Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych
Zawód: Opiekunka środowiskowa
67-letnia podopieczna odczuwa brak towarzystwa, chciałaby rozwijać swoje pasje związane z literaturą oraz nawiązać nowe relacje. W tej sytuacji opiekunka powinna jej zasugerować
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Udział w zajęciach uniwersytetu trzeciego wieku to niezwykle trafne rozwiązanie dla 67-letniej podopiecznej, która pragnie rozwijać swoje zainteresowania literackie oraz nawiązać nowe kontakty społeczne. Uniwersytety trzeciego wieku (UTW) oferują szeroki wachlarz zajęć dostosowanych do potrzeb seniorów, w tym kursy z zakresu literatury, które mogą nie tylko wzbogacić wiedzę uczestników, ale również stworzyć okazję do interakcji z innymi osobami o podobnych zainteresowaniach. Uczestnictwo w takich zajęciach sprzyja integracji społecznej, co jest szczególnie istotne w kontekście poczucia osamotnienia. Ponadto, UTW działają na zasadach, które promują aktywność intelektualną i społeczną seniorów, co jest zgodne z dobrą praktyką w pracy z osobami starszymi. Przykładem mogą być lokalne UTW, które organizują cykle wykładów, spotkań autorskich czy warsztatów literackich, gdzie seniorzy mogą nie tylko uczęszczać na zajęcia, ale również dzielić się swoimi doświadczeniami i twórczością.
Pobyt w domu pomocy społecznej nie jest odpowiednim rozwiązaniem w sytuacji, gdy 67-letnia podopieczna odczuwa osamotnienie i pragnie rozwijać swoje zainteresowania literaturą. Domy pomocy społecznej są instytucjami, które zapewniają opiekę osobom starszym, często wymagającym wsparcia w codziennych czynnościach. Zazwyczaj są przeznaczone dla osób z ograniczoną samodzielnością, co w tym przypadku nie jest uzasadnione. Zamiast stwarzać warunki do rozwijania pasji, mogą ograniczać aktywność intelektualną mieszkańców. W podobny sposób, pobyt w środowiskowym domu samopomocy również nie zapewnia odpowiednich możliwości rozwoju zainteresowań. Te placówki koncentrują się głównie na wsparciu emocjonalnym oraz społecznym, ale nie oferują tak różnorodnych form aktywności jak UTW. Udział w warsztatach terapii zajęciowej mógłby być momentami użyteczny, ale często mają one charakter terapeutyczny, a nie rozwojowy, co nie odpowiada potrzebom podopiecznej. Podejście to opiera się na założeniu, że osoby starsze powinny być kierowane do instytucji opiekuńczych, zamiast stymulować ich aktywność i rozwój osobisty. Kluczowe jest zrozumienie, że seniorzy potrzebują możliwości samorealizacji, a nie wyłącznie wsparcia w codziennych obowiązkach, dlatego ważne jest oferowanie im dostępu do form aktywności, które rozwijają ich pasje i umiejętności.