Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych
Zawód: Opiekunka środowiskowa
Starsza pani skarży się opiekunce na swoją izolację i pragnie spędzać więcej czasu na rozmowach. Opiekunka, zatrudniona przez Polski Komitet Pomocy Społecznej, ma wielu innych podopiecznych oraz ograniczenia czasowe. Jakie propozycje powinna złożyć swojej podopiecznej?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź dotycząca nawiązania współpracy z wolontariuszami, którzy pracują na rzecz aktywizacji osób starszych, jest prawidłowa, ponieważ odpowiada na rzeczywiste potrzeby podopiecznej, umożliwiając jej spędzenie większej ilości czasu w interakcji z innymi. Wolontariat jest kluczowym elementem wsparcia dla osób starszych, który wpisuje się w standardy usług społecznych. Dzięki współpracy z wolontariuszami możliwe jest zorganizowanie regularnych spotkań, które dostarczą podopiecznej nie tylko towarzystwa, ale również wsparcia emocjonalnego, co jest istotne w kontekście jej skarg na samotność. Dodatkowo, wolontariusze mogą być przeszkoleni w zakresie aktywizacji osób starszych, co zwiększa jakość interakcji. Warto również zauważyć, że takie rozwiązanie nie obciąża dodatkowo opiekunki, pozwalając jej na skoncentrowanie się na innych obowiązkach. Przykłady zastosowania tego podejścia można odnaleźć w programach lokalnych organizacji pozarządowych, które oferują wsparcie osobom starszym poprzez aktywizację społeczną i twórcze zajęcia. Tego rodzaju praktyki są zgodne z najlepszymi standardami w obszarze opieki społecznej i geriatrii.
Propozycje zwiększenia liczby rozmów kosztem czynności pielęgnacyjnych, zwiększenia czasu na terapię zajęciową czy dłuższego czasu pracy za dodatkowe wynagrodzenie są nieadekwatne w kontekście zaspokajania potrzeb starszej pani. Zwiększenie liczby rozmów, przy jednoczesnym pominięciu czynności pielęgnacyjnych, może prowadzić do zaniedbań w zakresie podstawowych potrzeb opiekuńczych. Takie podejście narusza fundamentalne zasady etyki w opiece, gdzie zrównoważenie potrzeb fizycznych i emocjonalnych jest kluczowe. Propozycja zwiększenia czasu na terapię zajęciową, kosztem innych podopiecznych, wprowadza nierówności w opiece, co jest sprzeczne z zasadą sprawiedliwości. W opiece społecznej powinno się dążyć do zaspokojenia potrzeb wszystkich podopiecznych w równym stopniu. Dłuższy czas pracy u podopiecznej w zamian za dodatkowe wynagrodzenie jest również niezgodny z regulacjami prawnymi oraz zasadami stosowanymi w instytucjach społecznych. Takie nieformalne umowy mogą prowadzić do nieprawidłowości w zarządzaniu czasem pracy i potencjalnych problemów z odpowiedzialnością prawną. W każdej z tych koncepcji brakuje wszechstronności i dostosowania do indywidualnych potrzeb starszej pani, co jest zasadniczym błędem w myśleniu opiekunów.