obrazu, oraz paracentryczność, zapewniającą, że obiekty są wycentrowane w polu widzenia. Przykładowo, mikrobiolodzy powinni dbać o te aspekty, aby maksymalnie wykorzystać możliwości mikroskopu w badaniach komórkowych. Dbanie o te parametry jest kluczowe dla uzyskania dokładnych i wiarygodnych wyników badań.

Pytanie 29

W procesie produkcji soczewek, jakie jest główne zastosowanie szkieł o wysokiej przepuszczalności światła?

A. Zwiększenie wytrzymałości

B. Zmniejszenie masy

C. Poprawa estetyki

D. Redukcja odblasków

W produkcji soczewek optycznych, głównym zastosowaniem szkieł o wysokiej przepuszczalności światła jest redukcja odblasków. Soczewki te są zaprojektowane w taki sposób, aby minimalizować straty światła poprzez odbicie i zwiększać ilość światła, które przechodzi przez soczewkę. Dzięki temu obraz widziany przez użytkownika jest bardziej wyraźny i pozbawiony niepożądanych odblasków, co jest szczególnie istotne w sytuacjach, gdzie precyzja widzenia jest kluczowa, na przykład podczas prowadzenia pojazdów nocą lub w wymagających warunkach oświetleniowych. Wysoka przepuszczalność światła w takich soczewkach jest osiągana dzięki zastosowaniu specjalnych powłok antyrefleksyjnych, które są nakładane na powierzchnię soczewki. Te powłoki są projektowane zgodnie z określonymi standardami branżowymi i dobrą praktyką w celu zmniejszenia strat światła i poprawy jakości wizualnej. Z praktycznego punktu widzenia, soczewki z wysoką przepuszczalnością światła nie tylko zwiększają komfort użytkowania, ale także mogą przyczyniać się do zmniejszenia zmęczenia oczu, czemu sprzyja lepsze postrzeganie kontrastów i barw.

Pytanie 30

Oprawy do mocowania soczewek przez owinięcie wykonuje się

A. z brązu

B. ze stali

C. z cynku

D. z mosiądzu

Mosiądz, będący stopem miedzi i cynku, jest materiałem o doskonałych właściwościach mechanicznych i odporności na korozję, co czyni go idealnym wyborem do produkcji opraw mocujących soczewki. Dzięki swojej plastyczności, mosiądz może być łatwo formowany i obrabiany, co pozwala na precyzyjne dopasowanie do wymogów konstrukcyjnych. W praktycznych zastosowaniach, mosiężne elementy są wykorzystywane w różnych branżach, takich jak optyka, gdzie wymagane są wysokie standardy jakości i trwałości. Zgodnie z normami ISO dotyczącymi materiałów do zastosowań optycznych, mosiądz charakteryzuje się stabilnością wymiarową oraz odpowiednim poziomem twardości, co zapewnia długotrwałe użytkowanie bez ryzyka deformacji. Dodatkowo, mosiądz ma estetyczny wygląd, co jest istotne w produktach przeznaczonych do użytku konsumenckiego, gdzie design odgrywa ważną rolę.

Pytanie 31

Która z wymienionych aberracji w układach optycznych prowadzi do zniekształcenia obrazu w formie beczki?

A. Astygmatyzm

B. Koma

C. Dystorsja

D. Sferyczna

Dystorsja to aberracja optyczna, która powoduje zniekształcenie obrazu w taki sposób, że jego kształt staje się podobny do beczki, zwanej również dystorsją beczkowatą. Ta aberracja występuje głównie w obiektywach szerokokątnych, gdzie promienie świetlne są zniekształcane w kierunku krawędzi obraz. W praktyce, dystorsja może mieć znaczący wpływ na zdjęcia architektoniczne, gdzie prostokątne kształty budynków mogą wydawać się zakrzywione, co utrudnia dokładne przedstawienie rzeczywistego wyglądu obiektu. Aby zminimalizować dystorsję, projektanci obiektywów często stosują techniki korekcyjne, takie jak wykorzystanie elementów asferycznych. Dystorsja jest również brana pod uwagę w standardach jakości optyki, takich jak ISO 12233, który określa metody pomiaru jakości obrazów w systemach optycznych. W obrębie fotografii i filmowania, zrozumienie i kontrola dystorsji są kluczowe dla uzyskania estetycznie poprawnych obrazów oraz przy zachowaniu proporcji i kształtów obiektów.

