Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 20 maja 2025 11:35
Data zakończenia: 20 maja 2025 12:07

Egzamin niezdany

Wynik: 14/40 punktów (35,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Przy zmianach w rejestrze Windows w celu zapewnienia bezpieczeństwa należy najpierw

A. wyeksportować klucze rejestru do pliku

B. sprawdzić obecność błędów na dysku

C. zweryfikować, czy na komputerze nie ma wirusów

D. utworzyć kopię zapasową ważnych plików

Podejmowanie działań związanych z bezpieczeństwem systemu Windows wymaga zrozumienia, jakie kroki są rzeczywiście kluczowe przed wprowadzeniem jakichkolwiek modyfikacji w rejestrze. Wykonanie kopii zapasowej ważnych dokumentów, choć istotne, nie odnosi się bezpośrednio do bezpieczeństwa operacji w rejestrze. Dokumenty mogą być utracone w wyniku awarii systemu, ale nie mają związku z samymi zmianami w rejestrze. Sprawdzanie błędów na dysku oraz skanowanie komputera w poszukiwaniu wirusów, choć może być częścią rutynowego utrzymania systemu, nie są bezpośrednio związane z modyfikacją rejestru. Problemy z dyskiem twardym mogą wprawdzie wpłynąć na działanie systemu, ale nie ma to związku z zapobieganiem konsekwencjom błędnych modyfikacji rejestru. Typowym błędem myślowym w tym kontekście jest zakładanie, że zabezpieczenie dokumentów czy zdrowia dysku wystarczy do ochrony przed potencjalnymi błędami w rejestrze. W praktyce, kompleksowa strategia zabezpieczeń powinna obejmować zarówno ochronę danych użytkowników, jak i zapewnienie integralności samego systemu operacyjnego, co czyni eksport kluczy rejestru niezbędnym krokiem w kontekście każdej poważnej modyfikacji systemu.

Pytanie 2

Oprogramowanie OEM (Original Equipment Manufacturer) jest przypisane do

A. wszystkich komputerów w danym domu.

B. właściciela lub kupującego komputer.

C. komputera (lub podzespołu), na którym zostało zainstalowane.

D. systemu operacyjnego zamontowanego na danym komputerze.

Rozważając inne odpowiedzi, można zauważyć liczne nieporozumienia dotyczące zasad licencjonowania oprogramowania OEM. Przypisanie oprogramowania do właściciela/nabywcy komputera sugeruje, że oprogramowanie jest własnością osoby, co jest mylne. Licencje OEM są związane ze sprzętem, a nie z osobą, co oznacza, że nawet jeśli nabywca sprzeda komputer, licencja na oprogramowanie nie przechodzi na nowego właściciela. W rezultacie, nowy użytkownik nie ma prawa do korzystania z tego oprogramowania, co może prowadzić do problemów prawnych. Inną koncepcją, która jest błędna, jest stwierdzenie, że oprogramowanie OEM przypisane jest do systemu operacyjnego zainstalowanego na danym komputerze. Oprogramowanie OEM to nie tylko system operacyjny, ale również wszelkie inne aplikacje, które mogą być preinstalowane na danym urządzeniu, a ich licencjonowanie również jest związane ze sprzętem. Mylenie tych pojęć może prowadzić do nieporozumień w zakresie zarządzania oprogramowaniem i użytkowania. Ostatnia odpowiedź sugerująca, że licencja dotyczy wszystkich komputerów w gospodarstwie domowym, jest również nieprawidłowa, ponieważ każda licencja OEM jest przypisana do konkretnego urządzenia, co wyklucza możliwość jej współdzielenia między różnymi komputerami w jednej lokalizacji. Problemy te mogą prowadzić do nielegalnego użytkowania oprogramowania oraz do ryzyka związanych z bezpieczeństwem i zgodnością, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami w branży IT.

Pytanie 3

Wtyczka (modularne złącze męskie) przedstawiona na rysunku stanowi zakończenie przewodu

A. F/UTP

B. koncentrycznego

C. U/UTP

D. światłowodowego

Rozważając inne opcje, należy zrozumieć istotę złączy i ich zastosowanie w różnych typach kabli. Kable światłowodowe nie są zakończone złączami RJ-45, ponieważ używają innego typu złączy, takich jak SC czy LC, które są dostosowane do transmisji danych za pomocą światła. Kable koncentryczne, które są stosowane w telewizji kablowej i połączeniach antenowych, również nie używają złączy RJ-45; typowym złączem dla nich jest złącze typu F. Z kolei kable U/UTP, czyli Unshielded Twisted Pair, podobnie jak F/UTP mogą używać złączy RJ-45, ale brak ekranowania w kablach U/UTP sprawia, że są one bardziej podatne na zakłócenia elektromagnetyczne. W związku z tym, w miejscach o dużym natężeniu takich zakłóceń, używa się kabli F/UTP, które zapewniają dodatkową ochronę dzięki ekranowaniu. Typowym błędem jest mylenie rodzajów kabli i ich przeznaczenia, co prowadzi do niewłaściwego doboru komponentów sieciowych. Zrozumienie różnic między tymi technologiami jest kluczowe dla zapewnienia optymalnej wydajności i stabilności systemów teleinformatycznych. Dokonanie niewłaściwego wyboru może prowadzić do problemów z sygnałem i utratą danych, dlatego ważne jest, aby dobrze znać specyfikacje i zastosowanie każdego z rodzaju kabli i złączy.

Pytanie 4

W przedstawionym zasilaczu transformator impulsowy oznaczono symbolami

A. D

B. A

C. C

D. B

W tym pytaniu chodzi o transformatory impulsowe, które są kluczowe w zasilaczach impulsowych. Odpowiedzi B, C i D nie pasują tutaj, bo chodzi o transformator impulsowy z obrazka. B i C wyglądają na radiatory, które służą do odprowadzania ciepła z elementów mocowych, jak tranzystory czy diody. Ich zadanie nie polega na przekształcaniu energii, tylko na tym, żeby nie przegrzewały się te komponenty. A co do elementu D, to pewnie jest to kondensator elektrolityczny. Ten kondensator pomaga wygładzać napięcie wyjściowe i stabilizować obwody, ale znowu - nie ma tu nic do czynienia z transformacją napięcia. Często ludzie mylą te różne elementy w zasilaczu, a warto wiedzieć, co każdy z nich robi. Każdy z tych komponentów odgrywa swoją rolę, a umiejętność ich rozróżnienia jest kluczowa, żeby zrozumieć, jak cały układ działa. W kontekście transformatora impulsowego, jego właściwości i konstrukcja pozwalają na przekształcanie napięć przy wysokich częstotliwościach, co jest naprawdę istotne dla wydajności całego systemu zasilania. Ta wiedza to podstawa, jeżeli myślisz o projektowaniu czy diagnozowaniu współczesnych urządzeń elektronicznych.

Pytanie 5

Która topologia fizyczna umożliwia nadmiarowe połączenia pomiędzy urządzeniami w sieci?

A. Gwiazdy

B. Magistrali

C. Pierścienia

D. Siatki

Topologie gwiazdy, magistrali i pierścienia mają swoje unikalne cechy, które nie zapewniają takiej nadmiarowości jak topologia siatki. W topologii gwiazdy wszystkie urządzenia są podłączone do centralnego punktu, co czyni tę strukturę podatną na awarie tego centralnego elementu. Jeśli centralny switch lub hub ulegnie uszkodzeniu, cała sieć może przestać działać, co jest dużym ryzykiem w środowiskach o wysokich wymaganiach dostępności. Z kolei topologia magistrali polega na podłączeniu urządzeń do jednego wspólnego kabla, co również stwarza ryzyko awarii, ponieważ uszkodzenie kabla prowadzi do przerwania komunikacji wszystkich urządzeń. W topologii pierścienia, w której urządzenia są połączone w zamknięty krąg, pojawienie się awarii jednego z urządzeń może znacząco zakłócić komunikację, chyba że wprowadzono dodatkowe mechanizmy, takie jak redundantne połączenia. Zrozumienie tych nieprawidłowości wymaga analizy zasad projektowania sieci, które promują architekturę odporną na błędy. Dlatego ważne jest, aby przy wyborze topologii brać pod uwagę nie tylko koszty, ale także wymagania dotyczące ciągłości działania i awaryjności systemu.

