Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 26 marca 2025 08:01
Data zakończenia: 26 marca 2025 08:18

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Oprogramowanie przypisane do konkretnego komputera lub jego podzespołów, które uniemożliwia instalację na nowym sprzęcie zakupionym przez tego samego użytkownika, to

A. CPL

B. MOLP

C. MPL

D. OEM

Odpowiedź 'OEM' (Original Equipment Manufacturer) jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do oprogramowania, które jest dostarczane razem z nowym sprzętem komputerowym. Licencje OEM są przypisane do konkretnego urządzenia i nie mogą być przenoszone na inne komputery, co ogranicza możliwość instalacji na nowym sprzęcie. Tego typu licencje są często tańsze niż tradycyjne licencje detaliczne i są skierowane do użytkowników, którzy nabywają sprzęt z wbudowanym oprogramowaniem. Przykładem może być system operacyjny Windows, który może być preinstalowany na laptopach lub stacjonarnych komputerach. W przypadku zmiany sprzętu, użytkownik nie może używać tej samej licencji, co prowadzi do konieczności zakupu nowej. Zrozumienie różnic między typami licencji, takimi jak OEM, jest kluczowe w zarządzaniu oprogramowaniem w firmach oraz w gospodarstwie domowym, ponieważ wpływa na koszty oraz zgodność z prawem. Warto także zauważyć, że licencje OEM mogą być ograniczone w zakresie wsparcia technicznego, co również należy uwzględnić przy podejmowaniu decyzji o zakupie.

Pytanie 2

W systemie Linux komenda, która pozwala na wyświetlenie informacji o aktywnych procesach, to

A. rm

B. ls

C. su

D. ps

Wybór poleceń takich jak 'ls', 'su' czy 'rm' jako narzędzi do wyświetlania informacji o uruchomionych procesach wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące ich funkcji w systemie Linux. Polecenie 'ls' służy do listowania zawartości katalogów, co jest przydatne w kontekście zarządzania plikami, ale nie dostarcza informacji o procesach. Z kolei 'su', będące skrótem od 'switch user', jest używane do zmiany użytkownika w systemie, co również nie ma związku z monitorowaniem procesów. Natomiast 'rm' to polecenie do usuwania plików i katalogów, co jest zupełnie odmienną funkcjonalnością. Typowym błędem myślowym w takich przypadkach jest mylenie funkcji narzędzi z ich zastosowaniami. Aby skutecznie zarządzać procesami w systemie, ważne jest zrozumienie, że każde polecenie ma swoje specyficzne zastosowanie i nie można ich używać zamiennie. Kluczowe znaczenie ma znajomość narzędzi dostępnych w systemie oraz ich prawidłowe wykorzystanie zgodnie z najlepszymi praktykami administracyjnymi. Właściwe zrozumienie funkcji poleceń pozwala na lepszą kontrolę nad systemem oraz efektywne rozwiązywanie problemów.

Pytanie 3

Jak nazywa się serwer Windows, na którym zainstalowano usługę Active Directory?

A. kontrolerem domeny

B. serwerem plików

C. serwerem WWW

D. serwerem DHCP

Kontroler domeny to serwer, na którym zainstalowana jest usługa Active Directory, będąca kluczowym elementem w zarządzaniu zasobami sieciowymi w środowisku Windows. Jego głównym zadaniem jest przechowywanie informacji o użytkownikach, komputerach oraz innych zasobach w sieci, a także zarządzanie dostępem do tych zasobów. Kontroler domeny odpowiada za weryfikację tożsamości użytkowników oraz autoryzację ich dostępu do usług i zasobów, co jest kluczowe w zapewnieniu bezpieczeństwa w organizacji. W praktyce, kontroler domeny umożliwia centralne zarządzanie politykami bezpieczeństwa, co pozwala na łatwiejsze wdrażanie zmian oraz monitorowanie dostępu. Dodatkowo, dzięki replikacji, wiele kontrolerów domeny może współpracować, co zwiększa niezawodność i odporność na awarie. W kontekście standardów branżowych, organizacje często wdrażają rozwiązania oparte na Active Directory, aby zapewnić zgodność z wymogami bezpieczeństwa i zarządzania informacjami, co podkreśla jego znaczenie w nowoczesnym zarządzaniu IT.

Pytanie 4

Do przeprowadzenia ręcznej konfiguracji interfejsu sieciowego w systemie Linux konieczne jest użycie polecenia

A. ifconfig

B. route add

C. eth()

D. ipconfig

Odpowiedź 'ifconfig' jest prawidłowa, ponieważ to polecenie jest standardowym narzędziem w systemie Linux do konfiguracji interfejsów sieciowych. Umożliwia ono użytkownikom przeglądanie i ustawianie informacji o interfejsach, takich jak adresy IP, maski podsieci oraz inne parametry. Na przykład, aby ustawić adres IP dla interfejsu eth0, można użyć polecenia 'ifconfig eth0 192.168.1.10 netmask 255.255.255.0 up', co aktywuje interfejs z określonym adresem IP. W przypadku starszych systemów Linux, ifconfig był głównym narzędziem do zarządzania interfejsami sieciowymi, jednak w nowszych dystrybucjach zaleca się stosowanie polecenia 'ip', które jest bardziej rozbudowane i oferuje szersze możliwości. Pomimo tego, ifconfig pozostaje powszechnie używanym narzędziem i jego znajomość jest istotna dla każdego administratora systemów. Ważne jest również, aby pamiętać, że zmiany wprowadzone przez ifconfig są tymczasowe i nie przetrwają restartu, chyba że zostaną zapisane w plikach konfiguracyjnych.

Pytanie 5

Dostosowanie ustawień parametrów TCP/IP urządzenia na podstawie adresu MAC karty sieciowej jest funkcją protokołu

A. DHCP

B. HTTP

C. DNS

D. FTP

Odpowiedź DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest prawidłowa, ponieważ ten protokół odpowiada za dynamiczne przydzielanie adresów IP oraz konfigurowanie innych parametrów sieciowych hostów w sieciach IP. Kiedy urządzenie, takie jak komputer czy smartfon, łączy się z siecią, wysyła zapytanie DHCP, które jest odbierane przez serwer DHCP. Serwer ten następnie przypisuje adres IP na podstawie unikalnego adresu MAC karty sieciowej. Przykładowo, w biurze z setkami urządzeń, DHCP automatyzuje proces konfiguracji, co znacznie ułatwia zarządzanie siecią i minimalizuje ryzyko konfliktów adresów IP. Zgodnie ze standardami branżowymi, DHCP może także dostarczać informacje o bramach, serwerach DNS i innych parametrach, co czyni go kluczowym protokołem w nowoczesnych sieciach. Jego stosowanie jest zgodne z najlepszymi praktykami, ponieważ pozwala na elastyczne i efektywne zarządzanie adresacją IP w dynamicznie zmieniających się środowiskach.

Pytanie 6

Jakie cechy posiadają procesory CISC?

A. ograniczoną wymianę danych między pamięcią a procesorem

B. wielką liczbę instrukcji

C. małą liczbę metod adresowania

D. prostą oraz szybką jednostkę zarządzającą

Procesory CISC (Complex Instruction Set Computing) charakteryzują się dużą liczbą rozkazów, co oznacza, że potrafią wykonywać wiele złożonych operacji za pomocą pojedynczych instrukcji. Takie podejście pozwala na bardziej zwięzły kod oraz zmniejszenie liczby rozkazów potrzebnych do realizacji skomplikowanych zadań. Przykładem może być architektura x86, która obsługuje setki instrukcji, co umożliwia programistom pisanie bardziej efektywnego kodu. W praktyce, taki procesor potrafi wykonywać operacje takie jak dostęp do pamięci, arytmetykę i operacje logiczne w skomplikowanych formach, co zmniejsza obciążenie programisty oraz skraca czas kompilacji. W branży komputerowej, wykorzystanie procesorów CISC jest standardem w laptopach i komputerach stacjonarnych, gdzie złożoność aplikacji wymaga szerokiej gamy rozkazów, co pozwala na optymalizację działania oprogramowania. Dobrą praktyką jest znajomość architektury CISC przy projektowaniu oprogramowania, aby maksymalnie wykorzystać potencjał procesora.

Pytanie 7

Jakie narzędzie w systemie Windows umożliwia kontrolę prób logowania do systemu?

A. instalacji

B. systemu

C. programów

D. zabezpieczeń

Dziennik zabezpieczeń w systemie Windows to kluczowe narzędzie odpowiedzialne za monitorowanie i rejestrowanie prób logowania oraz innych istotnych zdarzeń związanych z bezpieczeństwem. Odpowiedź "zabezpieczeń" (#3) jest prawidłowa, ponieważ dziennik ten zbiera informacje o wszystkich próbach logowania, zarówno udanych, jak i nieudanych, co jest niezbędne dla administratorów systemów w celu analizy potencjalnych incydentów bezpieczeństwa. Użycie dziennika zabezpieczeń pozwala na śledzenie aktywności użytkowników oraz identyfikację nieautoryzowanych prób dostępu. Przykładowo, administrator może wykorzystać informacje z dziennika zabezpieczeń do audytu działań użytkowników oraz do przeprowadzania analiz ryzyka, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania bezpieczeństwem informacji (np. ISO 27001). Dziennik ten jest również użyteczny w kontekście spełniania wymogów regulacyjnych, takich jak RODO, gdzie monitorowanie dostępu do danych osobowych jest kluczowym elementem zgodności. Regularna analiza dziennika zabezpieczeń jest istotna dla utrzymania wysokiego poziomu bezpieczeństwa w organizacji.

Pytanie 8

Aby wymusić na użytkownikach lokalnych systemów z rodziny Windows Server regularną zmianę hasła oraz stosowanie haseł o odpowiedniej długości i spełniających wymagania dotyczące złożoności, należy ustawić

A. konta użytkowników w Ustawieniach

B. zasady haseł w lokalnych zasadach zabezpieczeń

C. właściwości konta użytkownika w zarządzaniu systemem

D. zasady blokady kont w politykach grup

Zasady haseł w systemach Windows Server to coś naprawdę kluczowego, jeśli chodzi o bezpieczeństwo. Dobre ustawienia tych zasad to podstawa dla każdego administratora. Dzięki nim można na przykład wymusić, żeby użytkownicy zmieniali hasła co jakiś czas i żeby te hasła były odpowiednio długie i skomplikowane. Właściwie, standardowe wymagania mówią, że hasło powinno mieć co najmniej 12 znaków i używać wielkich i małych liter, cyfr oraz znaków specjalnych. To zdecydowanie podnosi poziom bezpieczeństwa. Przykładowo, można ustawić zasady, które zmuszają do zmiany hasła co 90 dni. To wszystko jest zgodne z wytycznymi NIST, co jest naprawdę ważne w obecnych czasach, gdzie ochrona danych jest priorytetem. Takie podejście pomaga lepiej zabezpieczyć informacje w organizacji i zmniejszyć ryzyko nieautoryzowanego dostępu.

Pytanie 9

Oblicz koszt realizacji okablowania strukturalnego od 5 punktów abonenckich do panelu krosowego, wliczając wykonanie kabli łączących dla stacji roboczych. Użyto przy tym 50 m skrętki UTP. Każdy punkt abonencki posiada 2 gniazda typu RJ45.

Materiał	Jednostka	Cena
Gniazdo podtynkowe 45x45, bez ramki, UTP 2xRJ45 kat.5e	szt.	17 zł
UTP kabel kat.5e PVC 4PR 305m	karton	305 zł
RJ wtyk UTP kat.5e beznarzędziowy	szt.	6 zł

A. 152,00 zł

B. 350,00 zł

C. 255,00 zł

D. 345,00 zł

Nieprawidłowe odpowiedzi wynikają z niepełnej analizy kosztów związanych z wykonaniem okablowania strukturalnego. Błędne założenie że 50 m skrętki UTP kosztuje tyle co cały karton może prowadzić do przeszacowania wydatków. Cena kartonu 305 m skrętki wynosi 305 zł co daje 1 zł za metr tymczasem niektóre odpowiedzi mogą opierać się na błędnej kalkulacji przyjmując całość 305 zł co jest nieekonomiczne. Dodatkowo pomijanie kosztów wszystkich potrzebnych wtyków RJ45 również wpływa na nieadekwatne oszacowanie kosztów. Każdy punkt abonencki wymaga dwóch wtyków RJ45 dla gniazd oraz dodatkowych dwóch wtyków dla kabli połączeniowych. Przy 5 punktach abonenckich potrzeba 20 sztuk wtyków co generuje znaczne koszty które nie zostały uwzględnione w niepoprawnych odpowiedziach. Pominięcie kosztów gniazd podtynkowych lub niepoprawne ich oszacowanie przy 17 zł za sztukę dla każdego z 5 punktów również prowadzi do błędnej kalkulacji. Typowe błędy to zakładanie że koszty instalacji mogą być zaniżone poprzez niedoszacowanie ilości użytych materiałów oraz nieuwzględnienie wszystkich elementów takich jak dodatkowe wtyki do kabli połączeniowych co znacząco wpływa na ogólną sumę wydatków. Przy planowaniu okablowania strukturalnego należy pamiętać o uwzględnieniu wszystkich komponentów zgodnie z ich rzeczywistym wykorzystaniem oraz kosztami jednostkowymi aby uniknąć błędnych szacunków budżetowych i zapewnić zgodność z branżowymi normami i standardami.

Pytanie 10

Jakość skanowania można poprawić poprzez zmianę

A. rozmiaru wydruku

B. wielkości skanowanego dokumentu

C. rozdzielczości

D. typ formatu pliku wejściowego

Poprawa jakości skanowania poprzez zmianę rozdzielczości jest kluczowym aspektem, który bezpośrednio wpływa na detale i klarowność skanowanych dokumentów. Rozdzielczość skanowania, mierzona w punktach na cal (dpi), określa liczbę szczegółów, które skanowane urządzenie jest w stanie zarejestrować. Wyższa rozdzielczość pozwala na uchwycenie mniejszych detali, co jest szczególnie ważne w skanowaniu dokumentów tekstowych, zdjęć czy rysunków. Przykładowo, skanowanie dokumentu w rozdzielczości 300 dpi zapewnia odpowiednią jakość dla większości zastosowań biurowych, podczas gdy skanowanie archiwalnych fotografii lub szczegółowych rysunków technicznych może wymagać wartości powyżej 600 dpi. Warto również pamiętać, że wyższa rozdzielczość skutkuje większym rozmiarem pliku, co może wymagać efektywnych metod zarządzania i przechowywania danych. Standardy branżowe wskazują na dobór rozdzielczości w zależności od celu skanowania, co podkreśla znaczenie świadomego wyboru tej wartości.

Pytanie 11

W topologii elementem centralnym jest switch

A. pierścienia

B. gwiazdy

C. magistrali

D. pełnej siatki

W odniesieniu do pozostałych topologii, warto zrozumieć, dlaczego switch nie może być centralnym elementem w topologii magistrali, pierścienia czy pełnej siatki. W topologii magistrali wszystkie urządzenia są podłączone do jednego kabla, co prowadzi do ryzyka kolizji danych, a awaria kabla może sparaliżować całą sieć. W tym przypadku komunikacja nie jest ukierunkowana przez switch, co znacząco obniża wydajność i niezawodność sieci. W topologii pierścienia każde urządzenie jest połączone z dwoma innymi, tworząc zamknięty krąg; w takim modelu dane krążą w jednym kierunku. Ta struktura jest bardziej podatna na awarie, ponieważ uszkodzenie jednego połączenia może uniemożliwić dalszą komunikację. Wreszcie, w topologii pełnej siatki każde urządzenie jest podłączone do każdego innego, co wymaga znacznych zasobów sprzętowych i może prowadzić do złożoności w zarządzaniu siecią. Z tego powodu, w kontekście efektywności oraz łatwości zarządzania, switch w topologii gwiazdy jest preferowanym rozwiązaniem, które znacząco wspiera standardy branżowe oraz najlepsze praktyki w projektowaniu sieci.

Pytanie 12

Jakie urządzenie diagnostyczne jest pokazane na ilustracji oraz opisane w specyfikacji zawartej w tabeli?

A. Analizator sieci bezprzewodowych

B. Diodowy tester okablowania

C. Multimetr cyfrowy

D. Reflektometr optyczny

Analizator sieci bezprzewodowych to zaawansowane urządzenie diagnostyczne przeznaczone do zarządzania i analizy sieci WLAN. Jego główną funkcją jest monitorowanie i ocena wydajności sieci bezprzewodowych zgodnych ze standardami 802.11 a/b/g/n. Urządzenie to pozwala na identyfikację źródeł zakłóceń i optymalizację wydajności, co jest kluczowe dla utrzymania wysokiej jakości usług sieciowych. Dzięki możliwości analizowania konfiguracji, oceny zabezpieczeń przed zagrożeniami oraz rozwiązywania problemów związanych z połączeniami, analizator jest nieocenionym narzędziem dla administratorów sieci. Często stosowany jest w przedsiębiorstwach, gdzie stabilność i optymalizacja sieci są priorytetem. Urządzenia te wspierają również raportowanie, co jest istotne dla dokumentacji i analizy długoterminowej. Dobre praktyki branżowe zalecają regularne korzystanie z analizatorów w celu utrzymania sieci w optymalnym stanie i szybkiego reagowania na ewentualne problemy. Ponadto, możliwość podłączenia anteny zewnętrznej zwiększa jego funkcjonalność, umożliwiając precyzyjne pomiary w różnych warunkach środowiskowych.

Pytanie 13

W systemach Windows XP Pro/ Windows Vista Bizness/Windows 7 Pro/Windows 8 Pro, rozwiązaniem zapewniającym poufność danych dla użytkowników korzystających z jednego komputera, których informacje mogą być wykorzystywane wyłącznie przez nich, jest

A. korzystanie z prywatnych kont z uprawnieniami administratora

B. korzystanie z prywatnych kont z ograniczeniami

C. ręczne przypisywanie plikom atrybutu: zaszyfrowany

D. ręczne przypisywanie plikom atrybutu: ukryty

Wybór opcji związanej z korzystaniem z własnych kont z ograniczeniami, przypisywaniem plikom atrybutu "ukryty" czy "zaszyfrowany", czy też korzystanie z kont z uprawnieniami administratora, nie zapewnia odpowiedniego poziomu poufności danych w kontekście opisanym w pytaniu. Konta z ograniczeniami mogą ograniczać dostęp do niektórych funkcji systemowych, ale nie zabezpieczają danych przed innymi użytkownikami, którzy mogą mieć dostęp do systemu. Przypisanie plikom atrybutu "ukryty" jedynie sprawia, że pliki nie są widoczne w standardowych ustawieniach eksploratora, co nie chroni ich przed dostępem, a jedynie przed przypadkowym usunięciem czy modyfikacją. W kontekście bezpieczeństwa danych, to podejście jest niewystarczające, ponieważ każdy użytkownik z odpowiednią wiedzą może łatwo zmienić ustawienia, aby zobaczyć ukryte pliki. Natomiast przypisanie atrybutu "zaszyfrowany" jest kluczowe, ale może być mylone z innymi atrybutami, które nie oferują rzeczywistej ochrony. Użytkowanie kont z uprawnieniami administratora stwarza dodatkowe ryzyko, ponieważ administratorzy mają pełny dostęp do wszystkich plików, co może prowadzić do niezamierzonych naruszeń prywatności. W praktyce, najlepsze metody zarządzania poufnością danych obejmują stosowanie silnych mechanizmów szyfrowania oraz polityk dotyczących dostępu, co nie jest zapewnione przez te inne metody.

Pytanie 14

Który z poniższych programów nie jest wykorzystywany do zdalnego administrowania komputerami w sieci?

A. Virtualbox

B. Team Viewer

C. Rdesktop

D. UltraVNC

Rdesktop, UltraVNC i TeamViewer to programy, które w istotny sposób różnią się od VirtualBox, ponieważ są one przeznaczone do zdalnego zarządzania komputerami. Rdesktop to klient RDP (Remote Desktop Protocol) dla systemu Linux, który umożliwia zdalny dostęp do systemów Windows. Pozwala na interakcję z komputerem zdalnie, co jest szczególnie przydatne w środowiskach korporacyjnych, gdzie pracownicy mogą potrzebować dostępu do swoich stacji roboczych z różnych lokalizacji. UltraVNC to rozwiązanie do zdalnego zarządzania, które wykorzystuje protokół VNC (Virtual Network Computing) do umożliwienia zdalnego dostępu i zarządzania komputerami przez interfejs graficzny. Użytkownicy mogą kontrolować komputer zdalny tak, jakby siedzieli przed nim, co sprawia, że jest to narzędzie idealne do wsparcia technicznego. TeamViewer z kolei to popularna aplikacja do zdalnego dostępu, która oferuje wiele funkcji, takich jak przesyłanie plików, współpraca w czasie rzeczywistym czy zdalne wsparcie techniczne. Typowym błędem jest mylenie zdalnego dostępu z wirtualizacją – podczas gdy pierwsze dotyczy kontroli nad zdalnym systemem, drugie odnosi się do uruchamiania wielowarstwowych systemów operacyjnych na jednym komputerze. Zrozumienie tej różnicy jest kluczowe dla skutecznego wykorzystania narzędzi IT w praktyce.

Pytanie 15

Jakie polecenie pozwala na uzyskanie adresów fizycznych dla kart sieciowych w systemie?

A. getmac

B. pathping

C. arp -a

D. ping

Odpowiedzi takie jak 'pathping', 'arp -a' i 'ping' są niepoprawne, ponieważ każde z tych poleceń ma inne zastosowanie w kontekście zarządzania siecią. Polecenie 'pathping' łączy funkcjonalność 'ping' i 'tracert', umożliwiając analizę trasy i opóźnienia do docelowego hosta, ale nie dostarcza informacji o adresach MAC kart sieciowych. Użycie tego polecenia może prowadzić do mylnych założeń, zwłaszcza w kontekście identyfikacji urządzeń w sieci. Z kolei 'arp -a' wyświetla tabelę ARP, która pokazuje powiązania między adresami IP a adresami MAC w danym lokalnym segmencie sieci, ale wymaga wcześniejszego pobrania tych informacji przez inne polecenia, a nie jest bezpośrednim narzędziem do ich uzyskiwania. Natomiast 'ping' jest narzędziem diagnostycznym, które sprawdza dostępność innego hosta w sieci, ale również nie dostarcza informacji o adresach MAC. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że wszystkie polecenia sieciowe mogą dostarczać tych samych rodzajów informacji, co pokazuje, jak ważne jest zrozumienie różnic w ich funkcjonalności oraz zastosowania w praktyce. Wiedza na temat każdego z tych poleceń pomaga lepiej zarządzać siecią i diagnostyką problemów, ale kluczowe jest ich właściwe stosowanie w kontekście konkretnych potrzeb.

Pytanie 16

W jaki sposób skonfigurować zaporę Windows, aby spełniała zasady bezpieczeństwa i umożliwiała użycie polecenia ping do weryfikacji komunikacji z innymi urządzeniami w sieci?

A. Ustawić reguły dla protokołu IP

B. Ustawić reguły dla protokołu TCP

C. Ustawić reguły dla protokołu IGMP

D. Ustawić reguły dla protokołu ICMP

Stwierdzenie, że należy skonfigurować reguły dotyczące protokołu IP, TCP lub IGMP, aby umożliwić pingowanie, nie odnosi się do rzeczywistych mechanizmów działania polecenia ping. Protokół IP jest podstawą komunikacji w sieciach, ale nie obsługuje on bezpośrednio pingów, które wymagają specyficznego wsparcia ze strony ICMP. Również protokół TCP, choć kluczowy dla wielu typowych zastosowań sieciowych, nie jest wykorzystywany w kontekście polecenia ping, które bazuje na połączeniach bezpośrednich, a nie na połączeniach opartych na TCP. Z kolei IGMP (Internet Group Management Protocol) jest używany do zarządzania członkostwem w grupach multicastowych i nie ma żadnego związku z podstawowymi funkcjonalnościami polecenia ping. Takie błędne podejście do problemu może wynikać z niepełnego zrozumienia różnicy między różnymi protokołami i ich zastosowaniem w sieci. Kluczowe znaczenie ma zrozumienie, że do testowania i diagnostyki połączeń w sieci lokalnej niezbędne jest skonfigurowanie reguł dla ICMP, aby umożliwić odpowiednie odpowiedzi na zapytania ping. Ostatecznie, wiedza na temat protokołów i ich funkcji jest kluczowa w zarządzaniu siecią oraz w zapewnieniu jej bezpieczeństwa.

Pytanie 17

Program df pracujący w systemach z rodziny Linux pozwala na wyświetlenie

A. nazwa aktualnego katalogu

B. zawartości ukrytego folderu

C. tekstu odpowiadającego wzorcowi

D. informacji o dostępnej przestrzeni dyskowej

W kontekście systemów Linux, błędne odpowiedzi na to pytanie często mogą wynikać z mylenia funkcji różnych poleceń. Na przykład, odpowiedzi sugerujące, że df służy do wyświetlania nazw bieżącego katalogu, zawartości ukrytego katalogu lub tekstu pasującego do wzorca, opierają się na nieporozumieniu dotyczącym przeznaczenia tych narzędzi. Do uzyskania nazwy bieżącego katalogu używamy polecenia 'pwd', które zwraca pełną ścieżkę do aktualnego katalogu roboczego. Z kolei, aby zobaczyć zawartość katalogu, w tym ukryte pliki, korzystamy z 'ls -a', które pokazuje wszystkie pliki wewnątrz katalogu, w tym te, których nazwy zaczynają się od kropki. Natomiast 'grep' jest narzędziem służącym do przeszukiwania tekstu zgodnie z wzorcem, co zupełnie odbiega od funkcji df. Tego rodzaju błędy myślowe często prowadzą do zamieszania w pracy z systemem linuksowym, ponieważ użytkownicy mogą próbować używać niewłaściwych narzędzi do osiągnięcia zamierzonych rezultatów. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych poleceń ma swoje specyficzne zastosowanie i należy je stosować zgodnie z ich przeznaczeniem, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w administracji systemami operacyjnymi.

Pytanie 18

Który rodzaj pracy Access Pointa jest używany, aby umożliwić urządzeniom bezprzewodowym dostęp do przewodowej sieci LAN?

A. Most bezprzewodowy

B. Repeater

C. Punkt dostępowy

D. Tryb klienta

Wybór innych opcji, takich jak most bezprzewodowy, tryb klienta czy repeater, wskazuje na nieporozumienie dotyczące funkcji i zastosowania punktów dostępu. Most bezprzewodowy, choć może łączyć dwie sieci bezprzewodowe, nie zapewnia urządzeniom bezprzewodowym dostępu do przewodowej sieci LAN. Jego głównym celem jest połączenie dwóch segmentów sieci, a nie udostępnienie zasobów użytkownikom końcowym. Tryb klienta natomiast przekształca punkt dostępowy w urządzenie, które łączy się z innym punktem dostępowym lub routerem, co czyni go nieodpowiednim do funkcji, które pełni punkt dostępowy. Z kolei repeater zwiększa zasięg istniejącej sieci, ale nie pozwala na jednoczesne połączenie wielu urządzeń, co ogranicza jego zastosowanie w kontekście dostępu do sieci LAN. Myląc te różne tryby, można wpaść w pułapkę myślenia, że każdy z nich pełni tę samą funkcję, co prowadzi do nieefektywnego projektowania sieci i obniżenia jej wydajności. Przy projektowaniu sieci bezprzewodowej kluczowe jest zrozumienie ról poszczególnych urządzeń i wybranie odpowiedniego rozwiązania dostosowanego do specyficznych potrzeb sieciowych.

Pytanie 19

Użytkownicy w sieci lokalnej mogą się komunikować między sobą, lecz nie mają możliwości połączenia z serwerem WWW. Wynik polecenia ping z komputerów do bramy jest pozytywny. Który element sieci nie może być źródłem problemu?

A. Kabel między ruterem a przełącznikiem

B. Router.

C. Przełącznik.

D. Kabel między ruterem a serwerem WWW

Router pełni kluczową rolę w komunikacji sieciowej, kierując ruch między różnymi sieciami, w tym lokalną siecią użytkowników i zewnętrznymi sieciami, takimi jak Internet. Jeśli użytkownicy nie mogą połączyć się z serwerem WWW, potencjalną przyczyną mogą być problemy z trasowaniem, konfiguracją NAT lub regułami zapory na routerze. Kabel łączący router z przełącznikiem jest kluczowym elementem, ponieważ umożliwia przesyłanie danych między urządzeniami lokalnymi a siecią zewnętrzną. Awaria tego kabla mogłaby skutkować całkowitym brakiem łączności, jednak w scenariuszu opisanym w pytaniu komunikacja wewnętrzna działa poprawnie. Kabel między routerem a serwerem WWW jest również krytyczny dla nawiązania połączenia z serwerem. Jeśli jest uszkodzony lub źle podłączony, użytkownicy mogą doświadczać problemów z dostępem do zasobów serwera. Typowy błąd polega na założeniu, że lokalna komunikacja wewnętrzna gwarantuje, że cała infrastruktura sieciowa działa poprawnie. W rzeczywistości każdy segment sieci pełni unikalną rolę, a problemy mogą wystąpić nawet przy częściowej sprawności systemu. Kluczowe jest rozumienie roli poszczególnych komponentów sieci oraz ich wzajemnych zależności, co pozwala na szybką diagnostykę i rozwiązanie problemów komunikacyjnych.

Pytanie 20

Niektóre systemy operacyjne umożliwiają równoczesny dostęp wielu użytkownikom (multiuser). Takie systemy

A. są głównie wykorzystywane w przemyśle oraz systemach sterujących

B. oprócz wielozadaniowości z wywłaszczeniem pełnią funkcję przydzielania czasu użytkownikom

C. jednocześnie realizują wiele programów (zadań)

D. zarządzają układem (klasterem) odrębnych komputerów

Analizując niepoprawne odpowiedzi, można zauważyć, że pierwsza z nich sugeruje, iż systemy wielodostępne równocześnie wykonują wiele programów. To stwierdzenie odnosi się do koncepcji wielozadaniowości, która jest istotna, ale nie wyczerpuje pojęcia wielodostępności. Wiele systemów operacyjnych może obsługiwać jedynie jednego użytkownika w danym czasie, a mimo to będą mogły realizować wiele zadań. Kolejna odpowiedź odnosi się do zastosowania systemów w przemyśle i systemach sterowania. Choć takie systemy mogą być używane w takich kontekstach, to nie definiuje to ich wielodostępności. Systemy operacyjne wielodostępne są stosowane w różnych dziedzinach, w tym w biurach czy środowiskach akademickich, a ich główną rolą jest umożliwienie wielu użytkownikom jednoczesnego dostępu do zasobów. Następnie, stwierdzenie, że systemy te sterują układem niezależnych komputerów, jest mylne, ponieważ odnosi się do koncepcji klastrów komputerowych, które są odrębnym zagadnieniem związanym z rozproszonym przetwarzaniem danych. Ostatnia nieprawidłowa odpowiedź dotyczy aspektu wielozadaniowości z wywłaszczeniem, ale koncentruje się na jej realizacji w odosobnieniu, nie uwzględniając kontekstu wielodostępności. Aby lepiej zrozumieć funkcję systemów wielodostępnych, warto przyjrzeć się ich architekturze oraz sposobom zarządzania zasobami, które są kluczowe dla efektywności operacyjnej.

Pytanie 21

Magistrala PCI-Express stosuje do przesyłania danych metodę komunikacji

A. synchroniczną Full duplex

B. asynchroniczną Simplex

C. synchroniczną Half duplex

D. asynchroniczną Full duplex

Wybór asynchronicznej metody Simplex jest błędny, ponieważ Simplex pozwala na przesył danych tylko w jednym kierunku. W kontekście nowoczesnych technologii, takich jak PCIe, ta koncepcja nie jest wystarczająca, ponieważ wymaga się zdolności do równoczesnego przesyłania danych w obie strony, co jest niezbędne dla dużych prędkości komunikacji. Z kolei synchroniczna metoda Half duplex również nie sprawdza się w przypadku PCIe, gdyż pozwala na przesył danych w obu kierunkach, ale nie równocześnie, co ogranicza wydajność systemu, zwłaszcza w aplikacjach wymagających dużej przepustowości. Wreszcie, asynchroniczna metoda Full duplex, choć teoretycznie brzmi poprawnie, jest błędna, ponieważ PCIe korzysta z architektury, która łączy cechy asynchroniczności i równoczesnego przesyłu danych w obie strony, co czyni ją nieodpowiednią dla tego standardu. Te błędne podejścia mogą wynikać z nieprzemyślanej analizy charakterystyk komunikacji, gdzie brak znajomości podstawowych zasad transmisji danych prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Każda z omawianych metod ma swoje zastosowania, ale w kontekście PCIe, kluczowe jest zrozumienie, dlaczego asynchroniczna komunikacja Full duplex jest najbardziej odpowiednia dla zapewnienia wysokiej wydajności i elastyczności w przesyle danych.

Pytanie 22

Aby zwolnić adres IP przypisany do konkretnej karty sieciowej w systemie Windows, należy wykorzystać polecenie systemowe

A. ipconfig /renew

B. ipconfig /release

C. ipconfig /flushdns

D. ipconfig /displaydns

Wybór innych opcji, takich jak 'ipconfig /renew', 'ipconfig /flushdns' czy 'ipconfig /displaydns', nie wypełnia funkcji zwolnienia adresu IP dla karty sieciowej. 'Ipconfig /renew' służy do uzyskania nowego adresu IP od serwera DHCP, co jest procesem odwrotnym do zwolnienia adresu. Może to prowadzić do nieporozumień, ponieważ niektórzy użytkownicy mogą myśleć, że chcą jedynie odnowić przypisany adres, a w rzeczywistości potrzebują go zwolnić. Z kolei 'ipconfig /flushdns' i 'ipconfig /displaydns' są związane z zarządzaniem pamięcią podręczną DNS, a nie z adresami IP. Te polecenia są używane do usuwania lub wyświetlania zapisów DNS, co może prowadzić do poprawy wydajności przy rozwiązywaniu nazw, ale nie mają nic wspólnego z interfejsem TCP/IP oraz przypisanymi adresami IP. Typowym błędem jest więc mylenie funkcji związanych z DNS i IP, co jest zrozumiałe, ponieważ obie te technologie są istotne w zarządzaniu siecią. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych poleceń ma swoje ściśle określone zastosowanie, a ich niewłaściwe użycie może prowadzić do dezorganizacji w zarządzaniu siecią, a także do problemów z połączeniem i dostępnymi zasobami sieciowymi.

Pytanie 23

Który z interfejsów umożliwia transfer danych zarówno w formacie cyfrowym, jak i analogowym pomiędzy komputerem a wyświetlaczem?

A. DFP

B. DISPLAY PORT

C. HDMI

D. DVI-I

Wybór innych interfejsów, takich jak DisplayPort, DFP czy HDMI, może wydawać się logiczny, jednak każdy z nich ma swoje ograniczenia, które uniemożliwiają przesyłanie sygnałów zarówno w formacie cyfrowym, jak i analogowym. DisplayPort jest nowoczesnym standardem, który obsługuje wyłącznie sygnały cyfrowe, a jego zastosowanie skierowane jest głównie do nowoczesnych monitorów, które nie wymagają analogowej transmisji. DFP (Digital Flat Panel) to interfejs przestarzały, używany głównie w monitorach LCD, który z kolei nie obsługuje sygnałów analogowych, co czyni go mniej wszechstronnym. HDMI (High-Definition Multimedia Interface) to interfejs stworzony głównie do przesyłania sygnałów audio-wideo w jakości HD, ale również nie obsługuje sygnałów analogowych w sposób, w jaki robi to DVI-I. Typowym błędem myślowym jest założenie, że nowocześniejsze interfejsy są zawsze lepsze; nie uwzględnia to jednak faktu, że w wielu przypadkach starsze technologie, takie jak DVI-I, mogą być bardziej użyteczne w specyficznych scenariuszach, gdzie konieczne jest zastosowanie zarówno sygnałów analogowych, jak i cyfrowych. Dlatego też, w sytuacjach wymagających interoperacyjności między różnorodnymi systemami wyświetlania, DVI-I stanowi lepszy wybór.

Pytanie 24

Najwyższą prędkość przesyłania danych w sieci bezprzewodowej można osiągnąć używając urządzeń o standardzie

A. 802.11 g

B. 802.11 a

C. 802.11 b

D. 802.11 n

Standardy 802.11a, 802.11b oraz 802.11g, mimo że wciąż są używane, mają znacznie niższe maksymalne prędkości transmisji danych w porównaniu do 802.11n. Standard 802.11a, wprowadzony w 1999 roku, oferuje prędkość do 54 Mbps, co może być niewystarczające w przypadku intensywnego korzystania z sieci. Z kolei 802.11b, który również powstał w latach 90-tych, zapewnia prędkość do 11 Mbps, co czyni go nieodpowiednim dla współczesnych standardów użytkowania. Chociaż 802.11g, odpowiednik 802.11b działający w paśmie 2,4 GHz, zwiększa prędkość do 54 Mbps, nadal nie dorównuje możliwościom 802.11n. Często użytkownicy mogą błędnie sądzić, że standardy te są wystarczające do nowoczesnych zastosowań, jednak w praktyce prowadzi to do frustracji związanej z niską jakością połączenia, opóźnieniami oraz zrywanym sygnałem. W przypadku aplikacji wymagających dużej przepustowości, takich jak streaming wideo czy gry online, starsze standardy nie są w stanie sprostać wymaganiom użytkowników. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że wybór odpowiedniego standardu bezprzewodowego ma ogromne znaczenie dla jakości i stabilności połączenia.

Pytanie 25

Podaj domyślny port używany do przesyłania poleceń (command) w serwerze FTP

A. 21

B. 25

C. 110

D. 20

Domyślny port do przekazywania poleceń serwera FTP to port 21. Protokół FTP (File Transfer Protocol) jest używany do przesyłania plików między klientem a serwerem w sieci. Port 21 jest standardowym portem komunikacyjnym, który jest zarezerwowany przez IANA (Internet Assigned Numbers Authority) dla zdalnego dostępu do serwerów FTP. W praktyce, kiedy klient FTP łączy się z serwerem, używa portu 21 do wysyłania poleceń, takich jak logowanie, nawigacja po katalogach czy zlecanie transferu plików. Warto zauważyć, że po nawiązaniu połączenia na porcie 21, może odbywać się także dodatkowy transfer danych, który zazwyczaj korzysta z portu 20. Zrozumienie tego podziału jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa oraz zastosowań w sieciach, gdzie administracja musi zarządzać dostępem do tych portów poprzez odpowiednie reguły zapory sieciowej. Dobrą praktyką jest również stosowanie zabezpieczonej wersji protokołu FTP, czyli FTPS lub SFTP, które dodają warstwę szyfrowania do tradycyjnych operacji FTP, czyniąc przesyłanie danych bardziej bezpiecznym.

Pytanie 26

Program WinRaR zaprezentował okno informacyjne widoczne na ilustracji. Jakiego rodzaju licencji na program używał do tej pory użytkownik?

A. Program typu Freeware

B. Program typu Public Domain

C. Program typu Adware

D. Program typu Shareware

Adware to oprogramowanie które jest rozprowadzane za darmo ale zawiera reklamy które generują przychody dla twórców. W przypadku WinRAR użytkownik nie spotyka się z reklamami a jedynie z przypomnieniem o konieczności zakupu co wyklucza tę opcję jako poprawną. Freeware jest natomiast oprogramowaniem które jest dostępne do pobrania i użytkowania w pełnej wersji bez żadnych opłat. WinRAR wymaga zakupu licencji po okresie próbnym co przeczy zasadom Freeware. Public Domain to oprogramowanie które jest w pełni wolne od praw autorskich co oznacza że można je używać modyfikować i rozpowszechniać bez ograniczeń. WinRAR nie jest w domenie publicznej ponieważ jego kod źródłowy jest zamknięty a prawa autorskie są zastrzeżone dla producenta. Użytkownicy często mogą się mylić z powodu mylących komunikatów lub niepełnego zrozumienia modelu licencyjnego ale zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego rozpoznania rodzaju licencji. Poprawna interpretacja licencji Shareware wiąże się z umiejętnością identyfikacji cech takich jak ograniczenie czasowe wersji próbnej oraz konieczność zakupu licencji co jest wyraźnie zaznaczone w komunikatach WinRAR. Kluczowym błędem jest przyjęcie że darmowy dostęp przez pewien czas automatycznie klasyfikuje oprogramowanie jako Freeware co jest nieprawidłowe w przypadku WinRAR. Rozpoznanie różnic między licencjami oraz zrozumienie modelu biznesowego pozwala na dokładniejszą ocenę prawidłowości wyboru licencji.

Pytanie 27

Jaki protokół sygnalizacyjny jest wykorzystywany w technologii VoIP?

A. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol)

B. POP (Post Office Protocol)

C. SIP (Session Initiation Protocol)

D. SNMP (Simple Network Management Protocol)

POP, czyli Post Office Protocol, to protokół, którego używamy do odbierania e-maili, więc nie ma sensu stosować go w telefonii VoIP. Jego główna rola to umożliwienie klientom poczty pobierania wiadomości z serwera, więc nie ogarnia zarządzania sesjami multimedialnymi – co w telefonii jest kluczowe. SNMP, czyli Simple Network Management Protocol, to coś, co służy do monitorowania urządzeń w sieci, ale znowu nie ma to nic wspólnego z tym, co robimy w sygnalizacji VoIP. A DHCP? To protokół do automatycznego przypisywania adresów IP w sieci, a nie do prowadzenia rozmów głosowych. Często myli się te protokoły, bo niektórzy myślą, że wszystkie protokoły to to samo, ale to nieprawda. Protokół SIP to zupełnie inna bajka, bo zaprojektowano go do zarządzania danymi audio i wideo, a inne z wymienionych nie mają tych funkcji. Warto zrozumieć te różnice, jeśli chcemy dobrze wdrażać technologie VoIP i telekomunikacyjne sieci.

Pytanie 28

Aby zamontować przedstawioną kartę graficzną, potrzebna jest płyta główna posiadająca złącze

A. AGP x2

B. PCI-E x4

C. AGP x8

D. PCI-E x16

Złącze PCI-E x16 jest obecnie standardem dla kart graficznych ze względu na swoją szeroką przepustowość i elastyczność. PCI Express, w skrócie PCI-E, to nowoczesna technologia łącząca komponenty wewnątrz komputera, umożliwiająca przesyłanie danych z dużą prędkością. Wariant x16 oznacza, że gniazdo posiada 16 linii transmisyjnych, co zapewnia karty graficzne dużą przepustowość wymaganą do przetwarzania intensywnych graficznie danych w czasie rzeczywistym. Dzięki tej szerokiej przepustowości, karty graficzne mogą obsługiwać zaawansowane aplikacje graficzne, gry w wysokiej rozdzielczości oraz rendering wideo. PCI-E x16 jest kompatybilne z najnowszymi standardami kart graficznych, co czyni je niezbędnym w nowoczesnych systemach komputerowych. W praktyce stosowanie złącza PCI-E x16 pozwala na wykorzystanie pełnej mocy kart graficznych, co jest kluczowe dla profesjonalistów zajmujących się edycją wideo, projektowaniem 3D czy też entuzjastów gamingowych. Wybór tego złącza gwarantuje wydajność oraz przyszłościową kompatybilność sprzętową, zgodną z rozwijającymi się technologiami graficznymi.

Pytanie 29

Jak nazywa się topologia fizyczna, w której wszystkie urządzenia końcowe są bezpośrednio połączone z jednym punktem centralnym, takim jak koncentrator lub przełącznik?

A. siatki

B. magistrali

C. gwiazdy

D. pierścienia

Topologia gwiazdy jest jedną z najpopularniejszych architektur sieciowych, w której wszystkie urządzenia końcowe, takie jak komputery, drukarki czy serwery, są bezpośrednio podłączone do centralnego urządzenia, którym zazwyczaj jest koncentrator (hub) lub przełącznik (switch). Taka konfiguracja pozwala na łatwe zarządzanie i diagnostykę sieci, ponieważ w przypadku awarii jednego z urządzeń końcowych nie wpływa to na działanie pozostałych. Przykładem zastosowania topologii gwiazdy może być biuro, gdzie wszystkie komputery są podłączone do jednego przełącznika, co umożliwia szybkie przesyłanie danych i współpracę między pracownikami. Ponadto, w sytuacji awarii centralnego urządzenia, cała sieć może przestać działać, co jest jej główną wadą, ale w praktyce nowoczesne przełączniki oferują wyspecjalizowane funkcje redundancji, które mogą zminimalizować ten problem. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, topologia gwiazdy jest preferowana w wielu instalacjach, ze względu na swoją elastyczność i łatwość w rozbudowie oraz konserwacji.

Pytanie 30

Funkcja narzędzia tracert w systemach Windows polega na

A. pokazywaniu i modyfikowaniu tablicy trasowania pakietów w sieci

B. nawiązywaniu połączenia ze zdalnym serwerem na wskazanym porcie

C. śledzeniu drogi przesyłania pakietów w sieci

D. uzyskiwaniu szczegółowych danych dotyczących serwerów DNS

Odpowiedź dotycząca śledzenia trasy przesyłania pakietów w sieci jest prawidłowa, ponieważ narzędzie 'tracert' (trace route) jest używane do diagnozowania i analizy tras, jakie pokonują pakiety danych w sieci IP. Umożliwia ono identyfikację wszystkich urządzeń (routerów), przez które przechodzą pakiety, oraz pomiar czasu odpowiedzi na każdym etapie. Przykładowo, jeśli użytkownik doświadcza problemów z połączeniem do konkretnej witryny internetowej, może użyć 'tracert', aby sprawdzić, gdzie dokładnie występuje opóźnienie lub zablokowanie drogi. Takie narzędzie jest szczególnie pomocne w zarządzaniu sieciami, gdzie administratorzy mogą monitorować i optymalizować ruch, zapewniając lepszą wydajność i niezawodność. Oprócz tego, standardowe praktyki branżowe sugerują korzystanie z 'tracert' w połączeniu z innymi narzędziami diagnostycznymi, takimi jak 'ping' czy 'nslookup', aby uzyskać pełny obraz sytuacji w sieci i szybko lokalizować potencjalne problemy.

Pytanie 31

Liczba heksadecymalna 1E2F(16) w systemie oktalnym jest przedstawiana jako

A. 7727

B. 7277

C. 17057

D. 74274

Błędne odpowiedzi wynikają z niepoprawnych obliczeń lub zrozumienia procesu konwersji między systemami liczbowymi. Na przykład odpowiedzi takie jak 7277, 74274 czy 7727 mogą sugerować, że użytkownik zrozumiał proces konwersji, ale popełnił kluczowy błąd w obliczeniach. Powszechnym problemem jest mylenie wartości poszczególnych cyfr w systemach heksadecymalnym i dziesiętnym, co prowadzi do błędnych tożsamości liczbowych. Użytkownicy często nie doceniają, jak istotne jest prawidłowe przeliczenie cyfr. Na przykład, w odpowiedzi 7277 mogło dojść do błędnego dodawania wartości, a w przypadku 74274 użytkownik mógł błędnie rozszerzyć wartość heksadecymalną, nie uwzględniając odpowiednich potęg. Z kolei 7727 może sugerować zrozumienie konwersji, ale błędne przeliczenie na wartości oktalne. W praktyce każdy z tych błędów może prowadzić do poważnych problemów, szczególnie w kontekście programowania, gdzie różne systemy liczbowe są stosowane w operacjach arytmetycznych. Zrozumienie podstaw konwersji jest kluczowe dla każdego, kto pracuje z danymi w różnych formatach.

Pytanie 32

Jakie jest ciało odpowiedzialne za publikację dokumentów RFC (Request For Comments), które określają zasady rozwoju Internetu?

A. IEEE (The Institute of Electrical and Electronics Engineers)

B. ISO (International Organization for Standarization)

C. IETF (Internet Engineering Task Force)

D. ANSI (American National Standards Institute)

Organizacje takie jak ISO, ANSI czy IEEE odgrywają ważną rolę w tworzeniu standardów, ale ich zakres działania różni się od tego, co oferuje IETF w kontekście rozwoju Internetu. ISO (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna) jest odpowiedzialna za szeroki zakres standardów przemysłowych, obejmujących różne dziedziny, od technologii po zarządzanie jakością. Przykładowo, ISO 9001 koncentruje się na systemach zarządzania jakością, co jest istotne, ale nie odnosi się bezpośrednio do protokołów internetowych. Z drugiej strony, ANSI (Amerykański Narodowy Instytut Standardów) skupia się głównie na standardach krajowych w Stanach Zjednoczonych i nie ma takiego samego międzynarodowego wpływu jak IETF. Ich dokumenty często dotyczą regulacji i standardów w danym kraju, a nie globalnych rozwiązań technologicznych. IEEE (Institute of Electrical and Electronics Engineers) koncentruje się głównie na standardach elektronicznych i elektrycznych, takich jak standardy komunikacji bezprzewodowej (np. 802.11 dla Wi-Fi), ale nie jest bezpośrednio zaangażowane w rozwój protokołów internetowych w takim stopniu jak IETF. Dlatego też, przyznawanie znaczenia tym organizacjom w kontekście rozwoju Internetu może prowadzić do mylnych wniosków, które mogą wpływać na zrozumienie całościowego obrazu standardyzacji w tej dziedzinie.

Pytanie 33

Aby zweryfikować schemat połączeń kabla UTP Cat 5e w sieci lokalnej, należy zastosować

A. reflektometr kablowy TDR

B. reflektometr optyczny OTDR

C. analizatora protokołów sieciowych

D. testera okablowania

Reflektometr optyczny OTDR jest narzędziem wykorzystywanym głównie w sieciach światłowodowych, które pozwala na analizę stanu włókien optycznych oraz lokalizację uszkodzeń. Jego zastosowanie w kontekście kabli UTP Cat 5e jest nieadekwatne, ponieważ OTDR nie jest przystosowany do pomiarów elektrycznych w przewodach miedzianych. W przypadku reflektometru kablowego TDR, chociaż może on być stosowany do analizy linii miedzianych, to jednak jego funkcjonalność jest ograniczona do pomiaru długości kabli oraz lokalizacji przerw, co nie jest wystarczające do kompleksowej analizy podłączeń. Analizatory protokołów sieciowych, z drugiej strony, są narzędziami do monitorowania i analizy danych przesyłanych w sieci, co nie ma bezpośredniego związku z fizycznym stanem kabli czy ich podłączeniami. Użycie tych narzędzi w niewłaściwych kontekstach często prowadzi do mylnych wniosków oraz marnotrawienia czasu na błędne analizy. Typowe błędy polegają na myleniu funkcji narzędzi oraz zakładaniu, że ich zastosowanie jest uniwersalne, co może skutkować nieprawidłowym diagnozowaniem problemów w sieciach komputerowych. Kluczowe jest, aby zawsze dobrać odpowiednie narzędzie do konkretnego zadania, bazując na jego przeznaczeniu, co znacząco podnosi efektywność pracy oraz jakość realizowanych instalacji.

Pytanie 34

Podstawowy protokół stosowany do ustalania ścieżki oraz przesyłania pakietów danych w sieci komputerowej to

A. SSL

B. PPP

C. POP3

D. RIP

Protokół RIP (Routing Information Protocol) jest jednym z najstarszych protokołów routingu i działa na zasadzie protokołu wektora odległości. Umożliwia on routerom wymianę informacji o dostępnych trasach w sieci, co pozwala na optymalne kierowanie pakietów danych. RIP używa metryki, która opiera się na liczbie przeskoków (hop count) do określenia najlepszej trasy, a maksymalna liczba przeskoków wynosi 15, co zapobiega powstawaniu pętli w sieci. Protokół jest używany głównie w mniejszych sieciach, gdzie jego prostota i łatwość konfiguracji stanowią istotne zalety. Przykładem zastosowania RIP mogą być małe biura lub oddziały, które potrzebują efektywnego i łatwego w implementacji rozwiązania do routingu. W praktyce, administratorzy sieci często korzystają z RIP w połączeniu z innymi protokołami, takimi jak OSPF, aby zapewnić większą elastyczność i efektywność w zarządzaniu trasami.

Pytanie 35

Jaki protokół jest używany do ściągania wiadomości e-mail z serwera pocztowego na komputer użytkownika?

A. POP3

B. SMTP

C. HTTP

D. FTP

FTP (File Transfer Protocol) jest protokołem używanym do transferu plików między komputerami w sieci. Nie jest on odpowiedni do przesyłania wiadomości e-mail, ponieważ jest zaprojektowany głównie do wymiany plików, a nie do zarządzania pocztą. Użytkownicy mogą mylić FTP z innymi protokołami transportowymi, jednak jego głównym celem nie jest obsługa wiadomości e-mail, co prowadzi do nieporozumień. SMTP (Simple Mail Transfer Protocol) to protokół używany do wysyłania e-maili z klienta pocztowego na serwer lub między serwerami. SMTP nie służy do pobierania wiadomości, co czyni go nieodpowiednim w kontekście podanego pytania. HTTP (Hypertext Transfer Protocol) jest protokołem używanym głównie do przesyłania danych w Internecie, takich jak strony internetowe. Choć HTTP może być stosowany do interakcji z webowymi klientami pocztowymi, nie jest to protokół mający na celu pobieranie wiadomości e-mail. Często mylone są funkcje różnych protokołów, co prowadzi do błędnych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie, że różne protokoły mają różne zastosowania i funkcje, a ich specyfikacje są dostosowane do konkretnych zadań w zakresie komunikacji sieciowej.

Pytanie 36

Jak można przywrócić domyślne ustawienia płyty głównej, gdy nie ma możliwości uruchomienia BIOS Setup?

A. zaktualizować BIOS Setup

B. ponownie uruchomić system

C. doładować baterię na płycie głównej

D. przełożyć zworkę na płycie głównej

Aktualizacja ustawień BIOS-u tak naprawdę nie pomoże, jeśli nie możesz dostać się do menu w ogóle. Zmiana BIOS-u to inna sprawa, to polega na instalacji nowej wersji oprogramowania, co ma poprawić działanie, ale nie zadziała, jeśli BIOS nie uruchamia się w pierwszej kolejności. W takich przypadkach najpierw trzeba odkryć, co blokuje dostęp, a nie po prostu próbować go aktualizować. Może się okazać, że restart systemu na chwilę przywróci działanie, ale to nie załatwi problemów sprzętowych czy błędów w konfiguracji, które mogą przeszkadzać w uruchomieniu BIOS-u. A co do ładowania baterii na płycie głównej, to też nie jest efektywna metoda przywracania ustawień do fabrycznych. Bateria jest po to, żeby zachować pamięć CMOS, która trzyma ustawienia BIOS-u, ale nie resetuje ich. Jak bateria się wyczerpie, to mogą być kłopoty z zapamiętywaniem ustawień, ale ładowanie jej samo w sobie nie jest rozwiązaniem na problem z dostępem do BIOS-u. Dlatego dobrze wiedzieć, że te wszystkie działania, które wymieniłem, nie sprawią, że BIOS wróci do ustawień domyślnych, co czyni je raczej niewłaściwymi w tej sytuacji. Ważne jest, żeby do problemu podchodzić z odpowiednią wiedzą o sprzęcie i zrozumieniem, jak różne komponenty współpracują ze sobą.

Pytanie 37

Które z poniższych poleceń w systemie Linux NIE pozwala na przeprowadzenie testów diagnostycznych sprzętu komputerowego?

A. ls

B. lspci

C. top

D. fsck

Odpowiedzi, które wskazują na 'fsck', 'top' i 'lspci' są nietrafione, bo to polecenia mają inne zadania związane z diagnostyką sprzętu. Na przykład, 'fsck' to program, który sprawdza i naprawia system plików, co jest ważne, bo błędy w systemie plików mogą prowadzić do utraty danych. 'top' z kolei pokazuje, co się dzieje w systemie, które procesy działają i jak wykorzystują zasoby, a to też jest istotne, gdy chcemy ocenić, jak sprzęt sobie radzi. 'lspci' natomiast pokazuje, jakie urządzenia są podłączone do magistrali PCI, co pozwala nam lepiej zrozumieć, co jest w komputerze. Warto pamiętać, że każde polecenie w Linuxie ma swoje konkretne zastosowanie, więc ważne jest, by rozumieć, w jakim kontekście możemy je używać. Z mojego doświadczenia, znajomość tych narzędzi jest niezbędna dla każdego, kto chce ogarniać administrację systemu.

Pytanie 38

Jak nazywa się system, który pozwala na konwersję nazwy komputera na adres IP w danej sieci?

A. ICMP

B. DNS

C. ARP

D. NetBEUI

DNS, czyli ten system nazw domenowych, jest naprawdę ważnym komponentem w sieciach komputerowych. Dzięki niemu możemy zamieniać skomplikowane adresy IP na proste, łatwe do zapamiętania nazwy, co na pewno ułatwia nam życie w sieci. Pomyśl o tym tak: kiedy wpisujesz w przeglądarkę adres www.przyklad.pl, to tak naprawdę DNS robi całą robotę, przetwarzając tę nazwę i wyszukując odpowiedni adres IP. To sprawia, że łączność z serwerem hostingowym staje się prosta jak drut. Co więcej, DNS nie tylko pomaga w codziennym surfowaniu po internecie, ale również w zarządzaniu lokalnymi sieciami. Administratorzy mogą tworzyć specjalne rekordy DNS dla różnych urządzeń, co znacznie ułatwia ich identyfikację i zarządzanie. Warto też wiedzieć, że DNS działa zgodnie z różnymi standardami, jak na przykład RFC 1035 i RFC 2136, które opisują, jak ten cały system powinien funkcjonować.

Pytanie 39

Użytkownik systemu Linux, który pragnie usunąć konto innego użytkownika wraz z jego katalogiem domowym, powinien wykonać polecenie

A. userdel nazwa_użytkownika

B. sudo userdel -r nazwa_użytkownika

C. sudo userdel nazwa_użytkownika

D. userdel -d nazwa_użytkownika

Odpowiedź 'sudo userdel -r nazwa_użytkownika' jest jak najbardziej na miejscu. Używasz polecenia 'userdel' z przełącznikiem '-r', co pozwala na usunięcie konta użytkownika oraz wszystkich jego plików w katalogu domowym. To ważne, bo bez 'sudo' nie dałbyś rady tego zrobić, a standardowy użytkownik nie ma odpowiednich uprawnień do usuwania kont innych ludzi. W przypadku systemów Unix/Linux ważne jest, żeby do takich operacji mieć odpowiednie prawa administracyjne. To polecenie może się przydać, gdy na przykład administrator musi wyczyścić konto kogoś, kto już nie pracuje w firmie albo gdy konto było używane do nieautoryzowanego dostępu. Dobrze też pamiętać o zrobieniu kopii zapasowej danych przed usunięciem konta, żeby nic ważnego nie przepadło. Dodatkowo, 'userdel' super się sprawdza w skryptach, więc może być naprawdę pomocne w codziennej pracy administratora.

Pytanie 40

Wskaż nieprawidłowy sposób podziału dysków MBR na partycje?

A. 1 partycja podstawowa oraz 2 rozszerzone

B. 3 partycje podstawowe oraz 1 rozszerzona

C. 1 partycja podstawowa oraz 1 rozszerzona

D. 2 partycje podstawowe oraz 1 rozszerzona

Odpowiedź wskazująca na utworzenie 1 partycji podstawowej i 2 rozszerzonych jest poprawna w kontekście standardowego podziału dysków MBR (Master Boot Record). W schemacie partycjonowania MBR można mieć maksymalnie cztery partycje podstawowe lub trzy partycje podstawowe i jedną rozszerzoną. Partycja rozszerzona z kolei może zawierać wiele partycji logicznych. Przykład zastosowania to sytuacja, w której użytkownik potrzebuje kilku systemów operacyjnych na jednym dysku – mógłby utworzyć jedną partycję podstawową dla głównego systemu, a następnie partycję rozszerzoną, w której umieści różne systemy operacyjne jako partycje logiczne. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania przestrzenią dyskową, co pozwala na elastyczne zarządzanie danymi oraz systemami operacyjnymi na jednym nośniku. Ważne jest, aby znać te zasady, aby skutecznie planować podział dysków, zwłaszcza w środowiskach serwerowych czy przy budowie własnych stacji roboczych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej