Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych
Zawód: Opiekunka środowiskowa
Pacjentka zmaga się z depresją. W dokumentacji medycznej z oddziału psychiatrycznego zasugerowano trening umiejętności interpersonalnych. Do jakiego rodzaju terapii zajęciowej można zakwalifikować tę metodę wsparcia?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Socjoterapia jest formą terapii zajęciowej, która koncentruje się na rozwijaniu umiejętności interpersonalnych i społecznych pacjentów. W przypadku osób z depresją, trening umiejętności społecznych może pomóc w poprawie zdolności do nawiązywania relacji, co jest kluczowe dla ich zdrowienia. W socjoterapii stosuje się różnorodne techniki, takie jak role-playing, grupowe dyskusje oraz ćwiczenia interakcyjne, które pozwalają uczestnikom na praktyczne zastosowanie nabytych umiejętności w bezpiecznym środowisku. Działania te są zgodne z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, które zaleca integrację terapii zajęciowej z innymi formami wsparcia w leczeniu zaburzeń psychicznych. Przykładem zastosowania socjoterapii w praktyce może być organizacja grup wsparcia, gdzie pacjenci mają możliwość dzielenia się doświadczeniami, co sprzyja poprawie ich samopoczucia oraz zwiększa motywację do działania.
Choreoterapia, arteterapia i ergoterapia, mimo że są formami terapii zajęciowej, nie są właściwymi odpowiedziami w kontekście opisanego przypadku. Choreoterapia, polegająca na wykorzystaniu ruchu i tańca jako formy terapeutycznej, ma na celu poprawę samopoczucia psychicznego poprzez ekspresję emocjonalną, ale nie koncentruje się bezpośrednio na umiejętnościach społecznych. Może być pomocna w redukcji objawów depresji, jednak nie stanowi podstawowego narzędzia w kształtowaniu relacji interpersonalnych. Arteterapia, oparta na wykorzystaniu sztuki do wyrażania emocji, również nie skupia się na aspektach społecznych, lecz na osobistym przeżywaniu i interpretacji dzieła, co może być mniej efektywne w kontekście nabywania umiejętności interakcji z innymi. Z kolei ergoterapia, której celem jest pomoc w codziennych zadaniach i przywracanie sprawności w zakresie funkcji życiowych, nie koncentruje się na umiejętnościach społecznych, lecz na zdolnościach praktycznych i adaptacyjnych. Takie pomylenie podejść terapeutycznych może wynikać z niskiej świadomości różnic między nimi oraz z nieznajomości ich zastosowania w leczeniu psychopatologii. Ważne jest zrozumienie, że każda z tych metod ma swoje miejsce w procesie terapeutycznym, ale tylko socjoterapia bezpośrednio odpowiada na potrzeby osób z zaburzeniami w zakresie relacji społecznych.