Kwalifikacja: SPO.02 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej
Zawód: Opiekun osoby starszej
Jakie rodzaje aktywności fizycznej powinien zalecić opiekun osobie w wieku 70 lat, będącej na początku choroby Parkinsona?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Spacery na powietrzu i ćwiczenia ogólnousprawniające są kluczowe dla osób w początkowej fazie choroby Parkinsona, ponieważ pomagają w utrzymaniu sprawności fizycznej, poprawie równowagi oraz stabilności. Regularna aktywność ruchowa, jak spacery, stymuluje krążenie, co jest szczególnie ważne dla starszych pacjentów. Ćwiczenia ogólnousprawniające, takie jak trening siłowy, rozciągający czy koordynacyjny, wspierają rozwój mięśni, a tym samym zwiększają samodzielność pacjenta. Warto również podkreślić, że aktywność na świeżym powietrzu przyczynia się do poprawy samopoczucia psychicznego, co jest istotne w kontekście choroby Parkinsona. Wspierając podopiecznego w regularnych spacerach oraz dostosowanych ćwiczeniach, opiekun realizuje wytyczne dotyczące rehabilitacji osób starszych oraz standardy oparte na dowodach naukowych, które zalecają aktywność fizyczną jako istotny element terapii.
Propozycje dotyczące aktywności, takie jak spacery po pokoju i ćwiczenia redresyjne, mogą wydawać się korzystne, ale w praktyce są niewystarczające. Spacery po pokoju ograniczają korzyści związane z aktywnością fizyczną, które można uzyskać podczas spacerów na świeżym powietrzu, gdzie zmieniające się otoczenie i świeże powietrze mogą pozytywnie wpływać na motywację i samopoczucie pacjenta. Ćwiczenia redresyjne, choć mogą być użyteczne w pewnych kontekstach, nie zapewniają kompleksowego wsparcia w zakresie równowagi i koordynacji, co jest kluczowe w przypadku pacjentów z chorobą Parkinsona. Również ćwiczenia na rowerze treningowym, mimo że poprawiają wydolność sercowo-naczyniową, mogą nie odpowiadać na potrzeby w zakresie poprawy równowagi i siły, a wioślarz z kolei wymaga zaawansowanej koordynacji, która może być poza zasięgiem wielu osób w początkowej fazie tej choroby. Proponując te formy aktywności, można nieświadomie narażać pacjenta na ryzyko upadków lub frustracji z powodu niewłaściwego doboru ćwiczeń, co może prowadzić do pogorszenia ogólnego stanu zdrowia.