Pytanie 6

Protokół stosowany do rozgłaszania w grupie, dzięki któremu hosty informują o swoim członkostwie, to

A. IGMP

B. IGRP

C. ICMP

D. EIGRP

IGMP, czyli Internet Group Management Protocol, jest protokołem odpowiedzialnym za zarządzanie członkostwem w grupach multicastowych w sieciach IP. Umożliwia hostom zgłaszanie swojej przynależności do grup multicastowych, co jest kluczowe dla efektywnego rozgłaszania danych do wielu odbiorców jednocześnie. W praktyce, IGMP jest wykorzystywany w aplikacjach takich jak streaming wideo czy transmisje audio, gdzie wysoka efektywność przesyłania danych do wielu użytkowników jest niezbędna. Zgodnie ze standardem RFC 1112, IGMP operuje na trzech poziomach, co pozwala na dynamiczne zarządzanie członkostwem grupy. Protokół ten jest integralną częścią zarządzania ruchem multicastowym w sieciach lokalnych, co zapewnia optymalizację wykorzystania pasma oraz redukcję przeciążeń. Dzięki IGMP, routery mogą skutecznie śledzić aktywność hostów w sieci i odpowiednio dostosowywać rozgłaszanie danych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania ruchem sieciowym.

Pytanie 7

Aby uzyskać dostęp do adresu serwera DNS w ustawieniach karty sieciowej w systemie z rodziny Windows, należy wprowadzić polecenie

A. ipconfig

B. ping

C. arp -a

D. ipconfig /all

Polecenie 'ipconfig /all' jest kluczowym narzędziem w systemach operacyjnych Windows, które umożliwia uzyskanie szczegółowych informacji o konfiguracji sieciowej. Wykorzystując to polecenie, użytkownik może zobaczyć adresy serwerów DNS, maski podsieci, adresy IP, oraz inne istotne dane dotyczące połączenia sieciowego. To szczególnie przydatne w diagnostyce problemów z połączeniem internetowym lub w przypadku konfigurowania sieci lokalnej. Dodatkowo, w kontekście praktycznych zastosowań, administratorzy systemów oraz technicy IT regularnie korzystają z 'ipconfig /all', aby zweryfikować konfigurację urządzeń oraz wprowadzone zmiany. Zgodnie z najlepszymi praktykami, znajomość tych poleceń jest niezbędna dla każdego, kto zajmuje się zarządzaniem siecią, a umiejętność ich wykorzystania może znacznie ułatwić proces rozwiązywania problemów. Warto również wspomnieć, że 'ipconfig' bez dodatkowych parametrów pokaże jedynie podstawowe informacje, co czyni 'ipconfig /all' bardziej wszechstronnym narzędziem do analizy.

Pytanie 8

Jaką wartość ma liczba 5638 zapisana w systemie szesnastkowym?

A. 371

B. 317

C. 713

D. 173

Analizując błędne odpowiedzi, można zauważyć, że często pojawiają się one w wyniku nieprawidłowego zrozumienia zasad konwersji liczb między systemami liczbowymi. Zbyt proste podejście do konwersji lub brak znajomości podstawowych operacji arytmetycznych w systemie szesnastkowym mogą prowadzić do takich pomyłek. Na przykład liczby takie jak 317, 371 czy 713 mogą sugerować, że osoba odpowiadająca na pytanie błędnie obliczyła wartości reszt podczas dzielenia przez 16 lub pomyliła się w odczytywaniu wartości końcowych. Warto zauważyć, że w systemie szesnastkowym liczby są reprezentowane przez cyfry 0-9 oraz litery A-F, co może wpływać na interpretację wyników. Ponadto, przy konwersji liczby 5638, ważne jest przestrzeganie kolejności operacji i dokładne zapisywanie reszt. Użycie nieprawidłowych wzorów lub założeń w procesie konwersji jest typowym błędem, który może prowadzić do niepoprawnych wyników. Dlatego kluczowe jest stosowanie właściwych technik konwersji oraz weryfikacja wyników poprzez ponowne obliczenia lub użycie narzędzi programistycznych, co jest zgodne z dobrymi praktykami inżynieryjnymi.

Pytanie 9

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) służy do konwersji adresu IP na

A. nazwa komputera

B. adres e-mailowy

C. adres fizyczny

D. domenę

ARP, czyli Address Resolution Protocol, to naprawdę ważny element w sieciach komputerowych. Jego główne zadanie to przekształcanie adresów IP na adresy MAC, czyli sprzętowe. W lokalnych sieciach komunikacja między urządzeniami odbywa się głównie na poziomie warstwy łącza danych, gdzie te adresy MAC są kluczowe. Wyobraź sobie, że komputer chce przesłać dane do innego urządzenia. Jeśli zna tylko adres IP, to musi wysłać zapytanie ARP, by dowiedzieć się, jaki jest odpowiedni adres MAC. Bez ARP wszystko by się trochę zacięło, bo to on pozwala na prawidłowe połączenia w sieciach lokalnych. Na przykład, gdy komputer A chce wysłać dane do komputera B, ale zna tylko adres IP, to wysyła zapytanie ARP, które dociera do wszystkich urządzeń w sieci. Komputer B odsyła swój adres MAC, dzięki czemu komputer A może skonstruować ramkę i wysłać dane. Jak dobrze rozumiesz, jak działa ARP, to stajesz się lepszym specjalistą w sieciach, bo to dosłownie fundament komunikacji w sieciach TCP/IP. Takie rzeczy są mega istotne w branży, dlatego warto je dobrze ogarnąć.

Pytanie 10

Aby zabezpieczyć komputery w lokalnej sieci przed nieautoryzowanym dostępem oraz atakami typu DoS, konieczne jest zainstalowanie i skonfigurowanie

A. zapory ogniowej

B. programu antywirusowego

C. bloku okienek pop-up

D. filtru antyspamowego

Wybór filtrów antyspamowych, blokad okienek pop-up i programów antywirusowych jako środków ochrony przed atakami DoS i nieautoryzowanym dostępem do sieci lokalnej jest błędny, ponieważ te rozwiązania mają różne funkcje i ograniczenia. Filtry antyspamowe służą głównie do ochrony przed niechcianą pocztą elektroniczną, co nie przyczynia się do zabezpieczenia sieci komputerowej. Ich głównym celem jest eliminacja spamu i phishingu, a nie obronę przed zagrożeniami sieciowymi. Blokady okienek pop-up to techniki stosowane w przeglądarkach internetowych, mające na celu poprawę doświadczeń użytkowników w sieci, ale nie wpływają na bezpieczeństwo danych ani na obronę przed atakami. Programy antywirusowe są istotne w walce z złośliwym oprogramowaniem, jednak nie są wystarczające do zabezpieczenia całej sieci przed atakami DoS, które często polegają na nadmiernym obciążeniu zasobów sieciowych, a nie na wprowadzaniu złośliwego kodu. Właściwym sposobem na ochronę sieci lokalnej jest zastosowanie zapory ogniowej, która zapewnia kontrolę nad całym ruchem sieciowym i może skutecznie przeciwdziałać zarówno nieautoryzowanemu dostępowi, jak i atakom DoS. Aby zrozumieć efektywność tych narzędzi, warto zaznaczyć, że standardy bezpieczeństwa, takie jak NIST Cybersecurity Framework, silnie akcentują znaczenie zapór ogniowych w architekturze zabezpieczeń, co podkreśla ich rolę jako pierwszej linii obrony w ochronie sieci.

Pytanie 11

Ile liczb w systemie szesnastkowym jest wymaganych do zapisania pełnej formy adresu IPv6?

A. 16

B. 24

C. 12

D. 8

Wybór liczby bloków w postaci adresu IPv6 wymaga zrozumienia, jak ten adres jest skonstruowany. Adres IPv6 składa się z 128 bitów, które są grupowane w osiem bloków, a każdy blok jest reprezentowany jako liczba szesnastkowa. Odpowiedzi takie jak 12, 16 czy 24 są błędne, ponieważ nie odzwierciedlają rzeczywistej struktury adresu IPv6. Typowym błędem jest mylenie liczby bloków z długością samego adresu. W rzeczywistości, każdy z ośmiu bloków mieści cztery cyfry szesnastkowe, co łącznie daje 32 cyfry, ale nie oznacza to, że mamy większą ilość bloków. Zrozumienie architektury adresacji IPv6, w tym koncepcji segmentacji adresów oraz hierarchii, jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania tego protokołu w nowoczesnych sieciach. Warto zwrócić uwagę na standardy, takie jak RFC 4291, które precyzują sposób reprezentacji i użycia adresów IPv6, wskazując na znaczenie 8 bloków w zapewnieniu elastyczności i rozwoju w zakresie adresacji internetowej.

Pytanie 12

Jednym z czynników, dla których zapis na dysku SSD jest szybszy niż na dysku HDD, jest

A. niska wartość parametru MTBF dla dysku SSD

B. nieograniczona liczba cykli zapisu i odczytu dla dysku SSD

C. wykorzystanie pamięci typu PROM w dysku SSD

D. brak elementów ruchomych w konstrukcji dysku SSD

Pojęcie MTBF (Mean Time Between Failures) odnosi się do przewidywanego czasu między awariami urządzenia, co jest istotne, ale nie ma bezpośredniego wpływu na szybkość zapisu. Niska wartość MTBF dla dysków SSD nie jest powodem, dla którego zapisy są szybsze, ponieważ szybkość ta wynika z technologii pamięci flash, a nie z trwałości dysku. Wykluczenie elementów ruchomych to kluczowy czynnik, który wpływa na szybkość operacji dysku. Pamięć typu PROM (Programmable Read-Only Memory) to inny typ pamięci, który nie jest używany w dyskach SSD. Dyski SSD korzystają z pamięci NAND flash, która umożliwia wielokrotny zapis oraz odczyt danych, co różni się od tradycyjnej pamięci ROM. Co więcej, twierdzenie o nieograniczonej liczbie cykli zapisu i odczytu również jest mylące. Dyski SSD mają ograniczoną liczbę cykli zapisu dla poszczególnych komórek pamięci, co oznacza, że w dłuższym okresie użytkowania ich wydajność może się zmniejszać. Zrozumienie różnic między SSD a HDD, a także technologii pamięci, jest kluczowe dla podejmowania świadomych decyzji w obszarze wyboru sprzętu do przechowywania danych. Krytyczne jest również zrozumienie, że wydajność dysku nie jest jedynym czynnikiem; trwałość, koszt oraz zastosowanie są równie istotne w procesie wyboru odpowiedniego rozwiązania do przechowywania.

Pytanie 13

Jakie jest zadanie usługi DNS?

A. weryfikacja poprawności adresów domenowych

B. konwersja adresów IP na nazwy domenowe

C. konwersja nazw domenowych na adresy IP

D. weryfikacja poprawności adresów IP

Wybór odpowiedzi, które sugerują inne funkcje systemu DNS, błędnie odzwierciedla jego rzeczywistą rolę i działanie. Sprawdzanie poprawności adresów IP czy domenowych to zadania, które mogą być realizowane w ramach innych usług, ale nie są bezpośrednio związane z funkcją DNS. System DNS nie zajmuje się weryfikacją adresów IP, lecz ich tłumaczeniem z formy tekstowej na numeryczną, co jest kluczowe dla komunikacji w sieci. Ponadto, translacja adresów IP na nazwy domenowe, choć możliwa, nie jest podstawowym zadaniem usługi DNS; tę funkcję pełnią inne mechanizmy, takie jak odwrotne zapytania DNS (reverse DNS lookup), które są mniej powszechne i nie są stosowane w codziennej praktyce internetowej. Warto zwrócić uwagę, że niepoprawne interpretowanie funkcji DNS może prowadzić do mylnych założeń w projektowaniu systemów sieciowych, co z kolei skutkuje problemami z dostępem do stron internetowych, a także błędami w konfiguracji serwerów. Aby skutecznie zarządzać infrastrukturą internetową, należy zrozumieć, że DNS działa na zasadzie hierarchicznej struktury, gdzie odpowiedzialność za poszczególne domeny jest rozdzielona między różne serwery, co zwiększa wydajność i niezawodność usług. Ignorowanie tych aspektów prowadzi do uproszczenia tematu, co jest niebezpieczne w kontekście zarządzania nowoczesnymi sieciami komputerowymi.

Pytanie 14

Wskaź na zakres adresów IP klasy A, który jest przeznaczony do prywatnej adresacji w sieciach komputerowych?

A. 192.168.0.0 - 192.168.255.255

B. 172.16.0.0 - 172.31.255.255

C. 10.0.0.0 - 10.255.255.255

D. 127.0.0.0 - 127.255.255.255

Zakresy adresów IP wskazane w odpowiedziach, które nie są prawidłowe, nie powinny być mylone z adresami prywatnymi. Na przykład, adres 192.168.0.0 do 192.168.255.255 to zakres klasy C zarezerwowany dla adresacji prywatnej, co może prowadzić do błędnych założeń na temat klasyfikacji adresów. Również adres 127.0.0.0 do 127.255.255.255 to pętla zwrotna, która służy do testowania lokalnych połączeń w systemie operacyjnym i nie ma zastosowania w typowej adresacji sieciowej, co wyklucza ten zakres z możliwości użycia w lokalnych sieciach. Adresy z klasy B, takie jak 172.16.0.0 do 172.31.255.255, są również przypisane do prywatnej adresacji, ale obejmują inny przedział adresowy. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do wyboru niewłaściwych odpowiedzi, to niewłaściwe zrozumienie, które klasy adresowe są przypisane do prywatnej adresacji. Warto zwrócić uwagę na to, że podczas projektowania sieci, kluczowe jest zrozumienie różnic między adresami prywatnymi a publicznymi oraz ich odpowiednim zastosowaniem w architekturze sieciowej. Użycie niewłaściwych zakresów może prowadzić do konfliktów adresowych oraz problemów z łącznością w przyszłości.

Pytanie 15

Który z protokołów służy do weryfikacji poprawności połączenia między dwoma hostami?

A. RIP (Routing Information Protocol)

B. UDP (User Datagram Protocol)

C. ICMP (Internet Control Message Protocol)

D. RARP (Reverse Address Resolution Protocol)

ICMP (Internet Control Message Protocol) jest protokołem, który odgrywa kluczową rolę w zarządzaniu i diagnostyce sieci komputerowych. Umożliwia on hostom na wymianę komunikatów o błędach oraz informacji dotyczących stanu połączenia. Protokół ten jest wykorzystywany przede wszystkim w takich operacjach jak ping, który sprawdza, czy dany host jest osiągalny w sieci, a także mierzy czas odpowiedzi. ICMP wysyła komunikaty typu echo request i echo reply, co pozwala administratorom sieci na monitorowanie dostępności urządzeń oraz wydajności połączeń. Zastosowanie ICMP jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu sieciami, ponieważ umożliwia szybką identyfikację problemów z połączeniem, co z kolei pozwala na szybsze podejmowanie działań naprawczych. W kontekście standardów, ICMP jest częścią protokołu IP i działa w warstwie sieci, co czyni go fundamentalnym elementem architektury Internetu. Warto również zaznaczyć, że ICMP ma zastosowanie w różnych narzędziach diagnostycznych, takich jak traceroute, co umożliwia analizę i optymalizację tras w sieci.

Pytanie 16

Który aplet w panelu sterowania systemu Windows 7 pozwala na ograniczenie czasu, jaki użytkownik spędza przed komputerem?

A. Kontrola rodzicielska

B. Centrum akcji

C. Konta użytkowników

D. Windows Defender

Kontrola rodzicielska w systemie Windows 7 to zaawansowane narzędzie, które umożliwia rodzicom zarządzanie czasem, jaki ich dzieci spędzają przed komputerem. Funkcjonalność ta pozwala na ustawienie ograniczeń czasowych, co jest szczególnie istotne w kontekście zdrowia psychicznego i fizycznego młodych użytkowników. Rodzice mogą określić konkretne dni i godziny, w których komputer jest dostępny dla ich dzieci, co pomaga w utrzymaniu równowagi pomiędzy nauką a rozrywką. Przykładowo, można zaplanować, że dziecko może korzystać z komputera tylko w godzinach popołudniowych, a w weekendy dostęp jest rozszerzony. Tego typu rozwiązania są zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa cyfrowego i ochrony dzieci w sieci, a także spełniają normy dotyczące odpowiedzialności rodzicielskiej. Oprócz zarządzania czasem, Kontrola rodzicielska umożliwia również monitorowanie aktywności online oraz zarządzanie dostępem do określonych aplikacji i gier, co czyni ją kompleksowym narzędziem do ochrony najmłodszych użytkowników.

Pytanie 17

Administrator systemu Linux wykonał listę zawartości folderu /home/szkola w terminalu, uzyskując następujący wynik -rwx -x r-x 1 admin admin 25 04-09 15:17 szkola.txt. Następnie wpisał polecenie: ```chmod ug=rw szkola.txt | ls -l``` Jaki rezultat jego działania zostanie pokazany w terminalu?

A. -rw- rw- rw- 1 admin admin 25 04-09 15:17 szkola.txt

B. -rw- rw- r-x 1 admin admin 25 04-09 15:17 szkola.txt

C. -rwx ~x rw- 1 admin admin 25 04-09 15:17 szkola.txt

D. -rwx r-x r-x 1 admin admin 25 04-09 15:17 szkola.txt

Odpowiedź -rw- rw- r-x 1 admin admin 25 04-09 15:17 szkola.txt jest poprawna, ponieważ odzwierciedla skutki działania polecenia 'chmod ug=rw szkola.txt'. Polecenie to zmienia uprawnienia do pliku 'szkola.txt', przyznając użytkownikowi (u) i grupie (g) prawo do odczytu (r) i zapisu (w), ale nie zmieniając uprawnień dla innych (o). W wyniku tego, plik będzie miał uprawnienia: rw- dla właściciela (admin), rw- dla grupy (admin) oraz r-x dla innych. Przykład zastosowania tego polecenia można zobaczyć w sytuacji, gdy administrator chce ograniczyć dostęp do pliku tylko do odczytu i zapisu dla siebie i grupy, ale umożliwić innym jedynie odczyt. W praktyce, zarządzanie uprawnieniami w systemie Linux jest kluczowe dla bezpieczeństwa i organizacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w administracji systemami operacyjnymi. Umożliwia to nie tylko kontrolę dostępu, ale również minimalizację ryzyka nieautoryzowanych zmian w plikach.

Pytanie 18

W topologii elementem centralnym jest switch

A. magistrali

B. gwiazdy

C. pełnej siatki

D. pierścienia

W odniesieniu do pozostałych topologii, warto zrozumieć, dlaczego switch nie może być centralnym elementem w topologii magistrali, pierścienia czy pełnej siatki. W topologii magistrali wszystkie urządzenia są podłączone do jednego kabla, co prowadzi do ryzyka kolizji danych, a awaria kabla może sparaliżować całą sieć. W tym przypadku komunikacja nie jest ukierunkowana przez switch, co znacząco obniża wydajność i niezawodność sieci. W topologii pierścienia każde urządzenie jest połączone z dwoma innymi, tworząc zamknięty krąg; w takim modelu dane krążą w jednym kierunku. Ta struktura jest bardziej podatna na awarie, ponieważ uszkodzenie jednego połączenia może uniemożliwić dalszą komunikację. Wreszcie, w topologii pełnej siatki każde urządzenie jest podłączone do każdego innego, co wymaga znacznych zasobów sprzętowych i może prowadzić do złożoności w zarządzaniu siecią. Z tego powodu, w kontekście efektywności oraz łatwości zarządzania, switch w topologii gwiazdy jest preferowanym rozwiązaniem, które znacząco wspiera standardy branżowe oraz najlepsze praktyki w projektowaniu sieci.

Pytanie 19

Mechanizm, który pozwala na podłączenie urządzeń peryferyjnych do systemu komputerowego, w którym każde urządzenie jest identyfikowane przez przypisany mu numer, to

A. Hot Swap

B. Plug and Play

C. BootLoader

D. CrossFire

Odpowiedź 'Plug and Play' odnosi się do mechanizmu, który umożliwia automatyczne rozpoznawanie i konfigurację urządzeń peryferyjnych podłączanych do systemu komputerowego. Gdy urządzenie jest podłączane, system operacyjny identyfikuje je za pomocą unikalnego numeru identyfikacyjnego, co eliminuje potrzebę ręcznej konfiguracji. Przykładem zastosowania Plug and Play są nowoczesne drukarki, które po podłączeniu do komputera są automatycznie wykrywane i gotowe do użycia bez dodatkowych kroków konfiguracyjnych. Mechanizm ten jest zgodny z podejściem promowanym przez standard USB, które zakłada łatwość użycia i interoperacyjność różnych urządzeń. Dobre praktyki w dziedzinie informatyki kładą duży nacisk na UX (User Experience), a Plug and Play jest doskonałym przykładem, jak technologia może upraszczać życie użytkowników, poprawiając ich doświadczenia związane z obsługą urządzeń komputerowych. Dodatkowo, Plug and Play przyczynia się do efektywnego zarządzania zasobami w systemach operacyjnych, co ma kluczowe znaczenie w środowiskach biznesowych i przemysłowych.

Pytanie 20

Zjawisko przesłuchu w sieciach komputerowych polega na

A. przenikaniu sygnału pomiędzy sąsiadującymi w kablu parami przewodów

B. niejednorodności toru wynikającej z modyfikacji geometrii par przewodów

C. utratach sygnału w torze transmisyjnym

D. opóźnieniach w propagacji sygnału w torze transmisyjnym

Zjawiska, takie jak niejednorodność toru spowodowana zmianą geometrii par przewodów, straty sygnału w torze transmisyjnym oraz opóźnienia propagacji sygnału, nie są tożsame z przesłuchami, chociaż mogą wpływać na jakość transmisji. Niejednorodność toru, wynikająca ze zmian geometrii, odnosi się do różnic w impedancji, które mogą prowadzić do odbić sygnału. Ten sam efekt, choć nieco związany, nie definiuje mechanizmu przesłuchu, który koncentruje się na interakcji między sąsiadującymi parami przewodów. Straty sygnału w torze transmisyjnym dotyczą ogólnej utraty mocy sygnału na skutek oporu, co jest innym zagadnieniem w kontekście transmisji danych. Opóźnienia propagacji sygnału związane są z czasem, potrzebnym na przebycie sygnału przez medium transmisyjne, co także nie odnosi się bezpośrednio do problemu przesłuchu, ale raczej do parametrów czasu i jakości sygnału. Przesłuch w sieciach komputerowych ma swoje źródło w fizycznych właściwościach przewodów i ich wzajemnych oddziaływaniach, a błędne zrozumienie tego zjawiska może prowadzić do nieefektywnego projektowania i implementacji sieci, w której jakość sygnału i wydajność są kluczowe.

Pytanie 21

Jakie jest adres rozgłoszeniowy w podsieci o adresie IPv4 192.168.160.0/21?

A. 192.168.255.254

B. 192.168.7.255

C. 192.168.160.254

D. 192.168.167.255

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi, istnieje kilka kluczowych błędów w rozumieniu koncepcji adresacji IP i podsieci. Na przykład, adres 192.168.7.255 nie należy do podsieci 192.168.160.0/21, a jego użycie by sugerowało, że jest on związany z inną podsiecią, ponieważ adresacja IP 192.168.7.X i 192.168.160.X są oddzielne. Podobnie, 192.168.160.254, mimo że jest adresem możliwym do użycia w danej podsieci, nie jest adresem rozgłoszeniowym, który zawsze kończy się na `255` w danej klasie. Adres 192.168.255.254 również jest błędny, ponieważ nie mieści się w zakresie określonym przez podsieć /21 i jest w innej klasie adresów. Często mylące może być przyjmowanie, że adresy kończące się na `254` mogą być adresami rozgłoszeniowymi, gdyż są to zwykle adresy przydzielone dla hostów, a nie dla celów broadcastu. Kluczowym błędem jest też niezrozumienie, że adres rozgłoszeniowy jest ostatnim adresem w danej podsieci, co oznacza, że należy zawsze obliczać go na podstawie maski podsieci i zakresu adresów hostów, a nie zgadywać na podstawie końcówki adresu. W praktyce, zrozumienie tych zasad jest niezbędne do efektywnego projektowania sieci oraz do zapobiegania problemom związanym z adresacją i komunikacją w sieci.

Pytanie 22

Który z poniższych adresów stanowi adres rozgłoszeniowy dla sieci 172.16.64.0/26?

A. 172.16.64.63

B. 172.16.64.192

C. 172.16.64.0

D. 172.16.64.255

Adres 172.16.64.0 jest adresem sieci, co oznacza, że nie można go przypisać żadnemu z urządzeń w tej sieci. Adres ten jest kluczowy w strukturze sieciowej, ponieważ identyfikuje całą podsieć, a jego zrozumienie jest niezbędne dla administratorów sieci. Adres 172.16.64.192 jest z kolei adresem, który leży poza zakresem tej podsieci, ponieważ przy masce /26, adresy przypisane do tej sieci kończą się na 172.16.64.63. Ponadto, adres 172.16.64.255 również nie jest poprawny, ponieważ jest to adres rozgłoszeniowy dla sieci 172.16.64.0/24, a nie /26, co wskazuje na błąd w podstawowym rozumieniu maski podsieci. Typowym błędem jest mylenie adresów rozgłoszeniowych z adresami przypisanymi hostom, co może prowadzić do problemów z komunikacją w sieci. Ważne jest, aby dobrze rozumieć podział sieci i sposób identyfikacji adresów IP, co jest kluczowe w kontekście projektowania i zarządzania infrastrukturą IT. Dlatego też znajomość zasad przydzielania adresów IP oraz umiejętność korzystania z narzędzi do obliczania adresów podsieci są niezbędne dla efektywnego zarządzania siecią.

Pytanie 23

Po podłączeniu działającej klawiatury do jednego z portów USB nie ma możliwości wyboru awaryjnego trybu uruchamiania systemu Windows. Mimo to po uruchomieniu systemu w standardowym trybie klawiatura funkcjonuje prawidłowo. Co to oznacza?

A. nieprawidłowe ustawienia BIOS

B. uszkodzone porty USB

C. uszkodzony zasilacz

D. uszkodzony kontroler klawiatury

Uszkodzony kontroler klawiatury, uszkodzone porty USB i uszkodzony zasilacz są to możliwości, które na pierwszy rzut oka mogą wydawać się logicznymi przyczynami problemów z klawiaturą. Jednakże, w omawianej sytuacji, klawiatura działa prawidłowo w normalnym trybie uruchomienia, co wyklucza uszkodzenie urządzenia. Kontroler klawiatury jest odpowiedzialny za przetwarzanie sygnałów z klawiatury i ich przekazywanie do systemu operacyjnego. Skoro klawiatura działa po uruchomieniu systemu, oznacza to, że kontroler działa prawidłowo. Podobnie, jeśli porty USB były uszkodzone, klawiatura nie włączałaby się w żadnym trybie. Zasilacz z kolei dostarcza energię do komputera, a jego uszkodzenie spowodowałoby znacznie poważniejsze problemy, takie jak brak włączania się systemu lub niestabilna praca sprzętu. W tym przypadku to błędne myślenie, które prowadzi do fałszywych wniosków, opiera się na założeniu, że problemy z urządzeniami peryferyjnymi zawsze są związane z ich awarią. W rzeczywistości wiele problemów z dostępnością opcji w BIOS może wynikać z niewłaściwych ustawień, co pokazuje, jak kluczowe jest zrozumienie roli BIOS w procesie rozruchu i diagnostyki sprzętu. Warto zawsze analizować problem w szerszym kontekście i zrozumieć, które elementy systemu mogą wpływać na jego funkcjonowanie.

Pytanie 24

Aby poprawić niezawodność i efektywność przesyłu danych na serwerze, należy

A. ustawić automatyczne tworzenie kopii zapasowych

B. przechowywać dane na innym dysku niż ten z systemem

C. zainstalować macierz dyskową RAID1

D. stworzyć punkt przywracania systemu

Chociaż wszystkie wymienione odpowiedzi mogą przyczynić się do ogólnej niezawodności systemu, to jednak nie są one wystarczające w kontekście zwiększenia zarówno niezawodności, jak i wydajności transmisji danych na serwerze. Utworzenie punktu przywracania systemu jest rozwiązaniem, które może pomóc w przypadku awarii systemu operacyjnego, ale nie zabezpiecza danych przed utratą, gdyż nie chroni przed uszkodzeniem sprzętu lub utratą danych na poziomie dysku. Przechowywanie danych na innym dysku niż systemowy może zwiększyć wydajność w niektórych sytuacjach, jednak sama separacja danych nie zapewnia ochrony ani redundancji. Ponadto, konfiguracja automatycznych kopii zapasowych jest kluczowym elementem strategii ochrony danych, lecz nie jest rozwiązaniem na bieżące problemy z dostępnością i wydajnością, ponieważ sama kopia zapasowa nie chroni przed utratą danych w czasie rzeczywistym. Często błędne myślenie opiera się na przekonaniu, że wystarczy mieć kopię danych, aby zapewnić ich bezpieczeństwo, co jest niewłaściwe w przypadku krytycznych aplikacji wymagających ciągłej dostępności. Dlatego, choć wszystkie te opcje są użyteczne, to żadna z nich nie dostarcza takiego poziomu niezawodności i wydajności, jak macierz RAID1, która jest uznawana za standard wśród rozwiązań do ochrony danych w środowiskach serwerowych.

Pytanie 25

Po dokonaniu eksportu klucza HKCU powstanie kopia rejestru zawierająca dane dotyczące ustawień

A. aktualnie zalogowanego użytkownika

B. procedur startujących system operacyjny

C. sprzętu komputera dla wszystkich użytkowników systemu

D. wszystkich aktywnie załadowanych profili użytkowników systemu

Wybór odpowiedzi dotyczącej procedur uruchamiających system operacyjny, sprzętowej konfiguracji komputera lub profili użytkowników nie jest właściwy, ponieważ każdy z tych obszarów ma swoje unikalne klucze w rejestrze systemu Windows. Klucz HKLM (HKEY_LOCAL_MACHINE) przechowuje informacje dotyczące sprzętu oraz konfiguracji systemu operacyjnego dla wszystkich użytkowników, a nie tylko jednego. To może prowadzić do nieporozumień, ponieważ zakłada się, że eksportując HKCU, uzyskuje się dostęp do globalnych ustawień systemowych, co jest mylne. Sprzętowe informacje komputera są integralną częścią kluczy HKLM, które obejmują takie dane jak sterowniki, ustawienia BIOS oraz inne parametry sprzętowe wspólne dla wszystkich użytkowników. Kolejny błąd myślowy pojawia się przy pomyśle, że eksportuje się informacje o wszystkich aktywnie ładowanych profilach użytkowników. W rzeczywistości każdy profil użytkownika ma oddzielny klucz HKU (HKEY_USERS), a eksport HKCU dotyczy tylko profilu aktualnie zalogowanego użytkownika. Błędy te mogą prowadzić do poważnych pomyłek w zarządzaniu systemem, zwłaszcza w kontekście kopiowania i przywracania ustawień, co może skutkować utratą danych lub nieprawidłowym działaniem aplikacji. Zrozumienie struktury rejestru jest kluczowe dla efektywnego zarządzania systemem operacyjnym, a nieuwzględnienie tego aspektu może prowadzić do trudności w diagnostyce i rozwiązywaniu problemów.

Pytanie 26

Unity Tweak Tool oraz narzędzia dostrajania to elementy systemu Linux, które mają na celu

A. ustawienie zapory sieciowej

B. personalizację systemu

C. obsługę kont użytkowników

D. przydzielanie uprawnień do zasobów systemowych

Zarządzanie uprawnieniami do zasobów systemowych wymaga zaawansowanej wiedzy o zarządzaniu systemem operacyjnym, a narzędzia takie jak narzędzia dostrajania i Unity Tweak Tool nie są przeznaczone do tego celu. W systemach Linux, uprawnienia są przydzielane przez mechanizmy takie jak chmod, chown czy grupy użytkowników, które są kluczowe w zapewnieniu bezpieczeństwa i kontroli dostępu do plików i procesów. Użytkownicy często mylą te narzędzia z systemem uprawnień, ponieważ są przyzwyczajeni do bardziej wizualnych interfejsów graficznych, które mogą dawać złudzenie, że personalizacja obejmuje również zarządzanie uprawnieniami. Ponadto, odpowiedzi dotyczące zarządzania kontami użytkowników oraz konfiguracji zapory systemowej są również błędne. Zarządzanie kontami użytkowników w systemie Linux odbywa się za pomocą komend takich jak useradd, usermod czy passwd, które są odrębne od procesu personalizacji interfejsu graficznego. Konfiguracja zapory systemowej, z drugiej strony, wymaga użycia narzędzi takich jak iptables czy firewalld, które koncentrują się na zabezpieczeniach sieciowych, a nie na dostosowywaniu interfejsu użytkownika. W rezultacie, mylenie funkcji narzędzi dostrajania z tymi zadaniami prowadzi do nieporozumień i błędnych wniosków dotyczących ich rzeczywistej roli w systemie operacyjnym.

Pytanie 27

Który z rysunków ilustruje topologię sieci w układzie magistrali?

A. C

B. A

C. D

D. B

Topologia magistrali to sposób organizacji sieci komputerowej, w której wszystkie urządzenia są podłączone do jednego wspólnego medium transmisyjnego zwanego magistralą. Każde z urządzeń w sieci może komunikować się z innymi, przesyłając dane przez tę wspólną linię. W przypadku topologii magistrali, jak przedstawiono na rysunku B, wszystkie komputery są połączone jednym przewodem, co jest kluczową cechą tej architektury. Topologia ta była popularna w wczesnych sieciach Ethernet i ze względu na prostotę była stosunkowo tania do wdrożenia. Jednak ma swoje ograniczenia takie jak podatność na awarie jednej linii, co może prowadzić do całkowitego zatrzymania komunikacji. W praktyce, topologia magistrali jest obecnie rzadko stosowana, ale jej zrozumienie jest kluczowe do poznania ewolucji sieci komputerowych oraz jej wpływu na obecne technologie. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy znajduje się w zrozumieniu fundamentów działania protokołów sieciowych jak CSMA/CD który był stosowany w takich sieciach.

Pytanie 28

W przypadku sieci strukturalnej rekomendowane jest zainstalowanie jednego punktu abonenckiego na obszarze wynoszącym

A. 5m2

B. 20m2

C. 30m2

D. 10m2

Wybór powierzchni 5m2 może wydawać się rozsądny w kontekście minimalizacji kosztów, jednak takie podejście prowadzi do istotnych problemów z jakością sygnału. Zbyt mała powierzchnia przypadająca na punkt abonencki skutkuje przeciążeniem sieci, co może prowadzić do opóźnień, utraty pakietów oraz ogólnego pogorszenia doświadczeń użytkowników. Natomiast powierzchnie 20m2 i 30m2 są niepraktyczne w kontekście współczesnych potrzeb użytkowników, ponieważ w miarę rozwoju technologii i wzrostu liczby urządzeń podłączonych do sieci, konieczne staje się zwiększenie liczby punktów abonenckich. Przy zbyt dużej powierzchni przypadającej na jeden punkt zmniejsza się gęstość sieci, co negatywnie wpływa na jej wydajność oraz stabilność. W praktyce, dla wielu zastosowań, jak na przykład w biurach czy szkołach, konieczne jest zapewnienie jednego punktu abonenckiego na 10m2, aby móc efektywnie obsługiwać rosnącą liczbę użytkowników oraz urządzeń mobilnych. Prawidłowe projektowanie sieci wymaga zrozumienia zasad dotyczących rozmieszczenia punktów abonenckich oraz standardów, takich jak te zawarte w dokumentach normatywnych, które wskazują, że zbyt mała lub zbyt duża powierzchnia przypadająca na jeden punkt abonencki prowadzi do problemów z wydajnością oraz niezawodnością sieci.

Pytanie 29

Jaką rolę należy przypisać serwerowi z rodziny Windows Server, aby mógł świadczyć usługi rutingu?

A. Usługi domenowe w Active Directory

B. Serwer sieci Web (IIS)

C. Usługi zarządzania dostępem w Active Directory

D. Usługi zasad i dostępu sieciowego

Wybór usługi zarządzania dostępu w usłudze Active Directory jako odpowiedzi na pytanie o ruting jest błędny, ponieważ ta rola skupia się głównie na kontrolowaniu dostępu do zasobów w sieci, a nie na zarządzaniu ruchem sieciowym. Usługi te mają na celu autoryzację i uwierzytelnianie użytkowników oraz urządzeń w sieci, co jest ważne, ale nie wystarcza do realizacji zadań rutingowych. Z drugiej strony, usługi domenowe w usłudze Active Directory są fundamentalne dla organizacji i zarządzania użytkownikami, ale nie zajmują się bezpośrednio przesyłaniem pakietów danych pomiędzy różnymi segmentami sieci, co jest kluczowe w kontekście rutingu. Serwer sieci Web (IIS) ma zupełnie inną funkcję, koncentrując się na hostowaniu aplikacji internetowych, a nie na zarządzaniu ruchem sieciowym. Takie nieprawidłowe podejście może wynikać z mylnej interpretacji roli poszczególnych serwisów w infrastrukturze IT. W praktyce, aby poprawnie skonfigurować serwer do pełnienia roli routera, należy skupić się na odpowiednich usługach, które rzeczywiście obsługują ruting, a odpowiedzi nie związane z tym tematem prowadzą do błędnych wniosków, co może skutkować brakiem efektywności w zarządzaniu siecią.

Pytanie 30

Skrót określający translację adresów w sieciach to

A. IDS

B. DMZ

C. SPI

D. NAT

Translacja adresów sieciowych, znana jako NAT (Network Address Translation), jest techniką stosowaną w sieciach komputerowych, która umożliwia mapowanie adresów IP w jednej przestrzeni adresowej na adresy IP w innej przestrzeni. Dzięki NAT możliwe jest ukrycie adresów prywatnych w sieci lokalnej przed światem zewnętrznym, co zwiększa bezpieczeństwo oraz oszczędza cenne adresy IPv4. NAT jest powszechnie stosowany w routerach domowych, które pozwalają wielu urządzeniom w sieci lokalnej korzystać z jednego publicznego adresu IP. W praktyce, gdy urządzenie w sieci lokalnej wysyła dane do internetu, router zmienia jego lokalny adres IP na publiczny adres IP, zachowując przy tym informacje o źródłowym adresie w tabeli NAT. Gdy odpowiedź wraca, router używa tej tabeli do przetłumaczenia publicznego adresu IP z powrotem na lokalny adres IP zleceniodawcy. NAT jest zgodny z najlepszymi praktykami w zakresie projektowania sieci, wspierając bezpieczeństwo oraz efektywność wykorzystania adresów IP.

Pytanie 31

W systemie serwerowym Windows widoczny jest zakres adresów IPv4. Ikona umieszczona obok jego nazwy sugeruje, że

A. pula adresów w tym zakresie została wyczerpana całkowicie

B. ten zakres jest aktywny

C. ten zakres jest nieaktywny

D. pula adresów w tym zakresie jest prawie w pełni wyczerpana

Zakres adresów IP w systemie serwerowym Windows przy opisywanej ikonie jest nieaktywny co oznacza że serwer nie przydziela adresów IP z tej puli. Przekonanie że zakres jest aktywny wynika często z niewłaściwego zrozumienia ikon i interfejsów użytkownika. Jest to typowy błąd wynikający z założenia że wszystkie widoczne elementy w interfejsie są aktywne co nie zawsze jest zgodne z rzeczywistością. Zakładając że pula jest wyczerpana w 100% może wynikać z niedostatecznej analizy sytuacji. Taki stan byłby sygnalizowany innymi wskaźnikami a nie wyłącznie ikoną sugerującą nieaktywność. Użytkownicy mogą mylnie identyfikować problemy z dostępnością adresów zamiast sprawdzać stan aktywności zakresu i jego konfigurację. Myślenie że pula jest bliska wyczerpania również odzwierciedla niedostateczne rozumienie mechanizmów zarządzania DHCP. Właściwa interpretacja ikon i wskaźników pozwala na efektywne zarządzanie zasobami sieciowymi i unikanie błędów które mogą skutkować przestojami w pracy sieci. Poprawna analiza wymaga zarówno teoretycznej wiedzy jak i praktycznego doświadczenia w administracji serwerami co jest kluczowe dla utrzymania sprawnie działającej infrastruktury IT. Zrozumienie kiedy i dlaczego zakresy są aktywne lub nieaktywne jest fundamentem skutecznego zarządzania DHCP i zapewnienia ciągłości działania sieci komputerowej.

Pytanie 32

Jakie oprogramowanie pełni rolę serwera DNS w systemie Linux?

A. ProFTPD

B. BIND

C. CUPS

D. APACHE

CUPS, czyli Common Unix Printing System, to system zarządzania drukowaniem w środowisku Unixowym, który nie ma związku z funkcją rozwiązywania nazw w sieci. Jego głównym zadaniem jest zarządzanie zadaniami drukarskimi oraz zapewnienie interfejsów do różnych typów drukarek. Dlatego nie jest odpowiedni jako serwer DNS. Z kolei Apache to serwer HTTP, który obsługuje żądania klientów związane z dostępem do stron internetowych. Jego rola jest zgoła inna – koncentruje się na dostarczaniu treści internetowych, a nie na tłumaczeniu nazw domen na adresy IP. ProFTPD to serwer FTP, który umożliwia przesyłanie plików w sieci, również nie mając nic wspólnego z DNS. Użycie tych terminów w kontekście serwera DNS świadczy o nieporozumieniu w zrozumieniu funkcji, jakie pełnią te usługi w architekturze sieciowej. Kluczowe jest zrozumienie, że każda z tych aplikacji ma swoje specyficzne zastosowanie i nie jest zamiennikiem dla funkcji DNS. W praktyce, błąd ten często wynika z pomylenia różnych usług sieciowych, co jest powszechne wśród tych, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z administracją systemami. Zrozumienie różnic między tymi technologiami jest fundamentalne dla efektywnego zarządzania usługami sieciowymi.

Pytanie 33

Jakie urządzenia wykorzystuje się do porównywania liczb w systemie binarnym?

A. sumatory

B. demultipleksery

C. komparatory

D. multipleksery

Komparatory to układy elektroniczne, które służą do porównywania wartości binarnych. Ich głównym zadaniem jest określenie, która z porównywanych liczb jest większa, mniejsza lub równa. Komparatory są kluczowym elementem w systemach cyfrowych, od prostych układów logicznych po złożone procesory. Przykładowo, w systemach mikroprocesorowych komparatory są używane do operacji porównawczych w instrukcjach warunkowych, co pozwala na podejmowanie decyzji na podstawie wartości rejestrów. W praktyce, komparatory stosuje się również w aplikacjach analogowych, takich jak porównywarki napięcia. Warto zauważyć, że standardy branżowe, takie jak IEEE, definiują funkcjonowanie i parametry komparatorów, co zapewnia ich interoperacyjność w różnych systemach. Dobrą praktyką jest także stosowanie komparatorów w układach z minimalnym opóźnieniem, co zwiększa wydajność obliczeń w systemach wymagających szybkiej analizy danych.

Pytanie 34

Co oznacza zapis 192.168.1/24 w kontekście maski podsieci?

A. 255.255.255.0

B. 255.255.255.240

C. 255.255.240.0

D. 255.255.255.024

Odpowiedź 255.255.255.0 jest poprawna, ponieważ odpowiada ona zapisie CIDR 192.168.1/24. W systemie CIDR /24 oznacza, że pierwsze 24 bity adresu IP są używane do identyfikacji sieci, a pozostałe 8 bitów do identyfikacji hostów w tej sieci. W przypadku maski 255.255.255.0, pierwsze trzy oktety (255.255.255) ustawione są na wartość maksymalną, co oznacza, że są one częścią identyfikatora sieci. Czwarty oktet (0) wskazuje, że wszystkie adresy IP od 192.168.1.1 do 192.168.1.254 mogą być używane jako adresy hostów. Taka konfiguracja jest powszechnie stosowana w małych sieciach lokalnych, co czyni ją idealną do zastosowań domowych oraz w małych biurach. Dzięki zastosowaniu odpowiedniej maski podsieci, administratorzy sieci mogą skutecznie zarządzać adresacją IP, unikając konfliktów adresów oraz optymalizując wykorzystanie zasobów sieciowych. Przykład zastosowania to np. sieć domowa, w której router rozdziela adresy IP w podanej puli na różne urządzenia, zapewniając dostęp do Internetu oraz umożliwiając komunikację między nimi.

Pytanie 35

Komputer dysponuje adresem IP 192.168.0.1, a jego maska podsieci wynosi 255.255.255.0. Który adres stanowi adres rozgłoszeniowy dla podsieci, do której ten komputer przynależy?

A. 192.168.0.127

B. 192.168.0.255

C. 192.168.0.63

D. 192.168.0.31

Adresy 192.168.0.31, 192.168.0.63 i 192.168.0.127 to przykłady błędnych odpowiedzi na temat adresu rozgłoszeniowego dla podsieci 192.168.0.0 z maską 255.255.255.0. Kluczowe jest to, że adres rozgłoszeniowy ma zawsze najwyższą wartość w danej podsieci. Z tą maską, dostępne adresy IP w podsieci 192.168.0.0 są od 192.168.0.1 do 192.168.0.254, więc 192.168.0.255 jest jedynym poprawnym adresem rozgłoszeniowym. Błędne odpowiedzi często wynikają z błędnego określenia zakresu adresów IP lub mylnego przekonania, że adresy rozgłoszeniowe mogą być mniejsze od najwyższego. Ważne jest też, że w każdej podsieci jeden adres jest zarezerwowany dla identyfikacji sieci (czyli 192.168.0.0), a inny do rozgłaszania. Dlatego, jak się projektuje sieci, trzeba na to uważać, bo ma to wpływ na działanie protokołów sieciowych oraz komunikację między urządzeniami.

Pytanie 36

Czym jest postcardware?

A. typem karty sieciowej

B. typem usługi poczty elektronicznej

C. formą licencji oprogramowania

D. rodzajem wirusa komputerowego

Wybór odpowiedzi dotyczącej karty sieciowej jest nieprawidłowy, ponieważ karta sieciowa to fizyczne urządzenie, które umożliwia komputerowi komunikację w sieci komputerowej. Jej rola polega na przesyłaniu danych pomiędzy urządzeniami w sieci, a w kontekście oprogramowania nie ma związku z jego licencjonowaniem. Odpowiedzi związane z wirusami komputerowymi są również niewłaściwe; wirusy to złośliwe oprogramowanie, które infekuje systemy komputerowe i narusza ich integralność oraz bezpieczeństwo. W odróżnieniu od postcardware, które jest formą licencji, wirusy są uważane za zagrożenie, a ich tworzenie i rozprzestrzenianie jest nielegalne i nieetyczne. W przypadku usługi poczty elektronicznej, chociaż jest to ważne narzędzie w komunikacji, nie ma związku z licencjonowaniem oprogramowania. Poczta elektroniczna służy do wysyłania wiadomości, a nie jako forma licencji. Typowym błędem myślowym prowadzącym do takich nieporozumień jest brak zrozumienia kontekstu, w jakim dane terminy są używane. Wiedza na temat różnych kategorii technologii, takich jak sprzęt, oprogramowanie i komunikacja, jest kluczowa dla skutecznej analizy i rozumienia zagadnień związanych z IT oraz ich praktycznego zastosowania. W ten sposób można uniknąć mylnych skojarzeń i lepiej rozumieć różnice w pojęciach w świecie technologii.

Pytanie 37

Aby osiągnąć wysoką jakość połączeń głosowych VoIP kosztem innych przesyłanych informacji, konieczne jest włączenie i skonfigurowanie na routerze usługi

A. DMZ

B. QoS

C. SSL

D. NAT

SSL (Secure Sockets Layer) to protokół kryptograficzny, którego celem jest zapewnienie poufności i integralności danych przesyłanych w sieci. Choć SSL może być istotny w kontekście zabezpieczania danych, nie ma wpływu na jakość połączeń głosowych VoIP. Jego funkcja ogranicza się do szyfrowania komunikacji, co nie wpływa na zarządzanie ruchem i priorytetyzację pakietów. DMZ (Demilitarized Zone) to strefa w sieci komputerowej, która oddziela wewnętrzną sieć organizacji od sieci zewnętrznej, co może zwiększać bezpieczeństwo, ale nie ma bezpośredniego wpływu na jakość usług VoIP. NAT (Network Address Translation) z kolei jest używany do konwersji adresów IP w ruchu sieciowym, co pozwala na wykorzystanie lokalnych adresów IP w publicznych sieciach, ale także nie przyczynia się do poprawy jakości połączeń głosowych. Często błędne jest myślenie, że protokoły zabezpieczające lub konfiguracje bezpieczeństwa wpływają na jakość VoIP, podczas gdy kluczowe jest zarządzanie priorytetami dla pakietów danych. Zrozumienie różnicy między tymi koncepcjami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania siecią i zapewnienia optymalnej jakości usług głosowych.

Pytanie 38

Na ilustracji widoczne jest oznaczenie sygnalizacji świetlnej w dokumentacji technicznej laptopa. Wskaż numer odpowiadający kontrolce, która zapala się podczas ładowania akumulatora?

A. 2

B. 4

C. 3

D. 5

Kontrolka oznaczona numerem 2 symbolizuje proces ładowania baterii w laptopie co jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi identyfikacji wskaźników w urządzeniach elektronicznych. W praktyce kontrolki te są kluczowe dla użytkowników ponieważ dostarczają informacji o stanie zasilania i naładowania baterii. W przypadku gdy laptop jest podłączony do źródła zasilania a bateria jest w trakcie ładowania ta kontrolka zazwyczaj świeci się na określony kolor na przykład pomarańczowy lub migocze sygnalizując aktywność ładowania. Jest to zgodne z międzynarodowymi standardami takimi jak IEC 62079 które dotyczą instrukcji użytkowania produktów elektronicznych. Kontrolki ładowania są zaprojektowane w sposób ułatwiający szybkie i intuicyjne odczytanie ich funkcji co jest istotne dla zapewnienia bezpieczeństwa użytkowania i efektywnego zarządzania energią. Dodatkowo zapewniają one natychmiastową informację zwrotną co do stanu urządzenia co jest nieocenione w sytuacjach kryzysowych gdy wymagane jest szybkie podjęcie decyzji dotyczącej zasilania urządzenia.

Pytanie 39

Wykonanie polecenia fsck w systemie Linux będzie skutkować

A. weryfikacją integralności systemu plików

B. prezentacją parametrów plików

C. zmianą uprawnień do pliku

D. znalezieniem pliku

Polecenie fsck (file system check) jest narzędziem w systemie Linux, które służy do sprawdzania integralności systemu plików. Jego głównym zadaniem jest wykrywanie i naprawianie błędów w strukturze systemu plików, co jest kluczowe dla utrzymania stabilności i wydajności systemu. Regularne używanie fsck jest zalecane, zwłaszcza po nieprawidłowym zamknięciu systemu, np. w wyniku awarii zasilania. Dzięki fsck administratorzy mogą zidentyfikować uszkodzone sektory, które mogą prowadzić do utraty danych, a także naprawić niezgodności w metadanych systemu plików. Użycie fsck może również obejmować dodatkowe opcje, takie jak automatyczna naprawa wykrytych błędów, co czyni to narzędzie nieocenionym w zarządzaniu serwerami i systemami plików. W praktyce, aby uruchomić fsck, często używa się polecenia w formie: 'fsck /dev/sda1', gdzie '/dev/sda1' to partycja, która ma być sprawdzona. Należy jednak pamiętać, aby unikać jego używania na zamontowanych systemach plików, ponieważ może to prowadzić do dalszych uszkodzeń.

Pytanie 40

W programie Acrylic Wi-Fi Home przeprowadzono test, którego rezultaty ukazano na zrzucie ekranu. Na ich podstawie można stwierdzić, że sieć bezprzewodowa dostępna w danym momencie

A. charakteryzuje się bardzo dobrą jakością sygnału

B. działa na kanałach 10 ÷ 12

C. jest otwarta

D. osiąga maksymalną prędkość transferu 72 Mbps

Odpowiedź że sieć jest nieszyfrowana jest prawidłowa co można wywnioskować z informacji o zabezpieczeniach sieci WEP i WPA. W analizie wykonanej przez program Acrylic Wi-Fi Home brak aktywnych protokołów szyfrowania takich jak WEP WPA czy WPA2 wskazuje że sieć jest otwarta i niezabezpieczona. W praktyce nieszyfrowana sieć Wi-Fi jest narażona na różne zagrożenia bezpieczeństwa takie jak nieautoryzowany dostęp podsłuchiwanie komunikacji czy ataki typu man-in-the-middle. Dla bezpieczeństwa zaleca się stosowanie protokołów szyfrowania WPA3 lub przynajmniej WPA2 które zapewniają znacznie wyższy poziom bezpieczeństwa. Standardy te wykorzystują bardziej zaawansowane metody szyfrowania takie jak AES co zdecydowanie utrudnia złamanie zabezpieczeń. W kontekście dobrych praktyk branżowych operatorzy sieci i użytkownicy powinni zawsze konfigurować sieci Wi-Fi z użyciem odpowiednich zabezpieczeń by chronić dane i zapewnić ich integralność oraz poufność. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest konfiguracja domowego routera gdzie użytkownik wybiera odpowiedni typ zabezpieczeń podczas ustawiania sieci.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej