Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik weterynarii
  • Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
  • Data rozpoczęcia: 15 kwietnia 2025 14:54
  • Data zakończenia: 15 kwietnia 2025 15:07

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

W żywieniu samic w okresie przygotowań do rozmnażania wykorzystuje się dodatek

A. ziarna pszenżyta
B. ziarna kukurydzy
C. otrąby pszenne
D. ziarna owsa
Ziarna kukurydzy, otręby pszenne oraz ziarna pszenżyta, mimo że są popularnymi składnikami paszy, nie są optymalnym wyborem w kontekście żywienia rozpłodników przygotowujących się do okresu rozrodu. Kukurydza, choć dostarcza dużej ilości energii, charakteryzuje się niską zawartością błonnika, co może prowadzić do problemów z układem pokarmowym. Długotrwałe stosowanie kukurydzy w diecie zwierząt może skutkować otyłością oraz problemami ze zdrowiem metabolicznym, co jest niepożądane w okresie przygotowawczym do krycia. Otręby pszenne, z drugiej strony, są źródłem błonnika, ale mogą być zbyt bogate w fitazy, co obniża przyswajalność składników mineralnych, takich jak wapń i fosfor. Przesadzone stosowanie otrębów może prowadzić do zaburzeń wchłaniania, co negatywnie wpływa na zdrowie reprodukcyjne. Ziarna pszenżyta, choć są źródłem energii i białka, nie dostarczają wystarczających ilości lipidów i witamin niezbędnych w okresie reprodukcyjnym. Te aspekty ukazują błędne myślenie, które prowadzi do wyboru niewłaściwych dodatków w diecie rozpłodników, co może ostatecznie negatywnie wpłynąć na ich zdrowie i wydajność rozrodczą. Właściwy dobór paszy w tym kluczowym okresie jest fundamentem sukcesu w hodowli zwierząt.
Pytanie 2

Co można uznać za paszę wysokobiałkową?

A. mączka rybna
B. serwatka świeża
C. melasa
D. śruta jęczmienna
Mączka rybna to naprawdę super pasza, bo ma dużo białka – zazwyczaj między 60% a 70%. To właściwie resztki z przemysłu rybnego, które się suszy i mieli. Dla zwierzaków, jak kury czy świnie, to świetne źródło aminokwasów potrzebnych do ich wzrostu. Używanie mączki rybnej w karmie to sposób na zwiększenie wartości odżywczej, co na pewno się przyda, zwłaszcza w intensywnej hodowli. W paszach dla kur, trzody chlewnej czy bydła można dodawać różne rodzaje mączek rybnych, co przekłada się na lepszej jakości mięso. Mączka rybna pomaga też zwierzakom lepiej funkcjonować, co jest ważne, bo ich potrzeby żywieniowe są dość wysokie. Dlatego w wielu paszach premium, mączka rybna jest standardem i to całkiem sensowne podejście w branży.
Pytanie 3

W gospodarstwach ulokowanych na OSN konieczne jest magazynowanie nawozów naturalnych przez czas nie krótszy niż

A. 6 miesięcy
B. 5 miesięcy
C. 3 miesiące
D. 4 miesiące
Odpowiedź na pytanie wskazująca na krótszy okres przechowywania nawozów naturalnych jest niezgodna z praktykami zalecanymi w zarządzaniu nawozami. W przypadku nawozów naturalnych, ich efektywność oraz wpływ na środowisko są ściśle związane z odpowiednim czasem przechowywania. Odpowiedzi sugerujące okresy 3, 4 lub 5 miesięcy ignorują fundamentalne zasady dotyczące stabilizacji i degradacji tych substancji. Przykładowo, przechowywanie nawozów przez zbyt krótki czas może prowadzić do ich szybkiego rozkładu i utraty wartości odżywczej, co w konsekwencji zmniejsza ich przydatność w nawożeniu roślin. Dodatkowo, krótszy czas przechowywania zwiększa ryzyko ich wypłukiwania oraz zanieczyszczenia gleb i wód gruntowych, co jest sprzeczne z zasadami zrównoważonego rozwoju. Nieprzestrzeganie odpowiednich norm może prowadzić nie tylko do obniżenia jakości upraw, ale także do poważnych konsekwencji ekologicznych, takich jak eutrofizacja wód. Warto zwrócić uwagę, że praktyki te są zgodne z regulacjami na poziomie krajowym i unijnym, które kładą duży nacisk na ochronę środowiska i zrównoważone zarządzanie zasobami.
Pytanie 4

Opisane w tabeli objawy sygnalizują u psa

postawa – sztywne łapy, lekko pochylony do przodu, grzbiet zjeżony.
głowa – czoło lekko zmarszczone, nos zmarszczony, oczy zmrużone lub patrzy wyzywająco.
uszy – pochylone ku przodowi.
pysk – otwarty, wargi podciągnięte, ukazuje zęby, nierzadko także i dziąsła.
ogon – odchodzi prosto od ciała, nastroszony, napręzony, zjeżony.

A. zadowolenie.
B. ospałość.
C. agresję.
D. podporządkowanie.
Opisana odpowiedź jako agresja jest rzeczywiście poprawna. Objawy wskazane w tabeli, takie jak sztywne łapy, lekko pochylony do przodu grzbiet, zjeżony ogon, pisk otwarty z uniesionymi wargami oraz pokazywanie zębów, są klasycznymi sygnałami, które jasno wskazują na stan lęku lub gotowości do ataku u psa. Zrozumienie tych objawów jest kluczowe w pracy z psami, szczególnie w kontekście behawioralnym, gdzie identyfikacja niepokojących zachowań pozwala na szybką interwencję. W takich sytuacjach warto zastosować techniki wzmacniania pozytywnego, aby zredukować stres zwierzęcia oraz uczyć je odpowiednich reakcji na bodźce zewnętrzne. W praktyce, badanie sygnałów ciała psa i ich interpretacja są fundamentalne dla zapewnienia bezpieczeństwa zarówno dla zwierzęcia, jak i dla ludzi oraz innych zwierząt wokół. Właściwe rozpoznanie agresji i zastosowanie odpowiednich metod szkoleniowych może prowadzić do znacznej poprawy w zachowaniu psa oraz lepszej harmonii w otoczeniu.
Pytanie 5

Prosięta można odsadzać dopiero po upływie minimum

A. 28 dni od narodzin
B. 35 dni od narodzin
C. 21 dni od narodzin
D. 42 dni od narodzin
Odpowiedzi sugerujące wcześniejsze odsadzenie prosiąt, takie jak 21, 35 czy 42 dni, mogą opierać się na błędnych założeniach dotyczących potrzeb rozwojowych młodych zwierząt. W przypadku odsadzenia w 21 dniu prosięta nie zdobędą wystarczającej ilości przeciwciał i składników odżywczych, które są kluczowe w pierwszych tygodniach życia. Wiele badań wskazuje, że młode zwierzęta potrzebują co najmniej 28 dni, aby ich układ pokarmowy oraz system odpornościowy mogły w pełni dojrzeć. Odsadzanie w 35 lub 42 dniu, chociaż może wydawać się korzystne w niektórych przypadkach, nie jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi dobrostanu, które promują efektywne i zdrowe odchowanie prosiąt. Wczesne odsadzenie może prowadzić do stresu, co z kolei może wpływać na ich rozwój emocjonalny i fizyczny. Ważne jest, aby właściciele gospodarstw hodowlanych byli świadomi tych informacji i stosowali się do wytycznych, aby uniknąć typowych błędów w hodowli, które mogą negatywnie wpłynąć na zdrowie i dobrostan zwierząt. Rekomendacje te są oparte na szerokiej literaturze naukowej oraz praktykach stosowanych w nowoczesnej hodowli zwierząt.
Pytanie 6

Wskaż paszę, która ma najwyższą zawartość białka w swoim składzie?

A. Makuch rzepakowy
B. Wysłodki buraczane
C. Śruta jęczmienna
D. Kiszonka z kukurydzy
Śruta jęczmienna, kiszonka z kukurydzy i wysłodki buraczane zawierają białko, ale ich ilość jest znacznie mniejsza niż w makuchu rzepakowym. Śruta jęczmienna ma tylko 10-12% białka, więc dla zwierząt, które potrzebują sporo białka, to mało. Kiszonka z kukurydzy skupia się głównie na węglowodanach i ma tylko 7-9% białka, więc też szału nie ma. Wysłodki buraczane też są dość ubogie, bo białka mają nie więcej niż 8-10%. Jak zdecydujemy się na paszę tylko z tych składników, to może być mało białka w diecie zwierząt, co w dodatku źle wpływa na ich zdrowie i rozwój. Często ludzie myślą, że wszystkie pasze roślinne są podobne, ale to nieprawda. Ważne, żeby przy układaniu diety zwracać uwagę na różnice w składzie paszy i dopasować ją do potrzeb zwierząt, zgodnie z tym, co teraz mówi się o żywieniu. Ogarniecie tych różnic jest kluczowe, żeby zwierzęta rosły zdrowo.
Pytanie 7

W diecie dla świń nie wykorzystuje się ziemniaków

A. suszonych.
B. surowych.
C. gotowanych.
D. gotowanych kiszonych.
Odpowiedź "surowych" jest jak najbardziej trafna. W hodowli świń nie powinno się podawać surowych ziemniaków, bo zawierają one solaninę, która jest dość toksyczna i może zaszkodzić zwierzakom. Surowe ziemniaki mogą wywołać problemy z trawieniem, a jakby zwierzaki zjadły ich za dużo, to może być naprawdę niebezpieczne. Z tego, co wiem, ziemniaki w diecie świń zazwyczaj są podawane w formie przetworzonej, na przykład parowane – to pozwala zredukować poziom solaniny i poprawić strawność. Parowane ziemniaki są często dodawane do paszy, bo świetnie dostarczają węglowodanów i poprawiają smak takiej paszy. W przemyśle hodowlanym podkreśla się, żeby unikać surowych surowców, bo zdrowie i wydajność świń to podstawa, a takie praktyki są zgodne z tym, co w hodowli uznaje się za najlepsze.
Pytanie 8

Aby zredukować obrzęk uszkodzonych tkanek oraz złagodzić ból, powinno się zastosować

A. ciepłe okłady
B. wodę utlenioną
C. zimne okłady
D. spirytus
Zimne okłady to naprawdę dobry sposób na zmniejszenie opuchlizny i bólu, zwłaszcza jak się stłuczesz czy masz jakieś urazy tkanek miękkich. Kiedy chłodzisz jakiś obszar, naczynia krwionośne się zwężają, co zmniejsza przepływ krwi do rany i w efekcie obrzęk. Co więcej, zimne okłady pomagają też w zniwelowaniu bólu, bo znieczulają nerwy. W praktyce najlepiej jest stosować je przez 15-20 minut co godzinę przez około dwa dni po urazie. Pamiętaj, żeby nie kłaść lodu bezpośrednio na skórę, bo można sobie zrobić krzywdę. Lepszy będzie ręcznik albo coś w tym stylu. Warto to robić, bo te zasady są dobrze znane w medycynie, zarówno w pierwszej pomocy, jak i w rehabilitacji po urazach sportowych. Zimne okłady są szczególnie polecane, bo szybka reakcja potrafi naprawdę przyspieszyć zdrowienie.
Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

Na podstawie danych w tabeli określ, w którym budynku jest najwyższy poziom oświetlenia naturalnego.

Typ budynkuStosunek powierzchni okien do powierzchni podłogi
Chlewnia dla loch i prosiąt1 : 15
Obora dla krów mlecznych1 : 18
Bukaciarna1 : 25
Tuczarnia1 : 30

A. W chlewni dla loch i prosiąt.
B. W bukaciarni.
C. W oborze dla krów mlecznych.
D. W tuczami.
Wybór chlewni dla loch i prosiąt jako miejsca z najwyższym poziomem oświetlenia naturalnego jest zgodny z zasadami projektowania budynków inwentarskich. Stosunek powierzchni okien do powierzchni podłogi wynoszący 1:15 jest kluczowy dla zapewnienia odpowiedniego oświetlenia, co wpływa na dobrostan zwierząt oraz ich wydajność produkcyjną. W praktyce, im większy stosunek okien do podłogi, tym więcej światła naturalnego wpada do wnętrza budynku, co może przyczynić się do obniżenia kosztów energii związanych z oświetleniem sztucznym. Dobrze zaprojektowane budynki inwentarskie powinny uwzględniać nie tylko aspekty estetyczne, ale także funkcjonalne, takie jak wentylacja, regulacja temperatury oraz dostosowanie oświetlenia do potrzeb zwierząt. W kontekście standardów branżowych, na przykład wytyczne dotyczące dobrostanu zwierząt określają minimalne wymagania dotyczące oświetlenia, które powinny być spełnione w obiektach hodowlanych. Dlatego zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla każdego projektanta i hodowcy.
Pytanie 11

Bilans paszowy przykładowego gospodarstwa (w dt) Wskaż paszę, dla której bilans paszowy jest zerowy.

WyszczególnienieZielonkaKukurydza
na kiszonkę		SianoPasza
treściwa		Dodatki
mineralne
Zapotrzebowanie50003922485437,9
Produkcja460065004800
Nadwyżka (+)
Niedobór (–)

A. Zielonka.
B. Siano.
C. Kukurydza na kiszonkę.
D. Pasza treściwa.
Wybór innych pasz niż siano może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących bilansowania pasz w gospodarstwie. Kukurydza na kiszonkę, zielonka oraz pasze treściwe mogą być nieodpowiednio interpretowane jako pasze o zerowym bilansie paszowym. Kukurydza na kiszonkę to silosowana pasza, której produkcja i zapotrzebowanie mogą się różnić w zależności od sezonu i jakości plonów, co znacznie utrudnia osiągnięcie stanu równowagi. Zielonka, będąca świeżym materiałem roślinnym, również nie gwarantuje zrównania zapotrzebowania i produkcji ze względu na sezonowe zmiany oraz specyfikę zbiorów. Pasze treściwe, bogate w składniki odżywcze, są wykorzystywane jako uzupełnienie diety zwierząt, ale ich bilans również nie jest prosty do oszacowania bez szczegółowej analizy. Często rolnicy popełniają błąd, oceniając bilans paszowy jedynie na podstawie jednego czynnika, co prowadzi do błędnych decyzji żywieniowych. Zrozumienie koncepcji bilansu paszowego jest kluczowe dla efektywnego zarządzania hodowlą oraz produkcją pasz, a poleganie na intuicyjnych wyborach paszowych może skutkować problemami zdrowotnymi w stadzie oraz nieoptymalnym wykorzystaniem zasobów. Dlatego kluczowe jest podejście systemowe, uwzględniające wszystkie aspekty żywienia zwierząt.
Pytanie 12

W kiszonce z kukurydzy o dobrej jakości, przygotowanej bez użycia inokulantów, proporcja kwasu mlekowego do octowego powinna wynosić

A. 2:1
B. 1:3
C. 3:1
D. 1:1
Stosunek kwasu mlekowego do octowego w kiszonce z kukurydzy jest kluczowym aspektem procesu fermentacji, który wpływa na jakość finalnego produktu. Odpowiedzi, które sugerują stosunek 1:1, 2:1 czy 1:3, mogą wynikać z nieporozumień dotyczących roli poszczególnych kwasów. Kwas octowy, choć również jest produktem fermentacji, nie ma tak silnych właściwości konserwujących jak kwas mlekowy. Przypuszczenie, że równy lub większy udział kwasu octowego jest korzystny, opiera się na błędnym założeniu, że kwas octowy również zabezpiecza przed rozwojem niepożądanych bakterii. W rzeczywistości, nadmiar kwasu octowego może prowadzić do nieprzyjemnego smaku kiszonki oraz wpływać na jej stabilność. W praktyce, nadmiar kwasu octowego sygnalizuje, że proces fermentacji nie przebiegał prawidłowo, co może być wynikiem niewłaściwej temperatury, nieodpowiednich warunków tlenowych lub zbyt dużej ilości dostępnych cukrów. W standardach produkcji kiszonek, takich jak te określone przez organizacje rolnicze, podkreśla się znaczenie uzyskania odpowiedniego balansu kwasów dla uzyskania wysokiej jakości produktu. Dlatego kluczowe jest, aby w procesie kiszenia dążyć do uzyskania przewagi kwasu mlekowego nad octowym, co przekłada się na lepsze właściwości sensoryczne oraz trwałość kiszonki.
Pytanie 13

Które zwierzę jest wszystkożerne?

A. świnia
B. pies
C. koń
D. królik
Królik jest zwierzęciem roślinożernym, co oznacza, że jego dieta składa się głównie z pokarmów roślinnych, takich jak trawy, zioła i warzywa. Ze względu na budowę układu pokarmowego, króliki nie są w stanie właściwie strawić białka zwierzęcego, co czyni je przypadkiem całkowicie nieodpowiednim do kategorii zwierząt wszystkożernych. Pies, mimo że jest zwierzęciem bardziej uniwersalnym w swoim żywieniu, zasadniczo jest klasyfikowany jako wszystkożerny, ale jego naturalna dieta może być bardziej mięsna od diety świń, co ogranicza jego zdolności przystosowawcze w kontekście żywienia. Koń, podobnie jak królik, jest typowym roślinożercą. Jego dieta opiera się głównie na paszy roślinnej, a brak odpowiednich enzymów trawiennych uniemożliwia mu rozkładanie białek zwierzęcych. Istotnym błędem myślowym jest mylenie pojęcia wszystkożerności z dużą elastycznością dietetyczną, co może prowadzić do nieporozumień w kontekście hodowli i żywienia. Warto zauważyć, że chociaż niektóre z wymienionych zwierząt mogą czasami spożywać pokarm pochodzenia zwierzęcego, nie oznacza to, że są one wszystkożerne w sensie biologicznym. Kluczowe jest zrozumienie, że klasyfikacja zwierząt w oparciu o ich dietę ma fundamentalne znaczenie dla nauki o żywieniu zwierząt oraz ich dobrostanie.
Pytanie 14

Podmiot zajmujący się przeprowadzaniem zabiegów w zakresie sztucznego unasieniania, który dokonał takiego zabiegu na krowie lub jałówce, musi zachować kopię świadectwa przez czas

A. 2 lata od daty przeprowadzenia zabiegu
B. 1 rok od daty przeprowadzenia zabiegu
C. 3 lata od daty przeprowadzenia zabiegu
D. 5 lat od daty przeprowadzenia zabiegu
Przechowywanie świadectwa sztucznego unasiennienia przez okres krótszy niż pięć lat może prowadzić do poważnych konsekwencji w kontekście zarządzania zdrowiem zwierząt oraz przestrzegania regulacji prawnych. Odpowiedzi sugerujące okresy jednego, dwóch lub trzech lat pomijają kluczowe aspekty związane z monitorowaniem i kontrolą procesów hodowlanych. Przykładowo, przechowywanie dokumentacji przez zbyt krótki czas utrudnia identyfikację oraz analizę ewentualnych problemów zdrowotnych w stadzie, co jest niezbędne do zachowania odpowiednich standardów bioasekuracji. Krótsze okresy archiwizacji mogą również prowadzić do sytuacji, w których nieprawidłowości w badaniach laboratoryjnych związanych z wirusami czy innymi chorobami nie będą mogły być powiązane z konkretnym zabiegiem, co w dłuższej perspektywie zagraża zdrowiu całego stada. Ponadto, z perspektywy prawnej, nieprzestrzeganie wymogu pięcioletniego okresu przechowywania dokumentacji może skutkować nałożeniem kar lub sankcji na hodowców oraz podmioty zajmujące się sztucznym unasiennianiem. Warto zaznaczyć, że wiele krajów oraz organizacji weterynaryjnych zaleca długoterminowe przechowywanie dokumentacji nie tylko w celu spełnienia wymogów prawnych, ale także dla zachowania wysokich standardów etycznych w hodowli i ochrony dobrostanu zwierząt.
Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

Wyczuwalne pod skórą żebra oraz inne kości, przykryte niewielką ilością tłuszczu. Z widoku bocznego widoczne podkasanie brzucha, a z góry doły przylędźwiowe nie są zapadnięte. W skali 9 punktowej, jaką kondycję kota przedstawia ten opis?

A. oceną 9
B. oceną 7
C. oceną 5
D. oceną 1
Opis kondycji kota przedstawiony w pytaniu wskazuje na normalny stan zdrowia zwierzęcia, co jest zgodne z oceną 5 w skali 9-punktowej. Żebra i inne kości, które są wyczuwalne pod skórą, sugerują, że kot ma odpowiednią ilość tkanki tłuszczowej, co jest typowe dla zdrowego zwierzęcia. Podkasanie brzucha oraz niezapadnięte doły przylędźwiowe są również oznakami prawidłowej kondycji, co wskazuje na brak otyłości i nadwagi. Ważne jest, aby ocena kondycji ciała była przeprowadzana w kontekście ogólnego stanu zdrowia oraz diety kota. W praktyce, weterynarze i hodowcy zalecają regularne monitorowanie kondycji ciała zwierząt poprzez badanie ich sylwetki oraz wyczuwalność kości, co pozwala na wcześniejsze wykrycie problemów zdrowotnych, takich jak otyłość czy niedożywienie. Rekomendacje dotyczące diety i aktywności fizycznej powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb zwierzęcia, aby zapewnić mu optymalne zdrowie i samopoczucie.
Pytanie 17

Opis dotyczy selekcji

W hodowli bydła mlecznego selekcja ta pozwala na identyfikację dużej liczby najlepszych zwierząt w bardzo młodym wieku, pozwala na zastosowanie ostrzejszej selekcji, skrócenie odstępu między pokoleniami i prawie dwukrotnie większy postęp hodowlany.

A. sztucznej.
B. genomowej.
C. hodowlanej.
D. naturalnej.
Selekcja naturalna opiera się na procesach, które zachodzą w środowisku naturalnym, gdzie osobniki lepiej przystosowane do warunków środowiskowych mają większe szanse na przeżycie i rozmnażanie. Z tego powodu, choć selekcja naturalna odgrywa kluczową rolę w ewolucji gatunków, nie jest to podejście, które można bezpośrednio zastosować w hodowli, gdzie celem jest maksymalizacja wydajności i jakości produktów zwierzęcych. Selekcja sztuczna, z kolei, to proces, w którym człowiek świadomie wybiera osobniki do rozmnażania, kierując się określonymi cechami, jednak nie wykorzystuje ona zaawansowanych narzędzi genetycznych, które umożliwiłyby dokładną ocenę wartości hodowlanej na podstawie DNA. Istotnym błędem jest również mylenie selekcji genomowej z selekcją hodowlaną, która opiera się na tradycyjnych metodach oceny osobników, często prowadzących do suboptymalnych wyborów. Selekcja hodowlana, choć istotna, nie dostarcza tak precyzyjnych informacji o wartościach genetycznych jak selekcja genomowa, co może skutkować dłuższym czasem potrzebnym na osiągnięcie pożądanych efektów oraz mniejszym postępem w hodowli. Dlatego kluczowe jest rozróżnienie tych pojęć oraz zrozumienie, że selekcja genomowa, jako nowoczesna technologia, stanowi istotny krok naprzód w efektywności procesów hodowlanych.
Pytanie 18

Wskaź gatunek zwierząt, który posiada kość prącia?

A. Kaczka
B. Świnia
C. Pies
D. Koń
Pies, jako przedstawiciel rzędu psowatych, wykazuje obecność kości prącia, znanej jako os penis. Ta struktura anatomiczna jest istotna dla reprodukcji, ponieważ zapewnia stabilność podczas kopulacji. Kość prącia u psów ułatwia proces zapłodnienia, co jest kluczowe w kontekście hodowli i utrzymania populacji. Obecność os penis jest charakterystyczna dla wielu gatunków ssaków, jednak nie występuje u wszystkich. W praktyce weterynaryjnej znajomość tej anatomicznej struktury ma znaczenie przy diagnostyce i leczeniu schorzeń związanych z układem rozrodczym. Na przykład, interwencje chirurgiczne, takie jak kastracja, mogą wymagać zrozumienia lokalizacji i funkcji kości prącia, a także jej wpływu na otaczające tkanki. Dodatkowo, podczas badania behawioralnego psów, anatomia układu rozrodczego może również odgrywać rolę w zrozumieniu zachowań związanych z terytorialnością i rozmnażaniem. W związku z tym, wiedza na temat kości prącia jest istotna nie tylko w kontekście anatomicznym, ale także behawioralnym oraz klinicznym.
Pytanie 19

Aby przyspieszyć rozwój żwacza u cieląt, stosuje się

A. siarę
B. mleko
C. siano
D. kiszonki
Podanie siary, mleka czy kiszonek w diecie cieląt może wydawać się odpowiednim podejściem, jednak nie stymuluje to w prawidłowy sposób rozwoju żwacza. Siara, choć niezwykle wartościowa, dostarcza immunoglobulin i składników odżywczych, które są kluczowe dla odporności cieląt, ale nie wpływa na rozwój żwacza w taki sposób, jak siano. Mleko, będące podstawowym pokarmem w pierwszych tygodniach życia, również nie zawiera wystarczającej ilości włókna, które jest niezbędne do prawidłowego rozwoju żwacza. Kiszonki, choć mogą być cennym składnikiem diety bydła dorosłego, nie są odpowiednie dla cieląt w początkowej fazie życia ze względu na zawartość kwasów i fermentujących substancji, które mogą być trudne do strawienia przez młode organizmy. Cielęta potrzebują stopniowego wprowadzania pokarmów stałych, a siano jako źródło błonnika jest kluczowe dla ich rozwoju, co często jest pomijane w praktykach hodowlanych. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć rolę siana w diecie cieląt, aby uniknąć błędów, które mogą prowadzić do problemów zdrowotnych i wzrostowych w przyszłości.
Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

Jakie są nazwy naczyń, którymi krew powraca z obwodu ciała do serca?

A. Naczynia włosowate
B. Tętnice
C. Naczynia limfatyczne
D. Żyły
Żyły to takie naczynia, które zbierają krew z ciała i prowadzą ją do serca. W przeciwieństwie do tętnic, które przenoszą krew pełną tlenu do naszych narządów, żyły głównie zajmują się transportowaniem krwi ubogiej w tlen, a często pełnej dwutlenku węgla. W środku żył są zastawki, które zapobiegają cofaniu się krwi – szczególnie w kończynach, gdzie krew musi pokonywać siłę grawitacji. Weźmy na przykład żyły główne, takie jak żyła główna górna i dolna – te zabierają krew z górnej i dolnej części ciała i prowadzą do prawego przedsionka serca. Zrozumienie, jak działają żyły, jest naprawdę ważne, zwłaszcza przy problemach zdrowotnych jak żylaki. Te powstają, gdy ścianki żył są osłabione lub zastawki nie działają prawidłowo. To wiedza, która przyda się każdemu, kto myśli o pracy w medycynie lub rehabilitacji.
Pytanie 22

Niedobór beta karotenu, który jest prowitaminą witaminy A w diecie, ogranicza

A. krzepliwość krwi
B. łamliwość kości
C. widzenie o zmierzchu
D. syntezę białek
Wybór odpowiedzi dotyczącej syntezy białka jest błędny, ponieważ beta karoten nie ma bezpośredniego wpływu na ten proces. Synteza białka jest regulowana przez różne czynniki, takie jak dostępność aminokwasów, hormony i energia metaboliczna, a nie przez ilość beta karotenu w organizmie. Zatem twierdzenie, że niedobór beta karotenu ogranicza syntezę białka, jest mylące i niepoparte dowodami naukowymi. Kolejny błąd dotyczy łamliwości kości; jest to proces, którego głównymi czynnikami ryzyka są niedobory wapnia, witaminy D oraz aktywność fizyczna, a nie beta karoten. Witamina A ma znaczenie dla zdrowia kości, ale jej niedobór nie jest bezpośrednio związany z łamliwością. Krzepliwość krwi również nie jest bezpośrednio związana z poziomem beta karotenu. Proces krzepnięcia jest regulowany przez różne witaminy, głównie K, oraz czynniki krzepnięcia, a nie przez obecność beta karotenu. Zrozumienie tych zależności jest kluczowe w kontekście żywienia i zdrowia, a skupienie się na właściwej diecie jest fundamentem w zapobieganiu niedoborom i ich konsekwencjom dla organizmu.
Pytanie 23

W hodowli zwierząt w duchu ekologicznym nie wykorzystuje się

A. szczepionek, które nie są wymagane przez przepisy.
B. preparatów pochodzenia roślinnego.
C. leków opartych na homeopatii.
D. probiotyków.
W kontekście ekologicznego chowu zwierząt istnieje wiele błędnych przekonań dotyczących stosowania różnych substancji wspomagających zdrowie zwierząt. Preparaty ziołowe, probiotyki oraz leki homeopatyczne to metody, które mogą być stosowane w tym systemie produkcji, ponieważ są zgodne z zasadami ekologicznymi, które promują naturalne podejścia do zdrowia zwierząt. Często myli się ich działanie z konwencjonalnymi metodami leczenia, które często opierają się na chemicznych substancjach aktywnych. Preparaty ziołowe są szeroko akceptowane, ponieważ wspierają naturalne procesy obronne organizmu zwierząt, a ich stosowanie jest zgodne z filozofią ekologicznego chowu. Probiotyki natomiast pomagają w utrzymaniu zdrowej flory bakteryjnej, co jest kluczowe dla zdrowia układu pokarmowego zwierząt. Leki homeopatyczne, mimo że ich skuteczność jest często kwestionowana, również znajdują zastosowanie w praktykach ekologicznych, oferując alternatywne metody wsparcia zdrowia. Dlatego też, pomimo iż pewne metody są stosowane w chowie ekologicznym, kluczowe jest zrozumienie, że to właśnie nieprzestrzeganie zasad dotyczących szczepień niewymaganych urzędowo stanowi trzon ekologicznej produkcji, co ma na celu maksymalne ograniczenie interwencji w naturalne procesy zdrowotne zwierząt.
Pytanie 24

W końcowej fazie hodowli gęsi często stosuje się ziarno

A. pszenicy
B. żyta
C. owsa
D. jęczmienia
Owies jest szczególnie cenionym zbożem w końcowym okresie tuczu gęsi ze względu na swoje korzystne właściwości odżywcze oraz energetyczne. Zawiera wyższą zawartość tłuszczów i błonnika w porównaniu do innych zbóż, co wspiera prawidłowy rozwój gęsi oraz przyczynia się do efektywnego przyrostu masy ciała. Wprowadzenie owsa do diety gęsi pobudza ich apetyt, co jest istotne w ostatnich etapach tuczu, gdy gęsi powinny zwiększyć swoją masę przed ubojami. Przykładowo, w praktyce hodowlanej, owies może być podawany w formie całego ziarna lub jako składnik paszy mieszanej, co umożliwia łatwe dostosowanie diety do indywidualnych potrzeb ptaków. Dodatkowo, owies jest zbożem o niskim indeksie glikemicznym, co przyczynia się do stabilizacji poziomu cukru we krwi, hamując jednocześnie nagłe skoki energii, co jest korzystne w kontekście zdrowia gęsi. W wielu gospodarstwach stosuje się owies zgodnie z zaleceniami weterynarzy i specjalistów ds. żywienia zwierząt, co wpływa na jakość uzyskiwanych produktów.
Pytanie 25

Jaka jest optymalna temperatura do przechowywania biistrów z nasieniem knura?

A. 15-18°C
B. 19-21°C
C. 22-25°C
D. 12-14°C
Optymalna temperatura przechowywania biistrów z nasieniem knura wynosi 15-18°C, co jest zgodne z zaleceniami ekspertów w dziedzinie inseminacji zwierząt. Utrzymywanie nasienia w tej temperaturze jest kluczowe dla zachowania jego jakości i żywotności plemników. Wartości te są stosowane w praktyce i są zgodne z normami Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej (ISO) oraz innymi standardami branżowymi, które określają najlepsze praktyki w przechowywaniu materiału biologicznego. Utrzymanie odpowiedniej temperatury jest szczególnie ważne, ponieważ zbyt niska temperatura może prowadzić do zamarzania i uszkodzenia komórek plemnikowych, podczas gdy zbyt wysoka temperatura może przyczynić się do ich degradacji. W praktyce, w przypadku przechowywania nasienia w urządzeniach takich jak coolery czy in vitro, regularne monitorowanie temperatury jest niezbędne, aby zapewnić optymalne warunki. Ponadto, należy uwzględnić czas przechowywania, gdyż im dłużej nasienie jest przechowywane, tym bardziej istotne staje się precyzyjne kontrolowanie warunków, aby maksymalizować jego zdolność do zapłodnienia. Przykładowo, w przypadku nasienia knura, stosowanie procedur przechowywania zgodnych z tym zakresem temperaturowym zapewnia nie tylko lepsze wyniki hodowlane, ale również przyczynia się do zwiększenia efektywności produkcji w chowie trzody chlewnej.
Pytanie 26

Łodygi roślin zbożowych lub strączkowych, które zostały po omłocie i wyschnięciu to

A. ściernisko
B. siano
C. słoma
D. plewy
Siano, plewy i ściernisko to terminy, które często mylone są ze słomą, jednak mają różne znaczenia i zastosowania w agronomii. Siano to wysuszone trawy lub inne rośliny zielone, które są zbierane przed kwitnieniem i przeznaczone głównie jako pasza dla zwierząt. Jest ono bogate w składniki odżywcze i ma inną strukturę niż słoma, co sprawia, że ma inne zastosowanie w hodowli zwierząt. Z kolei plewy to resztki ziarna, które są usuwane podczas mielenia zbóż. Ich obecność w obiegu rolniczym jest niezbędna, ale nie są one materiałem budowlanym, ani paszowym jak słoma. Ściernisko to pozostałości po zbiorze roślin, które pozostają na polu, a nie przetworzone w żaden sposób. Jego funkcja jest głównie związana z ochroną gleby przed erozją, ale nie jest materiałem, który można by używać do produkcji paszy czy struktur organicznych. Typowym błędem jest mylenie tych terminów z powodu ich podobieństw w kontekście pozyskiwania materiałów rolniczych. Zrozumienie różnic między tymi pojęciami jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania gospodarstwem rolnym oraz dla stosowania odpowiednich praktyk w produkcji rolniczej.
Pytanie 27

Żołądek jednokomorowy jest elementem układu pokarmowego

A. krowy oraz owcy
B. kota oraz psa
C. konia oraz świni
D. królika oraz kozy
Żołądek jednokomorowy nie występuje w przypadku krowy i owcy, ponieważ oba te gatunki mają żołądki o bardziej złożonej budowie, składające się z czterech komór. Taki typ żołądka, zwany żołądkiem przeżuwaczy, jest charakterystyczny dla zwierząt roślinożernych, które muszą przetwarzać trudne do strawienia materiały roślinne. Wymaga to odpowiedniego rozdzielenia procesu trawienia na kilka etapów, co poprawia efektywność wykorzystania pożywienia. Niezrozumienie, że krowy i owce są przeżuwaczami, prowadzi do błędnych wniosków na temat ich układu pokarmowego oraz sposobu, w jaki trawią pokarm. Podobnie niepoprawne jest przypisanie żołądka jednokomorowego do kota i psa, które są zwierzętami mięsożernymi, ale ich budowa układu pokarmowego również różni się od struktury typowej dla koni i świń. Koty i psy mają żołądki jednokomorowe, ale ich dieta oraz sposób trawienia są dostosowane do innego rodzaju pokarmu. Kluczowe jest zrozumienie, że rodzaj żołądka ma bezpośredni wpływ na dietę i strategię żywieniową tych zwierząt. Błędy w interpretacji tego zagadnienia mogą prowadzić do niewłaściwego żywienia, co z kolei wpływa na zdrowie i samopoczucie zwierząt.
Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

Wskaź, który rodzaj ptaków ma samice składające największe jaja?

A. Indyki
B. Kaczki
C. Gęsi
D. Kury
Gęsi są ptakami, których samice znoszą największe jaja w porównaniu do innych wymienionych gatunków, takich jak kury, kaczki i indyki. Jaja gęsi charakteryzują się dużą wielkością, średnio ważą od 150 do 200 gramów, co czyni je znacząco większymi od jaj kurzych, które ważą przeciętnie od 50 do 70 gramów. Zastosowanie jaj gęsich w kulinariach jest szerokie; dzięki swojej wielkości i bogatemu smakowi, są one często wykorzystywane w ekskluzywnych potrawach oraz wypiekach. W kontekście hodowli, gęsi dostarczają nie tylko większe jaja, ale również wyższej jakości mięso, co jest ważne dla producentów i konsumentów. Ponadto, gęsi są znane z ich roli w ekosystemach, mogą pomagać w kontrolowaniu chwastów i insektów, co wpisuje się w praktyki zrównoważonego rolnictwa. Zrozumienie różnic w wielkości jaj między gatunkami ptaków jest istotne w kontekście ich hodowli oraz wyboru odpowiednich ras do konkretnych celów produkcyjnych.
Pytanie 30

W układzie pokarmowym nie występuje pęcherzyk żółciowy u

A. owiec
B. koni
C. kur
D. psów
Fajnie, że trafiłeś z odpowiedzią o braku pęcherzyka żółciowego u koni! Wiesz, to naprawdę ma sens, bo konie mają zupełnie inną budowę ciała i sposób trawienia niż inne zwierzęta. Pęcherzyk żółciowy normalnie gromadzi żółć, ale u koni, które są roślinożercami, nie jest on potrzebny. Ich układ pokarmowy działa tak, że żółć jest wydzielana z wątroby bezpośrednio do jelita, co pozwala im na stałe trawienie, zwłaszcza błonnika. W praktyce, dla weterynarzy ważne jest, żeby rozumieć te różnice, bo to pomaga w doborze odpowiedniej diety. Jak dobrze dobrane pasze, to konie są zdrowe i mają lepszą wydajność. Z mojej perspektywy, to ważne, żeby wiedzieć, jak działa ich organizm!
Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

Jakie urządzenie wykorzystuje się do składowania odchodów bydła trzymanego na rusztach?

A. płyta obornikowa
B. zbiornik na gnojowicę
C. zbiornik na gnojówkę
D. pryzma obornikowa
Pryzma obornikowa to jedna z metod składowania odpadów, ale nie jest to dobry pomysł dla bydła, które siedzi na rusztach. Ta pryzma jest głównie do obornika, a obornik to substancja stała. W przypadku bydła na rusztach, odchody są głównie płynne, więc trzymanie ich w pryzmach to nie jest najlepszy sposób, a wręcz może być nieefektywne. Gnojówka to inny typ odpadów, który też jest płynny, ale często mylony z gnojowicą. Gnojówka jest lepsza dla zwierząt produkujących stałe odchody. Płyta obornikowa to miejsce do składowania obornika, co też nie pasuje, gdy mówimy o bydle na rusztach, bo tam odchody zebrane są inaczej. Typowe błędy w myśleniu to nieodróżnianie tych różnych form odpadów i nieznajomość ich przechowywania zgodnie z zasadami ochrony środowiska. Zrozumienie tych terminów jest ważne, żeby dobrze zarządzać gospodarstwem i dbać o naturę.
Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

Z uwagi na wysoką zawartość substancji antyodżywczych oraz ich działanie zapierające i wzdęciowe w diecie świń, należy unikać podawania większych ilości śruty

A. z żyta
B. z pszenicy
C. z jęczmienia
D. z kukurydzy
Śruta z żyta ma w sobie sporo substancji, które mogą być niekorzystne dla świń, jak na przykład kwas fitynowy. Takie rzeczy mogą utrudniać wchłanianie minerałów i białek. Dodatkowo żyto bywa wzdymające, co sprawia, że zwierzęta mogą mieć problemy z trawieniem. Dlatego zaleca się, żeby nie przesadzać z jego użyciem w ich diecie. Dobrze jest trzymać rękę na pulsie i wprowadzać różnorodne źródła białka, żeby uniknąć problemów zdrowotnych. Jak już używamy śruty z żyta, to warto pomyśleć o dodaniu enzymów trawiennych, które pomogą lepiej rozłożyć te niekorzystne substancje. W końcu, zrównoważona dieta i unikanie dużych dawek żyta to klucz do sukcesu w hodowli świń, co przekłada się na lepszy wzrost i wydajność produkcji.
Pytanie 35

Krycie naturalne, w którym buhaj przebywa na stałe z grupą krów, to krycie

A. dozorowane
B. dzikie
C. wolne
D. haremowe
Krycie dzikie odnosi się do sytuacji, w której reprodukcja zachodzi bez jakiejkolwiek kontroli ze strony hodowcy, co nie jest praktykowane w warunkach hodowlanych. Tego typu krycie może prowadzić do niepożądanych skutków, takich jak krzyżowanie się różnych ras, co może obniżyć jakość stada. Z kolei krycie wolne to metoda, w której buhaj ma możliwość swobodnego poruszania się w obrębie większej grupy krów, jednak nie jest to rozwiązanie stabilne, ponieważ nie zapewnia buhajowi stałego towarzystwa, co może wpływać na efektywność reprodukcji. Krycie dozorowane natomiast obejmuje kontrolowaną interakcję pomiędzy buhajem a krowami, w której hodowca nadzoruje proces, ale nie jest to takie samo jak krycie haremowe, ponieważ buhaj nie jest w stałym zespole z krowami, co zmniejsza naturalność procesu. Te podejścia często prowadzą do nieoptymalnych wyników reprodukcyjnych, co może być wynikiem niewłaściwej strategii zarządzania stadem oraz błędów w rozpoznawaniu cykli rujowych. Ważne jest, aby hodowcy zrozumieli różnice pomiędzy tymi metodami, aby wprowadzać najefektywniejsze strategie w praktyce hodowlanej.
Pytanie 36

W przypadku młodych zwierząt w fazie wzrostu, optymalny stosunek wapnia do fosforu w ich diecie powinien wynosić około

A. 1:2
B. 2:1
C. 1:3
D. 3:1
Zrozumienie roli wapnia i fosforu w diecie zwierząt jest kluczowe dla ich zdrowia i rozwoju. Odpowiedzi ze stosunkiem 1:2, 3:1 i 1:3 są nieprawidłowe, ponieważ każda z nich nie spełnia wymaganych norm dla młodych zwierząt. Stosunek 1:2, który sugeruje przewagę fosforu, może prowadzić do niedoboru wapnia, co negatywnie wpływa na mineralizację kości. Likwidacja wapnia w diecie może skutkować krzywicą, osłabieniem struktury kości oraz innymi poważnymi schorzeniami. Z kolei stosunek 3:1 i 1:3, gdzie zdecydowanie dominuje wapń lub fosfor, również są niekorzystne, ponieważ mogą prowadzić do problemów z absorpcją obu tych minerałów. Zbyt wysoki poziom wapnia może powodować, że fosfor będzie trudniej przyswajalny, co skutkuje jego niedoborem w organizmie. W praktyce, odpowiedni stosunek wapnia do fosforu zapewnia równowagę mineralną, kluczową dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. Ważne jest, aby pamiętać, że każdy z tych minerałów powinien być dostarczany w odpowiednich proporcjach, co jest zgodne z zaleceniami żywieniowymi dla zwierząt gospodarskich określonymi przez organizacje takie jak NRC (National Research Council). Ignorowanie tych zasad może prowadzić do nieefektywności w hodowli, a w dalszej perspektywie do znacznych strat ekonomicznych.
Pytanie 37

W jakim wieku dokonuje się ubojów kurczaków brojlerów?

A. 3÷4 tygodni
B. 5÷6 tygodni
C. 8÷9 tygodni
D. 10÷12 tygodni
Wybór niewłaściwego wieku uboju kurcząt brojlery często wynika z nieodpowiedniego zrozumienia ich cyklu życia oraz procesów związanych z chowem. Odpowiedzi sugerujące uboje w wieku 3-4 tygodni oraz 8-9 tygodni są zbyt skrajne. Uboje w wieku 3-4 tygodni są niewłaściwe, ponieważ w tym czasie kurczęta nie osiągają jeszcze wymaganej masy ciała, co skutkuje niską wydajnością mięsa. W praktyce, młodsze ptaki mają również często problem z niepełnym rozwinięciem mięśni, co negatywnie wpływa na jakość mięsa. Z drugiej strony, wybór wieku 8-9 tygodni wiąże się z opóźnieniem w procesie uboju, co może prowadzić do nadmiernej wagi i pogorszenia jakości mięsa, które staje się bardziej tłuste i mniej delikatne. Ponadto, dłuższy czas chowu może zwiększać ryzyko wystąpienia chorób u ptaków, co jest niezgodne z praktykami zapewniającymi dobrostan zwierząt. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla każdego, kto chce prowadzić hodowlę drobiu w sposób etyczny i efektywny. Warto także podkreślić, że decyzje dotyczące uboju powinny opierać się na monitorowaniu wzrostu i zdrowia ptaków, aby zapewnić maksymalną jakość i wydajność produkcji.
Pytanie 38

Przed wprowadzeniem kateteru do pochwy, ważne jest, aby zadbać o czystość warg sromowych u lochy. Jak należy postępować?

A. w przypadku podejrzenia infekcji
B. gdy są zabrudzone
C. w każdej sytuacji
D. wyłącznie u pierwiastek
Właściwa higiena warg sromowych lochy przed wprowadzeniem cewnika jest kluczowym elementem zapobiegającym zakażeniom dróg rodnych. Czystość tych obszarów powinna być utrzymywana w każdym przypadku, niezależnie od stanu zdrowia lochy, ponieważ bakterie mogą być obecne w różnych lokalach i stanach chorobowych. Przykładem może być sytuacja, w której nawet zdrowa locha może mieć niewidoczne patogeny, mogące prowadzić do infekcji. Aby zadbać o higienę, przed wprowadzeniem kateteru należy umyć wargi sromowe letnią wodą z mydłem, a następnie osuszyć je czystym ręcznikiem. Dobrą praktyką jest również stosowanie jednorazowych rękawiczek, co minimalizuje ryzyko przenoszenia bakterii z rąk na wrażliwe obszary ciała. Właściwe przygotowanie do zabiegu jest zgodne z zasadami aseptyki i antyseptyki, co powinno być standardem w każdej hodowli zwierząt.
Pytanie 39

Oblicz spodziewaną datę rozpoczęcia następnej rui u klaczy, jeśli objawy ostatniej rui zanikły 6 marca, a jej czas trwania wynosił 6 dni?

A. 6 kwietnia
B. 15 marca
C. 24 marca
D. 31 marca
Nieprawidłowe odpowiedzi mogą wynikać z niepełnego zrozumienia cyklu rui u klaczy oraz pomylenia poszczególnych etapów w tym cyklu. Na przykład, odpowiedź sugerująca 15 marca mogła wynikać z błędnego założenia, że kolejna ruja rozpoczyna się bezpośrednio po zakończeniu ostatniej, co jest niezgodne z rzeczywistością. Klacze po zakończeniu rui nie wchodzą natychmiast w nowy cykl, lecz przechodzą przez okres anestrusu. Odpowiedzi takie jak 31 marca czy 6 kwietnia mogą z kolei wynikać z mylnego przyjęcia dłuższego okresu anestrusu, co także nie odpowiada typowym cyklom rui. Klacze mają ustalony schemat rui, gdzie średni czas między ruji wynosi około 21 dni, a do tego wlicza się czas trwania samej rui oraz anestrusu. Odpowiedzi te ujawniają często typowe błędy myślowe, takie jak nadmierne uproszczenie procesu, które mogą prowadzić do niewłaściwych wniosków. Hodowcy koni powinni być świadomi tych cykli, aby prawidłowo planować działania związane z reprodukcją, co ma kluczowe znaczenie dla efektywności hodowli oraz zdrowia zwierząt.
Pytanie 40

Jak długo trwa okres ciąży u klaczy?

A. 5 miesięcy
B. 10 miesięcy
C. 11 miesięcy
D. 9 miesięcy
Czas trwania ciąży u klaczy jest często mylony z czasami ciąży innych zwierząt, co może prowadzić do błędnych wniosków. Odpowiedzi takie jak 5, 9 czy 10 miesięcy są niepoprawne, ponieważ nie uwzględniają specyfiki biologii koni. Przykładowo, 5 miesięcy to czas ciąży u wielu małych ssaków, ale nie u dużych zwierząt takich jak koniowate. Z kolei 9 miesięcy to typowy czas ciąży u ludzi i niektórych innych zwierząt, co może wprowadzać w błąd. Dodatkowo, 10 miesięcy jest bliską, lecz nadal niewłaściwą wartością, gdyż nie uwzględnia pełnego okresu, który wynosi średnio 11 miesięcy. Ważne jest, aby zrozumieć, że klacze mają dostosowany proces rozwoju płodowego do ich wielkości i specyficznych potrzeb. Każda niepoprawna odpowiedź prowadzi do niedoszacowania tego etapu w życiu klaczy, co może wpłynąć na decyzje hodowlane i zdrowotne. W praktyce hodowlanej, zrozumienie pełnego okresu ciąży jest kluczowe dla zapewnienia właściwej opieki i wsparcia dla klaczy, co w konsekwencji może wpłynąć na zdrowie i rozwój przyszłych źrebiąt. Błędy w oszacowaniu czasu ciąży mogą prowadzić do nieodpowiedniego planowania, co w dłuższej perspektywie może stanowić zagrożenie dla zarówno matki, jak i jej potomstwa.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej