Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Stolarz
Kwalifikacja: DRM.04 - Wytwarzanie wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych
Data rozpoczęcia: 19 maja 2025 21:48
Data zakończenia: 19 maja 2025 22:25

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jak wygląda proces przygotowania kleju glutynowego do łączenia elementów meblowych?

A. Wprowadzeniu rozcieńczalnika organicznego do masy klejowej

B. Wymieszaniu masy klejowej z żywicą mocznikową

C. Podgrzaniu masy klejowej

D. Dodaniu utwardzacza do masy klejowej

Dodanie utwardzacza do masy klejowej nie jest odpowiednią metodą w kontekście klejenia złączy meblowych przy użyciu kleju glutynowego. Kleje te opierają się na procesie fizycznym, a nie chemicznym utwardzaniu, co oznacza, że ich właściwości klejące są zależne od podgrzewania i odpowiedniej aplikacji, a nie od modyfikacji chemicznych. Utwardzacze są stosowane w przypadku klejów epoksydowych lub poliuretanowych, gdzie reakcje chemiczne są istotne dla uzyskania wysokiej wytrzymałości połączenia. Dodanie rozcieńczalnika organicznego do masy klejowej również nie jest stosowane w przypadku kleju glutynowego, ponieważ może to obniżyć jego skuteczność klejącą i wprowadzić zanieczyszczenia, które wpłyną na trwałość połączenia. Rozcieńczalniki są używane do zmiany lepkości klejów na bazie rozpuszczalników, co nie ma zastosowania w przypadku klejów stawianych na wodnej bazie. Wymieszanie masy klejowej z żywicą mocznikową jest także nieprawidłowe, ponieważ takie działanie mogłoby zaburzyć właściwości kleju, co prowadzi do nieodpowiednich połączeń i osłabienia struktury mebli. Zrozumienie różnorodności dostępnych klejów i ich właściwości jest kluczowe dla skutecznego klejenia, a stosowanie niewłaściwych metod czy dodatków może prowadzić do poważnych problemów w dalszej eksploatacji mebli.

Pytanie 2

Aby wykonać wstawki podczas zaprawiania sęków, należy użyć wiertła

A. cylindryczne z wypychaczem

B. środkowiec dwuostrzowy

C. cylindryczne uniwersalne

D. środkowiec płaski

Wybór wierteł omówionych w pozostałych odpowiedziach jest niewłaściwy z kilku powodów. Środkowiec dwuostrzowy, chociaż popularny w wierceniu otworów, nie jest odpowiedni do wykonywania wstawek, gdyż jego konstrukcja nie pozwala na precyzyjne kierowanie wiertłem, co jest kluczowe w przypadku wstawek w sękach. Tego typu wiertła są bardziej skomplikowane w użyciu, a ich geometrii często brakuje potrzebnej stabilności, co może prowadzić do nieprecyzyjnych otworów. Cylindryczne z wypychaczem, mimo iż mają zastosowania w obróbce drewna, są projektowane głównie do wycinania otworów o określonym kształcie i nie są optymalne do ogólnych zastosowań w przypadku wstawek. Mogą one powodować zacięcia drewna i utrudniać prawidłowe posadowienie wstawek. Środkowiec płaski z kolei, mimo że czasami stosowany w drewnie, nie zapewnia pożądanej precyzji i może prowadzić do uszkodzeń materiału. Kluczowym błędem jest zatem niewłaściwe dopasowanie narzędzia do konkretnego zadania, co może skutkować nieefektywnym wykonaniem pracy, a w dłuższym czasie także obniżeniem jakości finalnych produktów. Zrozumienie specyfiki narzędzi w kontekście ich zastosowań jest fundamentalne dla osiągnięcia wysokich standardów w obróbce drewna.

Pytanie 3

Aby chronić powierzchnię mebla przed wgnieceniem podczas wyciągania gwoździ, co należy zrobić?

A. nałożyć na powierzchnię wosk

B. pod narzędzie podłożyć deseczkę z drewna lipowego

C. osłonić powierzchnię fornirem

D. pod narzędziem umieścić cienką stalową płytkę

Zabezpieczanie powierzchni fornirem nie jest skuteczną metodą ochrony przed wgnieceniem podczas pracy z narzędziami. Fornir to cienka warstwa drewna, która ma na celu estetyczne wykończenie mebla, ale nie zapewnia odpowiedniej ochrony przed siłami mechanicznymi. Szkoła myślenia, która sugeruje wykorzystanie fornira, często bazuje na błędnym przekonaniu, że każdy materiał drewniany będzie odpowiedni do ochrony powierzchni. W rzeczywistości, w przypadku wyciągania gwoździ, fornir może ulec uszkodzeniu samodzielnie, co prowadzi do poważnych defektów estetycznych oraz strukturalnych. Wosk, choć może w pewien sposób chronić powierzchnię przed wilgocią, nie zabezpiecza jej przed wgnieceniami, ponieważ nie tworzy twardej bariery między narzędziem a meblem. Przeciwnie, nałożenie wosku może wręcz zwiększyć ryzyko uszkodzenia, ponieważ mógłby on wprowadzać dodatkowe tarcie, co w połączeniu z uderzeniem narzędzia powoduje większe uszkodzenia. Podkładanie deseczki z drewna lipowego również nie jest optymalnym rozwiązaniem, ponieważ drewno, mimo iż jest miększe, może łatwo ulec uszkodzeniu i nie rozprasza siły tak efektywnie jak stalowa płytka. Istnieje również praktyka, która zaleca stosowanie odpowiednich narzędzi i akcesoriów, które są dedykowane do takich zadań, co z kolei zwiększa bezpieczeństwo i skuteczność działań. Kluczowym błędem w podejściu do zabezpieczania mebli jest zatem niedocenianie znaczenia wyboru odpowiednich materiałów i technik, które powinny opierać się na zasadach fizyki oraz ergonomii pracy.

Pytanie 4

Jakie są metody likwidacji niewielkich pęcherzyków powietrza, które pojawiły się na powierzchni mebla pod okleiną dębową?

A. Całkowitej wymianie okleiny

B. Naniesieniu rozcieńczonego kleju na zewnętrzną powierzchnię okleiny

C. Prasowaniu okleiny gorącym żelazkiem przez mokrą tkaninę

D. Usunięciu pęcherzy oraz wykonaniu wstawek z okleiny

Prasowanie okleiny gorącym żelazkiem przez mokrą tkaninę to skuteczna metoda usuwania niewielkich pęcherzy powietrznych, które mogą powstać na powierzchni mebla pod okleiną dębową. Proces ten działa na zasadzie podgrzewania kleju, który łączy okleinę z powierzchnią mebla. Gorące żelazko, umieszczone na mokrej tkaninie, wytwarza parę, co sprzyja rozluźnieniu kleju, a jednocześnie nawilża okleinę, pozwalając jej lepiej przylegać do podłoża. Dzięki temu pęcherzyki powietrza zostają usunięte, a powierzchnia mebla staje się gładka. Ważne jest, aby podczas tego procesu kontrolować temperaturę i czas prasowania, aby nie uszkodzić okleiny. Ta technika jest zgodna z najlepszymi praktykami w obróbce drewna oraz renowacji mebli, a zastosowanie mokrej tkaniny chroni okleinę przed przegrzaniem. Przykłady zastosowania tej metody można znaleźć w warsztatach stolarskich oraz podczas renowacji mebli vintage, gdzie zachowanie oryginalnych materiałów jest kluczowe.

