Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 25 maja 2025 15:24
Data zakończenia: 25 maja 2025 15:55

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Który adres IP jest przypisany do klasy A?

A. 192.0.2.1

B. 119.0.0.1

C. 134.16.0.1

D. 169.255.2.1

Adres IP 119.0.0.1 należy do klasy A, co wynika z definicji klas adresowych w protokole IP. Klasa A obejmuje adresy od 1.0.0.0 do 126.255.255.255, a pierwszy oktet musi mieścić się w przedziale od 1 do 126. W przypadku adresu 119.0.0.1 pierwszy oktet to 119, co potwierdza jego przynależność do klasy A. Adresy klasy A są przeznaczone dla dużych organizacji, które potrzebują wielu adresów IP w jednej sieci. Klasa ta pozwala na przydzielenie ogromnej liczby adresów – ponad 16 milionów (2^24) dla każdej sieci, co jest korzystne dla dużych instytucji, takich jak korporacje czy uniwersytety. Ponadto w kontekście routingu, adresy klasy A są używane dla dużych sieci, co ułatwia zarządzanie i organizację struktury adresowej. W praktycznych zastosowaniach, w przypadku organizacji wymagających dużych zasobów adresowych, klasy A są często wykorzystywane do rozbudowy infrastruktury sieciowej, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie planowania adresacji IP.

Pytanie 2

Jaki adres IP należy do urządzenia funkcjonującego w sieci 10.0.0.0/17?

A. 10.0.127.128

B. 10.0.128.127

C. 10.0.128.254

D. 10.0.254.128

Inne odpowiedzi nie są poprawne ze względu na błędną interpretację maski podsieci. Adres 10.0.128.127 znajduje się poza zakresem 10.0.0.0/17, ponieważ jego pierwsze 17 bitów (10.0.128) wskazuje na inną podsieć. W rzeczywistości, 10.0.128.0 to początek nowej podsieci, co sprawia, że ten adres nie może być przypisany w sieci 10.0.0.0/17. Z kolei adres 10.0.128.254 również leży w tej samej, nieprawidłowej podsieci co 10.0.128.127, więc również jest niewłaściwy. Natomiast 10.0.254.128 to adres, który znajduje się znacznie powyżej zakresu 10.0.0.0/17. Często popełnianym błędem jest mylenie zakresów adresowych przy użyciu maski CIDR. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że maska /17 oznacza, że pierwsze 17 bitów definiuje część sieci, a kolejne 15 bitów służy do adresacji urządzeń. Skutkuje to tym, że adresy IP muszą być w zakresie od 10.0.0.0 do 10.0.127.255, co wyklucza wszystkie inne wymienione adresy. Dlatego ważne jest, aby dokładnie sprawdzić, do jakiej podsieci należy dany adres IP, aby uniknąć błędów w konfiguracji sieci oraz zapewnić prawidłowe działanie urządzeń w danym zakresie.

Pytanie 3

Podaj polecenie w systemie Windows Server, które umożliwia usunięcie jednostki organizacyjnej z katalogu.

A. redircmp

B. dsadd

C. adprep

D. dsrm

Odpowiedzi 'dsadd', 'adprep' oraz 'redircmp' reprezentują zupełnie inne funkcje w ekosystemie Active Directory, co może prowadzić do nieporozumień w kontekście zarządzania strukturą katalogu. 'Dsadd' to polecenie służące do dodawania nowych obiektów do Active Directory, takich jak użytkownicy, grupy czy jednostki organizacyjne, co sprawia, że nie ma możliwości zastosowania go do usuwania obiektów. Z kolei 'adprep' jest narzędziem wykorzystywanym do przygotowywania bazy danych Active Directory przed migracją lub aktualizacją serwera, ale również nie ma związku z procesem usuwania jakichkolwiek obiektów. 'Redircmp' natomiast jest używane do zmiany lokalizacji, do której kierowane są nowe konta użytkowników, co również nie ma zastosowania w kontekście usuwania jednostek organizacyjnych. Te błędne odpowiedzi wynikają często z braku zrozumienia różnorodności poleceń dostępnych w narzędziach administracyjnych systemów Windows. Właściwe zarządzanie Active Directory wymaga znajomości nie tylko poleceń, ale również ich funkcji, co z kolei podkreśla znaczenie szkoleń i dokumentacji w pracy administratorów. Kluczowe jest zrozumienie, że każde polecenie ma swoją specyfikę i zastosowanie, a nieprawidłowy wybór narzędzia może prowadzić do dewastacji struktury AD lub stworzenia niepożądanych sytuacji w organizacji.

Pytanie 4

Który z materiałów eksploatacyjnych nie jest stosowany w ploterach?

A. Filament

B. Atrament

C. Tusz

D. Pisak

Wybierając tusz, pisak czy atrament, można łatwo pomylić ich zastosowanie, zwłaszcza w kontekście urządzeń, w których są one wykorzystywane. Tusz oraz atrament są materiałami eksploatacyjnymi stosowanymi w ploterach atramentowych, które są powszechnie używane do drukowania dokumentów i grafik. W przypadku tych ploterów, tusze mają różne formuły, takie jak tusze pigmentowe i barwnikowe, co wpływa na jakość i trwałość wydruków. Tusze pigmentowe charakteryzują się wyższą odpornością na blaknięcie, co czyni je idealnymi do zewnętrznych zastosowań, podczas gdy tusze barwnikowe zwykle oferują lepszą reprodukcję kolorów na papierze. Pisaki, chociaż mniej powszechne, mogą być również wykorzystywane w ploterach tnących do rysowania i oznaczania. Warto dodać, że ich mechanizm działania jest oparty na innej technologii niż w przypadku standardowych ploterów atramentowych, co może prowadzić do nieporozumień. Kluczowym błędem w analizowaniu tych materiałów jest założenie, że wszystkie mogą być stosowane w tym samym kontekście, co jest dalekie od rzeczywistości. Dlatego ważne jest, aby znać specyfikę każdego urządzenia i odpowiednio dobierać materiały eksploatacyjne do jego funkcji.

Pytanie 5

Na dysku obok systemu Windows zainstalowano system Linux Ubuntu. W celu dostosowania kolejności uruchamiania systemów operacyjnych, należy zmienić zawartość

A. /etc/inittab

B. /etc/grub

C. boot.ini

D. bcdedit

W sumie, jak chcesz zarządzać wieloma systemami na jednym komputerze, musisz wiedzieć, jak ustawić ich kolejność uruchamiania. Wybierając złe odpowiedzi, łatwo się pogubić w tym, jak systemy się uruchamiają. Aha, opcja bcdedit dotyczy Windowsa i służy do edytowania danych rozruchowych, więc w Linuxie nie zadziała. Boot.ini to coś, co było w starszym Windowsie, tak jak XP, ale w Linuxie jest nieprzydatne. Plik /etc/inittab też nie zajmuje się ustawianiem kolejności systemów, tylko określa, co ma się uruchomić podczas startu. Myśląc o tym, warto rozróżniać mechanizmy uruchamiania różnych systemów, bo to się często myli. Wiedza o różnicach między tymi plikami pomoże lepiej zarządzać systemami na komputerze.

