Kwalifikacja: GIW.02 - Eksploatacja podziemna złóż
Na każdy 1 m2 przekroju wyrobiska w obrębie obudowy w zaporze przeciwwybuchowej w rejonach metanowych powinno się umieścić co najmniej
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
W kontekście ochrony przeciwpożarowej w obszarach zagrożonych metanem, kluczowe jest zapewnienie odpowiedniej ilości pyłu kamiennego na jednostkę powierzchni w przekroju wyrobiska. Zgodnie z normami oraz najlepszymi praktykami w branży górniczej, minimalna ilość 400 kg pyłu kamiennego na 1 m² jest ustalona jako optymalna, aby skutecznie tłumić ewentualne wybuchy metanu i ograniczyć ich skutki. Pył kamienny działa jako czynnik przeciwdziałający rozprzestrzenieniu się ognia, zmniejszając ilość dostępnego tlenu oraz hamując rozprzestrzenienie się płomieni. Przykładowo, w czasie eksploatacji w polach metanowych, właściwe zastosowanie tego środka ochronnego może zapobiec katastrofalnym skutkom wybuchów, które mogą prowadzić do poważnych zagrożeń dla bezpieczeństwa pracowników oraz infrastruktury. Dlatego też przestrzeganie tej normy jest niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa w górnictwie węgla oraz ochrony przed zagrożeniem metanowym.
Przy próbie oceny odpowiednich ilości pyłu kamiennego na 1 m² w kontekście zapór przeciwwybuchowych, wiele osób może pomylić się co do wymaganej ilości, co prowadzi do błędnych wniosków. Odpowiedzi wskazujące na 300 kg, 200 kg lub 100 kg pyłu kamiennego są niewystarczające, ponieważ nie spełniają standardów ochrony przed wybuchem metanu, które są kluczowe w zapewnieniu bezpieczeństwa w kopalniach. Mniejsze ilości pyłu mogą nie być w stanie skutecznie ograniczyć energii wybuchu ani nie zapewniają odpowiedniego tłumienia ognia. W przypadku 100 kg, wydaje się, że jest to zbyt mała ilość, aby wywołać jakikolwiek znaczący efekt ochronny, co może prowadzić do katastrofalnych skutków. Z kolei 200 kg i 300 kg, choć nieco lepsze, są wciąż dalekie od wymagań, co wskazuje na brak zrozumienia dynamiki wybuchów metanowych oraz ich potencjalnych skutków. Nieprzestrzeganie tych norm jest typowym błędem, który wynika z niedoszacowania zagrożenia i niewłaściwej oceny ryzyka. Każda decyzja dotycząca ilości stosowanego pyłu kamiennego powinna być poparta rzetelną analizą i opierać się na dowodach naukowych oraz praktykach branżowych, które wykazały skuteczność w minimalizowaniu ryzyka wybuchów.