Pytanie 5

Pierwszym krokiem w hydrotermicznej obróbce drewna przeprowadzanej w parnikach jest

A. obrabianie drewna

B. usuwanie kory z drewna

C. suszenie drewna

D. podgrzewanie drewna

Nagrzewanie drewna jest kluczowym pierwszym etapem hydrotermicznej obróbki drewna, który polega na podgrzewaniu materiału w kontrolowanej atmosferze pary wodnej. Ten proces ma na celu zwiększenie wilgotności drewna oraz ułatwienie dalszych zabiegów, takich jak gięcie czy impregnacja. W trakcie nagrzewania drewno staje się bardziej plastyczne, co znacząco poprawia jego właściwości mechaniczne i umożliwia lepsze formowanie. Przykładowo, w przemyśle meblarskim nagrzewane drewno jest chętnie używane do produkcji krzywych elementów meblowych, ponieważ redukuje ryzyko pęknięć i deformacji. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, proces nagrzewania powinien odbywać się w odpowiednich warunkach temperaturowych i ciśnieniowych, aby uniknąć zjawiska wypaczenia lub nadmiernego osuszenia materiału. Nagrzewanie drewna jest często stosowane w połączeniu z innymi technikami, takimi jak impregnacja, co zwiększa trwałość i odporność drewna na czynniki zewnętrzne.

Pytanie 6

Którą maszynę należy wykorzystać do wykonania gniazda na zamek wpuszczany w skrzydle drzwiowym?

A. Tokarki suportowej

B. Pilarki poprzecznej

C. Wyrzynarki ręcznej

D. Wiertarki poziomej

Wybór wiertarki poziomej do wykonania gniazda na zamek wpuszczany w ramiaku drzwiowym jest poprawny, ponieważ ta maszyna oferuje odpowiednią precyzję i kontrolę podczas wiercenia otworów. Wiertarki poziome są zaprojektowane z myślą o obróbce materiałów na dużą skalę, co czyni je idealnym narzędziem do wykonywania głębokich i dokładnych otworów, takich jak gniazda zamków. Dzięki możliwości regulacji prędkości obrotowej oraz głębokości wiercenia, operator ma pełną kontrolę nad procesem, co jest kluczowe dla uzyskania pożądanego efektu. W przypadku zamków wpuszczanych, istotne jest, aby gniazdo miało odpowiednie wymiary, aby zamki mogły być poprawnie zainstalowane i działały bez problemu. Przykładem zastosowania wiertarki poziomej może być produkcja drzwi, gdzie precyzyjne gniazda są niezbędne do instalacji zamków i zawiasów. W branży stolarskiej oraz budowlanej stosuje się również standardy jakości, takie jak ISO 9001, które podkreślają znaczenie precyzyjnych narzędzi w procesie produkcji.

Pytanie 7

Który klej można polecić do stosowania w szkutnictwie do wyrobu lekkich łodzi wiosłowych?

Rodzaj kleju	Trwałość
A. Kazeinowy	Odporność na działanie wilgotnego powietrza.
B. Melaminowy	Bardzo duża odporność na działanie wysokiej temperatury, bardzo duża wytrzymałość na sucho, duża wytrzymałość na działanie wody wrzącej.
C. Mocznikowy	Bardzo duża wytrzymałość spoin na sucho. Mała odporność na działanie zmiennych warunków atmosferycznych.
D. Fenolowy	Bardzo duża odporność na działanie wody zimnej, duża odporność na działanie wody gorącej i wysokich temperatur.

A. A.

B. D.

C. C.

D. B.

Wybór niewłaściwego kleju do szkutnictwa może prowadzić do poważnych konsekwencji zarówno w procesie produkcji, jak i eksploatacji łodzi. Kleje inne niż fenolowe, takie jak kleje poliuretanowe czy epoksydowe, choć mogą oferować dobre właściwości adhezyjne, nie zawsze zapewniają odpowiednią odporność na wodę i wysokie temperatury. Przykładowo, kleje poliuretanowe mogą tracić swoje właściwości w długotrwałym kontakcie z wodą, co prowadzi do osłabienia konstrukcji łodzi. Ponadto, kleje epoksydowe, mimo że często stosowane w szkutnictwie, mogą nie być tak elastyczne jak kleje fenolowe, co w przypadku lekkich jednostek pływających może prowadzić do pęknięć czy uszkodzeń w wyniku zmiennych warunków atmosferycznych. Należy również pamiętać, że każdy typ kleju ma swoje specyficzne wymagania dotyczące aplikacji i czasu utwardzania, co w kontekście produkcji łodzi może wpływać na harmonogramy produkcyjne. Wybierając klej, warto kierować się standardami i dobrymi praktykami branżowymi, które zalecają stosowanie klejów o znanej historii i potwierdzonej skuteczności, jak kleje fenolowe, aby zapewnić bezpieczeństwo i trwałość konstrukcji w trudnych warunkach wodnych.

Pytanie 8

Do umacniania sęków konieczne jest zastosowanie wierteł

A. bębenkowych oraz cylindrycznych

B. łyżkowych oraz grotników

C. środkowców oraz śrubowych

D. krętych oraz ślimakowych

Odpowiedź bębenkowych i cylindrycznych wierteł jest prawidłowa, ponieważ te rodzaje wierteł są najczęściej używane do zaprawiania sęków w drewnie oraz innych materiałach. Wiertła cylindryczne charakteryzują się prostym kształtem, co pozwala na precyzyjne wiercenie otworów o odpowiedniej średnicy, co jest istotne w kontekście przygotowywania sęków do dalszej obróbki. Z kolei wiertła bębenkowe, dzięki swojej konstrukcji, umożliwiają wiercenie otworów o większej średnicy i są idealne do szerszych sęków, gdzie precyzyjne wykończenie jest kluczowe. W praktyce, zastosowanie tych wierteł pozwala na uzyskanie gładkich i równych otworów, co jest niezbędne dla późniejszego montażu elementów drewnianych. W wielu branżach, takich jak stolarka czy budownictwo, zastosowanie odpowiednich wierteł zwiększa efektywność pracy oraz jakość wykonania. Zgodnie z normami branżowymi, właściwa selekcja narzędzi wiertniczych jest kluczowym elementem wpływającym na trwałość i estetykę gotowego produktu.

Pytanie 9

Jaką sekwencję działań należy zachować przy realizacji skośnych gniazd wczepowych?

A. Czyszczenie, narzynanie, przycięcie, dłutowanie

B. Narzynanie, trasowanie, dłutowanie, czyszczenie

C. Trasowanie, narzynanie, dłutowanie, czyszczenie

D. Dłutowanie, czyszczenie, narzynanie, trasowanie

Odpowiedź 'Trasowanie, narzynanie, dłutowanie, czyszczenie' jest poprawna, ponieważ zachowuje właściwą kolejność operacyjną wymaganych czynności przy tworzeniu skośnych gniazd wczepowych. Trasowanie to proces, w którym najpierw wyznaczamy kontury gniazda; to kluczowy krok, który zapewnia precyzję i zgodność z wymaganiami technicznymi. Następnie przechodzimy do narzynania, które umożliwia wprowadzenie odpowiednich wymiarów do gniazda. Dłutowanie jest kolejnym krokiem, gdzie faktycznie wycinamy materiał zgodnie z wcześniej trasowanym wzorem. Ostatnim etapem jest czyszczenie, które ma na celu usunięcie wszelkich pozostałości materiału, co jest niezbędne dla zapewnienia trwałości i jakości połączenia. Przykładem zastosowania tej kolejności może być proces produkcji mebli, gdzie precyzyjne gniazda są kluczowe dla stabilności konstrukcji. W branży stolarskiej i budowlanej, przestrzeganie tych kroków jest zgodne z najlepszymi praktykami, co przekłada się na jakość i bezpieczeństwo gotowych wyrobów.

Pytanie 10

Deski obrzynane z drewna iglastego o grubości od 19 do 45 mm mogą być klasyfikowane jako tarcica, jeśli ich szerokość minimalna wynosi

A. 150 mm

B. 125 mm

C. 75 mm

D. 50 mm

Wyboru innych odpowiedzi można przypisać różne błędy poznawcze oraz nieporozumienia dotyczące klasyfikacji tarcicy iglastej. Na przykład, odpowiedzi sugerujące minimalną szerokość 150 mm, 50 mm czy 125 mm nie są zgodne z aktualnymi standardami branżowymi. W przypadku szerokości 150 mm, nie jest to wymagana szerokość dla desek klasyfikowanych w przedziale grubości 19-45 mm, co może prowadzić do nadmiernych kosztów i marnotrawstwa materiałów w produkcji. Odpowiedź 50 mm jest nieadekwatna, ponieważ jest zbyt wąska, co uniemożliwiałoby wykorzystanie deski w konstrukcjach wymagających większej stabilności. Natomiast 125 mm również wykracza poza ustalone normy, ponieważ minimalna szerokość powinna wynosić 75 mm. Zrozumienie tych specyfikacji ma kluczowe znaczenie dla efektywności procesów budowlanych i produkcyjnych. Błędne zakładanie, że szerokości te mogą się różnić, prowadzi do nieefektywności i potencjalnych problemów z jakością i trwałością konstrukcji. Dlatego istotne jest, aby dobrze zrozumieć normy dotyczące drewna oraz ich praktyczne zastosowanie w przemyśle budowlanym.

Pytanie 11

Woda pełni rolę rozcieńczalnika dla różnych substancji

A. nitrocelulozowych

B. akrylowych

C. poliuretanowych

D. olejnych

Wybór olejnych, nitrocelulozowych czy poliuretanowych jako materiałów, w których woda pełniłaby rolę rozcieńczalnika, jest nieprawidłowy, ponieważ te substancje mają całkowicie różne właściwości chemiczne. Farby olejne, na przykład, są rozcieńczane przy użyciu rozpuszczalników organicznych, takich jak terpentyna czy benzyna, które efektywnie rozpuszczają oleje używane w tych farbach. Użycie wody w tym kontekście nie tylko nie przynosi efektów, ale może także prowadzić do poważnych problemów, takich jak zrywanie emulsji i pogorszenie jakości malowania. Podobnie, farby nitrocelulozowe są rozcieńczane specjalnymi rozpuszczalnikami, które rozkładają nitrocelulozę, a woda nie jest w stanie ich skutecznie rozpuścić, co może skutkować uszkodzeniem powierzchni malarskiej. Farby poliuretanowe z kolei, które są często stosowane do zabezpieczania powierzchni, również wymagają specjalistycznych rozpuszczalników, a ich interakcja z wodą może prowadzić do nieprzewidywalnych efektów i osłabienia struktury materiału. Te błędne koncepcje wynikają z pomyłki dotyczącej natury rozcieńczalników i ich wpływu na różne rodzaje farb. Wiedza o odpowiednich rozwiązaniach dla poszczególnych materiałów jest kluczowa, aby uniknąć nieefektywnych praktyk i zapewnić sukces w projektach malarskich.

Pytanie 12

Użycie wyższej prędkości obrotowej tarczy piły niż ta, którą zaleca producent, może prowadzić do

A. odrzutu materiału obrabianego

B. uszkodzenia tarczy piły

C. szybkiego zużycia łożysk wrzeciona

D. przeciążenia systemu elektrycznego maszyny

Jakbyś zwiększył prędkość obrotową tarczy piły ponad to, co mówi producent, to może być to dość niebezpieczne. Tarcze są zaprojektowane do pracy w pewnym zakresie prędkości, a jak je przekroczysz, to można je uszkodzić. Na przykład, tarcze z węglików spiekanych, które służą do cięcia twardych rzeczy, nie wytrzymają za dużych obrotów. W rezultacie mogą się zacząć nagrzewać, co prowadzi do pęknięć czy deformacji. Lepiej zawsze trzymać się zaleceń producenta, bo to nie tylko poprawia bezpieczeństwo, ale też wydłuża żywotność narzędzi. Dobrze też wiedzieć, że są normy, jak ISO 19432, które mówią, jak bezpiecznie używać pił tarczowych.

Pytanie 13

Po wyschnięciu lakieru na drewnie można wyczuć małe nierówności. Co jest przyczyną tych zgrubień?

A. nierównomierne nałożenie lakieru

B. użycie zbyt rzadkiego lakieru

C. nieodpylenie powierzchni przed nałożeniem lakieru

D. wysoka wilgotność lakierowanej powierzchni

Wielu rzemieślników i amatorów malowania drewna może mylnie sądzić, że duża wilgotność lakierowanej powierzchni prowadzi do powstawania zgrubień. W rzeczywistości, wilgotność może wpływać na proces aplikacji i schnięcia lakieru, ale sama w sobie nie jest główną przyczyną zgrubień. Zbyt rzadki lakier jest bardziej problematyczny, ponieważ nie tworzy solidnej i jednolitej powłoki. Innym błędnym założeniem jest przekonanie, że nierównomierne nałożenie warstwy lakieru jest głównym winowajcą. Choć może to prowadzić do nieestetycznych efektów wizualnych, główną przyczyną zgrubień jest raczej właściwość samego lakieru i jego lepkość. Niezastosowanie się do zasad przygotowania powierzchni, takich jak nieodpylenie przed malowaniem, może wprawdzie wpływać na jakość aplikacji, jednak nie jest to bezpośrednia przyczyna powstawania zgrubień. W praktyce, aby uzyskać gładką i jednolitą powłokę, należy zastosować odpowiednie techniki malarskie oraz używać materiałów zgodnych z normami jakości, a także przestrzegać instrukcji producenta, co pozwoli uniknąć problemów z lakierowaniem drewna.

Pytanie 14

Zarządzanie suszarką do drewna z automatycznym sterowaniem procesem suszenia polega na wprowadzaniu do systemu sterowania danych o rodzaju, grubości i wilgotności drewna oraz

A. ręcznym zamykaniu i otwieraniu kominków inflacyjnych oraz odpływowych

B. nadzorowaniu ilości opału koniecznego do ogrzania komory suszarki

C. ręcznym dostosowywaniu dopływu pary nawilżającej do wnętrza suszarki

D. monitorowaniu bieżących parametrów suszenia i ich modyfikowaniu

To, że wskazałeś na kontrolowanie parametrów suszenia i ich dostosowywanie, jest super. W nowoczesnych systemach suszenia drewna to naprawdę kluczowe, bo musisz monitorować i zmieniać warunki w czasie rzeczywistym. Jak dodasz informacje o gatunku, grubości i wilgotności drewna do systemu, to możesz dokładnie ustawić takie rzeczy jak temperatura, wilgotność i czas suszenia. Automatyczne sterowanie jest naprawdę przydatne, bo system potrafi reagować na zmiany zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz, co prowadzi do lepszej jakości drewna i oszczędności energii. Weź pod uwagę czujniki wilgotności, które ciągle sprawdzają stan drewna i automatycznie dostosowują proces suszenia. Dzięki temu osiągasz lepsze wyniki. To wszystko pasuje do standardów przemysłowych, które mówią o używaniu nowoczesnych technologii, żeby poprawić efektywność i jakość produkcji materiałów drewnianych.

Pytanie 15

Tuż przed rozpoczęciem pracy autoklawu do parzenia drewna należy

A. otworzyć nawór zimnej wody

B. zamknąć dopływ pary do autoklawu

C. odłączyć autoklaw od zasilania

D. obniżyć temperaturę wewnętrzną autoklawu

Obniżenie temperatury wewnątrz autoklawu nie jest wymaganym krokiem przed otwarciem urządzenia. Temperatura wewnętrzna może bowiem nie mieć bezpośredniego związku z bezpieczeństwem operacyjnym po zakończeniu cyklu parzenia. Zmiana temperatury może być nieefektywna, jeżeli ciśnienie pary nadal będzie wysokie. Istotne jest zrozumienie, że temperatura i ciśnienie są ze sobą powiązane zgodnie z prawem gazu doskonałego, co oznacza, że obniżenie temperatury niekoniecznie będzie wystarczające do bezpiecznego otwarcia autoklawu. Przykładem błędnego myślenia jest założenie, że sama kontrola temperatury wystarczy do zapewnienia bezpieczeństwa, podczas gdy kluczowe jest również monitorowanie i zarządzanie poziomem ciśnienia. Otwarcie dopływu wody zimnej to również niewłaściwa praktyka, ponieważ może to prowadzić do niekontrolowanych zmian ciśnienia, co zwiększa ryzyko awarii. Odłączenie autoklawu od źródła zasilania również nie jest konieczne przed jego otwarciem, gdyż może to wprowadzić dodatkowe ryzyko zaniku zasilania w trakcie cyklu. Takie działania mogą prowadzić do niepożądanych sytuacji, dlatego kluczowym procesem pozostaje zamknięcie dopływu pary, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 16

Meble skrzyniowe z drewna powinny być chronione przed kurzem i przechowywane w pomieszczeniach

A. otwartych w cieniu

B. zamkniętych nieogrzewanych

C. otwartych nasłonecznionych

D. zamkniętych ogrzewanych

Meble skrzyniowe wykonane z drewna powinny być przechowywane w zamkniętych, ogrzewanych pomieszczeniach, aby zapewnić im optymalne warunki. Drewno jest materiałem higroskopijnym, co oznacza, że absorbuje i oddaje wilgoć w zależności od otoczenia. W zamkniętym pomieszczeniu można kontrolować poziom wilgotności i temperatury, co jest kluczowe dla zachowania stabilności strukturalnej mebli. Podwyższona temperatura oraz odpowiedni poziom nawilżenia minimalizują ryzyko rozwoju pleśni, grzybów oraz szkodników, które mogą negatywnie wpływać na drewno. Przykładem dobrych praktyk jest użycie nawilżaczy powietrza w zimie, gdy ogrzewanie może zredukować wilgotność powietrza. Dobrze zabezpieczone meble w takich pomieszczeniach będą miały dłuższą żywotność oraz zachowają swój estetyczny wygląd. Warto również stosować pokrowce ochronne, aby dodatkowo zminimalizować kontakt z kurzem oraz zanieczyszczeniami. Przechowywanie w odpowiednich warunkach spełnia wymagania norm dotyczących konserwacji mebli drewnianych oraz pomaga w ich długoterminowym użytkowaniu.

Pytanie 17

Użycie w pilarce klina rozdzielczego o grubości większej niż rzaz piły może prowadzić do

A. uszkodzenia zespołu napędowego

B. zwiększonej wibracji obrabianego materiału

C. zablokowania materiału w pilarce

D. zaciśnięcia tarczy piły

Zastosowanie klina rozdzielczego o większej grubości niż rzaz piły może prowadzić do zablokowania materiału w pilarce. Klina rozdzielczego używa się do kontroli kierunku łamania cięcia i zapobiegania zacięciu materiału. Grubszy klin ma tendencję do bardziej agresywnego rozdzielania materiału, co może spowodować nadmierne naprężenia i nieprawidłowe ustawienie, a w efekcie blokadę. Przykładem może być cięcie twardego drewna, gdzie użycie zbyt grubego klina może spowodować, że materiał nie będzie mógł swobodnie się przesuwać w kierunku cięcia. W praktyce, zaleca się dobieranie klina zgodnie z grubością rzazu piły oraz specyfiką obrabianego materiału, aby zachować optymalną wydajność i bezpieczeństwo pracy. Warto również pamiętać o regularnym serwisowaniu narzędzi oraz przestrzeganiu instrukcji producenta, co przyczynia się do zwiększenia efektywności i bezpieczeństwa pracy.

Pytanie 18

Na podstawie danych zawartych w tabeli dobierz czas parzenia elementów z drewna dębowego o grubości 18 mm.

Gatunek	Grubość elementu w mm	Czas parzenia w min.
Sosna	5÷10	25÷30
	11÷15	40÷50
	16÷20	60÷75
	21÷25	90÷105
Jesion, dąb, buk	5÷10	30÷40
	11÷15	50÷60
	16÷20	75÷90
	21÷25	105÷120

A. 25-30 min

B. 40-50 min

C. 60-70 min

D. 75-90 min

Poprawna odpowiedź 75-90 minut jest zgodna z danymi zawartymi w tabeli, która określa czas parzenia dla różnych gatunków drewna w zależności od ich grubości. Dla dębu o grubości 18 mm, który mieści się w przedziale 16-20 mm, czas parzenia wynosi od 75 do 90 minut. W praktyce, stosowanie odpowiednich czasów parzenia jest kluczowe dla uzyskania odpowiednich właściwości drewna, takich jak jego elastyczność i odporność na pękanie. Dąb jest materiałem, który charakteryzuje się dużą gęstością, co sprawia, że wymaga dłuższego czasu obróbki w porównaniu do innych rodzajów drewna. Przestrzeganie zaleceń dotyczących parzenia ma fundamentalne znaczenie w procesie produkcji mebli oraz innych wyrobów drewnianych, gdzie niezbędne jest uzyskanie optymalnych właściwości materiału. W branży meblarskiej i stolarskiej stosuje się wiele standardów dotyczących obróbki drewna, takich jak normy ISO, które również zwracają uwagę na kwestie związane z obróbką drewna twardego. Dokładne przestrzeganie tych norm wpływa na jakość finalnego produktu oraz jego trwałość.

Pytanie 19

Aby wykonać meble ogrodowe z drewna, konieczne jest użycie drewna o wilgotności użytkowej

A. od 9% do 12%

B. od 13% do 22%

C. od 28% do 30%

D. od 6% do 8%

Wybór drewna o wilgotności użytkowej poniżej 13% jest niewłaściwy, ponieważ takie drewno jest zbyt suche i skłonne do pękania oraz deformacji na skutek wahań wilgotności otoczenia. Drewno, które ma wilgotność poniżej 9%, może stać się kruche, co bezpośrednio wpływa na jego trwałość i bezpieczeństwo użytkowania mebli ogrodowych. Z kolei drewno o wilgotności powyżej 22% jest zbyt wilgotne, co może prowadzić do rozwoju pleśni, grzybów oraz innych szkodników, co skutkuje poważnym uszkodzeniem mebli. W przemyśle meblarskim istotne jest zrozumienie, że drewno, jako materiał organiczny, w każdym momencie podlega wpływom otoczenia. Odpowiednia wilgotność drewna jest kluczowa dla jego długowieczności i właściwości użytkowych. Dlatego wiele standardów, w tym PN-EN 13381, zaleca stosowanie drewna z odpowiednią wilgotnością, aby meble mogły służyć przez długi czas bez konieczności kosztownych napraw. Często spotykanym błędem jest mylenie wilgotności użytkowej z wilgotnością surowego drewna, co prowadzi do wyboru niewłaściwych materiałów do produkcji mebli ogrodowych. Prawidłowe nawilżenie drewna to klucz do jego funkcjonalności i estetyki, szczególnie w kontekście zastosowania na zewnątrz.

Pytanie 20

Jakie nieobrzynane materiały tarte mają grubość w przedziale od 50 do 100 mm?

A. Belki

B. Łaty

C. Deski

D. Bale

Bale to nieobrzynane materiały tarte, które charakteryzują się wymiarami w zakresie od 50 do 100 mm. W przeciwieństwie do desek, łat czy belek, bale zazwyczaj mają większe wymiary, co sprawia, że są idealnym materiałem do konstrukcji budowlanych oraz do zastosowania w projektach, gdzie wymagana jest znaczna odporność na obciążenia. W budownictwie, bale są często używane w formie podpór, w konstrukcjach dachowych, a także w tworzeniu szkieletów budynków. Warto również zwrócić uwagę, że bale mogą być stosowane w architekturze krajobrazu, na przykład jako elementy ogrodzeń czy murków oporowych. Zgodnie z normami budowlanymi, ważne jest, aby materiały te były pozyskiwane z certyfikowanych źródeł, co zapewnia ich odpowiednią jakość oraz trwałość.

Pytanie 21

Jakie narzędzie wykorzystuje się do pomiaru głębokości otworów na kołki konstrukcyjne?

A. szczelinomierz

B. suwmiarka

C. miara zwijana

D. mikrometr

Suwmiarka to super narzędzie do pomiarów, szczególnie gdy chodzi o gniazda na kołki konstrukcyjne. Dzięki niej możesz dokładnie odczytać wymiary z milimetrową precyzją. Jej budowa pozwala na mierzenie długości, szerokości i głębokości, więc jest naprawdę wszechstronna. Na przykład, kiedy robisz gniazda w drewnie, suwmiarka daje Ci możliwość idealnego dopasowania głębokości otworu. To jest mega ważne, jeśli chcesz, żeby wszystko trzymało się mocno. W praktyce, łączenie suwmiarki z innymi narzędziami, jak wiertarko-wkrętarka, sprawia, że praca idzie znacznie sprawniej i dokładniej. Z mojego doświadczenia wiem, że przestrzeganie standardów, jak te normy ISO dotyczące pomiarów, jest kluczowe, żeby wszystko było zrobione dobrze. Korzystanie z suwmiarki w taki sposób naprawdę podnosi jakość pracy.

Pytanie 22

Jaką ziarnistość ma papier ścierny wykorzystywany do szlifowania wykończeniowego twardego drewna?

A. P120 – P180

B. P80 – P120

C. P20 – P80

D. P180 – P240

Papier ścierny o ziarnistości P180 – P240 jest odpowiedni do szlifowania wykańczającego powierzchni drewna twardego, ponieważ jego ziarnistość pozwala na uzyskanie gładkiej i estetycznej powierzchni, która jest kluczowa w finalnych etapach obróbki drewna. Warto wiedzieć, że w procesie szlifowania, zwłaszcza w przypadku drewna twardego, istotne jest zastosowanie odpowiednich gradacji papieru ściernego, aby uniknąć uszkodzeń powierzchni oraz zbytniego zdzierania materiału. W praktyce, użycie papieru o ziarnistości P180 – P240 pozwala na delikatne wygładzenie powierzchni po wcześniejszym szlifowaniu grubszym papierem, np. P120. Zastosowanie tego zakresu ziarnistości jest zgodne z zaleceniami producentów materiałów ściernych oraz dobrymi praktykami w branży stolarskiej. Efektywnie przeprowadzone szlifowanie na tym etapie pozwala na lepsze wchłanianie lakierów i bejc, co przekłada się na trwałość i estetykę wykończenia, a także na ochronę drewna przed czynnikami zewnętrznymi, takimi jak wilgoć czy UV.

Pytanie 23

Aby przeprowadzić wzdłużne szlifowanie powierzchni elementów o krzywoliniowym kształcie, należy użyć szlifierki

A. wałkowej

B. tarczej

C. bębnowej

D. walcowej

Wybór szlifierki walcowej do wzdłużnego szlifowania powierzchni elementów krzywoliniowych jest uzasadniony jej zdolnością do precyzyjnego i efektywnego przetwarzania materiałów o złożonych kształtach. Szlifierki walcowe są zaprojektowane tak, aby ich wałki szlifierskie mogły dostosować się do krzywizn elementów, co pozwala na uzyskanie gładkiej i równomiernej powierzchni. Przykładowo, w przemyśle motoryzacyjnym lub lotniczym, gdzie precyzja jest kluczowa, szlifierki te są często wykorzystywane do obróbki detali, takich jak wały korbowe czy elementy silników. Dodatkowo, szlify wykonywane przy użyciu szlifierki walcowej charakteryzują się wysoką jakością, co jest istotne w kontekście norm ISO oraz różnych standardów jakości, które rządzą procesami produkcyjnymi. Warto również zauważyć, że zastosowanie tej maszyny pozwala na znaczną oszczędność czasu oraz materiałów, co przyczynia się do efektywności całego procesu produkcyjnego."

Pytanie 24

Metodą, którą należy zastosować do oklejania wąskich powierzchni elementów płytowych w produkcji seryjnej, jest

A. mechaniczna z zastosowaniem taśmy obrzeżowej oraz kleju skórnego

B. mechaniczna z użyciem taśmy obrzeżowej i kleju topliwego

C. ręczna z wykorzystaniem taśmy papierowej pokrytej klejem

D. ręczna z użyciem okleiny naturalnej i kleju poliuretanowego

Oklejanie wąskich płaszczyzn elementów płytowych w produkcji seryjnej metodą mechaniczną z użyciem taśmy obrzeżowej i kleju topliwego jest najefektywniejszym rozwiązaniem z kilku powodów. Przede wszystkim technologia ta pozwala na uzyskanie dużej precyzji oraz powtarzalności w procesie oklejania, co jest kluczowe w produkcji seryjnej. Taśma obrzeżowa ma właściwości, które umożliwiają łatwe dopasowanie do kształtów i wymiarów elementów, a klej topliwy zapewnia silne i trwałe połączenie, które jest odporne na działanie czynników zewnętrznych, takich jak wilgoć czy temperatura. Przykładem zastosowania tej metody jest produkcja mebli, gdzie duża liczba elementów wymaga szybkiego i efektywnego procesu oklejania. Przy użyciu maszyn do oklejania można zminimalizować odpad materiałowy oraz czas operacyjny, co przekłada się na oszczędności w procesie produkcji. W branży meblarskiej oraz w wytwarzaniu elementów z płyty MDF czy HDF, standardy jakości wymuszają na producentach stosowanie innowacyjnych i efektywnych rozwiązań technologicznych, co sprawia, że mechaniczne oklejanie stało się standardem w nowoczesnych zakładach produkcyjnych.

Pytanie 25

Po każdym użyciu pilarki taśmowej należy czyścić olejem maszynowym 26 przy użyciu oliwiarki

Zespół smarowny	Gatunek smaru lub oleju	Sposób smarowania, ilość	Okres wymiany
Łożyska toczne górnego koła	ŁT 4S	Smarownica 1 cm³	Co 6 miesięcy
Łożyska toczne tarcz oporowych	ŁT 4S	Smarownica 1 cm³	Co 6 miesięcy
Prowadnice suportu	ŁT 4S	Smarownica 1 cm³	Co 6 miesięcy
Mechanizm napędu blokady listwy zębatej	ŁT 4S	Rozebrać, przemyć naftą i nałożyć smar na powierzchnie współpracujące	Raz na rok
Listwa zębata	Olej maszynowy 26	oliwiarką	Po pracy, po oczyszczeniu z kurzu
Powierzchnia stołu	Olej maszynowy 26	Lekko zwilżoną olejem szmatką	Po pracy, po oczyszczeniu z kurzu

A. listwę zębatą.

B. prowadnice suportu.

C. powierzchnię stołu.

D. łożyska toczne górnego koła.

Listwa zębata jest kluczowym elementem pilarki taśmowej, który odpowiada za precyzyjne prowadzenie taśmy. Regularne czyszczenie tej części olejem maszynowym 26 przy użyciu oliwiarki jest niezbędne do zapewnienia jej długotrwałego prawidłowego działania. Olej maszynowy 26 działa jako środek smarujący, który zmniejsza tarcie, a tym samym ogranicza zużycie oraz ryzyko uszkodzenia mechanizmów. Dobre praktyki w zakresie konserwacji maszyn zalecają oczyszczanie listwy zębatej z kurzu oraz resztek materiału przed nałożeniem oleju, co zwiększa efektywność smarowania. Zastosowanie odpowiednich środków do konserwacji przyczynia się do wydłużenia żywotności maszyny oraz poprawy jakości cięcia, co ma fundamentalne znaczenie w produkcji. Ponadto, regularne czyszczenie i smarowanie zgodnie z zaleceniami producenta jest kluczowe dla utrzymania bezpieczeństwa użytkowania i minimalizacji ryzyka awarii.

Pytanie 26

Łaty giętarskie wyjęte z autoklawu parzelnianego powinny być natychmiast

A. przycięte na wymiar

B. nawilżone

C. ogrzane

D. poddane gięciu

Łaty giętarskie wyjęte z autoklawu parzelnianego należy niezwłocznie poddać gięciu, ponieważ proces autoklawowania polega na poddaniu materiału wysokiemu ciśnieniu i temperaturze, co sprawia, że staje się on bardziej plastyczny i łatwiejszy do formowania. W momencie, gdy łaty są jeszcze gorące, ich struktura molekularna jest bardziej elastyczna, co umożliwia skuteczne i precyzyjne gięcie. Należy pamiętać, że zbyt długie czekanie na rozpoczęcie procesu gięcia po wyjęciu z autoklawu może prowadzić do stygnięcia materiału, co z kolei skutkuje jego twardnieniem i utrudnia dalsze formowanie. W praktyce, aby osiągnąć optymalne efekty, operatorzy powinni mieć przygotowane stanowisko do gięcia oraz odpowiednie narzędzia, takie jak formy czy prasy, które umożliwią uzyskanie pożądanych kształtów. Ponadto, warto zwrócić uwagę na to, że zgodnie z dobrą praktyką przemysłową, każda partia materiału powinna być poddana kontroli jakości przed i po gięciu, co zapewnia zgodność z normami oraz wysoką jakość finalnego produktu.

Pytanie 27

Jak należy ocenić zakres renowacji i naprawy mebla?

A. po ustaleniu liczby ubytków

B. po demontażu okuć oraz elementów w warsztacie

C. po oczyszczeniu poszczególnych elementów

D. po poskładaniu elementów mebla u klienta przed jego transportem do warsztatu

Podejścia do oszacowania naprawy i renowacji mebla poprzez określenie ilości ubytków, demontaż okuć i elementów w warsztacie lub oczyszczenie elementów są niewłaściwe z kilku powodów. Przede wszystkim ocena naprawy mebla powinna mieć miejsce w jego pełnym stanie, a nie na podstawie fragmentarycznych informacji. Określenie ilości ubytków bez montażu mebla nie zapewnia pełnego obrazu jego stanu – mogą występować ukryte wady, które ujawniają się dopiero po złożeniu wszystkich części. Demontaż okuć i elementów w warsztacie polega na rozłożeniu mebla, co w istocie utrudnia oszacowanie, gdyż nie można ocenić, jak poszczególne elementy współpracują ze sobą w całości. Dodatkowo, oczyszczenie elementów ma na celu jedynie przygotowanie ich do renowacji, a nie ocenę stanu mebla. W praktyce, dobrym standardem jest przeprowadzenie pełnej analizy w miejscu użytkowania mebla, co pozwala na uchwycenie jego funkcjonalności i ewentualnych problemów, które występują podczas codziennego użytkowania. Tego rodzaju podejście zmniejsza ryzyko pominięcia krytycznych aspektów, które mogą wpływać na ostateczny wynik naprawy.

Pytanie 28

Aby na strugarce wyrównawczej usunąć warstwę drewna o konkretnej grubości, konieczne jest właściwe ustawienie

A. położenia stołu przedniego

B. położenia stołu tylnego

C. wysunięcia wału tnącego

D. wysunięcia noży

Niepoprawne odpowiedzi często wynikają z nieporozumienia dotyczącego funkcji poszczególnych elementów strugarki wyrówniarki. Wysunięcie wału nożowego to czynnik, który może wpływać na wydajność strugania, ale nie bezpośrednio na grubość zestruganej warstwy. To ustawienie ma na celu kontrolowanie, jak głęboko noże mogą wchodzić w materiał, jednak to stół przedni reguluje końcowy rezultat. Położenie stołu tylnego również nie jest kluczowe w tym kontekście, ponieważ jego rola polega głównie na stabilizacji materiału po przetworzeniu, a nie na precyzyjnym określaniu grubości zestruganej warstwy. Wysunięcie noży natomiast dotyczy samej geometrii narzędzia, a nie ich interakcji z materiałem. Operatorzy często mylą te pojęcia, co prowadzi do nieprawidłowego ustawienia maszyny i w efekcie do niezadowalających rezultatów pracy. Właściwe zrozumienie roli stołu przedniego w procesie strugania jest kluczowe dla uniknięcia takich problemów. Niezrozumienie tych zasad może prowadzić do marnowania materiału oraz czasu, a także do zwiększenia kosztów produkcji.

Pytanie 29

Jaką metodę powinno się zastosować, aby uzyskać precyzyjne cięcie drewna o dużej grubości?

A. Piłowanie ręczne

B. Frezowanie

C. Struganie ręczne

D. Przecinanie piłą taśmową

Użycie piły taśmowej do przecinania drewna o dużej grubości to standardowa praktyka w branży stolarskiej. Ta metoda pozwala na uzyskanie precyzyjnego cięcia dzięki zastosowaniu cienkiego i elastycznego ostrza, które może być łatwo prowadzone przez operatora. Piła taśmowa jest szczególnie skuteczna w cięciu dużych kawałków drewna, ponieważ jej konstrukcja umożliwia cięcie o dużej głębokości oraz minimalizuje straty materiałowe. Taki sprzęt jest również wyposażony w regulację prędkości, co pozwala dostosować proces cięcia do rodzaju drewna i potrzebnej precyzji. To narzędzie jest szeroko stosowane w zakładach produkcyjnych, gdzie wymagana jest wysoka jakość i dokładność cięcia. Piła taśmowa zapewnia również bezpieczeństwo operatora, ograniczając ryzyko zacięcia się materiału, co jest częste przy innych metodach cięcia. W praktyce, piła taśmowa to niezastąpione narzędzie w każdym profesjonalnym warsztacie stolarskim, gdzie kluczowa jest precyzja i wydajność pracy.

Pytanie 30

Jakiego materiału używa się do naprawy wgnieceń na powierzchni drewna pokrytej powłoką kryjącą?

A. lak.

B. szpachlę.

C. bejcę.

D. wosk.

Lakier, bejca i szpachla, choć powszechnie stosowane w obróbce drewna, nie są odpowiednimi materiałami do naprawy wgnieceń na powierzchniach wykończonych powłoką kryjącą. Lakier to substancja, która tworzy twardą, nieprzepuszczalną powłokę ochronną, co czyni go trudnym do nałożenia w obszarze wgniecenia bez ryzyka dalszego uszkodzenia powierzchni. Dodatkowo, lakier nie wnika w drewno, co sprawia, że nie ma możliwości uzupełnienia ubytków w strukturze. Bejca natomiast jest stosowana głównie do nadania koloru, a jej skład nie pozwala na wypełnienie wgnieceń. Zastosowanie bejcy w tym kontekście mogłoby prowadzić do dalszych nierówności i nieestetycznego wyglądu drewna. Szpachla, z kolei, jest materiałem przeznaczonym do wypełniania większych ubytków, co czyni ją niepraktyczną w przypadku drobnych wgnieceń. W przypadku wgnieceń, szpachla może prowadzić do widocznych różnic w fakturze i kolorystyce w porównaniu do reszty powierzchni, co jest niepożądane w kontekście estetyki. Wybór niewłaściwego materiału do naprawy może skutkować nie tylko estetycznymi niedociągnięciami, ale również dalszymi uszkodzeniami drewna, a w skrajnych przypadkach, może prowadzić do konieczności wymiany całego elementu. Dlatego kluczowe jest stosowanie odpowiednich technik oraz materiałów, takich jak wosk, które są dedykowane do tego typu napraw.

Pytanie 31

Jakiego rodzaju obrabiarki należy użyć do wygładzania powierzchni obrabianych detali?

A. Wiertarki

B. Strugarki

C. Szlifierki

D. Dłutarki

Szlifierki to narzędzia skrawające, które służą do wygładzania i dopracowywania powierzchni, ale nie są przeznaczone do wyrównywania ich w sensie usuwania znacznych ilości materiału. Proces szlifowania zazwyczaj polega na usunięciu cienkiej warstwy wierzchniej, co może być mylące, gdyż nie prowadzi do znacznej redukcji grubości materiału, jak ma to miejsce w przypadku strugania. Wiertarki z kolei są narzędziami do wykonywania otworów, a ich zastosowanie w kontekście wyrównywania powierzchni jest zupełnie nieodpowiednie. Wykorzystanie wiertarki do tego celu mogłoby prowadzić do uszkodzeń materiału oraz niepożądanych efektów końcowych. Dłutarki, choć mogą być używane do obróbki, są mniej powszechnymi narzędziami do wyrównywania powierzchni w porównaniu do strugarek i są bardziej skomplikowane w obsłudze. Wybór niewłaściwego narzędzia może skutkować nieefektywną pracą, a co gorsza, uszkodzeniem obrabianego elementu. Dlatego ważne jest, aby przy obróbce skrawaniem zrozumieć specyfikę narzędzi oraz ich zastosowanie, co jest kluczowe dla uzyskania pożądanych efektów w każdym procesie produkcyjnym.

Pytanie 32

Jakie narzędzie wykorzystuje się do strugania dłuższych kawałków drewna?

A. Zdzierak

B. Gładzik

C. Równiak

D. Spust stolarski

Wybór innych narzędzi zamiast spustu stolarskiego może prowadzić do nieefektywnej obróbki drewna. Równiak, na przykład, jest narzędziem przeznaczonym bardziej do wyrównywania powierzchni i nie jest optymalne do strugania długich elementów, ponieważ jego krótka konstrukcja ogranicza efektywność na większych odcinkach drewna. Użytkownicy mogą mylić równiak z narzędziem odpowiednim do dłuższych powierzchni, co prowadzi do zaniżonej jakości obróbki. Co więcej, gładzik, który jest narzędziem stosowanym do wykańczania powierzchni, również nie jest przeznaczony do strugania długich elementów. Jego mniejszy rozmiar sprawia, że nie jest w stanie efektywnie usunąć materiału z dłuższych desek. Zdzierak, z kolei, jest narzędziem wykorzystywanym przede wszystkim do usuwania dużych ilości materiału, jednak jego użycie na długich elementach może prowadzić do nieregularności w obrabianej powierzchni. Użytkownicy mogą popełniać błąd, myśląc, że każde narzędzie strugarskie jest uniwersalne, a tymczasem każde z nich ma swoje specyficzne zastosowanie, które powinno być dostosowane do indywidualnych potrzeb obróbczych. Kluczowe jest zrozumienie, że wybór właściwego narzędzia ma bezpośredni wpływ na jakość i precyzję wykonania, co jest podstawą dobrych praktyk stolarskich.

Pytanie 33

Aby wykonać imitację hebanu barwionego na czarno do naprawy inkrustacji, jakiego materiału należy użyć?

A. brzozy

B. dębu

C. gruszy

D. sosny

Brzoza, będąca popularnym materiałem w stolarstwie, posiada jasną barwę oraz wyraźne usłojenie, które nie przypomina hebanu. Podczas gdy brzoza jest często stosowana do produkcji mebli czy sklejki, jej właściwości wizualne i tekstura nie nadają się do precyzyjnych imitacji ciemniejszych gatunków drewna. Tak samo sosna, chociaż łatwa do obróbki i ogólnie dostępna, ma znacznie mniej pożądany wygląd do imitacji hebanu, ze względu na swoją jasną barwę i wyraźne słoje. Dąb, z kolei, to drewno o dużej twardości i trwałości, ale również nie nadaje się do naśladowania hebanu z powodu swojej naturalnej jasności oraz charakterystycznych wzorów słojów. Wybór niewłaściwego materiału do inkrustacji może prowadzić do rozczarowujących efektów wizualnych oraz obniżenia jakości końcowego produktu. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich wyborów, to niewłaściwe rozumienie właściwości drewna oraz nieodpowiednia analiza jego zastosowania w kontekście zamierzonych efektów estetycznych. Aby uniknąć tych pułapek, ważne jest, aby znać cechy różnych gatunków drewna oraz ich zdolność do przyjmowania barwników, co jest niezbędne w profesjonalnym stolarstwie.

Pytanie 34

Zbielenie powłoki nitrocelulozowej na drewnie może być spowodowane

A. zbyt dużą zawartością plastyfikatora w lakierze

B. zapyloną powierzchnią drewna

C. zbyt grubą warstwą lakieru nałożoną jednorazowo

D. wysoką wilgotnością lakierowanej powierzchni

Wiele osób może mylnie sądzić, że zbielenie powłoki nitrocelulozowej na powierzchni drewna jest wynikiem nałożenia zbyt grubej warstwy lakieru. Choć zbyt gruba warstwa może prowadzić do problemów, to zbielenie jest znacznie bardziej związane z chemią lakieru i jego składnikami. Odpowiedzi związane z dużą wilgotnością lakierowanej powierzchni również nie wyjaśniają przyczyn zjawiska. Wilgotność ma wpływ na proces wysychania i utwardzania lakieru, ale sama w sobie nie jest bezpośrednią przyczyną zbielenia. Co więcej, zapylona powierzchnia drewna również nie jest głównym czynnikiem w tym kontekście. Zanieczyszczenia mogą wpływać na estetykę wykończenia, ale nie są odpowiedzialne za chemiczne zjawisko, które prowadzi do zbielenia. Typowym błędem jest przypisanie tego efektu wyłącznie do warunków aplikacji, a nie do właściwości materiałów użytych w procesie lakierowania. Właściwe zrozumienie interakcji chemicznych w lakierach, w tym roli plastyfikatorów, jest kluczowe dla uzyskania trwałych i wizualnie atrakcyjnych powłok na drewnie. Dlatego warto zaznajomić się z doborami materiałów oraz ich zastosowaniem zgodnie z obowiązującymi standardami w branży, aby uniknąć takich problemów w przyszłości.

Pytanie 35

Aby wyrównać krawędzie okleiny do łączenia jej na szerokość, wykorzystuje się

A. gilotynę

B. formatyzarkę

C. pilarkę formatową

D. strugarkę grubościową

Użycie pilarki formatowej do wyrównania krawędzi okleiny jest nieodpowiednim podejściem, ponieważ pilarki te są projektowane z myślą o cięciu materiałów na odpowiednie formaty, a nie o ich wyrównywaniu. Pilarka formatowa wykonuje cięcia wzdłużne i poprzeczne, co sprawia, że nie zapewnia odpowiedniego wykończenia krawędzi, które jest kluczowe w przypadku oklein. Kolejnym narzędziem, które nie znajduje zastosowania w tym kontekście, jest gilotyna. Gilotyny są używane głównie do cięcia papieru lub cienkich materiałów, a ich zastosowanie w obróbce drewna jest praktycznie nieistotne, jako że nie mają możliwości precyzyjnego wyrównania krawędzi drewna. Formatyzarka, mimo że jest narzędziem do cięcia, również nie nadaje się do wyrównania krawędzi okleiny. Jej głównym zadaniem jest formatowanie i cięcie, a nie obróbka krawędziowa. Powszechnym błędem w podejściu do obróbki drewna jest mylenie funkcji narzędzi. Warto zrozumieć, że każde narzędzie ma swoje specyficzne zastosowania i wybór niewłaściwego może prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak nierówne krawędzie czy uszkodzenia materiału. Kluczowe jest, aby przed przystąpieniem do pracy z drewnem znać funkcje poszczególnych narzędzi i wybierać te, które najlepiej odpowiadają zadaniu, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży stolarskiej.

Pytanie 36

Prawidłowa kolejność operacji technologicznych wykonania podzespołu taboretu (nogi i skrzyni) przedstawiona jest w zestawie

1. piłowanie poprzeczne 2. piłowanie wzdłużne 3. struganie grubościowo-szerokościowe 4. szlifowanie 5. czopowanie 6. wykonywanie gniazd 7. struganie wyrównujące	1. piłowanie poprzeczne 2. piłowanie wzdłużne 3. frezowanie profilowe 4. struganie grubościowo-szerokościowe 5. czopowanie 6. szlifowanie 7. wykonywanie czopów	1.piłowanie poprzeczne 2. piłowanie wzdłużne 3. struganie wyrównujące 4. struganie grubościowo-szerokościowe 5. wykonywanie gniazd 6. czopowanie 7. szlifowanie	1. piłowanie poprzeczne 2. piłowanie wzdłużne 3. frezowanie profilowe 4. struganie grubościowo-szerokościowe 5. struganie wyrównujące 6. szlifowanie 7. czopowanie
A	B	C	D

A. B.

B. A.

C. C.

D. D.

Wybierając odpowiedzi inne niż C, można napotkać szereg problemów związanych z błędnym zrozumieniem kolejności operacji technologicznych. Często zdarza się, że pomija się kluczowe etapy, co prowadzi do niewłaściwego przygotowania materiałów. Na przykład, jeżeli piłowanie poprzeczne jest realizowane po struganiu, nie tylko zostaje utracona kontrola nad wymiarami elementów, ale także może to prowadzić do uszkodzeń już obrobionych powierzchni. Dodatkowo, niewłaściwe wykonanie gniazd i czopów może skutkować niestabilnością całej konstrukcji, co jest szczególnie istotne w kontekście mebli, które muszą wytrzymać obciążenia. W branży meblarskiej, przestrzeganie odgórnie ustalonych procedur technologicznych jest niezbędne do zachowania wysokiej jakości produktów. Błędy w kolejności obróbczej mogą również prowadzić do zwiększonego zużycia materiałów, co nie tylko podwyższa koszty produkcji, ale także wpływa na efektywność wykorzystania surowców. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy etap procesu obróbczo-technologicznego ma swoje miejsce i znaczenie, a ich właściwe uporządkowanie wpływa na jakość oraz trwałość finalnego produktu. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do poważnych problemów w finalizacji projektu oraz satysfakcji klienta.

Pytanie 37

Jakie z poniższych kryteriów oceny jakości nie odnosi się do mebli wykonanych z laminowanej płyty wiórowej?

A. Brak uszkodzeń i odprysków płyty

B. Brak widocznych śladów kleju

C. Obrzeże idealnie przylegające

D. Równomierna powłoka lakieru

Obrzeże równo przylegające jest kluczowym kryterium oceny jakości mebli z płyty wiórowej laminowanej, ale w kontekście tego pytania dotyczy to bardziej kwestii estetycznych i nie wpływa na funkcjonalność samego materiału. Płyty wiórowe laminowane są powszechnie stosowane w produkcji mebli, a ich jakość można oceniać na podstawie konkretnych właściwości. Powłoka lakiernicza równomierna, brak śladów kleju oraz brak ubytków-odprysków płyty to kryteria, które mają bezpośredni wpływ na trwałość, estetykę oraz odporność na uszkodzenia. Na przykład, nierównomierna powłoka lakiernicza może prowadzić do szybszego zużycia powierzchni mebla, co nie jest pożądane w kontekście długotrwałego użytkowania. Z kolei obecność ubytków czy odprysków może wpłynąć na konstrukcję mebla, powodując osłabienie jego struktury. Dlatego zwracanie uwagi na te aspekty jest istotne w przemyśle meblarskim.

Pytanie 38

Według danych zawartych w tabeli tarcicę obrzynaną o wymiarach grubości 200 mm i szerokości 200 mm zaliczyć do

Tabela. Charakterystyka wymiarowa tarcicy obrzynanej (wg PN-75/D-01001)
Nazwa sortymentu	Grubość mm		Szerokość mm
Nazwa sortymentu	najmniejsza	największa	najmniejsza	największa
Deseczki	5	13	50	bez ograniczenia
Deski	16	poniżej 50	dla grubości < 30 mm - 80, dla grubości ≥30 mm - 100	bez ograniczenia
Bale	50	≥100 dla bali szerokości > 250 mm	dwukrotna grubość	bez ograniczenia
Listwy	16	< 30	jednokrotna grubość	< 80
Łaty (Graniaki)	32	<100	jednokrotna grubość	dla grubości < 50 mm szerokość < 100 mm
Krawędziaki	100	< 200	jednokrotna grubość	poniżej 200
Belki	≥200	bez ograniczenia	200	< 2,5 grubości

A. desek.

B. łat.

C. belek.

D. bali.

Wybór odpowiedzi związanych z łatami, baliami czy deskami wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące klasyfikacji tarcicy obrzynanej. Łaty, które najczęściej mają wymiary znacznie mniejsze niż 200 mm na 200 mm, są używane głównie w zastosowaniach wykończeniowych, takich jak podparcie paneli czy w konstrukcjach dachowych, gdzie nie jest wymagana duża nośność. Baliami określamy zazwyczaj elementy o większych wymiarach, ale ich klasyfikacja zazwyczaj opiera się na innym zestawie standardów związanych z ich długością i zastosowaniem. Natomiast deski, będące cieńszymi elementami, są często stosowane w łatwych do obróbki materiałach budowlanych, ale również nie spełniają kryteriów określonych dla belek. Te nieporozumienia mogą wynikać z braku świadomości dotyczącej właściwości mechanicznych i zastosowań poszczególnych rodzajów tarcicy. Kluczowe jest zrozumienie, że w budownictwie różne materiały mają określone zastosowania i właściwości, a ich klasyfikacja oparta jest na konkretnych wymiarach oraz standardach jakościowych. Dobrą praktyką jest zapoznanie się z tymi definicjami przed dokonaniem wyboru materiału, aby uniknąć nieodpowiednich zastosowań, które mogą wpływać na bezpieczeństwo i trwałość konstrukcji.

Pytanie 39

Sklejka przechowywana w zamkniętych pomieszczeniach powinna być

A. układana poziomo "na głucho"

B. ustawiana pionowo z przekładkami

C. układana poziomo na przekładkach

D. ustawiana pionowo "na głucho"

Ustawianie sklejki pionowo "na głucho" nie jest rekomendowanym podejściem do jej magazynowania. Taki sposób może prowadzić do niestabilności i zwiększonego ryzyka odkształceń, szczególnie gdy sklejka jest przechowywana w wilgotnym środowisku. W przypadku przechowywania sklejki pionowo, jej ciężar może powodować wygięcia lub pęknięcia, co znacznie obniża jej wytrzymałość i jakość. Podobnie, układanie poziome sklejki bez przekładek prowadzi do ryzyka napięć w obrębie panelu, które mogą pojawić się wskutek nierównomiernego rozłożenia ciężaru, a także braku wentylacji między warstwami. Praktyki takie jak te mogą sprzyjać gromadzeniu się wilgoci pomiędzy arkuszami sklejki, co przyspiesza proces degradacji materiału. Dobrze jest również wspomnieć, że nieodpowiednie metody przechowywania mogą prowadzić do znacznych strat finansowych, gdyż uszkodzenia sklejki skutkują koniecznością zakupu nowych materiałów. W branży stolarskiej i budowlanej, gdzie jakość materiałów jest kluczowa, takie błędne podejścia powinny być unikane. Dobrą praktyką jest zawsze konsultacja z normami i standardami, które jasno wskazują na zalecane metody przechowywania sklejki.

Pytanie 40

Uszkodzenia po pęcherzach żywicznych oraz pęknięcia, które wystąpiły w blacie roboczym stołu, należy zakryć odpowiednimi

A. wpustkami

B. lamelkami

C. kołkami

D. korkami

Odpowiedź 'wpustkami' jest poprawna, ponieważ wpustki są specjalnymi elementami, które służą do łączenia dwóch części materiału w sposób, który zapewnia dużą stabilność i wytrzymałość. W przypadku wyfrezowania pęcherzy żywicznych i pęknięć w płycie roboczej stołu, wpustki mogą być zastosowane do naprawy tych uszkodzeń, co pozwala na zachowanie integralności strukturalnej stołu podczas późniejszego użytkowania. Wpustki mogą być wykonane z różnych materiałów, w tym drewna lub metalu, co umożliwia ich dostosowanie do specyfiki naprawy. W praktyce wykorzystanie wpustek w takich sytuacjach jest zgodne z zasadami dobrych praktyk inżynieryjnych, które kładą nacisk na trwałość i niezawodność napraw. Dobrze wykonane połączenia z wpustkami mogą zwiększyć żywotność stołu roboczego, co jest istotne w kontekście oszczędności kosztów i efektywności operacyjnej w długim okresie. Zastosowanie wpustek w procesie naprawy płyty roboczej jest jednym z bardziej efektywnych rozwiązań w branży stolarskiej i produkcyjnej, co czyni je preferowanym wyborem w takich sytuacjach.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej