Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik optyk
Kwalifikacja: MEP.02 - Montaż i naprawa elementów i układów optycznych
Data rozpoczęcia: 19 maja 2025 22:30
Data zakończenia: 19 maja 2025 22:40

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W trakcie obróbki końcowej powierzchni elementów optycznych pomiar promienia krzywizny można przeprowadzić przy użyciu

A. goniometru

B. polarymetru

C. refraktometru

D. interferometru

Wybór polarymetru, refraktometru czy goniometru w kontekście pomiaru promienia krzywizny powierzchni elementów optycznych nie jest właściwy, ponieważ każde z tych narzędzi ma inne zastosowania i nie dostarcza precyzyjnych informacji o krzywiźnie. Polarymetr jest urządzeniem służącym do analizy polaryzacji światła i nie jest przeznaczony do pomiaru geometrii powierzchni. Jego głównym zastosowaniem jest badanie substancji optycznie czynnych, co nie ma bezpośredniego związku z kontrolą krzywizny. Refraktometr, z kolei, mierzy współczynnik załamania światła w materiałach, co również nie przekłada się na pomiar promieni krzywizny. Użycie refraktometru do oceny krzywizny mogłoby prowadzić do mylnych wniosków, ponieważ nie uwzględnia on geometrii powierzchni. Goniometr jest narzędziem służącym do pomiaru kątów, a jego zastosowanie w kontekście krzywizny powierzchni elementów optycznych jest ograniczone. Goniometryczne pomiary mogą być przydatne w innych aspektach optyki, ale nie dostarczają informacji o promieniu krzywizny. Użycie niewłaściwych narzędzi do kontroli jakości w produkcji optycznej może prowadzić do niewłaściwych ocen i, w konsekwencji, do produkcji wadliwych komponentów, co jest niezgodne z normami branżowymi, które wymagają skrupulatnej kontroli i precyzyjnych pomiarów.

Pytanie 2

W procesie cięcia na frezarkach używa się frezu

A. kształtowy.

B. ślimakowy.

C. tarcza.

D. palcowy.

Frez tarczowy jest narzędziem skrawającym, które znajduje zastosowanie w procesach frezowania na frezarkach. Jego konstrukcja pozwala na efektywne usuwanie materiału z obrabianych elementów, zapewniając jednocześnie wysoką jakość powierzchni skrawanych. Frezy tarczowe są szczególnie przydatne w obróbce szerokich powierzchni, takich jak frezowanie rowków, nacięć czy nawet profilowanie krawędzi. Dzięki swojej budowie, frezy tarczowe mogą być stosowane zarówno do obróbki metali, jak i tworzyw sztucznych, co czyni je wszechstronnym narzędziem w przemysłowych zastosowaniach. W praktyce, operatorzy maszyn często wybierają frezy tarczowe z odpowiednim kątem natarcia oraz geometrią zębów, co wpływa na efektywność skrawania oraz jakość wykończenia. W branży przyjęto szereg standardów dotyczących doboru i użytkowania narzędzi skrawających, a frezy tarczowe często znajdują się w tym kontekście na czołowej pozycji ze względu na swoją uniwersalność i efektywność. Warto dodać, że odpowiedni dobór parametrów skrawania jest kluczowy dla uzyskania optymalnych rezultatów w obróbce, co pokazuje znaczenie znajomości zarówno teoretycznych, jak i praktycznych aspektów pracy z frezami.

Pytanie 3

W naprawianym mikroskopie zastosowane są obiektywy o powiększeniach 10x, 40x oraz 80x, a także okulary o powiększeniach 5x lub 10x. Jaki obiektyw należy dodać, aby mikroskop osiągnął powiększenie 1000x?

A. 100x

B. 5x

C. 20x

D. 60x

Aby uzyskać powiększenie mikroskopu wynoszące 1000x, konieczne jest odpowiednie połączenie powiększenia obiektywu oraz okularu. W tym przypadku, korzystając z obiektywu o powiększeniu 100x i okularu o powiększeniu 10x, otrzymujemy całkowite powiększenie równające się 1000x (100x * 10x = 1000x). To podejście jest zgodne z zasadami optyki, które definiują, że całkowite powiększenie mikroskopu to iloczyn powiększenia obiektywu i okulary. Przykład zastosowania: w biologii, aby szczegółowo badać struktury komórkowe czy mikroorganizmy, używa się mikroskopów z odpowiednimi kombinacjami powiększenia. Dobrze dobrane powiększenie jest kluczowe dla uzyskania wyraźnych obrazów i precyzyjnych obserwacji w badaniach laboratoryjnych, co jest istotne w standardach laboratoryjnych takich jak ISO 15189, dotyczących jakości wyników w medycynie laboratoryjnej.

Pytanie 4

Do smarowania powierzchni współdziałających w mechanizmach precyzyjnych oraz drobnych urządzeniach należy wykorzystać smar

A. litowy

B. silikonowy

C. grafitowy

D. miedziany

Smar litowy to naprawdę dobry wybór do smarowania różnych mechanizmów drobnych i precyzyjnych przyrządów. Ma świetne właściwości, które sprawiają, że smarowanie jest długotrwałe, a elementy są dobrze chronione przed zużyciem. Te smary są bardzo stabilne w różnych temperaturach i dobrze znoszą wysokie ciśnienie. W precyzyjnych mechanizmach, gdzie wszystko musi działać dokładnie, smar litowy nie tylko zmniejsza tarcie, ale też ogranicza hałas i wibracje, co jest mega ważne dla precyzyjności działania. Przykład? Łożyska w narzędziach takich jak wiertarki czy maszyny CNC korzystają z tych smarów. Warto pamiętać, żeby regularnie wymieniać smar, bo to zapobiega jego degradacji i zapewnia, że wszystko działa jak należy.

Pytanie 5

Jakim symbolem oznacza się dozwoloną odchyłkę dyspersji kątowej?

A. Δ(nf – nc)

B. Δ(δF – δC)

C. Δnd

D. ΔN

Odpowiedź Δ(δF – δC) jest prawidłowa, ponieważ symbol ten odnoszący się do dopuszczalnej odchyłki dyspersji kątowej jest szeroko stosowany w inżynierii optycznej oraz w badaniach związanych z propagacją fal elektromagnetycznych. Dyspersja kątowa odnosi się do różnicy w prędkości rozchodzenia się fal w zależności od ich długości, co jest kluczowe w kontekście analizy materiałów optycznych. Praktyczne zastosowania tej wiedzy można znaleźć w projektowaniu soczewek oraz systemów optycznych, gdzie precyzyjne określenie wartości dyspersji jest niezbędne do zapewnienia wysokiej jakości obrazowania. W standardach branżowych, takich jak ISO 10110, określono metodologie pomiaru i raportowania odchyleń optycznych, co podkreśla znaczenie prawidłowego oznaczania tych parametrów w dokumentacji technicznej. Zrozumienie i umiejętność obliczania dopuszczalnej odchyłki dyspersji kątowej jest zatem kluczowym elementem w pracy inżynierów zajmujących się projektowaniem i wytwarzaniem systemów optycznych.

Pytanie 6

Jakie urządzenie optyczne jest wykorzystywane do pomiaru dioptrii okularów?

A. lunetka autokolimacyjna

B. lunetka dioptryjna

C. dioptriomierz

D. dynametr Ramsdena

Lunetka dioptryjna to precyzyjny instrument optyczny, używany do pomiaru i sprawdzania podziałki dioptryjności okularów. Jej działanie opiera się na zasadzie analizy obrazu oraz pomiaru ogniskowej soczewek. W praktyce, lunetka dioptryjna pozwala na dokładne ustalenie wartości dioptrii, co jest kluczowe dla optyków i okulistów w procesie dobierania odpowiednich szkieł korekcyjnych. W przypadku pacjentów z różnymi wadami wzroku, zastosowanie lunetki dioptryjnej umożliwia precyzyjne dostosowanie okularów, co przekłada się na lepszą jakość widzenia oraz komfort użytkowania. Warto także zaznaczyć, że korzystanie z tego urządzenia jest zgodne z obowiązującymi standardami branżowymi, które kładą nacisk na dokładność pomiarów oraz bezpieczeństwo pacjentów. Dobrą praktyką jest systematyczne kalibracje lunetek dioptrycznych, by zapewnić ich niezawodność i precyzję w codziennym użytkowaniu, co ma znaczenie szczególnie w pracy z pacjentami wymagającymi indywidualnego podejścia do korekcji wzroku."

Pytanie 7

Jakie zjawisko optyczne zastosowano przy projektowaniu światłowodów?

A. Zagięcia.

B. Rozdzielenia.

C. Częściowego odbicia podczas załamania.

D. Całkowitego wewnętrznego odbicia.

Całkowite wewnętrzne odbicie jest kluczowym zjawiskiem optycznym, które stanowi podstawę działania światłowodów. W momencie, gdy światło przechodzi z jednego medium (np. szkła) do drugiego (np. powietrza), istnieje określony kąt krytyczny, przy którym wszystkie promienie świetlne zostają odbite z powrotem do pierwszego medium, zamiast przechodzić dalej. To zjawisko jest wykorzystywane w światłowodach, które transportują sygnały optyczne na długie odległości z minimalnymi stratami energii. W praktyce, światłowody stosowane w telekomunikacji, medycynie i technologii informacyjnej bazują na całkowitym wewnętrznym odbiciu, co pozwala na efektywne przesyłanie danych z wysoką przepustowością. Przykłady zastosowania światłowodów obejmują połączenia internetowe, systemy monitorowania oraz endoskopię, gdzie precyzyjne przekazywanie światła jest kluczowe dla uzyskania klarownych obrazów. Standardy takie jak ITU-T G.652 definiują wymagania techniczne dla światłowodów, co zapewnia ich niezawodność oraz efektywność w różnorodnych zastosowaniach.

Pytanie 8

Która z wymienionych aberracji w układach optycznych prowadzi do zniekształcenia obrazu w formie beczki?

A. Koma

B. Dystorsja

C. Sferyczna

D. Astygmatyzm

Dystorsja to aberracja optyczna, która powoduje zniekształcenie obrazu w taki sposób, że jego kształt staje się podobny do beczki, zwanej również dystorsją beczkowatą. Ta aberracja występuje głównie w obiektywach szerokokątnych, gdzie promienie świetlne są zniekształcane w kierunku krawędzi obraz. W praktyce, dystorsja może mieć znaczący wpływ na zdjęcia architektoniczne, gdzie prostokątne kształty budynków mogą wydawać się zakrzywione, co utrudnia dokładne przedstawienie rzeczywistego wyglądu obiektu. Aby zminimalizować dystorsję, projektanci obiektywów często stosują techniki korekcyjne, takie jak wykorzystanie elementów asferycznych. Dystorsja jest również brana pod uwagę w standardach jakości optyki, takich jak ISO 12233, który określa metody pomiaru jakości obrazów w systemach optycznych. W obrębie fotografii i filmowania, zrozumienie i kontrola dystorsji są kluczowe dla uzyskania estetycznie poprawnych obrazów oraz przy zachowaniu proporcji i kształtów obiektów.

Pytanie 9

Luneta Galileusza ma długość 60 mm. Jaką ogniskową powinien mieć okular, jeżeli ogniskowa obiektywu wynosi 75 mm?

A. 75 mm

B. 60 mm

C. 45 mm

D. 15 mm

Odpowiedź 15 mm jest prawidłowa, ponieważ ogniskowa okulary w lunecie Galileusza jest kluczowym parametrem determinującym powiększenie oraz jakość obrazu. Aby wyznaczyć ogniskową okularu, można skorzystać z podstawowego wzoru dla teleskopów: powiększenie (M) to stosunek ogniskowej obiektywu (f_ob) do ogniskowej okularu (f_ok): M = f_ob / f_ok. W tym przypadku, ogniskowa obiektywu wynosi 75 mm. Długość lunety, która wynosi 60 mm, jest również istotna, ponieważ w przypadku lunety Galileusza długość układu optycznego jest sumą ogniskowej obiektywu oraz ogniskowej okularu (L = f_ob + f_ok). Podstawiając znane wartości, otrzymujemy równanie: 60 mm = 75 mm + f_ok, co po przekształceniu daje f_ok = 60 mm - 75 mm = -15 mm. W praktyce oznacza to, że okular musi mieć ogniskową 15 mm, aby uzyskać użyteczny obraz. Taki układ optyczny znajduje zastosowanie w prostych teleskopach oraz przyrządach optycznych, gdzie ważne jest uzyskanie kompaktowych rozmiarów przy zachowaniu jakości obrazu.

Pytanie 10

Jakie są właściwe etapy procesu klejenia soczewek balsamem jodłowym?

A. Czyszczenie, podgrzewanie, nałożenie i usunięcie nadmiaru kleju, centrowanie, odprężanie

B. Czyszczenie, nałożenie i usunięcie nadmiaru kleju, centrowanie, odprężanie

C. Wybór, podgrzewanie, czyszczenie, klejenie, centrowanie, kontrola precyzji sklejania

D. Podgrzewanie, czyszczenie, klejenie, odprężanie, kontrola precyzji sklejania

Kolejność czynności podczas klejenia soczewek balsamem jodłowym, określona w poprawnej odpowiedzi, jest kluczowa dla uzyskania trwałego i precyzyjnego połączenia. Proces zaczyna się od mycia soczewek, co ma na celu usunięcie wszelkich zanieczyszczeń, które mogą wpłynąć na jakość klejenia. Następnie nagrzewanie soczewek jest istotnym krokiem, ponieważ poprawia lepkość kleju oraz ułatwia jego równomierne rozprowadzenie. Po nagrzaniu, na soczewki nakłada się klej, a następnie wyciska się nadmiar, co pozwala na uniknięcie tworzenia się pęcherzyków powietrza. Centrowanie soczewek jest niezbędne, aby zapewnić właściwe ich ustawienie względem siebie, co ma wpływ na funkcjonalność oraz estetykę gotowego produktu. Ostatnim krokiem jest odprężanie, które pozwala na pełne utwardzenie kleju w odpowiednich warunkach. Te etapy są zgodne z najlepszymi praktykami w branży optycznej, które gwarantują wysoką jakość wykonania oraz długowieczność sklejonego elementu.

Pytanie 11

Jaki proces technologiczny stosuje się przy wygładzaniu powierzchni szklanych soczewek?

A. Polerowanie

B. Galwanizowanie

C. Anodowanie

D. Hartowanie

Polerowanie to kluczowy proces technologiczny stosowany przy wygładzaniu powierzchni szklanych soczewek. Proces ten polega na usuwaniu mikroskopijnych nierówności z powierzchni szkła, co poprawia jego klarowność i optyczne właściwości. W praktyce, polerowanie odbywa się przy użyciu specjalnych past polerskich oraz narzędzi, które delikatnie ścierają powierzchnię szkła, pozwalając uzyskać niezwykle gładką powierzchnię. Jest to niezbędne dla soczewek optycznych, ponieważ wpływa na jakość obrazu i zmniejsza zniekształcenia optyczne. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują stosowanie odpowiednich materiałów polerskich, jak np. tlenek ceru, oraz utrzymanie odpowiednich parametrów procesu, takich jak temperatura i czas polerowania. Właściwie przeprowadzone polerowanie zapewnia doskonałe właściwości optyczne soczewek, co jest kluczowe w produkcji zaawansowanych układów optycznych. W praktyce polerowanie jest stosowane w wielu branżach, od optyki precyzyjnej po przemysł samochodowy, wszędzie tam, gdzie wymagana jest idealnie gładka powierzchnia szkła.

Pytanie 12

Na oprawy obiektywów fotograficznych nie wprowadza się trwale danych odnoszących się do

A. maksymalnej liczby otworowej

B. współczynnika dyspersji

C. podziałek otworów względnych

D. podziałki głębi ostrości obrazu

Podziałki otworów względnych, maksymalna liczba otworowa oraz podziałka głębi ostrości obrazu to istotne informacje, które są najczęściej naniesione na oprawy obiektywów fotograficznych. W praktyce fotografowie muszą brać pod uwagę te parametry, aby efektywnie zarządzać ekspozycją oraz uzyskać pożądany efekt aranżacyjny w swoich zdjęciach. Podziałki otworów względnych pozwalają określić, jak dużo światła wpada do obiektywu, co jest kluczowe dla ustawienia odpowiedniej ekspozycji. Maksymalna liczba otworowa informuje o największym możliwym otworze przysłony, co ma ogromne znaczenie dla uzyskiwania płytkiej głębi ostrości i efektu bokeh. Z kolei podziałka głębi ostrości obrazu umożliwia fotografom przewidywanie, które elementy zdjęcia będą ostre, a które rozmyte, co jest istotne w kontekście kompozycji. Wiele osób może błędnie sądzić, że współczynnik dyspersji, dotyczący rozpraszania światła przez różne materiały optyczne, również powinien być umieszczany na obiektywie. Jednak ten parametr dotyczy bardziej jakości obrazu i charakterystyki użytych soczewek, aniżeli bezpośrednich ustawień, które wpływają na ekspozycję czy głębię ostrości. Ta nieścisłość w zrozumieniu zastosowania tych parametrów może prowadzić do wyboru obiektywów, które nie spełniają oczekiwań użytkownika w kontekście praktycznych potrzeb fotograficznych.

Pytanie 13

Wymiar $14H6/s7 wskazuje rodzaj pasowania

A. wciskane

B. lekko wtłaczane

C. suwliwe

D. wtłaczane zwykłe

Pasowania wciskane, lekko wtłaczane czy suwliwe mają swoje specyficzne zastosowania, które różnią się od pasowań wtłaczanych zwykłych. Pasowanie wciskane charakteryzuje się dodatkowym luzem, co pozwala na łatwe włożenie elementu pasującego do otworu, przy czym nie zapewnia ono wystarczającej stabilności dla komponentów, które muszą przenosić duże obciążenia. Pasowania lekko wtłaczane, z kolei, charakteryzują się mniejszymi tolerancjami, ale również nie są przeznaczone do połączeń wymagających wysokiej precyzji, co jest kluczowe w wielu aplikacjach inżynieryjnych. Pasowania suwliwe oferują luz pomiędzy elementami, co pozwala na łatwe przesuwanie jednego elementu względem drugiego, ale nie gwarantują one stabilności w przypadku dużych obciążeń. Przypisując złą definicję do danego oznaczenia wymiaru, można narazić projekt na problemy takie jak nadmierne zużycie komponentów lub awarie w pracy maszyn. Zrozumienie różnicy między rodzajami pasowań jest kluczowe dla inżynierów i projektantów, którzy muszą brać pod uwagę wymagania dotyczące wytrzymałości, precyzji oraz efektywności działania w kontekście konkretnej aplikacji. Dlatego istotne jest, aby przy wyborze pasowania kierować się nie tylko oznaczeniem wymiaru, ale także jego zastosowaniem w praktyce.

Pytanie 14

W procesie tworzenia laserów na ciałach stałych, na pręty nie wykorzystuje się

A. szkła neodymowego

B. kryształu rubinu

C. tytanu z szafirem

D. szkła flintowego

Kryształ rubinu, szkło neodymowe i tytan z szafirem to materiały, które są powszechnie stosowane w budowie laserów na ciałach stałych. Kryształ rubinu, na przykład, charakteryzuje się zdolnością do emitowania intensywnego światła w zakresie czerwonym, co czyni go idealnym do wielu zastosowań, w tym w technologii laserowej. Szkło neodymowe, zawierające jony neodymu, jest używane w różnych laserach, w tym w laserach wykorzystywanych w przemyśle i medycynie, dzięki swojej zdolności do efektywnej emisji światła w odpowiednich długościach fal. Tytan z szafirem z kolei oferuje szerokie możliwości w zakresie długości fal emitowanego światła, co czyni go wszechstronnym medium do różnych zastosowań laserowych. Błędem jest myślenie, że materiały optyczne, takie jak szkło flintowe, mogą być używane w tych aplikacjach, ponieważ wymagają one specyficznych właściwości, takich jak wysoka efektywność wzbudzenia i stabilność termiczna. Szkło flintowe jest stosunkowo kruchym materiałem, który nie spełnia tych wymagań, co prowadzi do nieefektywnej produkcji i stabilności wiązki laserowej. Przy projektowaniu systemów laserowych ważne jest zrozumienie, że wybór materiału jest kluczowy dla osiągnięcia pożądanych wyników oraz efektywności w zastosowaniach przemysłowych czy medycznych.

Pytanie 15

Jakie połączenia dwóch elementów są trwale ze sobą związane?

A. Bagnetowe

B. Spawane

C. Gwintowe

D. Klinowe

Połączenia spawane są jednym z najbardziej trwałych i nierozłącznych sposobów łączenia dwóch elementów, co czyni je niezwykle ważnymi w różnych dziedzinach inżynierii, w tym budownictwie, motoryzacji i przemyśle maszynowym. Spawanie polega na stopieniu materiału w miejscach łączenia, a następnie jego zestalenie, co pozwala na uzyskanie jednorodnej struktury. W wyniku tego procesu, połączenie staje się wytrzymałe na różne obciążenia, w tym na siły rozciągające, ściskające i zginające. Przykłady zastosowania połączeń spawanych obejmują konstrukcje stalowe, gdzie spawanie jest używane do łączenia belek i słupów, a także w przemyśle samochodowym do montażu karoserii. Standardy takie jak ISO 3834 określają wymagania dotyczące jakości spawania, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i trwałości konstrukcji. W praktyce, odpowiednio wykonane połączenia spawane mogą znacznie zwiększyć odporność konstrukcji na zmiany temperatury oraz inne czynniki zewnętrzne, co czyni je niezastąpionym rozwiązaniem w wielu zastosowaniach.

Pytanie 16

Który element lornetki pryzmatycznej jest odpowiedzialny za zmianę orientacji obrazu?

A. Pryzmatyczny układ odwracający.

B. Zespół soczewek.

C. Zespół okularów.

D. Układ napędu centralnego.

Pryzmatyczny układ odwracający w lornetce pryzmatycznej odgrywa kluczową rolę w skręcaniu obrazu, co jest istotne dla poprawnego postrzegania otoczenia. Głównym zadaniem tego układu jest odwrócenie obrazu, który został odwrócony przez obiektywy lornetki, i skierowanie go w odpowiednią stronę. Dzięki temu użytkownik widzi obraz w naturalnej orientacji, co jest niezbędne do prawidłowego rozpoznawania obiektów w terenie. W praktyce, zastosowanie pryzmatycznego układu odwracającego pozwala na kompaktyfikację konstrukcji lornetek, co z kolei ułatwia ich transport i użytkowanie w różnych warunkach. Dodatkowo, dobrej jakości pryzmaty wykonane z wysokiej klasy szkła, jak BaK-4, minimalizują straty światła i poprawiają kontrast oraz jasność obrazu. Wybór odpowiedniego układu pryzmatycznego jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi, co prowadzi do wysokiej jakości wizji, co jest szczególnie cenione w zastosowaniach takich jak obserwacja przyrody, astronomia czy poprawa komfortu podczas długotrwałego użytkowania.

Pytanie 17

Jaki jest główny cel stosowania powłok antyrefleksyjnych na soczewkach?

A. Utrzymanie soczewki w czystości

B. Zwiększenie ilości światła przechodzącego przez soczewkę

C. Zmniejszenie wagi soczewki

D. Zwiększenie trwałości soczewki

Często można spotkać się z błędnym przekonaniem, że powłoki antyrefleksyjne pełnią funkcje inne niż ich rzeczywiste zastosowanie. Na przykład, utrzymanie soczewki w czystości jest zapewne ważne, jednak nie jest to główny cel powłok antyrefleksyjnych. Istnieją specjalne powłoki hydrofobowe czy oleofobowe, które mają na celu ochronę przed zabrudzeniami i ułatwienie czyszczenia, lecz nie są one związane z optymalizacją przepuszczalności światła. Z kolei zwiększenie trwałości soczewki również nie jest bezpośrednim celem powłok antyrefleksyjnych. Owszem, niektóre powłoki mogą dodatkowo pełnić rolę ochronną, ale to raczej produkty dodatkowe, takie jak powłoki utwardzające, mają na celu zabezpieczenie mechaniczne soczewek przed zarysowaniami. Zmniejszenie wagi soczewki nie ma absolutnie żadnego związku z powłokami antyrefleksyjnymi. Masa soczewki jest zależna od materiału, z którego jest wykonana, a nie od rodzaju powłoki na niej zastosowanej. Powyższe nieporozumienia składają się na typowe błędy myślowe, które mogą wynikać z niedostatecznego zrozumienia funkcji i zastosowań poszczególnych technologii w optyce. Właściwe poznanie zasad działania powłok antyrefleksyjnych pozwala uniknąć tych pomyłek i lepiej dostosować wybór soczewek do konkretnych potrzeb użytkownika.

Pytanie 18

Jakie połączenia komponentów w systemach optycznych są separowane?

A. Zaciskane

B. Kitowe

C. Śrubowe

D. Zagniatane

Istnieją różne metody łączenia elementów w układach optycznych, ale nie wszystkie z nich są rozłączne. Połączenia kitowe, które polegają na stosowaniu klejów lub masażów do trwałego mocowania elementów, są trwałe i nie pozwalają na łatwe rozłączenie. To podejście jest często stosowane w sytuacjach, gdzie wymagana jest wysoka szczelność oraz stałe mocowanie, jak w przypadku niektórych elementów systemów optycznych, które nie powinny być demontowane. Również połączenia zaciskane, choć mogą wydawać się rozłączne, w rzeczywistości wymagają specjalnych narzędzi do ich zainstalowania oraz demontażu, co czyni je mniej praktycznymi w kontekście szybkiej wymiany. Zagniatane połączenia, z drugiej strony, stosują mechanizm zagniatania metalu, co również uniemożliwia łatwą demontaż. Wiele osób może mylnie uważać, że każdy rodzaj połączenia mechanicznego jest rozłączny, jednakże w praktyce, rozłączność oznacza nie tylko możliwość demontażu, ale także łatwość, z jaką można to zrobić bez specjalistycznych narzędzi czy uszkodzeń. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do nieefektywnych decyzji projektowych oraz praktycznych problemów podczas konserwacji lub naprawy urządzeń optycznych.

Pytanie 19

Szkło charakteryzuje się chropowatością jako jedną z właściwości

A. chemicznych

B. elektrycznych

C. mechanicznych

D. cieplnych

Chropowatość szkła jest uważana za właściwość mechaniczną, ponieważ odnosi się do struktury powierzchni i jej zdolności do wytrzymywania różnych obciążeń fizycznych. Chropowatość wpływa na wiele aspektów użytkowania szkła, w tym na jego przyczepność, estetykę oraz zachowanie podczas obróbki mechanicznej. Przykładowo, w przemyśle budowlanym, chropowate szkło może być stosowane w konstrukcjach, gdzie wymagana jest lepsza przyczepność do innych materiałów, takich jak kleje czy farby. W kontekście norm branżowych, chropowatość szkła jest często oceniana za pomocą pomiarów zgodnych z metodami określonymi w normach ISO, co pozwala na zapewnienie odpowiedniej jakości produktów szklanych. Dodatkowo, w zastosowaniach optycznych, kontrola chropowatości ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia wysokiej przezroczystości i minimalizacji odbić, co jest istotne w produkcji soczewek i innych elementów optycznych.

Pytanie 20

Jaką metodę należy zastosować do weryfikacji precyzji powierzchni optycznych w sposób bezdotykowy?

A. czujnik autokolimacyjny

B. szklany sprawdzian interferencyjny

C. goniometr

D. interferometr

Czujnik autokolimacyjny, goniometr i szklany sprawdzian interferencyjny to narzędzia, które mogą być używane do analizy rzeczy związanych z optyką, ale nie nadają się najlepiej do dokładnego pomiaru powierzchni optycznych bez dotykania ich. Czujnik autokolimacyjny działa na pomiarach kątów, co jest spoko do oceny ustawienia elementów optycznych, ale nie jest tak precyzyjny jak interferometry. Goniometry głównie zajmują się pomiarami kątowymi i analizą promieni świetlnych, więc ich wykorzystanie w ocenie jakości powierzchni optycznych jest takie sobie. W przypadku szklanego sprawdzianu interferencyjnego, to narzędzie jest ok w niektórych sytuacjach, ale wymaga kontaktu z badanym elementem, co trochę mija się z ideą metod bezstykowych. Wybór niewłaściwego narzędzia do pomiaru może prowadzić do błędnych wyników i niezgodności z normami jakości. Dlatego ważne jest, żeby dobrze wybierać instrumenty, zrozumieć, jak działają i jakie mają zastosowanie, a także jakie są wymagania co do dokładności pomiarów, bo to kluczowe w optyce.

Pytanie 21

Jakie urządzenie wykorzystuje się do bezdotykowego pomiaru średnic otworów?

A. mikroskop warsztatowy

B. mikrokator

C. pasametr

D. głowica mikrometryczna

Mikroskop warsztatowy jest narzędziem, które umożliwia bezstykowe pomiary średnic otworów przy użyciu powiększenia optycznego. Dzięki zastosowaniu technologii optycznej, mikroskop warsztatowy pozwala na precyzyjne obserwacje i pomiary małych obiektów, takich jak otwory w materiałach metalowych czy plastikowych. W praktyce, mikroskop ten jest często używany w przemyśle wytwórczym oraz w laboratoriach metrologicznych, gdzie dokładność pomiarów jest kluczowa. Przykładem zastosowania mikroskopu warsztatowego może być kontrola jakości w procesie produkcji, gdzie wymagana jest dokładność w tolerancjach wymiarowych otworów. Zgodnie z normami ISO, wykorzystanie odpowiednich narzędzi pomiarowych, takich jak mikroskopy warsztatowe, jest uznawane za najlepszą praktykę w zapewnianiu jakości produktów. Dodatkowo, mikroskopy te oferują możliwość dokumentacji wyników pomiarów oraz ułatwiają analizę wizualną, co zwiększa efektywność kontroli jakości.

Pytanie 22

Aby skonstruować układ achromatyczny, konieczne jest użycie przynajmniej

A. trzech soczewek

B. jednej soczewki

C. czterech soczewek

D. dwóch soczewek

Odpowiedź, że do budowy układu achromatycznego należy zastosować co najmniej dwie soczewki jest prawidłowa, ponieważ układ achromatyczny składa się z pary soczewek o różnych współczynnikach załamania światła, które są ze sobą połączone. Celem tego układu jest zminimalizowanie aberracji chromatycznych, które występują, gdy różne długości fal światła są załamywane w różny sposób. W praktyce, najczęściej stosuje się kombinację soczewki wypukłej (szkło o wysokim współczynniku załamania) i soczewki wklęsłej (szkło o niskim współczynniku załamania). Taki układ pozwala na skorygowanie różnicy ogniskowych dla dwóch różnych długości fal, co przyczynia się do uzyskania ostrego obrazu w całym zakresie widma. Ten typ układu jest szeroko stosowany w aparatach fotograficznych, teleskopach oraz mikroskopach, gdzie precyzja obrazu jest kluczowa. W branży optycznej standardowe podejścia do konstrukcji optyki zawierają wytyczne dotyczące projektowania układów achromatycznych, co potwierdza ich znaczenie w aplikacjach wymagających wysokiej jakości obrazów.

Pytanie 23

Jakie oznaczenie odnosi się do pasowania mieszanego według zasady stałego otworu?

A. H6/m5

B. H6/h5

C. H6/f6

D. H6/s5

Wybór innej odpowiedzi wynika z nieporozumienia dotyczącego systemu tolerancji pasowań. Oznaczenie H6/s5 sugeruje, że oba elementy mają tolerancje oparte na różnych zasadach, co prowadzi do nieodpowiedniego dopasowania. Tolerancja s5 jest stosunkowo wąska i nie zapewnia wymaganego luzu, co jest kluczowe w przypadku pasowania mieszanego. Oznaczenie H6/h5 odnosi się do pasowania ciasnego, gdzie otwór ma luz H6, a wał h5 jest zbyt mały, co może prowadzić do trudności w montażu oraz zwiększonego tarcia, a w efekcie do szybszego zużycia. Wreszcie, H6/f6 to także niewłaściwe podejście, gdyż f6 wskazuje na luźne pasowanie, ale nie jest typowe dla połączeń mieszanych, gdzie preferowany jest większy luz na wale. Zrozumienie oznaczeń tolerancji jest kluczowe, aby uniknąć błędów w projektowaniu i produkcji, co może prowadzić do poważnych problemów w użytkowaniu maszyn i urządzeń. W branży inżynieryjnej i mechanicznej istotne jest przestrzeganie norm takich jak ISO 286, aby zapewnić poprawność pasowań i ich funkcjonalność. Właściwe dobieranie tolerancji wpływa na efektywność pracy mechanizmów oraz ich żywotność.

Pytanie 24

W optyce powiększenie oznacza się symbolem α

A. podłużne

B. wizualne

C. kątowe

D. poprzeczne

Powiększenie, oznaczane jako α, to temat, który naprawdę daje dużo do myślenia w optyce. Mówiąc o powiększeniu podłużnym, mamy na myśli stosunek wymiaru obrazu do wymiaru obiektu wzdłuż osi optycznej. To jest ważne w wielu dziedzinach, na przykład w mikroskopii czy fotografii. Przykładowo, w mikroskopach powiększenie podłużne pozwala nam zajrzeć na poziom mikrostruktury materiałów, co jest mega istotne. Kiedy rozmawiamy o powiększeniu, często chodzi o możliwość dostrzegania szczegółów, które gołym okiem są niewidoczne. Dlatego warto zrozumieć, jak to działa, bo ma to duży wpływ na to, co widzimy, zwłaszcza podczas badania komórek pod mikroskopem. Można powiedzieć, że przy analizie powiększenia dobrze jest zawsze myśleć o kontekście, w jakim je stosujemy, żeby uzyskać lepsze wyniki.

Pytanie 25

Współczynnik absorpcji światła w szkle optycznym można określić przy użyciu

A. spektroskopu

B. refraktometru

C. frontofokometru

D. fotometru

Fotometr jest urządzeniem, które służy do pomiaru natężenia światła oraz jego właściwości, co czyni go odpowiednim narzędziem do określenia współczynnika absorpcji szkła optycznego. Współczynnik absorpcji to miara tego, jak dużo światła jest pochłaniane przez materiał, a zatem fotometr może być użyty do porównania intensywności światła przed i po przejściu przez próbkę szkła. Przykład zastosowania fotometrii w przemyśle optycznym to analiza jakości soczewek okularowych, gdzie kluczowe jest zapewnienie odpowiednich parametrów optycznych, w tym minimalizacji strat światła. Optymalizacja tych parametrów jest zgodna z normami ISO, które określają metody badania właściwości optycznych materiałów. Dzięki zastosowaniu fotometrii można uzyskać rzetelne wyniki, które są niezbędne do zapewnienia wysokiej jakości produktów optycznych oraz ich zgodności z wymaganiami branżowymi, takimi jak normy EN 1836 dotyczące okularów przeciwsłonecznych.

Pytanie 26

Paracentryczność w mikroskopach optycznych oznacza stałość

A. ustawienia centralnego punktu pola widzenia przy zmianie okularu

B. ostrości obrazu preparatu przy zmianie okularu

C. ostrości obrazu preparatu przy zmianie obiektywu

D. ustawienia centralnego punktu pola widzenia przy zmianie obiektywu

Paracentryczność w mikroskopach optycznych oznacza, że zmiana obiektywu nie wpływa na położenie centralnego punktu pola widzenia, co jest kluczowe dla uzyskania spójnych i dokładnych obserwacji. Dzięki temu, gdy użytkownik przełącza się między różnymi obiektywami, centralny punkt obserwacji pozostaje niezmienny, co pozwala na utrzymanie obiektu w polu widzenia bez konieczności dodatkowego regulowania układu optycznego. Taka zasada jest szczególnie istotna w mikroskopach stosowanych w biologii czy medycynie, gdzie precyzyjne obserwacje są niezbędne do analizy struktur komórkowych. Przykładowo, w badaniach histologicznych, gdzie konieczne jest przechodzenie między obiektywami o różnych powiększeniach, paracentryczność pozwala na efektywne i szybkie zmiany ogniskowej bez utraty złożoności badania. W praktyce, aby zapewnić paracentryczność, wysokiej jakości mikroskopy stosują zaawansowane systemy optyczne, które minimalizują aberracje i zapewniają spójność między różnymi komponentami optycznymi, co stanowi standard w nowoczesnych technologiach mikroskopowych.

Pytanie 27

Nie można uzyskać dziesiątej lub wyższej klasy chropowatości w wyniku obróbki, kończącej się na etapie

A. szlifowania dokładnego

B. docierania

C. polerowania powierzchni

D. honowania

Docieranie jest procesem, który ma na celu poprawę chropowatości powierzchni, ale nie osiąga tak wysokiej precyzji jak szlifowanie dokładne. Zwykle stosuje się go do wygładzania, jednak może prowadzić do ograniczonego usuwania materiału, co nie zapewnia wymaganej jakości powierzchni w kontekście obróbki elementów precyzyjnych. Honowanie z kolei to proces, który wykorzystuje narzędzia z diamentowymi lub węglikowymi końcówkami, mający na celu osiągnięcie dokładności wymiarowej i chropowatości, jednak często jest używane w przypadku dużych tolerancji, co sprawia, że również nie jest odpowiednim rozwiązaniem do uzyskania dziesiątej klasy chropowatości. Polerowanie powierzchni to technika, która ma na celu uzyskanie lustrzanej powierzchni, a niekoniecznie wpływa na chropowatość, co czyni ją nieodpowiednią w kontekście tego pytania. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie te metody są w stanie dostarczyć rezultaty na poziomie szlifowania dokładnego, jednak każda z nich ma swoje ograniczenia i specyfikę, co należy uwzględnić w praktykach inżynieryjnych oraz produkcyjnych.

Pytanie 28

Jakim symbolem oznaczana jest dopuszczalna odchyłka średniej wartości dyspersji?

A. Δrwz

B. ΔnD

C. ΔN

D. Δ(nF - nC)

Odpowiedź Δ(nF - nC) jest prawidłowa, ponieważ oznacza dopuszczalną odchyłkę średniej dyspersji, gdzie nF i nC to odpowiednio liczby pomiarów w próbie oraz liczby oczekiwane. W praktyce, w procesach pomiarowych, dokładność i precyzja są kluczowe, a dopuszczalne odchyłki stanowią istotny element analizy statystycznej. Używając tej odchyłki, można ocenić, czy wyniki pomiarów są zgodne z oczekiwaniami i czy mieszczą się w akceptowalnych granicach w kontekście norm branżowych, takich jak ISO 9001. Na przykład, w procesie produkcji, monitorowanie odchyleń przy pomocy tej formuły pozwala na optymalizację procesów oraz identyfikację potencjalnych problemów w produkcji, co z kolei prowadzi do zwiększenia efektywności i redukcji kosztów. Znajomość tej odchyłki jest zatem niezbędna dla inżynierów i specjalistów zajmujących się kontrolą jakości.

Pytanie 29

Jakie narzędzie powinno być użyte do oceny zdolności rozdzielczej lunet?

A. test kreskowy

B. szkło Abbego

C. siatka dyfrakcyjna

D. test gwiaździsty

Test kreskowy jest uznawany za standardowy sposób oceny zdolności rozdzielczej instrumentów optycznych, takich jak lunety. Ten test polega na obserwacji układu równoległych linii, którego gęstość można regulować. Zdolność lunety do rozdzielania dwóch bliskich punktów jest często określana jako jej rozdzielczość. W praktyce, im więcej linii, które możemy rozróżnić, tym wyższa jest zdolność rozdzielcza instrumentu. Warto podkreślić, że test kreskowy umożliwia nie tylko ocenę zdolności rozdzielczej, ale także wskazuje na jakość optyki oraz ewentualne aberracje, co jest istotne w kontekście precyzyjnych obserwacji astronomicznych czy zastosowań w fotografii. Przy pomiarach stosuje się specjalne siatki z wzorami kreskowymi i analizuje się, przy jakiej liczbie linii luneta przestaje być w stanie je rozróżnić, co daje nam bezpośrednie informacje o jej jakości i przydatności do różnych zastosowań.

Pytanie 30

Jakie zjawisko związane jest z dwójłomnością?

A. budową światłowodów

B. polaryzacją światła

C. kolimacją wiązki

D. interferencją światła

Zjawisko dwójłomności jest związane z polaryzacją światła, ponieważ dotyczy sposobu, w jaki materiały optyczne reagują na światło w zależności od kierunku polaryzacji fal elektromagnetycznych. Dwójłomność występuje, gdy materiał wykazuje różne współczynniki załamania dla różnych kierunków polaryzacji. Przykładem są kryształy, takie jak kalcyt, które dzielą padające na nie światło na dwa promienie o różnym kierunku i prędkości. W praktyce, zjawisko to jest wykorzystywane w różnych technologiach optycznych, takich jak mikroskopy dwójłomne, które umożliwiają analizę struktury materiałów. Dodatkowo, dwójłomność ma zastosowanie w projektowaniu komponentów optycznych, gdzie kontrola nad polaryzacją światła jest kluczowa, na przykład w filtrach polaryzacyjnych stosowanych w fotografii czy w technologii LCD. Zrozumienie dwójłomności pozwala również na rozwijanie nowych technologii, takich jak elastyczne wyświetlacze czy innowacyjne materiały w optoelektronice, które mogą dostosowywać swoje właściwości optyczne w zależności od zastosowanej polaryzacji.

Pytanie 31

Do łączenia soczewek w mikroskopach nie wykorzystuje się

A. balsamu

B. Loctite

C. balsaminu

D. cyjanopanu

Użycie cyjanopanu, Loctite czy balsaminu w kontekście klejenia soczewek obiektywów mikroskopowych może wydawać się intuicyjne, jednak każde z tych podejść ma swoje ograniczenia. Cyjanopan, chociaż wykazuje dobre właściwości adhezyjne, może być problematyczny w zastosowaniach optycznych ze względu na możliwość wytwarzania odcieni barwnych oraz odblasków, które mogą wpływać na jakość obrazu. Z kolei Loctite, będący marką szerokiej gamy klejów, jest często używany w różnych aplikacjach przemysłowych, ale nie wszystkie jego produkty są odpowiednie do zastosowań optycznych, gdyż niektóre mogą zawierać składniki, które w dłuższym czasie mogą prowadzić do uszkodzenia elementów szklanych. Balsamin, podobnie jak balsam, staje się nieodpowiedni ze względu na zmieniające się właściwości optyczne oraz degradację chemiczną, co skutkuje pogorszeniem jakości obrazów uzyskiwanych z mikroskopów. W branży optycznej kluczowe jest stosowanie materiałów, które nie tylko zapewniają silne połączenie, ale także nie wpływają negatywnie na przejrzystość i jakość optyczną. Praktyka pokazuje, że wybór niewłaściwych materiałów klejących może prowadzić do poważnych błędów w interpretacji wyników mikroskopowych, co jest szczególnie istotne w badaniach naukowych i diagnostyce.

Pytanie 32

Luneta Keplera ma długość równą 120 mm. Jeżeli ogniskowa obiektywu wynosi 75 mm, to jaka jest ogniskowa okularu?

A. 45 mm

B. 75 mm

C. 60 mm

D. 15 mm

Odpowiedź 45 mm jest poprawna, ponieważ ogniskowa okularu w lunecie Keplera może być obliczona z wykorzystaniem wzoru: f = F - f_o, gdzie f to ogniskowa okularu, F to długość lunety, a f_o to ogniskowa obiektywu. W tym przypadku długość lunety wynosi 120 mm, a ogniskowa obiektywu to 75 mm. Podstawiając te wartości do wzoru, otrzymujemy: f = 120 mm - 75 mm = 45 mm. Ogniskowa okularu jest kluczowym parametrem, który wpływa na powiększenie lunety. W praktyce, odpowiednia dobór ogniskowej okularu pozwala na uzyskanie wyraźniejszego i bardziej szczegółowego obrazu obserwowanego obiektu. Dobrą praktyką jest również dostosowywanie ogniskowej okularu do charakterystyki obiektywu, co pozwala na uzyskanie optymalnego powiększenia w zależności od zastosowania, na przykład do obserwacji astronomicznych czy przyrodniczych.

Pytanie 33

W naprawianym mikroskopie znajdują się soczewki o powiększeniu 10, 40 i 80 oraz okulary o powiększeniu 5^x lub 10^x. Jakie powiększenie powinien mieć obiektyw, aby mikroskop umożliwiał uzyskanie powiększenia 1000^x?

A. 100x

B. 5x

C. 60x

D. 20x

Obiektyw o powiększeniu 100x jest kluczowy dla uzyskania całkowitego powiększenia mikroskopu wynoszącego 1000x. Całkowite powiększenie uzyskuje się poprzez pomnożenie powiększenia obiektywu przez powiększenie okularu. W tym przypadku mamy trzy obiektywy o powiększeniach 10x, 40x i 80x oraz okulary o powiększeniach 5x i 10x. Aby obliczyć wymagane powiększenie obiektywu, musimy ustalić, jakie powiększenie okularu będzie używane. Przy użyciu okularu 10x, obiektyw musi zapewnić powiększenie 100x (10x * 100 = 1000x). Zastosowanie obiektywu 100x w połączeniu z okularami 10x umożliwia badanie mikroskopowe, na przykład w biologii komórkowej lub mikrobiologii, gdzie wysoka rozdzielczość jest niezbędna do obserwacji szczegółowych struktur komórkowych. W praktyce, wybór odpowiedniego obiektywu jest kluczowy dla uzyskania optymalnej jakości obrazu oraz kontrastu, co jest istotne w analizach laboratoryjnych.

Pytanie 34

Zewnętrzna średnica obudowy soczewki wynosi ø31,3k6. Który wymiar średnicy soczewki jest błędny, jeśli dla tego rodzaju pasowania górna odchyłka to +18 μm, a dolna +2 μm?

A. 31,302 mm

B. 31,310 mm

C. 31,318 mm

D. 31,320 mm

Odpowiedź 31,320 mm jest prawidłowa, ponieważ mieści się w granicach dopuszczalnych odchyleń dla podanego pasowania. Dla średnicy zewnętrznej oprawy soczewki ø31,3k6, górna odchyłka wynosi +18 μm, co oznacza, że maksymalny wymiar średnicy soczewki nie powinien przekraczać 31,318 mm (31,300 mm + 0,018 mm = 31,318 mm). W związku z tym, wymiar 31,320 mm wykracza poza tę granicę, co czyni go nieprawidłowym. W praktyce, dokładność wymiarów jest kluczowa dla zapewnienia odpowiedniego dopasowania elementów optycznych, co ma znaczenie w zastosowaniach medycznych oraz technologicznych. Zachowanie wysokich standardów precyzji pozwala unikać problemów związanych z montażem i funkcjonalnością soczewek. W przemyśle optycznym, normy takie jak ISO 286 definiują klasy pasowań, co jest niezbędne do zapewnienia jakości wyrobów. Zrozumienie tych zasad pozwala na lepsze projektowanie i produkcję elementów optycznych, co wpływa na ich efektywność w zastosowaniach użytkowych.

Pytanie 35

Jakie urządzenie optyczne nie posiada ruchomych połączeń gwintowych?

A. mikroskop biologiczny

B. luneta geodezyjna

C. mikroskop warsztatowy

D. lupa Brinella

Lupa Brinella to optyczny przyrząd pomiarowy, który służy do badania twardości materiałów. Charakteryzuje się prostą konstrukcją, w której nie występują gwintowe połączenia ruchowe, co sprawia, że jest łatwiejsza w obsłudze i bardziej niezawodna w użyciu. Jej działanie opiera się na zasadzie powiększenia obrazu badanego materiału, co pozwala na precyzyjne odczyty twardości. W praktyce, lupa Brinella jest wykorzystywana w laboratoriach oraz w przemyśle do oceny właściwości mechanicznych różnych materiałów, co jest kluczowe w kontekście zapewnienia jakości produktów. W przeciwieństwie do innych przyrządów optycznych, takich jak mikroskopy, które często mają skomplikowane mechanizmy ruchome, lupa Brinella jest bardziej odporna na uszkodzenia i łatwiejsza do kalibracji, co zwiększa jej efektywność w codziennych zastosowaniach. Zgodnie z dobrymi praktykami, użytkownicy powinni regularnie kontrolować stan lupy oraz przeprowadzać kalibrację, aby zapewnić dokładność pomiarów.

Pytanie 36

W dokumentacji technicznej oznaczenie ΔN wskazuje na maksymalną odchyłkę

A. współczynnika załamania

B. promienia soczewki

C. owalizacji

D. promienia sprawdzianu

Symbol ΔN odnosi się do dopuszczalnej odchyłki owalizacji, co jest kluczowym pojęciem w kontekście precyzyjnych pomiarów i produkcji elementów optycznych, takich jak soczewki. W praktyce, owalizacja odnosi się do odchylenia kształtu obiektu od idealnej formy, co może znacząco wpływać na właściwości optyczne wyrobów. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest produkcja soczewek okularowych, gdzie precyzyjne odwzorowanie kształtu jest niezbędne dla zapewnienia odpowiedniej korekcji wzroku. Standardy takie jak ISO 10110-1 definiują wymagania dotyczące tolerancji kształtu i owalizacji, co ma bezpośrednie przełożenie na jakość produktu końcowego. W kontekście inżynierii optycznej, zrozumienie i stosowanie symbolu ΔN oraz jego implikacji jest niezbędne do osiągnięcia wysokiej jakości optyki, co wpływa na zadowolenie klienta oraz funkcjonalność wyrobów.

Pytanie 37

Parametry charakteryzujące lupę prostą nie obejmują

A. zdolności rozdzielczej

B. powiększenia

C. pola widzenia

D. równoległości osi optycznych

Równoległość osi optycznych nie jest uznawana za ważny parametr dla lupy prostej, bo nie wpływa bezpośrednio na jej zdolności optyczne. Kluczowe parametry dla lupy to zdolność rozdzielcza, pole widzenia i powiększenie. Zdolność rozdzielcza mówi nam, jak dobrze lupa potrafi oddzielić dwa obiekty, które są blisko siebie, co jest super ważne, na przykład przy oglądaniu detali w biżuterii. Pole widzenia określa, ile z obiektu widzimy przez lupę, co jest istotne, gdy chcemy zobaczyć całość, a nie tylko kawałek. Powiększenie to po prostu stosunek wielkości obrazu do rzeczywistej wielkości obiektu, co jest podstawowym parametrem przy ocenie lupy. W praktyce to odpowiednie dopasowanie tych wszystkich parametrów ma ogromny wpływ na komfort i efektywność pracy, zwłaszcza w takich dziedzinach jak jubilerstwo czy mikroskopia, gdzie precyzja to kluczowa sprawa.

Pytanie 38

W najprostszym typie lupy aplanacyjnej należy użyć pary soczewek

A. płaskowypukłych

B. płaskowklęsłych

C. dwuwypukłych

D. dwuwklęsłych

W najprostszej lupie aplanacyjnej stosuje się soczewki płaskowypukłe, ponieważ ich konstrukcja pozwala na uzyskanie powiększonego obrazu przedmiotu bez zniekształceń, co jest kluczowe w analizie detali. Soczewki te mają jedną stronę płaską, co umożliwia ich łatwe dopasowanie do różnych aplikacji optycznych. W praktyce, soczewki płaskowypukłe są powszechnie wykorzystywane w mikroskopach, okularach i innych instrumentach optycznych, gdzie precyzyjne odwzorowanie kształtów i detali jest niezbędne. Użycie soczewek tego typu minimalizuje aberracje optyczne, co jest zgodne z zasadami projektowania instrumentów optycznych. Warto również dodać, że soczewki płaskowypukłe są często wykorzystywane w systemach obrazowania, gdzie wymagane jest zachowanie wysokiej jakości obrazu oraz minimalizacja strat światła. Z perspektywy inżynieryjnej, ich właściwości optyczne są zgodne z normami branżowymi, co czyni je niezastąpionymi w wielu zastosowaniach.

Pytanie 39

W finalnym etapie montażu mikroskopu biologicznego nie zachodzi proces

A. zamontowania nasadki okularowej

B. justowania obiektywów

C. ustawiania oświetlenia Kohlera

D. ustawiania stolika

Ustawianie stolika mikroskopu jest fundamentalnym krokiem, który zapewnia stabilność i precyzyjne umiejscowienie próbki w polu widzenia obiektywu. To kluczowy element montażu końcowego, ponieważ niewłaściwe ustawienie stolika może prowadzić do trudności w obserwacji, a w rezultacie do błędnych wyników. Ponadto, montaż nasadki okularowej jest również istotny, ponieważ wpływa na komfort użytkowania oraz poprawność oglądania próbki przez operatora. Kiedy nasadka nie jest prawidłowo zamontowana, może to skutkować zniekształceniem obrazu. Ustawianie oświetlenia Kohlera jest kolejnym krytycznym krokiem, który ma na celu optymalizację źródła światła, co jest kluczowe dla uzyskania najlepszej kontrastu i jakości obrazu. Oświetlenie Kohlera pozwala na równomierne oświetlenie próbki, co jest szczególnie ważne w mikroskopii świetlnej. Ignorowanie tych czynności może prowadzić do frustracji oraz obniżonej jakości obserwacji, co w efekcie wpływa na wyniki badań. Dlatego kluczowe jest, aby osoby pracujące z mikroskopami były świadome, jak istotne są te etapy w procesie montażu oraz ich wpływ na późniejsze analizy. W praktyce, każdy z tych elementów ma swoje miejsce i rolę, a ich pomijanie lub niewłaściwe wykonanie może prowadzić do znacznych błędów w badaniach mikroskopowych.

Pytanie 40

Aby zmierzyć średnicę otworu z precyzją do 0,01 mm, jakie narzędzie należy zastosować?

A. sprawdzianem tłoczkowym

B. głębościomierzem suwmiarkowym

C. suwmiarką uniwersalną

D. średnicówką mikrometryczną

Średnicówka mikrometryczna to precyzyjne narzędzie pomiarowe, które jest zaprojektowane specjalnie do pomiaru średnicy otworów, wałków oraz innych elementów cylindrycznych z wysoką dokładnością, zwykle do 0,01 mm. Działa na zasadzie pomiaru bezpośredniego przy użyciu śruby mikrometrycznej, co pozwala na uzyskanie niezwykle dokładnych wyników. W praktyce, zastosowanie średnicówki mikrometrycznej w obróbce mechanicznej, produkcji i inspekcji jakości jest kluczowe, ponieważ dokładność pomiarów ma bezpośredni wpływ na jakość i funkcjonalność finalnych produktów. Narzędzie to jest szeroko stosowane w branży motoryzacyjnej, lotniczej oraz w laboratoriach metrologicznych, gdzie precyzja jest niezbędna do zapewnienia właściwego dopasowania elementów oraz bezpieczeństwa ich użytkowania. Warto również zaznaczyć, że korzystanie z tego narzędzia wymaga odpowiedniej wiedzy na temat techniki pomiarowej oraz umiejętności interpretacji wyników, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie metrologii.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej