Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik inżynierii sanitarnej
Kwalifikacja: BUD.09 - Wykonywanie robót związanych z budową, montażem i eksploatacją sieci oraz instalacji sanitarnych
Data rozpoczęcia: 25 maja 2025 14:36
Data zakończenia: 25 maja 2025 14:45

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podczas oceny jakości instalacji gazowej z rur miedzianych łączonych przy pomocy złączek lutowanych, sprawdza się na przykład, czy połączenia

A. są współosiowe oraz mają nadruki z wymiarami złączek

B. są oczyszczone z pozostałości topnika

C. są estetycznie zrealizowane i pokryte farbą antykorozyjną

D. na całym obwodzie są wypełnione lutem

Odpowiedź, że połączenia na całym obwodzie są wypełnione lutem jest prawidłowa, ponieważ pełne wypełnienie lutem oznacza, że połączenie jest solidne i szczelne. W przypadku instalacji gazowych, bezpieczeństwo jest kluczowe, a niewłaściwie wykonane połączenia mogą prowadzić do wycieków gazu, co stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia i życia. Standardy takie jak PN-EN 1264-3 oraz PN-EN 1057 definiują wymagania dotyczące lutowania rur miedzianych. W praktyce należy używać odpowiednich materiałów lutowniczych i technik lutowania, aby zapewnić integralność połączenia. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest regularna kontrola systemów gazowych w budynkach mieszkalnych oraz przemysłowych, gdzie technicy sprawdzają, czy połączenia są dobrze wykonane, co w przyszłości może zapobiec kosztownym naprawom oraz zagrożeniom.

Pytanie 2

Montaż wymiennika ciepła w formie płytowej w węźle ciepłowniczym wykonują monter oraz jego pomocnik. Stawka godzinowa pracy montera wynosi 25,00 zł, a pomocnika 15,00 zł. Jakie będą koszty montażu, jeżeli czas pracy wynosi po 5 godzin dla każdego z nich?

A. 75,00 zł

B. 125,00 zł

C. 45,00 zł

D. 200,00 zł

Koszt montażu płytowego wymiennika ciepła można obliczyć, mnożąc stawkę roboczogodziny za pracę montera oraz pomocnika przez ilość godzin pracy. W tym przypadku monter pracuje przez 5 godzin, a jego stawka wynosi 25,00 zł za godzinę, co daje 125,00 zł (25,00 zł/h * 5 h). Pomocnik również pracuje przez 5 godzin, a jego stawka to 15,00 zł za godzinę, co daje 75,00 zł (15,00 zł/h * 5 h). Łączny koszt montażu wynosi zatem 125,00 zł + 75,00 zł = 200,00 zł. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w każdym projekcie budowlanym czy montażowym, gdzie precyzyjne kalkulacje kosztów robocizny wpływają na ogólny budżet oraz rentowność przedsięwzięcia. W branży ciepłowniczej, znajomość stawek roboczogodzin oraz umiejętność właściwego ich obliczania pozwala na efektywne planowanie i zarządzanie kosztami, co jest niezbędne w kontekście konkurencyjności na rynku.

Pytanie 3

Czy bezwykopowa technika renowacji sieci kanalizacyjnej polega na

A. wprowadzeniu do oczyszczonego kanału rury utwardzanej na miejscu, tzw. rękawa

B. wymianie uszkodzonych odcinków rur fragmentarycznie przez zastosowanie odkrywek

C. przepłukaniu kanałów i wykonaniu inspekcji telewizyjnej

D. usunięciu zewnętrznych pęknięć rur za pomocą preparatu uszczelniającego

Bezwykopowa metoda renowacji sieci kanalizacyjnej, polegająca na wprowadzeniu do oczyszczonego kanału rury utwardzanej na miejscu, tzw. rękawa, jest nowoczesnym podejściem, które umożliwia efektywne odnawianie infrastruktury bez konieczności wykopów. Ta technika, znana jako CIPP (Cured In Place Pipe), polega na wprowadzeniu elastycznego materiału do uszkodzonego kanału, który następnie utwardza się, tworząc nową, szczelną rurę wewnątrz istniejącej. Zastosowanie tej metody znacząco minimalizuje czas i koszty związane z renowacją, a także ogranicza zakłócenia w ruchu drogowym oraz wpływ na otoczenie. W praktyce, technika ta wykorzystywana jest w miastach na całym świecie, zwłaszcza w obszarach gęsto zaludnionych, gdzie tradycyjne metody byłyby nieefektywne. Dzięki zastosowaniu standardów i dobrych praktyk, takich jak normy ASTM F1216, zapewnia się wysoką jakość i trwałość wykonania, co przekłada się na przedłużenie żywotności systemu kanalizacyjnego o wiele lat.

Pytanie 4

Jeśli cena rury PVC-U o średnicy 315 mm i długości handlowej 6 m jest równa 1 521 zł, to koszt zakupu rur niezbędnych do zbudowania 60 m sieci wodociągowej wyniesie?

A. 91 260 zł

B. 9 126 zł

C. 15 210 zł

D. 79 852 zł

Aby obliczyć koszt zakupu rur PVC-U potrzebnych do wykonania 60 m sieci wodociągowej, należy najpierw ustalić, ile rur o długości 6 m będzie potrzebnych. Dzielimy 60 m przez długość jednej rury (6 m), co daje 10 rur. Następnie mnożymy liczbę rur przez cenę jednej rury: 10 rur * 1 521 zł/rura = 15 210 zł. Takie obliczenia są kluczowe w branży budowlanej, szczególnie przy projektowaniu i wykonywaniu instalacji wodociągowych. Zastosowanie standardowych wymiarów rur oraz ich cen w praktyce pozwala na dokładne planowanie kosztów i efektywne zarządzanie budżetem. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest przygotowanie oferty dla klienta, gdzie precyzyjne kalkulacje wpływają na konkurencyjność przedsiębiorstwa. Warto również znać rynkowe standardy i procedury zakupowe, co pozwala na optymalizację kosztów i czasów realizacji projektów budowlanych.

Pytanie 5

Jakie dwie kształtki powinny zostać użyte do zmiany położenia osi pionowej w instalacji kanalizacyjnej?

A. Zwężki

B. Kolana 45°

C. Redukcje

D. Mufy

Kolana 45° to elementy, które są bardzo przydatne w systemach kanalizacyjnych. Umożliwiają one zmianę kierunku rury w osi pionowej, co jest całkiem ważne, zwłaszcza gdy musimy poprowadzić odpływ w dół. Ich kształt sprawia, że przepływ jest dość płynny, a to przekłada się na lepszą wydajność całej instalacji. Wiesz, że kolana 45° są często lepszym wyborem od kolan prostych? Dzięki nim zmniejsza się opór przepływu, a więc mniej problemów z odprowadzaniem ścieków. W projektowaniu kanalizacji trzeba także pamiętać o normach budowlanych, które mówią, że dobrze jest minimalizować zakłócenia w przepływie. Kolana 45° znajdziesz na przykład w przejściach z poziomo ustawionej rury do pionu w domach, gdzie liczy się zarówno funkcjonalność, jak i normy sanitarno-epidemiologiczne.

Pytanie 6

Główne testy szczelności stalowej instalacji gazowej realizuje się

A. przed zamontowaniem zaworów

B. przed nałożeniem izolacji antykorozyjnej

C. po podłączeniu wszystkich odbiorników gazowych

D. po zainstalowaniu gazomierza

Jak się robi próby szczelności instalacji gazowej w złym czasie, to może to prowadzić do poważnych problemów. Na przykład, jeśli zrobisz test po podłączeniu wszystkich odbiorników gazu, to może być większe ryzyko nieszczelności, a ich znalezienie będzie trudniejsze. Z kolei, jeśli próbujesz zrobić test przed montażem zaworów, to nie sprawdzisz, czy cały system działa dobrze, bo bez zaworów nie masz pełnego obrazu. Gdy testy robi się po założeniu gazomierza, to nieszczelności mogą się nie ujawnić, co znowu zwiększa ryzyko wycieków gazu. Fajnie, że są normy i przepisy dotyczące instalacji gazowych, bo one mówią, że wszystko trzeba sprawdzić na raz. To ułatwia zrozumienie stanu instalacji i zmniejsza ryzyko związane z użytkowaniem gazu.

Pytanie 7

Jakie komponenty w systemach ciepłowniczych kwalifikują się jako armatura regulacyjna?

A. Zasuwy

B. Zawory bezpieczeństwa

C. Zawory zwrotne

D. Reduktory

Reduktory są naprawdę ważnymi elementami w armaturze sieci ciepłowniczych. Ich zadanie to obniżenie ciśnienia medium grzewczego, co sprawia, że cały system działa stabilniej. Jest to istotne dla komfortu użytkowników, bo dzięki temu unikamy problemów związanych z nadmiernym ciśnieniem. Z mojego doświadczenia, używając reduktorów można poprawić efektywność energetyczną, co przekłada się na mniejsze koszty za energię. Weźmy na przykład budynki użyteczności publicznej – tam reduktory ciśnienia dostosowują warunki pracy do zmieniającego się zapotrzebowania na ciepło, co jest super praktyką w branży. Warto też pamiętać, że przy projektowaniu sieci ciepłowniczych trzeba zwracać uwagę na to, żeby reduktory były zgodne z normami EN 14382 i ISO 5167. To gwarantuje ich niezawodność i bezpieczeństwo. Poza tym, reduktory mogą też regulować przepływ, co jest mega ważne, zwłaszcza w nowoczesnych, inteligentnych budynkach, gdzie automatyzacja staje się standardem.

Pytanie 8

Kanalizacja to fragment instalacji, który przebiega

A. od przyboru sanitarnego do pionu kanalizacyjnego

B. od ostatniego pionu kanalizacyjnego do studzienki burzowej

C. od osi kolektora do zewnętrznej ściany budynku

D. od rury wentylacyjnej do dolnej części pionu kanalizacyjnego

Wybór odpowiedzi związanej z innymi odcinkami instalacji kanalizacyjnej wynika często z nieporozumienia dotyczącego struktury systemów kanalizacyjnych. Odcinek od ostatniego pionu kanalizacyjnego do zasuwy burzowej wskazuje na segmenty systemu odpowiadającego za odprowadzanie wód opadowych, co jest zupełnie inną funkcją niż odprowadzanie ścieków z urządzeń sanitarnych. Z kolei twierdzenie, że podejście kanalizacyjne przebiega od rury wywiewnej do dolnej części pionu kanalizacyjnego, nie jest poprawne, ponieważ rura wywiewna to element systemu odpowiadający za wentylację, a nie bezpośrednie odprowadzanie ścieków. Alternatywnie, podejście od osi kolektora do ściany zewnętrznej budynku odnosi się do systemów zbiorczych, które również nie mają związku z podejściem do urządzeń sanitarnych. Zrozumienie, że podejście kanalizacyjne ma na celu bezpośrednie połączenie urządzeń sanitarnych z pionem kanalizacyjnym, jest kluczowe dla właściwego projektowania i realizacji systemów kanalizacyjnych. Niezrozumienie tych różnic może prowadzić do błędów w projektowaniu instalacji, co wpływa na ich funkcjonalność i niezawodność. Istotne jest, aby projektanci i instalatorzy mieli świadomość skutków błędnych połączeń, co podkreśla znaczenie odpowiedniego szkolenia i znajomości norm branżowych.

Pytanie 9

Test szczelności instalacji wodociągowej podtynkowej powinien być przeprowadzony

A. po nałożeniu izolacji

B. przed założeniem otulin

C. przed zamontowaniem obejm

D. po zasypaniu bruzd

Wykonanie próby szczelności instalacji wodociągowej przed założeniem otulin jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania systemu. Otuliny, które służą jako izolacja lub ochrona rur, mogą utrudnić dostęp do instalacji i uniemożliwić diagnozowanie ewentualnych nieszczelności. Przeprowadzenie próby szczelności w tym etapie pozwala na wykrycie i naprawę ewentualnych usterek, zanim zostaną one przykryte. Zgodnie z normami budowlanymi, takim jak PN-EN 805, próby szczelności powinny być przeprowadzane na etapie, kiedy instalacja jest w pełni zmontowana, ale przed wykonaniem prac wykończeniowych, co jest najlepszą praktyką. W przypadku stwierdzenia nieszczelności, łatwiej można zlokalizować i usunąć usterkę. W praktyce, stosowanie manometrycznych testów ciśnieniowych pozwala na precyzyjne określenie szczelności systemu, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa i funkcjonalności instalacji wodociągowej.

Pytanie 10

Aby zrealizować połączenie rur Pex-Alu-Pex z użyciem złączki zaciskanej przez skręcanie, potrzebne są m.in.: dwa klucze nastawne 25 mm, nożyce oraz

A. kalibrator z fazownikiem

B. gratownik uniwersalny

C. gratownik z ruchomym ostrzem

D. ekspander

Kalibrator z fazownikiem jest kluczowym narzędziem w procesie łączenia rur Pex-Alu-Pex. Jego główną funkcją jest zapewnienie odpowiedniego kształtu i wymiarów końców rur przed ich połączeniem za pomocą złączek zaciskanych. Dzięki kalibratorowi można uzyskać idealne dopasowanie rur do złączki, co jest szczególnie ważne dla uzyskania hermetyczności połączenia. W praktyce, niewłaściwe wymiarowanie końcówki rury może prowadzić do nieszczelności, co z kolei może skutkować poważnymi problemami, takimi jak wycieki w systemie hydraulicznym. W branży instalacyjnej standardem jest stosowanie kalibratorów w zestawach narzędzi, co potwierdzają normy dotyczące instalacji hydraulicznych. Użycie kalibratora z fazownikiem nie tylko zwiększa jakość połączeń, ale także przyspiesza proces instalacji, eliminując potencjalne błędy. Warto dodać, że kalibratory są często wyposażone w różne rozmiary, co umożliwia ich zastosowanie w systemach o różnych średnicach rur.

Pytanie 11

Urządzeniem lub obiektem budowlanym wchodzącym w skład sieci gazowej, które pełni funkcje redukcji, pomiarów lub rozdziału gazu ziemnego, jest

A. stacja gazowa

B. zbiornik gazu

C. punkt gazowy

D. tłocznia gazu

Stacja gazowa to zespół urządzeń, który pełni kluczową rolę w sieciach gazowych, zajmując się redukcją ciśnienia, pomiarem oraz rozdziałem gazu ziemnego. Jej podstawowym zadaniem jest zapewnienie bezpieczeństwa i efektywności dostarczania gazu do odbiorców. W stacji gazowej dochodzi do zmniejszenia ciśnienia gazu ze stanu wysokiego, w jakim dostarczany jest z tłoczni, do poziomu, który jest bezpieczny i odpowiedni dla użytkowników końcowych. W praktyce, stacje gazowe mogą być umiejscowione w różnych punktach sieci, zapewniając elastyczność i niezawodność dostaw. W ramach stacji gazowej wykorzystywane są różnorodne urządzenia, takie jak reduktory ciśnienia, liczniki gazu oraz urządzenia do automatyzacji i monitorowania. Warto zauważyć, że projektowanie i eksploatacja stacji gazowej muszą być zgodne z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 1775, co zapewnia ich bezpieczeństwo i efektywność operacyjną. Zastosowanie stacji gazowych jest kluczowe w procesie dostarczania gazu do przemysłu, gospodarstw domowych oraz obiektów użyteczności publicznej, co podkreśla ich znaczenie w nowoczesnych systemach energetycznych.

Pytanie 12

Który element instalacji kanalizacyjnej został opisany w ramce?

W przypadku niekorzystania z urządzeń sanitarnych panuje zrównoważone ciśnienie atmosferyczne lub minimalne nadciśnienie, związane z wydzielaniem się gazów, wtedy ten element instalacji kanalizacyjnej jest zamknięty. W chwili wystąpienia spływu ścieków w instalacji powstaje podciśnienie, które podnosi (otwiera) jego membranę, wpuszczając do kanalizacji powietrze, aż do momentu wyrównania ciśnień pomiędzy wnętrzem instalacji a otoczeniem. Wtedy membrana opada, zamykając element, i pozostaje on zamknięty aż do ponownego wystąpienia różnicy ciśnień pomiędzy instalacją a otoczeniem.

A. Wywiewka kanalizacyjna.

B. Rewizja kanalizacyjna.

C. Zasuwa burzowa.

D. Zawór napowietrzający.

Zawór napowietrzający jest kluczowym elementem systemu kanalizacyjnego, który zapewnia prawidłowe wyrównanie ciśnień w instalacji. Jego działanie polega na otwieraniu się w momencie, gdy w systemie pojawia się podciśnienie, co umożliwia dostarczenie powietrza do rurociągu. Dzięki temu zapobiega się niepożądanym zjawiskom, takim jak wciąganie wody z syfonów lub wydobywanie się nieprzyjemnych zapachów. W praktyce, stosowanie zaworów napowietrzających w instalacjach kanalizacyjnych jest zgodne z normami budowlanymi i standardami sanitarnymi, które wymagają ochrony przed podciśnieniem, co zapewnia ich efektywne funkcjonowanie. Warto zwrócić uwagę na odpowiednie lokalizowanie zaworów i ich regularne przeglądy, aby zapewnić ich długotrwałość i niezawodność. Przykładem zastosowania zaworu napowietrzającego mogą być instalacje w obiektach użyteczności publicznej, gdzie niezbędne jest utrzymanie optymalnych warunków sanitarnych i komfortu użytkowników.

Pytanie 13

Odkraplacz stosowany w systemach klimatyzacyjnych powinien być zainstalowany

A. za komorą mieszania

B. przed nagrzewnicą wtórną

C. za filtrem powietrza

D. przed komorą zraszania

Odpowiedź 'przed nagrzewnicą wtórną' jest prawidłowa, ponieważ umiejscowienie odkraplacza w tym miejscu zapewnia optymalne warunki pracy systemu klimatyzacyjnego. Odkraplacz ma na celu usunięcie skroplin powstających w wyniku kondensacji pary wodnej z powietrza. Montując go przed nagrzewnicą wtórną, zapewniamy, że woda nie dostanie się do sekcji, gdzie mogłoby dojść do niepożądanych reakcji, takich jak korozja elementów systemu czy zmniejszenie efektywności ogrzewania. Dobre praktyki branżowe sugerują, że lokalizacja odkraplacza powinna również pozwalać na efektywne odprowadzanie wody, co zapobiega jej gromadzeniu się i potencjalnym uszkodzeniom. W przypadku prawidłowej instalacji można zminimalizować ryzyko wystąpienia problemów związanych z wilgocią, co jest szczególnie istotne w kontekście długoterminowej eksploatacji systemów klimatyzacyjnych.

Pytanie 14

Jaką minimalną odległość od urządzeń emitujących ciepło należy zachować dla butli gazowej na gaz płynny?

A. 1,0 m

B. 0,5 m

C. 1,5 m

D. 2,0 m

Wybór odpowiedzi z odległością mniejszą niż 1,5 m, czyli np. 1,0 m czy 0,5 m, to trochę ryzykowna sprawa. Za mała odległość może grozić, że butle się przegrzeją, a to już problemy z ciśnieniem i nawet wyciekiem gazu, co jest niebezpieczne. Co do 2,0 m, może wydaje się lepsze, ale nie jest konieczne według norm, więc po co płacić więcej za instalację? Ważne, żeby zrozumieć, że te normy to nie są wymysły, ale efekty badań, które mają nas chronić. Jeśli dobrze się do tego stosujemy, zmniejszamy ryzyko i zapewniamy, że system gazowy działa stabilnie i bezproblemowo. Dlatego ważne, żeby każdy znał te zasady.

Pytanie 15

Kurek gazowy w połączeniu z instalacją gazową powinien być montowany w technologii

A. skręcania

B. klejenia

C. zaciskania osiowego

D. zgrzewania elektrooporowego

Skręcanie to jedna z najczęściej stosowanych metod łączenia elementów instalacji gazowej, w tym kurek gazowych. Ta technika polega na wkręceniu gwintowanych złączek, co zapewnia trwałe i szczelne połączenie. W praktyce skręcanie jest wykorzystywane w różnych systemach gazowych, ponieważ jest łatwe do wykonania, wymaga minimalnych narzędzi oraz pozwala na szybką i skuteczną konserwację. Zgodnie z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 15001, odpowiednie gwintowanie oraz wykorzystanie uszczelek umożliwia uzyskanie wysokiej szczelności połączeń, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa użytkowania instalacji gazowych. Dodatkowo, skręcanie pozwala na łatwe demontaż i ponowny montaż, co jest niezwykle ważne w przypadku serwisowania lub wymiany elementów systemu. Właściwe przeprowadzenie procesu skręcania zapewnia nie tylko funkcjonalność, ale przede wszystkim bezpieczeństwo użytkowników, co jest niezbędne w każdym systemie gazowym.

Pytanie 16

Aby zrealizować odgałęzienie w budowanym gazociągu z rur z polietylenu, potrzebne jest zastosowanie

A. redukcji

B. trójnika

C. mufy

D. nypela

Trójnik jest elementem armatury, który umożliwia połączenie trzech rur w jednym punkcie, co jest niezbędne w przypadku wykonywania odgałęzień w gazociągach. W budowie gazociągów z rur polietylenowych stosuje się trójniki, aby zapewnić odpowiedni przepływ gazu oraz utrzymać wymagane ciśnienie w systemie. Przykładem zastosowania trójnika może być sytuacja, gdy z głównej linii gazociągu chcemy poprowadzić linię do innego obiektu, na przykład do budynku mieszkalnego lub przemysłowego. Zgodnie z normami branżowymi, trójniki powinny być wykonane z materiałów odpornych na działanie gazu i wysokie ciśnienie, co zapewnia ich długowieczność oraz bezpieczeństwo użytkowania. Wykorzystanie trójników jest zgodne z najlepszymi praktykami w projektowaniu systemów gazowych, co ma na celu minimalizację ryzyka przecieków oraz poprawę efektywności transportu gazu.

Pytanie 17

Szerokość b dna wykopu dla rury gazowej zależy od średnicy D rury i ustala się według wzoru:
— dla rur o średnicy < 700 mm; b = D + 0,4 m,
— dla rur o średnicy > 700 mm; b = 1,7 D.
Ustal minimalną szerokość dna wykopu dla gazociągu DN 250.

A. 0,10 m

B. 0,65 m

C. 0,43 m

D. 1,95 m

Minimalna szerokość dna wykopu dla przewodu gazociągowego DN 250 wynosi 0,65 m, co jest zgodne z podanymi zasadami obliczeniowymi. Dla rur o średnicy mniejszej niż 700 mm, stosuje się wzór b = D + 0,4 m. Średnica nominalna DN 250 odpowiada rzeczywistej średnicy rury około 273 mm. Zastosowanie wzoru daje: b = 273 mm + 400 mm = 673 mm, co po przeliczeniu na metry wynosi 0,673 m. Zaokrąglając do dwóch miejsc po przecinku, otrzymujemy 0,65 m. Zgodność z normami i standardami bezpieczeństwa jest kluczowa, ponieważ odpowiednia szerokość dna wykopu zapewnia stabilność konstrukcji oraz bezpieczeństwo podczas układania i eksploatacji gazociągu. W praktyce, przestrzeganie tych wymagań pozwala na unikanie uszkodzeń rury oraz minimalizuje ryzyko wystąpienia awarii, co jest istotne w kontekście bezpieczeństwa energetycznego oraz ochrony środowiska.

Pytanie 18

Do elementów systemu wodociągowego nie wlicza się

A. komór zasuw

B. separatorów

C. pompowni

D. wieży ciśnień

Pompownie, komory zasuw oraz wieże ciśnień to kluczowe elementy infrastruktury wodociągowej, które odgrywają istotną rolę w zapewnieniu dostępu do wody oraz jej przesyłania. Pompownie są odpowiedzialne za transport wody z ujęć do sieci, a ich odpowiednie umiejscowienie oraz wybór mocy pomp są kluczowe dla efektywności systemu. W przypadku komór zasuw, są one szczególnie ważne do regulacji przepływu wody oraz umożliwiają konserwację i naprawy w systemie bez konieczności całkowitego wyłączania dostaw wody. Wieże ciśnień z kolei pełnią funkcję magazynowania wody oraz stabilizacji ciśnienia w sieci, co jest istotne dla prawidłowego funkcjonowania dostaw wody w różnych warunkach zapotrzebowania. W przeciwieństwie do separatorów, te elementy są zintegrowane z systemem, a ich projektowanie i wdrażanie powinny być zgodne z odpowiednimi normami i regulacjami technicznymi. Błędem jest myślenie, że wszystkie urządzenia związane z wodą są równorzędne w kontekście sieci wodociągowej. Kluczowa jest znajomość specyfiki i funkcjonalności poszczególnych komponentów, co pozwala na skuteczne zarządzanie systemem wodociągowym oraz zapewnienie użytkownikom odpowiedniej jakości wody. Zrozumienie różnic między tymi elementami jest niezbędne dla efektywnego projektowania i eksploatacji infrastruktury wodociągowej.

Pytanie 19

Technologia, w której do łączenia elementów instalacji gazowej wykorzystano obcinarki krążkowe, gratowniki uniwersalne oraz palniki z tlenem i propan-butanem, to

A. zgrzewanie doczołowe

B. zgrzewanie elektrooporowe

C. spawanie gazowe

D. lutowanie twarde

Spawanie gazowe to technika, gdzie metale łączą się przez ich topnienie dzięki płomieniowi z palnika. Może się wydawać, że to dobra metoda do instalacji gazowej, ale wcale nie jest to zalecane. Potrzebuje się wyższych temperatur i nie zawsze daje to odpowiednią szczelność, co może prowadzić do wycieków i niebezpieczeństw. Zgrzewanie elektrooporowe to inna sprawa – tu wytwarzamy ciepło przez opór elektryczny, ale to też nie jest to, co potrzebujemy w instalacjach gazowych. Ta metoda częściej dotyczy rur z plastiku. Zgrzewanie doczołowe, które głównie wykorzystuje się do metali, polega na dociskaniu i podgrzewaniu, ale znów – nie pasuje do lutowania twardego. Ważne jest, by zrozumieć, że każda z tych metod ma swoje zastosowania i ograniczenia. Źle dobrana technika może skutkować słabą jakością połączeń, co w instalacjach gazowych jest szczególnie niebezpieczne. Dlatego wybory technologiczne powinny być robione z głową, zgodnie z normami branżowymi.

Pytanie 20

Elementy z chlorowanego polichlorku winylu (PVC-C) powinny być łączone w metodzie

A. lutowania

B. klejenia

C. zgrzewania

D. spawania

Zgrzewanie, spawanie i lutowanie to metody, które zdecydowanie nie pasują do PVC-C. Zgrzewanie łączy materiały przez podgrzewanie styków, ale w przypadku PVC-C może to prowadzić do zniszczenia materiału. Tak, podgrzewanie to ryzykowna sprawa, bo może deformować rurki i złącza. Spawanie też jest bezużyteczne, bo wymaga, żeby oba elementy były w płynnej formie, a to w przypadku PVC-C po prostu nie działa, bo materiał traci na jakości. Lutowanie natomiast wykorzystuje metal, żeby tworzyć połączenia, co w ogóle nie działa z PVC-C, ponieważ różnice w temperaturach to zupełnie inna bajka. Używając tych metod do łączenia PVC-C, można narobić niezłego bałaganu, jak nieszczelności czy nawet awarie w instalacjach wodociągowych. Trzeba pamiętać, że każdy materiał wymaga swojego sposobu łączenia, żeby było bezpiecznie i na dłużej działało.

Pytanie 21

Którą rurą wydostaje się na zewnątrz powietrze, które przechodzi z instalacji c.o. do otwartego naczynia wzbiorczego?

A. Wzbiorczą

B. Odpowietrzającą

C. Sygnalizacyjną

D. Cyrkulacyjną

Odpowiedź 'Odpowietrzająca' jest prawidłowa, ponieważ to właśnie przez tę rurę usuwane jest powietrze, które może przedostawać się z instalacji centralnego ogrzewania (c.o.) do naczynia wzbiorczego otwartego. Naczynie wzbiorcze ma na celu kompensację objętości wody pod wpływem zmian temperatury oraz umożliwienie uwalniania powietrza, które może gromadzić się w systemie grzewczym. Zastosowanie rur odpowietrzających jest szczególnie istotne w kontekście zapewnienia efektywności operacyjnej instalacji c.o. i zapobiegania powstawaniu tzw. 'poduszek powietrznych', które mogą prowadzić do zakłóceń w obiegu wody oraz obniżenia wydajności grzewczej. Przykładowo, odpowiednie odpowietrzenie instalacji, zwłaszcza w budynkach o dużych wysokościach, gdzie powietrze ma tendencję do gromadzenia się na najwyższych poziomach, jest krytyczne dla zachowania jej sprawności. Dobre praktyki inżynieryjne zalecają regularne kontrolowanie i konserwację układów odpowietrzających, by zapewnić ich niezawodność i skuteczność.

Pytanie 22

Aby zredukować opory jakie występują podczas zakupu rury PEX-AL-PEX na złączce zaciskowej, zaleca się użycie

A. oleju roślinnego

B. wody z mydłem

C. oleju lnianego

D. smaru rafinowanego

Wybór innych substancji, takich jak pokost lniany, olej roślinny czy smar rafinowany, może wydawać się atrakcyjny z perspektywy smarowania, jednak prowadzi to do wielu problemów związanych z ich właściwościami chemicznymi i fizycznymi. Pokost lniany, będący olejem roślinnym, ma właściwości, które sprawiają, że po wyschnięciu staje się lepkim i klejącym materiałem, co może obniżyć wydajność montażu, a nawet prowadzić do trwałego zlepienia złączki z rurą. Użycie olejów roślinnych, mimo że mogą działać jako środki smarujące, może wprowadzić zanieczyszczenia i trudności w późniejszym demontażu instalacji. Oleje te mogą również reagować z materiałami użytymi w produkcji rur PEX-AL-PEX, co prowadzi do ich degradacji i skrócenia żywotności systemu. Z kolei smary rafinowane często zawierają substancje chemiczne, które mogą być szkodliwe dla elementów instalacji, a także dla środowiska, co jest niezgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju. W praktyce, stosowanie niewłaściwych substancji smarujących może prowadzić do uszkodzeń rury, wycieków, a nawet konieczności wymiany całego systemu, co wiąże się z dodatkowymi kosztami i czasem pracy. Właściwe podejście do smarowania podczas montażu rur PEX-AL-PEX powinno opierać się na zaleceniach producentów i zatwierdzonych materiałach, co zapewni bezpieczeństwo i trwałość całej instalacji.

Pytanie 23

Przewody instalacji gazowej wykonane z rur powinny być chronione przed korozją

A. polietylenowych

B. stalowych ocynkowanych

C. stalowych czarnych

D. miedzianych

Wybór polietylenowych rur do instalacji gazowych jest nieodpowiedni ze względu na ich ograniczenia w kontekście odporności na wysokie temperatury oraz ciśnienia. Polietylen, mimo że jest materiałem lekkim i odpornym na korozję, nie nadaje się do zastosowań przy dużych ciśnieniach, takich jak w instalacjach gazowych. W przypadku stalowych ocynkowanych rur, chociaż cynkowanie zapewnia dodatkową warstwę ochronną, to jednak może to nie wystarczać w długoterminowym użytkowaniu, zwłaszcza w miejscach narażonych na uszkodzenia mechaniczne, co prowadzi do odsłonięcia stalowej powierzchni i przyspieszenia korozji. Miedź, z kolei, chociaż jest odporniejsza na korozję, jest droższym materiałem i może nie być odpowiednia do dużych instalacji gazowych ze względu na jej elastyczność i gorszą wytrzymałość mechaniczną. Niezrozumienie właściwości materiałów oraz ich zastosowania prowadzi do typowych błędów w projektowaniu instalacji. Właściwy dobór materiałów do instalacji gazowych jest kluczowy dla zapewnienia ich bezpieczeństwa i długowieczności. Ważne jest, aby korzystać z odpowiednich standardów branżowych oraz norm, takich jak PN-EN 15001 dotycząca bezpieczeństwa instalacji gazowych, aby uniknąć błędów w doborze materiałów.

Pytanie 24

Jaką wartość osiągnie kosztorys robocizny za przeprowadzenie próby szczelności sieci ciepłowniczej o długości 150 m, jeżeli nakłady robocze wynoszą 6 r-g na 100 m, a stawka za roboczogodzinę wynosi 15,00 zł?

A. 250,00 zł

B. 135,00 zł

C. 90,00 zł

D. 375,00 zł

Aby obliczyć wartość kosztorysową robocizny za wykonanie próby szczelności sieci ciepłowniczej o długości 150 m, należy najpierw ustalić ilość roboczogodzin potrzebnych do wykonania tego zadania. Z danych wynika, że nakłady robocze wynoszą 6 roboczogodzin (r-g) na 100 m. Zatem dla 150 m obliczamy to w następujący sposób: (150 m / 100 m) * 6 r-g = 9 r-g. Następnie, mając stawkę za roboczogodzinę wynoszącą 15,00 zł, możemy obliczyć wartość kosztorysową robocizny: 9 r-g * 15,00 zł = 135,00 zł. Taki sposób kalkulacji jest zgodny z obowiązującymi standardami w kosztorysowaniu robót budowlanych, które podkreślają znaczenie precyzyjnych obliczeń oraz analizy nakładów roboczych. Praktyka ta jest powszechnie stosowana w branży budowlanej, zwłaszcza przy planowaniu i wycenie robót instalacyjnych.

Pytanie 25

Aby przeciąć i sfazować rurę z PVC-U ze spienionym rdzeniem o średnicy 200 mm, używaną w budowie sieci kanalizacyjnej, którą z narzędzi należy zastosować?

A. pilnika trójkątnego

B. szlifierki kątowej

C. nożyc do rur

D. piłki brzeszczotowej

Szlifierka kątowa jest narzędziem elektrycznym, które idealnie nadaje się do cięcia i sfazowania rur z PVC-U ze spienionym rdzeniem, zwłaszcza przy średnicy 200 mm. Dzięki zastosowaniu odpowiednich tarcz diamentowych lub ściernych, szlifierka kątowa umożliwia uzyskanie gładkich i precyzyjnych krawędzi, co jest kluczowe w budowie sieci kanalizacyjnych. Praktyczne zastosowanie tej metody polega na szybkim i efektywnym wykonaniu cięć pod odpowiednimi kątami, co ułatwia dalsze montowanie elementów instalacji. W branży budowlanej i instalacyjnej, korzystanie z szlifierki kątowej zgodnie z zasadami BHP oraz przy wykorzystaniu odpowiednich ochraniaczy to standard, który przyspiesza prace oraz zwiększa bezpieczeństwo użytkownika. Dodatkowo, szlifierki kątowe są wszechstronnymi narzędziami, które mogą być używane do różnych zadań związanych z obróbką materiałów, co czyni je niezbędnym wyposażeniem w warsztatach i na budowach.

Pytanie 26

Przy realizacji izolacji antykorozyjnej złączy rur stalowych w gazociągu, po starannym ich oczyszczeniu powinno się

A. aplikować na złącza kit uszczelniający

B. zastosować na złącza matę termokurczliwą

C. pomalować złącza farbą lateksową

D. nałożyć na złącza podkład gruntujący

Izolacja antykorozyjna złączy rur stalowych gazociągu wymaga zastosowania odpowiednich metod i materiałów, a nieprawidłowe podejścia mogą prowadzić do poważnych konsekwencji. Przykładowo, stosowanie kitu uszczelniającego na złączach rur nie spełnia funkcji ochrony przed korozją. Kit uszczelniający jest przeznaczony do wypełniania szczelin i zapewnienia hermetyczności, ale nie oferuje właściwości ochronnych, które są niezbędne w przypadku stali narażonej na działanie wilgoci oraz agresywnych substancji chemicznych. Ponadto, zastosowanie maty termokurczliwej, uznawanej za stosunkowo nowoczesne rozwiązanie, również nie jest odpowiednie w tym kontekście. Mata ta przeznaczona jest przede wszystkim do ochrony mechanicznej i nie ma właściwości antykorozyjnych. Z kolei pomalowanie złączy farbą lateksową, chociaż może zapewnić pewną warstwę ochronną, nie jest wystarczające w kontekście długoterminowej ochrony przed korozją stali. Farby lateksowe nie są zaprojektowane do pracy w trudnych warunkach przemysłowych i nie są odporne na działanie olejów czy chemikaliów, które mogą występować w otoczeniu instalacji gazowych. W kontekście zabezpieczania złączy rur stalowych kluczowe jest stosowanie sprawdzonych systemów ochronnych, które zgodne są z branżowymi normami i zapewniają długotrwałą ochronę przed korozją.

Pytanie 27

W systemach ciepłowniczych najwyższą niezawodnością charakteryzują się wydłużki

A. tłokowe

B. u-kształtowe faliste

C. dławicowe

D. u-kształtowe gładkie

Wydłużki u-kształtowe gładkie to naprawdę dobry wybór w sieciach ciepłowniczych. Dlaczego? Przede wszystkim mają gładką powierzchnię wewnętrzną, co sprawia, że przepływ medium grzewczego jest dużo łatwiejszy. To przekłada się na lepszą efektywność. Poza tym, są wykonane z mocnych materiałów, jak stal nierdzewna, więc są mniej podatne na różne uszkodzenia. W praktyce oznacza to, że mogą służyć dużo dłużej, a my zaoszczędzimy na naprawach i konserwacji. Branżowe standardy, takie jak PN-EN 253, mówią, że takie wydłużki muszą spełniać określone wymagania, co jeszcze bardziej zwiększa ich niezawodność. Jak dla mnie, warto je wybierać przy projektowaniu sieci ciepłowniczych, bo to daje pewność długotrwałej i bezawaryjnej pracy systemu.

Pytanie 28

Jakie materiały są używane do uszczelniania połączeń gwintowych w systemie gazowym?

A. taśma polipropylenowa oraz pasta uszczelniająca

B. konopie czesane i pastę uszczelniającą

C. konopie czesane oraz pasta poślizgowa

D. taśma teflonowa i pasta poślizgowa

Stosowanie konopi czesanych oraz pasty uszczelniającej w uszczelnieniu połączeń gwintowanych w instalacjach gazowych jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Konopie czesane są materiałem naturalnym, który doskonale sprawdza się w tworzeniu szczelnych połączeń dzięki swojej elastyczności i zdolności do wypełniania mikrouszkodzeń w gwintach. Pasta uszczelniająca, z kolei, tworzy dodatkową warstwę ochronną, co znacznie podnosi bezpieczeństwo użytkowania instalacji gazowych. W praktyce, po nawinięciu konopi na gwint, można nałożyć warstwę pasty uszczelniającej, co tworzy synergiczne działanie obu materiałów. Takie połączenie jest szczególnie polecane w instalacjach, gdzie niezawodność i bezpieczeństwo są kluczowe, co potwierdzają normy takie jak PN-EN 10226, które odnoszą się do uszczelniania gwintów w instalacjach gazowych. Dzięki temu podejściu można znacząco zredukować ryzyko nieszczelności, co jest niezbędne w kontekście bezpieczeństwa użytkowników oraz ochrony środowiska.

Pytanie 29

Jaka powinna być minimalna odległość kuchenki gazowej od okna?

A. 0,7 m

B. 0,2 m

C. 0,5 m

D. 0,4 m

Minimalna odległość kuchenki gazowej od okna powinna wynosić 0,5 m, co jest zgodne z obowiązującymi normami bezpieczeństwa. Zachowanie tej odległości jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniej wentylacji oraz minimalizacji ryzyka powstania niebezpiecznych sytuacji, takich jak pożar czy ulatnianie się gazu. Kuchenka gazowa, będąc źródłem otwartego ognia, wymaga miejsca, aby dym i gazy spalinowe mogły swobodnie się wydostawać, a także aby zminimalizować wpływ na sąsiednie powierzchnie. W praktyce, zachowanie tej odległości ułatwia również dostęp do okna w celu wentylacji pomieszczenia. Wiele krajów ma określone przepisy budowlane oraz normy dotyczące instalacji urządzeń gazowych, które zalecają zachowanie co najmniej 0,5 m od okna. Stosując się do tych standardów, można zredukować ryzyko awarii oraz zapewnić bezpieczeństwo użytkowników. Warto pamiętać, że przestrzeń wokół kuchenki powinna być wolna od łatwopalnych materiałów, co również przyczynia się do podniesienia poziomu bezpieczeństwa w kuchni.

Pytanie 30

W przypadku instalacji wodociągowej nie należy używać rur wykonanych

A. z polibutylenu

B. ze stali czarnej

C. ze stali ocynkowanej

D. z miedzi

Stal czarna nie jest odpowiednia do instalacji wodociągowych ze względu na podatność na korozję, co może prowadzić do zanieczyszczenia wody oraz obniżenia trwałości instalacji. W praktyce stosuje się materiały, które wykazują zwiększoną odporność na działanie wody, jak na przykład stal ocynkowana, polibuten czy miedź, które są bardziej odporne na korozję. Stal ocynkowana, ze względu na warstwę cynku, może być stosowana w instalacjach wodociągowych, ale z czasem zjawisko korozji może występować. Polibuten i miedź są preferowanymi materiałami w nowoczesnych instalacjach, ponieważ charakteryzują się dłuższą żywotnością, lepszymi właściwościami higienicznymi oraz łatwiejszym montażem. Wybór odpowiednich materiałów do instalacji wodociągowej powinien opierać się na normach, takich jak PN-EN 806, które określają wymagania dotyczące projektowania i wykonania instalacji wodociągowych, co zapewnia bezpieczeństwo i trwałość systemu.

Pytanie 31

Wyznacz koszt robocizny na realizację przyłącza wodociągowego przez dwóch pracowników, jeśli czas potrzebny na wykonanie tego zadania wynosi 4 godziny, a stawka za roboczogodzinę jednego pracownika to 15,00 zł?

A. 60,00 zł

B. 240,00 zł

C. 120,00 zł

D. 30,00 zł

Kiedy chcemy obliczyć koszt robocizny za przyłącze wodociągowe, to ważne jest, żeby wziąć pod uwagę ile czasu pracowali ludzie i jaka jest stawka na godzinę. Mamy dwóch pracowników, którzy byli w pracy przez 4 godziny, więc to daje nam razem 8 roboczogodzin. Stawka wynosi 15 zł za godzinę, więc koszt robocizny to 8 roboczogodzin razy 15 zł, co daje nam równą 120 zł. Takie obliczenia to standard w budownictwie oraz inżynierii, bo dokładne kalkulacje są kluczowe przy planowaniu budżetu i nadzorowaniu projektów. Dobre podejście to na przykład przygotowywanie ofert dla klientów, gdzie nie tylko liczymy robociznę, ale też materiały oraz inne koszty, żeby dać im rzetelną i konkurencyjną propozycję.

Pytanie 32

Objawem zamarznięcia zbiornika w instalacji centralnego ogrzewania może być

A. wyciek z rury sygnalizacyjnej

B. wyciek z rury zbiorczej

C. stopniowy wzrost temperatury

D. nagle zwiększone ciśnienie w instalacji

Wzrost temperatury w instalacji centralnego ogrzewania nie jest typowym objawem zamarznięcia naczynia wzbiorczego. W rzeczywistości, powolny wzrost temperatury może sugerować, że system działa, ale nie wskazuje na problem związany z zamarznięciem. Zamarznięcie może prowadzić do nieprawidłowego funkcjonowania całego systemu, ale niekoniecznie do powolnego wzrostu temperatury, ponieważ ciepło nie może być efektywnie transportowane przez zamarznięty element. W przypadku wycieku z rury wzbiorczej, to również nie jest bezpośredni objaw zamarznięcia; raczej sugeruje to problem z ciśnieniem lub uszkodzeniem instalacji, które mogą wystąpić w wyniku nadmiernego ciśnienia lub zjawisk termicznych, ale nie są one bezpośrednio związane z zamarznięciem. Z kolei wyciek z rury sygnalizacyjnej może być symptomem innego rodzaju usterek, które również nie wskazują na zamarznięcie naczynia wzbiorczego. Kluczowe jest zrozumienie, że zamarznięcie prowadzi do specyficznych zmian ciśnienia, które powinny być monitorowane przez profesjonalistów w branży grzewczej, aby uniknąć kosztownych napraw i zagrożeń dla bezpieczeństwa instalacji.

Pytanie 33

Gdzie w systemie c.o. grawitacyjnym umieszcza się otwarte naczynie wzbiorcze?

A. Pod najw wyżej umieszczonym grzejnikiem

B. W najwyższym miejscu systemu

C. Na najbardziej oddalonym pionie systemu

D. W pobliżu kotła, na rurze powrotnej

Umieszczanie otwartego naczynia wzbiorczego pod najwyżej położonym grzejnikiem jest nieprawidłowe, ponieważ ogranicza to możliwość skutecznego usuwania powietrza z instalacji. W takim przypadku naczynie znajduje się w punkcie, gdzie ciśnienie hydrostatyczne jest najniższe, co może prowadzić do zjawiska 'zatykania się' grzejnika, a tym samym do gromadzenia się powietrza i powstawania stref zastoju w obiegu. Ponadto, usytuowanie naczynia w pobliżu kotła na przewodzie powrotnym również nie spełnia wymogów grawitacyjnego obiegu wody, gdyż woda, która wraca z grzejników, jest już schłodzona i niepotrzebnie zwiększa lokalne ciśnienie, co prowadzi do problemów z równomiernym rozkładem temperatury w instalacji. Z kolei umiejscowienie naczynia na najdalej położonym pionie w instalacji również jest błędne, gdyż woda ma trudności z dotarciem do naczynia, co może skutkować nieefektywnym funkcjonowaniem całego systemu. W praktyce, wszelkie te błędne podejścia do lokalizacji naczynia wzbiorczego są wynikiem niezrozumienia zasad grawitacyjnego obiegu ciepłej wody oraz specyficznych wymagań ciśnieniowych w instalacjach centralnego ogrzewania. Dlatego warto zaznajomić się z dobrymi praktykami projektowymi, które wskazują, że naczynie powinno być umieszczone w najwyższym punkcie, co nie tylko poprawia efektywność obiegu, ale także minimalizuje ryzyko wystąpienia awarii i problemów eksploatacyjnych.

Pytanie 34

Jakie elementy wykorzystuje się do załamań przewodów w sieciach ciepłowniczych?

A. odsadzek

B. muf

C. wydłużek

D. łuków

Załamania przewodów sieci ciepłowniczych wykonuje się za pomocą łuków, ponieważ są one kluczowym elementem, który pozwala na elastyczne połączenie odcinków rur, minimalizując ryzyko uszkodzeń mechanicznych spowodowanych drganiami i rozszerzalnością cieplną. W praktyce, podczas budowy lub modernizacji sieci ciepłowniczych, zastosowanie łuków umożliwia płynne prowadzenie rurociągu w kierunkach zmiennych, co jest niezbędne w gęsto zabudowanych obszarach miejskich. Dodatkowo, zgodnie z normami branżowymi, jak PN-EN 253 dotycząca preizolowanych rur do przesyłania ciepła, stosowanie łuków zapewnia nie tylko prawidłową konstrukcję, lecz także efektywność energetyczną systemu ciepłowniczego. Warto również zauważyć, że odpowiednie zaprojektowanie i wykonanie łuków wpływa na żywotność całego systemu, co jest istotne z punktu widzenia kosztów eksploatacji i konserwacji. Dlatego, wybierając metody załamań, inżynierowie kierują się wytycznymi, które pomagają w uzyskaniu maksymalnej efektywności i bezpieczeństwa eksploatacji.

Pytanie 35

Zawory pływakowe w systemie wodociągowym powinny być instalowane

A. w dolnej części pionów

B. na bateriach wannowych

C. na odgałęzieniach

D. w spłuczkach zbiornikowych

Montaż zaworów pływakowych na odgałęzieniach instalacji wodociągowej jest podejściem, które nie tylko jest niepraktyczne, ale także może prowadzić do wielu problemów operacyjnych. Zawory pływakowe są zaprojektowane do działania w specyficznych warunkach, gdzie ich funkcja automatycznego regulowania poziomu wody jest kluczowa. Umieszczając je na odgałęzieniach, ryzykujemy ich niewłaściwe działanie oraz ograniczoną efektywność, ponieważ nie będą one odpowiednio reagować na zmiany poziomu wody w głównym zbiorniku. Montaż zaworów w dolnej części pionów również jest błędny, ponieważ nie zapewnia odpowiedniego monitorowania poziomu wody w zbiorniku, co prowadzi do ryzyka zalania lub braku wody. Co więcej, umieszczenie zaworów na bateriach wannowych nie jest zgodne z ich przeznaczeniem, gdyż nie mają one na celu regulacji poziomu wody, lecz kontroli przepływu. Warto podkreślić, że zawory pływakowe powinny być montowane tam, gdzie ich działanie jest efektywne i zgodne z zasadami hydrauliki, co w kontekście instalacji wodociągowych oznacza przede wszystkim spłuczki zbiornikowe. W przeciwnym razie, błędna lokalizacja zaworu może prowadzić do częstych awarii, nieefektywności systemu oraz zwiększonych kosztów eksploatacyjnych.

Pytanie 36

Na instalacjach gazowych w obszarach, gdzie może wystąpić ryzyko nieszczelności, montuje się

A. sączki węchowe

B. przewód oddechowy

C. detektory gazu

D. system alarmowy

Instalacja alarmowa, choć może być użyteczna w niektórych kontekstach, nie jest odpowiednia jako jedyny środek do detekcji nieszczelności w gazociągach. Alarmy mogą jedynie informować o potencjalnym zagrożeniu, ale nie są w stanie wykryć gazu w sposób bezpośredni, co czyni je niewystarczającymi w sytuacjach, gdzie wymagana jest natychmiastowa reakcja. Czujniki gazu, choć bardziej zbliżone do funkcji sączków węchowych, również mają swoje ograniczenia. W zależności od ich kalibracji mogą nie wykrywać nieszczelności w przypadku niskich stężeń gazu. Rura wydmuchowa z kolei jest konstrukcją używaną w innych celach, takich jak wentylacja, a nie do detekcji wycieków. Zrozumienie, że odpowiednie technologie detekcji muszą być wybierane w oparciu o konkretne zastosowanie i wymagania, jest kluczem do zapobiegania poważnym incydentom. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru nieodpowiednich rozwiązań często wynikają z przekonania, że każda technologia alarmowa, czy czujnik, wystarczą bez potrzeby ich właściwego dostosowania do warunków panujących w danej instalacji. Kluczowym jest, aby odpowiednie urządzenia detekcyjne były stosowane w oparciu o analizy ryzyka oraz normy branżowe, które wskazują, że detekcja gazu musi być precyzyjna, a reakcja na ewentualne wycieki natychmiastowa.

Pytanie 37

Zgodnie z wytycznymi zamieszczonymi w ramce próbę szczelności sieci ciepłowniczych należy wykonać

Próbę szczelności sieci ciepłowniczych przeprowadza się po zmontowaniu odcinka rurociągu, wykonaniu naciągu wstępnego wydłużek, ułożeniu na podporach ruchomych i zamocowaniu podpór stałych, przed nałożeniem izolacji cieplnej.

A. przed zamontowaniem podpór stałych.

B. przed nałożeniem izolacji cieplnej.

C. po zmontowaniu całego rurociągu.

D. po nałożeniu izolacji cieplnej.

Zrobienie próby szczelności w sieciach ciepłowniczych przed założeniem izolacji cieplnej jest naprawdę ważne, żeby system grzewczy działał jak należy. Izolacja pomaga ograniczyć straty ciepła, ale jak nałożymy ją wcześniej, to potem może być ciężko dostać się do rurociągu, jakby nagle coś zaczęło cieknąć. Dobrze jest wykonać tę próbę już po zmontowaniu odcinka, ale przed izolacją – wtedy możemy złapać nieszczelności na wczesnym etapie. Na przykład, używanie ciśnienia do testowania szczelności daje nam pewność, że wszystkie połączenia trzymają, a system jest gotowy do dalszej eksploatacji. Jak coś jednak wyjdzie nie tak, to naprawy można zrobić przed nałożeniem izolacji. Taki sposób działania jest zgodny z najlepszymi praktykami w branży, co w efekcie podnosi bezpieczeństwo i efektywność systemów ciepłowniczych.

Pytanie 38

Jakiego rodzaju spoiwo powinno się wykorzystać do twardego lutowania złączek wykonanych z miedzi oraz brązu w systemach gazowych?

A. Cynę do lutowania z topnikiem

B. Lut srebrny z topnikiem

C. Lut zawierający kadm

D. Pastę lutowniczą

Cyna do lutowania z topnikiem nie jest odpowiednim materiałem do lutowania twardego złączek z miedzi i brązu w instalacjach gazowych, ponieważ jej właściwości mechaniczne są zdecydowanie gorsze w porównaniu do lutu srebrnego. Cyna ma niższą temperaturę topnienia, co może prowadzić do niestabilnych połączeń w warunkach, gdzie mogą występować drgania lub zmiany temperatury. Topnik, choć pomocny w procesie lutowania, nie rekompensuje ograniczeń cyny, szczególnie w kontekście bezpieczeństwa instalacji gazowych, które wymagają materiałów o wysokiej odporności na korozję i wytrzymałości. Pasta lutownicza, będąca innym typem materiału, również nie jest odpowiednia, ponieważ jest przeznaczona głównie do lutowania miękkiego, a nie twardego, jak w przypadku gazu. W przypadku lutu z zawartością kadmu, należy podkreślić, że kadm jest substancją toksyczną, a jego stosowanie w instalacjach gazowych jest zabronione w wielu krajach z powodu ryzyka zdrowotnego. Użytkownicy często mylą lutowanie twarde z miękkim, co prowadzi do wybierania niewłaściwych materiałów. W kontekście standardów branżowych, wybór niewłaściwego spoiwa może skutkować niezgodnością z normami bezpieczeństwa, co w przypadku instalacji gazowych ma daleko idące konsekwencje, w tym ryzyko awarii lub wybuchu. Dlatego niezwykle istotne jest, by odpowiednio dobierać materiały, kierując się ich właściwościami mechanicznymi oraz zgodnością z regulacjami prawnymi.

Pytanie 39

Które połączenie stosowane w instalacjach wodociągowych wykonuje się na podstawie opisu przedstawionego w ramce?

Rurę o żądanej długości uciąć za pomocą nożyc. Cięcie powinno być prostopadłe do osi rury. Nałożyć pierścień na rurę wewnętrznie sfazowanym końcem od strony kształtki. Wykonać rozparcie rury przy użyciu rozpieraka ręcznego lub akumulatorowego następnie wsunąć złączkę w rurę do ostatniego zagrubienia na kształtce. Pierścień nasunąć przy użyciu praski ręcznej, hydraulicznej z napędem nożnym lub akumulatorowej. Po dosunięciu pierścienia do kołnierza kształtki połączenie jest gotowe do wykonania próby ciśnieniowej.

A. Spawane.

B. Gwintowane.

C. Lutowane.

D. Zaciskowe.

Połączenie zaciskowe to naprawdę dobry wybór w instalacjach wodociągowych. Jest proste i działa b. efektywnie. Używa się specjalnych złączek, co pozwala na szybkie i trwałe łączenie rur, a nie trzeba się bawić w skomplikowane narzędzia. Jak to się robi? Najpierw tniemy rurę na odpowiednią długość, później fazujemy krawędzie, a na koniec zakładamy złączkę i dociskamy pierścieniem. Super sprawa zwłaszcza, gdy dostęp do instalacji jest ograniczony, bo nie trzeba się martwić o spawanie czy lutowanie. W praktyce można to spotkać zarówno w domach, jak i w przemyśle, a nawet w systemach grzewczych. Warto też pamiętać, że zgodnie z normami, jak PN-EN 1254, te połączenia trzeba czasem sprawdzać, żeby były szczelne i działały jak należy. Dodatkowo, łatwo je zamontować, co na pewno ułatwia życie instalatorom, którzy chcą zaoszczędzić czas na budowie.

Pytanie 40

Czym można oczyszczać czynnik grzewczy w sieci ciepłowniczej z dużych zanieczyszczeń?

A. odmulacz magnetyczny

B. wymiennik ciepła

C. kompensator dławikowy

D. zawór magnetyczny

Odmulacz magnetyczny jest urządzeniem stosowanym w systemach ciepłowniczych do usuwania zanieczyszczeń ferromagnetycznych, takich jak rdza i inne cząstki metalowe, które mogą gromadzić się w obiegu ciepłowniczym. Jego działanie polega na wykorzystaniu pola magnetycznego, które przyciąga i zatrzymuje zanieczyszczenia, zanim trafią one do wymienników ciepła czy pomp. Jest to kluczowe dla utrzymania efektywności energetycznej systemów grzewczych, ponieważ zanieczyszczenia mogą prowadzić do spadku wydajności wymiany ciepła oraz zwiększonego zużycia energii. Przykładem zastosowania odmulacza magnetycznego może być instalacja w budynkach użyteczności publicznej, gdzie wymagana jest wysoka efektywność energetyczna. Zgodnie z normami branżowymi, regularne stosowanie takich urządzeń jest zalecane w celu utrzymania właściwego stanu technicznego systemu oraz minimalizacji ryzyk awarii. W rezultacie, inwestycja w odmulacz magnetyczny nie tylko wpływa na oszczędności energetyczne, ale także na długoterminową żywotność instalacji grzewczej."

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej