Kwalifikacja: SPO.02 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej
Zawód: Opiekun osoby starszej
W relacji z pacjentem w finalnym etapie choroby nowotworowej powinno się
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Stopniowe ujawnianie sytuacji zdrowotnej podopiecznego w terminalnym stadium choroby nowotworowej, z jednoczesnym wsparciem, jest podejściem zgodnym z najlepszymi praktykami w opiece paliatywnej. Kluczowym celem jest szanowanie autonomii pacjenta oraz jego potrzeb emocjonalnych. Umożliwienie pacjentowi zrozumienia jego stanu zdrowia, przy jednoczesnym wsparciu ze strony personelu medycznego i bliskich, pozwala na lepsze radzenie sobie z trudnymi emocjami. Przykładem może być rozmowa, w której personel medyczny delikatnie informuje pacjenta o prognozach, dając mu przestrzeń na zadawanie pytań i dzielenie się obawami. Wsparcie emocjonalne, takie jak aktywne słuchanie oraz empatia, odgrywa istotną rolę w budowaniu zaufania, co sprzyja otwartości pacjenta na trudne tematy. Takie podejście jest zgodne z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Medycyny Paliatywnej oraz międzynarodowymi standardami opieki paliatywnej, które podkreślają znaczenie holistycznego podejścia do pacjenta w krytycznym stanie zdrowia.
W przypadku ujawniania sytuacji zdrowotnej pacjentom w terminalnym stadium choroby nowotworowej, istotne jest unikanie podejmowania decyzji bez uwzględnienia kontekstu emocjonalnego i psychologicznego pacjenta. Ujawnienie informacji o stanie zdrowia bez wsparcia może prowadzić do dużego stresu, lęku oraz poczucia bezsilności, co jest niezgodne z zasadami etyki w opiece paliatywnej. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi komunikacji z pacjentami, ważne jest, aby każde ujawnienie informacji było prowadzone w atmosferze zaufania i empatii. Konsultowanie sytuacji tylko z rodziną, bez zaangażowania pacjenta, również narusza jego prawo do samodzielnego podejmowania decyzji. W opiece nad osobami w terminalnym stadium choroby, kluczowym jest uwzględnienie ich preferencji i emocji. Takie podejście może prowadzić do błędnych wniosków, że pacjent nie jest w stanie zrozumieć swojej sytuacji lub że nie ma potrzeby informowania go o prognozach. Ignorowanie potrzeby pacjenta do uczestniczenia w procesie decyzyjnym może prowadzić do obniżenia jego jakości życia i pogłębienia lęków. Dlatego należy zawsze dążyć do zbalansowanego podejścia, które uwzględnia zarówno potrzeby pacjenta, jak i rodzinę, ale w sposób, który respektuje autonomię i godność chorego.