Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 22 maja 2025 07:52
Data zakończenia: 22 maja 2025 08:46

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie gatunki roślin wskazane są do sadzenia wzdłuż brzegów rzek i strumieni, aby zabezpieczyć je przed erozją?

A. Graby, dęby

B. Buki, klony

C. Wierzby, topole

D. Głogi, śliwy

Wierzby i topole są roślinami, które doskonale nadają się do sadzenia na brzegach cieków wodnych, ponieważ ich systemy korzeniowe są wyjątkowo efektywne w stabilizacji gruntu. Korzenie wierzby są elastyczne i potrafią wnikać w luźniejsze podłoża, co skutecznie zapobiega erozji brzegów. Ponadto, te gatunki roślin mają zdolność do szybkiego wzrostu, co pozwala na szybkie zakrycie obszarów narażonych na erozję. Ich obecność nie tylko chroni brzegi, ale także wspiera lokalny ekosystem, dostarczając schronienia i pożywienia dla wielu gatunków ptaków i owadów. W praktyce, sadzenie wierzby i topoli na obszarach narażonych na erozję jest zalecane w ramach projektów związanych z rekultywacją terenów podmokłych i ochroną bioróżnorodności. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania wodami i ochrony środowiska, które zakładają użycie roślinności naturalnej w celu minimalizacji skutków działania sił erosyjnych.

Pytanie 2

Która z bylin charakteryzuje się omszonymi liśćmi?

A. omieg kaukaski (Doronicum caucasicum)

B. czyściec wełnisty (Stachys byzantina)

C. floks szydlasty (Phlox subulata)

D. konwalia majowa (Convallaria majalis)

Czyściec wełnisty, znany też jako Stachys byzantina, to taka roślina, która naprawdę rzuca się w oczy dzięki swoim omszonym liściom. Te liście mają gęsty, szary meszek, co nie tylko wygląda ciekawie, ale też sprawia, że roślina lepiej znosi trudne warunki, jak susza czy zimno. W ogrodzie sprawdzają się super, bo rozrastają się i można je używać jako rośliny okrywowej. Dodatkowo przyciągają owady zapylające, co jest fajne dla całego ekosystemu. Dla początkujących ogrodników to wręcz idealna roślina, bo jest wytrzymała i nie wymaga dużej uwagi — wystarczy, że ma dobrą glebę i trochę słońca.

Pytanie 3

Który z wymienionych instrumentów nie służy do pomiaru kątów w terenie?

A. Planimetr

B. Niwelator

C. Tachimetr

D. Teodolit

Wybór niwelatora, teodolitu lub tachimetru jako urządzenia, które nie jest przystosowane do pomiaru kątów, może wynikać z nieporozumienia co do funkcji i zastosowania tych przyrządów. Niwelator jest narzędziem, które, choć głównie służy do pomiaru różnic w wysokości, może również pośrednio wpływać na pomiary kątów poprzez ustalanie poziomu odniesienia. Teodolit, z kolei, jest klasycznym urządzeniem geodezyjnym, które umożliwia bezpośrednie pomiary kątów zarówno poziomych, jak i pionowych, co czyni go jednym z podstawowych narzędzi w geodezji. Tachimetr łączy w sobie funkcje teodolitu oraz pomiaru odległości, co sprawia, że jest niezwykle wszechstronny w terenie. Typowym błędem w myśleniu o tych przyrządach jest pomijanie ich złożonych funkcji pomiarowych i ich zastosowań w różnych kontekstach. Warto zrozumieć, że każdy z tych przyrządów ma swoje wyspecjalizowane zastosowania i odpowiednio dobrane metody pomiaru, co jest kluczowe w geodezyjnych i budowlanych projektach. Ignorowanie ich funkcji kątowych prowadzi do mylnych wniosków i może wpłynąć na jakość wykonywanych pomiarów w praktyce.

Pytanie 4

Zgodnie z Ustawą z dnia 16.04.2004 r. o ochronie przyrody "teren chroniony z uwagi na wartości przyrodnicze, kulturalne i historyczne oraz walory krajobrazowe, mający na celu zachowanie oraz popularyzację tych wartości w ramach zrównoważonego rozwoju" określany jest jako

A. rezerwat przyrody

B. park narodowy

C. park krajobrazowy

D. użytek ekologiczny

Park krajobrazowy, zgodnie z Ustawą z dnia 16.04.2004 r. o ochronie przyrody, jest obszarem chronionym, który ma na celu zachowanie wartości przyrodniczych, kulturowych oraz krajobrazowych w ramach zrównoważonego rozwoju. Definicja ta podkreśla istotę harmonii między ochroną przyrody a jej wykorzystaniem w sposób, który nie narusza równowagi ekosystemów. Praktyczne przykłady zastosowania takiego podejścia obejmują koordynację działań turystycznych, rolniczych i leśnych, które odbywają się na terenie parków krajobrazowych. Działania te są regulowane przez plany ochrony, które określają, jakie formy działalności są dozwolone, a jakie należy ograniczyć, aby nie zagrażały unikalnym wartościom tego obszaru. Parki krajobrazowe często służą jako centra edukacji ekologicznej oraz miejscowe atrakcje turystyczne, co przyczynia się do popularyzacji wiedzy o ochronie środowiska oraz wzmacnia lokalną gospodarkę. Warto także wspomnieć, że parki krajobrazowe są często otoczone różnorodnymi formami ochrony przyrody, co może być korzystne dla zachowania bioróżnorodności.

Pytanie 5

Jakie są rzeczywiste wymiary boków rabaty, jeśli na projekcie w skali 1:25 przedstawia ona rozmiary 8 cm x 14 cm?

A. 2,5 m x 3,0 m

B. 3,5 m x 2,5 m

C. 2,0 m x 3,5 m

D. 2,0 m x 3,0 m

Odpowiedź 2,0 m x 3,5 m jest prawidłowa, ponieważ przy skali 1:25, wymiary rzeczywiste rabaty można obliczyć, mnożąc wymiary projektu przez 25. Projekt rabaty ma wymiary 8 cm x 14 cm, co oznacza, że długości boków w rzeczywistości wynoszą 8 cm * 25 = 200 cm (2,0 m) oraz 14 cm * 25 = 350 cm (3,5 m). Takie obliczenia są kluczowe w praktyce architektonicznej, gdzie skala projektu ma ogromne znaczenie przy przenoszeniu wymiarów z papieru na rzeczywistość. W branży budowlanej oraz projektowej posługiwanie się skalą jest standardową praktyką, umożliwiającą precyzyjne odwzorowanie planów w rzeczywistych rozmiarach. Przykładem może być projektowanie ogrodów, gdzie precyzyjne wymiary rabaty wpływają na wybór roślin oraz ich rozmieszczenie. Używanie odpowiednich skal i właściwych obliczeń jest niezbędne dla zachowania estetyki oraz funkcjonalności przestrzeni.

