Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik stylista
Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 26 marca 2025 06:48
Data zakończenia: 26 marca 2025 07:19

Egzamin niezdany

Wynik: 14/40 punktów (35,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby wydłużyć zbyt krótkie nogawki w klasycznych spodniach damskich, można je przedłużyć poprzez doszycie do końców

A. mankietów

B. falban

C. lamówek

D. frędzli

Mankiety to elementy krawieckie, które są doszywane na dolnej części nogawek spodni, co pozwala na ich wydłużenie. W kontekście klasycznych spodni damskich mankiety pełnią nie tylko funkcję estetyczną, ale również praktyczną, zapewniając większy komfort użytkowania oraz poprawiając dopasowanie do sylwetki. Przykładowo, mankiety mogą być wykonane z tego samego materiału co spodnie, co pozwala na zachowanie jednolitego wyglądu, lub z materiału kontrastowego, co może dodać charakteru całej stylizacji. W krawiectwie, stosowanie mankietów jako metody wydłużania nogawek jest zgodne z dobrymi praktykami, zwłaszcza gdy spodnie są zbyt krótkie w stosunku do proporcji ciała. Dodatkowo, mankiety mogą być wykończone na różne sposoby: od prostego zszycia po bardziej skomplikowane techniki, takie jak podwinięcie i przeszycie, co wpływa na ostateczny efekt wizualny i trwałość wykończenia. Warto również zaznaczyć, że mankiety w klasycznych spodniach mogą być stosowane w różnych stylizacjach, od formalnych po casualowe, co czyni je uniwersalnym rozwiązaniem w szafie każdej kobiety.

Pytanie 2

Aby zlikwidować pętelkowanie na wierzchu tkaniny w szwie stębnowym, co należy zrobić?

A. zmienić igłę

B. obniżyć napięcie nici górnej

C. dostosować transporter

D. podnieść napięcie nici górnej

Wymiana igły nie rozwiązuje problemu pętelkowania, ponieważ przyczyną tego zjawiska jest niewłaściwe napięcie nici, a nie uszkodzona igła. Odpowiedni dobór igły jest istotny, jednak jej wymiana w przypadku pętelkowania nie przyczyni się do poprawy jakości szwu. Wyregulowanie transportera może wpłynąć na równomierność przesuwania materiału, ale nie koryguje napięcia nici, które jest kluczowe dla właściwego działania ściegów. Zwiększenie naprężenia nici górnej w rzeczywistości przyczyni się do pogłębienia problemu, gdyż prowadzi do jeszcze większego pętelkowania. To podejście opiera się na błędnym założeniu, że większe napięcie poprawi jakość szwu; w rzeczywistości może to prowadzić do uszkodzenia materiału i utraty estetyki. Często zdarza się, że osoby zajmujące się szyciem popełniają błąd myślowy, polegający na przekonaniu, że jeśli jeden aspekt szwu nie działa jak należy, to należy go wzmocnić lub wymienić. W kontekście pętelkowania kluczowe jest zrozumienie, że podstawowym czynnikiem jest odpowiednie napięcie nici, które powinno być dostosowane do specyfiki używanego materiału oraz technologii szycia.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

Aby przyszyć sztruksowe łatki na wysokości łokci w obu rękawach dziecięcej bluzy przy użyciu maszyny do szycia zygzakowego, trzeba:

A. wypruć rękawy, przyszyć łaty, wszyć rękawy

B. rozpruć rękawy, przyszyć łaty, zszyć rękawy

C. rozpruć rękaw, przyszyć łatę, zszyć rękaw

D. wypruć rękaw, przyszyć łatę, wszyć rękaw

Podejście do naszywania łat bez rozprucia rękawów jest niewłaściwe z kilku powodów. Przede wszystkim, rozprucie rękawów jest kluczowe, aby móc precyzyjnie umieścić łatę na uszkodzonej części materiału. Naszywanie łat bez wcześniejszego rozprucia może prowadzić do nieprawidłowego umiejscowienia, co z kolei wpływa na estetykę oraz funkcjonalność odzieży. Ponadto, błędne podejścia, takie jak wyprucie rękawów, nie uwzględniają konieczności ponownego wszycia, co w praktyce oznacza, że element odzieży nie zostanie naprawiony w sposób trwały. Stąd również podejście, w którym zszycie rękawów po naszyciu łat jest pomijane, nie zapewnia odpowiedniego zabezpieczenia, a co za tym idzie, może prowadzić do powrotu uszkodzeń. Kolejnym typowym błędem myślowym jest zbagatelizowanie roli maszyny stębnowej zygzakowej w kontekście elastyczności szwu, co jest szczególnie istotne w przypadku odzieży narażonej na intensywne użytkowanie. W praktyce, nieprzestrzeganie tych zasad może skutkować nie tylko estetycznymi niedociągnięciami, ale również koniecznością ponownych napraw, co zwiększa koszty oraz czas poświęcony na naprawę odzieży. Warto pamiętać, że standardy szycia nakładają szczególne wymagania na wykonanie poprawek, co należy uwzględnić w każdym etapie procesu.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

Jedwabną bluzkę powinno się prasować od wewnętrznej strony:

A. na mokro, w temperaturze 110 °C

B. na sucho, w temperaturze 140 °C

C. na sucho, w temperaturze 180 °C

D. na mokro, w temperaturze 150 °C

Prasowanie bluzek z jedwabiu naturalnego w sposób opisany w innych odpowiedziach, takich jak na mokro w wyższej temperaturze, jest niezalecane. Wysoka temperatura, jak 150 °C, może prowadzić do uszkodzenia lub stopienia włókien jedwabnych, co skutkuje nieestetycznymi plamami lub zniekształceniem tkaniny. Prasowanie na mokro również wprowadza dodatkową wilgoć, co w przypadku jedwabiu nie jest korzystne, gdyż może prowadzić do nieodwracalnych deformacji. Ponadto, prasowanie na sucho w temperaturze 180 °C naraża materiał na ryzyko przypalenia, co jest szczególnie niebezpieczne w przypadku cienkich i delikatnych tkanin. Często błędne decyzje dotyczące prasowania wynikają z niepełnego zrozumienia właściwości materiałów oraz braku konsultacji z informacjami dotyczącymi pielęgnacji odzieży. Użytkownicy powinni pamiętać, że każda tkanina ma swoje specyficzne wymagania dotyczące pielęgnacji, które powinny być przestrzegane, aby zachować jej jakość i estetykę. Dlatego zawsze warto zapoznać się z metkami oraz przetestować techniki na próbce materiału przed przystąpieniem do prasowania.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

Podczas układania form spódnicy podstawowej na wełnianej tkaninie, istotne jest, aby przestrzegać zasady

A. środek przodu oraz tyłu wzdłuż nitki osnowy

B. środek przodu wzdłuż nitki wątku, linia talii zgodnie z nitką osnowy

C. środek przodu wzdłuż nitki osnowy, środek tyłu zgodnie z nitką wątku

D. dolna linia przodu i tyłu zgodnie z nitką osnowy

Układanie form spódnicy podstawowej na tkaninie wełnianej z zastosowaniem nitki wątku lub mieszania kierunków osnowy i wątku może prowadzić do wielu problemów przy szyciu i użytkowaniu gotowego wyrobu. Zastosowanie nitki wątku przy formie przodu lub tyłu spódnicy sprawi, że materiał będzie bardziej podatny na rozciąganie w kierunku wątku, co może skutkować deformacją spódnicy. Wiele osób myli kierunki nitki, co prowadzi do nieprawidłowego układu form. Przykład można zobaczyć w przypadku projektowania bardziej skomplikowanych fasonów, gdzie nieprawidłowe umiejscowienie form może prowadzić do zniekształceń w trakcie noszenia, a także utrudniać właściwe dopasowanie do sylwetki. Dodatkowo, niektóre tkaniny mają różne właściwości w zależności od tego, w jakim kierunku są cięte, co jest kluczowe przy układaniu form. Dobrą praktyką jest zawsze przestrzeganie zasad wynikających z analizy charakterystyki tkaniny oraz wytycznych dotyczących kroju i szycia, co pozwala na uniknięcie problemów z gotowym wyrobem i zapewnia jego estetykę oraz funkcjonalność.

