Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik analityk
Kwalifikacja: CHM.04 - Wykonywanie badań analitycznych
Data rozpoczęcia: 16 maja 2025 08:34
Data zakończenia: 16 maja 2025 08:49

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Do metod instrumentalnych w analizach jakościowych nie zaliczają się techniki

A. spektroskopowe

B. alkacymetryczne

C. optyczne

D. elektroanalityczne

Alkacymetria jest techniką, która nie należy do metod instrumentalnych, a raczej do analizy chemicznej, która opiera się na pewnych reakcjach chemicznych i pomiarze zmian w pH roztworów. Jest stosowana głównie do określania stężenia kwasów i zasad w roztworach. W przeciwieństwie do technik instrumentalnych, takich jak spektroskopia, elektroanalityka czy metody optyczne, alkacymetria bazuje na klasycznych metodach analizy chemicznej. Przykładem zastosowania alkacymetrii jest titracja kwasów i zasad, która jest powszechnie stosowana w laboratoriach chemicznych do określania stężenia różnych substancji. Techniki instrumentalne, takie jak spektroskopia UV-Vis, pozwalają na szybsze i dokładniejsze analizy, co czyni je preferowanymi w nowoczesnych laboratoriach chemicznych. Warto zaznaczyć, że stosowanie alkacymetrii wymaga znajomości chemii analitycznej oraz umiejętności interpretacji wyników, co czyni je kluczowym elementem podstawowego wykształcenia chemicznego.

Pytanie 2

Proces kondensacji i osuszania substancji termolabilnych, takich jak białka oraz kwasy nukleinowe, za pomocą suszenia zamrożonego materiału w obniżonym ciśnieniu poprzez sublimację lodu, określany jest jako

A. tyndalizacją

B. dehydratyzacją

C. suszeniem próżniowym

D. liofilizacją

Liofilizacja to dość ciekawy proces, który polega na usunięciu wody z materiału przez sublimację lodu. Na początku materiał jest schładzany do niskich temperatur, a potem trafia do próżni. W takich warunkach lód nie topnieje, tylko zamienia się w parę wodną, omijając stan ciekły. To świetna metoda, zwłaszcza dla termolabilnych związków, jak białka czy kwasy nukleinowe, które mogą się psuć w wysokich temperaturach. Ciekawe jest to, że liofilizacja stosowana jest w przemyśle farmaceutycznym, spożywczym czy biotechnologicznym, co pozwala na zachowanie właściwości produktów. Używanie liofilizacji do konserwacji żywności to naprawdę dobra opcja, bo można długo przechowywać jedzenie bez utraty wartości odżywczych. W dodatku, liofilizowane produkty łatwo się rehydratyzują, co jest praktyczne, kiedy trzeba szybko przygotować posiłek albo lek.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

Jakie urządzenie wykorzystuje się do pomiaru stężenia dwutlenku węgla, tlenku węgla oraz tlenu w atmosferze i w gazach spalinowych?

A. Orsata

B. Kiejdala

C. Kippa

D. Hoffmana

Aparat Orsata jest dedykowanym urządzeniem do pomiaru zawartości gazów, takich jak dwutlenek węgla (CO2), tlenek węgla (CO) oraz tlen (O2). Jego zastosowanie jest szczególnie istotne w przemyśle, laboratoriach oraz w systemach monitorowania jakości powietrza. Zasada działania aparatu Orsata opiera się na technice spektroskopowej oraz chemicznych reakcjach, co pozwala na dokładne określenie stężenia poszczególnych gazów. Przykładem zastosowania tego urządzenia jest jego użycie w systemach wentylacyjnych, gdzie monitorowanie stężenia CO2 pozwala na optymalizację wymiany powietrza i poprawę komfortu użytkowników. Ponadto, w kontekście ochrony środowiska, pomiar emisji CO z pojazdów czy zakładów przemysłowych jest kluczowy dla przestrzegania norm prawnych. Zgodność z wymaganiami standardów, takich jak ISO 14001, uzasadnia konieczność wykorzystania aparatury pomiarowej, która zapewnia wysoką precyzję i niezawodność w detekcji gazów. Właściwe stosowanie aparatów pomiarowych, takich jak Orsata, przyczynia się do efektywnego monitorowania i zarządzania jakością powietrza oraz ochrony zdrowia publicznego.

Pytanie 5

Raport z analizy próbki wody nie zawiera

A. wykazu substancji chemicznych

B. metody pobrania próbki

C. lokalizacji pobrania próbki

D. zakresu przeprowadzonych badań

Wielu ludzi może sądzić, że raporty z badań wody powinny zawierać szczegółowy wykaz odczynników chemicznych, jednak jest to błędne podejście. W rzeczywistości, kluczowe elementy raportu dotyczą głównie wyników badań oraz metodologii, które zostały zastosowane w analizie. Zakres zleconych badań i sposób pobierania próbki to elementy fundamentalne, które dostarczają informacji o kontekście przeprowadzonej analizy. Zakres zleconych badań wskazuje, jakie konkretne parametry wody były badane, co jest niezbędne dla interpretacji wyników. Natomiast sposób pobierania próbki, zgodnie z wytycznymi takimi jak ISO 5667, zapewnia, że wyniki są reprezentatywne i wiarygodne. Miejsce pobrania próbki również odgrywa kluczową rolę, ponieważ różne lokalizacje mogą mieć różną jakość wody z powodu zanieczyszczeń lokalnych lub naturalnych warunków. Nieprzemyślane podejście do analizy i interpretacji tych danych może prowadzić do merytorycznych błędów oraz fałszywych wniosków o jakości wody. W kontekście branżowym, raporty powinny być skonstruowane tak, aby jasno komunikować wyniki i metody, zamiast skupiać się na szczegółach dotyczących odczynników, które mogą wprowadzać w błąd i nie są istotne dla końcowej oceny jakości wody.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

Iloczyn rozpuszczalności trudno rozpuszczalnego związku Ca₃(PO₄)₂ wyrażony jest równaniem:

A.	K_SO = [Ca²⁺] · [PO₄^3-]
B.	K_SO = [Ca³⁺]² · [PO₄^2-]³
C.	K_SO = [Ca²⁺]³ · [PO₄^3-]²
D.	K_SO = 3[Ca²⁺] · 2[PO₄^3-]

A. B.

B. D.

C. A.

D. C.

Wybrałeś odpowiedź "C", co jest super, bo rzeczywiście to jest poprawne! Kiedy mówimy o iloczynie rozpuszczalności (Ksp) dla Ca3(PO4)2, trzeba pamiętać, że to zależy od stężeń jonów wapnia i fosforanowych. Liczymy to tak, że stężenie jonów Ca²⁺ podnosimy do potęgi trzeciej, a stężenie jonów PO4³⁻ do potęgi drugiej. To wszystko opiera się na zasadzie Le Chateliera i równowagach chemicznych. W praktyce, znajomość Ksp jest mega ważna, szczególnie w oczyszczaniu wód, bo musimy wiedzieć, w jakich warunkach dany związek może się wytrącać. Używa się Ksp też w laboratoriach, żeby określić stężenia substancji w roztworach, co jest niezbędne w badaniach środowiskowych czy w przemyśle chemicznym. Dobrze by było też umieć interpretować wartości Ksp w kontekście środowiska, bo to pozwala przewidywać jak różne substancje będą się zachowywać w ekosystemach.

Pytanie 8

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

Czym charakteryzuje się barwa roztworu zawierającego jony Cr₂O₇^2-?

A. pomarańczowa

B. żółta

C. niebieska

D. zielona

Barwy roztworów chemicznych są często mylnie interpretowane, co może prowadzić do błędnych wniosków. Na przykład, zielona barwa nie jest typowa dla chromianów; jony chromu w stanie +6, takie jak Cr2O7^{2-}, nie wykazują zielonego koloru, który może być przypisany innym związkom, takim jak niektóre jony żelaza. Kolor niebieski również nie jest charakterystyczny dla chromianów – jony te nie przejawiają właściwości optycznych, które mogłyby prowadzić do powstawania niebieskiego zabarwienia w roztworach. Żółta barwa, z kolei, jest często związana z obecnością jonów chromu w stanie +3, ale nie jest właściwa dla Cr2O7^{2-}. Tego rodzaju błędne rozumienie może wynikać z braku zrozumienia mechanizmów absorpcji światła przez jony metali przejściowych. W rzeczywistości, kolor związku chemicznego jest wynikiem specyficznych przejść energetycznych elektronów w obrębie systemu, co jest ściśle związane z konfiguracją elektronową i stanem utlenienia. Ważne jest, aby przy analizie kolorów roztworów uwzględniać zarówno stan utlenienia, jak i otoczenie chemiczne, w jakim jony się znajdują, co jest kluczowe dla prawidłowej interpretacji wyników w laboratoriach chemicznych.

Pytanie 11

Właściwością jakościową produktów technologicznych jest

A. niezawodność.

B. estetyka.

C. przystosowalność.

D. niskoproduktywność.

Niezawodność jest kluczowym elementem jakości produktów technologicznych, ponieważ odnosi się do zdolności produktu do funkcjonowania w określonych warunkach przez określony czas bez awarii. W kontekście inżynierii i produkcji, niezawodność jest często mierzona wskaźnikami takimi jak MTBF (Mean Time Between Failures), który wskazuje średni czas pracy urządzenia przed wystąpieniem usterki. Przykładami niezawodnych produktów technologicznych mogą być systemy zasilania awaryjnego, które muszą działać niezawodnie w krytycznych sytuacjach, lub oprogramowanie, które nie może sobie pozwolić na błędy w działaniu. W branży lotniczej, gdzie niezawodność maszyn jest kluczowa dla bezpieczeństwa, stosuje się rygorystyczne standardy, takie jak DO-178C dla oprogramowania lotniczego. Dobrą praktyką jest również stosowanie metod inżynieryjnych, takich jak analizy FMEA (Failure Mode and Effects Analysis), które pomagają zidentyfikować potencjalne usterki i zapobiec ich wystąpieniu. Zatem, niezawodność nie tylko wpływa na postrzeganą jakość produktu, ale również ma bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo i satysfakcję klientów.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

Który z kationów można wykryć przy użyciu metody płomieniowej?

A. Cu2+

B. Fe3+

C. Mn2+

D. Ag+

Kation Cu2+ (jon miedziowy) jest szczególnie charakterystyczny w próbie płomieniowej, ponieważ podczas spalania emituje charakterystyczny niebiesko-zielony kolor. To zjawisko wynika z energii fotonów uwalnianych przez elektronowe przejścia energetyczne w atomach miedzi. Praktyczne zastosowanie tej metody polega na jej wykorzystaniu w laboratoriach chemicznych do szybkiej identyfikacji obecności miedzi w próbkach, co jest istotne na przykład w analizie zanieczyszczeń w wodach czy w próbkach mineralnych. Standardowe procedury analityczne, takie jak te określone przez metody analizy chemicznej, wskazują na próbę płomieniową jako efektywną i szybką metodę wykrywania metalicznych kationów. Wiedza na temat charakterystycznych kolorów, które emitują różne kationy podczas spalania, jest kluczowa dla chemików, ponieważ pozwala na szybką i efektywną diagnostykę w obszarze analizy chemicznej.

Pytanie 14

Metody graficzne, pierwsza pochodna oraz Hahna znajdują zastosowanie w wyznaczaniu punktu końcowego miareczkowania?

A. w potencjometrii

B. w spektrofotometrii

C. w refraktometrii

D. w konduktometrii

Odpowiedź "w potencjometrii" jest prawidłowa, ponieważ metody graficzne, pierwszej pochodnej oraz Hahna są kluczowe w określaniu punktu końcowego miareczkowania w tym obszarze analizy chemicznej. Potencjometria, jako technika analityczna, wykorzystuje pomiar potencjału elektrycznego w roztworach i jest niezwykle przydatna w analizie kationów i anionów. Metoda Hahna, polegająca na analizie zmiany potencjału w trakcie miareczkowania, pozwala na precyzyjne określenie punktu równoważnikowego. Dla przykładu, przy miareczkowaniu kwasu solnego (HCl) roztworem wodorotlenku sodu (NaOH) można zastosować te metody do wyznaczenia momentu, w którym całkowicie neutralizowane są protony. W praktyce, stosowanie wykresów i pochodnych ułatwia wizualizację zmian stężenia analitu i pozwala na szybsze i bardziej dokładne identyfikowanie punktu końcowego, co jest zgodne z dobrymi praktykami analitycznymi. W kontekście standardów, metody te są zgodne z wytycznymi organizacji takich jak ISO i IUPAC.

Pytanie 15

Wskaż błędnie określone efekty reakcji analitycznych kationów I grupy.

	Odczynnik strącający	Reakcje analityczne
	Odczynnik strącający	Ag⁺	Hg₂²⁺	Pb²⁺
A.	HCl	biały osad AgCl rozpuszczalny w NH₃·H₂O	biały osad Hg₂Cl₂	biały osad PbCl₂ rozpuszczalny w gorącej wodzie
B.	H₂SO₄	biały Ag₂SO₄ (ze stężonych roztworów), rozpuszczalny w gorącej wodzie	biały osad Hg₂SO₄ rozpuszczalny w wodzie królewskiej	biały osad PbSO₄ rozpuszczalny w roztworze NaOH
C.	NaOH	brunatny osad Ag₂O rozpuszczalny w NH₃·H₂O	czarny osad HgO i Hg	biały osad Pb(OH)₂ rozpuszczalny w roztworze NaOH
D.	NH₃aq	brunatny jon kompleksowy Ag(NH₃)₂⁺	biały osad soli amidortęciowej rozpuszczalny w stężonym HNO₃	żółty osad Pb(OH)₂ rozpuszczalny w gorącej wodzie

A. A.

B. C.

C. B.

D. D.

Odpowiedź D jest poprawna, ponieważ prawidłowo wskazuje na błędne sformułowanie dotyczące reakcji amoniaku z jonami srebra. Amoniak (NH3) w roztworze wodnym rzeczywiście tworzy kompleks z jonami srebra, ale nie jest on brunatny, jak podano w odpowiedzi D. Poprawna reakcja prowadzi do powstania bezbarwnego kompleksu [Ag(NH3)2]+. Zrozumienie właściwości chemicznych amoniaku i jego interakcji z metalami szlachetnymi, takimi jak srebro, jest kluczowe w analizach chemicznych, w tym w technikach analitycznych, takich jak spektroskopia czy chromatografia. Użycie amoniaku jako liganda przy tworzeniu kompleksów jest powszechną praktyką w chemii analitycznej, co podkreśla istotność dokładnej wiedzy na temat reakcji chemicznych i ich produktów. W kontekście analizy kationów I grupy, prawidłowa identyfikacja kompleksów może mieć znaczenie w procesach diagnostycznych oraz w przemyśle, na przykład w syntezach chemicznych czy badaniach materiałowych.

Pytanie 16

Wyznaczanie punktu końcowego (PK) miareczkowania przy użyciu metod: graficznej, pierwszej pochodnej oraz Halina jest stosowane w

A. spektrofotometrii

B. potencjometrii

C. konduktometrii

D. grawimetrii

Odpowiedź "potencjometria" jest jak najbardziej na miejscu. Z mojej praktyki wynika, że podczas miareczkowania mamy do czynienia z pomiarem zmian potencjału elektrodowego, co jest bezpośrednio związane z reakcjami chemicznymi w roztworze. Fajnie to widać na wykresie, gdzie mamy charakterystyczny punkt infleksji, który pozwala nam precyzyjnie określić punkt końcowy. Często korzysta się z metod graficznych oraz analizy pochodnych, żeby wyznaczyć ten punkt, co jest kluczowe, jak chcemy uzyskać miarodajne wyniki. Na przykład przy miareczkowaniu kwasów i zasad monitorujemy zmiany potencjału za pomocą elektrody szklanej, co daje nam możliwość dokładnego określenia pH roztworu. Również standardy, takie jak ISO 8655, podkreślają jak ważne jest precyzyjne ustalanie punktu końcowego, żeby nasze wyniki były wiarygodne. Takie umiejętności są na wagę złota w laboratoriach analitycznych, bo miareczkowanie jest często stosowane do analiz jakościowych i ilościowych substancji chemicznych.

Pytanie 17

W ramce zamieszczono opis wykonania oznaczenia metodą

Oznaczenie aktywności amylaz opiera się na pomiarze ilości rozpuszczonej skrobi, co określa się na podstawie zmiany intensywności zabarwienia w mieszaninie reakcyjnej, w skład której wchodzi jod.

A. konduktometryczną.

B. refraktometryczną.

C. potencjometryczną.

D. spektrofotometryczną.

Metoda spektrofotometryczna jest jedną z najczęściej stosowanych technik analitycznych w laboratoriach biochemicznych i chemicznych, szczególnie w analizie substancji zmieniających swoją barwę w procesie reakcji chemicznych. W przypadku pomiaru ilości rozłożonej skrobi, zastosowanie spektrofotometrii umożliwia precyzyjne kwantyfikowanie intensywności barwy, co bezpośrednio koreluje z koncentracją analizowanego związku. Działanie tej metody opiera się na prawie Beer-Lamba, które mówi, że absorpcja światła przez substancję jest proporcjonalna do jej stężenia oraz długości drogi optycznej. W praktyce, po dodaniu jodu do próbki zawierającej skrobię, intensywność zabarwienia powstałego kompleksu jodowego można zmierzyć przy pomocy spektrofotometru, co pozwala na dokładne określenie aktywności enzymatycznej amylazy. Spektrofotometria jest zgodna z międzynarodowymi standardami analizy chemicznej, co czyni ją niezawodną oraz powszechnie akceptowaną metodą w badaniach naukowych oraz przemysłowych.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Zawartość całkowitą białka oznacza się przy użyciu spektrofotometru w metodzie

A. ksantoproteinowej

B. ekstrakcyjnej

C. biuretowej

D. wirówkowej

Odpowiedź biuretowa jest prawidłowa, ponieważ metoda ta opiera się na reakcji białek z odczynnikami biuretowymi, co prowadzi do powstania niebieskiego kompleksu, który można mierzyć spektrofotometrycznie. Metoda biuretowa jest szeroko stosowana w laboratoriach analitycznych do oceny całkowitej zawartości białka w próbkach biologicznych, takich jak surowica, osocze czy inne płyny ustrojowe. Zgodnie z normami, do przeprowadzenia analizy należy użyć standardów kalibracyjnych, co pozwala uzyskać dokładne i powtarzalne wyniki. Przykładowo, w przypadku analizy surowicy, stosując odczynniki biuretowe, można określić stężenie białka w zakresie od 0,1 do 5 g/dl, co jest szczególnie przydatne w diagnostyce klinicznej oraz w badaniach biochemicznych. Metoda ta jest również preferowana ze względu na jej prostotę, szybkość oraz dostępność odczynników.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

Zawartość olejku w liściach eukaliptusa zmierzono za pomocą destylacji w aparacie Derynga. Z 20 g surowca uzyskano 0,5 cm3 olejku o gęstości 0,920 g/cm3. Jak oblicza się procentową zawartość olejku w liściach eukaliptusa?

A. 2,5% (m/m)

B. 2,3% (m/m)

C. 2,1% (m/m)

D. 2,7% (m/m)

Poprawna odpowiedź to 2,3% (m/m), co oznacza, że w 100 g liści eukaliptusa znajduje się 2,3 g olejku eterycznego. Aby obliczyć zawartość procentową olejku, należy zastosować wzór: (masa olejku / masa surowca) × 100%. W tym przypadku masa olejku wynosi 0,5 cm3 × 0,920 g/cm3 = 0,46 g. Następnie obliczamy: (0,46 g / 20 g) × 100% = 2,3%. Wartości te są istotne w przemyśle kosmetycznym i farmaceutycznym, gdzie wymagane jest dokładne określenie stężenia składników aktywnych. Dobrą praktyką jest także porównanie tych wartości z normami ISO, które wyznaczają standardy dotyczące jakości i czystości olejków eterycznych, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i skuteczności produktów końcowych.

Pytanie 22

Równania reakcji zamieszczone w ramce opisują oznaczanie w tłuszczach liczby

−CH=CH− + IBr → −CHI−CHBr−
IBr + KI → KBr + I₂
I₂+ 2Na₂S₂O₃ →2NaI + Na₂S₄O₆

A. estrowej.

B. jodowej.

C. kwasowej.

D. zmydlania.

Równania reakcji opisujące oznaczanie liczby jodowej w tłuszczach są kluczowym elementem w analizie chemicznej lipidów. Liczba jodowa wskazuje na stopień nienasycenia kwasów tłuszczowych - im wyższa liczba, tym więcej wiązań podwójnych zawiera dany lipid. Proces ten jest istotny w przemyśle spożywczym i kosmetycznym, gdzie jakość tłuszczów ma bezpośredni wpływ na właściwości sensoryczne i trwałość produktów. Przykładem zastosowania liczby jodowej jest określenie stabilności tłuszczów w olejach roślinnych, co może wpływać na ich przechowywanie i wykorzystanie w przemyśle. Metoda ta opiera się na standardach ISO 3961 oraz AOCS Ca 5a-40, co zapewnia jej powtarzalność i wiarygodność wyników. W praktyce, pomiar ten często stosuje się w laboratoriach analitycznych do oceny jakości surowców i gotowych produktów, co wpływa na podejmowanie decyzji dotyczących ich dalszego przetwarzania.

Pytanie 23

Podczas miareczkowania kwasu octowego używając roztworu wodorotlenku sodu dochodzi do reakcji

A. tworzenia związku kompleksowego

B. zobojętniania

C. strącania osadu

D. utleniania-redukcji

Reakcje utleniania-redukcji, strącania osadu oraz tworzenia związków kompleksowych to różne typy reakcji chemicznych, które nie mają miejsca podczas miareczkowania kwasu octowego wodorotlenkiem sodu. Proces utleniania-redukcji polega na transferze elektronów pomiędzy reagentami, co nie zachodzi w przypadku kwasu octowego i NaOH, gdyż nie ma tu zmiany stopnia utlenienia. Z kolei strącanie osadu wymaga obecności reagentów, które tworzą nierozpuszczalne produkty w wyniku reakcji, co również nie dotyczy tej konkretnej reakcji, ponieważ zarówno octan sodu, jak i woda są substancjami rozpuszczalnymi. Tworzenie związków kompleksowych zwykle zachodzi w reakcjach z udziałem metali przejściowych i ligandów, gdzie dochodzi do utworzenia stabilnych kompleksów, natomiast kwas octowy i wodorotlenek sodu nie tworzą takich struktur. Często mogą występować błędne założenia co do natury reakcji chemicznych, co prowadzi do mylnego klasyfikowania ich. Kluczowe jest zrozumienie, że każde miareczkowanie oparte jest na specyficznych interakcjach między reagentami, które determinują typ reakcji. W miareczkowaniu kwas-zasada istotne jest prawidłowe określenie punktu końcowego, co wymaga znajomości zachowania substancji chemicznych w danej reakcji.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

Analizując dane zawarte w tabeli, można stwierdzić, że w smalcu w wyniku jełczenia

Stadium jełczenia smalcu	Liczba jodowa, LJ	Liczba kwasowa, LK
Smalec świeży	55,9 - 61,0	0,35 - 0,45
Smalec zjełczały	47,8 - 51,0	6,0 - 8,4
Smalec silnie zjełczały	31,9 - 41,1	26,0 - 30,0

A. maleje liczba wiązań podwójnych i wzrasta zawartość wolnych kwasów.

B. maleje liczba wiązań podwójnych i maleje zawartość wolnych kwasów.

C. wzrasta liczba wiązań podwójnych i maleje zawartość wolnych kwasów.

D. wzrasta liczba wiązań podwójnych i wzrasta zawartość wolnych kwasów.

Poprawna odpowiedź wskazuje, że w wyniku jełczenia smalcu maleje liczba wiązań podwójnych i wzrasta zawartość wolnych kwasów. Zjawisko jełczenia jest procesem utleniania, który zachodzi w tłuszczach, prowadząc do degradacji ich struktury chemicznej. Liczba jodowa, będąca wskaźnikiem zawartości wiązań podwójnych, zmniejsza się, co sugeruje, że pod wpływem czynników zewnętrznych, takich jak tlen, wiązania te są rozrywane. Przykładowo, w przemyśle spożywczym, zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla oceny trwałości i jakości tłuszczów stosowanych w produktach. Zwiększona zawartość wolnych kwasów, z kolei, może wskazywać na obniżoną jakość smalcu, co jest istotne w kontekście jego przechowywania i użycia. W praktyce, monitorowanie tych wskaźników jest istotne zarówno dla producentów, jak i konsumentów, aby zapewnić, że spożywane produkty są zdrowe i bezpieczne, zgodnie z normami żywnościowymi.

Pytanie 28

W obecności anionów siarczanowych SO₄^2- w roztworze wodnym, ich obecność można zweryfikować, dodając roztwór

A. HCl

B. NaNO3

C. BaCl2

D. FeCl3

Dodanie roztworu BaCl2 do roztworu zawierającego aniony siarczanowe SO4^2- powoduje powstanie nierozpuszczalnego osadu siarczanu baru (BaSO4). Reakcja ta jest uznawana za klasyczny test wykrywania siarczanów. BaSO4 jest białym, nierozpuszczalnym w wodzie związkiem, co pozwala na łatwe zauważenie osadu w wyniku reakcji. Test ten jest powszechnie stosowany w laboratoriach chemicznych oraz w przemyśle, na przykład w analizach jakości wód, gdzie obecność siarczanów może wskazywać na zanieczyszczenie źródeł wodnych. Warto również zaznaczyć, że metoda ta jest zgodna z międzynarodowymi standardami analizy chemicznej, które zalecają wykrywanie anionów poprzez tworzenie osadów. Przykładem zastosowania tej metody może być kontrola środowiskowa, gdzie monitorowanie siarczanów w wodach gruntowych jest kluczowe dla oceny ich jakości.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

Jakie pH ma roztwór buforu węglanowego występującego we krwi, którego wartość wynosi 6,6, oraz jaki jest jego odczyn?

A. pH = 7,4; lekko zasadowy

B. pH = 6,6; lekko kwaśny

C. pH = 11,8; silnie zasadowy

D. pH = 1,2; silnie kwaśny

Wartości pH podane w błędnych odpowiedziach wskazują na fundamentalne nieporozumienia dotyczące właściwości kwasów i zasad. pH = 1,2 sugeruje silnie kwaśny odczyn, który jest charakterystyczny dla substancji takich jak kwas solny, a nie dla krwi. W organizmie człowieka pH tak niskie byłoby niekompatybilne z życiem, prowadząc do poważnych uszkodzeń tkanek, a wręcz do śmierci. Z kolei pH = 11,8 oznaczałoby silnie zasadowy roztwór, co także jest niezgodne z fizjologicznymi wartościami pH krwi. Z reguły środowiska zasadowe w organizmie są wynikiem nadmiernej utraty kwasów lub nadmiaru zasad, co również jest niezdrowe. Ostatnia błędna propozycja, pH = 6,6, wskazuje na lekko kwaśny odczyn, co jest nieprawidłowe w kontekście prawidłowych wartości pH krwi, które powinny mieścić się w zakresie 7,35-7,45. Poglądy na temat pH krwi powinny opierać się na solidnych podstawach biologicznych oraz orientacji na utrzymywanie homeostazy, a nie na niepoprawnych założeniach o właściwościach kwasowo-zasadowych w organizmie.

Pytanie 31

Do technik analitycznych opartych na reakcjach chemicznych należy

A. kompleksometria

B. refraktomeria

C. polarymetria

D. nefelometria

Kompleksometria to metoda analizy chemicznej, która polega na badaniu reakcji kompleksotwórczych między metalami a ligandami. Jest szeroko stosowana w analizie jakościowej i ilościowej różnych pierwiastków, szczególnie metali przejściowych. W tej metodzie ważnym aspektem jest kontrola pH oraz obecność odpowiednich ligandów, które stabilizują utworzone kompleksy. Przykładem zastosowania kompleksometrów jest oznaczanie ilości jonów metali w roztworach wodnych, co jest istotne w przemyśle chemicznym, ochronie środowiska oraz w analizach klinicznych. Standardy takie jak ISO 11885 określają procedury analityczne, które zapewniają wiarygodność wyników. Warto także zwrócić uwagę, że kompleksometria może być stosowana w połączeniu z innymi technikami analitycznymi, co zwiększa jej efektywność i dokładność. Dzięki możliwości określania stężenia metali w różnych matrycach, ta metoda odgrywa kluczową rolę w monitorowaniu jakości wody oraz kontroli procesów przemysłowych.

Pytanie 32

Próbkę żywności poddano ogrzewaniu w suszarce laboratoryjnej, a następnie obliczono X według wzoru. Wartość liczbowa X określa

X =

b - c

a - c

100%

a – masa naczyńka z badaną próbką przed ogrzewaniem [g]
b – masa naczyńka z badaną próbką po ogrzewaniu [g]
c – masa pustego naczyńka [g]

A. straty po prażeniu.

B. wilgotność względną próbki.

C. pozostałość po prażeniu.

D. zawartość suchej masy.

Zawartość suchej masy to kluczowy parametr w analizie żywności, a jego obliczenie za pomocą wzoru przedstawionego w pytaniu pozwala na precyzyjne określenie ilości substancji stałych w próbce. Poprawna odpowiedź, czyli zawartość suchej masy, jest wyrażana jako procent różnicy masy naczynka z próbką przed i po ogrzewaniu, co umożliwia dokładne oszacowanie masy suchej substancji po odparowaniu wody. W praktyce, znajomość zawartości suchej masy jest istotna w wielu dziedzinach, takich jak kontrola jakości w przemyśle spożywczym, gdzie np. zawartość wody w produktach może wpływać na ich stabilność i trwałość. Zgodnie z standardami analizy żywności, takich jak ISO i AOAC, określenie suchej masy jest kluczowe w badaniach dotyczących wartości odżywczych, co ma wpływ na etykietowanie produktów i zgodność z regulacjami prawnymi.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

Wykonano jodometryczne oznaczenie zawartości kwasu askorbinowego dla 4 próbek tabletek witaminy C, uzyskując wyniki:
Na podstawie informacji zawartych w opisie i wyników analizy można stwierdzić, że zawartość witaminy C

Opis
Na opakowaniach tabletek witaminy C producenci deklarują zawartość 200 mg kwasu askorbinowego.
Zgodnie z normą odchylenia od deklarowanej zawartości substancji leczniczej nie mogą przekraczać ±10% dla tabletek o zawartości poniżej 100 mg i ±5% dla tabletek o deklarowanej zawartości 100 mg i więcej.

Próbka	1	2	3	4
Zawartość kwasu askorbinowego	198,5 mg	211 mg	201 mg	205 mg

A. nie jest zgodna z normą tylko dla próbki 2.

B. jest zgodna z normą tylko dla próbek 1 i 3.

C. jest zgodna z normą dla wszystkich próbek.

D. nie jest zgodna z normą dla próbek 2 i 4.

Poprawna odpowiedź wskazuje, że zawartość witaminy C nie jest zgodna z normą tylko dla próbki 2, co jest w pełni uzasadnione normami dotyczącymi jakości suplementów diety. Zgodnie z deklarowaną wartością 200 mg witaminy C oraz dopuszczalnym odchyleniem ±5%, wartość ta powinna mieścić się w przedziale 190 mg do 210 mg. Próbka 2, zawierająca 211 mg, mieści się powyżej tego limitu, co oznacza, że nie spełnia standardów jakości. Z kolei próbki 1, 3 i 4 mieszczą się w przyjętych normach, co potwierdza ich zgodność. W praktyce, ocena zawartości substancji aktywnych w suplementach jest kluczowa dla zapewnienia bezpieczeństwa i skuteczności produktów. Właściwe oznaczenie, zgodne z lokalnymi i międzynarodowymi normami, jest istotnym elementem zapewnienia jakości, a także budowania zaufania konsumentów do marki. Rekomendacje dotyczące zawartości składników aktywnych powinny zawsze opierać się na precyzyjnych metodach analitycznych, takich jak jodometria, co zapewnia rzetelność wyników.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Analiza składników chemicznych próbki substancji organicznej odbywa się w badaniu

A. specjacyjnej

B. elementarnej

C. skróconej

D. półilościowej

Wybór odpowiedzi dotyczącej analizy półilościowej, specjacyjnej lub skróconej w kontekście analizy składu pierwiastkowego próbki substancji organicznej wskazuje na niepełne zrozumienie podstawowych metod analizy chemicznej. Analiza półilościowa koncentruje się na określeniu przybliżonych ilości różnych składników, co nie pozwala na precyzyjne ustalenie ich konkretnych stężeń. Metoda ta nie jest wystarczająca w przypadku, gdy potrzebne są dokładne dane o składzie chemicznym, a zatem nie może zastąpić analizy elementarnej. Z kolei analiza specjacyjna ma na celu określenie form chemicznych, w jakich dany pierwiastek występuje w próbce, a nie jego ogólnej zawartości, co również różni się od analizy elementarnej. Natomiast analiza skrócona to termin, który nie ma powszechnie przyjętej definicji w kontekście chemii analitycznej i może prowadzić do nieporozumień co do zakresu badań. Używanie tych terminów w kontekście analizy składu pierwiastkowego może prowadzić do mylnych interpretacji i nieprecyzyjnych wyników, co jest niezgodne z wymaganiami standardów jakości, takich jak ISO 9001. Właściwe zrozumienie metod analitycznych i ich zastosowań jest kluczowe dla uzyskania rzetelnych wyników w laboratoriach chemicznych.

Pytanie 38

Podstawą klasyfikacji kationów w analizie jakościowej jest wydzielanie trudno rozpuszczalnych osadów?

A. chlorków, siarczanów(VI), szczawianów

B. bromków, fosforanów(V), węglanów

C. chlorków, siarczków, węglanów

D. chlorków, krzemianów, chromianów(VI)

W analizie jakościowej kationów wytrącanie osadów to naprawdę ważny etap dla ich identyfikacji i klasyfikacji. Wymienione odpowiedzi, takie jak bromki, fosforany(V) i węglany, nie są właściwe, bo nie pasują do podstawowego podziału kationów w tej analizie. Szczególnie bromki i fosforany(V) nie mają większego sensu w kontekście wytrącania osadów z konkretnych kationów. Fosforany(V) są bardziej związane z anionami, a nie kationami, więc to może być mylące. Siarczany(VI) i szczawiany też nie są często stosowane jak chlorki czy siarczki w standardowych procedurach. W praktyce, kationy klasyfikujemy na podstawie ich zdolności do tworzenia specyficznych osadów, co jest kluczowe dla ich identyfikacji. Błąd polega na skupieniu się na związkach, które nie są typowe dla analizowanych grup, co może prowadzić do złych wniosków. Ważne jest, żeby zrozumieć, które osady są trudnorozpuszczalne i w jakich warunkach powstają, bo to jest istotne w chemii.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Analiza, która opiera się na kontrolowanym wprowadzaniu roztworu o znanym stężeniu do badanego roztworu, to metoda oznaczeń ilościowych zwana

A. kolorymetryczna

B. chromatograficzna

C. miareczkowa

D. polarymetryczna

Analiza miareczkowa to metoda analityczna, która polega na dokładnym i kontrolowanym dodawaniu roztworu o znanym stężeniu (miareczku) do roztworu badanego, aż do osiągnięcia punktu końcowego reakcji chemicznej. Punkt ten zazwyczaj jest określany za pomocą wskaźników lub technik instrumentalnych. Miareczkowanie jest szeroko stosowane w chemii analitycznej, szczególnie w laboratoriach zajmujących się analizą jakościową i ilościową. Przykładem zastosowania miareczkowania jest oznaczanie stężenia kwasu siarkowego w roztworze poprzez miareczkowanie go zasadowym roztworem NaOH. W wyniku reakcji powstaje sól i woda, a punkt końcowy można zidentyfikować na podstawie zmiany koloru wskaźnika, takiego jak fenoloftaleina. Ponadto, miareczkowanie jest zgodne z wytycznymi norm ISO dotyczących analizy chemicznej, co potwierdza jego znaczenie i uznanie w przemyśle chemicznym oraz farmaceutycznym.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej