Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik informatyk
  • Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
  • Data rozpoczęcia: 12 marca 2025 10:46
  • Data zakończenia: 12 marca 2025 10:58

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Urządzenie funkcjonujące w warstwie łącza danych, które umożliwia połączenie segmentów sieci o różnych architekturach, to

A. regenerator
B. most
C. koncentrator
D. ruter
Koncentrator, regenerator i ruter to urządzenia, które pełnią różne funkcje w ekosystemie sieciowym, ale nie są odpowiednie do opisanego zadania łączenia segmentów sieci o różnych architekturach. Koncentrator działa na poziomie fizycznym, działając jako prosty przekaźnik sygnału, co oznacza, że nie analizuje danych ani nie podejmuje decyzji dotyczących ich przekazywania. Oznacza to, że każde przesyłane przez niego dane są wysyłane do wszystkich podłączonych urządzeń, co może prowadzić do zatorów i nieefektywności w sieci. Regenerator jest urządzeniem stosowanym do wzmacniania sygnałów w sieciach, które są rozciągnięte na dużą odległość, co jest niezbędne w przypadku, gdy sygnał może ulegać degradacji, ale nie ma on zdolności do łączenia segmentów o różnych architekturach. Ruter natomiast operuje na warstwie trzeciej modelu OSI i jest odpowiedzialny za przekazywanie pakietów między różnymi sieciami, ale nie łączy segmentów o różnych standardach na poziomie warstwy łącza danych. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych odpowiedzi mogą wynikać z niepełnego zrozumienia różnic między warstwami modelu OSI oraz funkcjami poszczególnych urządzeń sieciowych. Ważne jest, aby dokładnie rozumieć, jakie zadania pełnią te urządzenia, aby móc skutecznie projektować i zarządzać infrastrukturą sieciową.

Pytanie 2

Który z podanych adresów IPv4 należy do kategorii B?

A. 128.100.100.10
B. 10.10.10.10
C. 192.168.1.10
D. 224.100.10.10
Adres IPv4 128.100.100.10 należy do klasy B, co wynika z jego pierwszego oktetu. Klasa B obejmuje adresy, których pierwszy oktet mieści się w przedziale od 128 do 191. W praktyce, klasyfikacja adresów IP jest kluczowym elementem w projektowaniu sieci komputerowych, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie przestrzenią adresową. Adresy klasy B są często wykorzystywane w średnich i dużych sieciach, ponieważ oferują możliwość stworzenia do 65 536 adresów IP w ramach jednej sieci (przy użyciu maski podsieci 255.255.0.0). Przykładem zastosowania adresów klasy B jest ich wykorzystanie w przedsiębiorstwach, które potrzebują dużej liczby adresów dla swoich urządzeń, takich jak komputery, serwery, drukarki i inne. W kontekście standardów, klasyfikacja adresów IP opiera się na protokole Internet Protocol (IP), który jest kluczowym elementem w architekturze Internetu. Warto zaznaczyć, że klasy adresów IP są coraz mniej używane na rzecz CIDR (Classless Inter-Domain Routing), który oferuje większą elastyczność w alokacji adresów. Niemniej jednak, zrozumienie klasyfikacji jest nadal istotne dla profesjonalistów zajmujących się sieciami.

Pytanie 3

Urządzenie sieciowe funkcjonujące w trzeciej warstwie modelu ISO/OSI, posługujące się adresami IP, to

A. przełącznik.
B. most.
C. wzmacniacz.
D. router.
Router to taki ważny sprzęt w sieciach, działa na trzeciej warstwie modelu ISO/OSI, czyli na warstwie sieci. Jego główne zadanie to kierowanie ruchem danych między różnymi sieciami, a ogólnie mówiąc, używa do tego adresów IP. Jak to działa? Routery analizują, dokąd mają wysłać pakiety danych i decydują, jaka trasa będzie najlepsza. W praktyce oznacza to, że jeśli masz w domu kilka urządzeń, to router pozwala im rozmawiać ze sobą i łączyć się z internetem, korzystając z jednego adresu IP od dostawcy. Warto wiedzieć, że routery powinny być dobrze skonfigurowane, żeby sieć była bezpieczna, na przykład przez włączenie zapory ogniowej i ustalenie mocnych haseł. Często wspierają też różne protokoły jak OSPF czy BGP, które są naprawdę ważne w bardziej skomplikowanych sieciach.

Pytanie 4

Jakie będą całkowite wydatki na materiały potrzebne do wyprodukowania 20 kabli połączeniowych typu patchcord o długości 1,5 m każdy, jeżeli koszt jednego metra kabla wynosi 1 zł, a wtyk to 50 gr?

A. 40 zł
B. 50 zł
C. 60 zł
D. 30 zł
Prawidłowe obliczenie kosztów materiałów dla kabli połączeniowych wymaga precyzyjnego uwzględnienia wszystkich składników. W przypadku podanych odpowiedzi, na przykład 30 zł, 40 zł, czy 60 zł, pojawia się problem z oszacowaniem rzeczywistych kosztów zakupu zarówno kabli, jak i wtyków. Koszt jednego metra kabla wynosi 1 zł, co oznacza, że dla długości 1,5 m konieczne jest obliczenie odpowiednio 1,5 m x 1 zł = 1,5 zł na jeden kabel. Dodając koszt wtyku, który wynosi 0,5 zł, otrzymujemy całkowity koszt wynoszący 2 zł na jeden kabel. Przy wykonywaniu 20 kabli, łączny koszt musi być wynikiem pomnożenia 2 zł przez 20, co daje 40 zł. Błędne odpowiedzi pojawiają się z powodu nieprawidłowego zrozumienia, jak obliczyć całkowity koszt na podstawie długości kabli oraz liczby wtyków. Wiele osób może błędnie przyjąć, że koszt wtyków lub długości kabli może być pominięty lub źle obliczony, co prowadzi do znacznych rozbieżności w końcowej kalkulacji. W praktycznych zastosowaniach, takich jak instalacje sieciowe, kluczowe jest zrozumienie, że takie obliczenia powinny być dokładnie przeanalizowane, aby uniknąć niepotrzebnych błędów i zapewnić efektywność budżetu. W branży telekomunikacyjnej i informatycznej, precyzyjne oszacowanie kosztów materiałów jest kluczowe dla sukcesu projektu, a wiedza na temat cen rynkowych oraz wymagań technicznych stanowi istotny element procesu decyzyjnego.

Pytanie 5

Gniazdo w sieciach komputerowych, które jednoznacznie identyfikuje dany proces na urządzeniu, stanowi kombinację

A. adresu fizycznego i numeru portu
B. adresu fizycznego i adresu IP
C. adresu IP i numeru portu
D. adresu IP i numeru sekwencyjnego danych
Widzę, że wybrałeś jedną z błędnych odpowiedzi, co pokazuje, że możesz mieć pewne wątpliwości co do tego, jak działają sieci komputerowe. Na przykład, połączenie 'adresu fizycznego i adresu IP' nie jest tym, co potrzebujemy, bo adres fizyczny (adres MAC) to coś, co działa na innym poziomie niż aplikacje. Te dwa pojęcia są mylone, bo to, co identyfikuje urządzenie, to nie to samo, co identyfikuje procesy. Z kolei odpowiedź 'adres fizyczny i numer portu' też jest nietrafiona, bo porty są częścią warstwy transportowej, a adres MAC pozostaje na pierwszym poziomie. I jeszcze 'adres IP i numer sekwencyjny danych' - to kompletnie inna bajka, bo numery sekwencyjne odnoszą się do przesyłania danych, a nie do identyfikowania aplikacji. Takie pomyłki mogą powodować sporo problemów, szczególnie przy konfiguracji sieci. Warto skupić się na tym, jak adres IP i numery portów współpracują ze sobą, bo to klucz do efektywnej komunikacji w złożonych systemach.

Pytanie 6

Który profil użytkownika ulega modyfikacji i jest zapisywany na serwerze dla klienta działającego w sieci Windows?

A. Lokalny
B. Mobilny
C. Tymczasowy
D. Obowiązkowy
Lokalny profil użytkownika jest przechowywany wyłącznie na danym komputerze, co oznacza, że jego ustawienia nie są synchronizowane z serwerem. Użytkownik korzystający z lokalnego profilu traci dostęp do swoich ustawień, gdy loguje się na innym urządzeniu, co może prowadzić do nieefektywności i frustracji. Taki typ profilu jest często mylony z profilem mobilnym, co może prowadzić do nieporozumień w kontekście pracy w sieci. Tymczasowy profil użytkownika jest tworzony na żądanie, kiedy nie można załadować właściwego profilu. Użytkownik otrzymuje ograniczony dostęp i nie ma możliwości zapisywania zmian, a wszystkie dane są tracone po wylogowaniu, co jest całkowicie nieodpowiednie dla organizacji wymagających zachowania ciągłości pracy. Obowiązkowy profil to kolejny typ, który jest zarządzany przez administratora, a użytkownicy nie mogą go modyfikować. To podejście, choć użyteczne w niektórych scenariuszach, nie sprzyja personalizacji doświadczenia użytkownika. W rezultacie, większość organizacji korzysta z profili mobilnych jako najlepszej praktyki, aby umożliwić użytkownikom elastyczny i spójny dostęp do ich danych w różnych lokalizacjach, jednocześnie stosując odpowiednie polityki bezpieczeństwa.

Pytanie 7

Jakie czynności należy wykonać, aby oczyścić zatkane dysze kartridża w drukarce atramentowej?

A. wyczyścić dysze za pomocą drucianych zmywaków
B. przemyć dyszę specjalnym środkiem chemicznym
C. przeczyścić dysze drobnym papierem ściernym
D. oczyścić dysze przy użyciu sprężonego powietrza
Czyszczenie dysz drucianymi zmywakami czy papierem ściernym to bardzo zły pomysł, bo może zniszczyć delikatne elementy drukarki. Dysze są faktycznie mega wrażliwe i precyzyjne, a ich powierzchnia jest tak zaprojektowana, żeby idealnie wydobywać atrament. Jakiekolwiek narzędzia, które mogą zarysować lub uszkodzić tę powierzchnię, na pewno przyniosą trwałe szkody. Bez wątpienia sprężone powietrze jako sposób czyszczenia też nie jest najlepsze. Chociaż wydaje się, że to działa, w rzeczywistości często nie usunie zanieczyszczeń, a czasem przynosi dodatkowe zanieczyszczenia do dyszy. Potem może być jeszcze gorzej, bo sprężone powietrze może jeszcze bardziej pogłębiać problem z tuszem. Najlepiej skupić się na chemikaliach zaprojektowanych do tego celu i pamiętać o regularnym używaniu sprzętu, co zmniejsza ryzyko zatykania dysz i poprawia jakość wydruku. Źle podejście do tego zmusza często do kosztownych napraw i marnowania zasobów.

Pytanie 8

Jaką funkcję pełni mechanizm umożliwiający przechowywanie fragmentów dużych plików programów i danych, które nie mogą być w pełni załadowane do pamięci?

A. edytor rejestru
B. plik stronicowania
C. menadżer zadań
D. schowek systemu
Menadżer zadań to narzędzie, które służy do monitorowania i zarządzania procesami działającymi w systemie operacyjnym. Jego główną funkcją jest wyświetlanie aktualnie aktywnych aplikacji oraz umożliwienie użytkownikowi zamykania nieodpowiadających programów. Jednak menadżer zadań nie pełni roli w przechowywaniu danych i programów, lecz jedynie zarządza ich wykorzystaniem w pamięci, co sprawia, że nie jest właściwą odpowiedzią. Edytor rejestru to narzędzie do zarządzania ustawieniami systemu operacyjnego Windows, które pozwala na edytowanie rejestru systemowego, ale jego zastosowanie nie dotyczy bezpośrednio zarządzania pamięcią i przechowywaniem danych. Schowek systemu z kolei to mechanizm umożliwiający tymczasowe przechowywanie danych, takich jak tekst czy obrazy, które użytkownik może skopiować i wkleić w różne miejsca, ale jego pojemność jest ograniczona i nie ma on zastosowania w kontekście większych plików, które nie mieszczą się w pamięci. Wszystkie te podejścia są istotne w różnych kontekstach użytkowania systemu operacyjnego, jednak żadne z nich nie osiąga funkcji pliku stronicowania, który jest kluczowym elementem zarządzania pamięcią w nowoczesnych systemach operacyjnych, pozwalającym na efektywne wykorzystanie zasobów sprzętowych.

Pytanie 9

Termin "PIO Mode" odnosi się do trybu operacyjnego

A. kanału IDE
B. pamięci
C. napędu FDD
D. modemu
Zauważam, że są pewne nieporozumienia w odpowiedziach, które sugerują, że tryb PIO dotyczy modemu albo napędu FDD, czyli stacji dysków. Modemy nie używają trybów PIO, bo to są inne urządzenia do komunikacji i działają na innych zasadach. Napędy FDD, chociaż mogą mieć różne metody transferu, to też nie mają bezpośredniego związku z PIO. Jeśli chodzi o pamięć, to PIO w ogóle nie pasuje, bo RAM działa na zasadzie losowego dostępu i nie potrzebuje takich trybów pracy, jakie są w kontekście wymiany danych. Często takie błędne wnioski wynikają z niepełnej wiedzy o tym, jak różne podzespoły komputerowe ze sobą współpracują. Ważne jest, żeby zrozumieć, jak te urządzenia się komunikują i jakie mają standardy, bo to bardzo pomaga w diagnozowaniu i rozwiązywaniu problemów ze sprzętem.

Pytanie 10

NAT64 (Network Address Translation 64) to proces, który przekształca adresy

A. prywatne na adresy publiczne
B. MAC na adresy IPv4
C. IPv4 na adresy IPv6
D. IPv4 na adresy MAC
NAT64 (Network Address Translation 64) jest technologią, która umożliwia komunikację między sieciami IPv4 a IPv6. W szczególności proces ten mapuje adresy IPv4 na adresy IPv6, co jest niezwykle istotne w kontekście współczesnych sieci, gdzie powoli następuje przejście z IPv4 do IPv6. NAT64 działa na zasadzie translacji, co oznacza, że kiedy urządzenie w sieci IPv6 chce skomunikować się z zasobem dostępnym tylko w sieci IPv4, NAT64 konwertuje pakiety, aby mogły przejść przez różnice w protokołach. Przykładem praktycznego zastosowania NAT64 jest sytuacja, gdy nowoczesne aplikacje i urządzenia w sieci IPv6 próbują uzyskać dostęp do starszych serwisów internetowych, które są dostępne wyłącznie w IPv4. Zastosowanie NAT64 jest zgodne z zaleceniami IETF (Internet Engineering Task Force) dotyczącymi interoperacyjności między różnymi protokołami internetowymi, co czyni tę technologię kluczowym elementem zarówno w migracji, jak i w integracji nowoczesnych rozwiązań sieciowych.

Pytanie 11

Na ilustracji zaprezentowano system monitorujący

Ilustracja do pytania
A. SMART
B. SAS
C. IRDA
D. NCQ
SMART to system monitorowania i raportowania stanu dysku twardego który pomaga w przewidywaniu awarii dysku poprzez analizę szeregu parametrów takich jak liczba błędów odczytu czy czas pracy dysku Dzięki temu użytkownik ma możliwość wcześniejszego zdiagnozowania potencjalnych problemów i podjęcia odpowiednich kroków zapobiegawczych System SMART jest powszechnie stosowany w dyskach twardych zarówno HDD jak i SSD i stanowi standard branżowy w zakresie monitorowania kondycji dysków Dzięki SMART możliwe jest monitorowanie szeregu parametrów takich jak temperatura liczba operacji startstop czy ilość relokowanych sektorów co daje pełen obraz stanu technicznego dysku W praktyce codziennej wykorzystanie SMART pozwala użytkownikom i administratorom systemów na zwiększenie niezawodności oraz czasu eksploatacji urządzeń poprzez wczesne wykrywanie problemów oraz ich natychmiastowe rozwiązywanie Warto zaznaczyć że regularne monitorowanie parametrów SMART pozwala na podjęcie działań prewencyjnych takich jak wykonanie kopii zapasowej czy wymiana uszkodzonego dysku co znacząco zmniejsza ryzyko utraty danych

Pytanie 12

Która z tras jest oznaczona literą R w tabeli routingu?

A. Trasa statyczna
B. Trasa uzyskana za pomocą protokołu OSPF
C. Trasa uzyskana dzięki protokołowi RIP
D. Sieć bezpośrednio podłączona do rutera
Trasa oznaczona literą R w tablicy rutingu wskazuje na trasę uzyskaną za pomocą protokołu RIP (Routing Information Protocol). RIP jest jednym z najstarszych protokołów routingu, opartym na algorytmie wektora odległości. Oznaczenie 'R' w tablicy rutingu oznacza, że ta konkretna trasa była propagowana poprzez wymianę informacji routingu między ruterami w sieci. Wartością charakterystyczną RIP jest maksymalna liczba przeskoków, która nie może przekroczyć 15, co ogranicza jego zastosowanie do mniejszych sieci. Praktyczne zastosowanie RIP znajduje się w prostych konfiguracjach sieciowych, gdzie prostota i łatwość zarządzania są kluczowe. Protokół ten jest często używany w małych biurach lub lokalnych sieciach, gdzie nie ma potrzeby stosowania bardziej skomplikowanych i zasobożernych protokołów, takich jak OSPF czy BGP. Zrozumienie jak działają protokoły routingu, takie jak RIP, jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi.

Pytanie 13

Na ilustracji widoczny jest

Ilustracja do pytania
A. zastępczy wtyk RJ-45
B. zaślepka kabla światłowodowego
C. zaślepka gniazda RJ-45
D. terminator BNC
Wybór zastępczego wtyku RJ-45 jako odpowiedzi na przedstawione pytanie wskazuje na myślenie w kontekście nowoczesnych sieci przewodowych, gdzie RJ-45 jest standardowym złączem wykorzystywanym w kablach Ethernet. Jednak wtyk RJ-45 nie jest związany z systemami opartymi na kablach koncentrycznych, jak te, które wymagają użycia terminatora BNC. Zaślepka gniazda RJ-45 to element ochronny, mający na celu zabezpieczenie nieużywanych portów przed kurzem i uszkodzeniami, ale nie ma funkcji elektrycznych takich jak terminator. Kolejnym błędem jest identyfikacja elementu jako zaślepki kabla światłowodowego, co wskazuje na niepoprawne przypisanie funkcji terminatora BNC do technologii światłowodowej. Światłowody w ogóle nie wymagają terminatorów w tradycyjnym sensie znanym z kabli koncentrycznych, gdyż sygnał optyczny jest inaczej zarządzany i nie występują w nim takie same zjawiska odbiciowe. Takie zrozumienie funkcji terminatora BNC i jego kontekstu technologicznego jest kluczowe do prawidłowego rozwiązywania problemów związanych z projektowaniem i utrzymaniem sieci opartych na różnych standardach transmisji danych. Rozpoznanie i zrozumienie specyfiki działania elementów sieciowych pozwala uniknąć błędów w konfiguracji i diagnostyce sieci, co jest istotne dla skutecznego zarządzania infrastrukturą IT.

Pytanie 14

Podczas procesu zamykania systemu operacyjnego na wyświetlaczu pojawił się błąd, znany jako bluescreen 0x000000F3 Bug Check 0xF3 DISORDERLY_SHUTDOWN - nieudane zakończenie pracy systemu, spowodowane brakiem pamięci. Co może sugerować ten błąd?

A. uszkodzenie partycji systemowej
B. przegrzanie procesora
C. niewystarczający rozmiar pamięci wirtualnej
D. uruchamianie zbyt wielu aplikacji przy starcie komputera
Błąd 0x000000F3, znany jako DISORDERLY_SHUTDOWN, wskazuje na problemy związane z brakiem pamięci podczas zamykania systemu operacyjnego. W kontekście tej odpowiedzi, niewystarczający rozmiar pamięci wirtualnej jest kluczowym czynnikiem, który może prowadzić do tego błędu. Pamięć wirtualna jest mechanizmem, który pozwala systemowi operacyjnemu na użycie przestrzeni dyskowej jako rozszerzenia pamięci RAM. Gdy dostępna pamięć RAM jest niewystarczająca do obsługi uruchomionych aplikacji i procesów, system operacyjny wykorzystuje pamięć wirtualną, aby zaspokoić te potrzeby. Jeśli jednak rozmiar pamięci wirtualnej jest zbyt mały, system może napotkać problemy z zamykaniem aplikacji i zwalnianiem zasobów, co prowadzi do błędów, takich jak ten opisany w pytaniu. Aby uniknąć takich sytuacji, zaleca się regularne monitorowanie użycia pamięci oraz dostosowywanie ustawień pamięci wirtualnej zgodnie z zaleceniami producenta systemu operacyjnego. Dobrym standardem jest zapewnienie, że pamięć wirtualna jest ustawiona na co najmniej 1,5 razy większą niż fizyczna pamięć RAM w systemie.

Pytanie 15

Menedżer usług IIS (Internet Information Services) w systemie Windows stanowi graficzny interfejs do konfiguracji serwera

A. wydruku
B. terminali
C. WWW
D. DNS
Odpowiedzi związane z DNS, wydrukiem oraz terminalami są niepoprawne, ponieważ nie odnoszą się do głównych funkcji Menedżera usług IIS. DNS (Domain Name System) jest systemem odpowiedzialnym za tłumaczenie nazw domenowych na adresy IP, co jest kluczowe dla funkcjonowania internetu, ale nie ma bezpośredniego związku z zarządzaniem serwerem WWW. Wydruk, z kolei, odnosi się do zarządzania urządzeniami drukującymi i nie ma wspólnych punktów z konfiguracją serwera WWW. Jednak niepoprawne jest myślenie, że IIS może obsługiwać funkcje związane z wydrukiem, gdyż jest to odrębna usługa z własnym oprogramowaniem zarządzającym. Terminale są wykorzystywane do pracy z systemami operacyjnymi, ale nie są częścią funkcjonalności IIS, który koncentruje się na obsłudze ruchu sieciowego oraz aplikacji webowych. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie zarządzania serwerem WWW z innymi usługami sieciowymi, które pełnią różne role w infrastrukturze IT. Stąd, należy pamiętać, że Menedżer usług IIS jest dedykowany do zarządzania serwerami WWW i nie obejmuje funkcji związanych z DNS, drukiem czy terminalami.

Pytanie 16

W strukturze sieciowej zaleca się umiejscowienie jednego punktu abonenckiego na powierzchni wynoszącej

A. 30m^2
B. 5m^2
C. 20m^2
D. 10m^2
W sieci strukturalnej, umieszczenie jednego punktu abonenckiego na powierzchni 10m² jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi efektywności i wydajności sieci. Takie podejście pozwala na optymalne wykorzystanie infrastruktury, zapewniając jednocześnie odpowiednią jakość usług dla użytkowników końcowych. W praktyce, zagęszczenie punktów abonenckich na mniejszej powierzchni, takiej jak 10m², umożliwia szybszy dostęp do szerokopasmowego internetu i lepszą jakość transmisji danych. Warto zauważyć, że standardy branżowe, takie jak te określone przez ITU (Międzynarodową Unię Telekomunikacyjną) oraz lokalne regulacje, rekomendują podobne wartości w kontekście planowania sieci. Przykładowo, w większych miastach, gdzie gęstość zaludnienia jest wysoka, efektywne rozmieszczenie punktów abonenckich na mniejszych powierzchniach jest kluczem do zaspokojenia rosnącego zapotrzebowania na usługi telekomunikacyjne. Warto również wspomnieć, że zmiany w zachowaniach użytkowników, takie jak większe korzystanie z usług strumieniowych, dodatkowo uzasadniają potrzebę takiego rozmieszczenia, aby zminimalizować opóźnienia i zwiększyć przepustowość sieci.

Pytanie 17

Jakie polecenie należy użyć w systemie Windows, aby przeprowadzić śledzenie trasy pakietów do serwera internetowego?

A. netstat
B. ping
C. iproute
D. tracert
Odpowiedzi, takie jak 'ping', 'netstat' i 'iproute', są często mylnie uznawane za narzędzia do śledzenia trasy pakietów, ale w rzeczywistości pełnią inne funkcje. 'Ping' to narzędzie używane do testowania dostępności hosta w sieci poprzez wysyłanie do niego pakietów ICMP i mierzenie czasu odpowiedzi. Nie dostarcza informacji o trasie, a jedynie o tym, czy host jest dostępny oraz jak szybko się z nim komunikuje. Tymczasem 'netstat' jest narzędziem do monitorowania aktywnych połączeń sieciowych, a także statystyk interfejsów, ale nie ma możliwości śledzenia trasy pakietów. Oferuje jedynie wgląd w to, jakie połączenia są nawiązane, co może być przydatne do rozwiązywania problemów z bezpieczeństwem lub wydajnością, ale nie w kontekście trasowania. Z kolei 'iproute' to narzędzie bardziej związane z zarządzaniem routingiem w systemach operacyjnych Unix/Linux, a nie z systemem Windows, przez co jego zastosowanie w tym kontekście jest niewłaściwe. Kluczowym błędem, który prowadzi do niepoprawnych wniosków, jest mylenie funkcji i zastosowania różnych narzędzi, co może skutkować nieefektywną diagnostyką problemów sieciowych oraz brakiem precyzyjnych informacji o trasie pakietów.

Pytanie 18

Aby dezaktywować transmitowanie nazwy sieci Wi-Fi, należy w punkcie dostępowym wyłączyć opcję

A. SSID
B. UPnP AV
C. Wide Channel
D. Filter IDENT
Wybór odpowiedzi innych niż SSID opiera się na nieprawidłowym zrozumieniu funkcji i terminologii związanej z zarządzaniem sieciami bezprzewodowymi. Wide Channel dotyczy szerokości kanału używanego w transmisji Wi-Fi, co wpływa na prędkość i jakość połączenia, ale nie ma związku z rozgłaszaniem SSID. Użycie szerszego kanału może zwiększyć przepustowość, ale nie wpłynie na widoczność samej nazwy sieci. Z kolei Filter IDENT, który jest funkcją stosowaną w kontekście filtrowania ruchu sieciowego, również nie ma związku z wyłączaniem rozgłaszania SSID. UPnP AV to protokół do udostępniania multimediów w sieciach lokalnych, nie ma żadnego wpływu na widoczność sieci bezprzewodowej. Mylenie funkcji związanych z konfigurowaniem sieci i ich wpływu na bezpieczeństwo prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących zarządzania dostępem do sieci. W konsekwencji, niezrozumienie funkcji SSID oraz jej roli w kontekście bezpieczeństwa sieci bezprzewodowych może prowadzić do zastosowania niewłaściwych środków ochrony, co stwarza ryzyko dla integralności i poufności danych.

Pytanie 19

Na podstawie zrzutu ekranu ilustrującego ustawienia przełącznika można wnioskować, że

Ilustracja do pytania
A. maksymalny czas obiegu w sieci komunikatów protokołu BPDU to 20 sekund
B. czas pomiędzy wysyłaniem kolejnych powiadomień o prawidłowym działaniu urządzenia wynosi 3 sekundy
C. maksymalny czas między zmianami statusu łącza wynosi 5 sekund
D. minimalny czas obiegu w sieci komunikatów protokołu BPDU wynosi 25 sekund
Czas między wysyłaniem kolejnych komunikatów o poprawnej pracy urządzenia znany jest jako Hello Time w protokole STP (Spanning Tree Protocol). Ustawienie to określa interwał, co ile sekund przełącznik wysyła komunikaty BPDU (Bridge Protocol Data Unit), które służą do detekcji pętli w sieci oraz potwierdzania poprawności działania topologii. Na załączonym zrzucie ekranu widzimy, że parametr Hello Time jest ustawiony na 3 sekundy, co oznacza, że co trzy sekundy przełącznik wysyła komunikat o swojej obecności i stanie sieci. W praktyce oznacza to, że sieć jest regularnie monitorowana pod kątem zmian w topologii, co jest kluczowe dla utrzymania stabilności i unikania problemów takich jak pętle sieciowe. Ustawienia te są zgodne ze standardowymi zaleceniami dla protokołu STP, które zapewniają optymalną równowagę między częstotliwością komunikatów a obciążeniem sieci. Właściwie skonfigurowany Hello Time pozwala na szybkie wykrywanie zmian w sieci, co jest kluczowe dla dużych i dynamicznych infrastruktur, gdzie zmiany mogą występować często.

Pytanie 20

Jakim poleceniem w systemie Linux można ustawić powłokę domyślną użytkownika egzamin na sh?

A. chmod egzamin /etc/shadow sh
B. vi /etc/passwd -sh egzamin
C. groupmod /users/egzamin /bin/sh
D. usermod -s /bin/sh egzamin
Odpowiedzi, które nie prowadzą do prawidłowego rozwiązania, wynikają z nieporozumień dotyczących obsługi użytkowników i powłok w Linuxie. Na przykład polecenie vi /etc/passwd -sh egzamin sugeruje, że edytujemy plik passwd, co może być dość niebezpieczne i grozić uszkodzeniem systemu. Ręczne edytowanie pliku passwd przez edytor tekstowy może prowadzić do błędów, które uniemożliwią logowanie się użytkowników. Takie zmiany powinny być dokonywane tylko przy użyciu narzędzi jak usermod, które zapewniają bezpieczeństwo. Co do kolejnej odpowiedzi, chmod egzamin /etc/shadow sh, to jest kompletnie mylne, bo chmod zmienia uprawnienia plików, a nie powłokę użytkownika. Używanie go w tym kontekście na pewno nie przyniesie oczekiwanych efektów i pokazuje, że istnieje spore nieporozumienie między zarządzaniem użytkownikami a uprawnieniami plików. Ostatnie polecenie, groupmod /users/egzamin /bin/sh, także jest błędne, bo groupmod służy do modyfikowania grup, a nie pojedynczych użytkowników. Poza tym nie zmienia powłoki, co jest kluczowe w tym pytaniu. Rozumienie narzędzi i ich zastosowań w Linuxie jest naprawdę ważne dla bezpieczeństwa i stabilności systemu.

Pytanie 21

Aby system operacyjny mógł szybciej uzyskiwać dostęp do plików na dysku twardym, należy wykonać

A. podział dysku
B. szyfrowanie dysku
C. defragmentację dysku
D. fragmentację dysku
Partycjonowanie dysku odnosi się do procesu podziału dysku twardego na mniejsze, logiczne sekcje, które mogą być zarządzane niezależnie. Choć partycjonowanie może zwiększyć organizację danych i umożliwić instalację różnych systemów operacyjnych, nie ma bezpośredniego wpływu na szybkość dostępu do plików. Fragmentacja dysku to zjawisko polegające na tym, że dane plików są rozproszone w różnych miejscach na dysku, co może prowadzić do spowolnienia operacji odczytu i zapisu, lecz nie jest to rozwiązanie dla problemu z szybkością dostępu. Szyfrowanie dysku, z drugiej strony, to proces zabezpieczania danych przed nieautoryzowanym dostępem, który wymaga dodatkowych zasobów obliczeniowych, co może skutkować pewnym spowolnieniem dostępu do plików. Dlatego wybierając metodę poprawy wydajności dostępu do danych, należy skupić się na defragmentacji, która fizycznie reorganizuje dane na dysku, a nie na partycjonowaniu, fragmentacji czy szyfrowaniu, które nie mają na celu optymalizacji szybkości dostępu.

Pytanie 22

Zatrzymując pracę na komputerze, możemy szybko wznowić działania po wybraniu w systemie Windows opcji

A. stanu wstrzymania
B. wylogowania
C. uruchomienia ponownego
D. zamknięcia systemu
Opcja 'stanu wstrzymania' w systemie Windows to funkcja, która pozwala na szybkie wstrzymanie pracy komputera, co umożliwia użytkownikowi powrót do tej samej sesji pracy w bardzo krótkim czasie. Gdy komputer jest w stanie wstrzymania, zawartość pamięci RAM jest zachowywana, co oznacza, że wszystkie otwarte aplikacje i dokumenty pozostają w takim samym stanie, w jakim były przed wstrzymaniem. Przykładem zastosowania może być sytuacja, gdy użytkownik chce na chwilę odejść od komputera, na przykład na przerwę, i chce szybko wznowić pracę bez potrzeby ponownego uruchamiania programów. Stan wstrzymania jest zgodny z najlepszymi praktykami zarządzania energią, ponieważ komputer zużywa znacznie mniej energii w tym trybie, co jest korzystne zarówno dla środowiska, jak i dla użytkowników, którzy korzystają z laptopów. Warto również zaznaczyć, że funkcja ta może być używana w połączeniu z innymi ustawieniami oszczędzania energii, co pozwala na optymalne zarządzanie zasobami systemowymi.

Pytanie 23

Wskaż nośnik, który w sieciach komputerowych umożliwia najszybszą wymianę danych?

A. Kabel światłowodowy
B. Fale radiowe
C. Mikrofale
D. Czteroparowy kabel kat. 5
Fale radiowe, czteroparowy kabel kat. 5 i mikrofale to różne technologie, ale szczerze mówiąc, nie mają szans z kablami światłowodowymi, jeśli chodzi o prędkość. Fale radiowe są dość ograniczone, bo mają niską przepustowość i łatwo łapią zakłócenia. Zauważyłem, że sieci bezprzewodowe, jak Wi-Fi, wcale nie radzą sobie tak dobrze, szczególnie w miastach pełnych ludzi. Czteroparowy kabel kat. 5 może przesyłać dane z prędkością do 1 Gbps, co w porównaniu do kabli światłowodowych wypada dość blado. Mikrofale mają swoje miejsce w komunikacji bezprzewodowej na krótkie odległości, ale ich prędkości również są niższe niż w przypadku światłowodów. Nie można myśleć, że wszystkie te technologie mogą konkurować z kablami światłowodowymi, bo to nie jest prawda. Wiedza o różnicach w transmisji jest naprawdę ważna przy wybieraniu najlepszego medium do danej aplikacji.

Pytanie 24

Użytkownik systemu Windows doświadcza problemów z niewystarczającą pamięcią wirtualną. Jak można temu zaradzić?

A. powiększenie rozmiaru pliku virtualfile.sys
B. dostosowanie dodatkowego dysku
C. zwiększenie pamięci RAM
D. dodanie kolejnej pamięci cache procesora
Zamontowanie dodatkowej pamięci cache procesora nie rozwiązuje problemu z pamięcią wirtualną, ponieważ pamięć cache jest używana przez procesor do przechowywania najczęściej używanych danych, aby przyspieszyć ich dostęp. Choć pamięć cache ma kluczowe znaczenie w wydajności procesora, to nie bezpośrednio wpływa na ilość dostępnej pamięci wirtualnej. Zwiększenie rozmiaru pliku virtualfile.sys, czyli pliku wymiany, może wydawać się sensownym rozwiązaniem, ale w praktyce nie eliminuje problemu z brakiem pamięci RAM. Plik wymiany znajduje się na dysku, co oznacza, że dostęp do niego jest znacznie wolniejszy niż do fizycznej pamięci RAM. Zwiększenie jego rozmiaru może jedynie opóźnić wystąpienie problemu, ale nie jest to długoterminowe rozwiązanie. Montaż dodatkowego dysku również nie jest odpowiedni, ponieważ nie wpływa na ilość pamięci RAM, a jedynie na przestrzeń na pliki. Typowym błędem myślowym jest założenie, że zwiększenie zasobów dyskowych czy pamięci podręcznej rozwiąże problemy związane z brakiem pamięci operacyjnej. W rzeczywistości, aby skutecznie rozwiązać problemy z pamięcią wirtualną, konieczne jest zwiększenie pamięci RAM, co zapewnia lepszą wydajność systemu i aplikacji.

Pytanie 25

W zestawieniu przedstawiono istotne parametry techniczne dwóch typów interfejsów. Z powyższego wynika, że SATA w porównaniu do ATA charakteryzuje się

Table Comparison of parallel ATA and SATA
Parallel ATASATA 1.5 Gb/s
Bandwidth133 MB/s150 MB/s
Volts5V250 mV
Number of pins407
Cable length18 in. (45.7 cm)39 in. (1 m)

A. większą przepustowością oraz mniejszą liczbą pinów w złączu
B. mniejszą przepustowością oraz mniejszą liczbą pinów w złączu
C. większą przepustowością oraz większą liczbą pinów w złączu
D. mniejszą przepustowością oraz większą liczbą pinów w złączu
Interfejs SATA (Serial ATA) oferuje większą przepustowość niż jego poprzednik ATA (Parallel ATA). Przepustowość SATA 1.5 Gb/s wynosi około 150 MB/s, podczas gdy ATA oferuje 133 MB/s. Różnica związana jest z zastosowaniem sygnału szeregowego w SATA, co zwiększa efektywność przesyłu danych. Dzięki temu można osiągnąć lepszą wydajność we współczesnych systemach komputerowych. Co więcej SATA używa znacznie mniejszej liczby wyprowadzeń w złączu - tylko 7 pinów w porównaniu do 40 w ATA. To uproszczenie interfejsu zmniejsza jego złożoność i zwiększa niezawodność połączeń. Mniejsza liczba pinów pozwala na bardziej kompaktowe i elastyczne kable, co jest korzystne w kontekście organizacji przestrzeni wewnątrz obudowy komputera. Dodatkowo mniejsze napięcie zasilania w SATA (250 mV) w porównaniu do 5V w ATA pozwala na mniejsze zużycie energii co jest istotne w nowoczesnych laptopach i systemach oszczędzających energię. W praktyce wybór SATA nad ATA jest standardem, gdyż umożliwia on łatwiejszą instalację i lepszą wydajność w codziennym użytkowaniu.

Pytanie 26

Jaką inną formą można zapisać 2^32 bajtów?

A. 8 GB
B. 4 GiB
C. 2 GB
D. 1 GiB
Wybór odpowiedzi, która nie jest poprawna, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego różnic między bajtami, gigabajtami i gibibajtami. Odpowiedź 2 GB może być mylona z 2 GiB, jednak warto zauważyć, że 1 GB to 10^9 bajtów. Zatem 2 GB to 2 000 000 000 bajtów, co przekłada się na 1,86 GiB (2 000 000 000 / 1 073 741 824). Stąd wynika, że 2 GB to znacznie mniej niż 2^32 bajtów. Odpowiedź 8 GB również jest błędna, ponieważ 8 GB to 8 000 000 000 bajtów, co również nie odpowiada 2^32 bajtom. Z kolei 4 GiB, choć wydaje się bliskie poprawnej odpowiedzi, jest mylone z 4 GB, co jest niepoprawne. 4 GiB, jak wcześniej wyjaśniono, wynika z faktu, że 1 GiB = 2^30 bajtów, a zatem 4 GiB = 4 * 1 073 741 824 bajtów, co daje 4 294 967 296 bajtów, czyli 2^32 bajtów. Zrozumienie różnicy między tymi jednostkami jest kluczowe w kontekście zarządzania danymi oraz ich transferu, na przykład w systemach operacyjnych oraz w inżynierii oprogramowania, gdzie precyzyjne użycie jednostek ma wpływ na wydajność oraz zgodność z normami.

Pytanie 27

Jaką czynność można wykonać podczas konfiguracji przełącznika CISCO w interfejsie CLI, bez przechodzenia do trybu uprzywilejowanego, na poziomie dostępu widocznym w powyższej ramce?

A. Określanie haseł dostępu
B. Wyświetlenie tablicy ARP
C. Tworzenie sieci VLAN
D. Zmiana nazwy systemowej
Zmiana nazwy systemowej, określanie haseł dostępu oraz tworzenie sieci VLAN wymagają dostępu do trybu uprzywilejowanego, co oznacza, że nie mogą być realizowane na podstawowym poziomie dostępu. Często występującym błędem myślowym jest skojarzenie podstawowych komend administracyjnych z podstawowym poziomem dostępu, co prowadzi do nieporozumień. Zmiana nazwy systemowej jest kluczowym krokiem w procesie identyfikacji urządzenia w sieci. Użytkownik musi wykonać polecenie 'hostname [nazwa]', które jest dostępne jedynie w trybie uprzywilejowanym, ponieważ zmiana tej nazwy wpływa na cały system i jego funkcjonowanie. Podobnie, określanie haseł dostępu, które obejmuje polecenia takie jak 'enable secret [hasło]', także nie może być wykonane bez dostępu do trybu uprzywilejowanego. Ta operacja jest niezbędna dla zapewnienia bezpieczeństwa urządzenia, co jest kluczowe w środowiskach produkcyjnych. Tworzenie sieci VLAN (Virtual Local Area Network) to kolejna operacja, która wymaga podniesienia poziomu uprawnień do trybu uprzywilejowanego. VLAN-y są używane do segmentacji ruchu w sieci oraz zwiększenia bezpieczeństwa poprzez oddzielanie różnych grup użytkowników. Ostatecznie, zrozumienie, które operacje są dostępne na poszczególnych poziomach uprawnień, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania siecią oraz dla zapewnienia jej bezpieczeństwa i stabilności.

Pytanie 28

Na ilustracji zaprezentowane jest urządzenie do

Ilustracja do pytania
A. zaciskania wtyczek BNC
B. zaciskania wtyczek RJ-45
C. instalacji okablowania w gniazdku sieciowym
D. usuwania izolacji z przewodów
Zdejmowanie izolacji z kabli jest jednym z kluczowych etapów przygotowania przewodów do różnego rodzaju połączeń elektrycznych i telekomunikacyjnych. Urządzenie przedstawione na rysunku to typowy przykład narzędzia do zdejmowania izolacji. Tego rodzaju urządzenia są zaprojektowane tak, aby precyzyjnie usuwać zewnętrzną powłokę izolacyjną z przewodów bez uszkadzania ich rdzenia. Dobrze zaprojektowane narzędzie do zdejmowania izolacji posiada regulowane ostrza, które umożliwiają pracę z kablami o różnych średnicach i rodzajach izolacji. W praktyce, stosowanie odpowiedniego narzędzia do zdejmowania izolacji to nie tylko kwestia wygody, ale także bezpieczeństwa oraz jakości połączeń. Precyzyjne zdjęcie izolacji zapobiega uszkodzeniom przewodnika, które mogłyby prowadzić do awarii połączenia lub problemów z przepływem prądu. Zgodnie z dobrymi praktykami, zawsze należy używać narzędzi dedykowanych do konkretnego rodzaju kabli, aby uniknąć niepotrzebnych uszkodzeń i zapewnić trwałość instalacji. W kontekście zawodowym, umiejętność prawidłowego użycia narzędzi do zdejmowania izolacji jest fundamentalna dla techników pracujących w dziedzinie telekomunikacji i elektryki, a także jest kluczowym elementem kompetencji wymaganych na egzaminach zawodowych związanych z tymi branżami.

Pytanie 29

Przed rozpoczęciem instalacji sterownika dla urządzenia peryferyjnego system Windows powinien weryfikować, czy dany sterownik ma podpis

A. cyfrowy
B. kryptograficzny
C. elektroniczny
D. zaufany
Wybranie odpowiedzi 'kryptograficzny', 'zaufany' lub 'elektroniczny' wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące terminologii związanej z bezpieczeństwem oprogramowania. Choć każdy z tych terminów może mieć swoje znaczenie w kontekście technologii informacyjnej, żaden z nich nie odnosi się bezpośrednio do specyficznego procesu weryfikacji, który stosuje system Windows. Termin 'kryptograficzny' odnosi się ogólnie do technik używanych do zabezpieczania informacji, ale nie jest wystarczająco precyzyjny, aby opisać, co rzeczywiście dzieje się podczas instalacji sterownika. Z kolei 'zaufany' to termin zbyt subiektywny i nieokreślony, który nie ma odniesienia do technicznych standardów weryfikacji. Ostatnia opcja, 'elektroniczny', również nie oddaje specyfiki podpisu, który jest cyfrowym mechanizmem potwierdzającym autentyczność i integralność pliku. Powoduje to mylne wrażenie, że każda forma weryfikacji, która obejmuje elektronikę, jest wystarczająca dla zapewnienia bezpieczeństwa, co jest nieprawidłowe. Kluczowym błędem jest pomieszanie pojęć związanych z różnymi metodami zabezpieczeń, co prowadzi do niepełnego zrozumienia istoty procesu. W rzeczywistości, cyfrowy podpis jest jedynym, właściwym mechanizmem w tym kontekście, który łączy kryptografię z praktycznym zastosowaniem weryfikacji sterowników.

Pytanie 30

Karta sieciowa w standardzie Fast Ethernet umożliwia przesył danych z maksymalną prędkością

A. 100 MB/s
B. 10 Mbps
C. 100 Mbps
D. 10 MB/s
Wybór niepoprawnej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego jednostek miary prędkości transferu danych. Odpowiedzi takie jak 10 Mbps czy 10 MB/s mylą dwie różne jednostki: Mbps (megabitów na sekundę) oraz MB/s (megabajtów na sekundę). Jeden megabajt to równowartość 8 megabitów, co oznacza, że wartości te nie są wymienne. Z tego powodu 10 MB/s przekłada się na 80 Mbps, co wciąż nie jest wystarczające w kontekście standardu Fast Ethernet. Ponadto, wartością 100 MB/s również nie jest odpowiadająca standardowi Fast Ethernet prędkość transferu, ponieważ jest to równowartość 800 Mbps, co jest znacznie powyżej maksymalnych możliwości Fast Ethernet. Często błąd ten powstaje na skutek braku znajomości różnic między jednostkami miary lub nieprecyzyjnych informacji dotyczących standardów sieciowych. Aby zrozumieć, dlaczego Fast Ethernet jest ograniczony do 100 Mbps, należy wziąć pod uwagę specyfikacje techniczne oraz różne technologie sieciowe. Standard ten bazuje na technologii kodowania sygnałów oraz architekturze sieci, co determinuje maksymalne wartości prędkości przesyłania danych. W związku z tym ważne jest, aby zwracać uwagę na jednostki oraz kontekst, w jakim są używane, aby uniknąć nieporozumień i błędnych wniosków.

Pytanie 31

Program antywirusowy oferowany przez Microsoft bezpłatnie dla posiadaczy legalnych wersji systemu operacyjnego Windows to

A. Windows Defender
B. Windows Antywirus
C. Microsoft Security Essentials
D. Microsoft Free Antywirus
Microsoft Security Essentials to fajny program antywirusowy, który Microsoft wypuścił jako darmowe zabezpieczenie dla ludzi mających legalne wersje Windows. Jego zadanie to przede wszystkim ochrona komputerów przed różnymi zagrożeniami, takimi jak wirusy czy spyware. Program regularnie aktualizuje swoje bazy wirusów, co pozwala na skuteczne wykrywanie najnowszych niebezpieczeństw. Jak ktoś zainstalował Microsoft Security Essentials, ma dostęp do prostego w obsłudze interfejsu, co sprawia, że łatwo można zeskanować system albo ustawić automatyczne zadania ochronne. Warto podkreślić, że ten program przestrzega dobrych praktyk w bezpieczeństwie IT, co oznacza, że nie spowalnia zbytnio komputera, a jednocześnie jest prosty w użyciu. Choć teraz mamy Windows Defender, który przejął rolę Microsoft Security Essentials w nowszych wersjach Windows, to tamta wersja była naprawdę ważnym krokiem w zabezpieczaniu użytkowników i była dostępna za darmo dla wszystkich mających legalne Windowsy.

Pytanie 32

Który z protokołów jest używany podczas rozpoczynania sesji VoIP?

A. MIME
B. MCGP
C. SIP
D. SDP
Protokół SIP (Session Initiation Protocol) jest kluczowym elementem w inicjacji sesji VoIP (Voice over Internet Protocol). Działa jako sygnalizacyjny protokół, który umożliwia nawiązywanie, modyfikowanie i kończenie rozmów głosowych i wideo w sieciach IP. SIP jest standardem uznawanym przez IETF (Internet Engineering Task Force), co zapewnia jego szeroką kompatybilność i zastosowanie w systemach telekomunikacyjnych. Przykładem zastosowania SIP jest możliwość prowadzenia rozmów telefonicznych za pomocą aplikacji takich jak Skype czy Zoom, gdzie protokół umożliwia nie tylko nawiązywanie połączeń, ale również zarządzanie nimi, na przykład poprzez dodawanie uczestników do rozmowy. SIP współpracuje z innymi protokołami, takimi jak RTP (Real-time Transport Protocol), który zajmuje się przesyłaniem rzeczywistych danych audio i wideo. Zastosowanie SIP w nowoczesnych systemach telekomunikacyjnych przyczynia się do elastyczności i efektywności komunikacji, co jest kluczowe w środowisku biznesowym oraz w codziennym życiu.

Pytanie 33

Podczas skanowania reprodukcji obrazu z magazynu, na skanie pojawiły się regularne wzory, zwane morą. Jaką funkcję skanera należy zastosować, aby pozbyć się mory?

A. Skanowania według krzywej tonalnej
B. Rozdzielczości interpolowanej
C. Odrastrowywania
D. Korekcji Gamma
Odpowiedzi, które podałeś, jak korekcja gamma, rozdzielczość interpolowana czy skanowanie według krzywej tonalnej, niestety nie są dobre do eliminacji efektu mori. Korekcja gamma to sprawa związana z jasnością i kontrastem obrazu, a nie z rozwiązywaniem problemów z nakładającymi się wzorami. To może poprawić widoczność detali, ale nie pomoże w przypadku strukturalnych problemów, jak mora. Rozdzielczość interpolowana to wypełnianie brakujących pikseli, co często prowadzi do rozmycia szczegółów, a w skanowaniu reprodukcji, gdzie detale są najważniejsze, to może wręcz pogorszyć jakość. A to skanowanie według krzywej tonalnej to po prostu manipulowanie tonami, co poprawia kontrast, ale nie ma nic wspólnego z usuwaniem wzorów mori. Fajnie jest znać różne techniki edycyjne, ale trzeba wiedzieć, że nie wszystkie mogą rozwiązać każdy problem z jakością obrazu. To zrozumienie funkcji skanera i ich zastosowań jest kluczowe, żeby osiągnąć dobre wyniki.

Pytanie 34

Jakie polecenie w systemie Linux jest potrzebne do stworzenia archiwum danych?

A. tar
B. cal
C. date
D. grep
Wydaje mi się, że wybór poleceń jak 'cal', 'grep' czy 'date' zamiast 'tar' może świadczyć o tym, że nie do końca rozumiesz, co te narzędzia robią. 'Cal' pokazuje kalendarz i kompletnie nie odnosi się do archiwizacji. Używanie go w tym kontekście to trochę nietrafione podejście. 'Grep' z kolei służy do przeszukiwania tekstu, więc to też nie jest to, czego potrzebujesz, gdy chcesz zarchiwizować pliki. A 'date'? To pokazuje datę i godzinę, co tym bardziej nie ma nic wspólnego z archiwami. Wybór tych poleceń może wynikać z tego, że nie do końca rozumiesz rolę każdego narzędzia w Linuxie. Kluczowe jest, żebyś wiedział, jakie polecenia są najlepsze do danego zadania i jak one działają. Proponuję poczytać dokumentację i poćwiczyć z 'tar', bo to naprawdę przydatne narzędzie i warto je poznać.

Pytanie 35

Do konwersji kodu źródłowego na program wykonywalny używany jest

A. emulator
B. debuger
C. interpreter
D. kompilator
Wybór interpreterów, emulatorów czy debugerów jako narzędzi do zamiany kodu źródłowego na program wykonywalny jest mylny i oparty na nieporozumieniu dotyczącym ich funkcji. Interpreter to narzędzie, które wykonuje kod źródłowy linia po linii, co oznacza, że nie generuje samodzielnych plików wykonywalnych. Umożliwia to szybką kontrolę i testowanie kodu, jednak nie zapewnia wydajności, jaką oferuje kompilacja. Emulator z kolei jest symulatorem innego systemu, który uruchamia programy tak, jakby były na oryginalnym sprzęcie. To narzędzie jest używane głównie w kontekście testowania i uruchamiania aplikacji na różnych platformach, ale również nie przekształca kodu źródłowego w pliki wykonywalne. Debuger to narzędzie do analizy i naprawy kodu, które pomaga programistom identyfikować i naprawiać błędy w kodzie źródłowym. Choć jest niezwykle ważnym elementem procesu programowania, jego funkcja nie obejmuje kompilacji kodu, a jedynie wspiera programistów w poprawie istniejącego kodu. Wybór tych narzędzi zamiast kompilatora może prowadzić do nieefektywności w procesie programowania oraz utrudniać tworzenie wydajnych aplikacji. Ważne jest, aby programiści rozumieli różnice między tymi narzędziami i wybierali odpowiednie rozwiązania w zależności od swoich potrzeb i celów związanych z rozwojem oprogramowania.

Pytanie 36

W jednostce ALU do akumulatora została zapisana liczba dziesiętna 240. Jak wygląda jej reprezentacja w systemie binarnym?

A. 11110000
B. 11111100
C. 11111000
D. 11111110
Reprezentacja binarna liczby dziesiętnej 240 to 11110000. Aby ją obliczyć, należy najpierw zrozumieć, jak działa konwersja z systemu dziesiętnego na binarny. Proces ten polega na ciągłym dzieleniu liczby przez 2 i zapisaniu reszt z tych dzielników. Dla liczby 240, dzieląc przez 2, otrzymujemy następujące wyniki: 240/2=120 (reszta 0), 120/2=60 (reszta 0), 60/2=30 (reszta 0), 30/2=15 (reszta 0), 15/2=7 (reszta 1), 7/2=3 (reszta 1), 3/2=1 (reszta 1), 1/2=0 (reszta 1). Zbierając reszty od ostatniego dzielenia do pierwszego, otrzymujemy 11110000. To przykład konwersji, która jest powszechnie stosowana w programowaniu komputerowym oraz w elektronice cyfrowej, gdzie liczby binarne są kluczowe dla działania procesorów i systemów operacyjnych. Dobra praktyka to zrozumienie nie tylko samego procesu konwersji, ale również tego, jak liczby binarne są używane do reprezentowania różnych typów danych w pamięci komputerowej.

Pytanie 37

Aby na Pasku zadań pojawiły się ikony z załączonego obrazu, trzeba w systemie Windows ustawić

Ilustracja do pytania
A. funkcję Pokaż pulpit
B. obszar Action Center
C. obszar powiadomień
D. funkcję Snap i Peek
Obszar powiadomień w systemie Windows, znany również jako zasobnik systemowy, znajduje się na pasku zadań i umożliwia szybki dostęp do ikonek programów uruchomionych w tle. Jest to kluczowy element interfejsu użytkownika, pozwalający na monitorowanie stanu systemu, powiadomienia od aplikacji oraz szybki dostęp do funkcji takich jak połączenia sieciowe czy ustawienia dźwięku. Konfiguracja obszaru powiadomień obejmuje dostosowanie widoczności ikon, co pozwala użytkownikowi na ukrywanie mniej istotnych elementów, aby zachować porządek. W praktyce oznacza to, że użytkownik może skonfigurować, które ikony będą widoczne zawsze, a które będą ukryte, co jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania środowiskiem pracy. Dzięki temu użytkownik ma szybki i wygodny dostęp do najczęściej używanych funkcji bez potrzeby przeszukiwania całego systemu. Zasobnik systemowy jest integralną częścią doświadczenia użytkownika, wpływającą na efektywność pracy z komputerem, dlatego też jego prawidłowa konfiguracja jest kluczowa dla optymalnego wykorzystania możliwości systemu operacyjnego.

Pytanie 38

Zjawisko przesłuchu w sieciach komputerowych polega na

A. niejednorodności toru wynikającej z modyfikacji geometrii par przewodów
B. przenikaniu sygnału pomiędzy sąsiadującymi w kablu parami przewodów
C. opóźnieniach w propagacji sygnału w torze transmisyjnym
D. utratach sygnału w torze transmisyjnym
Zjawiska, takie jak niejednorodność toru spowodowana zmianą geometrii par przewodów, straty sygnału w torze transmisyjnym oraz opóźnienia propagacji sygnału, nie są tożsame z przesłuchami, chociaż mogą wpływać na jakość transmisji. Niejednorodność toru, wynikająca ze zmian geometrii, odnosi się do różnic w impedancji, które mogą prowadzić do odbić sygnału. Ten sam efekt, choć nieco związany, nie definiuje mechanizmu przesłuchu, który koncentruje się na interakcji między sąsiadującymi parami przewodów. Straty sygnału w torze transmisyjnym dotyczą ogólnej utraty mocy sygnału na skutek oporu, co jest innym zagadnieniem w kontekście transmisji danych. Opóźnienia propagacji sygnału związane są z czasem, potrzebnym na przebycie sygnału przez medium transmisyjne, co także nie odnosi się bezpośrednio do problemu przesłuchu, ale raczej do parametrów czasu i jakości sygnału. Przesłuch w sieciach komputerowych ma swoje źródło w fizycznych właściwościach przewodów i ich wzajemnych oddziaływaniach, a błędne zrozumienie tego zjawiska może prowadzić do nieefektywnego projektowania i implementacji sieci, w której jakość sygnału i wydajność są kluczowe.

Pytanie 39

Możliwość bezprzewodowego połączenia komputera z siecią Internet za pomocą tzw. hotspotu będzie dostępna po zainstalowaniu w nim karty sieciowej posiadającej

A. gniazdo RJ-45
B. interfejs RS-232C
C. moduł WiFi
D. złącze USB
Wybór interfejsu RS-232C jako odpowiedzi na pytanie o bezprzewodowy dostęp do Internetu wskazuje na niezrozumienie podstawowych koncepcji komunikacji sieciowej. RS-232C to standard szeregowy stosowany głównie w starych urządzeniach, takich jak modemy czy drukarki, który nie obsługuje komunikacji bezprzewodowej. Jest to interfejs skoncentrowany na przesyłaniu danych za pomocą kabli, co jest sprzeczne z ideą hotspotów, które opierają się na transmisji radiowej. Zastosowanie złącza USB w tym kontekście mogłoby być mylące, ponieważ choć niektóre urządzenia USB mogą pełnić funkcję kart sieciowych WiFi, to samo złącze nie jest wystarczające do zapewnienia bezprzewodowego dostępu. Gniazdo RJ-45, z kolei, to standardowe złącze Ethernet, które umożliwia połączenia przewodowe, ale także nie ma zastosowania w bezprzewodowych połączeniach. Typowym błędem myślowym jest mylenie technologii przewodowej z bezprzewodową oraz nieznajomość specyfikacji i standardów, które rządzą tymi różnymi typami komunikacji. Kluczowe jest zrozumienie, że w celu uzyskania bezprzewodowego dostępu do Internetu konieczne jest posiadanie odpowiedniego modułu, który jest w stanie obsłużyć sygnał radiowy.

Pytanie 40

Najskuteczniejszym sposobem na ochronę komputera przed wirusami jest zainstalowanie

A. licencjonowanego systemu operacyjnego
B. skanera antywirusowego
C. zapory FireWall
D. hasła do BIOS-u
Wprowadzenie hasła dla BIOS-u może niby zwiększyć bezpieczeństwo systemu przez zablokowanie nieautoryzowanego dostępu do ustawień komputera, ale to nie pomoże w obronie przed wirusami czy złośliwym oprogramowaniem. Hasło BIOS tak naprawdę chroni głównie sprzęt, a nie system operacyjny przed zagrożeniami. Licencjonowany system operacyjny może ograniczyć ryzyko ataków, bo zapewnia regularne aktualizacje i wsparcie, ale nie zastąpi dobrego oprogramowania antywirusowego. Bez aktywnego skanera antywirusowego, komputer i tak może być narażony na różne zagrożenia, jak wirusy, robaki czy ransomware, które mogą naprawdę namieszać. A co do zapory FireWall, to jest narzędzie do kontroli ruchu sieciowego i może pomóc w blokowaniu podejrzanych połączeń, ale samo nie potrafi identyfikować i usuwać złośliwego oprogramowania. Wiele osób myli te funkcje i myśli, że wystarczy zainstalować jedno rozwiązanie, żeby komputer był bezpieczny. To podejście jest, moim zdaniem, niebezpieczne, bo skuteczna ochrona wymaga zintegrowanej strategii z wieloma warstwami zabezpieczeń, jak skaner antywirusowy, zapora oraz regularne uaktualnienia systemu. Rozumienie różnicy między tymi mechanizmami jest kluczowe, żeby dobrze zabezpieczyć swoje dane i system operacyjny.