Pytanie 11

Aby przerobić spódnicę wykonaną z czterech klinów z rozmiaru 164/100/72 na rozmiar 164/96/68, trzeba wykonać zwężenie

A. wszystkie szwy z obu stron po 0,5 cm

B. szwy boczne z obu stron po 0,5 cm

C. szwy boczne z obu stron po 1,0 cm

D. wszystkie szwy z obu stron po 1,0 cm

Podejście polegające na zwężaniu każdego szwu obustronnie po 1,0 cm prowadzi do nieprawidłowych rezultatów, ponieważ takie zmiany wprowadziłyby zbyt dużą redukcję obwodu. Zmieniając wymiary z 100 cm do 96 cm, a także z 72 cm do 68 cm, konieczne jest uwzględnienie całkowitej zmiany obwodu, która wynosi 4 cm. Jeśli zastosujemy zmniejszenie o 1 cm na każdy szew, otrzymamy łącznie 8 cm zmiany (4 szwy x 2 cm), co jest znacznie większe niż wymagane. To z kolei może prowadzić do zniekształcenia kształtu spódnicy oraz nieprawidłowego dopasowania. Zmiana o 0,5 cm na każdym szwie obustronnie jest bardziej odpowiednia, ponieważ zapewnia równowagę między redukcją obwodu a zachowaniem estetyki. Również koncepcja zwężania tylko szwów bocznych po 0,5 cm jest niewłaściwa, ponieważ w przypadku spódnicy uszytej z klinów wszystkie szwy muszą być uwzględnione, aby zachować symetrię i proporcje. Ignorowanie szwów wewnętrznych może prowadzić do nierównomiernego rozłożenia materiału, co wpłynie na komfort noszenia i ogólny wygląd spódnicy. Utrzymanie wysokiej jakości krawiectwa wymaga staranności w podejściu do zmian wymiarów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży krawieckiej.

Pytanie 12

Wskaż niezbędne pomiary krawieckie oznaczone symbolami do wykonania formy kamizelki damskiej.

A. SyTy, SySvXp, ZWo, SySvXpTp, opx, ot, obt, ou

B. ZWo, SyTy, SySvXp, SySvXpTp, opx, ot, os, obt

C. ZWo, SyTy, SySvXp, SySvXpTp, RvNv, os, obt

D. PcPl, XlXl, Zwo, ZUo, opx, ot, os, SySvXp, SyTy

Wybór niepoprawnych odpowiedzi wskazuje na brak zrozumienia kluczowych pomiarów niezbędnych do wykonania kamizelki damskiej. Wiele z wymienionych pomiarów w błędnych odpowiedziach, takich jak PcPl, XlXl, Zwo czy obt, nie jest powszechnie stosowanych w kontekście konstrukcji kamizelki. Przykładowo, PcPl to skrót, który nie odnosi się do standardowych pomiarów krawieckich, co może prowadzić do nieporozumień w procesie szycia. XlXl, podobnie, nie jest uznawanym pomiarem w branży. Z kolei nadmiar złożonych oznaczeń, jak SySvXpTp, może wprowadzać zamieszanie, jeśli nie są one prawidłowo zdefiniowane i zastosowane. Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy pomiar ma swoją specyfikę i zastosowanie, a ich dobór powinien być przemyślany. Typowe błędy polegają na myleniu pomiarów lub ich niewłaściwej interpretacji, co prowadzi do źle dopasowanej odzieży. Rekomendowane jest, aby projektanci i krawcowe ściśle trzymali się standardowych pomiarów zatwierdzonych przez branżowe organizacje, co zapewnia wysoką jakość i zadowolenie klientów. Zrozumienie i umiejętność stosowania tych pomiarów jest kluczowa dla sukcesu w projektowaniu odzieży.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Jakie wymiary krawieckie są konieczne do uszycia spódnicy kloszowej?

A. Obwód talii oraz wysokość talii

B. Obwód bioder oraz długość spódnicy

C. Obwód bioder oraz wysokość kolana

D. Obwód talii oraz długość spódnicy

Obwód talii i długość spódnicy to kluczowe pomiary niezbędne do skonstruowania spódnicy kloszowej. Obwód talii pozwala na odpowiednie dopasowanie spódnicy w pasie, co jest istotne dla wygody noszenia oraz estetyki. Długość spódnicy określa, jak długa będzie gotowa spódnica, co wpływa na jej styl i przeznaczenie. Przykładowo, spódnica kloszowa może mieć różne długości, od mini po maxi, a każda długość wymaga dostosowania materiału oraz kroju. W praktyce, zmierzenie obwodu talii powinno się odbywać na poziomie, gdzie talia jest najwęższa, a długość spódnicy należy mierzyć od górnej krawędzi pasa do pożądanej długości. W kontekście standardów szycia, ważne jest również zaplanowanie zapasu materiału, aby spódnica mogła swobodnie się poruszać i dobrze układać. Właściwe przygotowanie takich pomiarów jest fundamentem do osiągnięcia wysokiej jakości efektu końcowego.

Pytanie 15

W damskiej spódnicy o krótkim kroju wykonanej z grubej tkaniny wełnianej należy zastosować obręb

A. podwinięty dwa razy i podszyty kryto

B. wykończony overlockiem i podszyty kryto

C. wykończony overlockiem i przestębnowany

D. podwinięty jeden raz i przestębnowany

Podczas wyboru metod wykończenia spódnicy damskiej z grubej tkaniny wełnianej, niektóre z proponowanych opcji są nieodpowiednie z technicznego punktu widzenia. Na przykład, zastosowanie podwinięcia dwa razy i podszycia krytego może nie zapewnić odpowiedniej trwałości, ponieważ grube tkaniny wymagają solidniejszych wykończeń, które nie będą się deformować podczas noszenia. W przypadku jednorazowego podwinięcia i przestębnowania, ryzyko strzępienia materiału jest znacznie wyższe, co może prowadzić do nieestetycznego wyglądu i zmniejszenia żywotności spódnicy. Ponadto, przestębnowanie, mimo że tworzy estetyczny efekt wizualny, nie jest wystarczającym zabezpieczeniem dla krawędzi tkaniny wełnianej, zwłaszcza w miejscach narażonych na większe obciążenia. Z kolei wykończenie overlockiem i przestębnowanie, choć może wydawać się rozwiązaniem, nie zapewnia wystarczającej ochrony krawędzi materiału, co może prowadzić do szybkiego zniszczenia. Kluczowym błędem myślowym w tych odpowiedziach jest nieprawidłowe zrozumienie, że wybór metody wykończenia nie powinien opierać się tylko na estetyce, ale także na praktyczności i funkcjonalności, co jest fundamentalne w profesjonalnym szyciu odzieży. W branży krawieckiej, priorytetem powinna być nie tylko prezentacja wizualna, ale także trwałość i komfort noszenia, a metody wykończenia muszą być zgodne z tymi wymaganiami.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

W procesie końcowego prasowania płaszczy produkowanych w zakładzie odzieżowym można wykorzystać

A. manekin do prasowania

B. prasę specjalistyczną

C. żelazko z generatorem pary

D. automat do prasowania

Żelazko z wytwornicą pary, choć powszechnie stosowane w domach i małych zakładach krawieckich, w kontekście końcowego prasowania płaszczy nie znajduje zastosowania w profesjonalnej produkcji. Wytwornica pary generuje dużą ilość pary, co może być przydatne do wygładzania materiałów, jednak nie zapewnia odpowiedniego kształtu i struktury odzieży, co jest kluczowe w produkcji płaszczy. Prasowanie przy użyciu żelazka nie pozwala na uformowanie odzieży zgodnie z jej przeznaczeniem, co często prowadzi do powstania zagnieceń podczas noszenia. Automat prasowalniczy z kolei może być używany do prostszych elementów odzieży, ale w kontekście bardziej skomplikowanych form, jak płaszcze, nie jest w stanie zapewnić precyzyjnego kształtowania. Prasa specjalna, mimo że jest narzędziem używanym w niektórych zakładach, nie jest dedykowana do końcowego prasowania płaszczy, ponieważ jej działanie opiera się na dużym nacisku, co może prowadzić do deformacji materiału. Typowym błędem w myśleniu jest przekonanie, że każde urządzenie do prasowania sprawdzi się w każdej sytuacji; kluczowe jest dobranie narzędzia do specyficznych wymagań odzieży, co w przypadku płaszczy najlepiej realizuje manekin prasowalniczy.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Określ przyczynę powstawania fałd poprzecznych z tyłu bluzki, w okolicy kołnierza?

A. Zbyt wąskie plecy

B. Zbyt mało wymodelowany wykroj szyi

C. Zbyt szerokie plecy

D. Zbyt głęboki wykroj szyi

Wybór odpowiedzi dotyczących za szerokich pleców, zbyt głębokiego lub zbyt wąskiego podkroju szyi wskazuje na niepełne zrozumienie problematyki dopasowania wykroju odzieży. Za szerokie plecy mogą rzeczywiście prowadzić do problemów z dopasowaniem, jednak główną przyczyną fałd poprzecznych w tylnej części bluzki nie są plecy, ale w rzeczywistości kształt podkroju szyi. Zbyt głęboki podkrój szyi mógłby prowadzić do innych problemów, takich jak obniżona linia dekoltu, ale nie jest bezpośrednią przyczyną marszczenia materiału w opisanej lokalizacji. Z kolei zbyt mały wykrojony podkrój szyi z reguły nie wiąże się z fałdami poprzecznymi, a raczej z trudnościami w zakładaniu odzieży lub odczuciem dyskomfortu. Te błędne koncepcje wynikają z niewłaściwego rozumienia, że to nie tylko plecy, ale także jakość i głębokość wykroju szyi mają kluczowe znaczenie dla ogólnego dopasowania odzieży. W praktyce projektanci powinni przeprowadzać dokładne pomiary i analizy sylwetek, aby uniknąć takich problemów, a także stosować prototypowanie, co pozwala na wczesne wykrycie błędów w kroju.

Pytanie 20

Który z przyrządów pomocniczych służy do jednostkowego obszywania krawędzi elementów odzieży taśmą dekoracyjną?

A. Lamownik

B. Stopka z nawijaczem.

C. Stopka do szycia taśm.

D. Podwijacz.

Wybór innych przyrządów pomocniczych, takich jak stopka do naszywania taśm, podwijacz czy stopka ze zwijaczem, wynika z niepełnego zrozumienia ich funkcji w procesie szycia. Stopka do naszywania taśm jest używana głównie do przyszywania taśm dekoracyjnych wzdłuż krawędzi, ale nie zapewnia efektywnego obszywania, które jest kluczowe dla zastosowań, gdzie estetyka i wytrzymałość krawędzi mają znaczenie. Podwijacz natomiast ma na celu zwijanie krawędzi tkaniny w celu ich estetycznego wykończenia, ale nie jest przystosowany do automatycznego nałożenia taśmy ozdobnej, co czyni go nieodpowiednim narzędziem dla tego konkretnego zadania. Z kolei stopka ze zwijaczem, mimo że zbliża się do koncepcji lamownika, nie obsługuje efektywnie nałożenia taśmy w jednym kroku, co jest kluczową funkcjonalnością lamownika. Użycie tych przyrządów w kontekście obszywania taśmą ozdobną prowadzi do nieefektywności oraz potencjalnych problemów z jakością wyrobu. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, które narzędzia są przeznaczone do konkretnego zastosowania, aby uzyskać najlepsze rezultaty w produkcji odzieżowej.

Pytanie 21

Ocenianie jakości dokonanej przeróbki sukni damskiej zazwyczaj następuje w momencie, gdy klientka odbiera suknię, a przed jej odebraniem

A. rozkłada suknię na stole, przygląda się jej, ocenia jakość oraz zakres wykonania przeróbki w porównaniu do stanu sukni sprzed przeróbki

B. nakłada suknię i, przeglądając się w lustrze, prosi wykonawcę przeróbki o ocenę swojego wyglądu

C. rozkłada suknię na stole, przygląda się i ocenia jakość wykonanej przeróbki w odniesieniu do wcześniej ustalonych wymagań

D. nakłada suknię i, przeglądając się w lustrze, porównuje wykonanie przeróbki z ustalonym zakresem oraz ocenia jakość jej realizacji

Odpowiedź wskazująca na nakładanie sukni i ocenę jej w lustrze jest prawidłowa, ponieważ kluczowym elementem kontroli jakości przeróbki odzieży jest subiektywna ocena klientki w rzeczywistym kontekście użytkowania. Zastosowanie lustra umożliwia dokładne dostrzeżenie ewentualnych niedoskonałości, które mogą być niewidoczne przy oglądaniu sukni na stole. Klientka ma możliwość oceny, czy przeróbka odpowiada jej indywidualnym wymaganiom oraz oczekiwaniom, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Właściwa ocena jakości przeróbki obejmuje między innymi sprawdzenie, czy zmiany zostały wykonane zgodnie z wcześniej uzgodnionymi detalami, na przykład długością, szerokością czy dopasowaniem do sylwetki. Użycie lustra pozwala również na ocenę komfortu noszenia, co jest kluczowe dla satysfakcji klienta. W ten sposób proces odbioru staje się interaktywny, a klientka może wyrazić swoje zadowolenie lub wprowadzić dodatkowe uwagi. Takie podejście zapewnia, że usługa przeróbki odzieży jest zgodna z wymaganiami klienta oraz standardami jakości w branży modowej.

Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

Wymiary określone symbolami ot oraz TD stanowią podstawę do zrealizowania konstrukcji formy spódnicy?

A. z klinów

B. z koła

C. podstawowej

D. rozkloszowanej

Odpowiedzi "z klinów", "rozkloszowanej" oraz "podstawowej" nie są poprawne w kontekście wymiarów ot i TD, ponieważ każda z tych metod ma swoje specyficzne wymagania i zastosowania. Konstrukcja 'z klinów' odnosi się do innej techniki, w której spódnica jest dzielona na segmenty, co nie wykorzystuje pełnych wymiarów koła, a raczej ich segmentację. Taki sposób konstrukcji jest bardziej skomplikowany i wymaga odmiennych obliczeń, co może prowadzić do błędów, jeśli nie jest dokładnie przemyślany. Z kolei 'rozkloszowana' spódnica może być postrzegana jako efekt końcowy, ale nie jest to technika konstrukcji sama w sobie. Może ona wynikać z użycia różnych metod, w tym metody z koła, ale sama w sobie nie dostarcza konkretnej odpowiedzi na pytanie dotyczące podstawowych wymiarów. Odpowiedź 'podstawowa' jest nieprecyzyjna, ponieważ nie odnosi się bezpośrednio do konkretnej metody wykreślenia spódnicy. W praktyce krawieckiej niezwykle ważne jest zrozumienie, w jaki sposób różne metody konstrukcji wpływają na finalny produkt. Prawidłowe rozpoznawanie tych technik i ich zastosowań pozwala uniknąć typowych błędów w projektowaniu i szyciu odzieży.

Pytanie 25

Jaką wartość ma dodatek konstrukcyjny (luz odzieżowy) w obwodzie klatki piersiowej (opx) odzieży damskiej przeznaczonej na górną część ciała, gdy jest on największy dla

A. żakietu

B. bluzki

C. płaszcza

D. sukni

Płaszcze charakteryzują się największym dodatkiem konstrukcyjnym, czyli luzem odzieżowym, w obwodzie klatki piersiowej, co wynika z ich funkcji oraz konstrukcji. Dodatkowy luz w płaszczu jest niezbędny, aby umożliwić swobodne ruchy, szczególnie gdy nosimy pod nim inne warstwy odzieży, takie jak swetry czy kamizelki. Zgodnie z normami branżowymi, takie jak PN-EN 13402, które definiują wymiary odzieży, płaszcze powinny zapewniać przestrzeń na ruch ramion, co dodatkowo podkreśla znaczenie odpowiedniego dodatku konstrukcyjnego. Zastosowanie większego luzu w płaszczach jest również związane z ich projektowaniem, które często obejmuje elementy warstwowe i różne materiały, które mogą wpływać na komfort noszenia. W praktyce, projektanci mody często wprowadzają dodatkowe rozwiązania, takie jak rozcięcia czy luźniejsze rękawy, aby jeszcze bardziej poprawić funkcjonalność oraz estetykę odzieży wierzchniej.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

Jaką tkaninę powinno się wykorzystać do uszycia sukni kobiecej, której dekolt jest stworzony w formie delikatnie opadającej draperii tzw. "wody"?

A. Żorżetę

B. Organzę

C. Brokat

D. Taftę

Brokat, choć atrakcyjny pod względem wizualnym, nie jest odpowiednim materiałem na suknię z dekoltem w formie draperii. Tkanina ta charakteryzuje się sztywną strukturą oraz grubością, co utrudnia uzyskanie miękkich i płynnych zagięć. Efekt, jaki daje brokat, może być zbyt sztywny i przez to pozbawiony pożądanej elegancji, która jest kluczowa w przypadku draperii. Organza, z kolei, jest tkaniną o dużej przejrzystości i sztywności, co również nie sprzyja naturalnemu układaniu się materiału w formie fal. Choć organza może być używana do podszewki, jej właściwości sprawiają, że nie nadaje się do głównych warstw odzieży, w której wymagane są delikatniejsze formy. Tafta, mimo że ma swoje zalety, takie jak blask i sztywność, również nie jest odpowiednia do tworzenia draperii. Jej struktura sprawia, że nie układa się ona w sposób naturalny, a efekt końcowy może być zbyt sztywny i mało estetyczny. Wybór niewłaściwej tkaniny do draperii często wynika z błędnego założenia, że materiały o efektownym wyglądzie zawsze będą odpowiednie do każdej kreacji. Kluczowe jest zrozumienie właściwości tkanin oraz ich zastosowania w kontekście designu odzieży, co pozwala na osiągnięcie zamierzonego efektu wizualnego i komfortu noszenia.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

Podczas eksploatacji zauważono nieprawidłowy chód maszyny szwalniczej, którego jedną z przyczyn może być

A. nadmierny docisk stopki

B. zbyt wysokie naprężenie nitki górnej

C. za mocno naciągnięty pas napędowy

D. zbyt luźny pas napędowy

Wybór opcji dotyczącej zbyt luźnego pasa napędowego, zbyt dużego docisku stopki oraz zbyt dużego naprężenia nitki górnej jest często wynikiem niepełnego zrozumienia wpływu poszczególnych elementów na działanie maszyny szwalniczej. Za luźny pas napędowy zazwyczaj prowadzi do poślizgu, co może skutkować nieregularnym działaniem i utratą precyzji w szyciu. W praktyce jednak, taki stan jest mniej prawdopodobną przyczyną ciężkiego chodu maszyny w porównaniu do zbyt mocno naciągniętego pasa, który powoduje nadmierne obciążenie. Zbyt duży docisk stopki może prowadzić do nieprawidłowego prowadzenia materiału, ale nie jest to bezpośrednia przyczyna ciężkiego chodu, a raczej objaw złej regulacji, który można zminimalizować przez odpowiednią kalibrację. Z kolei zbyt duże naprężenie nitki górnej, chociaż wpływa na jakość szycia, nie ma bezpośredniego związku z ciężkim chodem maszyny. W rzeczywistości, ciężki chód jest związany z mechanicznymi aspektami działania maszyny, takimi jak napięcie pasa napędowego. Prawidłowe zrozumienie wpływu tych parametrów jest kluczowe dla efektywnego użytkowania urządzeń szwalniczych oraz dla zapobiegania ich awariom.

Pytanie 34

Jaką metodę klejenia należy zastosować do połączenia przodu męskiej marynarki wykonanej z tkaniny zasadniczej z klejowym wkładem laminującym?

A. Wielkopowierzchniowego klejenia

B. Tymczasowych złączy klejowych

C. Wkładów sztywnikowych

D. Małych wklejek

Wielkopowierzchniowe klejenie jest techniką, która doskonale sprawdza się w przypadku łączenia tkanin z klejowymi wkładami laminującymi, szczególnie w kontekście odzieży męskiej, takiej jak marynarki. Ta metoda zapewnia równomierne pokrycie klejem na dużej powierzchni, co pozwala na uzyskanie silnego i trwałego połączenia, które jest kluczowe w przypadku elementów odzieży narażonych na różne obciążenia mechaniczne. Przykładem zastosowania wielkopowierzchniowego klejenia może być produkcja marynarek, gdzie połączenie przodu z tkaniną zasadniczą oraz wkładem laminującym wymaga nie tylko estetyki, ale także funkcjonalności, co można osiągnąć dzięki precyzyjnemu rozprowadzaniu kleju. Zgodnie z praktykami przemysłowymi, często stosuje się specjalistyczne urządzenia do aplikacji kleju, które zapewniają odpowiednią grubość powłoki oraz optymalne warunki do łączenia materiałów. Dodatkowo, należy uwzględnić właściwości używanych tkanin i klejów, aby uzyskać najlepsze rezultaty.

Pytanie 35

Miejsce, w którym przecinają się dwie linie konstrukcyjne elementu odzieży, to

A. punkt pomiarowy

B. węzeł konstrukcyjny

C. węzeł technologiczny

D. punkt montażowy

Węzeł konstrukcyjny to kluczowy element w procesie projektowania odzieży, który odnosi się do miejsca, w którym krzyżują się dwie linie konstrukcyjne. Linie te są zdefiniowane w dokumentacji technicznej i stanowią podstawową siatkę odniesienia dla dalszej pracy nad danym wyrobem. Przykładem zastosowania węzła konstrukcyjnego może być przysłowiowy 'początek' strefy, w której następuje łączenie różnych części odzieży, takich jak rękawy i korpus w bluzie. W praktyce projektanci często wykorzystują węzły konstrukcyjne do określenia miejsc, w których powinny nastąpić szwy, co ma kluczowe znaczenie dla funkcjonalności i estetyki odzieży. Zgodnie z normami branżowymi, odpowiednie określenie węzłów konstrukcyjnych w dokumentacji technicznej jest niezbędne dla zapewnienia wysokiej jakości procesu produkcyjnego oraz zgodności z wymaganiami klienta. Dobrze zdefiniowane węzły pozwalają również na łatwiejsze wprowadzanie zmian w projekcie, co jest nieocenione w dynamicznie zmieniających się trendach mody.

Pytanie 36

Rodzaje sylwetek kobiet określa się na podstawie różnic między obwodem bioder a obwodem klatki piersiowej, używając symboli:

A. 0,1,2,3

B. S,M,L, XL

C. I,II, III, IV

D. A,B,C,D

Wybór odpowiedzi 0,1,2,3, I,II, III, IV oraz S,M,L, XL jest nieprawidłowy, ponieważ nie odzwierciedlają one powszechnie uznawanej klasyfikacji typów figur kobiet. Odpowiedzi te bazują na różnych systemach klasyfikacji, które nie są bezpośrednio związane z proporcjami ciała. Przykładowo, system 0,1,2,3 czy S,M,L, XL odnosi się głównie do rozmiarów odzieży, a nie do specyficznych typów figur. Rozmiar ubrań określa, jak dopasowane są one do ciała, ale nie bierze pod uwagę proporcji między obwodami bioder a klatką piersiową, co jest kluczowe w klasyfikacji figur. Natomiast oznaczenia I, II, III, IV mogą mieć zastosowanie w różnych kontekstach, jednak nie są one używane w standardowej klasyfikacji typów figur. To może prowadzić do nieporozumień w wyborze odzieży, ponieważ nieodpowiednie zrozumienie klasyfikacji figur prowadzi do błędnego doboru fasonów, które mogą nie leżeć dobrze na danej sylwetce. Dlatego zrozumienie różnic między tymi systemami jest kluczowe dla efektywnego doboru odzieży, by dopasować ją do indywidualnych cech ciała i uniknąć typowych błędów w stylizacji.

Pytanie 37

Wybierając materiał na suknię dla osoby wysokiej i szczupłej, należy dążyć do wizualnego poszerzenia i skrócenia figury. Taki efekt można osiągnąć, stosując tkaniny o

A. podłużnych prążkach

B. wzorach w rozmyciu

C. poprzecznych paskach

D. drobnych motywach kwiatowych

Poprzeczne pasy to doskonały wybór dla wysokich i szczupłych sylwetek, ponieważ ich poziome linie optycznie poszerzają ramiona i biodra. Takie tkaniny działają na zasadzie wizualnego rozładowania długości sylwetki, co skutkuje uzyskaniem bardziej proporcjonalnego wyglądu. W praktyce, jeśli projektujesz suknię dla osoby o takiej figurze, warto zwrócić uwagę na dobór szerokości pasów oraz ich kolorystyki — szerokie, kontrastowe pasy mogą działać bardziej wyraziście, podczas gdy węższe, zbliżone do koloru tkaniny będą dawały delikatniejszy efekt. Dodatkowo, użycie poprzecznych pasów w strefach, które chcemy uwydatnić, na przykład w okolicach talii, może jeszcze bardziej podkreślić kobiecą sylwetkę. To podejście jest zgodne z zasadami stylizacji, które podkreślają znaczenie harmonii proporcji ciała w modzie.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

Przyczyną zniszczenia nitek tkaniny podczas szycia bluzki damskiej z naturalnego jedwabiu jest

A. zbyt mocny docisk stopki

B. błędne umiejscowienie igły

C. nieprawidłowe ustawienie chwytacza

D. niedostateczne naprężenie nici

Wybór za małego naprężenia nici, nieprawidłowego założenia igły lub złego ustawienia chwytacza jako przyczyn uszkodzenia nitek materiału nie uwzględnia kluczowych aspektów związanych z techniką szycia i właściwościami tkanin. Zbyt małe naprężenie nici może prowadzić do problemów z równomiernym prowadzeniem nici, co skutkuje ich splątaniem lub marszczeniem. Jednakże to nie jest bezpośrednią przyczyną uszkodzenia nitek. Kluczowe jest, że odpowiednia kontrola naprężenia nici jest istotna, ale w kontekście jedwabiu, jego delikatna struktura wymaga przede wszystkim odpowiedniego docisku stopki, a nie tylko regulacji napięcia. Z kolei błędne założenie igły może prowadzić do nieprawidłowego przechodzenia nici przez tkaninę, a w skrajnych przypadkach może to prowadzić do uszkodzenia igły, co stwarza ryzyko zranienia użytkownika. Złe ustawienie chwytacza może powodować problemy z zaciąganiem nici, ale również nie jest to bezpośrednia przyczyna uszkodzenia nitek materiału. W praktyce, te błędne założenia mogą prowadzić do frustracji w trakcie szycia, ale kluczowym elementem, który realnie wpływa na uszkodzenie delikatnych materiałów jest właśnie nadmierny docisk stopki. Warto pamiętać, że umiejętność dostosowania ustawień maszyny do specyfiki szytego materiału jest fundamentalna w kontekście produkcji odzieży wysokiej jakości.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej