Kwalifikacja: GIW.09 - Organizacja i prowadzenie eksploatacji podziemnej złóż
Który z wymienionych gazów obecnych w kopalni nie należy do gazów wybuchowych?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Dwutlenek siarki (SO2) jest gazem, który nie jest klasyfikowany jako gaz wybuchowy. Mimo że jest to substancja niebezpieczna, mająca potencjalnie szkodliwy wpływ na zdrowie i środowisko, jej właściwości fizykochemiczne nie stwarzają ryzyka wybuchu. W praktyce, w kontekście górnictwa, dwutlenek siarki powstaje w procesach spalania siarki lub jako produkt uboczny w przemyśle chemicznym. Ważne jest, aby pracownicy kopalni byli świadomi obecności tego gazu, szczególnie w kontekście jego szkodliwości dla zdrowia, gdyż może powodować podrażnienia dróg oddechowych i oczu. Właściwe środki ochrony osobistej oraz systemy wentylacyjne w kopalniach powinny być implementowane, aby zapewnić bezpieczeństwo pracowników. Dobre praktyki obejmują także regularne monitorowanie stężenia gazów szkodliwych i wdrażanie procedur awaryjnych w przypadku ich wykrycia.
Tlenek węgla, siarkowodór oraz wodór to gazy, które mogą stanowić zagrożenie wybuchowe w warunkach górniczych. Tlenek węgla (CO) jest produktem niepełnego spalania i jest bezbarwnym oraz bezwonnym gazem, który w wysokich stężeniach może prowadzić do uduszenia z powodu braku tlenu. Jego obecność w kopalniach jest szczególnie niebezpieczna, ponieważ może tworzyć mieszanki wybuchowe w obecności tlenu, co czyni go zagrożeniem dla pracowników. Siarkowodór (H2S) jest również gazem wybuchowym, który ma charakterystyczny zapach siarki. Jego stężenia powyżej 4% w powietrzu mogą prowadzić do wybuchów. W przypadku wodoru (H2) jego lekkość sprawia, że unosi się w powietrzu, jednak w odpowiednich warunkach może zapalić się i eksplodować, co czyni go niebezpiecznym. Często występującym błędem w ocenie zagrożeń w kopalniach jest niedoszacowanie ryzyka związanego z obecnością tych gazów, co może prowadzić do tragicznych w skutkach wypadków. Pracownicy powinni być odpowiednio przeszkoleni w zakresie identyfikacji zagrożeń, a także w zakresie stosowania procedur dotyczących monitorowania i kontroli tych niebezpiecznych substancji.