Pytanie 6

Cegła szamotowa służy do produkcji

A. okładzin termicznych w kominkach

B. okładzin elewacyjnych na ścianach

C. nawierzchni parkingowych

D. nawierzchni dla pieszych

Cegła szamotowa jest materiałem ogniotrwałym, doskonałym do zastosowań w wysokotemperaturowych warunkach, takich jak kominki czy piece. Jej struktura chemiczna, zawierająca dużą ilość tlenku glinu, sprawia, że jest w stanie wytrzymać ekstremalne temperatury, co czyni ją idealnym wyborem do okładzin termicznych w kominkach. Cegła szamotowa nie tylko charakteryzuje się wysoką odpornością na ogień, ale także na szoki termiczne, co jest istotne w kontekście użytkowania kominków, gdzie temperatury mogą gwałtownie się zmieniać. Dodatkowo, cegła ta wykazuje doskonałe właściwości izolacyjne, co pozwala na efektywne prowadzenie ciepła i utrzymanie wysokiej temperatury wewnątrz kominka. W praktyce, cegły szamotowe są często używane do budowy palenisk, wkładów kominkowych oraz pieców chlebowych, gdzie ich odporność na wysoką temperaturę jest kluczowa. Zgodnie z normami dotyczącymi materiałów budowlanych, stosowanie cegły szamotowej w takich zastosowaniach jest zalecane dla zapewnienia trwałości i efektywności energetycznej konstrukcji.

Pytanie 7

Która z roślin iglastych jest rekomendowana do zakupu w celu stworzenia formowanych żywopłotów, które osiągają wysokość większą niż 2,0 m?

A. Jodła pospolita (Abies alba)

B. Sosna górska (Pinus mugo)

C. Świerk serbski (Picea omorika)

D. Żywotnik zachodni (Thuja occidentalis)

Wybór niepoprawnych roślin iglastych do formowanych żywopłotów często wynika z niepełnego zrozumienia ich właściwości oraz wymagań uprawowych. Świerk serbski (Picea omorika), mimo że ceniony za swój estetyczny wygląd, nie nadaje się do formowania wysokich żywopłotów, gdyż ma tendencję do luźnego wzrostu i nie znosi dobrze cięcia. Efektem tego może być niekontrolowany kształt, a także mniejsza trwałość żywopłotu. Podobnie, sosna górska (Pinus mugo) charakteryzuje się niskim wzrostem i krzewiastym pokrojem, co czyni ją nieodpowiednią do tworzenia wysokich żywopłotów, a jej rozłożysty charakter utrudnia formowanie. Jodła pospolita (Abies alba) jest również nieodpowiednia do tego celu ze względu na małą odporność na cięcie oraz tendencję do osłabienia po intensywnym przycinaniu. Wybierając rośliny do żywopłotów, należy zwrócić uwagę na ich zdolność do regeneracji po cięciu oraz ich naturalny pokrój. Często popełnianym błędem jest kierowanie się jedynie estetyką bez uwzględnienia praktycznych aspektów uprawy oraz potrzeb danego gatunku, co prowadzi do niezadowalających efektów końcowych. Właściwy dobór roślin do żywopłotów powinien opierać się na znajomości ich biologii oraz właściwości, co pozwoli uniknąć rozczarowań w przyszłości.

Pytanie 8

Do zarybiania zbiorników wodnych sprawdzą się gatunki takie jak:

A. żabieniec babka wodna (Alisma plantago-aquatica), dąbrówka rozłogowa (Ajuga reptans), żurawka drżączkowa (Heuchera x brizoides)

B. strzałka wodna (Sagittaria sagittifolia), tatarak zwyczajny (Acorus calamus), grzybień bulwiasty (Nymphaea tuberosa)

C. strzałka wodna (Sagittaria sagittifolia), kosaciec syberyjski (Iris sibirica), kostrzewa sina (Festuca cinerea)

D. tatarak zwyczajny (Acorus calamus), bergenia sercowata (Bergenia cordifolia), nawłoć pospolita (Solidago virgaurea)

Niektóre z wymienionych roślin nie pasują do zbiorników wodnych, bo mają inne preferencje. Żabieniec, dąbrówka czy żurawka wolą raczej lądowe lub półwodne miejsca, więc nie nadają się za bardzo do wody. Żabieniec nie lubi być całkowicie zanurzony, a dąbrówka może rosnąć w wilgotnych miejscach, ale nie jest najlepszy wybór do wodnych ekosystemów, gdzie potrzebne są rośliny bardziej odporne na wodę. Nawłoć z kolei, mimo że jest inwazyjna, nie poprawia jakości wód ani nie wspiera fauny. Kosówka syberyjska też nie za bardzo pasuje do zbiorników, bo woli wilgotne gleby, ale niekoniecznie stale mokre. W projektach związanych z zarządzaniem zbiornikami wodnymi trzeba stawiać na rośliny, które wspierają ekosystem, a nie te, które mogą mieć zły wpływ na wodę czy bioróżnorodność. Dlatego ważne, żeby dobierać gatunki zgodnie z ich naturalnym siedliskiem i rolą w ekosystemie wodnym.

Pytanie 9

Forma ogrodowa z epoki średniowiecza, ukształtowana w kwadrat, podzielona na cztery części obsadzone roślinami o znaczeniu symbolicznym, przeznaczona do medytacji oraz duchowego rozwoju, to

A. sztafaż

B. bindaż

C. ermitaż

D. wirydarz

Bindaż, sztafaż i ermitaż? No nie, to zupełnie inne sprawy i nie mają nic wspólnego z wirydarzem. Bindaż to coś medycznego, używa się go do bandażowania ran. Sztafaż to natomiast jakieś elementy w obrazach, które mają nadać charakter krajobrazowi, ale w ogrodach to się za bardzo nie sprawdza. A ermitaż, to miejsce, gdzie ktoś się odosabnia, zwykle nie ma tam ogrodów jak wirydarze. Więc, jak widzisz, pomyliłeś pojęcia, co pokazuje, że warto znać kontekst historyczny i kulturowy, żeby lepiej rozumieć takie rzeczy. Ogólnie rzecz biorąc, to zrozumienie różnicy między tymi terminami to krok w stronę lepszego poznania architektury ogrodowej i jej symboliki.

Pytanie 10

Jaki sposób przygotowania roślin do sadzenia jest odpowiedni dla rozsady pelargonii ogrodowej uprawianej w pojemnikach?

A. Skrócenie korzeni o 50% oraz pozbycie się suchych liści

B. Usunięcie uszkodzonych części rośliny i podlanie

C. Przycięcie korzeni oraz pędów

D. Zredukowanie pędów o połowę oraz podlanie

Przycinanie korzeni i pędów przed sadzeniem nie jest zalecaną praktyką, ponieważ może prowadzić do nadmiernego stresu roślin, co negatywnie wpływa na ich zdolność do przetrwania po przesadzeniu. Skrócenie korzeni o połowę oraz usunięcie suchych liści to podejście, które z jednej strony może wydawać się logiczne, ale w rzeczywistości stwarza ryzyko osłabienia rośliny. Korzenie pełnią kluczową rolę w pobieraniu wody i składników odżywczych, a ich drastyczne skracanie może prowadzić do zahamowania wzrostu i osłabienia struktury rośliny. Ponadto, skracanie pędów o połowę może prowadzić do nieprawidłowego rozwoju rośliny, ponieważ pędy są odpowiedzialne za fotosyntezę oraz transport substancji odżywczych. Takie praktyki mogą wynikać z błędnego przekonania, że agresywne przycinanie sprzyja lepszemu wzrostowi, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami w uprawie roślin. Ważne jest zrozumienie, że zdrowe rośliny powinny być przesadzane z jak najmniejszymi uszkodzeniami korzeni, co zapewni im stabilność i lepsze warunki do dalszego rozwoju.

Pytanie 11

Aby stworzyć na rabacie kompozycję w kolorach dopełniających, należy zastosować kwiaty w barwach

A. fioletowym i żółtym

B. czerwonym i żółtym

C. niebieskim i fioletowym

D. czerwonym i pomarańczowym

Fioletowy i żółty to naprawdę fajne kolory, które super się uzupełniają, bo są naprzeciwko siebie na kole barw. Kiedy użyjesz ich w bukiecie, to efekt potrafi naprawdę przyciągnąć wzrok. Chociażby nagietek w tym żółtym kolorze i lawenda w fioletowym to świetne połączenie. Pamiętaj, żeby zwrócić uwagę na intensywność tych kolorów, bo to może zmienić cały wygląd kompozycji. Projektując ogród czy kwietnik, dobrze jest pomyśleć o kolorystycznym kontraście, bo to jest takie powszechne, że aż się prosi, by to wykorzystać. Dobrze dobrane kolory nie tylko ładnie wyglądają, ale również wpływają na atmosferę, więc warto to mieć na uwadze. Nie zapomnij też o sezonach kwitnienia roślin, żeby wszystko ładnie prezentowało się przez cały czas! A dopełniające kolory mogą nawet sprawić, że przestrzeń wyda się większa, co jest super przydatne w mniejszych ogrodach.

Pytanie 12

W obszarach regularnie podtapianych, znajdujących się w bliskim sąsiedztwie rzek i cieków wodnych, spotyka się zbiorowiska roślinne określane mianem

A. łęgi.

B. buczyny.

C. grądy.

D. dąbrowy.

Łęgi to naprawdę ciekawe miejsca, które można spotkać w okolicach rzek i strumieni. To takie tereny, gdzie woda często się podnosi i opada, więc roślinność musi być do tego dobrze przystosowana. Najczęściej można tam zobaczyć drzewa liściaste, jak wierzby, topole czy olsze. Mają swoje trudne warunki glebowe, ale jakoś sobie radzą. Niezwykle ważne jest to, że łęgi pomagają chronić przed powodziami i są domem dla różnych gatunków roślin i zwierząt. Dodatkowo wspierają bioróżnorodność, co jest kluczowe w ekosystemie. Warto też pamiętać, że takie obszary często podlegają ochronie w ramach różnych programów ochrony przyrody. Ich znaczenie w ekologicznym kontekście jest ogromne.

Pytanie 13

Jakie gatunki roślin kwitnących latem mają intensywną kolorystykę kwiatów, która wyraźnie wyróżnia się na tle białej ściany budynku?

A. Kostrzewa miotlasta (Festuca scoparid), miskant chiński (Miscanthus sinensis)

B. Juka karolińska (Yuccafilamentosa), łyszczec wiechowaty (Gypsophilapaniculata)

C. Kosmatka śnieżna (Luzula nivea), mozga trzcinowata (^halaris arundinaced)

D. Mak wschodni (Papcwer orientale), pysznogłówka ogrodowa (Monarda hybridd)

Mak wschodni (Papaver orientale) oraz pysznogłówka ogrodowa (Monarda hybrida) to znakomite wybory dla kompozycji roślinnych, które mają na celu uzyskanie mocnego akcentu kolorystycznego, zwłaszcza na tle białej ściany budynku. Mak wschodni charakteryzuje się dużymi, intensywnie kolorowymi kwiatami, które mogą przyciągać wzrok z daleka. Kwiaty te są dostępne w różnych odcieniach, ale szczególnie popularne są intensywne czerwienie i pomarańcze, które dobrze kontrastują z białym tłem. Pysznogłówka ogrodowa, z kolei, jest znana ze swoich purpurowych i różowych kwiatów, które dodatkowo przyciągają owady zapylające, co czyni ją nie tylko estetycznym, ale i ekologicznym elementem ogrodu. Wybierając te rośliny, warto również pamiętać o ich wymaganiach glebowych i świetlnych, co jest kluczowe dla ich zdrowego wzrostu. Rekomenduje się sadzić je w miejscach dobrze nasłonecznionych, w glebie dobrze przepuszczalnej, co zapewni ich optymalny rozwój oraz kwitnienie.

Pytanie 14

Jakiego opryskiwacza powinno się użyć do wykonania oprysku herbicydowego na trawniku z chwastami?

A. Turbinowy z podwójną dyszą

B. Turbinowy z opylaczem

C. Ciśnieniowy z podwójną dyszą

D. Ciśnieniowy z dyszą szczelinową

Wybór nieodpowiedniego opryskiwacza do aplikacji herbicydów na trawniku może prowadzić do wielu problemów, w tym do nieefektywnego zwalczania chwastów oraz niepotrzebnego uszkadzania zdrowej trawy. Opryskiwacz ciśnieniowy z podwójną dyszą, mimo że oferuje większą wydajność, może prowadzić do rozprysku substancji chemicznej na większe obszary, co zwiększa ryzyko niekontrolowanej aplikacji herbicydu. To z kolei może powodować, że herbicyd dotrze do miejsc, gdzie nie jest potrzebny, co prowadzi do stresu roślin i potencjalnych uszkodzeń. Turbinowy opryskiwacz z opylaczem generuje większe cząstki, co sprawia, że aplikacja jest mniej precyzyjna i może nie skutkować poprawnym zwalczaniem chwastów w gęstej trawie. Dodatkowo, ten typ opryskiwacza bardziej nadaje się do aplikacji fungicydów czy insektycydów, które wymagają szerszego rozprysku, a nie do precyzyjnego zwalczania chwastów, co powinno być priorytetem w tym przypadku. W ten sposób, niewłaściwy dobór opryskiwacza może prowadzić do marnotrawstwa preparatów chemicznych oraz zwiększonego ryzyka ich negatywnego wpływu na ekosystem trawnika.

Pytanie 15

Jaką roślinę kwitnącą na żółto można wykorzystać do aranżacji wiszących doniczek na balkonie?

A. bakopa

B. surfinia

C. uczep

D. plektrantus

Uczep (Bidens) to roślina kwitnąca, która doskonale sprawdza się w wiszących doniczkach na balkonach, szczególnie ze względu na swoje żółte, przyciągające wzrok kwiaty. Roślina ta charakteryzuje się długim okresem kwitnienia, co czyni ją atrakcyjnym wyborem dla ogrodników pragnących dodać kolorów do przestrzeni zewnętrznych. Uczep jest również znany ze swojej odporności na niekorzystne warunki atmosferyczne, co sprawia, że nadaje się do uprawy w różnych lokalizacjach. Warto zauważyć, że uczep rośnie szybko i może być łatwo rozmnażany przez sadzonki, co jest praktycznym aspektem dla osób chcących zaoszczędzić na zakupie nowych roślin. Zgodnie z dobrymi praktykami ogrodniczymi, zaleca się regularne podcinanie oraz nawożenie, aby wspierać ich zdrowy wzrost i obfite kwitnienie. Dodatkowo, uczep może być łączony z innymi roślinami, tworząc efektowne kompozycje w doniczkach.

Pytanie 16

Jaką czynność należy wykonać zaraz po rozłożeniu darni, gdy zakładamy trawnik metodą darniowania?

A. Podlewanie

B. Nawożenie

C. Wałowanie

D. Koszenie

Wałowanie darni jest kluczowym etapem w procesie zakładania trawnika metodą darniowania. Po rozłożeniu darni, wałowanie ma na celu zapewnienie dobrego kontaktu pomiędzy podłożem a darnią, co sprzyja lepszemu ukorzenieniu. Proces ten polega na równomiernym naciskaniu na powierzchnię darni w celu eliminacji powietrza z podłoża oraz usunięcia nierówności, co jest istotne dla prawidłowego wzrostu trawnika. Wałowanie powinno być wykonane z użyciem wałów mechanicznych lub ręcznych, które są dostosowane do typu gleby. Praktyka ta jest zgodna z zaleceniami agronomicznymi i zapewnia, że darń jest stabilna, co minimalizuje ryzyko jej przesuwania się pod wpływem wody lub wiatru. Dodatkowo, poprawnie wykonane wałowanie wspomaga nawadnianie oraz nawożenie, ponieważ sprzyja lepszemu wchłanianiu wody i substancji odżywczych przez system korzeniowy. Efektem jest zdrowszy, bardziej odporny trawnik, który szybciej się ukorzenia i rozwija.

Pytanie 17

W oparciu o przegląd ogólny roślinności można

A. ustalić priorytety w zakresie wycinania drzew i krzewów

B. podjąć decyzję o przesadzeniu drzew, które kolidują z planowaną inwestycją

C. podjąć decyzję o usunięciu drzew i krzewów bez wymaganego zezwolenia

D. określić użyteczność istniejącej roślinności dla nowego zagospodarowania terenu

Podejmowanie decyzji o przesadzeniu drzew przeszkadzających w planowanej inwestycji na podstawie inwentaryzacji może wydawać się logiczne, jednak nie uwzględnia ono pełnego kontekstu ekologicznego oraz długofalowych skutków takich działań. Przesadzenie drzew jest procesem skomplikowanym, który wymaga nie tylko odpowiedniego przygotowania i doświadczenia, ale także analizy potencjalnego stresu, jaki może to wywołać u rośliny. Ponadto, nie wszystkie gatunki drzew dobrze znoszą przesadzanie, co może prowadzić do ich obumierania. Kolejną błędną koncepcją jest myślenie, że można wycinać drzewa i krzewy bez zezwolenia. Ustawa o ochronie przyrody wymaga, aby każdy przypadek wycinki, zwłaszcza drzew, był dokładnie oceniony i, w razie potrzeby, zgłoszony do odpowiednich organów. Wycinka bez zezwolenia nie tylko narusza przepisy prawne, ale także może prowadzić do negatywnych konsekwencji dla lokalnego środowiska. Ustalenie kolejności wycinania drzew i krzewów, choć może być istotne, nie jest celem inwentaryzacji. Główne zadanie inwentaryzacji to zrozumienie wartości istniejącej zieleni i jej integracja w nowe zagospodarowanie, a nie jedynie jej usunięcie. Dlatego kluczowe jest podejście holistyczne, które uwzględnia zarówno aspekty ekologiczne, jak i społeczne w procesie planowania i zarządzania zielenią.

Pytanie 18

Zgodnie z wytycznymi jakościowymi dla materiałów szkółkarskich, opracowanymi przez Związek Szkółkarzy Polskich, różaneczniki i azalie przeznaczone do sprzedaży powinny posiadać

A. wykształcone 2 lub 3 pędy z uformowanymi pąkami kwiatowymi

B. 2 lub 3 wykształcone pędy, bez pąków kwiatowych

C. wykształcone liścienie oraz pierwsze pędy

D. rozwiniętą, uformowaną rozetę liściową

Wykształcone 2 lub 3 pędy z uformowanymi pąkami kwiatowymi to właściwe wymagania jakościowe dla różaneczników i azalii według zaleceń Związku Szkółkarzy Polskich. Takie młode rośliny są gotowe do dalszego rozwoju oraz sprzedaży, co ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia ich zdrowia oraz estetyki. Pędy z pąkami kwiatowymi świadczą o dobrym wzroście i tylko wtedy, gdy roślina rozwija się w odpowiednich warunkach, może wytwarzać pąki. Odpowiednie przygotowanie materiału szkółkarskiego zwiększa szanse na sukces w dalszym uprawianiu i sprzedaży tych roślin. Przykładem praktycznym może być szkółka, która dba o optymalne warunki wzrostu, takie jak odpowiednie nawadnianie, nawożenie oraz ekspozycja na światło, co pozwala na uzyskanie zdrowego i atrakcyjnego materiału roślinnego. Dostosowanie się do tych standardów wpływa również na reputację szkółkarza oraz powodzenie w handlu roślinami ozdobnymi.

Pytanie 19

Jakie kosiarki posiadają dedykowaną przystawkę do mulczowania skoszonej trawy?

A. Listwowe

B. Mulczujące

C. Rotacyjne

D. Żyłkowe

Kosiarki mulczujące są specjalnie zaprojektowane do rozdrabniania skoszonej trawy na drobne kawałki, które następnie są rozrzucane na powierzchni trawnika. Proces ten, zwany mulczowaniem, ma wiele zalet, takich jak poprawa struktury gleby, dostarczanie składników odżywczych oraz zmniejszenie ilości odpadów ogrodowych. W porównaniu do tradycyjnych kosiarki, które zbierają trawę do kosza, mulczujące kosiarki ułatwiają pracę, eliminując konieczność opróżniania kosza oraz redukując czas potrzebny na pielęgnację. Dzięki zastosowaniu odpowiednich noży, które tną trawę na małe kawałki, a następnie miksują je z powietrzem, kosiarki te wspomagają proces rozkładu organicznego. Warto również wspomnieć, że stosowanie kosiarki mulczującej może pozytywnie wpłynąć na zdrowie trawnika, ponieważ drobno pocięta trawa staje się naturalnym nawozem, co jest zgodne z ekologicznymi trendami w ogrodnictwie.

Pytanie 20

Kiedy powinno się użyć przekompostowanego obornika pod róże?

A. Wiosną przed sadzeniem

B. Jesienią przed sadzeniem

C. Latem przed zasadzeniem

D. Rok przed zasadzeniem

Wybór pory roku do zastosowania przekompostowanego obornika ma kluczowe znaczenie dla efektywności nawożenia. Wiosenne stosowanie obornika przed sadzeniem, mimo że może wydawać się logiczne, nie jest optymalne dla roślin, takich jak róże. Wiosna to czas intensywnego wzrostu roślin, a aplikacja świeżego obornika może prowadzić do nadmiaru azotu, co skutkuje nadmiernym wzrostem liści kosztem kwitnienia. Dodatkowo, stosowanie obornika latem jest nie tylko niepraktyczne, ale może również prowadzić do stresu wodnego roślin, gdyż świeży obornik ma tendencję do szybkiego wysychania, co negatywnie wpływa na system korzeniowy. Jesienne nawożenie daje roślinom czas na przyswojenie składników odżywczych, a także umożliwia ułatwienie rozkładu materii organicznej przez mikroorganizmy glebowe. Zastosowanie obornika rok przed sadzeniem, chociaż może być korzystne z punktu widzenia poprawy jakości gleby, nie jest konieczne dla róży, które mogą korzystać z dobrze przekompostowanego materiału zastosowanego jesienią. Kluczowe jest, aby unikać stosowania świeżego obornika bezpośrednio przed sadzeniem, co wiąże się z ryzykiem fitozaporów oraz nieefektywnego wykorzystania składników pokarmowych. Zrozumienie cyklu życiowego roślin oraz ich potrzeb pokarmowych pozwala na lepsze dostosowanie praktyk agrotechnicznych do konkretnej uprawy.

Pytanie 21

Tabela inwentaryzacji dendrologicznej powinna zawierać dla każdego drzewa między innymi numer inwentaryzacyjny, gatunek oraz

A. czas kwitnienia

B. średnicę pnia na wysokości 50 cm

C. opis stanu zdrowotnego

D. powierzchnię korony w metrach kwadratowych

Opis stanu zdrowotnego drzewa jest kluczowym elementem inwentaryzacji dendrologicznej, ponieważ pozwala na ocenę kondycji rośliny oraz identyfikację ewentualnych zagrożeń. Ocena stanu zdrowotnego może obejmować objawy chorobowe, obecność szkodników oraz uszkodzenia mechaniczne. Taki opis jest istotny dla zarządzania zielenią miejską, co wynika z wytycznych dotyczących ochrony drzew oraz ich pielęgnacji. Przykładowo, w przypadku stwierdzenia choroby, odpowiednie służby mogą podjąć interwencję w celu ochrony sąsiednich roślin. Ponadto, monitorowanie stanu zdrowia drzew umożliwia planowanie działań w zakresie ich konserwacji oraz podejmowanie decyzji o ewentualnych nasadzeniach nowych drzew. Stosowanie standardów takich jak ISO 14001 w zarządzaniu środowiskowym podkreśla znaczenie dokumentacji i oceny stanu drzewostanu, co ma bezpośredni wpływ na zrównoważony rozwój i ochronę bioróżnorodności.

Pytanie 22

Jaką skalę należy zastosować przy tworzeniu graficznych projektów zagospodarowania terenu, które są wymagane do uzyskania pozwolenia na budowę?

A. 1:500

B. 1:10

C. 1:100

D. 1:50

Wybór niewłaściwej skali do opracowania graficznych planów zagospodarowania terenu może wynikać z niezrozumienia potrzeb projektu oraz wymagań prawnych. Skala 1:50, choć może wydawać się atrakcyjna ze względu na brak detali, jest nieodpowiednia do przedstawiania całościowego obrazu zagospodarowania terenu. To zbyt duża szczegółowość, która sprawia, że projekt staje się trudny do interpretacji w kontekście całego terenu. Skala ta jest bardziej odpowiednia dla szczegółowych rysunków budowlanych, takich jak plany pięter czy detale architektoniczne. Z kolei skala 1:100, choć również może być użyteczna w niektórych kontekstach, nie zapewnia wystarczającej przestrzeni do uchwycenia kompleksowych relacji między różnymi elementami zagospodarowania, szczególnie w przypadku większych projektów urbanistycznych. Natomiast skala 1:10 jest zbyt szczegółowa i niepraktyczna dla planów zagospodarowania terenu, co również prowadzi do nieczytelności dokumentacji. Kluczowe jest, aby przy wyborze skali kierować się jej funkcjonalnością oraz zgodnością z wymaganiami prawnymi, co w przypadku projektów wymagających pozwolenia na budowę najczęściej wskazuje na preferencję dla skali 1:500. Użycie niewłaściwej skali może prowadzić do odrzucenia dokumentacji przez organy administracyjne, co wiąże się z opóźnieniami w procesie budowlanym.

Pytanie 23

Jakie elementy obejmuje inwentaryzacja ogólna związana z zielenią?

A. pomiar średnicy koron drzew oraz krzewów

B. pomiar średnicy lub obwodu pni drzew

C. określenie wysokości drzew lub krzewów

D. określenie układu i składu gatunkowego zieleni

Pomiar średnicy lub obwodu pni drzew, pomiar średnicy koron drzew oraz krzewów, a także określenie wysokości drzew lub krzewów to działania, które, choć mogą być użyteczne w określonym kontekście, nie dostarczają pełnego obrazu inwentaryzacji ogólnej zieleni. Te metody koncentrują się na wymiarach fizycznych roślin, co prowadzi do ograniczonego zrozumienia ich roli w ekosystemie. Często można spotkać się z mylnym założeniem, że sama analiza wymiarów drzew wystarczy do oceny ich stanu zdrowia czy walorów ekologicznych, co jest błędne. Inwentaryzacja zieleni powinna obejmować szerszy kontekst, w tym interakcje pomiędzy różnymi gatunkami roślin, a także ich związek z siedliskiem. Pomiar wysokości czy średnicy nie uwzględnia takich aspektów jak kondycja biologiczna roślin, ich zdolność do adaptacji w zmieniającym się środowisku oraz ich wpływ na lokalną faunę. Takie podejście prowadzi do niepełnych wniosków i może skutkować nieoptymalnymi decyzjami w zarządzaniu zielenią. W praktyce, aby skutecznie zarządzać zielenią, należy łączyć dane dotyczące wymiarów drzew z informacjami o ich stanie zdrowia, gatunkach oraz ich rozmieszczeniu w danym ekosystemie.

Pytanie 24

Której odmiany drzew nie powinno się przesadzać z odkrytym systemem korzeniowym?

A. Sosny pospolitej (Pinus sylvestris)

B. Klonu zwyczajnego (Acer platanoides)

C. Lipy drobnolistnej (Tilia cordata)

D. Modrzewia europejskiego (Larix decidua)

Sosna pospolita, czyli Pinus sylvestris, ma naprawdę szczególne potrzeby, jeśli chodzi o korzenie. Najlepiej przesadzać ją z całym systemem korzeniowym, bo inaczej, przy przesadzaniu bez ziemi, korzenie mogą się uszkodzić, a to sprawia, że roślina ma trudności z przyjęciem się w nowym miejscu. Zauważyłem, że sosny mają głęboko sięgające korzenie, co czyni je bardziej podatnymi na uszkodzenia, jak się je przesadza. Badania pokazują, że przesadzanie z odkrytym systemem korzeniowym jest większym stresem dla tych roślin i prowadzi do ich wyższej śmiertelności. Dlatego, żeby skutecznie przesadzić sosnę pospolitą, warto zastosować metodę z bryłą ziemi, co pozwala korzeniom łatwiej się zaaklimatyzować w nowym otoczeniu. No i dobra praktyka arborystyczna mówi, że powinno się starać zminimalizować stres drzew podczas przesadzania, a zachowanie bryły korzeniowej na pewno w tym pomoże.

Pytanie 25

Pracownik przeprowadzając zabieg ochrony roślin w szklarni powinien być wyposażony w odzież roboczą oraz

A. kask i buty gumowe

B. kask i rękawice ochronne

C. gumowe rękawice i maskę ochronną

D. fartuch ochronny i skórzane obuwie

Odpowiedź "gumowe rękawice i maskę ochronną" jest właściwa, ponieważ przy wykonywaniu zabiegów ochrony roślin w szklarni, robotnik jest narażony na kontakt z substancjami chemicznymi, takimi jak pestycydy czy fungicydy. Gumowe rękawice zapewniają ochronę dłoni przed substancjami chemicznymi, minimalizując ryzyko ich wchłonięcia przez skórę. Ponadto, stosowanie maski ochronnej jest kluczowe dla ochrony dróg oddechowych przed wdychaniem szkodliwych oparów i pyłów, które mogą być obecne w powietrzu w trakcie aplikacji środków ochrony roślin. Zgodnie z normami BHP oraz standardami ochrony zdrowia, stosowanie odpowiednich środków ochrony indywidualnej (ŚOI) jest obowiązkowe w pracy z substancjami chemicznymi. Przykładem mogą być zalecenia zawarte w regulacjach krajowych i unijnych dotyczących stosowania agrochemikaliów, które podkreślają konieczność zapewnienia bezpieczeństwa pracownikom podczas wykonywania zabiegów w szklarni.

Pytanie 26

Jakie pnącze powinno się wybrać do obsadzenia podpory znajdującej się w słonecznym miejscu, aby jesienią uzyskać efekt kolorystycznego zharmonizowania z rosnącym w pobliżu sumakiem octowcem (Rhus typhina)?

A. Dławisz okrągłolistny (Celastrus orbiculatus)

B. Glicynia kwiecista (Wisteria floribunda)

C. Bluszcz pospolity (Hedera helix)

D. Winobluszcz trójklapowy (Parthenocissus tricuspidata)

Winobluszcz trójklapowy (Parthenocissus tricuspidata) to pnącze, które doskonale sprawdza się w warunkach słonecznych, a jego liście zmieniają kolor na intensywny czerwony i purpurowy jesienią, co tworzy efektowne zharmonizowanie z intensywnymi barwami sumaka octowca (Rhus typhina). To pnącze charakteryzuje się szybkim wzrostem oraz dużą odpornością na różnorodne warunki atmosferyczne, co czyni je popularnym wyborem w ogrodnictwie. Winobluszcz dobrze przylega do podpór, dzięki czemu może tworzyć gęste, kolorowe okrycie. Stosując go w pobliżu sumaka, uzyskujemy nie tylko efekt estetyczny, ale również korzystne dla ekosystemu połączenie różnych gatunków roślin, które mogą wspierać lokalne owady i ptaki. Winobluszcz preferuje gleby żyzne i dobrze przepuszczalne, dlatego ważne jest, aby odpowiednio przygotować stanowisko przed sadzeniem, co może obejmować wzbogacenie gleby o materię organiczną. Dodatkowo, pnącze to nie wymaga intensywnej pielęgnacji, co sprawia, że jest idealnym wyborem dla osób poszukujących roślin łatwych w uprawie i efektownych.

Pytanie 27

Jakiego rodzaju kruszywo używano do stworzenia wierzchniej warstwy nawierzchni ścieżek w klasycznym japońskim ogrodzie?

A. Grys granitowy.

B. Drewno strugane.

C. Kruszywo ceglane.

D. Pumeks przemysłowy.

Grys granitowy jest materiałem o doskonałych właściwościach mechanicznych, co czyni go idealnym do zastosowania jako warstwa ścieralna nawierzchni ścieżek w tradycyjnych ogrodach japońskich. Jego struktura zapewnia odpowiednią trwałość oraz odporność na działanie warunków atmosferycznych, co jest kluczowe w kontekście długoterminowej eksploatacji. Grys granitowy charakteryzuje się również estetycznym wyglądem, co wpisuje się w filozofię japońskiego ogrodu, gdzie harmonia z naturą i piękno są niezwykle istotne. Dodatkowo, dobór grysu o odpowiedniej granulacji sprzyja naturalnemu odprowadzaniu wody, co zapobiega erozji i gromadzeniu się wilgoci. W praktyce, stosowanie grysu w ogrodach japońskich często łączy się z innymi elementami krajobrazu, takimi jak kamienie czy żwir, co podkreśla ich organiczny charakter oraz różnorodność tekstur. Warto także zauważyć, że grys granitowy jest zgodny z wieloma standardami budowlanymi dotyczącymi materiałów stosowanych w ogrodnictwie, co potwierdza jego zalety i odpowiedniość do tego typu zastosowań.

Pytanie 28

Introspektywny ogród, otoczony ze wszystkich stron krużgankami z kolumnami oraz arkadami, wyróżnia się w ogrodzie

A. manierystycznym

B. średniowiecznym

C. sentymentalnym

D. renesansowym

Wybierając odpowiedzi dotyczące renesansowych, manierystycznych albo sentymentalnych ogrodów, trochę gubisz sens tego, co znaczą średniowieczne ogrody. Wiesz, że w renesansie ogrody były bardziej otwarte i skupione na estetyce? Tam stawiano na symetrię i klasyczne elementy, co kompletnie różni się od tych zamkniętych przestrzeni średniowiecznych. Wtedy ogrody miały być bardziej publiczne. Manierystyczne ogrody też szły w tę stronę, dodając złożoności i dekoracji, co stoi w opozycji do prostoty średniowiecza. A sentymentalne ogrody, choć mogą zwracać uwagę na uczucia, nie miały takiej samej struktury, jak średniowieczne krużganki. Twoja odpowiedź sugeruje, że nie do końca zrozumiałeś kontekst historyczny i co te ogrody oznaczały w danej epoce. To kluczowe dla zrozumienia, jak ogrody ewoluowały i jak różną rolę pełniły w kulturze i architekturze na przestrzeni wieków.

Pytanie 29

Jakim narzędziem dokonuje się pomiaru pierśnicy drzew?

A. teodolitem

B. tyczką

C. łatą geodezyjną

D. taśmą mierniczą

Pomiar pierśnicy drzewa wymaga precyzyjnego podejścia, a zaproponowane inne metody nie są właściwe dla tego celu. Łata geodezyjna, choć jest narzędziem używanym w geodezji do pomiarów terenowych, nie jest przeznaczona do pomiaru obwodu pnia drzewa. Jej zastosowanie w tym kontekście może prowadzić do błędnych wyników, ponieważ łata jest zazwyczaj sztywnym narzędziem, które nie dostosowuje się do kształtu pnia. Teodolit, z drugiej strony, to urządzenie optyczne stosowane do pomiarów kątów w geodezji i budownictwie, a jego użycie w kontekście pomiaru pierśnicy jest błędne, ponieważ teodolit nie umożliwia bezpośredniego pomiaru obwodu. Tego rodzaju narzędzia są skomplikowane w użyciu i wymagają specjalistycznej wiedzy, co czyni je niepraktycznymi dla prostych pomiarów w terenie. Mimo że tyczka może być używana do oznaczania wysokości lub lokalizacji, nie ma możliwości użycia jej do pomiaru obwodu drzewa, co czyni ją nieodpowiednią w tym kontekście. Błędem jest zatem przyjmowanie, że narzędzia geodezyjne lub konstrukcyjne mogą być wykorzystywane zamiennie z taśmą mierniczą w kontekście pomiaru pierśnicy drzewa. Kluczowe jest zrozumienie, że każde narzędzie ma swoje specyficzne zastosowanie, a w przypadku pomiarów leśnych użycie taśmy mierniczej jest standardem branżowym, co zapewnia dokładność i rzetelność wyników.

Pytanie 30

Aby zwalczyć perz, należy użyć pestycydu z kategorii

A. herbicydów

B. fungicydów

C. akarycydów

D. repelentów

Herbicydy to pestycydy stosowane w celu zwalczania chwastów, w tym perzu, który jest jednym z najtrudniejszych do kontrolowania chwastów w uprawach. Zastosowanie herbicydów jest kluczowe, aby zapewnić zdrowy rozwój roślin uprawnych, a także minimalizować konkurencję o składniki odżywcze, wodę i światło. W przypadku perzu, wybór odpowiednich herbicydów, takich jak te z grupy inhibitorów enzymów aromatycznych, jest niezwykle istotny, ponieważ pozwala na skuteczne zwalczanie tego chwastu. Herbicydy można stosować doglebowo lub nalistnie, a ich skuteczność zależy od fazy wzrostu chwastu oraz warunków atmosferycznych. Przykładem dobrego praktyki jest stosowanie herbicydów w okresach, kiedy perz jest w fazie intensywnego wzrostu, co zwiększa ich efektywność. Ważne jest także przestrzeganie zaleceń producenta dotyczących dawek i terminów stosowania, co pozwala na maksymalne wykorzystanie ich potencjału i minimalizację ryzyka dla środowiska.

Pytanie 31

Wapnowania nie powinno się przeprowadzać tuż po zastosowaniu nawozu?

A. torfem

B. biohumusem

C. kompostem

D. obornikiem

Wapnowanie gleby jest kluczowym procesem, który ma na celu poprawę jej jakości poprzez dostarczenie wapnia i magnezu oraz regulację pH. Jednak przeprowadzanie wapnowania po nawożeniu innymi substancjami organicznymi, jak kompost, torf czy biohumus, często prowadzi do niekorzystnych efektów. Na przykład, biohumus to produkt degradacji materii organicznej, który jest bogaty w składniki odżywcze, ale wprowadzenie wapna po jego aplikacji może zmieniać dostępność tych składników, prowadząc do ich utraty w glebie. Podobnie, torf, który charakteryzuje się kwaśnym pH, w połączeniu z wapnem może znacząco zniekształcać właściwości gleby. Zastosowanie obornika przed wapnowaniem jest zgodne z koncepcją zrównoważonego rozwoju i dbałości o ekosystem glebowy. Zrozumienie interakcji między różnymi nawozami organicznymi a wapnem jest kluczowe dla uzyskania optymalnych warunków wzrostu roślin. Praktycznym błędem jest przyjęcie, że każda kombinacja nawozów przyniesie korzyści, co może prowadzić do nieefektywnego nawożenia i strat w plonach. Dlatego ważne jest, aby rolnicy i ogrodnicy stosowali się do standardów agronomicznych, które zalecają analizę gleby przed podjęciem decyzji o wapnowaniu i nawożeniu, co pozwoli na lepsze zarządzanie zasobami i osiąganie wyższych plonów.

Pytanie 32

Rodzajem ogrodów botanicznych, które posiadają zbiory drzew oraz krzewów dekoracyjnych, są

A. ogrody pomologiczne

B. zieleńce określane skwerami

C. ogrody dendrologiczne zwane arboretami

D. ogrody etnograficzne nazywane skansenami

Ogrody dendrologiczne, znane też jako arboreta, to takie miejsca, gdzie zbierane są różne gatunki drzew i krzewów, szczególnie te ładne i ozdobne. To istotne, bo arboreta pomagają w badaniach nad roślinami oraz w edukacji o bioróżnorodności. W praktyce, takie ogrody pozwalają na badania nad tym, jak różne rośliny się rozwijają, a także pomagają w ratowaniu tych rzadkich gatunków, które są zagrożone wymarciem. Można tam zobaczyć wiele różnych rodzajów roślin, co wydaje mi się super ważne dla edukacji ekologicznej. W Polsce na przykład mamy Arboretum w Bolestraszycach, które jest jednym z ważniejszych miejsc tego typu. Prezentuje zarówno nasze rodzime, jak i egzotyczne gatunki drzew. Arboreta też wspierają dobre praktyki ochrony środowiska, promując świadome zarządzanie naszymi zasobami naturalnymi.

Pytanie 33

Jaką metodę sadzenia zaleca się do założenia wąskiego, bardzo zwartego żywopłotu z cisu pospolitego (Taxus baccata)?

A. Jednorzędowo, w rowach

B. W trójkę, w rowach

C. Jednorzędowo, w dołach

D. W trójkę, w dołach

Wybór metody sadzenia w trójkę, zarówno w rowach, jak i w dołach, może prowadzić do niepożądanych skutków w kontekście zakupu i pielęgnacji roślin. Metoda trójkowa w rowach tworzy zbyt gęste klomby, co może prowadzić do konkurencji o światło oraz składniki odżywcze, a w efekcie do osłabienia wzrostu poszczególnych roślin. Rośliny mogą się wzajemnie przytłaczać, co z kolei zwiększa ryzyko chorób grzybowych i innych problemów zdrowotnych. Ponadto, sadzenie w trójkę w dołach również może stwarzać przeszkody w prawidłowym rozwoju korzeni, ponieważ ogranicza przestrzeń, którą rośliny mogą swobodnie zagospodarować. Dodatkowo, ta technika może utrudniać pielęgnację żywopłotu, taką jak przycinanie, gdzie dostęp do wszystkich roślin jest ograniczony. W praktyce, przyjęcie takiej metodologii sadzenia może wydawać się korzystne w kontekście zwiększenia gęstości, ale w rzeczywistości prowadzi do problemów, które mogą wpłynąć na estetykę i trwałość żywopłotu. Właściwe podejście do zakupu i pielęgnacji roślin opiera się na zapobieganiu ich zagęszczeniu, co powinno być priorytetem w przypadku tworzenia żywopłotów.

Pytanie 34

Aby chronić system korzeniowy drzewa, które zostało częściowo odsłonięte w wyniku przeprowadzonych krótkotrwałych wykopów, należy wdrożyć

A. otoczenie kamieniami.

B. intensywne nawadnianie.

C. ekranowanie.

D. obłożenie deskom.

Obłożenie deskami, obfite podlewanie oraz obudowanie kamieniami to metody, które w praktyce mogą wydawać się atrakcyjne, ale nie zapewniają efektywnej ochrony dla systemu korzeniowego drzewa. Obłożenie deskami może wprowadzić dodatkowe obciążenie na korzenie, co w konsekwencji prowadzi do ich uszkodzenia. Drewno, mimo że jest materiałem organicznym, nie pozwala na swobodny przepływ powietrza oraz wody, co jest kluczowe dla zdrowia korzeni. Obfite podlewanie, chociaż może wydawać się korzystne, nie rozwiązuje problemów związanych z mechanicznymi uszkodzeniami systemu korzeniowego. W rzeczywistości nadmiar wody może prowadzić do przemoczenia gleby oraz rozwoju chorób grzybowych. Ostatecznie, obudowanie kamieniami może stworzyć barierę, która z kolei ogranicza przestrzeń dla korzeni do rozwoju, co prowadzi do ich osłabienia i potencjalnej degradacji drzewa. Podsumowując, podejścia te są często wynikiem błędnego zrozumienia, jak należy chronić rośliny podczas prac budowlanych, a ich stosowanie w praktyce przynosi więcej szkód niż korzyści, co jest sprzeczne z zasadami dobrej praktyki w arborystyce.

Pytanie 35

Aby stworzyć kopczyki chroniące krzewy róż rabatowych przed przemarznięciem, najkorzystniej jest zastosować

A. glebę

B. torf

C. liście

D. trociny

Używanie liści, torfu lub trocin jako materiałów do kopczykowania krzewów róż rabatowych przed przemarzaniem nie jest zalecane z kilku powodów. Liście, choć mogą wydawać się naturalną opcją, mają tendencję do szybkiego rozkładu i mogą nie zapewnić odpowiedniej izolacji termicznej na dłuższą metę. Zamiast tego, rozkładające się liście mogą stać się źródłem chorób grzybowych lub szkodników, co z kolei może zaszkodzić roślinom. Torf, z powodu swojego pochodzenia i właściwości, również nie jest najlepszym materiałem do tego celu; jego wydobycie ma negatywny wpływ na środowisko, a jako materiał o niskiej gęstości i chłonności, może nie zapewniać wystarczającej ochrony przed mrozem. Ponadto, torf ma tendencję do wysychania, co ogranicza jego efektywność jako naturalnego izolatora. Z kolei trociny, mimo że mogą być używane jako materiał ściółkujący, też nie są odpowiednie do tworzenia kopczyków. Działają one jako materiał, który może z czasem ulegać kompostowaniu i osiadać, co prowadzi do zmniejszenia efektywności ochrony. Użycie tych materiałów może prowadzić do błędnego przekonania, że chronią one rośliny, podczas gdy w rzeczywistości mogą one zwiększać ryzyko przemarznięcia i osłabiać kondycję krzewów. Właściwe stosowanie gleby jako materiału do kopczykowania, zgodne z zasadami ogrodnictwa, przyczynia się do zdrowia i witalności roślin, dlatego tak ważne jest, aby wybierać odpowiednie materiały do ochrony roślin.

Pytanie 36

Jaka jest objętość masy ziemi znajdującej się pomiędzy dwoma przekrojami, jeśli powierzchnia przekroju P1=2,0 m2, powierzchnia przekroju P2=2,0 m2, a odległość między nimi wynosi 10 m?

A. 20 m3

B. 40 m3

C. 4 m3

D. 10 m3

Często można się pomylić przy obliczaniu objętości ziemi, myśląc, że wystarczy tylko pomnożyć powierzchnię przez jakąś wartość. Na przykład, odpowiedzi takie jak 10 m³, 4 m³ czy 40 m³ mogą wynikać z błędnego odczytania wzoru na objętość. Często ludzie zapominają, że powierzchnię należy pomnożyć przez odległość między przekrojami, a nie przez cokolwiek innego. Zdarza się też, że sądzą, iż objętość jest zależna tylko od powierzchni, co jest błędnym myśleniem. W praktyce, objętość zależy i od powierzchni, i od wysokości. Ważne, żeby pamiętać, że relacja między przekrojem a odległością jest istotna. Każdy projekt inżynieryjny wymaga dokładnych obliczeń, bo błędne określenie objętości może spowodować, że nie weźmiemy pod uwagę wystarczającej ilości materiałów do budowy, przez co mogą się pojawić dodatkowe koszty i opóźnienia. Dlatego warto ogarnąć podstawowe zasady obliczania objętości i ich zastosowanie w praktyce.

Pytanie 37

Gdzie powinno być umiejscowione miejsce okulizacji lub szczepienia po zasadzeniu róż rabatowych bez bryły korzeniowej?

A. 4 - 5 cm poniżej powierzchni gruntu

B. 10 cm poniżej powierzchni gruntu

C. 2 - 3 cm powyżej powierzchni gruntu

D. na poziomie gruntu

Poprawna odpowiedź, czyli umiejscowienie miejsca okulizacji lub szczepienia róż rabatowych 4 - 5 cm pod powierzchnią gruntu, jest kluczowe dla ich prawidłowego wzrostu i rozwoju. Umieszczając miejsce szczepienia na tym poziomie, zapewniamy, że roślina będzie miała odpowiednią ochronę przed mrozem oraz innymi niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. W praktyce, takie zakopanie miejsca okulizacji sprzyja lepszemu ukorzenieniu się rośliny, co prowadzi do jej szybszego i bardziej stabilnego wzrostu. Ponadto, zgodnie z dobrą praktyką ogrodniczą, szczepione rośliny powinny być sadzone na odpowiedniej głębokości, aby uniknąć nadmiernego przewiewania korzeni, co może prowadzić do ich osłabienia. Warto również zwrócić uwagę, że różne odmiany mogą mieć różne wymagania co do głębokości sadzenia, jednak ogólna zasada mówiąca o umiejscowieniu miejsca szczepienia 4 - 5 cm pod powierzchnią gruntu jest powszechnie akceptowana w branży ogrodniczej.

Pytanie 38

Przy projektowaniu parawanu z roślin osłaniających plac zabaw dla dzieci, czego nie powinno się używać?

A. róży pomarszczonej

B. forsycji pośredniej

C. bukszpanu wiecznie zielonego

D. derenia białego

Wybieranie roślin do robienia osłon w placach zabaw dla dzieci to naprawdę ważna sprawa, bo tu trzeba myśleć o bezpieczeństwie i komforcie. Bukszpan wiecznie zielony, forsycja i derenie białe to rośliny, które mogą się nadać w tej roli i z reguły są bezpieczne. Bukszpan jest fajny, bo ma gęstą, niską formę, dzięki czemu daje dobrą osłonę i jest wytrzymały, a to świetny wybór do miejsc zabaw. Forsycja z kolei ma ładne kwiaty na wiosnę i nie ma ostrych pędów, więc jest bezpieczna. Deren białe mają przyjemne liście, a ich owoce nie są toksyczne, co też jest ważne. Czasami ludzie nie rozumieją, czemu róża pomarszczona to zły wybór, bo nie zdają sobie sprawy z ryzyka, które niesie ze sobą jej kolczasta natura. Takie błędne myślenie może prowadzić do projektów, które nie są bezpieczne i komfortowe, a w miejscach zabaw jest to kluczowe. Dlatego warto kierować się dobrymi praktykami i wybierać rośliny, które są nie tylko ładne, ale przede wszystkim bezpieczne.

Pytanie 39

Podczas której z wymienionych aktywności pracownik nie ma obowiązku korzystania z hełmu ochronnego?

A. Konserwacja konarów starszych drzew

B. Zakładanie oczka wodnego do głębokości 0,5 metra

C. Ścinka drzew piłą spalinową

D. Przycinanie trzymetrowego żywopłotu z grabu pospolitego

Zakładanie oczka wodnego do głębokości 0,5 metra jest czynnością, przy której stosowanie hełmu ochronnego nie jest zazwyczaj wymagane. Ta aktywność nie wiąże się z ryzykiem urazów głowy spowodowanych upadającymi przedmiotami lub innymi zagrożeniami, które są typowe dla prac w bardziej niebezpiecznych środowiskach. Prace związane z zakładaniem oczka wodnego odbywają się na poziomie gruntu, a ryzyko kontuzji głowy jest minimalne. W praktyce, odpowiednie zabezpieczenia przy tego typu pracach obejmują stosowanie rękawic ochronnych, aby chronić dłonie przed zranieniami, a także obuwia roboczego, które zapewnia stabilność i bezpieczeństwo podczas przemieszczania się w terenie. Ponadto, zgodnie z przepisami prawa pracy oraz normami BHP, zaleca się ocenę ryzyka w miejscu pracy, co może pomóc w określeniu, jakie środki ochrony osobistej są najbardziej odpowiednie. Wniosek jest jasny: w przypadku zakupu i instalacji oczka wodnego do takiej głębokości, hełm ochronny nie jest konieczny, co czyni tę odpowiedź prawidłową.

Pytanie 40

Gdzie należy umieszczać ławki?

A. w miejscu osłoniętym od wiatru

B. w miejscu skrzyżowania dróg

C. w strefie reprezentacyjnej, jeśli są to ławki z oparciem

D. na terenie o dużym nachyleniu

Ustawienie ławek w miejscu osłoniętym przed wiatrem jest kluczowe dla zapewnienia komfortu użytkowników. Wiatry mogą znacząco obniżać odczucie komfortu podczas korzystania z przestrzeni publicznych, co może skutkować mniejszym zainteresowaniem użytkowników. Przykłady zastosowania tego podejścia obejmują umieszczanie ławek w pobliżu budynków, które mogą działać jako ekran wiatrowy, lub korzystanie z naturalnych zasłon, takich jak drzewa i krzewy. W kontekście projektowania przestrzeni publicznych, standardy jakości życia, takie jak te określone przez organizacje zajmujące się urbanistyką, zalecają tworzenie komfortowych warunków dla użytkowników. Dodatkowo, przy wyborze lokalizacji ławek, warto uwzględnić kierunki dominujących wiatrów, co może być istotne w określonych regionach, szczególnie w obszarach otwartych. Warto także pamiętać, że ochrona przed wiatrem może wpływać pozytywnie na inne aspekty, takie jak utrzymanie czystości siedzeń, co zwiększa ich trwałość i estetykę. Zastosowanie tych praktyk w projektowaniu przestrzeni publicznych przekłada się na ich funkcjonalność i przyjazność dla mieszkańców.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej