Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik ekonomista
Kwalifikacja: EKA.04 - Prowadzenie dokumentacji w jednostce organizacyjnej
Data rozpoczęcia: 19 maja 2025 11:56
Data zakończenia: 19 maja 2025 12:27

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zarejestrowanie w magazynie materiałów, które nie zostały wykorzystane w procesie wytwarzania, potwierdza dokument magazynowy oznaczony symbolem

A. Pz

B. Mm

C. Rw

D. Zw

Wybór dowodu magazynowego o symbolu Rw, Pz czy Mm jako potwierdzenia przyjęcia materiałów, które nie zostały wykorzystane w produkcji, nie jest właściwy z kilku kluczowych powodów. Dowód Rw (rozchód wewnętrzny) jest używany do dokumentowania wydania towarów z magazynu do użytku wewnętrznego, co nie odnosi się do sytuacji zwrotu materiałów. Symbol Pz (przyjęcie zewnętrzne) natomiast dotyczy przyjęcia towarów z zewnątrz, podczas gdy pytanie odnosi się wyłącznie do materiałów, które już były w obiegu produkcyjnym. Z kolei Mm (miejsca magazynowe) jest wykorzystywany do dokumentowania zmian w lokalizacji materiałów w obrębie magazynu, co również nie jest związane z ich przyjęciem. Często spotykanym błędem w rozumieniu dokumentacji magazynowej jest mylenie różnych typów dowodów, co prowadzi do nieprawidłowego odzwierciedlenia stanu zapasów. Właściwe zarządzanie dokumentacją magazynową wymaga znajomości symboliki dowodów oraz ich przeznaczenia, co jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania systemu ERP oraz dla analizy procesów logistycznych. Wiedza na temat każdej formy dokumentacji pozwala na efektywniejsze zarządzanie zapasami, co ma bezpośredni wpływ na rentowność i płynność operacyjną organizacji.

Pytanie 2

Zgodnie z zasadą proporcjonalności przychodów oraz związanych z nimi wydatków, czynsz zapłacony w styczniu 2009 roku z tytułu najmu lokalu użytkowego na lata 2009 i 2010 klasyfikuje się do

A. pasywów - jako czynne rozliczenia międzyokresowe

B. aktywów - jako bierne rozliczenia międzyokresowe

C. aktywów - jako czynne rozliczenia międzyokresowe

D. pasywów - jako bierne rozliczenia międzyokresowe

Wszystkie pozostałe odpowiedzi przedstawiają mylne interpretacje zasad rachunkowości dotyczących klasyfikacji wydatków na czynsz. Zaliczenie czynszu do pasywów jako czynnych lub biernych rozliczeń międzyokresowych jest błędne, ponieważ pasywa reprezentują zobowiązania, a nie aktywa. Ujmowanie czynszu w pasywach sugerowałoby, że firma ma dług w stosunku do wynajmującego, co jest sprzeczne z rzeczywistością finansową. Bierne rozliczenia międzyokresowe natomiast dotyczą kosztów, które zostały uznane w danym okresie, ale jeszcze nie zapłacone, co również nie ma miejsca w tym przypadku, gdyż czynsz został już opłacony. Klasyfikacja czynszów jako aktywów, a konkretnie czynnych rozliczeń międzyokresowych, pozwala na prawidłowe odwzorowanie przyszłych korzyści ekonomicznych wynikających z najmu. Brak zrozumienia tej zasady może prowadzić do błędnych decyzji finansowych, które w dłuższym okresie mogą wpłynąć na analizę rentowności przedsiębiorstwa oraz jego zdolności kredytowej. Wiedza o zasadach rozliczeń międzyokresowych jest kluczowa dla każdej organizacji, ponieważ pozwala na poprawne planowanie budżetu oraz oceny finansowej.

Pytanie 3

Jednorazowa analiza ekonomiczna zlecona przez prezesa firmy w celu zidentyfikowania przyczyn nadmiernych zapasów konkretnego towaru, jest analizą

A. okresową

B. doraźną

C. wstępną

D. ciągłą

Analiza doraźna to rodzaj analizy, która jest zlecana w odpowiedzi na konkretne problemy lub sytuacje, które wymagają pilnej interwencji. W przypadku analizy ekonomicznej zleconej przez prezesa spółki w celu zidentyfikowania przyczyn nadmiernych zapasów, mamy do czynienia z sytuacją, która wymaga natychmiastowego działania. Tego typu analiza jest zazwyczaj jednorazowa i koncentruje się na określonym problemie, co odróżnia ją od analiz okresowych, które są prowadzone regularnie w ustalonych ramach czasowych. Przykładem zastosowania analizy doraźnej może być analiza fluktuacji cen surowców, gdzie przedsiębiorstwo może potrzebować szybkiej reakcji na zmiany rynkowe. W praktyce, analiza doraźna pozwala firmom na elastyczne reagowanie na zmieniające się warunki rynkowe, co jest zgodne z zasadami zarządzania ryzykiem i optymalizacji procesów biznesowych.

Pytanie 4

Której umowy dotyczą cechy zamieszczone w ramce?

zlecający pracę nie kieruje nią,
pracę może świadczyć osoba fizyczna lub podmiot gospodarczy,
nie obowiązuje ustawowe minimum wynagrodzenia,
nie ma ograniczeń w liczbie kolejnych umów,
umowa regulowana jest przez przepisy kodeksu cywilnego.

A. Umowy o pracę na czas nieokreślony.

B. Umowy o pracę na okres próbny.

C. Umowy zlecenia.

D. Umowy o pracę na czas określony.

Umowa zlecenia jest umową cywilnoprawną, która nie podlega przepisom kodeksu pracy, co oznacza, że cechy opisane w ramce rzeczywiście odpowiadają tej formie umowy. W przypadku umowy zlecenia zleceniobiorca samodzielnie organizuje swoją pracę, co daje mu dużą elastyczność. Zleceniodawca nie ma obowiązku zapewniać wynagrodzenia na poziomie minimalnym, co jest istotną różnicą w porównaniu do umowy o pracę. Ponadto, umowa zlecenia może być zawierana wielokrotnie i nie ma ograniczeń co do ilości zawieranych umów. Jest to szczególnie ważne dla freelancerów i osób pracujących na podstawie projektów, które mogą zdobywać zlecenia od różnych zleceniodawców. W praktyce, umowy zlecenia są często wykorzystywane w branżach kreatywnych, IT oraz w sektorze usługowym, gdzie elastyczność i indywidualne podejście do zleconych zadań są kluczowe. Warto również zaznaczyć, że taka forma umowy niesie ze sobą mniejsze obowiązki podatkowe oraz składkowe dla zleceniodawcy w porównaniu do umowy o pracę.

Pytanie 5

Z danych zamieszczonych w tabeli wynika, że w przedsiębiorstwie ADELA SA przeciętne wynagrodzenie brutto w roku 2018 w stosunku do roku poprzedniego

ADELA SA
Lata	Przeciętne wynagrodzenie brutto
2017	3 700,00 zł
2018	3 996,00 zł
2019	4 396,00 zł

A. wzrosło o 10%

B. zmalało o 10%

C. zmalało o 8%

D. wzrosło o 8%

Odpowiedź "wzrosło o 8%" jest poprawna, ponieważ na podstawie przeanalizowanych danych w tabeli można zauważyć, że przeciętne wynagrodzenie brutto w przedsiębiorstwie ADELA SA w roku 2018 rzeczywiście wzrosło w porównaniu z rokiem poprzednim. Obliczenia procentowe, które prowadzą do tej konkluzji, są kluczowe w analizie wynagrodzeń. W praktyce tego typu analizy są bardzo istotne dla działów HR, które planują politykę wynagrodzeń oraz dla menedżerów, którzy muszą podejmować decyzje o podwyżkach. Ważne jest, aby pamiętać, że wzrost wynagrodzeń powinien być zgodny z trendami rynkowymi oraz inflacją, co wpływa na całkowitą strategię wynagrodzeń w przedsiębiorstwie. Rekomendowane praktyki obejmują regularne przeglądy wynagrodzeń w porównaniu do branży oraz uwzględnianie wyników finansowych firmy w tych analizach, co pozwala na podejmowanie decyzji opartych na danych.

Pytanie 6

W tabeli przedstawiono wskaźniki szybkości krążenia środków obrotowych w czterech przedsiębiorstwach. Które przedsiębiorstwo osiągnęło najlepszy poziom wskaźników?

Wskaźniki	Przedsiębiorstwa
Wskaźniki	A.	B.	C.	D.
1. Wskaźnik rotacji w dniach	45	20	90	10
2. Wskaźnik częstotliwości obrotów w razach	8	18	4	36
3. Wskaźnik związania w zł	0,125	0,05	0,25	0,03

A. A.

B. C.

C. D.

D. B.

Przedsiębiorstwo D osiągnęło najlepszy poziom wskaźników szybkości krążenia środków obrotowych. Krótszy czas rotacji środków obrotowych oznacza, że firma efektywnie zarządza swoimi zapasami oraz płynnością finansową. W praktyce, oznacza to, że przedsiębiorstwo szybciej odzyskuje inwestycje w materiały i towary, co sprzyja zwiększeniu zdolności do reinwestowania zysków. Wyższa częstotliwość obrotów sugeruje, że przedsiębiorstwo D skuteczniej przyciąga klientów i sprzedaje swoje produkty, co jest kluczowe dla utrzymania konkurencyjności na rynku. Ponadto, najniższy wskaźnik związania środków w złotych wskazuje na lepsze zarządzanie kapitałem obrotowym, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu finansami. Przykładem może być sektor detaliczny, gdzie szybka rotacja towarów prowadzi do większych zysków. Warto również zauważyć, że przedsiębiorstwa stosujące zasady lean management dążą do maksymalizacji efektywności swoich procesów, co w konsekwencji przekłada się na lepsze wyniki finansowe.

Pytanie 7

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz wynagrodzenie brutto pracownika z 3-letnim stażem pracy w firmie, jeśli jego płaca zasadnicza wynosi 2 600,00 zł, a premia uznaniowa 10%.

n n n n n n n

Fragment regulaminu wynagradzania
n § ... n Pracownikom mogą być przyznawane miesięczne premie uznaniowe w wysokości do 25% wynagrodzenia zasadniczego. Decyzję w tej sprawie podejmuje Dyrektor na wniosek bezpośredniego przełożonego pracownika. n § ... n Po pięciu latach pracy pracownikowi przysługuje dodatek za wieloletnią pracę zwany „dodatkiem stażowym" w wysokości 5% wynagrodzenia zasadniczego, wzrastający o 1 punkt procentowy za każdy następny rok przepracowany u pracodawcy. n Maksymalna wysokość dodatku wynosi 20% wynagrodzenia zasadniczego. n

Fragment regulaminu wynagradzania

§ ...

Pracownikom mogą być przyznawane miesięczne premie uznaniowe w wysokości do 25% wynagrodzenia zasadniczego. Decyzję w tej sprawie podejmuje Dyrektor na wniosek bezpośredniego przełożonego pracownika.

§ ...

Po pięciu latach pracy pracownikowi przysługuje dodatek za wieloletnią pracę zwany „dodatkiem stażowym" w wysokości 5% wynagrodzenia zasadniczego, wzrastający o 1 punkt procentowy za każdy następny rok przepracowany u pracodawcy.

Maksymalna wysokość dodatku wynosi 20% wynagrodzenia zasadniczego.

A. 2 860,00 zł

B. 3 250,00 zł

C. 2 938,00 zł

D. 2 990,00 zł

Poprawna odpowiedź to 2 860,00 zł, co można obliczyć poprzez dodanie do płacy zasadniczej wartości premii uznaniowej. Płaca zasadnicza wynosi 2 600,00 zł, a premia uznaniowa, która wynosi 10% tej kwoty, to 260,00 zł. Zatem całkowite wynagrodzenie brutto można obliczyć w następujący sposób: 2 600,00 zł + 260,00 zł = 2 860,00 zł. Warto zaznaczyć, że w przypadku obliczania wynagrodzeń, ważne jest uwzględnienie wszystkich składników wynagrodzenia, takich jak płaca zasadnicza, premie czy dodatki, które pracownik może otrzymać. Praktyka ta jest zgodna z dobrymi standardami w obliczaniu wynagrodzeń, gdzie oprócz płacy zasadniczej, istotne jest również, aby uwzględnić różne formy wynagrodzenia dodatkowego. Pracownicy z mniejszym stażem pracy, jak w tym przypadku, mogą nie mieć prawa do niektórych dodatków, co jest również praktyką stosowaną w wielu firmach. Zrozumienie sposobu obliczania wynagrodzeń jest kluczowe nie tylko dla pracowników, ale również dla działów HR, które odpowiadają za prawidłowe ustalanie wynagrodzeń.

Pytanie 8

W hurtowni budowlanej TINO sp. z o.o. podczas inwentaryzacji odkryto brak 30 m2 dachówki, której koszt zakupu wynosi 30 zł/m2. Marża ze sprzedaży wynosi 20% ceny zakupu. Brak ten został uznany za winę pracownika. Jaką kwotą braków zostanie obciążony pracownik?

A. 1 140 zł

B. 900 zł

C. 1 080 zł

D. 960 zł

Aby obliczyć kwotę niedoboru, którą zostanie obciążony pracownik, należy najpierw ustalić całkowity koszt niedoboru dachówki. Koszt zakupu dachówki wynosi 30 zł za m2, a niedobór wynosi 30 m2, co daje 30 m2 * 30 zł/m2 = 900 zł. Następnie, aby uwzględnić marżę, która wynosi 20% ceny zakupu, należy dodać tę marżę do kosztu zakupu. Marża wynosi 20% z 900 zł, co daje 180 zł (0,2 * 900 zł). Dlatego całkowita kwota, która obciąży pracownika, wyniesie 900 zł + 180 zł = 1080 zł. W praktyce, w sytuacjach związanych z niedoborami, istotne jest przestrzeganie procedur związanych z inwentaryzacją oraz odpowiedzialnością pracowników, co zapewnia prawidłowe zarządzanie kosztami i minimalizuje straty.

Pytanie 9

Pracownik otrzymuje wynagrodzenie podstawowe w wysokości 2 500,00 zł oraz prowizję wynoszącą 3% od wartości każdej sprzedanej umowy. W grudniu pracownik zawarł cztery umowy na łączną kwotę 6 000,00 zł. Jaka jest wysokość jego wynagrodzenia brutto za grudzień?

A. 4 300,00 zł

B. 2 518,00 zł

C. 2 680,00 zł

D. 3 100,00 zł

Wynagrodzenie brutto pracownika składa się z wynagrodzenia zasadniczego oraz prowizji. W przedstawionym przypadku wynagrodzenie zasadnicze wynosi 2 500,00 zł. Pracownik uzyskał prowizję w wysokości 3% od wartości sprzedaży czterech umów, które łącznie wyniosły 6 000,00 zł. Aby obliczyć wysokość prowizji, należy pomnożyć wartość sprzedaży przez procent prowizji: 6 000,00 zł * 0,03 = 180,00 zł. Następnie, aby obliczyć całkowite wynagrodzenie brutto, dodajemy wynagrodzenie zasadnicze do wysokości prowizji: 2 500,00 zł + 180,00 zł = 2 680,00 zł. Takie podejście jest zgodne z zasadami wynagradzania w wielu branżach, gdzie mechanizmy prowizyjne są powszechnie stosowane, aby motywować pracowników do osiągania lepszych wyników sprzedażowych. Umiejętność obliczania wynagrodzenia w oparciu o prowizje jest kluczowa dla menedżerów HR oraz działów finansowych w firmach, co pozwala na skuteczniejsze zarządzanie kosztami pracy oraz zwiększenie efektywności zespołów sprzedażowych.

Pytanie 10

Zgodnie z zasadami Kodeksu pracy, pracodawca powinien w pierwszej kolejności dokonać potrącenia z wynagrodzenia pracownika

A. składki na rzecz organizacji, do których przynależność pracownika jest dobrowolna

B. kwotę niedoboru towarów spowodowaną przez pracownika

C. świadczenia alimentacyjne ściągane na podstawie tytułów wykonawczych

D. ratę zaległej pożyczki przyznanej przez zakład pracy

Zgodnie z przepisami Kodeksu pracy, w sytuacji gdy pracodawca zmuszony jest do dokonania potrąceń z wynagrodzenia pracownika, ma obowiązek w pierwszej kolejności zaspokoić należności alimentacyjne egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych. Przepisy te mają na celu ochronę dzieci oraz osób uprawnionych do alimentów, zapewniając, że ich potrzeby finansowe są zabezpieczone. Przykładem zastosowania tej zasady jest sytuacja, w której pracownik ma obowiązek płacić alimenty, a jego wynagrodzenie ulega zajęciu na ten cel. W takim przypadku, pracodawca powinien bezwzględnie potrącić tę kwotę z wynagrodzenia przed innymi dalszymi potrąceniami, aby zapewnić, że alimenty będą wypłacane na czas. Dobre praktyki wskazują, że pracodawcy powinni zaktualizować swoje procedury wdrażania potrąceń, aby być w zgodzie z przepisami. Należy również pamiętać, że przepisy te mają na celu nie tylko ochronę osób uprawnionych do alimentów, ale także ustawowe zagwarantowanie, że pracownicy mogą utrzymać swoje rodziny.

Pytanie 11

Reklama, sprzedaż bezpośrednia oraz public relations stanowią składniki strategii

A. marki

B. produktu

C. cenowej

D. promocji

Wszystkie pozostałe odpowiedzi, takie jak strategia cenowa, produktowa czy marki, odnoszą się do innych aspektów marketingu, które nie obejmują bezpośrednio działań promocyjnych. Strategia cenowa koncentruje się na ustalaniu ceny produktów lub usług, co jest kluczowe dla konkurencyjności, ale nie jest bezpośrednio związane z promocją. Właściwe ustalenie ceny może wpłynąć na decyzje zakupowe, jednak sama cena nie jest narzędziem komunikacji, które zachęca konsumentów do zakupu. Strategie produktowe dotyczą zarządzania cyklem życia produktu, jego cechami oraz innowacjami, co również nie jest tożsame z promocją. Wreszcie, strategia marki koncentruje się na budowaniu tożsamości marki i jej postrzeganiu przez konsumentów, co jest istotne, ale nie obejmuje konkretnych działań promocyjnych. Błędne zrozumienie tych koncepcji często prowadzi do myślenia, że promocja jest jedynie jednym z wielu aspektów strategii marketingowej, podczas gdy w rzeczywistości jest to kluczowy element, który łączy różne działania mające na celu dotarcie do klientów i przekonanie ich do zakupu.

Pytanie 12

Klient odebrał zamówiony produkt razem z fakturą. Podczas odbioru towaru zauważył jego uszkodzenie i w związku z tym złożył reklamację. Sprzedawca zaakceptował reklamację i wystawił

A. fakturę korygującą

B. notę korygującą

C. rachunek

D. duplikat faktury

Faktura korygująca to taki dokument, który pozwala na wprowadzenie zmian w już wystawionej fakturze. Na przykład, jeżeli sprzedawca uznał reklamację, to właśnie faktura korygująca jest najlepszym rozwiązaniem do formalnego ujęcia zwrotu towaru lub jego uszkodzenia. Ważne jest, że ten dokument jest kluczowy, żeby dobrze udokumentować transakcję w księgach rachunkowych obu stron. Przykładowo, wyobraź sobie, że klient dostaje towar, który jest uszkodzony. Jeśli sprzedawca akceptuje reklamację, to trzeba skorygować wartość transakcji. W praktyce, faktura korygująca powinna zawierać odniesienie do oryginalnej faktury, wyjaśnienie, dlaczego dokonano korekty oraz nowe wartości – to wszystko pomoże w przejrzystym ujęciu tej operacji w dokumentacji. Pamiętaj również, że ten dokument powinien być wystawiony w ciągu 7 dni od daty zakończenia transakcji, co jest zgodne z przepisami podatkowymi. To daje jasność obu stronom, dotycząca sytuacji prawnej i finansowej związanej z transakcją.

Pytanie 13

W niewerbalnej komunikacji gest z otwartymi dłońmi sugeruje

A. agresję, brak pewności siebie, strach

B. gotowość do kontaktu z innymi, zamiary pokojowe

C. mądrość, dominację, zastraszanie oponenta

D. niezdecydowanie, tworzenie barier, chęć ucieczki

Gest otwartych dłoni w komunikacji niewerbalnej symbolizuje otwartość na innych oraz pokojowe zamiary. Osoby prezentujące ten gest często wyrażają chęć nawiązywania pozytywnych relacji interpersonalnych. W kontekście spotkań biznesowych lub rozmów interpersonalnych, otwarte dłonie mogą służyć jako sygnał, że nadawca jest dostępny i otwarty na współpracę. Warto zauważyć, że według teorii komunikacji niewerbalnej, otwarte dłonie są także sposobem na zbudowanie zaufania i bezpieczeństwa w interakcji. Przykładem praktycznym może być sytuacja, gdy lider zespołu podczas prezentacji stosuje ten gest, co może zwiększyć zaangażowanie słuchaczy oraz zbudować pozytywną atmosferę. W kontekście standardów komunikacji, stosowanie otwartych gestów jest zgodne z zasadami efektywnej komunikacji, które skupiają się na transparentności i otwartości. Dlatego znajomość gestów niewerbalnych oraz ich znaczenia jest istotnym elementem umiejętności interpersonalnych, korzystnym w różnych dziedzinach życia.

Pytanie 14

Zarządzanie księgowością w jednostkach gospodarczych, które są zdefiniowane nazwą oraz wyróżnione pod względem majątkowym, organizacyjnym i prawnym, wynika z zastosowania zasady

A. memoriałowej

B. periodyzacji

C. podmiotowości

D. wyższości treści nad formą

Pojęcia takie jak wyższość treści nad formą i memoriałowa jakoś się pojawiają w kontekście rachunkowości, ale nie do końca odnoszą się do zasady, która mówi o prowadzeniu ksiąg dla jednostek jako odrębnych podmiotów. Ta zasada wyższości treści nad formą stawia na to, co naprawdę się dzieje, a nie na to, jak to jest zapisane, ale jeśli nie weźmiemy pod uwagę podmiotowości, to mogą być kłopoty z interpretacją. Niewłaściwe użycie tej zasady prowadzi do sytuacji, gdzie wyniki firmy nie są dobrze przedstawione w księgach. Z drugiej strony, zasada memoriałowa oznacza, że zapisujemy transakcje w momencie ich wystąpienia, bez patrzenia na to, czy pieniądze już poszły, co też może wprowadzać zamieszanie, jeśli nie traktujemy firmy jako osobnego podmiotu. Periodyzacja to z kolei podział czasu na okresy sprawozdawcze, co jest istotne, ale nie odpowiada na pytanie o wyodrębnienie jednostek. Dlatego skupienie się tylko na tych zasadach może dać niepełny obraz rachunkowości, co prowadzi do błędów w raportach finansowych.

Pytanie 15

Każda firma, która ma obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych, przygotowuje roczne sprawozdanie finansowe, które składa się

A. z bilansu, rachunku zysków i strat, informacji dodatkowej

B. z bilansu, rachunku przepływów pieniężnych i zestawienia zmian w kapitale własnym

C. z bilansu, rachunku zysków i strat, rachunku przepływów pieniężnych

D. z bilansu, rachunku zysków i strat, zestawienia zmian w kapitale własnym

Wszystkie błędne odpowiedzi dotyczą struktury rocznego sprawozdania finansowego, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie rachunkowości. Pierwsza niepoprawna odpowiedź sugeruje, że sprawozdanie obejmuje bilans, rachunek zysków i strat oraz zestawienie zmian w kapitale własnym. Choć zestawienie zmian w kapitale własnym jest ważnym dokumentem, to w kontekście rocznego sprawozdania finansowego nie jest obligatoryjne jako jego część zasadnicza. Inna z niepoprawnych opcji wskazuje na bilans, rachunek przepływów pieniężnych oraz zestawienie zmian w kapitale własnym. Rachunek przepływów pieniężnych, mimo że dostarcza cennych informacji o przepływach gotówkowych, również nie jest elementem obligatoryjnym rocznego sprawozdania dla wszystkich jednostek, szczególnie tych, które nie są zobowiązane do jego sporządzania w kontekście przepisów. Ostatnia błędna odpowiedź wymienia bilans, rachunek zysków i strat oraz rachunek przepływów pieniężnych, co także nie oddaje pełnej struktury wymaganej przez standardy sprawozdawczości finansowej. Kluczowym błędem w zrozumieniu jest nieodróżnienie obligatoryjnych elementów sprawozdania finansowego od dodatkowych, co może prowadzić do nieprawidłowego sporządzania dokumentacji i w efekcie do błędnych analiz finansowych. Prawidłowe zrozumienie wymaganych elementów sprawozdania jest niezbędne dla wszystkich, którzy pracują w obszarze księgowości, finansów czy zarządzania. Niezrozumienie tych zasad może skutkować trudnościami w interpretacji wyników oraz w podejmowaniu decyzji finansowych.

Pytanie 16

Mikrootoczenie firmy stanowi otoczenie

A. socjokulturowe

B. konkurencyjne

C. polityczno-prawne

D. demograficzne

Mikrootoczenie przedsiębiorstwa obejmuje różne aspekty jego działalności, jednak odpowiedzi związane z otoczeniem polityczno-prawnym, demograficznym i socjokulturowym są mylne w kontekście pytania o konkurencję. Otoczenie polityczno-prawne odnosi się do regulacji, przepisów i polityki rządowej, które mogą wpływać na działalność przedsiębiorstwa, ale nie są bezpośrednio związane z konkurencją. Z kolei czynniki demograficzne, takie jak struktura ludności, wiek, płeć czy poziom wykształcenia, mają znaczenie w zakresie segmentacji rynku i dostosowywania ofert do potrzeb klientów, lecz nie dotyczą bezpośrednio konkurencyjnych relacji między firmami. Socjokulturowe otoczenie, które obejmuje wartości, normy i przekonania społeczne, również kształtuje rynek, ale ponownie, nie jest to aspekt konkurencji. Wiele osób może mylić wpływ tych elementów, zakładając, że są one równie istotne dla zrozumienia mikrootoczenia jak konkurencja. Dobre zrozumienie różnych aspektów otoczenia przedsiębiorstwa jest kluczowe dla skutecznego zarządzania, jednak ważne jest, aby umieć rozróżnić, które z tych elementów mają bezpośredni wpływ na konkurencyjność w danej branży. W praktyce, ignorowanie analizy konkurencji na rzecz ogólnych trendów w otoczeniu zewnętrznym może prowadzić do błędów strategicznych oraz utraty pozycji na rynku.

Pytanie 17

W minionym kwartale sklep spożywczy uzyskał obroty wynoszące 200 000 zł, a średni stan magazynowy towarów wyniósł 25 000 zł. Sklep ten odnowił w kwartale średni stan magazynowy

A. 4 razy

B. 8 razy

C. 6 razy

D. 2 razy

Dobra robota, odpowiedź jest trafna! Obliczając wskaźnik rotacji zapasów, dzielimy całkowite obroty przez średni zapas. W tym przypadku to wygląda tak: obroty wyniosły 200 000 zł, a średni zapas to 25 000 zł. Używając wzoru: Rotacja = Obroty / Średni zapas, mamy 200 000 zł podzielone przez 25 000 zł, co daje 8. To znaczy, że sklep uzupełniał swoje zapasy średnio 8 razy w kwartale. To świetny wynik, bo wskazuje na dobrą sprzedaż i zarządzanie zapasami. W praktyce, szybka rotacja towarów zmniejsza ryzyko, że coś się przeterminuje lub zostanie na półkach za długo. Pamiętaj też, że to, jaka rotacja jest odpowiednia, zależy od produktów i sezonu. W branży spożywczej, gdzie wszystko ma krótki termin ważności, wysoka rotacja zapasów jest szczególnie istotna.

Pytanie 18

Koszt jednostkowy produkcji gotowego wyrobu wyniósł 60 złotych. Produkcja wyrobów, która nie została zakończona do końca miesiąca, osiągnęła 20% postępu. Jaki jest koszt jednostkowy wyrobu, który nie został ukończony?

A. 15 złotych

B. 12 złotych

C. 20 złotych

D. 60 złotych

Koszt jednostkowy wyrobu niezakończonego wynosi 12 złotych, co można obliczyć, bazując na jednostkowym koszcie wytworzenia oraz stopniu zaawansowania produkcji. W tym przypadku, jeżeli jednostkowy koszt wytworzenia gotowego wyrobu wynosi 60 zł, a produkcja wyrobu niezakończonego osiągnęła 20% zaawansowania, to koszt jednostkowy wyrobu niezakończonego można obliczyć jako 60 zł * 20% = 12 zł. To podejście jest zgodne z zasadami rachunkowości zarządczej, gdzie koszt produkcji rozlicza się w odniesieniu do stopnia zaawansowania danego wyrobu. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe w zarządzaniu kosztami i planowaniu produkcji, umożliwiając precyzyjne określenie wartości zapasów oraz kosztów sprzedaży. Warto również zauważyć, że przy podejmowaniu decyzji dotyczących produkcji, przedsiębiorstwa często uwzględniają takie wskaźniki, aby ocenić efektywność operacyjną oraz rentowność projektów produkcyjnych.

Pytanie 19

Na fakturze za sprzedane produkty gotowe przez przypadek wpisano błędną kwotę VAT. Jak należy skorygować ten błąd?

A. faktury VAT korygującej

B. duplikatu faktury

C. duplikatu rachunku

D. noty korygującej VAT

Faktura VAT korygująca jest dokumentem, który służy do poprawienia błędów w już wystawionych fakturach VAT, w tym błędów dotyczących kwoty podatku VAT. W przypadku, gdy na fakturze za sprzedane wyroby gotowe wpisano nieprawidłową kwotę podatku VAT, wystawienie faktury VAT korygującej jest jedynym prawidłowym sposobem na dokonanie korekty. Taka faktura musi zawierać wszystkie dane oryginalnej faktury, a także wskazywać poprawioną wartość VAT oraz uzasadnienie wprowadzonej zmiany. Przykładowo, jeśli faktura została wystawiona na kwotę 1000 zł z VAT 230 zł, a prawidłowa kwota VAT powinna wynosić 200 zł, to na fakturze VAT korygującej należy uwzględnić obie wartości oraz wyraźnie zaznaczyć, że dotyczy ona korekty. Stosowanie faktur VAT korygujących jest zgodne z ustawą o VAT oraz z zasadami prowadzenia ksiąg rachunkowych, co podkreśla znaczenie prawidłowego dokumentowania transakcji.

Pytanie 20

Jakim dokumentem magazynowym pracownik powinien zarejestrować przyjęcie wyrobów gotowych z produkcji do magazynu?

A. Wz – wydanie na zewnątrz

B. Rw – rozchód wewnętrzny

C. Pw – przychód wewnętrzny

D. Pz – przyjęcie z zewnątrz

Odpowiedzi Rw – rozchód wewnętrzny, Pz – przyjęcie z zewnątrz oraz Wz – wydanie na zewnątrz są błędne, ponieważ każdy z tych dokumentów pełni inną funkcję w procesie zarządzania magazynem. Rozchód wewnętrzny (Rw) jest dokumentem stosowanym do ewidencjonowania wydania towarów z magazynu na różne cele, co oznacza, że jest to protokół, który ma zastosowanie w przypadku, gdy zasoby są przenoszone w obrębie firmy lub wydawane na cele wewnętrzne. Z kolei Pz (przyjęcie z zewnątrz) dotyczy sytuacji, gdy towar przychodzi z zewnątrz firmy, najczęściej w ramach zakupów lub innych transakcji zewnętrznych, co nie ma miejsca, jeśli chodzi o wyroby gotowe produkowane wewnętrznie. Wydanie na zewnątrz (Wz) jest dokumentem stosowanym, gdy towar opuszcza magazyn w celu dostarczenia go do klienta lub innego podmiotu, co również nie odpowiada sytuacji przyjęcia wyrobów gotowych. Typowe błędy, które mogą prowadzić do niepoprawnych wniosków, to mylenie dokumentacji związanej z przyjęciem wyrobów z ich wydaniem oraz niewłaściwe rozumienie funkcji każdego z dokumentów magazynowych. Poprawne zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego zarządzania stanami magazynowymi i prawidłowego rozliczania towarów w systemie księgowym.

Pytanie 21

W sekcji B akt osobowych pracownika powinny być gromadzone

A. świadectwo pracy z wcześniejszego miejsca zatrudnienia

B. orzeczenie lekarskie wystawione w związku z przeprowadzonymi badaniami okresowymi po zakończeniu stosunku pracy

C. dokuments dotyczące podnoszenia kwalifikacji zawodowych przez pracownika

D. zaświadczenie o niekaralności, które jest wymagane do zatrudnienia

W części B aktów osobowych pracownika gromadzi się dokumenty dotyczące podnoszenia kwalifikacji zawodowych, co jest istotnym elementem w kontekście ciągłego rozwoju i doskonalenia pracowników. Zgodnie z przepisami prawa pracy, pracodawcy mają obowiązek wspierać rozwój zawodowy swoich pracowników, co obejmuje organizację szkoleń, kursów oraz innych form podnoszenia kwalifikacji. Dokumenty te mogą obejmować certyfikaty ukończenia szkoleń, zaświadczenia o uczestnictwie w kursach czy wyniki egzaminów zawodowych. Zbieranie tych informacji nie tylko pomaga w lepszym zarządzaniu kadrami, ale również stanowi podstawę do podejmowania decyzji o awansach czy zmianach w wynagrodzeniach. Przykładowo, w przypadku wprowadzenia nowych technologii w firmie, pracodawca może bazować na dokumentacji dotyczącej szkoleń pracowników w celu oceny ich gotowości do adaptacji. Tego rodzaju podejście zgodne jest z najlepszymi praktykami w zarządzaniu zasobami ludzkimi, które podkreślają znaczenie ciągłego kształcenia i dostosowywania kompetencji do zmieniających się warunków rynkowych.

Pytanie 22

Hurtownia nabyła towar za cenę brutto 1 033,20 zł (z czego podatek VAT wynosi 23%), natomiast sprzedaje go po cenie netto 1092,00 zł. Marża hurtowa obliczona od ceny zakupu netto wynosi

A. 23%

B. 53%

C. 25%

D. 30%

Właściwa odpowiedź to 30%, ponieważ aby obliczyć marżę hurtową, należy najpierw ustalić cenę zakupu netto towaru. Cena brutto wynosząca 1 033,20 zł zawiera podatek VAT w wysokości 23%. Aby obliczyć cenę netto, stosujemy wzór: cena netto = cena brutto / (1 + stawka VAT). W naszym przypadku, cena netto to: 1 033,20 zł / 1,23 = 839,51 zł (zaokrąglając do dwóch miejsc po przecinku). Następnie, marża hurtowa obliczana jest jako różnica między ceną sprzedaży netto a ceną zakupu netto, podzielona przez cenę sprzedaży netto i pomnożona przez 100%. Zatem marża wynosi: (1 092,00 zł - 839,51 zł) / 1 092,00 zł * 100% = 30%. Obliczanie marży jest kluczowym elementem w zarządzaniu finansami hurtowni, gdyż pozwala na określenie rentowności sprzedaży oraz optymalizację cen. Dlatego ważne jest, aby rozumieć mechanizmy obliczania marży oraz wpływu podatku VAT na ceny produktów.

Pytanie 23

Na podstawie danych zawartych w tabeli ustal, jaki procent ogółu produkcji lodówek za II kwartał stanowiła produkcja lodówek Inox.

Wyszczególnienie	Kwiecień	Maj	Czerwiec
Produkcja ogółem (w szt.) w tym:	6 800	6 500	6 700
– lodówki białe (w szt.)	6 540	6 260	6 400
– lodówki Inox (w szt.)	260	240	300

A. 34,0%

B. 4,0%

C. 32,5%

D. 1,3%

Podejmując próbę rozwiązania zagadnienia, można napotkać na szereg pułapek myślowych, które prowadzą do błędnych wniosków. Często występującym błędem jest pomylenie wartości procentowych z wartościami bezwzględnymi. Na przykład, wybierając 34,0% lub 32,5%, można zakładać, że są to po prostu wyższe wartości produkcji, jednakże konieczne jest zrozumienie, że procenty muszą być zawsze obliczane na podstawie stosunku części do całości. Dodatkowo, niektórzy mogą nie zwrócić uwagi na dokładność danych źródłowych, które są niezbędne do obliczeń; błędne lub nieprecyzyjne dane mogą prowadzić do mylnych wyników. Kolejnym powszechnym błędem jest ignorowanie kontekstu produkcji – jeżeli całkowita produkcja znacznie się zmienia w różnych okresach, może to wpływać na interpretację wyników. Ważne jest, aby przy każdej analizie procentowej dokładnie zrozumieć, jakie wartości są używane do obliczeń oraz jakie zasady rządzą ich przeliczeniem. Używanie niepoprawnych wzorów lub założeń może prowadzić do poważnych błędów analitycznych, wpływających na decyzje biznesowe i strategiczne w firmie.

Pytanie 24

Firma nabyła zestaw komputerowy o wartości początkowej 9 000 zł. Roczna stawka amortyzacji wynosi 30%. Do naliczania kwoty amortyzacji firma wykorzystuje liniową metodę amortyzacji. Jaką wartość bieżącą osiągnie ten środek trwały po dwóch latach odpisów amortyzacyjnych?

A. 6 300 zł

B. 5 400 zł

C. 2 700 zł

D. 3 600 zł

Wartość bieżąca środka trwałego po dwóch latach obliczamy, naliczając roczne odpisy amortyzacyjne. W przypadku metody liniowej, odpis amortyzacyjny obliczamy jako iloczyn wartości początkowej i rocznej stawki amortyzacji. W naszym przypadku, wartość początkowa zestawu komputerowego wynosi 9 000 zł, a roczna stawka amortyzacji wynosi 30%. Zatem roczny odpis amortyzacyjny wynosi 9 000 zł * 30% = 2 700 zł. Po pierwszym roku wartość bieżąca zestawu wynosi: 9 000 zł - 2 700 zł = 6 300 zł. Po drugim roku kolejny odpis amortyzacyjny prowadzi do wartości: 6 300 zł - 2 700 zł = 3 600 zł. Takie podejście jest zgodne z obowiązującymi standardami rachunkowości i umożliwia skuteczne zarządzanie majątkiem trwałym w przedsiębiorstwie. Znajomość metod amortyzacji oraz ich zastosowanie jest kluczowe w procesie podejmowania decyzji finansowych.

Pytanie 25

W jakim formularzu podatkowym znajduje się informacja o zaliczkach na podatek dochodowy od wynagrodzeń pracowników, które zostały pobrane w ciągu roku?

A. VAT-7

B. CIT-8

C. PIT-4R

D. ZAP-3

Formularz PIT-4R to taki dokument, który płatnicy używają do rozliczenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. To ważne, bo musi się tam znaleźć informacja o tym, jaką wysokość zaliczek pobrano w ciągu całego roku podatkowego. W praktyce, pracodawcy korzystają z tego formularza, by raportować zaliczki, co jest istotne zarówno dla pracowników, jak i dla urzędów skarbowych. Kiedy pracodawca wysyła PIT-4R, daje sygnał, że wszystko jest policzone i pobrane zgodnie z przepisami. Dzięki temu, pracownicy mogą spać spokojnie, bo ich podatki są na bieżąco załatwiane. Co więcej, rozliczanie zaliczek w PIT-4R to dobre praktyki rachunkowości, które podkreślają, jak ważna jest przejrzystość i dokładność w podatkach.

Pytanie 26

Firma wystawiła zagranicznemu klientowi fakturę za sprzedane towary na sumę 1 000 USD po kursie 2,90 zł za 1 USD, natomiast w chwili dokonania płatności kurs wynosił 3,00 zł za 1 USD, Z kolei różnica powstała w wyniku rozliczenia tej transakcji będzie dla sprzedawcy

A. kosztem finansowym o wartości 100 zł

B. przychodem finansowym o wartości 3 000 zł

C. przychodem finansowym o wartości 100 zł

D. kosztem finansowym o wartości 2 900 zł

Niestety, odpowiedzi wskazujące na koszty finansowe są błędne i wynikają z nieporozumień dotyczących zasad związanych z różnicami kursowymi. Koszty finansowe są związane z wydatkami, które firma ponosi, natomiast w omawianym przypadku mamy do czynienia z przychodem wynikającym z korzystnej zmiany kursu walutowego. Warto zauważyć, że w momencie, gdy firma wystawiła fakturę na 1 000 USD, kurs wynosił 2,90 zł, co skutkowało wartością transakcji wynoszącą 2 900 zł. Kiedy jednak nastąpiła zapłata, wartość kursu wzrosła do 3,00 zł, co podniosło wartość transakcji do 3 000 zł, generując czyli 100 zł zysku. Obliczenia tego typu są kluczowe dla przedsiębiorstw zajmujących się handlem zagranicznym, a ich niewłaściwe zrozumienie może prowadzić do błędów w raportowaniu finansowym. W praktyce, przedsiębiorstwa powinny regularnie monitorować kursy walutowe i być świadome, jak te zmiany wpływają na ich wyniki finansowe, co jest zgodne z zaleceniami MSSF oraz dobrymi praktykami w zarządzaniu ryzykiem walutowym. Dlatego kluczowe jest właściwe zrozumienie mechanizmów rynkowych oraz prawidłowe identyfikowanie przychodów i kosztów związanych z transakcjami w obcych walutach.

Pytanie 27

Jakie są zadania Regionalnych Izb Obrachunkowych?

A. sprawowanie kontroli nad obrotem papierami wartościowymi

B. nadzorowanie działalności finansowej samorządów terytorialnych

C. prowadzenie śledztw w sprawach przestępstw skarbowych

D. zarządzanie finansami budżetu państwa

Zaznaczenie odpowiedzi dotyczącej obsługi kasowej budżetu państwa jest błędne, bo Regionalne Izby Obrachunkowe nie zajmują się tym bezpośrednio. Ich robota to głównie audyty i kontrola finansowa. Więc bardziej skupiają się na analizie działań samorządów, a nie na zarządzaniu samym budżetem. Obsługa kasowa budżetu to zadanie Ministerstwa Finansów, które ma pełne kompetencje do zajmowania się operacjami finansowymi na poziomie krajowym. A jeśli chodzi o dochodzenia w sprawach karnych skarbowych, to tu też RIO nie ma nic do gadania. To już są sprawy dla organów ścigania i administracji skarbowej. Nadzór nad obrotem papierami wartościowymi także nie jest w gestii RIO, bo oni zajmują się raczej lokalnymi budżetami, a nie rynkami kapitałowymi. Wybierając niewłaściwe odpowiedzi, łatwo wpaść w pułapkę myślenia, że RIO ma szerszy zakres działań, niż w rzeczywistości. Kluczowe jest, żeby rozumieć, jakie są konkretne zadania RIO i jaka jest ich rola w całym systemie finansów publicznych.

Pytanie 28

W tabeli zaprezentowano cechy czterech spółek. Która z nich jest spółką partnerską?

Spółka A.	Spółka B.
– jest spółką kapitałową – posiada osobowość prawną – wspólnicy zobowiązani są przepisami do wyłonienia władz spółki	– jest spółką osobową – nie ma osobowości prawnej – wspólnicy odpowiadają solidarnie bez ograniczeń za zobowiązania spółki
Spółka C.	Spółka D.
– jest spółką kapitałową – posiada osobowość prawną – wspólnicy odpowiadają za zobowiązania spółki do wysokości wniesionych wkładów	– jest spółką osobową – nie ma osobowości prawnej – wspólnicy winni posiadać uprawnienia do wykonywania wolnego zawodu

A. D.

B. C.

C. A.

D. B.

Spółka partnerska to forma organizacyjna, w której wszyscy wspólnicy są odpowiedzialni za prowadzenie działalności gospodarczej i muszą posiadać kwalifikacje do wykonywania zawodu, który jest przedmiotem działalności spółki. W przypadku spółki D, mowa o grupie specjalistów, takich jak lekarze, prawnicy czy architekci, którzy współpracują jako partnerzy, co jest zgodne z definicją spółki partnerskiej. Przykładem może być kancelaria prawna, w której wszyscy prawnicy są wspólnikami i wspólnie dzielą się zyskiem oraz odpowiedzialnością. Taki model organizacyjny sprzyja nie tylko rozwoju umiejętności i wiedzy partnerów, ale także umożliwia klientom korzystanie z kompleksowej obsługi. W praktyce, spółki partnerskie często korzystają z regulacji prawnych, które zapewniają im elastyczność w zarządzaniu. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują m.in. spisanie umowy partnerskiej, która określa zasady współpracy oraz odpowiedzialności wspólników, co jest kluczowe dla sukcesu takiej spółki.

Pytanie 29

Cementownia używa 3 kg gliny do wytworzenia jednej cegły. Na początku miesiąca dysponuje zapasem gliny wynoszącym 5 000 kg, a planowany zapas na koniec to 10 000 kg. Ile kilogramów gliny należy nabyć, jeżeli w ciągu miesiąca przewiduje się produkcję 10 000 cegieł?

A. 45 000 kg

B. 40 000 kg

C. 35 000 kg

D. 10 000 kg

Aby obliczyć, ile gliny należy zakupić, należy najpierw określić całkowite zapotrzebowanie na glinę do produkcji planowanych 10 000 cegieł. Każda cegła wymaga 3 kg gliny, co oznacza, że na 10 000 cegieł potrzeba 30 000 kg gliny. Następnie, aby określić, ile gliny należy zakupić, należy uwzględnić istniejący stan zapasów. Początkowy zapas wynosi 5 000 kg, a planowany zapas na koniec miesiąca to 10 000 kg. W związku z tym, do obliczenia wymaganej ilości gliny do zakupu, wykonujemy następujące obliczenia: 30 000 kg (potrzebna ilość) + 10 000 kg (zaplanowany zapas) - 5 000 kg (początkowy zapas) = 35 000 kg. W branży budowlanej i produkcji materiałów budowlanych, takie kalkulacje są kluczowe dla efektywności zarządzania zapasami i kosztów produkcji. Odpowiednie planowanie ma istotne znaczenie dla płynności produkcji oraz minimalizacji strat związanych z brakiem materiałów.

Pytanie 30

Hurtownia otrzymała weksel od dłużnika w formie indosu na kwotę nominalną 6 000 zł. Wyznacz wartość wierzytelności, mając na uwadze, że pobrane dyskonto wynosi 20% nominału weksla.

A. 7 020 zł

B. 5 000 zł

C. 4 800 zł

D. 6 000 zł

Poprawna odpowiedź to 4 800 zł, co wynika z obliczenia sumy wierzytelności po uwzględnieniu dyskonta. Weksel o nominale 6 000 zł, po odliczeniu 20% dyskonta, daje kwotę 4 800 zł. Dyskonto obliczamy mnożąc nominalną wartość weksla przez stopę dyskonta: 6 000 zł * 20% = 1 200 zł. Następnie odejmujemy tę kwotę od nominalnej wartości: 6 000 zł - 1 200 zł = 4 800 zł. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest istotne w obszarze finansów i rachunkowości, szczególnie w kontekście zarządzania wierzytelnościami oraz rozliczeniami z dłużnikami. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla każdego, kto pracuje z instrumentami finansowymi oraz w obszarze windykacji, gdzie prawidłowe obliczenie należności jest niezbędne dla zachowania płynności finansowej. Dobrą praktyką w takich sytuacjach jest również dokumentowanie wszelkich transakcji oraz warunków, co pozwala uniknąć nieporozumień i konfliktów w przyszłości.

Pytanie 31

Na podstawie wybranych danych z listy płac nr 12/2017 oblicz kwotę wynagrodzenia do wypłaty dla pracownika.

Wybrane dane z listy płac nr 12/2017
Płaca zasadnicza	2 600,00 zł
Składki na ubezpieczenia społeczne finansowane przez pracownika	356,46 zł
Składka na ubezpieczenie zdrowotne – 9%	201,92 zł
Składka na ubezpieczenie zdrowotne – 7,75%	173,87 zł
Potrącona zaliczka na podatek dochodowy	337,43 zł
Należna zaliczka na podatek dochodowy	164,00 zł
Do wypłaty	?

A. 1 732,24 zł

B. 1 905,67 zł

C. 1 877,62 zł

D. 1 704,19 zł

Poprawna odpowiedź to 1 877,62 zł, ponieważ jest to kwota wynagrodzenia, która została obliczona zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy oraz zasadami wynagradzania. Obliczenia te uwzględniają nie tylko płacę zasadniczą, ale także różne składki, które pracownik musi odprowadzić. Ważnym krokiem w tym procesie jest odjęcie składek na ubezpieczenia społeczne, które z reguły obejmują emerytalne, rentowe oraz chorobowe. Następnie należy uwzględnić składkę na ubezpieczenie zdrowotne, która w Polsce wynosi 9%. Po dokonaniu odliczeń, dodajemy kwotę składki zdrowotnej, która jest odliczana od podatku dochodowego (wynosząca 7,75%). Ostatecznie, należy odjąć zaliczkę na podatek dochodowy, a następnie dodać ew. należną zaliczkę na podatek dochodowy. Przykład ten ilustruje, jak złożone mogą być obliczenia wynagrodzeń, dlatego kluczowe jest korzystanie z aktualnych narzędzi i systemów płacowych, które automatyzują te procesy, ograniczając ryzyko błędów oraz zapewniając zgodność z regulacjami prawnymi.

Pytanie 32

Dokumenty, które tracą ważność po ich użyciu, zazwyczaj przechowuje się do końca roku ich powstania i nie są one przekazywane do archiwum, a ich oznaczenie to symbol

A. BE

B. B

C. A

D. BC

Wybór odpowiedzi, która nie jest oznaczona jako "BC", czyni ją błędną. Odpowiedzi takie jak "B", "BE" czy "A" nie odnoszą się do standardowej praktyki klasyfikacji dokumentów, które tracą wartość po ich użyciu. Oznaczenia "B" i "BE" nie są zgodne z przyjętymi normami dotyczącymi trwałości dokumentów oraz ich przechowywania. Oznaczenie "A" sugeruje, że dokumenty te mogą mieć wartość archiwalną lub są istotne do długoterminowego przechowywania, co jest sprzeczne z zasadą, że dokumenty tracą wartość po ich wykorzystaniu. Błędy myślowe mogą wynikać z mylenia wartości dokumentów z ich znaczeniem w czasie, co prowadzi do przekonania, że wszystkie dokumenty powinny być przechowywane dłużej, niezależnie od ich rzeczywistej wartości. Zrozumienie znaczenia klasyfikacji dokumentów oraz ich okresu przechowywania jest kluczowe dla efektywnego zarządzania dokumentacją w każdej organizacji. W praktyce, nieprzestrzeganie tych zasad może prowadzić do zbędnego gromadzenia informacji, które obciążają zasoby, a także zwiększają ryzyko naruszenia przepisów dotyczących ochrony danych osobowych.

Pytanie 33

Jakie konta mogą wykazywać saldo końcowe debetowe lub kredytowe?

A. Środki trwałe oraz Rozrachunki z pracownikami

B. Pozostałe rozrachunki oraz Rozrachunki z dostawcami i odbiorcami

C. Wynagrodzenia oraz Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń

D. Wynik finansowy oraz Inwestycje długoterminowe

W przypadku odpowiedzi dotyczących Wynagrodzeń i Rozrachunków z tytułu wynagrodzeń, Wyniku finansowego i Inwestycji długoterminowych oraz Środków trwałych i Rozrachunków z pracownikami, pojawiają się istotne nieporozumienia związane z naturą konta oraz ich funkcją w księgowości. Konta wynagrodzeń i rozrachunków z tytułu wynagrodzeń są zwykle kontami wynikowymi, które kończą rok bez sald otwartych, a ich saldo na koniec okresu rozrachunkowego jest przenoszone na wynik finansowy. Z tego powodu nie są one odpowiednie do wykazywania sald końcowych debetowych lub kredytowych. Z kolei wynik finansowy odzwierciedla różnicę między przychodami a kosztami i nie jest kontem, na którym gromadzi się saldo w tradycyjnym rozumieniu. Inwestycje długoterminowe oraz środki trwałe również nie są kontami, które generują typowe salda debetowe lub kredytowe – ich wartości są bardziej związane z amortyzacją i zmianami wartości aktywów. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków to mylenie kont aktywów i pasywów z kontami wynikowymi oraz niewłaściwe zrozumienie, jakie transakcje skutkują powstawaniem sald, co podkreśla znaczenie jasności pojęć w rachunkowości oraz ich odpowiedniego klasyfikowania zgodnie z przyjętymi standardami.

Pytanie 34

Kto jest określany mianem wystawcy weksla?

A. indosantem

B. trasantem

C. remitentem

D. akceptantem

Odpowiedzi wskazujące na indosanta, remitent i akceptanta opierają się na niepełnym zrozumieniu ról w systemie wekslowym. Indosant to osoba, która przekazuje weksel innej osobie poprzez indos, co oznacza przeniesienie praw z dokumentu. To zatem zupełnie inna rola niż trasant, który tworzy weksel. W kontekście weksli, indos to kluczowe narzędzie umożliwiające transfer zobowiązań, jednak nie można go mylić z osobą, która je wystawia. Remitent to osoba, na rzecz której weksel jest wystawiony, co oznacza, że remitent ma prawo żądać płatności, ale nie wystawia weksla, a zatem nie pełni roli trasanta. Akceptant, z kolei, to ten, kto zobowiązuje się do zapłaty weksla, co również różni się od roli wystawcy. Akceptacja oznacza zgodę na warunki weksla, ale nie jest tożsama z jego wystawieniem. W praktyce, wiele osób myli te terminy, co może prowadzić do nieporozumień w transakcjach finansowych oraz problemów prawnych, zwłaszcza w kontekście zabezpieczania płatności i odpowiedzialności za zobowiązania. Kluczowe jest zatem zrozumienie, że każda z tych ról ma swoją specyfikę i odpowiedzialności, które są od siebie niezależne.

Pytanie 35

Nadwyżkę pieniędzy, która znajduje się w kasie, kasjerka ma obowiązek przekazać do banku, wystawiając dokument

A. Kasa przyjmie

B. Czek gotówkowy

C. Weksel

D. Bankowy dowód wpłaty

Bankowy dowód wpłaty to taki dokument, który kasjerka musi wystawić, gdy przekazuje nadwyżkę gotówki do banku. To ważne, bo jest nie tylko potwierdzeniem wpłaty, ale też istotną częścią dokumentacji finansowej firmy. Wypełniając ten dowód, kasjerka wpisuje różne rzeczy, jak kwota wpłaty, data i nazwa banku. Z mojej perspektywy, dobrze jest, żeby wszystkie wpłaty były dokumentowane w sposób jasny, żeby nie było później żadnych nieporozumień i wszystko zgadzało się z przepisami. Co ciekawe, ten dowód jest często potrzebny podczas audytów finansowych - jeśli przychodzi kontrola skarbowa, to mając takie dokumenty, łatwiej udowodnić, że wszystko jest w porządku. Właściwie, wystawienie dowodu wpłaty to kluczowy krok, który powinno się robić według ustalonych zasad. To naprawdę ważne, żeby nie zlekceważyć tego kroku.

Pytanie 36

Miesięczne zużycie tkaniny obiciowej do produkcji tapczanów wynosi 600 mb. Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz wielkość zapotrzebowania na tkaninę obiciową w kwietniu 2014 r.

Tkanina obiciowa
1.04.2014 r.	Zapas początkowy	100 mb
30.04.2014 r.	Planowany zapas końcowy	200 mb

A. 700 mb

B. 500 mb

C. 600 mb

D. 800 mb

Wielkość zapotrzebowania na tkaninę obiciową w kwietniu wynosi 700 mb, co jest wynikiem analizy miesięcznego zużycia oraz zapasów. Miesięczne zużycie tkaniny obiciowej do produkcji tapczanów wynosi 600 mb. Aby obliczyć zapotrzebowanie, należy dodać planowany zapas końcowy oraz odjąć zapas początkowy. W tym przypadku, jeżeli planujemy mieć zapas końcowy na poziomie 100 mb i nie mamy zapasu początkowego, to obliczenia przedstawiają się następująco: 600 mb (zużycie) + 100 mb (zapasy końcowe) - 0 mb (zapasy początkowe) = 700 mb. Zastosowanie tego rodzaju obliczeń jest kluczowe w zarządzaniu łańcuchem dostaw oraz w planowaniu produkcji, gdzie precyzyjne prognozowanie materiałów pozwala na minimalizację kosztów i optymalizację procesów. W branży meblarskiej bardzo ważne jest, aby zapewnić stałą dostępność materiałów, co ma bezpośrednie przełożenie na płynność produkcji oraz zadowolenie klienta.

Pytanie 37

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli, ustal koszt zatrudnienia pracownika.

Wyszczególnienie	Kwota w zł
Płaca zasadnicza	2 000,00
Premia regulaminowa	300,00
Składki na ubezpieczenie społeczne finansowane przez pracownika	315,33
Składki na ubezpieczenie społeczne finansowane przez pracodawcę	418,37
Zaliczka na podatek dochodowy odprowadzana do urzędu skarbowego	137,00
Składki na FP i FGŚP	58,65
Składka na ubezpieczenie zdrowotne 9%	178,62

A. 2 777,02 zł

B. 1 049,32 zł

C. 2 418,37 zł

D. 3 092,64 zł

Aby ustalić całkowity koszt zatrudnienia pracownika, kluczowe jest zrozumienie składników wynagrodzenia oraz obciążeń, które finansuje pracodawca. W analizowanej sytuacji, całkowity koszt zatrudnienia wynosi 2 777,02 zł. Koszt ten obejmuje wynagrodzenie zasadnicze oraz składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, które są płacone przez pracodawcę. Zgodnie z dobrymi praktykami w zarządzaniu kadrami, ważne jest, aby pracodawcy dokładnie analizowali te składniki, ponieważ wpływają one na budżet firmy oraz na decyzje dotyczące zatrudnienia. Przykładem może być sytuacja, w której pracodawca planuje zatrudnienie nowego pracownika; wiedząc, jaki będzie całkowity koszt, może lepiej zarządzać swoimi zasobami finansowymi oraz przewidywać wpływy związane z zatrudnieniem. Należy również pamiętać, że nie wszystkie składki są obciążeniem dla pracodawcy – składki finansowane przez pracownika, jak również zaliczki na podatek dochodowy, nie są brane pod uwagę w kalkulacji kosztu zatrudnienia, co jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa pracy.

Pytanie 38

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli wskaż wysokość całkowitych przychodów i całkowitych kosztów, przy których przedsiębiorstwo osiąga próg rentowności.

Ilość wytworzonych produktów (w sztukach)	100	200	300	400	500	600
Przychody całkowite (w zł)	14 000	16 000	19 000	24 000	28 000	30 000
Koszty całkowite (w zł)	16 000	18 000	19 000	22 000	24 000	25 000

A. Przychody całkowite na poziomie 16 000 zł, koszty całkowite na poziomie 18 000 zł.

B. Przychody całkowite na poziomie 14 000 zł, koszty całkowite na poziomie 16 000 zł.

C. Przychody całkowite na poziomie 19 000 zł, koszty całkowite na poziomie 19 000 zł.

D. Przychody całkowite na poziomie 24 000 zł, koszty całkowite na poziomie 22 000 zł.

Zrozumienie progu rentowności jest kluczowym elementem analizy finansowej, jednak w przypadku błędnych odpowiedzi często występują nieporozumienia dotyczące relacji między przychodami a kosztami. Odpowiedzi, które wskazują na niższe przychody w porównaniu do kosztów, jak w przypadku przychodów na poziomie 16 000 zł czy 14 000 zł, błędnie interpretują zasadę działania przedsiębiorstwa. Przychody całkowite muszą być równe lub wyższe od kosztów całkowitych, aby firma mogła funkcjonować bez strat. Wpływa to nie tylko na płynność finansową, ale także na zdolność do dalszego inwestowania i rozwoju. Warto też zwrócić uwagę na przypadek, gdy przychody wynoszą 24 000 zł, a koszty 22 000 zł; chociaż w tym przypadku przedsiębiorstwo osiąga zysk, nie ma to związku z progiem rentowności, który zakłada równą wartość przychodów i kosztów. Typowym błędem myślowym jest mylenie progu rentowności z poziomem generowania zysku, co może prowadzić do błędnych decyzji strategii sprzedaży i zarządzania kosztami. Dlatego kluczowe jest, aby przy ocenie efektywności finansowej uwzględniać nie tylko zyski, ale także koszty i ich wpływ na długoterminową rentowność przedsiębiorstwa.

Pytanie 39

Dobrowolna organizacja, w której może uczestniczyć nieograniczona liczba osób, prowadząca wspólne przedsięwzięcie gospodarcze w interesie swoich członków oraz mająca możliwość realizacji działalności społecznej i kulturalno-oświatowej na rzecz swoich członków i ich otoczenia, to

A. fundacja

B. koncern

C. stowarzyszenie

D. spółdzielnia

Fundacja jest organizacją non-profit, która powstaje w celu realizacji określonej misji społecznej, jednak jej struktura i cele różnią się od tych, które charakteryzują spółdzielnie. Fundacja może być powoływana dla wsparcia działań w obszarze kultury, edukacji czy ochrony zdrowia, lecz nie ma na celu prowadzenia działalności gospodarczej w interesie swoich członków. Oferuje wsparcie finansowe, ale nie angażuje swoich beneficjentów w podejmowanie decyzji dotyczących jej działalności. Stowarzyszenie, z kolei, skupia się na integracji osób o wspólnych zainteresowaniach, promując działania obywatelskie i społeczne, lecz podobnie jak fundacja, nie jest ukierunkowane na działalność gospodarczą dla swoich członków. Koncern, będący dużą organizacją gospodarczą, zazwyczaj funkcjonuje w oparciu o hierarchiczną strukturę i dąży do maksymalizacji zysków, co jest sprzeczne z zasadami współpracy i równości, na których opiera się działalność spółdzielni. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie wszystkich tych organizacji jako podobnych, co prowadzi do nieporozumień dotyczących ich funkcji i celów. Kluczowe jest zrozumienie, że spółdzielnia to przede wszystkim forma organizacji, która kładzie nacisk na współpracę i wspólne działania jej członków, co odróżnia ją od innych typów organizacji, które mają zupełnie odmienne cele i struktury.

Pytanie 40

Jakie działanie wobec kontrahentów można uznać za nieetyczne?

A. wykorzystywanie sprzętu firmy do celów osobistych

B. niedotrzymywanie ustalonych terminów dostaw oraz warunków umów

C. zatrudnianie pracowników bez zachowania okresu wypowiedzenia

D. nierówne traktowanie pracowników

Wykorzystywanie do celów prywatnych sprzętu przedsiębiorstwa, nierówne traktowanie pracowników oraz zwalnianie pracowników bez zachowania okresu wypowiedzenia to sytuacje, które mogą być nieetyczne, ale nie są bezpośrednio związane z umowami z kontrahentami. Wykorzystywanie sprzętu przedsiębiorstwa do celów prywatnych jest naruszeniem zasad użytkowania mienia firmowego i może prowadzić do strat finansowych. Jednakże, z perspektywy etyki biznesowej, nie jest to bezpośrednio związane z relacjami z kontrahentami. Nierówne traktowanie pracowników, choć również jest nieetyczne i może wpływać na morale zespołu, nie ma bezpośredniego wpływu na realizację umów z kontrahentami. Natomiast zwalnianie pracowników bez zachowania okresu wypowiedzenia to działanie, które narusza przepisy prawa pracy, co ma swoje konsekwencje prawne, ale również nie wpływa bezpośrednio na umowy z kontrahentami. Te podejścia mogą prowadzić do błędnych wniosków, gdyż nie skupiają się na zasadzie rzetelności i uczciwości w relacjach biznesowych, które są kluczowe dla zrozumienia, dlaczego niedotrzymywanie terminów dostaw jest najpoważniejszym naruszeniem etyki w kontekście kontraktów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej