Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 7 maja 2025 13:55
Data zakończenia: 7 maja 2025 14:25

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Plan portretowy, na którym widoczna jest cała postać fotografowanej osoby, nazywany jest planem

A. pełnym

B. ogólnym

C. średnim

D. bliskim

Plan portretowy, który obejmuje całą sylwetkę osoby, nazywamy planem pełnym. To dlatego, że pokazuje postać w kontekście otoczenia, co pozwala zobaczyć nie tylko detale, ale też jak ta osoba współgra z tym, co ją otacza. W fotografii ten rodzaj ujęcia jest bardzo ceniony w portretach, bo mamy wgląd w całość - ciało i kontekst. Na przykład, zdjęcie osoby stojącej w parku pokazuje nie tylko jej rysy, ale też, jak się odnosi do tła. Warto pamiętać, że dobry plan pełny nie tylko pokazuje postać, ale również wpływa na to, jak widz interpretuje obraz, dając mu szersze znaczenie. Takie podejście często widzimy w reklamach czy fotografii modowej, gdzie cała sylwetka modela w połączeniu z otoczeniem może być kluczowym elementem całej prezentacji.

Pytanie 2

Zasada czterech mocnych punktów w fotografii opiera się na kompozycji

A. trójpodziału

B. spirali

C. podziału diagonalnego

D. podziału ukośnego

Reguła trójpodziału to jedna z fundamentów kompozycji w fotografii, polegająca na podziale kadru na trzy równe części w poziomie i pionie, co tworzy dziewięć pól. Kluczowe punkty przecięcia tych linii to miejsca, w których powinny znajdować się najważniejsze elementy obrazu. Dzięki tej technice zdjęcia stają się bardziej zrównoważone i harmonijne, przyciągając wzrok widza. Przykładem zastosowania reguły trójpodziału może być fotografia krajobrazowa, gdzie horyzont umieszczony na jednej z linii poziomych oraz interesujący obiekt, na przykład drzewo czy góra, umieszczony na jednym z punktów przecięcia, tworzy kompozycję przyciągającą uwagę. Ponadto, stosowanie tej reguły ułatwia rozkład elementów w zdjęciu, co sprzyja lepszemu odbiorowi wizualnemu. Warto zaznaczyć, że trójpodział jest szeroko wykorzystywany nie tylko w fotografii, ale także w innych dziedzinach sztuki, takich jak malarstwo czy film, co dowodzi jego uniwersalności i skuteczności w tworzeniu atrakcyjnych kompozycji.

Pytanie 3

Profile ICC w zarządzaniu kolorem służą do

A. zwiększenia rozdzielczości wydruku

B. przyspieszenia renderowania obrazu na ekranie

C. kompresji plików graficznych bez utraty jakości

D. zapewnienia spójności kolorów między różnymi urządzeniami

Profile ICC (International Color Consortium) w zarządzaniu kolorem mają kluczowe znaczenie dla zapewnienia spójności kolorów między różnymi urządzeniami, takimi jak monitory, drukarki czy skanery. Dzięki tym profilom możliwe jest dokładne odwzorowanie kolorów niezależnie od specyfiki konkretnego urządzenia. Na przykład, jeśli stworzysz grafikę na monitorze, który ma swoje własne ustawienia kolorów, to kolory mogą wyglądać inaczej na drukarce. Profile ICC pomagają w kalibracji tych urządzeń, co pozwala na zminimalizowanie różnic i uzyskanie jednolitego efektu kolorystycznego w różnych mediach. W praktyce, podczas pracy z grafiką, stworzenie profilu ICC dla danego monitora i użycie go podczas edytowania zdjęć sprawia, że kolory wydrukowane na papierze będą bardziej zbliżone do tych, które widzimy na ekranie. Stosowanie standardów ICC jest powszechne w branży wydawniczej, fotograficznej oraz w produkcji materiałów reklamowych, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów jest kluczowe.

Pytanie 4

Sprzęt cyfrowy, który pozwala na przeniesienie obrazu analogowego do pamięci komputera, to

A. drukarka

B. naświetlarka

C. skaner

D. ploter

Skaner to urządzenie cyfrowe, które jest kluczowe w procesie digitalizacji obrazów analogowych. Działa poprzez przechwytywanie obrazu za pomocą matrycy skanującej, która konwertuje analogowe sygnały świetlne na dane cyfrowe, które mogą być następnie zapisywane w pamięci komputera. Skanery są wykorzystywane w wielu dziedzinach, takich jak archiwizacja dokumentów, przetwarzanie zdjęć, a także w medycynie do cyfryzacji obrazów diagnostycznych. Standardowe skanery optyczne, takie jak skanery CIS i CCD, różnią się między sobą jakością obrazu oraz szybkością skanowania, co wpływa na ich zastosowanie w praktyce. Dobre praktyki przy korzystaniu ze skanera obejmują odpowiednie ustawienie rozdzielczości, co wpływa na jakość skanowanych materiałów oraz ich późniejsze wykorzystanie, na przykład w druku lub publikacjach elektronicznych.

Pytanie 5

W trakcie kopiowania metodą subtraktywną barwnego negatywu na wzornik barwnego pozytywu uzyskano dominację purpurową. Aby zlikwidować tę dominację, konieczne jest użycie filtru

A. purpurowego o wyższej gęstości optycznej

B. niebiesko-zielonego o wyższej gęstości optycznej

C. purpurowego o niższej gęstości optycznej

D. żółtego o niższej gęstości optycznej

Wybór filtra purpurowego o mniejszej gęstości optycznej nie przyniesie oczekiwanych rezultatów, ponieważ jego zdolność do absorpcji światła będzie niewystarczająca. Filtry o niższej gęstości optycznej, choć mogą wprowadzać pewne zmiany w barwie, nie będą w stanie skutecznie zredukować intensywności dominującej purpury. W efekcie, barwa ta może pozostać nasycona lub nawet się nasilić, co jest sprzeczne z zamierzonym efektem. Zastosowanie filtra żółtego o mniejszej gęstości optycznej również nie jest odpowiednie, ponieważ mimo że żółty jest kolorem komplementarnym do purpury, jego niewystarczająca absorpcja nie zrównoważy dominacji purpurowej. Z kolei filtr purpurowy o większej gęstości optycznej, jako jedyny, jest w stanie skutecznie wchłonąć nadmiar purpury, co jest zgodne z zasadami modelu subtraktywnego, w którym kolory mieszają się poprzez absorpcję. Wreszcie, stosowanie niebiesko-zielonego filtra o większej gęstości optycznej w tym kontekście jest mylnym podejściem, ponieważ nie neutralizuje purpury efektywnie. Niebiesko-zielony nie jest kolorem komplementarnym do purpury, a jego użycie prowadzi do wprowadzenia dodatkowych zniekształceń kolorystycznych, co jest częstym błędem w praktyce fotograficznej i graficznej.

Pytanie 6

W przypadku, gdy podczas obróbki chemicznej C-41 naświetlony klasyczny czarno-biały materiał negatywowy zostanie przetworzony, jaki będzie rezultat negatywu?

A. niebieski

B. zadymiony

C. przezroczysty

D. czarny

Odpowiedzi takie jak "niebieski", "zadymiony" oraz "czarny" są nieprawidłowe i wynikają z nieporozumienia dotyczącego natury procesu wywoływania negatywów czarno-białych. Materiały czarno-białe działają na zasadzie reakcji emulsji na światło, co oznacza, że naświetlony materiał generuje obraz poprzez proces utleniania i redukcji, a nie przez zmiany kolorystyczne jak w przypadku materiałów kolorowych. Odpowiedź "niebieski" może sugerować źle zrozumiane procesy chemiczne, które są stosowane w filmach kolorowych, gdzie niebieski ton może być wynikiem jednego z etapów obróbki. Jednak w przypadku czarno-białych negatywów, efektem wywołania powinno być uzyskanie przezroczystego lub czarnego negatywu. Odpowiedź "zadymiony" wskazuje na nieprawidłowe rozumienie, ponieważ nie istnieje standardowy proces wywoływania, który prowadziłby do powstania zadymionego efektu w negatywach czarno-białych. Możliwość uzyskania negatywu czarnego to także błędne myślenie, ponieważ czarne negatywy są zazwyczaj rezultatem wywołania materiałów stworzonych z myślą o tym procesie. Błędy te wynikają z braku zrozumienia, jak różne chemikalia oddziałują na różne typy materiałów oraz jak procesy wywoływania są dostosowywane do specyfiki użytych emulsji. Zrozumienie tych procesów jest kluczowe dla każdego fotografa, który chce osiągać oczekiwane efekty w swojej pracy.

Pytanie 7

W profesjonalnym procesie modelowania 3D na podstawie fotografii metoda Structure from Motion (SfM) wykorzystuje

A. technikę fotografowania z ruchomym źródłem światła

B. technologię skanowania laserowego połączoną z fotografią

C. specjalny system oświetlenia strukturalnego z projektorem wzorów

D. serię zdjęć wykonanych z różnych punktów widzenia do rekonstrukcji geometrii obiektu

Metoda Structure from Motion (SfM) to technika wykorzystywana w modelowaniu 3D, która opiera się na analizie serii zdjęć wykonanych z różnych punktów widzenia. Poprzez odpowiednią rekonstrukcję geometrii obiektu możliwe jest uzyskanie trójwymiarowego modelu, który wiernie odwzorowuje detale i kształty. W praktyce, wykorzystuje się SfM w różnych dziedzinach, takich jak architektura, archeologia, czy grafika komputerowa. Na przykład, w architekturze można wykonać model 3D budynku, fotografując go z różnych kątów, a następnie przetwarzając zdjęcia za pomocą oprogramowania SfM, co pozwala na dokładny wgląd w strukturę budowli. Ważnym aspektem SfM jest to, że nie wymaga specjalistycznego sprzętu, wystarczą standardowe aparaty fotograficzne. Zastosowanie tej metody zwiększa efektywność procesu tworzenia modeli 3D i pozwala na szybsze uzyskiwanie wyników.

Pytanie 8

Aktualnie stosowana metoda zarządzania obrazami 16-bit w programie Adobe Photoshop pozwala na

A. umieszczanie większej liczby obrazów w jednym pliku PSD

B. uzyskanie wyższej rozdzielczości wydruku przy tej samej liczbie pikseli

C. wykorzystanie szerszej przestrzeni barw niż ProPhoto RGB

D. bardziej precyzyjną edycję przejść tonalnych i unikanie posteryzacji

Wybór niewłaściwych odpowiedzi może wynikać z nieprecyzyjnego zrozumienia, jak działają różne metody zarządzania obrazami w Photoshopie. Stwierdzenie, że 16-bitowa głębia pozwala na umieszczanie większej liczby obrazów w jednym pliku PSD, jest nieporozumieniem. Rozmiar pliku PSD zależy głównie od rozdzielczości obrazu oraz ilości warstw, a nie od głębi bitowej. Zwiększenie liczby bitów na kanał nie wpływa na zdolność do przechowywania większej liczby obrazów w jednym pliku. Ponadto, odpowiedź sugerująca, że wyższa rozdzielczość wydruku może być uzyskana przy tej samej liczbie pikseli, jest mylna, gdyż rozdzielczość wydruku jest ściśle związana z ilością pikseli na cal (PPI) i samą liczbą pikseli w obrazie, a nie z głębią kolorów. Co więcej, twierdzenie o wykorzystaniu szerszej przestrzeni barw niż ProPhoto RGB jest również błędne. ProPhoto RGB to jedna z najszerszych przestrzeni kolorów, przewyższająca wiele innych przestrzeni, w tym Adobe RGB, więc pomylenie ich w kontekście 16-bitowego zarządzania obrazami prowadzi do fałszywych wniosków. Zrozumienie tych podstawowych różnic jest kluczowe dla poprawnej edycji i zarządzania obrazami w Photoshopie, stąd tak ważne jest, by przyjrzeć się tym aspektom z większą uwagą.

Pytanie 9

Aby wykonać zdjęcie sylwetkowe w studiu, należy odpowiednio ustawić źródło światła

A. przed obiektem, skierowanego na obiekt

B. za obiektem, skierowanego na obiektyw

C. z boku obiektu, skierowanego na obiektyw

D. przed obiektem, skierowanego na obiektyw

Odpowiedź 'za obiektem, skierowanego na obiektyw' jest prawidłowa, ponieważ przy fotografii sylwetkowej kluczowe jest stworzenie efektu konturu, który podkreśli postać. Ustawienie źródła światła za obiektem pozwala na uzyskanie silnego kontrastu między tłem a sylwetką, co jest istotne dla wydobycia formy i kształtu modela. Tego rodzaju oświetlenie działa jako backlighting, co w praktyce może stworzyć efekt halo wokół postaci, nadając zdjęciu głębię i dramatyzm. Dobrym przykładem zastosowania tej techniki może być fotografia mody, gdzie często wykorzystuje się światło za modelką, aby wyeksponować jej sylwetkę na tle jasnego, jednolitego tła. Warto również zaznaczyć, że stosując technikę oświetlenia za obiektem, można eksperymentować z różnymi rodzajami źródeł światła, takimi jak lampy błyskowe, które mogą być użyte do uzyskania pożądanej intensywności i tonu światła, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii portretowej.

Pytanie 10

Technika uchwytywania obrazów, których zakres tonalny przekracza możliwości matrycy cyfrowego aparatu, to

A. HD

B. HDR

C. Ultra HD

D. DSLR

HDR (High Dynamic Range) to technika rejestrowania obrazów, która pozwala na uchwycenie szerszej rozpiętości tonalnej, niż jest to możliwe za pomocą standardowych aparatów. Dzięki HDR możliwe jest łączenie kilku zdjęć o różnych ekspozycjach, co pozwala na uchwycenie detali zarówno w jasnych, jak i ciemnych partiach obrazu. Przykładem zastosowania tej metody jest fotografia krajobrazów, gdzie oświetlenie może bardzo różnić się w różnych częściach kadru. W praktyce, aby uzyskać efekt HDR, fotografuje się ten sam obiekt z różnymi ustawieniami ekspozycji, a następnie łączy się te zdjęcia w programie graficznym. Technika ta jest szczególnie popularna wśród profesjonalnych fotografów oraz twórców treści wizualnych, którzy chcą uzyskać bardziej realistyczne i atrakcyjne zdjęcia. Warto dodać, że stosowanie HDR wymaga odpowiedniego sprzętu oraz znajomości programów do obróbki zdjęć, takich jak Adobe Photoshop czy Lightroom, które oferują zaawansowane narzędzia do tworzenia obrazów HDR, zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 11

Najbardziej odpowiednim formatem do bezstratnej kompresji pliku, który ma być wykorzystany w druku, jest

A. TIFF

B. JPEG

C. PNG

D. GIF

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest uznawany za najlepszy wybór do profesjonalnego druku z kilku powodów. Przede wszystkim, TIFF obsługuje kompresję bezstratną, co oznacza, że obrazy zachowują pełną jakość i szczegółowość, co jest kluczowe w przypadku druku. Użycie tego formatu umożliwia przechowywanie danych w wysokiej głębi kolorów, co jest istotne w kontekście druku o wysokiej jakości, szczególnie dla obrazów wymagających dużej precyzji kolorystycznej, jak fotografie czy ilustracje. Przykładowo, w branży kreatywnej, gdzie grafika jest kluczowym elementem, TIFF jest często preferowanym formatem do archiwizacji i publikacji materiałów, ponieważ pozwala na zachowanie wszystkich detali. Dodatkowo, wiele profesjonalnych programów graficznych, takich jak Adobe Photoshop, wspiera format TIFF, co ułatwia jego edytowanie i modyfikowanie w procesie przygotowania do druku. W dobrych praktykach branżowych, warto również pamiętać o tym, że TIFF wspiera warianty CMYK, co jest istotne w kontekście druku offsetowego, gdzie odwzorowanie kolorów jest kluczowe.

Pytanie 12

W najnowszych monitorach profesjonalnych technologia True 10-bit panel oznacza

A. zdolność do wyświetlania 10 różnych przestrzeni kolorów

B. zwiększoną częstotliwość odświeżania do minimum 10 kHz

C. zwiększoną jasność sięgającą 10000 nitów

D. możliwość wyświetlenia ponad miliarda kolorów bez stosowania ditheringu

Wszystkie pozostałe odpowiedzi wskazują na nieporozumienia w interpretacji technologii True 10-bit panel. Wzrost częstotliwości odświeżania do minimum 10 kHz to nie jest właściwa charakterystyka tej technologii, ponieważ True 10-bit odnosi się do sposobu wyświetlania kolorów, a nie do dynamiki obrazów. Typowe częstotliwości odświeżania w monitorach wynoszą najczęściej 60 Hz, 120 Hz czy 240 Hz, a wartości jak 10 kHz są znacznie powyżej standardowych parametrów dla większości zastosowań. Z kolei zdolność do wyświetlania 10 różnych przestrzeni kolorów to również nieprawidłowe stwierdzenie, ponieważ True 10-bit oznacza głębię kolorów, a nie ilość przestrzeni. Ostatecznie zwiększenie jasności do 10000 nitów to właściwość, która nie jest związana bezpośrednio z technologią True 10-bit panel. Tak wysoka jasność występuje w niektórych specjalistycznych monitorach HDR, ale nie jest typowe dla standardowych zastosowań. Prowadzi to do błędnych wniosków, że parametry związane z kolorami i jasnością są ze sobą powiązane, co w rzeczywistości nie jest prawdą. Warto zrozumieć, że każda z tych cech ma swoją specyfikę i zastosowanie, a łączenie ich w jedną koncepcję może wprowadzać w błąd.

Pytanie 13

Numer 135 umieszczony na opakowaniu materiału fotograficznego odnosi się do

A. błony zwojowej

B. błony arkuszowej

C. materiału miniaturowego

D. materiału małoobrazkowego

Oznaczenie 135 na opakowaniu materiału zdjęciowego odnosi się do materiału małoobrazkowego, co oznacza, że jest to film o szerokości 35 mm, powszechnie stosowany w fotografii amatorskiej i profesjonalnej. Materiały małoobrazkowe charakteryzują się wysoką jakością obrazu, co czyni je idealnym wyborem do różnych zastosowań, od portretów po krajobrazy. Przykładem zastosowania materiałów małoobrazkowych są aparaty fotograficzne, które umożliwiają uchwycenie detali, co jest istotne w fotografii artystycznej. W kontekście standardów branżowych, filmy małoobrazkowe są również zgodne z wymogami większości laboratoriów fotograficznych, co ułatwia ich rozwój. Wiedza na temat oznaczeń materiałów fotograficznych jest kluczowa dla każdego fotografa, który pragnie efektywnie korzystać z dostępnych narzędzi do realizacji swoich wizji artystycznych.

Pytanie 14

Który z modyfikatorów światła pozwoli na podkreślenie szczegółów fotografowanego obiektu za pomocą wąskiego, punktowego strumienia światła?

A. Dyfuzor

B. Czasza

C. Parasol transparentny

D. Stożkowy tubus

Stożkowy tubus to modyfikator oświetleniowy, który skupia światło w wąskim, punktowym strumieniu, co pozwala na uwypuklenie detali fotografowanego obiektu. Jego konstrukcja umożliwia skierowanie światła w określonym kierunku, co jest niezwykle przydatne w fotografii produktowej, portretowej oraz w innych dziedzinach, gdzie ważne jest podkreślenie szczegółów. Używając stożkowego tubusa, fotograf może precyzyjnie kontrolować kąt padania światła, co pozwala na stworzenie efektów cieni i iluminacji, które dodają głębi i wymiarowości. Tego rodzaju modyfikator jest szczególnie efektywny w sytuacjach, gdy potrzebne jest oświetlenie małego obszaru, jak np. podczas fotografii biżuterii, gdzie detale są kluczowe. Stosowanie stożkowego tubusa jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które rekomendują użycie precyzyjnych narzędzi do kształtowania światła, aby uzyskać profesjonalne rezultaty.

Pytanie 15

Aby uzyskać zdjęcia reportażowe, najodpowiedniejszy będzie aparat

A. prosty kompakt

B. wielkoformatowy

C. lustrzanka cyfrowa

D. mieszkowy

Lustrzanka cyfrowa to najczęściej wybierany aparat do zdjęć reportażowych ze względu na swoje unikalne cechy i możliwości. Oferuje dużą matrycę, co przekłada się na wysoką jakość obrazu, a także możliwość wymiany obiektywów, co pozwala na dostosowanie sprzętu do różnorodnych warunków fotografowania. W reportażu ważna jest szybkość reakcji, a lustrzanki cyfrowe dysponują szybkim autofokusem oraz niskim opóźnieniem migawki, co umożliwia uchwycenie dynamicznych scen. Przykłady zastosowania lustrzanki cyfrowej w reportażu obejmują dokumentowanie wydarzeń takich jak koncerty, imprezy sportowe czy codzienne życie ulicy, gdzie kluczowe jest uchwycenie autentyczności chwili. Dodatkowo, dzięki manualnym ustawieniom, fotograf może precyzyjnie kontrolować ekspozycję, co jest nieocenione w zmiennych warunkach oświetleniowych. Warto również zaznaczyć, że lustrzanki cyfrowe często wyposażone są w zaawansowane funkcje, takie jak nagrywanie wideo w wysokiej rozdzielczości, co zwiększa ich wszechstronność.

Pytanie 16

Aby usunąć żółtą dominację na odbitce kolorowej podczas kopiowania techniką subtraktywną, konieczne jest zwiększenie gęstości filtru

A. purpurowego i żółtego

B. żółtego i niebieskozielonego

C. żółtego

D. purpurowego

Wybór niewłaściwego koloru filtru do eliminacji żółtej dominacji w procesie kopiowania subtraktywnego prowadzi do nieprawidłowej manipulacji kolorami. Odpowiedzi sugerujące purpurowy filtr mogą wywoływać błędne interpretacje, ponieważ purpura jest kolorem, który wspomaga usuwanie zieleni, a nie żółtego. Podobnie, wybór kombinacji filtrów purpurowego i żółtego nie ma sensu, ponieważ zwiększa obecność żółtego koloru, co jest sprzeczne z celem eliminacji żółtej dominacji. Z kolei odpowiedź wskazująca na purpurowy i niebieskozielony filtr również jest niepoprawna, gdyż zbyt wiele odejmowania światła z innych obszarów spektrum może prowadzić do niepożądanych odcieni i zniekształceń kolorystycznych. W praktyce, przy wyborze filtrów należy kierować się zasadą, że filtry powinny przeciwdziałać dominującym kolorom, a nie je wzmacniać. Typowe błędy myślowe obejmują mylenie ról kolorów w procesach subtraktywnych, gdzie każdy filtr ma swoją specyfikę w kontekście absorpcji światła. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że do eliminacji żółtego odcienia skutecznie zastosować można tylko filtr żółty, a nie inne kolory, które mogą wprowadzać dodatkowe problemy kolorystyczne.

Pytanie 17

Jakie szkło zabezpieczające należy zastosować do oprawy fotografii wystawowej, aby zminimalizować odblaski?

A. szkło hartowane

B. szkło kryształowe

C. szkło antyrefleksyjne

D. szkło float

Szkło antyrefleksyjne to najlepszy wybór do oprawy fotografii wystawowej, szczególnie gdy chcesz zminimalizować odblaski. To szkło ma specjalną powłokę, która redukuje odbicia światła, co pozwala na lepszą widoczność dzieła sztuki. Przykładowo, w muzeach czy galeriach sztuki często stosuje się ten rodzaj szkła, ponieważ umożliwia on zachowanie integralności wizualnej ekspozycji. Warto pamiętać, że odblaski mogą znacząco wpłynąć na odbiór obrazu przez widza, odwracając uwagę od detalów czy kolorystyki. Szkło antyrefleksyjne nie tylko poprawia estetykę, ale także chroni fotografie przed szkodliwym działaniem promieni UV, co jest istotne w kontekście długotrwałego przechowywania prac. Dzięki tym właściwościom, jest to standardowy wybór w branży wystawienniczej, co podkreśla jego wartości użytkowe i artystyczne.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Kalibracja monitora przed przetwarzaniem zdjęć do druku odbywa się przy pomocy programu

A. Adobe Gamma

B. Adobe InDesign

C. Corel Draw

D. Corel Photo-Paint

Adobe Gamma to narzędzie, które pomaga nam ustawić monitor tak, żeby kolory, które widzimy, były bliższe rzeczywistości. To ważne, zwłaszcza kiedy przygotowujemy zdjęcia do druku. Kiedy ekran jest dobrze skalibrowany, kolory, które edytujemy, będą dokładniejsze i lepiej oddadzą to, co potem zostanie wydrukowane. To jest kluczowe w pracy z fotografią i grafiką komputerową, gdzie dobrą reprodukcja kolorów ma duże znaczenie. Dzięki Adobe Gamma możemy dostosowywać jasność, kontrast i balans kolorów, a także tworzyć profile ICC, które pomagają systemowi operacyjnemu zarządzać kolorami. Przykłady zastosowania tego programu to sytuacje, kiedy przygotowujemy zdjęcia do drukarni, gdzie wierne odwzorowanie kolorów ma ogromny wpływ na jakość końcowego produktu. Kalibracja monitora przed edytowaniem zdjęć to standard, który powinniśmy stosować w branży kreatywnej, a specjaliści polecają korzystanie z narzędzi takich jak Adobe Gamma.

Pytanie 20

Aby sfotografować szklany obiekt bez widocznych refleksów na zdjęciu, należy użyć filtra

A. połówkowego

B. polaryzacyjnego

C. szarego

D. gwiazdkowego

Filtr polaryzacyjny jest kluczowym narzędziem w fotografii, szczególnie przy pracy ze szklanymi przedmiotami, gdzie refleksy mogą zakłócić odbiór detali. Działa on na zasadzie redukcji odbić światła padającego na powierzchnię materiałów, co jest istotne w przypadku obiektów o dużej gładkości, takich jak szkło. Używając filtru polaryzacyjnego, możemy znacząco poprawić kontrast zdjęcia oraz wyeliminować odblaski, co pozwala na uzyskanie czystszej i bardziej szczegółowej kompozycji. Przykładem praktycznego zastosowania może być fotografowanie szklanych waz lub butelek, gdzie refleksy mogą zniekształcać pierwotny zamysł artystyczny. Podczas pracy z takim filtrem, ważne jest również, aby zachować odpowiedni kąt padania światła, co może zwiększyć efekt jego działania. W branży fotograficznej filtry polaryzacyjne są szeroko stosowane w plenerze i wnętrzach, aby maksymalizować jakość obrazu oraz oddać naturalne kolory bez zakłóceń. Dobre praktyki wskazują na konieczność przemyślenia ustawienia filtru w zależności od źródła światła oraz orientacji obiektu, aby uzyskać optymalne rezultaty.

Pytanie 21

Zabrudzenia matrycy aparatu cyfrowego są najbardziej widoczne przy fotografowaniu

A. kontrastowych scen z dużym otworem przysłony

B. jednolitych jasnych powierzchni z małym otworem przysłony

C. portretów ze światłem punktowym z tyłu

D. nocnych krajobrazów z długimi czasami ekspozycji

Zabrudzenia matrycy aparatu cyfrowego są najbardziej zauważalne podczas fotografowania jednolitych jasnych powierzchni z małym otworem przysłony, ponieważ w takich warunkach światło jest równomiernie rozproszone, co sprawia, że wszelkie niedoskonałości stają się bardziej widoczne. Kiedy wykorzystujemy mały otwór przysłony, głębia ostrości się zwiększa, co oznacza, że więcej elementów na zdjęciu jest w ostrości. W rezultacie wszelkie plamy, pyłki czy zanieczyszczenia na matrycy, które normalnie mogłyby zostać zatuszowane przez różnorodność kadrów, stają się wyraźnie dostrzegalne. Przykładem mogą być zdjęcia nieba, białych ścian lub innych jednolitych powierzchni, gdzie każdy drobiazg przejawia się jako niepożądany punkt. Warto pamiętać, że regularne czyszczenie matrycy oraz dbanie o sprzęt to podstawowe standardy w fotografii, które pozwalają uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek podczas sesji zdjęciowych.

Pytanie 22

Aby zrealizować w programie Adobe Photoshop kompozycję fotograficzną z wielu obrazów, należy zastosować

A. narzędzia do korekcji oraz grupy warstw

B. style warstw oraz tryby mieszania

C. filtry artystyczne i warstwy dopasowujące

D. narzędzia selekcji, kopiowania oraz maski warstw

Wybór innych narzędzi, jak style warstwy i tryby mieszania warstw, nie jest najodpowiedniejszy w kontekście tworzenia fotomontaży, ponieważ te funkcje głównie służą do modyfikacji wyglądu już istniejących warstw, a nie do efektywnego łączenia różnych obrazów. Style warstwy, takie jak cień, blask czy gradient, mogą być używane do nadawania warstwom efektów estetycznych, ale nie pozwalają na precyzyjne selekcjonowanie i łączenie elementów z różnych źródeł. Podobnie, tryby mieszania warstw zajmują się interakcją między warstwami, co jest przydatne do osiągania określonych efektów wizualnych, jednak nie stanowią podstawowego narzędzia do budowy fotomontażu. Z drugiej strony, filtry artystyczne i warstwy dopasowania, choć mogą wspierać proces twórczy, skupiają się głównie na edytowaniu i stylizacji jednego obrazu, a nie na łączeniu wielu elementów w jedną spójną kompozycję. Użytkownik może myśleć, że te narzędzia są wystarczające, jednak ignorując znaczenie narzędzi selekcji i maski, traci możliwość precyzyjnego kontrolowania, co zostanie połączone i jak to będzie wyglądać w końcowej wersji fotomontażu. To często prowadzi do frustracji, gdyż końcowy efekt nie odpowiada zamierzonym celom artystycznym.

Pytanie 23

Podczas robienia zdjęć portretowych w plenerze ustalono następujące parametry ekspozycji: wartość przysłony 8 oraz czas naświetlania 1/125 s. Jakie parametry ekspozycji powinny być zastosowane w tych warunkach oświetleniowych, aby uzyskać jak najmniejszą głębię ostrości obrazu?

A. f/5,6 i 1/250 s

B. f/4 i 1/250 s

C. f/4 i 1/125 s

D. f/5,6 i 1/125 s

Odpowiedź f/5,6 i 1/250 s jest prawidłowa, ponieważ zmiana liczby przysłony z f/8 na f/5,6 obniża wartość przysłony, co prowadzi do zmniejszenia głębi ostrości. Głębia ostrości określa zakres ostrości w zdjęciu, a przy mniejszych wartościach przysłony (np. f/5,6) uzyskujemy bardziej rozmyte tło, co jest często pożądane w portretach, gdyż pozwala skupić uwagę na osobie fotografowanej. Zmiana czasu naświetlania na 1/250 s w tym przypadku również jest korzystna, ponieważ przy takim czasie utrzymujemy odpowiednią ekspozycję przy jednoczesnym zmniejszeniu ryzyka poruszenia obrazu. W plenerze, gdzie światło jest zazwyczaj bardziej dynamiczne, ważne jest, aby dostosować oba parametry eksponujące w sposób, który pozwala na uzyskanie pożądanego efektu artystycznego. W praktyce, zmniejszenie głębi ostrości podkreśla detale modela, a rozmycie tła tworzy estetyczne wrażenie, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii portretowej.

Pytanie 24

Obrazy HDR wyświetlane na monitorach HDR charakteryzują się

A. wyższą rozdzielczością przy tej samej liczbie pikseli

B. większą kompresją pliku przy tej samej jakości

C. większą rozpiętością tonalną od czerni do bieli

D. lepszą ostrością krawędzi obiektów

Obrazy HDR (High Dynamic Range) wyróżniają się znacznie większą rozpiętością tonalną w porównaniu do standardowych obrazów. Oznacza to, że potrafią one ukazać szerszy zakres jasności, od głębokiej czerni do jasnej bieli, co pozwala zachować więcej szczegółów w zarówno najciemniejszych, jak i najjaśniejszych partiach obrazu. Przykładowo, przy wyświetlaniu sceny zachodu słońca na monitorze HDR, użytkownicy mogą dostrzegać detale w cieniach drzew oraz jednocześnie intensywne barwy nieba, co w tradycyjnych obrazach mogłoby być utracone. Standardy takie jak HDR10 czy Dolby Vision określają wymogi dotyczące jasności oraz kolorów, co pozwala na uzyskanie niezwykłej głębi wizualnej. Praktyczne zastosowanie HDR jest widoczne w filmach, grach oraz fotografiach, gdzie realistyczne odwzorowanie rzeczywistości jest kluczowe. Dzięki HDR artyści wizualni mają większe możliwości w kreowaniu nasyconych i zapadających w pamięć obrazów, a także mogą łatwiej wyrażać swoje zamysły artystyczne.

Pytanie 25

Podczas robienia zdjęcia do paszportu, twarz osoby powinna być ustawiona

A. prawym półprofilem z odsłoniętym prawym uchem

B. na wprost obiektywu z odsłoniętym czołem i obydwoma uszami

C. na wprost obiektywu z odsłoniętym lewym uchem

D. lewym półprofilem z odsłoniętym lewym uchem

Wybór niewłaściwej pozycji twarzy, jak półprofil czy ustawienie na bok, może prowadzić do różnych problemów, w tym do odrzucenia zdjęcia przez instytucje zajmujące się wydawaniem dokumentów. Pozycje takie jak prawy półprofil czy lewy półprofil nie spełniają wymogów dotyczących jednoznacznej identyfikacji osoby, ponieważ ograniczają widoczność rysów twarzy, co jest kluczowe dla systemów rozpoznawania biometrycznego. Ujęcia z odsłoniętym tylko jednym uchem ograniczają również zdolność do oceny cech charakterystycznych, co może prowadzić do trudności w potwierdzeniu tożsamości. Dodatkowo, niektóre z danych odpowiedzi mogą sugerować ignorowanie ważnych detali, takich jak poprawne oświetlenie czy tło, które również mają istotny wpływ na jakość zdjęcia. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe, aby uniknąć typowych błędów, na przykład nieumiejętności zaprezentowania pełnego obrazu twarzy, co może skutkować koniecznością ponownego wykonania zdjęcia i związanych z tym kosztów oraz strat czasowych. Fotografując, należy zawsze kierować się wytycznymi i standardami branżowymi, aby zapewnić, że zdjęcie spełnia określone normy, co ma kluczowe znaczenie w kontekście dokumentów tożsamości.

Pytanie 26

Wykonanie serii zdjęć tej samej sceny za pomocą aparatu fotograficznego przy automatycznych, skokowych zmianach parametrów naświetlenia pozwala na

A. stabilizację obrazu

B. afocus

C. automatyczny balans bieli

D. autobracketing

Wybór odpowiedzi dotyczącej automatycznego balansu bieli, autofocusu czy stabilizacji obrazu jako technik do wykonania serii zdjęć z różnymi parametrami naświetlenia jest nieprawidłowy, ponieważ te funkcje nie spełniają roli autobracketingu. Automatyczny balans bieli służy do dostosowania kolorystyki zdjęcia do źródła światła, eliminując niepożądane odcienie, ale nie zmienia parametrów ekspozycji, co jest kluczowe w kontekście autobracketingu. Autofocus, z drugiej strony, dotyczy ostrości zdjęcia, a nie jego naświetlenia. Jest to proces, w którym aparat automatycznie dostosowuje ostrość obiektywu, co również nie wpływa na zmiany w ekspozycji. Stabilizacja obrazu jest systemem, który ma na celu zredukowanie efektu drgań aparatu podczas robienia zdjęcia, ale nie generuje serii zdjęć przy zmieniających się parametrach naświetlenia. Zrozumienie, że te funkcje mają różne cele i zastosowania, jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania aparatu. W praktyce, fotograficy muszą być świadomi, że każda z tych technologii ma swoje specyficzne zastosowanie i nie zastępuje funkcjonalności autobracketingu, który jest niezbędny do uzyskania większej kontroli nad naświetleniem. Typowym błędem jest mylenie funkcji aparatu, co prowadzi do niewłaściwego wyboru ustawień w kluczowych momentach sesji zdjęciowej.

Pytanie 27

W przypadku, gdy aparat nie będzie używany przez dłuższy okres, powinno się przede wszystkim

A. przetrzeć korpus delikatną ściereczką nasączoną rozpuszczalnikiem

B. usunąć matrycę i ją wyczyścić

C. odstawić aparat w dobrze wentylowane miejsce

D. wyjąć baterie z urządzenia

Wyjęcie baterii z aparatu fotograficznego, gdy nie jest on używany przez dłuższy czas, jest kluczową praktyką, która zabezpiecza zarówno akumulator, jak i sam aparat. Akumulatory litowo-jonowe, powszechnie używane w aparatach, mogą z biegiem czasu ulegać degradacji, zwłaszcza jeśli pozostają w urządzeniu, gdzie mogą być narażone na niekorzystne warunki, takie jak wysokie temperatury czy wilgoć. Wyjmując baterie, zmniejszamy ryzyko ich samozapłonu, a także unikamy sytuacji, w której bateria zaczyna przeciekać, co może uszkodzić elektronikę aparatu. Dodatkowo, aparaty powinny być przechowywane w chłodnych, suchych miejscach, co dodatkowo wydłuża żywotność akumulatorów. Warto również pamiętać o regularnym sprawdzaniu stanu baterii, nawet jeśli aparat nie jest używany, aby zapewnić jego gotowość do działania w momencie, gdy będzie potrzebny. Przykładem dobrych praktyk jest stosowanie specjalnych pojemników na baterie, które chronią je przed uszkodzeniami mechanicznymi i zwarciami.

Pytanie 28

Aby uzyskać efekt oświetlenia konturowego na fotografowanym obiekcie, należy użyć oświetlenia

A. górno-bocznego

B. górnego

C. tylnego

D. przedniego

Oświetlenie przednie, górne i górno-boczne to techniki, które nie są odpowiednie do uzyskania efektu konturowego, ponieważ nie tworzą pożądanej separacji między obiektem a tłem. Oświetlenie przednie, umieszczone bezpośrednio przed fotografowanym obiektem, często prowadzi do spłaszczania detali oraz eliminacji cieni, co skutkuje brakiem głębi i trójwymiarowości. Użytkownicy mogą myśleć, że takie podejście lepiej uwydatnia cechy obiektu, co jednak prowadzi do monotonnych i mało interesujących zdjęć. Z kolei oświetlenie górne, umieszczone nad obiektem, może powodować niekorzystne cienie na twarzy modeli, co w przypadku fotografii portretowej jest niepożądane. Górno-boczne oświetlenie, choć lepsze od górnego, wciąż nie oferuje tego samego efektu konturowego, co tylne. Często wykorzystuje się je do podkreślenia kształtów, ale nie w sposób, który wydobywa kontury w sposób tak wyrazisty jak światło tylne. W praktyce, wybierając spośród tych technik, warto zawsze pamiętać o celu fotografii oraz o tym, jak każde źródło światła wpływa na postrzeganie obiektów na zdjęciach. Analiza różnych źródeł światła oraz ich wpływu na fotografowany obiekt jest kluczowa dla uzyskania profesjonalnych efektów w fotografii.

Pytanie 29

Aby uchwycić postać w pełnym wymiarze na zdjęciu, należy zmieścić

A. całą postać

B. wyłącznie głowę

C. połowę postaci

D. postać do kolan

Wykonanie zdjęcia postaci w pełnym planie oznacza uchwycenie jej w całości, co jest kluczowe dla oddania zarówno detali postaci, jak i kontekstu otoczenia. W pełnym planie osoba jest umieszczona w kadrze od stóp do głowy, co pozwala na zaprezentowanie postawy, mimiki oraz emocji. Taki sposób kadrowania jest powszechnie stosowany w fotografii portretowej, reklamowej oraz w filmie, gdzie istotne jest pokazanie, jak postać wchodzi w interakcję z otoczeniem. Przykładem takiego zastosowania może być zdjęcie modela w odzieży, które ma na celu zaprezentowanie nie tylko samego ubrania, ale także stylu, w jakim jest noszone. Warto pamiętać, że stosowanie pełnego planu w fotografii zachowuje proporcje i pozwala widzowi na lepsze zrozumienie kompozycji. Dobrą praktyką jest również zwrócenie uwagi na tło i jego wpływ na odbiór postaci, aby całość była harmonijna i przyciągająca wzrok.

Pytanie 30

W jakiej najmniejszej odległości przedmiotowej (oznaczonej x) od obiektu, który jest fotografowany, powinien znajdować się aparat z obiektywem o ogniskowej f, aby uzyskany obraz był rzeczywisty, odwrócony i zmniejszony dwukrotnie?

A. x = f

B. x < f

C. x > 2f

D. x = 2f

Aby uzyskać rzeczywisty, odwrócony i dwukrotnie pomniejszony obraz fotografowanego obiektu, aparat z obiektywem o ogniskowej f musi być umieszczony w odległości większej niż 2f od obiektu. W przypadku soczewek skupiających, obraz rzeczywisty powstaje, gdy przedmiot znajduje się poza ogniskiem soczewki, a jego odległość od obiektywu musi być odpowiednio dostosowana do wymagań dotyczących skalowania obrazu. Na przykład, jeśli ogniskowa obiektywu wynosi 50 mm, aparat powinien być umiejscowiony w odległości przekraczającej 100 mm od obiektu, aby uzyskać pożądany efekt. W praktyce, w fotografii portretowej lub produktowej, takie ustawienie pozwala na uzyskanie ostrego i odpowiednio skadrowanego obrazu, co jest kluczowe w pracy zawodowych fotografów. Standardy takie jak wybór odpowiednich obiektywów i ich zastosowanie w zależności od odległości od obiektu są niezbędne w fotografii, aby zapewnić wysoką jakość obrazów oraz ich użyteczność w różnych kontekstach. Dlatego znajomość zasad optyki i ich praktyczne zastosowanie ma fundamentalne znaczenie w procesie tworzenia obrazów.

Pytanie 31

Aby uzyskać materiał negatywowy o panchromatycznym uczuleniu, koreks powinien być załadowany

A. przy oświetleniu pomarańczowym

B. w oświetleniu oliwkowym

C. pod światłem żółtym

D. w całkowitej ciemności

Odpowiedź "w całkowitej ciemności" jest poprawna, ponieważ podczas wywoływania materiału negatywowego o uczuleniu panchromatycznym, niezbędne jest unikanie wszelkich źródeł światła, które mogą wpłynąć na emulację światłoczułą. Materiały te są niezwykle wrażliwe na światło, co oznacza, że nawet niewielka ekspozycja na światło białe może spowodować niepożądane naświetlenia i zniszczenie obrazu. Przygotowując koreks do wywoływania, należy zapewnić, że cały proces odbywa się w ciemnym pomieszczeniu, wykorzystując odpowiednie pomieszczenia do przechowywania chemikaliów oraz sprzętu. W praktyce oznacza to korzystanie z ciemni, która spełnia standardy bezpieczeństwa oraz ochrony przed światłem, aby zachować jakość zdjęć. Warto również zastosować ciemne torby do przenoszenia materiałów filmowych oraz odpowiednie akcesoria, które zapobiegają przypadkowemu naświetleniu, co jest istotne w profesjonalnym procesie fotograficznym. Zgodnie z dobrymi praktykami w fotografii analogowej, wywoływanie w całkowitej ciemności jest kluczowym elementem, aby uzyskać optymalne rezultaty wywoływania.

Pytanie 32

Utrwalanie obrazu za pomocą ciepła jest typowe dla drukarki

A. igłowej

B. głowicowej

C. atramentowej

D. laserowej

Wybór innej technologii druku, takiej jak głowicowa, igłowa czy atramentowa, może wprowadzać w błąd w kontekście termicznego utrwalania obrazu. Drukarki głowicowe, znane również jako drukarki atramentowe, działają na zasadzie nanoszenia kropli atramentu na papier, co nie wymaga procesu termicznego, lecz polega na podciśnieniu, które powoduje wyrzucenie atramentu z dysz. To podejście jest bardziej związane z procesem sublimacji atramentu i nie wiąże się z temperaturą jako kluczowym czynnikiem utrwalania obrazu. Z kolei drukarki igłowe, które działają na zasadzie mechanicznego wbijania igieł w taśmę barwiącą, również nie mają zastosowania procesu termicznego do utrwalania obrazu. Ich metoda opiera się na fizycznym przenoszeniu barwnika na papier, co czyni je bardziej odpowiednimi do tworzenia dokumentów tekstowych niż do uzyskiwania wysokiej jakości wydruków graficznych. Wszystkie te technologie mają swoje miejsce w branży, jednak ostrożność w ich wyborze jest kluczowa, by uniknąć nieporozumień dotyczących procesu druku. Zrozumienie specyfiki każdej z nich pozwala na lepsze dostosowanie wyboru urządzenia do konkretnego zastosowania, co jest istotne z perspektywy wydajności i jakości wydruków.

Pytanie 33

Który tryb mieszania w programie Adobe Photoshop najlepiej nadaje się do wyostrzenia detali fotografii?

A. Mnożenie

B. Światło ostre

C. Nakładka

D. Rozjaśnianie

Tryb mieszania 'Światło ostre' w Adobe Photoshop to jeden z najskuteczniejszych sposobów na wyostrzanie detali fotografii. Działa on poprzez podwyższanie kontrastu jasnych obszarów obrazu, co skutkuje wyraźniejszymi krawędziami i bardziej intensywnymi detalami. W praktyce, gdy nałożysz warstwę z obrazem w trybie 'Światło ostre', ciemniejsze tonacje obrazu pozostaną niezmienione, a jasne obszary zostaną wzmocnione, co daje efekt wyostrzenia. To podejście jest niezwykle pomocne, gdy chcesz poprawić ostrość zdjęć, szczególnie w portretach lub zdjęciach krajobrazowych, gdzie detale odgrywają kluczową rolę. Warto również wspomnieć, że dobrym sposobem na wykorzystanie tego trybu jest stosowanie go w połączeniu z maskami warstwy, co pozwala na precyzyjne kontrolowanie, które obszary mają być wyostrzone. Zastosowanie takich technik jest zgodne z najlepszymi praktykami w edycji zdjęć i pozwala na uzyskanie profesjonalnych rezultatów.

Pytanie 34

Pomiar, w którym dokonuje się odczytu w całym obszarze klatki, określany jest jako

A. punktowym

B. integralnym

C. matrycowym

D. centralnie ważonym

Pomiar punktowy polega na pomiarze światła w bardzo wąskim obszarze kadru, często w centralnym punkcie, co ogranicza możliwości oceny całej sceny. W kontekście dynamicznych warunków oświetleniowych, takie podejście może prowadzić do znaczących błędów w ocenie ekspozycji. Użytkownicy mogą błędnie zakładać, że pomiar punktowy zawsze daje najlepsze rezultaty, ale w praktyce często nie uwzględnia on różnic w jasności w pozostałych częściach kadru, co prowadzi do niedoświetlenia lub prześwietlenia zdjęcia. Centralnie ważony pomiar to technika, która kładzie większy nacisk na centralną część kadru, co również może nie być wystarczające w złożonych scenariuszach oświetleniowych. Technika ta, podobnie jak pomiar punktowy, pomija istotne elementy takiej jak różnice w jasności na obrzeżach kadru, co prowadzi do niezadowalających efektów końcowych. Z kolei pomiar integralny odnosi się do metody, która analizuje światło w całej scenie, jednak w praktyce jest mniej powszechny i mniej precyzyjny niż pomiar matrycowy, szczególnie w sytuacjach, gdzie różnice w oświetleniu są znaczne. Zrozumienie tych technik jest kluczowe dla osiągania optymalnych rezultatów w fotografii i unikania typowych pułapek związanych z błędnym wyborem metody pomiaru.

Pytanie 35

Obraz cyfrowy, którego histogram ukazuje największą ilość pikseli o najwyższej jasności skupionych w okolicach prawej strony wykresu, jest

A. prawidłowo naświetlone.

B. prześwietlone.

C. małokontrastowe.

D. niedoświetlone.

Zdjęcie cyfrowe, którego histogram posiada dużą liczbę pikseli o wysokiej jasności zlokalizowanych w pobliżu prawej krawędzi, wskazuje na prześwietlenie obrazu. Prześwietlenie występuje, gdy zbyt dużo światła dociera do matrycy aparatu, co skutkuje utratą szczegółów w jasnych partiach kadru. W praktyce, takie zdjęcia mogą wyglądać na 'wypalone', gdzie detale w jasnych obszarach stają się niewidoczne, a kolory tracą swoją głębię i nasycenie. W branży fotograficznej istotne jest, aby monitorować histogram podczas robienia zdjęć, ponieważ pozwala to na szybką ocenę naświetlenia. Idealnie, histogram powinien być równomiernie rozłożony, bez nadmiaru danych zepchniętych do ekstremów, co umożliwia zachowanie detali w cieniach oraz jasnych obszarach. W przypadku zdjęć prześwietlonych, jedyną metodą korekcji może być edycja w programach graficznych, choć często nie jest możliwe odzyskanie pełnych detali. Dlatego ważne jest, aby przed zrobieniem zdjęcia, ustawić odpowiednie parametry ekspozycji, takie jak czas naświetlania, przesłona i ISO, aby uniknąć tego typu problemów.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Odbitki o wymiarach 10 x 15 cm można uzyskać bez kadrowania z negatywu?

A. 6 x 6 cm

B. 4 x 5 cala

C. 6 x 4,5 cm

D. 24 x 36 mm

Wybór innych odpowiedzi wynika z nieporozumienia dotyczącego proporcji i rozmiarów, które są wymagane do wykonania odbitki w formacie 10 x 15 cm. Odpowiedzi takie jak 4 x 5 cala czy 6 x 6 cm nie pasują do standardowego formatu negatywu używanego w fotografii. 4 x 5 cala to wymiar dużego formatu, który jest rzadko używany w codziennej fotografii, a jego proporcje nie odpowiadają standardowej odbitce 10 x 15 cm. Z kolei 6 x 6 cm to format kwadratowy, który również nie może być bezpośrednio użyty do wykonania prostokątnej odbitki, co wymagałoby kadrowania, a tym samym zmiany kompozycji obrazu. Odpowiedź 6 x 4,5 cm, chociaż jest bliższa standardowemu wymiarowi, również nie jest tym, czego szukamy, ponieważ nie jest uznawana za typowy format negatywu, który pasowałby bezpośrednio do formatu 10 x 15 cm. W fotografii istotne jest, aby znać odpowiednie proporcje, co pozwala uniknąć niepotrzebnych korekt i kadrowania, które mogą wpłynąć na ostateczny efekt wizualny zdjęcia. Często zdarza się, że błędy w wyborze formatów wynikają z braku znajomości standardów branżowych oraz praktycznych aspektów fotografii, co podkreśla znaczenie edukacji w tym zakresie.

Pytanie 38

Jakie urządzenie wykorzystuje się do cyfrowego odwzorowania slajdów lub negatywów fotograficznych?

A. Skaner

B. Aparat cyfrowy

C. Przystawka cyfrowa

D. Ploter

Ploter to urządzenie głównie używane do drukowania złożonych grafik, rysunków technicznych i schematów, a nie do skanowania czy digitalizacji obrazów. Jego działanie opiera się na nakładaniu tuszu lub innego medium na papier, co jest zupełnie innym procesem od skanowania slajdów lub negatywów. Aparat cyfrowy, z kolei, służy do rejestrowania obrazów w czasie rzeczywistym, a nie do przekształcania fizycznych nośników na format cyfrowy. Choć aparaty cyfrowe mogą być używane do tworzenia zdjęć, nie są one przeznaczone do pracy ze slajdami czy negatywami. Przystawki cyfrowe mogą mieć różne zastosowania, ale zazwyczaj są dodatkowymi akcesoriami do innych urządzeń, takich jak skanery czy aparaty, i nie spełniają funkcji skanowania. Typowym błędem jest mylenie zasad działania tych urządzeń, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Zrozumienie różnic między tymi technologiami jest kluczowe w kontekście efektywnego wykorzystania sprzętu w pracy z obrazem.

Pytanie 39

Aby uzyskać wydruk o wymiarach 10 × 15 cm i rozdzielczości 300 dpi, zdjęcie w formacie 20 × 30 cm powinno być zeskanowane przynajmniej z rozdzielczością

A. 150 ppi

B. 75 ppi

C. 300 ppi

D. 600 ppi

Poprawna odpowiedź to 150 ppi (pixels per inch), ponieważ w przypadku skanowania zdjęcia o formacie 20 × 30 cm, które ma być wydrukowane w formacie 10 × 15 cm z rozdzielczością 300 dpi (dots per inch), wymagane jest ustalenie minimalnej rozdzielczości skanowania. Wydruk w rozdzielczości 300 dpi oznacza, że na każdy cal wydruku przypada 300 punktów. Aby uzyskać odpowiednią jakość wydruku, zdjęcie musi być zeskanowane w wyższej rozdzielczości niż 300 dpi, a obliczenia wykazują, że przy zmniejszeniu wymagań do formatu 10 × 15 cm, wystarczające jest zeskanowanie z rozdzielczością 150 ppi. To dlatego, że 20 × 30 cm w przeliczeniu na cale daje 8 × 12 cali, a przy wydruku 10 × 15 cm zapewni to odpowiednią jakość. W praktyce, jeśli zeskanujemy zdjęcie z rozdzielczością 150 ppi, to po zmniejszeniu do formatu 10 × 15 cm uzyskamy odpowiednią jakość przy 300 dpi. W branży graficznej, utrzymanie odpowiedniej rozdzielczości skanowania jest kluczowe dla zachowania detali i ostrości w finalnym wydruku, co jest zgodne z dobrymi praktykami w obróbce grafiki.

Pytanie 40

Ilość fotoelementów w matrycy używanych do rejestracji obrazu odnosi się do

A. czułości

B. rozdzielczości

C. wielosegmentowości

D. kontrastowości

Wybór odpowiedzi, które nie odnoszą się do rozdzielczości, prowadzi do nieporozumień dotyczących podstawowych konceptów w fotografii oraz technologii obrazowania. Kontrastowość, określana jako zdolność urządzenia do rozróżniania między różnymi poziomami jasności, jest istotna, ale nie ma bezpośredniego związku z liczbą fotoelementów. Jest to bardziej kwestia dynamiki obrazu, a nie ilości detali, które matryca potrafi zarejestrować. Czułość, z kolei, odnosi się do zdolności matrycy do uchwycenia obrazu w słabym oświetleniu i jest mierzona w ISO, co również nie ma związku z liczbą fotoelementów. Zwiększenie czułości może poprawić wyniki w trudnych warunkach oświetleniowych, ale nie podnosi rozdzielczości obrazu. Wielosegmentowość, związana z podziałem obrazu na segmenty dla analizy, również nie odnosi się do liczby fotoelementów. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do wyboru niepoprawnych odpowiedzi, to mylenie różnych pojęć technicznych i nieznajomość podstawowych zasad działania matryc zdjęciowych. W praktyce, zrozumienie różnicy pomiędzy tymi terminami jest kluczowe dla osiągania jakościowych rezultatów w fotografii oraz dla wyboru odpowiedniego sprzętu do konkretnych potrzeb.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej