Kwalifikacja: SPO.03 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie podopiecznej
Osobie przyjętej z powodu problemów społecznych (bezdomność) w stanie ogólnego osłabienia organizmu, z wyraźnym niedoborem masy ciała, odwodnieniem oraz zaniedbaniem higienicznym, w pierwszej kolejności należy zaspokoić
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź wskazująca na zaspokojenie potrzeb fizjologicznych jest prawidłowa, ponieważ według teorii Maslowa, podstawowe potrzeby fizjologiczne, takie jak jedzenie, woda i schronienie, muszą być spełnione przed przejściem do wyższych potrzeb. W przypadku pacjentów, którzy trafiają do ośrodków pomocy w wyniku trudnych warunków życiowych, jak bezdomność, ich organizmy są często w stanie krytycznym, co wymaga natychmiastowej interwencji. Przykładowo, zapewnienie odpowiedniej diety i nawodnienia może nie tylko poprawić stan zdrowia fizycznego, ale również pozytywnie wpłynąć na aspekt psychiczny pacjenta. Często w takich sytuacjach, zaspokojenie tych podstawowych potrzeb jest kluczem do dalszej pracy terapeutycznej, która może obejmować wsparcie psychologiczne czy rozwój umiejętności społecznych. Dobre praktyki w pracy z osobami w kryzysie bezdomności podkreślają, że należy najpierw zatroszczyć się o zdrowie fizyczne, aby móc skutecznie angażować się w długoterminowe programy rehabilitacyjne.
Podobieństwa w zakresie odpowiedzi mogą prowadzić do mylnych wniosków. W przypadku potrzeby uznania, chociaż psychologicznie jest ona ważna, nie ma sensu, aby stawiał ją jako priorytet w sytuacji, gdy pacjent jest w stanie skrajnego wyczerpania i przebywa w trudnych warunkach. Zaspokajanie tej potrzeby, zanim nie zostaną spełnione podstawowe potrzeby fizjologiczne, może być nieefektywne i stwarzać dodatkowe frustracje dla pacjenta. Podobnie, potrzeba miłości oraz przynależności są istotne w procesie terapeutycznym, ale w kontekście ogólnego stanu pacjenta, ich zaspokojenie nie ma sensu, gdy nie ma podstaw do zapewnienia stabilności fizycznej. Nie można bowiem zbudować zdrowych relacji ani poczucia przynależności, gdy organizm jest osłabiony, a jednostka nie ma gdzie mieszkać ani co jeść. Teoretyczne koncepcje, które stawiają emocje czy relacje społeczne na pierwszym miejscu, ignorują fundamentalne zasady dotyczące zdrowia i dobrostanu. W praktyce, nie można zaspokajać wyższych potrzeb psychologicznych, gdy podstawowe potrzeby fizjologiczne pozostają niezaspokojone. Błędy w rozumieniu hierarchii potrzeb mogą prowadzić do niewłaściwych interwencji, które nie przyniosą oczekiwanych efektów w pracy z osobami znajdującymi się w kryzysie.