Kwalifikacja: SPO.03 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie podopiecznej
Opiekun może ocenić poziom samodzielności mieszkańca w zakresie realizacji skomplikowanych działań codziennych, stosując skalę
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź 'Lawtona' jest poprawna, ponieważ skala ta jest szeroko stosowana w ocenie stopnia samodzielności osób starszych oraz osób z ograniczeniami funkcjonalnymi. Skala Lawtona, znana również jako Skala Samodzielności w Życiu Codziennym, ocenia zdolność do wykonywania złożonych czynności życia codziennego, takich jak zarządzanie finansami, przygotowywanie posiłków czy korzystanie z transportu publicznego. Umożliwia to opiekunom i profesjonalistom zdrowia dokładne określenie potrzeb wsparcia i opracowanie indywidualnego planu opieki. Przykładowo, w praktyce klinicznej, jeśli osoba nie jest w stanie samodzielnie zaplanować podróży do lekarza, może to sugerować potrzebę dodatkowej pomocy w zakresie mobilności. Wykorzystanie tej skali przyczynia się do poprawy jakości życia pacjentów oraz ich bezpieczeństwa, ponieważ opiekunowie mogą lepiej dostosować interwencje do potrzeb konkretnej osoby, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w opiece geriatrycznej.
Wybór odpowiedzi, które nie są skalą Lawtona, może prowadzić do nieporozumień w ocenie samodzielności pacjentów. Skala Barthel, mimo że często używana do oceny podstawowych czynności życia codziennego, takich jak jedzenie, mycie się czy ubieranie, nie uwzględnia bardziej złożonych aspektów funkcjonowania, które są kluczowe dla samodzielności w codziennym życiu. Z kolei skala Glasgow, stosowana głównie w ocenie stanu świadomości pacjentów, nie ma zastosowania w kontekście oceny umiejętności wykonywania czynności życiowych. Zastosowanie tej skali w sytuacjach, gdzie potrzebna jest ocena funkcji życiowych, może wprowadzać w błąd, ponieważ nie dostarcza informacji na temat zdolności do codziennego zarządzania życiem, co jest istotne dla opiekunów. Z kolei skala Katza, która ocenia podstawowe czynności dnia codziennego, również nie dostarcza pełnego obrazu samodzielności, ignorując szerszy kontekst społeczny i środowiskowy, w którym pacjent funkcjonuje. Typowym błędem myślowym jest skupianie się jedynie na podstawowych zadaniach, co ogranicza możliwości oceny wszechstronnej. Aby skutecznie ocenić samodzielność osoby, konieczne jest użycie narzędzi, które holistycznie podchodzą do funkcjonowania pacjenta, a skala Lawtona jest właśnie takim narzędziem.