Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 23 maja 2025 00:16
Data zakończenia: 23 maja 2025 00:20

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakim symbolem opisuje się papier w formacie 500 × 700 mm?

A. B1

B. A1

C. B2

D. A2

Odpowiedź B2 jest poprawna, ponieważ arkusz papieru o wymiarach 500 × 700 mm jest klasyfikowany według systemu formatów papieru ISO 216, który jest powszechnie stosowany w Europie i innych krajach. System ten definiuje różne formaty papieru, w tym popularne A, B i C, gdzie każdy z tych typów ma określone wymiary. Format B2 ma wymiary 500 × 707 mm, co jest zarówno bliskie podanym wymiarom, jak i zgodne z normą. Przykłady zastosowania formatu B2 obejmują druki reklamowe, plakaty oraz inne materiały, które wymagają większej przestrzeni do przedstawienia informacji. Wiedza o formatach papieru jest istotna dla profesjonalistów w branży poligraficznej, ponieważ umożliwia efektywne planowanie produkcji oraz optymalne wykorzystanie materiałów. Użycie odpowiednich formatów zapewnia również lepszą jakość druku oraz estetykę finalnych produktów.

Pytanie 2

Ile materiału foliowego należy przygotować do laminowania z obu stron 500 arkuszy formatu A3?

A. 125 m2

B. 110 m2

C. 115 m2

D. 130 m2

Przy analizie błędnych odpowiedzi warto zauważyć, że wiele osób może pomylić obliczenia związane z powierzchnią folii potrzebną do laminowania. Odpowiedzi takie jak 115 m2, 110 m2 czy 130 m2 mogą wynikać z niepoprawnego oszacowania powierzchni arkuszy lub pomyłek w założeniach dotyczących laminowania dwustronnego. Często zdarza się, że użytkownicy zapominają o tym, iż laminowanie obejmuje obie strony arkusza i w rezultacie obliczają powierzchnię folii tylko dla jednej strony. W kontekście standardów branżowych, każdy proces laminowania powinien być dokładnie zaplanowany, a obliczenia precyzyjnie wykonane, aby uniknąć niepotrzebnych kosztów. Warto również zwrócić uwagę na potencjalne straty materiałowe wynikające z niewłaściwego cięcia czy błędów w produkcji. Przygotowując materiały do laminowania, należy pamiętać o tym, by sumaryczna powierzchnia folii była dostosowana do wymogów konkretnego projektu, co jest kluczowe dla efektywności operacyjnej. Zastosowanie właściwych technik obliczeniowych i znajomość wymagań projektu pozwala uniknąć typowych błędów myślowych, które mogą prowadzić do niedoszacowania lub nadmiernego wykorzystania materiałów.

Pytanie 3

W procesie cyfrowego przygotowania do druku zalewki dla wektorowych elementów publikacji ustala się w trakcie

A. przetwarzania bitmap

B. przygotowywania tekstów w edytorze

C. naświetlania matrycy drukarskiej

D. tworzenia pliku postscriptowego

Zarówno naświetlanie formy drukowej, jak i obróbka bitmap, to procesy, które są istotne w kontekście druku, ale nie dotyczą bezpośrednio definiowania zalewki dla wektorowych elementów publikacji. Naświetlanie formy drukowej polega na przenoszeniu obrazu z formatu cyfrowego na formę drukową, co jest kluczowe w procesach takich jak offset. W tym etapie formy są przygotowywane do druku, jednak nie zajmują się one szczegółowym definiowaniem zalewki, która była już ustalona w poprzednich krokach, takich jak przygotowanie pliku PostScript. Obróbka bitmap jest procesem przekształcania i edytowania obrazów rastrowych, a nie wektorowych. Przy obróbce bitmap chodzi o manipulację pikselami, co nie ma związku z wektorowym opisem elementów graficznych. Przygotowanie tekstów w edytorze również nie dotyczy definiowania zalewki, ponieważ edytory tekstu skupiają się na formatujowaniu treści i układzie, a nie na szczegółach związanych z drukiem. Często błędne myślenie prowadzi do zamiany pojęć dotyczących grafiki wektorowej z bitmapową, a także do mylenia kolejności procesów w przygotowaniu do druku.

Pytanie 4

Podstawowym formatem aplikacji Adobe InDesign jest format

A. DOC

B. AI

C. INDD

D. CDR

Odpowiedź INDD jest poprawna, ponieważ jest to natywny format plików używany przez program Adobe InDesign, który jest standardowym narzędziem w branży graficznej do tworzenia i edytowania publikacji. Format INDD przechowuje wszystkie elementy projektu, w tym tekst, obrazy, style oraz układ strony, co czyni go kompleksowym rozwiązaniem do profesjonalnego składu. Przykładem zastosowania INDD może być tworzenie magazynów, broszur oraz książek, gdzie ważne jest zachowanie dokładności układu i typografii. Dzięki obsłudze wielu stron, a także zaawansowanym możliwościom typograficznym, INDD pozwala projektantom na efektywne zarządzanie dużymi projektami wydawniczymi. Warto również zauważyć, że pliki INDD mogą być łatwo eksportowane do PDF, co jest często wymagane do druku lub publikacji online, a także wspierają współpracę zespołową poprzez funkcje synchronizacji i wersjonowania dokumentów w chmurze.

Pytanie 5

Grafiki wektorowej nie można stworzyć w aplikacji

A. Inkscape

B. Illustrator

C. Corel Draw

D. PostScript

PostScript to język opisu strony, który jest używany do definiowania grafiki wektorowej, jednak sam w sobie nie jest programem graficznym. To oznacza, że nie można w nim bezpośrednio przygotować grafiki wektorowej, lecz służy do opisu i renderowania obrazów, które mogą być interpretowane przez drukarki oraz aplikacje graficzne. Przykładowo, dokumenty zapisane w formacie PostScript mogą być używane w profesjonalnym druku, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów i detali jest kluczowe. Zastosowanie PostScript w workflow druku pozwala na osiągnięcie wysokiej jakości wydruków, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży graficznej. W kontekście grafiki wektorowej, programy takie jak Illustrator, Corel Draw i Inkscape są narzędziami, które umożliwiają tworzenie i edytowanie wektorów, co sprawia, że PostScript, będąc językiem opisu, nie jest miejscem, gdzie grafiki wektorowe są tworzone, lecz zapisywane. Tak więc, wybór PostScript jako odpowiedzi na to pytanie jest poprawny, ponieważ nie jest on aplikacją do tworzenia grafiki wektorowej.

Pytanie 6

Podstawowym materiałem do wykonania cyfrowej odbitki próbnej jest

A. plik w formacie PDF

B. forma drukowa

C. diapozytyw

D. plik w formacie DOC

Odpowiedź "plik w formacie PDF" jest prawidłowa, ponieważ PDF (Portable Document Format) to standardowy format plików, który jest szeroko stosowany w branży wydruku. Pliki PDF zachowują oryginalny układ dokumentu, co oznacza, że czcionki, obrazy i inne elementy graficzne są prezentowane tak, jak zostały zaprojektowane, niezależnie od systemu operacyjnego czy oprogramowania używanego do otwarcia pliku. Ponadto, PDF jest preferowany w kontekście cyfrowych odbitek próbnych, ponieważ umożliwia również dodanie informacji o kolorach, co jest kluczowe w procesie druku. Standardy branżowe, takie jak PDF/X, definiują specyfikacje techniczne dla plików PDF, które mają być używane w druku, zapewniając, że dokumenty te są wolne od błędów i gotowe do produkcji. W praktyce, korzystając z plików PDF do wydruku, można uniknąć nieporozumień, które mogą wystąpić w przypadku innych formatów, takich jak DOC, który jest bardziej związany z edytowaniem tekstu, a nie z precyzyjnym odwzorowaniem układu graficznego. W związku z tym, dla profesjonalnych usług druku, PDF stanowi materiał wyjściowy o najwyższej jakości.

Pytanie 7

Wyróżnione na rysunku symbole umieszczone na szkicu wydawniczym oznaczają

A. szerokość marginesów wewnętrznych.

B. wielkość wysunięcia spadu.

C. ilość łamów na kolumnie.

D. numer ramki tekstowej.

Poprawność odpowiedzi dotyczącej szerokości marginesów wewnętrznych wynika z analizy przedstawionych symboli na rysunku. Symbole '< 10 mm' w kontekście wydania graficznego bezpośrednio wskazują na maksymalną szerokość, jaką powinny mieć marginesy wewnętrzne. W projektowaniu materiałów drukowanych, odpowiednie marginesy mają kluczowe znaczenie dla estetyki oraz funkcjonalności dokumentu; wpływają na czytelność tekstu oraz umożliwiają zachowanie estetycznej harmonii w układzie graficznym. Standardy branżowe, takie jak ISO 12647 dotyczące jakości druku, podkreślają znaczenie odpowiednich marginesów dla zachowania integralności projektu. Ponadto, praktyka wskazuje, że marginesy wewnętrzne nie powinny być zbyt małe, aby uniknąć problemów związanych z odcinaniem tekstu w procesie druku. Warto również zauważyć, że różne typy publikacji mogą wymagać różnych szerokości marginesów, co powinno być uwzględnione na etapie projektowania.

Pytanie 8

Ile maksymalnie elementów o wymiarach 190 x 330 mm można umieścić na arkuszu papieru formatu B1?

A. 10 użytków

B. 9 użytków

C. 8 użytków

D. 12 użytków

Podana odpowiedź może być efektem błędnego rozumienia podstawowych zasad rozmieszczania użytków na arkuszu. Odpowiedzi 9, 12 i 8 użytków nie uwzględniają rzeczywistej powierzchni, jaką zajmują użytki o wymiarach 190 x 330 mm na format B1. W przypadku odpowiedzi 9, można zauważyć, że użytkownicy mogą pomijać fakt, iż 5 użytków w jednym kierunku i 2 w drugim nie dają możliwości zmieszczenia dodatkowego użytku, co prowadzi do niewłaściwego podsumowania. W przypadku 12 użytków, wydaje się, że osoby odpowiadające mogą błędnie zakładać, iż można zmieścić dodatkowe użytki, nie analizując szerokości arkusza. Z kolei odpowiedź 8 użytków opiera się na zaniżeniu liczby użytków w którymś z kierunków; przykładowo, mogą występować nieprawidłowe założenia dotyczące wymagań technicznych związanych z odstępami między użytkami, co jest kluczowe w poligrafii. Często pojawiającym się błędem jest również nieprzywiązywanie wystarczającej wagi do dokładnych wymiarów arkuszy oraz przyjmowanie założeń na podstawie szacunków zamiast twardych danych. W branży poligraficznej niezwykle ważne jest, aby korzystać z dokładnych pomiarów i matematycznych obliczeń, aby uniknąć strat materiałowych oraz zminimalizować koszty produkcji.

Pytanie 9

W przybliżeniu, jaką masę ma 1 000 arkuszy papieru o gramaturze 80 g/m² i wymiarach 860 × 610 mm?

A. 55 kg

B. 42 kg

C. 35 kg

D. 49 kg

Wybór błędnych odpowiedzi często wynika z nieprawidłowego zrozumienia podstawowych koncepcji związanych z obliczaniem masy papieru. Wiele osób może pomylić gramaturę z masą całkowitą, co prowadzi do nieprawidłowych oszacowań. Przykładowo, odpowiedzi wskazujące na 35 kg lub 49 kg mogą sugerować, że osoba obliczała masę na podstawie zbyt małej wartości gramatury lub powierzchni arkusza. Niewłaściwe założenia dotyczące wymiarów arkusza lub jednostek miary także mogą skutkować błędnymi wynikami. Na przykład, błędne przeliczenie jednostek z milimetrów na metry może prowadzić do znacznych różnic w końcowym wyniku. Zrozumienie, że gramatura papieru odnosi się do masy jednego metra kwadratowego, jest kluczowe w tego typu zadaniach. Ponadto, w praktyce branżowej, niezbędne jest uwzględnienie wszystkich parametrów produkcyjnych, takich jak wilgotność papieru czy technologia jego wytwarzania, które mogą wpływać na rzeczywistą masę materiału. Dlatego ważne jest, aby podczas wykonywania obliczeń stosować precyzyjne wartości oraz dobrze rozumieć procesy związane z obróbką papieru.

Pytanie 10

Jakie są wymiary netto ulotki, jeśli wymiar brutto wynosi 216 x 303 mm przy spadach 3 milimetrowych?

A. 214 x 297 mm

B. 210 x 300 mm

C. 212 x 300 mm

D. 210 x 297 mm

Odpowiedź 210 x 297 mm jest poprawna, ponieważ przy obliczaniu wymiarów netto ulotki z wymiaru brutto (216 x 303 mm) należy uwzględnić spady. Spady to dodatkowy margines, który jest dodawany do wymiarów projektu, aby zapewnić, że kolor lub grafika dociera aż do krawędzi po przycięciu. W tym przypadku spady wynoszą 3 mm z każdej strony, co oznacza, że musimy odjąć 6 mm od szerokości i 6 mm od wysokości wymiarów brutto. Dlatego obliczenia będą wyglądać następująco: 216 mm - 6 mm = 210 mm oraz 303 mm - 6 mm = 297 mm. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w projektowaniu materiałów drukowanych, co zapewnia estetyczny i profesjonalny wygląd gotowych produktów. Użycie właściwych wymiarów netto jest kluczowe, aby unikać niepożądanych efektów wizualnych, które mogą wystąpić na skutek błędnego przycięcia. Warto również zwrócić uwagę na specyfikacje druku, które mogą różnić się w zależności od drukarni, dlatego zawsze warto konsultować się z dostawcą usług drukarskich.

Pytanie 11

Które z wymienionych materiałów jest najbardziej odpowiednie do druku pełnokolorowego foldera reklamowego dwustronnie?

A. Tektura introligatorska o gramaturze 800 g/m2

B. Tektura jednostronnie powlekana o gramaturze 300 g/m2

C. Papier dwustronnie powlekany o gramaturze 170 g/m2

D. Papier jednostronnie powlekany o gramaturze 70 g/m2

Papier dwustronnie powlekany o gramaturze 170 g/m2 to idealny wybór do wydrukowania pełnokolorowego dwustronnego foldera reklamowego ze względu na swoje właściwości. Powleczenie papieru z obu stron zapewnia doskonałą jakość druku, co jest kluczowe w przypadku materiałów reklamowych, które mają przyciągać uwagę i przekonywać do oferty. Gramatura 170 g/m2 gwarantuje odpowiednią sztywność, co sprawia, że foldery nie są zbyt cienkie i łatwo się je trzyma, ale również nie są zbyt grube, co mogłoby utrudniać ich składanie. Użycie papieru dwustronnie powlekanego jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży poligraficznej, gdzie jakość druku i prezentacja graficzna są kluczowe dla efektywności materiałów marketingowych. Przykładowo, wiele firm zajmujących się druku reklamowego zaleca ten typ papieru dla broszur i ulotek, ponieważ wydruki na takim podłożu mają intensywne kolory, co zwiększa ich estetykę oraz wpływ na odbiorcę. Dodatkowo, dwustronne powlekanie minimalizuje wchłanianie tuszu, co również poprawia ostateczny rezultat wizualny, a tym samym wpływa na postrzeganą jakość produktu.

Pytanie 12

Sprzętem wykorzystywanym do skanowania przezroczystych materiałów jest skaner

A. ręczny.

B. trójwymiarowy.

C. bębnowy.

D. zwierciadlany.

Wybór innych typów skanerów, takich jak lustrzany, ręczny czy przestrzenny, nie odpowiada specyfice skanowania materiałów transparentnych. Skaner lustrzany jest przystosowany do skanowania zdjęć i dokumentów w formacie papierowym, a jego konstrukcja nie pozwala na staranne przetwarzanie przezroczystych materiałów. Z kolei skanery ręczne, choć wygodne, są zazwyczaj używane do skanowania małych przedmiotów lub dokumentów, ale nie zapewniają jakości skanów wymaganej przy pracy z materiałami transparentnymi. Skanery przestrzenne, które rejestrują dane w trzech wymiarach, również nie pasują do tego zadania, ponieważ ich głównym zastosowaniem jest skanowanie obiektów fizycznych w celu tworzenia modeli 3D, co nie ma zastosowania w kontekście przezroczystych slajdów czy filmów. Wybór niewłaściwego urządzenia do skanowania materiałów transparentnych prowadzi do uzyskania nieodpowiedniej jakości skanów, co może ograniczać możliwości ich dalszego wykorzystania, na przykład w publikacjach lub archiwizacji. Warto zatem zwracać uwagę na specyfikę urządzeń oraz ich przeznaczenie, aby uniknąć nieefektywnych i kosztownych wyborów.

Pytanie 13

W którym z programów wchodzących w skład pakietu Adobe CS nie jesteśmy w stanie przygotować druku akcydensowego?

A. Acrobat

B. InDesign

C. Illustrator

D. Photoshop

Program Adobe Acrobat jest głównie narzędziem do przetwarzania dokumentów PDF, co oznacza, że skoncentrowany jest na prezentacji oraz edycji już istniejących plików, a nie na projektowaniu oryginalnych materiałów drukowanych, takich jak akcydensowe. Akcydensy, do których zaliczają się różnorodne materiały reklamowe, ulotki czy zaproszenia, najlepiej projektować w oprogramowaniu takim jak InDesign, Photoshop czy Illustrator. InDesign jest idealnym narzędziem do skomplikowanych układów tekstu i grafiki, podczas gdy Photoshop jest najczęściej wykorzystywany do edycji obrazów, a Illustrator do tworzenia wektorowych grafik. Z tego względu, chociaż Acrobat może być użyty do wprowadzenia drobnych poprawek czy anotacji w plikach PDF, nie jest on odpowiedni do tworzenia akcji drukowanych od podstaw, co czyni go niewłaściwym wyborem w tym kontekście.

Pytanie 14

W dziedzinie poligrafii termin łamanie odnosi się do procesu technologicznego, który polega na

A. cięciu stosów papierowych o wysokości przekraczającej 30 mm

B. składaniu arkusza lub wstęgi w sposób krzyżowy

C. zmianie kątów rastra w odcieniach kolorów RGB

D. formatowaniu tekstu na stronie oraz integrowaniu go z grafiką

Niepoprawne odpowiedzi na to pytanie najczęściej wynikają z niezrozumienia specyfiki procesu łamania w poligrafii. Krojenie stosów papieru powyżej 30 mm nie ma związku z łamaniem, które odnosi się do rozmieszczenia treści w obrębie strony. Takie działanie dotyczy raczej produkcji papieru lub przygotowania materiałów do druku, a nie ich kompozycji. Krzyżowe składanie arkusza lub wstęgi również nie jest związane z łamaniem tekstu. To technika związana z procesem końcowym, jakim jest składanie gotowych materiałów drukowanych, a nie sama ich konstrukcja. Z kolei zamiana kątów rastra w rozbarwieniu kolorów RGB dotyczy obróbki kolorów w grafice cyfrowej, co jest innym etapem w przygotowywaniu materiałów do druku. Te aspekty są technicznie odrębne, a ich pomieszanie może prowadzić do mylnej interpretacji procesu łamania. Kluczowym błędem w takich rozumowaniach jest nieodróżnianie przygotowania materiałów od ich przetwarzania i końcowej obróbki. Zrozumienie, czym jest łamanie, jest istotne nie tylko dla projektantów, ale także dla specjalistów zajmujących się produkcją druków, aby zapewnić spójność i jakość końcowego produktu.

Pytanie 15

Który z parametrów działania skanera wpływa na jakość oraz precyzję odwzorowania detali skanowanych obrazów?

A. Zakres skanowania

B. Szybkość skanowania

C. Rozdzielczość optyczna

D. Rozdzielczość interpolowana

Rozdzielczość optyczna jest kluczowym parametrem skanera, który bezpośrednio wpływa na jakość i dokładność odwzorowania szczegółów skanowanych obrazów. Oznacza ona zdolność skanera do rejestrowania szczegółów obrazu w jednostce powierzchni, zazwyczaj wyrażaną w dpi (dots per inch). Wyższa rozdzielczość optyczna oznacza, że skaner jest w stanie uchwycić więcej szczegółów, co jest szczególnie istotne w profesjonalnych zastosowaniach, takich jak skanowanie fotografii, dokumentów czy dzieł sztuki. Przykładowo, skanery używane w archiwach czy bibliotekach wymagają wysokiej rozdzielczości optycznej, aby wiernie odwzorować tekst i detale graficzne. Dobre praktyki wskazują, że dla większości zastosowań, takich jak archiwizacja dokumentów, optymalna rozdzielczość wynosi od 300 do 600 dpi, natomiast w przypadku zdjęć artystycznych lub reprodukcji dzieł sztuki, wartość ta powinna wynosić 1200 dpi lub więcej. Wysoka rozdzielczość optyczna pozwala także na lepsze edytowanie i przetwarzanie obrazów w programach graficznych, co jest niezbędne w pracy profesjonalnych grafików i fotografów.

Pytanie 16

Aby zlikwidować plamy na bitmapie, należy w programie Photoshop wykorzystać narzędzie

A. stempel

B. rasteryzowanie

C. wyostrzanie

D. falowanie

Narzędzie stempel w programie Photoshop jest jedną z najczęściej używanych funkcji do retuszowania obrazów i usuwania niepożądanych plam. Działa ono na zasadzie klonowania, co oznacza, że użytkownik może 'wzmacniać' wybrany obszar na obrazie w celu skopiowania tekstury, kolorów i szczegółów z innego fragmentu. W praktyce, aby usunąć plamę, należy wybrać obszar, który ma być użyty jako źródło informacji do wypełnienia plamy, a następnie za pomocą pędzla stempla nałożyć tę teksturę na obszar problemowy. Przykładem zastosowania może być retusz fotografii portretowej, gdzie narzędzie stempel efektywnie usuwa niedoskonałości skóry. Warto także wspomnieć o standardach branżowych, które zalecają etapowe podejście do retuszu, łącząc narzędzie stempel z innymi technikami, aby uzyskać naturalny i profesjonalny wygląd końcowego obrazu. Dobre praktyki obejmują pracę na warstwach, co ułatwia powroty do wcześniejszych kroków oraz daje możliwość edycji w przyszłości.

Pytanie 17

Drukowanie arkusza z jednolitym tłem pokrywającym 100% powierzchni farbą określanym jest jako

A. siatki

B. gradientu

C. tinty

D. apli

Odpowiedź 'apli' jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do procesu, w którym na arkuszu stosuje się jednolity kolor, co w praktyce oznacza pokrycie farbą o 100% w danym obszarze. W kontekście druku, apli to technika, która znajduje szerokie zastosowanie w reklamie, opakowaniach oraz projektowaniu graficznym. Umożliwia uzyskanie jednolitych barw, co jest szczególnie istotne w przypadku projektów, gdzie jakość wizualna i spójność kolorystyczna mają kluczowe znaczenie. W standardach druku, takich jak ISO 12647, podkreśla się znaczenie precyzyjnego zarządzania kolorami i farbami, co pozwala na uzyskanie pożądanych efektów wizualnych. Praktyczne zastosowanie apli można zaobserwować na plakatach, broszurach oraz w akcesoriach reklamowych, gdzie jednolite tło jest niezbędne do skutecznego przekazu wizualnego. Właściwe przygotowanie plików do druku z uwzględnieniem pokrycia farbą pozwala na uniknięcie błędów kolorystycznych i zapewnia wysoką jakość końcowego produktu.

Pytanie 18

Jaką ilość drutu introligatorskiego należy wykorzystać do wykonania oprawy dla 10 000 magazynów (po 3 zszywki), jeśli długość jednej zszywki to 20 mm?

A. 100 m

B. 900 m

C. 300 m

D. 600 m

Aby obliczyć ilość drutu introligatorskiego potrzebnego do wykonania oprawy zeszytowej dla 10 000 czasopism z użyciem 3 zszywek o długości 20 mm, należy zastosować prostą kalkulację. Pierwszym krokiem jest obliczenie całkowitej długości zszywek potrzebnych do zeszytów. W tym przypadku, dla jednego czasopisma, ilość drutu potrzebnego wynosi 3 zszywki x 20 mm = 60 mm. Następnie, aby obliczyć długość dla wszystkich 10 000 czasopism, mnożymy 60 mm przez 10 000, co daje 600 000 mm. Przeliczając to na metry, otrzymujemy 600 m. W praktyce, takie obliczenia są niezwykle istotne dla producentów czasopism i wydawnictw, ponieważ wpływają na całkowity koszt materiałów oraz planowanie produkcji. Przestrzeganie dobrych praktyk w zakresie optymalizacji zużycia materiałów jest kluczowe dla osiągnięcia efektywności w procesach produkcyjnych oraz zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 19

W jakiej przestrzeni barwnej powinny być tworzone materiały graficzne przeznaczone do naświetlania form drukarskich oraz procesu druku offsetowego?

A. CMYK

B. RGB

C. L*a*b*

D. HSB

Wybór innych przestrzeni barwnych, takich jak HSB, RGB czy L*a*b*, do przygotowywania materiałów graficznych do druku offsetowego, jest nieodpowiedni z kilku kluczowych powodów. HSB (Hue, Saturation, Brightness) to model, który opisuje kolory w sposób bardziej zrozumiały dla ludzkiego oka, ale nie jest praktyczny w kontekście druku, ponieważ nie uwzględnia specyfiki nakładania tuszy. RGB (Red, Green, Blue) jest przestrzenią barwną stosowaną głównie w wyświetlaczach elektronicznych, takich jak monitory czy telewizory. RGB opiera się na addytywnym mieszaniu kolorów, co oznacza, że kolory są tworzone poprzez dodawanie światła, co jest odwrotnością procesu subtraktywnego używanego w druku. Z tego powodu pliki przygotowane w RGB mogą wyglądać inaczej po wydrukowaniu, co często prowadzi do niezgodności kolorystycznych. L*a*b* to model kolorów oparty na percepcji, który jest używany w niektórych aspektach zarządzania kolorami, ale nie jest bezpośrednio związany z procesem druku. W praktyce, korzystanie z tych modeli w przygotowaniu materiałów do druku może prowadzić do zniekształceń kolorów i nieprzewidywalnych wyników, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami w branży poligraficznej. Dlatego kluczowe jest, aby dla procesów drukowania stosować się do standardów takich jak CMYK, co zapewnia spójność i dokładność kolorów w finalnym produkcie.

Pytanie 20

Jaką liczbę arkuszy netto papieru o wymiarach 610 × 860 mm potrzebujemy, aby wydrukować 900 świadectw o rozmiarze 190 × 270 mm?

A. 120 arkuszy

B. 90 arkuszy

C. 150 arkuszy

D. 100 arkuszy

Wybór niewłaściwej liczby arkuszy może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia, jak oblicza się potrzebną ilość papieru do druku. Niektórzy mogą przyjąć, że wystarczy podzielić liczbę świadectw przez liczbę świadectw, które można umieścić na arkuszu, nie uwzględniając przy tym wymogów związanych z formatowaniem, marginesami oraz stratami w wyniku cięcia. Na przykład, wybierając 120 lub 150 arkuszy, można popełnić błąd w oszacowaniu liczby świadectw, które można zmieścić na arkuszu, lub nie uwzględnić wpływu marginesów, które są niezbędne do prawidłowego druku. Wytłumaczenie błędnych odpowiedzi, takich jak 90 arkuszy, może wynikać z niskiej oceny wymagań dotyczących zapasowych arkuszy, co prowadzi do niepełnych obliczeń. Przemysł drukarski stosuje standardy, które nakładają obowiązek uwzględnienia strat materiałowych, co oznacza, że zawsze powinniśmy zaokrąglić liczbę arkuszy w górę oraz uwzględnić dodatkowe arkusze na ewentualne błędy. To pokazuje, jak istotne jest zrozumienie całego procesu produkcyjnego oraz zastosowanie odpowiednich praktyk w zakresie kalkulacji. Właściwe podejście do obliczeń i uwzględnianie możliwych strat to kluczowe elementy w skutecznym zarządzaniu procesem druku.

Pytanie 21

Jakie formaty powinien mieć nieregularny obiekt wektorowy, aby jego przezroczystość była zachowana po umieszczeniu go na stronie www?

A. GIF, BMP

B. PNG, JPEG

C. PNG, GIF

D. PNG, BMP

Odpowiedź 'PNG, GIF' jest prawidłowa, ponieważ oba te formaty obsługują przezroczystość, co jest istotne przy prezentowaniu nieregularnych obiektów wektorowych na stronach internetowych. Format PNG (Portable Network Graphics) jest szczególnie popularny do przechowywania obrazów z przezroczystością, ponieważ pozwala na zastosowanie kanału alfa, co oznacza, że każdy piksel może mieć różne poziomy przezroczystości. Dzięki temu można uzyskać płynne przejścia i cienie, co jest niezbędne w nowoczesnym designie stron. Z kolei GIF (Graphics Interchange Format) obsługuje przezroczystość w ograniczony sposób, akceptując jedynie jeden kolor jako przezroczysty, co w wielu przypadkach wystarcza do zastosowań internetowych, zwłaszcza dla prostszych grafik. Przykłady zastosowania to ikony na stronach internetowych, logo, czy każda inna grafika wymagająca zachowania tła. Oba formaty są szeroko wspierane przez przeglądarki internetowe, co czyni je idealnymi do użycia w projektach online. Wybierając właściwy format, projektanci muszą także brać pod uwagę rozmiar pliku oraz jakość obrazu, co jest kluczowe dla optymalizacji szybkości ładowania strony.

Pytanie 22

Ile arkuszy SRA3 netto jest koniecznych do wydrukowania 60 ulotek o wymiarach 95 x 200 mm?

A. 16 arkuszy

B. 12 arkuszy

C. 14 arkuszy

D. 10 arkuszy

Odpowiedź z 10 arkuszami jest jak najbardziej poprawna. Gdy drukujemy ulotki w formacie 95 x 200 mm na arkuszach SRA3, musimy najpierw policzyć, ile tych ulotek zmieści się na jednym arkuszu. SRA3 ma wymiary 320 x 450 mm i da się na nim ułożyć maksymalnie 6 ulotek, jeśli wszystko dobrze rozplanujemy. Optymalne układ to dwa rzędy po trzy ulotki, co daje najlepsze wykorzystanie dostępnej powierzchni. Żeby wyprodukować 60 ulotek, dzielimy 60 przez 6, co daje nam 10 arkuszy. Tego rodzaju kalkulacje są naprawdę istotne w poligrafii, szczególnie jeśli chodzi o efektywność produkcji i zmniejszanie odpadów. Zrozumienie, jak liczyć wydajność druku i jak optymalizować układy, jest kluczowe w codziennej pracy drukarni. Można znaleźć różne programy, które pomagają w takich obliczeniach i automatycznie tworzą optymalne układy.

Pytanie 23

Proces przygotowania formy drukarskiej offsetowej, który polega na bezpośrednim przenoszeniu obrazu z komputera na płytę offsetową, to technologia oznaczana symbolami

A. CtF

B. RIP

C. CtP

D. DTP

Odpowiedzi 'CtF', 'RIP' oraz 'DTP' nie są prawidłowe w kontekście pytania o technologię przenoszenia obrazu z komputera na płytę offsetową. CtF (Computer to Film) odnosi się do tradycyjnej metody, w której obraz jest najpierw przenoszony na film, a następnie z filmu na płytę. Ten proces jest mniej efektywny i wiąże się z dodatkowymi kosztami i czasem, ponieważ wymaga dodatkowego etapu produkcji filmu. RIP (Raster Image Processor) to oprogramowanie, które konwertuje pliki cyfrowe na obrazy rastrowe, ale nie odnosi się bezpośrednio do samego przenoszenia obrazu na płytę. Oznacza to, że chociaż RIP jest kluczowy w procesie przygotowania do druku, nie zastępuje on fizycznej technologii przenoszenia obrazu na płytę. DTP (Desktop Publishing) dotyczy ogólnego przygotowania materiałów do druku na komputerze, ale nie odnosi się bezpośrednio do procesu wykorzystującego płyty offsetowe. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych pojęć, co prowadzi do nieporozumień w zakresie technologii poligraficznych. W dzisiejszych czasach znajomość tych terminów oraz ich prawidłowe zastosowanie jest kluczowe dla osiągnięcia sukcesu w branży drukarskiej i grafiki komputerowej. Zrozumienie różnic między tymi technologiami jest niezbędne dla każdego profesjonalisty w dziedzinie druku.

Pytanie 24

Opracowanie materiału promocyjnego do ekspozycji na maszcie windera wymaga

A. przeszycia tunelu na tkaninie

B. nasączenia środkiem odpornym na działanie słońca

C. zainstalowania stalowych oczek

D. wzmocnienia krawędzi kapitałką

Wzmocnienie brzegów kapitałką, wbicie stalowych oczek oraz nasączenie płynem odpornym na działanie słońca są technikami, które mogą być stosowane w produkcji materiałów reklamowych, ale nie są one kluczowe w kontekście przygotowania do ekspozycji na maszcie windera. Wzmocnienie brzegów kapitałką, choć może zwiększać trwałość materiału, nie zapewnia odpowiedniego mocowania do masztu. Ta metoda, choć użyteczna w niektórych aplikacjach, nie tworzy odpowiedniego tunelu, który jest niezbędny do zamocowania na windera. Wbicie stalowych oczek również ma swoje zastosowanie, lecz w kontekście masztów windera, nie jest to wystarczająco stabilna metoda, gdyż oczka mogą ulegać uszkodzeniom pod wpływem sił działających na materiał w warunkach wietrznych. Z kolei nasączenie płynem odpornym na działanie słońca, choć pomocne w ochronie tkanin przed blaknięciem, nie wpływa na sposób mocowania materiału. W rzeczywistości, użycie odpowiednich technik przygotowania, takich jak przeszycie tunelu, jest kluczowe dla zapewnienia, że materiał będzie w stanie wytrzymać warunki atmosferyczne oraz nie zostanie uszkodzony podczas ekspozycji. Nieprawidłowe podejście do przygotowania materiału może prowadzić do jego uszkodzenia, co z kolei negatywnie wpływa na skuteczność reklamy.

Pytanie 25

Co to za symbol lub wyrażenie, które jest umownym jednoczesnym znakiem pisarskim o ustalonym znaczeniu, na przykład: "$"?

A. abrewiatura.

B. opposite.

C. ligature.

D. digraf.

Abrewiatura to termin, który odnosi się do umownego znaku pisarskiego o stałym znaczeniu, który zastępuje słowo lub frazę. Przykładem może być symbolem waluty, takim jak '$', który oznacza dolara amerykańskiego. Abrewiatury są szeroko stosowane w różnych dziedzinach, w tym w ekonomii, matematyce, informatyce i komunikacji. Przy użyciu abrewiatur można zaoszczędzić miejsce i czas, co jest szczególnie istotne w dokumentach o ograniczonej przestrzeni lub w kontekście szybkiej komunikacji, jak na przykład w SMS-ach czy mediach społecznościowych. Dobrą praktyką w używaniu abrewiatur jest ich wcześniejsze zdefiniowanie w dokumentach, co pozwala uniknąć nieporozumień, zwłaszcza w kontekstach technicznych lub zawodowych. Używanie standardowych abrewiatur, takich jak „kg” dla kilogramów czy „km” dla kilometrów, jest powszechnie akceptowane. Odpowiednie stosowanie abrewiatur przyczynia się do klarowności i efektywności w komunikacji.

Pytanie 26

Ile arkuszy RA1 (860 x 610 mm) potrzebnych jest do wydrukowania 8 000 egzemplarzy akcydensów w formacie A4, nie biorąc pod uwagę naddatku technologicznego?

A. 1 100

B. 900

C. 1 000

D. 800

Wybór niewłaściwej liczby arkuszy do wydrukowania 8 000 sztuk formatu A4 często wynika z błędnych założeń dotyczących efektywności zadrukowania arkuszy. Na przykład, wskazanie liczby 900 arkuszy sugeruje, że są one w stanie pomieścić ponad 8 000 sztuk, co jest niemożliwe z uwagi na fakt, że jeden arkusz RA1 daje jedynie 6 arkuszy A4. Kolejną powszechną pomyłką jest uwzględnianie naddatku technologicznego w obliczeniach, co może prowadzić do niedoszacowania potrzebnej ilości materiału. Często zdarza się, że osoby zajmujące się przygotowaniem produkcji nie uwzględniają strat materiałowych, które występują podczas cięcia arkuszy. Właściwe podejście powinno obejmować zrozumienie, że podczas zadruku i cięcia, nie wszystkie obszary arkusza mogą być w pełni wykorzystane, co skutkuje koniecznością zakupu dodatkowych arkuszy. Standardy w druku zalecają, aby w planowaniu produkcji uwzględniać co najmniej 10-20% naddatku w celu pokrycia ewentualnych strat, co oznacza, że przy 1 334 arkuszach RA1, można by pomyśleć o zamówieniu 1 500 arkuszy, a nie 900. Ważne jest, aby przy obliczeniach posługiwać się dokładnymi wymiarami i analizować możliwości produkcyjne, aby uniknąć niedoborów materiałowych i strat finansowych.

Pytanie 27

Wskaż najodpowiedniejsze podłoże do wydruku dwustronnej, kolorowej ulotki reklamowej?

A. Tektura introligatorska o gramaturze 1200 g/m2

B. Karton jednostronnie powlekany o gramaturze 300÷315 g/m2

C. Papier dwustronnie powlekany o gramaturze 135÷170 g/m2

D. Papier offsetowy o gramaturze 70 g/m2

Papier dwustronnie powlekany o gramaturze 135÷170 g/m2 jest optymalnym wyborem do wydruku dwustronnych, wielobarwnych ulotek reklamowych z kilku powodów. Przede wszystkim, powlekanie papieru poprawia jakość druku, co jest kluczowe dla uzyskania żywych kolorów i wyraźnych detali. Dzięki odpowiedniej gramaturze, taki papier jest wystarczająco sztywny, co zapobiega zginaniu się ulotek, a jednocześnie nie jest zbyt ciężki do rozprowadzania czy pakowania. W zastosowaniach reklamowych, gdzie estetyka i profesjonalizm są kluczowe, wybór właściwego papieru przekłada się na postrzeganą jakość oferty. Ponadto, papier dwustronnie powlekany jest zgodny z wieloma standardami druku cyfrowego oraz offsetowego, co czyni go wszechstronnym rozwiązaniem. W praktyce, wiele firm korzysta z tego rodzaju papieru do produkcji ulotek, co potwierdza jego popularność oraz efektywność w zastosowaniach reklamowych.

Pytanie 28

Która próbna odbitka jest szybko tworzoną, wysokiej jakości wersją cyfrowego druku?

A. Matchprint

B. Proof

C. Cromalin

D. Ozalid

Odpowiedź 'Proof' jest poprawna, ponieważ odnosi się do wysokiej jakości odbitki próbnej, która jest istotna w procesie druku cyfrowego. Proofy są wykorzystywane do weryfikacji kolorów, jakości i szczegółów przed rozpoczęciem właściwej produkcji. Dzięki technologii druku cyfrowego, proofy mogą być szybko generowane, co pozwala na szybką iterację i poprawki w projektach graficznych. Standardy takie jak ISO 12647-7 określają wymagania dotyczące kolorów i jakości w druku, co czyni proofy niezbędnym narzędziem w branży poligraficznej. W praktyce, proofy pomagają uniknąć kosztownych błędów, zapewniając, że finalny produkt będzie zgodny z oczekiwaniami klienta. Często korzysta się z proofów w reklamie, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów jest kluczowe dla skutecznej komunikacji wizualnej.

Pytanie 29

Jaki symbol oznacza format składu o wymiarach 860 × 610 mm?

A. A1

B. RA1

C. RA2

D. A2

Czasem ludzie mylą różne formaty, jak A2, A1 czy RA2, co wynika często z braku ogólnego zrozumienia tych oznaczeń. Format A2, który ma wymiary 594 × 420 mm, jest za mały w porównaniu do 860 × 610 mm, więc nie ma co go brać pod uwagę w tym zadaniu. A1, z wymiarami 841 × 594 mm, też nie pasuje, bo nie spełnia wymogu. Z kolei RA2, o wymiarach 610 × 430 mm, chociaż to poprawne oznaczenie, też nie jest odpowiednie. Mylenie standardów A z RA to częsty problem, a różnica w ich przeznaczeniu jest kluczowa. W pracy z formatami papieru warto znać wymiary i zastosowanie, bo to pozwala uniknąć błędów. Użycie odpowiedniego formatu jest ważne dla komunikacji wizualnej, dlatego dobrze znać normy, jak ISO 216.

Pytanie 30

Podczas produkcji ulotki w kolorystyce 2 + 2 przy zastosowaniu metody odwracania przez margines boczny, jaki będzie koszt jednostkowy ulotki w porównaniu do drukowania z 4 form drukowych?

A. zmniejszy się

B. zwiększy się

C. pozostanie bez zmian

D. nie da się przewidzieć

Stwierdzenie, że koszt jednostkowy ulotki pozostanie bez zmian, jest błędne, ponieważ ignoruje fundamentalne zasady efektywności kosztowej w druku. Każda forma drukowa wiąże się z kosztami przygotowania, które są jednorazowe, ale rozkładają się na ilość wyprodukowanych egzemplarzy. W przypadku drukowania ulotki w technologii 2 + 2, zmniejszenie liczby form prowadzi do mniejszych kosztów stałych przypadających na każdą jednostkę produktu. Z kolei opcja, że koszt wzrośnie, również jest nieprawidłowa; taka sytuacja mogłaby mieć miejsce, gdyby np. zmieniała się jakość materiałów lub technologia, ale opisany proces nie implikuje takich zmian. Zwiększenie kosztów jednostkowych byłoby możliwe jedynie przy dodatkowych wymaganiach dotyczących jakości druku lub specyfikacji, które nie były uwzględnione w pytaniu. Odpowiedź sugerująca, że nie da się przewidzieć kosztów jednostkowych, również pomija kluczowe aspekty analizy kosztów w poligrafii. Na każdym etapie produkcji można i należy przeprowadzać analizy kosztowe, aby przewidzieć i zoptymalizować wydatki. Dlatego, aby skutecznie zarządzać procesem drukowania i unikać nieporozumień, ważne jest zrozumienie wpływu liczby form na całkowity koszt produkcji.

Pytanie 31

Aby stworzyć kolorową okładkę książki w formacie A4 z grubością grzbietu wynoszącą 10 mm, odpowiednim wyborem będzie papier o formacie

A. B4

B. B3

C. A4

D. A3

Odpowiedź B3 jest poprawna, ponieważ format B3 ma wymiary 353 x 500 mm, co pozwala na wygodne zmieszczenie okładki do książki formatu A4 (210 x 297 mm) oraz dodatkowej przestrzeni potrzebnej na grzbiet o grubości 10 mm. Wydruk na podłożu B3 umożliwia również uzyskanie większej elastyczności przy projektowaniu okładki, co jest istotne dla estetyki i funkcjonalności publikacji. W praktyce, wybór formatu B3 jest zgodny z zaleceniami branżowymi dla druku cyfrowego i offsetowego, które często korzystają z formatów B w celu maksymalizacji wykorzystania arkuszy papieru. Przykładowo, jeśli zaprojektujemy okładkę na B3, możemy efektywnie wykorzystać przestrzeń na dodatkowe grafiki, teksty i inne elementy wizualne, co przyczynia się do atrakcyjności produktu końcowego. Ponadto, przy druku w dużych nakładach, format B3 minimalizuje odpady surowca, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju w produkcji drukarskiej.

Pytanie 32

Na rysunku przedstawione zostały znaki zakończone według składu tekstu

aęłś

A. italikami.

B. wersalikami.

C. kapitalikami.

D. akcentami.

Wybór odpowiedzi związanych z typami pisma, takimi jak italiki, kapitaliki i wersaliki, odzwierciedla pewne nieporozumienia dotyczące klasyfikacji znaków i ich funkcji w typografii. Italiki to kursywa, która nadaje tekstom lekkości i dynamiki, często używana w cytatach czy podkreśleniu pewnych fragmentów. Kapitaliki to z kolei wersja małych liter, które przypominają wielkie litery, używane głównie w nagłówkach lub w sytuacjach, gdzie chcemy wyróżnić tekst, nie stosując pełnych wersalików. Wersaliki to po prostu wielkie litery, które stosuje się w różnych kontekstach, jednak nie mają one nic wspólnego z akcentami. Problematyczne jest mylenie tych kategorii z akcentami, ponieważ akcenty mają przede wszystkim funkcję fonetyczną i semantyczną, podczas gdy pozostałe wymienione style pisma to kwestie estetyki i sposobu prezentacji tekstu. Wiele osób popełnia błąd, sądząc, że różne style pisma są równoważne akcentom, co prowadzi do nieporozumień w komunikacji i publikacjach. Ważne jest, aby w typografii rozróżniać te elementy, gdyż każda z kategorii ma swoją specyfikę i zastosowanie w kontekście językowym.

Pytanie 33

W odniesieniu do formatu pracy netto, format naświetlania powinien być

A. około 15 mm mniejszy

B. dokładnie taki sam

C. około 15 mm większy

D. 1,5 razy większy

Poprawna odpowiedź na pytanie dotyczące formatu naświetlania pracy w stosunku do formatu pracy netto to "ok. 15 mm większy". W praktyce, odpowiedni format naświetlania powinien być większy od formatu netto, aby zapewnić odpowiednią przestrzeń na spoiny oraz marginesy, które są kluczowe w procesie produkcji i końcowego wykończenia materiałów. Na przykład w druku offsetowym, standardowe marginesy wynoszą około 15 mm, co pozwala na precyzyjne przycięcie i zapewnia, że ważne elementy graficzne nie zostaną usunięte podczas procesu cięcia. W branży poligraficznej zaleca się, aby stosować rozszerzone formaty, aby uniknąć tzw. zjawiska „krawędzi cięcia”, które może prowadzić do nieestetycznych i nieprofesjonalnych efektów końcowych. Ponadto, odpowiednia praktyka w zakresie formatów naświetlania jest zgodna z wytycznymi ISO 12647, które określają standardy jakości w procesach drukarskich, co podkreśla znaczenie stosowania właściwych marginesów dla uzyskania zamierzonych rezultatów estetycznych i funkcjonalnych.

Pytanie 34

Jaką ilość folii należy mieć do jednostronnego laminowania 1 000 arkuszy formatu A3?

A. 115 m2

B. 125 m2

C. 110 m2

D. 130 m2

Podane odpowiedzi 130 m2, 115 m2 oraz 110 m2 są błędne z kilku powodów. Po pierwsze, w każdej z tych propozycji zawyżono lub zaniżono obliczenia powierzchni potrzebnej do laminowania. Kluczowe jest zrozumienie, że format A3 ma powierzchnię równą 0,125 m2. Przy jednostronnym laminowaniu 1000 arkuszy A3, całkowita wymagana powierzchnia folii wynosi 1000 x 0,125 m2, co daje dokładnie 125 m2. Błędem jest pomylenie jednostek miary lub przyjęcie zbyt dużych marginesów na straty materiałowe, które w przypadku standardowego laminowania nie powinny być tak wysokie. Dodatkowo, ważne jest, aby w obliczeniach uwzględnić tylko tę część folii, która rzeczywiście będzie użyta do laminowania, a nie dodatkowe zapasy. Zbyt duże zapotrzebowanie na folię może prowadzić do niepotrzebnego wzrostu kosztów produkcji, co jest nieefektywne pod względem zarządzania zasobami. W profesjonalnym środowisku poligraficznym kluczowe jest precyzyjne planowanie i właściwe wyliczenia, które pozwalają na optymalne wykorzystanie materiałów. Rekomendacje branżowe wskazują na konieczność dokładnego przeliczania powierzchni oraz przewidywania ewentualnych strat, co powinno stać się standardem w każdym zakładzie zajmującym się laminowaniem.

Pytanie 35

Ile form drukarskich trzeba przygotować do wydrukowania ulotki A4 w kolorystyce 4 + 4 na maszynie półformatowej, korzystając z metody odwracania przez boczny margines?

A. 2 formy

B. 4 formy

C. 6 form

D. 8 form

Odpowiedź z czterema formami jest prawidłowa, ponieważ przy drukowaniu ulotki formatu A4 w kolorystyce 4 + 4 na maszynie półformatowej, należy uwzględnić, że każda strona kolorowa wymaga osobnej formy dla każdej strony. W przypadku druku na maszynie wykorzystującej metodę odwracania przez margines boczny, na każdej formie drukowane są kolory z jednej strony. Ulotka A4 składa się z dwóch stron, a skoro mamy do czynienia z drukiem w pełnym kolorze (4 + 4), to każda strona będzie wymagała czterech kolorów. Zatem, aby uzyskać pełną reprodukcję, potrzebujemy czterech form dla pierwszej strony i czterech dla drugiej, co daje łącznie cztery formy. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy znajdziemy w biurach projektowych i drukarniach, gdzie wykonuje się produkcję materiałów marketingowych, które często są drukowane w takich parametrach, co podkreśla znaczenie znajomości technik druku oraz odpowiedniego przygotowania form drukowych.

Pytanie 36

Jakiego typu obiektyw powinno się zastosować do fotografowania małego owada z bliska?

A. Szerokokątnego

B. Długoogniskowego

C. Makroobiektywu

D. Teleobiektywu

Makroobiektyw to specjalistyczny obiektyw zaprojektowany do fotografowania małych obiektów w dużych zbliżeniach. Jego konstrukcja pozwala na uzyskanie wysokiej jakości obrazów z bliskiej odległości, co jest kluczowe przy fotografowaniu detali małych owadów. Typowe makroobiektywy mają powiększenie co najmniej 1:1, co oznacza, że obraz obiektu na matrycy aparatu jest tej samej wielkości co w rzeczywistości. W praktyce oznacza to, że przy użyciu makroobiektywu użytkownik może zbliżyć się do obiektu i uchwycić detale, które są niewidoczne gołym okiem. Przy wyborze makroobiektywu warto zwrócić uwagę na parametry takie jak minimalna odległość ostrzenia, jasność obiektywu oraz możliwość stosowania filtrów, co może dodatkowo wpłynąć na jakość uzyskiwanych zdjęć. Dobrą praktyką jest również stosowanie statywu, aby uniknąć drgań aparatu, które mogą zniweczyć efekty pracy.

Pytanie 37

Według zasad typografii, na końcu wersetu nie powinno się umieszczać

A. znaków łamania.

B. wielokropków.

C. "wiszących" spójników.

D. dwukropków.

Umieszczanie znaków przeniesienia, wielokropków czy dwukropków na końcu wiersza, choć nie jest zalecane, nie wpływa na czytelność tekstu w takim stopniu jak "wiszące" spójniki. Znaki przeniesienia są istotne w kontekście łamania tekstu i powinny być stosowane zgodnie z zasadami składniowymi, a ich obecność czy brak na końcu wiersza zależy od kontekstu. W przypadku wielokropków, ich zastosowanie sugeruje niedokończoność myśli, co w pewnych kontekstach może być pożądane, a w innych może wprowadzać w błąd, zwłaszcza jeśli nie ma wyraźnego wskazania, że zdanie wymaga kontynuacji. Natomiast dwukropek może być użyty do wprowadzenia przykładu lub wyliczenia, co również niekoniecznie musi być źle widziane na końcu wiersza, o ile kontekst jest odpowiednio sformułowany. W praktyce edytorskiej należy jednak pamiętać o pewnych zasadach, które mają na celu poprawę czytelności tekstu oraz ułatwienie odbioru informacji. Często błędem jest przeświadczenie, że jakiekolwiek zakończenie wiersza jest akceptowalne, podczas gdy w rzeczywistości powinno się dążyć do jasności, klarowności oraz spójności logicznej przekazu. Każdy element składniowy w zdaniu pełni swoją rolę i powinien być używany świadomie, a unikanie spójników na końcu wiersza jest jednym z podstawowych kroków do osiągnięcia wysokiej jakości tekstu.

Pytanie 38

Który element kompozycji tekstowej jest pokazany na rysunku w czerwonej ramce?

A. Pagina.

B. Kolumna.

C. Stronica.

D. Łam.

Odpowiedź "łam" jest poprawna, ponieważ odnosi się do kluczowego elementu kompozycji tekstowej w poligrafii. Łam to graficzny układ strony, na który składają się kolumny tekstu, a jego właściwe zaprojektowanie jest kluczowe dla czytelności publikacji. W przypadku wizualizacji, której dotyczą pytanie i odpowiedź, łam jest obszarem, w którym tekst jest układany w określony sposób, często z uwzględnieniem zasad typografii oraz estetyki. Przykładowo, w czasopismach i gazetach układ łamów ma za zadanie przyciągnąć uwagę czytelnika oraz umożliwić mu łatwe przyswajanie informacji. Dobrze zaprojektowany łam uwzględnia marginesy, interlinia oraz odstępy między kolumnami, co wpływa na ogólną estetykę publikacji i komfort czytania. W branży poligraficznej standardy dotyczące łamów są kluczowe do zapewnienia spójności i profesjonalizmu wydania, co jest ważne zarówno dla wydawców, jak i dla czytelników.

Pytanie 39

Jaki będzie koszt realizacji 200 okładek, jeśli produkcja 10 okładek z jednego arkusza kosztuje 8 zł?

A. 200 zł

B. 160 zł

C. 100 zł

D. 80 zł

Koszt wykonania 200 okładek można obliczyć, stosując prostą proporcję. Skoro koszt wykonania 10 okładek wynosi 8 zł, to koszt jednostkowy jednej okładki wynosi 0,80 zł (8 zł podzielone przez 10). Aby obliczyć koszt 200 okładek, mnożymy koszt jednostkowy przez liczbę okładek: 0,80 zł * 200 = 160 zł. Tego typu obliczenia są powszechnie stosowane w sektorze produkcyjnym i usługowym, gdzie koszt jednostkowy ma kluczowe znaczenie dla efektywności finansowej. Przykładem zastosowania tego obliczenia może być drukarnia, która przyjmuje zlecenia na produkcję materiałów reklamowych. Przykład ten ilustruje, jak ważne jest zrozumienie kosztów jednostkowych oraz umiejętność przewidywania całkowitych kosztów w planowaniu budżetu. Dobrą praktyką jest również monitorowanie kosztów produkcji w czasie rzeczywistym, co pozwala na szybką reakcję w przypadku nieprzewidzianych wydatków.

Pytanie 40

Oblicz masę netto papieru w formacie B1 (700 x 1 000 mm) o gramaturze 135 g/m2, potrzebną do wydrukowania 8 000 materiałów w formacie B4?

A. 98,6 kg

B. 92,5 kg

C. 94,5 kg

D. 96,4 kg

Analizując dostępne odpowiedzi, można zauważyć, że błędy w obliczeniach wynikają z nieprawidłowego oszacowania powierzchni papieru oraz zastosowania nieadekwatnych jednostek miary. Niektóre odpowiedzi mogły wynikać z mylnego przeliczenia gramatury na masę bez uwzględnienia całkowitej powierzchni wymaganej do druku. Warto również zauważyć, że niepoprawne oszacowania mogą wynikać z pomyłek w założeniach dotyczących ilości drukowanych arkuszy. Często spotyka się sytuacje, w których użytkownicy pomijają istotne elementy, takie jak różnice w formatach papieru, co prowadzi do nieprawidłowych wyników. Kluczowym błędem jest także niewłaściwe przeliczenie masy papieru, gdzie pomija się podstawowe zasady dotyczące przeliczeń jednostek. W praktyce branżowej ważne jest, aby dokładnie znać wymiary papieru oraz jego gramaturę, gdyż pozwala to na poprawne oszacowanie kosztów i potrzebnych materiałów. Zastosowanie odpowiednich wzorów matematycznych do obliczeń jest fundamentem do uzyskania prawidłowych wyników, a ich zrozumienie jest niezbędne do efektywnego zarządzania procesami druku.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej