Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik weterynarii
- Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
- Data rozpoczęcia: 22 maja 2025 22:30
- Data zakończenia: 22 maja 2025 22:38
Egzamin zdany!
Wynik: 35/40 punktów (87,5%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 3
Podmiot zajmujący się zabiegami sztucznego unasienniania, który przeprowadził inseminację lochy, jest zobowiązany do przechowywania kopii zaświadczenia przez czas
A. pięciu lat
B. trzech lat
C. jednego roku
D. dwóch lat
Podmiot wykonujący zabiegi w zakresie sztucznego unasienniania ma obowiązek przechowywania kopii zaświadczenia o inseminacji lochy przez okres pięciu lat. Jest to standardowy wymóg, który ma na celu zapewnienie odpowiedniego nadzoru nad procesem hodowlanym oraz dokumentacji związanej z inseminacją. Długoterminowe przechowywanie takich dokumentów pozwala na śledzenie wyników hodowlanych, analizowanie skuteczności stosowanych technik inseminacji oraz weryfikację pochodzenia zwierząt. W praktyce, jeśli hodowca zauważy jakiekolwiek problemy zdrowotne lub wydajnościowe związane z lochą, dostęp do dokumentacji może pomóc w ustaleniu, czy inseminacja była przeprowadzona prawidłowo, czy może miała miejsce w nieodpowiednich warunkach. Przechowywanie dokumentów przez pięć lat jest zgodne z normami prawnymi oraz najlepszymi praktykami w branży, co daje dodatkowy poziom bezpieczeństwa zarówno hodowcom, jak i organom regulacyjnym, które mogą prowadzić kontrole i audyty.
Pytanie 4
Osoba, która zrealizowała procedurę sztucznego unasieniania krowy lub jałówki, powinna przechowywać kopię dokumentu potwierdzającego wykonanie zabiegu przez czas
A. 5 lat od daty przeprowadzenia zabiegu
B. 1 rok od daty przeprowadzenia zabiegu
C. 3 lata od daty przeprowadzenia zabiegu
D. 2 lata od daty przeprowadzenia zabiegu
Podmiot, który przeprowadza zabieg sztucznego unasieniania krowy lub jałówki, jest zobowiązany do przechowywania kopii zaświadczenia wykonania zabiegu przez okres pięciu lat. Taki obowiązek wynika z przepisów dotyczących ochrony zdrowia zwierząt oraz rejestracji działalności związanej z inseminacją. Przechowywanie dokumentacji przez pięć lat pozwala na audyt i monitorowanie praktyk hodowlanych, co ma kluczowe znaczenie w kontekście bioasekuracji oraz zapobiegania rozprzestrzenianiu się chorób zakaźnych w stadach. Przykładowo, w przypadku wystąpienia choroby zakaźnej, takich jak bruceloza, odpowiednia dokumentacja może pomóc w identyfikacji źródła i przebiegu zakażenia. Działania te są zgodne z dobrymi praktykami w hodowli zwierząt, które wymagają zachowania odpowiedniej ewidencji, a także z normami unijnymi, które nakładają obowiązki na hodowców dotyczące monitorowania zdrowia zwierząt oraz dokumentowania przeprowadzanych zabiegów.
Pytanie 5
U ptaków takich jak drób, czynności takie jak grzebanie, dziobanie, wyszukiwanie i zbieranie pokarmu, rozkładanie oraz trzepotanie skrzydłami oraz straszenie piór świadczą o
A. kwoczeniu
B. normalnym zachowaniu
C. pterofagii
D. przepierzaniu się
Odpowiedź "normalnego zachowania" jest całkowicie na miejscu. Zachowania jak grzebanie, dziobanie czy trzepotanie skrzydłami to coś, co drobiu przychodzi naturalnie. W końcu to ich instynkty, które są potrzebne do szukania jedzenia i dbania o zdrowie. Obserwowanie tych czynności u ptaków, które mogą się poruszać na świeżym powietrzu, jest ważne, bo pokazuje, w jakiej są kondycji. Hodowcy powinni pamiętać, że dobry dobrostan ptaków zależy od tego, czy mają możliwość zachowywać się tak, jak w naturze. Na przykład, świetnym pomysłem jest dodanie różnych materiałów do grzebania lub stworzenie przestrzeni, w której mogą się poruszać swobodnie. To wszystko ma ogromny wpływ na ich zdrowie oraz na jakość mięsa i jajek.
Pytanie 6
Co oznacza selekcja w hodowli zwierząt?
A. wybór najlepszych osobników na rodziców przyszłych pokoleń
B. analizę budowy i stanu zdrowia zwierząt
C. ocenę różnorodności genetycznej zwierząt
D. eliminację starych oraz chorych osobników ze stada
Selekcja zwierząt to naprawdę ważna sprawa, jeśli mówimy o hodowli. Chodzi o to, żeby wybrać te osobniki, które mają najlepsze cechy, na przykład wydajność mleczną albo odporność na choroby. W hodowli bydła mlecznego, hodowcy często stawiają na krowy, które dają najwięcej mleka, żeby mieć lepsze wyniki w przyszłości. Warto wrzucić do tego testy genetyczne, bo one naprawdę pomagają w podejmowaniu lepszych decyzji. Ciekawe, że dzięki nim można lepiej ocenić, które zwierzęta są wartościowe do rozmnażania. I pamiętajmy, że selekcja powinna odbywać się z zachowaniem etyki, by dbać nie tylko o wyniki, ale też o dobrostan zwierząt. To ważne dla zrównoważonego rozwoju naszych gospodarstw.
Pytanie 7
Wpis do księgi hodowlanej loch następuje na podstawie wniosku
A. pracownika ARiMR
B. osoby upoważnionej przez prowadzącego księgi
C. hodowcy
D. zootechnika
Odpowiedź "hodowcy" jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami dotyczącymi hodowli zwierząt, to hodowca jest osobą odpowiedzialną za zgłaszanie lochy do księgi hodowlanej. W praktyce oznacza to, że hodowca musi dostarczyć odpowiednie dokumenty oraz informacje dotyczące zwierzęcia, takie jak jego pochodzenie, status zdrowotny oraz dane dotyczące użytkowania w hodowli. Księga hodowlana jest kluczowym elementem w systemie zarządzania hodowlą, ponieważ pozwala na monitorowanie cech genetycznych zwierząt oraz prowadzenie odpowiednich działań selekcyjnych. Przykładem może być hodowla świń, gdzie właściwe prowadzenie księgi hodowlanej wpływa na jakość produkcji mięsnej oraz zdrowotność populacji. Warto również zaznaczyć, że zgodność z normami prowadzenia ksiąg hodowlanych jest istotna dla uzyskania certyfikatów jakości oraz wsparcia finansowego w ramach funduszy unijnych.
Pytanie 8
Jaką częstotliwość wyproszeń osiąga locha karmiąca prosięta przez okres 35 dni, która została skutecznie unasienniona w pierwszej rui po odsądzeniu prosiąt?
A. 2,6
B. 2,3
C. 2,0
D. 1,7
Prawidłowa odpowiedź to 2,3, co oznacza, że locha karmiąca prosięta jest w stanie wykarmić dwa i trzy dziesiąte miotu w ciągu roku. Częstotliwość wyproszeń jest kluczowym wskaźnikiem wydajności produkcji świń, ponieważ wpływa na rentowność hodowli. Zgodnie z najlepszymi praktykami w branży, lochy powinny być unasiennione najwcześniej w 7-10 dni po odsądzeniu prosiąt, co pozwala na efektywne wykorzystanie potencjału reprodukcyjnego. Osiągnięcie optymalnej częstotliwości wyproszeń sprzyja poprawie zdrowia loch oraz ich prosiąt, co przekłada się na wyższą jakość mięsa i lepsze wyniki finansowe. Dobrze zarządzane stada loch mogą osiągnąć częstotliwość wyproszeń na poziomie 2,2-2,5, a niektóre nowoczesne farmy stosujące zaawansowane technologie monitoringu reprodukcji są w stanie poprawić ten wskaźnik. Ważne jest, aby zwracać uwagę na kondycję samic, ich dietę oraz warunki hodowlane, aby maksymalizować produkcję.
Pytanie 9
Niedobór jodu w diecie zwierząt prowadzi do
A. niedokrwistości
B. zaburzeń krzepliwości krwi
C. łamliwości kości
D. niedoczynności tarczycy
Niedobór jodu w diecie zwierząt prowadzi do niedoczynności tarczycy, co jest stanem, w którym gruczoł tarczowy nie produkuje wystarczającej ilości hormonów tarczycy, takich jak tyroksyna (T4) i trijodotyronina (T3). Hormony te są kluczowe dla regulacji metabolizmu, wzrostu oraz rozwoju zwierząt. W przypadku niedoboru jodu, zwierzęta mogą doświadczać objawów, takich jak przyrost masy ciała, letarg, oraz obrzęki, w tym charakterystyczne powiększenie tarczycy, zwane wolem. Zastosowanie odpowiedniej suplementacji jodem w paszy jest standardową praktyką w hodowli zwierząt, aby zapobiec niedoborom oraz związanym z nimi problemom zdrowotnym. Warto wspomnieć, że w krajach, gdzie występują naturalne niedobory jodu w glebie, takie jak niektóre regiony górskie, kontrola poziomu jodu w diecie zwierząt jest kluczowa dla zapewnienia ich prawidłowego rozwoju i produkcji. Właściwe zarządzanie dietą zwierząt, w tym odpowiednia suplementacja jodu, jest zgodne z międzynarodowymi standardami weterynaryjnymi oraz zaleceniami organizacji zajmujących się zdrowiem zwierząt.
Pytanie 10
Która z ras świń, znana jako świnia czteroszynkowa, wyróżnia się doskonałą jakością mięsa?
A. Puławska
B. Złotnicka biała
C. Pietrain
D. Polska biała zwisłoucha
Rasa świń Pietrain jest znana ze swojej wyjątkowej mięsności i charakteryzuje się dobrze rozwiniętymi mięśniami oraz niską zawartością tłuszczu. Świnie te mają wyraźnie widoczne mięśnie, co czyni je idealnym wyborem dla hodowców nastawionych na produkcję wieprzowiny o wysokiej jakości. Pietrain jest szczególnie ceniony w Europie, gdzie wykorzystywany jest do krzyżowania z innymi rasami, co pozwala na uzyskanie potomstwa o lepszych parametrach rzeźnych. Dzięki swoim cechom, takim jak szybki wzrost i efektywność paszowa, rasy czteroszynkowe, takie jak Pietrain, wprowadzają znaczące korzyści ekonomiczne dla hodowców. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, na przykład w hodowli intensywnej, Pietrain często stosuje się w programach selekcji genetycznej, aby zwiększyć wydajność produkcji. Ponadto, mięso pochodzące z tej rasy cieszy się dużym uznaniem na rynku ze względu na swoje walory smakowe i teksturę, co potwierdza jej popularność wśród konsumentów.
Pytanie 11
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 12
Która z poniższych struktur anatomicznych nie wchodzi w skład jelita cienkiego?
A. Jelito czcze
B. Dwunastnica
C. Jelito biodrowe
D. Jelito ślepe
Jelito ślepe, znane również jako cecum, jest częścią jelita grubego, a nie jelita cienkiego. Jelito cienkie składa się z trzech głównych segmentów: dwunastnicy, jelita czczego oraz jelita biodrowego. Dwunastnica jest pierwszą częścią jelita cienkiego, gdzie następuje enzymatyczne trawienie pokarmu, a jelito czcze i biodrowe są odpowiedzialne za dalsze wchłanianie składników odżywczych. Zrozumienie podziału jelit jest kluczowe nie tylko w anatomii, ale także w medycynie klinicznej, gastroenterologii oraz w diagnostyce chorób jelit. Wiedza ta jest użyteczna przy interpretacji wyników badań diagnostycznych oraz w planowaniu procedur chirurgicznych, gdzie precyzyjne rozróżnienie między strukturami anatomicznymi ma kluczowe znaczenie. Na przykład, w przypadku chorób takich jak zespół jelita drażliwego czy choroba Leśniowskiego-Crohna, znajomość granic między jelitem cienkim a grubym jest niezbędna do postawienia trafnej diagnozy i skutecznego leczenia.
Pytanie 13
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 14
Podczas karmienia kiszonkami konieczne jest dostarczanie zwierzętom
A. probiotyków
B. mocznika
C. zakwaszaczy
D. kredy pastewnej
Kreda pastewna to naprawdę ważny składnik diety zwierząt, szczególnie jak mówimy o kiszonkach. Daje im minerały, których potrzebują, a wapń to jeden z najważniejszych z nich, bo wspomaga metabolizm. Kiszonki czasem są ubogie w te składniki, więc można się spotkać z niedoborami. Dodawanie kredy to świetny sposób na uzupełnienie tych braków, co z kolei pozytywnie wpływa na układ kostny zwierząt. Ważne, żeby dostosować ilość kredy do rodzaju kiszonki, bo to zależy od jej jakości. W hodowli bydła mlecznego są nawet określone normy dotyczące wapnia i fosforu w diecie, które można zrealizować przez dodanie kredy. Trzeba pamiętać o tych zasadach, bo dobrze zbilansowana dieta wpływa nie tylko na zdrowie zwierząt, ale też na ich wydajność w produkcji mleka. Co ważne, używanie kredy jest zgodne z przepisami o żywieniu zwierząt, co pokazuje, jak istotny jest ten dodatek w codziennej diecie.
Pytanie 15
Wysoka zawartość mocznika w mleku krowim wskazuje na błąd w żywieniu związany z
A. niedoborem białka w paszy
B. nadmiarem białka w paszy
C. nadmiarem węglowodanów w paszy
D. niedoborem węglowodanów w paszy
Wysoki poziom mocznika w mleku krowim jest wskaźnikiem nadmiaru białka w diecie krów. Mocznik jest produktem ubocznym metabolizmu białek, a jego nadmiar w organizmie zwierzęcia często wynika z zbyt dużej podaży białka w paszy. Zgodnie z zasadami racjonowania paszy, maksymalne wykorzystanie białka w diecie krów mlecznych powinno oscylować w granicach 16-18% całkowitej masy paszy. Przekroczenie tej wartości prowadzi do nieefektywnego wykorzystania białka, co skutkuje jego nadmiarem w organizmie oraz wzrostem poziomu mocznika w mleku. Przykładowo, jeśli krowy są karmione paszą o wysokiej zawartości białka, a ich potrzeby na białko są już zaspokojone, nadmiar tego składnika nie jest wykorzystywany, co prowadzi do jego konwersji w mocznik. Dlatego istotne jest przeprowadzanie regularnych analiz składu paszy oraz monitorowanie poziomu mocznika w mleku, co pozwala na skuteczniejszą kontrolę dietetyczną i unikanie kosztownych błędów żywieniowych.
Pytanie 16
W gospodarstwie, w którym znajduje się 6 000 kur niosek, z których każda waży średnio 2 kg, jaką wartość ma DJP?
A. 24
B. 12
C. 36
D. 18
W gospodarstwie utrzymującym 6000 kur niosek, każda ważąca średnio 2 kg, stosuje się przelicznik dla jednostek przeliczeniowych zwierząt (DJP). W przypadku kur niosek, jedna sztuka to 0,4 DJP, co wynika z ustalonych norm dotyczących masy zwierząt w produkcji rolnej. Aby obliczyć łączną liczbę DJP, należy pomnożyć liczbę kur przez przelicznik. Zatem: 6000 kur x 0,4 DJP/kurę = 2400 DJP. Następnie, aby uzyskać wynik w DJP, dzielimy to przez 100, co daje 24. Takie przeliczenia są kluczowe w zarządzaniu produkcją zwierzęcą, ponieważ pozwalają na lepsze zrozumienie bilansu paszy, wydajności oraz wpływu na środowisko. Warto również zauważyć, że znajomość DJP jest istotna przy planowaniu procesu żywienia, a także w kontekście ubiegających się o dotacje lub wsparcie finansowe w branży rolniczej. W praktyce, prawidłowe obliczenie DJP wpływa na efektywność produkcji oraz zgodność z normami środowiskowymi.
Pytanie 17
Jaką optymalną zawartość suchej masy powinna mieć skoszona trawa przeznaczona na sianokiszonkę, która będzie przechowywana w belach?
A. 45%
B. 20%
C. 35%
D. 65%
Optymalna zawartość suchej masy w skoszonej trawie przeznaczonej na sianokiszonkę przechowywaną w belach wynosi 45%. Taka zawartość jest kluczowa dla efektywnego fermentowania trawy i uzyskania wysokiej jakości kiszonki. Wysoka zawartość suchej masy wspiera procesy fermentacyjne, zmniejszając ryzyko rozwoju niepożądanych mikroorganizmów, co z kolei wpływa na lepszą trwałość i smak gotowego produktu. Przykładowo, w praktyce rolniczej, osiągnięcie 45% suchej masy pozwala uzyskać odpowiednią konsystencję materiału, co ułatwia jego prasowanie i przechowywanie. Przestrzeganie standardów dotyczących jakości sianokiszonki, takich jak te określone przez Polską Normę PN-R-66308, jest niezbędne, aby zapewnić optymalne warunki do przechowywania i późniejszego wykorzystywania paszy. Wiedza na temat optymalnej zawartości suchej masy pozwala rolnikom na lepsze planowanie zbiorów i przetwarzania trawy, co przekłada się na wyższą efektywność produkcji zwierzęcej oraz lepsze wyniki ekonomiczne.
Pytanie 18
Zabieg pielęgnacyjny polegający na eliminacji martwej sierści (trymowanie) przeprowadza się przede wszystkim
A. u psów
B. u owiec
C. u kóz
D. u koni
Trymowanie to naprawdę ważny zabieg dla psów, zwłaszcza tych z szorstką sierścią, jak teriery czy spaniele. Nie tylko sprawia, że pies wygląda lepiej, ale też dba o jego zdrowie. Kiedy regularnie trymujesz, martwe włosy nie wkręcają się w futro, co może powodować podrażnienia. Wiesz, trymowanie to nie tylko o nożyczkach – czasem potrzebne są brzytwy trymerskie czy szczotki dostosowane do typu sierści. Specjaliści mówią, że dzięki regularnemu trymowaniu psy czują się lepiej i są zdrowsze, więc warto to robić.
Pytanie 19
Najwięcej sutków występuje w gruczole mlekowym
A. świni
B. owcy
C. suk
D. kotków
Gruczoł mlekowy świni, znany również jako gruczoł sutkowy, charakteryzuje się największą liczbą sutków spośród wszystkich wymienionych gatunków. Świnie zazwyczaj mają od 10 do 14 sutków, co jest istotne z perspektywy hodowli, gdyż większa liczba sutków może zwiększać potencjał produkcji mleka. Przykładowo, u ras takich jak świnie rasy Landrace, hodowcy zwracają uwagę na liczbę sutków, ponieważ ma to bezpośrednie przełożenie na efektywność laktacji oraz wychowu prosiąt. Zgodnie z praktykami w hodowli zwierząt, zapewnienie odpowiedniej liczby sutków może wpłynąć na zdrowie i rozwój młodych, co jest kluczowe dla optymalizacji produkcji. Ponadto, wiedza o morfologii zwierząt hodowlanych jest ważna przy podejmowaniu decyzji o selekcji reproduktorów, co z kolei może wpłynąć na rentowność gospodarstwa. W związku z tym, właściwe zrozumienie anatomii gruczołu mlekowego i jego funkcji jest niezbędne w pracach związanych z zootechniką.
Pytanie 20
Jaką powierzchnię gruntów rolnych powinno mieć gospodarstwo, które utrzymuje 30 DJP, przy obsadzie 1,5 DJP/ha UR?
A. 40 ha
B. 20 ha
C. 30 ha
D. 15 ha
Aby obliczyć wymaganą powierzchnię użytków rolnych dla gospodarstwa dysponującego 30 DJP (dużymi jednostkami przeliczeniowymi), przy obsadzie 1,5 DJP na hektar użytków rolnych, stosujemy prosty wzór: powierzchnia UR = liczba DJP / obsada na ha. W tym przypadku: 30 DJP / 1,5 DJP/ha = 20 ha. Oznacza to, że gospodarstwo potrzebuje 20 hektarów użytków rolnych, aby efektywnie utrzymać 30 DJP. Ważne jest, aby w praktyce rolniczej zrozumieć, że obsada na hektar może się różnić w zależności od rodzaju hodowli, intensywności produkcji oraz lokalnych warunków glebowych. Przykładowo, w intensywnych systemach hodowli bydła mlecznego, obsada może być wyższa, co wymaga mniejszej powierzchni użytków do utrzymania tej samej liczby DJP. Rekomendacje dotyczące obsady są często zawarte w lokalnych standardach i zaleceniach agrotechnicznych, które warto uwzględniać w planowaniu gospodarstw.
Pytanie 21
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 22
Substancją przeciwutleniającą, stosowaną w karmach w celu zapobiegania jełczeniu tłuszczów, jest
A. witamina A
B. witamina C
C. witamina B
D. witamina D
Witamina C, znana również jako kwas askorbinowy, pełni ważną rolę jako antyoksydant w diecie zwierząt i jest powszechnie stosowana w paszach, aby hamować proces jełczenia tłuszczów. Jełczenie jest wynikiem utleniania tłuszczów, które prowadzi do powstania nieprzyjemnych zapachów oraz obniżenia wartości odżywczej paszy. Witamina C neutralizuje wolne rodniki, które są głównymi sprawcami tego procesu, co skutkuje dłuższą trwałością pasz i lepszą jakością pożywienia dla zwierząt. Przykładowo, w przemyśle paszowym, dodatki witaminy C mogą poprawić stabilność olejów roślinnych i tłuszczów rybnych, co jest kluczowe w produkcji pasz dla ryb oraz innych zwierząt hodowlanych. Praktyka stosowania witaminy C w paszach wspiera nie tylko jakość, ale również zdrowie zwierząt, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i dobrych praktyk w hodowli zwierząt.
Pytanie 23
Aby przyspieszyć rozwój żwacza u cieląt, stosuje się
A. siarę
B. mleko
C. siano
D. kiszonki
Siano jest kluczowym elementem w diecie cieląt, wspomagającym rozwój żwacza. Jego wprowadzenie do diety cieląt, szczególnie w okresie przejściowym, kiedy cielęta zaczynają stopniowo odchodzić od mleka, stymuluje rozwój mikroflory żwacza oraz przyspiesza proces keratynizacji jego ścianek. Siano, bogate w błonnik, wpływa na perystaltykę jelit i oswaja cielęta z pokarmem stałym. Dobrze zbilansowana dieta, zawierająca siano, przyczynia się do zdrowego rozwoju układu pokarmowego, co jest niezbędne dla efektywnego wykorzystania paszy. Siano powinno być wysokiej jakości, aromatyczne i wolne od pleśni, co zapewnia lepsze przyjmowanie oraz wykorzystanie składników odżywczych. Praktyki hodowlane sugerują wprowadzenie siana do diety cieląt w wieku około 2-3 tygodni, co znacząco wpłynie na ich zdrowie i wydajność w przyszłości, przyczyniając się do lepszego wzrostu i kondycji zwierząt.
Pytanie 24
Aby właściwie przygotować preliminarz pasz, należy uwzględnić rezerwy. W przypadku pasz: treściwych – 5%, objętościowych suchych – 15%, objętościowych soczystych – 25%. Rezerwę 25% należy zastosować do
A. kiszonki z kukurydzy
B. otrąb pszennych
C. makuchu rzepakowego
D. siana łąkowego
Kiszonki z kukurydzy są paszą objętościową soczystą, dla której zgodnie z przyjętymi standardami sporządzania preliminarza pasz stosuje się rezerwę wynoszącą 25%. Kiszonka z kukurydzy charakteryzuje się wysoką zawartością wody oraz składników odżywczych, co sprawia, że jest cennym źródłem energii i białka dla zwierząt. Stosowanie 25% rezerwy ma na celu zabezpieczenie odpowiedniej ilości paszy, biorąc pod uwagę zmienność jakości oraz możliwość strat podczas użytku. Ważne jest, aby dokładnie monitorować jakość kiszonek, ponieważ czynniki takie jak fermentacja, warunki przechowywania oraz dojrzałość roślin mają istotny wpływ na ich wartość odżywczą. W praktyce, rolnicy powinni regularnie oceniać skład chemiczny kiszonek, aby dostosować dawki pasz do potrzeb żywieniowych zwierząt, co pozwala na optymalizację produkcji oraz minimalizację kosztów. Poprawne zarządzanie rezerwami pasz jest kluczowe dla efektywności gospodarstwa i dobrostanu zwierząt.
Pytanie 25
Jakie urządzenie wykorzystuje się do mierzenia poziomu wilgotności w pomieszczeniach inwentarskich?
A. anemometr
B. barometr
C. wakuometr
D. higrometr
Higrometr to urządzenie, które służy do pomiaru wilgotności powietrza, co jest kluczowe w wielu zastosowaniach, w tym w pomieszczeniach inwentarskich. Utrzymanie odpowiedniego poziomu wilgotności jest niezbędne dla zdrowia zwierząt oraz jakości przechowywanych produktów, takich jak pasze. Higrometry mogą działać na różnych zasadach, w tym na zasadzie zmian oporu elektrycznego, co pozwala na dokładny pomiar wilgotności względnej powietrza. Używanie higrometru w praktyce oznacza regularne monitorowanie warunków panujących w pomieszczeniach, co może zapobiec problemom takim jak rozwój pleśni czy bakterii. Standardy branżowe, takie jak normy ISO dotyczące jakości powietrza, wskazują na konieczność regularnego pomiaru wilgotności, co świadczy o profesjonalnym podejściu do zarządzania pomieszczeniami inwentarskimi. Właściwe wykorzystanie higrometru pozwala nie tylko na zapewnienie optymalnych warunków, ale także na lepsze zarządzanie zasobami i kosztami.
Pytanie 26
Z uwagi na wysoką zawartość substancji antyodżywczych oraz ich działanie zapierające i wzdęciowe w diecie świń, należy unikać podawania większych ilości śruty
A. z żyta
B. z kukurydzy
C. z jęczmienia
D. z pszenicy
Odpowiedzi, które wskazują na kukurydzę, pszenicę czy jęczmień jako źródła, które trzeba też uważać, są trochę mylące. Kukurydza, na przykład, jest często używana w dietach świń, bo ma sporo energii i mało tych złych substancji antyodżywczych. W rzeczywistości to podstawowy składnik pasz dla świń, bo dostarcza im dużo skrobi, co sprzyja ich wzrostowi. Wiadomo, że kukurydzę trzeba dobrze zbilansować z innymi składnikami, żeby nie było problemów z nadwagą czy brakiem ważnych aminokwasów. Co do pszenicy, to jej wartość odżywcza też jest spoko i w rozsądnych ilościach da się ją stosować w diecie świń bez strachu o te antyodżywcze rzeczy. Jak chodzi o jęczmień, to chociaż ma sporo błonnika, co może wpływać na trawienie, jest często dodawany do paszy jako źródło energii i białka. Jęczmień, jeżeli jest w odpowiednich ilościach, nie powinien robić problemów jak duże dawki żyta. Tu właściwie błąd myślowy to patrzenie na wszystkie zboża jako na to samo pod względem zdrowotnym dla świń. Każde z nich ma inny skład chemiczny i różne właściwości, więc ich wpływ na zdrowie zwierząt nie jest identyczny. Dlatego ważne jest, żeby mieć przemyślane podejście do żywienia, które uwzględnia potrzeby zwierząt i jak różne składniki na nie działają.
Pytanie 27
Anemia może być spowodowana brakiem w organizmie
A. potasu, żelaza, kobaltu
B. żelaza, miedzi, kobaltu
C. wapnia, fosforu, żelaza
D. jodu, żelaza, kobaltu
Pojęcie anemii jest często mylone z innymi schorzeniami i niedoborami, co prowadzi do wybierania nieprawidłowych odpowiedzi. W pierwszej niepoprawnej opcji wskazano wapń oraz fosfor. Choć są to składniki mineralne niezbędne dla organizmu, nie mają one bezpośredniego wpływu na produkcję czerwonych krwinek ani na poziom hemoglobiny. Wapń jest kluczowy dla zdrowia kości oraz prawidłowej pracy mięśni, natomiast fosfor pełni rolę w metabolizmie energetycznym, ale nie jest istotny w kontekście anemii. W drugiej opcji, skupiając się na miedzi i kobalcie, błędnie przypisano im rolę równą roli żelaza, co jest niewłaściwe, gdyż to właśnie żelazo jest podstawowym składnikiem hemoglobiny. Kobalt, obecny w witaminie B12, ma znaczenie w produkcji czerwonych krwinek, jednak sama witamina nie wystarcza do zaspokojenia potrzeb organizmu w kontekście anemii. Trzecia odpowiedź, wskazująca na jod, jest również mylna. Jod jest niezbędny głównie dla prawidłowego funkcjonowania tarczycy, co wpływa na metabolizm, ale nie ma bezpośredniego związku z anemią. Ostatnia opcja, sugerująca potas, jest jeszcze bardziej myląca, ponieważ wysoki poziom potasu jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego i mięśni, ale nie wpływa na produkcję czerwonych krwinek. Te błędne koncepcje często wynikają z braku zrozumienia roli poszczególnych minerałów w organizmie oraz ich wpływu na procesy hematopoetyczne.
Pytanie 28
Jaką średnią liczba owiec przebywa w ciągu roku w różnych grupach technologicznych?
A. stan średnioroczny
B. obrót stada
C. przelotowość
D. bilans zwierząt
Przelotowość, obrót stada i bilans zwierząt to pojęcia, które są związane z hodowlą owiec, ale nie oddają tego, co naprawdę znaczy średnia liczba owiec w danym okresie. Przelotowość to liczba owiec, które wchodzą i wychodzą ze stada w danym czasie, ale nie mówi nam o stanie średniorocznym. Trzeba tu myśleć o tym, jak owce się poruszają, bo bez całorocznych danych można łatwo wpaść w pułapkę błędnych wniosków. Obrót stada mówi o rotacji zwierząt i to jest ważne dla wydajności, ale znowu, nie podaje nam średniej liczby owiec w hodowli w skali roku. Bilans zwierząt obejmuje przyrosty i ubytki, ale też nie pokazuje średniego stanu owiec. Często ludzie mylą te pojęcia, co później prowadzi do złych decyzji o paszy, opiece czy planach reprodukcyjnych. Dlatego warto umieć dobrze interpretować dane o stanie średniorocznym, bo to jest klucz do skutecznego zarządzania hodowlą owiec.
Pytanie 29
W kiszonce z kukurydzy o dobrej jakości, jak powinien wyglądać stosunek kwasu mlekowego do octowego?
A. 2:1
B. 1:3
C. 3:1
D. 1:1
Odpowiedź 3:1 jest całkiem dobra, bo w procesie fermentacji kiszonek z kukurydzy idealnie wychodzi taki właśnie stosunek kwasu mlekowego do octowego. Kwas mlekowy to główny produkt tej fermentacji, który produkują bakterie kwasu mlekowego, zamieniając cukry z kukurydzy na kwas. Wysoka zawartość tego kwasu sprawia, że kiszonka ma fajny smak, dłużej się trzyma i jest bardziej stabilna. A do tego, pomaga w zwalczaniu niechcianych mikroorganizmów. Kwas octowy powstaje w mniejszych ilościach i jego rola to głównie regulacja pH, co też jest ważne dla zachowania świeżości. Te odpowiednie proporcje kwasów sprawiają, że kiszonka ma przyjemny, lekko kwaśny smak, który lubi sporo ludzi. Dobrym przykładem zastosowania tej teorii jest produkcja kiszonek, w której kontroluje się warunki fermentacji, żeby uzyskać najlepszy smak i jakość. Zgodność z tymi zasadami jest mega istotna, żeby produkować bezpieczną i wysokiej jakości żywność.
Pytanie 30
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 31
Rośliny, które łatwo się kiszą, to
A. łubin, seradela
B. kukurydza, ziemniaki
C. lucerna, żyto
D. soja, wyka
Kukurydza i ziemniaki to rośliny, które charakteryzują się dużą zdolnością do fermentacji, co czyni je idealnymi do procesów kiszenia. Kiszenie to metoda konserwacji żywności, która polega na fermentacji mlekowej, co prowadzi do powstawania kwasu mlekowego, który działa jako naturalny konserwant. Kukurydza, bogata w skrobię, i ziemniaki, zawierające znaczne ilości skrobi i błonnika, są doskonałymi surowcami do produkcji kiszonek. Przykładem zastosowania tych roślin jest produkcja kiszonej kapusty na bazie kukurydzy, która jest popularna w wielu krajach. Standardy dotyczące kiszenia roślin często obejmują kontrolę pH, co wpływa na jakość i bezpieczeństwo końcowego produktu. Dobre praktyki w zakresie fermentacji zalecają również monitorowanie temperatury, aby optymalizować proces fermentacji, co przyczynia się do uzyskania wysokiej jakości kiszonek.
Pytanie 32
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 33
Aby zapobiec zatruciu mykotoksynami nie wolno podawać zwierzętom
A. spleśniałej kiszonki
B. więdnącej zielonki
C. skiełkowanych ziemniaków
D. zmarzniętej kiszonki
Spleśniała kiszonka to materiał paszowy, który jest zanieczyszczony pleśnią, co prowadzi do produkcji mykotoksyn. Te toksyczne substancje mogą wywołać poważne skutki zdrowotne u zwierząt, w tym uszkodzenia narządów wewnętrznych, obniżenie odporności czy problemy reprodukcyjne. W praktyce, aby minimalizować ryzyko zatrucia, producenci pasz powinni przestrzegać norm dotyczących jakości surowców oraz stosować odpowiednie metody przechowywania, które ograniczają rozwój pleśni. Dobre praktyki obejmują m.in. regularne kontrole jakości kiszonek, monitorowanie wilgotności oraz zapewnienie odpowiedniej wentylacji pomieszczeń, w których przechowywane są pasze. Warto również edukować hodowców na temat objawów zatrucia mykotoksynami, co pozwala na szybką interwencję w przypadku podejrzenia ich obecności. Przykładowo, objawy takie jak spadek apetytu, osłabienie czy zmiany w zachowaniu mogą być sygnałem alarmowym, który wymaga natychmiastowej oceny stanu zdrowia zwierząt.
Pytanie 34
W przypadku krzyżowania dwurasowego wstecznego, knura rasy należy wykorzystać do pokrycia loszki będącej mieszańcem PBZ x WBP
A. PBZ
B. WBP
C. Pietrain
D. Duroc
Odpowiedź PBZ jest poprawna, ponieważ przy krzyżowaniu dwurasowym wstecznym, celem jest poprawa cech użytkowych prosiąt poprzez wykorzystanie genotypów rodzicielskich, które najlepiej odpowiadają wymaganiom hodowlanym. W przypadku mieszania PBZ (Polska Biała Zasobna) z WBP (Wielka Biała Polska), krycie knurem rasy PBZ ma na celu uzyskanie potomstwa o lepszej jakości mięsa, lepszej wydajności oraz poprawionej zdrowotności dzięki genotypowym walorom rasy PBZ. Użycie knura PBZ przyczynia się do stabilności cech użytkowych oraz do osiągnięcia pożądanej homogennych cech w potomstwie, co jest kluczowe w produkcji zwierzęcej. W praktyce, taki wybór knura sprzyja również efektywnemu zarządzaniu stadem oraz zwiększeniu opłacalności hodowli. Współczesne standardy hodowlane kładą nacisk na efektywność genetyczną, co czyni wybór knura PBZ jeszcze bardziej uzasadnionym.
Pytanie 35
Która rasa trzody chlewnej jest najbardziej odpowiednia do ekologicznego chowu?
A. landrace
B. puławska
C. duroc
D. pietrain
Rasa puławska jest szczególnie ceniona w chowie ekologicznym trzody chlewnej z uwagi na swoje przystosowanie do warunków naturalnych oraz zdolność do efektywnego wykorzystania paszy. Charakteryzuje się ona wysoką odpornością na choroby oraz dobrą adaptacją do trudnych warunków środowiskowych. Dzięki tym cechom, zwierzęta te wymagają mniejszych nakładów na profilaktykę weterynaryjną i mogą być hodowane w systemach ekologicznych, które kładą duży nacisk na dobrostan zwierząt. Dodatkowo, rasa puławska produkuje mięso o wysokiej jakości, co jest istotnym atutem na rynku ekologicznym, gdzie konsumenci poszukują produktów zdrowych i naturalnych. W praktyce, hodowcy stosują tę rasę w systemach, które promują zrównoważony rozwój i minimalizację wpływu na środowisko, co odpowiada wytycznym organizacji ekologicznych. Warto również zauważyć, że puławska jest rasą, która dobrze wpasowuje się w tradycyjne metody chowu, przyczyniając się do zachowania lokalnych tradycji rolniczych.
Pytanie 36
Który z narządów pełni funkcję magazynowania krwi w organizmie?
A. serce
B. aorta
C. żyła wątrobowa
D. śledziona
Śledziona jest narządem odpowiedzialnym za magazynowanie krwi oraz pełni funkcję w układzie odpornościowym. Znajduje się w lewym górnym kwadrancie jamy brzusznej, blisko żołądka. Jej zdolność do przechowywania krwi pozwala na szybkie uwolnienie większych ilości erytrocytów i płytek krwi w odpowiedzi na różne potrzeby organizmu, na przykład przy utracie krwi lub w stanach zwiększonego zapotrzebowania na tlen. Śledziona jest również odpowiedzialna za degradację starych i uszkodzonych krwinek czerwonych, co ma kluczowe znaczenie dla utrzymania zdrowia układu krwionośnego. W praktyce, w przypadku urazów lub schorzeń wpływających na krzepliwość krwi, znajomość funkcji śledziony jest istotna dla zapewnienia odpowiedniej interwencji medycznej. Warto również podkreślić znaczenie śledziony w kontekście transfuzji krwi, gdzie jej właściwości mogą wpływać na wybór dawcy i biorcy. Zatem, znajomość roli śledziony w gospodarce krwi jest ważna nie tylko dla zrozumienia anatomii, ale również dla praktycznego zastosowania w medycynie.
Pytanie 37
Gdzie występuje kość krucza?
A. u psów
B. u kur
C. u bydła
D. u koni
Kość krucza, znana także jako kość krucza ptasiej, występuje u kur i jest kluczowym elementem układu kostnego tych ptaków. Jest to specyficzna struktura, która pełni istotne funkcje związane z biomechaniką, umożliwiając ptakom efektywne poruszanie się oraz latanie. U kur, kość krucza jest szczególnie ważna w kontekście ich zdolności do skakania oraz poruszania skrzydłami. W praktyce, zrozumienie anatomii kości kruczej ma zastosowanie w hodowli kur, zwłaszcza w kontekście poprawy ich wydajności produkcyjnej oraz zdrowia. Dodatkowo, w badaniach naukowych i weterynaryjnych, kość krucza stanowi ważny punkt odniesienia w analizie rozwoju oraz ewolucji ptaków. W środowisku hodowlanym, znajomość anatomicznych aspektów kości kruczej pozwala na lepszą diagnostykę oraz leczenie schorzeń związanych z układem ruchu u kur.
Pytanie 38
Osoba prowadząca punkt kopulacyjny świń jest zobowiązana do przechowywania kopii świadectwa pokrycia przez czas (liczony od daty pokrycia)
A. trzech lat
B. dwóch lat
C. pięciu lat
D. roku
Wybór odpowiedzi dotyczącej dłuższego okresu przechowywania świadectwa pokrycia niż jeden rok wynika często z niepełnego zrozumienia zasadności tych wymogów. Odpowiedzi wskazujące na okres dwóch, trzech lub pięciu lat są błędne, ponieważ nie uwzględniają specyfiki przepisów regulujących hodowlę zwierząt. Przechowywanie dokumentacji przez okres dłuższy niż rok nie tylko nie jest wymagane, ale może także prowadzić do zbytecznych komplikacji administracyjnych. W praktyce, nadmiar dokumentacji obciąża systemy zarządzania w punktach kopulacyjnych, co może skutkować utrudnieniami w dostępie do kluczowych informacji. Efektywne zarządzanie dokumentacją wymaga umiejętności selekcji, co pozwala skoncentrować się na najbardziej istotnych danych. Ponadto, nieprzestrzeganie zasad dotyczących przechowywania dokumentów może prowadzić do niezgodności z przepisami prawa, co w efekcie może skutkować nałożeniem kar na właścicieli takich punktów. Typowym błędem w rozumowaniu jest założenie, że większa ilość dokumentacji przekłada się na lepszą kontrolę, co w rzeczywistości może prowadzić do chaosu informacyjnego oraz trudności w monitorowaniu właściwych procesów hodowlanych.
Pytanie 39
Jakie są kolejności odcinków jelita grubego u psa?
A. dwunastnica, jelito ślepe, okrężnica
B. jelito ślepe, okrężnica, odbytnica
C. okrężnica, jelito ślepe, odbytnica
D. dwunastnica, jelito ślepe, jelito biodrowe
Jelito grube psa składa się z kilku segmentów, które pełnią kluczowe funkcje w procesie trawienia i wchłaniania składników odżywczych. Kolejność jelita grubego rozpoczyna się od jelita ślepego, które jest pierwszym odcinkiem, gdzie odbywa się fermentacja resztek pokarmowych oraz wchłanianie wody i elektrolitów. Następnie następuje okrężnica, która jest odpowiedzialna za dalsze formowanie kału poprzez absorpcję płynów oraz przechowywanie go do momentu wydalenia. Ostatnim segmentem jelita grubego jest odbytnica, która pełni funkcję magazynującą i pozwala na kontrolowanie procesu defekacji. Zrozumienie tej struktury jest istotne dla diagnozowania problemów zdrowotnych, takich jak zaparcia czy biegunki, które mogą być wynikiem nieprawidłowego funkcjonowania któregokolwiek z tych odcinków. Właściwa znajomość anatomii przewodu pokarmowego psa jest niezbędna dla profesjonalnych weterynarzy oraz właścicieli psów, którzy chcą zapewnić swoim pupilom odpowiednią dietę i profilaktykę zdrowotną."
Pytanie 40
Pierwszy zabieg sztucznego unasienniania jałówek rasy holsztyńsko-fryzyjskiej przeprowadza się po osiągnięciu masy ciała
A. 450 kg i kondycji 4,50 - 5,0 punktów BCS
B. 300 kg i kondycji 2,25 - 2,5 punktów BCS
C. 500 kg i kondycji 3,75 - 4,0 punktów BCS
D. 400 kg i kondycji 3,25 - 3,5 punktów BCS
Odpowiedź wskazująca, że do pierwszego zabiegu sztucznego unasienniania jałówki rasy holsztyńsko-fryzyjskiej należy przygotować ją po osiągnięciu masy ciała 400 kg i kondycji 3,25 - 3,5 punktów BCS jest prawidłowa. Właściwe przygotowanie jałówki do unasienniania jest kluczowe, aby zapewnić jej odpowiednią zdolność do reprodukcji oraz zdrowie. W przypadku rasy holsztyńsko-fryzyjskiej, zalecana masa ciała na etapie pierwszego unasienniania wynika z potrzeby osiągnięcia dojrzałości płciowej, co jest związane z odpowiednim rozwojem narządów rozrodczych. Condycja BCS (Body Condition Score) w przedziale 3,25 - 3,5 wskazuje na optymalny poziom tkanki tłuszczowej i mięśniowej, co sprzyja prawidłowemu przebiegowi inseminacji i ciąży. Dobrą praktyką w hodowli bydła jest monitorowanie nie tylko masy ciała, ale także kondycji ciała, aby zminimalizować ryzyko problemów zdrowotnych i niepowodzeń w reprodukcji, co może prowadzić do strat ekonomicznych. Właściwe zarządzanie żywieniem i warunkami hodowli ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia tych parametrów.