Pytanie 6

Przed dokonaniem zmian w rejestrze systemu Windows, w celu zapewnienia bezpieczeństwa pracy, należy najpierw

A. uruchomić system w trybie awaryjnym

B. sprawdzić, czy komputer jest wolny od wirusów

C. wykonać kopię zapasową istotnych dokumentów

D. wykonać kopię zapasową rejestru

Wykonanie kopii zapasowej rejestru przed jakimikolwiek modyfikacjami jest kluczowym krokiem w zapewnieniu bezpieczeństwa systemu operacyjnego Windows. Rejestr jest centralnym elementem konfiguracji systemu, który przechowuje ważne informacje o systemie, aplikacjach oraz ustawieniach użytkownika. Jakakolwiek nieprawidłowa zmiana w rejestrze może prowadzić do poważnych problemów, takich jak awarie systemu lub niemożność uruchomienia niektórych aplikacji. Praktyka wykonywania kopii zapasowej rejestru przed jego modyfikacją jest zgodna z najlepszymi praktykami zarządzania IT, które zalecają minimalizowanie ryzyka poprzez odpowiednie przygotowanie. Użytkownicy mogą wykonać kopię zapasową rejestru za pomocą wbudowanego narzędzia 'Edytor rejestru' (regedit), wybierając opcję 'Eksportuj'. W ten sposób w przypadku wystąpienia problemów, użytkownik może łatwo przywrócić wcześniejszy stan rejestru, co znacznie ułatwia proces rozwiązywania problemów oraz przywracania systemu do pełnej funkcjonalności. Dodatkowo, regularne tworzenie kopii zapasowych rejestru powinno być częścią rutynowego zarządzania systemem, co pozwala na szybszą reakcję na nieprzewidziane sytuacje.

Pytanie 7

W dokumentacji płyty głównej znajduje się informacja "Wsparcie dla S/PDIF Out". Co to oznacza w kontekście tej płyty głównej?

A. cyfrowe złącze sygnału wideo

B. cyfrowe złącze sygnału audio

C. analogowe złącze sygnału wejścia wideo

D. analogowe złącze sygnału wyjścia wideo

Wybór opcji dotyczących analogowych złączy sygnałów video jest niepoprawny, ponieważ S/PDIF odnosi się wyłącznie do cyfrowego sygnału audio, a nie video. Zrozumienie różnicy między sygnałem analogowym a cyfrowym jest kluczowe w kontekście nowoczesnych systemów audio-wideo. Sygnały analogowe, w tym analogowe złącza sygnału wyjścia video, są podatne na różne zakłócenia, co może prowadzić do degradacji jakości obrazu i dźwięku. Z kolei cyfrowe złącza, takie jak S/PDIF, zapewniają lepszą jakość sygnału, ponieważ przesyłają dane w formie cyfrowej, co eliminuje błędy wynikające z zakłóceń elektromagnetycznych. Odpowiedzi dotyczące analogowych sygnałów wyjścia video mogą wynikać z mylenia terminów związanych z audio i video; jest to powszechny błąd wśród osób, które nie są dobrze zaznajomione z technologią audio-wideo. Aby poprawnie podłączyć źródło dźwięku do odpowiednich urządzeń, istotne jest, aby znać różne typy złączy i ich zastosowanie. W praktyce, wybór odpowiedniego złącza powinien opierać się na specyfikacji urządzeń oraz wymaganiach dotyczących jakości dźwięku i obrazu.

Pytanie 8

Po przeprowadzeniu eksportu klucza HKCR zostanie utworzona kopia rejestru, zawierająca dane dotyczące konfiguracji

A. powiązań między typami plików a aplikacjami

B. sprzętu komputera

C. kont użytkowników

D. pulpitu aktualnie zalogowanego użytkownika

Eksportując klucz HKCR (HKEY_CLASSES_ROOT) w systemie Windows, otrzymujemy kopię rejestru, która zawiera kluczowe informacje dotyczące powiązań między typami plików a zainstalowanymi aplikacjami. Klucz ten jest odpowiedzialny za kojarzenie rozszerzeń plików z odpowiednimi programami, co pozwala systemowi operacyjnemu na prawidłowe otwieranie plików. Na przykład, rozszerzenie .txt jest zazwyczaj powiązane z edytorem tekstu, takim jak Notepad. W praktyce, dzięki temu, że użytkownicy mogą eksportować i importować te ustawienia, mogą łatwo przenosić swoje preferencje i konfiguracje między różnymi systemami, co jest szczególnie przydatne w środowiskach korporacyjnych lub w trakcie migracji danych. Dobre praktyki obejmują tworzenie kopii zapasowych przed wprowadzeniem jakichkolwiek zmian w rejestrze oraz dokładne dokumentowanie wszelkich powiązań, aby uniknąć problemów z otwieraniem plików po migracji.

Pytanie 9

Jak nazywa się bezklasowa metoda podziału przestrzeni adresowej IPv4?

A. VLAN

B. MASK

C. CIDR

D. IMAP

W kontekście adresacji IP, pojęcia związane z podziałem przestrzeni adresowej są kluczowe dla efektywnego zarządzania sieciami. Odpowiedzi takie jak MASK, IMAP i VLAN odnoszą się do różnych aspektów technologii sieciowych, ale nie są bezklasowymi metodami podziału przestrzeni adresowej IPv4. MASK odnosi się do maski podsieci, która jest używana w połączeniu z adresami IP do określenia, która część adresu jest używana jako identyfikator sieci, a która jako identyfikator hosta. Maska podsieci jest istotna, ale nie zmienia fundamentalnej struktury adresowania, jaką wprowadza CIDR. IMAP, z drugiej strony, to protokół do zarządzania pocztą elektroniczną i nie ma bezpośredniego związku z adresacją IP. VLAN to technologia umożliwiająca tworzenie logicznych sieci w obrębie infrastruktury fizycznej, ale również nie jest metodą podziału przestrzeni adresowej. Zrozumienie tych koncepcji jest istotne, ponieważ każda z nich pełni odmienną rolę w architekturze sieciowej. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do mylenia tych terminów, obejmują nieznajomość różnicy między zarządzaniem adresami IP a innymi aspektami funkcjonowania sieci. Kluczem do skutecznego wykorzystania technologii sieciowych jest zrozumienie specyfiki i zastosowania poszczególnych pojęć.

Pytanie 10

Który kabel powinien być użyty do budowy sieci w lokalach, gdzie występują intensywne pola zakłócające?

A. Ekranowany

B. Typu skrętka

C. Koncentryczny z transmisją szerokopasmową

D. Koncentryczny z transmisją w paśmie podstawowym

Ekranowany przewód to kluczowy wybór w instalacjach sieciowych znajdujących się w obszarach z silnymi polami zakłócającymi. Ekranowanie, zazwyczaj wykonane z metalu lub folii, skutecznie redukuje zakłócenia elektromagnetyczne, które mogą negatywnie wpływać na jakość sygnału. W praktyce, w obiektach przemysłowych czy biurowych, gdzie obecne są różnorodne maszyny i urządzenia elektroniczne, stosowanie przewodów ekranowanych zapewnia stabilność i niezawodność połączeń sieciowych. Dobrą praktyką jest także stosowanie ekranów o wysokiej przewodności, co pozwala na skuteczniejszą ochronę przed zakłóceniami. Standardy takie jak ISO/IEC 11801 oraz ANSI/TIA-568 definiują wymagania dotyczące ekranowania przewodów, co czyni je niezbędnym elementem nowoczesnych instalacji sieciowych w trudnych warunkach. Warto również pamiętać, że zastosowanie ekranowanych przewodów może znacząco wpłynąć na wydajność systemów komunikacyjnych, co jest szczególnie istotne w kontekście rosnących wymagań dotyczących prędkości i jakości przesyłanych danych.

Pytanie 11

Sprzętem, który umożliwia wycinanie wzorów oraz grawerowanie w różnych materiałach, takich jak drewno, szkło i metal, jest ploter

A. solwentowy

B. tnący

C. bębnowy

D. laserowy

Wybór plotera tnącego, bębnowego czy solwentowego jako alternatywy dla plotera laserowego wiąże się z pewnymi fundamentalnymi nieporozumieniami w zakresie technologii cięcia i grawerowania. Ploter tnący, na przykład, opiera się na mechanicznej metodzie wycinania, co ogranicza jego precyzję oraz możliwości w zakresie skomplikowanych wzorów. Takie maszyny zazwyczaj używane są do cięcia prostych kształtów w cienkich materiałach, jak papier czy folia, co sprawia, że nie nadają się do bardziej wymagających zadań, takich jak grawerowanie w metalu czy szkle. Ploter bębnowy, z kolei, jest przeznaczony głównie do druku oraz skanowania, a nie do wycinania, co czyni go mało użytecznym w kontekście tego pytania. Ploter solwentowy, zbudowany z myślą o drukowaniu grafik na różnorodnych podłożach, również nie spełnia funkcji wycinania czy grawerowania, co podkreśla, że jego zastosowanie jest ograniczone do produkcji reklam i banerów. Kluczowe jest zrozumienie, że technologia laserowa oferuje nieporównywalne możliwości w zakresie precyzji oraz wszechstronności, a wybór nieodpowiedniego urządzenia może prowadzić do znaczących ograniczeń w realizacji projektów oraz niezadowolenia z uzyskanych rezultatów.

Pytanie 12

Ile wynosi pojemność jednowarstwowej płyty Blu-ray?

A. 50GB

B. 25MB

C. 100GB

D. 25GB

Pojemność jednowarstwowej płyty Blu-ray wynosząca 25GB jest standardem, który został ustalony przez organizację BDA (Blu-ray Disc Association). Ten format zapisu danych został wprowadzony w 2006 roku i stanowi istotny krok w kierunku nowoczesnego magazynowania informacji w porównaniu do wcześniej stosowanych formatów, takich jak DVD. Płyty Blu-ray wykorzystują technologię laserową o krótszej długości fali (405 nm), co pozwala na zapisanie większej ilości danych na tej samej powierzchni niż w przypadku DVD, które używają lasera o długości 650 nm. Praktyczne zastosowanie płyt Blu-ray z pojemnością 25GB obejmuje przechowywanie filmów w wysokiej rozdzielczości, gier komputerowych oraz różnorodnych aplikacji multimedialnych. Dzięki większej pojemności możliwe jest także umieszczanie dodatkowych materiałów, takich jak komentarze reżyserów czy materiały za kulisami. W kontekście branżowym, standard ten zyskał uznanie wśród producentów filmowych i gier, stając się preferowanym nośnikiem do dystrybucji treści cyfrowych.

Pytanie 13

Na zaprezentowanej płycie głównej komputera złącza oznaczono cyframi 25 i 27

A. PS 2

B. USB

C. RS 232

D. LPT

Złącza USB, oznaczone na płycie głównej jako 25 i 27, są jednym z najpopularniejszych interfejsów do podłączania urządzeń peryferyjnych do komputera. USB, czyli Universal Serial Bus, jest wszechstronnym złączem, które pozwala na podłączenie różnorodnych urządzeń, takich jak myszki, klawiatury, drukarki, kamery, a nawet dyski zewnętrzne. Dzięki swojej uniwersalności i szerokiej kompatybilności, USB stało się standardem przemysłowym. Złącza te zapewniają nie tylko transfer danych, ale także zasilanie dla podłączonych urządzeń. Istnieją różne wersje USB, w tym USB 1.0, 2.0, 3.0, a także najnowsze USB-C, które oferuje jeszcze szybszy transfer danych i większą moc zasilania. Złącza USB różnią się także kształtem i przepustowością, co jest istotne przy doborze odpowiednich kabli i urządzeń. Cechą charakterystyczną złączy USB jest ich zdolność do hot-pluggingu, co oznacza, że urządzenia można podłączać i odłączać bez konieczności wyłączania komputera. Współczesne urządzenia często korzystają z USB do ładowania i wymiany danych, co czyni je niezwykle praktycznymi w codziennym użytkowaniu. Dlatego złącza USB są kluczowym elementem współczesnych komputerów i ich poprawne rozpoznanie jest istotne w pracy technika informatyka.

Pytanie 14

Protokołem umożliwiającym dostęp do sieci pakietowej o prędkości nieprzekraczającej 2 Mbit/s jest protokół

A. Frame Relay

B. VDSL

C. X.25

D. ATM

Protokół ATM (Asynchronous Transfer Mode) jest zaprojektowany do przesyłania danych z dużą prędkością, znacznie przekraczającą 2 Mbit/s. ATM jest technologią, która wykorzystuje komórki o stałej długości, co pozwala na obsługę różnych typów danych, takich jak głos, wideo czy transmisje danych. W przeciwieństwie do X.25, ATM jest bardziej skomplikowanym protokołem i jest używany w aplikacjach wymagających wysokiej przepustowości oraz niskich opóźnień. VDSL (Very-high-bit-rate Digital Subscriber Line) to technologia DSL, która umożliwia transmisję danych z prędkościami dochodzącymi do 52 Mbit/s, również znacznie przekraczającymi 2 Mbit/s. VDSL jest często stosowany w dostępie do internetu szerokopasmowego i pozwala na jednoczesne przesyłanie danych, głosu i wideo. Frame Relay to kolejny protokół komunikacyjny, który również obsługuje wyższe prędkości i jest używany w sieciach WAN. Przy wyborze właściwego protokołu należy kierować się wymaganiami aplikacji oraz środowiskiem, w którym będą one funkcjonować. Często popełnianym błędem jest mylenie protokołów w zależności od ich zastosowania w danym kontekście; jednakże należy pamiętać, że każdy protokół ma swoje specyfikacje oraz ograniczenia, które mogą wpływać na jego wykorzystanie w praktyce.

Pytanie 15

Urządzenie typu Plug and Play, które jest ponownie podłączane do komputera, jest identyfikowane na podstawie

A. położenia urządzenia

B. lokalizacji sterownika tego urządzenia

C. specjalnego oprogramowania sterującego

D. unikalnego identyfikatora urządzenia

Urządzenia typu Plug and Play są projektowane w celu automatycznego rozpoznawania i konfigurowania się po ich podłączeniu do systemu operacyjnego. Kluczowym elementem tego procesu jest unikalny identyfikator urządzenia (UID), który pozwala systemowi na identyfikację i różnicowanie różnych sprzętów. UID jest zgodny z różnymi standardami, takimi jak USB, które definiują sposób komunikacji między urządzeniami a komputerem. Przykładem zastosowania tego mechanizmu może być podłączenie drukarki USB: po jej podłączeniu system operacyjny odczytuje UID drukarki, co umożliwia automatyczne zainstalowanie odpowiednich sterowników oraz skonfigurowanie urządzenia bez potrzeby interwencji użytkownika. To zautomatyzowane podejście znacznie ułatwia korzystanie z różnych urządzeń, eliminując konieczność ręcznego konfigurowania sprzętu i skracając czas potrzebny na rozpoczęcie pracy. Wiedza na temat unikalnych identyfikatorów jest istotna dla specjalistów IT, którzy muszą często diagnozować problemy z urządzeniami oraz zapewniać ich efektywną integrację w różnych środowiskach operacyjnych.

Pytanie 16

Na którym z domyślnych portów realizowana jest komunikacja protokołu ftp?

A. 53

B. 23

C. 80

D. 21

Odpowiedź 21 jest poprawna, ponieważ protokół FTP (File Transfer Protocol) standardowo wykorzystuje port 21 do nawiązywania połączeń. FTP jest jednym z najstarszych protokołów sieciowych, zaprojektowanym do przesyłania plików pomiędzy klientem a serwerem w architekturze klient-serwer. Port 21 służy do przesyłania komend i zarządzania połączeniem, podczas gdy dane są przesyłane przez port 20. W praktyce, FTP znajduje zastosowanie w wielu środowiskach, zarówno do przesyłania danych w małych projektach, jak i w dużych systemach serwerowych, gdzie wymagana jest regularna wymiana plików. Dobrą praktyką jest zabezpieczanie połączeń FTP przy użyciu protokołów, takich jak FTPS lub SFTP, które oferują szyfrowanie danych, chroniąc je przed nieautoryzowanym dostępem. Zrozumienie i umiejętność konfigurowania FTP jest kluczowe dla specjalistów IT, szczególnie w zakresie administracji systemami i zarządzania sieciami.

Pytanie 17

Dane z twardego dysku HDD, którego sterownik silnika SM jest uszkodzony, można odzyskać

A. dzięki wymianie płytki z elektroniką dysku na inną z tego samego modelu

B. za pomocą polecenia fixmbr

C. poprzez wymianę silnika SM

D. przy użyciu programu do odzyskiwania danych, na przykład TestDisk

Odzyskiwanie danych z dysku twardego HDD z uszkodzonym sterownikiem silnika SM wymaga zastosowania metod, które uwzględniają specyfikę uszkodzeń. Wymiana silnika SM, mimo że wydaje się logiczna, w praktyce jest bardzo trudna i często niemożliwa bez specjalistycznego sprzętu. Silnik SM jest zsynchronizowany z firmwarem dysku i wymiana go na inny, nawet tego samego modelu, może prowadzić do dalszych uszkodzeń lub całkowitej utraty danych. Podobnie, użycie polecenia fixmbr jest nieodpowiednie w tym kontekście, gdyż to narzędzie jest przeznaczone do naprawy struktur partycji w systemie Windows, a nie do odzyskiwania danych na poziomie fizycznym dysku. Posiadając uszkodzenie na poziomie elektroniki, nawet przy użyciu tego polecenia użytkownik nie jest w stanie odczytać danych, które są niedostępne z powodu problemów sprzętowych. Z kolei zewnętrzne programy do odzyskiwania danych, takie jak TestDisk, są skuteczne jedynie wtedy, gdy struktura plików lub partycji jest uszkodzona, a nie w przypadku uszkodzeń hardware'owych. Często prowadzi to do mylnego przekonania, że oprogramowanie może zdziałać cuda w przypadkach, gdzie wymagana jest interwencja serwisowa. Właściwe zrozumienie, kiedy należy stosować konkretne metody odzyskiwania danych, jest kluczowe w pracy z uszkodzonymi dyskami twardymi.

Pytanie 18

Na ilustracji przedstawiono taśmę (kabel) złącza

A. SAS

B. SATA

C. ATA

D. SCSI

Odpowiedzi SCSI SAS i SATA są nietrafne w kontekście przedstawionego rysunku gdyż dotyczą innych typów interfejsów różniących się znacznie zarówno konstrukcją jak i zastosowaniem SCSI to interfejs stosowany głównie w serwerach i stacjach roboczych znany z wysokiej wydajności i możliwości podłączania wielu urządzeń jednocześnie Jego złącza są bardziej skomplikowane i nie przypominają szerokiej taśmy ATA SAS będący rozwinięciem SCSI jest nowoczesnym standardem używanym w serwerach i centrach danych Złącza SAS są mniejsze i bardziej kompaktowe a interfejs ten oferuje znacznie wyższe prędkości transferu oraz zaawansowane funkcje takie jak hot-swapping SATA z kolei to standard który zastąpił ATA w komputerach domowych i biurowych Jest to interfejs szeregowy z wąskim kablem i charakterystycznym złączem L SATA oferuje wyższe prędkości transferu i bardziej efektywną konstrukcję kabla co czyni go bardziej praktycznym w nowoczesnych zastosowaniach Wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z nieznajomości różnic konstrukcyjnych i funkcjonalnych pomiędzy tymi interfejsami oraz z braku zrozumienia historycznego kontekstu ich rozwoju Każdy z tych interfejsów służył do różnych celów z odpowiadającymi im wymaganiami co odzwierciedla rozwój technologii pamięci masowych w komputerach

Pytanie 19

Komputer uzyskuje dostęp do Internetu za pośrednictwem sieci lokalnej. Gdy użytkownik wpisuje w przeglądarkę internetową adres www.wp.pl, nie może otworzyć strony WWW, natomiast podanie adresu IP, przykładowo 212.77.100.101, umożliwia otwarcie tej strony. Jakie mogą być tego powody?

A. Brak serwera WINS

B. Brak adresu bramy

C. Brak serwera PROXY

D. Brak serwera DNS

Brak serwera DNS jest kluczowym problemem w tej sytuacji, ponieważ DNS (Domain Name System) odpowiada za tłumaczenie nazw domen na adresy IP. Kiedy użytkownik wpisuje adres strony, np. www.wp.pl, system operacyjny żąda od serwera DNS przetłumaczenia tej nazwy na odpowiadający jej adres IP. Jeśli serwer DNS nie działa lub jest niedostępny, komputer nie jest w stanie nawiązać połączenia z odpowiednim serwerem, co skutkuje brakiem dostępu do strony. W przypadku wpisania bezpośredniego adresu IP, system omija proces DNS, co pozwala na nawiązanie połączenia z serwerem. W praktyce, aby zapewnić prawidłowe działanie aplikacji internetowych i dostęp do zasobów w sieci, ważne jest, aby konfiguracja serwera DNS była poprawna oraz aby urządzenia w sieci miały odpowiednie ustawienia DNS. Standardy branżowe, takie jak RFC 1035, definiują mechanizmy działania DNS, które są kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania internetu.

Pytanie 20

Jak wygląda maska dla adresu IP 92.168.1.10/8?

A. 255.0.255.0

B. 255.0.0.0

C. 255.255.255.0

D. 255.255.0.0

Maska sieciowa 255.0.0.0 jest właściwym odpowiednikiem dla adresu IP 92.168.1.10/8, ponieważ zapis /8 oznacza, że pierwsze 8 bitów adresu jest używane do identyfikacji sieci, co daje nam 1 bajt na identyfikację sieci. W tym przypadku, adres 92.168.1.10 znajduje się w klasie A, gdzie maska sieciowa wynosi 255.0.0.0. Przykładowe zastosowania takiej maski obejmują sieci o dużej liczbie hostów, gdzie zazwyczaj wymaga się więcej niż 65 tysięcy adresów IP. W praktyce maska /8 jest stosowana w dużych organizacjach, które potrzebują obsługiwać wiele urządzeń w jednej sieci. Przykładem może być operator telekomunikacyjny lub duża korporacja. Ponadto, zgodnie z zasadami CIDR (Classless Inter-Domain Routing), maskowanie w sposób elastyczny pozwala na bardziej efektywne zarządzanie adresacją IP, co jest szczególnie ważne w dobie rosnącej liczby urządzeń sieciowych. Warto także pamiętać, że w praktyce stosowanie maski /8 wiąże się z odpowiedzialnością za efektywne wykorzystanie zasobów adresowych, zwłaszcza w kontekście ich ograniczonej dostępności.

Pytanie 21

Symbol zaprezentowany powyżej, używany w dokumentacji technicznej, wskazuje na

A. konieczność utylizacji wszystkich elementów elektrycznych

B. brak możliwości składowania odpadów aluminiowych oraz innych tworzyw metalicznych

C. wymóg selektywnej zbiórki sprzętu elektronicznego

D. zielony punkt upoważniający do wniesienia opłaty pieniężnej na rzecz organizacji odzysku opakowań

Rozważając niepoprawne odpowiedzi, ważne jest zrozumienie ich podstawowych założeń i dlaczego mogą prowadzić do błędnych wniosków. Koncepcja konieczności utylizacji wszystkich elementów elektrycznych wydaje się intuicyjna, jednak nie jest zgodna z rzeczywistością prawną czy też praktykami branżowymi. Przepisy skupiają się nie tylko na utylizacji, ale przede wszystkim na recyklingu i ponownym użyciu wartościowych surowców. Z kolei brak możliwości składowania odpadów aluminiowych oraz innych tworzyw metalicznych jako definicja tego symbolu jest błędnym uproszczeniem. Choć odpadów metalicznych rzeczywiście nie powinno się wyrzucać w sposób nieselektywny, to przekreślony kosz nie odnosi się bezpośrednio do tej kategorii odpadów. Natomiast zielony punkt upoważniający do wniesienia opłaty na rzecz organizacji odzysku opakowań to zupełnie inny symbol, który dotyczy systemu finansowania recyklingu materiałów opakowaniowych, a nie sprzętu elektronicznego. Tego rodzaju zrozumienie wskazuje na mylne utożsamienie różnych koncepcji zrównoważonego zarządzania odpadami. Ważne jest, aby jednoznacznie rozróżniać między nimi, szczególnie w kontekście regulacji takich jak dyrektywa WEEE, która skupia się na odpowiedzialnym zarządzaniu zużytym sprzętem elektronicznym przez wszystkich zainteresowanych uczestników rynku, od producentów po konsumentów.

Pytanie 22

Jakie polecenie jest wysyłane do serwera DHCP, aby zwolnić wszystkie adresy przypisane do interfejsów sieciowych?

A. ipconfig /renew

B. ipconfig /displaydns

C. ipconfig /flushdns

D. ipconfig /release

Polecenie 'ipconfig /release' jest używane do zwolnienia aktualnie przypisanych adresów IP przez klienta DHCP, co oznacza, że informuje serwer DHCP o zwolnieniu dzierżawy. Użycie tego polecenia jest kluczowe w sytuacjach, gdy użytkownik chce zmienić adres IP lub zresetować konfigurację sieciową. Na przykład, po zakończeniu korzystania z sieci Wi-Fi w biurze, użytkownik może użyć tego polecenia, aby zwolnić adres IP, który został mu przypisany. Dzięki temu serwer DHCP może przydzielić go innym urządzeniom w sieci. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami, ponieważ umożliwia efektywne zarządzanie zasobami adresów IP, szczególnie w dynamicznych środowiskach, gdzie urządzenia często łączą się i rozłączają z siecią. Dodatkowo, korzystanie z tego polecenia pomaga unikać konfliktów adresów IP, które mogą wystąpić, gdy dwa urządzenia próbują używać tego samego adresu jednocześnie, co jest szczególnie ważne w dużych sieciach.

Pytanie 23

Jeśli w ustawieniach karty graficznej zostanie wybrane odświeżanie obrazu przewyższające zalecane wartości, monitor CRT, który spełnia normy TCO 99

A. nie wyłączy się, wyświetli czarny ekran

B. nie wyłączy się, jedynie wyświetli fragment obrazu

C. przejdzie w tryb uśpienia lub wyświetli okno z powiadomieniem

D. może ulec uszkodzeniu

Użytkownicy często mylą skutki ustawienia nieodpowiedniego odświeżania z bardziej dramatycznymi konsekwencjami, takimi jak uszkodzenie sprzętu. W rzeczywistości, kiedy odświeżanie obrazu przewyższa możliwości monitora, sprzęt najczęściej nie wyłącza się, a zamiast tego nie jest w stanie zinterpretować sygnału, co prowadzi do utraty obrazu. Wyświetlanie części obrazu lub czarnego ekranu również nie jest typowe, ponieważ monitory CRT mają wbudowane mechanizmy ochronne, które zapobiegają uszkodzeniom. Pojawienie się czarnego obrazu nie oznacza, że monitor działa w sposób prawidłowy — to raczej symptom braku synchronizacji między urządzeniami. Użytkownicy mogą również zakładać, że monitor zgaśnie w momencie wykrycia problemu, jednak tak się nie dzieje. Ostatecznie, powód, dla którego monitory CRT przechodzą w stan uśpienia, jest związany z ich konstrukcją i systemami zabezpieczeń, które mają na celu ochronę przed trwałymi uszkodzeniami. Mylne przekonania co do działania sprzętu mogą prowadzić do niepotrzebnego strachu przed uszkodzeniem, co jest nieuzasadnione, gdyż odpowiednie monitorowanie i dostosowywanie ustawień zapewnia bezpieczne użytkowanie. Ważne jest, aby podczas konfiguracji sprzętu kierować się zaleceniami producentów i stosować się do standardów, co zminimalizuje ryzyko problemów z wyświetlaniem.

Pytanie 24

Jakie zakresy adresów IPv4 mogą być używane jako adresy prywatne w lokalnej sieci?

A. 127.0.0.0 ÷ 127.255.255.255

B. 200.186.0.0 ÷ 200.186.255.255

C. 172.16. 0.0 ÷ 172.31.255.255

D. 168.172.0.0 ÷ 168.172.255.255

Zakres adresów IPv4 od 172.16.0.0 do 172.31.255.255 jest jednym z trzech standardowo zarezerwowanych zakresów adresów prywatnych, które mogą być używane w sieciach lokalnych. Zgodnie z dokumentem RFC 1918, te adresy nie są routowane w Internecie, co oznacza, że ich użycie wewnątrz sieci lokalnej nie wpływa na globalny ruch internetowy. Przykład zastosowania to stworzenie lokalnej sieci w biurze, gdzie wszystkie urządzenia (komputery, drukarki, smartfony) mogą korzystać z adresów w tym zakresie. Dzięki temu możliwe jest zbudowanie infrastruktury sieciowej, która nie wymaga wykupu publicznych adresów IP, co może znacząco obniżyć koszty. Użycie prywatnych adresów IP wymaga jednak zastosowania mechanizmów, takich jak NAT (Network Address Translation), aby umożliwić dostęp tych urządzeń do Internetu. Warto zauważyć, że inne zarezerwowane zakresy adresów prywatnych to 10.0.0.0 do 10.255.255.255 oraz 192.168.0.0 do 192.168.255.255. Te standardy są powszechnie stosowane w praktyce, co sprawia, że ich znajomość jest kluczowa dla każdego specjalisty zajmującego się sieciami komputerowymi.

Pytanie 25

Gdy sprawny monitor zostaje podłączony do innego komputera, na ekranie ukazuje się komunikat widoczny na rysunku. Co powoduje pojawienie się tego komunikatu?

A. niewłaściwą częstotliwością sygnału, która jest zbyt wysoka lub zbyt niska

B. uszkodzeniem karty graficznej w komputerze

C. uszkodzeniem urządzenia podczas podłączenia

D. wyłączeniem jednostki centralnej

Uszkodzenie monitora podczas podłączenia nie jest prawdopodobną przyczyną wyświetlenia komunikatu Out of Range. Monitory są zazwyczaj odporne na uszkodzenia mechaniczne pod warunkiem prawidłowego podłączenia kabla sygnałowego. Typowe uszkodzenia mechaniczne objawiałyby się brakiem obrazu lub fizycznymi defektami na ekranie a nie komunikatem o błędzie sygnału. Wyłączenie komputera nie spowoduje wyświetlenia takiego komunikatu ponieważ monitor zazwyczaj przechodzi w stan czuwania gdy nie ma aktywnego sygnału wejściowego. Ponadto uszkodzenie karty graficznej komputera prowadziłoby do różnych objawów takich jak brak obrazu lub artefakty graficzne a nie do komunikatu związanego z częstotliwością sygnału. W praktyce problemy z kartami graficznymi wymagają diagnozy przez sprawdzenie połączeń komponentów i ewentualnej wymiany karty. Ważne jest zrozumienie że komunikat Out of Range jest bezpośrednio związany z ustawieniami sygnału wyjściowego z karty graficznej a nie fizycznym stanem sprzętu monitorującego lub komputera co pomaga uniknąć niepotrzebnych działań naprawczych i skupić się na dostosowaniu parametrów wyjściowych do specyfikacji monitora

Pytanie 26

Jaką usługę serwerową wykorzystuje się do automatycznej konfiguracji interfejsów sieciowych urządzeń klienckich?

A. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol)

B. RIP (Routing Information Protocol)

C. SIP (Session Initiation Protocol)

D. ICMP (Internet Control Message Protocol)

DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) to protokół, który automatyzuje proces przypisywania adresów IP i innych ustawień sieciowych stacjom klienckim w sieci. Dzięki DHCP, administratorzy sieci mogą zdalnie zarządzać konfiguracją interfejsów sieciowych, co znacznie upraszcza proces wprowadzania nowych urządzeń do sieci oraz minimalizuje ryzyko błędów, jakie mogą wystąpić przy ręcznym przypisywaniu adresów IP. Protokół ten pozwala na dynamiczne przydzielanie adresów IP z puli dostępnych adresów, co jest szczególnie przydatne w środowiskach z wieloma urządzeniami mobilnymi lub w sytuacji, gdy liczba urządzeń w sieci zmienia się często. Przykładem zastosowania DHCP może być biuro, gdzie pracownicy przynoszą swoje laptopy i smartfony, a serwer DHCP automatycznie przydziela im odpowiednie adresy IP oraz inne ustawienia, takie jak brama domyślna czy serwery DNS. Stosowanie DHCP jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania siecią, co pozwala na efektywne i bezpieczne zarządzanie infrastrukturą sieciową.

Pytanie 27

Jakie polecenie w systemie Windows służy do zbadania trasy, po jakiej przesyłane są pakiety w sieci?

A. netstat

B. ipconfig

C. route

D. tracert

Polecenie 'tracert' (skrót od trace route) jest narzędziem używanym w systemach Windows do analizy ścieżki, jaką pokonują pakiety danych w sieci. Umożliwia ono administratorom oraz specjalistom IT identyfikację poszczególnych routerów, przez które przechodzą dane, a także pomiar czasu odpowiedzi na każdym etapie trasy. W praktyce, tracert jest niezwykle przydatnym narzędziem podczas diagnozowania problemów z łącznością sieciową, pomocnym w identyfikacji punktów awarii lub opóźnień. Używając tego narzędzia, można również ocenić ogólną wydajność sieci oraz jakość połączeń zdalnych. Dobrą praktyką jest stosowanie tracert w połączeniu z innymi narzędziami diagnostycznymi, takimi jak ping, co pozwala na kompleksowe zrozumienie problemów sieciowych. Tracert wykorzystuje protokół ICMP (Internet Control Message Protocol) do wysyłania pakietów z różnymi wartościami TTL (Time To Live), co pozwala na gromadzenie informacji o każdym z przeskoków na trasie pakietów. Warto znać to narzędzie, ponieważ jest standardowym elementem zestawów narzędzi dla administratorów sieci.

Pytanie 28

W sieci o adresie 192.168.20.0 użyto maski podsieci 255.255.255.248. Jak wiele adresów IP będzie dostępnych dla urządzeń?

A. 6

B. 14

C. 510

D. 1022

Odpowiedź 6 jest poprawna ze względu na zastosowanie maski podsieci 255.255.255.248, co oznacza, że używamy 3 bitów do identyfikacji hostów w danej podsieci. Maska ta pozwala na utworzenie 2^3 = 8 adresów IP w danej podsieci. Jednakże, z tych 8 adresów, jeden jest zarezerwowany jako adres sieciowy (192.168.20.0), a drugi jako adres rozgłoszeniowy (192.168.20.7). Zatem, liczba dostępnych adresów IP dla urządzeń w tej podsieci wynosi 8 - 2 = 6. Dla praktyki, taka konfiguracja jest często stosowana w małych sieciach, gdzie potrzebujemy ograniczonej liczby adresów IP dla urządzeń, a jednocześnie zachowujemy prostotę zarządzania i bezpieczeństwo. Warto zauważyć, że zgodnie z zasadami IPv4, efektywne planowanie adresów IP jest kluczowe dla optymalizacji wydajności sieci. W praktyce, wykorzystanie maski 255.255.255.248 jest dobrym przykładem na to, jak można zminimalizować marnotrawstwo adresów IP w małych sieciach.

Pytanie 29

Na stabilność wyświetlanego obrazu w monitorach CRT istotny wpływ ma

A. Czas reakcji

B. Odwzorowanie barw

C. Częstotliwość odświeżania

D. Wieloczęstotliwość

Częstotliwość odświeżania to bardzo ważny parametr, jeśli chodzi o stabilność obrazu w monitorach CRT. To właściwie mówi nam, jak często ekran jest odświeżany w ciągu sekundy. Im wyższa ta liczba, tym mniejsze ryzyko migotania, co może męczyć nasze oczy. Z mojego doświadczenia, warto zwrócić uwagę na to, że standardowe częstotliwości to zazwyczaj między 60 a 120 Hz, a niektóre monitory potrafią wyciągnąć nawet 180 Hz! Jeśli planujesz grać w gry albo pracować z grafiką przez dłuższy czas, lepiej wybrać monitor z wyższą częstotliwością. Fajnie jest też dostosować częstotliwość do tego, co właściwie robisz na komputerze, bo wtedy obraz będzie wyglądał lepiej, a oczy mniej się zmęczą. No i pamiętaj, niektóre karty graficzne mogą działać z różnymi częstotliwościami w zależności od rozdzielczości, więc przy konfiguracji monitora warto to mieć na uwadze.

Pytanie 30

Co oznacza standard 100Base-T?

A. standard sieci Ethernet o prędkości 1000Mb/s

B. standard sieci Ethernet o prędkości 100Mb/s

C. standard sieci Ethernet o prędkości 1GB/s

D. standard sieci Ethernet o prędkości 1000MB/s

Standard 100Base-T, nazywany również Fast Ethernet, odnosi się do technologii sieci Ethernet, która umożliwia przesyłanie danych z prędkością 100 megabitów na sekundę (Mb/s). To istotny krok w rozwoju sieci komputerowych, gdyż pozwala na znacznie szybszą transmisję niż wcześniejsze standardy, takie jak 10Base-T, które oferowały jedynie 10 Mb/s. 100Base-T został szeroko wdrożony w latach 90-tych XX wieku i do dziś pozostaje popularnym rozwiązaniem w wielu lokalnych sieciach komputerowych. Przykładem zastosowania tego standardu może być biuro, gdzie komputery są połączone w sieci lokalnej, a dzięki 100Base-T możliwe jest szybkie przesyłanie dużych plików między urządzeniami oraz zapewnienie płynnej pracy aplikacji działających w sieci. Warto również zauważyć, że standard ten jest zgodny z zasadami IEEE 802.3, co zapewnia interoperacyjność między różnymi producentami sprzętu sieciowego, zgodność z dobrą praktyką inżynieryjną oraz możliwość łatwej rozbudowy i modernizacji sieci.

Pytanie 31

Skaner, który został przedstawiony, należy podłączyć do komputera za pomocą złącza

A. Mini USB

B. USB-A

C. USB-B

D. Micro USB

Odpowiedź 'Mini USB' jest prawidłowa, ponieważ wiele urządzeń peryferyjnych starszej generacji, takich jak skanery przenośne, wykorzystuje złącze Mini USB do komunikacji z komputerem. Mini USB to starszy standard złącza, który był powszechnie stosowany w małych urządzeniach elektronicznych. Charakteryzuje się kompaktowym rozmiarem, które umożliwia łatwe podłączenie urządzeń bez potrzeby stosowania dużych portów. Mini USB był popularny zanim został zastąpiony przez Micro USB i USB-C w nowszych urządzeniach. Złącze to oferuje zarówno zasilanie, jak i możliwość przesyłania danych, co czyni je praktycznym wyborem dla przenośnych urządzeń, które potrzebują komunikacji z komputerami. W przypadku podłączenia skanera takim złączem użytkownik może łatwo przesyłać zeskanowane obrazy do komputera, co jest istotne w pracy biurowej lub podczas archiwizowania dokumentów. Mini USB jest także zgodne z wcześniejszymi wersjami standardu USB, co ułatwia integrację z różnymi systemami komputerowymi. Chociaż obecnie Mini USB jest mniej powszechne, jego znajomość jest istotna dla obsługi starszych urządzeń, które wciąż mogą być w użyciu w wielu biurach i aplikacjach specjalistycznych.

Pytanie 32

Aby zmierzyć tłumienie łącza światłowodowego w dwóch zakresach transmisyjnych 1310nm oraz 1550nm, powinno się zastosować

A. testera UTP

B. miernika mocy optycznej

C. reflektometru TDR

D. rejestratora cyfrowego

Miernik mocy optycznej jest kluczowym narzędziem do pomiaru tłumienia łącza światłowodowego w określonych długościach fal, takich jak 1310 nm i 1550 nm. Oferuje on możliwość dokładnego określenia ilości energii optycznej przechodzącej przez włókno, co pozwala na ocenę jego wydajności oraz jakości transmisji. Tłumienie w systemach światłowodowych jest mierzona w decybelach na kilometr (dB/km) i jest istotnym parametrem dla inżynierów zajmujących się projektowaniem oraz konserwacją sieci. Przykładem zastosowania miernika mocy optycznej jest wykonywanie pomiarów w sytuacjach, gdy wprowadzane są nowe segmenty łącza lub podczas przeprowadzania regularnych testów konserwacyjnych, aby zapewnić, że tłumienie nie przekracza dopuszczalnych norm, co zazwyczaj wynosi 0,35 dB/km dla długości fali 1550 nm i 0,5 dB/km dla 1310 nm. Praktyczne zastosowanie miernika mocy optycznej zgodnie z normami ANSI/TIA-568 i ITU-T G.652 umożliwia zachowanie wysokiej jakości sygnału oraz wykrywanie potencjalnych problemów, takich jak uszkodzenia włókna czy niewłaściwe połączenia spawane.

Pytanie 33

Podane dane katalogowe odnoszą się do routera z wbudowaną pamięcią masową

CPU	AtherosAR7161 680MHz
Memory	32MB DDR SDRAM onboard memory
Boot loader	RouterBOOT
Data storage	64MB onboard NAND memory chip
Ethernet	One 10/100 Mbit/s Fast Ethernet port with Auto-MDI/X
miniPCI	One MiniPCI Type IIIA/IIIB slot One MiniPCIe slot for 3G modem only (onboard SIM connector)
Wireless	Built in AR2417 802. 11 b/g wireless, 1x MMCX connector
Expansion	One USB 2.0 ports (without powering, needs power adapter, available separately)
Serial port	One DB9 RS232C asynchronous serial port
LEDs	Power, NAND activity, 5 user LEDs
Power options	Power over Ethernet: 10..28V DC (except power over datalines). Power jack: 10..28V DC. Includes voltage monitor
Dimensions	105 mm x 105 mm, Weight: 82 g
Power consumption	Up to 5W with wireless at full activity
Operating System	MikroTik RouterOS v3, Level4 license

A. 32 MB

B. 64 MB

C. 680 MB

D. 3 MB

Pamięć masowa w routerach to naprawdę ważny element, który odpowiada za przechowywanie systemu operacyjnego, konfiguracji i różnych dzienników. W tym routerze mamy do czynienia z pamięcią 64 MB NAND, co jest całkiem typowe, zwłaszcza w sprzęcie, który ma być niezawodny. Wybór NAND jest zasłużony, bo jest nie tylko w miarę tani, ale i sprawdza się tam, gdzie nie ma potrzeby ciągłego zapisywania danych. Routery z takim wyposażeniem świetnie nadają się dla małych i średnich firm, gdzie liczy się elastyczność oraz niezawodność. Mimo że 64 MB nie jest jakoś dużo, to jednak starcza na podstawowe funkcje, jak filtrowanie pakietów czy trzymanie krótkoterminowych logów i backupów. Takie rozwiązanie umożliwia korzystanie z systemu MikroTik RouterOS, co daje sporo możliwości w konfigurowaniu i zarządzaniu siecią, jeśli tylko trzyma się standardów branżowych.

Pytanie 34

Adres IP jest zapisany jako cztery grupy liczb, które są oddzielone kropkami

A. bitów

B. helów

C. oktetów

D. dekad

Numer IP, będący kluczowym elementem protokołu komunikacyjnego w sieciach komputerowych, zapisywany jest w formie czterech oktetów oddzielonych kropkami. Oktet to jednostka danych składająca się z ośmiu bitów, co pozwala na reprezentację wartości od 0 do 255 dla każdego z czterech segmentów. Dzięki temu, adresy IPv4, które są najczęściej używane, mogą przyjąć formę taką jak 192.168.0.1. W praktyce pozwala to na zdefiniowanie około 4 miliardów unikalnych adresów w ramach tego systemu. Dobre praktyki zalecają, aby w dokumentacji i konfiguracjach sieciowych zawsze posługiwać się pełnymi adresami IP, aby uniknąć nieporozumień. Ponadto, znajomość struktury i formatu adresów IP jest kluczowa przy projektowaniu i zarządzaniu sieciami, a także podczas rozwiązywania problemów związanych z komunikacją w sieci.

Pytanie 35

W formacie plików NTFS, do zmiany nazwy pliku potrzebne jest uprawnienie

A. odczytu i wykonania

B. modyfikacji

C. odczytu

D. zapisu

Uprawnienie do modyfikacji w systemie plików NTFS (New Technology File System) jest kluczowe dla wykonywania operacji związanych ze zmianą nazwy pliku. W kontekście NTFS, uprawnienie to pozwala użytkownikowi na modyfikację atrybutów pliku, co obejmuje nie tylko zmianę jego zawartości, ale również zmianę jego nazwy. W praktyce oznacza to, że jeśli użytkownik ma przypisane uprawnienia do modyfikacji, jest w stanie przekształcać pliki poprzez ich renaming, co jest istotne w wielu scenariuszach zarządzania danymi. Na przykład, w przypadku organizacji dokumentów, użytkownicy mogą zmieniać nazwy plików, aby lepiej odzwierciedlały ich zawartość, co ułatwia późniejsze wyszukiwanie. Warto zaznaczyć, że standardy dobrej praktyki w zarządzaniu systemami plików sugerują, aby przydzielać uprawnienia w sposób, który minimalizuje ryzyko nieautoryzowanych zmian, a także zapewnia odpowiednią kontrolę dostępu. Analizując to zagadnienie, należy również pamiętać o znaczeniu uprawnień do odczytu i zapisu, jednak same te uprawnienia nie wystarczą do przeprowadzenia operacji zmiany nazwy, co podkreśla znaczenie uprawnienia do modyfikacji.

Pytanie 36

Wskaż złącze, które nie jest obecne w zasilaczach ATX?

A. PCI-E

B. DE-15/HD-15

C. MPC

D. SATA Connector

Złącza, takie jak MPC, PCI-E oraz SATA Connector, są standardowymi interfejsami w zasilaczach ATX, co sprawia, że ich wybór w tym kontekście może prowadzić do nieporozumień. MPC, czyli Multi-Purpose Connector, jest używane do zasilania różnych komponentów, takich jak wentylatory czy kontrolery RGB. PCI-E, natomiast, to złącze wykorzystywane do zasilania kart graficznych, które są kluczowe dla wydajności w grach i aplikacjach graficznych. Z kolei SATA Connector jest standardem do zasilania dysków twardych i SSD, co odzwierciedla rozwój technologii pamięci masowej w komputerach. Wiele osób mylnie utożsamia złącza z ich zastosowaniem w przesyłaniu sygnałów wideo, co skutkuje pomyłkami w identyfikacji złącz występujących w zasilaczach ATX. Zrozumienie funkcji poszczególnych złączy w kontekście architektury komputerowej jest kluczowe dla prawidłowego doboru komponentów oraz ich efektywnego użytkowania. Dlatego ważne jest, aby nie mylić złączy do zasilania z złączami do transmisji sygnału, co może prowadzić do błędnych założeń w budowie systemów komputerowych.

Pytanie 37

Na rysunku ukazano diagram

A. przełącznika kopułkowego

B. przetwornika DAC

C. zasilacza impulsowego

D. karty graficznej

Schemat przedstawia zasilacz impulsowy, który jest kluczowym elementem współczesnych urządzeń elektronicznych. Zasilacz impulsowy przekształca napięcie zmienne na napięcie stałe i charakteryzuje się wysoką sprawnością energetyczną dzięki wykorzystaniu przetworników kluczujących. W przedstawionym schemacie widzimy mostek prostowniczy, który zamienia prąd zmienny na stały, oraz tranzystor kluczujący, który steruje przepływem energii w transformatorze. Transformator ten ma za zadanie izolować obwody i dostosowywać napięcie wyjściowe. Następnie energia przepływa przez diody prostownicze i kondensatory filtrujące, które wygładzają napięcie wyjściowe. Zasilacze impulsowe są powszechnie stosowane w komputerach, telewizorach i ładowarkach z uwagi na ich efektywność i kompaktowy rozmiar. Standardy branżowe, takie jak IEC 60950, określają wymagania dotyczące bezpieczeństwa zasilaczy, a dobre praktyki obejmują odpowiednią filtrację zakłóceń i zabezpieczenie przed przepięciami, co poprawia niezawodność i trwałość urządzeń.

Pytanie 38

Urządzenie trwale zainstalowane u abonenta, które zawiera zakończenie poziomego okablowania strukturalnego, to

A. gniazdo energetyczne

B. punkt konsolidacyjny

C. punkt rozdzielczy

D. gniazdo teleinformatyczne

Gniazdo teleinformatyczne to element, który służy jako punkt zakończenia okablowania strukturalnego poziomego w instalacjach teleinformatycznych. Jego podstawową funkcją jest umożliwienie dostępu do sieci teleinformatycznej oraz podłączenie urządzeń końcowych, takich jak komputery, drukarki czy telefony IP. Gniazda te są projektowane zgodnie z międzynarodowymi standardami, takimi jak ISO/IEC 11801, co zapewnia ich wysoką jakość i niezawodność w transmisji danych. W praktyce oznacza to, że gniazda teleinformatyczne muszą być odpowiednio zainstalowane, aby zminimalizować straty sygnału oraz zakłócenia elektromagnetyczne. Przykładem mogą być instalacje biurowe, gdzie każde biurko wyposażone jest w gniazdo teleinformatyczne, co umożliwia łatwe i szybkie podłączenie do sieci. Ponadto, odpowiednie oznaczenie gniazd, jak również ich organizacja w punkty dostępowe, wspiera efektywność w zarządzaniu infrastrukturą sieciową.

Pytanie 39

Czym jest VOIP?

A. protokół przeznaczony do przesyłania dźwięku w sieci IP

B. protokół do dynamicznego routingu

C. protokół służący do tworzenia połączenia VPN

D. protokół przeznaczony do przesyłania materiałów wideo przez Internet

Wybór innej odpowiedzi często wynika z mylnego zrozumienia funkcji protokołów w sieciach komputerowych. Na przykład, protokół służący do przesyłania treści wideo w Internecie nie jest bezpośrednio związany z VOIP, który koncentruje się na transmisji dźwięku. Protokół, który służy do przesyłania treści wideo, to zazwyczaj RTSP (Real-Time Streaming Protocol) lub HTTP Live Streaming, które są zaprojektowane do obsługi multimediów. Protokół routingu dynamicznego, z kolei, odnosi się do sposobów, w jakie routery w sieci wymieniają informacje o dostępnych trasach, co nie ma związku z przesyłaniem głosu. Przykładami takich protokołów są OSPF (Open Shortest Path First) i BGP (Border Gateway Protocol), które służą do optymalizacji routingu. Kiedy mówimy o protokole zestawienia połączenia VPN, odnosimy się do technologii, która ma na celu zapewnienie bezpiecznych połączeń w Internecie przez szyfrowanie danych, co również nie jest związane z VOIP. Zrozumienie różnicy między tymi technologiami jest kluczowe, aby uniknąć mylnych wniosków, które mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania narzędzi komunikacyjnych. Warto zainwestować czas w naukę na temat różnych protokołów i ich funkcji, aby poprawić swoje umiejętności w zakresie technologii sieciowych.

Pytanie 40

Aby usunąć konto użytkownika student w systemie operacyjnym Ubuntu, można skorzystać z komendy

A. net user student /del

B. userdel student

C. user net student /del

D. del user student

Polecenie 'userdel student' jest prawidłowe i służy do usuwania konta użytkownika w systemie operacyjnym Ubuntu oraz w innych dystrybucjach systemu Linux. Jest to standardowe polecenie w narzędziu zarządzania użytkownikami i pozwala na usunięcie zarówno samego konta, jak i powiązanych z nim plików, jeżeli użyty jest odpowiedni parametr. Na przykład, dodając opcję '-r', można również usunąć katalog domowy użytkownika, co jest szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy chcemy całkowicie wyczyścić system z danych danego użytkownika. Warto zaznaczyć, że do wykonania tego polecenia niezbędne są uprawnienia administratora, co zazwyczaj oznacza konieczność użycia polecenia 'sudo'. W kontekście najlepszych praktyk, przed usunięciem konta użytkownika, warto upewnić się, że są wykonane kopie zapasowe ważnych danych, aby uniknąć ich nieodwracalnej utraty.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej