Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 14 maja 2025 18:51
Data zakończenia: 14 maja 2025 19:07

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W aparacie lustrzanym, podczas robienia zdjęcia, obraz w wizjerze staje się na chwilę niewidoczny, ponieważ

A. zmienia się ustawienie lustra

B. zamyka się migawka

C. ustawia się ostrość

D. otwiera się przesłona

W kontekście niewidoczności obrazu w wizjerze lustrzanki jednoobiektywowej ważne jest zrozumienie, że nie jest to spowodowane zamykaniem migawki, ustawianiem ostrości czy otwieraniem przesłony. Te procesy są istotne, ale odbywają się w innych momentach cyklu pracy aparatu. Zamknięcie migawki ma miejsce po zarejestrowaniu zdjęcia, co skutkuje chwilowym brakiem obrazu, jednak nie jest to bezpośrednia przyczyna niewidoczności w wizjerze w czasie, gdy zdjęcie jest robione. Ustawianie ostrości jest procesem, który zazwyczaj odbywa się przed wykonaniem zdjęcia i nie wpływa na widoczność obrazu w wizjerze w momencie naciśnięcia spustu. Podobnie otwieranie przesłony ma na celu kontrolę ilości światła padającego na matrycę, a nie powoduje zniknięcia obrazu w wizjerze. Typowym błędem myślowym w tej kwestii jest mylenie momentów działania poszczególnych mechanizmów aparatu i ich wpływu na widok w wizjerze. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla pełnego zrozumienia działania lustrzanek jednoobiektywowych oraz efektywnego korzystania z nich w praktyce fotograficznej.

Pytanie 2

Aby zrealizować reprodukcję fotograficzną oryginału o wymiarach 13 x 18 cm, która ma być wydrukowana w formacie 13 x 18 cm przy rozdzielczości 300 dpi, należy skorzystać z aparatu cyfrowego z matrycą o co najmniej takiej rozdzielczości

A. 2 megapiksele

B. 3 megapiksele

C. 4 megapiksele

D. 5 megapikseli

Aby uzyskać reprodukcję fotograficzną oryginału o wymiarach 13 x 18 cm z rozdzielczością 300 dpi, konieczne jest skorzystanie z aparatu cyfrowego, który ma matrycę o rozdzielczości co najmniej 4 megapikseli. Przeliczając to na piksele, dla wymiarów 13 x 18 cm przy 300 dpi, uzyskujemy: 13 cm = 5.12 cali, więc 5.12 x 300 = 1536 pikseli w szerokości, oraz 18 cm = 7.09 cali, więc 7.09 x 300 = 2128 pikseli w wysokości. Mnożąc te wartości, otrzymujemy 1536 x 2128 = 3,264,768 pikseli, co odpowiada około 3.26 megapikseli. Z tego powodu, aby zapewnić jakość wydruku, zaleca się użycie matrycy o rozdzielczości 4 megapikseli, co daje dodatkowy margines, zapewniając lepszą ostrość i jakość obrazu. W praktyce, aparaty o rozdzielczości 4 megapikseli pozwalają na uzyskanie wysokiej jakości reprodukcji i są zgodne z branżowymi standardami, co czyni je odpowiednim wyborem dla wydruków fotograficznych.

Pytanie 3

Technika fotograficzna luminography (luminografia) polega na

A. rejestrowaniu śladów światła poruszającego się w ciemności przy długim czasie ekspozycji

B. wykonywaniu zdjęć przy bardzo wysokich wartościach ISO powyżej 25600

C. wykorzystaniu specjalnych filtrów luminescencyjnych na obiektywach

D. fotografowaniu obiektów emitujących światło w zakresie UV

Luminografia to unikalna technika fotograficzna, która pozwala na rejestrowanie śladów światła poruszającego się w ciemności, przy wykorzystaniu długiego czasu ekspozycji. Dzięki temu, na zdjęciu mogą zostać uchwycone różne źródła światła, takie jak latarki, ognie sztuczne czy nawet ruchy ciał świetlnych. Długie czasy naświetlania, często przekraczające kilka sekund, umożliwiają uchwycenie nawet najdelikatniejszych ruchów światła, co tworzy niezwykłe efekty wizualne. W praktyce, luminografia może być stosowana do tworzenia artystycznych kompozycji, a także do eksperymentów w ramach fotografii nocnej. Na przykład, można użyć tej techniki do uchwycenia śladów ruchu tańczącej osoby z latarką, co stworzy efekt dynamicznego ruchu na zdjęciu. Warto również wspomnieć, że luminografia wymaga precyzyjnego ustawienia aparatu, stabilizacji oraz odpowiedniego dobierania parametrów ekspozycji, aby uzyskać pożądany efekt. Dodatkowo, jest to technika, która wciąga, angażując fotografów w proces tworzenia i eksperymentowania z różnymi źródłami światła.

Pytanie 4

Techniką mocowania obiektywów nie jest system mocowania

A. zatrzaskowe

B. gwintowe

C. adapterowe

D. bagnetowe

Mocowania gwintowe, bagnetowe oraz adapterowe to popularne metody mocowania obiektywów stosowane w fotografii. Mocowanie gwintowe polega na wkręceniu obiektywu w gniazdo aparatu, co zapewnia stabilne połączenie, ale wymaga więcej czasu na montaż i demontaż. W przypadku mocowania bagnetowego, obiektywy są wyposażone w specjalne zaczepy, które umożliwiają szybkie zatrzaskowanie obiektywu na aparacie, co jest niezwykle praktyczne w dynamicznych warunkach fotografowania. Adaptery natomiast umożliwiają korzystanie z obiektywów zaprojektowanych dla różnych systemów mocowania, co daje fotografom większą elastyczność i możliwość eksperymentowania z różnymi rodzajami obiektywów. Wybór odpowiedniego systemu mocowania powinien być dostosowany do stylu pracy fotografa oraz specyfiki jego sprzętu. Często zdarza się, że nowi użytkownicy nie mają świadomości, że niektóre mocowania, jak zatrzaskowe, nie są standardowo stosowane w kontekście obiektywów, co prowadzi do błędnych założeń. Kluczowe jest zrozumienie różnorodności systemów mocowania obiektywów oraz ich właściwego zastosowania, co ma istotne znaczenie w codziennej pracy fotografa.

Pytanie 5

Kondensor stanowi element powiększalnika, który

A. koryguje wady optyczne obiektywu

B. jednostajnie kieruje światło na całą powierzchnię negatywu

C. zmiękcza obraz, który jest powiększany

D. zapobiega skraplaniu pary wodnej na obudowie powiększalnika

Kondensor w powiększalniku pełni kluczową rolę w optymalizacji oświetlenia negatywu, co jest szczególnie istotne dla uzyskania wysokiej jakości odbitek fotograficznych. Jego podstawowym zadaniem jest równomierne kierowanie światła na całą powierzchnię negatywu, co pozwala na uniknięcie niepożądanych cieni i nierównomiernych ekspozycji. W praktyce, kondensory są projektowane tak, aby skupiać światło w odpowiedni sposób, co zapewnia równą jasność i kontrast na całym obrazie. Dobrej jakości kondensory są często wykorzystywane w profesjonalnych laboratoriach fotograficznych, gdzie precyzja jest kluczowa. Warto również zaznaczyć, że stosowanie kondensora w połączeniu z odpowiednim źródłem światła, takim jak żarówka halogenowa, znacząco poprawia efektywność pracy powiększalnika, co wpływa na jakość finalnych odbitek. Zgodnie z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii analogowej, dobór kondensora oraz jego kalibracja mają istotny wpływ na ostateczny rezultat procesu powiększania.

Pytanie 6

Technika focus stacking w fotografii makro służy do

A. zwiększenia głębi ostrości poprzez łączenie wielu zdjęć

B. zmniejszenia efektu drgań aparatu

C. uzyskania większego powiększenia obiektu

D. redukcji zniekształceń optycznych obiektywu

Wybór odpowiedzi, że technika focus stacking służy do uzyskania większego powiększenia obiektu, jest nieprecyzyjny i wprowadza w błąd. Fokusowanie na powiększeniu obiektów w fotografii makro często prowadzi do pomijania istotnego aspektu, jakim jest głębia ostrości. Co prawda, powiększenie jest ważnym elementem, ale focus stacking nie zmienia skali obiektu na zdjęciu. Technika ta koncentruje się na łączeniu zdjęć z różnymi ustawieniami ostrości, co pozwala na uzyskanie zdjęcia, w którym wiele warstw obiektu jest ostro przedstawionych. Zatem, pojęcie, że focus stacking zwiększa powiększenie, jest mylące. Kolejna niepoprawna koncepcja dotyczy redukcji zniekształceń optycznych obiektywu. Chociaż odpowiednia technika i sprzęt mogą minimalizować zniekształcenia, focus stacking sam w sobie nie jest metodą ich redukcji. Zniekształcenia optyczne są efektem konstrukcji obiektywu i mogą być korygowane na etapie obróbki, jednak sama technika łączenia obrazów nie ma na to bezpośredniego wpływu. W kontekście drgań aparatu, wykorzystanie focus stacking nie jest odpowiedzią na problem stabilności. Aby zminimalizować efekt drgań, fotograf powinien korzystać z statywu lub z innych technik, takich jak stabilizacja obrazu. To pokazuje, że zrozumienie techniki focus stacking i jej rzeczywistych zastosowań jest kluczem do skutecznej fotografii makro.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

Gdy liczba przewodnia lampy błyskowej LP=42 przy ISO 100, a wartość przesłony wynosi f/8, z jakiej odległości powinno się oświetlić fotografowany obiekt?

A. 1 m

B. 15 m

C. 5 m

D. 30 m

W przypadku pozostałych odpowiedzi, pojawia się wiele nieporozumień związanych z zasadami działania lamp błyskowych oraz zrozumieniem wpływu przysłony na oświetlenie. Na przykład, wybór 1 m sugeruje, że obiekt znajduje się zbyt blisko źródła światła, co prowadzi do ryzyka prześwietlenia, a także zniekształcenia obrazu, ponieważ moc błyskowa lampy nie jest dostosowana do tak małej odległości. Oświetlenie obiektu z odległości 30 m, w kontekście LP=42, jest również niewłaściwe, ponieważ przy f/8 ilość dostępnego światła jest zbyt mała, aby prawidłowo naświetlić obiekt. Podobnie, odpowiedź wskazująca na 15 m również ignoruje kluczowy wpływ wartości przysłony na ilość światła. Należy pamiętać, że wraz ze wzrostem wartości przysłony, ilość światła dostającego się do matrycy maleje, co w praktyce oznacza, że konieczne jest zwiększenie odległości oświetlenia w celu uzyskania odpowiedniego naświetlenia. Warto zwrócić uwagę na typowe błędy myślowe, takie jak pomijanie korelacji między odległością a mocą światła. Również wielu fotografów nie bierze pod uwagę, że różne obiekty mogą wymagać różnych ustawień, a standardy pracy z lampą błyskową powinny zawsze uwzględniać specyfikę sytuacji oraz pożądany efekt wizualny.

Pytanie 9

Które oprogramowanie pozwala na efektywne zarządzanie plikami, ich nagrywanie, wyświetlanie, poszukiwanie, sortowanie, filtrowanie oraz edytowanie metadanych?

A. Publisher

B. Adobe InDesign

C. Adobe Bridge

D. Corel Photo-Paint

Adobe Bridge to naprawdę świetne narzędzie do zarządzania plikami multimedialnymi. Umożliwia trzymanie wszystkich zasobów w porządku. Jest pełne różnych funkcji – można szybko przeszukiwać, sortować i filtrować pliki, co bardzo przyspiesza pracę nad projektami. Na przykład, fotografowie mogą łatwo przeszukiwać zdjęcia według daty lub lokalizacji, co znacznie ułatwia im życie. Co więcej, można edytować metadane, jak opisy czy tagi, dzięki czemu wszystko jest bardziej dostosowane do naszych potrzeb. To ważne, zwłaszcza kiedy mamy do czynienia z dużymi zbiorami. I warto dodać, że Adobe Bridge współpracuje z innymi aplikacjami Adobe, jak Photoshop czy InDesign. Więc mamy wszystko w jednym miejscu, co ułatwia sprawę. Z mojego doświadczenia, korzystanie z tego narzędzia zapewnia lepszą organizację i pozwala zaoszczędzić sporo czasu, co w branży kreatywnej jest bezcenne.

Pytanie 10

Aby uzyskać najwyższy kontrast kolorów na zdjęciu między tłem a fotografowanym żółtym obiektem, jakie tło powinno być użyte podczas robienia zdjęcia cytryny?

A. niebieskie

B. czerwone

C. zielone

D. białe

Wybór tła do fotografowania cytryny wymaga znajomości zasad kontrastu i koloru. Odpowiedzi takie jak czerwone, białe czy zielone mogą prowadzić do nieefektywnego efektu wizualnego. Czerwone tło, będące kolorem ciepłym, może zdominować obraz, przez co żółta cytryna zleje się z tłem, zmniejszając jej widoczność. Często zdarza się, że osoby fotografujące, nie zdając sobie sprawy z tej zasady, wybierają kolory, które są bliskie dominującemu kolorowi obiektu, przez co efekty są mylące. Białe tło z kolei może wydawać się popularnym wyborem, lecz w rzeczywistości może powodować odbicia światła i zbyt dużą jasność, co pod względem technicznym utrudnia uzyskanie prawidłowego balansu kolorów. Takie warunki mogą powodować, że detale cytryny zostaną utracone w nadmiarze światła. Zielone tło, będące kolorem uzupełniającym dla żółtego, również nie sprzyja uzyskaniu wyraźnego kontrastu, co może prowadzić do zamazania konturów obiektu. W praktyce, zrozumienie teorii kolorów i ich wpływu na postrzeganie obrazu jest kluczowe dla osiągnięcia oczekiwanego efektu w fotografii. Wybór tła powinien być przemyślany i dostosowany do konkretnego obiektu, aby unikać typowych pułapek związanych z podobieństwem tonów.

Pytanie 11

Podczas ręcznej obróbki filmu czarno-białego temperatura wywoływacza powinna wynosić 20°C. Jeśli temperatura jest wyższa, należy

A. dodać niewielką ilość utrwalacza do wywoływacza, kierując się zasadą: 1 łyżeczka utrwalacza na każdy stopień powyżej 20°C

B. skrócić czas wywoływania o 10% na każdy stopień Celsjusza powyżej 20°C

C. zaniechać mieszania, aby spowolnić proces wywoływania

D. wydłużyć czas wywoływania o 10% za każdy stopień Celsjusza powyżej 20°C

Sugerowanie przedłużenia czasu wywoływania o 10% na każdy stopień Celsjusza powyżej 20°C jest błędne, ponieważ prowadzi to do nadmiernego wywoływania filmu. Wysoka temperatura wywoływacza przyspiesza proces chemiczny, co wymaga skrócenia czasu, a nie jego wydłużania. Dodatkowo, zaprzestanie mieszania w celu spowolnienia wywoływania jest mylne, gdyż mieszanie jest kluczowym elementem procesu wywoływania, ponieważ zapewnia równomierne rozprowadzenie chemikaliów na powierzchni filmu. Bez mieszania ryzykujesz nierównomierne wywołanie, co może prowadzić do powstawania plam lub innych defektów. Propozycja wlewania utrwalacza do wywoływacza, kierując się zasadą 1 łyżeczka na każdy stopień, jest niezgodna z praktycznymi i chemicznymi zasadami obróbki filmów. Utrwalacz i wywoływacz to dwa różne procesy; dodawanie jednego do drugiego może zaburzyć równowagę chemiczną, co skutkuje defektem obrazu. Ważne jest zrozumienie, że temperatura jest kluczowym czynnikiem wpływającym na proces wywoływania, a błędne przekonania, takie jak te zawarte w niewłaściwych odpowiedziach, mogą prowadzić do znacznych strat w jakości zdjęć. Z tego względu każdy, kto pracuje z filmami, powinien przestrzegać sprawdzonych zasad i norm, aby uzyskać optymalne wyniki.

Pytanie 12

Co oznacza skrót TTL w fotografii?

A. True Tone Light (światło prawdziwego tonu)

B. Tonal Transfer Level (poziom transferu tonalnego)

C. Through The Lens (pomiar przez obiektyw)

D. Total Time Limit (całkowity limit czasu)

Skrót TTL, czyli 'Through The Lens', odnosi się do metody pomiaru ekspozycji i jest szeroko stosowany w fotografii. Technika ta polega na tym, że pomiar światła jest dokonywany bezpośrednio przez obiektyw aparatu, co pozwala na precyzyjne określenie ilości światła wpadającego na matrycę bądź film. Dzięki temu, aparaty wyposażone w system TTL są w stanie dostosować ustawienia ekspozycji w czasie rzeczywistym, co zapewnia bardziej trafne rezultaty w różnych warunkach oświetleniowych. Na przykład, podczas fotografowania w trudnych warunkach, takich jak kontrastowe oświetlenie lub różne źródła światła, pomiar TTL może zminimalizować ryzyko prześwietlenia lub niedoświetlenia obrazu. Dla profesjonalnych fotografów zrozumienie działania TTL jest kluczowe, ponieważ pozwala na uzyskanie zamierzonych efektów artystycznych, jakie można osiągnąć dzięki precyzyjnemu pomiarowi światła. Warto również zauważyć, że wiele nowoczesnych lamp błyskowych współpracuje z systemami TTL, co umożliwia automatyczne ustawienie mocy błysku w zależności od warunków oświetleniowych, co znacząco ułatwia pracę w dynamicznych sytuacjach.

Pytanie 13

Którą metodę uzyskiwania obrazu pozytywowego stosowano w dagerotypii?

A. Posrebrzaną płytkę miedzianą poddaje się działaniu pary jodu

B. Miedziana płytka poddawana jest trawieniu w kwasie siarkowym

C. Obraz utajony jest poddawany działaniu pary jodu

D. Obraz utajony jest poddawany działaniu pary rtęci

Dagerotypia, jako jedna z pierwszych technik fotografii, wykorzystywała zjawisko wywołania obrazu pozytywowego poprzez działanie pary rtęci na obraz utajony. Po naświetleniu, utajony obraz był widoczny tylko pod odpowiednim kątem i w odpowiednich warunkach oświetleniowych. Proces wywołania polegał na umieszczeniu płytki miedzianej pokrytej warstwą srebra w komorze z parą rtęci, co powodowało, że srebro reagowało z parą, a w miejscach, gdzie zostało naświetlone, powstawał widoczny obraz. Takie podejście pozwalało na uzyskanie bardzo szczegółowych i kontrastowych obrazów. W praktyce, dagerotypia stała się popularna w XIX wieku, a jej technologia była wykorzystywana w portretach oraz dokumentacji różnych wydarzeń. Znajomość tego procesu jest nie tylko istotna dla historyków fotografii, ale również dla współczesnych artystów, którzy eksplorują tradycyjne techniki.

Pytanie 14

W przypadku, gdy podczas obróbki chemicznej C-41 naświetlony klasyczny czarno-biały materiał negatywowy zostanie przetworzony, jaki będzie rezultat negatywu?

A. zadymiony

B. przezroczysty

C. czarny

D. niebieski

Odpowiedzi takie jak "niebieski", "zadymiony" oraz "czarny" są nieprawidłowe i wynikają z nieporozumienia dotyczącego natury procesu wywoływania negatywów czarno-białych. Materiały czarno-białe działają na zasadzie reakcji emulsji na światło, co oznacza, że naświetlony materiał generuje obraz poprzez proces utleniania i redukcji, a nie przez zmiany kolorystyczne jak w przypadku materiałów kolorowych. Odpowiedź "niebieski" może sugerować źle zrozumiane procesy chemiczne, które są stosowane w filmach kolorowych, gdzie niebieski ton może być wynikiem jednego z etapów obróbki. Jednak w przypadku czarno-białych negatywów, efektem wywołania powinno być uzyskanie przezroczystego lub czarnego negatywu. Odpowiedź "zadymiony" wskazuje na nieprawidłowe rozumienie, ponieważ nie istnieje standardowy proces wywoływania, który prowadziłby do powstania zadymionego efektu w negatywach czarno-białych. Możliwość uzyskania negatywu czarnego to także błędne myślenie, ponieważ czarne negatywy są zazwyczaj rezultatem wywołania materiałów stworzonych z myślą o tym procesie. Błędy te wynikają z braku zrozumienia, jak różne chemikalia oddziałują na różne typy materiałów oraz jak procesy wywoływania są dostosowywane do specyfiki użytych emulsji. Zrozumienie tych procesów jest kluczowe dla każdego fotografa, który chce osiągać oczekiwane efekty w swojej pracy.

Pytanie 15

Uzyskanie pozytywowej kopii z odpowiednim kontrastem obrazu z negatywu o niskim kontraście jest możliwe dzięki papierowi o gradacji

A. miękkiej

B. normalnej

C. twardej

D. specjalnej

Wybór innych gradacji papieru w kontekście uzyskiwania pozytywów z negatywów o niskim kontraście może prowadzić do nieefektywnych rezultatów. Papier specjalny, mimo że może być dostosowany do różnych zastosowań, nie jest najlepszym wyborem w przypadku, gdy celem jest wydobycie kontrastu z negatywu o niskim kontraście. Często mylnie zakłada się, że papier miękki mógłby lepiej oddać subtelne detale, jednak jego właściwości prowadzą do nadmiernego zmiękczenia obrazu, przez co mogą zniknąć istotne detale. Miękki papier charakteryzuje się większą tolerancją na różnice tonalne, co w kontekście niskiego kontrastu prowadzi do braku wyrazistości. Z kolei normalna gradacja, choć lepsza niż miękka, nie zapewni takiego samego poziomu kontrastu jak papier twardy, a jej zastosowanie w przypadku negatywów o niskim kontraście skutkuje częstym uzyskaniem zamazanych i mało wyrazistych obrazów. Wybór niewłaściwej gradacji papieru może wynikać z niepełnego zrozumienia specyfiki materiałów fotograficznych oraz zasad ich działania. Kluczowym błędem jest myślenie, że każdy rodzaj papieru sprawdzi się w każdej sytuacji, co jest dalekie od rzeczywistości i może prowadzić do rozczarowujących efektów w pracy fotograficznej.

Pytanie 16

Czasza beauty dish jest najczęściej stosowana w fotografii

A. krajobrazowej

B. portretowej

C. architektonicznej

D. martwej natury

Czasza beauty dish jest szczególnie cenna w fotografii portretowej dzięki swojej zdolności do tworzenia miękkiego, ale jednocześnie wyrazistego oświetlenia. Jej okrągły kształt i charakterystyczna konstrukcja pozwalają na skoncentrowanie światła na modelu, co skutkuje atrakcyjnym oświetleniem twarzy i podkreśleniem rysów. Beauty dish dostarcza światło, które jest bardziej kierunkowe niż w przypadku tradycyjnych softboxów, co pozwala na uzyskanie subtelnych cieni i wymodelowanie konturów twarzy. Przykładowo, podczas sesji zdjęciowej portretowej, fotograf może ustawić czaszę beauty dish pod kątem, aby uzyskać efekt świetlny, który akcentuje kości policzkowe. Dodatkowo, zastosowanie dyfuzora lub osłony na czaszę może jeszcze bardziej zmiękczyć światło, co jest popularnym podejściem w portretach beauty. Używanie beauty dish jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii portretowej, gdzie kluczowe jest zrozumienie, jak zarządzać światłem, aby uzyskać pożądany efekt estetyczny.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

Aby zapobiec wnikaniu ziarenek piasku do mechanizmu aparatu, należy użyć

A. filtru neutralnego

B. pędzelka elektrostatycznego

C. osłony przeciwsłonecznej na obiektyw

D. osłony na korpus aparatu

Osłona na korpus aparatu to jedna z kluczowych osłon, która chroni wrażliwe elementy wewnętrzne aparatu przed przedostawaniem się zanieczyszczeń, takich jak pył czy piasek. W szczególności, w warunkach terenowych lub podczas fotografowania w trudnych warunkach atmosferycznych, ziarenka piasku mogą łatwo przedostać się do mechanizmu, co może prowadzić do uszkodzeń. Osłona na korpus to dodatkowy element ochronny, który powinien być stosowany, aby zmniejszyć ryzyko uszkodzeń. Przykładem skuteczności takiej osłony jest jej użycie w fotografii krajobrazowej na plażach lub w okolicach pustynnych, gdzie kurz i piasek są na porządku dziennym. Zastosowanie osłony nie tylko poprawia bezpieczeństwo aparatu, ale również wpływa na jego trwałość, co jest zgodne z dobrą praktyką w ochronie sprzętu fotograficznego. Regularne stosowanie osłony na korpus stanowi istotny element dbania o sprzęt, zwłaszcza w kontekście kosztownej naprawy uszkodzeń mechanicznych.

Pytanie 19

Podczas robienia czarno-białych fotografii górskiego krajobrazu, aby osiągnąć efekt podkreślenia chmur, przyciemnienia nieba i uzyskania burzowego klimatu, należy wykorzystać filtr

A. czerwony

B. niebieski

C. szary

D. zielony

Filtry w fotografii dopełniają kompozycję, ale nie każde ich zastosowanie przynosi zamierzony efekt. Odpowiedzi niebieski i zielony są często mylone z filtrami, które mają za zadanie zmieniać nasycenie barw, a nie przyciemniać niebo. Niebieski filtr, na przykład, może wprowadzać zbyt wiele niebieskiego światła do zdjęcia, co nie pomaga w uzyskaniu dramatyzmu, a wręcz przeciwnie, sprawia, że niebo staje się bardziej jasne i mniej kontrastowe. Zielony filtr przyczynia się do wzmocnienia zieleni w krajobrazie, co w kontekście górskim, gdzie dominują szarości, nie jest skutecznym wyborem, jeśli celem jest uwydatnienie chmur. Z kolei szary filtr, który jest powszechnie stosowany w fotografii, służy głównie do kontrolowania ekspozycji i nie wpływa na kolory w taki sposób, aby wydobywać szczegóły chmur. Działanie takich filtrów opiera się na niepełnym zrozumieniu ich właściwości. Warto również zaznaczyć, że przeważnie filtry kolorowe stosuje się w specyficznych sytuacjach, a ich wybór powinien być przemyślany w kontekście zamierzonych efektów wizualnych, co w praktyce oznacza, że wybór filtra musi być dostosowany do konkretnej sceny fotograficznej.

Pytanie 20

Który z obiektywów ma ogniskową, która w przybliżeniu odpowiada długości przekątnej filmu naświetlanej klatki?

A. Obiektyw standardowy

B. Obiektyw długoogniskowy

C. Obiektyw szerokokątny

D. Obiektyw makro

Obiektywy szerokokątne, jak sama nazwa wskazuje, mają ogniskowe krótsze niż standardowy obiektyw i są projektowane do rejestrowania szerszego kąta widzenia. Często stosowane są w fotografii krajobrazowej oraz architektonicznej, gdzie istotne jest uchwycenie szerokich scen. Wybierając taki obiektyw, można spodziewać się zniekształcenia obrazu, szczególnie w krawędziach kadru, co może być niepożądane w niektórych kontekstach fotografii. Z kolei obiektywy makro, przeznaczone do fotografii z bliskiej odległości, oferują zdolność do rejestrowania detali obiektów, takich jak owady czy kwiaty, ale ich ogniskowe zwykle nie odpowiadają przekątnej klatki filmowej, co ogranicza ich zastosowanie w kontekście pytania. Obiektywy długoogniskowe, charakteryzujące się większą odległością ogniskową, są idealne do fotografii sportowej czy dzikiej przyrody, jednak ich użycie wiąże się z innymi zasadami kompozycji i perspektywy, co sprawia, że nie są one porównywalne do standardowych obiektywów. Powszechny błąd to mylenie tych typów obiektywów z ich funkcjami i zastosowaniami, co może prowadzić do nieprawidłowych wyborów w fotografii i ograniczenia kreatywności w pracy nad obrazem.

Pytanie 21

Aby uzyskać efekt wyeksponowania chmur, przyciemnienia nieba oraz stworzenia burzowego klimatu w czarno-białych zdjęciach krajobrazowych, jaki filtr należy zastosować?

A. zielony

B. czerwony

C. szary

D. niebieski

Jeśli chodzi o uzyskiwanie lepszego efektu z chmurami i przyciemnieniem nieba w czarno-białych zdjęciach, używanie filtrów niebieskich czy zielonych nie daje dobrego rezultatu. Na przykład, filtr niebieski raczej osłabia kontrast między niebem a chmurami, co skutkuje płaskim obrazem. Chmury stają się mniej wyraziste, a niebo nie wygląda już dramatycznie. Filtr zielony, który zazwyczaj jest dla podkreślenia zieleni, też tutaj się nie sprawdzi, bo sprawia, że i niebo, i chmury będą mniej widoczne. Użycie filtru czerwonego to standardowe posunięcie, które pomaga w lepszym oddzieleniu tonów. Czasami ludzie mylą efekty kolorystyczne i nie zdają sobie sprawy, że właściwy filtr powinien akcentować te detale, które są kluczowe dla udanego przedstawienia krajobrazu. Trzeba zrozumieć, jak kolory wpływają na tonację zdjęcia, żeby uzyskać satysfakcjonujące wyniki w czarno-białej fotografii krajobrazowej.

Pytanie 22

Technika flat lay w fotografii produktowej polega na

A. fotografowaniu na jednolitym tle z zastosowaniem cienia rzucanego

B. wykonywaniu zdjęć przy użyciu obiektywu tilt-shift

C. fotografowaniu obiektów ułożonych płasko na powierzchni z góry

D. zastosowaniu światła o maksymalnie rozproszonym charakterze

Technika flat lay w fotografii produktowej to sposób ukazywania obiektów, który polega na fotografowaniu ich ułożonych płasko na powierzchni, z góry. Jest to jedna z najpopularniejszych metod stosowanych w marketingu, szczególnie w branżach związanych z modą, żywnością czy sztuką. Dzięki perspektywie z góry, widz ma możliwość zauważenia wszystkich detali produktu, co zwiększa jego atrakcyjność. Kluczem do sukcesu w tej technice jest staranne ułożenie obiektów oraz dbałość o kompozycję. Przykładem może być zdjęcie zestawu kosmetyków rozłożonych na eleganckim tle, które przyciąga wzrok i podkreśla ich walory. Warto także zwrócić uwagę na oświetlenie – dobrze dobrane światło może wydobyć kolory i faktury, co zwiększa efekt wizualny. Dobrą praktyką jest używanie neutralnych teł, które nie odwracają uwagi od produktów. Flat lay to również technika, która pozwala na kreatywne zabawy z aranżacją, co przyciąga uwagę klientów i zachęca do zakupu.

Pytanie 23

Jakiego koloru tło powinno być użyte, aby osiągnąć maksymalną różnicę w jasności na kolorowym obrazie między tłem a fotografowanym czerwonym jabłkiem?

A. Zielone

B. Białe

C. Niebieskie

D. Purpurowe

Białe tło zapewnia najwyższy kontrast jasności w przypadku fotografowania czerwonego jabłka. Jest to związane z naturą percepcji kolorów i ich jasności. Białe tło odbija większość światła, co sprawia, że czerwień jabłka wydaje się bardziej intensywna i wyraźna. W kontekście teorii kolorów, biel jest kombinacją wszystkich kolorów widzialnych, a czerwony, będąc kolorem o wysokiej długości fali, zyskuje na wyrazistości w zestawieniu z jasnym tłem. W praktyce, fotografowie często wykorzystują białe tło do podkreślenia kolorów obiektów, co jest standardową techniką w fotografii produktowej i portretowej. Warto również zauważyć, że białe tło dobrze współpracuje z oświetleniem naturalnym oraz sztucznym, co pozwala na uzyskanie lepszej jakości obrazu. Przykłady zastosowania tej zasady można znaleźć w reklamach, gdzie intensywne kolory produktów są umieszczane na jasnym tle, aby przyciągnąć uwagę klientów.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

Ile odcieni można uzyskać, zapisując obrazek w 8-bitowej palecie kolorów?

A. 18

B. 256

C. 156

D. 16

Liczba 18 i 16 jako potencjalne odpowiedzi odzwierciedlają błędne zrozumienie koncepcji reprezentacji kolorów w systemach komputerowych. W przypadku 16 kolorów, często odnosi się to do obrazów w trybie monochromatycznym lub do bardzo ograniczonych palet, które nie wykorzystują pełnych możliwości, jakie oferuje 8-bitowa przestrzeń kolorów. Przykładowo, przy 16 kolorach system jest ograniczony i nie może w pełni odzwierciedlić złożoności i różnorodności kolorów, co jest istotne w nowoczesnej grafice komputerowej. Z kolei liczba 18 nie ma podstawowego uzasadnienia w kontekście binarnym, ponieważ nie jest to liczba, która mogłaby wynikać z jakiejkolwiek popularnej palety barw. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że ograniczenie liczby bitów automatycznie prowadzi do mniejszych palet, co nie jest prawdą. W rzeczywistości 8-bitowa paleta barw opiera się na zasadzie, że każdy z 256 kolorów jest unikalny, co jest kluczowe w kontekście kompresji danych. Użytkownicy często mylą te osoby z trybami kolorów, które są rzadziej stosowane w nowoczesnej grafice, co prowadzi do nieporozumień. Współczesne standardy, takie jak RGB, CMYK czy HSV, operują na bardziej złożonych zasadach, co czyni 8-bitową paletę barw fundamentalnym zagadnieniem dla zrozumienia działania kolorów w przestrzeni cyfrowej.

Pytanie 26

Technika tilt-shift w fotografii architektonicznej służy głównie do

A. zwiększenia głębi ostrości

B. korekcji perspektywy zbieżnej

C. redukcji drgań przy długich ekspozycjach

D. podwyższenia kontrastu obrazu

Technika tilt-shift w fotografii architektonicznej, polegająca na stosowaniu obiektywów o ruchomej płaszczyźnie, jest przede wszystkim wykorzystywana do korekcji perspektywy zbieżnej. W tradycyjnej fotografii architektonicznej, obiektywy mogą powodować efekt zbieżających się linii, szczególnie przy fotografowaniu wysokich budynków. W przypadku użycia obiektywu tilt-shift, możemy przechylać i przesuwać płaszczyznę ostrości, co pozwala na prostowanie zbieżnych linii i uzyskanie bardziej naturalnego widoku budowli. Przykładowo, fotografując drapacze chmur, dzięki tej technice można uzyskać zdjęcia, które lepiej oddają rzeczywiste proporcje obiektów. Działania te są zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii architektonicznej, gdzie kluczowe jest przedstawienie obiektów w sposób odwzorowujący ich rzeczywisty wygląd. Ważnym aspektem jest również dbałość o kompozycję, co w połączeniu z techniką tilt-shift, pozwala uzyskać niezwykłe efekty wizualne, których nie osiągnęlibyśmy przy użyciu standardowych obiektywów.

Pytanie 27

Kiedy wykonujemy fotografie w pomieszczeniach, w jakim celu stosuje się odbicie światła od sufitu za pomocą lampy błyskowej?

A. w celu modyfikacji temperatury barwowej dostępnych źródeł światła.

B. by przyciemnić cienie w obiektach znajdujących się we wnętrzu.

C. żeby zwiększyć kontrast oświetlenia fotografowanej sceny.

D. aby wyrównać kontrast oświetlenia naturalnego.

Odbijanie światła lampy błyskowej od sufitu to technika, która ma na celu wyrównanie kontrastu oświetlenia zastanego, co jest szczególnie istotne w fotografii wnętrz. W praktyce, gdy wykonujemy zdjęcia w pomieszczeniach, często spotykamy się z nierównomiernym oświetleniem, gdzie niektóre obszary są zbyt jasne, a inne zbyt ciemne. Odbicie światła od sufitu pomaga zmiękczyć i rozproszyć światło, co przyczynia się do bardziej naturalnego i harmonijnego wyglądu zdjęcia. Ta technika jest szczególnie cenna, gdy fotografujemy w pomieszczeniach z dużymi oknami, gdzie światło zewnętrzne może tworzyć mocne kontrasty. Dobrą praktyką jest stosowanie jasnych, matowych sufitów, które lepiej odbijają światło, w przeciwieństwie do sufitów ciemnych, które mogą pochłaniać światło. W rezultacie, zdjęcia z taką techniką oświetleniową mają bardziej jednolity wygląd, co jest pożądane w profesjonalnej fotografii wnętrz. Warto również pamiętać, że użycie lampy błyskowej w ten sposób pozwala na uzyskanie lepszej jakości kolorów, ponieważ naturalne światło i sztuczne oświetlenie są lepiej zharmonizowane.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

W trakcie realizacji reprodukcji obrazu, aparat fotograficzny powinien być ustawiony w taki sposób, aby oś optyczna obiektywu była

A. skośna do płaszczyzny oryginału

B. równoległa do kierunku promieni światła w oświetleniu bocznym

C. równoległa do płaszczyzny oryginału

D. prostopadła do płaszczyzny oryginału i pokrywała się z jego środkiem

Wybór równoległej osi optycznej obiektywu do płaszczyzny oryginału wprowadza wiele problemów, które mogą skutkować zniekształceniem obrazu. Gdy oś optyczna jest równoległa, może to prowadzić do błędów perspektywy, co sprawia, że obiekty na fotografii nie odwzorowują rzeczywistych proporcji. Przykładem tego błędu może być sytuacja, w której fotografia architektury nie oddaje prawidłowych kątów i proporcji budynku. Kiedy oś obiektywu jest skośna, znacznie zwiększa się ryzyko powstawania efektywnych zniekształceń, które w przypadku reprodukcji dzieł sztuki mogą zafałszować ich kolory i detale. Ustawienie obiektywu prostopadle do płaszczyzny oryginału pozwala na dokładne odwzorowanie kształtów i kolorów, co jest szczególnie istotne w kontekście dokumentacji artystycznej. Odpowiednie ustawienie aparatu jest zatem kluczowe dla zachowania jakości wizualnej oraz autentyczności reprodukcji, a błędne układy mogą prowadzić do poważnych niedopatrzeń i utraty wartości artystycznej. Dlatego tak ważne jest zapoznanie się z zasadami kompozycji oraz technikami fotografii reprodukcyjnej, aby uniknąć typowych pułapek związanych z nieodpowiednim ustawieniem aparatu.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

Proces generowania modeli 3D na podstawie fotografii nazywany jest

A. fotogrametrią

B. skanowaniem laserowym

C. fotosyntezą

D. holografią

W kontekście podanych odpowiedzi, istotne jest zrozumienie, dlaczego inne terminy nie są poprawne w odniesieniu do generowania modeli 3D na podstawie fotografii. Fotosynteza to proces, w którym rośliny przekształcają energię słoneczną w energię chemiczną, co nie ma nic wspólnego z tworzeniem modeli 3D. Jest to koncepcja biologiczna, a nie technologiczna, więc nie może być zastosowana w kontekście fotogrametrii. Holografia z kolei to technika rejestracji i reprodukcji obrazu w trzech wymiarach poprzez użycie interferencji światła. Choć holografia ma swoje zastosowanie w technologii i nauce, nie bazuje na zdjęciach, lecz na zjawiskach optycznych, co czyni ją niewłaściwym terminem w tym przypadku. Z kolei skanowanie laserowe to technika, która wykorzystuje lasery do zbierania danych o otoczeniu w trzech wymiarach, ale jest to inna metoda niż fotogrametria, gdyż opiera się na pomiarze odległości, a nie na analizie zdjęć. Kluczowym błędem w podejściu do tego pytania może być mylenie metod opartych na obrazie z metodami opartymi na pomiarze, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Dobrze jest zrozumieć, że każda z technik ma swoje miejsce w różnych dziedzinach, a fotogrametria jest specyficzna dla analizy zdjęć i przekształcania ich w modele 3D.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

Aby uzyskać pozytyw o odpowiednim kontraście i wiernie odwzorowanych detalach z naświetlonego negatywu, konieczne jest zastosowanie papieru fotograficznego o gradacji

A. normalnej

B. specjalnej

C. miękkiej

D. twardej

Papier fotograficzny o gradacji miękkiej jest kluczowym elementem w procesie uzyskiwania pozytywu o prawidłowym kontraście oraz dobrze odwzorowanych szczegółach z negatywu. Gradacja miękka oznacza, że papier ma mniejszą czułość na światło w porównaniu do papierów twardych, co pozwala na lepsze odwzorowanie delikatnych przejść tonalnych. W praktyce oznacza to, że na takim papierze detale w cieniach i światłach są bardziej szczegółowe, co jest niezbędne do uzyskania wysokiej jakości odbitek. Przykładem zastosowania papieru o gradacji miękkiej może być sytuacja, gdy negatyw zawiera ubogie oświetlenie lub jest na nim wiele tonalnych przejść, co wymaga subtelniejszej reprodukcji. Standardy branżowe, takie jak ANSI i ISO, często rekomendują stosowanie papierów miękkich w takich przypadkach, aby unikać przesycenia i artefaktów, co prowadzi do lepszej jakości obrazu oraz zachowania detali.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Jakiego filtra należy użyć podczas robienia zdjęć w podczerwieni?

A. IR

B. UV

C. Polaryzacyjny

D. Połówkowy

Filtr IR (podczerwieni) jest niezbędnym narzędziem podczas wykonywania zdjęć w tym zakresie spektralnym, ponieważ jego zadaniem jest przepuszczenie promieniowania podczerwonego, a jednocześnie zablokowanie widocznego światła. W fotografii podczerwonej, szczególnie w zastosowaniach artystycznych i naukowych, kluczowe jest uchwycenie detali, które są niewidoczne dla ludzkiego oka. Przykładowo, w fotografii krajobrazowej, użycie filtru IR pozwala na uzyskanie niezwykłych efektów wizualnych, takich jak jasne niebo w kontrastującym tle zieleni roślinności, która odbija podczerwień. Dzięki zastosowaniu filtra IR, można również badać termiczne właściwości obiektów, co znajduje zastosowanie w naukach przyrodniczych oraz medycynie. Standardy branżowe zalecają użycie filtrów IR o wysokiej przepuszczalności w zakresie długości fal 700-1200 nm, co zapewnia odpowiednią jakość obrazu oraz minimalizuje zniekształcenia.

Pytanie 36

Który z wymienionych materiałów nie nadaje się do czyszczenia obiektywów fotograficznych?

A. Sprężone powietrze

B. Ściereczka z mikrofibry

C. Pędzelek z naturalnego włosia

D. Papierowy ręcznik

Papierowy ręcznik to materiał, który zdecydowanie nie nadaje się do czyszczenia obiektywów fotograficznych z kilku powodów. Po pierwsze, papierowy ręcznik jest sztywny i często może zawierać drobne zanieczyszczenia czy włókna, które podczas czyszczenia mogą porysować delikatną powierzchnię soczewek. W branży fotograficznej standardem jest używanie specjalnych ściereczek z mikrofibry, które są miękkie, niepylące i zapobiegają zarysowaniom. Dodatkowo, mikrofibra ma właściwości, które pozwalają na skuteczne usuwanie odcisków palców oraz resztek kurzu czy tłuszczu bez użycia chemikaliów. Warto także wspomnieć, że czyszczenie obiektywu sprężonym powietrzem jest powszechną praktyką, która pozwala na usunięcie drobnych cząsteczek kurzu bez kontaktu z powierzchnią. Stosowanie pędzelka z naturalnego włosia również jest akceptowane, jednak wymaga ostrożności, aby włosie nie pozostawiło resztek na soczewce. W każdym przypadku, kluczowe jest dbanie o delikatność oraz stosowanie odpowiednich narzędzi, by nie uszkodzić drogiego sprzętu fotograficznego.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

Przy tworzeniu planu sesji zdjęciowej do fotografowania w technice wysokiego klucza, co należy wziąć pod uwagę?

A. jasne tło, oświetlenie rozproszone

B. jasne tło, oświetlenie skierowane

C. ciemne tło, oświetlenie rozproszone

D. ciemne tło, oświetlenie skierowane

Wybór ciemnego tła w fotografii wysokiego klucza jest nieodpowiedni, ponieważ ta technika opiera się na jasności i lekkości obrazu. Ciemne tło wprowadza ciężkość i może powodować, że cała kompozycja będzie wydawać się przytłaczająca, co całkowicie koliduje z zamysłem wysokiego klucza, który powinien emanować radością i przestrzenią. Oświetlenie skierowane, zazwyczaj stosowane w technice niskiego klucza, generuje wyraźne cienie, co jest niewłaściwe w kontekście wysokiego klucza, gdzie pożądane jest rozproszone światło, które łagodnie oświetla obiekt i minimalizuje widoczność cieni. Mylne może być również myślenie, że oświetlenie rozproszone działa tylko w kontekście ciemnych teł – w rzeczywistości, jest to technika, która najlepiej sprawdza się w jasnym otoczeniu, gdzie można uzyskać delikatne, naturalne światło. Błędne jest również założenie, że jasne tło z oświetleniem skierowanym przyniesie pożądany efekt; oświetlenie tego typu jest bardziej agresywne i sprawia, że zdjęcia stają się nieprzyjemne w odbiorze. Kluczowe dla sukcesu tej techniki jest zrozumienie, że celem jest nie tylko jasność, ale również harmonia między światłem a tłem, co w przypadku zastosowania nieodpowiednich elementów prowadzi do nieefektywnych i nieestetycznych rezultatów.

Pytanie 40

Skanowanie zdjęć to proces polegający na

A. stworzeniu plików RAW

B. konwersji materiału analogowego na cyfrowy

C. konwersji materiału cyfrowego na analogowy

D. przygotowaniu kopii zdjęciowych

Udzielając odpowiedzi, która sugeruje utworzenie plików RAW, można wprowadzić się w błąd co do definicji i roli skanowania. Pliki RAW to formaty plików, które zawierają surowe dane z matrycy aparatu, a nie proces skanowania fotografii. Skanowanie nie koncentruje się na tworzeniu plików RAW, lecz na cyfryzacji materiałów analogowych. Również myślenie, że skanowanie polega na zamianie materiału cyfrowego na analogowy, jest niepoprawne, ponieważ w praktyce nie ma potrzeby konwertowania cyfrowych obrazów na analogowe. Skanowanie ma na celu ich digitalizację, a nie odwrotność. Utworzenie kopii fotograficznych nie odnosi się bezpośrednio do samego procesu skanowania, który bardziej koncentruje się na przechwytywaniu i konwertowaniu istniejącego obrazu do formatu cyfrowego. Typowym błędem w myśleniu jest mylenie procesów związanych z analogiem i cyfrą oraz niewłaściwe zrozumienie celu digitalizacji. Warto zauważyć, że standardy cyfrowe, takie jak TIFF czy JPEG, są często wykorzystywane w rezultacie skanowania, a nie podczas przetwarzania materiałów analogowych do formatu RAW.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej