Kwalifikacja: SPO.03 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie podopiecznej
Podstawowym, niezależnym obowiązkiem opiekuna wobec pacjenta z atakiem astmy oskrzelowej jest
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Ułożenie pacjenta w pozycji półsiedzącej z lekkim pochyleniem do przodu jest kluczowe w przypadku ataku astmy oskrzelowej, ponieważ ta pozycja ułatwia oddychanie i zmniejsza napięcie w obrębie klatki piersiowej. Pozwala to na lepsze wykorzystanie mięśni oddechowych, a także umożliwia pełniejsze rozkurczenie oskrzeli, co jest niezbędne w sytuacji, gdy drogi oddechowe są zwężone. W praktyce, podczas ataku astmy, pacjenci często czują się bardziej komfortowo w takiej pozycji, co może również działać psychologicznie, redukując uczucie paniki. Warto również pamiętać, że standardy opieki w przypadkach nagłych wskazują na konieczność monitorowania stanu pacjenta oraz, jeśli to możliwe, na stosowanie inhalatorów z lekami rozszerzającymi oskrzela. Pozycja półsiedząca jest uznawana za jedną z podstawowych interwencji w takich sytuacjach i powinna być zawsze stosowana jako pierwsza pomoc przed podjęciem dalszych działań.
Podanie tlenu do oddychania można traktować jako wsparcie w przypadku hipoksemii, jednak nie jest to samodzielne zadanie opiekuna w trakcie ataku astmy. Owszem, tlen może być niezbędny, ale jego podawanie powinno następować po ocenie stanu pacjenta przez wykwalifikowany personel medyczny. Ułożenie pacjenta w pozycji Trendelenburga, polegającej na uniesieniu nóg i pochyleniu tułowia, jest niewłaściwe, ponieważ może prowadzić do dalszych trudności w oddychaniu. Ta pozycja nie wspiera efektywności oddychania, a wręcz przeciwnie, może zwiększać ciśnienie wewnątrz jamy brzusznej, co utrudnia pracę przepony. Podanie leków, mimo że jest często kluczowym elementem leczenia astmy, nie powinno być w pierwszej kolejności traktowane jako zadanie opiekuna, chyba że jest on odpowiednio przeszkolony i ma zgodę pacjenta na ich podanie. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków to brak zrozumienia priorytetów w udzielaniu pierwszej pomocy oraz pomijanie podstawowych zasad, takich jak zapewnienie komfortu i bezpieczeństwa pacjenta przed podjęciem bardziej zaawansowanych działań medycznych.