Kwalifikacja: SPO.03 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie podopiecznej
Jaki sposób aktywizacji będzie najodpowiedniejszy dla 14-letniego ucznia z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu znacznym, u którego występuje wzmożone napięcie mięśni rąk oraz trudności w koordynacji wzrokowo-ruchowej?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Lepienie w glinie oraz zajęcia na pływalni stanowią najbardziej odpowiednią formę aktywizacji dla 14-letniego podopiecznego z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu znacznym, ze względu na ich wszechstronny wpływ na rozwój motoryki małej i dużej. Praca z gliną angażuje palce, co jest niezwykle istotne w kontekście wzmożonego napięcia mięśni palców dłoni. Różnorodność ruchów w trakcie lepienia sprzyja poprawie koordynacji wzrokowo-ruchowej oraz rozwija zdolności manualne. Wspierając rozwój takich umiejętności, można stosować techniki terapeutyczne, takie jak terapię zajęciową, która kładzie duży nacisk na motorykę małą. Z kolei zajęcia na pływalni umożliwiają rozwój motoryki dużej oraz poprawiają ogólną sprawność fizyczną, a także integrację sensoryczną przez stymulację ciała w wodzie. Regularne pływanie może przynieść korzyści w redukcji napięcia mięśniowego, co jest kluczowe dla podopiecznych z opisanymi trudnościami. Zgodnie z standardami terapii zajęciowej i pedagogiki specjalnej, obie formy aktywności są zalecane jako metody terapeutyczne, sprzyjające wszechstronnemu rozwojowi dzieci z niepełnosprawnością intelektualną.
Wybór aktywności takich jak słuchanie muzyki i wikliniarstwo, układanie puzzli czy rozwiązywanie krzyżówek, choć może być wartościowy w kontekście ogólnego rozwoju, nie odpowiada specyficznym potrzebom 14-letniego podopiecznego z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu znacznym, u którego występuje wzmożone napięcie mięśni palców dłoni oraz zaburzenia koordynacji wzrokowo-ruchowej. Słuchanie muzyki może wpływać na relaksację i samopoczucie, jednak nie angażuje bezpośrednio mięśni dłoni, które wymagają ćwiczeń manualnych dla poprawy ich funkcjonowania. Z kolei wikliniarstwo, mimo że rozwija zdolności manualne, może być zbyt wymagające dla osób z ograniczoną koordynacją, co może prowadzić do frustracji i zniechęcenia. Układanie puzzli, choć wspiera myślenie logiczne i spostrzegawczość, nie stymuluje dostatecznie mięśni rąk w kontekście ich rozwoju. Rozwiązywanie krzyżówek wymaga przede wszystkim myślenia werbalnego i poznawczego, co nie jest zgodne z potrzebami podopiecznego, który może mieć trudności w myśleniu abstrakcyjnym. Warto zauważyć, że aktywności te mogą być w pewnych kontekstach użyteczne, ale w przypadku dzieci z większymi wyzwaniami motorycznymi, istotniejsze jest skupienie się na zadaniach angażujących fizycznie, co może znacznie podnieść jakość ich życia i ogólną sprawność fizyczną.