Kwalifikacja: SPO.03 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie podopiecznej
Wprowadzając 17-letnią osobę z umiarkowaną niepełnosprawnością intelektualną do realizacji codziennych zadań, powinno się wykorzystywać
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Treningi umiejętności praktycznych są kluczowym elementem w procesie wspierania osób z niepełnosprawnością intelektualną w nabywaniu kompetencji życiowych. Poprawna odpowiedź odnosi się do metodyki, która koncentruje się na bezpośrednim i praktycznym uczeniu się, co jest niezbędne dla 17-letniej podopiecznej. Ta forma treningu jest zgodna z zasadami edukacji włączającej, które podkreślają, że nauka przez doświadczenie i praktykę jest bardziej efektywna niż teoretyczne podejścia. Przykłady zastosowania mogą obejmować naukę gotowania prostych posiłków, wykonywanie zakupów czy higienę osobistą. Poprzez powtarzalne ćwiczenia, które są dostosowane do jej poziomu umiejętności, można osiągnąć większą niezależność i pewność siebie. Warto również uwzględnić różnorodne strategie, takie jak tworzenie planów działania i korzystanie z pomocy wizualnych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w pracy z osobami z niepełnosprawnościami. Treningi umiejętności praktycznych zwiększają także możliwości integracji społecznej, co jest istotnym celem w pracy z młodzieżą z niepełnosprawnościami.
Wybór zabaw tematycznych, filmów instruktażowych czy pokazów czynności jako głównych metod wsparcia w codziennych czynnościach nie jest wystarczająco skuteczny w przypadku osób z niepełnosprawnością intelektualną. Zabawy tematyczne mogą być pomocne w rozwijaniu umiejętności społecznych i emocjonalnych, jednak ich zastosowanie w kontekście nauki praktycznych umiejętności dnia codziennego jest ograniczone. Tego rodzaju aktywności mogą dostarczyć radości i motywacji, ale nie prowadzą do rzeczywistego nabywania umiejętności, które są wymagane w codziennych sytuacjach. Filmy instruktażowe, chociaż mogą być użytecznym narzędziem wizualnym, często nie pozwalają na interakcję i praktyczne ćwiczenie umiejętności, co jest kluczowe dla przyswajania wiedzy przez osoby z niepełnosprawnościami. Pokazy czynności mogą być pomocne w pokazaniu, jak coś zrobić, jednak w przypadku osób z umiarkowanymi trudnościami intelektualnymi, potrzebna jest znacznie bardziej interaktywna forma nauki, która pozwala na aktywne uczestnictwo i powtarzanie zadań. Błędnym podejściem jest zatem skupianie się na metodach pasywnych, które nie angażują podopiecznego w praktyczne działanie. Właściwie dobrane treningi umiejętności praktycznych są nie tylko bardziej efektywne, ale również zgodne z podejściem zindywidualizowanym, które jest fundamentalne w pracy z osobami z niepełnosprawnościami.