Kwalifikacja: LES.02 - Gospodarowanie zasobami leśnymi
Zawód: Technik leśnik
Ilość samic zauważonych na drzewach stanowi podstawę do stworzenia prognozy ryzyka dla drzewostanów iglastych oraz mieszanych, w których dominują gatunki iglaste, mających ponad 20 lat z powodu
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Brudnica mniszka (Lymantria dispar) jest kluczowym szkodnikiem drzewostanów iglastych oraz mieszanych, a jej obecność na drzewach jest istotnym wskaźnikiem zagrożenia dla tych ekosystemów, zwłaszcza w przypadku drzew powyżej 20 roku życia. Ich skutki mogą być katastrofalne - intensywne żerowanie larw prowadzi do defoliacji, co w dłuższej perspektywie osłabia drzewa, a w skrajnych przypadkach może prowadzić do ich śmierci. Monitoring liczby samic ma ogromne znaczenie w prognozowaniu i zapobieganiu szkodom. Gdy populacje brudnicy osiągają wysokie stany, można wprowadzać odpowiednie działania ochronne, takie jak zastosowanie insektycydów o niskiej toksyczności, a także biologiczne metody kontroli, np. wprowadzenie naturalnych wrogów. Utrzymanie odpowiedniego stanu zdrowotnego drzewostanów poprzez monitoring i interwencje jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania lasami, co jest kluczowe w kontekście zrównoważonego rozwoju obszarów leśnych.
Zawisak borowca (Cossus cossus) to owad, którego larwy żerują w drewnie, ale nie stanowią głównego zagrożenia dla drzewostanów iglastych i mieszanych. Choć mogą powodować uszkodzenia, ich wpływ jest znacznie mniejszy w porównaniu do brudnicy mniszki, a ich monitoring nie jest tak krytyczny w kontekście prognozowania zagrożeń dla całych drzewostanów. Borecznik rudy (Pissodes pini) oraz borecznik sosnowiec (Pissodes notatus) również są szkodnikami, jednak ich mechanizmy działania i wpływ na zdrowie drzew są różne. Zamiast intensywnego żerowania na liściach, koncentrują się na uszkadzaniu pnia lub korzeni, co również może prowadzić do obniżenia odporności drzew, ale z zupełnie innym mechanizmem i skutkami. Typowym błędem myślowym przy wyborze odpowiedzi jest utożsamianie wszystkich szkodników z równym poziomem zagrożenia, co prowadzi do pominięcia kluczowych różnic w ich biologii oraz ekologii. Dlatego ważne jest, aby skupić się na identyfikacji i ocenie ryzyka, co jest fundamentalne w profesjonalnym zarządzaniu zasobami leśnymi i ochroną środowiska.