Kwalifikacja: BUD.15 - Organizacja robót związanych z budową i utrzymaniem dróg i obiektów inżynierskich oraz sporządzanie kosztorysów

Odpowiedzi wskazujące na zły, dobry lub niezadowalający stan nawierzchni są niepoprawne, ponieważ opierają się na błędnym zrozumieniu kryteriów oceny jakości nawierzchni drogowej. Klasyfikacja stanu nawierzchni opiera się na miarodajnej głębokości kolein, a 1,5 cm nie mieści się w zakresach, które sugerowałyby zły lub niezadowalający stan. Średnie koleiny o głębokości powyżej 2 cm klasyfikują nawierzchnię jako złą, co nie ma miejsca w tym przypadku. W wielu przypadkach, błędna interpretacja danych wynika z nieznajomości klasyfikacji, co prowadzi do mylnych wniosków, które mogą prowadzić do nieodpowiednich decyzji w zakresie utrzymania dróg. W praktyce, zrozumienie zasad oceny stanu nawierzchni jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa ruchu i minimalizacji kosztów związanych z naprawami. Dobrą praktyką jest regularne przeprowadzanie audytów stanu nawierzchni oraz stosowanie odpowiednich standardów, jak PN-EN 13036-4, aby dokładnie ocenić stan dróg i podejmować informowane decyzje zarządzające. Właściwe zastosowanie tych norm pozwala na skuteczne zarządzanie infrastrukturą drogową oraz zwiększenie bezpieczeństwa użytkowników dróg.