Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik inżynierii sanitarnej
  • Kwalifikacja: BUD.09 - Wykonywanie robót związanych z budową, montażem i eksploatacją sieci oraz instalacji sanitarnych
  • Data rozpoczęcia: 4 maja 2025 17:38
  • Data zakończenia: 4 maja 2025 17:51

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Podpory ruchome instaluje się w sieciach ciepłowniczych, aby umożliwić

A. osiowe oraz ewentualne boczne przesuwanie przewodów
B. zakładanie izolacji ciepłochronnej na przewodach
C. przesuwanie przewodu w trakcie jego instalacji
D. stałe przymocowanie rurociągu do podłoża, na przykład komory ciepłowniczej
Podpory ruchome odgrywają kluczową rolę w budowie sieci ciepłowniczych, umożliwiając swobodne przesuwanie się przewodów ciepłowniczych w kierunku osiowym oraz, w razie potrzeby, bocznym. Takie rozwiązanie jest istotne, ponieważ przewody ciepłownicze podlegają rozszerzalności cieplnej, co oznacza, że w wyniku zmian temperatury zmieniają swoją długość. Właściwe zamocowanie i umiejscowienie podpór ruchomych zapewnia, że przewody nie ulegają deformacjom, co mogłoby prowadzić do uszkodzeń mechanicznych. W praktyce oznacza to, że podpory są projektowane tak, aby mogły dostosować się do ruchu przewodów, jednocześnie stabilizując je w odpowiednich pozycjach. Tego rodzaju rozwiązania są zgodne z normami branżowymi, które określają wymagania dotyczące instalacji rurociągów, jak np. norma PN-EN 12828 dotycząca systemów ogrzewczych.
Pytanie 2

Jakie rodzaje wodomierzy instaluje się w mieszkaniach?

A. Skrzydełkowe
B. Zwężkowe
C. Sprzężone
D. Śrubowe
Wodomierze skrzydełkowe są najczęściej stosowanym rozwiązaniem w mieszkaniach, ponieważ ich konstrukcja zapewnia dużą dokładność pomiaru oraz efektywność w monitorowaniu zużycia wody. Działają one na zasadzie pomiaru przepływu wody, gdzie wirnik, osadzony na osi, obraca się w wyniku przepływu wody. Ta rotacja jest proporcjonalna do objętości przepływającej wody, co pozwala na precyzyjne obliczenie jej zużycia. Wodomierze skrzydełkowe są zalecane zgodnie z normami EN 14154, które określają wymagania dotyczące dokładności oraz niezawodności urządzeń pomiarowych. Przykładowo, w budynkach wielorodzinnych zastosowanie tego typu wodomierzy pozwala na indywidualne rozliczanie kosztów wody dla mieszkańców, co motywuje do oszczędzania. Dodatkowo, są one stosunkowo łatwe w instalacji i konserwacji, co czyni je praktycznym rozwiązaniem w codziennym użytkowaniu. Ze względu na ich efektywność i niezawodność, wodomierze skrzydełkowe są standardem w branży, zapewniając właściwe pomiary i uczciwe rozliczenia.
Pytanie 3

Przewody kanalizacyjne odpowiedzialne za odprowadzanie ścieków bytowych i gospodarczych powinny być testowane na szczelność poprzez ich napełnienie

A. ściekami do poziomu rewizji znajdującej się w pionie
B. wodą do wysokości kolana łączącego pion z poziomem
C. wodą do poziomu 1/3 wysokości pionu
D. ściekami do poziomu 1/3 wysokości pionu
Odpowiedź, która wskazuje na napełnienie przewodów odpływowych wodą powyżej kolana łączącego pion z poziomem, jest prawidłowa, ponieważ zapewnia odpowiedni test szczelności, który jest zgodny z normami branżowymi. Wypełnienie wodą do takiej wysokości pozwala na stworzenie warunków, które odzwierciedlają rzeczywiste obciążenie hydrauliczne, z jakim system kanalizacyjny może się spotkać w czasie eksploatacji. Standardy budowlane, takie jak PN-EN 12056, precyzują, że test szczelności powinien być przeprowadzany na odpowiedniej wysokości, aby zidentyfikować ewentualne nieszczelności, co jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania systemu. W praktyce, napełnienie wodą powyżej kolana umożliwia nie tylko wykrycie przecieków, ale także ocenę stanu uszczelnień oraz materiałów użytych do budowy przewodów. Zastosowanie tej metody testowania jest powszechnie rekomendowane w branży hydraulicznej i sanitarno-kanalizacyjnej, co podkreśla jej istotność w utrzymaniu odpowiednich standardów budowlanych.
Pytanie 4

Obowiązkowe wyznaczanie stref kontrolowanych dotyczy sieci

A. wodociągowej
B. ciepłowniczej
C. kanalizacyjnej
D. gazowej
Strefy kontrolowane są kluczowym elementem w zarządzaniu bezpieczeństwem sieci gazowych, które z racji swojej specyfiki wymagają szczególnej uwagi. Wyznaczanie stref kontrolowanych dla sieci gazowej wynika z konieczności minimalizowania ryzyka wystąpienia awarii, które mogą prowadzić do poważnych zagrożeń, takich jak pożary czy eksplozje. W praktyce oznacza to, że obszary wokół instalacji gazowych są monitorowane i zabezpieczane, aby ograniczyć dostęp osób nieuprawnionych oraz zapewnić odpowiednie procedury w przypadku wykrycia nieszczelności. Przykładem jest stosowanie różnych technologii detekcji gazu oraz regularne kontrole stanu technicznego infrastruktury. W kontekście regulacji prawnych, takie strefy są często określane przez normy branżowe, takie jak PN-EN 1594, które wskazują, jak należy projektować i utrzymywać sieci gazowe w sposób bezpieczny. Właściwe wyznaczanie stref kontrolowanych jest zatem integralnym elementem systemu zarządzania ryzykiem, który ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa zarówno dla użytkowników, jak i dla środowiska.
Pytanie 5

Który element instalacji kanalizacyjnej został opisany w ramce?

W przypadku niekorzystania z urządzeń sanitarnych panuje zrównoważone ciśnienie atmosferyczne lub minimalne nadciśnienie, związane z wydzielaniem się gazów, wtedy ten element instalacji kanalizacyjnej jest zamknięty. W chwili wystąpienia spływu ścieków w instalacji powstaje podciśnienie, które podnosi (otwiera) jego membranę, wpuszczając do kanalizacji powietrze, aż do momentu wyrównania ciśnień pomiędzy wnętrzem instalacji a otoczeniem. Wtedy membrana opada, zamykając element, i pozostaje on zamknięty aż do ponownego wystąpienia różnicy ciśnień pomiędzy instalacją a otoczeniem.

A. Rewizja kanalizacyjna.
B. Zawór napowietrzający.
C. Zasuwa burzowa.
D. Wywiewka kanalizacyjna.
Zawór napowietrzający jest kluczowym elementem systemu kanalizacyjnego, który zapewnia prawidłowe wyrównanie ciśnień w instalacji. Jego działanie polega na otwieraniu się w momencie, gdy w systemie pojawia się podciśnienie, co umożliwia dostarczenie powietrza do rurociągu. Dzięki temu zapobiega się niepożądanym zjawiskom, takim jak wciąganie wody z syfonów lub wydobywanie się nieprzyjemnych zapachów. W praktyce, stosowanie zaworów napowietrzających w instalacjach kanalizacyjnych jest zgodne z normami budowlanymi i standardami sanitarnymi, które wymagają ochrony przed podciśnieniem, co zapewnia ich efektywne funkcjonowanie. Warto zwrócić uwagę na odpowiednie lokalizowanie zaworów i ich regularne przeglądy, aby zapewnić ich długotrwałość i niezawodność. Przykładem zastosowania zaworu napowietrzającego mogą być instalacje w obiektach użyteczności publicznej, gdzie niezbędne jest utrzymanie optymalnych warunków sanitarnych i komfortu użytkowników.
Pytanie 6

Którego urządzenia do pomiarów i kontroli nie używa się w instalacji ciepłej wody użytkowej?

A. Termometru
B. Higrometru
C. Manometru
D. Wodowskazu
Higrometr jest przyrządem służącym do pomiaru wilgotności powietrza, a nie parametrów związanych z instalacją ciepłej wody użytkowej. Instalacje te wymagają monitorowania takich parametrów jak temperatura, ciśnienie oraz poziom wody, co realizują odpowiednie przyrządy takie jak termometry, manometry oraz wodowskazy. Termometr mierzy temperaturę wody, co jest kluczowe dla zapewnienia odpowiednich warunków użytkowania, natomiast manometr pozwala na kontrolę ciśnienia w instalacji, co jest istotne z punktu widzenia bezpieczeństwa i efektywności systemu. Wodowskaz z kolei umożliwia monitorowanie poziomu wody w zbiornikach, co jest ważne dla utrzymania właściwego poziomu medium w systemach grzewczych. Z tych powodów higrometr, skupiający się na wilgotności, nie ma zastosowania w kontekście pomiarów w instalacjach ciepłej wody użytkowej.
Pytanie 7

Podczas wykonywania przejścia gazociągu pod przeszkodą tzw. metodą przeciskową, co należy zrobić z przestrzenią między rurą ochronną a rurą przejściową?

A. wypełnić ją piaskiem lub chudym betonem
B. zostawić ją pustą, uszczelniając końce rury
C. zalać ją masą jastrychową z dodatkiem plastyfikatorów
D. uzupełnić ją wzdłuż całej długości masą asfaltową
Uzupełnianie przestrzeni pomiędzy rurą ochronną a przejściową masą asfaltową nie jest zalecanym rozwiązaniem, ponieważ asfalt, jako materiał bitumiczny, nie zapewnia odpowiedniej elastyczności oraz odprowadzania wody, co może prowadzić do powstawania pustek i osłabienia struktury. Asfalt staje się kruchy w niskich temperaturach, co w kontekście osiadania gruntu może prowadzić do pęknięć, a tym samym do uszkodzenia rury. Uszczelnianie końcówek rury, choć z pozoru może wydawać się właściwe, nie rozwiązuje problemu stabilności ani nie zabezpiecza przed infiltracją wód gruntowych, co może prowadzić do korozji rur. Z kolei wypełnianie przestrzeni masą jastrychową z domieszką plastyfikatorów w teorii ma na celu poprawę elastyczności, jednak jastrych nie jest optymalnym rozwiązaniem w kontekście długotrwałego obciążenia oraz stabilności w trudnych warunkach gruntowych. Jastrych, podobnie jak asfalt, może tracić swoje właściwości w wyniku wody czy zmieniających się temperatur. Zastosowanie nieodpowiednich materiałów do wypełnienia przestrzeni może prowadzić do poważnych konsekwencji związanych z integralnością instalacji oraz bezpieczeństwem. W praktyce, kluczowe jest dobieranie materiałów zgodnie z normami i praktykami branżowymi, które zalecają stosowanie piasku lub chudego betonu w celu zapewnienia stabilności i bezpieczeństwa gazociągu.
Pytanie 8

Jaką maksymalną długość może mieć elastyczny przewód, który łączy kuchenkę gazową z indywidualną butlą gazu płynnego o pojemności do 11 kg?

A. 0,5 m
B. 3 m
C. 1,5 m
D. 5 m
Wybór długości przewodu elastycznego do podłączenia butli gazu płynnego wiąże się z wieloma aspektami technicznymi i bezpieczeństwa. Przewody elastyczne nie powinny być zbyt krótkie, ponieważ może to ograniczać swobodę w aranżacji przestrzeni kuchennej, jednak ich nadmierna długość, jak w przypadku odpowiedzi 5 metrów, stwarza ryzyko zwiększonego oporu przepływu gazu, co może prowadzić do nieefektywnego działania urządzenia gazowego. Ponadto, przewody elastyczne muszą być wykonane z materiałów odpornych na działanie gazu, a ich długość powinna być dopasowana do specyfikacji producenta urządzenia i obowiązujących norm. Wybierając zbyt krótką długość, jak 0,5 m lub 1,5 m, użytkownik może nie tylko napotkać trudności w ustawieniu sprzętu, ale także stwarzać ryzyko uszkodzenia przewodu. Z punktu widzenia bezpieczeństwa, przewody muszą być również odpowiednio zabezpieczone przed mechanicznymi uszkodzeniami i nie mogą być narażone na działanie wysokich temperatur ani substancji chemicznych. Dlatego niezwykle istotne jest przestrzeganie norm, takich jak PN-EN 16436-1, które określają maksymalne dopuszczalne długości przewodów w zależności od ich średnicy i zastosowania. W przypadku instalacji gazowych kluczowe jest przestrzeganie zaleceń zapewniających nie tylko komfort użytkowania, ale przede wszystkim bezpieczeństwo.
Pytanie 9

Którą rurą wydostaje się na zewnątrz powietrze, które przechodzi z instalacji c.o. do otwartego naczynia wzbiorczego?

A. Wzbiorczą
B. Odpowietrzającą
C. Sygnalizacyjną
D. Cyrkulacyjną
Odpowiedź 'Odpowietrzająca' jest prawidłowa, ponieważ to właśnie przez tę rurę usuwane jest powietrze, które może przedostawać się z instalacji centralnego ogrzewania (c.o.) do naczynia wzbiorczego otwartego. Naczynie wzbiorcze ma na celu kompensację objętości wody pod wpływem zmian temperatury oraz umożliwienie uwalniania powietrza, które może gromadzić się w systemie grzewczym. Zastosowanie rur odpowietrzających jest szczególnie istotne w kontekście zapewnienia efektywności operacyjnej instalacji c.o. i zapobiegania powstawaniu tzw. 'poduszek powietrznych', które mogą prowadzić do zakłóceń w obiegu wody oraz obniżenia wydajności grzewczej. Przykładowo, odpowiednie odpowietrzenie instalacji, zwłaszcza w budynkach o dużych wysokościach, gdzie powietrze ma tendencję do gromadzenia się na najwyższych poziomach, jest krytyczne dla zachowania jej sprawności. Dobre praktyki inżynieryjne zalecają regularne kontrolowanie i konserwację układów odpowietrzających, by zapewnić ich niezawodność i skuteczność.
Pytanie 10

Przed przystąpieniem do robót ziemnych związanych z naprawą infrastruktury gazowej, co należy zrobić w pierwszej kolejności?

A. ustalić położenie uzbrojenia podziemnego
B. przeprowadzić pomiary stężenia metanu i tlenu
C. oznakować teren robót tablicami informacyjnymi
D. ochronić obszar robót przed osobami nieupoważnionymi
Wiesz, ustalenie, gdzie dokładnie są różne instalacje podziemne, zanim zaczniemy pracować w ziemi, to naprawdę ważny krok. Dzięki temu możemy uniknąć różnych nieprzyjemnych sytuacji, jak np. uszkodzenie rur gazowych czy wodociągowych – to mogłoby być niebezpieczne. Możemy wykorzystać mapy oraz nowoczesne technologie, takie jak radar GPR, żeby dokładnie wiedzieć, co jest pod ziemią. Warto też pamiętać, że są przepisy, które mówią, że pracodawcy muszą ocenić ryzyko przed rozpoczęciem prac budowlanych. Wiedza o lokalizacji tych instalacji pozwala nam lepiej planować roboty, a tym samym oszczędzać czas i zasoby. To wszystko wpływa na to, że prace przebiegają sprawniej i zmniejszamy ryzyko dla innych użytkowników.
Pytanie 11

Czyszczaki (rewizje) w instalacji kanalizacyjnej dla ścieków bytowo-gospodarczych powinny być lokowane na

A. podejściach, bezpośrednio przed ich podłączeniem do rury spustowej
B. pionach, przed ich podłączeniem do odprowadzających przewodów
C. prostych odcinkach rur odpływowych, co 10 m
D. prostych odcinkach rur odpływowych, co 20 m
Umiejscowienie czyszczaków na prostych odcinkach przewodów odpływowych co 20 m lub co 10 m jest koncepcją nieprawidłową, ponieważ nie uwzględnia specyfiki działania systemu kanalizacyjnego. Przewody odpływowe, zwłaszcza w budynkach mieszkalnych, są projektowane z myślą o minimalizacji oporów przepływu, a zbyt częste umieszczanie czyszczaków może prowadzić do niepotrzebnych przerwań w ciągłości instalacji. W przypadku umiejscowienia czyszczaków na prostych odcinkach, nie tylko ogranicza się ich funkcjonalność, ale również zwiększa ryzyko gromadzenia się zanieczyszczeń, co może prowadzić do powstawania zatorów. Ponadto, umieszczanie czyszczaków na podejściach przed włączeniem do przewodu spustowego nie jest zalecane, gdyż te miejsca są już narażone na wyższe ciśnienie hydrauliczne oraz większą ilość osadów, co czyni je mniej odpowiednimi do efektywnego czyszczenia instalacji. W kontekście dobrych praktyk inżynieryjnych, kluczowe jest, aby czyszczaki były łatwo dostępne oraz zlokalizowane w miejscach, w których najczęściej występują problemy z przepływem, co jest realizowane poprzez ich umiejscowienie na pionach, a nie na prostych odcinkach. Warto również pamiętać, że niewłaściwe umiejscowienie czyszczaków może skutkować nieefektywnym działaniem całego systemu kanalizacyjnego, co w dłuższym okresie prowadzi do zwiększonych kosztów utrzymania i napraw.
Pytanie 12

Kuchenka gazowa z dwoma palnikami należy do grupy urządzeń gazowych?

A. typ A
B. typ C
C. typ B1
D. typ B2
Kuchenka gazowa dwupalnikowa zalicza się do urządzeń gazowych typu A, co oznacza, że jest to urządzenie przystosowane do zasilania gazem ziemnym lub gazem płynny (LPG). Urządzenia tego typu są projektowane z myślą o użytkownikach domowych i są zgodne z normami bezpieczeństwa, co czyni je odpowiednim wyborem do gotowania w warunkach domowych. Kuchenki te są wyposażone w palniki, które umożliwiają precyzyjne dostosowanie płomienia, co jest istotne dla efektywności energetycznej oraz jakości gotowania. Przykładowo, w przypadku gotowania na małym ogniu, można oszczędzać gaz i uniknąć przypalenia potraw. W praktyce, urządzenia typu A muszą spełniać określone normy bezpieczeństwa, takie jak PN-EN 30-1-1, dotyczące instalacji i użytkowania gazowych urządzeń grzewczych, co zapewnia ich prawidłowe funkcjonowanie i minimalizuje ryzyko awarii. Do praktycznych przykładów zastosowania kuchenek gazowych typu A można zaliczyć szeroką gamę potraw, od gotowania, przez smażenie, aż po pieczenie, co czyni je niezwykle wszechstronnym narzędziem w kuchni.
Pytanie 13

Kanalizacyjnym podejściem określamy fragment instalacji od

A. rury wywiewnej do dolnej części pionu kanalizacyjnego
B. osi kanału do zewnętrznej ściany budynku
C. ostatniego pionu kanalizacyjnego do zasuwy burzowej
D. przyboru sanitarnego do pionu kanalizacyjnego
Inne odpowiedzi sugerują różne nieprawidłowe podejścia do kanalizacji, które nie odpowiadają definicji podejścia kanalizacyjnego. Na przykład, odcinek od rury wywiewnej do dolnej części pionu kanalizacyjnego nie kwalifikuje się jako podejście, ponieważ wywiewka ma na celu odprowadzenie gazów oraz nadmiaru ciśnienia, a nie transport ścieków z przyborów sanitarnych. Odległość od osi kanału do ściany zewnętrznej budynku dotyczy raczej geometrii i lokalizacji budynku w kontekście instalacji kanalizacyjnej, a nie samego podejścia. Ostatni pion kanalizacyjny do zasuwy burzowej również nie jest odpowiedni, ponieważ zasuwy burzowe są częścią systemu odwadniającego, a nie kanalizacyjnego. Z kolei stwierdzenie, że podejście to odcinek od przyboru sanitarnego do pionu kanalizacyjnego, które jest poprawne, jest najczęściej mylone z innymi elementami systemu kanalizacji. Często błędnie zakłada się, że podejścia obejmują także wszystkie rury prowadzące do zbiorczych punktów kanalizacyjnych, co jest nieścisłe. W rzeczywistości, podejście kanalizacyjne ma jasno określony zakres, który odnosi się bezpośrednio do połączenia przyboru sanitarnego z pionem i nie obejmuje innych segmentów systemu. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla projektowania funkcjonalnych i zgodnych z normami instalacji kanalizacyjnych.
Pytanie 14

Jakie wymagania powinny być spełnione podczas wodnej próby szczelności realizowanej dla rurociągów systemu ciepłowniczego?

A. Rurociąg wypełniony wodą 12 godzin przed testem, temperatura wody = 50°C, ciśnienie próbne = 2,0×ciśnienia roboczego
B. Rurociąg wypełniony 12 godzin przed testem, temperatura wody = 30°C, ciśnienie próbne = 2,0×ciśnienia roboczego
C. Rurociąg wypełniony 24 godziny przed testem, temperatura wody = 50°C, ciśnienie próbne = 1,5×ciśnienia roboczego
D. Rurociąg wypełniony wodą 24 godziny przed testem, temperatura wody = 30°C, ciśnienie próbne = 1,5×ciśnienia roboczego
Wodna próba szczelności rurociągów sieci ciepłowniczej jest kluczowym procesem zapewniającym bezpieczeństwo i niezawodność systemów ciepłowniczych. Odpowiedź wskazująca na rurociąg napełniony wodą 24 godziny przed próbą, z temperaturą wody wynoszącą 30°C oraz ciśnieniem próbnym równym 1,5×ciśnienia roboczego, jest zgodna z najlepszymi praktykami branżowymi. Długi czas napełnienia pozwala na stabilizację temperatury wody oraz pełne wprowadzenie materiału do rurociągu, co minimalizuje ryzyko jego deformacji. Zastosowanie ciśnienia próbnego na poziomie 1,5×ciśnienia roboczego to standardowy sposób, który ma na celu symulację warunków eksploatacyjnych oraz wykrycie ewentualnych nieszczelności. Przykładem może być przeprowadzenie takiej próby przed oddaniem do użytku nowo wybudowanej sieci ciepłowniczej, co pozwala na wcześniejsze zidentyfikowanie i usunięcie potencjalnych problemów, zwiększając tym samym bezpieczeństwo użytkowników.
Pytanie 15

Które źródło energii zostało opisane w ramce?

Produkowany jest z rozdrobnionych odpadów drzewnych takich jak trociny, wióry czy zrębki, które są sprasowywane pod wysokim ciśnieniem bez dodatku substancji klejących.

A. Miał.
B. Brykiet.
C. Koks.
D. Ekogroszek.
Brykiet to materiał energetyczny, który powstaje z rozdrobnionych odpadów drzewnych, takich jak trociny, wióry czy zrębki. Proces jego produkcji polega na sprasowywaniu tych odpadów pod wysokim ciśnieniem, co umożliwia uzyskanie zwartej formy bez dodatku substancji klejących. Dzięki temu brykiet jest ekologicznym paliwem stałym, charakteryzującym się wysoką wartością opałową oraz niską emisją szkodliwych substancji. W codziennym użytkowaniu brykiet stosowany jest w piecach na paliwa stałe, kominkach oraz piecach centralnego ogrzewania. Jego zaletą jest łatwość w przechowywaniu i transportowaniu, co czyni go praktycznym wyborem dla osób poszukujących alternatywnych źródeł energii. Zgodnie z normami dotyczącymi biopaliw, brykiet drzewny jest uznawany za jeden z bardziej zrównoważonych sposobów wykorzystywania odpadów drzewnych, co wpływa na jego popularność w kontekście ochrony środowiska i zmniejszania emisji dwutlenku węgla. Dodatkowo, w branży grzewczej, brykiet często porównywany jest z innymi paliwami stałymi, co sprawia, że jego użycie staje się kluczowym elementem strategii ekologicznej wielu gospodarstw domowych.
Pytanie 16

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli wskaż szerokość wykopu nieumocnionego, w którym ma być ułożony kanał betonowy o średnicy Ø 500.

Średnica rurociągu w mmRurociągi
Żeliwne i staloweKamionkowe i betonowe
Ściany wykopów
nieumocnioneumocnionenieumocnioneumocnione
Szerokość wykopu w m
50-1000,800,900,800,90
2000,901,000,901,00
2500,951,050,951,05
3001,001,101,001,10
3501,101,201,151,25
4001,151,251,201,30
5001,301,401,351,45
6001,451,551,501,60
8001,751,851,801,90
10002,002,152,052,05

A. 0,90 m
B. 0,80 m
C. 1,45 m
D. 1,35 m
Odpowiedź 1,35 m jest poprawna, ponieważ zgodnie z normami budowlanymi, szerokość wykopu dla rurociągów betonowych o średnicy Ø 500 mm powinna wynosić 1,35 m. Takie wartości są określone na podstawie analizy przestrzeni wymaganej do prawidłowego ułożenia rurociągu oraz zapewnienia dostępu do niego w przypadku przyszłych napraw lub inspekcji. Wykop o odpowiedniej szerokości nie tylko ułatwia pracę, ale także zapewnia stabilność wykopu, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa pracy. Przykładowo, w praktyce budowlanej, zachowanie wymaganej szerokości wykopu pozwala na uniknięcie osuwisk oraz innych niebezpieczeństw, które mogą wynikać z niewłaściwego przygotowania terenu. Zgodnie z ogólnymi zasadami inżynierii lądowej, zaleca się także przestrzeganie norm dotyczących minimalnych szerokości wykopów, co jest istotne w kontekście ochrony zdrowia i życia pracowników. Dodatkowo, odpowiednia szerokość wykopu ułatwia także późniejsze prace konserwacyjne rurociągu, co ma kluczowe znaczenie w długoterminowej eksploatacji infrastruktury.
Pytanie 17

Przewody umieszczone w bruzdach ścian muszą być chronione izolacją termiczną w przypadku instalacji

A. sprężonego powietrza
B. centralnego ogrzewania
C. kanalizacyjnej
D. pożarowej
Przewody prowadzone w bruzdach ściennych dla systemu centralnego ogrzewania muszą być zabezpieczone izolacją termiczną w celu ograniczenia strat ciepła oraz zapewnienia efektywności energetycznej systemu. Izolacja termiczna jest kluczowa, ponieważ obniża straty ciepła, co przekłada się na niższe koszty eksploatacji oraz zmniejszenie wpływu na środowisko. Przykładowo, w budynkach mieszkalnych oraz komercyjnych, nieizolowane przewody mogą prowadzić do znacznych strat energii, co w dłuższej perspektywie może być niekorzystne zarówno finansowo, jak i ekologicznie. Zgodnie z obowiązującymi normami i przepisami budowlanymi, takimi jak PN-EN 12828, odpowiednie zabezpieczenie termiczne przewodów jest nie tylko wymagane, ale także zalecane, aby zapewnić komfort cieplny oraz bezpieczeństwo użytkowników budynku. Dobrą praktyką jest stosowanie materiałów izolacyjnych o niskiej przewodności cieplnej, co pozwala na dalsze zwiększenie efektywności systemu.
Pytanie 18

Do zadań ochrony aktywnej rur stalowych w sieciach gazowych należy ochrona przed wpływem

A. warunków atmosferycznych
B. prądów błądzących
C. promieniowania UV
D. naporu gruntowego
Zabezpieczenie przewodów stalowych w sieciach gazowych przed prądami błądzącymi jest kluczowym aspektem ochrony czynnej, gdyż te prądy mogą powodować korozję, co w konsekwencji prowadzi do uszkodzeń infrastruktury i wycieków gazu. Prądy błądzące to niekontrolowane prądy elektryczne, które mogą występować w pobliżu przewodów metalowych, na przykład w wyniku niewłaściwego uziemienia lub działania innych instalacji elektrycznych. Zastosowanie odpowiednich systemów ochrony, takich jak katodowa ochrona przeciwkorrozyjna, stanowi standard w branży i pozwala na wydłużenie żywotności instalacji, zmniejszając ryzyko awarii. Na przykład, w projektach budowlanych i inżynieryjnych stosuje się różne metody monitorowania prądów błądzących oraz techniki ich neutralizacji, co jest zgodne z normami, takimi jak PN-EN 50082-1. W praktyce, skuteczne zabezpieczenie przed prądami błądzącymi nie tylko chroni infrastrukturę, ale również zwiększa bezpieczeństwo osób eksploatujących sieć gazową.
Pytanie 19

Przed nałożeniem lepiku asfaltowego na przewody kanalizacji deszczowej z rur betonowych, należy je najpierw wyczyścić, a następnie zagruntować?

A. roztworem akrylowym
B. kompozycją olejowo-rozpuszczalnikową
C. kompozycją bitumiczno-rozpuszczalnikową
D. roztworem silikonowym
Odpowiedź "kompozycją bitumiczno-rozpuszczalnikową" jest prawidłowa, ponieważ preparaty te charakteryzują się doskonałą przyczepnością do różnych powierzchni, w tym do betonu, co jest kluczowe w kontekście pokrywania rur kanalizacyjnych. Kompozycje bitumiczne zawierają specjalne dodatki, które poprawiają ich właściwości użytkowe, w tym elastyczność oraz odporność na działanie wody i substancji chemicznych. Zastosowanie takiego gruntu przed pokryciem rur asfaltowych zapewnia lepsze wiązanie materiałów, co jest zgodne z zaleceniami norm budowlanych, takich jak PN-EN 13306, które wskazują na konieczność odpowiedniego przygotowania powierzchni przed aplikacją materiałów hydroizolacyjnych. Przykładem zastosowania kompozycji bitumicznych w praktyce jest ich wykorzystanie w systemach odprowadzania wód opadowych, gdzie ich właściwości wodoodporne zapobiegają uszkodzeniom i korozji rur betonowych. Warto podkreślić, że dobór odpowiedniego materiału gruntującego ma kluczowe znaczenie dla długoterminowej efektywności całego systemu.
Pytanie 20

Otwór rewizyjny komina dymnego powinien znajdować się co najmniej w odległości od podłogi

A. 0,1 m
B. 1,5 m
C. 1,0 m
D. 0,3 m
Ustalanie lokalizacji otworu rewizyjnego komina dymowego na zbyt małej wysokości, jak 0,1 m czy 1,0 m, może prowadzić do poważnych problemów z wentylacją i bezpieczeństwem. Ustawienie otworu na wysokości 0,1 m od podłogi jest szczególnie niepraktyczne, ponieważ naraża go na kontakt z kurzem, wilgocią oraz innymi zanieczyszczeniami, co może wpływać na wydajność systemu kominowego. Z kolei wysokość 1,0 m, mimo że jest już lepsza, wciąż pozostaje poniżej zalecanej wartości wynoszącej 0,3 m. Takie podejście może prowadzić do ograniczenia dostępu do otworu rewizyjnego, co utrudnia jego czyszczenie oraz kontrolę stanu technicznego komina. Zgodnie z normami, które regulują budowę kominów, otwory rewizyjne powinny być umieszczane w odpowiednich odstępach, aby umożliwić swobodny przepływ spalin oraz ułatwić konserwację. Nieprawidłowe umiejscowienie otworu rewizyjnego może także prowadzić do negatywnych zjawisk, takich jak cofanie się spalin do pomieszczeń, co jest niebezpieczne dla zdrowia mieszkańców. Może to być wynikiem błędnej interpretacji przepisów lub braku odpowiedniego doświadczenia w projektowaniu systemów kominowych. Kluczowe jest, aby każdy, kto projektuje lub wykonuje instalacje grzewcze, stosował się do sprawdzonych praktyk i norm, co pozwoli uniknąć wielu potencjalnych zagrożeń oraz kosztownych napraw w przyszłości.
Pytanie 21

Ile m3 piasku wykorzystano do stworzenia 20 cm warstwy podsypki pod rurę kanalizacyjną PVC 200 o długości 5 m, jeśli rurka została umieszczona w wykopie o szerokości 1,2 m?

A. 2,40 m3
B. 6,00 m3
C. 1,20 m3
D. 0,12 m3
Aby obliczyć ilość piasku potrzebnego do wykonania 20 cm warstwy podsypki pod rurę kanalizacyjną PVC 200, należy zastosować wzór na objętość prostopadłościanu. W tym przypadku mamy do czynienia z wykopem o długości 5 m, szerokości 1,2 m i wysokości 0,2 m (20 cm). Obliczamy objętość: V = długość × szerokość × wysokość = 5 m × 1,2 m × 0,2 m = 1,20 m3. Taki sposób obliczeń jest zgodny z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi, przy czym obliczenie objętości materiału jest kluczowe do prawidłowego wykonania prac budowlanych oraz zapewnienia odpowiedniej stabilności i funkcjonalności instalacji. W budownictwie ważne jest, aby przy wykonywaniu takich obliczeń stosować się do norm dotyczących jakości materiałów i grubości podsypek, co przekłada się na trwałość i odporność konstrukcji. W praktyce, wiedza na temat właściwego doboru i ilości podsypek ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia długotrwałego funkcjonowania systemów kanalizacyjnych.
Pytanie 22

W systemach centralnego ogrzewania nie powinno się łączyć grzejników aluminiowych z rurami

A. z polipropylenu
B. ze stali czarnej
C. ze stali nierdzewnej
D. z miedzi
Łączenie grzejników aluminiowych z przewodami z polipropylenu, stali czarnej lub stali nierdzewnej nie jest rekomendowane z kilku powodów. Polipropylen, mimo że jest lekkim i odpornym materiałem, nie jest kompatybilny z aluminiowymi grzejnikami w kontekście różnic w rozszerzalności termicznej oraz ryzyka korozji elektrolitycznej. Aluminium i polipropylen mogą reagować w niekorzystny sposób, co prowadzi do osłabienia połączeń oraz potencjalnych wycieków. Z kolei stal czarna jest materiałem podatnym na korozję, co stwarza ryzyko uszkodzenia systemu grzewczego. Połączenie grzejników z przewodami ze stali czarnej w systemach, gdzie krąży woda, może skutkować rdzą i osadami, co negatywnie wpływa na efektywność systemu. Natomiast stal nierdzewna, mimo że odporna na korozję, może prowadzić do problemu z różnicami w potencjale elektrycznym pomiędzy aluminium a stalą, co powoduje korozję galwaniczną. Właściwe materiały w instalacjach grzewczych są kluczowe dla zapewnienia ich trwałości oraz efektywności, dlatego ważne jest przestrzeganie standardów branżowych, takich jak PN-EN 12828, które wskazują na zalecane praktyki dotyczące stosowanych materiałów i połączeń. Zrozumienie tych aspektów jest niezbędne, aby uniknąć kosztownych napraw i zapewnić bezpieczeństwo systemu grzewczego.
Pytanie 23

Aby umożliwić naprawę armatury czerpalnej, konieczne jest zamontowanie zaworu w instalacji wodociągowej

A. odcinający
B. antyskażeniowy
C. redukcyjny
D. spustowy
Stosowanie zaworów antyskażeniowych, spustowych i redukcyjnych w kontekście umożliwienia naprawy armatury czerpalnej nie jest rozwiązaniem właściwym. Zawory antyskażeniowe mają na celu ochronę wody pitnej przed zanieczyszczeniami, a ich funkcja polega na zapewnieniu, że woda nie cofa się do systemu wodociągowego, co jest zupełnie innym zagadnieniem niż umożliwienie naprawy. Zawory spustowe, z drugiej strony, służą do opróżniania instalacji z wody, co nie ma zastosowania w kontekście naprawy armatury, gdzie istotne jest jedynie odcięcie przepływu wody do konkretnego elementu. Zawory redukcyjne z kolei regulują ciśnienie wody w instalacji, co również nie przyczynia się do efektywnego przeprowadzenia prac naprawczych. W praktyce, wybór niewłaściwego rodzaju zaworu może prowadzić do poważnych problemów w systemie wodociągowym, takich jak zatory, nadciśnienia czy niedobory wody. Ponadto, kluczowe jest zrozumienie, że do przeprowadzenia efektywnych napraw konieczne jest posiadanie odpowiednich narzędzi oraz znajomości zasad funkcjonowania instalacji, co oznacza, że każda decyzja dotycząca użycia zaworów powinna być podejmowana z uwzględnieniem ich specyfikacji i funkcji oraz zgodnie z zaleceniami producentów i standardami branżowymi.
Pytanie 24

W jakim przypadku dochodzi do napowietrzenia sieci ciepłowniczej?

A. kiedy sieć jest opróżniana z wody
B. gdy sieć jest napełniana wodą
C. w trakcie użytkowania sieci
D. w czasie, gdy sieć jest w bezruchu
Odpowiedź, że sieć ciepłownicza napowietrza się w momencie opróżniania sieci z wody, jest poprawna, ponieważ w tym czasie następuje usuwanie powietrza z rur, co zapewnia ich prawidłowe funkcjonowanie. Podczas opróżniania sieci z wody, zwłaszcza w systemach, które mogą być poddawane konserwacji lub naprawom, ważne jest, aby uniknąć problemów związanych z korozją oraz zanieczyszczeniem, które mogą wpłynąć na efektywność systemu. W praktyce, napowietrzanie ma na celu również minimalizację powstawania podciśnienia, co jest kluczowe, aby zapobiec zapadaniu się rur. Dobrą praktyką jest również przeprowadzanie napowietrzania w odpowiednich warunkach, aby uniknąć pojawienia się niepożądanych zjawisk, takich jak przerwy w dostawie ciepła. Wiele norm branżowych, jak PN-EN 12828, określa szczegółowe wymagania dotyczące projektowania i eksploatacji systemów grzewczych, do których należy stosować się, aby zapewnić ich niezawodność i efektywność operacyjną."
Pytanie 25

Nadziemne instalacje ciepłownicze są montowane

A. na estakadach
B. w kanałach ciepłowniczych
C. w wykopach
D. na uchwytach i wspornikach
Odpowiedzi 'w wykopach', 'w kanałach ciepłowniczych' oraz 'na uchwytach i wspornikach' nie są poprawne ze względów technicznych dotyczących budowy i funkcjonowania nadziemnych sieci ciepłowniczych. Wykopy są zazwyczaj stosowane w przypadku podziemnych instalacji, gdzie konieczne jest zabezpieczenie rur przed wpływem warunków atmosferycznych oraz obciążeń zewnętrznych. Tego typu podejście prowadzi do zwiększonego ryzyka uszkodzenia rur, a także utrudnia dostęp do nich w przypadku awarii. Kanały ciepłownicze, chociaż mogą być stosowane do transportu ciepła, są bardziej typowe dla struktur podziemnych, co jest niezgodne z definicją nadziemnych sieci. Jeśli chodzi o uchwyty i wsporniki, są one jedynie elementami pomocniczymi w instalacji, a nie metodą układania całych sieci. Typowym błędem myślowym jest mylenie metod instalacji z elementami infrastruktury, co prowadzi do nieporozumień w zakresie projektowania systemów ciepłowniczych. Właściwe podejście do projektowania oraz budowy nadziemnych instalacji ciepłowniczych, zgodnie z normami branżowymi, wymaga uwzględnienia specyfiki ich lokalizacji, co w przypadku estakad jest realizowane w sposób optymalny.
Pytanie 26

W pomieszczeniu, gdzie znajduje się kocioł gazowy, zawór odcinający dopływ gazu powinien być umieszczony w odległości nie większej niż

A. 0,5 m przed kotłem
B. 1,0 m przed kotłem
C. 1,5 m przed kotłem
D. 2,0 m przed kotłem
Prawidłowa odpowiedź to 1,0 m przed kotłem, ponieważ zgodnie z obowiązującymi normami i przepisami dotyczącymi instalacji gazowych, zawór odcinający dopływ gazu do kotła powinien być umieszczony w bezpiecznej odległości, aby umożliwić łatwy dostęp do niego w przypadku awarii. Standardy branżowe, takie jak PN-EN 15001, zalecają, aby zawory odcinające były dostępne w promieniu 1,0 m, co zapewnia ich łatwe i szybkie zlokalizowanie, a tym samym minimalizuje ryzyko wypadków. Przykładem zastosowania tej zasady jest sytuacja, w której użytkownik musi szybko odciąć dopływ gazu w przypadku wycieku. Jeśli zawór jest zainstalowany zbyt blisko kotła, może to utrudnić dostęp, a w sytuacji kryzysowej, czas reakcji jest kluczowy. Ponadto, umiejscowienie zaworu zgodnie z tymi wytycznymi jest istotne dla właściwego funkcjonowania systemu grzewczego oraz zgodności z wymaganiami bezpieczeństwa. Użytkownicy powinni być świadomi, iż nieprzestrzeganie tych zasad może prowadzić do poważnych problemów związanych z bezpieczeństwem użytkowania instalacji gazowych.
Pytanie 27

Jaką metodę należy zastosować do łączenia rur i kształtek polietylenowych o średnicy DN 50 w sieci gazowej?

A. zgrzewania elektrooporowego
B. zgrzewania polifuzyjnego
C. klejenia kielichowego
D. zaciskania promieniowego
Chociaż klejenie kielichowe, zaciskanie promieniowe i zgrzewanie polifuzyjne są różnymi metodami łączenia rur z tworzyw sztucznych, nie są one odpowiednie do łączenia rur i kształtek polietylenowych w kontekście instalacji gazowych. Klejenie kielichowe polega na stosowaniu specjalnych klejów do łączenia elementów, co w przypadku gazu jest niewystarczające ze względu na ryzyko nieszczelności, które może prowadzić do poważnych zagrożeń. Zaciskanie promieniowe, choć użyteczne w niektórych aplikacjach, także nie gwarantuje wymaganej odporności na ciśnienie i szczelność, co jest krytyczne w instalacjach gazowych. Co więcej, zgrzewanie polifuzyjne, mimo że jest efektywną metodą łączenia, nie jest optymalne w przypadku rur o średnicy DN 50 w kontekście gazu. Ta metoda wykorzystuje wysokotemperaturowe zgrzewanie materiałów, co może prowadzić do deformacji rur lub niewłaściwego połączenia, zwłaszcza jeśli nie jest przeprowadzona zgodnie z rygorystycznymi standardami. Dlatego zastosowanie zgrzewania elektrooporowego jest preferowane, ponieważ zapewnia najlepsze rezultaty w zakresie bezpieczeństwa i trwałości połączeń, które są niezbędne w instalacjach gazowych.
Pytanie 28

W instalacji gazowej przewody stalowe, które biegną przez pomieszczenie mieszkalne, łączeni są ze sobą przy użyciu

A. palnika acetylenowo-tlenowego
B. palnika propan-butan
C. gwintownicy z zestawem narzynek
D. zaciskarki hydraulicznej
Wykorzystanie zaciskarki hydraulicznej w instalacjach gazowych nie jest odpowiednie, ponieważ narzędzie to służy głównie do łączenia przewodów hydraulicznych i nie jest przeznaczone do łączenia stalowych przewodów gazowych. Zaciskarki hydrauliczne działają na zasadzie wytwarzania wysokiego ciśnienia w celu zaciśnięcia elementów, co może nie zapewnić wymaganego poziomu szczelności i trwałości połączeń gazowych. W przypadku gwintownic z kompletem narzynek, chociaż gwintowanie może być zastosowane w niektórych instalacjach, nie jest to najlepsza metoda dla połączeń stalowych w kontekście gazu. Gwinty mogą być źródłem problemów, takich jak osłabienie materiału lub nieszczelność, co jest nieakceptowalne w instalacjach gazowych, gdzie szczelność jest kluczowa dla bezpieczeństwa. Z kolei użycie palnika propan-butan również nie jest zalecane do łączenia stalowych przewodów gazowych, ponieważ płomień propan-butanowy osiąga niższą temperaturę niż acetylenowy, co może prowadzić do niepełnego stopienia stali i osłabienia połączeń. Dlatego też, wszystkie te metody są nieodpowiednie i mogą prowadzić do poważnych zagrożeń bezpieczeństwa, takich jak wycieki gazu czy eksplozje. Właściwe podejście w instalacjach gazowych wymaga zatem stosowania sprawdzonych i bezpiecznych metod, takich jak spawanie acetylenowo-tlenowe, które gwarantuje trwałość i szczelność połączeń. Ignorowanie tych zasad może skutkować nie tylko uszkodzeniem instalacji, ale również zagrażać życiu i zdrowiu użytkowników.
Pytanie 29

Instalacja gazowa jest uważana za gotową do wykonania głównej próby szczelności, jeśli została zmontowana, oczyszczona i posiada

A. niepodłączone urządzenia gazowe
B. odkryte końcówki
C. krany pozostawione w pozycji zamkniętej
D. zamontowany licznik gazu
Instalację gazową uznaje się za przygotowaną do przeprowadzenia głównej próby szczelności, gdy nie ma podłączonych odbiorników gazu. Jest to kluczowe, ponieważ podłączone urządzenia mogą wprowadzać do systemu dodatkowe zmienne, które mogą negatywnie wpływać na wyniki próby. Odbiorniki gazu, takie jak kuchenki, piecyki czy urządzenia grzewcze, powinny być odłączone, aby zapewnić, że próba szczelności jest przeprowadzana w warunkach, które pozwolą na precyzyjne pomiary i ocenę integralności instalacji. Zgodnie z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 1775, przed przystąpieniem do prób szczelności, instalacja powinna być w odpowiednim stanie, co obejmuje również jej oczyszczenie oraz montaż zgodny z wymaganiami technicznymi. Przykładowo, podczas prób szczelności na poziomie systemu, używa się specjalistycznych urządzeń pomiarowych, które mogą wykrywać nawet najmniejsze nieszczelności, co jest niezbędne dla bezpieczeństwa użytkowników oraz ochrony środowiska.
Pytanie 30

W skład systemu pomiarowego, który określa rzeczywistą ilość pobieranej energii cieplnej w węźle ciepłowniczym, wchodzą następujące urządzenia:

A. wodomierz, odmulacz sieciowy, dwa czujniki ciśnienia (na zasilaniu i na powrocie)
B. wodomierz, przelicznik, dwa czujniki temperatury (na zasilaniu i na powrocie)
C. manometr, przelicznik, dwa czujniki ciśnienia (na zasilaniu i na powrocie)
D. manometr, odmulacz sieciowy, dwa czujniki temperatury (na zasilaniu i na powrocie)
Twoja odpowiedź jest jak najbardziej trafna. Układ pomiarowy w węźle ciepłowniczym rzeczywiście składa się z wodomierza, przelicznika i czujników temperatury na zasilaniu i powrocie. Wodomierz ma za zadanie mierzyć ilość wody w obiegu, co pomaga ustalić, ile energii cieplnej jest transportowanej. Przelicznik, który możesz spotkać w różnych zastosowaniach, przelicza moc cieplną na podstawie pomiarów, które obejmują przepływy i różnice temperatur. Przy użyciu wzoru Q = V * ρ * c * ΔT można obliczyć moc cieplną. Czujniki temperatury z kolei monitorują temperaturę na zasilaniu i powrocie, co jest kluczowe dla obliczeń efektywności całego systemu. Te elementy są zgodne z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 1434, które określają wymagania dla pomiarów ciepła. Dobrze to wszystko rozumiesz, bo nowoczesne węzły ciepłownicze, które uwzględniają te pomiary, pomagają oszczędzać energię i redukować emisje CO2.
Pytanie 31

Kurek główny instalacji gazowej powinien być umieszczony w wentylowanej szafce wykonanej z materiałów o niskiej zapalności?

A. w pomieszczeniu gospodarczym
B. na zewnątrz budynku
C. na klatce schodowej
D. w piwnicy, w zamkniętym pomieszczeniu
Umiejscowienie kurka głównego instalacji gazowej na zewnątrz budynku jest zgodne z najlepszymi praktykami dotyczącymi bezpieczeństwa i wentylacji w obiektach budowlanych. W przypadku wycieku gazu, jego obecność na zewnątrz minimalizuje ryzyko eksplozji i pożaru. Instalacje gazowe powinny być projektowane tak, aby umożliwić swobodny przepływ powietrza i uniknąć kumulacji gazu w zamkniętych przestrzeniach. Zgodnie z normami budowlanymi, takie jak PN-EN 1775:2010 dotyczące instalacji gazowych, kurek główny powinien być umieszczony w miejscu łatwo dostępnym, co ułatwia szybką interwencję w przypadku awarii. Dodatkowo, umiejscowienie kurka w wentylowanej szafce wykonanej z materiałów trudno zapalnych zapewnia dodatkową ochronę przed potencjalnym zapłonem w przypadku kontaktu z płomieniem lub wysoką temperaturą. Praktycznym przykładem może być instalacja gazu w domach jednorodzinnych, gdzie często montuje się takie urządzenia na zewnątrz budynku lub w specjalnie przystosowanych pomieszczeniach.
Pytanie 32

W instalacji wodociągowej z wykorzystaniem technologii zaprasowywania promieniowego możliwe jest łączenie przewodów wykonanych z rur

A. PE-X
B. PB
C. PVC
D. PP
Odpowiedź PE-X jest prawidłowa, ponieważ rury z polietylenu sieciowanego (PE-X) są jednymi z najczęściej stosowanych materiałów w instalacjach wodociągowych, zwłaszcza w technologii zaprasowywania promieniowego. Rury te charakteryzują się wysoką odpornością na wysokie temperatury oraz ciśnienia, co czyni je idealnymi do zastosowań w systemach grzewczych i wodociągowych. Ponadto, ze względu na elastyczność PE-X, instalacja jest prostsza i szybsza, co przyczynia się do mniejszych kosztów pracy. Standardy branżowe, takie jak PN-EN 1264, wskazują na możliwość wykorzystania rur PE-X w instalacjach sanitarnych oraz grzewczych. Zaprasowywanie promieniowe pozwala na tworzenie trwałych połączeń, co jest kluczowe w kontekście długoterminowej trwałości systemu. Przykładem zastosowania PE-X mogą być instalacje wodne w budynkach mieszkalnych, gdzie wymagana jest zarówno elastyczność rur, jak i ich odporność na korozję, co jest szczególnie istotne w zmiennych warunkach klimatycznych.
Pytanie 33

Jakie jest element regulacyjny w systemie wentylacji mechanicznej?

A. przepustnica
B. wentylator
C. czerpnia powietrza
D. wyrzutnia powietrza
Przepustnica jest kluczowym elementem regulacyjnym w instalacji wentylacyjnej mechanicznej, ponieważ jej główną funkcją jest kontrolowanie przepływu powietrza w systemie. Dzięki regulacji otwarcia przepustnicy można dostosować ilość powietrza dostarczanego do pomieszczeń oraz jego wywiewu, co ma istotne znaczenie dla jakości powietrza wewnętrznego oraz komfortu użytkowników. Przepustnice są często wykorzystywane w różnych systemach wentylacyjnych, w tym w wentylacji grawitacyjnej oraz mechanicznej. W praktyce ich zastosowanie pozwala na oszczędność energii poprzez minimalizację strat ciepła, a także pozwala na efektywne zarządzanie wentylacją, co jest zgodne z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 13779 oraz PN-EN 15251. Przykładowo, w biurowcach, gdzie zmieniają się potrzeby wentylacyjne w zależności od liczby osób obecnych w pomieszczeniu, stosowanie przepustnic automatycznych może znacząco poprawić efektywność energetyczną systemu wentylacji.
Pytanie 34

Jakie rury używane w systemie kanalizacyjnym charakteryzują się odpornością na działanie kwasów i zasad?

A. Z żywicy poliestrowej
B. Kamionkowe
C. Betonowe
D. Z polichlorku winylu
Rury z żywicy poliestrowej, betonowe oraz z polichlorku winylu nie są najlepszym wyborem, gdy chodzi o odporność na chemiczne oddziaływanie kwasów i zasad. Rury z żywicy poliestrowej, choć mogą być wykorzystywane w różnych zastosowaniach, są mniej odporne na silne chemikalia; ich trwałość występuje głównie w warunkach, gdzie nie ma kontaktu z agresywnymi substancjami. Betonowe rury, mimo że są popularne w budownictwie ze względu na swoją wytrzymałość funkcjonalną, mogą być podatne na korozję i degradację w obecności kwasów, co ogranicza ich zastosowanie w kanalizacji, gdzie odpady mogą mieć kwaśny odczyn. Z kolei rury z polichlorku winylu (PVC) mają ograniczoną odporność na wysokotemperaturowe kwasy i niektóre silne zasady, co sprawia, że ich stosowanie w intensywnie zanieczyszczonych środowiskach może być problematyczne. Typowym błędem jest myślenie, że wszystkie materiały syntetyczne są w pełni odporne na chemikalia, co jest nieprawdziwe. W rzeczywistości, dobór materiału do systemów kanalizacyjnych powinien opierać się na szczegółowej analizie chemicznej odpływów oraz przewidywanym środowisku użytkowania, co jest kluczowe dla zapewnienia długotrwałej i bezpiecznej eksploatacji infrastruktury sanitarnych.
Pytanie 35

Kluczowymi składnikami studzienki rewizyjnej są: pokrywa, trzon studzienki oraz

A. mufa
B. kineta
C. wywiewka
D. redukcja
Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia funkcji poszczególnych elementów studzienki rewizyjnej. Wywiewka, który jest często mylony z kineta, jest elementem, który służy do wentylacji systemu kanalizacyjnego, a nie do odprowadzania wód. Jej głównym celem jest zapewnienie wymiany powietrza, co jest istotne w kontekście uniknięcia gromadzenia się gazów nieprzyjemnych zapachów. Mufa, z kolei, jest elementem używanym do łączenia różnych segmentów rur, co nie ma zastosowania w kontekście studzienek rewizyjnych. Jej funkcja polega na utrzymywaniu szczelności połączeń, a nie na współdziałaniu z samą studzienką. Redukcja, podobnie jak mufa, jest stosowana w kontekście zmiany średnicy rur w systemie kanalizacyjnym. Elementy te są niezbędne w pewnych aspektach budowy infrastruktury, ale nie są bezpośrednio związane z podstawową funkcją studzienki rewizyjnej. Właściwe zrozumienie, jakie elementy wchodzą w skład studzienki rewizyjnej i jakie mają one funkcje, jest niezbędne przy projektowaniu oraz konserwacji systemów kanalizacyjnych. Błędy w tej dziedzinie mogą prowadzić do poważnych problemów z wydajnością systemu, a także do nieprawidłowego działania całej infrastruktury.
Pytanie 36

Jaką funkcję pełnią zawory redukcyjne zainstalowane w sieci wodociągowej?

A. Chronią sieć przed nadmiernymi naprężeniami osiowymi
B. Regulują ilość przepływającej wody
C. Zapewniają przepływ wody tylko w jednym kierunku
D. Utrzymują ciśnienie w sieci w akceptowalnych granicach
Zawory redukcyjne odgrywają kluczową rolę w utrzymywaniu ciśnienia w sieci wodociągowej na poziomie zgodnym z normami i wymaganiami technicznymi. Ich podstawowym zadaniem jest obniżenie ciśnienia wody z wyższych wartości, które mogą występować w sieci dostawczej, do poziomu, który jest bezpieczny i odpowiedni dla użytkowników końcowych oraz infrastruktury. Przykładowo, w obszarach miejskich, gdzie ciśnienie wody może osiągać wartości powyżej 6 barów, stosowanie zaworów redukcyjnych pozwala na jego stabilizację na poziomie 2-4 barów, co jest optymalne dla większości instalacji hydraulicznych. W przypadku braku tych zaworów mogłoby dochodzić do uszkodzeń urządzeń, takich jak krany czy zmywarki, oraz do zwiększenia ryzyka awarii układów hydraulicznych. Stosowanie zaworów redukcyjnych jest zgodne z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi oraz normami, które zalecają kontrolę ciśnienia w sieciach wodociągowych dla zapewnienia ich prawidłowego funkcjonowania i bezpieczeństwa użytkowników.
Pytanie 37

Jakie urządzenie w węźle ciepłowniczym umożliwia transfer ciepła pomiędzy instalacją c.o. a systemem ciepłowniczym, łącząc dwa źródła ciepła?

A. Wymiennik c.o.
B. Hydroelewator
C. Separatory
D. Wymiennik c.w.u.
Odmulacz, choć istotny w kontekście utrzymania czystości instalacji, nie ma nic wspólnego z wymianą ciepła między instalacją c.o. a siecią ciepłowniczą. Jego główną funkcją jest usuwanie osadów i zanieczyszczeń z układów grzewczych, co jest ważne dla zapewnienia ich prawidłowego działania, ale nie przekłada się na proces mieszania dwóch czynników grzejnych. Natomiast wymiennik c.o. służy do przenoszenia ciepła pomiędzy nośnikiem ciepła a instalacją grzewczą, ale nie wykonuje mieszania, co jest kluczowym zadaniem hydroelewatora. Z kolei wymiennik c.w.u. (ciepłej wody użytkowej) ma na celu produkcję ciepłej wody do użytku domowego i także nie przyczynia się do mieszania dwóch różnych mediów grzewczych. Błędne podejście do tego zagadnienia może wynikać z nieznajomości ról poszczególnych elementów systemu ciepłowniczego. Właściwe zrozumienie funkcji hydroelewatora jest kluczowe, aby uniknąć pomyłek związanych z przypisywaniem mu cech, które są charakterystyczne dla innych urządzeń grzewczych, co może prowadzić do nieefektywności systemu oraz zwiększenia kosztów eksploatacyjnych.
Pytanie 38

Kiedy należy wykonać próbę szczelności instalacji gazowej?

A. Przed oddaniem instalacji do użytku
B. Tylko w przypadku podejrzenia nieszczelności
C. Po dwóch latach od uruchomienia instalacji
D. Raz w roku
Wybór odpowiedniego momentu na przeprowadzenie próby szczelności instalacji gazowej jest kluczowy dla jej bezpiecznej eksploatacji. Niektóre błędne odpowiedzi sugerują, że próby powinny być wykonywane po dwóch latach użytkowania lub raz w roku. Choć regularne kontrole są ważne, próba szczelności ma kluczowe znaczenie przed uruchomieniem instalacji. Późniejsze kontrole zazwyczaj obejmują przeglądy eksploatacyjne bez takiej szczegółowości. Błędne jest również stwierdzenie, że próby należy przeprowadzać tylko w przypadku podejrzenia nieszczelności. Taka praktyka może prowadzić do zaniedbań, ponieważ niewykryte nieszczelności mogą się nasilać z czasem, prowadząc do niebezpiecznych sytuacji. W rzeczywistości, instalacje gazowe wymagają regularnych przeglądów, aby zapewnić ich bezpieczne działanie przez cały okres użytkowania. Normy bezpieczeństwa, takie jak PN-EN 1775, wyraźnie określają momenty i rodzaje testów, które muszą być przeprowadzane. Ignorowanie tych wymogów może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych i finansowych dla właścicieli i instalatorów. Dlatego ważne jest, aby przestrzegać ustalonych standardów i procedur, co pozwala na bezpieczną i ekonomiczną eksploatację instalacji gazowej.
Pytanie 39

Gdzie montowana jest odsadza w systemie kanalizacyjnym?

A. w podejściu do kanalizacji
B. w pionie systemu kanalizacyjnego
C. na poziomie systemu kanalizacyjnego
D. na przyłączu do kanalizacji
Odsadzka w instalacji kanalizacyjnej odnosi się do odgałęzienia rury, które ma na celu odprowadzenie ścieków z pionu kanalizacyjnego do poziomych instalacji, takich jak rury odpływowe. Montaż odsadzek w pionach kanalizacyjnych jest zgodny z normami i standardami budowlanymi, które określają, że rury odpływowe, powinny być podłączane do odpływów w sposób, który umożliwia prawidłowy odpływ wody oraz minimalizuje ryzyko zatorów. Przykładem zastosowania odsadzek może być sytuacja, gdy w budynku mieszkalnym planuje się podłączenie kilku urządzeń sanitarnych, takich jak umywalka, wanna czy toaleta. W takim przypadku, każda z tych instalacji musi być odpowiednio podłączona do pionu kanalizacyjnego, aby zapewnić ich prawidłowe funkcjonowanie i odprowadzanie ścieków. Profesjonalne podejście do montażu odsadzek uwzględnia przepisy Prawa budowlanego oraz wszelkie normy dotyczące instalacji sanitarnych, co zapewnia ich trwałość oraz efektywność. Odpowiednia instalacja odsadzek jest kluczowa, aby unikać dalszych problemów z systemem kanalizacyjnym w przyszłości.
Pytanie 40

Aby przeprowadzić dezynfekcję systemu wodociągowego, należy wypełnić rury roztworem chlorku wapnia i pozostawić na co najmniej

A. 45 minut
B. 30 minut
C. 48 godzin
D. 24 godziny
Dezynfekcja sieci wodociągowej jest kluczowym procesem, który ma na celu eliminację patogenów oraz szkodliwych związków chemicznych, aby zapewnić bezpieczeństwo dostarczanej wody pitnej. Stosowanie roztworu chlorku wapnia jest jedną z uznawanych metod dezynfekcji, ponieważ skutecznie działa przeciwko wielu mikroorganizmom. Pozostawienie roztworu w przewodach na minimum 24 godziny pozwala na pełne działanie środka dezynfekcyjnego, co jest zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia oraz krajowymi normami dotyczącymi jakości wody. Taki czas kontaktu jest niezbędny, aby zminimalizować ryzyko zakażeń oraz zapewnić, że wszelkie potencjalne zanieczyszczenia zostaną zneutralizowane. Przykładowo, w wielu miastach stosuje się tę metodę po przeprowadzeniu prac konserwacyjnych w sieci wodociągowej, aby zapewnić, że nowo wprowadzona woda będzie wolna od zanieczyszczeń. Warto również zaznaczyć, że po zakończonej dezynfekcji, przed wprowadzeniem wody do systemu, należy przeprowadzić dokładne płukanie przewodów, aby usunąć pozostałości środka dezynfekcyjnego, co jest istotne dla zdrowia publicznego.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej