Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik fotografii i multimediów
  • Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
  • Data rozpoczęcia: 17 maja 2025 21:04
  • Data zakończenia: 17 maja 2025 21:33

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jaką wartość ma ogniskowa standardowego obiektywu w aparacie średnioformatowym?

A. 50 mm
B. 80 mm
C. 18 mm
D. 180 mm
Wybór ogniskowej obiektywu w fotografii średnioformatowej nie jest kwestią przypadku, a dokładnego zrozumienia, jak różne ogniskowe wpływają na obraz. 50 mm, choć popularna w formacie pełnoklatkowym jako standard, w średnim formacie może nie oddać odpowiednich proporcji. Dzieje się tak, ponieważ w średnioformatowych aparatach efekt perspektywy oraz głębia ostrości są inne. W przypadku 180 mm, mamy do czynienia z teleobiektywem, który jest bardziej odpowiedni do zdjęć z daleka, takich jak fotografia przyrody czy sportowa. Tego typu obiektyw, choć doskonały w swoim zastosowaniu, sprawia, że fotografia portretowa staje się trudniejsza, ponieważ wymaga większej odległości od modela, co może wpływać na interakcję i atmosferę w sesji. Ogniskowa 18 mm to z kolei obiektyw szerokokątny, który w kontekście aparatu średnioformatowego wprowadza zniekształcenia perspektywy, co w przypadku portretów nie jest pożądane. Zrozumienie, że każda z ogniskowych ma swoje specyficzne zastosowanie, jest kluczowe. Typowe błędy myślowe obejmują mylenie oferty ogniskowej w różnych formatach oraz nieodpowiednią ocenę, jaką rolę odgrywa ogniskowa w kontekście zamierzonego efektu wizualnego. Dlatego tak istotne jest dostosowanie ogniskowej do rodzaju fotografii, którą planujemy wykonać.

Pytanie 2

W oświetleniu dekoracyjnym określanym jako glamour główne źródło światła powinno być umiejscowione

A. nieco powyżej, ale równolegle do osi obiektywu aparatu fotograficznego na wprost fotografowanej postaci
B. w osi obiektywu aparatu fotograficznego za fotografowaną osobą
C. nieco poniżej, lecz równolegle do osi obiektywu aparatu fotograficznego na wprost fotografowanej osoby
D. z boku i nieco poniżej osi obiektywu aparatu fotograficznego
Umożliwienie sobie zrozumienia błędnych odpowiedzi wymaga zwrócenia uwagi na kluczowe zasady dotyczące oświetlenia w fotografii. Umieszczenie źródła światła w osi obiektywu za fotografowaną postacią nie jest zgodne z zasadami oświetlenia glamour, ponieważ prowadzi to do niepożądanych efektów cieni, które mogą zniekształcać rysy twarzy i ogólną estetykę ujęcia. Również, umiejscowienie światła z boku i nieco poniżej osi obiektywu prowadzi do powstawania ostrych cieni, co może skutkować niekorzystnym efektem wizualnym. Dodatkowo, odpowiedź sugerująca umiejscowienie światła nieco poniżej, ale równolegle do osi obiektywu, pomija kluczowy element, jakim jest unikanie cieni na twarzy. Prawidłowe położenie światła powinno być nieco powyżej osi obiektywu, co skutkuje anatomicznie korzystnym oświetleniem, podkreślającym pozytywne cechy modela. W praktyce, zmiany w położeniu źródła światła drastycznie wpływają na percepcję obrazu. Dlatego umiejscawianie źródła światła z pominięciem jego odpowiedniego kąta i wysokości jest jednym z najczęstszych błędów, które mogą obniżyć jakość fotografii. Świadomość tych podstaw jest kluczowa dla każdego fotografa pragnącego uzyskać efekty najwyższej jakości.

Pytanie 3

Aby odtworzyć uszkodzone zdjęcie, należy użyć komputera z programem do edycji grafiki?

A. rastrowej oraz ploter laserowy
B. wektorowej oraz ploter grawerujący
C. rastrowej oraz skaner optyczny
D. wektorowej oraz skaner przestrzenny
Wybór technologii do rekonstrukcji zdjęć jest bardzo ważny, ale błędne decyzje mogą prowadzić do kiepskich efektów. Na przykład, używanie oprogramowania wektorowego, jak Adobe Illustrator, do edycji grafiki rastrowej to spora pomyłka, bo takie programy są stworzone głównie do tworzenia ilustracji, a nie edytowania pikseli. Gdy mamy zniszczone zdjęcie, potrzebujemy dostępu do każdego piksela, a to już domena oprogramowania rastrowego. Też wybór plotera grawerującego może być mylący, bo to narzędzie raczej służy do cięcia lub grawerowania materiałów, a nie odbudowy zdjęć. Często zdarza się mylić różne rodzaje oprogramowania i technologii, co prowadzi do złego dopasowania narzędzi do zadania. Przy rekonstrukcji musisz zrozumieć, jakie narzędzia są naprawdę potrzebne i jakie mają funkcje, bo proces jest bardziej skomplikowany. Pamiętaj, że to wymaga przemyślanej kombinacji sprzętu i oprogramowania, żeby osiągnąć jak najlepszy efekt.

Pytanie 4

Jak długo trwa okres obowiązywania umowy licencyjnej wyłącznej, aby uznać ją za zawartą na czas nieokreślony?

A. Po 3 latach
B. Po 2 latach
C. Po 4 latach
D. Po 5 latach
Umowa licencyjna wyłączna po pięciu latach staje się umową na czas nieokreślony. To jakby naturalny krok w całym procesie. Przykład? Weźmy firmę technologiczną, która daje licencję na swoje oprogramowanie jakiejś firmie partnerskiej. Po pięciu latach, jeśli obie strony nie dogadają się w sprawie przedłużenia lub zmiany umowy, to licencja przechodzi na czas nieokreślony. Dzięki temu ta firma może spokojnie korzystać z oprogramowania bez strachu, że coś się zaraz skończy. Moim zdaniem, taki układ jest super, bo daje większą pewność w relacjach biznesowych, a także pozwala na lepsze planowanie w dłuższym okresie. W branży często mówi się, że umowy licencyjne na czas określony powinny mieć możliwość przejścia na czas nieokreślony po ustalonym czasie. To z kolei daje większą elastyczność w negocjacjach i lepiej dostosowuje się do zmieniającego się rynku.

Pytanie 5

W trakcie kopiowania metodą subtraktywną barwnego negatywu na wzornik barwnego pozytywu uzyskano dominację purpurową. Aby zlikwidować tę dominację, konieczne jest użycie filtru

A. niebiesko-zielonego o wyższej gęstości optycznej
B. żółtego o niższej gęstości optycznej
C. purpurowego o wyższej gęstości optycznej
D. purpurowego o niższej gęstości optycznej
Wybór filtra purpurowego o większej gęstości optycznej jest właściwy w kontekście subtraktywnego modelu kolorów, gdzie priorytetem jest usunięcie dominujących barw poprzez absorpcję. Filtr purpurowy absorbuje część widma światła, co pozwala na redukcję intensywności purpurowej dominacji. Zastosowanie filtra o większej gęstości optycznej skutkuje głębszym wchłanianiem promieniowania, co jest kluczowe w kontekście zrównoważenia kolorów. W praktyce, przy pracy z materiałami fotograficznymi, takie podejście jest zgodne z zasadami kolorymetrii, które sugerują, że aby zneutralizować pewne kolory, należy stosować filtry w kolorze przeciwnym na kole barw. W przypadku purpury, żółty jest kolorem komplementarnym, a zastosowanie filtra purpurowego o większej gęstości pozwala na efektywne zmniejszenie nasycenia tej barwy. Jest to praktyka powszechnie stosowana w fotografii, w druku oraz w przemyśle graficznym, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów ma kluczowe znaczenie.

Pytanie 6

Konwersja pomiędzy przestrzeniami barw RGB i CMYK jest niezbędna przy

A. przygotowaniu zdjęcia do druku offsetowego
B. publikacji obrazów w internecie
C. archiwizacji zdjęć na dysku twardym
D. wyświetlaniu obrazów na monitorze
Przestrzeń barw RGB i CMYK różnią się fundamentalnie w swoim zastosowaniu, co ma kluczowe znaczenie w kontekście przygotowania materiałów graficznych. Odpowiedzi dotyczące publikacji w internecie oraz archiwizacji zdjęć na dysku twardym są niepoprawne, ponieważ w tych przypadkach nie zachodzi potrzeba konwersji do CMYK. Publikacja online opiera się na modelu RGB, który jest optymalny dla wyświetlaczy. Ekrany emitują światło, co czyni RGB naturalnym wyborem, ponieważ kolory na monitorze są tworzone przez mieszanie różnych intensywności światła czerwonego, zielonego i niebieskiego. Archiwizacja zdjęć na dysku twardym również nie wymaga konwersji, ponieważ zachowanie oryginalnych danych w RGB jest wystarczające, a ich jakość pozostaje nienaruszona. Ponadto, wyświetlanie obrazów na monitorze opiera się na tym samym modelu RGB, co sprawia, że konwersje do CMYK są zbędne. Konwersja pomiędzy tymi przestrzeniami barwnymi ma sens jedynie w kontekście druku, ponieważ nie można osiągnąć tych samych rezultatów kolorystycznych, co w przypadku pracy z RGB. W związku z tym, niewłaściwe zrozumienie zastosowania tych modeli prowadzi do potencjalnych problemów w wydawaniu materiałów, które mogą wyglądać zupełnie inaczej niż zamierzano, co jest szczególnie istotne w kontekście komercyjnego druku.

Pytanie 7

Aby wywołać czarno-biały materiał negatywowy o panchromatycznym uczuleniu po naświetleniu, należy załadować do koreksu w

A. świetle czerwonym
B. braku oświetlenia
C. świetle niebieskim
D. świetle żółtym
Odpowiedź "brak oświetlenia" jest poprawna, ponieważ czarno-białe materiały negatywowe, zwłaszcza te o uczuleniu panchromatycznym, są wrażliwe na wszelkie źródła światła, w tym również na światło czerwone, żółte i niebieskie. Aby zachować ich właściwości i uniknąć niepożądanych naświetleń, należy pracować w absolutnej ciemności. W praktyce oznacza to, że wszelkie operacje związane z ładowaniem filmu do koreksu powinny być wykonywane w pomieszczeniach, w których nie ma dostępu do żadnego światła, co zapewnia maksymalną ochronę przed ich zaszumieniem. W standardach pracy z materiałami światłoczułymi zazwyczaj zaleca się korzystanie z ciemni, która jest specjalnie przystosowana do takich czynności, aby zagwarantować, że materiał nie zostanie przypadkowo naświetlony. Dbałość o te szczegóły jest kluczowa dla uzyskania wysokiej jakości odbitek końcowych, które są zgodne z oczekiwaniami profesjonalnych fotografów oraz wymaganiami w zakresie archiwizacji zdjęć. W przypadku materiałów o uczuleniu panchromatycznym, ignorowanie tych zasad może prowadzić do zniekształcenia kolorów i utraty detali na finalnych zdjęciach.

Pytanie 8

Najnowszy standard kart pamięci CFexpress Type B oferuje maksymalną prędkość transferu do

A. 800 MB/s
B. 2000 MB/s
C. 5000 MB/s
D. 300 MB/s
CFexpress Type B to nowoczesny standard kart pamięci, który znacząco poprawia wydajność transferu danych. Oferuje maksymalną prędkość transferu do 2000 MB/s, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla profesjonalistów pracujących z dużymi plikami, takimi jak zdjęcia w wysokiej rozdzielczości czy filmy 4K i 8K. Dzięki tej prędkości, użytkownicy mogą szybko przesyłać dane z karty do komputera lub bezpośrednio do oprogramowania do edycji, co znacznie przyspiesza proces pracy. Karty CFexpress Type B są szczególnie popularne w branży filmowej oraz fotograficznej, gdzie szybkość i niezawodność są kluczowe. Warto również zwrócić uwagę, że standard ten wspiera protokoły NVMe, co dodatkowo zwiększa jego efektywność. Kiedy porównamy to z wcześniejszymi standardami, takimi jak CompactFlash czy SD, różnice w prędkości są znaczące, co czyni CFexpress Type B przyszłością w dziedzinie kart pamięci.

Pytanie 9

Które z narzędzi dostępnych w programie Adobe Photoshop pozwala na redukcję nasycenia kolorów?

A. Różdżka
B. Lasso
C. Stempel
D. Gąbka
Gąbka to narzędzie w programie Adobe Photoshop, które jest specjalnie zaprojektowane do manipulacji nasyceniem kolorów w obrazach. Używając gąbki, można zmniejszać nasycenie kolorów w określonych obszarach obrazu, co pozwala na uzyskanie bardziej stonowanych efektów. Narzędzie to działa poprzez 'wypijanie' koloru z pikseli, co skutkuje ich blaknięciem. Przykładem zastosowania gąbki jest sytuacja, gdy chcemy zredukować intensywność kolorów w portrecie, aby uzyskać bardziej naturalny wygląd skóry. Gąbka może być również używana w fotografii krajobrazowej, kiedy nadmierna saturacja zieleni w trawie lub drzewach może odciągać uwagę od głównego tematu zdjęcia. Dobrą praktyką jest dostosowanie wartości nasycenia i ustawienia narzędzia, aby uzyskać pożądany efekt bez nadmiernej utraty detali, co jest kluczowe w profesjonalnej edycji zdjęć. Warto również pamiętać, że podczas manipulacji kolorami istotne jest zachowanie równowagi tonalnej obrazu, co można osiągnąć poprzez precyzyjne używanie gąbki w połączeniu z innymi narzędziami edycyjnymi, jak krzywe czy poziomy.

Pytanie 10

Przy fotografowaniu spadającej kropli wody, aby uzyskać efekt jej zatrzymania w ruchu, należy zastosować czas otwarcia migawki

A. 1/15 s
B. 1/2000 s
C. 1/125 s
D. 1/60 s
Użycie czasu otwarcia migawki 1/2000 s podczas fotografowania spadającej kropli wody pozwala na uchwycenie jej ruchu w momencie, gdy jest w pełnym biegu. Krótkie czasy naświetlania są kluczowe do zamrożenia dynamicznych scen, ponieważ minimalizują rozmycie ruchu spowodowane ruchem samego obiektu oraz drżeniem rąk fotografa. W praktyce, stosując czas 1/2000 s, można uzyskać wyraźne detale, jak kształt kropli czy rozpryskujące się cząstki wody. W fotografii sportowej czy przyrodniczej często korzysta się z takich czasów, aby uchwycić szybko poruszające się obiekty, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Warto również pamiętać o odpowiednim doborze ISO oraz przysłony, aby uniknąć nadmiernego prześwietlenia zdjęcia. Z mojego doświadczenia, planując podobne ujęcia, warto także pomyśleć o użyciu statywu lub stabilizacji obrazu, by jeszcze bardziej zmniejszyć ryzyko rozmycia obrazu.

Pytanie 11

Lokalne poprawki w cyfrowym obrazie, które polegają na wypełnieniu luk, można zrealizować przy użyciu narzędzia o nazwie

A. różdżka, stempel
B. szybka maska
C. stempel
D. lasso
Narzędzie stempel, znane również jako klon, jest niezwykle użyteczne w miejscowym retuszu obrazu cyfrowego, ponieważ pozwala na precyzyjne uzupełnianie ubytków poprzez kopiowanie pikseli z jednego obszaru obrazu do drugiego. Użytkownik może wybierać punkty źródłowe, z których będą pobierane piksele, co umożliwia dokładne dopasowanie tekstury i koloru. Przykładem zastosowania stempla jest usuwanie niechcianych obiektów, takich jak plamy czy zarysowania na zdjęciach. W profesjonalnych programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop, narzędzie to jest standardem w procesie retuszu, a jego skuteczność wzrasta wraz z umiejętnościami użytkownika. Warto pamiętać o używaniu różnych rozmiarów pędzli oraz ajustowaniu twardości narzędzia, co pozwala na bardziej naturalny efekt końcowy i minimalizuje widoczność poprawek. Dobrą praktyką jest również praca na nowych warstwach, co umożliwia łatwe cofanie zmian oraz większą kontrolę nad efektem końcowym.

Pytanie 12

W fotografii krajobrazowej, gdy zakres tonalny rejestrowanej sceny przewyższa możliwości sensora aparatu (nie jest możliwe jednoczesne uchwycenie w sposób poprawny jasnego nieba oraz ciemnego krajobrazu poniżej linii horyzontu), wskazane jest użycie filtru

A. korekcyjnego niebieskozielonego
B. połówkowego szarego
C. polaryzacyjnego
D. połówkowego niebieskiego
Filtr połówkowy szary jest narzędziem niezwykle ważnym w fotografii krajobrazowej, zwłaszcza w sytuacjach, gdy występuje znaczna różnica w jasności między niebem a ziemią. Działa on na zasadzie stopniowego przyciemnienia, co pozwala na równomierne zarejestrowanie zarówno jasnych, jak i ciemnych obszarów zdjęcia. Dzięki zastosowaniu filtra połówkowego szarego, można skutecznie zredukować prześwietlenie jasnego nieba, co z kolei pozwala na uchwycenie detali w ciemniejszych częściach krajobrazu. W praktyce, dla fotografów, którzy chcą uchwycić panoramę górską w zachodzącym słońcu, filtr ten umożliwia zbalansowanie tonalne zdjęcia, co skutkuje lepszymi, bardziej zrównoważonymi obrazami. Dodatkowo, użycie takiego filtra jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, które zalecają jego stosowanie w trudnych warunkach oświetleniowych, aby uzyskać zdjęcia o wyższej jakości i bardziej naturalnych kolorach.

Pytanie 13

Aby uzyskać dużą głębię ostrości, należy dobrać odpowiednią wartość przysłony

A. f/16
B. f/32
C. f/5.6
D. f/1.4
Wartości przysłony takie jak f/5.6, f/1.4 czy f/16 nie zapewniają wystarczającej głębi ostrości w porównaniu do f/32. Przy f/5.6 i f/1.4, apertury są na tyle otwarte, że głębia ostrości jest znacznie zredukowana, co prowadzi do sytuacji, gdzie tylko niewielka część kadru jest ostra, a reszta ulega rozmyciu. W praktyce, f/1.4 jest często wykorzystywana do portretów, gdzie artysta chce izolować obiekt od tła, tworząc efekt bokeh, ale nie nadaje się do fotografii krajobrazowej, gdzie kluczowe jest uchwycenie detali w całym obrazie. F/16, choć już zapewnia większą głębię ostrości niż f/5.6, nadal nie dorównuje wartości f/32, zwłaszcza w kontekście fotografii wymagającej dużej ostrości w całym kadrze. Typowym błędem jest myślenie, że większa apertura zawsze oznacza lepszą jakość obrazu; w rzeczywistości, zależy to od zamierzonego efektu. Warto zrozumieć, że wybór przysłony jest kluczowym elementem ekspozycji i kompozycji, dlatego znajomość zasad głębi ostrości i ich zastosowania w praktyce jest niezbędna dla każdego fotografa.

Pytanie 14

Aby uzyskać zdjęcie z efektem poświaty wokół postaci, obiekt powinien być umieszczony

A. pod słońcem z dodatkowym oświetleniem z boku
B. zgodnie z kierunkiem promieni słonecznych
C. pod słońcem bez dodatkowego oświetlenia
D. pod słońcem z oświetleniem z góry
Umieszczając obiekt pod słońcem z oświetleniem górnym, możemy wprowadzić niepożądane cienie i kontrasty, które zdominują zdjęcie, zmniejszając jego estetykę. Światło górne kieruje się bezpośrednio w dół, co tworzy cienie na twarzy i ciele modela. Tego typu oświetlenie jest trudne do kontrolowania, a jego efekty mogą okazać się niekorzystne dla jakości zdjęcia. Z kolei umiejscowienie postaci pod słońcem z dodatkowym oświetleniem bocznym wprowadza ryzyko, że sztuczne źródło światła zdominuje naturalne światło słoneczne, co spowoduje utratę pożądanego efektu halo. Błędne jest także myślenie o zgodności z promieniami słońca, gdyż takie podejście może prowadzić do zbyt intensywnego oświetlenia obiektu, co zniweczy naturalność i estetykę zdjęcia. W fotografii kluczowe jest zrozumienie, jak różne źródła światła wpływają na obraz, a poprawne wykorzystanie naturalnego światła słonecznego bez dodatkowych źródeł oświetlenia jest jedną z najważniejszych zasad w uzyskiwaniu efektu poświaty. W praktyce, wielu fotografów boryka się z problemem zrównoważenia światła, co skutkuje zbyt dużą ilością detali w cieniach, a pożądany efekt zostaje utracony. Dlatego warto zawsze testować różne ustawienia i obserwować, jak światło wpływa na obraz, aby uniknąć typowych błędów.

Pytanie 15

Pierścienie pośrednie to akcesoria służące do robienia zdjęć?

A. owadów
B. krajobrazowych
C. architektur
D. portretowych
Pierścienie pośrednie to akcesoria fotograficzne, które skutecznie zwiększają odległość między obiektywem a matrycą aparatu, co jest szczególnie istotne w przypadku fotografowania owadów. Dzięki zastosowaniu pierścieni pośrednich, możliwe jest uzyskanie efektu makrofotografii, który pozwala na rejestrowanie detali niewidocznych dla ludzkiego oka. W praktyce, fotografowie wykorzystują pierścienie pośrednie, aby zbliżyć się do obiektów, takich jak owady, kwiaty czy inne małe obiekty, co umożliwia uchwycenie ich szczegółów. Użycie pierścieni pośrednich jest zgodne z zasadami makrofotografii, gdzie kluczowe jest odpowiednie oświetlenie i ustawienie ostrości. Warto również zauważyć, że pierścienie pośrednie nie wpływają na jakość optyczną obiektywu, co czyni je ekonomiczną alternatywą dla drogich obiektywów makro. Dodatkowo, w połączeniu z odpowiednim oświetleniem, pozwalają one na uzyskanie niezwykle szczegółowych ujęć, co jest cenione w biologii, entomologii oraz w naukach przyrodniczych.

Pytanie 16

Korygowanie ekspozycji fotografii w programie Adobe Photoshop realizuje się za pomocą

A. poziomów
B. stempla
C. koloru kryjącego
D. mapy gradientu
Poprawa ekspozycji zdjęcia w programie Adobe Photoshop za pomocą poziomów jest jedną z najskuteczniejszych metod dostosowywania jasności i kontrastu obrazu. Narzędzie to pozwala na precyzyjną kontrolę nad tonami, umożliwiając manipulację zaciemnieniami, półtonami oraz światłami. Użytkownik ma dostęp do histogramu, który obrazuje rozkład tonów w zdjęciu, co ułatwia identyfikację obszarów wymagających korekty. Przykładowo, aby poprawić ekspozycję zdjęcia, można przesunąć suwak cieni w lewo, co pozwala na rozjaśnienie ciemniejszych obszarów bez wpływania na jaśniejsze partie obrazu. Dodatkowo, możliwość zastosowania krzywych w narzędziu Poziomy daje większą elastyczność w dostosowywaniu tonalności, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w edycji zdjęć. Dzięki temu, fotografie mogą zyskać na wyrazistości i głębi, co jest kluczowe w profesjonalnym przetwarzaniu obrazów.

Pytanie 17

Umieszczenie fotografii dziecka z ceremonii inauguracji roku szkolnego w przedszkolu na witrynie internetowej placówki wymaga zgody

A. koleżanek
B. dyrektora przedszkola
C. dziecka
D. opiekuna prawnego dziecka
Jeśli chodzi o publikację zdjęć dzieci, to ważne, żeby mieć zgodę ich opiekunów. To jest zgodne z przepisami o ochronie danych osobowych, takimi jak RODO. No bo pamiętaj, że dziecko nie ma jeszcze pełnych praw do podejmowania decyzji. Dlatego rodzice muszą dbać o to, aby wizerunek ich pociech był bezpieczny. Zazwyczaj trzeba mieć pisemną zgodę od opiekuna, w której dokładnie opisane jest, jakie zdjęcia będą udostępniane i do czego. Na przykład, na początku roku szkolnego rodzice mogą wypełnić formularz, w którym wyrażają zgodę na publikację zdjęć w materiałach przedszkola. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami, bo pozwala na zachowanie prywatności dzieci i buduje zaufanie w instytucjach edukacyjnych.

Pytanie 18

W analizowanym zdjęciu testowym zauważono, że zanieczyszczenia matrycy są widoczne w prawym górnym rogu jej obrazu. Podczas czyszczenia matrycy należy oczyścić ją z zanieczyszczeń w tym rogu?

A. lewego dolnego
B. prawego dolnego
C. lewego górnego
D. prawego górnego
Wybór prawego dolnego rogu matrycy jako obszaru do czyszczenia w przypadku stwierdzenia zabrudzeń w prawym górnym rogu jest nietypowy i może sugerować nieporozumienie związane z pojęciem lokalizacji zabrudzenia. Standardowe procedury czyszczenia matrycy zalecają, aby usunąć zabrudzenia z obszaru, w którym zostały one zauważone. W praktyce, jeśli zabrudzenia znajdują się w prawym górnym rogu, to do skutecznego ich usunięcia należy skoncentrować się na tym samym obszarze. Użycie odpowiednich narzędzi, takich jak miękkie ściereczki z mikrofibry lub specjalistyczne zestawy do czyszczenia matryc, jest kluczowe, aby uniknąć dalszych uszkodzeń. Ponadto, ważne jest, aby do czyszczenia matrycy używać technik zgodnych z wytycznymi producenta, które zazwyczaj zalecają delikatne ruchy w kierunku zgodnym z naturalnym ustawieniem matrycy, aby nie wprowadzać dodatkowych zarysowań czy otarć. Zrozumienie położenia zabrudzeń i odpowiednie działania są kluczowe dla utrzymania jakości obrazu oraz długowieczności sprzętu.

Pytanie 19

Technika scanography (skanografia) polega na

A. tworzeniu obrazów artystycznych za pomocą skanera płaskiego
B. wykonywaniu wielu zdjęć tego samego obiektu pod różnymi kątami
C. cyfrowej rekonstrukcji starych, uszkodzonych fotografii
D. wykonywaniu zdjęć aparatem cyfrowym z funkcją skanowania 3D
Technika skanografii polega na tworzeniu obrazów artystycznych za pomocą skanera płaskiego, co oznacza, że artyści wykorzystują skanery do rejestrowania obiektów w sposób, który pozwala na uzyskanie unikalnych efektów wizualnych. Skanowanie płaskie umożliwia uchwycenie detali i tekstur, które często są niedostrzegalne w tradycyjnej fotografii. Przykładem zastosowania może być skanowanie różnych przedmiotów codziennego użytku, jak kwiaty, liście, czy nawet drobne przedmioty, które następnie są wykorzystywane w dziełach sztuki cyfrowej. Tego typu obrazy mogą być później drukowane, publikowane w Internecie lub używane w projektach graficznych. Warto zaznaczyć, że skanografia, jako forma sztuki, zyskuje na popularności, ponieważ łączy technikę i kreatywność, a także umożliwia artystom eksperymentowanie z nowymi formami wyrazu. Skanowanie płaskie jest także techniką dostępną dla wielu, dzięki powszechnym skanerom, co sprawia, że każdy może spróbować swoich sił w tej formie artystycznej.

Pytanie 20

W cyfrowych aparatach, pomiar intensywności światła w centralnej części kadru nazywany jest pomiarem

A. centralnie ważonym
B. punktowym
C. wielopunktowym
D. matrycowym
Wybór innych metod pomiaru światła, takich jak pomiar wielopunktowy, matrycowy czy centralnie ważony, może prowadzić do nieoptymalnych rezultatów w określonych warunkach oświetleniowych. Pomiar wielopunktowy opiera się na analizie światła w wielu punktach kadru, co może być przydatne w złożonych scenach, jednak w sytuacjach, gdy główny obiekt znajduje się w centrum kadru, ta metoda może wprowadzać błąd, ponieważ aparat stara się uwzględnić wszystkie punkty, co może prowadzić do niewłaściwej ekspozycji. Z kolei pomiar matrycowy jest bardziej złożony i często działa na zasadzie analizowania całej sceny, co w przypadku silnych kontrastów również nie zawsze daje zamierzony efekt. Centralnie ważony pomiar światła z kolei skupia się na centralnej części kadru, ale nie uwzględnia odpowiednio pozostałych obszarów, co może prowadzić do pominięcia ważnych informacji o jasności otoczenia. Te różnice w podejściu do pomiaru światła mogą prowadzić do typowych błędów, takich jak prześwietlenie lub niedoświetlenie zdjęć, co pokazuje, jak ważne jest zrozumienie zasad działania każdego z typów pomiaru oraz ich zastosowania w praktyce. Wybór metody powinien być dostosowany do konkretnej sytuacji, a umiejętność rozpoznawania, kiedy zastosować pomiar punktowy, stanowi kluczową umiejętność dla każdego fotografa.

Pytanie 21

W aplikacji Adobe Photoshop do modyfikacji koloru oczu na fotografii stosuje się funkcję

A. zaznaczenie i balans koloru
B. maska i kontrast
C. zaznaczenie i rączka
D. maska i skraplanie
Zaznaczenie i balans koloru to kluczowe techniki w programie Adobe Photoshop, które pozwalają na skuteczną zmianę koloru oczu na zdjęciach. Proces zaznaczania umożliwia precyzyjne wyodrębnienie obszaru oczu, co jest niezbędne do dalszej obróbki. Można to osiągnąć przy użyciu narzędzia zaznaczania, jak na przykład Lasso lub Zaznaczanie szybkie, które pozwala na dokładną izolację obszaru, który chcemy edytować. Następnie, po zaznaczeniu, możemy zastosować opcję balansu koloru, która pozwala na korekcję kolorystyczną wybranego obszaru. Dzięki tej funkcji możemy łatwo dostosować nasycenie, tonalność oraz odcienie kolorów, co jest szczególnie przydatne przy zmianie koloru tęczówki. Dobre praktyki w obróbce zdjęć zalecają używanie warstw, co umożliwia zachowanie oryginalnego obrazu bez trwałych modyfikacji. Warto także pamiętać o używaniu maski warstwy, co daje dodatkową kontrolę nad efektami, pozwalając na dalsze dostosowanie edytowanego obszaru. Efekt końcowy powinien wyglądać naturalnie, co wymaga precyzji w doborze kolorów oraz subtelności w nanoszeniu zmian, aby uniknąć sztucznego efektu.

Pytanie 22

Elektronika w rejestracji obrazu obejmuje:

A. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, przesył danych do komputera, digitalizację obrazu, drukowanie obrazu na papierze fotograficznym z pliku graficznego, obróbkę chemiczną materiału pozytywowego
B. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, obróbkę cyfrową obrazu, wydruk obrazu na papierze fotograficznym z pliku graficznego
C. naświetlenie materiału fotograficznego, obróbkę chemiczną, kopiowanie negatywu, przetwarzanie chemiczne materiału pozytywowego
D. naświetlenie materiału fotograficznego, obróbkę chemiczną, skanowanie negatywu, przesył danych do komputera, digitalizację obrazu, prezentację multimedialną
Poprawna odpowiedź odnosi się do kluczowych etapów elektronicznej techniki rejestracji obrazu, które obejmują naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, obróbkę cyfrową obrazu oraz wydruk na papierze fotograficznym z pliku graficznego. W ramach tego procesu, detektor obrazu, zazwyczaj matryca CCD lub CMOS, przekształca światło padające na sensor w sygnały elektroniczne. Następnie te sygnały są przetwarzane i przesyłane do komputera, gdzie następuje obróbka cyfrowa, która może obejmować korekcję kolorów, redukcję szumów oraz inne techniki poprawiające jakość obrazu. Na końcu możliwe jest wydrukowanie tak przetworzonego obrazu na papierze fotograficznym, co jest kluczowym etapem w wielu aplikacjach, od fotografii po medycynę. Taki proces jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi, ponieważ zapewnia wysoką jakość obrazu przy jednoczesnej efektywności operacyjnej.

Pytanie 23

Który typ oświetlenia na planie zdjęciowym powinien zostać skorygowany, aby zredukować intensywność cieni po stronie nieoświetlonej obiektu trójwymiarowego?

A. Wypełniające
B. Górne
C. Konturowe
D. Tłowe
Światło wypełniające jest kluczowym elementem w fotografii, które pomaga zredukować kontrast między oświetloną a nieoświetloną stroną obiektów. Jego podstawowym celem jest zmniejszenie głębokości cieni, co jest istotne w przypadku obiektów przestrzennych, gdzie różnice w oświetleniu mogą wpływać na percepcję kształtu i tekstury. W praktyce, zastosowanie światła wypełniającego polega na skierowaniu go w stronę cieni, co powoduje ich rozjaśnienie i łagodzenie ostrych krawędzi. Przykładowo, w sytuacjach portretowych, dodanie światła wypełniającego z boku lub z przodu modela pozwala na zminimalizowanie cieni pod oczami, co skutkuje bardziej harmonijnym i atrakcyjnym wizerunkiem. Ważne jest, aby pamiętać, że światło wypełniające powinno być mniej intensywne niż światło główne, aby nie zdominować kompozycji. Zastosowanie dyfuzorów lub odbłyśników jest powszechną praktyką, która pozwala na uzyskanie miękkich, naturalnych przejść między światłem a cieniem, co jest zgodne z najlepszymi normami branżowymi.

Pytanie 24

Kiedy wykonujemy zdjęcia portretowe w plenerze w słoneczne południe, aby złagodzić światło docierające wprost na fotografowany obiekt, co należy zastosować?

A. ekran dyfuzyjny
B. blenda złota
C. ekran odbijający
D. blenda srebrna
Ekran dyfuzyjny jest doskonałym narzędziem do zmiękczania światła, które pada bezpośrednio na obiekt fotografowany, szczególnie w warunkach intensywnego nasłonecznienia. Zastosowanie takiego ekranu pozwala na rozproszenie światła, co eliminuje ostre cienie i sprawia, że skóra modela wygląda bardziej naturalnie i atrakcyjnie. Ekrany dyfuzyjne, wykonane na przykład z materiału o wysokiej przepuszczalności światła, są lekkie i łatwe w użyciu, co czyni je idealnym rozwiązaniem dla fotografów plenerowych. W praktyce można ustawić ekran w taki sposób, aby padające światło dzienne było miękko rozproszone, co poprawia jakość obrazu. Warto również zauważyć, że stosowanie ekranów dyfuzyjnych jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii portretowej, gdzie estetyka i komfort modela są kluczowe. Użycie ekranów dyfuzyjnych znajduje zastosowanie nie tylko w fotografii portretowej, ale także w innych dziedzinach, takich jak fotografia produktowa czy mody, gdzie odpowiednie oświetlenie ma kluczowe znaczenie dla końcowego efektu.

Pytanie 25

Aby uzyskać szeroki kadr, trzeba użyć obiektywu

A. krótkoogniskowy
B. standardowy z konwerterem
C. portretowy
D. długoogniskowy
Obiektyw krótkoogniskowy, znany również jako obiektyw szerokokątny, jest doskonałym narzędziem do uzyskania szerokiego kadru. Dzięki krótszej ogniskowej, zazwyczaj wynoszącej mniej niż 35 mm w formacie pełnoklatkowym, pozwala na uchwycenie szerszego pola widzenia, co jest szczególnie przydatne w fotografii krajobrazowej, architektonicznej oraz w pomieszczeniach, gdzie przestrzeń jest ograniczona. W praktyce, użycie takiego obiektywu umożliwia rejestrowanie większej ilości elementów w kadrze, co jest kluczowe przy pracy w ciasnych lokalizacjach. Dodatkowo, krótkoogniskowe obiektywy często charakteryzują się lepszą głębią ostrości, co pozwala na uzyskanie efektów bokeh w tle, a także zwiększa możliwości kreatywne fotografa. Warto również wspomnieć, że w kontekście filmowania, krótkoogniskowe obiektywy często są preferowane do dynamicznych ujęć, gdzie istotne jest uchwycenie akcji w szerszym kontekście scenerii. Korzystając z takich obiektywów, warto zwrócić uwagę na zniekształcenia perspektywiczne, które mogą wystąpić przy fotografowaniu bliskich obiektów, co stanowi istotny element w procesie kompozycji zdjęcia.

Pytanie 26

Jaki obiektyw umożliwia uchwycenie szerokiego fragmentu przestrzeni obiektów bez konieczności oddalania się od fotografowanej budowli?

A. Standardowy
B. Makro
C. Fotogrametryczny
D. Szerokokątny
Obiektyw szerokokątny charakteryzuje się krótką ogniskową, co pozwala na uchwycenie szerszego kadru w porównaniu do obiektywów standardowych. Dzięki temu jest szczególnie użyteczny w fotografii architektonicznej, gdzie często zachodzi potrzeba uwiecznienia całych budynków z bliska. Zastosowanie obiektywu szerokokątnego eliminuje konieczność oddalania się od obiektu, co jest istotne w przestrzeniach miejskich, gdzie dostępność miejsca jest ograniczona. Przykładem zastosowania może być fotografowanie dużych budynków, takich jak katedry czy wieżowce, gdzie uchwycenie całej struktury w jednym kadrze może być trudne bez szerokokątnego obiektywu. Standardy branżowe zalecają stosowanie obiektywów szerokokątnych w takich sytuacjach, ponieważ pozwalają one również na uzyskanie efektu głębi w zdjęciach, co jest pożądane w architekturze. Warto również zauważyć, że obiektywy te mogą wprowadzać pewne zniekształcenia, dlatego istotne jest świadome ich użycie i ewentualna korekta w postprodukcji, co jest standardem w profesjonalnej fotografii.

Pytanie 27

Jakiego filtru należy użyć podczas przenoszenia negatywu na papier fotograficzny wielokontrastowy, aby zwiększyć kontrast obrazu?

A. Szary
B. Purpurowy
C. Zielony
D. Żółty
Filtr purpurowy jest kluczowy w procesie kopiowania negatywu na wielokontrastowy papier fotograficzny, ponieważ działa na zasadzie selektywnego blokowania światła o określonej długości fali. W przypadku wielokontrastowego papieru fotograficznego, który reaguje na różne długości fal świetlnych, zastosowanie filtra purpurowego pozwala na zwiększenie kontrastu obrazu. Filtr ten absorbuje światło zielone i niebieskie, a przepuszcza światło czerwone, co prowadzi do większej różnicy między jasnymi a ciemnymi partiami obrazu. W praktyce oznacza to, że szczegóły w ciemnych obszarach negatywu staną się bardziej wyraziste, co jest szczególnie przydatne w przypadku negatywów o niskim kontraście. Użycie filtra purpurowego jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii analogowej, gdyż pozwala na uzyskanie bardziej dynamicznych i ekspresyjnych efektów w finalnym wydruku. Warto również zauważyć, że różne rodzaje papierów wielokontrastowych mogą mieć różne reakcje na filtry, dlatego zaleca się testowanie i eksperymentowanie z różnymi kombinacjami, aby osiągnąć pożądany efekt.

Pytanie 28

Który typ obiektywu jest pomocny do uchwycenia odległych obiektów w jak największej skali odwzorowania?

A. Standardowy
B. Krótkoogniskowy
C. Lustrzany
D. Długoogniskowy
Obiektywy długoogniskowe to naprawdę ważna sprawa w fotografii, szczególnie gdy chcemy uchwycić coś, co jest daleko. Z ich pomocą łatwiej możemy przybliżyć obiekt, a to super przydaje się, gdy robimy zdjęcia dzikiej przyrody, sportu czy też architektury. Co więcej, dzięki dłuższej ogniskowej, nasze zdjęcia będą bardziej szczegółowe, a obiekty będą lepiej odseparowane od tła. Na przykład, obiektywy 200mm czy 300mm pozwalają naprawdę dobrze uchwycić detale. W profesjonalnej fotografii, jak fotoreportaż czy dokumentalna, umiejętność pracy z takim obiektywem jest niezbędna. A jeśli zależy nam na efekcie bokeh, to długoogniskowy obiektyw również nam to umożliwi. Fajnie jest też mieć obiektywy z stabilizacją obrazu, bo to sprawia, że są jeszcze bardziej użyteczne, zwłaszcza w trudnych warunkach oświetleniowych.

Pytanie 29

Dla matrycy o czułości ISO 400/27° ustalono poprawne parametry ekspozycji: czas naświetlania 1/125 s oraz wartość przysłony f/8. Na jaką wartość powinna być ustawiona czułość matrycy, przy zmianie liczby przysłony do f/4, przy zachowaniu tego samego czasu naświetlania, aby osiągnąć prawidłowe naświetlenie?

A. ISO 100/21°
B. ISO 50/18°
C. ISO 200/24°
D. ISO 800/30°
Poprawna odpowiedź to ISO 100/21°. Zmiana przysłony z f/8 na f/4 oznacza, że otwieramy obiektyw, co pozwala na wpuszczenie większej ilości światła. W przypadku zmiany przysłony z f/8 do f/4 mamy do czynienia z podwójnym zwiększeniem ilości światła, co wynika z zasady przysłony, gdzie każdy pełny krok (np. z f/8 na f/5.6, a następnie f/4) daje dwa razy więcej światła. Ponieważ czułość ISO matrycy określa, jak wrażliwa jest ona na światło, musimy odpowiednio zmniejszyć czułość, aby zrekompensować to dodatkowe światło. Zmiana czułości z ISO 400 do ISO 100 oznacza czterokrotne zmniejszenie czułości, co jest zgodne z tym, co chcemy osiągnąć. W praktyce, dla fotografów oznacza to, że przy ustawieniach ISO 100/21° będziemy mieli prawidłową ekspozycję, pomimo otwarcia przysłony. Uwzględniając standardy fotograficzne, jest to kluczowa umiejętność w kontrolowaniu ekspozycji w różnych warunkach oświetleniowych.

Pytanie 30

Sekwencja z rosnącymi wartościami numerycznymi dla każdego korpusu obiektywu wskazuje na liczbę

A. powłok przeciwodblaskowych na soczewkach
B. przysłony
C. soczewek asferycznych
D. soczewek w obiektywie
Ciąg o wzrastających wartościach liczbowych na każdym korpusie obiektywu odnosi się do przysłony, która jest kluczowym elementem wpływającym na ilość światła wpadającego do aparatu. Przysłona jest regulowana w wartościach f-stop (np. f/2.8, f/4, f/5.6), gdzie niższe wartości oznaczają większe otwarcie przysłony i więcej światła, co jest szczególnie przydatne w trudnych warunkach oświetleniowych. Wzrost wartości f-stop oznacza mniejsze otwarcie przysłony, co pozwala na większą głębię ostrości, co jest istotne w fotografii krajobrazowej lub portretowej. Użycie przysłony w odpowiednich wartościach jest fundamentalne dla uzyskania pożądanych efektów wizualnych, takich jak bokeh czy kontrola nad ostrością tła. Zrozumienie funkcji przysłony i jej wpływu na ekspozycję oraz głębię ostrości jest podstawą dla każdego fotografa. Warto również zaznaczyć, że dobór przysłony jest istotnym zagadnieniem w kontekście ekspozycji, które powinno być zgodne z zasadami triady ekspozycji, gdzie przysłona, czas naświetlania i czułość ISO współdziałają w celu uzyskania optymalnego rezultatu.

Pytanie 31

Bez znajomości rozdzielczości drukarki, plik cyfrowy przeznaczony do umieszczenia w folderze reklamowym powinien być stworzony w rozdzielczości

A. 72 ppi
B. 150 ppi
C. 300 ppi
D. 200 ppi
Rozdzielczość 300 ppi (pikseli na cal) jest standardem stosowanym w przygotowywaniu materiałów przeznaczonych do druku. Wysoka rozdzielczość pozwala uzyskać lepszą jakość wydruku, co jest szczególnie istotne przy projektach reklamowych, które mają przyciągać uwagę klientów i prezentować produkty w korzystnym świetle. Przygotowując plik w rozdzielczości 300 ppi, zapewniamy, że szczegóły będą wyraźne i ostre, co jest kluczowe w przypadku zdjęć, grafik oraz tekstu. W praktyce, jeśli plik przygotowany w niższej rozdzielczości, np. 150 ppi lub 72 ppi, zostanie wydrukowany, może skutkować rozmytymi obrazami oraz nieczytelnym tekstem, co negatywnie wpłynie na odbiór materiału. W kontekście standardów branżowych, 300 ppi jest powszechnie akceptowane jako minimalna wartość rozdzielczości dla materiałów drukowanych, aby zapewnić najwyższą jakość prezentacji. Dobrą praktyką jest również zapoznanie się z wymaganiami konkretnego drukarza, ponieważ mogą oni mieć własne preferencje dotyczące rozdzielczości.

Pytanie 32

W programie Adobe Photoshop malowanie po maskach przy pomocy kolorów czarnego i białego skutkuje następującymi efektami:

A. czarny zakrywa maskowaną warstwę
B. czarny zasłania warstwę, która znajduje się poniżej maskowanej warstwy
C. biały zasłania warstwę, która leży nad maskowaną warstwą
D. biały zasłania maskowaną warstwę
Wszystkie nieprawidłowe odpowiedzi opierają się na błędnym zrozumieniu działania masek w Adobe Photoshop. W przypadku stwierdzenia, że biały kolor zakrywa maskowaną warstwę, warto zauważyć, że biały kolor na masce nie zakrywa niczego. Wręcz przeciwnie, biały kolor pozwala na ujawnienie warstwy, która jest maskowana, co oznacza, że obszary pomalowane na biało stają się widoczne w finalnym obrazie. Wskazanie, że biały kolor zakrywa warstwę nad maskowaną warstwą, jest również błędne, ponieważ nie ma to miejsca w kontekście masek. Maski działają na zasadzie włączania lub wyłączania widoczności warstw, a nie na zasadzie zakrywania warstwy znajdującej się wyżej w hierarchii. Z kolei twierdzenie, że czarny kolor zakrywa maskowaną warstwę jest nieprecyzyjne, ponieważ czarny kolor nie zakrywa samej warstwy; on maskuje jej widoczność. To zrozumienie jest kluczowe dla efektywnej pracy z maskami, które są niezwykle potężnym narzędziem w Photoshopie. Kluczowe jest, aby zawsze pamiętać, jakie kolory są używane do malowania po maskach i jakie mają konsekwencje dla widoczności warstw w ostatecznym obrazie.

Pytanie 33

Metoda, która polega na częściowym lub całkowitym przekształceniu obrazu negatywnego w pozytywowy na skutek intensywnego i krótkiego naświetlenia, nosi nazwę

A. cyjanotypia
B. bromolej
C. guma
D. solaryzacja
Bromolej to technika, która polega na używaniu emulsji olejowych z bromkiem srebra, żeby uzyskać obraz. To jest dość skomplikowany proces, bo trzeba nakładać różne warstwy emulsji na papier fotograficzny. W przeciwieństwie do solaryzacji, to nie działa na zasadzie odwracania obrazów negatywowych. Ma bardziej na celu uzyskanie fajnych efektów tonalnych i kolorystycznych. Często wykorzystuje się go w sztuce, ale nie ma nic wspólnego z tym procesem odwracania. Guma z kolei to inna technika, która używa emulsji gumy arabskiej i pigmentów do tworzenia obrazów. Także nie ma związku z solaryzacją, bo skupia się na tworzeniu obrazów na podstawie negatywów, ale nie daje odwróconych efektów. Cyjanotypia to technika druku fotograficznego, która daje taki charakterystyczny niebieski kolor podczas naświetlania. Jest naprawdę ciekawa, ale też nie odnosi się do solaryzacji, która jest wyjątkowa i opiera się na specyficznym procesie naświetlania negatywu. Wybór techniki fotograficznej zawsze powinien być dobrze przemyślany, żeby pasował do tego, co chcemy osiągnąć artystycznie.

Pytanie 34

W profesjonalnej fotografii podwodnej najważniejszym elementem wyposażenia poza obudową wodoszczelną jest

A. zewnętrzne źródło światła (lampa błyskowa lub oświetlenie ciągłe)
B. specjalny obiektyw makro o zwiększonej jasności
C. system stabilizacji obrazu kompensujący ruch wody
D. filtr polaryzacyjny eliminujący refleksy na powierzchni wody
Zewnętrzne źródło światła, takie jak lampa błyskowa lub oświetlenie ciągłe, jest kluczowym elementem w profesjonalnej fotografii podwodnej. W wodzie naturalne światło ma ograniczony zasięg i intensywność, co skutkuje utratą detali oraz kolorów. W miarę jak woda staje się głębsza, kolory zaczynają zanikać – najpierw czerwony, potem pomarańczowy i żółty. Dlatego, aby uzyskać pełną paletę kolorów oraz odpowiednią ekspozycję, fotografowie podwodni muszą stosować dodatkowe źródła światła. Użycie lampy błyskowej pozwala na zrekompensowanie utraty światła oraz wydobycie szczegółów z cienia, co jest niezbędne w przypadku fotografowania obiektów, które są zbyt daleko od naturalnego źródła światła. Przykładowo, lampy błyskowe mogą być używane do oświetlania koralowców, ryb i innych organizmów morskich, co sprawia, że zdjęcia stają się bardziej żywe i atrakcyjne. Dodatkowo w profesjonalnej fotografii podwodnej stosuje się różne techniki, takie jak synchronizacja lampy błyskowej z migawką aparatu, co pozwala na uzyskanie najlepszych efektów. Dlatego odpowiednia inwestycja w system oświetleniowy jest nie tylko zalecana, ale wręcz niezbędna dla każdego profesjonalisty.

Pytanie 35

Jaki symbol w aparatach cyfrowych wskazuje na tryb automatyki z wyborem czasu ekspozycji?

A. S
B. A
C. M
D. P
Wybór niepoprawnej odpowiedzi wskazuje na nieporozumienie dotyczące funkcji dostępnych w aparatach cyfrowych. Oznaczenie A odnosi się do trybu automatyki z preselekcją przysłony, co oznacza, że użytkownik ma możliwość ustawienia wartości przysłony, a aparat automatycznie dobiera czas otwarcia migawki. Ten tryb jest przydatny w sytuacjach, gdy priorytetem jest kontrola głębi ostrości, na przykład w portretach, gdzie ważne jest uzyskanie rozmytego tła. Z kolei M oznacza tryb manualny, w którym fotograf ma pełną kontrolę zarówno nad czasem otwarcia migawki, jak i przysłoną. Choć ten tryb zapewnia maksimum kreatywności, wymaga znacznej wiedzy o odpowiednich ustawieniach, co może być przytłaczające dla początkujących. Oznaczenie P wskazuje na tryb programowy, w którym aparat ustala zarówno czas, jak i przysłonę, co jest idealne dla amatorów, którzy chcą skupić się na kompozycji, zamiast na technicznych aspektach fotografowania. Użytkownicy mogą mylić te symboliki i ich funkcje, co prowadzi do frustracji podczas fotografowania, a w konsekwencji do nieoptymalnych wyników. Zrozumienie różnic między tymi trybami jest kluczem do efektywnego korzystania z aparatu i osiągania zamierzonych efektów.

Pytanie 36

Aby uchwycić postać w pełnym wymiarze na zdjęciu, należy zmieścić

A. postać do kolan
B. połowę postaci
C. wyłącznie głowę
D. całą postać
Wykonanie zdjęcia postaci w pełnym planie oznacza uchwycenie jej w całości, co jest kluczowe dla oddania zarówno detali postaci, jak i kontekstu otoczenia. W pełnym planie osoba jest umieszczona w kadrze od stóp do głowy, co pozwala na zaprezentowanie postawy, mimiki oraz emocji. Taki sposób kadrowania jest powszechnie stosowany w fotografii portretowej, reklamowej oraz w filmie, gdzie istotne jest pokazanie, jak postać wchodzi w interakcję z otoczeniem. Przykładem takiego zastosowania może być zdjęcie modela w odzieży, które ma na celu zaprezentowanie nie tylko samego ubrania, ale także stylu, w jakim jest noszone. Warto pamiętać, że stosowanie pełnego planu w fotografii zachowuje proporcje i pozwala widzowi na lepsze zrozumienie kompozycji. Dobrą praktyką jest również zwrócenie uwagi na tło i jego wpływ na odbiór postaci, aby całość była harmonijna i przyciągająca wzrok.

Pytanie 37

Urządzenie drukujące, które pozwala na uzyskanie wydruków bez rastrowania poprzez odparowanie barwników z trzech kolorów folii, to drukarka

A. laserowa
B. igłowa
C. sublimacyjna
D. atramentowa
Drukarka sublimacyjna to zaawansowane urządzenie drukujące, które wykorzystuje proces sublimacji do tworzenia wysokiej jakości, bezrastrowych wydruków. W tej technologii barwniki, umieszczone na specjalnej wstędze foliowej, są poddawane działaniu ciepła. W wyniku tego procesu barwnik przechodzi z fazy stałej bezpośrednio w fazę gazową, a następnie osiada na podłożu, co pozwala uzyskać intensywne i trwałe kolory. Drukarki sublimacyjne są szeroko stosowane w branży fotograficznej, produkcji materiałów reklamowych oraz odzieży, gdzie estetyka i jakość wydruku są kluczowe. Przykładem zastosowania drukarek sublimacyjnych są wydarzenia, takie jak targi czy imprezy sportowe, gdzie na miejscu można drukować zdjęcia na koszulkach lub kubkach, co pozwala uczestnikom na natychmiastowe nabycie pamiątek. Technologia ta jest zgodna z najlepszymi praktykami branżowymi, zapewniając wydruki o wysokiej rozdzielczości oraz odporne na blaknięcie, co czyni je idealnym wyborem dla profesjonalnych zastosowań.

Pytanie 38

Fotografia przedstawiająca jasny obiekt na jasnym tle została zrobiona techniką

A. high-key
B. izohelii
C. low key
D. cyjanotypii
Odpowiedź 'high-key' jest poprawna, ponieważ technika ta charakteryzuje się wykorzystaniem jasnego oświetlenia, które skutkuje dominacją jasnych tonów w obrazie. W fotografii high-key dąży się do minimalizacji kontrastów, co sprawia, że obiekt wyróżnia się na jasnym tle. Tego rodzaju kompozycje są często stosowane w portretach, reklamach oraz fotografii produktowej, gdzie celem jest uzyskanie lekkości i pozytywnego nastroju. Przykładem zastosowania techniki high-key mogą być sesje zdjęciowe dla dzieci, w których delikatne, jasne tła i oświetlenie podkreślają urok i radość. Należy pamiętać, że w tym stylu kluczowe jest odpowiednie ustawienie świateł, aby uzyskać pożądany efekt bez nadmiernej refleksji czy prześwietlenia. W branży fotograficznej technika ta jest uznawana za standard w tworzeniu estetycznych, przyjaznych dla oka obrazów.

Pytanie 39

Aby uzyskać najwyższą jakość zdjęć w zakładzie fotograficznym, najlepiej zapisać je w rozdzielczości

A. 72 ppi
B. 300 ppi
C. 150 ppi
D. 0 ppi
Wybór rozdzielczości 150 ppi może wydawać się kuszący, szczególnie w kontekście szybszego ładowania plików i mniejszych rozmiarów, jednak nie jest to optymalna opcja dla zdjęć przeznaczonych do druku. Taka rozdzielczość zazwyczaj skutkuje utratą szczegółów, co może być nieakceptowalne w kontekście profesjonalnej fotografii. Wydrukowane obrazy mogą wyglądać rozmyte, a detale mogą być niewyraźne, co negatywnie wpływa na odbiór wizualny. Rozdzielczość 72 ppi, z kolei, została stworzona z myślą o wyświetlaniu obrazów w internecie, gdzie nie jest wymagana tak wysoka jakość jak w druku. Przy takich wartościach, szczególnie dla dużych zdjęć, uzyskuje się efekt rozmycia. Z kolei zapisanie obrazu w 0 ppi jest technicznie niemożliwe i w praktyce nie ma sensu, ponieważ nie odwzorowuje żadnej jakości. Powszechnym błędem jest przekonanie, że im niższa rozdzielczość, tym szybciej i łatwiej można pracować z plikami. W rzeczywistości, dla profesjonalnych zastosowań, jak fotografia artystyczna czy dokumentacyjna, zaleca się dążenie do wartości minimalnych 300 ppi, co zapewnia odpowiednią jakość i szczegółowość niezbędną na etapie produkcji. Ważne jest, aby zrozumieć, że jakość obrazu w druku jest ściśle związana z jego rozdzielczością i każda decyzja dotycząca parametrów pliku powinna być podejmowana w kontekście końcowego zastosowania.

Pytanie 40

Jakie narzędzie w programie graficznym pozwala na wyodrębnienie obiektu z obrazu?

A. Przesunięcie
B. Szybka maska
C. Wyostrzenie
D. Pipeta
Szybka maska to jedno z kluczowych narzędzi w programach graficznych, które umożliwia precyzyjne zaznaczanie obiektów na obrazie. Umożliwia ona użytkownikom tworzenie zaznaczeń poprzez malowanie na obrazie z użyciem pędzla, co pozwala na bardziej kontrolowane i szczegółowe wyodrębnienie elementów. Dzięki szybkiej masce użytkownik może łatwo przełączać się między trybem maski a normalnym widokiem, co ułatwia edycję i modyfikacje obiektów. Przykład zastosowania szybkiej maski to sytuacja, gdy potrzebujemy wyodrębnić skomplikowany kształt, taki jak postać na tle, gdzie tradycyjne zaznaczanie prostokątne czy eliptyczne może okazać się niewystarczające. W celu uzyskania precyzyjnych efektów, dobrym podejściem jest użycie narzędzia pędzla do rysowania maski, co pozwala na uwzględnienie szczegółowych konturów obiektu. W standardach branżowych szybka maska jest często rekomendowana do pracy nad zaawansowanymi projektami, gdzie precyzja w zaznaczaniu elementów jest kluczowa dla jakości końcowego efektu.