Kwalifikacja: SPO.03 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie podopiecznej
Podopieczny unika kontaktów z innymi mieszkańcami oraz bliskim otoczeniem. Nie jest w stanie nawiązać głębszych relacji interpersonalnych i często wywołuje konflikty. Jaką propozycję powinien złożyć opiekun?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź wskazująca na zajęcia z socjoterapii oraz trening umiejętności społecznych jest prawidłowa, ponieważ podejmuje bezpośrednie kroki w celu wsparcia podopiecznego w zakresie relacji interpersonalnych, co jest kluczowe w jego przypadku. Socjoterapia jest metodą terapeutyczną, która skupia się na rozwijaniu umiejętności społecznych, poprawie zdolności do komunikacji i nawiązywania relacji z innymi. Tego typu zajęcia uczą podopiecznych, jak radzić sobie w sytuacjach społecznych, jak budować zaufanie oraz jak unikać i rozwiązywać konflikty. Przykładowo, osoba uczestnicząca w takich zajęciach mogłaby nauczyć się technik asertywnej komunikacji oraz umiejętności aktywnego słuchania, co znacząco wpłynie na jakość jej interakcji z innymi. W kontekście dobrych praktyk w opiece nad osobami z trudnościami w nawiązywaniu relacji, korzystanie z podejść grupowych oraz wspieranie się nawzajem w grupie rówieśniczej może przynieść pozytywne efekty. Zajęcia takie powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb uczestników i prowadzone przez wykwalifikowanych terapeutów, co jest zgodne z aktualnymi standardami w zakresie wsparcia społecznego.
Wybór spotkania z lekarzem pierwszego kontaktu, zmiany domu pomocy społecznej lub wizyty u lekarza psychiatry i leczenia nie stanowi optymalnego rozwiązania w kontekście problemów podopiecznego z izolacją i trudnościami w nawiązywaniu relacji. Spotkanie z lekarzem pierwszego kontaktu może być pomocne w sytuacjach zdrowotnych, ale nie rozwiązuje problemów społecznych i emocjonalnych, które są kluczowe w tym przypadku. Zmiana domu pomocy społecznej nie gwarantuje poprawy sytuacji interpersonalnej, ponieważ problem nie leży w miejscu zamieszkania, lecz w umiejętnościach społecznych podopiecznego. Wizyty u lekarza psychiatry mogą być konieczne, jeśli podopieczny cierpi na zaburzenia psychiczne, jednak sama terapia farmakologiczna nie jest wystarczająca do rozwijania umiejętności interpersonalnych. Kluczowym błędem w myśleniu jest zakładanie, że zmiana otoczenia lub leczenie farmakologiczne samo w sobie przyniesie poprawę w relacjach z innymi. W takich sytuacjach szczególnie ważne jest, aby skupić się na rozwijaniu umiejętności społecznych poprzez odpowiednie programy terapeutyczne, które dostosowane są do potrzeb i możliwości uczestników. Dlatego też, zamiast kierować podopiecznego na wizyty u lekarzy, priorytetem powinno być wprowadzenie zajęć socjoterapeutycznych oraz treningów umiejętności społecznych, które mogą przynieść długoterminowe korzyści i realnie wpłynąć na jakość życia podopiecznego.