Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Asystentka stomatologiczna
  • Kwalifikacja: MED.01 - Asystowanie lekarzowi dentyście i utrzymanie gabinetu w gotowości do pracy
  • Data rozpoczęcia: 16 maja 2025 22:02
  • Data zakończenia: 16 maja 2025 22:10

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Metodą na uzyskanie masy silikonowej typu putty jest

A. ugniatanie w dłoniach.
B. mieszanie na szklanej powierzchni.
C. mieszanie na woskowym bloczku.
D. wyrabianie w naczyniu.
Ugniatanie w rękach to najskuteczniejsza technika zarabiania masy silikonowej typu putty. Proces ten pozwala na równomierne połączenie składników, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniej konsystencji i właściwości materiału. Silikon putty, który jest często stosowany w stomatologii oraz protetyce, wymaga precyzyjnego wymieszania, aby uniknąć powstawania pęcherzyków powietrza, które mogą osłabić jego właściwości. W praktyce ugniatanie w rękach umożliwia nie tylko dokładne połączenie, ale także lepsze uformowanie masy, co jest istotne przy aplikacji w obrębie jamy ustnej. Dodatkowo, technika ta pozwala na wyczucie optymalnej elastyczności i plastyczności materiału, co jest istotne podczas jego aplikacji. Stosowanie tej metody jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają ręczne przetwarzanie mas silikonowych w celu uzyskania idealnych rezultatów.
Pytanie 2

Pedodoncja to gałąź stomatologii zajmująca się profilaktyką oraz terapią chorób

A. podłoża protetycznego
B. zębów i jamy ustnej u dzieci
C. stawu skroniowo-żuchwowego
D. przyzębia i błony śluzowej jamy ustnej
Pedodoncja to naprawdę ważna dziedzina stomatologii, która skupia się na zdrowiu zębów i jamy ustnej u dzieci. Dentyści dziecięcy nie tylko leczą próchnicę, ale też robią sporo, żeby nauczyć maluchy oraz ich rodziców, jak dbać o zęby i prowadzić zdrowy tryb życia. Fajnym przykładem jest to, jak wprowadzają dzieci w świat regularnych wizyt u dentysty. Dzięki temu mogą szybko zauważyć problemy i pomóc zmniejszyć strach przed leczeniem. Nie zapominajmy też, że dzieci mają inne potrzeby niż dorośli, dlatego opieka stomatologiczna dla nich jest trochę inna. Pedodoncja więc jest super istotna, bo pomaga zapobiegać problemom ze zdrowiem jamy ustnej, co przekłada się na lepsze samopoczucie dzieci w przyszłości.
Pytanie 3

Podczas zszywania niezanieczyszczonej rany lekarz wykorzystał jedynie krótki kawałek nici. Jakie powinno być prawidłowe postępowanie z pozostałym odcinkiem nici wraz z igłą?

A. Umieszczenie w pojemniku do wstępnej dezynfekcji oraz przygotowanie do ponownej sterylizacji
B. Zamknięcie w oryginalnym opakowaniu foliowym i umieszczenie w pojemniku na odpady medyczne zakaźne
C. Starannie zamknięcie w opakowaniu fabrycznym i umieszczenie w pojemniku na odpady komunalne, wyłożonym czerwonym workiem
D. Umieszczenie w pojemniku na odpady medyczne zakaźne o sztywnych ściankach bez dodatkowego przygotowania
Zamknięcie fragmentu nici w foliowym opakowaniu i wrzucenie go do pojemnika na odpady medyczne zakaźne to nie do końca dobre rozwiązanie. Te opakowania nie są przystosowane do transportu takich odpadów, więc mogą nie zabezpieczać ich w odpowiedni sposób. Można przez to narazić inne materiały w pojemniku na kontaminację. Odpady medyczne powinny być segregowane według typu i zagrożenia, a użycie opakowań bez certyfikatów może prowadzić do problematycznej utylizacji. Poza tym, wrzucenie materiału do pojemnika do dezynfekcji też nie jest w porządku, bo nici, która miała kontakt z zanieczyszczeniem, nie powinno się ponownie sterylizować ani używać. To może prowadzić do rozprzestrzenienia infekcji i zagrożenia dla pacjentów. Na koniec, wrzucenie tego do pojemnika na odpady komunalne, nawet gdy ma czerwony worek, to złe podejście. Odpady medyczne i komunalne muszą być traktowane osobno, żeby uniknąć niebezpieczeństwa dla innych osób. Kluczowym problemem jest tu niezrozumienie, jak ważna jest dobra segregacja odpadów medycznych.
Pytanie 4

Podczas wspierania praworęcznego operatora, druga asysta ustawia narzędzia do przewidzianego zabiegu z kierunku

A. prawej do lewej, według częstotliwości użycia przez operatora
B. lewej do prawej, według częstotliwości użycia przez operatora
C. lewej do prawej, według kolejności użycia przez operatora
D. prawej do lewej, według kolejności użycia przez operatora
Odpowiedź, że druga asysta układa narzędzia od prawej do lewej, według kolejności używania przez operatora, jest poprawna z kilku powodów. W praktyce zabiegów chirurgicznych, praworęczni operatorzy często mają preferencje dotyczące układu narzędzi, który umożliwia im swobodne sięganie po nie bez zbędnych ruchów. Ułożenie narzędzi w kolejności użycia, zaczynając od prawej, pozwala na płynne i efektywne prowadzenie zabiegu. Ponadto, stosowanie tego rodzaju organizacji przestrzeni roboczej jest zgodne z zasadami ergonomicznymi, które minimalizują ryzyko zmęczenia operatora oraz poprawiają efektywność wykonywanych czynności. Dobre praktyki w chirurgii sugerują również, aby asystenci planowali układ narzędzi w sposób, który wspiera naturalny ruch ręki operatora, co zwiększa bezpieczeństwo i komfort pracy. Na przykład, w przypadku operacji laparoskopowych, szybki dostęp do kluczowych narzędzi, takich jak kleszcze czy nożyczki, jest krytyczny dla zachowania płynności operacji.
Pytanie 5

K-Reamers to instrumenty wchodzące w skład zestawu do terapii

A. protetycznego
B. endodontycznego
C. chirurgicznego
D. periodontologicznego
Odpowiedzi na temat periodontologii, chirurgii czy protetyki są niepoprawne, bo K-Reamers nie mają zastosowania w tych dziedzinach. Narzędzia związane z periodontologią skupiają się głównie na leczeniu dziąseł i innych tkanek wokół zębów, co nie obejmuje robienia kanałów korzeniowych. W chirurgii stomatologicznej używa się narzędzi do wyrywania zębów lub operacji zatok, a nie do kształtowania wnętrza zęba. Z kolei protetyka, która zajmuje się odbudową zębów poprzez różne protezy czy korony, nie potrzebuje K-Reamers, bo to narzędzie nie jest do leczenia kanałowego. Czasem można się pomylić, wybierając niewłaściwą dziedzinę, pewnie dlatego, że nie do końca wiadomo, jakie zabiegi są z którymi narzędziami powiązane. Warto wiedzieć, że każdy zestaw narzędzi i technik jest przypisany do konkretnego obszaru stomatologii, co ma duży wpływ na efektywność leczenia oraz jakość opieki nad pacjentem.
Pytanie 6

Szczotkowanie zębów, które szczególnie efektywnie eliminuje płytkę bakteryjną z kieszonek dziąsłowych, wykonuje się metodą

A. Chartersa
B. Bassa
C. Fonesa
D. Stillmanna
Odpowiedzi, które wskazują na metody Stillmanna, Fonesa oraz Chartersa, nie są odpowiednie w kontekście skutecznego usuwania płytki bakteryjnej z kieszonek dziąsłowych. Metoda Stillmanna, choć użyteczna w czyszczeniu powierzchni zębów, nie uwzględnia specyficznych potrzeb obszarów przydziąsłowych. Jej technika polega na krótkich ruchach w górę i w dół, co może nie być wystarczająco skuteczne w dotarciu do głębszych kieszonek, gdzie płytka bakteryjna może się gromadzić. Podobnie, metoda Fonesa, która opiera się na okrężnych ruchach, jest bardziej odpowiednia dla dzieci, ale nie zapewnia głębokiego oczyszczenia w rejonach dziąsłowych, co jest kluczowe w profilaktyce chorób przyzębia. Z kolei metoda Chartersa, chociaż pomocna w czyszczeniu przestrzeni międzyzębowych, nie jest skoncentrowana na efektywnym usuwaniu płytki z kieszonek dziąsłowych, co jest kluczowym elementem zdrowia jamy ustnej. Dobrze jest pamiętać, że aby skutecznie dbać o zdrowie naszych dziąseł, kluczowe jest stosowanie odpowiedniej techniki szczotkowania, co powinno być zrozumiane w kontekście konkretnych potrzeb anatomicznych obszarów jamy ustnej. Niewłaściwy dobór metody może prowadzić do nieefektywnego czyszczenia i w konsekwencji poważnych problemów zdrowotnych.
Pytanie 7

Lampa Microlux jest wykorzystywana m.in. do

A. polimeryzacji wypełnień utwardzanych światłem
B. oświetlania obszaru zabiegowego
C. łagodzenia bólu
D. badania na obecność zmian przedrakowych i nowotworowych w błonie śluzowej
Pomimo że odpowiedzi dotyczące oświetlenia pola zabiegowego, uśmierzania bólu oraz polimeryzacji wypełnień światłoutwardzalnych mogą wydawać się atrakcyjne, to jednak nie są zgodne z rzeczywistym zastosowaniem lampy Microlux. Oświetlenie pola zabiegowego, chociaż kluczowe w chirurgii, nie jest funkcją przypisaną do lampy Microlux, która skupia się na diagnostyce, a nie na oświetleniu. Użycie lampy do polimeryzacji wypełnień światłoutwardzalnych również jest błędne, gdyż proces polimeryzacji wymaga lampy emitującej konkretne długości fal UV, które są inne niż te, które służą do wykrywania stanów przedrakowych. W kontekście uśmierzania bólu, chociaż istnieją lampy terapeutyczne wykorzystywane w fizjoterapii, Microlux nie jest przeznaczona do tego celu. Kluczowym błędem w myśleniu jest mylenie funkcji diagnostycznych z terapeutycznymi. Należy pamiętać, że każda lampa medyczna ma ściśle określone zastosowanie, a ich właściwe użycie jest istotne dla skuteczności procedur medycznych. Zrozumienie różnic między tymi funkcjami jest kluczowe dla właściwej praktyki klinicznej i zapobiegania nieporozumieniom w diagnostyce i leczeniu.
Pytanie 8

Papierowo-foliowe opakowanie po jednorazowej strzykawce powinno zostać wyrzucone do odpadów z kodem

A. 18 01 02
B. 18 01 04
C. 18 01 01
D. 18 01 03
Wybierając inne odpowiedzi, można natknąć się na powszechne nieporozumienia dotyczące segregacji odpadów medycznych. Na przykład, odpowiedzi 18 01 02 i 18 01 03 odnoszą się do innych kategorii odpadów, które nie obejmują opakowań po strzykawkach, co może prowadzić do poważnych konsekwencji w zakresie ochrony zdrowia i środowiska. Odpady oznaczone jako 18 01 02 dotyczą odpadów zakaźnych, które wymagają specjalistycznego traktowania, a ich niewłaściwe umiejscowienie może zagrażać zdrowiu ludzi i zwierząt. Natomiast kategoria 18 01 03 obejmuje odpady chemiczne, które powinny być utylizowane zgodnie z rygorystycznymi normami. Odpady oznaczone kodem 18 01 01 to odpady niebezpieczne, które również wymagają specjalnych procedur utylizacji. Zrozumienie klasyfikacji odpadów jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa oraz efektywności w zarządzaniu odpadami. Błędy w klasyfikacji mogą wynikać z braku wiedzy na temat obowiązujących norm, co podkreśla znaczenie edukacji w zakresie zarządzania odpadami oraz ich segregacji. Warto zaznaczyć, że niewłaściwe postępowanie z odpadami medycznymi nie tylko zagraża zdrowiu publicznemu, ale także negatywnie wpływa na środowisko, dlatego tak istotne jest stosowanie się do odpowiednich standardów i procedur.
Pytanie 9

Podczas zabiegu endodontycznego lekarz, prosząc o pilnik K-File w rozmiarze 35, według norm ISO, powinien otrzymać narzędzie w kolorze

A. czerwonym
B. zielonym
C. niebieskim
D. białym
Wybór odpowiedzi na temat kolorów pilników endodontycznych wymaga zrozumienia systemu klasyfikacji, który ma na celu uproszczenie pracy lekarzy. W przypadku pilnika K-File, który ma rozmiar 35, kolory niebieski, biały i czerwony są przypisane do innych rozmiarów. Kolor niebieski jest używany dla rozmiaru 40, biały dla 20, a czerwony dla 15. Ustalanie takiego kodu kolorów ma wielkie znaczenie praktyczne, ponieważ pozwala na szybkie i jednoznaczne rozróżnienie narzędzi w trakcie zabiegu. Wybierając niewłaściwy kolor, lekarz może pomylić narzędzie i użyć pilnika, który nie jest odpowiedni do aktualnej procedury, co może prowadzić do uszkodzenia tkanki lub nieefektywnego leczenia. Dlatego tak istotne jest, aby dokładnie znać standardy i odpowiednie przypisanie kolorów do rozmiarów narzędzi. Każda pomyłka w tej kwestii może skutkować nie tylko wydłużeniem czasu zabiegu, ale również zwiększeniem ryzyka powikłań, co jest nieakceptowalne w praktyce medycznej. Przestrzeganie ustalonych standardów to nie tylko kwestia praktyki, ale również bezpieczeństwa pacjentów.
Pytanie 10

Podczas prowadzenia rejestru zużycia leków i materiałów, asystentka stomatologiczna dostrzegła, że kończy się preparat do usuwania warstwy mazistej, który jest stosowany w trakcie opracowywania kanału korzeniowego, a mianowicie

A. kwas ortofosforowy o stężeniu 37%
B. kwas cytrynowy o stężeniu 40%
C. nadtlenek wodoru o stężeniu 40%
D. nadtlenek karbamidu o stężeniu 40%
Kwas cytrynowy o stężeniu 40% jest efektywnym środkiem do usuwania warstwy mazistej w trakcie opracowywania kanału korzeniowego. Działa jako chelatant, wiążąc się z minerałami i związkami organicznymi, co umożliwia skuteczne usunięcie zanieczyszczeń z powierzchni zębów oraz tkanek. W praktyce stomatologicznej stosowanie kwasu cytrynowego w odpowiednim stężeniu jest zgodne z normami i zaleceniami branżowymi, które podkreślają znaczenie usuwania warstwy mazistej dla skuteczności leczenia endodontycznego. Przygotowanie kanału korzeniowego z wykorzystaniem tego preparatu przyczynia się do lepszej penetracji środków dezynfekujących oraz materiałów wypełniających, co z kolei zwiększa sukces całego leczenia. Regularne monitorowanie stanu materiałów używanych w gabinecie stomatologicznym, takich jak kwas cytrynowy, jest kluczowe dla utrzymania standardów jakości oraz bezpieczeństwa pacjentów, co powinno być integralną częścią codziennych procedur asystenckich.
Pytanie 11

Jakie kleszcze są stosowane do usuwania korzeni górnych zębów?

A. Bagnetowe
B. Esowate
C. Kramponowe
D. Peana
Kleszcze bagnetowe są narzędziem specjalistycznym stosowanym w stomatologii, szczególnie w kontekście usuwania korzeni zębów górnych. Ich charakterystyczny kształt, przypominający bagnet, pozwala na precyzyjne chwycenie i eliminację korzeni, które często znajdują się w trudnych do osiągnięcia miejscach. W praktyce, kleszcze te są projektowane tak, aby ich końcówki mogły wygodnie wpasować się w anatomię korzeni, co ułatwia ich usunięcie bez uszkodzenia otaczających tkanek. W przypadku zębów górnych, które mają często zakrzywione korzenie, kleszcze bagnetowe zapewniają lepszą kontrolę nad siłą działającą na korzeń, co minimalizuje ryzyko złamań i komplikacji. Stosowanie odpowiednich narzędzi chirurgicznych, takich jak kleszcze bagnetowe, jest zgodne z najlepszymi praktykami w stomatologii, co podkreśla znaczenie ich wykorzystania w klinicznych procedurach dentystycznych oraz w szkoleniach dla studentów stomatologii.
Pytanie 12

Aby usunąć ząb oznaczony w systemie uniwersalnym jako numer 13, asystentka powinna przygotować kleszcze

A. esowate
B. proste
C. bagnetowe
D. z trzpieniem
Kleszcze z trzpieniem to narzędzie stosowane głównie do usuwania zębów, które mają proste korzenie i nie wymagają szczególnej precyzji w chwytaniu. Jednakże, przy usuwaniu zęba numer 13, który ma złożoną morfologię i często zakrzywione korzenie, zastosowanie kleszczy z trzpieniem jest niewłaściwe. Tego typu narzędzie może nie tylko utrudnić ekstrakcję, ale również zwiększyć ryzyko uszkodzenia sąsiednich zębów i tkanek miękkich. Kleszcze proste również nie będą odpowiednie w tym przypadku, gdyż ich konstrukcja nie pozwala na odpowiedni chwyt zęba trzonowego, który wymaga większej siły i stabilności. Kleszcze bagnetowe, mimo że są używane w niektórych procedurach, nie są najlepszym wyborem dla zębów trzonowych, gdyż ich kształt i mechanizm działania są lepiej przystosowane do usuwania zębów w innej lokalizacji. Wybór narzędzi do ekstrakcji zębów powinien być oparty na ich specyficznej morfologii oraz anatomicznych uwarunkowaniach, co podkreśla znaczenie znajomości technik stomatologicznych i możliwości poszczególnych narzędzi. Ignorowanie tego aspektu może prowadzić do niepowodzeń w zabiegu oraz zwiększonego bólu pacjenta.
Pytanie 13

Aby uzyskać 3 litry 0,5% roztworu środka dezynfekującego, należy zastosować

A. 2 995 ml wody oraz 5 ml koncentratu
B. 3 000 ml wody oraz 15 ml koncentratu
C. 2 985 ml wody oraz 15 ml koncentratu
D. 2 915 ml wody oraz 85 ml koncentratu
Analizując inne opcje odpowiedzi, możemy zauważyć, że każda z nich zawiera błędy w obliczeniach proporcji wody do koncentratu. Odpowiedzi, które sugerują użycie większej ilości koncentratu niż 15 ml, jak w przypadku 85 ml, prowadzą do uzyskania znacznie wyższego stężenia roztworu, co w kontekście dezynfekcji mogłoby skutkować niebezpiecznymi efektami ubocznymi. Z kolei odpowiedź, która wskazuje na 5 ml koncentratu, nie spełnia wymogu 0,5% stężenia, co jest kluczowe dla efektywności dezynfekcji. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich nieprawidłowych wniosków, obejmują pomijanie podstawowych zasad proporcji oraz nieprzestrzeganie zasad obliczeniowych związanych z przygotowaniem roztworów. Przykładem jest błędne zrozumienie, co oznacza procentowa zawartość substancji w roztworze. W praktyce, znajomość stoichiometrii oraz umiejętność precyzyjnego obliczania proporcji są kluczowe, by zapewnić właściwe stężenie roztworu dezynfekcyjnego, co jest nie tylko istotne z perspektywy skuteczności, ale również bezpieczeństwa użytkowników oraz otoczenia.
Pytanie 14

Zgodnie z opinią polskich specjalistów w zakresie indywidualnej profilaktyki fluorkowej wśród dzieci i młodzieży przy średnim ryzyku wystąpienia próchnicy, lakiery fluorkowe powinny być używane

A. dwa razy w roku
B. raz w roku
C. trzy razy w roku
D. sześć razy w roku
Wybór, że lakiery fluorkowe powinny być stosowane dwa razy w roku, jest jak najbardziej na miejscu i zgadza się z tym, co mówią polscy eksperci od profilaktyki próchnicy u dzieci i młodzieży. Regularne aplikowanie tych lakierów co pół roku to najlepsza opcja, żeby skutecznie chronić zęby, zwłaszcza u dzieci, które mają średnie ryzyko próchnicy. Fluorki naprawdę wspierają mineralizację szkliwa i ograniczają namnażanie się bakterii, które są odpowiedzialne za próchnicę. Na przykład dzieci, które jedzą dużo słodyczy i są bardziej narażone na rozwój ubytków, na pewno skorzystają z częstszych aplikacji lakierów. Te zalecenia są zgodne z tym, co praktykują w innych krajach i co podkreślają organizacje zajmujące się zdrowiem. Warto pamiętać, że regularność stosowania lakierów naprawdę zwiększa ich skuteczność. Dlatego dobrze jest, by rodzice współpracowali z dentystami, ustalając najlepszy harmonogram dla swojego dziecka.
Pytanie 15

Po zakończeniu zabiegu piaskowania, pozostałości proszku w pojemniku piaskarki asystentka stomatologiczna powinna

A. wyrzucić do kontenera na odpady medyczne
B. wyrzucić do kontenera na odpady komunalne
C. zostawić dla następnego pacjenta
D. przekazać do dyspozycji lekarza
Odpowiedź "wyrzucić do worka na odpady medyczne" jest prawidłowa, ponieważ odpady generowane w trakcie zabiegów stomatologicznych, takie jak resztki proszku piaskowania, powinny być klasyfikowane jako odpady medyczne. Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa oraz wytycznymi dotyczącymi gospodarki odpadami medycznymi, należy je segregować i unikać ich mieszania z odpadami komunalnymi. Odpady medyczne są potencjalnie zakaźne i mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego, dlatego ich odpowiednie usuwanie jest kluczowe. Przykładem może być stosowanie zamkniętych pojemników do transportu takich odpadów, co minimalizuje ryzyko ich przypadkowego uwolnienia. W placówkach medycznych powinno się także regularnie szkolić personel w zakresie zasad segregacji i utylizacji odpadów, co stanowi integralny element zapewnienia bezpieczeństwa w praktyce stomatologicznej.
Pytanie 16

Próchnicę, która rozwija się wokół lub pod wcześniej założonym wypełnieniem stałym, nazywamy

A. okrężną
B. początkową
C. podminowującą
D. wtórną
Odpowiedzi 'okrężna', 'podminowująca' oraz 'początkowa' są nieprawidłowe w kontekście opisanego zjawiska próchnicy. Okrężna próchnica odnosi się do rozległej demineralizacji, która nie jest specyficzna dla obszarów wokół wypełnień. Z kolei termin 'podminowująca' nie jest standardowym określeniem w stomatologii; nie ma jednoznacznego uzasadnienia dla jego użycia w kontekście próchnicy. Istnieje ryzyko, że pacjenci mogą mylić tę terminologię i nie zrozumieć, że zmiany pod wypełnieniem mogą prowadzić do poważniejszych problemów zdrowotnych. Z kolei określenie 'początkowa' odnosi się do pierwszych faz rozwoju próchnicy, które mogą występować na powierzchni zęba, ale nie obejmują sytuacji związanych z obecnością wypełnień. Często pacjenci nie zdają sobie sprawy, że wszelkie wypełnienia mogą stać się miejscem powstawania nowych ognisk próchnicy, przez co powinni być regularnie monitorowani przez dentystów. Edukacja pacjentów na temat konsekwencji niewłaściwej higieny oraz znaczenia regularnych wizyt kontrolnych jest kluczowa w zapobieganiu problemom stomatologicznym.
Pytanie 17

Aby uzyskać efektywne połączenie wypełnienia kompozytowego z szkliwem, należy zastosować

A. lakier ochronny
B. wytrawiacz
C. lakier bazowy
D. cement glassjonomerowy
Wytrawiacz, używany w stomatologii, to taki chemiczny specyfik, który ma za zadanie oczyścić szkliwo z zanieczyszczeń i je zmatowić. Działa przez demineralizację, co sprawia, że w szkliwie pojawiają się mikroskopijne pory, dzięki czemu jego powierzchnia staje się większa i lepiej przylega do materiałów kompozytowych. To w efekcie przekłada się na mocniejsze wypełnienia, które są zarówno trwalsze, jak i ładniejsze. Warto pamiętać, że wytrawiacze na bazie kwasu fosforowego są najczęściej polecane w stomatologii. Na przykład, jeżeli dentysta robi wypełnienie w zębie po leczeniu próchnicy, odpowiednie wytrawienie szkliwa zminimalizuje ryzyko dalszego uszkodzenia i pomoże w solidnym przyleganiu kompozytu do zęba, co jest super ważne dla zdrowia pacjenta.
Pytanie 18

Lapisowanie to proces, który polega na

A. malowaniu zębów specjalnymi lakierami
B. wcieraniu azotanu srebra w powierzchnię zęba
C. pozbyciu się osadu
D. pokrywaniu bruzd lakiem do szczelin
Lapisowanie to procedura stomatologiczna polegająca na wcieraniu w powierzchnię zęba azotanu srebra, co ma na celu wzmacnianie szkliwa i zapobieganie rozwojowi próchnicy. Azotan srebra działa antybakteryjnie, minimalizując ryzyko powstawania ubytków zębowych poprzez eliminację bakterii odpowiedzialnych za próchnicę. W praktyce, lapisowanie szczególnie polecane jest u dzieci oraz pacjentów z dużym ryzykiem rozwoju próchnicy, jako metoda wspomagająca profilaktykę. Procedura ta jest stosunkowo szybka i łatwa do przeprowadzenia w gabinecie stomatologicznym, co czyni ją dostępną i efektywną formą prewencji. Dobrą praktyką jest wykonywanie lapisowania regularnie, aby zapewnić ciągłą ochronę zębów przed szkodliwym wpływem kwasów i bakterii. Dzięki zastosowaniu tej metody, pacjenci mogą cieszyć się lepszą kondycją zdrowotną zębów oraz zmniejszyć potrzebę interwencji stomatologicznych w przyszłości.
Pytanie 19

Zgodnie z przepisami prawa, dokumentacja medyczna gabinetu stomatologicznego w postaci zdjęć rentgenowskich powinna być przechowywana przez co najmniej

A. 10 lat
B. 15 lat
C. 5 lat
D. 20 lat
Zgodnie z przepisami prawa, dokumentacja medyczna, w tym zdjęcia rentgenowskie z gabinetu stomatologicznego, powinna być przechowywana przez co najmniej 10 lat. Taki okres ochrony wynika z regulacji prawnych, które mają na celu zapewnienie pacjentom możliwości dostępu do informacji o ich stanie zdrowia przez odpowiednio długi czas. Przechowywanie dokumentacji przez 10 lat umożliwia również lekarzom rzetelne prowadzenie historii leczenia pacjentów, co jest kluczowe w przypadku długoterminowych terapii czy nawracających problemów zdrowotnych. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być przypadek pacjenta, który po kilku latach wraca z problemami, które mogą być powiązane z wcześniejszymi leczeniami. Wówczas dostęp do zdjęć rentgenowskich sprzed lat pozwala na dokładną analizę i diagnozę. Ponadto, dobrymi praktykami branżowymi jest nie tylko przestrzeganie minimalnych wymagań, ale także dbanie o archiwizację dokumentacji w sposób, który zapewnia odpowiednie warunki przechowywania i zabezpieczenia przed ich utratą lub zniszczeniem, co jest równie istotne w kontekście prowadzenia gabinetu stomatologicznego.
Pytanie 20

Periodontologia stanowi gałąź stomatologii, która zajmuje się zapobieganiem oraz terapią chorób

A. przyzębia i błony śluzowej jamy ustnej.
B. stawu skroniowo-żuchwowego.
C. podłoża protetycznego.
D. zębów oraz jamy ustnej u dzieci.
Periodontologia to bardzo ważny dział w stomatologii, bo zajmuje się zdrowiem przyzębia i błony śluzowej w jamie ustnej. Warto o tym wiedzieć, bo zdrowe dziąsła mają ogromny wpływ na nasze całe zdrowie. Na przykład, podczas wizyt u dentysty często sprawdzamy stan zdrowia przyzębia, diagnozujemy choroby jak zapalenie dziąseł czy periodontitis, a także przygotowujemy plany leczenia, które mogą obejmować różne zabiegi, jak skaling czy chirurgię. Regularne monitorowanie stanu przyzębia i edukacja pacjentów na temat higieny jamy ustnej są super ważne, bo pomagają zapobiegać problemom. Z mojego doświadczenia wiem, że choroby przyzębia mogą się wiązać z innymi schorzeniami, jak choroby serca czy cukrzyca, więc ta dziedzina jest naprawdę istotna w kontekście ogólnego zdrowia.
Pytanie 21

Jakiego typu kontrola procesu sterylizacji jest związana z testem Sporal A?

A. Fizyczna
B. Próżniowa
C. Chemiczna
D. Biologiczna
Wybór kontroli próżniowej, chemicznej lub fizycznej w kontekście testu Sporal A wskazuje na brak zrozumienia podstawowych różnic między tymi rodzajami kontroli. Kontrola próżniowa koncentruje się głównie na ocenie zdolności systemu do osiągnięcia odpowiedniego ciśnienia i temperatury w czasie procesu sterylizacji, co ma znaczenie przede wszystkim w kontekście autoklawów, ale nie pozwala na ocenę skuteczności eliminacji mikroorganizmów. Z kolei kontrola chemiczna wykorzystuje wskaźniki chemiczne, które zmieniają kolor podczas procesu sterylizacji, ale nie dostarczają informacji o rzeczywistej eliminacji drobnoustrojów. Tego rodzaju wskaźniki mogą wskazywać, że warunki sterylizacji zostały osiągnięte, ale nie są w stanie wykazać, czy mikroorganizmy zostały skutecznie zniszczone. Wprowadza to w błąd i może prowadzić do fałszywego poczucia bezpieczeństwa. Kontrola fizyczna, która obejmuje monitorowanie temperatury i ciśnienia, również nie dostarcza informacji o eliminacji przetrwalników. W rezultacie stosowanie tych podejść zamiast biologicznych testów, takich jak Sporal A, może prowadzić do poważnych konsekwencji w obszarze bezpieczeństwa pacjentów oraz jakości świadczonych usług medycznych. Kluczowym elementem jest zrozumienie, że biologiczne testy, takie jak Sporal A, są jedynym sposobem na rzetelną ocenę skuteczności sterylizacji, co jest podkreślone w wytycznych organizacji zdrowia oraz standardach dotyczących kontroli infekcji.
Pytanie 22

Kauter powinien być przygotowany do zabiegu

A. wybielania zębów
B. plastyki dziąsła
C. ekstyrpacji miazgi
D. ekstrakcji zęba
Odpowiedzi takie jak wybielanie zębów, ekstrakcja zęba czy ekstyrpacja miazgi nie mają związku z zastosowaniem kautera. Wybielanie zębów to proces, który koncentruje się na usuwaniu przebarwień z powierzchni zębów, a nie ingeruje w tkanki dziąseł, gdzie kauter byłby użyteczny. Ekstrakcja zęba wiąże się z usuwaniem zęba z zębodołu, co także nie wymaga zastosowania kautera, chociaż w niektórych przypadkach może być użyty do kontrolowania krwawienia, jednak nie jest to jego podstawowe zastosowanie. Z kolei ekstyrpacja miazgi, czyli usunięcie miazgi z komory zęba, ma na celu leczenie zęba z martwą miazgą, co również nie jest związane z kauteryzacją tkanki dziąsłowej. Częstym błędem myślowym jest przypisywanie narzędzi o specyficznych zastosowaniach do zabiegów, które tej specyfiki nie wymagają. Każdy z wymienionych zabiegów ma swoje unikalne procedury oraz techniki, które nie powinny być mylone. Kauter pełni funkcję, która jest kluczowa głównie w kontekście chirurgicznych procedur związanych z tkankami miękkimi, jak w przypadku plastyki dziąsła. Zrozumienie różnych wskazań dla zastosowania konkretnych narzędzi w stomatologii jest niezbędne dla prawidłowego prowadzenia terapii oraz zapewnienia bezpieczeństwa pacjenta.
Pytanie 23

Proces przygotowania łyżki wyciskowej do pobrania wycisku z masy alginatowej polega na

A. owinięciu jej taśmą lub nałożeniu specjalnego kleju
B. nasączeniu jej zimną wodą
C. wykonaniu w niej wgłębień lub nacięciu brzegów
D. namoczeniu jej gorącą wodą
Oklejenie łyżki wyciskowej taśmą lub posmarowanie jej specjalnym klejem to kluczowy krok w przygotowaniu do pobrania wycisku masą alginatową. Ta metoda ma na celu zapewnienie lepszego przylegania masy do łyżki, co jest istotne dla uzyskania dokładnego i precyzyjnego wycisku. Dzięki temu zmniejsza się ryzyko pojawienia się pęcherzyków powietrza i innych niedoskonałości, które mogłyby wpłynąć na jakość uzyskanego modelu. Zastosowanie odpowiednich klejów, jak również taśmy, jest zgodne z przyjętymi standardami w stomatologii, które podkreślają znaczenie detali w procesie protetycznym. W praktyce, na przykład, w przypadku gdy wycisk ma być użyty do wykonania korony lub mostu, precyzyjny wycisk jest niezbędny dla dopasowania i komfortu pacjenta. Dodatkowo, należy pamiętać o odpowiednim przygotowaniu samej masy alginatowej, aby zapewnić jej optymalne właściwości klejące i elastyczność, co jest kluczowe w procesie pobierania wycisku.
Pytanie 24

Podczas zabiegu materiał zakaźny znalazł się na spojówce oka. Czego należy użyć do dokładnego oraz obfitego płukania oka i okolicy?

A. Roztworu soli fizjologicznej
B. Wody utlenionej
C. Rywanolu
D. Spirytusu salicylowego
Roztwór soli fizjologicznej jest najlepszym wyborem do przepłukiwania oka w przypadku kontaktu z materiałem zakaźnym. Jego izotoniczne właściwości sprawiają, że nie powoduje podrażnień ani uszkodzeń tkanek, co jest kluczowe w sytuacjach nagłych. Soli fizjologicznej używa się często w medycynie, ponieważ jest zgodna z naturalnym składem płynów ustrojowych. Przykładem zastosowania może być sytuacja w szpitalach lub podczas udzielania pierwszej pomocy, gdzie roztwór ten stosuje się do oczyszczania ran, w tym oczu, z zanieczyszczeń. W przypadku chemicznych oparzeń oka, użycie soli fizjologicznej pozwala na szybkie i skuteczne usunięcie substancji drażniącej. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia oraz wytycznymi z dziedziny medycyny ratunkowej, stosowanie soli fizjologicznej w takich przypadkach minimalizuje ryzyko powikłań i wspomaga proces gojenia. Ważne jest, aby pamiętać, że stosowanie roztworu soli fizjologicznej powinno być wykonywane jak najszybciej po wystąpieniu kontaktu z materiałem zakaźnym, aby zredukować ryzyko infekcji i uszkodzenia oczu.
Pytanie 25

Skutkiem nieleczonej głębokiej próchnicy jest

A. zapalenie miazgi
B. hipoplazja szkliwa
C. ubytek abfrakcyjny
D. dysplazja zębiny
Zapalenie miazgi, będące następstwem nieleczonej próchnicy głębokiej, jest poważnym stanem zapalnym, który może prowadzić do bólu, obrzęku oraz potencjalnych powikłań, takich jak ropnie. Próchnica głęboka to proces demineralizacji tkanek zęba, który osiąga miazgę, powodując jej stan zapalny. W przypadku braku interwencji, bakterie mogą przedostać się do miazgi, co skutkuje zapaleniem. Leczenie zapalenia miazgi może obejmować leczenie kanałowe lub ekstrakcję zęba, co podkreśla znaczenie wczesnej diagnostyki i interwencji. Kluczowe jest regularne monitorowanie stanu zdrowia jamy ustnej oraz wdrażanie praktyk profilaktycznych, takich jak kontrolne wizyty u stomatologa i higiena jamy ustnej zgodna z zaleceniami. W dobie rosnącej liczby przypadków chorób jamy ustnej, znajomość konsekwencji próchnicy oraz ich skutków zdrowotnych staje się niezbędna dla każdego specjalisty w dziedzinie stomatologii.
Pytanie 26

Zużyte wypełnienia amalgamatowe (odpady amalgamatowe) powinny być przechowywane w naczyniu szczelnie zamkniętym

A. z roztworem Belladonny
B. z wodą destylowaną
C. z wodą utlenioną
D. z podchlorynem sodowym
Rozważając inne dostępne opcje, warto zauważyć, że odpowiedź "z wodą destylowaną" jest niewłaściwa, ponieważ woda destylowana nie ma żadnych właściwości konserwujących, które mogłyby zabezpieczyć odpady amalgamatowe przed degradacją. Użycie wody może prowadzić do korozji materiałów oraz uwolnienia szkodliwych substancji, co jest sprzeczne z dobrymi praktykami w zakresie ochrony zdrowia i środowiska. Z kolei odpowiedź "z podchlorynem sodowym" również jest problematyczna, gdyż podchloryn sodowy jest silnym środkiem utleniającym, który może reagować z metalami w amalgamacie, prowadząc do niebezpiecznych reakcji chemicznych. Tego rodzaju podejście może stworzyć ryzyko wytworzenia toksycznych gazów lub szkodliwych odpadów, co jest całkowicie nieakceptowalne w kontekście przechowywania odpadów medycznych. Ostatecznie, opcja "z wodą utlenioną" również nie jest odpowiednia, gdyż chociaż może mieć pewne właściwości dezynfekujące, nie jest wystarczająca do skutecznego zabezpieczenia odpadów amalgamatowych przed ich szkodliwym działaniem. Wszystkie te odpowiedzi ignorują kluczowy aspekt, jakim jest konieczność stosowania substancji, które nie tylko zabezpieczają odpady, ale również minimalizują ryzyko ich wpływu na zdrowie i środowisko, co powinno być priorytetem w praktyce stomatologicznej.
Pytanie 27

Wewnątrzpochodnym czynnikiem mogącym przyczynić się do rozwoju nabytych wad zgryzu jest

A. oddychanie przez usta
B. naświetlanie promieniami rtg w czasie ciąży
C. krzywica
D. nieprawidłowe połykanie
Często ludzie myślą, że takie rzeczy jak oddychanie przez usta, źle funkcjonujące połykanie czy naświetlanie w ciąży promieniami rtg to główne winowajcy problemów z zgryzem. Oddychanie przez usta może prowadzić do suchości w ustach czy trudności w oddychaniu, ale nie jest to bezpośrednia przyczyna wad zgryzu. To raczej objaw, który może przyczynić się do innych problemów, ale nie zmienia rozwoju kości. Podobnie, źle funkcjonujące połykanie zazwyczaj wynika z innych schorzeń, a nie jest przyczyną samą w sobie. A co z naświetlaniem w ciąży? No, może mieć wpływ na rozwój płodu, ale nie jest uważane za czynnik, który bezpośrednio prowadzi do wad zgryzu. Ogólnie rzecz biorąc, te poglądy nie uwzględniają kontekstu biochemiczne i tego, jak krzywica na przykład może wpłynąć na rozwój zębów. Często ludzie mają mylne wyobrażenie o źródłach problemów ortodontycznych, bo nie rozumieją, jak skomplikowany jest rozwój aparatu żucia i jak dieta oraz zdrowie wpływają na jego funkcjonowanie.
Pytanie 28

Z dokumentacji w karcie stomatologicznej pacjenta wynika, że podczas ostatniej wizyty w gabinecie przeprowadzono ekstrakcję zęba 38 oraz zastosowano szwy materacowe. Na wizytę kontrolną, zaplanowaną tydzień po zabiegu, należy przygotować:

A. kleszczyki, jałowe kuleczki waty, roztwór podchlorynu sodu
B. kleszczyki, jałowe kuleczki waty, roztwór wodorotlenku wapnia
C. nożyczki, kleszczyki hemostatyczne, jałowe tampony, wodę
D. nożyczki, pęsetę, jałowe tampony, sól fizjologiczną
Analizując pozostałe propozycje wyposażenia na wizytę kontrolną, można dostrzec wyraźne niedociągnięcia. Kleszczyki, jałowe kuleczki waty oraz roztwór wodorotlenku wapnia, choć mają swoje zastosowania w stomatologii, w tym przypadku są nieodpowiednie. Kleszczyki są w głównej mierze używane do chwytania tkanek lub materiałów, ale nie są tak powszechnie stosowane w kontekście usuwania szwów, co powinny umożliwiać nożyczki. Użycie roztworu wodorotlenku wapnia, który jest alkalicznym środkiem stosowanym głównie w endodoncji do dezynfekcji kanałów zębowych, nie ma zastosowania w sytuacji związanej z usuwaniem szwów. W kontekście wizyty kontrolnej, nie jest on potrzebny, a potencjalne zastosowanie może prowadzić do podrażnienia okolic rany, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami. Jałowe kuleczki waty, chociaż mogą być użyteczne w procedurach hemostatycznych czy absorpcyjnych, w tym kontekście nie są najlepszym wyborem, gdyż nie spełniają funkcji decydujących dla pielęgnacji ran pooperacyjnych, jakie mają jałowe tampony. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla bezpiecznego i efektywnego postępowania w stomatologii, dlatego ważne jest, aby zawsze kierować się aktualnymi wytycznymi i standardami, które pomagają w podejmowaniu właściwych decyzji podczas zabiegów oraz postępowania w trakcie wizyt kontrolnych.
Pytanie 29

Leki po upływie terminu ważności należy umieszczać w workach

A. koloru niebieskiego
B. koloru żółtego
C. z folii przezroczystej z możliwością jednokrotnego zamknięcia
D. koloru czarnego
Przeterminowane leki powinny być gromadzone w workach koloru żółtego, ponieważ kolor ten jest zgodny z wytycznymi dotyczącymi segregacji odpadów medycznych. Żółty kolor worków oznacza, że zawierają one odpady niebezpieczne, w tym leki, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzi oraz środowiska. Przykłady takich leków to zarówno leki w postaci tabletek, jak i substancji płynnych, które, po upływie terminu ważności, tracą swoje właściwości farmakologiczne i mogą być szkodliwe. W praktyce, placówki medyczne są zobowiązane do stosowania się do norm, które regulują postępowanie z odpadami medycznymi, aby zapewnić ich bezpieczne usuwanie. W Polsce, zgodnie z ustawą o odpadach, odpady medyczne muszą być segregowane, a ich transport i utylizacja powinny odbywać się zgodnie z obowiązującymi przepisami. Dzięki prawidłowej segregacji, zmniejsza się ryzyko ich przypadkowego uwolnienia do środowiska oraz zapewnia bezpieczeństwo personelu medycznego.
Pytanie 30

Aby uzyskać kęsek zgryzowy, konieczne jest przygotowanie

A. masy hydrokoloidalnej
B. gipsu odlewniczego
C. wosku modelarskiego
D. cementu tymczasowego
Wybór cementu prowizorycznego, gipsu odlewowego lub masy hydrokoloidalnej do pobrania kęska zgryzowego nie jest zgodny z najlepszymi praktykami stomatologicznymi i może prowadzić do nieodpowiednich wyników. Cement prowizoryczny, mimo że jest użyteczny w innych aspektach stomatologii, nie nadaje się do pobierania zgryzu, ponieważ jego zastosowanie sprowadza się do tymczasowego cementowania uzupełnień protetycznych. Nie posiada on odpowiednich właściwości plastycznych, które są kluczowe dla uzyskania dokładnych odwzorowań kształtu zgryzu. Gips odlewowy, z drugiej strony, służy głównie do tworzenia trwałych modeli po uzyskaniu odcisku, ale nie jest medium, które można by wykorzystać bezpośrednio do pobrania kęska zgryzowego. Jego twardnienie odbywa się zbyt szybko, co skutkuje trudnościami w uzyskaniu dokładnych detali. Masa hydrokoloidalna, mimo że jest używana w stomatologii do pobierania odcisków, nie jest odpowiednia do tworzenia kęsków zgryzowych w przypadku, gdy precyzja i stabilność na poziomie kształtu są kluczowe. Podejmowanie decyzji o wyborze materiałów powinno opierać się na ich funkcjonalności oraz zgodności z wymaganiami klinicznymi, co czyni wosk modelowy jedynym słusznym wyborem w tym kontekście.
Pytanie 31

Ruch palców, wykorzystywany w stomatologii zachowawczej przez asystenta, klasyfikowany jest jako

A. III klasa ruchu
B. II klasa ruchu
C. IV klasa ruchu
D. I klasa ruchu
Ruch samych palców, stosowany w stomatologii zachowawczej przez asystę, klasyfikowany jest jako ruch I klasy. Oznacza to, że ruchy te są wykonywane w sposób bardzo precyzyjny, z wykorzystaniem wyłącznie palców, co jest kluczowe w kontekście zapewnienia wysokiej jakości opieki nad pacjentem. W stomatologii zachowawczej, gdzie precyzja ma fundamentalne znaczenie, asysta dentystyczna często wykorzystuje ruchy I klasy do wykonywania takich zadań jak precyzyjne trzymanie narzędzi, rozkładanie materiałów stomatologicznych czy precyzyjne manipulowanie małymi elementami. W praktyce, te umiejętności są niezbędne do skutecznego wspierania lekarza dentysty, co przekłada się na usprawnienie przeprowadzanych zabiegów oraz zwiększenie komfortu pacjenta. Użycie ruchów I klasy jest zgodne z dobrymi praktykami, które podkreślają znaczenie precyzji i kontroli w stomatologii, co w konsekwencji może prowadzić do lepszych wyników klinicznych oraz minimalizowania ryzyka powikłań. Warto zauważyć, że umiejętność wykonywania ruchów I klasy jest często rozwijana podczas szkoleń i praktyk, co potwierdza ich znaczenie w pracy zespołu stomatologicznego.
Pytanie 32

Podczas pracy w zespole instrumenty na tacy powinny być ustawione

A. zgodnie z kolejnością użycia przez lekarza, od lewej do prawej.
B. w kolejności rosnącej, od lewej do prawej.
C. zgodnie z kolejnością użycia przez lekarza, od prawej do lewej.
D. w kolejności malejącej, od lewej do prawej.
Odpowiedź dotycząca układania instrumentów według kolejności używania przez lekarza, od strony lewej do prawej, jest prawidłowa, ponieważ zapewnia najbardziej efektywny i ergonomiczny sposób dostępu do narzędzi w trakcie zabiegu. W praktyce chirurgicznej, organizacja stanowiska pracy ma kluczowe znaczenie dla zachowania płynności działań i minimalizacji ryzyka błędów. Ułożenie instrumentów w sposób zgodny z ich kolejnością użycia pozwala na szybkie i intuicyjne sięganie po nie bez zbędnych przestojów. Każdy członek zespołu operacyjnego, zarówno chirurg, jak i asystent, powinien być w stanie łatwo zidentyfikować i zlokalizować potrzebne narzędzia. Dobre praktyki w tym zakresie opierają się na zasadzie, że wszystko, co jest potrzebne w danym momencie, powinno być w zasięgu ręki, co nie tylko przyspiesza procedurę, ale również wpływa na bezpieczeństwo pacjenta. Rozmieszczenie instrumentów w porządku ich użycia to także zgodność z wytycznymi dotyczącymi organizacji stanowisk pracy w chirurgii, które podkreślają znaczenie efektywnej i ergonomicznej organizacji. Przykładem może być układanie narzędzi na tacy podczas operacji ortopedycznych, gdzie instrumenty są używane w określonej sekwencji, co pozwala na uniknięcie zamieszania i zminimalizowanie ryzyka infekcji.
Pytanie 33

Jakie materiały mogą występować w tzw. postaci flow?

A. Kompozyty
B. Amalgamaty
C. Cementy tymczasowe
D. Cementy krzemowe
Kompozyty są materiałami, które mają zdolność występowania w postaci flow, co oznacza, że mogą być łatwo formowane i dostosowywane do kształtu i wymagań konkretnego zastosowania. W stomatologii, kompozyty są często wykorzystywane do wypełnień estetycznych, dzięki swojej zdolności do uzyskiwania odpowiedniej płynności i konsystencji, co ułatwia aplikację i formowanie w jamie ustnej pacjenta. Kompozyty są składane z różnych materiałów, takich jak żywice, wypełniacze i modyfikatory, co pozwala na uzyskanie pożądanych właściwości mechanicznych i estetycznych. Przykładem zastosowania kompozytów w postaci flow jest tworzenie wypełnień w zębach przednich, gdzie estetyka odgrywa kluczową rolę, a ich zdolność do uzyskania gładkiej powierzchni jest niezwykle cenna. W praktyce lekarze stomatolodzy korzystają z kompozytów zgodnie z wytycznymi Amerykańskiej Akademii Stomatologii Estetycznej, co zapewnia wysoką jakość i bezpieczeństwo wykorzystywanych materiałów.
Pytanie 34

Próchnica zębów, która najczęściej dotyka dzieci oraz młodzież, charakteryzująca się szybkim postępem klinicznym, a powierzchniowa warstwa próchnicowej zębiny mająca miękką konsystencję oraz żółtawą lub jasnobrązową barwę, nazywana jest

A. prosta.
B. przewlekła.
C. ostra.
D. powikłana.
Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia klasyfikacji próchnicy oraz jej charakterystyki. Próchnica prosta, będąca najmniej skomplikowaną formą, nie manifestuje się w tak agresywny sposób jak próchnica ostra. Charakteryzuje się powolnym rozwojem i niewielkimi zmianami w strukturze zęba, co sprawia, że jest łatwiejsza do kontrolowania i leczenia. Z kolei próchnica powikłana to stan, który występuje, gdy proces próchnicowy prowadzi do dodatkowych komplikacji, takich jak zapalenie miazgi zęba. To zaawansowane stadium wymaga interwencji stomatologicznych, w tym leczenia kanałowego. Wreszcie, próchnica przewlekła rozwija się przez dłuższy czas, co pozwala na wystąpienie objawów, ale nie przebiega tak szybko jak ostra. Wybierając błędną odpowiedź, można mieć na myśli różnice w przebiegu klinicznym, jednak należy pamiętać, że diagnostyka i leczenie próchnicy wymagają szczegółowej analizy stanu zębów oraz ich otoczenia. Ważne jest, aby być świadomym tych różnic, ponieważ wczesne rozpoznanie ostrej próchnicy pozwala na szybsze i skuteczniejsze działania, co jest kluczowe w zachowaniu zdrowia jamy ustnej.
Pytanie 35

Niewłaściwe mycie zębów może prowadzić do

A. erozji szkliwa
B. recesji dziąseł
C. resorpcji korzenia
D. abfrakcji zęba
Recesja dziąseł to stan, w którym dziąsła cofają się, odsłaniając korony zębów oraz zwiększając ryzyko wystąpienia chorób przyzębia. Nieprawidłowe szczotkowanie, takie jak zbyt intensywne lub agresywne ruchy, może prowadzić do mechanicznych uszkodzeń tkanki dziąsłowej. W praktyce zaleca się stosowanie techniki szczotkowania, takiej jak metoda BASS, która umożliwia skuteczne czyszczenie zębów przy minimalnym ryzyku urazów dziąseł. Używanie odpowiednich narzędzi, takich jak szczoteczki o miękkim włosiu, jest kluczowe dla ochrony delikatnej tkanki dziąsłowej. Regularne wizyty u dentysty oraz edukacja pacjentów na temat prawidłowego szczotkowania zębów są fundamentalne w zapobieganiu recesji. Świadomość pacjentów o właściwych technikach higieny jamy ustnej przyczynia się do zachowania zdrowia zębów i dziąseł w długim okresie. Warto również zauważyć, że recesja może prowadzić do nadwrażliwości zębów oraz estetycznych problemów, co może wpłynąć na komfort życia pacjenta.
Pytanie 36

Na etykiecie środka dezynfekcyjnego znajdują się oznaczenia V i F, co wskazuje na to, że zakres działania tego preparatu obejmuje

A. bakterie i prątki gruźlicy
B. bakterie i spory
C. grzyby i spory
D. wirusy i grzyby
Symbole V i F na opakowaniu preparatu dezynfekcyjnego wskazują, że jego spektrum działania obejmuje wirusy oraz grzyby. To istotna informacja, ponieważ preparaty te są stosowane w miejscach, gdzie istnieje ryzyko zakażeń wirusowych i grzybiczych, takich jak placówki medyczne, laboratoria, czy obiekty użyteczności publicznej. Na przykład, dezynfekcja powierzchni w szpitalach wymaga stosowania specyfików, które skutecznie eliminują wirusy, takie jak wirus grypy czy SARS-CoV-2, a także grzyby, które mogą powodować infekcje oportunistyczne. Wybór odpowiedniego preparatu jest kluczowy, aby zapewnić skuteczną ochronę przed patogenami. W standardach dotyczących dezynfekcji, takich jak te opracowane przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) czy Europejskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób (ECDC), podkreśla się znaczenie skuteczności środków dezynfekcyjnych w zwalczaniu konkretnych grup mikroorganizmów, co przekłada się na bezpieczeństwo zdrowia publicznego.
Pytanie 37

Pozycja Trendelenburga to technika medyczna wykorzystywana w przypadku

A. omdlenia
B. nawykowego zwichnięcia żuchwy
C. zatrzymania oddechu
D. zatrzymania krążenia
Pozycja Trendelenburga jest techniką medyczną stosowaną w przypadkach omdlenia, kiedy pacjent traci przytomność na skutek niedokrwienia mózgu. Ułożenie pacjenta w tej pozycji, polegającej na uniesieniu nóg powyżej poziomu serca, ma na celu zwiększenie powrotu krwi do serca oraz poprawę perfuzji mózgowej. Dzięki temu zwiększa się ciśnienie krwi w mózgu, co może pomóc w przywróceniu przytomności. W praktyce, pozycja ta jest stosowana w sytuacjach takich jak omdlenia spowodowane nagłym spadkiem ciśnienia krwi, a także w przypadku urazów, gdzie może być konieczne szybkie zwiększenie perfuzji mózgowej. Należy jednak pamiętać, że pozycja Trendelenburga nie jest zalecana we wszystkich przypadkach, na przykład u pacjentów z urazami kręgosłupa lub z objawami niewydolności oddechowej, gdzie może prowadzić do pogorszenia stanu. Standardy medyczne wskazują na znaczenie oceny stanu pacjenta przed zastosowaniem tej pozycji i podjęcia odpowiednich działań ratunkowych.
Pytanie 38

Materiał, który powstaje z połączenia kompozytu oraz cementu glass-onomerowego, a lekarz może go aplikować do ubytku bez wytrawiania, to

A. kompomer
B. ormocer
C. silikat
D. eugenolan
Kompomer to materiał, który łączy w sobie cechy kompozytów i cementów glass-onomerowych. Fajnym plusem kompomerów jest to, że mogą się wiązać z tkankami zęba bez wytrawiania, co naprawdę ułatwia zakładanie wypełnień. Zawierają też cząsteczki szkła uwalniające fluor, co jest super, bo to pomaga w remineralizacji zębów i zmniejsza ryzyko próchnicy. W praktyce najczęściej wykorzystuje się je w uzupełnieniach ubytków w zębach mlecznych oraz stałych, gdzie estetyka i łatwość aplikacji są mega ważne. Co ciekawe, kompomery są mniej wrażliwe na wilgoć, więc można je stosować w trudniejszych warunkach, co dla innych materiałów jest wyzwaniem. Z danych od organizacji stomatologicznych wynika, że mają dobre właściwości mechaniczne i chemiczne, więc są odpowiednie do mniej obciążających ubytków. Ale lekarze muszą pamiętać, żeby stosować się do zasad ich aplikacji, bo to klucz do skutecznego leczenia oraz długotrwałych efektów.
Pytanie 39

Narzędziem służącym do przeprowadzenia procedury wypełniania kanału korzeniowego z wykorzystaniem bocznej kondensacji gutaperki jest

A. pilnik H
B. spreader
C. poszerzacz K
D. wiertło Gates
Pilnik H, poszerzacz K oraz wiertło Gates, mimo że są to instrumenty powszechnie używane w endodoncji, nie są przeznaczone do wypełniania kanałów korzeniowych metodą bocznej kondensacji gutaperki. Pilnik H służy głównie do mechanicznego opracowywania kanałów korzeniowych, a jego zadaniem jest usunięcie zainfekowanego lub martwego tkanki, a także kształtowanie kanału, co jest niezbędnym etapem przed samym wypełnieniem. Nie jest on jednak zaprojektowany do kondensacji gutaperki, co czyni go nieodpowiednim narzędziem do tego konkretnego zadania. Poszerzacz K z kolei pełni rolę w zwiększaniu średnicy kanałków, co ma na celu umożliwienie dalszego opracowania anatomii kanału, lecz również nie jest stosowany do samego wypełniania, a jedynie do przygotowania przestrzeni. Wiertło Gates, które jest narzędziem do tworzenia większych otworów w zębinie, również nie ma zastosowania w procesie kondensacji gutaperki. Typowy błąd w myśleniu o tych narzędziach polega na nieprawidłowym skojarzeniu ich funkcji z etapem wypełniania kanału. Dlatego ważne jest, aby nie mylić instrumentów przeznaczonych do różnych etapów leczenia endodontycznego, co może prowadzić do nieefektywnej terapii oraz powikłań w postaci infekcji lub braku szczelności wypełnienia.
Pytanie 40

Zabieg hemisekcji zęba 37 przeprowadza się w gabinecie

A. pedodoncji
B. periodontologii
C. protetyki stomatologicznej
D. chirurgii stomatologicznej
Zabieg hemisekcji zęba 37 nie powinien być mylony z procedurami związanymi z protetyką stomatologiczną, periodontologią czy pedodoncją. Protetyka stomatologiczna zajmuje się głównie odbudową zębów, które zostały utracone lub uszkodzone, często poprzez stosowanie protez, mostów lub koron. Ta dziedzina nie zajmuje się jednak chirurgicznymi interwencjami, takimi jak hemisekcja, która wymaga zaawansowanych umiejętności chirurgicznych i ma na celu zachowanie maksymalnej ilości tkanki zęba. Z drugiej strony, periodontologia koncentruje się na diagnozowaniu i leczeniu chorób przyzębia, co może obejmować zabiegi takie jak skaling czy kiretaż, ale nie obejmuje chirurgicznych procedur usuwania korzeni zębów. Pedodoncja, czyli stomatologia dziecięca, dotyczy leczenia zębów mlecznych oraz zębów stałych u dzieci, a hemisekcja zęba 37 jest zabiegiem, który, choć może być stosowany u młodzieży, najczęściej dotyczą dorosłych. Często mylnie sądzono, że hemisekcja jest prostszą wersją ekstrakcji, podczas gdy wymaga ona precyzyjnej oceny stanu zęba oraz umiejętności, aby zminimalizować ryzyko utraty zdrowych tkanek i zapewnić pozytywne wyniki leczenia. Właściwe zrozumienie wskazań i ograniczeń każdego z tych obszarów stomatologicznych jest kluczowe dla skutecznego leczenia pacjentów.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej