Kwalifikacja: BUD.19 - Wykonywanie prac geodezyjnych związanych z katastrem i gospodarką nieruchomościami
Zawód: Technik geodeta
W wyniku przeprowadzonego wyrównania otrzymano błędy średnie współrzędnych punktu osnowy realizacyjnej mx = 0,3 cm oraz my = 0,4 cm. Jaki jest błąd średni pozycji tego punktu?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
W celu obliczenia błędu średniego położenia punktu, należy zastosować zasadę propagacji błędów w dwóch wymiarach. W tym przypadku mamy do czynienia z błędami średnimi współrzędnych punktu osnowy realizacyjnej: m<sub>x</sub> = 0,3 cm oraz m<sub>y</sub> = 0,4 cm. Błąd średni położenia punktu można obliczyć stosując wzór: m<sub>p</sub> = √(m<sub>x</sub>² + m<sub>y</sub>²). Podstawiając wartości, otrzymujemy: m<sub>p</sub> = √(0,3² + 0,4²) = √(0,09 + 0,16) = √0,25 = 0,5 cm. To pokazuje, że średni błąd położenia punktu wynosi ±0,5 cm. Zastosowanie tego wzoru jest kluczowe w geodezji i kartografii, gdzie precyzyjne określenie położenia ma kluczowe znaczenie dla jakości pomiarów. W praktyce, obliczone błędy położenia są używane do oceny wiarygodności danych geodezyjnych oraz do ustalania parametrów projektów budowlanych i inżynieryjnych, gdzie dokładność jest kluczowa.
Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć istotne błędy w podejściu do obliczeń, które prowadzą do mylnych wniosków. W przypadku odpowiedzi ±0,4 cm, wybór ten może wynikać z mylnego założenia, że błąd w jednej z współrzędnych dominował nad drugim, co jest nieprawidłowe w kontekście geodezyjnych pomiarów. Błąd średni położenia nie jest po prostu największym błędem w poszczególnych wymiarach, ale powinien być obliczany z wykorzystaniem odpowiedniej metody, jaką jest suma kwadratów. Odpowiedź ±0,7 cm wskazuje na niepoprawną interpretację błędów. To zrozumienie może wywodzić się z mylnego przekonania, że błędy powinny być sumowane, co nie jest zgodne z zasadami propagacji błędów. W rzeczywistości, błędy w kierunkach x i y nie sumują się arytmetycznie, gdyż nie są niezależne i powinny być oceniane w kontekście ich wspólnej zastosowanej wartości. Natomiast odpowiedź ±0,3 cm nie uwzględnia w pełni złożoności analizy błędów, sugerując, że błąd w kierunku x mógłby determinować wynik, co jest uproszczeniem. W kontekście geodezji, pełne uwzględnienie obu wymiarów jest kluczowe dla uzyskania precyzyjnego błędu średniego. Dlatego stosowanie wzoru na błąd średni położenia powinno być standardową praktyką w obliczeniach geodezyjnych.