Kwalifikacja: LES.02 - Gospodarowanie zasobami leśnymi
Zawód: Technik leśnik
Nadleśniczy zarządza kontrolą obecności szkodników liściożernych w drzewostanach liściastych w chwili, gdy zaobserwuje defoliację koron drzew na poziomie przekraczającym
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź 60% jest poprawna, ponieważ to właśnie ten próg defoliacji korony drzew spowodowany przez szkodniki liściożerne, jest uznawany w praktyce leśnej za graniczną wartość, przy której nadleśniczy powinien podjąć działania w celu ochrony drzewostanów. W momencie, gdy defoliacja przekracza 60%, drzewo zaczyna doświadczać istotnych negatywnych skutków dla swojego zdrowia, co może prowadzić do osłabienia jego odporności na inne choroby i szkodniki. Z punktu widzenia zarządzania lasami, konieczność monitorowania stanu zdrowotnego drzew i kontrolowania populacji szkodników jest kluczowym elementem ochrony lasów. Praktyczne przykłady obejmują wykorzystanie technik takich jak inspekcje terenowe oraz monitoring przy użyciu pułapek na szkodniki. Dobrą praktyką jest również współpraca z instytucjami badawczymi w celu wdrażania innowacyjnych metod ochrony drzewostanów. Tego rodzaju działania są zgodne z obowiązującymi w Polsce standardami zarządzania lasami, które kładą nacisk na zrównoważony rozwój i ochronę bioróżnorodności.
Podane wartości defoliacji korony drzew, które nie osiągają progu 60%, są niewłaściwe w kontekście zarządzania szkodnikami liściożernymi. Odpowiedzi przedstawiające wartości 40%, 80% i 20% nie uwzględniają kluczowych aspektów dotyczących zdrowia drzew oraz skutków, jakie niesie ze sobą niewłaściwa interwencja. Warto zauważyć, że próg 40% nie jest wystarczająco wysoki, aby usprawiedliwić działania ochronne, ponieważ nie wszystkie drzewa wykazują widoczne objawy osłabienia przy tej wartości. W praktyce leśnej, na poziomie 80% i 20%, drzewo jest już w poważnym stanie zdrowotnym, co skutkuje nieodwracalnymi skutkami dla jego rozwoju i zdolności regeneracyjnych. W przypadku 20%, interwencja może być spóźniona, ponieważ drzewo może być już w fazie umierania. Niezrozumienie tych progów może prowadzić do błędnych wniosków i decyzji, które w dłuższej perspektywie mogą zaszkodzić całemu ekosystemowi leśnemu. Kluczowe jest, aby nadleśniczy podejmował działania prewencyjne oraz monitorował na bieżąco stany zdrowotne drzewostanów, co wpisuje się w dobre praktyki zarządzania lasami.