Pytanie 32

W dioptromierze przesuw znaczników jest realizowany dzięki prowadnicom

A. na nitkach

B. o kształcie jaskółczego ogona

C. ślizgowym walcowym

D. drucikowym

Odpowiedź 'ślizgowe walcowe' jest poprawna, ponieważ w dioptromierzach, które służą do precyzyjnego pomiaru i ustawiania optyki w urządzeniach takich jak mikroskopy czy teleskopy, stosuje się prowadnice ślizgowe walcowe, które zapewniają płynny ruch znaczników. Te prowadnice umożliwiają precyzyjne przesuwanie znaczników wzdłuż osi, co jest kluczowe dla osiągnięcia dokładnych pomiarów. Dzięki temu użytkownik może łatwo dostosować położenie soczewek czy innych elementów optycznych, co jest niezbędne w pracach laboratoryjnych oraz w aplikacjach przemysłowych. W praktyce, zastosowanie prowadnic ślizgowych walcowych zmniejsza tarcie i zużycie elementów mechanicznych, co przekłada się na dłuższą żywotność urządzenia. W kontekście standardów branżowych, takie rozwiązania są zgodne z normami jakości ISO, które kładą nacisk na precyzję i niezawodność w pomiarach optycznych.

Pytanie 33

Jeśli ogniskowa soczewki w okularze wynosi 25 cm, to jaka powinna być ogniskowa obiektywu lunety Kepplera, aby uzyskać powiększenie 10-krotne?

A. 1 m

B. 2,5 m

C. 10 cm

D. 25 cm

Obiektyw lunety Kepplera, który ma powiększenie 10-krotne, powinien mieć ogniskową równą 2,5 m, co wynika z relacji między ogniskową obiektywu a powiększeniem oraz ogniskową okularu. W przypadku lunet, powiększenie (P) można obliczyć jako stosunek ogniskowej obiektywu (f_obiektywu) do ogniskowej okularu (f_okular): P = f_obiektywu / f_okular. W naszym przypadku, mając ogniskową okularu równą 25 cm (0,25 m) i powiększenie równe 10, przekształcamy równanie: f_obiektywu = P * f_okular = 10 * 0,25 m = 2,5 m. Praktycznym zastosowaniem tej wiedzy jest projektowanie lunet stosowanych w astronomii oraz obserwacji przyrody, gdzie kluczowe jest uzyskanie odpowiedniej jakości obrazu i powiększenia. Dobrze dobrane parametry optyczne wpływają nie tylko na komfort użytkowania, ale także na precyzję obserwacji, co ma istotne znaczenie w badaniach naukowych oraz w zakresie hobbystycznym.

Pytanie 34

Aby usunąć promienie odbite w systemach optycznych nie stosuje się

A. matowienia tubusu.

B. oksydowania tubusu.

C. powlekania soczewek warstwą interferencyjną.

D. matowienia powierzchni pozaosiowych soczewki.

Matowienie powierzchni pozaosiowych soczewki jest skuteczną metodą eliminacji promieni odbitych w układach optycznych. W praktyce, promieniowanie odbite może zakłócać obraz oraz wpływać na jakość obrazu przez wprowadzenie niepożądanych artefaktów. Matowienie, poprzez nadanie powierzchniom odpowiedniej chropowatości, może znacząco zredukować odbicia rozpraszające, co jest szczególnie istotne w wysokiej klasy optyce, jak obiektywy fotograficzne czy teleskopy. W standardach branżowych, takich jak ISO 10110, matowienie jest uznawane za jedną z metod redukcji efektów odbicia. Dodatkowo, w zastosowaniach naukowych i inżynieryjnych, gdzie precyzja obrazu jest kluczowa, techniki matowienia są stosowane jako standardowa procedura w celu poprawy kontrastu i ostrości obrazów. Ostatecznie, matowienie pozaosiowych części soczewek nie tylko poprawia jakość optyczną, ale również zwiększa efektywność całego systemu optycznego.

Pytanie 35

Na planach wykonawczych elementów optycznych, dwójłomność materiału optycznego jest oznaczana symbolem literowym

A. D

B. K

C. S

D. Z

Odpowiedź D jest prawidłowa, ponieważ dwójłomność materiału optycznego oznacza się w inżynierii optycznej symbolem literowym D. Dwójłomność jest zjawiskiem, które występuje w materiałach optycznych, gdy mają one różne współczynniki załamania w różnych kierunkach. Przykłady materiałów dwójłomnych obejmują kryształy, takie jak kalcyt czy kwarc. W kontekście projektowania elementów optycznych, takich jak soczewki czy pryzmaty, istotne jest uwzględnienie dwójłomności, ponieważ wpływa ona na jakość obrazu i właściwości optyczne systemów. W praktyce, inżynierowie muszą dokładnie określać i dokumentować te właściwości materiałów w rysunkach wykonawczych, aby zapewnić prawidłowe ich zastosowanie w produkcie końcowym. Zastosowanie poprawnych symboli i terminologii jest również zgodne z normami branżowymi, takimi jak ANSI Z136.1, które regulują kwestie związane z projektowaniem i dokumentacją elementów optycznych.

Pytanie 36

Co oznacza symbol KF 515-55 w kontekście szkła optycznego?

A. kron.

B. flint.

C. kron flint.

D. szkło specjalne.

Odpowiedź "kron flint" jest poprawna, ponieważ symbol KF 515-55 wskazuje na szkło optyczne, które jest mieszanką dwóch typów szkła: szkła kronowego i szkła flintowego. Szkło kronowe, znane ze swojej wysokiej przezroczystości i niskiego współczynnika absorpcji, jest często stosowane w soczewkach, które wymagają dużej jasności obrazu. Natomiast szkło flintowe, charakteryzujące się wysokim współczynniku załamania światła oraz wyższą dyspersją, jest kluczowe w produkcji soczewek, które muszą skutecznie rozdzielać różne kolory światła. Połączenie tych dwóch typów szkła pozwala na uzyskanie optymalnych właściwości optycznych, co jest niezwykle istotne w aplikacjach takich jak systemy optyczne w aparatach fotograficznych czy teleskopach. Zastosowanie szkła kron flint w takich urządzeniach przyczynia się do uzyskania wyraźniejszego i bardziej szczegółowego obrazu, co jest zgodne z wymogami przemysłowymi oraz standardami jakości w produkcji optyki.

Pytanie 37

Jakie narzędzie można wykorzystać do precyzyjnego weryfikowania płaskości polerowanych powierzchni optycznych?

A. liniał krawędziowy

B. sprawdzian interferencyjny

C. przymiar kreskowy

D. płytki Johanssona

Sprawdzian interferencyjny jest narzędziem optycznym, które wykorzystuje zjawisko interferencji światła do precyzyjnego pomiaru płaskości powierzchni optycznych. Działa na zasadzie porównania fal świetlnych odbitych od badanej powierzchni z falami odbitymi od wzorcowej, co pozwala na wykrycie nawet najmniejszych odchyleń od idealnej płaskości. W praktyce, stosowanie sprawdzianów interferencyjnych jest standardem w laboratoriach zajmujących się optyką i precyzyjnym pomiarem, gdzie wymagana jest wysoka jakość powierzchni. Na przykład, w przemyśle optycznym, sprawdzian interferencyjny jest wykorzystywany do kontroli jakości soczewek i innych elementów optycznych, co zapewnia odpowiednią wydajność i dokładność urządzeń optycznych. Dodatkowo, zastosowanie tego typu przyrządów jest zgodne z normami ISO 10110-3, które określają wymagania dotyczące tolerancji i badań powierzchni optycznych, co podkreśla ich znaczenie w branży.

Pytanie 38

Nie jest możliwe zmierzenie promienia krzywizny soczewki

A. szklanym sprawdzianem interferencyjnym

B. sferometrem

C. frontofokometrem

D. mikroskopem autokolimacyjnym

Frontofokometr to specjalistyczne urządzenie, które służy do pomiaru promienia krzywizny soczewek. Jego działanie opiera się na pomiarze odległości między soczewką a płaszczyzną, w której zmienia się kąt załamania światła. Dzięki temu, frontofokometr pozwala na precyzyjne określenie krzywizny zarówno soczewek sferycznych, jak i cylindrycznych. W praktyce, pomiar ten jest niezwykle istotny, ponieważ odpowiedni dobór promienia krzywizny wpływa na komfort noszenia okularów oraz jakość widzenia. W branży optycznej stosuje się frontofokometry zgodne z normami ISO, co zapewnia wysoką jakość pomiarów. Przykładowo, w przypadku soczewek kontaktowych, dokładny pomiar promienia krzywizny jest kluczowy dla zapewnienia ich stabilności na oku oraz minimalizacji ryzyka podrażnień. Dlatego też, frontofokometr jest standardowym narzędziem w każdym profesjonalnym gabinecie optycznym.

Pytanie 39

Blacha wykorzystywana do produkcji listek przysłony irysowej nie musi posiadać

A. wysokiej odporności mechanicznej

B. skłonności do matowego czernienia

C. wysokiego współczynnika tarcia

D. odporności na korozję

Wysoki współczynnik tarcia nie jest wymaganą cechą blachy stosowanej na listki przysłony irysowej, ponieważ głównym celem tej blachy jest umożliwienie precyzyjnej regulacji przepływu światła w obiektywie, a nie generowanie tarcia. W rzeczywistości, blacha w irisach powinna być wykonana z materiałów, które charakteryzują się gładką powierzchnią, aby minimalizować opory w mechanizmach otwierania i zamykania. Przykłady materiałów stosowanych w tej aplikacji to aluminium lub stal nierdzewna, które łączą w sobie odporność na korozję oraz wysoką wytrzymałość. Zastosowanie tych materiałów zapewnia długotrwałość i niezawodność działania systemu. Dobre praktyki w projektowaniu irysów obejmują również testowanie blachy pod kątem ich odporności na różne warunki atmosferyczne oraz wpływ na jakość obrazu, co potwierdza, że niski współczynnik tarcia jest preferowany w tej aplikacji, aby uniknąć niepożądanych efektów wizualnych związanych z opóźnieniami w otwieraniu i zamykaniu listków.

Pytanie 40

Elementy optyczne o okrągłych kształtach powinny być czyszczone przesuwając tampon

A. ruchem okrężnym do centrum powierzchni

B. wzdłuż krótszej krawędzi

C. wzdłuż dłuższej krawędzi

D. ruchem okrężnym od centrum powierzchni

Ruch kolisty od środka to naprawdę dobra metoda na czyszczenie okrągłych elementów optycznych. Dzięki temu siła czyszcząca rozkłada się równomiernie, co zmniejsza ryzyko porysowania. A jak to działa? Zanieczyszczenia są ściągane do środka, nie na zewnątrz, więc nie rozprzestrzeniamy ich na krawędzie. Na przykład, przy czyszczeniu soczewek w aparatach, to mega ważne, bo zarysowania mogą naprawdę zepsuć zdjęcia. W branży mówimy o tym, że istnieją standardy, jak ISO 10110, które pokazują, jak istotne jest dobre czyszczenie optyki. To wszystko wpływa na to, jak długo te elementy będą nam służyły i jak dobre będą zdjęcia. Używając tej techniki, chronimy je przed zabrudzeniami, które mogą negatywnie wpłynąć na ich działanie. Na pewno warto się tego trzymać!

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej