Kwalifikacja: SPO.02 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej
Zawód: Opiekun osoby starszej
Podopieczna z chorobą Alzheimera zaczęła wykazywać agresywne zachowanie. Co powinien zrobić opiekun?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
W przypadku osób starszych, szczególnie z chorobą Alzheimera, agresywne zachowania mogą być dość powszechne. Ważne jest, aby opiekun zachował spokój i zapewnił bezpieczne otoczenie. To podejście pomaga nie tylko w zapewnieniu bezpieczeństwa fizycznego podopiecznej, ale również w stworzeniu atmosfery, w której agresja może zostać zminimalizowana. Spokój opiekuna działa kojąco, pozwalając na stopniowe uspokojenie sytuacji. W praktyce oznacza to, że opiekun powinien unikać wszelkich gwałtownych ruchów i podniesionego głosu, które mogą dodatkowo rozdrażnić podopieczną. Zapewnienie bezpiecznego otoczenia to także usunięcie potencjalnie niebezpiecznych przedmiotów z zasięgu osoby starszej oraz umożliwienie jej wyrażenia emocji w kontrolowany sposób. Z mojego doświadczenia, taka reakcja pozwala na szybkie opanowanie sytuacji i często prowadzi do zmniejszenia liczby przyszłych incydentów agresji. Ważnym aspektem jest także zrozumienie, że agresja może być wyrazem frustracji lub komunikacji potrzeby, dlatego warto dążyć do zrozumienia jej przyczyn i eliminacji ich w przyszłości.
Ignorowanie sytuacji, w której podopieczna z chorobą Alzheimera wykazuje agresję, jest błędnym podejściem. Takie zachowanie nie tylko nie rozwiązuje problemu, ale może go pogłębiać. Ignorowanie może prowadzić do eskalacji agresji, ponieważ osoba starsza może poczuć się zlekceważona lub niezrozumiana. To podejście nie jest zgodne z dobrymi praktykami opieki, które podkreślają wagę zrozumienia i reagowania na potrzeby emocjonalne podopiecznych. Odpowiadanie agresją na agresję jest wręcz niebezpieczne i może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych zarówno dla podopiecznego, jak i opiekuna. Agresja tylko zwiększa napięcie i nie rozwiązuje problemu, a może prowadzić do fizycznych obrażeń i pogorszenia relacji. To podejście jest całkowicie sprzeczne z etyką zawodu opiekuna, która wymaga empatii, zrozumienia i cierpliwości. Izolowanie podopiecznej również jest nieodpowiednie. Chociaż może się wydawać, że odizolowanie osoby starszej od innych może zapobiec potencjalnym konfliktom, to takie działanie może prowadzić do poczucia osamotnienia i pogłębienia problemów emocjonalnych. Izolacja nie rozwiązuje przyczyny agresji i może zwiększyć poczucie niezrozumienia i frustracji u podopiecznej. Każda z tych reakcji nie uwzględnia potrzeb emocjonalnych osoby starszej i nie jest zgodna z profesjonalnymi standardami opieki.