Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 15 kwietnia 2025 13:13
Data zakończenia: 15 kwietnia 2025 13:50

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Pepsyna to enzym trawienny, który rozkłada

A. białko

B. skrobię

C. tłuszcz

D. laktozę

Zrozumienie, że pepsyna rozkłada białka, jest kluczowe dla prawidłowego postrzegania jej funkcji. Wybór laktozy jako substancji, którą rozkłada pepsyna, jest błędny, ponieważ laktoza jest cukrem występującym w mleku, który jest trawiony przez inny enzym, laktazę. Laktaza, a nie pepsyna, jest odpowiedzialna za hydrolizę laktozy do glukozy i galaktozy. Z kolei w przypadku tłuszczy, ich trawienie odbywa się głównie w jelicie cienkim przez enzymy lipolityczne, takie jak lipazy, a nie pepsynę. Pepsyna nie ma zdolności do rozkładania tłuszczy, co jest powszechnym błędem myślowym, ponieważ wiele osób myli enzymy trawienne i ich specyficzne właściwości działania. Odpowiedź wskazująca na skrobię również jest niepoprawna, gdyż skrobia jest polisacharydem i jej trawienie odbywa się głównie dzięki amylazom, które rozkładają węglowodany. Wybierając niewłaściwe odpowiedzi, można pomylić rolę różnych enzymów, co prowadzi do niejasności w zrozumieniu procesów trawiennych. Prawidłowe zrozumienie, że pepsyna działa jedynie na białka, a nie na inne makroskładniki, jest niezbędne do efektywnego przyswajania informacji dotyczących diety i zdrowia człowieka.

Pytanie 2

Na nadmiar soli w paszy szczególnie wrażliwe są zwierzęta takie jak

A. krowy

B. kozy

C. świnie

D. konie

Świnie są szczególnie wrażliwe na nadmiar soli w paszy z powodu ich specyficznych potrzeb metabolicznych i anatomicznych. Nadmiar soli może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, w tym do nadciśnienia, uszkodzenia nerek czy obrzęków. W praktyce, hodowcy świn muszą szczególnie dbać o balans elektrolitowy w diecie, aby uniknąć takich komplikacji. Zgodnie z zaleceniami naukowców i specjalistów z branży zootechnicznej, poziom sodu w diecie świń powinien wynosić od 0,1 do 0,3% masy paszy. Przykładowo, podczas formułowania diety dla tuczników, warto zwrócić uwagę na źródła soli, takie jak sól kamienna czy preparaty mineralne, aby nie przekroczyć zalecanych norm. Właściwe zarządzanie dietą nie tylko wspiera zdrowie zwierząt, ale również optymalizuje ich wzrost i produkcję, co jest kluczowe w kontekście efektywności ekonomicznej hodowli.

Pytanie 3

W przypadku udzielania pierwszej pomocy owcy, u której występują poważne objawy wzdęcia żwacza, należy wykonać

A. cewnikowanie

B. trokarowanie

C. masowanie

D. przepędzanie

Cewnikowanie, przepędzanie oraz masowanie to metody, które w pewnych okolicznościach mogą być stosowane w kontekście problemów z układem pokarmowym owiec, jednak nie są one adekwatne w przypadku nagłego wzdęcia żwacza. Cewnikowanie polega na wprowadzeniu cewnika do przełyku lub żwacza, co może być użyteczne w niektórych sytuacjach, ale nie ma na celu szybkiego uwolnienia gazów z żwacza. Z kolei przepędzanie, które polega na prowokowaniu owcy do ruchu, może czasami pomóc w normalizacji funkcji trawiennych, ale w przypadku ostrego wzdęcia jest to działanie niewystarczające i zbyt czasochłonne. Masowanie, jak sama nazwa wskazuje, dotyczy delikatnego stymulowania obszaru brzucha, co może przynieść ulgę przy łagodniejszych dolegliwościach, jednak przy silnym wzdęciu żwacza nie daje oczekiwanych efektów. W przypadku poważnych problemów z wzdęciem, czas jest kluczowy, a metody te mogą prowadzić do opóźnienia w udzieleniu pomocy i zwiększać ryzyko poważnych komplikacji zdrowotnych. Dlatego tak ważne jest, aby w sytuacjach nagłych stosować procedury, które bezpośrednio adresują przyczynę problemu, takie jak trokarowanie.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

Podmiot zajmujący się usługami inseminacyjnymi jest zobowiązany do przechowywania kopii zaświadczenia o sztucznym unasiennianiu krowy/jałówki od momentu dokonania zabiegu przez co najmniej

A. 2 lata

B. 3 lata

C. 1 rok

D. 5 lat

Odpowiedzi sugerujące krótszy okres przechowywania dokumentów, takie jak 1 rok, 2 lata, czy 3 lata, mogą wydawać się na pierwszy rzut oka zrozumiałe, jednak nie uwzględniają one kluczowych aspektów związanych z zarządzaniem dokumentacją w kontekście inseminacji zwierząt. Właściwe przechowywanie danych jest nie tylko wymogiem prawnym, ale również elementem praktyk zarządzania ryzykiem w hodowli zwierząt. Krótsze okresy przechowywania mogą prowadzić do utraty cennych informacji, które są niezbędne w przypadku wystąpienia problemów zdrowotnych w stadzie. Ponadto, takie podejścia mogą stwarzać ryzyko niezgodności z przepisami prawa, co w konsekwencji może prowadzić do sankcji dla hodowcy. Z perspektywy zarządzania stadem, dokumentacja dotycząca inseminacji powinna być traktowana jako źródło informacji o genetyce, zdrowiu oraz wydajności zwierząt. W praktyce, niewłaściwe podejście do przechowywania dokumentów może osłabić zdolność do podejmowania informowanych decyzji dotyczących hodowli i może wpłynąć na efektywność produkcji. Warto również zauważyć, że regulacje w tej dziedzinie mogą różnić się w zależności od kraju, jednak dążenie do utrzymania wysokich standardów i odpowiedzialności w hodowli jest uniwersalne dla wszystkich branż zajmujących się inseminacją zwierząt.

Pytanie 6

Jak dokonuje się pomiaru wilgotności w pomieszczeniach inwentarskich?

A. higrometrem

B. anemometrem

C. manometrem

D. barometrem

Pomiar wilgotności w pomieszczeniu inwentarskim wykonuje się za pomocą higrometru, który jest urządzeniem przeznaczonym do pomiaru zawartości wody w powietrzu. W kontekście pomieszczeń inwentarskich, utrzymanie odpowiedniej wilgotności jest kluczowe dla zdrowia zwierząt oraz jakości przechowywanych materiałów, takich jak pasze. Higrometry mogą działać na zasadzie pomiaru ciśnienia pary wodnej, co pozwala na dokładne określenie poziomu wilgotności. Przykładowo, w pomieszczeniach hodowlanych, takich jak obory czy chlewnie, zaleca się utrzymanie wilgotności na poziomie 50-70%, co można monitorować przy pomocy higrometru. Dobre praktyki branżowe zalecają regularne kalibracje higrometrów oraz ich umieszczanie w strategicznych miejscach, aby uzyskać reprezentatywne dane o wilgotności w całym pomieszczeniu. Wiedza na temat wilgotności pomaga w podejmowaniu decyzji dotyczących wentylacji, co z kolei wpływa na komfort i zdrowie zwierząt.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

Nadmiar witamin w ciele ludzkim nazywany jest

A. hipowitaminozą

B. witaminozą

C. awitaminozą

D. hiperwitaminozą

Hiperwitaminoza to stan, w którym w organizmie występuje nadmiar witamin, co może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. W szczególności dotyczy to witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, takich jak witamina A, D, E i K, które są magazynowane w organizmie i mogą kumulować się w niebezpiecznych ilościach. Na przykład, nadmiar witaminy A może prowadzić do toksyczności, objawiającej się bólami głowy, zawrotami głowy, a w skrajnych przypadkach do uszkodzenia wątroby. Z kolei nadmiar witaminy D może powodować hiperkalcemię, co skutkuje osłabieniem kości i problemami z nerkami. W praktyce, aby uniknąć hiperwitaminozy, ważne jest, aby stosować się do zaleceń dotyczących dawkowania suplementów diety oraz konsultować wszelkie zmiany w diecie z lekarzem lub dietetykiem. Warto również pamiętać, że różne grupy społeczne mogą mieć odmienne zapotrzebowanie na witaminy, co powinno być brane pod uwagę w planowaniu diety. Standardy żywieniowe, takie jak te opracowane przez FAO i WHO, dostarczają wskazówek dotyczących bezpiecznego spożycia witamin.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

Jakie jest roczne zapotrzebowanie na kiszonkę z kukurydzy dla 20 krów, jeżeli dzienna dawka dla jednej krowy wynosi 25 kg, a rezerwa wynosi 20%?

A. 182,5 t

B. 146 t

C. 219 t

D. 365 t

Aby obliczyć całoroczne zapotrzebowanie na kiszonkę z kukurydzy dla 20 krów, należy najpierw określić dzienne zapotrzebowanie jednej krowy, które wynosi 25 kg. Pomnożenie tej wartości przez 20 krów daje 500 kg kiszonki dziennie. Następnie, aby uzyskać roczne zapotrzebowanie, należy pomnożyć dzienne zapotrzebowanie przez 365 dni, co daje 182 500 kg rocznie. Jednakże, w praktyce warto uwzględnić zapas na nieprzewidziane okoliczności oraz zmiany w diecie. Dlatego dodajemy 20% rezerwy, co oznacza, że całkowita ilość potrzebnej kiszonki wzrasta o 36 500 kg (czyli 20% z 182 500 kg), co prowadzi nas do całkowitego zapotrzebowania wynoszącego 219 000 kg, czyli 219 ton. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe dla zarządzania paszami w hodowli bydła, ponieważ zapewniają optymalną dietę, co wpływa na zdrowie zwierząt oraz wydajność produkcji mleka.

Pytanie 12

Jaką kolejność mają odcinki jelita grubego u kota?

A. dwunastnica, okrężnica, jelito proste

B. jelito ślepe, okrężnica, jelito proste

C. jelito proste, jelito czcze, jelito biodrowe

D. jelito czcze, dwunastnica, jelito ślepe

Nieprawidłowe odpowiedzi bazują na błędnym zrozumieniu anatomii jelit oraz ich funkcji w organizmie kota. Odpowiedzi, które wskazują na jelito czcze, dwunastnicę lub jelito biodrowe, nie uwzględniają właściwej kolejności anatomicznej jelit grubych. Jelito czcze i dwunastnica są częścią jelita cienkiego, które nie mają bezpośredniego związku z jelitem grubym. Jelito czcze jest pierwszym odcinkiem jelita cienkiego, a jego główną funkcją jest wchłanianie składników odżywczych, a nie udział w procesach odbywających się w jelicie grubym. Z kolei jelito biodrowe, będące końcową częścią jelita cienkiego, również nie powinno być mylone z odcinkami jelita grubego. Pomieszanie tych struktur anatomicznych może prowadzić do nieprawidłowych wniosków na temat zdrowia zwierząt oraz ich diety. Zrozumienie anatomicznej budowy układu pokarmowego jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania zdrowiem kotów, dlatego warto przywiązywać większą wagę do nauki i przyswajania wiedzy o ich budowie i funkcjonowaniu. Wiedza ta ma zastosowanie nie tylko w praktyce weterynaryjnej, ale także w codziennej opiece nad zwierzętami, pomagając w identyfikacji potencjalnych problemów zdrowotnych i w zapewnieniu odpowiedniej diety.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Aby zapewnić bezpieczne dojenie krów i uniknąć kopnięć, stosuje się

A. poskrom laskowy

B. klucz Harmsa

C. kantar

D. dutkę

Dutka jest narzędziem, które może być używane w hodowli bydła, ale jej zastosowanie w kontekście bezpiecznej obsługi krów podczas doju nie jest wystarczająco efektywne. Dutka, będąca rodzajem elastycznego łańcucha, może ograniczać ruchy zwierzęcia, lecz nie zapewnia takiego poziomu stabilności i kontroli, jak poskrom laskowy. Zastosowanie dutki może prowadzić do sytuacji, w których zwierzę może zyskać niekontrolowaną mobilność, co zwiększa ryzyko wypadków i potencjalnych obrażeń zarówno dla krów, jak i dla osób dojących. Kantar, z kolei, jest narzędziem służącym głównie do prowadzenia zwierząt, a nie do ich stabilizacji podczas doju. Stosowanie kantara w przypadku krów może nie zapewniać odpowiedniego bezpieczeństwa w sytuacjach, gdy zwierzęta są pobudzone lub niespokojne, co może zwiększać ryzyko kopnięć. Klucz Harmsa, mimo że jest użyteczny w kontekście wydobywania mleka, nie jest narzędziem do zabezpieczania krów przed kopnięciami. Istnieje zatem błędne przekonanie, że te inne narzędzia mogą być równoważne poskromowi laskowemu w kontekście bezpieczeństwa i komfortu zwierząt podczas doju. Tego rodzaju myślenie prowadzi do zaniedbania istotnych aspektów dobrostanu zwierząt oraz bezpieczeństwa pracy, co jest kluczowe w profesjonalnej hodowli bydła.

Pytanie 15

Metoda chemiczna usuwania rogów u cieląt opiera się na zastosowaniu

A. sztyftu kaustycznego

B. dekornizatora gazowego

C. linki do dekomizacji

D. urządzenia Robertsa

Sztyft kaustyczny to substancja chemiczna, najczęściej na bazie sodu lub potasu, która jest używana do dekornizacji cieląt, czyli usuwania narastających rogów. Proces ten polega na zastosowaniu zasady, która powoduje chemiczne oparzenia tkanek rogów, co skutkuje ich zniszczeniem i zapobiega dalszemu wzrostowi. Jest to metoda uznawana za mniej inwazyjną i bardziej humanitarną niż tradycyjne metody mechaniczne, takie jak przycinanie rogów. Zastosowanie sztyftu kaustycznego jest zgodne z zaleceniami wielu organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt, które podkreślają znaczenie zmniejszenia bólu i stresu u zwierząt hodowlanych. Praktyka ta jest szczególnie istotna w hodowli bydła mlecznego, gdzie konieczność ograniczenia uszkodzeń w stadzie oraz zwiększenie bezpieczeństwa zarówno dla zwierząt, jak i ludzi ma fundamentalne znaczenie. Poprawne użycie sztyftu kaustycznego powinno być przeprowadzone przez wykwalifikowany personel, aby zapewnić odpowiednią dbałość o zdrowie zwierząt oraz przestrzeganie norm weterynaryjnych.

Pytanie 16

Jakie jest przeznaczenie stosowania ziarna owsa w żywieniu tryków w okresie przed stanówką?

A. Zagwarantowania im poczucia sytości

B. Zwiększenia jakości ich nasienia

C. Pomoc w trawieniu pokarmów

D. Poprawienia jakości ich wełny

Odpowiedź dotycząca poprawy jakości nasienia tryków jest właściwa, ponieważ owies jest źródłem cennych składników odżywczych, które mają kluczowe znaczenie dla jakości spermy. Zawiera on białka, tłuszcze i węglowodany, a także witaminy i minerały, które wspierają procesy metaboliczne w organizmach zwierząt. Owies dostarcza również kwasów tłuszczowych omega-3, które są niezbędne do produkcji hormonów płciowych, a ich odpowiedni poziom wpływa na jakość nasienia. W praktyce, hodowcy tryków często wprowadzają owies do diety na kilka miesięcy przed planowanym okresem krycia, co pozwala na optymalizację kondycji zwierząt oraz poprawę ich zdolności rozrodczych. Zastosowanie owsa zgodnie z zaleceniami weterynaryjnymi oraz normami żywieniowymi może przynieść korzyści nie tylko w kontekście zwiększenia jakości nasienia, ale także ogólnej zdrowotności tryków, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli zwierząt.

Pytanie 17

Osoba odpowiedzialna za punkt kopulacyjny świń przechowuje

A. oryginał dokumentu potwierdzającego pokrycie przez rok od daty dokonania zabiegu

B. oryginał dokumentu potwierdzającego pokrycie przez 3 lata od daty dokonania zabiegu

C. kserokopię dokumentu potwierdzającego pokrycie przez rok od daty dokonania zabiegu

D. kserokopię dokumentu potwierdzającego pokrycie przez 3 lata od daty dokonania zabiegu

Prawidłowa odpowiedź to kopia świadectwa pokrycia przechowywana przez rok od dnia wykonania zabiegu. Zgodnie z przepisami dotyczącymi prowadzenia punktów kopulacyjnych świń, istotne jest, aby dokumentacja była odpowiednio zarządzana i archiwizowana. Przechowywanie kopii świadectwa przez rok pozwala na zapewnienie dostępu do informacji w razie kontroli oraz umożliwia analizę efektów przeprowadzonych zabiegów inseminacyjnych. Kopia świadectwa jest wystarczająca do celów administracyjnych i weryfikacyjnych, a oryginał powinien być zarchiwizowany przez instytucję przeprowadzającą zabieg. Taki system archiwizacji jest zgodny z dobrymi praktykami w hodowli zwierząt i zapewnia transparentność oraz zgodność z przepisami weterynaryjnymi. Dobrą praktyką jest również wykorzystanie systemów komputerowych do zarządzania dokumentacją, co pozwala na szybsze i bardziej efektywne odnajdywanie potrzebnych informacji.

Pytanie 18

Najbardziej powszechną metodą przechowywania całych roślin kukurydzy jest

A. suszenie

B. parowanie

C. toastowanie

D. kiszenie

Suszenie, toastowanie i parowanie to metody, które mogą być stosowane do konserwacji różnych produktów spożywczych, jednak nie są one odpowiednie dla całych roślin kukurydzy w kontekście długoterminowego przechowywania. Suszenie polega na usuwaniu wody poprzez zastosowanie wysokiej temperatury, co może prowadzić do utraty wielu witamin i składników odżywczych. Dodatkowo, proces ten wymaga znacznych nakładów energii oraz odpowiednich warunków, aby uniknąć pleśnienia, co czyni go mniej efektywnym w przypadku kukurydzy. Toastowanie, z kolei, jest metodą obróbki cieplnej, która zmienia strukturę chemiczną ziaren, co czyni je mniej podatnymi na psucie, ale jednocześnie nie zachowuje oryginalnych właściwości rośliny. Parowanie to proces, który wymaga kontaktu z wodą i wysokich temperatur, co również nie sprzyja długoterminowemu przechowywaniu kukurydzy. Każda z tych metod ma swoje zastosowanie w przemyśle spożywczym, ale nie dostarcza wszystkich korzyści, jakie zapewnia kiszenie, dlatego ich wybór w przypadku całych roślin kukurydzy jest niewłaściwy. Warto zwrócić uwagę na te różnice, aby podejmować świadome decyzje w zakresie przechowywania i konserwacji surowców rolnych.

Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

Jak długo należy utrzymywać cielęta na ściółce po ich narodzinach?

A. 1 miesiąc

B. 1 tydzień

C. 2 miesiące

D. 2 tygodnie

Okres przebywania cieląt na ściółce jest kluczowy dla ich rozwoju, a niepoprawne podejścia do tego zagadnienia mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. Wybór czasu krótszego niż 2 tygodnie, takiego jak 1 tydzień, 2 tygodnie czy 1 miesiąc, może nie zapewnić cielętom wystarczającej ochrony immunologicznej. Kiedy cielęta opuszczają ściółkę zbyt wcześnie, ich organizmy mogą nie zdążyć wytworzyć odpowiednich przeciwciał, co zwiększa ryzyko chorób zakaźnych i obniża ich przyszłą efektywność produkcyjną. W praktyce, zbyt krótki czas na ściółce może skutkować też wyższą śmiertelnością wśród młodych zwierząt. Ponadto, niektóre zalecenia dotyczące hodowli zwierząt, takie jak te wynikające z dyrektyw unijnych, podkreślają znaczenie odpowiedniego okresu przebywania cieląt w bezpiecznym i zdrowym środowisku. Warto również zaznaczyć, że istnieje wiele czynników wpływających na decyzję o czasie przebywania cieląt na ściółce, w tym warunki sanitarno-epidemiologiczne oraz czynniki środowiskowe. Ignorowanie tych wytycznych prowadzi do błędnych założeń i potencjalnych strat w hodowli.

Pytanie 21

Knury rasy białej powinny być wykorzystywane do hodowli, gdy osiągną wiek około 10 miesięcy oraz adekwatną masę ciała

A. 150-170 kg

B. 130-150 kg

C. 110-130 kg

D. 90-110 kg

Wybór odpowiedzi 130-150 kg jako optymalnej masy ciała dla knurów ras białych do rozpłodu jest zgodny z zaleceniami hodowlanymi. Knury tej rasy powinny osiągnąć odpowiedni poziom masy ciała, aby zapewnić zdrowie i wydajność rozmnażania. W masie ciała 130-150 kg knury są zazwyczaj w pełni rozwinięte, co sprzyja ich zdolności do reprodukcji i zapewnia prawidłowy rozwój potomstwa. Zgodnie z najlepszymi praktykami w hodowli trzody chlewnej, knury, które nie osiągnęły tej masy, mogą mieć problemy z płodnością oraz jakością nasienia, co wpływa na sukces hodowlany. Odpowiednia masa ciała zmniejsza również ryzyko wystąpienia problemów zdrowotnych, takich jak otyłość czy choroby metaboliczne, które mogą wystąpić u knurów z nadwagą. W praktyce, hodowcy powinni regularnie monitorować rozwój swoich knurów, aby upewnić się, że osiągają one pożądane wartości masy ciała przed przystąpieniem do rozrodu. Dbanie o prawidłowe żywienie i warunki bytowe jest kluczowe dla osiągnięcia tego celu.

Pytanie 22

Największą roczną wydajność osiągają

A. suki

B. krowy

C. lochy

D. maciorki

Wybór innej odpowiedzi niż lochy odzwierciedla niepełne zrozumienie zagadnień związanych z reprodukcją zwierząt gospodarskich. Maciorki, suki oraz krowy, mimo że są również ważnymi zwierzętami hodowlanymi, nie osiągają tak wysokiej plenności jak lochy. Maciorki, czyli samice dzików, rodzą znacznie mniej młodych. Typowe mioty dzików mogą liczyć od jednego do sześciu prosiąt, co w porównaniu do loch jest niewielką liczbą. Suki, czyli samice psów, mają zwykle mniejsze mioty, rzadko przekraczające cztery do sześciu szczeniąt, co również znacząco ogranicza ich potencjał do produkcji. Krowy natomiast, które są głównie hodowane dla mleka, mają jedno cielę na rok, co ogranicza ich roczną plenność w porównaniu do loch. Rozważając te dane, można zauważyć, że błędne przypisanie wyższej plenności innym zwierzętom wynika z niedostatecznego uwzględnienia specyfiki biologii reprodukcyjnej poszczególnych gatunków. Poprawne zrozumienie różnic w hodowli zwierząt gospodarskich jest kluczowe dla efektywnego zarządzania oraz osiągania wysokich wyników produkcyjnych.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

Pierwszym segmentem jelita cienkiego jest

A. okrężnica

B. dwunastnica

C. jelito biodrowe

D. jelito czcze

Jelito czcze, okrężnica oraz jelito biodrowe, mimo iż są to elementy układu pokarmowego, nie pełnią roli pierwszego odcinka jelita cienkiego. Jelito czcze, będące kolejnym segmentem jelita cienkiego po dwunastnicy, odpowiedzialne jest za dalsze wchłanianie składników odżywczych oraz wody, ale nie jest pierwszym odcinkiem. Okrężnica to część jelita grubego, która ma zupełnie inną funkcję, koncentrującą się na wchłanianiu wody oraz formowaniu stolca. Jelito biodrowe, jako końcowa część jelita cienkiego, również nie jest miejscem, gdzie rozpoczyna się proces trawienia. Kluczowym błędem w myśleniu jest nieznajomość anatomii jelit oraz ich funkcji, co może prowadzić do mylnych przekonań o ich roli. Zrozumienie tych podstawowych różnic jest niezbędne w kontekście diagnostyki medycznej oraz w praktyce klinicznej. Wiedza na temat sekwencji i funkcji poszczególnych odcinków jelita jest fundamentem, na którym buduje się dalszą wiedzę o zdrowiu układu pokarmowego oraz jego zaburzeniach.

Pytanie 25

W składzie wysokiej jakości siana łąkowego nie powinno być

A. rajgras wyniosły

B. skrzyp polny

C. wiechlina łąkowa

D. tymotka łąkowa

Wiechlina łąkowa, tymotka łąkowa oraz rajgras wyniosły to rośliny, które są często wykorzystywane w produkcji siana łąkowego, ponieważ mają korzystne właściwości odżywcze i są łatwe do trawienia przez zwierzęta. Wiechlina łąkowa (Poa pratensis) jest ceniona za swoje wartości odżywcze oraz zdolność do regeneracji po koszeniu. Tymotka łąkowa (Phleum pratense) jest z kolei bogata w białko i włókno, co czyni ją idealnym składnikiem siana dla zwierząt hodowlanych. Rajgras wyniosły (Lolium perenne) charakteryzuje się wysoką wydajnością i jest często stosowany jako nawóz zielony. Wybór tych traw do siana jest zgodny z zaleceniami dotyczącymi produkcji pasz. Z kolei, nieprawidłowe włączenie skrzypu polnego do składu siana może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych dla zwierząt, co powinno być przestrzegane w praktykach hodowlanych. Dlatego wybór roślin do składu siana powinien być przemyślany, aby unikać gatunków, które mogą negatywnie wpływać na zdrowie zwierząt, a także aby zapewnić im odpowiednią ilość składników odżywczych. Niezrozumienie tej kwestii może prowadzić do niewłaściwej diety, co w dłuższym okresie może generować problemy zdrowotne i obniżać efektywność produkcji zwierzęcej.

Pytanie 26

Oblicz roczne zapotrzebowanie na kukurydzę, która jest komponentem podanej mieszanki treściwej dla krów mlecznych. Stan średnioroczny krów w gospodarstwie wynosi 35 szt. Średnia dzienna dawka mieszanki 2 kg/szt.

Składnik mieszanki (%)

Śruta owsiana 40%

Śruta jęczmienna 20%

Śruta kukurydziana 20%

Otręby pszenne 14%

Mieszanka mineralna 5%

Sól pastewna 1%

A. 0,51 t

B. 25,50 t

C. 0,22 t

D. 5,10 t

Aby obliczyć roczne zapotrzebowanie na kukurydzę w mieszance treściwej dla krów mlecznych, musimy uwzględnić kilka kluczowych parametrów. Średnia dzienna dawka mieszanki wynosi 2 kg na jedną krowę, a stan średnioroczny krów w gospodarstwie to 35 sztuk. W ciągu roku mamy 365 dni, co oznacza, że całkowita ilość mieszanki potrzebna dla 35 krów wynosi: 2 kg x 35 krów x 365 dni = 25 550 kg. Ponieważ zapotrzebowanie dotyczy tylko kukurydzy jako składnika mieszanki, ważne jest, aby określić procentowy udział kukurydzy w tej mieszance. Przy założeniu, że kukurydza stanowi 20% mieszanki (co jest typowe w wielu praktykach hodowlanych), roczne zapotrzebowanie na kukurydzę wynosi: 25 550 kg x 20% = 5 110 kg, co odpowiada 5,10 tonom. Taki sposób kalkulacji jest zgodny z najlepszymi praktykami w zakresie żywienia bydła, co pozwala na optymalizację kosztów pasz i zapewnienie odpowiednich wartości odżywczych dla zwierząt.

Pytanie 27

Po zakończeniu pierwszego okresu nieśności oraz w trakcie przepierzania u kur często obserwuje się zjawisko wzajemnego wydziobywania piór, szczególnie w rejonie kloaki, ogona i szyi. Na podstawie tych symptomów można ocenić, że mamy do czynienia

A. z nerwowością

B. z kanibalizmem

C. z pterofagią

D. z koprofagią

Wybór odpowiedzi związanych z kanibalizmem, koprofagią czy nerwowością wskazuje na nieporozumienia dotyczące terminologii i zjawisk występujących u ptaków. Kanibalizm to zachowanie polegające na atakowaniu i zjadaniu osobników tego samego gatunku, co może występować w sytuacjach skrajnego stresu lub niedoboru pożywienia, ale nie jest to bezpośrednio związane z opisaną sytuacją. Koprofagia, czyli zjadanie własnych odchodów, jest zjawiskiem, które może wystąpić w przypadku niedoboru składników odżywczych, ale nie odnosi się do wydziobywania piór. Nerwowość u ptaków może manifestować się w różnych formach, ale nie jest to synonim pterofagii. Kluczowym błędem w myśleniu jest niezrozumienie, że każde z tych zjawisk ma inne przyczyny oraz konsekwencje. Ignorując specyfikę pterofagii, można stracić z oczu istotne aspekty zdrowotne w hodowli drobiu. Dlatego tak ważne jest, aby w procesie kształcenia podnosić świadomość nt. różnych zachowań ptaków, a także ich wpływu na zdrowie i dobrostan. Utrzymanie ptaków w odpowiednich warunkach oraz ich zrównoważona dieta są kluczowe w zapobieganiu problemom związanym z pterofagią.

Pytanie 28

Z uwagi na wysoką zawartość substancji antyodżywczych oraz ich działanie zapierające i wzdęciowe w diecie świń, należy unikać podawania większych ilości śruty

A. z jęczmienia

B. z pszenicy

C. z kukurydzy

D. z żyta

Śruta z żyta ma w sobie sporo substancji, które mogą być niekorzystne dla świń, jak na przykład kwas fitynowy. Takie rzeczy mogą utrudniać wchłanianie minerałów i białek. Dodatkowo żyto bywa wzdymające, co sprawia, że zwierzęta mogą mieć problemy z trawieniem. Dlatego zaleca się, żeby nie przesadzać z jego użyciem w ich diecie. Dobrze jest trzymać rękę na pulsie i wprowadzać różnorodne źródła białka, żeby uniknąć problemów zdrowotnych. Jak już używamy śruty z żyta, to warto pomyśleć o dodaniu enzymów trawiennych, które pomogą lepiej rozłożyć te niekorzystne substancje. W końcu, zrównoważona dieta i unikanie dużych dawek żyta to klucz do sukcesu w hodowli świń, co przekłada się na lepszy wzrost i wydajność produkcji.

Pytanie 29

Pies do towarzystwa, który dobrze pełni rolę obrońcy. Wysokość w kłębie psa wynosi 55-61 cm, a suki 50-58 cm. Oczy: średniej wielkości, okrągłe, preferowane jak najciemniejsze, szczególnie u psów biało-czarnych, natomiast u psów biało-brązowych akceptowalne są jaśniejsze. Włos: krótki, prosty, sztywny. Szczenięta rodzą się białe. Cętki zaczynają się pojawiać u około dwutygodniowych szczeniąt, a dorosłe psy na białym tle mają czarne lub brązowe plamki. Ogon sięga do stawu skokowego i nie powinien być zakręcony ani opadnięty.
Opis ten odnosi się do psa rasy

A. beagle

B. dalmatyńczyk

C. bernardyn

D. doberman

Wybór odpowiedzi spośród podanych opcji niektóre z nich może prowadzić do mylnych przekonań o cechach różnych ras psów. Doberman to rasa, która również ma swoje unikalne cechy – wysoką inteligencję, nieprzeciętną zdolność do uczenia się oraz siłę, ale nie pasuje do opisu podanym w pytaniu. Dobermany mają krótszy, ale znacznie bardziej błyszczący włos oraz nie mają charakterystycznego umaszczenia w formie cętek. Beagle, z kolei, to rasa psów myśliwskich, znana z długich uszu i przyjaznego charakteru. Ich wymiary również odbiegają od opisanych w pytaniu. Bernardyn jest dużą rasą psów pracujących, znaną ze swojego masywnego ciała i długiego, gęstego futra, co całkowicie nie pasuje do wymienionych cech dotyczących włosa i umaszczenia. Wybór niewłaściwej rasy może wynikać z nieznajomości specyficznych cech charakterystycznych dla ras psów. Dlatego istotne jest, aby przed podjęciem decyzji o przyjęciu psa do domu, dokładnie zapoznać się z jego cechami fizycznymi i temperamentem, aby uniknąć rozczarowań i zapewnić mu odpowiednie warunki do życia. Dobór odpowiedniej rasy psa powinien być oparty nie tylko na wyglądzie, ale także na zgodności z stylem życia przyszłego właściciela.

Pytanie 30

Dysponujemy kosiarką, prasą zwijającą oraz owijarką do bel folią. Słoneczne warunki atmosferyczne prognozowane są jedynie na następne dwa dni od momentu koszenia trawy. Biorąc pod uwagę te czynniki, trawę powinno się zabezpieczyć w formie

A. kiszonki

B. suszenia

C. sianokiszonki

D. siana

Sianokiszonka to naprawdę fajny sposób na konserwację trawy, szczególnie gdy prognozy mówią o krótkim czasie słonecznej pogody. Ogólnie rzecz biorąc, zbieramy trawę i przechowujemy ją w niemal beztlenowych warunkach, co powoduje fermentację. Dzięki temu pasza zachowuje swoje cenne składniki odżywcze, a przy tym staje się smaczniejsza i łatwiejsza do strawienia dla zwierząt. Najlepiej, tak jak zauważyłem, używać młodej trawy, bo ma sporo wody. Musimy być jednak ostrożni, bo jeśli trawa zbyt mocno się wysuszy, to straci swoje wartości. Dlatego warto pomyśleć o prasowaniu i owinięciu bele folią, żeby fermentacja poszła jak należy. Praktyka pokazuje, że najlepszą porą na zbiór jest wczesny ranek, gdy ta woda w roślinach jest na najniższym poziomie. I tak, sianokiszonka jest bardziej odporna na zmiany pogody w porównaniu do innych sposobów przechowywania, co czyni ją bezpiecznym wyborem w dzisiejszych czasach.

Pytanie 31

Ile kręgów tworzy odcinek szyjny kręgosłupa u koni?

A. 7

B. 5

C. 11

D. 9

Odcinek szyjny kręgosłupa konia składa się z 7 kręgów, które są oznaczane jako C1 do C7. Kręgi te mają specyficzne formy i funkcje, które są dostosowane do ruchów i potrzeb konia. C1, znany jako atlas, łączy kręgosłup z czaszką, umożliwiając ruchy głowy, natomiast C2, zwany obrotnikiem, pozwala na rotację. Kręgi szyjne są stosunkowo lekkie i elastyczne, co pozwala na dużą swobodę ruchu. Znajomość struktury odcinka szyjnego jest kluczowa dla weterynarzy, hodowców i trenerów, ponieważ urazy w tym obszarze mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak kręgosłupowe uszkodzenia neurologiczne. W praktyce, regularne badania i diagnostyka, takie jak zdjęcia rentgenowskie czy ultrasonografia, są stosowane w celu monitorowania zdrowia kręgosłupa szyjnego wśród koni sportowych oraz roboczych, co ma na celu zapobieganie kontuzjom i optymalizację wydajności zwierząt.

Pytanie 32

Gdy zajdzie potrzeba użycia leków klasycznych w gospodarstwie zajmującym się produkcją żywności metodami ekologicznymi, to czas karencji wydłuża się w porównaniu do obowiązującego?

A. pięciokrotnie

B. trzykrotnie

C. czterokrotnie

D. dwukrotnie

Wybór odpowiedzi, która sugeruje znacznie dłuższy okres karencji, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego zasadności i praktycznych aspektów stosowania leków konwencjonalnych w produkcji ekologicznej. Odpowiedzi sugerujące pięciokrotne, trzykrotne czy czterokrotne wydłużenie okresu karencji są błędne, ponieważ nie mają podstaw w regulacjach dotyczących ekologicznych praktyk rolniczych. Okres karencji jest krytycznym elementem w zarządzaniu ryzykiem, jednak jego wydłużenie do tak ekstremalnych wartości nie jest uzasadnione w kontekście zdrowia publicznego ani ochrony środowiska. Przykładowo, jeżeli standardowy okres karencji wynosi 7 dni, to rozsądne wydłużenie do 14 dni (dwukrotnie) pozwala na skuteczne usunięcie pozostałości chemicznych z roślin, co jest zgodne z zasadami ekologii. W praktyce, rolnicy, którzy podejmują decyzje o użyciu konwencjonalnych środków, muszą ścisłe przestrzegać tych regulacji, aby uniknąć kontaminacji produktów ekologicznych. Ignorowanie tych zasad prowadzi do poważnych konsekwencji zarówno w kontekście prawnym, jak i reputacyjnym gospodarstw ekologicznych. Ważne jest zrozumienie, że każdy przypadek i zastosowanie leków powinny być rozważane indywidualnie, z uwzględnieniem wpływu na całe środowisko i zdrowie konsumentów.

Pytanie 33

W fermentowanej masie do produkcji kwasu mlekowego w ilości zapewniającej prawidłowy proces fermentacji konieczna jest odpowiednia ilość

A. tłuszczy

B. witamin

C. węglowodanów

D. białka

Wybór witamin jako kluczowego składnika w procesie zakiszania jest nieodpowiedni, ponieważ witaminy nie są bezpośrednim źródłem energii dla bakterii mleczarskich. Chociaż witaminy są istotne dla zdrowia zwierząt i mogą wspierać ogólny metabolizm, nie mają roli w produkcji kwasu mlekowego, co jest kluczowe dla skutecznego procesu fermentacji. Podobnie, tłuszcze, mimo że są ważnym źródłem energii w diecie zwierząt, nie uczestniczą w fermentacji mlekowej w takim samym stopniu jak węglowodany. Ich obecność w masie zakiszanej może wręcz hamować proces fermentacji, ponieważ bakterie mleczarskie preferują fermentację glukozy i innych cukrów prostych. Białko, z kolei, jest istotnym makroskładnikiem, jednak nie jest bezpośrednio zaangażowane w produkcję kwasu mlekowego. Zbyt wysoka zawartość białka w zakiszanej masie może prowadzić do powstawania amoniaku, co jest niepożądane i może wpłynąć na jakość zakiszonego produktu. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do tych nieprawidłowych wniosków, często opierają się na mylnym przekonaniu, że wszystkie składniki odżywcze mają równą wagę w procesach fermentacyjnych, co jest dużym uproszczeniem. Rzeczywistość jest taka, że węglowodany są kluczowym czynnikiem determinującym efektywną fermentację w procesie zakiszania.

Pytanie 34

Jak odbywa się pozyskaweanie wełny z kóz angorskich?

A. strzyżenie

B. usuwanie zewnętrznych włosów.

C. wyczesywanie.

D. czesanie.

Wybór metod pozyskiwania wełny od kóz angorskich jest kluczowy dla jakości surowca oraz dobrostanu zwierząt. Nieprawidłowe techniki, takie jak szczotkowanie, mogą prowadzić do uszkodzenia sierści oraz dyskomfortu dla zwierząt. Szczotkowanie, choć może być stosowane w pielęgnacji, nie jest odpowiednią metodą pozyskiwania wełny, ponieważ nie umożliwia efektywnego usunięcia całej wełny, a jedynie jej częściowego wygładzenia. Z kolei wyczesywanie, które polega na usuwaniu luźnych włosów, może być pomocne, ale nie zastępuje procesu strzyżenia, który zapewnia pełne usunięcie wełny. Metoda podskubywania dodatkowo nie jest zalecana ze względu na jej inwazyjny charakter i potencjalne ryzyko zadrapań czy ran, które mogą prowadzić do infekcji. Te błędne podejścia mogą wynikać z niepełnego zrozumienia specyfiki kóz angorskich oraz ich potrzeb. Strzyżenie, jako standardowy i najlepiej praktykowany sposób pozyskiwania wełny, powinno być priorytetem dla hodowców. Zrozumienie różnicy między tymi metodami oraz ich wpływu na zdrowie zwierząt i jakość wełny jest kluczowe dla każdego, kto zajmuje się hodowlą kóz czy przemysłem tekstylnym.

Pytanie 35

Podczas udzielania pierwszej pomocy krowie, która wykazuje objawy wzdęcia żwacza, co należy zrobić?

A. ustawić ją przodem wyżej

B. położyć na prawym boku

C. ustawić ją zadem wyżej

D. położyć na lewym boku

Wybór niewłaściwej pozycji dla krowy z objawami wzdęcia żwacza, np. położenie jej na lewym boku czy zadem wyżej, może prowadzić do pogorszenia stanu zdrowia zwierzęcia. Położenie na lewym boku jest konwencjonalnie stosowane w innych sytuacjach, ale w przypadku wzdęcia może powodować dodatkowe gromadzenie się gazów, co zwiększa ciśnienie wewnętrzne w żwaczu. Ustanowienie pozycji, w której przód ciała jest niżej niż tył, nie tylko nie sprzyja odpływowi gazów, ale również może prowadzić do ucisku na przeponę, co complicuje oddychanie i może prowadzić do tzw. wzdęcia przerzutowego, gdzie gaz przemieszcza się do innych części układu pokarmowego. Dla wielu osób mylące mogą być także pozycje „przodem wyżej” z „zadem wyżej”, które mają różne skutki dla zdrowia zwierzęcia. Prawidłowe podejście do problemu wzdęcia wymaga zrozumienia mechanizmów fizjologicznych i anatomicznych krowy. Ważne jest również, aby nie ignorować symptomów wzdęcia, gdyż może to prowadzić do opóźnienia w podjęciu kluczowych działań ratunkowych. W praktyce weterynaryjnej, zaleca się stałą edukację oraz znajomość najnowszych badań dotyczących profilaktyki i leczenia wzdęcia, co pozwala na podejmowanie świadomych decyzji w stresujących sytuacjach związanych z pierwszą pomocą dla zwierząt.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Aby zapobiec zatruciu mykotoksynami nie wolno podawać zwierzętom

A. więdnącej zielonki

B. zmarzniętej kiszonki

C. skiełkowanych ziemniaków

D. spleśniałej kiszonki

Zwiędnięta zielonka, zmarznięta kiszonka i skiełkowane ziemniaki, mimo że mogą być traktowane jako mniej ryzykowne dla zdrowia zwierząt, również niosą pewne zagrożenia, które należy rozważyć. Zwiędnięta zielonka, chociaż nie jest toksyczna, może być mniej wartościowa odżywczo, co prowadzi do niedoborów żywieniowych i osłabienia organizmu zwierząt. Zmarznięta kiszonka, w zależności od stopnia uszkodzenia, może być wciąż użyteczna, jednakże jej wartości odżywcze mogą być zmniejszone, a dodatkowo może sprzyjać rozwojowi bakterii. Skiełkowane ziemniaki z kolei mogą zawierać solaninę, substancję toksyczną, która powstaje podczas kiełkowania i może być szkodliwa dla zwierząt. W praktyce, hodowcy często ignorują te aspekty, sądząc, że każde z tych pokarmów jest bezpieczne. To błędne podejście może prowadzić do długofalowych problemów zdrowotnych w stadzie. Kluczowe znaczenie ma, aby wszelkie pasze były starannie oceniane pod kątem jakości i bezpieczeństwa, w celu zapobiegania niepożądanym skutkom zdrowotnym, takim jak osłabienie organizmu czy zwiększona podatność na choroby. Przestrzeganie zasad dobrej praktyki weterynaryjnej oraz regularne badania pasz to podstawowe działania, które powinny być wprowadzane w każdym gospodarstwie.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Zabieg trokarowania nie jest przeprowadzany

A. u świń

B. u kóz

C. u bydła

D. u owiec

Zabiegi trokarowania u bydła, owiec oraz kóz są stosowane w odpowiednich okolicznościach, co może wprowadzać w błąd osoby, które mylnie zakładają, że te zwierzęta nie mogą być poddawane tej procedurze. W rzeczywistości, trokarowanie jest techniką stosowaną w weterynarii do usuwania nadmiaru gromadzących się gazów lub płynów w jamie brzusznej, co może być szczególnie istotne w przypadku bydła, u którego wystąpienie wzdęć może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. W przypadku owiec, trokarowanie również może być konieczne w sytuacjach kryzysowych, a u kóz, choć rzadziej, sytuacje wymagające interwencji mogą się zdarzyć. Warto podkreślić, że każdy z tych gatunków ma swoje specyficzne wymagania i ryzyka związane z procedurą. W przypadku świń, ich budowa anatomiczna i sposób metabolizowania gazów sprawiają, że trokarowanie nie jest zalecane, a inne metody interwencji, takie jak leki przeciwdziałające wzdęciom, są preferowane. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowej diagnostyki i leczenia w praktyce weterynaryjnej, a także dla zapewnienia dobrostanu zwierząt. Wszelkie zabiegi powinny być przeprowadzane przez wykwalifikowany personel, który posiada odpowiednią wiedzę na temat anatomii i fizjologii zwierząt, aby uniknąć poważnych powikłań.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej