Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rachunkowości
Kwalifikacja: EKA.07 - Prowadzenie rachunkowości
Data rozpoczęcia: 21 maja 2025 22:18
Data zakończenia: 21 maja 2025 22:42

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Najlepsza pozycja dla osoby nieprzytomnej podczas oczekiwania na pomoc medyczną to

A. wygodna dla pacjenta

B. boczna ustalona

C. w pozycji pionowej

D. leżąca na plecach

Wybór odpowiedzi, które sugerują inne pozycje, może wprowadzać w błąd oraz stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa osoby nieprzytomnej. Propozycja, aby osoba leżała na wznak, jest niewłaściwa, ponieważ taka pozycja zwiększa ryzyko aspiracji, szczególnie jeśli osoba ma wymioty lub wydzielinę w jamie ustnej. W pozycji na wznak nie ma efektywnego drenażu, co może prowadzić do zatykania dróg oddechowych, a w najgorszym przypadku - do uduszenia. Utrzymywanie osoby w pozycji wertykalnej może także być niebezpieczne, zwłaszcza w kontekście utraty przytomności. W takim przypadku osoba mogłaby się przewrócić i doznać dodatkowych urazów. Pozycja boczna ustalona jest nie tylko zgodna z najlepszymi praktykami w zakresie pierwszej pomocy, ale również opiera się na podstawach anatomicznych i fizjologicznych. Utrzymanie odpowiedniej pozycji ciała jest kluczowe, ponieważ pozwala na swobodny przepływ powietrza oraz minimalizuje ryzyko urazów. Dlatego istotne jest, aby osoby udzielające pierwszej pomocy były świadome znaczenia wyboru właściwej pozycji, aby nie tylko ocalić życie, ale także zapobiec dalszym komplikacjom zdrowotnym.

Pytanie 2

Zysk i strata mogą być przedstawione poprzez

A. metodę bezpośrednią i pośrednią

B. podział na przychody i wydatki

C. wariant kalkulacyjny i porównawczy

D. podział na aktywa i zobowiązania

Rachunek zysków i strat to jeden z podstawowych elementów sprawozdania finansowego, który ukazuje efektywność działalności przedsiębiorstwa w danym okresie. Wyróżniamy dwa główne warianty sporządzania tego rachunku: wariant kalkulacyjny oraz wariant porównawczy. Wariant kalkulacyjny skupia się na kosztach i przychodach, prezentując je w sposób prosty i przejrzysty, co pozwala na szybką analizę rentowności poszczególnych produktów lub usług. Z kolei wariant porównawczy umożliwia zestawienie wyników finansowych z poprzednimi okresami, co jest niezwykle użyteczne w ocenie trendów i dynamiki zmian w działalności przedsiębiorstwa. Przykładowo, firma może wykorzystać wariant porównawczy do analizy wzrostu zysków w porównaniu do roku ubiegłego, co pozwala na identyfikację obszarów wymagających poprawy. Oba warianty są zgodne z zasadami międzynarodowych standardów sprawozdawczości finansowej (MSSF) oraz krajowych regulacji, co czyni je kluczowymi narzędziami dla menedżerów i inwestorów w ocenie sytuacji finansowej firmy.

Pytanie 3

Na podstawie przedstawionych składników aktywów jednostki określ, jaka jest wartość środków trwałych.

wyroby gotowe	12 000 zł
części zapasowe maszyn i urządzeń	3 000 zł
grunt zakupiony w celu lokaty kapitału	85 000 zł
wartość firmy	4 000 zł
maszyny produkcyjne	90 000 zł

A. 93 000 zł

B. 179 000 zł

C. 90 000 zł

D. 182 000 zł

Wybierając jedną z pozostałych kwot, można napotkać na typowe błędy myślowe związane z klasyfikacją aktywów. Wartości 179 000 zł, 93 000 zł oraz 182 000 zł mogą wprowadzać w błąd, jeżeli nie uwzględnimy specyfiki środków trwałych. Przykładowo, wartość 179 000 zł może być interpretowana jako suma aktywów, ale niekoniecznie odpowiada rzeczywistej wartości środków trwałych. Podobnie, 93 000 zł może sugerować błędne założenie, że inne aktywa, takie jak zapasy lub należności, są wliczane w wartość środków trwałych. Odpowiedź 182 000 zł również nie uwzględnia faktu, że grunt, mimo iż jest aktywem, nie jest środkiem trwałym wykorzystywanym operacyjnie. Tego rodzaju nieporozumienia mogą prowadzić do błędnych wniosków o kondycji finansowej jednostki. Kluczowe jest zrozumienie, że środki trwałe muszą spełniać określone kryteria, by zostać zaliczone do grupy aktywów trwałych. W praktyce, prawidłowa klasyfikacja jest istotna nie tylko dla zgodności z przepisami, ale także dla efektywnego zarządzania majątkiem firmy.

Pytanie 4

Koszt niewykorzystanych korzyści to

A. podatek pośredni

B. deficyt budżetowy

C. strata bilansowa

D. koszt alternatywny

Koszt utraconych korzyści, znany również jako koszt alternatywny, odnosi się do wartości najlepszej alternatywy, z której rezygnujemy, podejmując określoną decyzję. W praktyce oznacza to, że każda decyzja niesie ze sobą konsekwencje, a rezygnacja z jednego wyboru na rzecz innego wiąże się z utratą potencjalnych korzyści. Na przykład, jeśli przedsiębiorstwo decyduje się zainwestować w nową linię produkcyjną, koszt utraconych korzyści może być równy zyskowi, jaki mogłoby osiągnąć, gdyby zainwestowało te same środki w inną, bardziej opłacalną działalność. W praktyce, znajomość kosztów alternatywnych pozwala menedżerom podejmować bardziej świadome decyzje finansowe, które mogą skutkować wyższymi zyskami i lepszym wykorzystaniem zasobów. Koszt utraconych korzyści jest kluczowym elementem analizy decyzji inwestycyjnych i efektywności operacyjnej, zgodnie z zasadami ekonomii mikroekonomicznej, która kładzie duży nacisk na racjonalne wybory i optymalizację alokacji zasobów.

Pytanie 5

Wartość sprzedanego środka trwałego, która nie została umorzona, jest dla jednostki

A. innym przychodem operacyjnym

B. pozostałym kosztem operacyjnym

C. przychodem ze sprzedaży towarów

D. kosztem związanym ze sprzedażą

Odpowiedzi sugerujące, że nieumorzona wartość sprzedanego środka trwałego stanowi przychód ze sprzedaży produktów lub koszt sprzedaży, są mylne. Przychód ze sprzedaży produktów odnosi się do wartości uzyskanej ze zbycia towarów lub usług, a nie do nieumorzonej wartości składników majątku. Z kolei koszt sprzedaży to wydatki poniesione w związku z bezpośrednią sprzedażą produktów, a nie koszty związane z aktywami trwałymi. Dodatkowo, odpowiedź sugerująca, że nieumorzona wartość jest pozostałym przychodem operacyjnym, związana jest z mylnym zrozumieniem klasyfikacji kosztów i przychodów. Pozostałe przychody operacyjne odnoszą się do dochodów, które nie wynikają z podstawowej działalności firmy, takich jak zyski ze sprzedaży aktywów, lecz nie obejmują wartości sprzedanego środka trwałego. Istotnym błędem jest nieprawidłowe utożsamienie wartości księgowej sprzedanego składnika majątku z przychodami, co może prowadzić do zniekształcenia obrazu finansowego przedsiębiorstwa. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że wszystkie te różnice mają znaczenie w analizie wyników finansowych i w prowadzeniu efektywnej strategii zarządzania majątkiem w przedsiębiorstwie. Dlatego właściwe klasyfikowanie tych wartości jest fundamentalne dla prawidłowego raportowania finansowego.

Pytanie 6

Jak należy zaksięgować operację przyjęcia wyrobów gotowych z produkcji do magazynu po ustalonym koszcie wytworzenia?

A. Wn Wyroby gotowe, Ma Pozostałe koszty operacyjne

B. Wn Rozliczenie kosztów działalności, Ma Wyroby gotowe

C. Wn Wyroby gotowe, Ma Rozliczenie kosztów działalności

D. Wn Rozliczenie kosztów rodzajowych, Ma Wyroby gotowe

Poprawna odpowiedź, czyli zaksięgowanie przyjęcia wyrobów gotowych do magazynu jako Wn Wyroby gotowe i Ma Rozliczenie kosztów działalności, jest zgodna z zasadami rachunkowości. W tym przypadku, przyjęcie wyrobów gotowych oznacza, że przedsiębiorstwo uzyskuje aktywa, które będą mogły być później sprzedane lub wykorzystane w dalszej produkcji. Księgowanie na Wn Wyroby gotowe zwiększa wartość aktywów w bilansie, co jest istotne dla przedstawienia rzetelnego obrazu finansowego przedsiębiorstwa. Przesunięcie wartości na Ma Rozliczenie kosztów działalności oznacza, że koszty związane z produkcją są teraz formalnie uznane, co jest zgodne z zasadą współmierności przychodów i kosztów. Przykładem zastosowania tej praktyki może być sytuacja, gdy firma produkuje określoną ilość wyrobów i na koniec okresu księgowania przyjmuje je do magazynu po ustalonej wartości kosztu wytworzenia, co pozwala na przeniesienie kosztów produkcji do odpowiednich rozliczeń.

Pytanie 7

Jak długo według przepisów prawnych dokumenty płacowe powinny być przechowywane po zakończeniu stosunku pracy?

A. trwale

B. 10 lat

C. 5 lat

D. 50 lat

Czasami pojawiają się nieporozumienia co do tego, jak długo trzeba przechowywać dokumentację płacową. Odpowiedzi jak 10 lat czy 5 lat to często wynik braku zrozumienia przepisów. Ludzie mylą to z innymi dokumentami, na przykład fakturami, które faktycznie można trzymać tylko przez dekadę. A '5 lat'? To zazwyczaj odnosi się do przedawnienia roszczeń w umowach cywilnych, więc to też nie pasuje do dokumentacji płacowej. Mówiąc 'trwale', można myśleć, że trzeba trzymać te dokumenty na zawsze, ale to też nie jest do końca praktyczne. Każdy rodzaj dokumentów ma swój właściwy czas przechowywania, a to zapewnia, że mamy je pod ręką, gdy zajdzie taka potrzeba. Dlatego ważne jest, żeby osoby zajmujące się kadrami znały te zasady, żeby nie wpakować się w jakieś problemy prawne.

Pytanie 8

Obroty Wn na koncie "Koszty działalności podstawowej" przedstawiają się w następujący sposób:
- materiały bezpośrednie 70 000 zł,
- płace bezpośrednie 45 000 zł,
- koszty wydziałowe 25 000 zł.

W danym okresie wyprodukowano 500 szt. wyrobów gotowych zakończonych w 100% oraz 400 szt. produktów niezakończonych przetworzonych w 50%. Jednostkowy koszt wytworzenia produkcji niezakończonej wynosi

A. 100,00 zł

B. 200,00 zł

C. 90,00 zł

D. 45,00 zł

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z kilku powszechnych błędów analitycznych. Na przykład, odpowiedzi takie jak 200,00 zł czy 90,00 zł mogą sugerować, że osoba obliczająca jednostkowy koszt wytworzenia nie uwzględniła całkowitych kosztów działalności oraz liczby jednostek, które były produkowane. Aby poprawnie wyliczyć jednostkowy koszt, konieczne jest wzięcie pod uwagę sumy kosztów wszystkich składników, takich jak materiały, płace i koszty wydziałowe, a następnie podział tej sumy przez całkowitą liczbę jednostek utworzonych, w tym zarówno gotowych, jak i częściowo przetworzonych. Ponadto, niektóre odpowiedzi mogą ignorować fakt, że produkcja niezakończona była tylko w 50% przetworzona, co oznacza, że nie można jej traktować jako pełnej jednostki. Ważnym elementem analizy jest także znajomość pojęcia kosztów pośrednich, które mogą wpływać na całkowity koszt produkcji, ale nie są bezpośrednio przypisane do konkretnego produktu. W praktyce gospodarstw produkcyjnych wykorzystuje się różne metody kalkulacji kosztów, takie jak metoda pełnych kosztów czy metoda kosztów zmiennych, które powinny być starannie dobrane do specyfiki działalności. Nieprawidłowe podejście do kalkulacji kosztów w danym kontekście może prowadzić do fałszywych wniosków i nieefektywnego zarządzania zasobami przedsiębiorstwa.

Pytanie 9

Nabycie środka trwałego, za który zapłata będzie dokonana w późniejszym terminie, stanowi operację

A. aktywno-pasywną, która zwiększa sumę bilansową

B. pasywną, która nie wpływa na sumę bilansową

C. aktywno-pasywną, która zmniejsza sumę bilansową

D. aktywną, która nie zmienia sumy bilansowej

Zakup środka trwałego, za który zapłata nastąpi w terminie późniejszym, klasyfikuje się jako operacja aktywno-pasywna zwiększająca sumę bilansową, ponieważ nabycie środka trwałego wiąże się z jednoczesnym wzrostem aktywów firmy, jak również z powstaniem zobowiązania, które będzie spłacane w przyszłości. Z perspektywy bilansowej, aktywa tangibles (jak maszyny, budynki czy urządzenia) są dodawane do strony aktywów bilansu, co zwiększa jego wartość. W momencie zakupu środka trwałego, na przykład maszyny produkcyjnej, firma zwiększa swoje zasoby majątkowe, co jest kluczowe w kontekście dalszego rozwoju i operacyjnej działalności. Wartością dodaną tej transakcji jest również możliwość amortyzacji środka trwałego w przyszłych latach, co przynosi korzyści podatkowe. W praktyce, tego typu operacje są częścią strategii inwestycyjnej, mającej na celu zwiększenie efektywności operacyjnej oraz konkurencyjności przedsiębiorstwa. Dobrą praktyką jest dokładne planowanie finansowe takich zakupów, aby odpowiednio uwzględnić je w budżecie oraz w prognozach finansowych firmy.

Pytanie 10

Jak definiowane są zobowiązania oraz rezerwy na zobowiązania?

A. kapitał obcy

B. inne rezerwy kapitałowe

C. kapitał przedsiębiorstwa

D. kapitał własności

Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania klasyfikowane są jako kapitał obcy, co oznacza, że stanowią środki finansowe, które przedsiębiorstwo jest zobowiązane zwrócić innym podmiotom. Kapitał obcy obejmuje m.in. kredyty, pożyczki oraz różnego rodzaju zobowiązania handlowe. Tego rodzaju kapitał jest niezwykle istotny dla funkcjonowania firmy, ponieważ pozwala na finansowanie działalności operacyjnej i inwestycji, które mogą przynieść zyski w przyszłości. Przykładowo, jeśli firma zaciąga kredyt, aby rozbudować swoją infrastrukturę, może to prowadzić do wzrostu przychodów i rentowności. Warto zaznaczyć, że zarządzanie kapitałem obcym wymaga umiejętności oceny ryzyka oraz zdolności kredytowej, co jest kluczowe dla utrzymania płynności finansowej. W praktyce, należy również monitorować wskaźniki zadłużenia, co jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania finansami, aby unikać nadmiernego obciążenia zobowiązaniami. W kontekście standardów rachunkowości, zobowiązania i rezerwy są klasyfikowane zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) oraz Krajowymi Standardami Rachunkowości, co zapewnia ich jednolitą prezentację w bilansie.

Pytanie 11

Przedsiębiorstwo produkcyjne wytwarza opakowania w dwóch rozmiarach. W celu ustalenia jednostkowego kosztu wytworzenia zastosowano metodę kalkulacji podziałowej współczynnikowej. Korzystając z danych zamieszczonych w tabeli, ustal jednostkowy koszt wytworzenia wyrobów gotowych.

Nazwa wyrobu/opakowania	Ilość w szt.	Współczynnik	Koszt wytworzenia wyrobów gotowych
„X"	200	1	1 200 zł
„Y"	100	2	1 200 zł

A. Wyrób "X" 6 zł; wyrób "Y" 12 zł

B. Wyrób "X" 4 zł; wyrób "Y" 8 zł

C. Wyrób "X" 4 zł; wyrób "Y" 2 zł

D. Wyrób "X" 3 zł; wyrób "Y" 6 zł

Poprawna odpowiedź to jednostkowy koszt wytworzenia 3 zł dla wyrobu "X" oraz 6 zł dla wyrobu "Y". Aby dojść do tego wyniku, kluczowe było zastosowanie metody kalkulacji podziałowej współczynnikowej. Proces ten polega na ustaleniu ilości jednostek umownych przez zsumowanie iloczynów liczby sztuk oraz odpowiednich współczynników dla obu wyrobów. Następnie całkowity koszt wytworzenia dzielimy przez sumę jednostek umownych, co pozwala na uzyskanie jednostkowego kosztu wytworzenia. Aby obliczyć koszty jednostkowe dla poszczególnych wyrobów, konieczne było pomnożenie uzyskanego jednostkowego kosztu przez współczynniki przypisane do każdego z wyrobów. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie rachunkowości zarządczej, które zalecają precyzyjne ustalanie kosztów jednostkowych, aby wspierać podejmowanie decyzji operacyjnych oraz strategicznych. Dobrym przykładem zastosowania tej metody jest branża produkcyjna, gdzie różne wyroby mogą wymagać różnych nakładów pracy i materiałów, a tym samym różnorodnych kosztów przypisanych do ich wytworzenia.

Pytanie 12

Jaką formą gotówkowych transakcji są rozliczenia pieniężne?

A. czek rozrachunkowy

B. czek gotówkowy

C. akredytywa

D. zlecenie przelewu

Czek gotówkowy jest formą pieniężnych rozliczeń gotówkowych, która umożliwia osobie wystawiającej czek (tzw. trasantowi) upoważnienie odbiorcy (tzw. remitentowi) do wypłaty określonej kwoty pieniędzy z banku, w którym posiada konto. Czek gotówkowy pozwala na szybkie i bezpieczne przekazywanie środków, a jego podstawową zaletą jest możliwość realizacji transakcji bez konieczności korzystania z konta bankowego odbiorcy, co czyni go popularnym narzędziem w codziennych transakcjach gotówkowych, np. w handlu detalicznym. W praktyce, czek gotówkowy może być użyty do płatności za towary i usługi, a także w sytuacjach, gdy inne formy płatności, takie jak przelewy bankowe, mogą być mniej efektywne. Warto również zauważyć, że zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, korzystanie z czeków wymaga zachowania ostrożności, aby uniknąć fałszerstw i nieautoryzowanych transakcji. Właściwe wystawienie czeku oraz jego odpowiednie zabezpieczenie są kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa finansowego.

Pytanie 13

Aby określić podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia, wynagrodzenie brutto na początku pomniejsza się o składki na ubezpieczenie:

A. emerytalne, rentowe i chorobowe

B. zdrowotne, emerytalne oraz rentowe

C. rentowe, emerytalne oraz fundusz pracy

D. wypadkowe, emerytalne oraz rentowe

Poprawna odpowiedź odnosi się do zasad ustalania podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, które szczegółowo opisują, jakie składki należy odjąć od wynagrodzenia brutto. W przypadku wynagrodzenia ze stosunku pracy, w pierwszej kolejności odlicza się składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe oraz chorobowe. Zgodnie z przepisami prawa, składki te są obligatoryjne i odgrywają kluczową rolę w systemie ubezpieczeń społecznych. Dla przykładu, składka emerytalna wynosi 19,52% wynagrodzenia brutto, co wpływa na ostateczną wysokość dochodu podlegającego opodatkowaniu. Składka rentowa, wynosząca 8% wynagrodzenia, również redukuje podstawę opodatkowania, a składka chorobowa, wynosząca 2,45%, zapewnia pracownikowi ochronę w przypadku niezdolności do pracy. Praktyka ta jest szczegółowo opisania w ustawach o systemie ubezpieczeń społecznych oraz w przepisach podatkowych, co stanowi fundament dla prawidłowego obliczania dochodów i obowiązków podatkowych.

Pytanie 14

Konto Rozliczenie zakupu towarów pod koniec okresu sprawozdawczego

A. zawsze przedstawia tylko saldo Ma

B. nigdy nie pokazuje salda

C. może przedstawiać saldo Wn oraz saldo Ma

D. zawsze pokazuje jedynie saldo Wn

Odpowiedź, że konto Rozliczenie zakupu towarów może wykazywać saldo w stronę Wn i Ma, jest poprawna, ponieważ jest to konto analityczne, które służy do ewidencjonowania kosztów nabycia towarów oraz związanych z nimi zobowiązań. W momencie zakupu towarów, na koncie tym pojawia się saldo Wn, które odzwierciedla wartość nabytych towarów. Z kolei, w przypadku, gdy płatność za te towary jest odroczona, a zobowiązania wobec dostawców są obecne, konto to może wykazywać również saldo Ma, które reprezentuje te zobowiązania. W praktyce, podczas sporządzania sprawozdań finansowych, istotne jest, aby właściwie zrozumieć, jak konta te funkcjonują w bilansie. Zgodnie z dobrymi praktykami rachunkowości, ważne jest, aby na koniec okresu sprawozdawczego przeanalizować obie strony konta, aby móc prawidłowo zinterpretować sytuację finansową firmy oraz jej zobowiązania. Znajomość tego zagadnienia jest kluczowa dla właściwego zarządzania finansami i podejmowania decyzji biznesowych.

Pytanie 15

Który wskaźnik rentowności wskazuje, jaka kwota zysku netto przypada na 1 złotówkę kapitału własnego wykorzystanego w działalności?

A. Wskaźnik rentowności netto kapitału własnego.

B. Wskaźnik rentowności netto aktywów.

C. Wskaźnik rentowności brutto sprzedaży.

D. Wskaźnik rentowności netto sprzedaży.

Wskaźnik rentowności netto kapitału własnego (ROE - Return on Equity) jest kluczowym wskaźnikiem finansowym, który mierzy efektywność zarządzania kapitałem własnym firmy. Oblicza się go, dzieląc zysk netto przez kapitał własny, co pozwala określić, jaką kwotę zysku firma generuje na każdą zainwestowaną złotówkę kapitału. Przykładowo, jeśli firma osiąga zysk netto w wysokości 100 000 zł, a kapitał własny wynosi 1 000 000 zł, wskaźnik ROE wyniesie 10%. To oznacza, że na każdą złotówkę kapitału własnego przypada 0,10 zł zysku. Wysoka wartość ROE wskazuje na efektywne wykorzystanie kapitału, co jest atrakcyjne dla inwestorów i może przyczynić się do wzrostu wartości akcji. W praktyce, przedsiębiorstwa dążą do maksymalizacji tego wskaźnika, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu finansami, umożliwiając im lepsze planowanie i alokację zasobów.

Pytanie 16

Za wydatki związane z cyklicznymi szkoleniami pracownika w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy odpowiada

A. Państwowa Inspekcja Pracy

B. pracownik

C. służba bhp działająca w firmie

D. pracodawca

Koszty okresowych szkoleń pracownika z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy ponosi pracodawca, co jest zgodne z przepisami prawa pracy. Zgodnie z Kodeksem pracy, pracodawca ma obowiązek zapewnienia pracownikom szkoleń w zakresie BHP, które są niezbędne do wykonywania pracy w bezpieczny sposób. Przykładem może być sytuacja, gdy nowy pracownik rozpoczyna pracę w zakładzie produkcyjnym; pracodawca powinien zorganizować dla niego szkolenie BHP, aby zapoznał się z zasadami bezpieczeństwa obowiązującymi w miejscu pracy. Koszty związane z takim szkoleniem są traktowane jako wydatek związany z zatrudnieniem i powinny być pokryte przez firmę. Dobre praktyki wskazują, że inwestowanie w szkolenia BHP nie tylko zwiększa bezpieczeństwo, ale także wpływa na morale pracowników i redukuje absencję spowodowaną wypadkami przy pracy. Ponadto, regularne przeszkolenie pracowników pomaga spełniać normy ISO 45001 dotyczące systemów zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy.

Pytanie 17

Na jakich kontach oraz po jakich stronach kont powinno się zarejestrować przeksięgowanie zysków nadzwyczajnych na koniec roku obrotowego?

A. Ma Wynik finansowy, Wn Zyski nadzwyczajne

B. Ma Pozostałe rozrachunki, Wn Zyski nadzwyczajne

C. Wn Pozostałe rozrachunki, Ma Zyski nadzwyczajne

D. Wn Wynik finansowy, Ma Zyski nadzwyczajne

Poprawna odpowiedź na pytanie dotyczące ewidencji przeksięgowania zysków nadzwyczajnych w księgowości opiera się na zasadzie, że zyski te powinny być odpowiednio zarejestrowane w kontekście wyniku finansowego. Właściwe wpisanie na koncie 'Wynik finansowy' z strony ma (Ma Wynik finansowy) wskazuje na to, że zyski nadzwyczajne zwiększają nasz wynik finansowy, co jest zgodne z zasadą, że zyski powinny być ujmowane w momencie ich osiągnięcia. Z kolei strona 'Wn Zyski nadzwyczajne' oznacza, że ewidencjonujemy przychód, który nie jest związany z normalną działalnością operacyjną firmy, co może obejmować, na przykład, zyski z likwidacji aktywów. W praktyce, prawidłowe przeksięgowanie zysków nadzwyczajnych jest istotne dla prawidłowego sporządzenia sprawozdania finansowego oraz ustalenia prawidłowego wyniku finansowego, co wpływa na decyzje zarządzające oraz analizy inwestycyjne. W myśl dobrych praktyk księgowych, takie przeksięgowanie powinno być dokładnie udokumentowane oraz zgodne z obowiązującymi standardami rachunkowości, co zapewnia przejrzystość i wiarygodność informacji finansowych.

Pytanie 18

Kupujący towar zauważył błąd ortograficzny w nazwie swojego przedsiębiorstwa na otrzymanej fakturze. Jakie kroki podejmie w celu dokonania korekty?

A. sporządzi notę do księgowości

B. skreśli błędny zapis na fakturze i obok wpisze poprawny

C. przygotuje fakturę korygującą

D. sporządzi notę korygującą

Sporządzenie noty korygującej jest właściwym działaniem w przypadku stwierdzenia błędu ortograficznego w fakturze. Nota korygująca to dokument, który służy do formalnej zmiany wcześniej wystawionej faktury. W sytuacji, gdy nabywca zauważył błąd w nazwie swojego przedsiębiorstwa, powinien on sporządzić notę korygującą, aby poprawić dane na fakturze, co jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa, w tym z ustawą o VAT. Taki dokument powinien zawierać informacje o pierwotnej fakturze, którą koryguje, oraz szczegółowo opisany błąd i jego poprawkę. Dobrą praktyką jest również dołączenie noty korygującej do dokumentacji księgowej, co ułatwi przyszłe audyty i kontrole. Sporządzając notę korygującą, przedsiębiorca powinien również upewnić się, że obie strony (sprzedawca i nabywca) posiadają aktualne wersje dokumentów, co jest kluczowe dla zachowania przejrzystości transakcji.

Pytanie 19

Gospodarcza operacja: "Spłacono zobowiązanie wobec dostawców poprzez wystawienie weksla własnego", powoduje zmiany

A. w aktywach

B. w zobowiązaniach

C. w aktywach i pasywach

D. w kapitałach własnych i obcych

Uregulowanie zobowiązania wobec dostawców poprzez wystawienie weksla własnego wpływa na zmiany w zobowiązaniach, ponieważ weksel stanowi formę zabezpieczenia płatności. W momencie wystawienia weksla, zobowiązanie wobec dostawcy nie znika, lecz zmienia swoją formę z zobowiązania do zapłaty na zobowiązanie wekslowe. To oznacza, że firma nadal jest zobowiązana do uregulowania kwoty, lecz teraz na podstawie dokumentu wekslowego. Praktyka ta jest powszechnie stosowana w obrocie gospodarczym, jako alternatywa dla bezpośrednich płatności. Weksel własny może być również użyty w sytuacjach, gdy przedsiębiorstwo nie ma wystarczających środków płynnych, ale posiada zdolność do wywiązywania się z zobowiązań w przyszłości. To podejście jest zgodne z zasadami zarządzania płynnością finansową, które podkreślają znaczenie utrzymania równowagi pomiędzy zobowiązaniami a aktywami, a także zabezpieczenia interesów dostawców.

Pytanie 20

Jak powinno się zaksięgować przyznanie premii z zysku do podziału dla pracownika?

A. Wn "Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń"; Ma "Straty nadzwyczajne"

B. Wn "Straty nadzwyczajne"; Ma "Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń"

C. Wn "Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń"; Ma "Rozliczenie wyniku finansowego"

D. Wn "Rozliczenie wyniku finansowego"; Ma "Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń"

Wybór niewłaściwych kont do zaksięgowania operacji związanej z przyznaniem premii z zysku często wynika z nieporozumienia dotyczącego natury tych operacji oraz ich wpływu na bilans i rachunek zysków i strat. Zastosowanie konta 'Straty nadzwyczajne' jako konta Wn w żadnym przypadku nie jest właściwe, ponieważ straty nadzwyczajne dotyczą wyjątkowych zdarzeń, które nie są związane z normalną działalnością przedsiębiorstwa. W kontekście przyznawania premii, mówimy o standardowej operacji, która powinna być ujęta w ramach wyniku finansowego, a nie jako strata. Ponadto, błędne jest również przypisywanie 'Rozrachunków z tytułu wynagrodzeń' w kredycie w przypadku, gdy premia jest traktowana jako zobowiązanie. Tego rodzaju błędne podejście prowadzi do nieprawidłowego przedstawienia sytuacji finansowej firmy, co może wywołać problemy w analizie jej efektywności. Księgowanie takich operacji wymaga dobrego zrozumienia zasad rachunkowości, w tym rozróżniania między przychodami, kosztami i zobowiązaniami, co jest kluczowe dla prawidłowego prowadzenia ksiąg rachunkowych zgodnie z obowiązującymi standardami. Dlatego kluczowe jest, aby każdy księgowy miał solidną wiedzę na temat klasyfikacji i prezentacji operacji finansowych, aby uniknąć pułapek wynikających z niewłaściwego ujmowania transakcji.

Pytanie 21

Z wykorzystaniem zestawienia obrotów oraz sald nie można zidentyfikować błędów

A. polegających na umieszczeniu salda początkowego konta po błędnej stronie

B. arytmetycznych, które powstały w wyniku nieprawidłowego zsumowania obrotów na kontach

C. polegających na zaniechaniu księgowania przeprowadzonej operacji gospodarczej

D. popełnionych podczas rejestrowania operacji w sposób niezgodny z zasadą podwójnego zapisu

Każda z niepoprawnych odpowiedzi opiera się na błędnym rozumieniu zasady działania zestawień obrotów i sald. Pierwsza koncepcja zakłada, że błędy księgowe wynikające z nieprawidłowego zastosowania reguły podwójnego zapisu mogą być wykryte przez to zestawienie. W rzeczywistości, zestawienie to jedynie pokazuje, czy suma debetów jest równa sumie kredytów, ale nie identyfikuje, czy były one prawidłowo przypisane do kont. Druga koncepcja dotyczy błędów związanych z niewłaściwym wpisywaniem salda początkowego. Mimo że takie błędy mogą wpłynąć na końcowe wyniki, zestawienie obrotów i sald jest oparte na bieżących operacjach i nie zawsze wychwyci błędy z przeszłości. Trzecia propozycja wprowadza pominięcie księgowania operacji jako błąd, co jest kluczowe do zrozumienia. Zestawienie nie wykaże brakujących transakcji, co czyni tę odpowiedź poprawną, ale uznanie, że inne błędy mogą być identyfikowane, jest mylne. Ostatnia koncepcja związana z błędami arytmetycznymi również jest problematyczna. Choć błędy w sumowaniu mogą być wykryte, nie stanowią one najistotniejszego problemu w kontekście pominięcia księgowania, które ma poważniejsze konsekwencje dla sprawozdawczości finansowej. Kluczowym wnioskiem jest, iż zestawienia obrotów i sald są użyteczne, ale tylko w kontekście poprawnego księgowania wszystkich operacji gospodarczych.

Pytanie 22

Nabyte prawa do wynalazków oraz wzorów użytkowych, które są stosowane przez firmę w ramach działalności gospodarczej, klasyfikowane są jako

A. niematerialne dobra prawne

B. aktywa obrotowe rzeczowe

C. długoterminowe inwestycje

D. aktywa trwałe rzeczowe

Zakupione prawo do wynalazków i wzorów zdobniczych należy klasyfikować jako wartości niematerialne i prawne, ponieważ są to prawa majątkowe, które nie mają fizycznej postaci, ale mają znaczną wartość ekonomiczną dla przedsiębiorstwa. Wartości niematerialne i prawne obejmują różne aktywa, takie jak patenty, znaki towarowe, licencje, oraz autorskie prawa majątkowe. Przykładem zastosowania może być firma zajmująca się technologią, która nabywa patent na nowoczesny proces produkcji, umożliwiający jej wyprzedzenie konkurencji i zwiększenie zysków. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR), wartości niematerialne i prawne są ujmowane w bilansie jako aktywa, a ich wartość jest amortyzowana przez określony czas życia ekonomicznego. Warto również zaznaczyć, że odpowiednie podejście do klasyfikacji tych aktywów może wpłynąć na strategię finansową przedsiębiorstwa oraz jego zdolność do pozyskiwania kapitału. Rekomendowane praktyki obejmują regularne przeglądy wartości posiadanych aktywów niematerialnych oraz ich wpływu na strategię innowacyjną firmy.

Pytanie 23

W przedsiębiorstwie handlowym dane dotyczące przychodów i kosztów przedstawiały się następująco: Zysk brutto tego przedsiębiorstwa wynosi

Pozycje	Kwota
przychody ze sprzedaży towarów	150 000 zł
wartość sprzedanych towarów w cenie zakupu	90 000 zł
koszty handlowe	10 000 zł
pozostałe przychody operacyjne	5 000 zł
przychody finansowe	3 000 zł
koszty finansowe	4 000 zł
zyski nadzwyczajne	2 000 zł
straty nadzwyczajne	1 000 zł

A. 45 000 zł

B. 75 000 zł

C. 235 000 zł

D. 55 000 zł

Wybór innej odpowiedzi niż 55 000 zł może wynikać z kilku nieporozumień związanych z pojęciem zysku brutto oraz metodą jego obliczania. Często mylą się przychody ze sprzedaży z zyskiem, co prowadzi do nieprawidłowego wnioskowania. Na przykład, jeśli ktoś uważa, że całkowite przychody lub na przykład 75 000 zł mogą być zyskiem brutto, to jest to błędne rozumienie, ponieważ zysk brutto to różnica między przychodami a kosztami, a nie sama suma przychodów. Podobnie, jeżeli ktoś wybiera 45 000 zł, może mylić zysk brutto z samymi kosztami, co również jest niewłaściwe. Z kolei wybór 235 000 zł może być wynikiem błędu w zrozumieniu definicji zysku brutto, gdzie można pomylić ten wynik z całkowitymi przychodami przedsiębiorstwa, ignorując koszty związane z jego działalnością. Aby uniknąć takich błędów, warto dokładnie przeanalizować źródła przychodów oraz struktury kosztów, a także posługiwać się standardami rachunkowości, które wyraźnie definiują, w jaki sposób należy obliczać zyski i straty w przedsiębiorstwie. Zrozumienie tych zasad jest niezbędne dla prawidłowego zarządzania finansami firmy oraz podejmowania świadomych decyzji gospodarczych.

Pytanie 24

Wartość początkową środków trwałych nabytych bezpłatnie określa się na podstawie

A. ceny nabycia

B. wartości szacunkowej

C. kosztów wytworzenia

D. ceny zakupu

Wartość początkową środków trwałych nabytych nieodpłatnie ustala się według wartości szacunkowej, co jest zgodne z przepisami ustawy o rachunkowości. Wartość szacunkowa jest określana na podstawie rynkowych cen podobnych aktywów lub oceny biegłego rzeczoznawcy. Taki sposób wyceny ma na celu odpowiednie odwzorowanie wartości, jakie te środki trwałe mogą mieć w kontekście ich użyteczności w przedsiębiorstwie. Przykładem może być sytuacja, w której firma otrzymuje nieodpłatnie budynek od innej organizacji. Wartość początkowa tego budynku powinna być ustalona na podstawie jego rynkowej wartości w momencie przekazania, co może obejmować analizę lokalnych transakcji sprzedaży nieruchomości. Dzięki temu przedsiębiorstwo ma możliwość właściwego ujęcia tych aktywów w księgach rachunkowych, co później wpływa na bilans oraz sprawozdania finansowe, a także na obliczanie odpisów amortyzacyjnych.

Pytanie 25

Konto, które nie ma salda początkowego i na którym zwiększenia księgowane są po stronie Wn, a zmniejszenia po stronie Ma oraz saldo tego konta przenosi się na koniec roku obrotowego na wynik finansowy, to konto

A. przychodów

B. pasywów

C. kosztów

D. aktywów

Odpowiedź, że konto kosztów jest prawidłowa, ponieważ konta kosztów w księgowości nie posiadają salda początkowego. Wn (debet) konta kosztów odzwierciedla zwiększenia, co oznacza, że każda poniesiona kwota kosztu wpływa na wzrost wartości tego konta. Natomiast Ma (credit) konta kosztów wskazuje na zmniejszenia, co może mieć miejsce w przypadku, gdy koszty są rozliczane lub przenoszone na inne konta. Na koniec roku obrotowego saldo konta kosztów jest przenoszone na wynik finansowy, co jest zgodne z zasadami rachunkowości i pozwala na właściwą prezentację wyników finansowych firmy. W praktyce, konta kosztów pomagają firmom śledzić i zarządzać wydatkami, co jest kluczowe dla analizy rentowności. Na przykład, przedsiębiorstwa mogą segregować koszty według ich rodzaju, co ułatwia monitorowanie i optymalizację wydatków. Dobre praktyki w zakresie księgowości zalecają regularną kontrolę i analizę kosztów, aby podejmować świadome decyzje zarządcze.

Pytanie 26

Maszyna produkcyjna o wartości początkowej 70 000,00 zł jest amortyzowana według metody liniowej przy użyciu rocznej stawki amortyzacyjnej wynoszącej 20%. Po trzech latach użytkowania, wartość umorzenia tej maszyny wyniesie

A. 56 000,00 zł

B. 28 000,00 zł

C. 14 000,00 zł

D. 42 000,00 zł

Poprawna odpowiedź wynosi 42 000,00 zł. W celu obliczenia wartości umorzenia maszyny produkcyjnej po trzech latach przy zastosowaniu metody liniowej, należy najpierw określić roczne umorzenie. Wartość początkowa maszyny wynosi 70 000,00 zł, a roczna stawka amortyzacyjna wynosi 20%. Aby obliczyć roczne umorzenie, mnożymy wartość początkową przez stawkę amortyzacyjną: 70 000,00 zł * 20% = 14 000,00 zł. Następnie, aby znaleźć wartość umorzenia po trzech latach, należy pomnożyć roczne umorzenie przez liczbę lat: 14 000,00 zł * 3 = 42 000,00 zł. W praktyce, stosując metodę liniową, przedsiębiorstwa mogą stosować tę metodę do przewidywania kosztów związanych z zużyciem aktywów trwałych, co jest zgodne ze standardami rachunkowości, takimi jak Krajowy Standard Rachunkowości czy Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej. Umiejętność prawidłowego obliczania umorzenia jest kluczowa dla zarządzania finansami firmy oraz dokładnego raportowania stanu majątku.

Pytanie 27

Jak ewidencjonuje się planowany odpis amortyzacyjny środka trwałego?

A. Dt "Środki trwałe" i Ct "Umorzenie środków trwałych"

B. Dt "Amortyzacja" i Ct "Środki trwałe"

C. Dt "Amortyzacja" i Ct "Umorzenie środków trwałych"

D. Dt "Środki trwałe" i Ct "Amortyzacja"

Prawidłowa odpowiedź, Dt "Amortyzacja" i Ct "Umorzenie środków trwałych", odzwierciedla prawidłowy sposób księgowania odpisów amortyzacyjnych. Kiedy przedsiębiorstwo dokonuje odpisu amortyzacyjnego, zwiększa koszt związany z użytkowaniem środka trwałego, co jest rejestrowane na koncie "Amortyzacja". Z drugiej strony, równocześnie zmniejsza wartość księgową danego środka trwałego, co z kolei odzwierciedla się w koncie "Umorzenie środków trwałych". Taki sposób księgowania jest zgodny z zasadami rachunkowości, które wymagają, aby wydatki związane z używaniem aktywów były rozłożone w czasie. Przykładem zastosowania tego podejścia jest amortyzacja budynku, gdzie wartość budynku jest systematycznie obniżana w bilansie o określoną kwotę amortyzacji, co wpływa na wynik finansowy przedsiębiorstwa. To podejście pozwala na dokładniejsze odzwierciedlenie rzeczywistych kosztów związanych z użytkowaniem aktywów trwałych, a także ułatwia planowanie budżetu oraz analizę rentowności przedsiębiorstwa.

Pytanie 28

Podczas realizacji swoich obowiązków zawodowych pracownik biura doznał porażenia prądem. Jaką czynność powinna najpierw wykonać koleżanka z pracy, która była obecna na miejscu zdarzenia?

A. Zadzwonić po pogotowie

B. Zadzwonić po straż pożarną

C. Przeprowadzić sztuczne oddychanie

D. Odłączyć prąd

Prawidłowa odpowiedź to wyłączenie prądu, ponieważ w przypadku porażenia prądem elektrycznym, pierwszym krokiem powinno być usunięcie źródła zagrożenia. W przeciwnym razie, nawet w przypadku udzielenia pierwszej pomocy, osoba poszkodowana może być nadal narażona na działanie prądu, co może prowadzić do dalszych obrażeń lub nawet śmierci. W standardach BHP oraz w wytycznych dotyczących pierwszej pomocy podkreśla się, że przed przystąpieniem do jakiejkolwiek interwencji należy zapewnić bezpieczeństwo zarówno dla poszkodowanego, jak i dla ratownika. Przykładem może być zastosowanie wyłączników różnicowoprądowych w instalacjach elektrycznych, które automatycznie rozłączają obwód w przypadku wykrycia nieprawidłowości. Dlatego kluczowe jest, aby każdy pracownik biura był świadomy, jak postępować w sytuacjach zagrożenia elektrycznego, w tym znajomość lokalizacji wyłączników prądu oraz umiejętność szybkiego reagowania na kryzysowe sytuacje.

Pytanie 29

Uznanie konta oznacza inny sposób zapisu

A. w ciężar konta

B. po stronie Dt konta

C. po stronie Wn konta

D. po stronie Ma konta

Uznanie konta, czyli ten zapis po stronie Ma, to naprawdę ważna sprawa w rachunkowości. W skrócie, kiedy mamy do czynienia z przychodami albo wzrostem aktywów, to robimy ten zapis. Na przykład, jeśli sprzedajemy towar i dostajemy gotówkę, to nasze aktywa rosną, więc wpisujemy to po stronie Ma konta gotówki. To jest coś, co przydaje się w różnych systemach rachunkowości, bo zrozumienie tego, jak te zapisy działają, jest podstawą, żeby dobrze prowadzić księgowość. Księgowi potrzebują tego pojęcia, żeby ogarnąć, jak różne transakcje wpływają na bilans firmy. Na przykład kupując materiały biurowe, wartość zapasów rośnie, co też wymaga zapisu po stronie Ma. Zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości (MSR), ważne jest, żeby te zapisy były poprawnie klasyfikowane, bo to wszystko wpływa na przejrzystość i dokładność sprawozdań finansowych.

Pytanie 30

Oblicz wysokość należnego podatku VAT, jeśli wartość sprzedaży netto towarów wynosi:
- towary objęte stawką 23% 10 000 zł;
- towary objęte stawką 8% 5 000 zł?

A. 1 900,00 zł

B. 2 930,00 zł

C. 2 700,00 zł

D. 3 450,00 zł

Aby obliczyć wartość podatku od towarów i usług (VAT) w przedstawionym przypadku, należy zidentyfikować odpowiednie stawki VAT dla poszczególnych wartości sprzedaży. W pierwszym przypadku, gdy towary opodatkowane są stawką 23%, wartość sprzedaży wynosi 10 000 zł. Obliczamy VAT: 10 000 zł * 23% = 2 300 zł. W drugim przypadku, towary opodatkowane stawką 8% mają wartość 5 000 zł. Tutaj obliczamy VAT: 5 000 zł * 8% = 400 zł. Suma należnego podatku wynosi więc 2 300 zł + 400 zł = 2 700 zł. Znajomość stawek VAT i umiejętność ich zastosowania w praktyce są kluczowe dla prawidłowego rozliczenia podatków w działalności gospodarczej. Warto również pamiętać, że stawki VAT mogą się różnić w zależności od rodzaju towarów i usług, co ma praktyczne znaczenie w prowadzeniu księgowości.

Pytanie 31

Jednostki, które ewidencjonują koszty wyłącznie w układzie rodzajowym, mogą sporządzać

A. tylko wariant porównawczy rachunku zysków i strat

B. aktywny rachunek zysków i strat

C. pasywny rachunek zysków i strat

D. tylko wariant kalkulacyjny rachunku zysków i strat

Jednostki ewidencjonujące koszty tylko w układzie rodzajowym sporządzają jedynie wariant porównawczy rachunku zysków i strat. W takim układzie, koszty klasyfikowane są według rodzajów, takich jak materiały, usługi obce, wynagrodzenia, itd., co umożliwia przejrzyste przedstawienie struktury kosztów działalności. Wariantu porównawczego używa się, aby zestawić przychody z kosztami w sposób umożliwiający ocenę wyników finansowych w danym okresie oraz ich porównanie z wynikami z wcześniejszych okresów. Na przykład, firma zajmująca się produkcją może w swoim rachunku zysków i strat ukazać przychody ze sprzedaży, obok kosztów materiałów oraz wynagrodzeń, co pozwoli na szybką analizę rentowności. Dodatkowo, zgodnie z Ustawą o rachunkowości, taki układ jest zalecany dla jednostek, które nie prowadzą pełnej ewidencji kosztów, co potwierdza jego praktyczne zastosowanie w obszarze finansów i controllingu.

Pytanie 32

Dokument, w którym emitent zobowiązuje inną osobę do bezwarunkowego uregulowania określonej sumy pieniężnej w określonym miejscu i terminie na rzecz osoby trzeciej, to

A. czek rozrachunkowy

B. weksel trasowany

C. czek imienny

D. weksel własny

Weksel trasowany to dokument finansowy, w którym wystawca (trasant) zobowiązuje się do zapłaty określonej kwoty pieniężnej innej osobie (remitentowi) w ustalonym terminie i miejscu. Weksel trasowany różni się od weksla własnego tym, że to nie wystawca, a osoba trzecia (trasat) jest zobowiązana do dokonania płatności. To narzędzie jest szczególnie przydatne w transakcjach handlowych, gdzie zaufanie między stronami jest kluczowe. Przykładem zastosowania weksla trasowanego może być sytuacja, gdy firma A sprzedaje towary firmie B i na podstawie tej sprzedaży wystawia weksel trasowany na kwotę 10 000 zł, z datą płatności za 30 dni. W przypadku, gdy firma B nie wywiąże się z zobowiązania, firma A ma prawo dochodzić swoich praw na podstawie weksla, co daje jej dodatkowe zabezpieczenie. Standardy dotyczące weksli trasowanych są regulowane przez prawo wekslowe, które definiuje zasady ich wystawiania, obiegu i egzekwowania.

Pytanie 33

Na jakich kontach stosuje się zasadę podwójnego zapisu?

A. niebilansowych oraz pozabilansowych

B. pozabilansowych oraz analitycznych

C. bilansowych i wynikowych

D. syntetycznych i analitycznych

Zasada podwójnego zapisu to naprawdę podstawa całej rachunkowości. Chodzi o to, że każda transakcja musi być zarejestrowana w dwóch miejscach – na koncie debetowym i kredytowym. W rachunkowości mamy różne konta, jak aktywa, pasywa i kapitał własny, które razem tworzą bilans firmy. A konta wynikowe, czyli przychody i koszty, pomagają określić, ile tak naprawdę zarobiliśmy na koniec okresu sprawozdawczego. Tak, jak to wygląda w praktyce? Na przykład, kiedy firma sprzedaje coś, przychód z tej sprzedaży idzie na konto wynikowe jako kredyt, a jednocześnie powiększamy gotówkę lub należności (czyli debet). Dzięki temu możemy na bieżąco śledzić, co się dzieje z naszymi finansami i wszystko jest zgodne z międzynarodowymi standardami rachunkowości (takimi jak MSSF) i dobrymi praktykami w branży.

Pytanie 34

W danym okresie sprawozdawczym w firmie stworzono 3 000 szt. produktów gotowych oraz 1 000 szt. produktów w trakcie produkcji o stopniu ukończenia 50%. Całkowity koszt produkcji wyniósł 70 000 zł. Jakie jest jednostkowe wyrażenie kosztu wytworzenia gotowego wyrobu?

A. 21,22 zł

B. 20,00 zł

C. 19,26 zł

D. 30,00 zł

Aby obliczyć jednostkowy koszt wytworzenia wyrobu gotowego, należy najpierw zrozumieć, że koszt wytworzenia obejmuje zarówno wyroby gotowe, jak i wyroby niezakończone. W tym przypadku wyprodukowano 3 000 sztuk wyrobów gotowych oraz 1 000 sztuk wyrobów niezakończonych, które mają 50% stopień wykończenia. Koszt wytworzenia wyniósł 70 000 zł. Wyroby niezakończone można zaliczyć do kosztów produkcji, ale ich wkład w całkowity koszt produkcji będzie mniejszy. Wartość wyrobów niezakończonych w kosztach produkcji wynosi 50% z 1 000 sztuk, co daje 500 sztuk w przeliczeniu na wyroby gotowe. Całkowita liczba wyrobów, które można uwzględnić przy obliczaniu jednostkowego kosztu to 3 000 + 500 = 3 500 sztuk. Następnie jednostkowy koszt wytworzenia obliczamy dzieląc całkowity koszt przez liczbę wyrobów: 70 000 zł / 3 500 sztuk = 20 zł. Właściwe podejście do obliczeń jednostkowych kosztów produkcji jest kluczowe w zarządzaniu finansami przedsiębiorstwa oraz w podejmowaniu decyzji o rentowności produkcji.

Pytanie 35

Przedstawiony fragment dowodu księgowego to

L.p.	Nazwa materiału	Ilość			Cena w zł	Wartość w zł	Konto syntet. materiałów	Zapas Ilość
L.p.	Nazwa materiału	otrzymana	j.m	przyjęta	Cena w zł	Wartość w zł	Konto syntet. materiałów	Zapas Ilość
1.	Cement 250	20	t	20	600,00	12 000,00	310	25
2.	Cement 350	15	t	15	800,00	12 000,00	310	17

	RAZEM					24 000,00
Wystawił K. Korczała		Przyjął M. Malinowski			magazyn Data: 5.04.2006		Zatwierdził K. Król

A. Wz

B. PK

C. Rw

D. Pz

Odpowiedź Pz jest trafna! Ten dokument to ważny element w zarządzaniu materiałami w magazynie. Używa się go, kiedy przyjmujemy coś do magazynu i ma na celu zapisanie ilości oraz wartości tych materiałów. Na obrazku widzimy szczegółowe dane o ilościach i cenach jednostkowych, co potwierdza, że to na pewno dokument Pz. Warto pamiętać, że poprawne wypełnienie takich dokumentów musi być zgodne z zasadami rachunkowości oraz ogólnymi zasadami magazynowania. Jak wiadomo, dowód Pz jest niezbędny przy inwentaryzacji i sprawozdaniach finansowych, bo dzięki temu można na bieżąco monitorować ruchy towarów. Dobrą praktyką jest dokładne dokumentowanie wszystkich przyjęć materiałów, co zmniejsza ryzyko błędów i niezgodności w stanach magazynowych.

Pytanie 36

Firma nabyła nową maszynę do produkcji. Po wzięciu pod uwagę tempa rozwoju techniczno-ekonomicznego oraz prognozowanej wydajności urządzenia, mierzonym liczbą wyprodukowanych towarów, jednostka oszacowała, że czas ekonomicznej użyteczności tej maszyny wyniesie 8 lat. Jak obliczyć roczną stopę amortyzacji maszyny?

A. 100%

B. 12,5%

C. 125%

D. 10%

Odpowiedź 12,5% jest jak najbardziej ok, bo obliczamy ją dzieląc 100% przez okres, przez jaki maszyna będzie używana, czyli 8 lat. W praktyce oznacza to, że co roku nam ucieka 12,5% wartości początkowej maszyny jako koszt amortyzacji. To podejście jest zgodne z zasadami, które obowiązują w rachunkowości. Jest to typowy model liniowy amortyzacji, który polecają Międzynarodowe Standardy Rachunkowości (MSR). Amortyzacja ma znaczenie w finansach, bo dzięki niej możemy rozłożyć koszty zakupu maszyny w czasie, co z kolei działa na naszą korzyść, jeśli chodzi o płynność finansową firmy. Gdybyśmy mieli maszynę wartą 100 000 zł, to przez każdy rok użytkowania mamy koszt amortyzacji na poziomie 12 500 zł, który można brać pod uwagę przy wydatkach operacyjnych, co zmniejsza naszą podstawę opodatkowania. Z doświadczenia wiem, że decyzja o tym, jak długo amortyzować maszynę, powinna uwzględniać prognozy wydajności maszyny oraz to, jak szybko staje się przestarzała technologicznie. To wszystko jest ważne przy planowaniu dalszych inwestycji.

Pytanie 37

Jakie konto zostanie obciążone kwotą podatku od nieruchomości?

A. Koszty finansowe

B. Podatki i opłaty

C. Pozostałe koszty operacyjne

D. Usługi obce

Odpowiedź 'Podatki i opłaty' jest prawidłowa, ponieważ kwoty związane z podatkiem od nieruchomości są klasyfikowane jako obciążenia, które przedsiębiorstwa muszą ponosić w ramach swoich obowiązków podatkowych. W praktyce, opłaty te są dedykowane do pokrywania różnych kosztów związanych z posiadanymi nieruchomościami, w tym ich utrzymania oraz lokalnych usług publicznych. W standardach księgowości, takich jak Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), podatki od nieruchomości są ujmowane jako koszty w rachunku zysków i strat, co wpływa na wyniki finansowe przedsiębiorstwa. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest sytuacja, w której firma posiada biuro i korzysta z systemu księgowego do rejestrowania tych opłat, co pozwala na dokładne śledzenie wydatków oraz ich wpływu na ogólną rentowność. Ponadto, znajomość przepisów dotyczących podatku od nieruchomości może pomóc w planowaniu finansowym oraz w optymalizacji podatkowej, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu finansami przedsiębiorstw.

Pytanie 38

Czym jest powtórzony pojedynczy zapis księgowy?

A. księgowaniem transakcji gospodarczych przy użyciu jednego zapisu na różnych kontach.

B. powtórzeniem wpisu wykonanego na koncie syntetycznym na konto analityczne w tej samej wartości, po tej samej stronie konta.

C. księgowaniem transakcji gospodarczych na dwóch kontach po przeciwnych stronach.

D. powtórzeniem wpisu wykonanego na koncie syntetycznym na konto analityczne w tej samej wartości, po stronie przeciwnej konta.

Analiza odpowiedzi, które nie oddają istoty powtórzonego pojedynczego zapisu księgowego, ujawnia liczne nieporozumienia dotyczące zasad księgowości. Pierwsza koncepcja, sugerująca księgowanie operacji na kilku kontach za pomocą jednego zapisu, nie uwzględnia istoty podwójnego zapisu, który wymaga, aby każda operacja była rejestrowana na dwóch kontach, co czyni tę interpretację nieprawidłową. Również opcja, która odnosi się do powtórzenia zapisu na koncie analitycznym z przeciwną stroną, nie odzwierciedla praktyk księgowych, ponieważ taka operacja wprowadzałaby chaos w dokumentacji, co może prowadzić do błędnych interpretacji finansowych. W księgowości kluczowe jest, aby przed każdym zapisem zrozumieć zarówno jego skierowanie, jak i wpływ na bilans. W praktyce powtarzanie zapisów według zasady podwójnego zapisu wspiera przejrzystość i zgodność, co jest niezbędne w audytach oraz w codziennym zarządzaniu finansami. Niezrozumienie tych podstawowych zasad może prowadzić do poważnych błędów w sprawozdaniach finansowych firmy, co z kolei może wpływać na decyzje inwestorów oraz interesariuszy, a także narażać przedsiębiorstwo na ryzyko podatkowe lub regulacyjne.

Pytanie 39

Zaangażowanie w spis z natury zespołu składającego się z minimum dwóch lub trzech osób w celu podniesienia wiarygodności spisu ilustruje zastosowanie zasady

A. kompletności

B. częstotliwości

C. precyzyjności

D. komisyjności

Odpowiedź "komisyjności" jest prawidłowa, ponieważ zasada ta odnosi się do angażowania zespołu w proces spisu z natury, co ma na celu zwiększenie wiarygodności i rzetelności zebranych danych. W praktyce zasada komisyjności zakłada, że dane powinny być zbierane i weryfikowane przez grupę osób, co zmniejsza ryzyko błędów oraz subiektywnych interpretacji. Przykładowo, w kontekście spisów mających na celu ocenę zasobów naturalnych, zespół specjalistów może wspólnie analizować i weryfikować wyniki, co zapewnia większą dokładność i obiektywność. Dodatkowo, w wielu standardach dotyczących badań terenowych i spisów (np. w dokumentach UN FAO czy OECD) podkreśla się znaczenie pracy zespołowej oraz komisyjnej w zbieraniu i analizie danych, aby uniknąć błędów wynikających z jednostkowych osądów i przyczynić się do lepszej jakości wyników. W kontekście praktycznym, zespół powinien składać się z różnych specjalistów z danej dziedziny, co pozwoli na lepsze podejście do różnorodnych problemów oraz zagadnień związanych z danym spisem.

Pytanie 40

W przypadku zmiany osoby odpowiedzialnej za stan magazynowy wyrobów gotowych konieczne jest przeprowadzenie inwentaryzacji

A. okresowej

B. nadzwyczajnej

C. zdawczo-odbiorczej

D. ciągłej

Inwentaryzacja zdawczo-odbiorcza jest niezbędnym procesem w przypadku zmiany osoby odpowiedzialnej materialnie za magazyn wyrobów gotowych. Proces ten ma na celu potwierdzenie rzeczywistego stanu posiadania oraz przekazanie odpowiedzialności za mienie. Zgodnie z zasadami rachunkowości oraz dobrymi praktykami zarządzania magazynem, przed przekazaniem obowiązków nowemu pracownikowi, należy przeprowadzić inwentaryzację, aby uniknąć nieporozumień i niezgodności w dokumentacji. Przykładem może być sytuacja, gdy nowy pracownik przejmuje magazyn, w którym mogą występować braki lub nadwyżki w stosunku do zapisów w systemie. Inwentaryzacja zdawczo-odbiorcza pozwala na spisanie stanu faktycznego i porównanie go z dokumentacją księgową. W przypadku jakichkolwiek rozbieżności, organizacja ma możliwość ich wyjaśnienia przed formalnym przekazaniem odpowiedzialności. Takie działanie nie tylko zabezpiecza interesy firmy, ale również chroni nowego pracownika przed późniejszymi roszczeniami w związku z niezgodnościami. Warto również zaznaczyć, że inwentaryzacja zdawczo-odbiorcza jest zgodna z wymogami prawnymi, co dodatkowo podkreśla jej znaczenie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej