Kwalifikacja: CHM.04 - Wykonywanie badań analitycznych
Zawód: Technik analityk
Zamieszczony opis dotyczy barwienia bakterii metodą
| − fiolet krystaliczny, 2-3 minuty, |
| − płyn Lugola, 1-2 minuty, |
| − alkohol aż do odbarwienia, ok. 30 sekund, |
| − woda – spłukanie, |
| − fuksyna w roztworze fenolowym (rozcieńczenie1:10), 20 sekund, |
| − woda – spłukanie |
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź 'Grama' jest poprawna, ponieważ opisany proces barwienia bakterii wykorzystuje specyficzne reagenty i kolejność kroków typowe dla metody Grama. Barwienie Grama jest kluczowym narzędziem w mikrobiologii, które pozwala na różnicowanie bakterii na Gram-dodatnie i Gram-ujemne. Gram-dodatnie bakterie zatrzymują barwnik fioletowy w wyniku grubej warstwy peptydoglikanu w ich ścianach komórkowych, podczas gdy Gram-ujemne bakterie nie zatrzymują tego barwnika, co skutkuje ich wybarwieniem. Prawidłowe przeprowadzenie tego procesu może mieć kluczowe znaczenie w diagnostyce medycznej oraz w określaniu właściwych terapii antybakteryjnych. Na przykład, identyfikacja Gram-ujemnych pałeczek jelitowych jest istotna w kontekście infekcji pokarmowych. Stosowanie metody Grama w laboratoriach mikrobiologicznych jest standardową praktyką, a jej wyniki mają ogromne znaczenie w epidemiologii, ponieważ różne grupy bakterii różnią się wrażliwością na antybiotyki, co ma kluczowe znaczenie w leczeniu zakażeń.
Odpowiedzi sugerujące metody Neissera, Giemsy oraz Ziehla-Neelsena są błędne, ponieważ każda z tych technik ma inne zastosowanie i zestaw reagenty. Metoda Neissera jest stosowana głównie do barwienia bakterii, takich jak Corynebacterium diphtheriae, a jej celem jest uwypuklenie ciałek zapasowych, a nie różnicowanie bakterii według ich właściwości. Z kolei barwienie metodą Giemsy jest używane głównie w hematologii do barwienia komórek krwi oraz wykrywania pasożytów, takich jak Plasmodium w przypadku malarii, a nie do różnicowania bakterii. Natomiast Ziehla-Neelsena to technika barwienia stosowana do identyfikacji bakterii kwasoopornych, takich jak Mycobacterium tuberculosis, co również nie ma związku z metodą Grama. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla mikrobiologów, ponieważ każda z tych metod ma swoje unikalne zastosowania i daje różne wyniki. Typowym błędem jest mylenie celów tych technik; barwienie Grama jest kluczowe w identyfikacji charakterystyki ściany komórkowej bakterii, co determinuje ich klasyfikację w kontekście diagnostyki i antybiotykoterapii. W związku z tym, aby poprawnie stosować metody barwienia, ważne jest, aby mieć jasność co do ich specyfiki i zastosowania w praktyce laboratoryjnej.