Kwalifikacja: SPO.03 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie podopiecznej
Podczas oceny ryzyka wystąpienia odleżyn u pacjentów za pomocą skali Norton, należy uwzględnić między innymi:
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wybór odpowiedzi dotyczącej aktywności ruchowej, stanu świadomości i czynności zwieraczy jako kluczowych elementów w ocenie ryzyka odleżyn w skali Norton jest właściwy. Skala ta została stworzona w celu identyfikacji pacjentów zagrożonych rozwojem odleżyn, a aktywność ruchowa odgrywa istotną rolę w profilaktyce tych zmian skórnych. Osoby, które są mniej aktywne, mają większe ryzyko, ponieważ długotrwałe uciski na skórę mogą prowadzić do niedokrwienia tkanek. Ponadto stan świadomości pacjenta wpływa na jego zdolność do zgłaszania dyskomfortu, co jest istotne w zapobieganiu odleżynom. Czynność zwieraczy jest również ważna, ponieważ pacjenci z nietrzymaniem moczu lub stolca są narażeni na większe ryzyko uszkodzenia skóry. W praktyce pielęgniarskiej, monitorowanie i ocenianie tych czynników jest kluczowe dla wczesnego wdrożenia działań prewencyjnych, takich jak zmiana pozycji pacjenta, stosowanie podkładów ochronnych czy edukacja pacjentów oraz ich rodzin na temat znaczenia mobilizacji. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi opieki nad pacjentami, holistyczne podejście do oceny ryzyka odleżyn uwzględnia zarówno aspekty fizyczne, jak i psychiczne, co podkreśla znaczenie kompleksowego podejścia w opiece zdrowotnej.
Wybór innych odpowiedzi, takich jak wiek, stan skóry, budowa ciała, apetyt czy płeć, opiera się na błędnym założeniu, że te czynniki mają większe znaczenie w ocenie ryzyka odleżyn w skali Norton. Choć wiek może wpływać na ogólny stan zdrowia pacjenta, nie jest bezpośrednim czynnikiem w ocenie ryzyka odleżyn. Stan skóry jest efektem długotrwałego ucisku i nie powinien być brany pod uwagę przy pierwszej ocenie ryzyka, gdyż to właśnie aktywność ruchowa i stan świadomości są bardziej krytyczne w kontekście zapobiegania. Ponadto, budowa ciała i apetyt nie są bezpośrednio związane z ryzykiem odleżyn. Zwykle pacjenci o wysokim BMI są bardziej narażeni na rozwój odleżyn, jednak nie można tego sytuować jako głównego czynnika ryzyka, ponieważ istotniejsza jest ich zdolność do mobilizacji i reagowania na dyskomfort. Typowym błędem myślowym w ocenie ryzyka jest nadmierne skupienie na cechach demograficznych pacjenta, co prowadzi do pominięcia kluczowych aspektów oceny. W praktyce pielęgniarskiej należy skoncentrować się na dynamicznych aspektach zdrowia pacjenta, takich jak mobilność i świadomość, które bezpośrednio wpływają na ryzyko pojawienia się odleżyn.