Kwalifikacja: SPO.03 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie podopiecznej
20-letnia osoba z istotną niepełnosprawnością intelektualną nie umie korzystać ze sztućców, przygotować herbaty ani zrobić kanapki. Aby zwiększyć jej niezależność, opiekun powinien zastosować w swojej pracy
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wybór odpowiedzi 'pokazy czynności' jest zasadny, gdyż jest to metoda aktywnego uczenia się, która szczególnie dobrze sprawdza się w pracy z osobami z niepełnosprawnością intelektualną. Pokazy czynności polegają na bezpośrednim demonstrowaniu odpowiednich umiejętności, co pozwala uczniowi na obserwację i późniejsze naśladowanie. W przypadku podopiecznej, która nie potrafi posługiwać się sztućcami czy przygotować prostych posiłków, opiekun mógłby na przykład pokazać, jak krok po kroku przygotować kanapkę, wskazując jednocześnie na każdy etap tego procesu. Dzięki temu osoba z niepełnosprawnością ma szansę na zrozumienie sekwencji działań oraz nabycie umiejętności praktycznych, które są kluczowe dla jej samodzielności. Takie podejście jest zgodne z zasadami metodologii nauczania opartego na doświadczeniu, która zaleca łączenie teorii z praktyką. Ponadto, standardy w pracy z osobami z niepełnosprawnościami wskazują na znaczenie dostosowywania metod edukacyjnych do indywidualnych potrzeb oraz możliwości uczniów, co podkreśla wagę personalizacji procesu nauczania.
Podejmowanie decyzji dotyczących sposobów nauczania osób z niepełnosprawnością intelektualną wymaga głębokiego zrozumienia ich specyficznych potrzeb. Wybór metod dydaktycznych, takich jak pogadanki, gry dydaktyczne czy seminaria, choć może być użyteczny w innych kontekstach, nie jest odpowiedni w przypadku podopiecznej z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu znacznym. Pogadanki polegają na przekazywaniu informacji w formie werbalnej, co wymaga aktywnego przetwarzania treści przez ucznia. Osoby z takim stopniem niepełnosprawności mogą mieć trudności w zrozumieniu oraz zapamiętaniu informacji, co czyni tę metodę mało efektywną. Gry dydaktyczne, mimo że mogą stymulować interakcję i motywację, często wymagają zrozumienia zasad oraz umiejętności logicznego myślenia, co może być wyzwaniem dla niektórych osób z podobnymi trudnościami. Seminaria, z kolei, skupiają się na dyskusji i wymianie myśli, co również wymaga umiejętności komunikacyjnych oraz abstrakcyjnego myślenia. W kontekście pracy z osobami z niepełnosprawnością intelektualną kluczowe jest stosowanie strategii, które pozwalają na bezpośrednie doświadczenie oraz praktyczne uczenie się. Pokazy czynności są w tym przypadku najlepszą metodą, ponieważ umożliwiają uczniowi obserwację, naśladowanie oraz praktyczne przyswajanie umiejętności, co jest niezbędne do zwiększenia ich samodzielności.