Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik ekonomista
  • Kwalifikacja: EKA.04 - Prowadzenie dokumentacji w jednostce organizacyjnej
  • Data rozpoczęcia: 14 maja 2025 12:53
  • Data zakończenia: 14 maja 2025 12:55

Egzamin niezdany

Wynik: 11/40 punktów (27,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Trzech księgowych pragnie zostać wspólnikami działającymi na własny rachunek. Dysponują oni odpowiednimi uprawnieniami do wykonywania wolnego zawodu (księgowego). Wspólnicy nie chcą ponosić odpowiedzialności za długi spółki wynikłe z pracy pozostałych członków. Jaką formę organizacyjno-prawną powinni przyjąć?

A. Spółkę partnerską
B. Spółkę jawną
C. Spółkę cywilną
D. Spółkę akcyjną
Wybór niewłaściwej formy organizacyjnej, takiej jak spółka cywilna, spółka akcyjna czy spółka jawna, może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych i finansowych. Spółka cywilna to umowa między wspólnikami, która nie jest odrębną osobą prawną, co oznacza, że wszyscy wspólnicy odpowiadają za zobowiązania całej spółki całym swoim majątkiem. Ta forma nie zabezpiecza wspólników przed odpowiedzialnością za działania innych, co jest szczególnie istotne w przypadku księgowych, którzy muszą dbać o swoją reputację zawodową. Spółka akcyjna jest z kolei bardziej skomplikowaną strukturą, przeznaczoną dla większych przedsiębiorstw, gdzie kapitał zakładowy dzielony jest na akcje. To rozwiązanie wiąże się z wyższymi kosztami założenia oraz formalnościami, które mogą nie być praktyczne dla trzech księgowych planujących wspólne prowadzenie działalności. Natomiast spółka jawna, podobnie jak spółka cywilna, nie ogranicza odpowiedzialności wspólników, co może być niebezpieczne w zawodzie księgowego, gdzie błędy mogą prowadzić do wysokich roszczeń. Niezrozumienie różnic pomiędzy tymi formami prowadzenia działalności gospodarczej może prowadzić do wyboru, który nie zabezpiecza interesów wszystkich wspólników, a tym samym narazi ich na niepotrzebne ryzyko.
Pytanie 2

Komisja inwentaryzacyjna ustaliła w przedsiębiorstwie na koniec roku wyniki inwentaryzacji, które podano w tabeli. Towary podlegają kompensacie według zasady "mniejsza ilość, mniejsza cena". Po dokonaniu kompensaty w przedsiębiorstwie pozostanie

Nazwa towaruCena
w zł		Ilość rzeczywista
w szt.		Ilość ewidencyjna
w szt.
X2010080
Y304050

A. niedobór towaru Y w wysokości 100 zł
B. nadwyżka towaru X w wysokości 100 zł
C. niedobór towaru Y w wysokości 10 zł
D. nadwyżka towaru X w wysokości 10 zł
Poprawna odpowiedź wskazuje na niedobór towaru Y w wysokości 100 zł, co jest zgodne z procedurami inwentaryzacyjnymi. W wyniku inwentaryzacji ustalono nadwyżkę towaru X oraz niedobór towaru Y, co należy nazywać różnicą inwentaryzacyjną. Zasada 'mniejsza ilość, mniejsza cena' mówi, że w przypadku kompensaty należy stosować wartości niższe, co w praktyce oznacza, że wartość niedoboru towaru Y odjęto od wartości nadwyżki towaru X. W tym przypadku, po dokonaniu obliczeń, stwierdzono, że różnica wynosi 100 zł, co oznacza, że nadwyżka towaru X została wykorzystana do pokrycia niedoboru towaru Y. Taki sposób postępowania jest zgodny z dobrymi praktykami w zarządzaniu zapasami, ponieważ pozwala na maksymalne wykorzystanie zasobów i minimalizowanie strat. Warto również zauważyć, że skuteczne zarządzanie inwentaryzacją i kompensacją jest kluczowe dla utrzymania stabilności finansowej przedsiębiorstwa oraz jego efektywności operacyjnej.
Pytanie 3

Osoba zajmująca się księgowością korzysta z komputera z włączonym monitorem. Po każdej godzinie pracy powinna mieć możliwość zrobienia przerwy, która jest wliczana do czasu pracy i wynosi co najmniej

A. 15 minut
B. 10 minut
C. 20 minut
D. 5 minut
Niepoprawne opcje, takie jak 10 minut, 15 minut i 20 minut, mogą wydawać się logiczne na pierwszy rzut oka, jednak nie odzwierciedlają one rzeczywistych przepisów prawa dotyczących organizacji pracy. Często myślenie, że dłuższe przerwy są lepsze, prowadzi do nieporozumień. W rzeczywistości, dłuższe przerwy mogą zakłócać ciągłość pracy, co w niektórych przypadkach prowadzi do spadku koncentracji i efektywności. Pracownicy mogą myśleć, że przerwy powinny być dłuższe dla lepszego wypoczynku, jednak regularne, krótkie przerwy są bardziej efektywne w kontekście zdrowia i produktywności. Przerwy trwające powyżej 5 minut mogą nie być zgodne z regulacjami, które nakładają na pracodawców obowiązek zapewnienia określonego czasu na odpoczynek, a ich niewłaściwe stosowanie może prowadzić do naruszenia prawa pracy. Warto również zauważyć, że przestrzeganie krótkich przerw jest korzystne dla zdrowia psychicznego pracowników, ponieważ zmniejsza stres i poprawia nastrój, a to przekłada się na lepszą atmosferę w pracy oraz wyższą jakość wykonywanych zadań. W związku z tym, zaleca się, aby pracodawcy stosowali się do wytycznych dotyczących czasu pracy i przerw, aby wspierać zdrowie i dobrostan swoich pracowników.
Pytanie 4

Jakie konta mogą wykazywać saldo końcowe debetowe lub kredytowe?

A. Środki trwałe oraz Rozrachunki z pracownikami
B. Pozostałe rozrachunki oraz Rozrachunki z dostawcami i odbiorcami
C. Wynagrodzenia oraz Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń
D. Wynik finansowy oraz Inwestycje długoterminowe
Saldo końcowe debetowe lub kredytowe w kontekście księgowości odnosi się do sytuacji, w której na kontach następuje zamknięcie, co prowadzi do powstania salda, które może być dodatnie (kredytowe) lub ujemne (debetowe). Odpowiedź dotycząca Pozostałych rozrachunków oraz Rozrachunków z dostawcami i odbiorcami jest poprawna, ponieważ te konta odzwierciedlają transakcje, które mogą generować zarówno saldo debetowe, jak i kredytowe. W przypadku rozrachunków z dostawcami, saldo kredytowe oznacza, że przedsiębiorstwo ma zobowiązania, czyli długi wobec dostawców, które należy uregulować. Natomiast w przypadku rozrachunków z odbiorcami, saldo debetowe wskazuje, że przedsiębiorstwo ma należności, które powinno otrzymać. Przykładem może być sytuacja, gdy firma sprzedaje towary na kredyt; wówczas w księgach rachunkowych rejestruje należności, co skutkuje debetowym saldem. Standardy rachunkowości, takie jak Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), podkreślają znaczenie prawidłowego klasyfikowania i prezentowania tych rozrachunków, co jest kluczowe dla transparentności finansowej oraz analizy wyników operacyjnych.
Pytanie 5

Opakowania do ponownego użycia w Fabryce Silników Elektrycznych stanowią element

A. produktów gotowych
B. rzeczowych aktywów obrotowych
C. środków trwałych
D. rzeczowych aktywów trwałych
Kwalifikowanie opakowań wielokrotnego użytku jako środków trwałych jest błędne, ponieważ środki trwałe to zasoby, które są wykorzystywane w działalności operacyjnej dłużej niż 12 miesięcy. Przykłady środków trwałych to maszyny, budynki czy urządzenia, które mają długotrwałą użyteczność i są amortyzowane przez dłuższy okres. Z kolei produkty gotowe to wyroby, które zostały zakończone i są gotowe do sprzedaży, co nie odnosi się do opakowań, które są używane wielokrotnie w cyklu produkcyjnym. Zapis opakowań jako rzeczowych aktywów trwałych jest również nieprawidłowy, gdyż te aktywa mają charakter bardziej obrotowy, a ich wartość nie jest związana z długotrwałym użytkowaniem. Typowym błędem myślowym jest mylenie klasyfikacji aktywów na podstawie ich funkcji w przedsiębiorstwie. Zrozumienie różnicy pomiędzy rzeczowymi aktywami obrotowymi a trwałymi lub gotowymi produktami jest kluczowe dla prawidłowego prowadzenia księgowości oraz zarządzania zasobami w firmie. Dokładne klasyfikowanie aktywów wpływa na sprawozdawczość finansową i może mieć istotne znaczenie dla podejmowania decyzji zarządczych.
Pytanie 6

Wynagrodzenie pracownika obejmuje pensję podstawową w wysokości 1 800 zł oraz prowizję wynoszącą 10% od wartości sprzedaży. W miesiącu maju pracownik osiągnął sprzedaż o wartości 5 000 zł. Jakie było całkowite wynagrodzenie pracownika za maj?

A. 2 480 zł
B. 2 300 zł
C. 1 980 zł
D. 1 850 zł
Odpowiedzi, które nie wskazują kwoty 2 300 zł, wynikają z błędnego zrozumienia sposobu obliczania wynagrodzenia lub mylnego przyjęcia niepoprawnych wartości w obliczeniach. Na przykład, odpowiedź 1 980 zł może sugerować, że ktoś pomylił się w obliczeniach, nie uwzględniając prowizji, co jest istotnym błędem. Użytkownik mógł również przyjąć za błędnie, że prowizja powinna być obliczana z innej podstawy, na przykład jako procent od wynagrodzenia zasadniczego, co jest niezgodne z praktyką rynkową. Kolejne niepoprawne kwoty, takie jak 2 480 zł, mogą wynikać z dodania zbyt wysokiej prowizji, co również nie ma podstaw w przedstawionej sytuacji. Zazwyczaj wynagrodzenie prowizyjne jest jasno określone według wypracowanej sprzedaży, co powinno być kluczowym punktem w obliczeniach. Jednym z typowych błędów myślowych jest także założenie, że wynagrodzenie zasadnicze powinno być pomniejszane przez prowizję, co jest niezgodne z logiką wynagradzania, gdzie prowizje są dodatkami do wynagrodzenia podstawowego. Zrozumienie struktury wynagrodzenia i umiejętność obliczeń w tym zakresie są kluczowe w pracy w działach HR oraz w zarządzaniu wynagrodzeniami w firmach.
Pytanie 7

W niewerbalnej komunikacji gest z otwartymi dłońmi sugeruje

A. mądrość, dominację, zastraszanie oponenta
B. niezdecydowanie, tworzenie barier, chęć ucieczki
C. agresję, brak pewności siebie, strach
D. gotowość do kontaktu z innymi, zamiary pokojowe
Gesty niewerbalne są istotnym elementem komunikacji, jednak błędne interpretowanie ich znaczenia może prowadzić do nieporozumień. W kontekście gestu otwartych dłoni, przyjęcie, że oznacza on mądrość, władzę czy straszenie przeciwnika, nie znajduje potwierdzenia w klasycznych teoriach komunikacji niewerbalnej. Tego typu interpretacje mogą wynikać z mylnego założenia, że gesty są jedynie wyrazem dominacji czy agresji. Jednakże wiadomo, że gesty oparte na zamkniętych dłoniach, takie jak pięści, mogą być postrzegane jako sygnały wrogości lub braku pewności siebie. Interpretowanie otwartych dłoni w kontekście wrogości często wynika z konfrontacyjnego podejścia do komunikacji, co jest sprzeczne z zasadami efektywnego porozumiewania się. Z kolei przypisywanie mu cech lęku lub niepewności jest nieuzasadnione, gdyż otwarte dłonie są raczej symbolem pewności siebie i chęci nawiązania pozytywnej relacji. Błędy myślowe w interpretacji komunikacji niewerbalnej często prowadzą do nieporozumień, co podkreśla znaczenie dostrzegania kontekstu oraz intencji za komunikatami niewerbalnymi. W praktyce, aby unikać takich nieporozumień, warto zgłębiać podstawy teorii komunikacji oraz zwracać uwagę na szerszy kontekst interakcji, co pozwoli na bardziej trafną interpretację sygnałów niewerbalnych.
Pytanie 8

W tabeli zamieszczono wybrane informacje o instytucjach administracji rządowej i samorządowej. Które z nich dotyczą powiatu?

A.B.
– jest jednostką podziału terytorialnego pierwszego stopnia
– organem wykonawczym jest wójt, burmistrz, prezydent		– jest jednostką podziału terytorialnego drugiego stopnia
– organem wykonawczym jest starosta
C.D.
– jest regionalną wspólnotą samorządową
– organem wykonawczym jest marszałek		– określa strategie rozwoju województw
– za wykonanie polityki rządu na swoim terenie odpowiada wojewoda

A. A.
B. D.
C. B.
D. C.
Wybór jednej z pozostałych odpowiedzi wskazuje na niepełne zrozumienie struktury administracji publicznej w Polsce oraz roli, jaką pełnią poszczególne jednostki terytorialne. Odpowiedzi A, C oraz D mogą wprowadzać w błąd, ponieważ nie uwzględniają faktu, że powiat jest jednostką samorządową o specyficznych kompetencjach i zadaniach. Odpowiedzi te mogą odnosić się do innych poziomów administracyjnych, takich jak gminy czy województwa, które mają odrębne funkcje i struktury. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi jednostkami jest kluczowe, aby uniknąć powszechnych błędów myślowych, takich jak utożsamianie gminy z powiatem. Gminy zajmują się sprawami lokalnymi, takimi jak ochrona środowiska czy edukacja, natomiast powiaty mają szerszy zakres odpowiedzialności, obejmujący również zadania z zakresu transportu czy ochrony zdrowia. Dlatego ważne jest, aby przy rozwiązywaniu podobnych zadań testowych zwracać uwagę na szczegóły poszczególnych jednostek administracyjnych oraz ich kompetencje. Wiedza na temat struktury administracyjnej pozwala na lepsze zrozumienie, w jaki sposób funkcjonuje państwo oraz jakie zadania są realizowane na różnych poziomach administracyjnych.
Pytanie 9

Które zadania wykonuje bank komercyjny?

A.B.
  • Prowadzenie kont i rozliczeń pomiędzy klientami (konta osobiste, a vista).
  • Wykonywanie operacji wekslowych.
  • Ochrona praw i interesów osób ubezpieczonych.
  • Emitowanie znaków pieniężnych.
  • Wydawanie zezwoleń na działalność brokera i pośrednika ubezpieczeniowego.
  • Przyjmowanie lokat terminowych oraz wkładów oszczędnościowych.
  • Prowadzenie kont i rozliczeń pomiędzy klientami (konta osobiste, a vista).
  • Wydawanie kart płatniczych i realizacja operacji przy ich użyciu.
  • Wykonywanie operacji wekslowych.
  • Udzielanie kredytów.
C.D.
  • Wydawanie kart płatniczych i realizacja operacji przy ich użyciu.
  • Organizowanie obrotu walutami obcymi.
  • Dokonywanie krajowych i zagranicznych transferów papierów pomiędzy kontami depozytowymi.
  • Wykonywanie bankowej obsługi budżetu państwa.
  • Przeprowadzanie rozliczeń pieniężnych.
  • Emitowanie znaków pieniężnych.
  • Udzielanie kredytów bankom komercyjnym.
  • Wykonywanie operacji wekslowych.
  • Organizowanie obrotu walutami obcymi.
  • Wykonywanie bankowej obsługi budżetu państwa.

A. D.
B. B.
C. C.
D. A.
Wybór niepoprawnych odpowiedzi może wynikać z kilku powszechnych nieporozumień dotyczących funkcji banków komercyjnych. Należy pamiętać, że banki komercyjne koncentrują się na działalności związanej z obsługą klientów indywidualnych oraz przedsiębiorstw, co obejmuje przyjmowanie depozytów i udzielanie kredytów. Jeśli odpowiedzi nie odnosiły się do tych kluczowych zadań, to mogły błędnie sugerować, że banki pełnią inne, niezgodne z ich rzeczywistą rolą funkcje, takie jak zarządzanie inwestycjami czy działalność spekulacyjna, co jest domeną banków inwestycyjnych. Nieprawidłowe odpowiedzi mogą również pomijać istotne aspekty, takie jak regulacje dotyczące bezpieczeństwa finansowego, które są kluczowe dla funkcjonowania banków komercyjnych. W praktyce, wiele osób myli funkcje banków komercyjnych z innymi instytucjami finansowymi, co prowadzi do błędnych wniosków. Zrozumienie specyfiki działalności banków komercyjnych jest niezwykle istotne, aby uniknąć takich nieporozumień. Ponadto, wiedza na temat zadań banków komercyjnych jest kluczowa dla podejmowania świadomych decyzji finansowych, takich jak wybór odpowiednich produktów bankowych czy planowanie osobistych finansów.
Pytanie 10

Firma produkuje seryjnie obuwie dla kobiet oraz mężczyzn. Koszty pośrednie są alokowane na produktach w proporcji do kosztów materiałów bezpośrednich. Jaką metodę wyliczania kosztu jednostkowego wykorzystuje firma?

A. Podziałową ze współczynnikami
B. Doliczeniową
C. Podziałową prostą
D. Procesową
Odpowiedzi, które nie wskazują na metodę doliczeniową, opierają się na błędnych założeniach dotyczących rozliczania kosztów w przedsiębiorstwie. Metoda podziałowa prosta jest niewłaściwa, ponieważ nie uwzględnia różnic w kosztach pośrednich względem różnych wyrobów, co w przypadku produkcji obuwia może prowadzić do zniekształcenia analizy kosztów jednostkowych. Metoda procesowa z kolei stosowana jest zazwyczaj w produkcji masowej, gdzie procesy są jednorodne, co nie jest typowe dla przedsiębiorstw takich jak te produkujące odzież, które mają różnorodne wyroby, w tym obuwie męskie i damskie. Metoda podziałowa ze współczynnikami, mimo że może wydawać się zbliżona, nie jest adekwatna do sytuacji opisanej w pytaniu, gdyż nie łączy kosztów pośrednich bezpośrednio z kosztami materiałów, co jest kluczowe w kontekście doliczeniowym. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych odpowiedzi często wynikają z braku zrozumienia, jak różne metody kalkulacji kosztów wpływają na efektywność finansową przedsiębiorstwa i jakie są ich zalety oraz ograniczenia. Właściwe podejście do kalkulacji kosztów jest niezbędne dla podejmowania świadomych decyzji biznesowych oraz optymalizacji procesów produkcyjnych.
Pytanie 11

W listopadzie przychody sklepu wyniosły 18 000 zł, natomiast średni zapas wyniósł 3 000 zł. W grudniu, przy tym samym obrocie, średni zapas zmniejszył się do 2 250 zł. Z tego wynika poprawa w zakresie częstotliwości obrotu, która została obliczona za pomocą wskaźnika

A. struktury
B. rotacji
C. natężenia
D. dynamiki
Wskaźnik rotacji zapasów jest kluczowym narzędziem w zarządzaniu łańcuchem dostaw i obrotem towarów w sklepie. Rotacja zapasów oblicza się jako stosunek obrotu do przeciętnego stanu zapasów, co w tym przypadku wynosi 18 000 zł / 3 000 zł = 6. Oznacza to, że zapasy zostały sprzedane i wymienione 6 razy w danym okresie. W grudniu, przy przeciętnym stanie zapasów wynoszącym 2 250 zł, obliczamy rotację jako 18 000 zł / 2 250 zł = 8. Ta zmiana dowodzi poprawy efektywności zarządzania zapasami, ponieważ wyższa rotacja oznacza lepsze wykorzystanie dostępnych zasobów. W praktyce, wysoka rotacja zapasów oznacza mniej zamrożonych środków w asortymencie, co przyczynia się do zwiększenia płynności finansowej firmy oraz ograniczenia kosztów przechowywania towarów. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują regularne analizy rotacji, aby dostosować politykę zakupową i sprzedażową, co pozwoli na optymalizację dostępności produktów oraz minimalizację strat związanych z przestarzałymi zapasami.
Pytanie 12

Pani Janina planuje na przyszły rok wyjazd wakacyjny do Egiptu. Przewidywany koszt podróży to 5 500 złotych. Zdecydowała się na otwarcie lokaty w banku na rok, mając na uwadze, że roczna stopa procentowa lokaty wynosi 10%. Jaką kwotę powinna wpłacić do banku, by uzyskać na wyjazd potrzebne fundusze?

A. 5 000 złotych
B. 4 950 złotych
C. 6 050 złotych
D. 6 005 złotych
Wybór niewłaściwej kwoty do ulokowania w banku może wynikać z niepoprawnego zrozumienia zasad oprocentowania lokat. Na przykład, jeśli ktoś uznałby, że wystarczy wpłacić 4 950 zł, aby osiągnąć 5 500 zł w przyszłości, to popełnia błąd w obliczeniach. Przy oprocentowaniu 10% należy pamiętać, że lokata nie rośnie liniowo, lecz według procentu składanego. W przypadku wybrania kwoty 6 005 zł, osoba ta mogłaby błędnie założyć, że zyski z lokaty pokryją różnicę w kosztach wycieczki, nie uwzględniając faktycznej stopy zwrotu. Natomiast ulokowanie 6 050 zł to z kolei nadwyżka, która jest niepotrzebna, ponieważ Pani Janina nie tylko przekroczyłaby wymagane 5 500 zł, ale również nadmiernie zainwestowała swoje pieniądze, co mogłoby prowadzić do nieefektywnego zarządzania kapitałem. Kluczem do sukcesu w inwestycjach i oszczędnościach jest precyzyjne obliczenie i zrozumienie, jak procent składa się na zwiększenie wartości inwestycji. W praktyce, umiejętność obliczania wymaganych kwot przy określonym oprocentowaniu jest niezbędna do utrzymania kontroli nad budżetem i planowania przyszłych wydatków. Warto również śledzić zmiany stóp procentowych oraz dostępność produktów bankowych, aby maksymalizować zyski z lokat i inwestycji.
Pytanie 13

Przedsiębiorca rozlicza się z podatku dochodowego w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych według stawki 3%. Na podstawie danych zawartych w tabeli ustal kwotę należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego za grudzień 2018 r.

Przychody ze sprzedaży osiągnięte w grudniu 2018 r.18 000,00 zł
Zapłacone w grudniu 2018 r. składki na ubezpieczenia społeczne przedsiębiorcy843,45 zł
Zapłacona w grudniu 2018 r. składka na ubezpieczenie zdrowotne (9%),
w tym składka zdrowotna do odliczenia od podatku (7,75%)		319,94 zł
275,51 zł

A. 540,00 zł
B. 264,00 zł
C. 239,00 zł
D. 514,00 zł
Niepoprawne odpowiedzi wynikają z niedostatecznego zrozumienia zasad obliczania ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych oraz składek zdrowotnych. W przypadku stawki ryczałtu wynoszącej 3%, kluczowym krokiem jest obliczenie przychodów, które w analizowanym przypadku wyniosły 18 000,00 zł. Wartość ryczałtu powinna być obliczana na podstawie tej sumy, a nie bazować na innych założeniach, które mogą prowadzić do błędnych wyników. Gdybyśmy zignorowali potrzebę odliczenia składki zdrowotnej, mogłoby to prowadzić do zawyżenia kwoty ryczałtu, co jest błędem. Odpowiedzi takie jak 540,00 zł czy 514,00 zł mają swoje źródło w mylnym rozumieniu obliczeń lub pominięciu składników, które powinny być uwzględnione. Ważne jest, aby przy rozliczaniu podatków stosować się do obowiązujących przepisów i standardów, takich jak ustawa o podatku dochodowym, które jasno określają zasady dotyczące obliczeń oraz odliczeń. Zrozumienie mechanizmu działania ryczałtu oraz składek zdrowotnych jest kluczowe, aby uniknąć typowych błędów i poprawnie rozliczać się z fiskusem, co jest istotne dla każdego przedsiębiorcy.
Pytanie 14

Pracownik podpisał umowę o pracę na próbny okres trzech miesięcy. Jak długo trwa wypowiedzenie tej umowy?

A. 2 dni
B. 1 miesiąc
C. 2 tygodnie
D. 1 tydzień
Odpowiedź 2 tygodnie jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z Kodeksem pracy w Polsce, czas wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na okres próbny wynosi 2 tygodnie, jeśli umowa ta była zawarta na czas krótszy niż 3 miesiące. Warto pamiętać, że czas wypowiedzenia jest określony w artykule 34 Kodeksu pracy, który precyzuje zasady dotyczące wypowiedzenia umowy. Dla umowy na trzymiesięczny okres próbny, wypowiedzenie może być złożone w każdej chwili, a jego czas trwania wynosi właśnie 2 tygodnie. Przykładowo, jeśli pracodawca zdecyduje się zakończyć współpracę z pracownikiem, powinien on dostarczyć pracownikowi informację o wypowiedzeniu z co najmniej 2-tygodniowym wyprzedzeniem, dając mu tym samym czas na przygotowanie się do zakończenia zatrudnienia. Ponadto, dobra praktyka wskazuje, że zawsze warto potwierdzić daty wypowiedzenia na piśmie, aby uniknąć nieporozumień.
Pytanie 15

Do zadań Rady Polityki Pieniężnej należy

A. przyjmowanie oszczędnościowych wkładów oraz lokat terminowych
B. ustalanie poziomu stóp procentowych NBP
C. realizacja obrotu dewizowego i przeprowadzanie rozliczeń z zagranicą
D. udzielanie gwarancji bankowych oraz poręczeń
Udzielanie gwarancji bankowych i poręczeń, dokonywanie obrotu dewizami oraz przyjmowanie wkładów oszczędnościowych nie są podstawowymi zadaniami Rady Polityki Pieniężnej. Gwarancje bankowe i poręczenia są częścią działalności komercyjnych instytucji bankowych, które operują na rynku finansowym, ale nie są bezpośrednio związane z funkcjami RPP, która koncentruje się na polityce monetarnej. Obrot dewizami oraz prowadzenie rozliczeń z zagranicą również leżą w gestii banków komercyjnych i instytucji finansowych, a nie RPP. Z kolei przyjmowanie wkładów oszczędnościowych oraz lokat terminowych jest działalnością banków detalicznych, które oferują produkty finansowe dla klientów indywidualnych. To błędne zrozumienie funkcji RPP często wynika z mylenia jej roli z rolą instytucji komercyjnych, które świadczą usługi finansowe. Zrozumienie różnicy między tymi instytucjami jest kluczowe, ponieważ RPP nie działa na rynku jako instytucja komercyjna, lecz pełni funkcję nadzorczą oraz stabilizacyjną, co wpływa na całą gospodarkę krajową. W praktyce polityka monetarna, którą kształtuje RPP, ma fundamentalne znaczenie dla stabilności makroekonomicznej, a stosowanie niewłaściwych terminów w dyskusji na temat polityki monetarnej może prowadzić do nieporozumień wśród uczestników rynku.
Pytanie 16

W spółce z ograniczoną odpowiedzialnością organem odpowiedzialnym za zarządzanie majątkiem spółki, prowadzenie spraw oraz reprezentowanie jej na zewnątrz jest

A. Rada nadzorcza
B. Zarząd spółki
C. Zgromadzenie wspólników
D. Komisja rewizyjna
Zarząd spółki z ograniczoną odpowiedzialnością pełni kluczową rolę w zarządzaniu majątkiem oraz sprawami spółki. Zgodnie z Kodeksem spółek handlowych, to właśnie zarząd jest odpowiedzialny za bieżące prowadzenie spraw spółki oraz jej reprezentowanie na zewnątrz. Przykładem praktycznego zastosowania tej roli może być sytuacja, w której zarząd podejmuje decyzje dotyczące inwestycji, negocjacji kontraktów czy zarządzania finansami. W praktyce zarząd powinien działać zgodnie z zasadą staranności, co oznacza, że musi podejmować decyzje, które są zgodne z interesem spółki i jej wspólników. Dobre praktyki wskazują, że zarząd powinien także regularnie raportować o stanie finansowym i operacyjnym spółki, co zwiększa przejrzystość i zaufanie w relacjach z inwestorami oraz partnerami biznesowymi. W kontekście hierarchii wewnętrznej, zarząd jest organem wykonawczym, podczas gdy inne organy, takie jak rada nadzorcza czy zgromadzenie wspólników, pełnią funkcje kontrolne lub decyzyjne na wyższych poziomach.
Pytanie 17

W spółce akcyjnej zysk, który jest przydzielany akcjonariuszom, określany jest jako

A. dywidenda
B. oprocentowanie
C. premia
D. nagroda
Wybór odsetek, nagrody czy premii jako określenia części zysku przeznaczonej dla akcjonariuszy jest nieprawidłowy, ponieważ te terminy odnoszą się do całkowicie odmiennych koncepcji finansowych. Odsetki dotyczą kosztów związanych z zaciągniętymi pożyczkami czy innymi zobowiązaniami finansowymi i są płacone wierzycielom, a nie akcjonariuszom. W kontekście spółek akcyjnych, odsetki są formą wynagrodzenia za pożyczony kapitał i nie mają związku z podziałem zysków. Nagrody z kolei mogą odnosić się do wynagrodzeń dla pracowników lub menedżerów za osiągnięcia, co również nie ma zastosowania w kontekście dywidend. Premia w tym kontekście mogłaby być związana z dodatkowymi gratyfikacjami, ale nie jest terminem stosowanym w odniesieniu do podziału zysków w spółkach akcyjnych. W finansach korporacyjnych kluczowe jest zrozumienie różnic pomiędzy tymi pojęciami, aby unikać błędnych interpretacji. Często, nieporozumienia wynikają z braku znajomości podstawowych pojęć dotyczących finansów firmy oraz niejasności w ich zastosowaniu. Właściwe zrozumienie różnorodnych terminów finansowych jest kluczowe dla inwestorów oraz osób zarządzających spółkami, aby mogli podejmować odpowiednie decyzje w zarządzaniu kapitałem.
Pytanie 18

Indosant to osoba,

A. która na zlecenie wystawcy weksla trasowanego ma otrzymać sumę wekslową.
B. odstępująca swoje uprawnienia do weksla innej osobie.
C. wskazana na wekslu, której należy wypłacić kwotę wekslową.
D. która zobowiązała się do uregulowania kwoty wskazanej na wekslu.
Pojęcie indosanta bywa często mylone z innymi terminami związanymi z wekslami, co prowadzi do nieporozumień. Niepoprawne odpowiedzi wskazują na różne aspekty związane z wekslami, jednak nie dotyczą one definicji indosanta. Przykładowo, osoba, której wystawca weksla poleca zapłacić sumę wekslową, to nie indosant, lecz trasat, który jest zobowiązany do wykonania płatności. To zrozumienie jest kluczowe, ponieważ mylenie tych terminów może prowadzić do błędnych decyzji w kontekście transakcji finansowych. Z kolei osoba wskazana na wekslu jako odbiorca kwoty to remitent, który ma prawo do otrzymania płatności, ale nie jest bezpośrednio związana z pojęciem indosantu. Ponadto, stwierdzenie, że indosant zobowiązuje się do dokonania zapłaty kwoty oznaczonej na wekslu, jest również błędne, gdyż indosant nie ponosi odpowiedzialności płatniczej; jego rola polega na przeniesieniu praw do weksla. Zrozumienie tych różnic jest niezwykle ważne w praktyce prawnej, ponieważ niewłaściwe przypisanie ról może prowadzić do komplikacji prawnych i finansowych, a także do utraty należnych roszczeń.
Pytanie 19

Do dokumentów przychodowych związanych z obrotem materiałów, które potwierdzają wzrost ilościowy i wartościowy zapasów towarowych w magazynie, należy zaliczyć

A. Pz, Rw, Pw
B. Pz, Wz, Zw
C. Pz, Wz, Mm
D. Pz, Zw, Pw
Wybór odpowiedzi, które nie zawierają poprawnych dokumentów Pz, Zw, Pw, skutkuje niepełnym lub błędnym obrazem procedur magazynowych. Dokumenty takie jak Rw (Rozchód Wewnętrzny) nie są dokumentami przychodowymi, a wręcz przeciwnie, potwierdzają one wydanie towarów z magazynu, co prowadzi do zmniejszenia stanu zapasów. Z kolei dokument Mm (Miejsce magazynowe) dotyczy lokalizacji towaru w magazynie, a nie dokumentowania przychodów. Odpowiedzi związane z Wz (Wydanie Zewnętrzne) mogą wprowadzać w błąd, ponieważ są one związane z redukcją stanu magazynowego, co jest sprzeczne z koncepcją przychodowych dokumentów obrotu materiałowego. Typowym błędem w myśleniu jest mylenie dokumentów przychodowych z rozchodowymi, co prowadzi do nieporozumień w zakresie ewidencji stanu zapasów. Przykłady zastosowania tych dokumentów w praktyce pokazują, jak kluczowe dla zarządzania zapasami jest ich prawidłowe zrozumienie i stosowanie. Właściwe podejście do ewidencji magazynowej umożliwia nie tylko lepsze zarządzanie towarami, ale także spełnienie standardów kontrolnych i audytowych w organizacji.
Pytanie 20

W poszczególnych okresach obrachunkowych stawki amortyzacji wyniosły odpowiednio 2 400 zł, 1 920 zł oraz 1 540 zł. Jaką metodę amortyzacji zastosowano w firmie?

A. Naturalną
B. Degresywną
C. Liniową
D. Progresywną
Wybór metody amortyzacji jest kluczowy dla prawidłowego odwzorowania kosztów związanych z użytkowaniem aktywów trwałych. Progresywna metoda amortyzacji, proponowana w jednym z rozważanych przypadków, polega na tym, że odpisy amortyzacyjne wzrastają w czasie, co nie znajduje odzwierciedlenia w podanych wartościach. Przykładowo, w sytuacji, gdy stawki amortyzacyjne maleją, jak w tym przypadku, nie można mówić o progresywnej metodzie. Naturalna metoda, która bazuje na rzeczywistym zużyciu środka trwałego, również nie jest adekwatna, ponieważ nie uwzględnia ona zmiennej wartości pieniądza lub zmiany technologii. Liniowa metoda amortyzacji, z kolei, zakłada równe odpisy przez cały okres użytkowania, co z kolei nie odpowiada przedstawionym stawkom, które wskazują na spadek wartości w miarę upływu czasu. W praktyce, niewłaściwe przypisanie metody amortyzacji może prowadzić do błędnych decyzji finansowych, które wpływają na wyniki finansowe przedsiębiorstwa. Zrozumienie różnicy między tymi metodami oraz ich wpływu na księgowość i raportowanie finansowe jest kluczowe dla efektywnego zarządzania aktywami trwałymi.
Pytanie 21

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli ustal, która brygada robotnicza uzyskała najwyższą wydajność pracy w przeliczeniu na 1 roboczogodzinę.

BrygadaLiczba robotnikówCzas pracy (w godz.)Liczba wyrobów (w szt.)
A.108400
B.85320
C.58360
D.67294

A. D.
B. C.
C. A.
D. B.
W przypadku wyboru niewłaściwej odpowiedzi, istnieje ryzyko, że podjęto decyzję na podstawie niepełnych lub błędnych informacji. Często zdarza się, że osoby analizujące dane kierują się intuicją lub ogólnymi odczuciami, zamiast dokładnymi obliczeniami i analizą. Wydajność pracy mierzona w przeliczeniu na roboczogodzinę wymaga dokładnych danych dotyczących liczby wyprodukowanych wyrobów oraz czasu pracy. Pomijając te obliczenia, można dojść do mylnych wniosków. Ważne jest, aby zrozumieć, że każda brygada może mieć różne warunki pracy, co wpływa na ich efektywność. Kolejnym typowym błędem jest porównywanie wyników bez uwzględnienia kontekstu, na przykład różnic w technologii, rodzaju produkcji czy dostępnych zasobów. Przy podejmowaniu decyzji o wydajności, kluczowe jest zwrócenie uwagi na wskaźniki takie jak czas cyklu, ilość przestojów oraz jakość produkcji. Bez tych informacji, nie możemy rzetelnie ocenić, która brygada rzeczywiście osiąga lepsze wyniki. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla optymalizacji procesów produkcyjnych i poprawy wyników całego przedsiębiorstwa.
Pytanie 22

Zakład Meblarski produkuje dwa typy mebli kuchennych w ramach dwóch odrębnych zleceń produkcyjnych. Koszty wydziałowe dzielone są proporcjonalnie do płac bezpośrednich. Zlecenia zostały zakończone w okresie sprawozdawczym. Na podstawie zamieszczonej tabeli kalkulacyjnej, określ metodę kalkulacji kosztów produkcji zastosowaną przez Zakład Meblarski.

Lp.Pozycje kalkulacyjne kosztówKoszty ogółem (zł)Koszty przypadające na:
zlecenie nr 1 - 20 szt.zlecenie nr 2 - 15 szt.
1.Materiały bezpośrednie40 000,0028 000,0012 000,00
2.Płace bezpośrednie30 000,0016 000,0014 000,00
3.Koszty wydziałowe20 000,0013 000,007 000,00

A. Wstępna.
B. Doliczeniowa.
C. Podziałowa współczynnikowa.
D. Podziałowa prosta.
Wybór metod kalkulacji kosztów produkcji jest kluczowy dla efektywnego zarządzania finansami w każdej organizacji. Istotne jest zrozumienie, że metody podziałowe, takie jak podziałowa prosta czy podziałowa współczynnikowa, nie biorą pod uwagę specyfiki płac bezpośrednich. Podziałowa prosta polega na dzieleniu kosztów ogólnych na wszystkie wyroby bez uwzględnienia ich specyficznych cech, co może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących rentowności poszczególnych zleceń. Z kolei podziałowa współczynnikowa może wprowadzać dodatkową komplikację w postaci ustalania współczynników, które mogą być trudne do wyznaczenia i mogą nie odzwierciedlać rzeczywistego zużycia zasobów. Metoda wstępna, z kolei, skupia się na prognozowaniu kosztów, a nie na rzeczywistych danych, co również może prowadzić do nieścisłości. W praktyce, niewłaściwy wybór metody kalkulacji może skutkować nieprawidłowym przypisaniem kosztów, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do problemów finansowych w firmie. Dlatego kluczowe jest, aby przedsiębiorstwa stosowały metody takie jak doliczeniowa, które umożliwiają bardziej dokładne zarządzanie kosztami i lepsze podejmowanie decyzji strategicznych.
Pytanie 23

Zasada podwójnego zapisu polega na?

A. zapisywaniu wszystkich wydarzeń na trzech różnych kontach
B. rejestrowaniu transakcji na dwóch kontach po przeciwnych stronach
C. zapisywaniu wszystkich wydarzeń na kontach analitycznych
D. rejestrowaniu dwóch transakcji na jednym koncie
Zrozumienie zasady podwójnego zapisu jest kluczowe dla właściwego prowadzenia ksiąg rachunkowych, ale wiele osób myli tę zasadę z innymi koncepcjami rachunkowości. Przykładowo, zapisywanie wszystkich zdarzeń na trzech różnych kontach sugeruje, że operacje powinny być rejestrowane w sposób nadmiarowy, co nie jest zgodne z duchem podwójnego zapisu. Zasadniczo, każdy wpis powinien dotyczyć zawsze dwóch kont, a nie trzech. Wprowadzenie dodatkowego konta może prowadzić do zamieszania i niepotrzebnej złożoności w księgowości. Kolejnym błędnym podejściem jest rejestrowanie dwóch operacji na jednym koncie, co narusza podstawową zasadę równowagi w księgach. Takie działanie może powodować, że bilans nie będzie się zgadzał, co z kolei prowadzi do trudności w identyfikacji błędów. Również przekonanie, że wszystkie zdarzenia powinny być zapisywane na kontach analitycznych, może być mylące; konta analityczne służą do szczegółowego śledzenia transakcji, ale zasada podwójnego zapisu wymaga, aby każda operacja miała swój odpowiednik w innym koncie, by zapewnić przejrzystość i spójność danych. Dlatego zrozumienie, na czym polega zasada podwójnego zapisu, jest kluczowe dla uniknięcia tych typowych błędów myślowych i wdrożenia efektywnego systemu rachunkowości.
Pytanie 24

Jakie dokumenty potwierdzają wydanie materiałów z magazynu?

A. Wz, Zw
B. Rw, Pw
C. Zw, Pw
D. Wz, Rw
Odpowiedzi, które wskazują na inne kombinacje dokumentów, nie uwzględniają kluczowych różnic w ich funkcjach i zastosowaniu. W przypadku odpowiedzi wskazujących na wykorzystanie dokumentów Zw, Pw, należy zwrócić uwagę na to, że Zw, czyli Zwolnienie z magazynu, jest dokumentem związanym z przekazaniem towaru, ale nie dokumentuje rozchodu. Pw, czyli Przesunięcie wewnętrzne, natomiast odnosi się do transferu towarów pomiędzy różnymi lokalizacjami w obrębie jednej firmy, co nie jest równoznaczne z rozchodem z magazynu. Użytkownicy, którzy mylnie odpowiedzieli, mogą nie dostrzegać istotnych różnic między dokumentami operacyjnymi a logistycznymi. Kluczowym błędem jest mylenie funkcji dokumentów: WZ i Rw są niezbędne do ścisłego monitorowania wydania materiałów, natomiast Zw i Pw dotyczą innych aspektów zarządzania zapasami. Niezrozumienie tej różnicy prowadzi do nieefektywnego zarządzania stanem magazynowym, co może skutkować nadwyżkami lub niedoborami materiałów. Dodatkowo, nieodpowiednia ewidencja dokumentów może prowadzić do naruszenia przepisów prawa, co w konsekwencji może skutkować sankcjami finansowymi lub utratą reputacji firmy. Zrozumienie i prawidłowe stosowanie odpowiednich dokumentów jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania systemów zarządzania magazynem oraz zapewnienia zgodności z obowiązującymi normami.
Pytanie 25

Jerzy Goździkowski nabył do swojej hurtowni kasę fiskalną o wartości początkowej 10 000 zł. Stawka amortyzacyjna dla kasy fiskalnej wynosi 20%. Po trzech latach dokonywania odpisów według metody liniowej, jaka będzie wartość bieżąca kasy fiskalnej?

A. 5 000 zł
B. 4 000 zł
C. 3 000 zł
D. 6 000 zł
Wartość bieżąca kasy fiskalnej po trzech latach nie wynosi odpowiednio 6000 zł, 3000 zł lub 5000 zł, co jest wynikiem błędnego obliczenia odpisów amortyzacyjnych. W przypadku pierwszej z wymienionych wartości, 6000 zł, można zauważyć, że ktoś może błędnie założyć, że amortyzacja jest naliczana na podstawie innej stawki lub może pomylić całkowite odpisy z wartością bieżącą. Z kolei wartość 3000 zł mogłaby wynikać z mylnego przekonania, że amortyzacja jest naliczana w inny sposób, np. z mylnym rozumieniem wartości początkowej lub stawki amortyzacyjnej. Z kolei 5000 zł można uznać za wynik niepoprawnego dodawania lub założenia błędnych wartości rocznych odpisów. Wszystkie te odpowiedzi wskazują na typowe błędy, jakie mogą wystąpić przy obliczaniu amortyzacji, takie jak niepoprawne założenia dotyczące stawki, błędne dodawanie wartości odpisów lub ignorowanie możliwości obliczenia wartości bieżącej aktywów. Kluczowe jest zrozumienie, że amortyzacja liniowa polega na równomiernym rozłożeniu kosztu aktywów na przewidywany okres ich użyteczności, a nie na arbitralnym ustalaniu wartości bieżącej bez uwzględnienia rzeczywistych odpisów. Dlatego konieczne jest dokładne przestrzeganie zasad rachunkowości oraz stosowanie odpowiednich metod i stawek amortyzacyjnych, aby uzyskać wiarygodne wyniki finansowe.
Pytanie 26

Jan Kowalski od stycznia do lutego poprzedniego roku podatkowego nigdzie nie pracował i nie osiągał żadnych dochodów. Przez pozostałe 10 miesięcy poprzedniego roku podatkowego był zatrudniony na podstawie umowy o pracę u jednego pracodawcy, którego siedziba znajduje się w jego miejscu zamieszkania. Którą kwotę kosztów uzyskania przychodów powinien wykazać pracodawca w PIT-11 dla Jana Kowalskiego za poprzedni rok podatkowy?

Wyciąg z Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
Art. 22.2. Koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:
1) wynoszą 250 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3000 zł – w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
2) nie mogą przekroczyć łącznie 4500 zł za rok podatkowy – w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
3) wynoszą 300 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3600 zł – w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę;
4) nie mogą przekroczyć łącznie 5400 zł za rok podatkowy – w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.
(...)

A. 4 500,00 zł
B. 2 500,00 zł
C. 3 000,00 zł
D. 3 750,00 zł
Niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z nieporozumienia dotyczącego zasad ustalania kosztów uzyskania przychodów. Kwoty takie jak 4 500,00 zł, 3 000,00 zł czy 3 750,00 zł są błędne, ponieważ nie odzwierciedlają rzeczywistego okresu zatrudnienia Jana Kowalskiego. Koszty uzyskania przychodów są ustalane na podstawie rzeczywistej liczby miesięcy pracy, a nie na podstawie innych założeń. Na przykład, odpowiedź 4 500,00 zł sugeruje, że pracownik pracował przez większą część roku lub że stosowane są inne stawki kosztów uzyskania przychodów, co w tym przypadku jest nieprawidłowe. Ponadto, kwoty takie jak 3 000,00 zł i 3 750,00 zł mogą wprowadzać w błąd poprzez sugerowanie, że pracownik miałby prawo do wyższych kosztów uzyskania przychodów, co jest niezgodne z przepisami. W praktyce, błędne podejście do obliczeń kosztów uzyskania przychodów może prowadzić do nieprawidłowego rozliczenia podatkowego, co z kolei może skutkować konsekwencjami finansowymi zarówno dla pracownika, jak i pracodawcy. Warto zatem zwrócić szczególną uwagę na przepisy dotyczące kosztów uzyskania przychodów oraz ich korelację z rzeczywistym czasem zatrudnienia, aby uniknąć takich nieporozumień w przyszłości.
Pytanie 27

W podatkowej księdze przychodów i rozchodów w kolumnie 8 – Pozostałe przychody należy ewidencjonować

A. kwotę przychodu dziennego ze sprzedaży towarów
B. wartość netto z faktury zakupu dotyczącej energii elektrycznej
C. otrzymane odsetki od środków pieniężnych na rachunku bankowym
D. wartość nabytych materiałów pomocniczych
Pozostałe odpowiedzi są błędne z kilku kluczowych powodów. Ewidencjonowanie wartości zakupionych materiałów pomocniczych, wartości netto z faktury zakupu za energię elektryczną i kwoty dziennego przychodu ze sprzedaży towarów nie znajduje zastosowania w kolumnie 8, ponieważ każda z tych pozycji ma swoje specyficzne miejsce w dokumentacji księgowej. Zakup materiałów pomocniczych to koszt, który powinien być ewidencjonowany w odpowiednich kolumnach przeznaczonych do rejestracji wydatków, a więc nie może być traktowany jako przychód. Z kolei wartość netto z faktury zakupu za energię elektryczną również nie jest przychodem, ponieważ to wydatki operacyjne, które wpływają na wynik finansowy firmy w postaci kosztów. Co więcej, dzienny przychód ze sprzedaży towarów powinien być rejestrowany jako przychód ze sprzedaży, co ma swoje miejsce w osobnych kolumnach, zgodnych z przepisami. Typowe błędy myślowe, prowadzące do takich niepoprawnych odpowiedzi, mogą wynikać z pomylenia klasyfikacji przychodów i kosztów, co jest istotne dla prawidłowego prowadzenia księgowości oraz zrozumienia struktury podatkowej przedsiębiorstwa. Kluczowe jest, aby właściwie rozróżniać źródła przychodów oraz ich odpowiednie miejsce w dokumentacji księgowej, co przyczynia się do poprawności ewidencji oraz sprawozdawczości finansowej.
Pytanie 28

Korzystając z zamieszczonej tabeli kursów walut obcych, oblicz, jaką kwotę w złotych polskich stanowi po wymianie w kantorze 100 dolarów amerykańskich i 1 000 euro.

Tabela kursów walut obcych w kantorze wymiany walut
Kod walutyKurs kupna w złKurs sprzedaży w zł
1 USD3,90833,9873
1 EUR4,22624,3116

A. 4 617,03 zł
B. 4 702,43 zł
C. 4 710,33 zł
D. 4 624,93 zł
Wybierając niepoprawną odpowiedź, można było wpaść w pułapkę błędnych obliczeń, które mogą wynikać z niepełnego zrozumienia procesu wymiany walut. Często zdarza się, że osoby przystępujące do obliczeń nie zwracają uwagi na różnice w kursach kupna i sprzedaży, co może prowadzić do niedoszacowania lub przeszacowania wartości wymienianych walut. Na przykład, jeśli ktoś pomylił kursy walut lub zsumował wartości w nieodpowiedni sposób, to prowadzi do znaczących błędów. Warto również zauważyć, że tabela kursów walutowych zmienia się w czasie, co może wpłynąć na wyniki obliczeń, jeśli wykorzystamy nieaktualne dane. Przykładem typowego błędu myślowego jest zakładanie, że suma wartości dolarów i euro może być obliczana niezależnie od kursów, co jest niezgodne z rzeczywistością. Kluczowe jest, aby pamiętać, że każda waluta ma swój własny kurs i dla prawidłowego obliczenia konieczne jest zastosowanie odpowiednich przeliczeń walutowych. Wiedza na temat aktualnych kursów oraz umiejętność ich wykorzystania w praktyce są istotnymi elementami skutecznego zarządzania finansami w globalnym świecie.
Pytanie 29

W końcowym bilansie wyroby gotowe są oceniane według

A. cen nabycia
B. cen zakupu
C. rzeczywistego kosztu wytworzenia
D. wartości godziwej
W bilansie końcowym wyroby gotowe są wyceniane według rzeczywistego kosztu wytworzenia, co oznacza, że ich wartość odzwierciedla wszystkie koszty związane z produkcją, takie jak koszty materiałów, robocizny oraz inne overheady. Przykładowo, jeśli firma produkuje meble, każdy element kosztów, od zakupu drewna po wynagrodzenia dla pracowników i koszty energii, jest uwzględniany w rzeczywistym koszcie wytworzenia. Ta metoda wyceny jest nie tylko zgodna z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), ale także zapewnia rzetelne i przejrzyste informacje finansowe. Pozwala to na dokładne oszacowanie rentowności produktów oraz podejmowanie decyzji na podstawie realnych kosztów produkcji, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami firmy. Ponadto, stosowanie rzeczywistego kosztu wytworzenia pozwala na lepsze planowanie budżetu oraz kontrolowanie wydatków, co jest niezbędne dla każdej organizacji dążącej do optymalizacji swoich procesów produkcyjnych.
Pytanie 30

Przedsiębiorstwo Józefa Nowaka wytwarza metalowe palety dla klienta z Francji. W minionym miesiącu zrealizowano sprzedaż 1000 sztuk tych palet w cenie 10 EURO za sztukę. Kurs 1 EURO w dniu sprzedaży wynosił 4,00 zł, natomiast po 3 tygodniach, w dniu dokonania płatności, kurs ten ukształtował się na poziomie 3,80 zł. W wyniku różnicy kursowej przedsiębiorca poniesie stratę na tej transakcji

A. 4000 zł
B. 3000 zł
C. 2000 zł
D. 1000 zł
Odpowiedź 2000 zł jest poprawna, ponieważ różnica kursów wpływa na rzeczywiste przychody firmy związane z transakcją. W momencie sprzedaży 1000 palet po 10 EURO każda, całkowity przychód wynosił 10 000 EURO. Przy kursie 1 EURO = 4,00 zł, przeliczone na złote przychody wynoszą 40 000 zł. Jednak w dniu zapłaty kurs obniżył się do 3,80 zł, co oznacza, że przeliczenie 10 000 EURO na złote da nam teraz 38 000 zł. Różnica między tymi kwotami to 40 000 zł - 38 000 zł, co daje stratę wynoszącą 2000 zł. Taki mechanizm wpływu kursów walutowych na przychody jest kluczowy dla przedsiębiorstw prowadzących handel międzynarodowy. Przedsiębiorcy powinni stosować zarządzanie ryzykiem walutowym, takie jak hedging, aby zabezpieczyć się przed negatywnymi skutkami zmian kursów walutowych, co jest standardową praktyką w branży handlu zagranicznego.
Pytanie 31

Do jakiej kategorii ubezpieczeń zaliczamy ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe?

A. społecznych
B. na życie
C. majątkowych
D. zdrowotnych
Wybór ubezpieczeń zdrowotnych, na życie czy majątkowych nie jest trafny, bo nie obejmuje najważniejszych rzeczy, jakie robią ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe. Ubezpieczenia zdrowotne zajmują się opieką medyczną i leczeniem, czyli są bardziej o zdrowiu, a emerytalne i rentowe skupiają się na tym, jak zabezpieczyć swoją przyszłość finansową. Ubezpieczenia na życie mają chronić naszych bliskich po śmierci, co też nie jest tym samym, co ubezpieczenia społeczne, które są bardziej o wsparciu w trudnych momentach życia. Z kolei ubezpieczenia majątkowe to ochrona rzeczy materialnych, co jest zupełnie inną sprawą, niż zabezpieczenie dochodu, gdy nie możemy pracować. Wydaje mi się, że kluczowy błąd polega na tym, że nie rozumiesz, że ubezpieczenia społeczne są o pomocy finansowej w konkretnych sytuacjach życiowych, a nie o ochronie zdrowia, życia czy mienia.
Pytanie 32

Firma wyprodukowała 300 sztuk wyrobów gotowych oraz 100 sztuk wyrobów przerobionych w 60%. Całkowite koszty produkcji wyniosły 36 000 zł. Jaka jest jednostkowa cena wytworzenia wyrobu gotowego?

A. 90 zł
B. 360 zł
C. 100 zł
D. 120 zł
Wiele osób może skusić się na obliczenia, które prowadzą do niewłaściwych wartości jednostkowych kosztów wytworzenia. Często błędy te wynikają z pominięcia kluczowych elementów lub niewłaściwego zrozumienia danych wejściowych. Na przykład, w przypadku błędnych odpowiedzi, takich jak 90 zł, 360 zł czy 120 zł, można zauważyć, że nie uwzględniono w pełni wpływu wszystkich wyrobów na całkowity koszt. Odpowiedź 90 zł mogła powstać w wyniku podzielenia kosztów przez 400 sztuk (300 gotowych + 100 przerobionych), co prowadzi do nieprawidłowego wniosku, ponieważ nie wszystkie wyroby przerobione są gotowe do sprzedaży. Analogicznie, wybór 360 zł może być wynikiem błędnego pomysłu, że 36 000 zł to koszt jednostkowy bez podziału na sztuki. Ostatnia odpowiedź, 120 zł, pomimo że zbliżona, również nie jest prawidłowa, ponieważ sugeruje, że wszystkie wyroby przerobione są gotowe, co nie jest zgodne z treścią zadania. Kluczowym elementem w analizie kosztów jest zrozumienie, jakie elementy składają się na całkowity koszt i na jakiej podstawie dokonujemy kalkulacji jednostkowych. Przy obliczaniu jednostkowych kosztów wytworzenia zawsze należy brać pod uwagę tylko te wyroby, które są gotowe do sprzedaży, co jest zgodne z dobrą praktyką w zarządzaniu kosztami i produkcją.
Pytanie 33

Średnia sprzedaż towarów na dzień wynosi 300 sztuk, a dostawy realizowane są co 15 dni. Aby zapewnić ciągłość sprzedaży pomiędzy dostawami, jaki powinien być minimalny zapas towarów w magazynie?

A. 4 500 szt.
B. 200 szt.
C. 5 000 szt.
D. 300 szt.
Analiza błędnych odpowiedzi ukazuje kilka powszechnych nieporozumień związanych z zarządzaniem zapasami. Odpowiedzi 300 szt. oraz 200 szt. opierają się na błędnym założeniu, że zapas powinien odpowiadać jedynie dziennej sprzedaży. Takie myślenie prowadzi do poważnych problemów, gdyż w przypadku przerwy w dostawach, sprzedaż natychmiast zostanie wstrzymana. Z kolei odpowiedź 5000 szt. nie uwzględnia rzeczywistego czasu oczekiwania na dostawę, a także prowadzi do nadmiernego gromadzenia zapasów, co generuje dodatkowe koszty magazynowania oraz ryzyko przestarzałych towarów. W zarządzaniu zapasami ważne jest, aby uwzględniać różne czynniki, takie jak cykle sprzedaży, czas dostaw oraz możliwe wahania w popycie. Właściwe obliczenie zapasu może pomóc w optymalizacji kosztów oraz poprawie efektywności operacyjnej. Niezrozumienie, jak obliczyć odpowiednią ilość zapasów, prowadzi do błędów, które mogą zaważyć na sukcesie firmy. Kluczowym elementem jest świadomość, że zapasy powinny być dostosowane do rzeczywistych potrzeb operacyjnych oraz strategii sprzedaży, a nie jedynie przyjętych intuicyjnie wartości. Właściwe posługiwanie się danymi sprzedażowymi oraz prognozami popytu jest podstawą efektywnego zarządzania zapasami.
Pytanie 34

Makroekonomia dotyczy analizy i oceny wskaźników związanych z

A. Organizacją oraz sposobami produkcji w firmach
B. Działaniem całego systemu gospodarczego
C. Funkcjonowaniem instytucji publicznych
D. Kondycją finansową przedsiębiorstwa
Analiza makroekonomiczna koncentruje się na badaniu i ocenie zjawisk, wskaźników oraz trendów, które wpływają na całą gospodarkę, a nie tylko na poszczególne przedsiębiorstwa. Obejmuje takie aspekty jak produkt krajowy brutto (PKB), stopa wzrostu gospodarczego, inflacja, bezrobocie, oraz bilans handlowy. Przykłady zastosowania analizy makroekonomicznej obejmują opracowywanie polityki gospodarczej przez rządy, prognozowanie cykli koniunkturalnych przez analityków oraz podejmowanie decyzji inwestycyjnych przez przedsiębiorstwa. Działania te są zgodne z dobrymi praktykami w zakresie econometrics, gdzie modele makroekonomiczne pomagają w zrozumieniu, jak różne sektory gospodarki współdziałają. Dzięki analizie makroekonomicznej można także monitorować skutki polityki monetarnej, co jest kluczowe dla zarządzania inflacją oraz stóp procentowych, co na przykład wpływa na decyzje inwestycyjne banków oraz innych instytucji finansowych.
Pytanie 35

Do zadań zarządu przedsiębiorstwa z ograniczoną odpowiedzialnością należy

A. analiza sprawozdań finansowych spółki
B. sprawowanie ciągłego nadzoru nad działalnością spółki
C. zarządzanie sprawami spółki oraz jej reprezentowanie na zewnątrz
D. udzielanie absolutorium członkom organów spółki
Prawidłowa odpowiedź wskazuje na kluczowe kompetencje zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, które obejmują prowadzenie spraw spółki oraz reprezentowanie jej na zewnątrz. Zarząd jako organ wykonawczy ma na celu realizację bieżących zadań operacyjnych oraz podejmowanie decyzji w imieniu spółki. Przykładowo, zarząd podejmuje decyzje dotyczące strategii rozwoju, zarządzania finansami, a także negocjacji z kontrahentami. Reprezentowanie spółki na zewnątrz obejmuje uczestnictwo w procesach sądowych, podpisywanie umów oraz reprezentowanie interesów spółki w kontaktach z instytucjami publicznymi. Dobrą praktyką jest, aby zarząd regularnie komunikował się z akcjonariuszami oraz interesariuszami, co przyczynia się do transparentności działalności spółki oraz budowania zaufania wśród klientów i partnerów biznesowych. Kompetencje zarządu są szczegółowo regulowane w Kodeksie spółek handlowych, co zapewnia ich odpowiednią strukturę i przejrzystość w działaniu, a także wskazuje na konieczność odpowiedzialności za podejmowane decyzje.
Pytanie 36

Skąd pochodzi finansowanie zasiłków dla osób bezrobotnych?

A. Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej
B. Funduszu Pracy
C. Urzędu Miasta i Gminy
D. Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
Zasiłki dla bezrobotnych są finansowane ze środków Funduszu Pracy, który jest funduszem celowym, z którego środki przeznaczane są na aktywne formy przeciwdziałania bezrobociu oraz wsparcie osób poszukujących pracy. Fundusz Pracy jest finansowany z obowiązkowych składek na ubezpieczenia społeczne, które płacą pracodawcy oraz osoby prowadzące działalność gospodarczą. W praktyce oznacza to, że zasiłki dla osób bezrobotnych są ściśle związane z sytuacją na rynku pracy i finansowane są w sposób, który ma na celu stabilizację ekonomiczną. Przykładem zastosowania tego funduszu jest umożliwienie osobom bezrobotnym uzyskania wsparcia finansowego w trudnych okresach, co pozwala im na pokrycie podstawowych potrzeb życiowych podczas poszukiwania nowego zatrudnienia. Standardy dotyczące przyznawania zasiłków określają m.in. obowiązek rejestracji w urzędzie pracy oraz aktywne poszukiwanie zatrudnienia. Fundusz Pracy pełni zatem kluczową rolę w systemie wsparcia dla osób pozostających bez pracy, a jego odpowiedzialne zarządzanie ma istotne znaczenie dla stabilności rynku pracy w Polsce.
Pytanie 37

Korzystając z danych zawartych w tabeli ustal, jaką kwotę właściciel sklepu detalicznego wpłacił do urzędu skarbowego z tytułu podatku VAT za miesiąc luty 2013 roku.

WyszczególnienieTowary opodatkowane stawką 23%Towary opodatkowane stawką 8%
Wartość nettoVATWartość nettoVAT
Zakup4 000 zł920 zł1 000 zł80 zł
Sprzedaż8 000 zł1 840 zł400 zł32 zł

A. 1 872 zł
B. 2 872 zł
C. 1 000 zł
D. 872 zł
Wybór innej kwoty jako zobowiązania z tytułu podatku VAT może wynikać z kilku typowych błędów myślowych. Niepoprawne odpowiedzi, takie jak 1 000 zł, 1 872 zł czy 2 872 zł, są rezultatem nieprawidłowego zrozumienia, jak działa mechanizm obliczania podatku VAT. Warto zrozumieć, że podatek VAT jest obliczany na podstawie różnicy między VAT-em należnym a VAT-em naliczonym. Wybierając 1 000 zł, można zakładać, że jest to zbyt optymistyczna kwota, która nie uwzględnia wszystkich transakcji, a więc wzięcie pod uwagę tylko części sprzedaży może prowadzić do pominięcia zobowiązania. Natomiast odpowiedzi 1 872 zł i 2 872 zł mogą wskazywać na błędne przypisanie wartości należnego VAT-u lub naliczonego VAT-u. Uczestnicy testu mogą nie doceniać znaczenia uwzględnienia wszystkich elementów, takich jak odliczenia z tytułu zakupów czy różnice w stawkach VAT, co prowadzi do ich niedoszacowania. Zrozumienie, jak różne transakcje wpływają na ostateczną kwotę VAT-u do zapłaty, jest kluczowe dla skutecznego zarządzania finansami w każdej firmie. Dlatego istotne jest regularne przeszkalanie się w tym zakresie oraz korzystanie z profesjonalnych usług księgowych, aby uniknąć takich pomyłek w przyszłości.
Pytanie 38

Zgodnie z regulaminem wynagradzania obowiązującym u pracodawcy, pracownik otrzymuje co miesiąc:
– wynagrodzenie podstawowe – 4 200,00 zł,
– dodatek funkcyjny – 500,00 zł,
– dodatek za znajomość języka obcego – 5% wynagrodzenia podstawowego.
Oblicz całkowite wynagrodzenie brutto pracownika.

A. 4 410,00 zł
B. 4 935,00 zł
C. 4 910,00 zł
D. 4 700,00 zł
Aby obliczyć miesięczne wynagrodzenie brutto pracownika, należy uwzględnić wszystkie składniki wynagrodzenia. Wynagrodzenie zasadnicze wynosi 4 200,00 zł, dodatek funkcyjny to 500,00 zł, a dodatek za znajomość języka obcego wynosi 5% wynagrodzenia zasadniczego. Obliczamy go w następujący sposób: 5% z 4 200,00 zł to 0,05 * 4 200,00 zł = 210,00 zł. Następnie sumujemy wszystkie składniki: 4 200,00 zł (wynagrodzenie zasadnicze) + 500,00 zł (dodatek funkcyjny) + 210,00 zł (dodatek za język) = 4 910,00 zł. Taki sposób obliczeń jest zgodny z ogólnymi zasadami wynagradzania w przedsiębiorstwach, które często określają różne składniki wynagrodzenia, co pozwala na transparentne i sprawiedliwe ustalanie wynagrodzenia. Zrozumienie tych zasad pozwala na właściwe planowanie budżetu oraz prawidłowe sporządzanie dokumentacji płacowej, co jest niezbędne w pracy działu kadr.
Pytanie 39

Dobrowolna organizacja, w której może uczestniczyć nieograniczona liczba osób, prowadząca wspólne przedsięwzięcie gospodarcze w interesie swoich członków oraz mająca możliwość realizacji działalności społecznej i kulturalno-oświatowej na rzecz swoich członków i ich otoczenia, to

A. spółdzielnia
B. koncern
C. stowarzyszenie
D. fundacja
Fundacja jest organizacją non-profit, która powstaje w celu realizacji określonej misji społecznej, jednak jej struktura i cele różnią się od tych, które charakteryzują spółdzielnie. Fundacja może być powoływana dla wsparcia działań w obszarze kultury, edukacji czy ochrony zdrowia, lecz nie ma na celu prowadzenia działalności gospodarczej w interesie swoich członków. Oferuje wsparcie finansowe, ale nie angażuje swoich beneficjentów w podejmowanie decyzji dotyczących jej działalności. Stowarzyszenie, z kolei, skupia się na integracji osób o wspólnych zainteresowaniach, promując działania obywatelskie i społeczne, lecz podobnie jak fundacja, nie jest ukierunkowane na działalność gospodarczą dla swoich członków. Koncern, będący dużą organizacją gospodarczą, zazwyczaj funkcjonuje w oparciu o hierarchiczną strukturę i dąży do maksymalizacji zysków, co jest sprzeczne z zasadami współpracy i równości, na których opiera się działalność spółdzielni. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie wszystkich tych organizacji jako podobnych, co prowadzi do nieporozumień dotyczących ich funkcji i celów. Kluczowe jest zrozumienie, że spółdzielnia to przede wszystkim forma organizacji, która kładzie nacisk na współpracę i wspólne działania jej członków, co odróżnia ją od innych typów organizacji, które mają zupełnie odmienne cele i struktury.
Pytanie 40

Jaką metodę opodatkowania dochodów z wykonywanej działalności gospodarczej wybrał przedsiębiorca, jeśli nalicza podatek dochodowy od osób fizycznych według stawek 18% oraz 32%?

A. Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych
B. Kartę podatkową
C. Podatek według skali podatkowej na zasadach ogólnych
D. Podatek liniowy na zasadach ogólnych
Wybór innych form opodatkowania, takich jak ryczałt, podatek liniowy czy karta podatkowa, jest niewłaściwy, ponieważ każda z nich charakteryzuje się innymi zasadami obliczania podatku oraz innymi stawkami podatkowymi. Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych to forma uproszczonego opodatkowania, która nie przewiduje stosowania stawek 18% i 32%. Zamiast tego, ryczałt stosuje zryczałtowane stawki procentowe w zależności od rodzaju działalności, co czyni go bardziej korzystnym dla niektórych przedsiębiorców, lecz nie jest stosowany w kontekście skali podatkowej. Podatek liniowy to inna forma opodatkowania, która wprowadza stałą stawkę 19% na niezależne od wysokości dochodu, co także nie odpowiada opisanym stawkom. Karta podatkowa to jeszcze inna forma, w której wysokość podatku ustalana jest na podstawie rodzaju działalności oraz liczby zatrudnionych pracowników, a nie od dochodu, co również nie pasuje do sytuacji przedstawionej w pytaniu. Typowym błędem przy obliczaniu zobowiązań podatkowych jest nieznajomość zasad dotyczących różnych form opodatkowania, co prowadzi do niepoprawnych wyborów. Znalezienie właściwej formy opodatkowania wymaga zrozumienia zarówno charakterystyki działalności, jak i obowiązujących przepisów prawa, dlatego kluczowe jest dokładne zapoznanie się z każdym z dostępnych systemów podatkowych oraz ich zastosowaniem w praktyce.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej